بسم ا.. گفته شده گروه صنعتی چینی نورینکو در حال توسعه یک خهپاد رزمی شنی دار است که در هفته های اخیر برنامه آزمایش های میدانی آن شروع شده است پی نوشت : تفکیک شده از تاپیک اخبار نظامی / یازدهم خرداد سال هزارو چهارصدو چهار خورشیدی

سامانه پدافندی ارتفاع پست آذرخش از ترکیب موشک جستجوی حرارتی سایدویندر(نمونه بومی با نام آذرخش)برای درگیری با هدف و رادار و اپتیک جهت کشف هدف ساخته شده است اولین بار با دیدن این سامانه، ذهن بی اختیار سامانه چاپارل رو تداعی می کند ولی با کمی جستجو یک سیستم پدافند ساخت تایوان هم یافت می شود با نام بزکوهی(Antelop;i )که آن هم با موشک سایدویندر(نمونه بومی موشک با نام تین چی ین 1 توسعه پیدا کرد و (TC-1 اولین بار در سال2013در نمایشگاه دفاعی تاپیه ارائه شد تاپیک مربوط به این سامانه پدافندی رو مطالعه بفرمایید بسیار به نمونه ساخت کشورمان شبیه است

شبیه سازی حمله ی موشکی به پایگاه هوایی پالماخیم اسرائیل این حمله با موشک های قدر و عماد با کلاهک جدید و دقت زیر 4 متر به ماکت آشیانه های پایگاه هوایی پالماخیم میزبان جنگنده های اف 35 اسرائیل صورت گرفته است. و حمله:

در نقدها مراقب باشیم در زمین دشمن بازی نکنیم. خصوصا اینکه ایران بر خلاف کشورهای دیگه امکان شرکت در نمایشگاه ها و پرزنت محصولاتش را نداره و با چنگ و دندان تسلیحاتش که کلی هم مانع برای صادراتش گذاشتند و ترساندن و ارعاب و تهدید و تطمیع کشورها هم همراهش هست را مجبوره در میدان نمایش بده عملکردش را با تمام مشکلاتی که تازه در ساخت داره. پ ن: صهیونیستها در همین چند مدت ویدئوهای مربوط به الماس را فیک و تقلبی میخوندند تو رسانه هاشون و بعد اصابت به مرکاوا 4 هم کلی داستان ساختند که تانک در پارکینگ زرهی بوده ها و درسته موشک حالا اصابت کرده ولی فقط یک سری خراش جزئی!! روی سطح بدنه اونم گذاشته و مشکلی نبوده و خدمه ( مگه تو پارکینگ نبود؟! ) هم با واکنش به موقع (خراش که دیگه واکنش بموقع نداره) مانع آسیب جانی شدند. خلاصه راهبرد بالا قطعا برای برخی به اصطلاح کارشناسان فارسی زبان در برخی رسانه های خاص و همچنین قلم بدستان خارجی در نشریات سیاسی مطرح و تخصصی از قبل اعمال شده و دارند کارشون را میکنند. هم در راستای افکار عمومی داخلی اون بخش فارسی زبان خصوصا و هم در بخش افکار عمومی تخصصی و خارجی اون بخش مزدوران قلم به دست که سالها در حال تمسخر دستاوردهای ایران هستند در نشریات و فضای وب تخصصی.

سلام البته یک اصلاحیه به نظر ضروری می رسد : ایران همواره فروش پهپاد تهاجمی به روسیه را بعد از شروع جنگ در اوکراین رد کرده است .

بسم ا... شاهد-136 ارتش روسیه که تقریباً سالم به غنمیت ارتش اوکراین درآمده - فوریه 2024 https://aparat.com/v/DrxUM

پهپاد شاهد 236 نمونه ی ملخی مجهز به دوربین جست و جوگر تصویرساز حرارتی برد : ۲۰۰۰ کیلومتر مداومت پروازی : ۱۲ ساعت سرجنگی : ۵۰ کیلوگرم پهپاد شاهد 237 نمونه ی پهپاد جت مجهز به کاونده دارای قابلیت حمله به اهداف هوایی برد : 1000 کیلومتر سرجنگی : 50 کیلوگرم

بسم ا.. میراژ مسلح به AIM-9J ریل شلیک استاندارد جنگنده میراژ ریل شلیک استاندارد جنگنده اف-5 بدلیل دور بودن و زاویه نامناسب هنوز امکان بررسی آنچه که wingtip missile carrier / launch rail سایدویندر مذکور روی آن نصب شده وجود ندارد با این حال ممکن است ریل شلیک استاندارد موشک هوابه هوای ماترا/ماژیک یا ریل استاندارد اف-5 روی این جنگنده فرانسوی منطبق شده باشد

تفاوت نسخه ی قدیمی و نسخه ی جدید ماهواره بر قائم 100 نسخه ی قدیمی سمت چپ نسخه ی جدید سمت راست اضافه شدن بالک به انتهای موشک، نوک تیزتر موشک

شاهد۲۳۸، پهپاد یا موشک کروز؟! با توسعه پهپاد جت شاهد ۲۳۸، ایران ورود نامحسوسی به شاخه موشک های کروز پنهان کار داشت. پهپاد شاهد ۱۳۶ بعنوان نیای اصلی این پهپاد با بال دلتا و همینطور با استفاده از مواد فیبر کربن و ساختار لانه زنبوری به سطح مقطع پایین دست پیدا کرد. گمانه زنی میشود که این سطح مقطع به کمتر از ۰/۰۲ متر مربع محدود شود. این سطح مقطع با تغییراتی می‌توانست از این هم کمتر شود. با تغییر پیشران به جت تا حدودی این امکان فراهم گردید و با توجه به رنگ آمیزی خاص، این احتمال وجود دارد که در شاهد۲۳۸ از رنگ جاذب امواج نیز استفاده شده باشد. اما چرا موشک کروز پنهان کار؟ طبق تصاویر تازه منتشر شده از اوکراین مستنداتی از حضور نسخه جدیدی از پهپاد گران روسی مشاهده گردید. پهپاد مذکور مشابه با پهپاد شاهد۲۳۸ ایرانی بوده و به یک پیشران جت از نوع tj-100 مجهز است. این پیشران در ایران با نام طلوع ۱۰ تولید میشود. و در برخی تسلیحات ایران از جمله موشک کروز قدس (یمنی) مورد استفاده قرار میگیرد! در گذشته مقاله ای در رابطه با ریشه یابی موشک کروز قدس و موتور طلوع ۱۰ مورد استفاده آن در انجمن میلیتاری قرار داده شد که در بالا میتوانید آن را مطالعه کنید. همانطور که از مقاله فوق بر می آید موشک کروز قدس در نهایت با این پیشران میتواند دو ساعت پرواز کرده و حتی با ایستگاه های رله بین راهی به برد ۱۵۰۰ کیلومتر برسد( نسخه هواپرتاب)! نکته مهم اینجاست که چنین چیزی برای یک موشک کروز با شمایل خاص خود امکان پذیر است و حال در رابطه با یک پرنده بال دلتا کمی اوضاع بهبود هم پیدا می‌کند. در مورد شاهد۲۳۸ انتظار میرود بخشی از مسیر با کمک گیرنده های GPS (همچون پهپاد شاهد۱۳۶) طی شود و در مرحله آخر با کمک سامانه های جستجو گر نصب شده بر روی دماغه اطلاعات دقیقی از اهداف به مرکز کنترل پهپاد فرستاده شود. هر چند استفاده از قابلیت های هوش مصنوعی همچون تطبیق تصاویر ذخیره شده در حافظه با تصاویر دریافتی این پهپاد قابل انتظار است. در اطلاعات آماده در رابطه با موشک قدس سرعت ۰/۷ ماخ ذکر شده و این در حالی است که منابع اوکراینی نیز سرعت ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت را برای شاهد ۲۳۸ عنوان کرده اند. شاهد ۲۳۸ را یک کاربین موشک کروز/پهپاد انتحاری، میتوان در نظر گرفت. با توجه به ساختار بال دلتا میتوان مقادیر بیشتری از سوخت را به نسبت ابعاد در آن جا داد و افزودنی هایی همچون سامانه های اخلالگر و پرتابگر های چف و فلر به آن اضافه کرد. هر چند برخی موشک کروز قدس را نیز بیشتر یک پهپاد میدانستند تا یک موشک کروز !

به نام خدا Lockheed Stalker هواپیمای بدون سرنشین (UAV) [2006] Stalker یک هواپیمای بدون سرنشین دست پرتاب و برقی بود که توسط Lockheed Martin Skunk Works برای یک مشتری نامشخص، احتمالا فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده، توسعه داده شد. از این هواپیما در برنامه هایی مثل ارائه جاسوسی، نظارت و دست یابی به هدف استفاده شد. لاکهید مارتین Stalker در سال 2006 توسط همان تیم Skunk Works که مسئول ساخت Desert Hawk بود، ایجاد شد. این پهپاد با دست پرتاب می شد و روی شکم فرود می آمد، دارای موتور های الکتریکی و ملخ های کم صدا بود و یک محموله دوربینی جدا شونده را حمل می کرد. سامانه دوربین دارای ماژول هایی برای نور روز، نور کم و مادون قرمز بود. سیستم دوربین را می توان حذف و با محموله های قابل پرتاب جایگزین کرد. Stalker از یک سامانه پیل سوختی اکسید جامد (SOFC) تیوبی سوخت پروپان استفاده می کرد که توسط لابراتوار تحقیقات ارتش ایالات متحده (ARL) توسعه داده شده بود. این سامانه 245 واتی برای مقابله با فشار های محیطی و عملیاتی، به خصوص در برابر طیف گسترده ای از حرارت/ آب و هوا/ ارتفاع / ارتعاشات و ضربه های ناگهانی، طراحی شده بود. تحقیقات روی SOFC در دهه 1960 توسط جنرال الکتریک و وستینگ هاوس آغاز گردید. در ادامه تحقیقات روی فناوری پیل سوختی در دولت ایالات متحده توسط دپارتمان انرژی و دارپا پیگیری شد. ARL به طور خاص روی SOFC ها متمرکز شد زیرا برخلاف نیاز مدل های دیگر پیل های سوختی به هیدروژن خالص، این سامانه ها می توانند با هیدروکربن هایی مثل پروپان و بوتان کار کنند. یکی از محدودیت های طراحی، توانایی سامانه برای بقا در چندین دوره دمایی بود. برای مقابله با این محدودیت، طراحی تیوبی شکل به دو وجهی ترجیح داده شد. نسخه ای از Stalker با پیل سوختی پروپان و مداومت 8 ساعته (4 برابر مداومت 2 ساعته با باتری) توسعه داده شد. این مدل در بیش از 80 ماموریت در افغانستان مورد استفاده قرار گرفت. ارتش امید داشت تا به جای پروپان، پیل سوختی برپایه ی JP8 (نوعی سوخت جت که توسط ارتش ایالات متحده استفاده می شود) بسازد زیرا این سوخت در انبار لجستیک ارتش به وفور یافت می شد. در جولای سال 2012، یک پهپاد Stalker توانست توانایی 48 ساعت پرواز مداوم با نیرودهی یک سامانه لیزری زمینی را در تونل باد به اثبات برساند. در ادامه آزمایش های تونل باد، لاکهید و شرکت LaserMotive مجموعه ای از آزمایش های در فضای باز با سامانه تغذیه لیزری را انجام دادند. آزمایش ها موفقیت آمیز بودند و دست آورد های آنها بدین شرح می باشد: اثبات شدن تغذیه خالص مثبت به Stalker در فاصله تا 600 متری اثبات اینکه لیزر به Stalker آسیب نمی زند و اضافه شدن گیرنده لیزر تاثیری روی عملیات های پروازی و آیرودینامیک نخواهد داشت انجام چندین آزمایش پروازی در محدوده کویری (شب و روز، دمای بالا و باد های شدید)، اثبات سختی پذیری سامانه گیرنده لیزری نصب شده روی Stalker جهت دهنده پرتو ها با وجود تلاطم و مانور های هواپیما توانست پرتو گیرنده را با دقت سانتی متری در فاصله 500 متری به مدت طولانی رهگیری می کند رسیدن به تمام الزامات عملیاتی و ایمنی شامل هماهنگی با Laser Clearinghouse (یک سازمان فرماندهی استراتژیک نیروی هوایی ایالات متحده که تجزیه و تحلیل اجتنابی پیش‌ بینی‌کننده و رفع تعارض با ماهواره‌ ها و عملیات‌ های ایالات متحده و متحدانش را ارائه می‌کند) و عملیات های پروازی در آگوست سال 2013، لاکهید از نسخه ی ارتقا یافته Stalker XE با مداومت 13 رونمایی کرد. نسخه قبلی از منبع 2.2 لیتری پروپان مایع استفاده می کرد در حالی که نسخه جدید به یک منبع 3.2 لیتری مجهز بود. هر دو نسخه از پیل سوختی یکسانی بهره مند بودند. ارتش و نیرو های ویژه دریایی از پهپاد های Stalker در افغانستان برای تشخیص IED ها استفاده کردند. استفاده کنندگان درخواستی برای تغییر سازه هوایی ندادند اما به دلیل به پرواز درآمدن هواپیما به میزان 2 یا 3 بار در روز درخواست افزایش مداومت داشتند. چندین فروش خارجی بالقوه در جریان بود ولی نام خریداران و تعداد سامانه ها فاش نشد. لاکهید همچنین اعلام کرد که آنها برای ادامه آزمایش شارژ کننده لیزری برنامه ریزی کرده بودند. دستگاه لیزری، که توسط LaserMotive ساخته شده، به اندازه ون نقل و انتقال اسب بود اما آنها در حال کار روی کوچک کردن آن به اندازه ای بودند تا در عملیات های تاکتیکی مورد استفاده قرار گیرد. ابعاد ایده آل به اندازه 2 چمدان کنار هم بود. [* حاضرند از هر مقیاسی استفاده کنند به جز سیستم متریک] در سال 2018، دفتر فناوری واکنش سریع، تحت نظر دفتر وزارت دفاع، هزینه توسعه یک سامانه SOFC 350 واتی در ARL را تامین کرد تا با جایگزینی سامانه 245 واتی قدرت، مدامت ماموریتی و ثبات سامانه های هوایی آینده را افزایش دهد. انتظار می رود این توسعه ها توانایی های جدیدی به پهپاد های کوچک و همچنین برنامه های قدرتی قابل حمل توسط سرباز دهند. همچنین می توان آنها را برای سامانه های زمینی بدون سرنشین نیز اعمال کرد. انتظار می رفت مجموعه پیل سوختی پرقدرت تر برای ماموریت در شرایط نامطلوب شامل ارتفاع بالا یا باد شدید سودمند باشد و در عین حال برخاست ساده تری داشته باشد و محموله های بزرگتری حمل کند. نمونه اولیه 350 واتی توسط دفتر مرکزی شرکت Adaptive Energy ساخته شد. این نمونه در سامانه تغذیه فیریکی مشابه (از لحاظ اندازه، وزن، شکل)، 40 درصد قدرت بیشتری نسبت به سامانه 245 واتی ارائه می داد. محققان در ARL دو سامانه 350 واتی را ارزیابی کردند؛ یکی برای توانایی چرخه گرمایی اش و دیگری برای کارایی عملکرد طولانی مدت. مشخص شد که سامانه اول 55 دوره گرمایی را بدون کاهش کارایی پشت سر گذاشت و سامانه دوم 2000 ساعت کارکرد مداوم را به ثبت رساند. محدودیت های این سامانه ها شامل شکستن الکترولیت ساخته شده از مواد سرامیکی و ته نشین شدن کربن در پیل سوختی می شود. توسعه های بعدی این فناوری منجر به ساخت محصولات تجاری شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Lockheed Martin Skunk Works – ایالات متحده - کشورهای استفاده کننده: ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 3 متر - حداکثر وزن برخاست: 20 کیلوگرم (با پیل سوختی) تا 21.77 کیلوگرم (با باتری) (2.5 کیلوگرم ظرفیت بار) - حداکثر سرعت: 93 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 3650 متر - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: Stalker (سری پایه)، Stalker XE (مدل با مداومت بالا)، Stalker VTOL (مدل برخاست و فرود عمودی) منبع

دیده شدن شاهد 238 در اکراین تصاویری که گفته می شود بقایای یک شاهد-238 یا یک نوع مشتق از آن را نشان می دهد که توسط روسیه به سمت هدفی در اوکراین پرتاب شده بود، اوایل امروز در شبکه های اجتماعی ظاهر شد. مکان و زمان کشف این بقایا و اینکه آیا پهپاد به هدف مورد نظر خود برخورد کرده است یا خیر، مشخص نیست. بقایایی که در تصاویر مشاهده می شود شامل چندین بخش سفید رنگ از بدنه پهپاد است، از جمله آنچه به نظر می رسد ورودی موتور بالای پهپاد باشد. همچنین چیزی وجود دارد که به نظر می رسد یک توربین جت کوچک و یک نوع واحد کنترل باشد. تنها علامت های بیرونی قابل مشاهده "MJO" یا "MJ0" است که روی قسمتی از بدن نوشته شده است.

بسم ا.. گفته شده موشک دفاع هوایی دریاپایه کوثر ...

یکی از تمرینات عبور از معبر شاخه نظامی حماس برای عملیات 7 اکتبر استفادر از اژدر بنگال ظاهرا تولید سال 2018 https://www.aparat.com/v/m4Gtg

بسم ا...

تصاویر موشک ضد زرهNLAW https://www.aparat.com/v/VmvDe منبع

بسم ا.. براساس داده های موجود ، میراژ های نیروی هوایی عراق ، بدون آویزگاه های حمل سلاح و مخازن سوخت خارجی به ایران فرار کردند ، با این وصف ، سالها پیش تصاویری از تطبیق مخازن سوخت خارجی اف-5 با این جنگنده فرانسوی منتشر شد اما در آذر سال 1402 نیروی هوایی احتمالا به شکل غیررسمی از قابلیت حمل تسلیحات بر روی میراژ های عملیاتی خود رونمایی نمود میراژ امکان استفاده از سه نوع آویزگاه ALKAN-910/915/916 را در جایگاه های زیربال خود دارد نمونه موجود در عکس از نوع ALKAN-915/916 بشمار می رود

همه مردان شاه گروه اعزامی شاهنشاهی ایرانی در جنگ ظفار عنوان اصلی : All the Shah’s Men: The Imperial Iranian Brigade Group in the Dhofar War نویسنده : Dr Geraint Hughes منبع : June 6, 2016 defenceresearch در پاییز سال 1972 محمد رضا پهلوی ، شاه ایران ، 150 سرباز نیروی ویژه از ارتش ایران را به عمان فرستاد و مداخله ای را آغاز کرد که با اعزام یک گروه بزرگ نظامی به عمان به اوج رسید . این گروه برای انجام عملیات تحت رهبری بریتانیا برای کمک به نیروهای مسلح سلطان عمان ( Sultan’s Armed Forces ) ( SAF ) در ظفار ، برای نبرد علیه جبهه مردمی برای آزادی عمان ( Popular Front for the Liberation of Oman ) ( PFLO ) ، قرار گرفت . حداقل 15000 سرباز از نیروی زمینی ، دریایی و هوایی ایران بین سال‌های 1972 تا 1979 به عمان اعزام شدند که طبق گزارش‌ها ، بیش از 700 نفر از آنان در این نبرد کشته شدند . با این حال فقط تعداد کمی از مورخان در مورد گروه نظامی شاهنشاهی ایرانی ( IIBG ) ( Imperial Iranian Brigade Group ) و تعامل آن با نیروهای نظامی آموزش دیده توسط بریتانیا مطلب نوشته اند . در آن زمان بریتانیا و دیگر قدرت‌های غربی طرفدار راهبرد "دخالت حداقل" ( light footprint ) در مداخلات نظامی منطقه ای بودند ، بنابراین انتظار این بود که مربیان و مشاوران نظامی بریتانیا با متحدانی مانند ارتش ایران همکاری کنند ، نیروهای مسلحی که تقریبا سابقه تعامل ناچیزی در حد صفر درعملیات متحد با بریتانیا داشتند و دارای ضعف‌های خاصی ناشی از محدودیت به خاطر احتمال وقوع کودتای نظامی علیه حکومت بودند . در ظفار ، ایرانی‌ها می‌توانستند نیروی انسانی انبوهی را فراهم کنند که انگلیسی‌ها ، به علت تعهداتشان در ناتو و بدتر شدن بحران در ایرلند شمالی ، نمی‌توانستند در آنجا مستقر کنند . نظامیان ایران نقش مهمی در پیروزی در جنگ علیه PFLO داشتند ، اگرچه مشارکت بین آنها ، عمانی ها و متحدان انگلیسی آنها بدون دردسر هم نبود . محمد رضا پهلوی شاه ایران در سفر به عمان با استقبال سلطان قابوس بن سعید در فرودگاه در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 ، شاه ایران بر گسترش قدرت نظامی تاکید داشت ، قصد او این بود که قلمرو خود را به یک قدرت منطقه ای تبدیل کند و فضای خالی قدرتی را که در خلیج فارس به دلیل عقب نشینی بریتانیا از منطقه شرق سوئز بین سال های 1968 تا 1971 ، رخ داده بود ، پر کند . همچنین محمد رضا پهلوی خود را سنگری در برابر وقوع انقلاب در منطقه می‌دید و به اندازه دولت‌های ادوارد هیث ( Edward Heath ) و هارولد ویلسون ( Harold Wilson ) ، مصمم بود که سلطان قابوس بن سعید را از سرنگونی توسط PFLO مارکسیست - لنینیست نجات دهد. بر روی کاغذ ، ارتش ایران نیروی قدرتمندی بود که در نتیجه کمک‌های نظامی عمده توسط ایالات متحده و تا حدی کمتر توسط بریتانیا، به‌شدت تجهیز شده بود. با این حال ، گسترش نظامی ایران توسط عوامل متعددی محدود می شد . نیروهای مسلح شاه ایران دارای ساختار فرماندهی بیش از حد متمرکز و ناکارآمد بودند ، افسران به جای شایستگی حرفه ای ، بر اساس وفاداری به رژیم شاهنشاهی منصوب می شدند و ارتقا پیدا می کردند و وزارت دفاع و ارتش به دلیل کمبود پرسنل کلیدی مانند افسران ارشد ، افسران دوره دیده و همچنین کارمندان غیر نظامی در بخش پشتیبانی ، با مشکل مواجه بود . نیروهای ایرانی در حال استقرار برای انجام عملیات نادر ، کریسمس 1974 عوامل خاص دیگری هم وجود داشت که ایرانیان را در ظفار به شریک ناجور تبدیل می کرد . خصومت‌های اعراب و ایرانیان ، همچنین ادعاهای ارضی شاه در خلیج فارس به این معنا بود که حضور گروه نظامی ایران از نظر سیاسی می توانست بحث برانگیز باشد . انگلیسی هراسی ( Anglophobia ) سنتی در ایران ، که از میراث قدیمی بریتانیا در مداخله اش در امور ایران ریشه می‌گرفت ، به این معنی بود که افسران بریتانیایی که برای خدمت مستشاری به نیروی هوایی ارتش ایران اعزام می‌شدند با بدگمانی و بی‌اعتمادی متحدان در ارتش ایران مواجه می‌شدند . در ابتدا ، کیفیت نیروهای ایرانی قابل اعتماد نبود . گروه نیروهای ویژه شاه ایران مورد تمسخر همتایان خود از هنگ 22 سرویس هوابرد ویژه ( 22 SAS ) قرار گرفتند که برای سازماندهی نیروهای فرقات ( شبه نظامیان قبیله ای ) به ظفار اعزام شده بودند . در دسامبر 1973 ، ایران یک گردان از چتربازان را برای باز کردن جاده میدوی ( Midway ) که ظفار را به بقیه سرزمین سلطنتی پیوند می‌داد ، فرستاد . جاده به سرعت ایمن شد ولی همانطور که فرمانده کل نیروهای مسلح سلطان ( Commander-in-Chief of the Sultan’s Armed Forces ) ( CSAF ) ، سرلشکر تیموتی کریسی ( Timothy Creasey ) مشاهده کرد ، نیروهای هوابرد ایرانی که از موفقیتشان خوشحال بودند ، به سرعت به سمت عشایر ظفار و گله های آنها هم تیراندازی کردند . در حالی که فرمانده ارتش ایران ، ژنرال غلامرضا ازهاری ، می خواست نیروهای خود را در ظفار شرقی مستقر کند ، ژنرال کریسی که می ترسید نیروهای ایرانی بعد از پیروزی ، به غیرنظامیان ظفار هم حمله کنند ، می خواست نیروهای ایرانی در غرب ظفار که کم جمعیت تر بود و البته PFLO در آنجا قوی تر بود ، مستقر شود . CSAF توانست سلطان قابوس (و از طریق او شاه ایران ) را متقاعد کند که ارتش ایران باید در منطقه غرب بجنگد ، نتیجه این بود که بین دسامبر 1974 و دسامبر 1975 نیروهای ایرانی در یک سری از حملات درگیر شدند که در نهایت باعث خروج شورشیان از ظفار شد . بالگردهای ایرانی بر فراز منطقه ظفار غربی ایرانی ها منحنی یادگیری تندی برای ارتقا داشتند . عملکرد اولیه آنها در نبرد نشان می داد که سربازان آنها اغلب فاقد مهارت های اولیه پیاده نظام بودند . آنها نیروی گشتی نداشتند ، مواضع دفاعی خود را با میدان های آتش در هم تنیده پوشش نمی دادند (یک چالش به وجود آمده به دلیل زمین سخت منطقه ) ، توانایی آتش و حرکت در جنگ نداشتند و وقتی در زیر آتش دشمن قرار می گرفتند به جای پراکندگی نیروها ، بیشتر تمایل داشتند که یک جا جمع شوند . با این حال ، استقرار آنها برای عملیات در منطقه غربی به نفع آنها تمام شد . ارتش ایران توسط مستشاران آمریکایی خود برای مبارزه به شکل "جنگ متعارف" آموزش دیده بود و سال آخر جنگ علیه PFLO هم خیلی شبیه یک جنگ متعارف شده بود . حمله نهایی که از اکتبر تا دسامبر 1975 صورت گرفت ( عملیات هدف ) ( Operation Hadaf ) شامل دو تیپ از نیروهای ایران و عمان بود که در نبردهای دشواری علیه شورشیان شرکت کردند و برای این کار نیاز به استفاده از توپخانه ، پشتیبانی آتش دریایی و مانور بال چرخشی داشتند . سرلشکر کن پرکینز ( Ken Perkins ) ، جانشین کریسی در CSAF ، در دسامبر 1976 خاطرنشان کرد که "بدون کمک ایران، ما در جنگ پیروز نمی شدیم ". البته وافعیت این بود که نیروهای نظامی ارتش شاهنشاهی ایران ( IIBG ) شرکایی ناشی بودند ؛ افسران رابط بریتانیا به سختی می‌توانستند حتی اطلاعات اولیه را از این متحدان خود به دست آورند (اطلاعات ساده ای مانند محل استقرار یگان‌های دوست ) و اغلب احساس می‌کردند که به خاطر اشتباهات و بی‌کفایتی ایرانی ها ، آنها مقصر شناخته می شوند . البته مشارکت ارتش ایران این ضرب المثل منسوب به ژوزف استالین را به خوبی نشان داد که " کمیت ، کیفیت خودش را دارد " . نیروهای اعزامی ایران ، نیروی SAF را که تحت فشار بیش از حد بود ، تقویت کرد ، همچنین با استقرار بالگردهای ایرانی ، نیروی هوایی سلطان عمان ( که دائماً با کمبود تجهیزات و خلبانان دوم RAF مواجه بود ) تقویت شد . نیروی عملیات دریایی اعزام شده ایران هم به محاصره PFLO کمک کرد و هر دو پایگاه هوایی ساخته شده ایرانیها در منستون ( Manston ) ( که الان " ثمریت" نامیده می شود ) کمک کرد . یگان‌های پدافند هوایی که ایران به ظفار فرستاده شده بودند ، هم یک بازدارندگی و مقابله بالقوه برای هرگونه مداخله آشکار توسط حامی شورش ، که یمن جنوبی بود ، فراهم آوردند . مدال اعطا شده به افراد ارتش ایران که در جنگ ظفار شرکت داشتند البته مداخله ایران در عمان ، به علت وفوع انقلاب اسلامی در ایران ، تبدیل به یک جنگ فراموش شده گشت . پس از بازگشت پیروزمندانه آیت‌الله خمینی به تهران در فوریه 1979 ، افسران ارتش پاکسازی شدند و جمهوری اسلامی نیروهای محدود باقی‌مانده در عمان را که پس از شکست PFLO در آنجا مساقر بودند ، از عمان خارج کرد . بنا به گزارش های موجود ، برخی از افراد کارآزموده ظفار در جنگ ایران و عراق (1980-1988) اقداماتی انجام دادند ، ولی تعیین سهم واقعی آنها به طور مشخص در آن جنگ خاص، و تأثیر آنها بر عملیاتهای انجام شده ، دشوار است . بی چون و چرا ، مشارکت نیروهای ارتش ایران در عملیات جنگی در ظفار همچنان قابل توجه است ، نه فقط به دلیل شباهتهای بین درگیری علیه PFLO و مشارکت مستشاری ، نیروهای ویژه و نیروی هوایی که به نیروهای مسلح عراق و پیشمرگه‌های کرد در مقابله با داعش کمک کردند ؛ بلکه علاوه بر آن ، جمهوری اسلامی علی رغم اظهارات خود مبنی بر عدم مداخله ، مستشاران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خود را برای تقویت دولت عراق و حکومت بشار اسد در سوریه اعزام کرد . از این نظر، حاکمان فعلی تهران ، همچنان راه شاه را دنبال می‌کنند و از نیروی نظامی ایران هم برای محافظت از مشتریان و هم برای تقویت نفوذ و اعتبار منطقه‌ای جمهوری اسلامی استفاده می‌کنند .

به نام خدا Lockheed Skunkworks Speed Racer سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) [2022] شاخه سری Skunkworks زیر نشان مادر لاکهید مارتین در حال توسعه هواپیمای هواپرتاب برای کمک به توسعه سریع جنبه های دیگر پرواز است. این پلتفرم جدید با نام Speed Racer برای آزمایش اعتبار فرآیند های تولید جدید، سامانه های نصب شده و سلاح ها پیش از تعهدات مالی و مادی بزرگتر در این حوزه ها تعیین شده است. امکانات این هواپیما در نشست جنگ هوافضا که به صورت مجازی از بیست و چهارم تا بیست و ششم فوریه برگزار شد، ارائه گشت. این پهپاد که نیمی هواپیما-نیمی موشک کروز به نظر می رسد، از یک سطح مقطع نسبتا مسطح، ساده و چین دار با بینی تیز و محفظه موتور انتهایی استفاده می کند. روی خط پشتی اتصال دهنده هایی وجود دارد تا پهپاد زیر بال های هواپیمای مادر پرتاب شود. بال های اصلی فنری اند و در سطح پایینی و کناره های بدنه نصب شده اند که در زمان آماده بودن پهپاد برای پرواز باز می شوند. آرایش بال های دمی از ترکیب 3 باله ای با 2 بال رو به بیرون روی پشت بدنه و یک بال شکمی تشکیل شده است. در داخل، این هواپیما به 2 موتور توربوجت Kratos Turbine Technologies (KTT) مجهز خواهد شد. دریچه اگزوز تا زمان پرتاب بسته می ماند و پیش از احتراق موتور ها به بیرون پرتاب می شود. در همین حال شاهد حرکت رو به جلوی بال های اصلی خواهیم بود که در حالت باز شدن کامل برای بهره وری آیرودینامیکی بهتر متمایل به عقب باقی می مانند. توانایی حمل این پهپاد در حال توسعه است تا بتواند تجهیزات ISR (جاسوسی-نظارت-شناسایی) یا سر انفجاری را حمل کند (شاید بیانگر توانایی نقش دوگانه تصور شده برای سلاح های هوایی جدید نیروی هوایی ایالات متحده باشد که هنوز وارد نشده اند). مشخصات - سال ورود به خدمت: 2022 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: شاخه Skunkworks از Lockheed Martin– ایالات متحده - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده (ایالات متحده) - نقش: X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 2 موتور توربوجت از شرکت Kratos Turbine Technologies (KTT) - تسلیحات: مشخص نشده است. محموله از تجهیزات ISR یا سرجنگی احتمالی تشکیل خواهد شد - نسخه ها: "Speed Racer" (نام پروژه پایه) منبع

نیروهای امنیتی ونزوئلا یک موشک هوا به هوا کوتاه برد R73 را از منزل یک شهروند معمولی این کشور کشف وضبط کردن منزل این فرد در نزدیکی یک پایگاه هوایی ارتش بوده است

https://www.aparat.com/v/6awq4 فرمایش امام خمینی (س)

ایا وامهای که بانک جهانی و غرب به کشورها دیگر میدهد خیلی بهتر هست؟

نگاه به شرق و تله بدهی به چین این اصطلاح نخستین مرتبه توسط براهما چلانی برای تعریف وام‌هایی استفاده شد که چین به کشورهای فقیر می‌دهد. شرایط بازپرداخت این وام‌ها بسیار سخت هستند و پس از ناتوانی کشورهای وام گیرنده در بازپرداخت وام‌ها چین این کشورها را مجبور می‌کند که دارایی‌ها و امتیازات استراتژیک‌شان را به پکن واگذار کنند .این اصطلاح نخستین بار در ۲۰۱۷ استفاده شد و پس از آن به‌سرعت در میان رسانه‌ها، حلقه‌های اطلاعاتی و دولت‌های غربی مورد استفاده قرار گرفت چین در اواخر ۲۰۱۳ چین پروژه یک کمربند یک راه را راه‌اندازی کرد. این کشور در راستای این طرح در فاصله سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ به کشورهای خواهان توسعه زیرساخت‌هایشان در مجموع ۱۲۰ میلیارد دلار وام داد. بر اساس بخش‌هایی از قراردادهای چین با این کشورها این زیرساخت‌ها به وسیله خود شرکت‌های چینی ساخته می‌شوند. بیشتر این کشورها پیش از این رابطه اقتصادی خاصی با چین نداشتند و این وام‌ها موقعیت‌های کاری فراوانی برای شرکت‌های چینی فراهم کرد. معمولاً شرایط این وام‌ها مبهم و نامشخص هستند و نحوه بازپرداخت آن‌ها به گونه‌ای است که نارضایتی کشور وام گیرنده را به همراه دارد و در دراز مدت برای کشور وام‌گیرنده تنها بدهی به همراه می‌آورد. سریلانکا منتقدان وام‌هایی که توسط بانک اکزیم چین به دولت سریلانکا برای ساخت بندر ماگامپورا ماهیندا راجاپاکسا اعطا شده را نمونه موردی دیپلماسی وام تله نامیده‌اند. ارزش این قرارداد ۳۶۱ میلیون دلار بود که ۸۵٪ آن توسط بانک اکزیم چین با نرخ سود سالیانه ۶٫۳٪ تأمین شد. شرکت‌های دولتی چینی سینوهایدرو و شرکت مهندسی بندر چین به وسیله دولت سریلانکا به کار گرفته شدند تا بندر ماگامپورا را بسازند. دولت سریلانکا در بازپرداخت این وام ناموفق بود و به همین دلیل طی یک قرارداد اجاره ۹۹ ساله این بندر به شرکت دولتی چینی چاینا مرچنس واگذار شد جیبوتی جیبوتی از چین وام گرفت تا بنادر استراتژیک خود را توسعه دهد.[ بدهی‌های جیبوتی به چین در مجموع ۷۷٪ از کل بدهی خارجی این کشور را شامل می‌شود که خود معادل ۸۰ درصد تولید ناخالص داخلی جیبوتی است. در ۲۰۱۷ نخستین پایگاه نظامی چین در خارج از مرزهای این کشور در جیبوتی به راه افتاد. کنیا در فاصله ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۷ کنیا از چین در مجموع ۹٫۸ میلیارد دلار وام گرفت.[ بدهی به چین در مجموع ۷۲٪ از کل بدهی خارجی کنیا را شامل می‌شود. چین تا ۲۰۲۰ بودجه گسترده‌ای معادل ۶٫۵ میلیارد دلار در اختیار کنیا گذاشت تا ریل استاندارد مومباسا–نایروبی را تکمیل کند.[۳] در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۰ دادگاه استیناف در کنیا یک وام ۳٫۲ میلیارد دلاری از چین برای ساخت خط‌های راه‌آهن در کنیا توسط شرکت‌های چینی را غیرقانونی اعلام کرد.[ در دسامبر ۲۰۱۸ دولت کنیا تا آستانه اعلام ناتوانی در بازپرداخت اقساط وام‌های چین برای ساخت بندر مومباسا پیش رفت. این عمل می‌توانست باعث شود تا کنیا کنترل این بندر را به چین واگذار کند. به دنبال این اتفاق در رسانه‌های کنیایی این سؤال مطرح شد که آیا وام گرفتن از چین در ازای از دست رفتن حاکمیت ملی کنیا بر سرزمینش ارزشش را دارد و آیا کنیا به موردی دیگر همچون سریلانکا تبدیل می‌شود یا نه؟ زامبیا از مجموع ۸٫۷ میلیون دلار بدهی خارجی زامبیا ۷٫۴ میلیون دلار آن به چین است که با در نظر گرفتن اقتصاد کوچک این کشور آفریقایی این بدهی مبلغ بسیار بالایی‌ست. در ۲۰۱۸ بحثی در میان قانون‌گذاران زامبیایی مطرح شد مبنی بر این‌که وام‌های چینی با شرایط بازپرداخت سخت و بی‌ملاحظه حاکمیت ملی این کشور را به خطر می‌اندازد و در سپتامبر همان سال مذاکراتی بین چین و زامبیا انجام شد تا دولت زامبیا کنترل زسکو، شرکت برق دولتی زامبیا، را تماماً به چین واگذار کند وقتی کشورها خود را در تنگنای مالی می‌بینند، چین به آرامی دام خود را برای گرفتار‌سازی‌ آنها پهن می‌کند. دام بدهی چین اینگونه عمل می‌کند که پکن در راستای توسعه نفوذ خود در جهان به‌ویژه در چارچوب ابتکار کمربند- جاده، از طریق مؤسسات مالی خود وام‌هایی را برای بهبود زیرساخت کشورهای در حال توسعه به‌ویژه کشورهایی که به دلیل فقدان شرایط لازم توان دریافت وام از سایر نهادهای مالی جهانی را ندارند، در اختیار این کشورها قرار می‌دهد. آنگاه به دلیل دیربازده ‌بودن طرح‌های زیربنایی، حیف و میل‌شدن وام‌ها توسط دولتمردان، غیرشفاف‌بودن وام‌ها، بالابودن بهره وام‌ها، بالا‌بودن غیرمعقول هزینه پروژه‌ها و...، کشورهای دریافت‌کننده با انباشتی از بدهی مواجه می‌شوند بدون آنکه بتوانند آن را بازپرداخت کنند. تحت چنین شرایطی کشور دریافت‌کننده ناچار است بابت بازپرداخت اصل و سود وام، بخشی از دارایی استراتژیک خود را به چین واگذار کند. واگذاری بندر هامانتوتا در سریلانکا، مومباسا در کنیا و.... جلوه‌ای از این مسئله قلمداد می‌شوند. به لحاظ پیشینه، دیپلماسی دام بدهی را برای نخستین بار براهما چیلانی نویسنده هندی به کار برد. تصمیم بسیاری از کشورهای در حال توسعه برای پذیرش وام‌های چینی از بسیاری جهات قابل درک است؛ تقاضای آنها از نهادهای مالی بین‌المللی برای توسعه زیرساخت‌هایشان با پاسخ منفی مواجه می‌شود بنابراین وقتی چین وعده می‌دهد وام‌هایی با شرایط آسان و با قصد خیرخواهانه در اختیار آنها قرار می‌دهد همه از آن استقبال می‌کنند. بعدا مشخص می‌شود که اهداف واقعی چین نفوذ تجاری و استراتژیک است. در آن زمان، دیگر خیلی دیر شده و کشورها در دور باطل بدهی گرفتار می‌شوند. منابع : https://www.project-syndicate.org/ https://web.archive.org/ https://www.spectator.co.uk/ https://www.rfi.fr/ https://www.etemadonline.com/ روزنامه آرمان ملی: چين ايران را مشتری می داند؛ نه متحد (pishkhan.com)

با عرض سلام در روزها و ماه های گذشته به نظر می‌رسد روابط پرچالش ایالات متحده و چین هر روز وخیم تر از قبل می گردد . روابطی پر تنش که به تازگی و موضوعاتی مانند: تایوان ، محدودیت‌های ساخت تراشه‌های کامپیوتری ، عبور بالون های جاسوسی چین از آسمان آمریکا و ... باعث جدال های لفظی و عملی متعددی بین این دو کشور شده است . این تنش ها در ماه جاری نیز ادامه یافت ، زیرا جو بایدن رئیس جمهور چین ( شی جین پینگ ) را «دیکتاتور» خواند . همچنین به نظر میرسد تلاش آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه در بازدید از پکن سطح تنش را کاهش نداده است . کره جنوبی و ژاپن کشورهای نزدیک به ایالات متحده که به طور معمول در مورد موضوعات مختلف پیرو این کشور هستند همیشه یک پای ثابت امضای بیانیه های آن کشور در رابطه با تایوان بوده اند . همچنین هر دو کشور در سال جاری رزمایش های نظامی گسترده ای را با ایالات متحده برگزار نموده اند . چین که در همراه کردن کشور های به نسبت کوچکتر شرق آسیا با خود مانند : کامبوج، لائوس و میانمار توفیقات زیادی داشته ، به نظر می‌رسد که در تلاش است که این دو ستون مهم (ژاپن و کره جنوبی) هم‌پیمان با آمریکا را نیز در مسیر به چالش کشیدن هژمونی ایالات متحده با خود همسو نماید . به تازگی «وانگ یی» دیپلمات ارشد دولت چین و وزیر خارجه پیشین این کشور در مجمع سه‌جانبه (که از سال ۲۰۱۱ به این سو هرساله بین این سه قدرت شرق آسیا جهت همگرایی برگزار میگردد ) در شهر «چینگ‌دائو» از دیپلمات‌های ژاپن و کره جنوبی خواست تا حس «خودمختاری راهبردی» از غرب را تقویت کنند و برای «احیای آسیا» به چین کمک کنند. چین خطاب به ژاپن و کره جنوبی گفت : با موی بلوند و دماغِ تیز غربی نمی‌شوید وانگ یی در این‌ سخنرانی خطاب به سایر شرکت کنندگان از دو کشور مذکور دیگر گفت : مهم نیست که موهای شما چقدر بلوند باشد و تیزی دماغ‌تان را به چه حدی برسانید (عمل زیبایی) . شما هرگز به اروپایی و یا آمریکایی تبدیل نخواهید شد ، شما هرگز یک غربی نخواهید شد (شما را مانند یکی از خودشان نمی پذیرند) شما باید بدانید که ریشه‌های ما کجاست. اکثر آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها نمی‌توانند چینی‌ها ، ژاپنی‌ها و مردم کره جنوبی را از هم تشخیص بدهند. ( اهمیتی به ساختار های بومی شرقی نمی دهند) وی با بیان اینکه «سرنوشت منطقه کاملاً در دستان خود ماست.» افزود: ارزش‌های فراگیر آسیایی را ترویج کنید ، احساس خودمختاری راهبردی را تقویت کنید تا بتوانیم وحدت و ثبات منطقه‌ای را حفظ کنیم . در برابر برگشت ذهنیت جنگ سرد مقاومت کنید و از اجبارِ قلدری (آمریکا و غرب) و هژمونی رها شوید. «این اظهارات دیپلمات ارشد چینی در شرایطی بیان می‌شود که آمریکا هراس افکنی از توسعه و رشد چین را تبلیغ می‌کند و مداوما" از ژاپن و کره جنوبی میخواهد تا با اقداماتی مشترک با نفوذ فزاینده چین در منطقه مقابله کنند.» این جمله وزیر سابق امور خارجه چین من را یاد یک مطلب تاریخی انداخت ( که گویای دیدگاه حاکم غربی به کشورهای شرقی و مردمانشان است ) : در قرن نوزدهم فرستادگان بلند پایه امپراطور ژاپن به لندن می روند جهت ملاقات و رایزنی های دوجانبه با دولت و دربار انگلستان . ولیعهد انگلیسی در نامه هایی که به تازگی منتشر شده به معشوقه اش می نویسد : عزیزم چقدر مشتاق و دلتنگ دیدار تو هستم و بی صبرانه لحظه شماری میکنم تا به دیدار تو بیایم . افسوس که این ملاقات را باید به تاخیر بیاندازم و وقتم را در اختیار نمایندگان ژاپنی بگذارم . اوقاتی که با این میمون های کت و شلوار پوش بی شک به کسالت خواهد گذشت ... ! بن پایه : https://www-businessinsider-in.translate.goog/politics/world/news/chinas-top-ranking-diplomat-told-japan-and-south-korea-their-people-can-dye-their-hair-blonde-and-make-their-noses-sharper-but-that-theyll-never-become-westerners-urging-them-to-work-with-beijing-instead/amp_articleshow/101533061.cms?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=fa&_x_tr_hl=fa&_x_tr_pto=sc گردآوری جهت انجمن میلیتاری اگر زحمت نبود مدیریت محترم پست را به تاپیک تحولات چین منتقل کند . به اشتباه در تاپیک قراردادها ارسال کردم . با نسخه موبایل ارسال پست و جستجو در تاپیک های انجمن خیلی پر چالش است .

هند هم گویا در حال نهایی کردن یک قرارداد 3 میلیارد دلاری برای خرید 30 پهپاد MQ-9 Reaper از آمریکاست. سال 98 اعلام شد خرید گلوبال هاوک را کنسل کرد ولی حالا گویا برای مقابله با چین در حال خرید این پهپادهاست. فرصتی است از موقعیت استفاده کنیم و چین را متقاعد کنیم محافظه کاری را کنار بزاره و در تلافی، نیازهای دفاعی ایران را خصوصا به شکل مشارکت در ساخت یا انتقال تکنولوژی برطرف کنه. به هر حال همه در یک کشتی!! نشستیم! از باب تهدیدات امریکا و متحدانش!