من باب ارشیو در میلیتاری ظاهرا طرحی از شناور ناشناس نیرو دریایی پخش شد در پاک دیفنس کاربری عکس های از این طرح ارسال نمود یکی از کاربران سایت لطف نمودن ویدئو ای که این طرح در آن نمایش داده شد در اختیار گذاشتند ( saied2020 ) ویدئو https://www.aparat.com/v/2rH6y پاک دیفنس https://defence.pk/pdf/threads/iranian-navy-news-and-discussions.346165/post-12650888 دنا

ناوچه جماران (سمت راست) - ناو آبخاکی/لجستیکی لارک با شماره ریجستر 512 (سمت چپ تصویر) ناو لجستیک لاوان با شماره ریجستر 514

با تورم حساب می کنند !؟ ولی خب ، همون انگلیس و در زیر سایه ی ملکه توسط ژن های خوب انقلابی خرج می شه ...

مثل خیلی چیزهای دیگه حیثیتیش کردند متاسفانه... وگرنه جنگ چیزی بجز درد و‌ رنج نیست و شاید بشه گفت چیزی بدتر از جنگ نیست... این وسط دو ‌کشور و ملت به ‌ویرانی کشیده شدند و کسان و کشورهایی هم جیبشون پر و منافعشون تامین شد... (فقط تصور کنید که برای تصرف ۱۵۰ کیلومتر مربع در عملیات کربلای ۵ ما دست کم ۲۰ هزار تلفات دادیم... دیگه نبردهای فاو و جزیره مجنون و کربلا۴ و ... بماند... و چه جوانانی از دست رفتند...)

سلام برهمگی تاریخچه مختصر ناوگروه آبخاکی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، شامل ناوهای هنگام (511)، لارک (512)، تنب (513) و لاوان (514)، با وزن تقریبی 2540 تن (درحالت بارگیری کامل)، جهت مقاصد عملیات آبخاکی و تسخیر سواحل دشمن، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، به شرکت کشتی سازی انگلیسی Yarrow Shipbuilding Co. سفارش داده شد. ناوهای هنگام و لارک در سال 1353 شمسی (1974م) تحویل ایران شدند که در جنگ ظفار شرکت نمودند. اما ناوهای تنب و لاوان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در سال 1364 شمسی (1985م)، با تلاش بسیار و پیگیریهای مجدانه نیروی دریایی ارتش و سرانجام تحت عنوان «بیمارستان دریایی» (Hospital Ship) بدون هیچگونه تسلیحات و سامانه های مربوطه، اما با سامانه رانشی قدرتمندتر، تحویل گردیدند. اسکله کشتی سازی Yarrow تسلیحات در بدو ورود ناوهای هنگام و لارک، سلاح این یگانها تنها 4 قبضه توپ 40م.م ضدهوایی بوفورس (دو قبضه در سینه و دو قبضه در پاشنه) بود. اما بعدها و در زمان جنگ تحمیلی، یک راکت انداز 30تایی با کالیبر 122م.م، در جلوی سینه هر چهار ناو نصب شد و بعدها توپهای 40 م.م با توپ 23م.م معروف روسی جایگزین شدند. همچنین امروزه، دوش پرتابهای ضدهوایی نیز در این ناوها موجود است. قابلیت های آبخاکی این ناوها با حداکثر سرعت 14.5 نات و برد 4000 مایل دریایی (با سرعت 12 نات)، میتوانند محموله های گوناگونی جهت تاختهای آبخاکی و تسخیر ساحل دشمن حمل و ادوات یا نفرات را در ساحل پیاده کنند. محموله ها شامل: ** 5 تا 9 خودروی زرهی (بسته به سایز خودرو) ** 600 تن محموله خشک در انبارهای داخلی ** 227 نفر تفنگدار با تجهیزات کامل ** حداکثر 10 تن بار در سینه ناو (جابجایی توسط جرثقیل سینه) بعنوان مثال: قایقهای هجومی تکاوران، قایقهای حمل تفنگداران، زیردریایی مرطوب السابحات، اژدر زیردریایی های کلاس طارق و... همچنین در پاشنه این ناوها، پد بالگرد وجود دارد که توانایی پذیرش بالگردهایی نظیر سی کینگ را داراست. منبع: http://www.harpoonda...a/Entry741.aspx نویسنده: حبیب (IRINavy) هرگونه استفاده از مطالب و عکسها، تنها با ذکر آدرس سایت Military.ir بعنوان منبع مجاز است. انشاءالله، در ادامه با تصاویر ناوها، ادامه خواهد داشت . . .

توپ آلمانی که البته در کره ساخته میشه موتور که الگو برداری از یک موتور آلمانی هست و ساخت کره و سامانه دفاع فعال ساخت کره و مابقی سامانه ها یا ساخت سامسونگ و هیوندای هست یا با همکاری تالس ساخته شده در هرصورت کره جنوبی از نظر تکنولوژیک کاملا همتراز آلمان و فرانسه و حتی در بعضی موارد برتر هست الخصوص صنایع سنگین و الکترونیک .دلیل همکاری با این شرکتها نه ضعف تکنولوژیک بلکه کمبود تجربه در دنیای مارکتینگ نظامی هست

JagdChieftain زره کوب JagdChieftain نام غیر رسمی یک زره کوب بریتانیایی در دوره جنگ سرد است. انتخاب نام JagdChieftain به علت شباهت ظاهری این زره کوب بریتانیایی به زره کوب های آلمانی در جنگ جهانی دوم مثل Jagdpanther بود. در حقیقت اسم اصلی این زره کوب Chieftain CTR است. پروژه زره کوب JagdChieftain همکاری بین بریتانیا و ارتش آلمان غربی در سال 1972 بود. در این دوره آلمان غربی در حال ازمایش و طراحی یک زره کوب جدید بود و طرح های Panzer VT1-1 و VT1-2 Leopard 2 SPG را دنبال می کرد در نتیجه آلمان غربی به خاطر سابقه در طراحی زره کوب ها می توانست در پروژه زره کوب بریتانایی کمک شایانی کند. در پروژه زره کوب بریتانایی از شاسی تانک Chieftain استفاده شده بود و برای نصب توپ اصلی و کاهش وزن سازه از صفحات آلومینیومی استفاده شده بود. در اوایل دهه 1970 ناتو اعتقاد داشت كه با شروع تهاجم اتحاد جماهیر شوروی به اروپا، تا زمان رسیدن نیروهای جدید از بریتانیا و آمریکا کشورهای مدافع تلفات زیادی را متحمل شوند. در نتیجه طراحان می خواستند یک زره کوب ساده با یک توپ قدرتمند داشته باشند و بتواند به سرعت در همه جهات حرکت کند. به علت اینکه زره کوب ها در این دوره فاقد برجک بوند حرکت و چرخش سریع بدنه برای هدف گیری و اجرای آتش بسیار ضروری است. همچنین چابکی بالا برای زره کوب باعث می شود در کمین ها به سرعت موقیت خود را تغییر دهد تا شناسایی آن توسط نیروهای دشمن سخت تر شود. همچنین طراحان می خواستند این زره کوب جدید به یک زره شیب دار در جلوی بدنه مجهز باشد و بقای آن در میدان نبرد افزایش یابد. همان طور که ذکر شد شاسی اصلی این زره کوب همان تانک چیفتن بود. اما قرار بود برای مطابقت این زره کوب با ارتش انگلیس و آلمان علاوه بر پیشرانه اصلی چیفتن بتوان از پیشرانه ده سیلندر MTU تانک لئوپارد نیز برای این زره کوب استفاده شود. زیرا ارتش فدرال آلمان آن زمان پیشرانه MTU را ترجیح میداد. زره کوب JagdChieftain مانند تمامی زره کوب های دهه 1980-90 در جلو خود به یک زره شیب دار مجهز بود. نمونه اولیه JagdChieftain به زره های آلومینیومی مجهز بود تا وزن کلی سازه کاهش یابد اما در صورت تولید انبوه در میدان نبرد حفاظت کافی را فراهم نمیکرد و مناسب نبود. سلاح اصلی این زره کوب جدید قرا بود یک توپ 120 میلیمتری مدل L11 باشد. اما در تنها نمونه ساخت شده از این زره کوب فقط توپ نمایشی استفاده شد. توپ این زره کوب قرار بود قابلیت حرکت عمودی بین −10 تا +20 درجه و حرکت افقی 2 +/− درجه را داشته باشد تا برای هر هدف گیری لازم نباشد بدنه زره کوب چرخش کند. خدمه دارای 3 نفر شامل فرمانده و 2 راننده/توپچی بود. یکی از رانندگان و فرمانده می توانست زره کوب را به جلو پیش ببرد. در حالی که راننده دوم /توپچی دارای یک دید عقبی بود که به وی اجازه می داد زره کوب را در جهت عقب هدایت کند. بنابراین خدمه می توانستند پس از اجرای کمین به سرعت از دشمن دور شوند و تکنیک "شلیک و فرار " را اجرا کند. آزمایش های انجام شده بر روی این زره کوب در انگلیس و آلمان نشان داد این زره کوب نمی توانست دقت بالای در هدف قرار دادن اهداف متحرک داشته باشد. در نتیجه پروژه JagdChieftain تنها باساخته شدن یک نمونه اولیه متوقف شد. بعد از لغو پروژه JagdChieftain ، تنها نمونه ی اولیه ساخته شده در انبار نگه داری شد تا مراحل تخریب زره های آلومینیومی مورد بررسی قرار گیرد.

تصاویر جدید F22 در هوای توفانی شهر شیکاگو خواهشمندم تصاویر زیر را در تاپیک گالری نیروی هوایی قرار دهید

تصاویری زیبا از سوختگیری و پرواز جنگنده های سوخوی-34 روسی برفراز شهر بوتورلينوفكا

پیشران های ایرانی رونمایی شده : موتور توربوجت طلوع مورد استفاده در پهپاد کرار و موشک کروز ضد کشتی نور ________________ موتور توربوجت اوج جت آموزشی یاسین هم به گونه بدون بخش پس سوز (After burner) از این موتور تجهیز خواهند شد. ______________________________ تصویری از موتور مینی توربوفن مورد استفاده در موشک کروز سومار _________________________ موتور توربوفن سبک جهش700 استفاده از پره های توربین تک بلوری می تواند دمای ورودی به توربین را نزدیک به 30 درصد با فرض خنک کاری مشابه افزایش دهد تأثیر شگرفی در کاهش هزینه های دوره عمر، افزایش دوام و قابلیت اطمینان قطعات مربوطه در موتور دارد. رانش تولیدی با موتور جهش در حدود 500 تا 700 کیلوگرم است که امکان تأمین نیروی پیشران کافی برای پرنده هایی تا وزن 4000 کیلوگرم را ایجاد می کند. جهش700 قابلیت عملکرد مطمئن در ارتفاع بالا تا 60000 هزار پا یعنی بیش از 18 کیلومتری را دارد

۱- دلیل گزینش موتور ویلیامز ۳۳ از میان این همه گزینه موجود در بازار برای مهندسی معکوس چه بوده است؟ توان این موتور بیشتر از آنچه مورد نیاز خا ۵۵ و کپی های ایرانی آن است، می باشد ولی کمتر از موتور آر کیو ۱۷۰! آیا تنها توانسته بودند اطلاعات مربوط به این موتور را از طریق جاسوسی اطلاعاتی به دست آورند؟ واقعا” چه دلیلی داشته است؟ ۲- چرا در یاسین از دو موتور جهش استفاده نمی شود؟ جالب است که در هنگام رونمایی، موتور این هواپیما توربوفن اعلام شد ولی در رونمایی اخیر از موتور اوج به عنوان پیشرانه آن یاد شد!

سلام ابتدا عرض کنم خدمت شما که منابع گزارش شده در اینترنت فقط بر مبنای حدس بوده و کاملا غلط هست، حتما به اطلاعاتی توجه کنید که توسط ایران منتشر شده چون ایران الان جزو دارندگان این پرنده محسوب میشه. من هم ابتدا مثل شما فکر میکردم موتور این پهپاد TFE 731 بوده اما اشتباه می کردم. به این بنر که برادر عزیز giam تو سایت قرار دادند توجه کنید. دقیقا در اینجا نوشته شده موتور توربوفن با نیروی پیشران حدود ۷۰۰ کیلوگرم نیرو که با جهش ۷۰۰ برابر هست. در منابع اینترنتی دردمورد آرکیو اغراق شده. در مورد تهیه این موتور ها از بازار آزاد بگم خدمتتون اول اینکه خیلی هم آسون نیست و تقریبا غیر ممکن هست چون به شدت رصد میشه و برخی پرنده های تجاری که نیاز به تعویض موتور دارند سالها زمینگیر میشوند حتی آنهایی که موتور شرقی دارند. دوم هم اینکه موتور های نظامی با موتور های تجاری قابل مقایسه نیستند و از نظر متریال و طراحی بالاتر هستند. مسئله مهم توانایی بست تکنولوژی این موتور و توسعه ورژن های بزرگتر با توان بیشتر هست، حتی اگر بتونیم موتوری در اندازه های آر دی ۳۳ بسازیم هم میشه جگنده های خوبی توسعه داد و هم میشه ناوگان میگ ۲۹ رو به روز کرد که البته نیاز به پول و سرمایه گذاری زیاد داره توسعه همزمان چندین موتور و هم نیاز به طراحی از صفر داره. البته سرمایه گذاری بسیار سودآوری خواهد بود چون بار بزرگ هزینه و مشقت تهیه موتور برای هواگرد های نظامی و غیر نظامی را از روی دوشمون برمیدارد.

کلیدواژه‌ای که این مدت زیاد شنیدم: زنجیره قطعات قطعه‌سازی نمونه دیگه: https://defapress.ir/fa/news/26695/از-نهضت-قطعه‌سازی-تا-تولید-جت‌های-مافوق-و-مادون-صوت-در-نهاجا در هر صورت زنجیره قطعه‌سازی چندین ساله که در حال توسعست و در آینده باز هم خبرهای خوبی خواهیم شنید. ان‌شاءالله

لازم نیست بنده و شما چیزی رو به چالش بکشیم عزیز دل.... شما رفرنس بدی اون که اهل مطالعه است خودش پیدا می کنه... اون که اهل مطالعه هم نیست که دنبال هیچ چی نمی ره.... تکلیفش روشنه در این مورد هم حق باشماست.... ولی شما خودتو بذار جای مسئولان نظامی و سیاسی اون موقع... خوب این بندگان خدا سالها در بوق و کرنا کردن که ما قراره اولش بریم کربلا... از اونجا هم با همون فرمون صاف بریم تا برسیم به ساحل مدیترانه.... بعد یه دور نود درجه بزنیم به چپ تا خود بیت المقدس.... خوب وقتی بعد از 8 سال هزینه کردن به هیچ کدومش نرسیدن بالاخره باید یه حرفی می زدن دیگه.... تقصیر رو باس گردن یکی می نداختن دیگه... نمی شد که مرحوم رفسنجانی یا محسن رضایی بیان بگن تقصیر ما بود که این همه وعده دادیم و به هیچ کدوم نرسیدیم... انداختنش گردن تحریم تسلیحاتی و فلان و بهمان.... بازهم حق با شماست.... ولی متاسفانه مسئولان ما بیشتر از اینکه به مردم دروغ بگن به خودشون دروغ گفتند و بدتر اینکه این دروغها رو هم باور کردن... نتیجه اش اینکه با چهار تا دونه شناور زیر 1500 تنی زهوار درفته ادعای سیادت دریایی 7 دریا رو میکنیم و از این جور شعارها... کاملا معلوم هست که اون توهمات هنوز گریبان بعضی از عزیزان سیاستگذار رو رها نکرده و این خودش از دروغ گفتن به مردم خیلی بدتره چون در نهایت به جایی میرسه که اعراب توی جنگ 6 روزه رسیدن.... با نصف اول فرمایش شما موافقم... متاسفانه تحلیلهای درستی به جامعه ارائه نشده..... اما اینجور هم نبوده که هر کسی نقدی داشته طرف رو خفه ش کرده باشند.... شما نوشته های من رو توی وبلاگم اگر بخونی هر بار درباره ی تاریخ جنگ 8 ساله با عراق بوده نقد هم داشته ولی تا حالا حتی یک برخورد هم نبود..... یه مقدار خود ما هم مقصریم... یعنی بعضی وقتها انصاف نداریم... فرضا من طرفدار سپاه م اون وقت میام تمام زحمت بچه های ارتش رو زیر سوال می برم... یا برعکس ش اگر طرفدار ارتش باشم سپاه رو می کوبم... خلاصه اگر جانب انصاف رعایت بشه کسی به انتقادات ما انتقاد نمی کنه.... مخصوصا همینجا که جوش نسبت به سالهای قبل خیلی بهتر شده و راحت تر مسائل مطرح میشه.... خداوند همه رو به راه راست هدایت کنه و از همه بیشتر بنده رو