بسم الله الرحمن الرحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ * بخش نخست در واژگان ایرانی، مسلسل دستی به جنگ افزاری کوچک اطلاق می شود که توانایی آتش رگباری دارد. در دوران پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی، ارتش و نیروهای انتظامی ایران از گونه های مختلفی از مسلسلهای دستی ساخت کشورهای بلوک غرب و شرق استفاده می کردند. برخی از این مسلسلها در داخل تولید و برخی نیز مستقیما” از خارج به کشور وارد شده بودند. در نوشتار پیش رو، نگاهی داریم به مسلسلهای دستی مورد استفاده در ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بر پایه دانسته های جناب یوسف ریاضی که بیشتر برپایه تصاویر موجود و دانسته های گردآوری شده از منابع مختلف تهیه و گردآوری شده است. بیشتر ایرانیان درباره استفاده کشورشان از مسلسلهای یوزی (UZI) و ام پی فایو (HK MP5) شنیده، دیده، و خوانده اند، ولی دانسته های کمتری درباره دیگر مسلسلهای دستی مورد استفاده در نیروهای نظامی، انتظامی، و امنیتی ایران در دسترس علاقمندان قرار داشته است. به احتمال بسیار زیاد، نخستین مسلسل دستی رسما” بکارگرفته شده توسط ارتش ایران مسلسل آلمانی MP28 ساخت شرکت برگمن (Bergmann) است که پیش از آغاز دومین جنگ جهانی توسط ایران از آلمان خریداری شدند. در ژانویه سال ۱۹۴۳، مقامات ایرانی و اتحاد جماهیر شوروی قراردادی را به امضاء رساندند که برپایه آن صنایع جنگ افزار سازی ایران مسلسل PPSh-41 با کالیبر ۲۵ * ۷/۶۲ میلی متری را برای نیروهای نظامی ایران تولید و همزمان بخشی از تولیدات خود را به اتحاد جماهیر شوروی صادر نماید. این مسلسل یکی از نخستین مسلسلهای تولید شده در ایران می باشد که البته خط تولید آن همزمان با پایان دومین جنگ جهانی متوقف شد. در این دوره کوتاه شمار نامشخصی از این مسلسل دستی در ایران تولید و در اختیار نیروهای نظامی ایران قرار گرفت. البته بر پایه شواهد موجود علاوه بر نیروهای نظامی، نیروی پلیس ایران (شهربانی) هم از این مسلسل استفاده می کرده است تا اینکه همگی در سال‌های دهه ۱۹۵۰ با مسلسلهای دستی جدیدتر جایگزین شدند. در همین دوره زمانی، ایران همچنین به شمار محدودی مسلسل کالیبر ۰/۴۵ تامپسون M1 نیز دست یافته بود که در جنگ با جدایی خواهان فرقه پیشه وری (نبرد برای نجات آذربایجان) در سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ مورد استفاده قرار گرفت. در یک تصویر با ارزش تاریخی بالا، تیمور بختیار جوان که در سال‌های بعد به ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) رسید، با یک مسلسل دستی تامپسون M1 مشاهده می شود. ادامه دارد….

به نام خدا Convair F2Y Sea Dart: جنگنده ای با اسکی های آبی Convair F2Y Sea Dart هواپیمای جنگنده دریایی آمریکایی بود که هنگام برخاست و فرود از اسکی های آبی استفاده می کرد. این جنگنده فقط به عنوان نمونه اولیه پرواز کرد و هیچ وقت به تولید انبوه نرسید. F2Y تنها هواپیمای دریایی است که از سرعت صوت فراتر رفته است. این هواپیما در دهه 1950 ساخته شد تا مشکلات فرود و برخاست هواپیما ها بر روی ناو های هواپیما بر را برطرف کند. این برنامه پس از نتایج نامطلوب و حادثه دلخراش سال 1954 متوقف شد. در چهارم نوامبر سال 1954 Sea Dart در آسمان متلاشی شد و خلبان آن، Charles E. Richbourg، کشته شد. 4 فروند هواپیمای باقی مانده در سال 1957 بازنشسته شدند اما تعدادی تا 1962 آماده به خدمت باقی ماندند. شروع Sea Dart با ورود Convair به رقابت نیروی دریایی ایالات متحده برای ساخت یک هواپیمای رهگیر مافوق صوت بود. در آن زمان، تردید های زیادی برای عملیاتی کردن جنگنده های مافوق صوت از عرشه هواپیمابر ها وجود داشت. برای حل این مشکل، نیروی دریایی ایالات متحده جنگنده های زیرصوت زیادی خریداری کرد. البته این نگرانی ها دلایلی هم داشت. بسیاری از طرح های مافوق صوت در آن زمان نیاز به باند برخاستی طولانی بودند، سرعت نزدیک شدن بالایی داشتند و پایداری یا کنترل زیادی نداشتند. تمام این عوامل برای هواپیمابر ها مشکل ساز بودند. تیم Ernest Stout در آزمایشگاه تحقیقات هیدرودینامیک Convair پیشنهاد داد تا رویF-102 Delta Dagger اسکی آبی نصب کنند. پیشنهاد Convair منجر به سفارش 2 نمونه اولیه در اواخر سال 1951 شد. پیش پرواز نمونه های اولیه، 12 فروند از آن سفارش داده شد. هیچ تسلیحاتی در Sea Dart نصب نشد اما هدف برنامه، مسلح کردن نسخه تولیدی به 4 توپ 20 میلی متری Colt Mk12 و باتری راکت های غیر هدایتی با باله های جمع شونده بود. 4 فروند از هواپیما های سفارش داده شده برای ایفای نقش وسیله آزمایشی بازطراحی شدند. پس از مدتی 8 فروند دیگر هم سفارش داده شد. این هواپیما قرار بود بال دلتا و ضد آب باشد و برخاست و فرود آن توسط اسکی های آبی دوگانه جکع شونده انجام می شد. Sea Dart در حالت سکون یا حرکت با سرعت پایین در آب تا لبه عقبی بال هایش در آب فرو می رفت.اسکی ها در هنگام برخاست تا موقعی که هواپیما به سرعت 16 کیلومتر بر ساعت نرسیده بود، باز نمی شدند. توان Sea Dart توسط 2 موتور توربوجت Westinghouse XJ46-WE-02 با قابلیت پس سوز تامین می شد که هوای مورد نیاز خود را از ورودی هایی در بالای بال ها (برای عدم ورود اسپری آب) دریافت می کردند. در زمانی که این موتور ها اماده نبودند، 2 موتور Westinghouse J34-WE-32 با قدرت کمی بیش از نصف موتور های قبلی روی آن نصب شدند. نمونه اولیه از نسخه ازمایشی با یک اسکی استفاده می کرد که موفقیت آن از نسخه ی دارای 2 اسکی بیشتر بود. تا سال 1957، آزمایش هایی روی انواع آرایش های مختلف اسکی ها صورت گرفت و پس از آن به انبار منتقل شد. ایالات متحده تنها کشوری نبود که به دنبال اسکی های آبی باشد. شرکت Saunders-Roe از انگلستان نسخه ای آزمایشی از جت جنگنده قایق پرنده به نام SR.A/1 را ساخته بود که اولین بار در سال 1947 به پرواز در آمد. این طراحی در واقع یک جنگنده مجهز به اسکی بود اما نتایج خوبی نداشت. در دهه 1950، نیروی دریایی ایالات متحده آرایش داخلی یک زیردریایی هواپیمابر را مطرح کرد که می تواند 3 فروند از این هواپیما ها را حمل کند. هواپیما ها در محفظه های فشار نگه داری می شدند که از بدنه بیرون نزده بود. هواپیما ها توسط یک بالابر در سمت چپ به بالا می آمدند. در آب های آرام هواپیما خودش برخاست را انجام می داد اما در آب های متلاطم این کار توسط منجنیق صورت می گرفت. این برنامه به دلیل 2 مشکل عمده روی کاغذ باقی ماند: سوراخ مورد نیاز برای بالابر بدنه را ضعیف می کرد و انتقال بالابر بارگیری شده به ساختار بدنه دشوار بود. Sea Dart در تاسیسات Convair در سن دیگو در فرودگاه Lindbergh ساخته شد و برای آزمایش، در دسامبر سال 1952 به بندر سن دیگومنتقل شد. هواپیما با خلبانی E. D. "Sam" Shannon به طور ناخواسته اولین پرواز کوتاه خود را در حالی که قرار بود فقط آزمایش تاکسی سریع داشته باشد، در چهاردهم ژانویه سال 1953 انجام داد. اولین پرواز رسمی آن در نهم آپریل بود. موتور های کم توان باعث شدند تا جنگنده کند شود و اسکی های آبی به اندازه مورد انتظار موفق نباشند. اسکی ها با وجود بازوی لرزش گیر oleo در هنگام برخاست و فرود تکانه های شدیدی ایجاد کردند. کار برروی اسکی و بازو ها شرایط را تا حدودی بهبود بخشید اما آن ها قادر به رفع مشکل عملکرد ضعیف نبودند. Sea Dart با موتور های J34 قادر به رسیدن به سرعت مافوق صوت نبود. طراحی آن نیز مربوط دوره پیش از قانون سطح Whitcomb بود و ضریب پسای فراصوت زیادی داشت. دومین نسخه اولیه لغو شد، بنابراین اولین هواپیمای آزمایشی ساخته شد و پرواز کرد. این هواپیما به موتور های J46 مجهز بود که کارایی کمتری داشت. با این حال، با شیرجه ای کم عمق به سرعتی کمی بیش از 1 ماخ دست پیدا کرد تا به تنها هواپیمای دریایی مافوق صوت تا به امروز تبدیل شود. در چهارم نوامبر سال 1954، Sea Dart BuNo 135762 در نمایشی برای مقامات نیروی دریایی و خبرنگاران بالای بندر سن دیگو در آسمان متلاشی و خلبان آزمایشی Convair، Charles E. Richbourg، پس از عبور ناخواسته از محدودیت های سازه هوایی کشته شد. ریچبورگ 31 ساله، کهنه سرباز نیروی دریایی از جنگ جهانی دوم بود. بدون او به سرعت از آب خارج شد اما او از شکستگی سازه هوایی نجات نیافت. پیکر وی در آرامستان ملی سنت آگوستین در فلوریدا به خاک سپرده شد. حتی پیش از این اتفاق هم نیروی دریایی نسبت به این برنامه بی علاقه شده بود (مشکلات جنگنده های مافوق صوت بر روی عرشه حامل در حال برطرف شدن بودند) و سقوط آن باعث شد تا برنامه Sea Dart به حالت آزمایشی درآید. تمام هواپیما های تولیدی لغو شدند، اما 3 نمونه آزمایشی تکمیل شدند. 2 پیش نمونه نهایی هیچ وقت پرواز نکردند. علی رغم اینکه Sea Dart به طور رسمی بازنشسته شد و از سال 1957 دیگر پرواز نکرد، حداقل یک نسخه از F2Y تا سال 1962 در انبار باقی ماند. در نتیجه، نام آن تحت "سامانه سه خدمته تعیین هواپیمای ایالات متحده در سال 1962" به YF-7A تغییر کرد. هر 4 فروند Sea Dart باقی مانده تا امروز نجات پیدا کرده اند. XF2Y-1 Sea Dart، با شماره 137634، به دلیل اشتباه جرثقیل در وضعیت بدی است و منتظر ترمیم برای موسسه Smithsonian در واشنگتن است. YF2Y-1 Sea Dart، با شماره 135763، در موزه هوایی و فضایی سن دیگو در پارک بالبوآ نمایش داده می شود. این هواپیما از موزه ملی هوانوردی دریایی در پایگاه Pensacola نیروی دریایی قرض گرفته شده است. YF2Y-1 Sea Dart، با شماره 135764، در موزه هوانوردی بال های آزادی در پایگاه Willow Grove نیروی دریایی در پنسیلوانیا نمایش داده می شود. این هواپیما از موزه ملی هوانوردی دریایی در پایگاه Pensacola نیروی دریایی قرض گرفته شده است. YF2Y-1 Sea Dart، با شماره 135765، در موزه هوایی فلوریدا که بخشی از مجموعه Sun 'n Fun در فرودگاه بین المللی Lakeland Linder است، نمایش داده می شود. مشخصات - خدمه: 1 - طول: 15.583 متر - طول بال ها: 10.77 متر - عرض: 1.65 متر - آب‌نشین (عمق مورد نیاز عدم برخورد به کف دریا): 1000 میلی‌متر در صورت جمع شدن اسکی ها، 2450 میلی‌متر در صورت باز بودن اسکی ها - ارتفاع: 4.9 متر با لوازم 3 نقطه ای ساحلی، 2.26 متر در حالت افقی - مساحت بال ها: 52.8 متر مربع - وزن: 7586 کیلوگرم - وزن ناخالص: 11055 کیلوگرم - حجم سوخت: 3800 لیتر سوخت قابل مصرف + 25 لیتر سوخت غیر قابل مصرف - قوای محرکه: 2 موتور توربوجت Westinghouse J46-WE-12B با پس سوز که هرکدام 20 کیلونیوتن رانش خشک و 27 کیلونیوتن رانش با پس سوز تولید می کنند. در نسخه 137634 از 2 موتور Westinghouse J34-WE-32 با 15 کیلونیوتن تراست (فقط خشک) استفاده می شد - حداکثر سرعت: 1118 کیلومتر بر ساعت (در ارتفاع 2400 متری)، 1328 کیلومتر بر ساعت (در ارتفاع 11000 متری) - حداکثر سرعت: 1.25 ماخ - برد: 826 کیلومتر - زمان ارتفاع گیری: 11000 متر در 1 دقیقه و 42 ثانیه - بارگیری بال ها: 140 کیلوگرم بر متر مربع - نسبت رانش به وزن: 0.56 (در حالت بارگیری کامل)، 0.96 (در هنگام خالی بودن) - طول باند مورد نیاز برای بلند شدن: 1700 متر - طول باند مورد نیاز برای فرود: 460 متر - زمان برخاست در هوای آرام: 35 ثانیه - سرعت فرود در 20 درجه آلفا: 209 کیلومتر بر ساعت در پیکربندی فرود با 10 درصد سوخت تسلیحات: توپ ها (4 توپ 20 میلیمتریColt Mk 12 ثابت شده به سمت جلو)، راکت ها (راکت های هوایی با بالچه های جمع شونده)، موشک ها (2 موشک هوا به هوا) منبع

بسم ا.. داده نمای بیرقدار پی نوشت : برای اندازه بزرگتر ، روی عکس کلیک کنید

ویدئوی تبلیغاتی ارتش چین برای تشویق جوانان چینی به حضور در ارتش ----------------------------------------------------------------------------------------------- یک صدا یک زندگی https://www.aparat.com/v/eu1zj

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. نحوه خرید موشک استینگر در زمان جنگ تحمیلی حجه الاسلام و المسلمین روح الله حسینیان با وجود مشغله های فراوان و مسئولیت های قضائی و امنیتی گسترده در دهه 60 ؛ در مقاطع مختلف ، در جبهه های جنگ هم حضور می یافت. مرحوم حسینیان بعد از شهادت برادرش (شهید محمدعلی حسینیان) در عملیات بستان ؛ بارها در میان رزمندگان اسلام حاضر شد و خاطرات جالبی نیز از حضور در جبهه ها نقل می نمود. ایشان علاوه بر حضور در عملیات ها ، در پشتیبانی جنگ نیز تا آنجا که می توانست ایفای نقش می کرد. که یکی از این خاطرات را به اتفاق هم مرور می کنیم : وی می گوید « زمانی که دادستان سیستان و بلوچستان بودم ، روزی به آقای [محسن] رفیق دوست زنگ زدم و گفتم : موشک استینگر نیاز دارید؟ او گفت : یعنی چه ؟ گفتم : چند فروند داریم ، چند نفر را بفرست تا اصالت موشک را تصدیق کنند. پس از آن گروهی اعزام شدند و بر درستی آن صحه گذاشتند. ما این موشک ها را از یک گروه از برادران افغانی [افغان] خریده بودیم. وقتی آقای رفیق دوست به تهران رفت ، باز هم به او زنگ زدم و گفتم باز هم موشک نیاز دارید؟ گفت چگونه ؟ گفتم : من تهیه می کنم و تهیه هم کردم . پس از آن یک سوخو عراقی را در جزیره مینو با این موشک ها زدیم و پس از مدتی هم یک هلیکوپتر آمریکائی را در خلیج فارس با همین موشک ها سرنگون کردیم. بلافاصله وزیر دفاع وقت آمریکا در رادیوی آمریکا اعلام کرد این [یعنی سرنگونی هلیکوپتر آمریکائی با موشک اهدائی آمریکا] فاجعه است. » منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

حفاظت زرهی بیشتر برای اژدهای سرخ قابلیتها و ماموریتهای محوله 5 نسخه در حال تولید تانکهای اصلی میدان نبرد ارتش چین نیروی زمینی ارتش چین از اواسط دهه پنجاه میلادی ، بتدریج ساختارهای اساسی مورد نیاز را برای طراحی و تولید تانک های اصلی میدان نبرد فراهم آورد تا جایی که پس از سالها سرمایه گذاری ، مشهورترین و پرتعدادترین محصول خود یعنی تانک اصلی میدان نبرد نورینکو تایپ-59 را با بیش از 10000 دستگاه به دنیای تسلیحات نظامی معرفی نمود که هم اکنون ، علاوه بر نیروی زمینی خود ، در سه قاره همچنان در خدمت قرار دارد . در این میان ، گرچه تانکهای بازه زمانی جنگ سرد در مقایسه با طراحی های پیشرفته زرهی در شوروی و غرب ، بلحاظ کیفی در رده متوسطی قرار می گرفتند ، اما شروع روند مدرنیزاسیون اقتصاد این کشور از میانه دهه هشتاد میلادی و ظهور این اقتصاد در سال 2017 بعنوان بزرگترین مجموعه داد و ستد دنیا موجب شد تا صنعت نظامی و بخصوص صنعت تولید تانک این کشور بسرعت مدارج ترقی را طی نموده و با استفاده از همه شیوه های ممکن ، امروز حداقل 3 نسخه از این جنگ افزار را برای ارتش خود و دو طرح دیگر را برای بازارهای صادراتی در خط تولید قرار دهد . نخستین طرح مورد بررسی ، تانک نورینکو تایپ-99 ای بشمار می رود که در سال 2011 وارد خدمت شد و براساس یکسری ارزیابی ها ، توانمندترین تانک رزمی نسل 3.5 بشمار می رود . این تانک اصلی میدان نبرد چینی به مجهز شدن به زره های واکنشی پیشرفته ، سامانه مخابراتی لیزری ، یک قبضه توپ کالیبر 125 م.م با قابلیت شلیک طیف متنوعی از مهمات استاندارد ارتش چین و یک سامانه دفاع فعال برای منحرف نمودن موشکهای ضد زره هدایت لیزری ، در ردیف تانکهای اصلی میدان نبرد مدرن دنیای امروز قرار گرفته است . طراحی برجک زاویه دار این تانک که بدنه آن با صفحاتی از جنس مواد مرکب و زره های مدولار تقویت شده است ، سطح محافظتی مطلوبی را در محدوده وزنی خود به نمایش می گذارد . تانک اصلی تایپ-99 ای ارتش چین ، برای تسهیل روند تعمیر و نگهداری به یک سامانه رقومی شبیه به آنچه که امروز در برخی تانکهای غربی رواج دارد ، مجهز است که به ارتش چین اجازه می دهد تا همواره میزان آمادگی رزمی خود را در سطح بالایی نگاه دارد . خصوصیتهای رزمی این تانک به گونه ای است که برخی ناظران معتقدند که در سال 2020 ، توانمندترین تانک ، بیرون از حوزه صادراتی تانکهای روسی و کره جنوبی ( دو کشوری که تاکید زیادی بر تقویت نیروی زمینی خود در برابر چین دارند ) محسوب می گردد. در حالی که هم اکنون ارتش چین تمرکز خود را بر تقویت نیروی دریایی و هوایی خود بدلیل افزایش خطرات استراتژیک علیه این کشور از ساحل شرقی خود ، قرار داده است ، اولویت برای سرمایه گذاری جهت تولید انبوه این تانک بطور گسترده در نظر گرفته نشده است . به موازات تانک اصلی میدان نبرد تایپ-99 ، نیروی زمینی ارتش چین در حال تولید تانک اصلی میدان نبرد تایپ-96 است که به شکل خاص برای یگان های مستقر در خطوط مقدم طراحی شده است . به گفته کارشناسان نظامی ، کار با تایپ96 برای ارتش چین بسیار ساده بوده و در عین بهره مندی از فناوری های مشابه تایپ-99 تولید آن بسیار ارزان تر است . بلحاظ کمیت تولیدی ، تانک تایپ-96 یکی از پرشمارترین محصولات چینی پس از تی-90 روسی است که پس از پایان جنگ سرد تولید شده است . این تانک با تعداد 2500 دستگاه تولید و در ارتش چین بخدمت گرفته شده که 1500 دستگاه آن از نوع تایپ-96ای و 1000 دستگاه دیگر آن از نوع پایه این تانک هستند . از سویی دیگر ، نمونه های تایپ-15 و نسخه وی تی-4 دو طرحی هستند که به موازات هم توسعه پیدا نموده اند که اولی یک تانک اصلی میدان نبرد میان وزن به نسبت پیچیده تر برای بازارهای صادراتی و دومی یک تانک سبک برای استفاده از مناطق کوهستانی و عملیاتهای آبخاکی محسوب می شود . تانک وی تی -4 تا حال حاضر به تایلند ، نیجریه و پاکستان صادر شده و گزارشات به نسبت مطلوبی از آنها وجود دارد ، چرا گفته شده از فناوری مشترکی با تایپ-99 استفاده می کند . این تانک در مقایسه با نمونه های مشابه به نسبت ارزانتر بوده ، در حالی که مهمات مورد استفاده در آن می تواند به 700 م.م زره نفوذ کند که رقم جالب توجهی بشمار می رود .بخش حفاظت زرهی این تانک نیز با توجه به وجود دو لایه زره تشکیل شده از مواد مرکب و واکنشی ، بقاء آن را در میدان نبرد افزایش می دهد . مکمل وی تی-4 ، تانک اصلی میدا نبرد تایپ-15 است که گفته میشود چیزی در حدود 15 درصد سبکتر از تایپ-99 است و تنها تانک چینی است که به توپ 125 م.م مجهز نشده و تنها به یک قبضه توپ 105 م.م مسلح می گردد. با این حال ، تایپ-15 برای جبران این مساله ، مجموعه ای از پیشرفته ترین مهمات موجود شامل موشکهای ضد زره هدایت لیزری و انرژی جنبشی را با خود حمل می کند . در این میان ، با توجه به اینکه حوزه عملیاتی این تانک در مناطق کوهستانی غرب چین است ، این مساله مزیت مهمی را در مقایسه با ارتش هند ، به چینی ها می دهد ، کما اینکه سامانه تعلیق هیدروپنوماتیک این تانک بطور خودکار ارتفاع آن را ازسطح زمین حفظ می نماید تا قدرت تحرک و کارایی تایپ-15 در مناطق کوهستانی به حداکثر برسد . علیرغم توسعه سریع فناوری تولید تانک در چین ، این کشور همچنان خط تولید و صادرات گونه های پیشرفته برگرفته از نمونه تایپ-59 را بعنوان یک محصول کم هزینه را باز نگاه داشته است . از مهمترین این گونه ها ، تانک الزرار پاکستان و الکفیل-1 عراقی است . تانک اصلی میدان نبرد الزرار که از سال 2004 وارد خدمت شد ، در واقع انقلابی واقعی در طراحی اولیه تایپ-59 شمار می رود ، چرا که نزدیک به 22 درصد از نمونه اولیه تای-59 سنگین تر است . این تانک با در اختیار داشتن یک پیشرانه بقدرت 730 اسب بخار ، که چیزی در حدود 50 درصد قدرت بیشتر نسبت به موتور تانک چینی را نشان می دهد می تواند مجموعه این تانک که مسلح به توپ 125 م.م شده را به جلو حرکت دهد . اما بر خلاف سلف چینی خود ، الزرار قابلیتهای منحصر بفردی نظیر سامانه کنترل آتش پیشرفته ، هدفیابی لیزری و همچنین نصب زره های مودولار مرکب و واکنشی را بخود می بیند که در حدود 500 دستگاه آن هم اکنون در اختیار ارتش پاکستان قرار دارد . تانک اصلی میدان نبرد الکفیل نیز بعنوان نسخه پیشرفته تری از الزرار ، تحت امتیاز و با استفاده از قطعات چینی در عراق ساخته شد و به نظر می رسد که به یک برجک کاملا جدید ، زره های واکنشی اضافی ، زره های زنجیری بخش عقب برجک و یک جایگاه تیربار پایش از دور مجهز شده است . اگر چه هنوز مشخص نیست که این ارتقاء در چه سطحی قرار دارد ،اما با توجه به تصاویر منتشره ، بخش انتهایی تانک حفاظت بیشتری را بخود می بیند . بدین ترتیب ، الکفیل ، مدرن ترین تانک چینی است که در نقش ضد شورش هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرد و نشانه هایی مشخصی هم حاکی از آن است نسخه الکفیل-2 بصورت قطعات جدا از هم در چین ساخته خواهد شد و سپس در خاک عراق مونتاژ می گردد . در مجموع ، امروز ارتش چین طیف متنوعی از تانک های اصلی میدان نبرد را در شرکتهای داخلی خود تولید می کند ، در حالی که همه تولیدکنندگان اصلی تانک نظیر ایالات متحده ( آبرامز) یا کره جنوبی ( بلک پانتر) تنها مشغول تولید یک تانک اصلی میدا نبرد هستند . روسیه بعنوان نزدیکترین رقیب چین ، تنها دو تانک اصلی میدان نبرد تی-90 و تی-14 و تعداد محدودی از تانکهای سبک هوابرد 2اس25 را در شرکتهای اصلی خود تولید می کند ، اما چینی ها به تنهایی سه طرح اصلی برای ارتش خود و دو طرح دیگر را برای بازار صادراتی درنظر گرفته اند و اگر روند توسعه فناوری در چین با همین سرعت ادامه پیدا کند ، احتمال معرفی طرح های پیشرفته تری نیز وجود خواهد داشت . با این حال ، علیرغم در اولویت نبودن نوسازی سریع واحدهای زرهی نیروی زمینی ، احتمالا جانشین تایپ-99 در مراحل توسعه خود قرار دارد و گفته شده که رونمایی از آن غافلگیری قابل ملاحضه ای را بدنبال خواهد داشت . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : MR9 3- تجمیع پستها و تاپیکهای موازی با محوریت ارتش چین (نیروی زمینی ) . هشتم تیر سال 1400 خورشیدی

به نام خدا Arcturus T-20 هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2009) Arcturus T-20 ابتدا با سرمایه گذاری خصوصی شرکت Arcturus-UAV LLC در کالیفرنیا توسعه داده شد و پیشبرد بیشتر آن با آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده بود. همان طور که از نام آن پیداست، Arcturus-UAV LLC شرکتی در زمینه تولید پهپادی های نظامی و تجاری بود. این شرکت 3 مدل T-15، T-16 و بزرگ‌ترین آن ها، T-20 را تولید کرد. T-20 پهپاد برد متوسط شناسایی قابل استفاده مجدد است که محموله ای از حسگر ها، دوربین ها و دیگر تجهیزات مراقب، ردیابی و نظارت را با خود حمل می کند. اولین پرواز T-20 در سال 2008 انجام شد و ارتش ایالات متحده ارزیابی های خود از این پهپاد را در سال 2009 شروع کرد. تا تاکنون بیش از 200 فروند از آن ساخته شده است. طراحی T-20 به شیوه هواپیما های معمولی است و بیشتر بدنه آن از کامپوزیت ساخته شده است. کناره های پهن بدنه با موتور نصب شده در دماغه و بخش دم T شکل از ویژگی های شاخص طراحی این پهپاد است. سامانه های اویونیک در انتهای بدنه قرار گرفته اند و سوخت در داخل بال ها ذخیره می شود. بخش دم از یک سکان یک تکه ی عمودی بزرگ، با یک صفحه ی افقی در بالای آن تشکیل می شود. بال های اصلی در شانه ی بدنه نصب شده اند که قابلیت بالا برندگی زیاد (به خصوص هنگام برخاست) و ارتفاع بالایی (با 4 نقطه سخت زیر بال ها برای رهاسازی پاد های پرتابی با چتر) را به این پهپاد می دهد. طراحی بال ها مستقیم است و انتهای آن ها به شکل بریده شده است. محفظه داخلی توان حمل تجهیزاتی تا 30 کیلوگرم را دارد. سامانه پالت ماژولار به نیرو های روی زمین اجازه می دهد تا در عرض چند دقیقه محموله را جایگزین کنند و در کمترین زمان ممکن T-20 را دوباره به پرواز درآورند. مجموعه دوربین های نصب شده روی پهپاد امکان ارسال تصاویر به لحظه به ایستگاه زمینی مناسب را فراهم می کند و زاویه دیدی 360 درجه و بدون مزاحمت دارد. از دیگر ویژگی های T-20 می توان به سامانه های الکترواپتیکی، مادون قرمز، هدف یابی لیزری، و خلبان خودکار مبتنی بر GPS که می تواند در مسیر های از پیش تعیین شده پرواز کند، اشاره کرد. طول بال های آن 5.2 مترو طول آن 2.8 متر است؛ توسط یک موتور 4 زمانه بنزینی 10 اسب بخاری با پاشش سوخت نصب شده در دماغه نیرودهی می شود که ملخ 2 پره را می چرخاند. حداکثر سرعت آن 167 کیلومتر در ساعت و سرعت پروازی آن 101 کیلومتر بر ساعت است. مداومت پروازی T-20 حدود 16 ساعت (با محموله 16 کیلوگرمی، تا برد 800 کیلومتری و ارتفاع 4570 متری) است. وزن خالی آن 36 کیلوگرم و حداکثر وزن برخاستش 75 کیلوگرم گزارش شده است. از آنجایی که T-20 چرخ ندارد، از طریق منجنیق پنوماتیک متحرک به پرواز در می آید. این سامانه پرتاب شرکت Arcturus با نام "سامانه پرتاب قابل حمل" (PLS) شناخته می شود و می تواند پهپاد ها را از زمین یا شناور های دریایی پرتاب کند (تقریبا هرجایی با یک سطح صاف می تواند برای فرود آن استفاده شود). T-20 می تواند توسط یکی از 2 روش آرایش توری آماده یا روی شکم فرود آید. این ویژگی این امکان را به T-20 می دهد تا تقریبا در هر جایی که فضای کافی باشد پرتاب و بازیابی شود و برخلاف برادر های گران‌قیمت تر خود، نیازی به باند فرود آماده ندارد. در سال 2021 شرکت Arcturus به قیمت 405 میلیون دلار به شرکت AeroVironment فروخته شد و نام این پهپاد به AeroVironment T-20 تغییر یافت. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2009 - تعداد فروند ساخته شده: 200 - سازنده: Arcturus، آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی (ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 2.9 متر - طول بال ها: 5.3 متر - ارتفاع: 1 متر - وزن: 50 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 85 کیلوگرم (35 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور 4 زمانه Aviation Gasoline AvGas 110LL ده اسب بخاری که یک ملخ 2 پره را در دماغه می گرداند حداکثر سرعت: 140 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7620 متر - برد: 800 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله ماژولار تا 30 کیلوگرم. 4 نقطه سخت زیر بال ها برای پاد های پرتابی ماموریتی - نسخه ها: T-20 (سری پایه)، T-20 Block I (مجهز به کاربراتور)، T-20 Block II (مجهز به سامانه پاشش سوخت)، T-20A (مجهز به پاد های زیر بال)، T-20R (نسخه تحقیقاتی) منبع

بسم الله الرحمن الرحیم  مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بخش دوم در سال‌های دهه ۱۹۵۰ میلادی و به ویژه پس از رویدادهای تابستان ۱۹۵۳ (اشاره به ماجراهای مصدق و شاه در مرداد ۱۳۳۲ - مترجم)، دو گونه مسلسل دستی جدید به خدمت نیروهای نظامی و انتظامی ایران درآمدند. گونه نخست مسلسلهای آلمانی MP40 غنیمتی با کالیبر ۱۹*۹ میلی متر و گونه دیگر مسلسل M3/M3A1 با کالیبر ۰/۴۵ (۱۱/۴ میلیمتری) مازاد ارتش ایالات متحده آمریکا بود. هر دو این مسلسلها از سوی دولت آمریکا در اختیار ارتش ایران قرار گرفتند: با توجه به محدود بودن شمار مسلسلهای تحویلی، اولویت نخست برای استفاده از آنها گارد شاهنشاهی ایران در نظر گرفته شد، ولی بر اساس تصاویر موجود تیپ ۵۵ ویژه نیروهای هوابرد ارتش شاهنشاهی هم از دارندگان این مسلسل ها بوده اند: (بر اساس تصاویر موجود در رسانه های آن زمان، مسلسل استفاده شده در ترور شاه در کاخ مرمر توسط سرباز وظیفه رضا شمس آبادی نیز همین مسلسل آمریکایی M3 بوده است - مترجم): مسلسل دستی دیگری که در این دوران به کشور وارد شد، مسلسل ۱۹*۹ میلیمتری فرانسوی MAT49 بود که بعدها در جریان ترور سرلشکر ضیاءالدّین فرسیو در سال ۱۹۷۰ (۱۸ فروردین ۱۳۵۰ - مترجم) نیز مورد استفاده قرار گرفت. مسلسل فرانسوی مورد استفاده در این ترور خود پیشتر در جریان حمله به یک پاسگاه شهربانی (کلانتری قلهک تهران - مترجم) به دست اعضای گروهک چریکهای فدایی خلق افتاده بود: ادامه دارد…

به نام خدا Airbus Helicopters VSR700 بالگرد دریایی شناسایی بی سرنشین (2022) سامانه های برخاست و فرود عمودی بی سرنشین نیروی دریایی، زیرگروهی در حال رشد از بی سرنشین ها هستند. کشتی های جنگی امروزی تقریبا همیشه به نوعی از عناصر هواپایه برای شناسایی منطقه فرا افق نیاز دارند که معمولا از بالون های قابل بازیابی و هواپیما های دریایی استفاده می کنند (نه به طور موثر). شناور های مدرن نیاز به راه حلی مدرن دارند، به همین دلیل چندین شرکت توسعه دهنده پهپاد، در حال ساخت پهپاد های شبه بالگرد دریایی برای نیاز های فعلی (پلتفرم شناسایی، سامانه های هوایی تدارکاتی) هستند. ایرباس از پلتفرم Guimbal Cabri G2 فرانسوی بهره گرفته. این بالگرد سبک 2 نفره با یک موتور، در سال 2008 رونمایی شد. VSR700 نسخه بی سرنشین و بازنگری شده آن است که تمام خصوصیات عالی یک بالگرد G2 سبک و ساده را حفظ کرده است. VSR700 برای تامین نیاز نیروی دریایی فرانسه به یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین قابل حمل و قابل بازیابی توسط کشتی ساخته شد. این پهپاد، به عنوان یک روتورکرفت کوچک، به طور طبیعی جای کمی را روی عرشه کشتی ها (چه پلتفرم های بزرگ دوزیست کلاس میسترال یا ناوچه های سنتی نیروی دریایی فرانسه که در حال حاضر در خدمت هستند) اشغال می کند. در ظاهر، شکل و عملکرد این بالگرد با نسخه سرنشین دار یکسان است. با این حال، بخش کابین خلبان پوشانده شده و اکنون سامانه های عملیاتی مرتبط، در آن قرار می گیرند. مجموعه اپتیک در بخش چانه ای قرار گرفته و باقی حسگر ها در قسمت شکم بدنه جای دارند. همچنین، درون بدنه یک موتور قرار دارد که ملخ اصلی 3 پره را در بالای خود می گرداند. یک محور، داخل میله نازک دمی، ملخ Fenestron بخش عقب را به چرخش در می آورد. تثبیت کننده های افقی به انتهای میله دمی چسبیده است. بخش پایینی آن از یک پایه دوقلو 4 نقطه ای تشکیل شده که ساخت و نگه داری آن را آسان می کند. در ژانویه 2018، اعلام شد که نمونه اولیه VSR700 در همین سال اولین پرواز خود را انجام خواهد داد. در نوامبر 2019، VSR700 اولین پرواز خود را با موفقیت به اتمام رساند. در جولای 2020، ایرباس اولین پرواز بدون اتصال به سیم VSR700 را انجام داد. در آپریل 2021، پس اتمام موفقیت آمیز فاز پرواز با سرعت کم، VSR700 برای انجام آزمایش های دریایی در سال 2022 آماده می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2022 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: فرانسه (احتمالا) - نقش: نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 6.3 متر - طول بال ها: 7.2 متر - ارتفاع: 2.75 متر - وزن: 400 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 700 کیلوگرم (300 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتورپیستونی CD-155 سوخت جت/بنزینی با توان 155 اسب بخار که ملخ 3 پره اصلی و روتور Fenestron دمی را می چرخاند. - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4000 متر - برد: 700 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 366 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. بسته ماموریتی شامل دوربین الکترو-اپتیک، رادار جستجوی سطحی، انواع حسگر ها - نسخه ها: VSR700 (سری پایه) منبع

به نام خدا AeroVironment RQ-12A Wasp III سامانه هواپیمای بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2007) شرایط میدان های نبرد فعلی، بازار بزرگ و رو به رشد هواپیماهای بدون سرنشین را به جلو حرکت می دهد. AeroVironment یکی از رهبران حوزه طراحی، توسعه و تولید سامانه های هوایی بی سرنشین (UAS) است که مدل Wasp III را در 2007 به مجموعه خود اضافه کرد. این UAS مینیاتوری برای رفع نیاز بخش عملیات های ویژه نیروی هوایی ایالات متحده توسعه داده شد. هدف این پروژه تامین عملیاتی یک منطقه توسط یک پهپاد سبک، قابل حمل و کنترل از راه دور برای گشت زنی هوایی و تعیین هدف است. Wasp III یک موفقیت محسوب می شد و به جز نیروی هوایی ایالات متحده، در ارتش استرالیا، نیروی دریایی فرانسه، ارتش و نیروی هوایی و دریایی سوئد و نیروی هوایی اسپانیا به خدمت گرفته شد. Wasp III حدود 40 سانتی‌متر طول دارد و طول بال هایش 70 سانتی‌متر است. وزن آن کم‌تر از 45 گرم بدون محموله عملیاتی (دوربین های پایدار شده با وضوح بالا و ویدئو های به لحظه در روز و شب) است. امکان چرخش کامل و بزرگنمایی در هر واحد گنجانده شده است. ماژول دوربین روی بخش شکمی هواپیما نصب شده است. توان این پهپاد توسط یک موتور الکتریکی با باتری های قابل شارژ مجدد تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه به حرکت در می آورد. حداکثر برد آن 5 کیلومتر و سرعت آن 65 کیلومتر بر ساعت است. از نظر ساختاری، Wasp III دارای بال های پهن، بخش دماغه باریک و واحد دم تکی است. Wasp III برای حمل و نقل به اجزای اصلی تقسیم و به راحتی در یک کیف مسافرتی حمل می شود. راه‌اندازی و پایین کشیدن آن به سرعت قابل انجام است. علاوه بر کنترل دستی (توسط یک کنترلر ساده)، این پهپاد می تواند با کمک ناوبری GPS به صورت خودکار عملیات خود را انجام دهد. Wasp AE نسخه بهبود یافته Wasp III است که در اواسط 2012 معرفی شد. به همراه افزایش برد عملیاتی و توانایی دید مادون قرمز، این مدل توانایی دوزیست بودن دارد که به آن اجازه فرود بر روی سطح آب را می دهد. به دلیل این قابلیت، نیروهای دریایی کشور های مختلف به این مدل علاقه نشان داده اند. نیروی هوایی و سپاه تفنگداران ایالات متحده، خانواده Wasp III را برای ایفای نقش های میدان نبرد انتخاب کرده اند. بخش دارایی ارتش ایالات متحده، نام RQ-12A را برای Wasp III انتخاب کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2007 - تعداد فروند ساخته شده: 550 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، فرانسه، اسپانیا، سوئد، ایالات متحده - نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 38 سانتی‌متر - طول بال ها: 72 سانتی‌متر - قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با باتری های یونی قابل شارژ مجدد که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه می گرداند - حداکثر سرعت: 65 کیلومتر بر ساعت - برد: 5 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله عملیاتی شامل تجهیزات دوربین با وضوح بالا روز و شب - نسخه ها: RQ-12A Wasp III (سری پایه) منبع

به نام خدا Aeronautics Defense Orbiter (series) هواپیمای بدون سرنشین (UAV) چندمنظوره (2010) اربیتر 3 شرکت Aeronautics Systems خط تولید انواعی از پهپاد را برای نقش های نظامی، امنیتی و زمان صلح دراختیار دارد. گسترده‌ترین محصول این شرکت، Orbiter است که با استقبال گسترده در سراسر جهان مواجه شده و در لیست مصرف کنندگان آن از آذربایجان و فنلاند تا انگلیس و ایالات متحده به چشم می خورند. Orbiter 2 اربیتر 2 یک مینی پهپاد کوچک و قابل حمل است که برای صنایع مختلفی از جمله نظارت بر مرزها، پشتیبانی از کاروان، عملیات نیرو های ویژه و پیدا کردن مکان توپخانه به بازار عرضه شده است. با توجه به توانایی عملیات بر روی خشکی و دریا، اربیتر می تواند وظیفه گشت عمومی، اجرای قوانین سرزمینی، بررسی هدف، تعیین هدف، دفاع از کشتی های محلی و نظارت عمومی را بر عهده بگیرد. طول بال های این پهپاد، 3 متر و حداکثر وزن برخاست آن 10.3 کیلوگرم است و از محموله های عملیاتی تا 1.5 کیلوگرم پشتیبانی می کند. انواع محموله ها شامل دوربین الکترواپتیکال با پایدار کننده برای ماموریت های روزانه، FLIR (Forward-Looking InfraRed، سامانه آشکارساز مادون قرمز) برای پرواز های شبانه/در نور کم و توانایی دریافت HD برای نقشه برداری و مدل سازی از زمین می باشد. پرواز پهپاد توسط یک درایو الکتریکی در پشت بدنه باریک آن انجام می شود که یک ملخ 2 پره را می گرداند. حداکثر سرعت اربیتر 2 حدود به 130 کیلومتر بر ساعت و برد آن (توسط لینک داده در محدوده دید) تا 100 کیلومتر می رسد. شناسایی خودکار مسیر پرواز و مداومت 4 ساعته از دیگر ویژگی های اربیتر 2 است. در طراحی این پهپاد فقط بال های اصلی (سطوح دمی ندارد) با لبه های رو به بالا وجود دارند. این پلتفرم دارای محموله بار دوگانه برای پوشش عملیات در نور شب و روز است، در کم‌تر از 7 دقیقه آماده می شود و دارای مکانیزم برخاست و بازیابی خودکار به ترتیب از طریق منجنیق پنوماتیک و چتر نجات است. Orbiter 3 اربیتر 3 یک پهپاد کوچک تاکتیکی (STUAV) سبک وزن است. سامانه های اپتیکی در دماغه (در موقعیت چانه) قرار دارند و مثل اربیتر 2، دارای یک موتور با ملخ 2 پره در انتهای بدنه باریک خود است. بال ها به خوبی با بدنه ادغام شده اند اما در این سری، نوک بال ها به سمت پایین خم شده و صفحاتی در قسمت دماغه اضافه شده اند. مانند سری های دیگر، اربیتر 3 می تواند در روز و شب و خشکی و دریا مورد استفاده قرار بگیرد.مجموعه اپتیکی کاملا پایدار شده و شامل حسگر های روز، شب، FLIR و لیزر می شود. توانایی بزرگنمایی آن به خوبی جزئیات اهداف را نشان می دهد. از این پهپاد می توان برای انجام نقش جاسوسی سیگنال (SIGINT) در میدان نبرد استفاده کرد. از نظر ساختار، طول بال های آن به 4 متر می رسد و وزن محموله آن 5.5 کیلوگرم با حداکثر وزن برخاست 40 کیلوگرم است. حداکثر سرعت آن 130 کیلومتر بر ساعت و بردش با استفاده از لینک داده تا 150 کیلومتر است. برخاست این پهپاد از طریث منجنیق و بازیابی آن به وسیله توری صورت می گیرد. Orbiter 4 اربیتر 4 برای بازار های مناطق انحصاری اقتصادی، جهت یابی هدف و پیدا کردن مکان توپخانه طراحی شده و بسیاری از توانایی های اربیتر 3 را حفظ کرده است. اربیتر 4 همانند سری سوم دارای بال های متمایل به عقب با انتهای رو به پایین و صفحاتی در دماغه است. اویونیک پیشرفته‌تر، پشتیبانی از کنترل زمینی و ارتباطات برای کاربرد های تاکتیکی گسترده‌تر در این پهپاد ادغام شده اند. طول بال ها 5.4 متر، حداکثر وزن برخاست 50 کیلوگرم و وزن محموله به 12 کیلوگرم رسیده است. برد سامانه لینک داده 150 کیلومتر، سقف ارتفاع پروازی آن 5500 متر، و مداومت پروازی آن حدود 24 ساعت است. برد و قابلیت حمل بار بیشتر، به معنای افزایش انعطاف پذیری برای ایفای نقش در میدان نبرد است. برای عملیاتی کردن این پهپاد نیاز به تیمی 3 نفره است. Orbiter 1K اربیتر 1K به عنوان پهپادی چند کاربره و پلتفرم مهمات مصرفی با مدت پرواز بالا توسعه داده شد. شکل بدنه و بال ها مشابه سری های قبل است (البته انتهای بال ها رو به بالاست). این پهپاد می تواند به عنوان مهمات هدفمند دقیق مورد استفاده قرار گیرد. اربیتر 1K با جستجوگر ویدئویی، مجموعه ارتباطی دیجیتال و انواع محموله های دوربین/مواد منفجره عرضه می شود. اربیتر 1K بر پایه ی اربیتر 2 ساخته شده است. ارتش آذربایجان از اربیتر استفاده می کند و برای پشتیبانی، تاسیسات تولید بومی آن را نیز احداث کرده است. ارتش های فنلاند، ایرلند، پرو، لهستان، صربستان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، سپاه دریایی اسرائیل، پلیس فدرال مکزیک و نیروی هوایی سلطنتی تایلند از مشتریان این پهپاد هستند. این سری، توسط انگلیس و ایالات متحده مورد ارزیابی قرار گرفته که ایالات متحده 3 فروند آن را سفارش داده است. در ژانویه 2019، دولت اسرائیل از تمایل Rafael Advanced Defense Systems برای خریداری شرکت اسرائیلی Aeronautics Defense ابراز نگرانی کرد. در اکتبر 2020، آذربایجان از ناوگان پهپاد های نظارتی اربیتر خود علیه ارمنستان استفاده کرد. این پهپاد ها، که تاکنون 10 فروند از آن ها ساخته شده، در آذربایجان تولید می شوند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2010 - تعداد فروند ساخته شده: 300 - کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، ایرلند، فنلاند، اسرائیل، مکزیک، پرو، لهستان، صربستان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، تایلند، ایالات متحده، انگلیس - نقش: حمله زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بالها: 3 متر (اربیتر 2)، 4.4 متر (اربیتر 3)، 5.4 متر (اربیتر 4)، 2.9 متر (اربیتر 1K) - وزن: 8.8 کیلوگرم (اربیتر 2)، 24.5 کیلوگرم (اربیتر 3)، 38 کیلوگرم (اربیتر 4) - حداکثر وزن برخاست: 10.3 کیلوگرم (اربیتر 2)، 30 کیلوگرم (اربیتر 3)، 50 کیلوگرم (اربیتر 4)، 13 کیلوگرم (اربیتر 1K) - قوای محرکه: یک موتور الکتریکی با ملخ 2 پره در انتهای بدنه - حداکثر سرعت: 130 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5486 متر (اربیتر 4)، 2438 متر (اربیتر 1K) - برد: 100 کیلومتر (اربیتر 2)، 150 کیلومتر (اربیتر 3)، 150 کیلومتر (اربیتر 4)، 100 کیلومتر (اربیتر 1K) - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: Orbiter (نسخه اولیه)، Orbiter 2 (مینی پهپاد)، Orbiter 3 (پهپاد کوچک تاکتیکی)، Orbiter 4 (مخصوص ماموریت های مخصوص)، Orbiter 1K یا Kingfisher (نسخه سال 2015، با 2 کیلوگرم مواد منفجره) منبع

به نام خدا Aeronautics Defense Dominator XP سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) (2012) Aeronautics Dominator XP یک پهپاد با ارتفاع متوسط و استقامت بالا (MALE) اسرائیلی استراتژیک است. این پهپاد برای برآورده ساختن نیاز جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) طراحی شده می تواند طیف وسیعی از محموله ها را برای انجام ماموریت های مختلف حمل کند. برد بالای آن پوشش خوبی برای میدان نبرد دارد و قابلیت هایش شامل جاسوسی الکترونیک، جاسوسی ارتباطی و جستجو و نجات برای بازار های نظامی و غیر نظامی (امنیتی) می شود. Dominator XP براساس ساختار هواپیمای مسافربری تجاری Diamond DA-42 Twin-Star ساخته و تمام امکانات آن مثل افزایش 3 برابری سامانه های اویونیک حیاتی و سنجش یخ زدایی را حفظ کرده است. این پهپاد مانند هواپیماهای معمولی از یک بدنه و صفحات متصل به آن ساخته شده است. کابین خلبان پوشانده شده و یک دوربین/حسگر در بخش دماغه قرار گرفته است. بال های اصلی نزدیک بخش میانی و با خطوط مستقیم نصب شده اند و بالچه های نوک آن رو به بالا هستند تا کنترل بهتر و مصرف سوخت کمتری داشته باشد. بخش دم به سبک Multhopp T-style یک صفحه افقی با انتهای رو به پایین دارد. 2 موتور معمول نیروی این پهپاد را تامین می کنند که هر موتور توسط لبه جلویی بال ها پوشانده شده است. هر موتور یک ملخ 3 پره را می گرداند. چرخ های 3 گانه امکان حرکت این پهپاد روی زمین را فراهم می کنند. Dominator پهپادی چندکاربره است و ظرفیت حمل انواع محموله 373 کیلوگرمی آن، انعطاف تاکتیکی و استراتژیک آن را نشان می دهد. انتخاب های محموله شامل حسگر های الکترو-اپتیکال، حسگر های مادون قرمز، حسگر های فراطیفی، نشانه گذار لیزری، رادار جستجو و رهگیری روی دریا، رله ارتباطی و موارد مشابه می شود. رادار دریایی آن برای جستجو و رهگیری اهداف جنگ ضد زیردریایی/ضد کشتی مورد استفاده قرار می گیرد. لینک داده آن با کمک ماهواره شامل محدوده دید و فراتر از آن است. فرود و برخاست و برنامه ریزی مسیر هوایی به صورت خودکار امکان‌پذیر است. ناوبری توسط پیدمان GPS/INS هدایت می شود. شبیه‌ساز پرواز و عملیات هم برای این پهپاد ساخته شده است. از یک ایستگاه کنترل زمینی برای کنترل لحظه پهپاد و محافظت از آن در صورت ایجاد مشکل در بخش خودکار استفاده می شود. Dominator XP حداکثر وزن برخاست حدود 1900 کیلوگرم ، حداکثر سرعت 277 کیلومتر برساعت و مداومت پروازی آن تا 20 ساعت است. برد لینک داده تا 300 کیلومتر می رسد اما ماهواره های SATCOM دسرسی نامحدود را فراهم می کنند. از لحاظ ساختاری، این پهپاد 8.6 متر طول، 13.5 متر طول بال و 2.5 متر ارتفاع دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: اسرائیل - نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، هشدار زودهنگام هوایی (مجهز برای ارائه کنترل و فرماندهی در بالای میدان نبرد برای عناصر هوایی دوست)، جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جنگ الکترونیک (دفع فعال طیف الکترومغناطیس دشمن محافظت از نیروهای دوست در برابر این طیف)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمانان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8.6 متر - طول بالها: 13.5 متر - ارتفاع: 2.5 متر - وزن: 1250 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1910 کیلوگرم (660 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: دو موتور توربوشارژ Austro با توانایی تولید 168 اسب بخار قدرت و چرخاندن ملخ های 3 پره - حداکثر سرعت: 277 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5500 متر - برد: 5500 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 390 متر در دقیقه - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: Dominator II (سال 2009؛ 28 ساعت مداومت پروازی با ظرفیت حمل 407 کیلوگرم محموله، سرعت 352 کیلومتر بر ساعت، 9144 متر ارتفاع عملیاتی)، Dominator XP (سری پایه) منبع

نیروگاه ها دو نوع مصرف آب دارند اول : آب مقطر برای سیکل توربین و بویلر دوم: برج خنک کن * بیشترین آب از سمت برج های خنک کن از دست میره برای همین سیستم از برج های تر به سمت برج های خشک در حال تغییر است ولی کند در نیروگاه همدان و نیروگاه قزوین برج های خشک طبیعی مصرف آب را با رقم بالا کاهش دادند اگرچه این روش در مناطق مرطوب بویژه کنار دریا قابل استفاده نیست ولی طرح های CHP راهکارهای خوبی را برای مدیریت انرژی و آب ارائه داده است که بصورت بسته های آماده قابل استفاده است. اگر نگاه از سود آوری آنی به نگاه حفظ منابع و سودآوری در آینده تغییر کند، اجرای این روش ها، در کاهش مصرف آب شیرین بسیار تاثیر گذار خواهد بود.

برنامه دوران شبکه مستند گفتگو با دکتر کامبیز عباسی (دکترای تخصصی مکانیزاسیون کشاورزی) با موضوع کشاورزی نوین http://www.doctv.ir/Program/157601

باید از اشکالات گفت. اصلاحات ارضی و بحث خیانت تاریخی که زمینها را به زمین های خردی مبدل کرد که تنها و تنها واجد شرایط کشاورزی سنتی بودند ( میدونیم که کشاورزی صنعتی نیاز به زمینهای یکپارچه برای بکارگیری ماشین آلات صنعتی و پربازده داره) و تازه بعد از تقسیم به شرایط مبتنی بر ارث بری به واحدهای حتی کوچکتری عموما تبدیل میشدند یک معضل اساسی ایجاد کرد که هنوز هم کشور باهاش دست به گریبان هست. یکی از راه ها باید معطوف به حل این مشکل بزرگ در سطح کشور باشه. از طرفی مثلا در شرایط فعلی متعجبا میبینیم که یک سری طرح ها در بخش انرژی دنبال میشه که به شدت مخرب هستند. بخش اعظم اتلاف انرژی در ایران بابت یارانه هاست. طرح هایی مثل قبوض رایگان برق برخی نهادها و موسسات (از مساجد تا مدارس و خیریه ها و ...) و یا طرح هایی مثل رایگان کردن قبض عده ای (درسته هدفش کاهش استفاده از انرژی است ولی راه صحیحی نیست چون نشان داده شده در ایران به جای تصحیح میزان مصرف معمولا به سمت تصحیح کنتورها! میل پیدا میکنه چنین روش هایی) همه به نظر اشتباه هستند. مسیر قطعی و درست در این مورد آزاد کردن قیمتهای خصوصا انرژی است. یارانه بلایی است (حالا حتی نقدی خیر چون قابل کنترل هست اگر برای حذف یارانه های پنهان و نهان به شکل انرژیش باشه مثلا) که یکی از چند عنصر محدود به خاک سیاه نشاندن اقتصاد و بهره وری در کشور ماست. درسته به معایب و مضرات طرح هدفمندی یارانه ها به شکل کاملش اونوقت تذکر داده شد و نگذاشت مجلس به شکل کامل (البته اون هم کامل کامل نبود و همچنان بخشی از یارانه ها حفظ میشدند) اجرا بشه ولی اگر اجرا شده بود (شاید برای ما مردم با افت ارزش پول ملی ضرر بود) الان هم در مصرف انرژی و هم اداره کشور بدون پول نفت (خصوصا با توجه به افت ارزش پول ملی و در نتیجه پولی که مثلا اون موقع دولت 250 هزار فرضا درنظر گرفته بود برای مردم) خیلی کمک کننده بود.

تانکهای آبرامز مجهز به تروفی در آلمان در تاریخ 10 جولای سال 2020 میلادی(20 تیر سال 1399) ، ارتش امریکا تصاویر تانکهای آبرامز مجهزبه سامانه دفاع فعال تروفی که در آلمان مستقر بودند را منتشر کرد. این تانک های آبرامز علاوه بر سامانه دفاع فعال تروفی مجهز به زره های واکنشی ARAT در کناره شاسی و زره های تقویتی بر روی جلوی برجک بودند. بخشی از علت حضور این تانک های ابرامز شدیدا تقویت شده در آلمان اموزش نیروهای گروهان 527 پلیس نظامی بود. در صورت بروز مشکل امنیتی در اروپا، پلیس های نظامی ارتش امریکا باید تجهیزات مستقر در اروپا را راه اندازی کنند. در نتیجه این نیروها باید با ساختار جدید دفاعی تانکهای ابرامز اشنا شوند. این نیروها برای اولین بار آموزش دیدند تا بتوانند به سرعت زره های واکنشی را بر روی تانک آبرامز سوار نمایند. سربازان باید در مجموع 62 کاشی از زره های واکنشی را بروی تانک نصب کنند. زره های واکنشی به همراه زره های جدید برجک و سیستم دفاع فعال تروفی موجب خواهد شد وزن تانک ابرامز افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کند( افزیش وزنی در حدود 2 تن) . در نتیجه بخش دیگر اموزش سربازان پلیس نظامی آشنایی آنها با نحوه حمل و نقل تانکهای آبرامز شدیدا محافظت شده است. وزن بیشتر و ابعاد بزرگتر تانک ها میتواند موجب بروز خطارات جدی در هنگام سوار و پیدا کردن تانکها از تانکبرها بشود پس در این سری تمرین سربازان نکات ایمنی را نیز یاد میگیرند. پلیس های نظام ارتش امریکا در حال آموزش برای نصب زره وکنشی ARAT بر روی تانک آبرامز بخش دیگر تمرین پلیس های نظامی ارتش آمریکا آموزش جابهجایی تانک های آبرامز با وزن و ابعاد جدید بود.

این بحث ها فعلا ته ندارد  تنها باید دید که این بازده این تغییر چه میزان است ؟ بعد شاید بتوان مقایسه ای نمود الان هر کس می گوید حرف خودش را می زند و با احساس از آن دفاع می کند

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست خودم ، بحث آتشبارهای خودکششی رو ادامه میدیم.   ************   آتشبارهای خودکششی اروپائی : (بخش اول - هویتزرهای فرانسوی)     Canon de 194 mle GPF : هویتزر خودکششی فرانسوی دارای کالیبر قدرتمند 194 میلی متری. فرانسوی ها از این هویتزر خودکششی در جنگ های جهانی اول و دوم استفاده کردند.         در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Canon_de_194_mle_GPF     MK F3 : هویتزر خودکششی فرانسوی که دارای کالیبر استاندارد  155 میلی متر می باشد. در میان همسایگان ایران ، عربستان و قطر از این هویتزر خریداری کرده بودند.         در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/Mk_F3_155mm     GCT : هویتزر خودکششی  فرانسوی که دارای کالیبر استاندارد ناتو یعنی 155 میلی متر  می باشد در جریان جنگ ایران و عراق توسط ارتش بعثی صدام بر علیه نیروهای ایرانی بارها و بارها بکار گرفته شد.       توپخانه پاسدار صلح !!  :chicken:   انهدام توپخانه عراق : این تصویر رو هم به یاد بخش "انهدام نیروی هوائی عراق" گذاشتم.  :winking:   در انجمن هیچ تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود ندارد http://en.wikipedia.org/wiki/GCT_155mm     CAESAR : هویتزر خودکششی کامیون پایه فرانسوی به مانند آرچر سوئدی دارای کالیبر 155 میلی متری استاندارد ناتو می باشد. در بین همسایگان ایران، عربستان سعودی یکصد قبضه از این آتشبارها را به شرکت جیات فرانسه سفارش داده است.           http://www.military.ir/forums/topic/4376-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-155mm-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-caeser-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87/     ------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : انشاءالله در پست بعدی در خصوص سایر آتشبارهای اروپائی خواهیم گفت 

  ارادتمندم سیاوش جان.         اصولا اولین عامل در استفاده از یک آتشبار برای محصولی دیگر، کالیبر پرتابه است. یعنی نمیشه که از یک خمپاره انداز 120 میلی متری گلوله توپ 155 میلی متری پرتاب کرد و بالعکس. تا آنجائی که خاطر بنده هست هیچگونه کالیبر مشترکی مابین خمپاره اندازها و هویتزرها وجود ندارد   در کنار کالیبر فاکتورهای متنوع دیگری مثل شکل پرتابه و ... هم تأثیرگذار هستند.

با سلام خدمت دوستان و سروران عزیز میلیتاریست   آتشبارهای خودکششی روس : (هویتزر های خودکششی - بخش نخست)     2S3 Akatsiya : هویتزر خودکششی با کالیبر مناسب  152.4 میلی متر که در ارتش عراق هم خدمت کرده بود و امروزه یکی از آتشبارهای مهم ارتش سوریه می باشد.         هویتزر (آکاتسیا) ارتش سوریه در جنگ داخلی این کشور http://www.military.ir/forums/topic/19163-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-akatsiya-2s3/     2S1 Gvozdika : هویتزر خودکششی گوزدیکا دارای کالیبر 122 میلی متری می باشد. این هویتزر خودکششی در سازمان رزم نیروهای مسلح کشورمان نیز حضور دارد و به توپ گوزیدکا، فوزیدکا یا فوزیکا هم مشهور است.       http://www.military.ir/forums/topic/13654-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-122-%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%AA%D8%B1%DB%8C-2s1-gvosdika-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%A8%D9%82/     2S5 Giatsint-S : هویتزر خودکششی جیات سینت یکی دیگر از هویتزرهای خودکششی شوروی بود. این هویتزر دارای کالیبر 152 میلی متری است. بجز اقمار شوروی سابق (روسیه - بلاروس و اوکراین) فقط در اختیار کشور فنلاند قرار گرفته است.       در این انجمن تاپیکی در خصوص این هویتزر وجود نداره http://en.wikipedia.org/wiki/2S5_Giatsint-S     2S19 Msta : هویتزر خودکششی مستا یکی از آخرین هویتزرهای تولید شده توسط شوروی می باشد. این هویتزر با کالیبر 152 میلی متری استاندارد ورشو ، علاوه بر کشورهای شوروی سابق در اختیار مراکش و ونزوئلا نیز قرار گرفته است.       http://www.military.ir/forums/topic/1312-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-152%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%AA%D8%B1%DB%8C-msta/     ادامه دارد.... -------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در پست بعدی سایر هویتزرهای خودکششی روس را بررسی خواهیم کرد.

  اینجا گالری سلاح های خودکششی هست. پس اجازه بدید که بجای معرفی یک سلاح غیر متحرک ، لینک تاپیکی که این سلاح توش معرفی شده رو خدمت تون ارائه کنم.   http://www.military.ir/forums/topic/26148-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84/?hl=%D8%AA%D9%88%D9%BE+%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%84

مهران جان یه حدیث بهت بگم راجب سلامتی درسته جاش نیس ولی حدیث رو هر موقع از آب بگیری تازس icon_cheesygrin :laughing: قال الامام علی (ع): نعمتان المجهولتان الصحه و الامان "دو نعمت ناشناخته اند (ینی وقتی از دست میدی میفهمی قدرشوونو)سلامتی و امنیت" انشالا سلامتی وتندرستیت رو ببینیم

خوب همون جور که وعده داده بودم میخوام چند تا راکت انداز مشهور روس رو خدمت دوستان عزیز معرفی کنم.   راکت انداز های روس (بخش نخست) :   BM-21 Grad :  راکت انداز گراد یکی از مشهورترین و پرکاربرد ترین راکت اندازهای موجود در ارتش های جهان هست. البته در کشور ما این راکت انداز به غلط کاتیوشا گفته میشه، در حالی که کاتیوشا سلاحی کاملا متفاوت با این سلاح هست اش.   گراد در حال مسلح شدن (بصورت دستی)     قدرت آتش گراد   http://www.military.ir/forums/topic/3279-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-larom-%D8%B1%D9%88%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D9%88-bm-21-grad-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87/ http://www.military.ir/forums/topic/28193-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D9%88%DB%8C%D9%86-grad-k-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87/   BM-27 Uragan : اوراگان یکی از راکت اندازهای خوب و کارآمد ساخته شده در شوروی می باشد که با کالیبر 220 میلی متری قدرت تخریب فوق العاده دارد     قدرت آتش اورگان راکت عمل نکرده اورگان   http://www.military.ir/forums/topic/16649-%D8%A7%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-bm-27-uragan/     BM-30 Smerch :  راکت انداز بهینه شده اسمرچ (اسمرش) با کالیبر 300 میلی متر       قدرت آتش اسمرچ   http://www.military.ir/forums/topic/1700-%D8%A2%D8%AA%D8%B4%D8%A8%D8%A7%D8%B1-300-%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%AA%D8%B1%DB%8C-smerch-9k58/ http://www.military.ir/forums/topic/28582-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA%DB%8C-bm-30-smerch%D8%8C-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A8%D8%A7%D8%AF-%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87/   ---------- پ.ن 1 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود در پست بعدی سایر راکت اندازهای روس رو هم بررسی خواهیم کرد. پ.ن 2 : دوستان صاحب نظر اگر در خصوص این 3 راکت انداز توضیحاتی دارند بفرمایند. پ.ن 3 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند  :winking:

نگاهی به چند هویتزر خودکششی غربی (بخش اول)   M-109 : هویتزر خودکششی مورد استفاده در ارتش آمریکا         Paladin M-109-A7   http://www.military.ir/forums/topic/27734-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-m109a7/   http://www.military.ir/forums/topic/3114-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-m109-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7/       PZH-2000 هویتزر خودکششی مدرن ساخت آلمان   http://www.military.ir/forums/topic/4430-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-155mm%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF-%D9%88-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-pzh-2000-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/     AS-90 Braveheart هویتزر خودکششی مدرن ساخت انگلستان     http://www.military.ir/forums/topic/28816-%D9%87%D9%88%DB%8C%D8%AA%D8%B2%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-as-90-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84%DB%8C%D8%B3/     ===== پ.ن 1 :لطفا دوستان مدیر تاپیک رو منتقل کنند. پ.ن 2 : انشاء الله در تاپیک های آتی به سایر آتشبارهای خودکششی (هویتزر - خمپاره انداز - راکت انداز) خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : لطفا دوستانی که می پسندند، مثبت را فراموش نکنند.

--------------------------------- امشب؛ پخش قسمت اول مستند خط مقدم بر اساس اعلام رییس مرکز حفظ آثار و نشر ارزشهای شهدای نیروی هوافضای سپاه پاسداران، مستند خط مقدم امشب راس ساعت ٢١:۵۵ از شبکه دوم سیما پخش خواهد شد.  محمد حسین پیکانی در گفتگوی اختصاصی با روابط عمومی موسسه شهدای غدیر گفت این مستند که در چند قسمت تهیه شده و در آن فرماندهان سپاه و نیروی هوافضای سپاه به ارایه مطالب خود می پردازند امشب اولین قسمت آن تقدیم علاقمندان خواهد شد. گفتني است دكتر محسن رضايي فرمانده كل سپاه پاسداران در دوران طلايي دفاع مقدس نيز براي نخستين بار مطالب بسيار  قابل توجهي در خصوص فعاليتهاي شهيد تهراني مقدم در شكل گيري توپخانه و موشكي سپاه پاسداران بيان كرده اند.  http://www.tabnak.ir/fa/news/449269/%D8%A7%D9%85%D8%B4%D8%A8-%D9%BE%D8%AE%D8%B4-%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D8%AE%D8%B7-%D9%85%D9%82%D8%AF%D9%85