پروژه ی مشترک جنگنده ی تحقیاتی با مانورپذیری بالای بی دم "تیل لس" فی مابین ناسا و بوئینگ (در ابتدا با مکدانل داگلاس) در نوامبر 1997 در مرکز تحقیقاتی درایدن در پایگاه هوایی ادرواردز در کالیفرنیا با 31 پرواز تحقیقاتی پایان موفقیت امیزی را پشت سر گذاشت. تیم توسعه ی پروژه ی ایکس-36 با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته برای بهبود مانورپذیری و پایداری ، فناوری پرواز طراحی بی دم را برای جنگنده های آینده به اثبات رساندند. در این پروژه تمام اهداف و حتی بیش از انچه پیش بینی می شد محقق شد. در یک تلاش پیگیرانه لابراتوار تحقیقاتی نیروی هوایی " AFRL " قرار دادی تحت عنوان " RESTORE " را با کمپانی بوئینگ به جهت پیکره بندی مجدد کنترل و هدایت برای نرم افزار هواپیماهای جنگنده بی دم و اثبات قابلیت تطبیق پذیری الگوریتم های شبکه ی عصبی برای جبران اسیب حین پرواز یا نقص در عملکرد عملگر ها همانند سکان و ایلرون ها (سطوح متجرک بال) ، منعقد کرد. در طی برنامه ی RESTORE 2 پرواز تحقیقاتی در دسامبر 1998 به انجام رسید که پیرو انها قابلیت اطمینان عملکرد و پایداری این متد نرم افزاری به نمایش درامد. دستاورد ها اولین پرواز X-36 در 17 می 1997 به وقوع پیوست و اخرین پرواز برنامه ی اصلی در 12 نوامبر 1997 انجام شد . در نهایت 31 پرواز تحقیقاتی کاملا موفقیت امیز و امن طی یک بازه ی زمانی 25 هفته ای به اجرا رسید ، در مجموع این پرنده در این برنامه 15 ساعت و 38 دقیقه پرواز موفق را پشت سر گذاشت که در طول انها از 4 نسخه ی مختلف نرم افزار کنترل پرواز استفاده کرد. این هواپیما رکورد حداکثر ارتفاع پروازی 20200 پا و زاویه ی حمله ی قابل توجه 40 درجه را کسب کرد. تیم این پروژه چابکی ایکس-36 را در سرعت کم و زاویه ی حمله ی بالا و سرعت بالا و زاویه ی حمله ی کم ازمودند. این پرنده توانست سرعت 234 مایل بر ساعت را کسب کند. این پهپاد بسیار پایدار و مانورپذیر خود نمایی کرد و در سرعت های خیلی کم و حداکثر سرعت عملکرد خیلی خوبی از خود نشان داد. برای ادامه ی برنامه ی RESTORE ، 2 پرواز با نرم افزار تطبیق پذیر مبتنی بر متد شبکه های عصبی به همراه قوانین اولیه ی ثابت کنترل به اجرا درامد . در چندین پرواز شبیه سازی شده از دست دادن سطوح کنترلی نیز اضافه شد تا قابلیت پیکره بندی مجدد الگوریتم کنترل توسط نرم افزار محک زده شود (شبیه سازی وضعیتی که در یک پرواز بخشی از سطوح کنترلی هواپیما که حرکات و پایداری ان به وسیله ی انها تامین می شوند به هر دلیلی از بین بروند یا یا قابل بکار گیری نباشند و برنامه کنترل با توجه به سطوح کنترلی باقی مانده و اثرات و قابیلت های هر کدام الگوریتم دیگری را برای کنترل پرواز اتخاذ کند و کماکان عنان هواپیما را در مهار داشته باشد- مترجم ) . در هر بار، برنامه به درستی نقص شبیه سازی شده را جبران کرد و اجازه داد تا کماکان هواپیما با وجود نقص و خرابی های جدی به پرواز امن خود ادامه دهد. مشخصات فنی ایکس-36 ارائه ای در مقیاس 28 درصد از هواپیمای جنگنده ی تئوریکال طراحی شده بود واحد فانتوم ورکز بوئینگ (مکدانل داگلاس سابق) در سنت لوئس در همکاری با مرکز تحقیقتی ایمز ناسا واقع در ماتفیلد کالیفرنیا، ایکس-36 را ساخت. این هواپیما طراحی شد تا بتواند بدون دم و سطوح کنترلی روی ان که که در اغلب هواپیماها وجود دارد ، پرواز کند. در عوض از کانارد (پیش بال) به علاوه ی ایلرون های چند قسمتی، و نازل پیشرفته با قابلیت تراست وکتورینگ (تغییر بردار رانش) برای کنترل سمت، در این پهپاد استفاده شد . اکیس-36 در انحراف در هر 2 بردار بردار عمودی و افقی ناپایدار است ، لذا یک سیستم کنترلی پرواز باسیم دیجیتال تک کاناله با استفاده از برخی اجزای تجاری در دسترس به منظور پایدار سازی این پرنده توسعه داده شد. وزن کامل سوخت گیری شده ی این پرنده 1250 پوند بود . 19 فوت طول، 3 فوت ارتفاع و بیش از 10 فوت فاصله ی 2 سر بال ان بود. نیروی پیشرانش ان به وسیله ی یک دستگاه موتور توربوفن F112 ساخت ویلیامز اینترنشنال با توان ارائه ی 700 پوند تراست تامین می شد. یک پرواز تحقیقاتی معمول این پهپاد از تیک اف تا فرود بین 35 تا 45 دقیقه به طول می انجامید. این پرنده از یک دوربین در دماغه و یک میکروفن انبرد بهره می برد، این پرنده توسط خلبانی در ایستگاه زمینی در یک کاکپیت مجازی از دور کنترل می شد. این کاکپیت مجهز به یک نمایشگر سر بالای استاندارد به همراه نقشه ی متحرکی بود که موقعیت پرنده را در محدوده ی پروازی نشان می داد، مجهز بود که اطلاعات موقعیتی بی نقصی را در اختیار خلبان می گذاشت . وجود این خلبان در چرخه ی هدایت پرنده برنامه را از سامانه های پیچیده و بسیار گران کنترل پرواز خودمختار بی نیاز می کرد و خطرات مرتبط با برخی ناکارامدی این نرم افزار ها در ان زمان ، در مواجهه با پدیده های پیش بینی نشده یا ناشناس در حین پرواز را از بین می برد. مکدانل این پرنده را با ترکیب طراحی پیشرفته و در عین حال کم هزنیه و تکنولوژی های ساختی که واحد تحقیق و توسعه ی این کمپانی ، فانتوم ورکز، در ان ها پیشرو بود ، ساخت. از این جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد. - ابزارهای پیشرفته ی توسعه ی نرم افزار برای نمونه سازی سریع اویونیک - روش ها و ابزارهای قالب گیری کم هزینه - ساخت پوسته ی کامپوزیتی در دمای پایین ، بدون استفاده از اتوکلاو و ... - ماشین کاری سریع واحد منتاژ یکپارچه 2 نمونه ی کوچک مقیاس یکسان از این جنگنده ی بی دم برای استفاده در پروازهای ازمایشی ساخته شد. در مجموع ساخت این 2 پهپاد و انجام پروازهای ازمایشی ، هزینه ی کلی برنامه ی ایکس-36 حدود 21 میلیون دلار بود تیم کاری تیم پروژه ی X-36 را کارمندان مکدانل (بعدا توسط بوئینگ خریداری شد) و مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا تشکیل می دادند . این برنامه دستاوردی بی نظیر برای یک هواپیمای با هدایت از دور بود. شروع کار توسعه ی تکنولوژی های مورد نیاز پرواز بی دم چالاک و مانور پذیر توسط مرکز ایمز و مکدانل به 19989 باز می گردد. بر اساس نتایج مثبت حاصله از تست های گران قیمت تونل باد و انالیز های محاسباتی دینامیک سیالات ، CFD ، مک دانل در 1993 پیشنهاد ساخت یک پهپاد اثباتگر تکنولوژی برای اثبات این توانایی در شرایط پروازی واقعی را ارائه کرد. در 1994 فانتوم ورکز کار ساخت ایکس-36 را با استفاده از روش های نمونه سازی سریع در تاسیسات سنت لوئیس شروع کرد . ناسا و بوئینگ در یک شراکت کامل و برابر با نسبت 50/50 در تامین هزینه های پروژه کار را پیگیری کردند. مرکز ایمز امکان نظارت دولتی بر پروژه را فراهم کرد . در فاز انجام پرواز های ازمایشی ، مرکز درایدن تجارب خود در انجام این پرواز ها ، زیرساخت ها و پشتیبانی خود را در اختیار پروژه گذاشت . ................................................... سایر تصاویر ................................................. http://www.aparat.com/v/H7UdD [aparat]H7UdD[/aparat] ........................................... شادی ارواح طیبه ی شهدای گمنام صلوات منبع ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق محفوظ است.

به نام خدا AVIC Cloud Shadow هواپیمای بدون سرنشین رزمی با ارتفاع و مداومت پروازی بالا (HALE) (2019) بازار هواپیما های بدون سرنشین در حال رشد است و این برای صنایع هوایی بزرگ به معنی پتانسیلی بکر برای بازار سودآور صادرات است. در نتیجه، شرکت صنایع هوایی چین (AVIC) پهپاد Cloud Shadow را در یازدهمین نمایشگاه هوایی Zhuhai در نوامبر سال 2016 رونمایی کرد. این هواپیما توسط شرکت صنایع هوایی Chengdu تحت مالکیت AVIC ساخته شده است. این محصول، مشابه پهپاد Avenger شرکت جنرال اتمیکس، ظاهری صیقلی و پنهان کار دارد. دماغه پیازی شکل کارآمد آن به سمت عقب باریک‌تر می شود و روی خط پشتی آن یک ورودی هوا قرار دارد. این ورودی هوا بین 2 باله عمودی متمایل به خارج قرار گرفته است. بال های اصلی رو به عقب هستند و در امتداد میانه بدنه قرار دارند. چرخ ها تماما جمع شونده هستند تا کارایی آیرودینامیکی آن حفظ شود. Cloud Shadow نمایانگر تلاش چین برای ساخت یک پهپاد کم هزینه با ارتفاع و مداومت پروازی بالا است که قابلیت حمل سلاح داشته باشد. 2 نسخه مجزا وجود دارد؛ مدل شناسایی بی سرنشین استاندارد و مدل شناسایی مسلح. سلاح ها در خارج و توسط نقاط سخت زیر بال ها (2 نقطه زیر هر بال) حمل می شوند. انواعی از سلاح های هدایت دقیق چینی شامل موشک ها و بمب های پرتابی، توسط این پهپاد پشتیبانی می شوند. وزن محموله ماموریتی، 400 کیلوگرم بیان شده است. از نظر مشخصات فنی حداکثر سرعت آن 620 کیلومتر بر ساعت است، حداقل تا سقف 14000 متری ارتفاع می گیرد و برد لینک در محدوده دید آن 290 کیلومتر است. مداومت عملیاتی آن 6 ساعت تعیین شده است. موتور توربوجت آن می تواند از نوع WJ-600 یا موتور 1 تنی ZF850 باشد. 2 موتور توربوفن AFE-50E هم بر روی آن قابل نصب است. خانواده Cloud Shadow سه فرم تولیدی دارد. Cloud Shadow CS-1 نسخه ی پایه ی شناسایی تصویری است، CS-2 نقش شناسایی الکترونیکی را ایفا می کند. نسخه CS-3 یک پهپاد کاملا مسلح در نقش شناسایی ضربتی است. تمامی نسخه ها از موتور WP-11C استفاده می کنند. در نوامبر 2017، ماکتی از پهپاد Cloud Shadow در نمایشگاه هوایی دبی به نمایش در آمد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - وضعیت: در حال توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 10 - کشورهای مصرف کننده: چین (احتمالی) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 9 متر - طول بال ها: 20 متر - ارتفاع: 3.66 متر - وزن: 2300 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3200 کیلوگرم (900 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور توربوجت WP-11C یا ZF850 با رانش 9.8 کیلو نیوتن، 2 موتور توربوفن AEF-50E با رانش 4.9 کیلو نیوتن برای هرکدام حداکثر سرعت: 620 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 15000 متر - برد: 290 کیلومتر - تسلیحات: موشک و بمب های پرتابی هوا به سطح هدایت دقیق شامل Blue Arrow-7، YJ-9E و AG-300M - نسخه ها: Cloud Shadow (سری پایه)، Cloud Shadow CS-1 (نسخه شناسایی تصویری)، Cloud Shadow CS-2 (نسخه شناسایی الکترونیکی)، Cloud Shadow CS-3 (نسخه شناسایی ضربتی) منبع

در این متن نویسنده هیچ مدرک معتبری ارائه نمیده که تانک الکفیل-1 با کمک چین وقطعات چینی ساخته شده است. در تاپیک تانک الکفیل-1 بررسی شد که تانک الکفیل-1 که در حال حاضر فقط در حد نمونه ازمایشی هست و یک بروز رسانی کارگاهی با قطعات عمدتا تجاری توسط نیروهای حشد الشعبی ساخته شده است. با گذشت چند سال از معرفی تانک الکفیل-1 توسط حشد خبری از این بروز رسانی نیست و در رژه اخیر حشد تمامی تانک های تی-55/تایپ59 و تایپ 69 فاقد بروز رسانی هستند. حتی خبری از تانک الکفیل-2 نیز نیست. از طرفی بسیار بعید با این وضعیت پیچیده عراق تنش حشد الشعبی با نیرویهای آمریکا و تا حدودی با دولت عراق ، چین ها به حشد الشعبی جهت بروز رسانی تانک ها تی-55/تایپ 59 کمک نظامی کنند و خودشان را وارد این معرکه کنند. تانک های تی-55/تایپ 59 و تایپ 69 بدون بروز رسانی در رژه نظامی اخیر حشد الشعبی کیفیت نصب و نوع زیر سیستم های تانک به خوبی نشان میدهد الکفیل-1 بروز رسانی کارگاهی با قطعات عمدتا تجاری ساخته شده است کیفیت ساخت و زیر سیستم های تانک الکفیل-1 را با تانک مثل تایپ 59G که در افریقا به فروش میرسد مقایسه کنید. تانک تایپ 59G مجهز به سیستم کنترل آتش مدرن هستند (سمت راست تایپ59G در تانزانیا - سمت چپ تایپ59G در چاد)

تبدیل ماسه کویر به خاک حاصلخیز در چین+ فیلم به گزارش مشرق صفحه اینستاگرامی جنبش مقاومت در جنگ ارزی نوشت: درحالی‌که ایران درگیر رکن چهارم جنگ اقتصادی یعنی جنگ منابع شده است و لیبرال‌ها از طریق تریبون‌های خود قصد تخریب کشاورزی ایران با توقف تولید گندم و واردات این محصول را دارند، محققان چینی با کشت برنج، یک تیر و دو نشان می‌زنند. محققان چینی با کمک یک ملات ساخته شده از مواد گیاهی توانستند ماسه کویر را به یک خاک حاصلخیز برای کشاورزی تبدیل کنند. اما ما هشت سال گذشته درگیر برجام و تفکر آبگوشت بزباش و قیمت دلار و رنگ ریش و ... بودیم؛ وطن فروشان رشد علمی متناسب با نیازها را متوقف کردند و فقط می‌خواستند با بازی‌های روانی هشت سال را تمام کنند. قدرت در حال جا به جایی است اما بنگاه‌های سم‌پراکنی آن‌ها در کانال‌های تلگرامی، پیج‌های اینستاگرامی، مجلات، کرسی‌های دانشگاهی و ... دست از سر این مردم مستضعف برنخواهند داشت. دانلود لینک : https://www.mashreghnews.ir/news/1238386/تبدیل-ماسه-کویر-به-خاک-حاصلخیز-در-چین-فیلم

بسم الله الرّحمن الرّحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹  بخش پایانی - آلمانی‌ها وارد می شوند: با ورود رسمی مسلسل ژ -۳ به خدمت ارتش ایران، شرکت سازنده آن یعنی هکلر و کخ (Heckler & Koch) در سال‌های دهه ۱۹۷۰ مسلسل دستی شناخته شده ام پی-۵ را نیز به کاربران ایرانی پیشنهاد داد. نخستین یگان کاربر این مسلسل در ایران، نیروی هوایی شاهنشاهی ایران بود که پیش از این هرگز مسلسل یوزی را در زیر مجموعه های خود بکارنگرفته بود. نیروی هوایی شاهنشاهی از این مسلسل برای تجهیز یگانهای امنیتی خود استفاده نمود که بیشتر از گونه MP5 A3 و شمار معدودی گونه MP5 A2، بودند. سریهای نخست تحویلی همگی دارای قنداق ثابت با روپوش لوله باریک بودند و البته در ادامه گونه کوتاه شده MP5 K نیز برای نیروهای ویژه حفاظت از مقامات (VIP) به کشور وارد شد. در پایان شایان ذکر است که در موزه ذوالفقار ارتش ایران در استان کرمان، سه دستگاه مسلسل دستی اینگرام MAC-10 کالیبر ۰/۴۵ ساخت آمریکا نیز برای بازدیدکنندگان این موزه به نمایش درآمده است که یکی از آنها مجهز به صدا خفه کن ساخت کمپانی شناخته شده Sionics می باشد. با وجود اینکه از زمان ورود به خدمت و شمار خریداری شده این مسلسل داده های چندانی در دسترس نمی باشد، به نظر می رسد سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک)، تنها یگان بکارگیرنده این مسلسل در کشور بوده است ( این مسلسل از دهه ۱۹۷۰ میلادی تاکنون همچنان در حال تولید توسط شرکت سازنده آمریکایی آن می باشد - مترجم): پی نوشت: این چهار پست متوالی ترجمه ای بود با کمی بازنویسی از مقاله ای که جناب “یوسف ریاضی” به زبان انگلیسی برای وبسایت اینترنتی زیر تهیه و ارسال کرده اند. بدون شک کار ایشان بسیار ارزنده و شایسته تقدیر است: https://silahreport.com/2021/06/21/iranian-submachine-guns-1941-1979/

بسم الله الرّحمن الرّحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بخش سوم: با وجود توضیحات پیشین، هیچ کدام از مسلسلهای دستی که در نیروهای نظامی/امنیتی/شهربانی ایران در آن دوران بکار گرفته شده بودند نتوانستند معروفیت مسلسل یوزی (UZI) ساخت اسرائیل را به دست آورند. ایران موجودیت اسرائیل را در سال ۱۹۴۹ به رسمیت شناخت (اسفند ۱۳۲۸ بصورت دو فاکتو - مترجم) و به دنبال آن روابط اقتصادی و نظامی نزدیکی با این کشور برقرار نمود. در سال‌های دهه ۱۹۶۰ میلادی، شاه برنامه گسترده ای را برای ایجاد تحول در نیروهای نظامی ایران آغاز نمود. به عنوان بخشی از این برنامه، سرلشکر طوفانیان که مسؤولیت خریدهای خارجی برای نیروهای نظامی ایران را بر عهده داشت به کمک سرهنگ نیمرودی که وابسته نظامی اسرائیل در ایران بود قراردادی را با صنایع جنگ افزاری اسرائیل (Israel Military Industry-IMI) برای خرید و تحویل مسلسل یوزی در سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۶ امضاء نمود (قرارداد دیگری نیز پس از جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ برای خرید حداقل ۶۰۰۰ قبضه دیگر مسلسل یوزی منعقد شد - مترجم): باوجود اینکه سری نخست یوزیهای تحویلی به ایران قنداق چوبی ثابت داشتند، بیشتر سریهای تحویلی دارای قنداق فلزی و تاشو بودند. مسلسلهای یوزی که از سوی ایران سفارش داده شده بودند علاوه بر حک شدن نشان IMI بر روی بدنه، دارای نشان شاهنشاهی، شماره سریال ساخت، و یگان بکارگیرنده به زبان فارسی نیز بودند. همچنین از نکات جالب توجه درباره یوزیهای تحویلی به ایران این بود که برخی دارای برگه ناظم آتش با توضیحات به زبان فارسی و برخی به زبان انگلیسی بودند: ایران همچنین به همراه خود مسلسل، ملحقات آنها شامل صدا خفه کن را نیز از اسرائیل خریداری نمود: همچنین یک ویژگی منحصر به فرد مسلسلهای یوزی سفارش ایران دارا بودن جایگاه نصب سرنیزه در آنها بود که به سفارش ایران برای استفاده در رژه های نظامی روی آنها پیش بینی شده بود: در طول چند سال، هزاران دستگاه مسلسل یوزی به ایران وارد و مورد استقبال یگانهای بکارگیرنده آن شامل نیروهای ویژه نیروی زمینی ارتش (نوهد)، تکاوران نیروی دریایی، نیروهای شهربانی و نیز ژاندارمی قرار گرفت. با ورود مسلسل یوزی به ایران، به جز شمار محدودی مسلسل M3، همه مسلسلهای دستی پیشین از رده خدمت در نیروهای نظامی/ امنیتی/ شهربانی خارج شدند. (همانگونه که در تصاویر و خبر زیر مشاهده می کنید، مسلسل یوزی همچنان در خدمت نیروهای نظامی و امنیتی کشورمان قرار دارد - مترجم):  ادامه دارد …..

به نام خدا Airbus DS Tanan 300 سامانه بدون سرنشین برخاست و فرود عمودی (VTOL) (2019) Tanan 300 ساخته شرکت دفاعی و فضایی ایرباس (حاصل ادغام Cassidian, Astrium و بخش نظامی ایرباس) است. این پهپاد که در طراحی ظاهری شبیه Skeldar شرکت ساب است، برای به کار گیری از شناور های سطحی در نقش نظارت دریایی ساخته شده است. جستجو و نجات دریایی، شناسایی کلی، دست یابی به هدف، جمع‌آوری اطلاعات کلی و پشتیبانی از عملیات های بشردوستانه،از دیگر اهداف ایرباس برای توسعه این پهپاد هستند. ایرباس برای Tanan 300 انواعی از حسگر ها از تصویربرداری شبانه و هوش الکترونیکی تا رادار دریایی و تجهیزات الکترواپتیکال/مادون قرمز HD را به درخواست خریدار ارائه می دهد. Tanan 300 دارای طول بال 5 متر، طول 4.3 متر و ارتفاع تا روتور اصلی 1.2 متر است. پیکربندی آن، همانند بالگرد های سرنشین دار معمولی، دارای یک روتور اصلی چند پره در بالای بدنه است که سامانه اویونیک، سوخت و موتور را در خود جای داده است. یک محور که در میله دمی پنهان است، روتور دمی چند پره در سمت راست را می چرخاند. بخش پایین بدنه از نوع تیغه ای است که عملیات در میدان نبرد را آسان تر و هزینه تولید هر واحد را کمتر می کند. بخش اپتیک به صورت برجسته در قسمت شکمی قرار دارد که دید خوبی نسبت به اطراف و افق دارد. برد عملیاتی Tanan 300 تا 180 کیلومتر است و می تواند محموله ای به وزن 50 کیلوگرم را در بازه ای 8 ساعته حمل کند (حداکثر وزن برخاست 300 کیلوگرم). حداکثر سرعت آن به 150 کیلومتر می رسد و حداکثر ارتفاع پروازی آن تا 4000 متر ثبت شده است. سرعت کروز آن 100 کیلومتر بر ساعت تخمین زده می شود. انتظار می رود عملیات های Tanan 300 در ارتفاع 3000 متر یا پایین‌تر انجام شوند. Tanan 300 هنوز در مرحله توسعه تحت برند Cassidian است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - تعداد فروند ساخته شده: 2 - کشورهای مصرف کننده: ندارد - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.3 متر - طول بال ها: 5 متر - ارتفاع: 1.2 متر - وزن: 300 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 350 کیلوگرم (50 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور نامشخص گرداننده یک روتور 2 پره اصلی و یک روتور 2 پره دمی - حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4000 متر - برد: 200 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله فقط شامل حسگر و رادار. حمل محموله های مخصوص هر عملیات با قابلیت mix-and-match. - نسخه ها: Tanan 300 (سری پایه)، Tanan 300 Block 1 (نسخه اولیه بر پایه CybAero APID 60)، Tanan 300 Block 2 (نسخه بهبود یافته با ابعاد بزرگتر) منبع

به نام خدا AeroVironment RQ-20 Puma سامانه هوایی بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2008) AeroVironment RQ-20 یکی از انواع مختلف پهپاد های جمع‌آوری اطلاعات در حال خدمت ارتش ایالات متحده است. اولین پرواز آن در سال 2007 انجام شد و سپس از طریق برنامه "نسخه مخصوص تمام شرایط" (AECV) به خدمت فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده (SOCOM) در آمد. Puma از 2013 به خدمت در سطح عملیاتی در خط مقدم ادامه می دهد و در کنار عناصر مختلف ایالات متحده از جمله نیروهای ویژه به میدان می رود. از آن موقع از Puma در شاخه های مختلف ارتش، نیروی هوایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده استفاده می شود. AeroVironment، واقع در کالیفرنیا، بیش از 1000 فروند از این محصول را تولید کرده است. به Puma نام RQ-20A داده شده است. برخلاف پهپاد هایی مثل پریدیتور و ریپر که به شدت تبلیغ شده اند، Puma اندازه ای کوچک دارد تا به راحتی قابل جا به جایی باشد. اصلی ترین ماموریت آن شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات به منظور پاسخ برنامه ریزی شده و استفاده از سامانه های هوایی موجود برای دستیابی به هدف است. کل دامنه ماموریتی آن به نام ISRT (جاسوسی، نظارت، شناسایی و هدف گذاری) شناخته می شود. محموله آن ماژولار و بنا به خواسته مشتری قابل تغییر است. طراحی Puma کاملا ضد آب است و از تمام سامانه های حیاتی مثل محفظه باتری حفاظت می کند تا این پهپاد در هنگام باران نیز کارایی خود را حفظ کند. تجهیزات استاندارد شامل دوربین الکترواپتیکی و مادون قرمز با پایدارساز الکترونیکی به همراه نورافکن مادون قرمز است؛ محموله بر روی یک گیمبال نصب شده تا حرکتی 360 درجه داشته باشد. قدرت این پهپاد از 1 موتور معمولی تامین می شود که ملخی 2 پره را در قسمت جلوی بدنه به گردش در می آورد. با کمک سطح نویز نسبتا پایین آن، توسط اهداف زمینی شناسایی نخواهد شد. بال ها شامل بال اصلی در بالای بدنه و خم شده به بالا و یک واحد تکی باله دمی می شوند. کوچکی Puma به آن اجازه می دهد تا توسط یک اپراتور مدیریت شود و اپراتور دوم ایستگاه کنترل زمینی (GCS) را مدیریت می کند. همچنین، برخلاف سامانه های پهپادی بزرگتر، Puma دست پرتاب است و بازیابی آن به آسانی با فرود deep-stall انجام می گیرد. این پهپاد، با ویژگی ضد آب بودن، می تواند بر روی آب هم فرود بیاید و سپس بازیابی شود. سامانه Puma از 3 فروند پهپاد و یک ایستگاه کنترل زمینی تشکیل شده و نیاز به تجهیزات اضافه تر ندارد. Puma 1.4 متر طول دارد و طول بال های آن 2.8 متر است. حداکثر وزن برخاست آن 6 کیلوگرم ذکر شده است. این پهپاد با سامانه پیشران داخلی خود، به سرعت 83 کیلومتر بر ساعت می رسد و 15 کیلومتر برد دارد. مداومت پروازی آن 2 ساعت است. اگرچه که این مشخصات نسبت به برادران بزرگترش، پیش پا افتاده به نظر می رسند، اما Puma جایگزینی مقرون بصرفه برای نسخه های پریدیتور و ریپر است. Puma، همچنین بخشی از برنامه ترکیب ثابت پهپاد های شرکت AeroVironment شامل Raven و Wasp است که همه این پهپاد ها توسط یک سامانه GCS مشترک کنترل می شوند. علاوه بر ارتش ایالات متحده، سوئد و دانمارک نیز RQ-20A را در سال 2012 خریداری کردند. در سال 2018، شرکت AeroVironment برای پاسخگویی به نیاز رو به افزایش بازار، خط تولید سامانه هوایی بدون سرنشین کوچک Puma 3 را راه‌اندازی کرد. از امکانات این نسخه می توان به بدنه اصلاح شده، مجموعه حسگر های الکترواپتیکال به روز و لینک داده حفاظت شده اشاره کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2008 - تعداد فروند ساخته شده: 1000 - کشورهای مصرف کننده: دانمارک، سوئد، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.4 متر - طول بال ها: 2.8 متر - وزن: 6 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 6 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی که ملخ های 2 پره را می چرخاند. آرایش puller - حداکثر سرعت: 83 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 152 متر - برد: 15 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: RQ-20 Puma (سری پایه)، RQ-20A (AE - "All Environment") (نام استفاده شده در ارتش آمریکا برای مدل لولیه)، "RQ-20 "Puma 3 (نسخه ارتقا یافته Puma، دارای حسگر های الکترواپتیکی Mantis i45، بدنه و لینک داده ارتقا یافته) منبع

به نام خدا AAI MQ-19 Aerosonde هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندکاربره (2001) AAI Aerosonde به عنوان یک سامانه هوایی بی سرنشین (UAS) ماژولار و با پایداری بالا تعریف می شود که نقش های اصلی آن شناسایی غیر مسلح، جمع‌آوری اطلاعات و نظارت است. این UAS مخصوص خریدارانی با بودجه محدود است که به دنبال توانایی های یک UAV واقعی بدون خرید های گزاف و هزینه های نگهداری هستند که هم سطح سامانه های کاملی مثلی سری معروف Predator باشد. Aerosonde توسط Insitu of Washington (بخشی از سامانه های دفاعی بوئینگ) توسعه داده شد و در سال 2006 توسط شرکت استرالیایی Aerosonde ساخته شد، پس از آن Aerosonde توسط شرکت AAI خریداری شد و نام آن به AAI Aerosonde تغییر یافت. از دید خارج، Aerosonde پیکربندی مشترکی با بسیاری از پهپاد های مدرن دارد. تمامی اجزای داخلی اصلی (محموله، سوخت، موتور، سنسور ها و اویونیک) در موتورخانه مرکزی قرار گرفته اند. بر روی آن مجموعه ای از بال های مستقیم نصب شده که از بالای قسمت عقب بدنه عبور می کند. از لبه عقبی هر بال، پایه نازکی شکل می گیرد که به دم عقب (پایدار ساز) متصل می شود. موتور به بخش انتهایی موتورخانه بدنه به حالت pusher متصل است و نیروی یک پروانه 2 پره ساده را تامین می کند. مدل پایه Aerosonde توسط یک موتور تایپ J چهار زمانه بنزینی با سیستم پاشش سوخت نیرودهی می شود که سرعت 111 کیلومتر بر ساعت (حداکثر سرعت 148 کیلومتر بر ساعت) و ارتفاع پرواز 4572 متر را ارائه می دهد. یک بروزرسانی اختیاری به موتور K-Twin دو سیلندر چهار زمانه با پاشش سوخت الکترونیکی هم وجود دارد. هر 2 موتور از بنزین هواپیما یا اکتان 93 استفاده می کنند. Aerosonde با محموله نظارتی استاندارد، مداومت پروازی 10 ساعته دارد. این پهپاد به گونه ای طراحی شده تا به وسیله ریل منجنیق مانند، پرتاب و توسط ساختار توری 2 قسمتی بازیابی می شود. به همین دلیل در طراحی Aerosonde هیچ بخش زیرین ثابت یا متحرکی وجود ندارد. مانند اکثر پهپاد ها، Aerosonde به همراه یک کیت کامل شامل 3 پهپاد Aerosonde (با محموله های نظارتی برای هر فروند)، سامانه یدک کش پرتاب/بازیابی و ایستگاه کنترل زمینی ارائه می شود. طراحی، توسعه و آزمون های Aerosonde در اواخر دهه 1990 انجام شد. این هواپیما اولین پهپادی بود که در سال 1998 از روی اقیانوس اطلس عبور کرد و فاصله بین Newfoundland کانادا تا اسکاتلند را، در حالی که در وضعیت کنترل تمام خودکار بود، در کمتر از 27 ساعت پیمود. Aerosonde حضور فعالی در کشور های مختلف دارد. ارتش ایالات متحده پس از ارزیابی Aerosonde نسخه 4.4، آن را با نام MQ-19 به خدمت خود درآورد. آخرین مدل Aerosonde، نسخه 4.7 با پرتاب و بازیابی خودکار، لینک داده یکپارچه و مطابق با چیدمان یک سامانه ایستگاه کنترل زمینی و یک سامانه ترمینال ویدئویی از راه دور ناتو 4586 است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2001 - تعداد فروند ساخته شده: 500 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، ایالات متحده - نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.7 متر - طول بالها: 2.9 متر - ارتفاع: 60 سانتی‌متر - وزن: 25 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 25 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور K-twin (Enya R120)، ترکیب pusher (قرارگیری موتور در بخش عقب) - حداکثر سرعت: 140 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4500 متر - برد: 3000 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. دارای تجهیزات جمع‌آوری داده - نسخه ها: Aerosonde (سری پایه)، Aerosonde نسخه 4.4 (2013؛ مطابق با استاندارد ناتو)، Aerosonde نسخه 4.7، XMQ-19A (نسخه تحت ارزیابی ارتش ایالات متحده، نسخه 4.4)، MQ-19A (نسخه نظامی رسمی ساخته شده توسط ارتش ایالات متحده)

به نام خدا AAI (Textron) RQ-7 Shadow هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندکاربره (2002) RQ-7 Shadow شرکت IAA یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی تاکتیکی غیر مسلح است که در حال حاضر در ارتش و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده در حال خدمت است. این سامانه به عنوان پلتفرمی شبانه‌روزی، برای دستیابی به هدف، نظارت و ارزیابی میدان نبرد توسط فرماندهان زمینی استفاده می شود. از آنجایی که این پهپاد شباهت زیادی به پهپاد قبلی IAA یعنی RQ-2 Pioneer دارد، از خدمات گسترده RQ-7 Shadow در آسمان های عراق و افغانستان استفاده شده است. از نظر طراحی این پهپاد دارای یک بال مستقیم یک تکه در بالا است که به پشت بدنه اصلی محکم شده است. خود بدنه صاف و دارای قسمت های مستقیم است و بخش تحتانی ثابت آن از 2 چرخ اصلی و یک چرخ در دماغه تشکیل شده است. میله های گرد بخش دم از لبه پشتی هر بال ادامه می یابند و در طرفین موتور پروانه ای عقب سوار قرار می گیرند. قسمت دم با شکل منحصر به فرد زاویه رو به بالا به پایان می رسد. بخش اصلی سامانه، دوربین الکترواپتیکی/مادون قرمز با تصاویر لحظه ای آن است که در زیر بدنه قرار دارد. دوربین برروی گیمبال نصب شده و به صورت دیجیتالی تثبیت می شود. پهپاد های Shadow قابلیت عملکرد خودکار ندارند، به همین دلیل با تجهیزات کاملی به میدان می روند که یک سامانه Shadow را می سازند. سامانه Shadow از 4 پهپاد Shadow، تریلی پرتاب ریلی، خودروهای پرسنل و 2 ایستگاه زمینی تشکیل شده است. Shadow از ریل پرتاب و توسط یک قلاب در پشت آن، روی باند جمع‌آوری می شود. آماده‌سازی پهپاد Shadow برای پرواز کمتر از یک ساعت طول می کشد. RQ-7A حدود 3.4 متر طول و 1 متر عرض دارد و فاصله بین نوک بال های آن حدود 4 متر است. کل سامانه حدود 75 کیلوگرم وزن دارد و حداکثر وزن آن با محموله به حدود 149 کیلوگرم می رسد. قوای محرکه این پهپاد توسط یک موتور پیستونی دوار 38 اسب بخاری UEL AR-741 با حجم 208 سی سی تامین می شود. نحوه جایگزینی موتور به صورت ملخ در عقب است که در انتهای محفظه موتور بدنه قرار دارد. طبق گزارش ها حداکثر ارتفاع پروازی آن 4267 متر و مداومت پروازی آن 5 ساعت است. نسخه RQ-7B تقریبا در تمام حوزه ها نسبت مدل A بهبود یافت. بالها با سطحی بزرگتر، سطوح کنترلی جدید و بخش دم جدید بازطراحی شدند. ظرفیت سوخت افزایش یافت که مداومت پروازی Shadow را به 7 ساعت رساند (نسبت به 5 ساعت مدل اولیه). گزینه های محموله افزایش یافته و سامانه لینک داده به لینک داده مشترک تاکتیکی (TCDL) ارتقا پیدا کرد. تولید پهپاد RQ-7B در تابستان 2004 شروع شد. به جز ارائه "دید از چشم پرنده" به صورت لحظه ای نسبت به میدان نبرد برای فرماندهان، Shadow قادر به حمل و پرتاب محموله های پزشکی توسط Quick-MEDS (سامانه تحویل فوری پزشکی) برای نیروهای روی زمین است. 2 عدد از این کنیستر های 9 کیلوگرمی می توانند در زیر بالها حمل شوند. مجموعه رهگیری سیگنال نیز برای این پهپاد در حال توسعه است. بیش از 550 پهپاد Shadow ساخته شده و در اختیار ایالات متحده (ارتش، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی)، استرالیا، ایتالیا، پاکستان، رومانی و سوئد قرار دارد. ارتش ایالات متحده به تنهایی 450 فروند از این پهپاد را در اختیار دارد. نام RQ-7 از سامانه تعیین وزارت دفاع برای پهپاد ها مشتق شده است. حرف R مربوط شناسایی (Reconnaissance)، و حرف Q نشان دهنده بدون سرنشین بودن آن است. عدد 7 اشاره به هفتمین پهپاد توسعه یافته در خدمت ارتش ایالات متحده دارد. در فوریه 2019 ارتش ایالات متحده شروع به پیدا کردن جایگزینی برای پهپاد Textron Shadow کرد. در مارچ 2019، ارتش ایالات متحده، پهپاد مارتین و سامانه های Textron را جایگزین پهپاد های قدیمی RQ-7B Shadow کرد. برنامه سامانه هواپیمای بدون سرنشین تاکتیکی آینده، برای پوشش این پروژه تنظیم شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2002 - تعداد فروند ساخته شده: 600 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، ایتالیا، پاکستان، رومانی، سوئد، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی، دیده بانی (شناسایی اهداف زمینی/منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهتیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 3.4 متر - طول بالها: 3.9 متر - ارتفاع: 1 متر - وزن: 75 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 150 کیلوگرم (75 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور پیستونی دوار 38 اسب بخاری UEL AR-741 با حجم 208 سی سی، ملخ 2 پره، ترکیب pusher (قرارگیری موتور در بخش عقب) - حداکثر سرعت: 207 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4570 متر - برد: 735 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. توانایی حمل 27 کیلوگرم تجهیزات شناسایی و نظارت - نسخه ها: RQ-7A (از 2002 تا 2003؛ مدل اولیه)، RQ-7B (سال 2004؛ بال های بزرگ‌تر، سطوح کنترلی بازطراحی شده و کارآمدتر، افزایش ظرفیت سوخت و مداومت پروازی (7 ساعت)، بخش انتهایی بازطراحی شده و بزرگ‌تر، مجموعه اویونیک ارتقا یافته، ارتقای محفظه ی محموله، لینک داده مشترک تاکتیکی)، Shadow M2 (نسخه آزمایشی سال 2011؛ بال ها و بدنه خمیده، افزایش ابعاد و ظرفیت حمل بار)، Shadow 600 (موتور با تزریق سوخت، بال های پیچ خورده، موتور 52 اسب بخاری UAV EL 801 بزرگتر برای افزایش کارایی، نسخه بزرگ‌تر سری RQ-7)، SR/C Shadow (محصول مشترک Textron و Bell شامل 2 نسخه پهپاد Shadow تغییر یافته با قابلیت برخاست و فرود عمودی) منبع

به نام خدا پهپاد Kratos XQ-58 Valkyrie پرواز افتتاحیه، 5 مارچ 2019 Kratos XQ-58 Valkyrie هواپیمای بدون سرنشین رزمی پنهانکار آزمایشی است که توسط شرکت راهکارهای دفاعی و امنیتی Kratos برای برنامه اثبات کننده حملات کم هزینه معتبر (LCASD) نیروی هوایی ایالات متحده در زیرشاخه برنامه فناوری هواپیمای کم هزینه معتبر (LCAAT) آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده، طراحی و ساخته شده است.این پهپاد ابتدا با نام XQ-222 شناخته می شد که اولین پرواز موفقیت آمیز خود را در پنجم مارچ سال 2019 در آریزونا انجام داد. XQ-58 در حوزه برنامه فناوری هواپیمای کم هزینه معتبر آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده (LCAAT) قرار می گیرد، که هدف آن طراحی و ساخت سریع تر هواپیماهای بدون سرنشین رزمی (UCAV) با توسعه ابزارهای طراحی بهتر و به بلوغ رساندن فرآیند های ساخت تجاری برای کاهش زمان و هزینه تولید است. نقش LCAAT ، همراهی F-22 و F-35 در طول ماموریت های رزمی، و توانایی حمل تسلیحات و سامانه های نظارتی است. XQ-58 به گونه ای طراحی شده تا نقش loyal wingman که توسط هواپیمای مادر کنترل می شود را ایفا کند تا وظایفی مثل پیشاهنگی یا جذب آتش دشمن در صورت حمله را انجام دهد. XQ-58 از فناوری پنهانکار با بدنه ای ذوزنقه ای و لبه های چین دار، باله های دمی V شکل و ورودی هوای S شکل استفاده می کند. اولین پرواز این پهپاد 2.5 سال پس از امضای قرارداد انجام شد. در مجموع قرار است 5 پرواز آزمایشی در 2 فاز انجام شود تا عملکرد سامانه ها، کارایی آیرودینامیک و سامانه پرتاب و بازیابی آن مورد ارزیابی قرار گیرد. در بیست و سوم جولای سال 2020 نیروی هوایی قرارداد هایی را به کراتوس، بوئینگ، نورثروپ گرومن و جنرال اتومیکس اعطا کرد تا برای برنامه Skyborg با هم رقابت کنند. برنامه Skyborg تلاش برای ساخت پهپادی ارزان قیمت برای مقاومت در برابر خسارات جنگ اما با توانایی پشتیبانی از جنگنده های با سرنشین در محیط های سخت است. احتمال دارد کراتوس از XQ-58 برای این کار استفاده کند، اگرچه که به طور جداگانه در برنامه اثبات کننده حملات کم هزینه معتبر (LCASD) توسعه یافته و ممکن است طرحی متفاوت برای رقابت انتخب شود. اولین پرواز Kratos XQ-58A در پنجم مارچ 2019 در یومای آریزونا انجام شد. این آزمایش بیش از 1 ساعت به طول انجامید. پرتاب پهپاد با ریل صورت گرفت و توسط چتر نجات بازیابی شد. چهارمین آزمایش XQ-58A در 23 ژانویه 2020 ثبت شد. در این پرواز، پهپاد در ارتفاع بالاتری نسبت به قبل پرواز کرد و با موفقیت بازیابی شد. در دسامبر سال 2020، XQ-58A با یک F-22 و یک F-35A، تمرین های مشترک به اشتراک گذاری داده در آسمان را انجام داد. بیست و ششم ماه مارچ 2021، XQ-58A ششمین پرواز آزمایشی خود را انجام داد. در طی این پرواز، برای اولین بار درب های محفظه سلاح داخلی خود را باز و پهپاد کوچک 12 کیلوگرمی Area-I Altius-600 را رها کرد. پرتاب دومین فروند XQ-58 پرتاب پهپاد Altius-600 از XQ-58 Valkyrie ALTIUS-600 مشخصات سال ورود به خدمت: 2020 نقش ها: هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت، اطلاعاتی- نظارتی- شناسایی (ISR)، پیشاهنگی طول: 8.8 متر طول بال ها: 6.7 متر حداکثر سرعت: 0.85 ماخ برد: 3941 کیلومتر موتور: توربوفن ارتفاع عملیاتی: 13715 متر نقاط سخت: 8 عدد؛ 2 محفظه سلاح 4 عددی به ظرفیت 250 کیلوگرم بمب ها: JDAM، بمب های کوچک منبع 1 منبع 2

هر چه بکاریم همون رو درو می کنیم اشکال از ذهن فراموشکار ماست که جو کاشتیم و انتظار داریم گندم درو کنیم ما چندین دهه و بلکه قرن هاست با طبیعت درست رفتار نکردیم از طبیعت بهره بردیم ولی قدر ندونستیم رودخانه هارو آلوده کردیم بیش از نیازمون مصرف کردیم در طبیعت با سرعت سرسام آوری زباله ریختیم و طبیعت رو به قهقرا کشیدیم از مدیریت درست و به روز پسماند و بازیافت اونها بهره نگرفتیم از فناوری های نو و خوب به مانند انرژی خورشیدی استفاده نکردیم بیان زدایی نکردیم و تا تونستیم طبیعت زدایی کردیم و در فضاهای شهری کمترین پوشش سبز و نزدیکی به طبیعت رو داشتیم از آب باران بهره نگرفتیم و کمترین راندمان رو در کنترل و هدایتش داشتیم وقتی هر سال میلیون جوجه مرغ بی گناه به خاطر حفظ قیمت سلاخی می شدند دم نزدیم و پیگیری نکردیم و بعد افزایش انفجاری قیمت مرغ فقط غرغری کردیم از روش های نوین تولید فرآورده های حیوانی و کشاورزی بهره نبردیم و تقریبا از همون روش های استفاده می کنیم که اجدادمون قرن ها پیش استفاده می کردند حال چه انتظاری داریم که هرچه به دست اومده نتیجه عمل خودمونه و خود کرده را تدبیر نیست

با سلام خدمت دوستان    همانطور که دوستان بهتر از بنده می دانند ، یکی از سلاح های بسیار رایج در سازمان رزم نیروهای مسلح، توپخانه است. توپخانه ها نقش آتش پشتیبان را در ارتش های جهان بازی میکنند.   درست است که این تاپیک قرار است که به سنت گالری ها بیشتر بر مبنای تصاویر این تسلیحات پیش خواهد رفت. اما برای شروع بحث فکر کنم که نیاز است تا با برخی از موارد مروری دوباره شوند.   توپخانه‌ها را می‌توان به شکل‌های مختلفی تقسیم‌بندی کرد. یکی از این تقسیم‌بندی بر اساس نوع سلاح و مهمات مورد استفاده در توپخانه است:   1. توپخانه صحرایی: توپ‌های جنگی ثابت یا متحرکی که برای حمایت نیروهای زمینی در صحنه نبرد در میدان‌های باز استفاده می‌شوند و خود به چند دسته تقسیم می‌شود: 1-1 : توپ‌های کوهستانی: توپ‌های سبکی که می توان آن‌ها را در مناطق صعب‌العبور حرکت داد. 1-2 : توپ‌های صحرایی: توپ‌هایی که قادر به آتش دوربرد در خط مستقیم هستند و از لوله‌های بلندی برخوردارند. 1-3 : هویتزرها: توپ‌هایی که توانایی شلیک در زاویه‌های کمانی را دارند. از لوله کوتاهتری استفاده می‌کنند و معمولاً برای آتش غیرمستقیم به کار می‌روند 1-4 : توپ هویتزر: ویژگی‌های توپ‌های صحرایی و هویتزرها در آن‌ها ترکیب شده و هم توانایی آتش دوربرد و هم شلیک با خط سیر کمانی مرتفع را دارند. 1-5 : توپ‌های ضدتانک: توپ‌هایی معمولاً سبک با قدرت تحرک بالا که برای حمله به تانک‌ها طراحی شده‌اند. 1-6 : خمپاره: سلاح‌هایی سرپر با لوله بسیار کوتاه و خط سیر کمانی. 1-7 : توپ‌های ضدهوایی: توپ‌هایی که برای شلیک به هواگردها از روی زمین طراحی شده‌اند. برخی از توپ‌ها هم قابلیت استفاده ضدهوایی و هم استفاده صحرایی و ضدتانک دارند.   2. توپخانه راکتی: به جای گلوله توپ از راکت برای شلیک به دشمن استفاده می‌کنند. 3. توپخانه خودکششی: معمولاً به توپ‌ها، هویتزرها و خمپاره‌هایی که یک خودروی اختصاصی برای نصب و حمل و شلیک آن‌ها طراحی شده گفته می‌شود. 4. توپخانه موتوری: توپ‌هایی که با کشنده‌های توپخانه‌ای جابجا می‌شوند. 5. توپخانه دریایی: توپ‌هایی که بر روی کشتی‌های جنگی نصب شده و هم برای شلیک به دیگر کشتی‌ها و هم برای حمایت از نیروهای زمینی استفاده می‌شوند. پیشرفت نیروی هوایی و سیستم‌های موشکی این نوع از توپخانه را تا حدی از رده خارج کرده است. 6. توپخانه ساحلی: توپ‌هایی که به طور ثابت برای دفاع از نقطه‌ای از ساحل یا بندر نصب شده‌اند. معمولاً از توپ‌های بسیار بزرگ‌تر و پرقدرت‌تر و دوربردتر برای این منظور استفاده می‌شود. با این حال توپ‌های مدرن ساحلی معمولاً به شکل خودکششی ساخته می‌شوند تا از آتش ضدتوپخانه دشمن در امان باشند.     انشاء الله در پست های بعدی بطور مختصر انوع هویتزرهای خودکششی، خمپاره اندازهای خودکششی و راکت اندازهای خودکششی را بررسی خواهیم کرد.

دوست ندارم این تاپیک تماما مناقشه و بحث باشه. اما فکر می کنم این حرف نیاز به پاسخ داشته باشه. این حرف ها باز هم مغلطست. سوال من اینه: نمی شه هم شکم مردم رو سیر رو کرد و هم تکنولوژی داشت؟ یعنی مشکل اقتصاد ما تکنولوژی هسته ای یا فضاییه؟ این استدلال مثل این می مونه که کسی بیکار باشه بنابراین نتیجه می گیره تا زمانی که کار پیدا نکردم نباید حتی بخوابم! اول کار بعد خواب! چقد خنده داره؟ اعتدال یعنی همین. اقتصاد مهمه اما در جای خودش. همینطور فرهنگ علم و ... . هیچکدم از اینا به تنهایی همه چیز نیستند و مستقلا باید دنیال بشن. وقتی که این ها رو با هم قاطی کنیم (یعنی اعتدال رو زیر پا بذاریم) نتیجش میشه این که برای حل مشکلات اقتصادی داخلی دست به دامن دیپلماسی می شیم و تکنولوژی هامون رو محدود می کنیم (ربط این سه تا واقعا کجاست؟ چرا آمریکا اقتصاد ما رو به علممون گره زده در حالی که مسئله کاملا ایدئولوژیکه؟) از شما هم می خوام فریب اینا رو نخورید. بعضی ها با رواج این گونه استدلال ها اهداف مختلفی دنبال می کنن. شکاف رو بین مردم بیشتر می کنن، در راه رشد عقلی جامعه مانع تراشی می کنند و مردم رو در مقابل دولت قرار می دن. خود دولتای دارنده این تکنولوژی هم مشکلات دارن چه در اقتصاد چه در زمینه های دیگه. هدف از به دست آوردن علم و ضرورت علم آموزی چیه؟ چرا رهبری اینقد تاکید بر تولید علم دارن؟ مشخصه، علم ابزاره، شما هر کاری بخواید بکنید نیاز به این ابزار دارید. اما مسئله مهم دیگه نرخ رشد علم در دنیای امروزه. این نرخ طوریه که اگر کشوری در به دست آوردن علم ناکام باشه، تا چند دهه دیگه تقریبا نمی تونه امیدی برای رسیدن به سطوح بالای علم داشته باشه. این کشور یه کشور توسری خور (!!!) و مصرف کننده خواهد بود. ضمن اینکه پیشرفت هایی که در داخل کشور ما صورت گرفته در حالی بوده که بیشترین تحریم های تاریخ بر ما تحمیل شد. تحریم هایی که وقتی به کشورای دیگه اعمال شد مردم زیادی از گرسنگی و یا بیماری کشته شدن. اما نتیجه این تحریم ها در کشور ما شد چنین پیشرفت هایی. واقعا غرورانگیز نیست؟   اینو هم بخونید: افتخار نوری زاده به دستاوردهای دفاعی سپاه: http://old.jamnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=92760&Serv=26

با سلامی دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز بحث آتشبارهای خودکششی رو ادامه میدیم.   ************   آتشبارهای خودکششی اروپائی : (بخش سوم - اروپای شرقی ها)     Patria NEMO : خمپاره انداز خودکششی فنلاندی دارای کالیبر 120 میلی متری می باشد.  این خمپاره انداز خودکششی نسخه فنلاندی خمپاره انداز خودکششی پاتریا آموس سوئد هست که در چند پست قبلی معرفی شده بود. کشورهای فنلاند و اسلونی از دارندگان این سلاح می باشند. امارات و عربستان هم نمونه دریاپایه این خمپاره انداز را سفارش داده اند. توضیح ضروری : فنلاند با اینکه جزء پیمان ورشو یا سایر اقمار شوروی نبود، ولیکن عمده تجهیزات آتشباری خود را از شوروی تهیه میکرد و بسیاری از توپها و هویتزرها و خمپاره اندازهای مشهور روسی را هم در خاک خود کپی (تولید تحت لیسانس؟؟؟) می نمود.         نسخه های دریاپایه این خمپاره انداز در این انجمن ،تاپیک مجزائی در خصوص این خمپاره انداز وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Patria_NEMO     AHS Krab : هویتزر خودکششی لهستانی دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو.   (هی ی ی ی روزگار. یک زمانی ورشو -پایتخت لهستان- ، مقر پیمان نظامی ورشو بود. مشهورترین پیمان نظامی بلوک شرق و جدی ترین دشمن ناتو؛ و امروز هویتزر ساخت این کشور از استاندارد ناتو پیروی میکنه  :-( )       در این انجمن تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/AHS_Krab     WR-40 Langusta : راکت انداز خودکششی ساخت لهستان دارای کالیبر 122.4 میلی متری .  چک ها این راکت انداز را با انجام ارتقاء هائی بر روی گراد ساخته اند     در این انجمن تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/WR-40_Langusta     DANA : هویتزر خودکششی ساخت جمهوری چکسلواکی دارای کالیبر 152 میلی متری استاندارد ورشو.  شاید این هویتزر یکی از معدود هویتزرهای خارجی باشد که ارتش سرخ شوروی آنرا از کشور دیگری خریداری نمد.         http://www.military.ir/forums/topic/3277-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-spgh-dana/     RM-70 : راکت انداز خودکششی ساخت جمهوری چک دارای کالیبر 122.4 میلی متری .  چک ها این راکت انداز را با انجام ارتقاء هائی بر روی گراد ساخته اند     نسخه های بهینه شده این راکت انداز   http://www.military.ir/forums/topic/3276-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF-rm-70/     RM-51 : راکت انداز خودکششی ساخت جمهوری چک دارای کالیبر 130 میلی متری .  چک ها این راکت انداز "عتیقه" را با انجام ارتقاء هائی بر روی مینی کاتیوشا ساخته بودند در این انجمن تاپیکی در خصوص این راکت انداز وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/RM-51     ادامه دارد... ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست بعدی به سایر کشورهای اروپائی خواهیم پرداخت. 

با سلامی گرم در این روزهای سرد به دوستان میلیتاریست خوبم ، با عذزخواهی بابت وقفه ای که پیش اومد، بحث آتشبارهای خودکششی رو ادامه میدیم.   ************   آتشبارهای خودکششی اروپائی : (بخش دوم - سایر اروپائی ها) در دومین پست این تاپیک ، با PZH-2000 آلمانی و AS-90 انگلیسی آشنا شده بودیم. و حالا ادامه ماجرا :     AGM 155 mm Turret : هویتزر خودکششی آلمانی دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو.  آلمانها این هویتزر را در دو تیپ ساخته اند. یکی با انجام تغییراتی بر روی شاسی راکت انداز M270 آمریکائی (حذف لانچر راکت انداز و جایگزینی توپ) ساخته شده (دونر) و دیگری بر روی نفربر زرهی چرخدار Boxer این سیستم موثر را نصب کرده اند (بوکسر).             http://www.military.ir/forums/topic/28006-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%AD-%D8%AA%D9%88%D9%BE%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%A7%D9%8A-%D8%A7%D9%81%D8%B2%D9%88%D8%AF%D9%86%D9%8A-agm-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4/     Palmaria : هویتزر خودکششی ایتالیائی دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو.  ایتالیائی ها علاوه بر خودشان این هویتزر را به لیبی قذافی ، نیجریه و آرژانتین هم فروختند.       در این انجمن تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Palmaria_(artillery)     Porcupine : هویتزر خودکششی بسیار مدرن و چرخدار دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو.  ایتالیائی ها به دنبال بازار فروش برای این محصول مخرب و قدرتمند خود هستند.     http://www.military.ir/forums/topic/20707-%D8%B3%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DA%A9-porcupine-%D8%AC%D9%88%D8%AC%D9%87-%D8%AA%DB%8C%D8%BA%DB%8C-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF-%D8%A7%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7%DB%8C/     FV433 : هویتزر خودکششی بریتانیائی دارای کالیبر 105 میلی متری . در خصوص دارندگان این هویتزر اطلاعات چندانی بدست نیاوردم  :-(       در این انجمن تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/FV433_Abbot_SPG     M777 Portee : هویتزر خودکششی چرخدار بریتانیائی دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو.    http://www.military.ir/forums/topic/19347-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-m777-portee-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/     -------------- انشاءالله که مورد پسند دوستان عزیز واقع شده باشه.  :rose:   پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست های بعدی سایر آتشبارهای خودکششی اروپائی (عمدتا اروپای شرقی سابق) رو بررسی خواهیم کرد.

آتشبارهای خودکششی روس : (هویتزر های خودکششی - بخش پایانی)     2S7 Pion : هویتزر خودکششی  روس دارای کالیبر مناسب  203 میلی متر        http://www.military.ir/forums/topic/26646-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-2s7-pion/   2S7M Malka : نسخه بهینه شده هویتزر خودکششی 2S7 Pion روسی می باشد   http://www.military.ir/forums/topic/26646-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-2s7-pion/     Koalitsija-SV : هویتزر خودکششی دو لول 152 میلی متری ساخت روسیه. این هویتزر فقط در حد نمونه های اولیه باقی ماند و ساخته نشد.   http://www.military.ir/forums/topic/17002-koalitsija-sv-%D8%8C-%D8%A7%D9%81%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D8%AA%D9%85%D8%A7%D9%85/     M1931 (B-4) : دوستان بخاطر انحراف مجدد از عنوان تاپیک من رو ببخشند . اما حیف بود که از کنار این هویتزر کششی شنی دار با کالیبر 203 میلی متر بی تفاوت بگذریم.     در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/203_mm_howitzer_M1931_(B-4)     -------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با اتمام بررسی آتشبارهای روسی، در پست بعدی آتشبارهای اروپائی را بررسی خواهیم کرد.

 توپی با کالیبر ۲۰۳ میلی متری با برد ۵۶ کیلومتر   در اینجا این توپ کالیبر ۲۰۳ میلیتر با برد ۵۶ کیلومتر معرفی شده که علیرغم تولید ۱۰۰۰ عددی و صادرات به نزدیک ده کشور ، ایران و سوریه جزء خریداران آن نبوده اند ( خریداری نکردن این توپ کالیبر ۲۰۳ میلی متری با برد ۵۶ کیلومتر به نظرم کار اشتباهی بوده است) لینک در زیر   اینجا را کلیک کنید   توپ خودکشش 203 میلیمتری 2S7 PION کشور سازنده : شوروری ( روسیه ) سال ورود به خدمت : 1979 پرسنل : 7 + 7 وزن : 46 تن طول : 13.1 متر عرض : 3.38 متر ارتفاع : 3 متر کالیبر : 203 م م نوع توپ : 2A44 203.2-mm گردش به چپ و راست : 30 درجه حرکت عمودی لوله توپ : 0 تا 60 درجه سرعت شلیک : 8 گلوله در 5 دقیقه 15 گلوله در 10 دقیقه 24 گلوله در 20 دقیقه 30 گلوله در 30 دقیقه 40 گلوله در 1 ساعت تعداد خان : 4 دور وزن گلوله با خرج : 110 کیلوگرم سرعت گلوله دردهانه لوله : 960 متر بر ثانیه برد : ۵۵.۵ کیلومتر قدرت موتور : 750 اسب بخار حداکثر سرعت : 51 کیلومتر بر ساعت برد با یک سوخت گیری : 500 کیلومتر قابلیت عبور از اب : 1.2 متر کشورهای دارنده : روسیه چک بلاروس اوکراین             خودکششی "2S7 Pion" و یا "Malka" در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد . خودکششی "2S7 Pion " طرحی از بخش دفاعی این کشور به نام  "GRAU" به حساب می آمد .این خودکششی برای اولین بار در سال 1975 در ارتش شوروی رونمایی شد و به مانند  "2S4 Tyulpan " توسط ناتو  "M- 1975" نامگذاری شد . طراحی این خودکششی بر روی شاسی تانک  "T- 80" پیاده شده و دارای توپ 203 میلی متری در قسمت عقب بدنه می باشد.  بین 5 تا 6 دقیقه طول می کشد تا 7 خدمه ی به خودکششی شروع به شلیک کنند و بین 3 تا 5 دقیقه نیز طول می کشد تا از حالت شلیک خارج شوند . این خودکششی توان حمل 4 پرتابه 203 میلی متری را برای استفاده فوری و لحظه ای دارد و حتی قادر به شلیک مهمات هسته ای البته با کالیبر یکسان است. پرتابه ی این سلاح، دارای برد 37500 متر می باشد که این برد با استفاده از سیستم "RAP" (سیستم کمک پرتابه ی راکتی)  به 55500 متر نیز توان افزایش دارد . خودکششی "2S7 Pion" نیز از قدرتمند ترین های توپخانه ای معمولی از زمان ورودش به خدمت در سال 1983 بوده است. یکی از ویژگی های جالب "2S7 Pion" سیستم اعلان آتش است . از آنجا که این خودکششی در هنگام انفجار و شلیک آن چنان قدرتمند عمل می کند که به لحاظ فیزیکی می تواند باعث ناتوان ساختن یک سرباز آماده شده و یا خدمه ی خود را که در نزدیکی آن قرار دارند به سختی مجروح کند. از همین رو خودکششی "2S7 Pion "  با سیستم اعلان آتش (زنگ شلیک) مجموعه ای از زنگ های هشدار دهنده کوتاه را در حدود 5 ثانیه قبل از شلیک به صدا در می آورد . انواع مختلفی از این خودکششی 2S7M Mialka : نوع بهبود یافته از این خودکششی که در سال 1983 وارد خدمت شد که سیستم های کنترل آتش آن بهبود یافته اند و نرخ آتش را به 2.5 دور در دقیقه(25 شلیک در 10 دقیقه) و حتی با مهمات مخصوص امکان افزایش شلیک به 8 پرتاب در دقیقه وجود دارد. BTM-4 : نوع حفر کننده ی خندق و کانال این خودکششی اپراتورها #آمار منتشر شده تخمین زده می شود که بیش از 1000 دستگاه از این توپ خودکششی ساخته شده است. آذربایجان : 12 دستگاه (در سال 2008تعداد 3 دستگاه خریداری کرده و 9 دستگاه دیگر نیز در سال 2009 ) بلاروس : 36 دستگاه گرجستان : تعداد نامشخص روسیه : 37 دستگاه اسلواکی: تعداد نامشخص اوکراین : 99 دستگاه ازبکستان : 48 دستگاه چکسلواکی:تعداد نامشخص + بازنشسته در سال 1990 لهستان : تعداد نامشخص + بازنشسته در سال 2006 مشخصات و توانمندی ها نوع : توپخانه خودکششی سازنده: اتحاد جماهیر شوروی سرویس دهی: از سال 1976 تا کنون تاریخ تولید:از سال 1975 تا سال 1990 وزن: 46.5 تن طول: 10.5 متر عرض: 3.38 متر ارتفاع: 3 متر خدمه: 7 نفر 1 * پرتابه 203 میلی متری 2A44 ضخامت زره :حداکثر 10 میلی متر موتور: V-46-I V12 توربوشارژ دیزلی دارای قدرت 840 اسب بخار برد: در جاده 650 کیلومتر (400 مایل) سرعت: 50 کیلومتر در ساعت (31 مایل در ساعت)   http://www.forum.arteshi.com/showthread.php?t=19425

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز و با پوزش مجدد بخاطر ارسال دو پست متوالی اگر دوستان عزیز قابل بدونند و در مباحث مرتبط با تاپیک مشارکت کنند، بنده هم ناچار به ارسال پست های متوالی نخواهم شد.   آتشبارهای خودکششی روس : (خمپاره اندازهای خودکششی)     2S4 Tyulpan : خمپاره انداز خودکششی با کالیبر وحشتناک 240 میلی متر که بجز روسیه (شوروی) در ارتش سوریه هم خدمت میکند.           http://www.military.ir/forums/topic/12845-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85-%D8%AE%D9%85%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DA%A9-2s4-%E2%80%93-tyulpan-%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%84%D8%A7%DB%8C-%D9%88%D8%AD%D8%B4%D8%AA/     2S9 - Nona : خمپاره انداز خودکششی نونا - کالیبر 120 میلی متر - این خمپاره انداز بجز کشورهای شوروی سابق (مولداوی، ترکمنستان ، اوکراین ، آذربایجان و ... ) در سازمان رزمی کشور ونزوئلا هم خدمت کرده است.         http://www.military.ir/forums/topic/13350-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D8%B3%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85-%D8%AE%D9%85%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DA%A9-2s9-nona-s-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D9%88/     2S23 - Nona SVK : این خمپاره انداز 120 میلی متری، نسخه تبدیل شده و بهبود یافته خمپاره انداز نونا میباشد که برای نیروهای هوابرد روسیه ساخته شده است.           http://www.military.ir/forums/topic/16879-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85-%D8%AE%D9%85%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DA%A9-nona-svk/     2S31 - Vena : این خمپاره انداز 120 میلی متری جدیدترین محصول از خمپاره اندازهای خودکششی روسیه است که علاوه بر این کشور در سازمان رزم آذربایجان هم بخدمت گرفته شده است.           در انجمن تاپیکی در خصوص این خمپاره انداز وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/2S31_Vena     ----------   پ.ن 1 : امیدورام که مورد پسند دوستان واقع شده باشد. دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.   :rose:   پ.ن 2 : لطفا دوستان مشارکت بیشتری توی تاپیک داشته باشند تا من هم مجبور نشم که بر خلاف قوانین انجمن پشت سر هم پست ارسال کنم.  :rose:   پ.ن 3 : دوستانی هم که به مباحث این تاپیک (یا هر تاپیک دیگری) علاقمند هستند میتونند که با انتخاب گزینه "دنبال کردن این تاپیک" که بالای هر صفحه وجود داره، از جدیدترین مطالب ارسال شده توی اون تاپیک مطلع بشوند. (البته این توضیح رو برای دوستان عزیز تازه وارد به سایت دادم نه اساتید و پیشکسوتان گرامی  :winking:  )

  خواهش میکنم. انجام وظیفه هست   نه چند لول نیست. اصولا اکثریت هویتزرها از جمله بندکانون نسخه چند لول اصلا ندارند. خطای دید هست و استتار روی لوله توپ       انشاءالله و اگر عمری باقی باشه در پست بعدی خمپاره اندازهای خودکششی روسیه (و شوروی) رو بررسی خواهیم کرد.

با سلام خدمت دوستان عزیز   آتشبارهای خودکششی غربی (بخش دوم - سوئد) :   Archer : آرچر (کمانگیر سوئدی) هویتزر خودکششی زرهی کامیون پایه ساخت سوئد می باشد که دارای تکنولوژی هدایت آتش فوق العاده و کالیبر 155 م.م (استاندارد ناتو) می باشد.         خدمه آرچر   اپراتور در حال آماده شدن برای شلیک     ظاهرا ایشون (آرچر) محبوبه آرش خان خودمون (Arash666) هستند  :winking:  :winking:   http://www.military.ir/forums/topic/13108-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-archer-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B3%D9%88%D8%A6%D8%AF/   Bandkanon 1 : بند کانون هویتزر خودکششی زرهی شنی دار ساخت کشور سوئد می باشد که دارای کالیبر 155 م.م می باشد.   این هم نسخه استتار شده (کلنل شاک عزیز متخصص استتار بودند)   در حال خشاب گذاری   کامیون حمل کننده مهمات     در انجمن تاپیکی برای این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Bandkanon_1       Patria Amos: آموس نام سیستم خمپاره انداز بسیار مدرن ساخت مشترک کشورهای سوئد و فنلاند می باشد. کالیبر این سلاح 120 میلی متر می باشد.       نصب آموس بر روی خودرو زرهی BVS-10   نسخه دریاپایه نصب شده بر روی قایق پشتیبانی از عملیات کوماندوئی CB-90     http://www.military.ir/forums/topic/18399-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B3-%D8%AE%D9%85%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D9%85%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B4%D8%A7%D9%87%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D9%81%D9%86%D9%84%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7/   ------- پ.ن : انشاءالله که مورد پسند دوستان واقع بشه. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 3 : دوستان از روند تاپیک راضی هستند یا تغییرش بدم؟ منظورم اینه که دیگه معرفی نکنم و فقط عکس بگذارم یا همینجوری یه خط توضیح و لینک توی انجمن رو هم ذکر کنم؟

بخاطر ارسال دو پست متوالی پوزش میخواهم.. انشاءالله با مشارکت دوستان در مباحث مرتبط با تاپیک ، بنده هم ناچار به ارسال پست های متوالی نخواهم شد.     راکت انداز های روس (بخش دوم- بخش پایانی) :   9A52-4 Tornado : راکت انداز خودکششی و کامیون پایه تورنادو جدیدترین محصول از نسل راکت اندازهای روس هست (2010). تفاوت ویژه این راکت انداز در قابلیت پرتاب 3 تیپ مختلف راکت با کالیبرهای 122 ، 220 و 300 میلی متری تا مسافتی نزدیک به یکصد کیلومتر می باشد.   http://www.military.ir/forums/topic/28589-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA%DB%8C-9a52-4-tornado%D8%8C-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A8%D8%A7%D8%AF-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87/ http://www.military.ir/forums/topic/26088-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-tornado-g/   TOS-1 : راکت انداز قدرتمند و مخوف توس ، تنها راکت انداز خودکششی زرهی روسیه هست. این راکت انداز بر روی شاسی تانک نامدار T-72 قرار گرفته است. کالیبر این راکت انداز 220 میلی متر می باشد.           http://www.military.ir/forums/topic/17996-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%82%D8%A7-%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA%D9%87-%DB%8C-tos-1a-%D8%8C-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%D9%85%D8%AE%D9%88%D9%81-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%81/ http://www.military.ir/forums/topic/491-%D9%87%D9%8A%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%8A-%D8%A2%D8%AA%D8%B4%D8%A8%D8%A7%D8%B1-tos-1/ http://www.military.ir/forums/topic/5161-%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA-%D8%A2%D8%AA%D8%B4-%D9%88%D8%AD%D8%B4%D8%AA%D9%86%D8%A7%DA%A9tos-1-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C/   BM-14 : امیدوارم که دوستان این انحراف از عنوان تاپیک را ببخشند. درست است که این آتشبار روسی در رده آتشبارهای خودکششی قرار نمیگیرد، اما الان که در حال بررسی راکت اندازهای روس هستیم، آشنائی با آن خالی از لطف نیست. راکت انداز 107 میلی متری  RPU-14 )BM-14) در خلال جنگ ایران و عراق توسط هر دو طرف درگیری بکار برده میشد و در کشور ما به غلط به "مینی کاتیوشا" مشهور یود.     این سلاح در خدمت یگانهای مختلف نیروهای زمینی کشورمان می باشد.     همچنین کلاس های مختلف شناورهای رزمی ایران مسلح به نسخه های روسی، چینی و ایرانی این جنگ افزار می باشند در خصوص این راکت انداز در انجمن تاپیک وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/BM-14   مُردم تا تموم شد  big_grin وای که چقدر تایپ کردن با یک دست سخته  --------- پ.ن 1 : انشاء الله در پست بعدی به چند هویتزر خودکششی دیگر غربی خواهیم پرداخت. پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

1. ممنون از نظر لطف شما 2. فرمایش شما متین هست. بنده هم مدل آلمانی و مدل روسی رو دو جد بزرگ راکت اندازهای امروزی دونستم. همونطور که شما هم فرمودید شکل ظاهری توپخانه های راکتی بسیار به مدل آلمانی شبیه تر است، ولی فراموش نکنید که تبدیل شدن نام خاص به نام عام و شکل ظاهری حمل کننده کا تیوشا( کامیون پایه ) میراث ماندگاری برای راکت اندازهای بعدی شد. شما هم عبارت کاتیوشاهای امروزی رو بکار بردید (در حالی که کاتیوشا فقط اسم همین یک مدل است و نه اسم عام تمام راکت اندازها) که نشون از تأثیر عمیق کاتیوشا بر باور و تصور مردم داره. حتی برخی از نیروهای مسلح ما ، هنوز هم راکت انداز گراد رو کاتیوشا تلفظ میکنند. 3.  کالیبر T-34 آمریکائی، 114 میلی متر هست. 4. اگر اشتباه نکنم برد کاتیوشاهای روس باید حدود 5 کیلومتر بیشتر نباشد.   ------ البته اطلاعات من بسیار بسیار اندک هست و اساتید حوزه زمینی نظیر سیاوش و سینا و MR9 و ... بهتر می تونند به سوالات شما جواب بدهند.

اجداد آتشبارهای راکتی (توپخانه راکتی- راکت اندازها)  :   Katyusha Rocket Lancher : راکت انداز کاتیوشا که روس ها در زمان جنگ جهانی دوم ساختند (مشهور به ارگ استالین) و شاید به نوعی بتوان گفت که یکی از دو جد بزرگ تمامی راکت اندازهای امروزه جهان است.       http://www.military.ir/forums/topic/9338-%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%86/ http://en.wikipedia.org/wiki/Katyusha_rocket_launcher   Panzerwerfer : مثل بسیاری از تسلیحات مدرن امروز جهان ، یک ریشه از نژاد راکت اندازهای امروز جهان به آلمان نازی بر می گردد.       در خصوص این راکت انداز در انجمن تاپیک وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/Panzerwerfer   Mattress rocket : این هم راکت انداز انگلیسی ها در زمان جنگ جهانی دوم       در خصوص این راکت انداز در انجمن تاپیک وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/Mattress_(rocket)   T-34 Calliope : این هم راکت انداز مورد استفاده ارتش آمریکا در اواخر جنگ جهانی دوم که با ایجاد تغییراتی در تانک Sherman ساخته شد.       در خصوص این راکت انداز در انجمن تاپیک وجود ندارد. http://en.wikipedia.org/wiki/T34_Calliope   -------- پ.ن 1 : انشاءالله در پست آینده نگاهی خواهیم داشت به راکت اندازهای شوروی سوسیالیستی و روسیه   :cowboy: پ.ن 2 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.  :winking:

مجموعه موشکی (CAMM (Common Anti-Air Modular Missile خانواده ای از موشکهای سطح به هوا (SAM) و هوا به هوا (AA) توسعه یافته توسط شرکت MBDA برای انگلستان می باشد.طراحی پایه این سامانه بر پایه موشک هوا به هوای فروسرخ اسرام (ASRAAM) صورت گرفته اما با برخی ویژگی های مشترک اجزای الکترونیکی و یک جستجو گر فعال راداری بروز رسانی شده است.پیش بینی می شود که این سامانه در سه نوع برای خدمت در نیروی های مسلح بریتانیا معرفی و طبق برنامه ریزی های انجام شده در سال 2016 وارد خدمت شود. موشک اسرام (ASRAAM) و CAMM سامانه موشکی مدولار مشترک که به اختصار CAMM نامیده می شود،جایگزینی برای سامانه گرگ دریا (Sea Wolf) در ناوچه تایپ 23 نیروی دریایی سلطنتی و همچنین جایگزین سامانه رپیر و در نهایت جایگزین احتمالی موشک ASRAAM در نیروی هوایی سلطنتی خواهد بود. ناوچه تایپ 23 سامانه Sea wolf سه گونه ی این موشک برای استفاده از نیروی دریایی ، زمینی و هوایی در انواع CAMM-L ، CAMM-A ، CAMM-M طراحی و توسعه داده شده اند و انواع مختلف که برای نیروی دریایی در نظر گرفته شده است با نام کپتور (Captor) در نیروی دریایی شناخته می شود. تاریخچه موشک ضد هوایی مدولار مشترک در اصل در برنامه فناوری دمونستراسیون (Demonstration) که به اختصار TDP خوانده می شود به طور مشترک توسط MBDA و وزارت دفاع بریتانیا به عنوان بخشی از سیستم دفاع محلی آینده بریتانیا (FLAADS) تامین می شود. در فاز یک ؛ فناوری TDP برای پرتاب عمودی به صورت نرم ،جستجوگر رادارای کم هزینه، با دو باند دو طرفه دیتالینک و ساختار برنامه ریزی سیستم باز می باشد. شماتیک شلیک نرم فیلم کوتاه از آزمایشات شلیک نرم موشک CAMM http://host13.aparat.com//public/user_data/flv_video_new/338/9926c08b501aa1f9dc07fe458f39ee3c1013754.mp4لینک دانلود در فاز دو ؛ در سال 2008 آغاز و تحت پوشش یک هواگرد آزمایشی Qinetiq، تست های Flight Worthy ، هدایت موشک در میانه مسیر ، آزمایش جستجوگر هوابرد بر صورت پذیرفت. راه اندازی نرم به صورت عمودی در سری آزمایشات تثبیت شد و آزمایش شلیک موفقیت آمیزی از کامیون حامل را در سالی 2011 به انجام رساند. این تصمیم گیری وزارت دفاع در پوسته ی کسب و کار برای انواع مختلف نیروی دریایی برای سال 2010 برنامه ریزی شده بود.پس از چاپ نشریه استراتژی دفعای ئ امنیتی در اکتبر سال 2010 ، پوسته ی کسب و کار در آوریل 2011 به تصویب رسید. پروژه ی FLAADS بخشی از برنامه ی گسترش سلاح های پیچیده ی بریتانیا برای ارائه انواع مختلف برپایه صنعت سلاح سازی بریتانیا می باشد. پروژه ی FLAADS در نظر گرفته شده تا یک پلتفرم معمول و مشترک سلاح ها (موشک ضد هوایی مدولار مشترک CAMM) برای تجهیز نیرو ها در هوا،دریا و زمین ارائه کند.در طول مراحل نخست برنامه FLAADS ، لازم بود علاوه بر تهدید های حاضر، موارد تهدیدات هوایی ناشناخته شده نیز مورد بررسی و شناسایی قرار گیرند.مواردی از اهداف هوایی پیچیده مانند ؛ دارا بودن سرعت بالا ، مانور فرار سریع ، پنهانکاری و اقدامات متقابل یک مجموعه از اهدافی بود که پیش بینی شده است. در ژانویه 2012 شرکت MBDA و وزارت دفاع بریتانیا اعلام کردند که قراردادی به ارزش 483 میلیون یورو به طور کامل برای توسعه ی نوع دریایی از سامانه CAMM اختصاص داده شده است که به عنوان Sea Ceptor برای نیروی دریایی شناخته می شود. خصوصیات این طراحی اجازه می دهد که سیستمی ماژولار بودن و به حداقل رساندن پیچیدگی های الکترومکانیکی بویسله ی اجزای بسیاری از اعمال در نرم افزار است.علاوه بر این فرماندهی و کنترل نرم افزار حدود 75% از سیستم های توسعه یافته برای سامانه PAAMS را دوباره به کار برده است. سامانه کم دارای حداقل برد عملیاتی کمتر از یک کیلومتر و حداکثر برد عملیاتی 25 کیلومتری است.این مقدار برد ، بیشتر دو برابر محدوده عملیاتی سامانه گرگ دریا که به 1 الی 10 کیلومتر محدود می شد یک مزیت قابل توجه به حساب می آید.وزن این سامانه حدود 99 کیلو گرم ، 3.2 متر طول ، 166 میلی متر و حداکثر سرعت 3 ماخ (1020 متر در ثانیه) است. سامانه CAMM یک سیستم دفاع نقطه ای کشتی و دفاع محلی موشکی طراحی شده برای پاسخگویی به حملات پیچیده موشکی در آینده است.واین قابلیت برای دفاع در برابر حملات اشیاع شده از موشک های مافوق صوت ضد کشتی کروز،هواپیما و دیگر اهداف با کارائی بالاست.این کار از طریق کانال های چندگانه از آتش، ارائه چوشش 360 درجه ای و درجات بالایی از مانور پدیری صورت می گیرد.MBDA همچنین اظهار داشت؛CAMM در برابر اهداف چندگانه و به طور همزمان ، دارایی قدرت آتش بالایی می باشد. قابلیت های ارائه شده (در برخی سطوح) دارای محدوده کوتاه تری از موشک استر 15 هستند. در پرواز،موشک بوسیله ی دیتالینک در میانه ی راه می توان هدایت شود اما قبل اینکه جتستجوگر رادار فعال بیش از حد به هدف نزدیک شود باید کار تغییر مسیر به اتمام رسیده باشد.برای این کار به رادارهای ردیابی چندگانه نیاز است.سامانه CAMM ساخته شده سازگار با هر دو نوع رادار نظارتی دو بعدی و سه بعدی می باشد.و این اجازه را به سامانه می دهد که اهدافی که در خط دید نیستند نیز مورد هدف قرار دهد.CAMM می تواند از روی جایگاه های خود نیز شلیک شود.یا می تواند به صورت بسته ی چهارتایی در هر لانچر SYLER و مارک 41 در بسیاری از کشتی های جنگی یافت.علاوه بر این می توان از هواپیماهایی مانند یوروفایتر تایفون نیز شلیک شود.نسخه های نیروی دریایی و زمینی تاشو می باشند و در هر دو از سیستم لانچرهای شلیک عمودی نرم استفاده می کنند که به موجب آن موشک توسط یک پیستوناز لوله خارج می شود. لانچرهای مارک 41 و SYLVER یک تقویت کننده با استفاده از پیشران فشفشه ای ، نیروی رانش را به موشک قبل از فعال شدن موتور اصلی وارد می کند.از ویژگی های این راه اندازی نبود وجود بخارات سمی در راه اندازی ، شلیک امن تری را برای کاربر بوجود می آورد جلوگیری از خوردگی پلتفرم لانچر و عدم وجود منافذ در اگزوز ،اجازه می دهد تا سلولهای راه اندازی تا حد امکان فشرده تر شوند. شرکت MBDA ادعا می کند که CAMM مجموعه ای گسترده از هدف ؛ از جمله توانایی درگیری با شناورهای کوچک دریایی که به موشک نقش یک سلاح سطح محدود را می دهد. انواع: نوع هواپایه: نوع هواپرتاب این سامانه CAMM-A نام دارد.از آنجا که بدنه CAMM مشابه موشک ASRAAM است ، این موشک در حال حاضر در نیروی هوایی سلطنتی و دیگر نیروهای هوایی به عنوان موشکی برای داگفایت استفاده می شود.MBDA اظهار داشت؛ این موشک با هواپیماهایی که قادر به حمل و شلیک ASRAAM باشند سازگار می باشد.و در آینده به عنوان اساس یک موشک کوتاه برد در نیروی هوایی سلطنتی به کار گرفته خواهد شد.موشک ماژولار CAMM یک خانواده موشکی خواهد بود.نمونه دیگر این خانواده مانند موشک ویمپل R-27 و موشک آلامو AA-10 که در هر دو نوع هدایت راداری و فرو سرخ توسط هواپیماهای روس حمل می شود. نوع زمین پایه: نوع زمین پایه این سامانه CAMM-L می باشد.طبق برنامه ریزی ها زمان ورود به خدمت CAMM-L از سال 2020 یا پس از بازنشستگی سامانه رپیر است.چهار پرتابه دارای سه بسته به خود که شامل پالت است می تواند به طیف وسیعی از کامیون ها نصب شود.کامیون حامل موشک،راداری را با خود حمل نمیکند.در عوض گرفتن اطلاعات هدف از جای دیگر به صورت دیتالینک امن به عنوان بخشی از یک شبکه دفاع هوایی یکپارچه صورت می گیرد.و جستجوگر رادار فعال سر موشک به منظور هدایت در فاز ترمینال به کار می رود. نوع دریا پایه : گونه های دریایی معروف به Sea ceptor می باشد.طبق برنامه ریزی در سال 2016 جایگزین سامانه ی Sea wolf در ناوچه تایپ 23 شود.sea ceptor می تواند بسته بندی بسیار جمع و جور تر با چهار موشک جفت سازی شود و در همان فضای اشغال شده توسط سامانه Sea Wolf قرار گیرد.همچنین انتظار می رود که تا سال 2021 رزم ناوهای جهانی به این سامانه مجهز شوند.CAMM به عنوان یه گزینه ی موجود بر روی رزم ناوهای جهانی صادراتی استفاده خواهد شد.MBDA در حال همکاری با وزارت دفاع ، BAE سیستم و Qinetiq برای یکپارچه سازی سیستم مبارزه تایپ 23 در ساحل پورتداون در نزدیکی پورتموث متمرکز شده است. در سپتامبر 2013 وزارت دفاع بریتانیا و شرکت MBDA به منظور توسغه سامانه Sea Captor قرار دادی به ارزش 250 میلیون یورو به امضا رساندند. کاربران نیروی دریایی سلطنتی انگلستان نیروی دریایی سلطنتی نیوزلاند http://en.wikipedia.org/wiki/CAMM_(missile_family)منبع مترجم و گردآورنده : ALFARD Copyright © 2014 military.ir