غرور آفرین و اطمینان بخش نامی که تا ابد میدرخشد تامکت 6025-3 در گذر زمان ایستاده از چپ : اسدالله عادلی - جلیل زندی - غلام هاشم پور - عباس بابائی - ایرج سیروس - محمد رستم پور. نشسته از چپ : صدیقیان - احمد مرادی طالبی - غلامرضا نظام آبادی پی نوشت : 1- به "جی سوتهای" نو و یکدست خدمه دقت کنید . 2- شاید تلخ ترین فصل حضور تامکت در نیروی هوایی ایران ، ماجرای فرار یکی از گربه های دو دُم نیروی هوایی ، به عراق باشد ( نشسته ، نفر وسط ، احمد مرادی )

تکنیکال با مسلسل ریموت !   ابتکار پیشمرگه های کرد برای نصب مسلسل کنترل از راه دور دست ساز  بر روی وانت با قابلیت گردش 360 درجه  

نزدیک به شش سال حضور مستمر و ارسال پنجهزار پست در میلیتاری که در واقع نزدیک به 88 درصد آن را پستهای برگردان شده به پارسی / تالیفی و تحلیلی را تشکیل میدهد ، بلحاظ زمانی ، بسیارسریع سپری شد . بطور قطع ، این دوره زمانی با فرازو فرودهای بسیاری همراه بود که در جای خود می بایست مورد نقد و بررسی قرار گیرد . با این وصف ، به همین بهانه و براساس بررسی های انجام گرفته در آرشیو میلیتاری ، مطلبی که می تواند در آینده با استفاده از منابع افزون تر ، گسترش نیز پیدا کند ، در دست تهیه قرار گرفت که به شکل غافلگیر کننده ای با حملات شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی مصادف شد . گر چه ادعایی در کامل بودن آن وجود ندارد ولی قابلیت مناسبی برای تبدیل شدن به بستری آکادمیک به منظور بررسی دقیق تر شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی در اختیار دارد . مقدمه : ارتش ایالات متحده ، در جریان طراحی نقشه بمباران استراتژیک ژاپن در سالهای پایانی جنگ دوم جهانی پس از بررسی های طولانی شیوه های رزم میان دو طرف درگیر ، به این نتیجه رسیده بود که اولین هدف تمامی فرماندهان حاضر در صحنه نبرد ( چه فرماندهان ژاپنی و چه فرماندهان متفقین ) ، حصول اطمینان از کنترل آسمان به نفع نیروی خودی است . نزدیک به چهل و پنج سال بعد ، در آستانه جنگ دوم خلیچ پارس ، ژنرال مالیکوف ، فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش شوروی نیز براین اعتقاد قرار داشت که این جنگ مفهوم برتری هوایی را چه برای ارتشی که این برتری را بدست آورد و چه ارتشی که این برتری را از دست داد ، به گونه ای متفاوت تعریف نمود . کلیات : از یک نظر ، هدف از اجرای عملیات ضد هوایی پدافندی ( defensive counter air/DCA ) حفاظت از نیروهای خودی و موقعیت های استراتژیک در برابر حملات هوایی و موشکی دشمن خواهد بود که در اصطلاح با واژه پدافند هوایی ( counter-air defence ) نیز مورد شناسایی قرار می گیرد ، در ادبیات نظامی به دو گونه کاملا متفاوت دفاع عامل و غیر عامل قابل تقسیم بندی است . با این وصف ، تمامی تاکتیکهای مربوط به عملیات ضد هوایی پدافندی ، 2 هدف اصلی را دنبال می کند : 1-از میان بردن و خنثی سازی تمامی تهدیدات / حملات هوایی و موشکی دشمن 2-کاهش تاثیر مخرب روانی و فیزیکی این گونه حملات بر واحدهای خودی معماری سلسله مراتبی شبکه دفاع هوایی با توجه به این دو هدف ، اصول و پایه اصلی عملیات ضد هوایی پدافندی ، شامل مفاهیمی نظیر تشخیص ، شناسایی ، رهگیری و نابودی تهدیدات هوایی – موشکی دشمن است . طبیعتا" عملیات ضد هوایی پدافندی را می توان در قالبی استاندارد ، بصورت نمایش واکنش مناسب با هدف گرفتن ابتکار عمل از دشمن بواسطه اجرای تاکتیکهای کنترل آتش و تقسیم فضای دفاعی به مناطق هوایی مشخص ( AADC/Area AirDefence Command) مورد تعریف قرار داد . به شکل خلاصه ، مجموعه عملیات ضد هوایی پدافندی نیازمند وجود یا دسترسی به اطلاعات رزمی منسجم بر پایه توانمندی های دفاعی / هجومی و همچنین برآوردهای مستدل در خصوص روشها ، تاکتیکها و داده های مربوط به سامانه های تسلیحاتی خودی و دشمن است که آن را می توان در چهارچوب مفهومی آماده سازی اطلاعاتی میدان نبرد ( IPB/ Intelligence Preparation Of The Battle space) مورد بازشناسی قرار داد . با توجه به موارد پیش گفته ، مهم ترین بخش در ساختار یک شبکه دفاع هوایی را می توان "مرکز عملیات هوایی" (AOC/Air Operation Center) دانست که در آن ، هواگردهای نظامی ، سامانه های پیش اخطار پایش ، هدایت و عملیاتی می شوند . این مرکز ، عنصر اصلی سامانه کنترل هوایی و نماینده اصلی مرکز هماهنگی منطقه ای بوده و بواسطه آن می توان عملیات هوایی ، زیرسیستم های پدافند زمین پایه در بردهای مختلف را تحت یک فرمان قرار داد . این مرکز بدلیل برخورداری از تجهیزات و پرسنل مرتبط ، می تواند طراحی ، هدایت و انجام عملیات پدافندی را در منطقه نبرد بر عهده گرفته و با استفاده از داده های بدست آمده از منابع مختلف می تواند حریم هوایی خودی را کنترل نماید . سپر صحرا : بررسی شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان سعودی پادشاهی عربستان سعودی (المملکة العربیة السعودیة) با مساحتی در حدود 2149690 کیلومتر مربع ، با قرار گرفتن در رده سیزدهم وسیع ترین کشورها ، بزرگترین واحد سیاسی در غرب آسیا بشمار می رود که بخش عمده شبه جزیره عربستان را دربر گرفته‌است و از شمال با عراق ، اردن و کویت ، از سوی شرق با امارات متحده عربی ، قطر و خلیج فارس و از جنوب شرقی با عمان ، از جنوب با یمن و از سوی غرب با ساحل دریای سرخ هم‌مرز است. با این وصف ، حملات شبه نظامیان حوثی به زیرساختهای نفتی این کشور در سپتامبر 2019 موجب شد تا ساختار و شبکه دفاع هوایی این کشور زیر ذره بین رفته و بررسی آن در کانون توجهات قرار گیرد. تغییر پارادایمیک برای سپر صحرا: ایده اولیه ایجاد شبکه دفاع هوایی مستقل از نیروی هوایی در سازمان رزم ارتش پادشاهی عربستان سعودی به سال 1966 ( یکسال قبل از دومین جنگ اعراب و اسراییل در سال 1967 ) با ورود سپهبد خالد بن سلطان (ستوان وقت ) باز می گردد . با سازماندهی این فرماندهی ( نیروی پدافند هوایی سلطنتی سعودی / RSADF) بعنوان یک نیروی مستقل که معادل نیروهای هوایی، زمینی ، دریایی بود ، یک تغییر ساختاری عمیق در ارتش این کشور پدید آمد ، بدین معنی که شبکه دفاع هوایی این کشور دیگر بعنوان زیر مجموعه نیروی زمینی ارتش سلطنتی (RSLF) محسوب نمی شد . به اعتقاد مورخان نظامی ، انگیزه ایجاد این تغییر را می توان در سیالیت تهدیدات موجود بر علیه این کشور تحلیل نمود . نگرانی سطح ارشد تصمیم گیر در ارتش عربستان از گسترش تسلیحات کشتار جمعی و حامل های این نوع جنگ افزارها ( موشکهای بالستیک ، هواپیما و... ) منجر به تغییرات گسترده در افق دید فرماندهان ارتش شده و بالتبع راه کارهای خنثی شدن این تهدیدات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در نهایت به تولد پدافند هوایی ارتش سلطنتی منجر گردید . خالدبن سلطان سپهبد خالد بن سلطان در کتاب خود با عنوان A WARRIOR OF DESERT در خصوص چرایی تشکیل نیروی چهارم می نویسد : " مساحت کشور سعودی بیشتر از2 میلیون کیلومتر مربع بود و اتکاء صرف بر نیروی زمینی برای دفاع از آن ، به هیچ عنوان عاقلانه به نظر نمی رسید ، به همین دلیل درسال 1974 طرحی رابه منظور جدایی نیروی دفاع هوایی از نیروی زمینی ارائه ودر آن خواستارشدم تا شبکه دفاع هوایی عربستان می بایست مستقل از سه نیروی دیگر وارد عمل شود و این یک مسالع ضروری و پر اهمیت است . تلاش ها برای ایجاد این استقلال نیرویی نهایتا" در سال 1983 به ثمر نشست " علیرغم وجود تهدیدات پیش گفته ، تفکیک یگان های پدافند هوایی از نیروی زمینی و تبدیل شدن آنها به یک نیروی مستقل نزدیک به 20 سال ( اواسط دهه هشتاد میلادی ) بطول انجامید تا شاخه چهارم از ارتش عربستان ، ماموریت و مسئولیت حفاظت از فضای هوایی این کشور را با استفاده از سامانه های زمین پایه بر عهده گیرد. فرماندهی این نیرو در ابتدای امر به امیر خالد بن سلطان آل سعود ، فرزند وزیر وقت دفاع و نیروی هوایی سپرده شد و پس از 4 سال بررسی های اولیه ، نیروی تازه متولد شده به 5 زیرشاخه G1، G2،G3،G4و G5 تقسیم گردید و ستاد مرکزی آن برای ایجاد هماهنگی میان بخش های عملیاتی ، لجستیکی به ریاض ( پایتخت عربستان ) منتقل شد . علاوه براین ، بدلیل تغییر تهدیدات ، بخصوص برای حفاظت از این ستاد در برابر حملات موشکی ، یک مجموعه پیشرفته در سال 2004 تاسیس و همه پرسنل و تجهیزات کنترل و فرماندهی در آن استقرار یافت . این نیرو تا ابتدای دهه نود میلادی با در اختیار داشتن 4000 پرسنل ، 33 آتشبار دفاع هوایی موشکی را در سازمان رزم خود می دید که از این تعداد 16 آتشبار با مسلح شدن به 128 سامانه MIM-23 I-HAWK با برد 40 کیلومتر ، حفاظت از ریاض ، راس التنوره ، ظهران ، جده و همچنین پایگاه های هوایی این کشور شامل خمیس موشیت (Khamis Mushayt) ، حفر الباطن ( Hafar al Batin) و تبوک ( Taube) و همچنین تاسیسات استراتژیک نفتی در استان های شرقی این کشور را بر عهده داشت . هفده آتشبار باقی مانده که خط دوم پدافندی عربستان سعودی را تشکیل میداد ، 68 سامانه متحرک شاهین (Shahine) بابرد 16 کیلومتر را در برمی گرفت . این سامانه که در واقع نوع بهبود یافته و متحرک سازی شده سیستم فرانسوی کروتال (Crotale) نصب شده برروی شاسی AMX-30SA بشمارمی رفت ، ماموریت داشت تا از میادین نفتی و سایر تاسیسات حیاتی ، بسته به موقعیت و شرایط زمانی دفاع کند ، در حالی 73 سامانه شاهین دیگر ، بعنوان سیستم های دفاع هوایی ثابت ، مورد استفاده قرار می گرفتند . با توجه به گستره و موقعیت سرزمینی عربستان ، تمامی آتشبارهای موجود شامل سامانه های I-HAWK و شاهین با متصل شدن به سامانه کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد ( AWACS) ، سامانه فرماندهی و کنترل سپر صلح ( Peace Shield command and control system) را پدید آوردند . ضمن اینکه شبکه دفاع هوایی عربستان برای اجرای ماموریتهای دفاع هوایی نزدیک به سامانه های توپخانه ای خودکششی 20 م.م و 30م.م ولکان (Vulcan ) که بر روی شاسی فرانسوی AMX-30SA قرار گرفته بود ، نیز مسلح گردید . اگر چه شبکه دفاع هوایی این کشور با در اختیار داشتن سامانه های موشکی برد بلند و توپخانه ای کوتاه برد ، قابلیت دفاع از حوزه سرزمینی خود را داشت ، اما برای افزایش قابلیتها و ارتقاء ضریب حفاظت ، بکارگیری سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاهبرد ( SHORAD) و همچنین میانبرد ( HIMAD) را نیز در دستور کار خود قرار داد . ورود این سیستم های جدید ، موجبات تغییرات افزون تر در حوزه های پشتیبانی و آموزش شده تا شبکه دفاع هوایی این کشور بتواند با تهدیدات موجود و خطراتی که در دهه های آینده ممکن است پدید آید ، مقابله نماید . در حوزه لجستیک ، دفاع هوایی ارتش سلطنتی زیرساختهای مطلوبی را برای آموزش و تربیت پرسنل وظیفه و افسران در سطوح مختلف فراهم نموده است . ستاد این نیرو که در ریاض قرار دارد ، مسئولیت اصلی طرح ریزی و عملیاتی نمودن برنامه های تصویب شده برای شش زیرشاخه ( فرماندهی دفاع هوایی ) پادشاهی سعودی را بر عهده دارد . از سویی دیگر ، جده (Jeddah) خانه اصلی دانشکده دفاع هوایی (Air Defense Forces Institute /(ADFI ، زیرساختهای تعمیر و نگهداری ، پشتیبانی فنی ، تاسیسات آموزشی پرسنل جدید الورود پدافند و در نهایت بستر اصلی آموزشی سامانه های تسلیحاتی محسوب می گردد . در دانشکده دفاع هوایی عربستان ، دروس پایه برای آموزش افسران و درجه داران پدافند در دو سطح مقدماتی و پیشرفته ارائه شده است . این دانشکده که مطابق با الگوی آکادمی های معتبر نظامی در ایالات متحده ایجاد شده ، برای افسران دفاع هوایی ، یک دوره 3 ساله را در نظر گرفته که به فارغ التحصیلان ، مدرک معادل لیسانس در حوزه مطالعات نظامی اعطاء می نماید . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، مرکز پشتیبانی و تعمیر و نگهداری مستقر در جده ، یکی از تاسیسات پیشرفته این نیرو بشمارمی آید که تمامی امور مربوط به به روز نگاه داشتن شبکه دفاع هوایی عربستان را برعهده دارد . این مرکز به سه بخش تاسیسات (آمادگاه ) سامانه های موشکی ، آمادگاه یکپارچه سازی و در نهایت آمادگاه پشتیبانی فنی تقسیم می گردد. در این میان ، آمادگاه پشتیبانی فنی این نیرو ، مجموعه ای از تاسیسات چند میلیون دلاری است که ماموریت و وظیفه نگهداری از ذخیره موشکهای دفاع هوایی را بر عهده داشته ، بدون آنکه نیازبه ارسال آنها به کشور سازنده ( ایالات متحده ) باشد ، که این خود صرفه جویی قابل توجهی را فراهم مینماید . دومین مجموعه (تاسیسات-آمادگاه سامانه های موشکی /TRMF/ Theater Readiness Missile Facility ) نیز ترکیبی از زاغه های ذخیره سازی مهمات موشکی و طیف متنوعی از مهمات استاندارد مورد استفاده پدافند هوایی بشمارمی رود که در نقاط مختلف این کشور برای کاربردهای مشخص ، ایجاد گردیده است ، در حالی که آمادگاه یکپارچه سازی نیز بطور همزمان مسئولیت بررسی نهایی آمادگی سامانه های تسلیحاتی ، یکپارچه سازی و درنهایت ارتقاء گردان های دفاع هوایی ، قبل از استقرار در محل تعیین شده را بر عهده دارد . تمامی این مجموعه ها نیز توسط مرکز پشتیبانی فنی پدافند هوایی که به شکل مستقیم با شبکه فرماندهی و کنترل این نیرو مرتبط است ، حمایت می گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هدف اصلی از ایجاد چنین ساختاری ، ادغام کلیه سامانه های در دسترسی در یک مرکز فرماندهی و اطلاعات ( CIC / command and information center ) است . با این وصف ، چندگانگی فرهنگی میان پرسنل بومی و مشاوران نظامی خارجی در نیروی پدافند هوایی سعودی ، موجبات پدید آمدن شکافهایی شد که این امر با اعزام اولین دسته از پرسنل ارتش این کشور به دانشکده دفاع هوایی توپخانه ای سنت بار بارا(air defense and artillery fraternal organization ) به منظور بهبود درک شیوه های خدمات- محور به تقریب برطرف گردید . با توجه به این امر ، نقش مشاوران دفاع هوایی در اجرای صحیح ماموریتهای محوله به این نیرو از اهمیت بسیارزیادی برخوردار می بود . نمونه بارز این تلاش مشترک میان شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی و ناظران نظامی خارجی را می توان در برنامه ریزی ، هماهنگی و تکمیل پروژه فروش سیستم دفاع هوایی FIM-92 STINGER مشاهده نمود ، چرا که برای خرید این سامانه تسلیحاتی ، می بایست یک فرهنگ پشتیبانی مشترک میان نیروی دریایی سلطنتی ،ستاد فرماندهی شبکه دفاع هوایی سلطنتی ، وزارت دفاع و نیروی هوایی ایجاد می گردید . اهمیت این تلاش پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 مشخص شد ، چرا که این اطمینان بوجود آمد که هیچکدام از موشکهای استینگر فروخته شده در اختیار شبه نظامیان مسلح قرار نگرفته است . از سویی دیگر ، اجرای برنامه های آموزشی ضمن خدمت از سوی ستاد پدافند هوایی برای افسران این نیرو از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . بخش عمده ای از افسران پدافند هوایی سعودی به چند زبان مسلط بوده ، چرا که بخش عمده ای ازآنها در دانشکده های نظامی ایالات متحده آموزش دیده بودند ، هر چند پس از 11 سپتامبر 2001 ، روند اعزام دانشجو با افت بسیار زیادی مواجه شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

ارتش ایالات متحده آمریکا در برنامه ای که در پیشرو دارد می خواهد كه تا سال 2021 طرح های خودروهای رزمی رباتیک مختلف را مورد ارزیابی قرار دهد و در سال 2026 بهترین آنها را به خدمت بگیرد. در نتیجه به نظر می رسد در ماه های آینده و تا پایان سال 2021 شرکت های صنایع نظامی طرحی های مختلفی را برای شرکت در این رقابت ارائه خواهند کرد. 3 شرکت، صنایع دفاعی Textron، شرکت FLIR سیستم که در زمینه تولید دورین های حرارتی تخصص دارد و Howe & Howe Tech نسل بعدی خودروهای رزمی رباتیک را طراحی و توسعه داده اند. وسیله نقلیه جدید که به نام Ripsaw M5 شناخته می شود در طول نمایشگاه AUSA 2019 رونمایی شد. اساس طرحی Ripsaw M5 ساخت یک خودرو رزمی بدون سرنشین دارای سرعت و تحرک بالا در ناهموارترین زمین ها و بدترین شرایط آب وهوایی است. پلتفرم طراحی شده این خودرو رزمی می تواند انواع ماموریت های محول شده را انجام دهد. Ripsaw M5 می تواند به راحتی به انواع مختلف سیستم های آگاهی موقعیتی و جایگاه تسلیحات کنترل از راه دور مجهز شود. وزن این خودرو زرمی بدون سرنشین 10 تن است اما توانایی آن را دارد که با افزودن تجیهزات دیگر وزن آن به 20 تن نیز برسد. در حقیقت اولین نمونه Ripsaw که در سال 2000 توسط برداران جف و مایک هاو تولید شد الهام دهند توسعه Ripsaw M5 است. نمونه های قبلی Ripsaw طی سالهای گذشته توسط ارتش امریکا جهت بررسی خودرر های نیمه خودمختار تست شد اند. اما نمونه ی ارائه شد در نمایشگاه AUSA 2019 به طور ویژه ای تکامل پیدا کرده است. نمونه ارائه شده در نمایشگاه به یک ماژول رزمی مشابه پلتفرم استرایکر Dragoon مجهز است . این نمونه Ripsaw M5 همانند استرایکر دراگون دارای توپ 30 میلیمتری XM813 بوش مستر است. برجک رزمی M5 علاوه بر یک سامانه دید دیجیتالی، به سامانه دید TacFLIR 280-HD ساخت FLIR سیستم مجهز است. این سامانه به مجموعه ای از دوربین های الکترو نوری و مادون قرمز مجهز است. در صورت نیاز و در خواست مشتری به خاطر ماژلاور بودن طراحی Ripsaw M5 می تواند تسلیحات مختلف با آرایش گوناگون را بر روی آن نصب کرد. حداکثر سرعت این خودرو رزمی بدون سرنشین 64 کیلومتر بر ساعت است. به گفته طراحان Ripsaw M5 بسیار کم سر وصدا است و می تواند به بدون جلب توجه به اهداف خود نزدیک شود. یکی از نمونه های خودرورزمی که در این Ripsaw مدل به شکل بدون سرنشین تغییر پیدا کرده است خودرو رزمی پیاده نظام استرایکر دراگون دید نظارتی TacFLIR 280-HD از دیگر ویژگی های منحصر بفرد Ripsaw M5 مجهز بودن آن به وسایل نقلیه هوایی و زمینی بدون سرنشین كوچك است. یک کوادکوپتر کوچک R80D Skyraider ( ساخت FLIR سیستم) می تواند از روی Ripsaw M5 بلند شود و بعد از انجام ماموریت به سمت خودرو M5 بازگردد و فرود آید. پهپاد R80D به هوش مصنوعی مجهز است و با پردازش پیشرفته امکان تشخیص و طبقه بندی اهداف را دارد و همچنین از توانایی پرواز نیمه خودمختار نیز بهره می برد. همچنین در جلو بدنه M5 یک دهلیز داخلی تعبیه شده است که در داخل آن خودرو بدون سرنشین کوچک FLIR SUGV ( ساخت FLIR سیستم) قرار دارد. FLIR SUGV می تواند به کمک سطح شبیه داری تعبیه شده از داخل دهلیز M5 خارج شود. خودرو بدون سرنشین کوچک FLIR SUGV به وزن 13 کیلوگرم می تواند به کمک بازوی تعبیه شده بر روی آن اشیاء به وزن 10 کیلوگرم را جا به جا کند در نتیحه علاوه شناسایی محیط پیرامونی می تواند در خنثی سازی بمب ها و مین ها یاری دهنده Ripsaw M5 باشد. کوادکوپتر کوچک قابلیت هماهنگ شدن با خودرو بدون سرنشین R80D Skyraider را داردRipsaw M5 خودرو بدون سرنشین کوچک FLIR SUGV دهلیز خودرو بدون سرنشین M5 که در داخل آن FLIR SUGV قرار دارد خودرو های بدون سرنشین Ripsaw M5 می توانند با مجهز بودن به سیستم های مدیریت میدان نبرد باعث سرعت بخشیدن و برورزسانی سریع تر اطلاعات میدان نبرد به سایر نیروهای خودی شوند. در نتیجه به نیروهای خودی درک کلی بهتری از میدان نبرد اطرافشان می دهند. این نوع آگاهی موقعیتی در مناطقی کاملاً متراکم شهری کاملاً ضروری است. در صورت به خدمت گرفته شدن Ripsaw M5 انتظار می ورد این خودرو بدون سرنشین به عنوان نیرو شناسایی و یا محافظت از نیروهای نظامی نقش پررنگی ایفا کند.

بخش سوم : افغانستان ، صحنه آزمایش عملی تاکتیکهای نبرد هوا- زمینی ارتش ایالات متحده ! پیامدهای اجرای نسخه اولیه تاکتیکهای نبرد هوا- زمینی در افغانستان : طبق یک قاعده استاندارد ، موفقیت یک ارتش در میدان نبرد به 5 اصل اساسی ، شامل ابتکارعمل ، چابکی ، عمق دادن به صحنه نبرد ، هماهنگی و پایداری ( سرسختی ) بستگی خواهد داشت . در این میان ، عملکرد مجاهدین افغان را می توان در قالب این 5 عنصر بخصوص در ایجاد یک شبکه دفاع هوایی ( هر چند محدود ) تبیین نمود . 1-ابتکار عمل : در مرحله نخست ، تلاش مجاهدین افغان برای در دست گرفتن کنترل فضا ( آسمان ) منطقه نبرد که نتیجه و پیامد اصلی برخورداری از ابتکار عمل رزمی بود ، را می توان مورد بررسی و توجه قرار داد . در اوایل نبرد ، مجاهدین تنها قابلیت کسب ابتکار عمل تاکتیکی ، آن هم بصورت موقت را در اختیار داشتند ، بدین معنی که دربرابر حملات هوایی روسها ، چندان در وضعیت بلادفاع نبودند ، اما ورود استینگر ، واحدهای رزمی مجاهدین افغان را قادر ساخت تا بسرعت ابتکار عمل رزمی را در دست گرفته و شرایط خود را به حریف دیکته کنند . نقل قولی از کتاب " کاردینالی از کرملین " نوشته تام کلانسی با محوریت شیوه عمل افغان ها در کاربرد سامانه استینگر 2- چابکی ( تحرک پذیری ) : در مراحل نخست جنگ، این ارتش سرخ بود که با استفاده از اصل غافلگیری و کاربرد یگانهای هوابرد و همچنین هواگردهای بال ثابت و چرخبالهای نیروی هوایی بعنوان توپخانه متحرک انعطاف پذیر و همچنین بالگردهای ترابری برای جابه جایی سریع واحدهای رزمی قادر بود بسیار سریعتر و موثرتر از واحدهای افغان واکنش نشان دهد ،اما ورود استینگر ، خط بطلانی بر این شیوه کشید تا جایی که متحرک ترین واحدهای رزمی ارتش شوروی د افغانستان ( شامل جتهای پشتیبانی نزدیک و بالگردهای توپدار ) را بسرعت از صحنه نبرد خارج ساخت . چیزی در حدود 10 درصد از شلیک های موفق سامانه استینگر در زمان خروج بالگردهای هایند از صحنه عملیات رزمی بوقوع پیوست . 3- عمق دادن به میدان نبرد : در طراحی های کلاسیک عملیات نظامی ، دادن عمق به منطقه نبرد ، فضای کافی و مطلوبی را برای اجرای مانورهای رزمی در اختیار فرمانده میدان خواهد گذاشت . تا قبل از ورود استینگر به افغانستان ، ارتش شوروی با کاربرد کلاسیک قدرت هوایی می توانست بسرعت حاکمیت و برتری تاکتیکی را بر میدان رزم ایجاد کرده و بدنبال آن ، فضای مانوری مطلوبی را برای واحدهای پیاده متعارف و هوابرد ارتش فراهم نماید . اما کاربرد گسترده استینگر به این آزادی عمل پایان داد . مجاهدین افغان که پس از یک رشته نبردهای پرتلفات ، حومه مناطق متراکم جمعیتی را در دست گرفته بودند ، اکنون با برخورداری از دو مزیت اصلی شامل دادن عمق به میدان نبرد با روسها و متمرکز نمودن توان رزمی در نقاط حساس ، بسرعت ابتکار عمل را در دست گرفتند . در مجموع ، نبرد افغانستان اثبات نمود که سرمایه گذاری برروی پدافند هوایی کوتاه برد ، به همان اندازه در اختیار داشتن عمق برای اجرای مانور ، از اهمیت بسیار بالایی برخودار است . نمای شماتیک کمین واحدهای مجاهدین افغان و تاکتیکهای ضد کمین هوابرد و توپخانه ای ارتش سرخ 4-ایجاد هماهنگی : تا پیش از ورود استینگر به افغانستان ، ارتش شوروی براساس آموزشهای استاندارد خود ، بسرعت موفق گردید تا عملیات هوایی و زمینی خود را برای محدود نمودن تاثیر حملات ایذایی مجاهدین ، هماهنگ نماید ، اما کاربرد نخستین موشک استینگر ضمن اینکه موجبات عدم هماهنگی قابل توجه میان واحدهای رزمی ارتش سرخ را فراهم آورد ، در مقابل ، فرصتی را برای مجاهدین ایجاد نمود تا بتوانند اقدامات رزمی خود ( شامل لجستیک ، عملیات مشترک و ... ) را بهبود بخشیده و محدوده آن را بسرعت گسترش دهند . بدین معنی که از اواخر 1986 ، وضعیت کنترل و فرماندهی و ساختار لجستیکی برای پشتیبانی از عملیاتهای آفندی در مقیاس وسیع تر خود را در سطوح مطلوبتری دنبال کرده و برای اولین بار از سال 1979 ، شرایط صحنه رزم را برای روسها ، تعریف کنند که این وضعیت با خنثی نمودن یا کاهش پتانسیل قدرت هوایی روسها در حوزه پشتیبانی نزدیک هوایی قابل دستیابی شد . بالگرد توپدار میل-24 هایند ، بلحاظ قدرت آتش و مقاومت در برابر آتش پدافند هوایی ، آنچنان موجب ایجاد دهشت در میان افغانها گردید که لقب "ارابه شیطان" بدان داده شد در حقیقت ، استینگر ، کلیدی بود که به مجاهدین افغان اجازه داد تا ضمن حفظ ابتکارعمل ، سرعت عملیات نظامی خود را افزایش دهند و این بدان معناست که سامانه FIM-92 به عاملی برای تغییر ماهیت جنگ و به نوعی فاکتور تعیین کننده ، تبدیل شود . به اعتقاد بخش عمده از کارشناسان نظامی ، مجاهدین افغان با کاربرد استینگر ، مستقیم به مرکز ثقل عملیات نظامی ارتش سرخ که همانا " کنترل آسمان منطقه نبرد" بود ، حمله ور شدند که این مساله نشان می دهد که کنترل هوا ، در جنگهای کم شدت ، به همان اندازه جنگهای فراگیر و پرشدت ، پر اهمیت و ضروری است. پی نوشت : 1- ادامه دارد ............. 2- منابع در انتهای مطلب معرفی خواهد شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

دوستانی که در فوروم های انگلیسی زبان یا عرب زبان یا سایر زبان ها فعالیت می کنند ، این متن را ترجمه و با تصویر در انجمن های مذکور قرار دهند . شاید بهترین پاسخی برای یاوه گویی های حضرات باشد ............

خوبه چند نکته درمقایسه با موتور قبلی که داشتیم و جوابش رو هم پس داده بود یعنی طلوع4 میکنم نکات جالب مصرف سوخت مصرف ویژه حدود 0.058 در هر ثانیه که حدودا میشه 0.1276 پونددر ثانیه به ازای هر نیوتن یا مصرف سوخت ویژه معادل با 1.24 پوند به ازای هر پوند رانش به دست میاد (موتور رانش کلی معادل با 1650نیوتن یا 370 پوند داره) درمقایسه با موتور طلوع 4 که مصرف سوخت ویژه اش 1.3 کیلوگرم به ازای هر daN هست که میشه حدود 0.286 کبلوگرم به ازای هر نیوتن رانش یا 1.27 پوند به ازای هر پوند این موارد و واحدها رو گفتم که هرکس با هر مقیاسی راحتتره و تو ذهنش هست سنجش کنه مصرف به مقدار ناچیزی کمتر شده عمر دومین نکته اس که با توجه به اینکه موتور دوم کوچکتر شده و خنک سازی سختتره و هم میزان airflow کمتره اما عمر 50 ساعتی داره که در مقایسه با موتور طلوع 20 ساعتی رقم خوبیه مقایسه ای هم با موتور tj100 هم بخوام بکنم هرچند عمر این موتور رو نمیدونم اما موتور tj100 مصرف ویژه 1.13 پوند در هر پوند رانش داره هرچند موتور ما حتی از موتور tj150 هم توان بیشتری داره

بوکسر در الجزایر اولین بوکسر ارتش الجزایر با استتار بیابانی به گفته شاهدان عینی در هفته اول اوت سال 2019 یک کشتی باری دو دستگاه خودرو رزمی پیاده نظام بوکسر به همراه 30 عدد کانتینر را در شهر کنستانتین ( قسطنطنیه ) کشور الجزایر تخلیه کرده است. گفته می شود بعد از چلاش های گذشته بالاخره کشور آلمان راضی شده است تا الجزایر روند تولید خودروهای رزمی پیاده نظام بوکسر تحت لیسانس را در داخل خاک خود انجام دهد. کشور الجزایر در گذشته با کمک آلمان توانسته بود خودروهای زرهی Fuchs را در داخل خاک خود تولید کند. در حقیقت بعد از پایان یافتن تولید خودرو های Fuchs ارتش الجزایر علاقه مند بود تا خودروهای زرهی بوکسر را نیز به کارگیرد. به همین خاطر در سال 2018 الجزایر یک نمونه آزمایشی از خودرو رزمی بوکسر را تحویل گرفت اما به نظر می رسید آلمان به خاطر فشار سیاسی داخلی و خارجی نمی توانست اجازه تولید خودروهای رزمی بوکسر را به الجزایر بدهد. اما با ورود تجهیزات جدید به همراه خودروهای رزمی پیاده بوکسر به نظر می رسد موانع پیشرو برای تولید خودورهای رزمی بوکسر در الجزایر رفع شده است. پیش بینی می شود با ورود تجهیزات جدید الجزایر تا پایان سال 2020 تولید تحت لیسانس خودروهای نظامی بوکسر را آغاز کند. اولین نمونه آزمایش بوکسر در الجزایر که در طول یک رژه نظامی در سال 2018 در تلویزیون این کشور نمایش داده شد. خودرو های بوکسر ارتش الجزایر در نقش رزمی مجهز به برجک رزمی Lance ساخت راین متال مسلح به توپ 30 میلیمتری MK 30-2 هستند. خودروهای زرهی بوکسر می توانند نقش های مختلفی را در ارتش الجزایر مانند آمبولانس، خودرو رزمی پیاده نظام، نفربر زرهی، فرماندهی و ... را بر عهده بگیرند. با ورود خودروهای رزمی بوکسر به ارتش الجزایر نفربرهای زرهی بی تی ار -60 و 80 فعلی ارتش الجزایر از خدمت کنار گذاشته می شوند.( البته احتمال دارد نفربرهای قدیمی بی تی ار -60 و 80 با مجهز شدن به برجک های رزمی جدید دارای موشک های ضد زره کورنت به عنوان خودروهای ضد زره در ارتش الجزایر خدمت کنند.) به گفته منابع خبری، الجرایر قرار است 150 الی 200 دستگاه خودرو رزمی بوکسر را در داخل خاک خود تولید کند.

بازگشت پیرمردهای فرانسوی خودرو های زرهی فرانسوی AML-60 و AML-90 از جمله خودورهای نظامی قدیمی هستندکه هنوز در ارتش های بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی خدمت می کنند. خودروهای سری AML توسط شرکت فرانسوی Panhard ساخته شده اند. اولین نمونه این خودروهای زرهی در سال 1961 ساخته شد. در دهه 1960 و 1970 فرانسه صد ها دستگاه از این خودروهای زرهی را به کشورهای تحت نفوذ خود در آفریقا فروخت. با این حال با وجود گذشت سال ها از زمان تولید خودروهای زرهی AML در حال حاضر این خودروهای زرهی تاثیر گذاری لازم در میدان نبرد را نخواهند داشت. ارتش الجزایر با درک این موضوع یک بروز رسانی با کاربری جدید برای خودروهای منسوخ AML خود در نظر گرفته است. در بروز رسانی ارتش الجزایز برجک استاندار خودرو AML حذف و به جای ان یک برجک رزمی جدید که دارای 4 موشک ضد زره است نصب شده است. در نتیجه خودروهای AML منسوخ را به خودروهای ضد زره با کاربری مناسب در میدان نبرد تبدیل کرده است. به نظر می رسد این خودرو ضد زره جدید می تواند موشک های ضد زره روسی کنکورس و کورنت را شلیک نمایید. همچنین این برجک یه یک مسلسل نیز برای دفاع از خود مجهز است. یکی دیگر از تغییرات اعمال شده بر روی خودروهای زرهی AML نصب یک محفظه شیشه ای جدید برای راننده است تا راننده دید بهتری از محیط اطراف داشته باشد. خودرو AML_90 نمونه استاندارد (سمت راست) - خودرو َAML ارتش الجزایر در نقش خودرو ضد زره ( سمت چپ) به نظر می رسد بروز رسانی خودروهای AML در ارتش الجزایر به شکل گسترده انجام شده است و بخش قابل توجه ای از این خودروهای قدیمی تبدیل به خودروهای ضد تانک جدید شده اند.

روز 21 اوت 1914 به ژنرال نوئل ادوارد دکاستلنو ( فرمانده لشکر 13 پیاده نظام جمعی سپاه دوم ارتش فرانسه در جنگ نخست ) خبر رسید که پسرش در جنگ کشته شده ، پس از 1 دقیقه سکوت ، به اعضای ستادش که به او تسلیت می گفتند جمله ای گفت که بعدها در فرانسه تبدیل به یک شعار شد : " ادامه می دهیم ............ آقایان "

البته بهتره بگیم یه سکوی پرتاب برای انجام کارهای بزرگتر

بالاخره فهمیدیم این چیه:

سلاح جدید برای راجه های هندی فلانکرهای نیروی هوایی هند آماده برای کاربرد موشکهای کروز هواپایه براهموس دهلی نو : پس از مدتها کش و قوس برنامه مشترک هند و روسیه برای اضافه نمودن قابلیت شلیک موشک کروز براهموس به فلانکرهای نیروی هوایی هند ، سرانجام دسته نخست از این موشکها به صورت عملیاتی ، وارد سازمان رزم IAF گردید . این در حالی است که ارتش هند با توجه به ماهیت راهبردی این سلاح ، ازسالهای گذشته گسترش رزمی براهموس را در قالب پیکربندی های زمین پایه و دریاپایه در دستور کار خود قرار داده بود ، اما نقش بی بدیل نیروی هوایی در برنامه جامع نظامی ارتش این کشور باعث شد تا برنامه ریزان نظامی هندی بدنبال توسعه سریع براهموس هواپایه و تسلیح تمامی جتهای روسی su-30mki نیروی هوایی به این سلاح استراتژیک باشند. بر همین اساس ، برنامه اصلی نیروی هوایی هند برای مسلح نمودن تمامی 40 فروند جتهای su-30mki به نمونه هواپایه براهموس باعث خواهد شد تا نقش نیروی هوایی این کشور در عرصه وسیعی از اقیانوس هند در رقابت با قابلیتهای رو به گسترش ارتش چین و همچنین قدرت سنتی این منطقه یعنی نیروی دریایی ایالات متحده پررنگ تر از گذشته گردد . به اعتقاد ناظران نظامی ، ورود بخدمت رسمی براهموس هواپایه بدلایل مختلفی به تعویق افتاد اما بروز درگیری محدود ارتش هند با ارتش پاکستان در ماه می 2019 بر سر کشمیر باعث گردید تا عملیاتی شدن این نمونه به اولویت نخست تبدیل گردد . این موشک که پس ازشلیک پتانسیل دستیابی به سرعت 3 ماخ را دارد با مجهز بودن به یک سامانه هدایت دقیق پیشرفته ، قابلیت مورد اصابت قراردادن اهداف متحرک را نیز دارد . این ویژگی بدان معناست که نیروی هوایی هند در کنار نیروی دریایی ، اینک خواهد توانست تا به یک تهدید جدی برای شناورهای رزمی متخاصم تبدیل گردد . برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که براهموس با توجه به سرعت شلیک و قدرت مانور مطلوب خود ، می تواند به یک کابوس مستمر برای سامانه های دفاع هوایی پیشرفته ای نظیر سامانه "ایجس" ( AEGIS) و گونه های جدید چینی hhq-16 ( که شناورهای رزمی کلاس 054AP نیروی دریایی پاکستان بدان مسلح هستند ) مبدل شود . در مقایسه ، براهموس پتانسیل تهاجمی به مراتب افزون تری نسبت به موشکهای کروز اسکالپ فرانسوی که قرار است به همراه جتهای رافال به این کشور (هند) تحویل داده شود را به نیروی هوایی اعطاء خواهد نمود . بن پایه صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

نسخه فرماندهی L-ATV شرکت دفاعی Oshkosh در نمایشگاه AUSA 2019 نسخه فرماندهی خودروی زرهی تاکتیکی سبک خود به نام L-ATV C2 را به نمایش گذاشت. L-ATV C2 در کنار دارای بودن همان سطح حفاظت و تحرک نسخه استاندار L-ATV دارای مجموعه ارتباطی قدرتمند و مستحکم است که به نیروهای نظامی یک مزیت مطلوبی برای ارتباط پایدار در حین حرکت میدهد. به لطف ساختار ماژولار اتاقک فرماندهی L-ATV C2، تجهیزات ارتباطی می توانند با توجه به ماموریت های خاص و یا نیاز خدمه به راحتی تعویض شود یا چیدمان آنها تغییر پیدا کند. L-ATV C2 مجهز به ریز پهپاد های Black Hornet ساخت شرکت FLIR هستند. این ریز پهپاد ها به شناسایی بهتر محیط به فرمانده در میدان نبرد کمک شایانی خواهند کرد. ریز پهپاد Black Hornet ==================================================================================================================== در 18 اکتبر سال 2019 شرکت دفاعی Oshkosh اعلام کرد 5000 امین خودروی زرهی تاکتیکی سبک L-ATV از خط تولید خارج کرد.

سریع ترین راه پایان دادن به جنگ ! از نظر جرج اورول نویسنده نامدار : " سریع ترین راه برای پایان دادن به جنگ شکست ( باختن - تسلیم شدن ) در آن است "

کارشناس نظامی، سردبیر مجله دفاع ملی ایگور کرووتچنکو معتقد است : پاسخ روسیه به عقب نشینی از پیمان حذف موشک های میان برد و برد کوتاه تر می تواند مجدداً پروژه های موشکی و قطار موشک جنگی و تقویت دفاع هوایی در مرزهای غربی این کشور را احیا کند.

یک سری به وب سایت شرکت زدم تنها محصول شرکت موتور توربوجتtj-hp1 می باشد https://farzaneganpb.com/products/tj-hp1-turbojet-engine/

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز ، بحث شیرین تاریخچه تولید و بکارگیری پهپاد در سازمان رزم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: پهپاد در دفاع مقدس روند شکل گیری و نقش آفرینی یگان پهپاد سپاه در دفاع مقدس چهار موتوره خیر سرمان مثلا توی شهر بسر می بردیم و توی جبهه نبودیم ، لااقل آنجا می شد هم سری به حمام زد و هم در نماز جمعه ای شرکت نمود ؛ اما سه ماه می شد که در اصفهان بودیم و به خاطر حجم فراوان کار نتوانستیم چرخی توی شهر بزنیم و لااقل سی و سه پل یا پل خواجو را تماشا کنیم. فرق مان با زندانی ها این بود که هم سوله مان بزرگتر بود و هم سرمان شلوغ تر. از لای پنجره که نگاه می کردیم ، یهو متوجه می شدیم شب شده و الان است که درب خوابگاه دانشگاه بسته شود. بااین حال تا به خود می جنبیدیم به پشت درب بسته می خوردیم. از تأمین و تدارکات بگیر تا ساخت و تولید و تست پرواز ، همه کارهای مربوط به پرنده های بی سرنشین را خودمان انجام می دادیم ، نه اینکه حتی نمونه ای جلویمان باشد و بخواهیم آنرا کپی کنیم و نه حتی کتابی ، مجله ای چیزی تا راهنمای کارمان قرار دهیم ، تا آمدن کامپیوتر و اینترنت هم زمان زیادی فاصله داشتیم. همه کارهایمان بر اساس آزمون و خطا بود. آنچه که از کار مشخص بود این موضوع بود که ما می خواستیم روی هواپیماهای مدل که مخصوص تفریح و سرگرمی است دوربین عکاسی سوار کنیم. یعنی برای یک کار تفریحی ، مأموریت نظامی تعریف کنیم. خب معلوم بود به همه نوع تجربه و دانشی نیاز داشتیم. نه تنها باید اصول آیرودینامیک را می شناختیم ، باید سر رشته ای از فنون حاکم بر پرواز هم می دانستیم. توی ساخت بدنه ، ملخ ، بال و ایلوران* ، که واویلا داشتیم اما غیر از اینها باید از عکس و عکاسی ، چاپ و ظهور هم سر در می آوردیم. ولی با این حال یک چیز قوی همیشه محرک مان بود ، اگر این کار نتیجه بدهد ، چه اتفاق مهمی توی جبهه می افتد. بماند که چقدر در کاهش تلفات انسانی ، چه مربوط به نیروهای شناشائی باشد و چه نیروی تک کننده ، موثر خواهد بود. چقدر وجودش برای انجام عملیات ها حیاتی می شود. این آن چیزی بود که ما را به این سمت سوق می داد که چهارموتوره کار کنیم و خستگی را برای زمانی دیگر بگذاریم. * : از سطوح فرامین هواپیما جهت کنترل و تنظیم سمت و سو راوی : رضا ارباب * * * * * نان و پنیر اوایل آب مان توی یک جوی نمی رفت. آنها بچه پولدار و اهل گردش و تفریح و سرگرمی بودند و ما اهل جبهه و جنگ. گاه گاهی هم عبدوس به مسعود گیر می داد که دکمه ی یقه ات را ببند ، فلان کن و بهمان. موقع شام و نهار که می شد ما به نان و پنیری راضی بودیم ، اما آن سه نفر می گفتند : شما نان و پنیرتان را بخورید و چلوکباب را بگذارید سهم ما. ما قهر و آشتی های زیادی کردیم تا توانستیم با هم کنار بیائیم. در هر صورت این ما بودیم که باید کنار می آمدیم. چون هم آئین مان اجازه نمی داد که با آنها بد حرف بزنیم ، هم اینکه آنها در مقام معلمی بودند. از طرفی ، آنها هم به ما یاد می دادند که چگونه هواپیما بسازیم و هم چگونه خلبانی کنیم. فرشید نسبت به آن دو کمی تند مزاج بود ولی توی کارش بسیار جدی به نظر می رسید ، خودش می گفت من و دوستم طاهری ، شاید پانزده سال است که روی هواپیمای مدل کار می کنیم ، این واقعیت داشت. من هنوز هم پس از آن همه سال معتقدم فرشید بهترین طراح بال و بدنه می باشد. وقتی شروع به طراحی و تولید بال و بدنه می کرد ؛ انگار که آنرا با دستگاهی برش داده باشند ، بسیار تمیز و اصولی بود. هر چه آنها در مورد پرواز و طراحی بلد بودند ، ما در عوض از موتور و تعمیر و نگهداری آن سر در می آوردیم. چون توی یگان هوائی سپاه این کار اصلی ما بود. در هر صورت با این اطلاعات ، گروه خوبی را تشکیل داده بودیم. سعید زاهدی اصلا تاجر بود. او آدم با ذوقی هم بود. ساخت ملخ سخت بود و هم پر مصرف ، چون اولین جائی از هواپیما که زمین می خورد و خراب می شد ملخ بود. توی بازار هم نبود. چون موتورهای ما 45 و 60 بود و ما در ساخت آن مشکل داشتیم ، زاهدی اما وقتی نگرانی ما را دید ؛ گفت : من به نیت 22 بهمن ، 22 ملخ می سازم. او در حیرت ما این کار را هم کرد و وقتی پرسیدیم چطوری این کار را کردی ؟ گفت : فقط دقت. من هر روز یکی از ملخ ها را جلویم می گذاشتم و توی مسیر رفت و آمد، با دقت تمام انحناها و زوایای آنرا نگاه می کردم و به ذهن می سپردم. کار اصلی ملخ این است که جابجائی هوا کند. او ابتدا یک مکعب مستطیلی از چوب گردو درست می کرد و آرام آرام شروع به شکل دادن آن می کرد. چیزی که امروز نیز در صنعت ملخ سازی یک رویه است . ما بدون اینکه هواپیماهایمان را در تونل های باد بصورت علمی و فنی آزمایش کنیم ، آنها را در جاده ی اصفهان - نائین می بردیم و پرواز می دادیم و معلوم می شد که تا چه حد استاندارد را رعایت کرده ایم. راوی : رضا ارباب ادامه دارد ... ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب این کتاب خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : به دلیل رعایت امانتداری لازم است بیان نمایم که بخاطر جلوگیری از یکنواختی مطالب ، تعدادی عکس هم در لابلای مطالب تاپیک قرار داده ام که این عکس ها عمومامربوط به کتاب نبوده و توسط اینجانب انتخاب شده اند

سلام علیکم به مناسبت سوم خرداد 1361 شبحی بر فراز اروند نقش بی بدیل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جریان دفاع مقدس ، اکنون بر هیچ محقق منصفی ، پوشیده نیست . این نیرو از آزمون بسیار سخت سالهای بحرانی ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی سربلند بیرون آمد و ماموریتهای محوله خود را با سرسختی هر چه تمام تر پس ازتجاوز عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران به سرانجام رساند . با این حال ، یکی از نقاط اوج عملکرد این نیرو ، در جریان عملیات الی بیت المقدس بوقوع پیوست ، جایی که فانتوم های نیروی هوایی ، با اجرای ماموریتهای بمباران در عقبه واحدهای متجاوز عراقی ، درسی فراموش ناشدنی به ارتشی دادند که رویای فتح شش روزه را در سر می پروراند. حماسه گردان همیشه جاوید 11 شناسایی سیزدهم اردیبهشت 1361 ، یکفروند فتو فانتوم نیروی هوایی(کابین جلو جناب مهرداد بیضایی "تصویر سمت چپ " و کابین عقب مرحوم داود دلفانی ) از پل لجستیکی ارتش عراق بر روی اروند عکسبرداری می کند هفتم خرداد 1361 اسطوره فراموش ناشدنی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مرحوم ، سرهنگ دوم خلبان محمود اسکندری ( تصویر بالا ، ایستاده از راست نفر سوم ) و جناب اکبر زمانی ( نشسته از راست ، نفر دوم ) ، با مهارت مثال زدنی پل ارتش عراق منهدم می کنند ، تا جایی که همزمان در شبکه بی سیم واحدهای درگیر این پیام شنیده می شود : از دژ به ستاد فرماندهی : پل زده شد پیام کوتاه بود ولی نه به اندازه انهدام کامل سازمان رزم لشکر یازدهم پیاده ارتش متجاوز بعث پی نوشت : 36 سال پس از حماسه سوم خرداد 1361 ، یاد و نام شهدای این عملیات ، همیشه جاوید و ماندگار

سلام علیکم گربه سوار هفده روز از دی ماه سال 1360 گذشته بود که نیروی هوایی ارتش بعث عراق ، سیلی بسیار جانانه ای از نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دریافت نمود . در این روز تاریخی ، سروان اسدا... عادلی به همراهی RIO ( کابین عقب) تامکت ، محمد مسبوق ، ۳ فروند میگ ۲۳ که در فرمیشن بسیار نزدیک به هم پرواز می‌کردند را با شلیک یک موشک فونیکس در حوالی جزیره خارک سرنگون کردند که از این لحاظ دارای رکورد سرنگونی سه جنگنده با یک موشک فینیکس می‌باشند . بعد از 3 دهه از این واقعه ، در چند روز اخیر ، مراسم تجلیلی از تکخالهای جت افسانه ای تامکت در موزه پرواز سیاتل برگزار گردید که سرهنگ اسدا... عادلی ، هرمن کوک و لری موزینسکی ( شکارچی فیترهای لیبیایی در خلیج سیدرا ) در آن حضور داشتند .در این مراسم هر سه خلبان سخنرانی کردند و بخش مهمی از این مراسم به بررسی پیروزیهای هوایی شگفت انگیز سرهنگ اسد ا... عادلی با هواپیمای F-14 اختصاص یافت . پی نوشت : ظاهراً پس از گذشت سه دهه از اتمام جنگ ، هنوز سلسله مراتب نیروی هوایی ارتش ، در بازگویی نبردهای هوایی ، همچنان در تردید به سر می برد . امیدواریم این وضعیت سریعتر بهبود پیدا کند .

تامی نونوا در کنار میگ دودی

سلام علیکم    یک نکته : اصراری که بر آپلود کردن تصاویر در گالری وجود دارد ، براین هست که یکسری تصاویر را مجدداً نمی توان در وب پیدا کرد . اینها  هم از یکی از تاپیکهای عهد باستان نجات نجات داده شدند .   -----------------------------------   سرزمین لیبی ، در یک دوره زمانی بواسطه  قیام  عمر مختار ، در یک دوره زمانی دیگر بدلیل  حضور رومل ، مونتگمری  و یک زمانی بدلیل  حضور معمرخان ، شهرت پیدا کرد ولی در حال حاضر ، غیر از نفت و مهاجر فرستی ، بدلیل تکنیکال های مشهورش ، معروف شده                --------------------   تنزل درجه BMP به تکنیکال ، با " داس و چکش "!!!!        

سلام علیکم      ..   SDKFZ-10/5     SDKFZ-10/4       SDKFZ-10/5 مسلح به توپ ضد زره PAK-1     SDKFZ-10/4   مسلح به توپ 20 م.م        پی نوشت :   اگر چه این خودروها ، بیشتر " نیمه شنی " هستند تا وانت ، با این حالا پدربزرگ واقعی تکنیکال ها ، همین زیبارویان بشمار می روند 

تقویم تاریخ ... اولین تکنیکال تاریخ نظامی گری :       پروردگار تکنیکال ها . ولکان 20 بر روی تکنیکال ساخت Standard Manufacturing Co به سال 1985 :     خدمه ی تکنیکال لیبیایی خسته  :       تکنیکال خوراندنی * حاصل الحاق تفنگ ضد تانک cm 3.7  Pak 36   به شاسی تانک Renault UE در طول جنگ دوم  . *( توضیح آنکه این مدل از تکنیکال حاصل سرهم بندی و خوراندن سلاح به وسیله نقلیه میباشد و برخی گفته اند که تکنیکال خود اصولا حاصل خوراندن سلاح به کار میباشد فتامل !) :

لیبی : توپ نادر 20 mm سویسی M55A4B1      فرام لیبی ویت لاو !   لانچر زیرپله ای :     mad max : the doom road !