اگر چه مطالب مطرح شده در صنعت سینما را نمی توان چندان جدی گرفت ، اما نکات جالبی در خصوص ارتش ایالات متحده وجود دارد که می شود روی آن فکر کرد راجع به جنگ چي ميدونين؟ دولت بهتون ميگه که جنگ درباره ميهن پرستي و دموکراسي هست يا چرندياتي درمورد اينکه يه نفر از آزاديِ ما متنفره ولي ميخواين بدونين جنگ واقعاً در مورد چيه؟ چي مي‌بينين؟ يه پسر اهل ايالات آرکانزاس‌ ... که داره وظيفه‌ي ميهن پرستانه‌ي خودش براي دفاع از کشورش رو انجام ميده؟!!!! اما من يه کلاه‌خود و دست‌کش غيرقابل اشتعال جليقه‌ي ضد گلوله و اسلحه ام.16 مي‌بينم که 17000 دلار قیمتش هست اين هزينه‌ي پوششِ يک سرباز آمريکايي‌ هست بيشتر از 2 ميليون سرباز در عراق و افغانستان جنگيدن .اين سالانه چهار و نيم ميليارد دلار براي ماليات دهنده‌هاي آمريکايي خرج برميداره و جنگ در واقع درمورد همينه .... جنگ يه نظام اقتصادي‌ هست هرکسي که چيزي غير از اين بهتون ميگه ... يا خودش دستش توي کاره .....يا احمقه War Dogs ... 2016

سلام جناب ارجمندی . 3/2 کیلوگرم در نسخه ی قنداق چوبی . https://www.reboka.com/product/1662/تفنگ-بادی-آرتا-کالیبر-۵-۵ https://5tir.ir/تفنگ-بادی-آرتا/

ترور ابوالعطا فرمانده جهاد اسلامی که رسانه های صهیونیست ( بازوی تروریسم صهیونیستی ) از چند ماه پیش گراش را میدادند ( قطعا درز شده از منابع اطلاعاتی این رژیم ) و تاکید میکردند مسئول موشک های دوربرد جهاد هست اون هم در سالگرد ترور شهید طهرانی مقدم یک طور پیام و نیشتر به ایران هم هست. مشخصا به نظرم این زمان از قصد تعیین شده برای ارسال همزمان یک پیام به اصطلاح. ترور هدفمند در عمق محلات دیپلمات نشین دمشق هم به نحوی که اون هم ضد جهاد اسلامی بوده مکمل فشارهای همه جانبه ضد محور مقاومت تلقی میشه. هر چند باید به جهاد اسلامی تبریک گفت با تمام مضیقه ها در محاصره کامل حداقل پاسخ را داشته به این ترور و درسته نابرابر هست زخمی که تحمیل شده و میشه ولی خب توان مقاومت در غزه بیش از این نیست.

بسم الله الرحمن الرحیم نمایشگاه ایپاس 98 ، بخش سوم پرتابگر راکت 105 میلیمتری RPG 29 مجموعه ی دیده بانی _ سلاح فرمانده ی تانک کرار مجموعه سلاح با توانایی گردش بوده و همینطور مجموعه ی دیده بان آن ( سایت اپتیکی ) هم به صورت جداگانه بر روی مجموعه ی سلاح قابلیت تحرک داشت . به نظر این مجموعه با علم به برخورد پرتابه ها و ترکش های گوناگون ساخته شده چرا که دارای بدنه ایی قطور و بالطبع وزن بالایی بود ( احتمالا" وزن مجموعه در حالت رزمی نزدیک به 150 کیلوگرم یا کمی کمتر و بیشتر باشد ) کالیبر سلاح را 12/7 م م اعلام کردند . در حال گفتگو با مسئول محترم بودیم ( تا اطلاعات کافی برای ارائه به دوستان کسب شود ) که کاری برای ایشان پیش آمد و حقیر هرچه منتظر ایستادم خبری از ایشان نشد . ارتباطات سلولی نسل چهارم سلاح ( تیربار ) 12/7 م م میمک ( به قول یکی از مراجعین دوشکای سبک ) نارنجک انداز 40 م م هورالعظیم سلاح تک تیر انداز AM 50 صیاد نکته ی جالب ، ارائه ی صداخفه کن ( سایلنسر ) برای سلاح صیاد ( کالیبر 99*12/7 ) بود ، طول آن حدودا" 50 سانتیمتر ، قطر 10 الی 12 سانتی متر و وزن تقریبی آن 2 الی 2/5 کیلوبود . سلاح تک تیر انداز 12/7 م م نصر ( کالیبر 108*12/7 ) سلاح 38 م م ضد اغتشاش تابلویی تامل برانگیز سلاح تک تیر اندازی کمین اخلالگر ( جمر ) سامانه های مکان یاب ( عموما" جی پی اس ) خودرویی غرفه ی رایان رشد افزار مجموعه ی اپتیکی جدیدی ( دقت به نمایشگر مجموعه ) را ارائه کرده بود نوار پرکن ( زنجیر خشاب ) مکانیکی ( دستی ) کالیبر 12/7 ( برای سلاح عموما" دوشکا ) طریقه ی کار با اضافه کردن تعدادی گلوله به قسمت بالایی مربوطه و گرداندن دسته ی هندلی ، 2 مکانیسم ابتدا گردان ( برای جابه جایی زنجیر خشاب ) و سپس مکانسیم رفتی و برگشتی ( برای جا زدن گلوله در خشاب ) آن انجام کار میکند . مجموعه با جا زدن یک گلوله در زنجیر خشاب قسمت بعدی زنجیر را جلو آورده و گلوله ی بعدی جازده میشد . سلاح های بادی ساخت سازمان صنایع دفاع ( در دو کالیبر 4/5 و 5/5 و سه طرح ، تند باد 4/5 ، آرتا 4/5 و آرتا 5/5 ) در نمایشگاه های گذشته فرصتی دست داد تا هم تند باد و هم آرتا 5/5 را از نزدیک برسی کنم ، تند باد یک مقداری کم کیفیت بود و احتمالا" برای شلیک های آماتوری و ... مناسب باشد ، اما آرتای 5/5 قنداق چوبی هم ظاهر به نسبت خوبی داشت و هم خوشدست تر نسبت به تندباد بود . نکته مهم قبل از خرید هر نوع سلاح ( در اینجا تفنگ بادی ) ، حتما سلاح های مختلف از سازندگان مختلف را ( از طریق دارندگان ) شخصا" برسی ( + چند شلیک ) بفرمایید تا سلاح مورد انتخاب ( هر سلاحی ) در آینده دلسردتان نکند . قیمت های نمایشگاه و شماره ی نمایندگی فروش سازه های جمع شونده برای نقل و انتقال راحت تر خشاب ها ی پلیمری خودروی ضد مین و کمین طوفان ، زره پوش کاراکال و پیکاپ ارس

مقاله ی جالب تسنیم درباره ی صنایع زرهی زرهرن(به نظرم میشه یک پست جداگانه در میلیتاری باشه) https://www.tasnimnews.com/fa/news/1398/08/20/2137401/گزارش-تسنیم-از-بزرگترین-مرکز-نوسازی-نزاجا-اینجا-تجهیزات-رزم-زمینی-ارتش-جان-دوباره-می-گیرند

تا زمانی که اسراییل نابود نشود هرگز صلح پایداری شکل نخواهد گرفت. تا زمانی حتی یک نیروی مقاومت در فلسطین وجود دارد اسراییل هرگز موجودیت این افراد را نخواهد پذیرفت و برای حذف تا آخرین نفر آنها تلاش می کند. این است دلیل عدم شکل گیری چیزی به اسم مثلا صلح بین اسراییل و فلسطینی ها.

شايد در زمان کنونی اين موضوع يک خيالپردازی تلقی گردد اما در دهه های ۶۰ و ۷۰ ميلادی ايران يکی از نزديکترين همپيمانان ايالات متحده آمريکا محسوب ميشد . زمانی که در اوائل دهه ۷۰ ميلادی ايران در جستجوی يک هواپيمای شکاری رهگير بود روابط خوب اين کشور با ايالات متحده اين امکان را در اختيار ايران قرار می داد تا بهترين وسائل موجود در زرادخانه آمريکا را انتخاب کند . در عين حال ايرانيها تقاضای مخصوصی داشتند . خلبان رئيسی که در آنزمان با درجه سروانی در نيروی هوائی خدمت ميکرد چنين ميگويد : نيروی هوائی ايران در آن سالها يک سلسله بررسيهائی را تحت عنوان « تقويت ايستگاههای رادار » انجام داد . اما آنچه دراين ميان محسوس بود فقدان راه حلهای پيشنهادی در جهت رفع معضل مناطق کور راداری بود .مناطق کوهستانی ايران بزرگترين معضل نيروی هوائی محسوب ميشود و ما قادر نبوديم حريم هوائی کشور را حتی با وجود شبکه های خوب راداری پوشش مناسب دهيم . در نهايت ما متوجه شديم که تنها راه حل ما جهت رفع اين مشکل , ايستگاههای رادار پرنده که همزمان قادر به دفاع از خود باشند می باشد . بر اين اساس ايران در جستجوی هواپيماهای رادار پرنده و شکاری رهگيرهای محافظ بر آمد . در سال ۱۹۷۲ ما از ۲ طرح جديد برای هواپيماهای شکاری ـ رهگير در ايالات متحده با خبر شديم . اين ۲ نوع جنگنده که مأموريت ويژه رهگيری هواپيماهای دشمن را بر عهده داشتند عبارت بودند از هواپيمای « اف ـ ۱۵ ايگل » ساخت کمپانی مک دانل داگلاس و هواپيمای « اف ـ ۱۴ تامکت » ساخت کمپانی گرومان . هواپيمای اف ـ ۱۵ مجهز به موشکهای هوا به هوای Aim - 7 Sparrow ترکيب مرگباری را در آسمان بوجود ميآورد اما با اينحال توانائی هواپيمای اف ـ ۱۴ راکه به موشکهای دوربرد Aim - 54 Phoenix و رادار Pulse - Doppler AWG - 9 مجهز بود نداشت . اين رادار قدرتمند توانائی شناسائی همزمان ۲۴ هدف و انتخاب ۶ هدف مهمتر از ميان آنها و شليک همزمان به طرف آنها را داشت . همچنين اين هواپيما قادر بود موشکهای Aim - 9 Sidewinder و Aim - 7 Sparrow را از فاصله دورتری نسبت به هواپيمای اف ـ ۱۵ پرتاب کرده و دشمن را مورد اصابت قرار دهد . خلبان سابق نيروی هوائی ايران سرهنگ فرهاد اعتقاد راسخ دارد که تامکت انتخاب بهتری برای ايران بود . او ميگويد « هر دوی اين شکاريها از کابين جاداری برخوردارندکه امکان ديد عالی در اختيار خدمه پروازی قرار می دهد . همچنين اين شکاريها قدرت رهگيری بالائی دارند و قادرند انواع وسائل پرنده متخاصم را تعقيب و منهدم کنند و در اين مورد هيچ محدوديتی ندارند بخصوص شکاری تامکت که هدايت آن بسيار راحت است و قادر به انجام مانورهای هوائی است که در ذهن ما تا آنزمان غير ممکن تصور ميشد . تنها در کمتر از ۱۰۰ ساعت پرواز من قادر بودم تا دماغه هواپيمای خود را تا ۷۵ درجه به سمت بالا هدايت کرده و سپس با گردشی ۱۰۰ درجه ای هدف خويش را با موشکهای سايدويندر و يا توپ قدرتمند ۲۰ ميليمتری M - 61A Vulcan مورد اصابت قرار دهم » . بعدها در مقابل کنگره آمريکا چنين وانمود گشت که حريم هوائی ايران پيوسته از جانب اتحاد جماهير شوروی بوسيله هواپيماهای سريع و بلند پرواز ميگ ـ ۲۵ مورد تجاوز قرار ميگيرد و ايران جهت دفاع از خود به هواپيمای تامکت نياز مبرم دارد . اما چنين استدلالی برای متقاعد کردن کنگره آمريکا ( که با اين قرارداد زياد موافق نبود ) واقعی نبودهر چند که تا امروز اين مسئله در محافل گوناگون بعنوان دليل اصلی مطرح ميگردد . واقعيت اين بود که ايران در آن سالها به دنبال قويترين ومجهزترين هواپيمای شکاری موجود در جهان بود که در نهايت هم آنرا دريافت کرد . در سال ۱۹۷۴ ميلادی ايران با اطمينان از توان بالای هواپيمای اف ـ ۱۴ , تعداد ۸۰ فروند از اين نوع هواپيما به همراه ۷۱۴ فروند موشک هوا به هوای Aim - 54 به آمريکا سفارش داد . اين قرارداد به ارزش ۲ ميليارد دلار شامل ساير سلاحها وقطعات يدکی برای مدت ۱۰ سال خدمت فعال و تجهيزات زمينی به همراه کارگاههای تعميراتی وآموزش پرسنل زمينی و کادر پروازی تحت نام « پروژه پادشاه ايرانی » به امضاء رسيد . اين قرارداد بزرگترين قراردادی بود که تا آنزمان بشکل انفرادی با يک شرکت آمريکائی منعقد ميشد .نکته جالب اينجاست که تنها چند ماه پس از امضاء قرارداد , کنگره آمريکا بودجه تکميل اين طرح را حذف و با اينکار شرکت گرومان را عملأ در آستانه ورشکسنگی قرارداد. در اين زمان بانک ملی ايران وامی به مبلغ ۲۵۰ ميليون دلار در اختيار کمپانی گرومان قرار داد تا تکميل پروژه تامکت و تحويل آن به ايران ميسر گردد. در حقيقت بعد از اعطاء اين وام بود که ساير سرمايه گزاران آمريکائی علاقمند به سرمايه گزاری در اين پروژه گشتند و عملأ شرکت گرومان و پروژه تامکت از خطر نابودی نجات يافتند . امروزه اين موضوع يک شوخی تاريخی تلقی ميگردد اما واقعيت اينست که بدون کمک مالی ايران , نيروی دريائی آمريکا هيچگاه قادر به در اختيار گرفتن اين پرنده افسانه ای نميگرديد . بدين ترتيب يکی از وقايع نادر در تاريخ هوانوردی مدرن بوقوع پيوست و اين رخداد با گذشت زمان دستمايه شايعات و داستانهای ضد ونقيض گوناگون گرديد . در حقيقت تاريخ واقعی و قدرت حقيقی هواپيماهای اف ـ ۱۴ که در خدمت نيروی هوائی ايران ميباشند تا به امروز به حد زيادی از افکار عمومی جهان پنهان مانده است .به اين موضوع بايد عدم تمايل خلبانان سابق نيروی هوائی ايران ( که اکنون سالهاست در خارج ازکشور زندگی ميکنند ) به حضور در انظار عمومی و ارائه اطلاعات و همچنين پرسنل شاغل در کشور که از درج هرگونه خبر به رسانه های جمعی جلوگيری ميکنند را هم افزود . اين افراد عمومأ از ترس اقدامات تلافی جويانه گروهک تروريستی مجاهدين خلق که در خاک عراق مستقر بوده و از حمايت آمريکا و اسرائيل برخوردار ميباشند وحشت دارند زيرا در ۲۰ سال گذشته تعدادی از خلبانان بدست اين گروه تروريستی به قتل رسيده اند . در مواردی استثنائی و نادر خلبانان ايرانی حاضر به ارائه اطلاعاتی اندک شده اند که البته ناشناس باقی ماندن اين افراد جزو شروط اوليه بوده است .تعدادی از آنان حتی از شناسائی همکاران سابق خود که اکنون در قيد حيات هستند در عکسها و تصاوير عمدأ خودداری می کنند . پنهان کاری در مورد اف ـ۱۴ ها عملأ از روزهای اوليه تحويل تامکتها به ايران آغاز گشت . برخلاف گزارشهای دروغين معلم خلبانهای آمريکائی , آموزش پرسنل ايرانی بخوبی و منظم پيش ميرفت . تا پايان سال ۱۹۷۸ تعداد ۱۲۰ نفر خلبان و افسر کنترل تسليحات ( WSO = Weapon System Officer ) دوره های آموزشی را با موفقيت پشت سر گذاشتند . در مرحله بعدی تعداد ۱۰۰ نفر پرسنل بايد به آنان ملحق ميشدند. همزمان تعداد ۲۰۰ نفر تکنسين متخصص تعميرات موتور در شرکت Pratt & withney و متخصص تسليحات در شرکت Hughes دوره آموزشی را گذراندند . سروان جواد در مورد آموزشهای نظامی خود در آمريکا چنين ميگويد : ما در نيروی دريائی آمريکا آموزش ميديديم. معلمين ما در وهله اول خلبانان آمريکائی بودند که در جنگ ويتنام تجربيات گرانبهائی اندوخته بودند . اين خلبانان جزو مجرب ترين خلبانانی بودند که حتی خلبانان نيروی هوائی آمريکا و نيروی هوائی اسرائيل قادر به مبارزه با آنان در جنگهای هوائی نبودندو آنان براستی ما را به نحو احسن آموزش دادند . اين آموزشها ما را دارای چنان مهارتی ساخت که بعدها در سالهای دهه ۹۰ ميلادی ما قادر بوديم هواپيماهای ميگ ـ۲۹ را که از روسيه خريداری شده بود , در جنگهای تمرينی هوائی سرنگون سازيم . در حقيقت اين موضوع يکی از دلايلی بود که ايران از سفارش تعداد بيشتری ميگ ـ ۲۹ خودداری نمود . تنها نقطه ضعف هواپيماهای F - 14 A موتورهای TF - 30 P 414 آن بود . پيچيدگی و غير قابل اعتماد بودن اين توربينها ما را وادار ميساخت که بيشتر وقت خود را به جای تمرکز روی پروازها , صرف فراگيری کار با اين موتورها کنيم . سرگرد فرهاد در ادامه چنين ميگويد : موشکهای Aim - 54 سلاحی استثنائی و موثر بود که تا به امروز سلاحی ساخته نشده است که قابل مقايسه با آن باشد . در هنگام آزمايشات گوناگون در ايران اين موشک قبل از اصابت به هدف به ارتفاع غير قابل تصور ۲۴۰۰۰ متری و سرعت ۴.۴ ماخ دست يافت . اين موشک بزرگ و سنگين هيچ محدوديتی در مقابله با اهدافی که چه در ارتفاع بالا و چه در ارتفاع پائين پرواز ميکردند نداشت و قادر به تحمل ۱۷ g فشار بود . ما اين موشکها را از فواصل ۷.۵ تا ۲۱۲ کيلومتری هدف شليک کرديم ونتايج آزمايشات مافوق تصور ما بود . تنها نگهداری و آماده نکهداشتن اين سلاح پيچيده گاهی خواب را بر ما حرام ميکرد . اولين زوج تامکت در تاريخ ۱۶ ژانويه سال ۱۹۷۶ ميلادی به ايران تحويل شد . به علت آماده نبودن پايگاه هشتم شکاری اصفهان ( که در آنزمان بنام خلبان جانباخته آن نيرو پايگاه خاتمی و بعدها پايگاه شهيد بابائی نامگزاری شد ) اين هواپيماها تحويل اسکادران ۷۲ شکاری تاکتيکی مستقر در پايگاه هفتم شکاری شيراز شدند . باقی هواپيماهای تحويلی به اسکادران ۷۳ ملحق شدند و تا سال ۱۹۷۷ که اسکادرانهای ۸۱ و ۸۲ شکاری پايگاه هشتم اصفهان تشکيل شد , به خدمت در آن يگان ادامه دادند . تا پايان سال ۱۹۷۸ ايران تعداد ۷۹ فروند شکاری F - 14 A به همراه ۲۷۴ فروند موشک AIM - 54 A و۱۰ فروند موشک ATM - 54 تحويل گرفت . هشتادمين و در حقيقت آخرين تامکت ايران در آمريکا باقی ماند تا آزمايشهای گوناگون و طرحهای تکميلی روی آن اجرا گردد. همزمان نيروی هوائی ايران مذاکراتی را با شرکتهای Grumman و Pratt & withney را آغاز کرد که هدف از آن سفارش ۷۵ فروند ديگر از اين جنگنده چالاک بود . البته ايرانيان مايل به تعويض توربينهای TF - 30 در هواپيماهای موجود و هواپيماهای سفارشی جديد بودند. وقوع انقلاب وتغییر سیاست ها با شروع ناآراميها در ايران که از طرف احزاب کمونيستی و نيروهای مذهبی در ايران آغاز گشت , اوضاع سياسی در ايران رو به وخامت گذاشت . در تابستان ۱۹۷۸ اين فعاليتها شديدتر و بحران سراسر ايران را فرا گرفت به نحوی که نيروهای مسلح دچار چند دستگی در داخل خود شدند . در فوريه ۱۹۷۹ نيروهای انقلابی قدرت را در دست گرفتند و شاه مدتها بود که از ايران خارج شده بود . در نتيجه اين تغييرات و روی کار آمدن دولت موقت اسلامی , روابط ايران و آمريکا دچار تغييرات اساسی گشت . بعد از پيروزی انقلاب چندين هزار مستشار نظامی آمريکائی مجبور شدند تنها ظرف چند روز خاک ايران را ترک کرده و با ايران وداعی هميشگی کنند. دولت انقلابی جديد به سرعت قراردادهای نظامی منعقد شده در رژيم سابق که ارزشی درحدود ۱۲ ميليارد دلار را داشت بطور يکجانبه فسخ کرد . در ميان اقلام سفارش شده ميتوان از ۷۵ فروند جنگنده اف ـ ۱۴ جديد و ۵۰۰ فروند موشک فونيکس به همراه ۳۰۰ فروند شکاری سبک اف ـ ۱۶ و رادارهای پرنده آواکس نام برد .دولت آمريکا در آن زمان به خاطر ترس از آينده سياسی ايران و شرايط ژئوپولتيک منطقه از تحويل سلاحهايی که آماده تحويل به ايران بودند نيز جلوگيری کرد که از ميان آنها يک محموله شامل ۴۰ فروند موشک فونيکس و ۳ محموله قطعات يدکی هواپيمای اف ـ ۱۴ ميتوان اشاره کرد . پنتاگون حتی مذاکراتی را با دولت موقت به منظور استرداد هواپيماهای تامکت آغاز کرد . قراربود اين هواپيماها پس از تعميرات اساسی به انگلستان و يا عربستان سعودی فروخته شود . اين مذاکرات البته ناتمام ماند . در تاريخ ۴ نوامبر ۱۹۸۰ گروهی از دانشجويان مسلمان موسوم به خط امام سفارت آمريکا را اشغال و ۹۰ نفر از پرسنل سفارت وتفنگداران دريائی آمريکا را به گروگان گرفتند . بعد از اين حادثه روابط ديپلماتيک ايران و آمريکا بطور کامل قطع گرديد . سرنوشت گربه های ايرانی بعد از اشغال سفارت آمريکا در حاله ای از ابهام قرار داشت . تعداد زيادی از خلبانان ايرانی کشور خود را برای هميشه ترک کردند و غربت نشينی را برگزيدند . شايعاتی مبنی بر عدم توانائی ايران در به پرواز در آوردن تامکتها به سرعت در محافل خبری پخش شد . علاوه بر اينها اخبار مجعولی دال بر خرابکاری عوامل CIA در ايران و وارد شدن خسارت جدی به اف ـ ۱۴ ها هم در غرب شدت گرفت . اما برخلاف تمام اين شايعات تنها در مجموع ۲۷ نفر از کادر پروازی تامکتها کشور را ترک کردند . قبل از پيروزی انقلاب بطور کلی در نيروی هوائی کليه کادر پروازی هواپيماهای اف ـ ۱۴ از ميان افسرانی که بر روی ديگر مدلهای هواپيما ( بطور عمده مدل اف ـ ۴ فانتوم ) تجربه زيادی داشتند و يا از ميان جوانان باهوش و مستعد انتخاب ميشدند . اين افسران جوان که حس وطن دوستی قوی داشتند اکثرأ در ايالات متحده , اسرائيل ويا انگلستان دوره های تخصصی خود را پشت سر گذاشته بودند . شايد به همين علت بود که حکومت جديد به اين افراد با ديده شک و ترديد می نگريست . بلافاصله پس از پيروزی انقلاب تعدادی از خلبانان تامکتها دستگير و زندانی شدند . در ميان اين افراد ميتوان از سپهبد هاشمی نخعی نژاد که معاون ارتشبد طوفانيان ( رئيس پروژه تامکتهای ايران و فرمانده پايگاه هشتم شکاری که با وقوع انقلاب به آمريکا فرار کرد ) بود اشاره کرد .اين امير ارتش به همراه سرهنگ ربيعی دردادگاه انقلاب به اعدام محکوم گرديدند . با اين وجود اکثر خلبانان نيروی هوائی مصمم بودند که در کشور خود بمانند وخدمت به وطن را بر فرار ترجيح دادند . سرهنگ جواد که در آنروزها بوسيله يکی از همسايگان خود لو رفته بود و او را دستگير کرده بودند اوضاع آن دوره را چنين ترسيم ميکند : زمانی که نيروهای آمريکائی ايران را ترک کردند به همراه آنان تعدادی از خلبانان و همچنين تعداد زيادتری از تکنسينها نيز جلای وطن کردند. تنها حدود ۱۰۰ نفر از خلبانان و تعدادی در حدود ۸۰ نفر تکنسين باقی ماندند . اين تعداد خلبان در حقيقت کافی بود تا تعداد زيادی تامکت را به پرواز در آوريم ولی برای سرويس و آماده پرواز کردن هواپيماها به هيچ عنوان کافی نبود . در کنار اين مسئله مشکل ديگری گريبان ما را گرفت و آن عدم پروازهای آموزشی و متوقف شدن دوره های آموزشی از اکتبر ۱۹۷۸ تا پائيز ۱۹۷۹ بود . از اين زمان به بعد به آرامی نيروی هوائی که به تازگی تغيير نام داده بود تحت فرماندهی حکومت مرکزی فعاليتهای خود را آغاز کرد . به همين علت پرسنل نيروی هوائی مجبور بودند که مجددأ دوره های آموزشی را تکرار کنند . مشکل ديگروجود افسران جزء بود که از فرماندهان مافوق خود اطاعت نميکردند . اين افراد که به « همافر » معروف بودند بارها و بارها از دستورات مافوق سرپيچی می کردندو فرماندهان خود را «خلبانان شاه » و يا جاسوسان اسرائيل و يا ضد انقلاب خطاب ميکردند. بارها در پايگاهها اتفاق می افتاد که همافران افسران مافوق را به دفتر فرمانده پايگاه ميکشاندندو با طرح اتهاماتی عملأ يگان را به هرج و مرج می کشيدند. گذشت زمان رفته رفته نظم و انضباط را به نيروهای نظامی باز گرداند . يکی از مشکلات نيروی هوائی پس از پيروزی انقلاب از هم گسستن زنجيره کادر وعدم اعتماد پرسنل پروازی به يکديگر بود . در حالی که اکثر افسران مايل به ادامه خدمت به شيوه گذشته بودند , گروهی از آنان که به خلبانان حزب اللهی معروف بودند وابستگی عميق خود را به حکومت مرکزی انکار نميکردند .اين افسران جوان زمان بيشتری را صرف به جا آوردن آداب مذهبی و مراسم دينی ميکردند. يکی از معروفترين اين افراد سروان خلبان عباس بابائی بود . او پس از بازگشت از آمريکا در سال ۱۹۷۸ جزو اولين افسرانی بود که ديگر پرسنل نيروی هوائی را به بيعت با امام خمينی دعوت کرد . در بحبوحه انقلاب سيستم کامپيوتری لجستيک نيروی هوائی دچار اشکالات جدی شد و همين امر کمبود لوازم يدکی در نيروی هوائی را بدنبال داشت .کارشناسان معتقد بودند که لوازم يدکی خريداری شده بايد برای سرپانگهداشتن و آماده پروازبودن کليه وسايل پرنده حداقل تا اواسط دهه ۸۰ ميلادی کافی باشد اما موفق به يافتن آنها نميشدند . حداقل در ۲ مورد ناپديد شدن چند نفر از افسران مسئول نگهداری انبارهای عظيم زير زمينی به اثبات رسيده است . اين افراد که رمز ورودی درهای انبارها را در اختيار داشتند بطور مرموزی ناپديد شدندو همين امر باعث شد تا چند سال محل انبار قطعات رادارهای AWG - 9 بسته بماند و دسترسی به آنها ناممکن شود . در مورد خرابکاری آمريکائيها قبل از خروج از ايران سرهنگ جواد ميگويد : تکنسينهای کمپانی هيوز که در اصفهان مستقر بودند در يک مورد قبل از خروج از ايران ۱۶ فروند موشک فونيکس را که در انبارهای زيرزمينی آماده برای سوار شدن بر روی اف ـ ۱۴ هائی که در حالت آماده باش دائم بودند دستکاری کرده و آنها را غير قابل استفاده کردند . البته بعدها با استفاده از قطعات يدکی که بصورت قاچاق از آمريکا وارد شد ما قادر به تعمير مجدد آنها شديم تمام ۱۶ موشک يادشده به حالت عملياتی در آمدند .اما در مورد رادارهای AWG - 9 بر خلاف گزارش منابع غربی هيچ آسيبی به آنها وارد نشد . با توجه به مطالب بالا می توان چنين نتيجه گرفت که تامکتها دوران گذار از انقلاب را با کمترين خسارات سپری کردند . با اينکه در سال ۱۹۸۰ تعداد هواپيماهای آماده پرواز ايران حداکثر به ۸ فروند بالغ ميگشت ولی همين تعداد کم ستون فقرات دفاع هوائی ايران محسوب ميشدند وقادر به حفاظت از حريم هوائی کشور بودند . زمانی که در اوائل سپتامبر ۱۹۸۰ اولين درگيری مرزی بين ايران و عراق رخ داد رئيس جمهور وقت بنی صدر دستور داد تا تعداد بيشتری هواپيمای اف ـ ۱۴ آماده پرواز گردندو بدين ترتيب تا اواخر اين ماه هر کدام از ۴ پايگاه عملياتی که تامکتها در آنها حضور داشتند ( پايگاه يکم شکاری مهرآباد پايگاه ششم شکاری بوشهر پايگاه هفتم شکاری شيراز و پايگاه هشتم شکاری اصفهان ) صاحب ۶ فروند تامکت آماده پرواز بودند و موشکهای فونيکس هم آماده شده بود . اولين پيروزی تامکت در نيروی هوائی ايران مربوط به قبل از حمله سراسری عراق در ۲۲ سپتامبر ميباشد . در تاريخ ۷ سپتامبر ۱۹۸۰ تعداد ۵ فروند بالگرد ميل ـ ۲۵ عراقی ( مدل صادراتی ميل ـ ۲۴ ) به يک پست مرزی ايران حمله ور شدند .در اين زمان يک فروند تامکت به سرعت به منطقه اعزام و با توپ قدرتمند ولکان يکی از بالگردها را متلاشی کرد . بعد از گذشت ۷ روز از اين واقعه دوباره اف ـ ۱۴ ها وارد صحنه درگيری شدند و برای نخستين بار از موشکهای مرگبار فونيکس خود استفاده کردند . آنهم در زمانی که بين اعضاء دولت مرکزی و فرماندهان نظامی بحث شديدی بر سر هزينه گزاف نگهداری تامکتها و موشکهای فونيکس در جريان بود . اين بحثها زمانی پايان گرفت که سرگرد محمد رضا عطايی يک فروند سوخوی SU - 22 M عراقی را از فاصله ۴۰ کيلومتری مورد اصابت قرارداد بدون اينکه عراقيها متوجه اين موضوع شوند . تا به امروز عراقيها نام خلبان اين سوخو را که سرگرد نوبر عبدالحميد است را بعنوان مفقود شده ثبت کرده اند . عراقيها هيچگاه باور نکردند که خلبان عبدالحميد که فرمانده اسکادران ۴۴ عملياتی بود از چنين فاصله ای می توانست بوسيله يک موشک فونيکس مورد اصابت قرارگيرد .با سرنگون ساختن يک فروند ميگ ـ ۲۱ توسط سروان خلبان عظيمی بفاصله يک روز پس از آن بحث بر سر ضرورت وجود تامکتها برای هميشه فروکش کرد وديگر صدای مخالفی در دستگاه حکومتی وجود نداشت . در تاريخ ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ عراق آغازگر جنگی خونين شد . در اين روز عراق با حداقل ۱۸ فروند هواپيمای شکاری بمب افکن فرودگاههای تبريز همدان و دزفول را مورد حمله قرار داد و همزمان پايگاه مهرآباد تهران مورد تهاجم هواپيماهای توپولف ۱۶ و ۲۲ اسکادران ۱۰ نيروی هوائی عراق در ۲ نوبت قرار گرفت . اين حمله گسترده برای ايرانيان با وجود درگيريهای محدود مرزی تا آن تاريخ غافلگيرکننده بود . در طی اين حمله گسترده تنها يک فروند ميگ ـ۲۱ عراقی به خلبانی رائد حميد بر فراز سنندج سرنگون شد . علت سقوط هم مورد اصابت قرار گرفتن هواپيما توسط ترکش بمبهای پرتاب شده توسط خود هواپيما که احتمالأ در ارتفاع پست پرواز ميکرده بوده است . در اين روز هيچکدام از تامکتهای ايران نتوانستند به موقع به پرواز در آيند . اولين هواپيماهائی که به مقابله با عراقيها برخاستند ۲ فروند اف ۴ ئی فانتوم متعلق به اسکادران ۱۱ مستقر در پايگاه يکم شکاری مهرآباد بودند و آنهم در زمانی که موج دوم حمله توپولف های عراقی به تهران صورت گرفت . در اين عمليات يک فروند هواپيمای هرکولس سی ـ ۱۳۰ ايران بر روی زمين هدف قرار گرفت و منهدم شد . خلبانهای ايرانی از سرنگونی تعداد زيادی هواپيمای عراقی گزارش دادندو شاهدان عينی از آتش گرفتن و سقوط تعداد معتنابهی هواپيما خبر دادند . اما واقعيت امر اين بود که تنها يک فروند توپولف ۱۶ به پايگاه خود مراجعت نکرد نام خلبان اين هواپيما بعنوان مفقود الاثر در عراق به ثبت رسيده است . عراقيها بر اين باورند که اين هواپيما در راه بازگشت به عراق به کوه برخورد کرده و هواپيما متلاشی گشته است . با توجه به آموزشهای خوب وتجهيزات مدرن , اکثر پرسنل نيروی هوائی ايران از پيروزی سريع وقاطع ايران اطمينان داشتند . سروان جواد خاطره اولين پرواز عملياتی خود را چنين بازگو ميکند : ساعت ۱۳ روز ۲۴ سپتامبر در پايگاه هشتم شکاری اصفهان تعداد ۶ فروند هواپيمای اف ـ ۱۴ جمعی اسکادران ۸۱ در انتظار ابلاغ دستور برای عمليات بودند. مأموريت ما مقابله با هواپيماهای عراقی در صورت حمله آنان به فرودگاه مهرآباد تهران بود و طبق دستور ميبايست در صورت عزيمت از هواپيماهای تانکر در آسمان سوخت دريافت ميکرديم .. اما در اين زمان موشک فونيکس به تعداد کافی نداشتيم .به همين علت چند ساعت بعد با حمله عراقيها تنها ۲ فروندهواپيمای اف ـ ۱۴ مسلح به موشک فونيکس برای انجام مأموريت به پرواز در آمديم . در اين عمليات ما موفق به سرنگونی يک فروند ميگ ـ ۲۱ و متواری ساختن ۴ فروند ميگ ـ ۲۳ شديم . درآن هنگام که به تعقيب ميگهای عراقی مشغول بوديم و به مرزهای مشترک نزديک می شديم , از مرکز به ما خبر دادند که تعداد زيادی هواپيمای عراقی مجددأ به حريم هوائی کشور تجاوز کرده اند . با اين وجود ما موفق به کشف آنها نشديم . تنها چند دسته هواپيمای اف ـ ۵ خودی که از پايگاه دزفول و تعدادی اف ـ ۴ که از پايگاه همدان به پرواز در آمده بودند را شناسائی کرديم . پس از گذشت ۴۰ دقيقه صفحه رادار هواپيمای همراه من موفق به کشف ۸ فروند هواپيمای عراقی شد .ارتفاع خود را به سطح ۷۰۰۰ متری کاهش داديم و خود را به فاصله ۱۲ کيلومتری هدف رسانديم. در اين زمان هر يک از ما يک موشک اسپارو به طرف هواپيماهای عراقی شليک کرديم . خلبانان عراقی هيچ عکس العملی از خود نشان ندادند. موشک اسپارو من يک ميگ ـ ۲۱ عراقی را متلاشی کرد اما موشک هواپيمای همراه من به خطا رفت . به همين خاطر من دستور حمله مجدد دادم . در ارتفاع ۳۵۰۰ متری ضمن استفاده از پس سوز چرخش کمی به سمت راست کرده و به آنان حمله کردم . ۲ هواپيمای ميگ ـ ۲۱ متوجه قصد من شدند و با چرخش سعی داشتند که در پشت سر ما قرار بگيرند.اما آنها فرصتی برای اينکار پيدا نکردند.من با استفاده از حداکثر قدرت موتور دماغه هواپيما را به سمت بالا برده , با زاويه حمله بالا چرخشی ۷۰ درجه ای انجام دادم و تامکت همراه هم به دنبالم آمد . درست در زمانی که من موشک سايدويندر خود را شليک کردم صدای خلبان تامکت همراهم را شنيدم که فرياد زد : Engine Stall . موتور سمت راست او زمانی که در تعقيب هواپيماهای عراقی بود با سرعت ۵۲۰ ناتيکال مايل وزاويه حمله ۴۵ درجه از کار افتاد . هواپيمای او دچار لرزش شديد و افت سريع سرعت تا حد ۸۲ ناتيکال مايل شد . در اين هنگام او بطرز معجزه آسائی قادر به کنترل هواپيما شد و از سقوط حتمی نجات يافت .بعد از فرود در پايگاه ما متوجه شديم که در هنگام مانور هوائی سيستم سوخت رسانی به موتور دچار اشکال شده بود . هدايت شکاری اف ـ ۱۴ در اين حالت ودر چنين ارتفاعی يکی از شاهکارهائی است که فقط خلبانان زبده از عهده آن برمی آيند . آنروز من در نهايت دومين ميگ ـ ۲۱ را گم کردم وتا به امروز هم نميدانم بر سر او چه آمد . بقيه هواپيماها هم به سرعت پا به فرار گزاشتند. پس از فرود در پايگاه خدا را شکر کردم که مأموريت به سلامتی به پايان رسيد . نظير مشکل ياد شده در بالا را ديگر خلبانان تامکت در ساير مأموريتها تجربه کردند ودر بعضی از موارد خسارات سنگينی به آنان وارد شد . در ژانويه ۱۹۸۱ سرگرد هوشيار موفق شد به سختی اف ـ ۱۴ خود را به زمين بنشاند آنهم پس از آنکه موتور سمت راستش از کار افتاد . در ماه مارس ۱۹۸۲ تامکت ديگری هنگام برخاستن از باند دچار آسيب جدی شد . در زمان تيک آف هر ۲ موتور هواپيما دچار POP شدند. در اين حالت مقدار بنزين اضافه در محفظه پس سوزمنفجر شده و کمپرسور به حالت Stall ( واماندگی ) ميافتد. سرتيپ حزين در طول جنگ حداقل ۲ بار از حوادث مشابهی جان سالم بدر برد . همچنين سرتيپ هوشيار در سالهای پس از جنگ ۲ بار اين اتفاق را تجربه کرد .در سال ۲۰۰۴ ميلادی در اثر تلاش متخصصان ايرانی راه حل مشکل ياد شده پيدا شد . کارشناسان نيروی هوائی ايران با کوشش و پشتکار زياد موفق به توليد قطعات يدکی موتور TF - 30 وبهبود سيستم سوخت رسانی آن شدند و با غرور خاصی از اين موفقيت خود ياد ميکنند . پس از مشکلات فنی و نارسائی در سازماندهی نيروها در ابتدای جنگ نيروی هوائی ايران خود را به سرعت برای حملات مقابله به مثل آماده کرد . اما با حمله گسترده نيروی زمينی عراق و پيشروی سريع آنها در استان خوزستان نيروی هوائی موفق به انجام اينکار نشد . نيروی زمينی ايران که پس از پيروزی انقلاب به شدت توان خود را از دست داده بود , از بيشترين کمبودها رنج ميبرد و به تنهايی قادر به مقاومت در برابر عراقيها نبود . هفته ها طول کشيد تا نيروهای ذخيره و کمکی به مناطق عملياتی اعزام شدند. در طول اين مدت وظيفه دفاع در برابر حملات نيروی زمينی عراق را نيروی هوائی بر عهده داشت . همزمان با حملات هواپيماهای اف ـ۴ و اف ـ ۵ به مواضع نيروهای عراقی و بمباران آنها ,تامکتها مشغول پاکسازی آسمان از وجود هواپيماهای عراقی بودند و با موفقيت اين وظيفه را به انجام رساندند. هر ۲ کشور ايران و عراق در ابتدای جنگ تقريبأ به يک تعداد هواپيمای جنگی داشتند اما از تظر کيفی کارت برنده در دست ايرانيها بود . البته دستيابی به اين برتری مدتی طول کشيد زيرا ايرانيان برای سازماندهی و بسيج نيروهای خود احتياج به زمان داشتند. نيروی هوائی ايران در ابتدای جنگ دارای ۷۷ فروند هواپيمای F - 14A و ۱۶۰ فروند F - 4E و ۲۸ فروند F - 4D و ۱۶۰ فروند F - 5 E/F بود که از آنها در نقش شکاری رهگير و شکاری بمب افکن استفاده ميکرد .در طرف مقابل عراقيها هيچ وسيله قابل مقايسه با اين امکانات را نداشتند .توانايی شکاريهای اف ـ۴ و اف ـ ۱۴ در سوختگيری هوائی که به برد و مدت پرواز آنها به مقدار زيادی می افزود , برتری هوائی ايرانيان را بخوبی نشان ميداد . همچنين يک اسکادران هواپيمای تانکر KC - 707 3J9C و بوئينگ KC - 747 2J9 بطور دائم برای سوخترسانی در آسمان آماده بودند . حداقل ۲ فروند بوئينگ ۷۴۷ و يک فروند بوئينگ ۷۰۷ بعنوان مرکز فرماندهی پرنده در طول جنگ بکار برده شدند . برای انجام اين مأموريت اين هواپيماها به تجهيزات مخصوصی مجهز بودند . همچنين يک فروند بوئينگ ۷۰۷ و چهار فروند هرکولس سی ـ ۱۳۰ به تجهيزات شنود و استراق سمع مجهز بودند که بدينوسيله ارتباطات مخابراتی دشمن را تحت کنترل داشتند . همين عامل سبب شد تا خلبانان ايرانی به راحتی تا عمق خاک دشمن نفوذ کرده بدون آنکه مورد شناسائی قرار گيرند . اما در ميان تمام اينها وجود يک سيستم فوق سری در نيروی هوائی ايران از همه مهمتر بود . هاپيماهای اف ـ۴ و اف ـ۱۴ مجهز به سيستم خاصی بودند که آنها را قادر ميساخت سيستم IFF ( شناسائی دوست از دشمن ) عراقيها را مختل کنند . اين سيستم که تحت عنوان ( Combat Tree/ Clear Horizont / Second View ) شناخته ميشد ايرانيها را قادر ميساخت که به راحتی و خيال آسوده در آسمان به شکار و تعقيب هواپيماهای عراقی بپردازند . پس از گذشت اندک زمانی ايرانيها متوجه شدند بدون دريافت قطعات يدکی و وسايل جايگزين بايد با حداقل امکانات به دفاع بپردازند زيرا ايالات متحده که اولين تأمين کننده نيروی هوائی ايران بود از ارسال وسايل مورد نياز ايرانيان امتناع ميکرد . از اين رو اصل صرفه جويی در نيروهای مسلح به بالاترين اصل تبديل شد . عراق در طول جنگ از برتری مهمی برخوردار بود و آن عدم نگرانی جهت تأمين لوازم يدکی و وسايل جديد بود . آنها قادر بودند هواپيماهای جديد از فرانسه و اتحاد جماهير شوروی دريافت کنند هر چند که اين هواپيماها قادر به تغيير موازنه به نفع عراقيها نبود . طی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ ميلادی حدود ۱۰۰۰ نبرد هوائی بين طرفين درگير بوقوع پيوست اما هيچکدام از آنها نقش قابل توجهی در مسير کلی جنگ نداشتند . ايران از اين موضوع بخوبی آگاه بود که خسارات طرف مقابل به راحتی قابل جبران بود و عراق کوچکترين مشکلی در اين زمينه نداشت . سرنگونی هواپيماهای عراقی تنها در حکم هشداری برای نيروی هوائی آنها محسوب ميشد . اکثرأ پس از وقفه ای يک يا ۲ هفته ای مجددأ به حملات خود در مناطق عملياتی ادامه ميدادند . پس از آنکه عراقيها متوجه شدند که ايران قادر به جايگزينی هواپيماهای ساقط شده خود نيست , حملات خود را بر روی تامکتها متمرکز کردند . در پايان سال ۱۹۸۲ يک سلسله درگيريهای هوائی بين ايرانيها و طرف مقابل صورت گرفت . اکثر اين درگيريها از نوع « درگيری نزديک هوائی » ( dogfight ) مابين تامکتها و هواپيماهای Mirage F. 1 EQ و MIG - 23 ML صورت گرفت و اين خود حاکی از مشکل ايران در تأمين موشکهای دوربرد هوا به هوا بود . ايرانيها در اين دوره از کمبود شديد قطعات يدکی وتعداد محدود موشکهای فونيکس رنج ميبردند . در سال ۱۹۸۷ کمبود باتری موشکهای فونيکس استفاده از اين سلاح کارآمد را به پائين سطح رساند . ادامه دارد......... به نقل از وبلاگ هوانوردی قرن 21 مترجم: فریبرز

سردار باقری در بازدید از همین نمایشگاه دستاوردهای دفاعی (محل حضور باور) اشاره کردند: در این نمایشگاه شاهد سامانه هایی برای پوشش ارتفاع بلند، متوسط و پست هستیم. ما تنها ارتفاع بلند را مشاهده کردیم و به نظر قسمتی از این نمایشگاه در معرض دید عموم نیست. شاید اون سامانه پست و یا حتی عقاب احتمالی هنوز برای رونمایی اماده نیست ولی ساخته شده نمونه مهندسیش.

مدل سه بعدی ماهواره بر سفیر میلیتاری .. اضافه کردن جزئیات مدل سازی با نرم افزار راینو SAFIR MILITARY 3D MODEL

2 مقاله خوب در خصوص انفجار بیدگنه از فابین هاینز پژوهشگر مرکز عدم اشاعه جیمز مارتین https://www.armscontrolwonk.com/archive/1207711/pasdaran-solid-fuel-and-aviator-sunglasses/ https://www.armscontrolwonk.com/archive/1208343/crocodiles-technocrats-and-commanders/

f-117 : 1983--- b-2 : 1989 --- f-22 : 1997 --- ؟ : 2019 کوچیک شمردن دشمن به همون اندازه بیش از اندازه بزرگ شمردن دشمن اشتباهه و نبرد ما وآمریکا اجتناب ناپذیره وحتی میشه گفت از واجباته ولی با دیده درست و محاسبات درست از قدرت طرف مقابل . پی نوشت ( در واقع دلنوشته ) : فرق ما با آمریکا اینه که برای ما ایدئولوژی و دین و بی دینی افراد تو جامعه در کسب موقعیتهای شغلی و حتی علمی حرف اول رو میزنه ولی برای آمریکا مهم نیست شما شیطان پرست باش ولی از نظر علمی مفید باش آمریکا رو تخم چشاش میزاره شمارو برعکس شما نخبه علمی باش میهن پرست باش اما اعتقاداتت مذهبیت با جامعه همسو نباشه .................. جدیدترین نمونش همین پدرام روشن که امثالش کم نیستن . فقط ای کاش شرایط به طریقی بود که میشد از همه انرژی پتانسیل جامعه استفاده و شرایط برای فعالیت همه نخبگان علمی مهیا بود

با توجه به صحبت ها جای این خبر خالی بود! ساخت سامانه پدافندی توپخانه‌ای موشکی ارتفاع پست عقاب مشابه پانتسیر روسی سامانه پدافند موشکی «عقاب» عملیاتی می‌شود جانشین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) با بیان این که شبکه یکپارچه پدافند هوایی با هوشیاری کامل همه تحرکات هوایی منطقه را به دقت زیر نظر دارد، گفت: سامانه پدافندی موشکی ارتفاع پست «عقاب» در دست تولید است و مراحل نهایی آزمایش را پشت سر می‌گذارد . به گزارش روابط عمومی ارتش، امیر سرتیپ قادر رحیم زاده ‌گفت: اکنون نقطه‌ای نداریم که خلاء راداری در آن وجود داشته باشد و نیاز باشد برای پوشش آن تجهیزات ‌وارد کنیم‌. جانشین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) با اشاره به ساخت رادارهای متحرک و پوشش ۱۰۰ در صدی در کشور گفت: رادارهای متحرکی ساخته‌ایم که در هر نقطه‌ای قابل استقرار ند و هیچ جایی در کشور وجود ندارد که از پوشش راداری ما مخفی بماند. وی افزود: امروز ایجاد اختلال الکترونیکی در رادارها اجتناب ناپذیر است و در سامانه‌هایی که تشعشع دارند امکان این اختلال‌ها وجود دارد؛ اما از ویژگی‌های بارز رادارهای ما در کنار استمرار و پایداری عملیاتی آنها، تجهیز شدن به سامانه‌های خاص برای مقاومت و مقابله در برابر هرگونه اختلال الکترونیکی است.جانشین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) با بیان این که قدم‌های نخست برای بهینه‌سازی سیستم‌های قبلی برداشته شد و پس از آن به مرحله تولید رسیدیم، یادآور شد: متناسب با تهدیدات اقدام به بهینه سازی برخی سامانه‌های قدیمی کردیم و وزارت دفاع و سایر سازمان‌های تحقیقاتی صنعتی و خود نیروها در ارتش و سپاه دست به کار شدند و با استفاده از نیروهای مومن، متخصص، متعهد و عموما جوان خود توانستند به سامانه‌های خوب دفاعی از نظر درگیری مانند سوم خرداد، تلاش، ۱۵خرداد و باور ۳۷۳دست پیدا کنند.جانشین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) اضافه کرد: ما تجهیزات مربوط به پدافند هوایی ارتفاع پست را هم در اختیار داریم و با هدف تقویت پدافند ارتفاع پست، سامانه‌ای در دست تولید است که با افتخار اعلام می‌کنیم که تست‌های آن انجام شده و در حال تست نهایی هستیم و در آینده نزدیک این سامانه در مدار عملیاتی قرار خواهد گرفت.به گفته امیر سرتیپ رحیم زاده، فعلا نام این سامانه پدافند موشکی ارتفاع پست «عقاب» است. سرتیپ رحیم‌زاده یادآور شد: بسیاری از سامانه‌ها وجود دارند که شاید به صلاح نباشد اکنون از آنها نام ببریم، اما مهم آن است که دشمن به این نتیجه رسیده در لحظه نیاز جواب دندان‌شکن را از ما خواهد گرفت. سرتیپ رحیم‌زاده خاطرنشان کرد: قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) به عنوان یک قرارگاه مشترک با استفاده از شبکه یکپارچه پدافند هوایی ماموریت هماهنگی، هدایت و کنترل عملیاتی همه یگان‌های پدافندی کشور را بر عهده دارد و برای اجرای این ماموریت خطیر تجهیزاتی را در اختیار داریم که به محض آنکه فضای ایران مورد تجاوز هر پرنده‌ای قرار می‌گیرد در آنِ واحد آن هدف توسط سامانه‌های ما کشف می‌شود.پ ////////////// تکمیلی ... پانتسیر-اس۱ سامانه پانتسیر برای اولین بار در سال 2003 وارد خدمت شد و در سال‌ 2008 با ارتقاهایی که روی انجام شد سامانه پانتسیر اس‌ــ‌1 ساخته شد که از قابلیت‌های بهتری نسبت به پانتسیر برخوردار بوده و هم‌اکنون به‌عنوان سامانه عملیاتی در اختیار ارتش روسیه و برخی کشورهای منطقه است. این سامانه توانایی مقابله با طیف وسیعی از هواپیماها، پهپادها، موشک‌های کروز و راکت‌های توپخانه‌ای را دارد. سامانه پانتسیر اس‌ــ‌1 یک سامانه تمام‌متحرک ارتفاع پست است که در بخش سلاح توأمان از تسلیحات توپخانه و موشکی بهره‌ می‌برد. این سامانه که ناتو به آن نام سام‌ــ‌22 داده است تا کنون در صحنه‌های عملیاتی مانند جنگ سوریه هم عملکرد خوبی از خود نشان داده است اما سه دستگاه از آن نیز در جریان جنگ سوریه منهدم شده است. این سامانه از دو رادار آرایه فازی برای کشف و رهگیری اهداف بهره می‌برد که می‌توانند اهداف با سطح مقطع راداری پایین را از فاصله 36کیلومتری کشف کنند و از فاصله 28کیلومتری با‌ آنها درگیر شوند. این سامانه همچنین از یک مجموعه الکترواپتیکی هدایت فروسرخ استفاده می‌کند که به این وسیله می‌تواند به‌صورت مجزا با دو هدف درگیر شود. پانتسیر به‌صورت همزمان می‌تواند 20 هدف را کشف کرده و با 4 هدف درگیر شود. سامانه پانتسیر اس‌ــ‌1 از دو توپ 30میلی‌متری با نواخت تیر 700 تیر در دقیقه بهره‌مند است که نوع بهینه این توپ‌ها قادر به شلیک حدود 2000 تیر در دقیقه نیز هستند. این سامانه همچنین از 12 موشک 57E6 با برد 18 کیلومتر و ارتفاع پرواز 15 کیلومتر بهره می‌برد که به‌صورت دو مجموعه شش‌فروندی در دو طرف این سامانه جاگذاری شده‌اند. هر موشک این سامانه 90 کیلوگرم وزن دارد که 20 کیلوگرم آن مربوط به سرِجنگی موشک است. خودروی کشنده سامانه پانتسیر اس‌ــ‌1 یک خودروی 8*8 ساخت شرکت کاماز روسیه است که می‌تواند در زمین‌های ناهموار نیز به‌خوبی حرکت کند و همچنین این قابلیت شلیک در حرکت را نیز به سامانه پانتسیر اس‌ــ‌1 می‌دهد. نمونه دریایی این سامانه با نام پانتسیر اس‌ام نیز برای استفاده روی شناورهای ارتش روسیه توسعه داده شده است که البته تفاوت‌هایی با پانتسیر اس‌ــ‌1 دارد. با توجه به تجربه‌ای که ارتش روسیه از نبرد با تروریست‌ها در سوریه به‌دست آورده است طراحی سامانه‌ پانتسیر اس‌ام را نیز در دست اجرا دارد که به‌گفته مسئولان روسی در سال 2020 قرار است عملیاتی شود. با طراحی و ساخت چنین سامانه‌ای توسط نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، این نیرو به سامانه‌ای قابل اتکا در حوزه پدافند ارتفاع پست دست پیدا می‌کند که چرخه پدافند چندلایه کشور به‌خصوص در پدافند ارتفاع پست را تا حد قابل توجهی تقویت می‌کند، ضمن اینکه با ساخت این سامانه نیروهای مسلح کشورمان به مرزهای جدیدی در حوزه دانش طراحی و ساخت سامانه‌های پدافندی متحرک دست می‌یابند که قابلیت توسعه برای ساخت نوع دریایی آن جهت نصب روی شناورهای رزمی ارتش نیز فراهم می‌شود.

اینفوگرافی کشنده کیان 700 و ام 1070

بسم الله الرحمن الرحیم نمایشگاه ایپاس 98 ، بخش دوم خودروی زرهی کیا در همان برخورد اولیه مشخصا" با نفربر زرهی رخش روبرو میشویم که گویی دچار کمی تغییرات در ظاهر شده . محفظه ی پیشران و قسمت مربوط به رادیاتور افزایش حجم پیدا کرده و نظر به اطلاعات منتشر شده به احتمال زیاد پیشران با نمونه ی om355 بنز ( مورد استفاده در کامیون 1924 ) تعویض شده ، همینطور با توجه به قسمت داخل کابین محفظه ی گیربکس هم افزایش حجم پیدا کرده و محتملا گیربکس آن هم نمونه ی استاندارد 1924 باشد . البته یک سپر سبیل مانند هم به بخش جلویی آن اضافه شده . با توجه به توان تقریبا" 240 اسب بخاری پیشران بنز در مقابل توان 155 اسبی پیشران قبلی که ساخت مان بود مشخصا" توانایی حرکت بایستی بهبود یافته باشد . به نظر نمونه ی اولیه ی نفربر کیا با استفاده از نمونه ی قدیمی تر نفربر رخش بعنوان نمونه ی آزمایشی ساخته شده و در صورت مناسب بودن تغییرات ، این نفربر با این مشخصات تولید شود ویا بتوان این تغییرات را در مورد دیگر رخش ها اعمال نمود . با دقت به محورها سامانه ی کنترل باد مرکزی تایرها به چسم نمیخورد ، حقیر نمیدانم از قطعات اضافه شونده در داخل رینگ که توانایی حرکت در صورت پنچری را به چرخ اعطا میکند ( پنچررو ) در خودرو استفاده شده یا خیر ( در ظاهر تایر به نظر تجاری آن چیزی مشخص نبود ) ، اما نکته ی اصلی اینجاست که شاید بتوان گفت خودروهای زرهی در حکم سنگر متحرک نفرات داخل آن بوده و در صورت زمینگیر شدن ( به هر علتی و ساده ترین مشکل پنجر تایرها در زمان اثابت گلوله و ... ) حکم سنگر ساکن را پیدا کرده و دیر یا زود فتح خواهد شد . نکته استفاده از تایر با سایز مناسب ( عرض و ارتفاع بیشتر ) نفربر را در شرایط محیطی مختلف یاری میکند . این شرایط میتواند محیط برفی یا گل آلود باشد ، در برخورد با پستی ( چاله ها ) و بلندی هایی باشد که ناگزیر از حرکت درآنیم . هینطور با بالا رفتن ارتفاع کف نفربر از سطح زمین ( به علت استفاده از تایر مناسب ) ، بهبود زوایای مورد نیاز و مهمی مانند زاویه ی حمله ، زاویه ی شکست و زاویه ی فرار حاصل یشود که باعث میشود در زمان تعقیب با خارج شدن از جاده بتوانیم تعقیب را ادامه دهیم و یا در زمان فرار بتوانیم از از جاده خارج شویم وبا سرعت مناسب ادامه دهیم و یا از مکان هایی مانندصعب العبور گذر کرده و از جان نیروها محافظت کنیم . کیا از نمای پشت در کیا از زره فاصله دار در تمامی بدنه استفاد شده است و همینطور قسمتهایی از بدنه ( قسمت میانی ) که احتمال اصابت بیشتری میرفته با لایه ی سوم تقویت گشته . تعداد سرنشین 6 نفر ، پشت به پشت و دارای 6 جایگاه شلیک به طرفین و 1 جایگاه شلیک به پشت خودرو ( روی درب انتهایی ) است . دریچه ی خروج از سقف نکته ی قابل توجه موجود بودن سیستم تهویه ( گولر و بخاری ) در نفربر کیا بود مجموعه ی مکنده ی دود حاصل از شلیک و شلنگ ورودی باک سوخت حجم مخازن سوخت هم احتمالا" هرکدام 100 لیتر و یا کمی بیشتر بود از نگاه شیشه ی ضد گلوله ی روبروی راننده مجموعه ی نشانگرها ( ساخت کارگاهی ) از نگاه شیشه ی ضدگلوله ی کناری راننده با دقت به قطر شیشه های ضد گلوله میتوان دریافت که با توجه به قطر زیاد عموما" آنها امکان جابه جایی نداشته و در جای خود ثابت هستند . عدم گردش هوای تازه در کابین این گونه خودروها که به حفاظت شده بودنشان بازمیگردد نیاز به سیستم تهویه مطبوع ( کولر ، بخاری ) با توان مناسب را جزء جدایی ناپذیر از آن میکند که بایستی عزیزان سازنده آن را بعنوان تجهیزات استاندارد مد نظر داشته باشند و نه جزو تجهیزات سفارشی . برای نزدیک شدن ذهنیت ، عزیزان سازنده میتوانند خود را درون محیط تنگ این نفربر تصور بفرمایند که در دمای 40 درجه و بالاتر به همراه 7 نفر دیگر در آن حضور دارند و از بابت نگرانی محیط خطرناک پیش رو تمامی دریچه ها ی سقفی موجود را هم بسته اند.مشخصا" محیط جالبی نخواهد بود .و یا در سرمای زمستان و مناطق سردسیر که دما به زیر صفر میرسد ، گرمای محدود بخاری استاندارد خودرو به بخش انتهایی نفربر نمیرسد . لطفا" فراموش نکنیم ، نیروهای مختلف نظامی که در ماموریت محوله از خودروهای زرهی استفاده میکنند به صورت طبیعی با استرس ها و مشکلات زیادی روبرو هستند و ما نباید مشکلات ایشان را با خساست در استفاده از تجهیزاتی که امروزه به واقع استاندارد محسوب میشوند با عذاب همراه کنیم .... تمامی مجموعه ی کنترل اعم از نمایشگر ، دوربین ها و .... دقیقا" مشابه نمونه ی بکار رفته در نفربر شنی دار رخش بود . با نگاه به قسمت زیرین خودرو نقصان قطعه ایی مهم در سیستم تعلیق خود خودنمایی میکرد میله ی ضد غلتش میله ی ضد غلتش ( آنتی رول بار ) در اصطلاح عامی به میل موجگیر معروف شده است . این مکانیسم بسیار ساده و پیش پا افتاده در زمان تعویض مسیر ، هنگام ورود به پیچ ، داخل پیچ و خروج از پیچ تنش های وارده به سیستم تعلیق خودرو را با حجم مناسب جذب و توسط 2 قطعه ی مهار کننده روی شاسی به سمت دیگر محور منتقل کرده و بدین وسیله پایدار ی خودرو را افزایش میدهد . در پیکاپ در کامیونت سبک در کامیون بالطبع این پایداری که بسیار قابل توجه است ، کمک به رانندگی سریعتر، جسورانه تر و ... میکند و این مهم باید قسمتی از یک خودروی نظامی فارغ از ابعاد و کلاس آن باشد . همینطور میل موجگیر در مسیر های بیرون از جاده ( آفرود ) و مسیرهای صعب العبور باعث ثبات خودرو در گذر از در زوایای عرضی و ... خواهد شد . اما مشکلاتی که در نبود آن پیش می آید نبود میل موجگیر باعث ایجاد حس عدم اطمینان به فرمانپذیری خودرو در فرد راننده شده و دست ایشان را در استفاده ی حداکثری از توان خودرو علی الخصوص در شرایط خطرناک میبندد و یا با زیاده روی راننده در شرایط هیجانی و خطرناک مانند کمین ، احتمال غلت زدن خودرو ( چپ کردن ) میرود . فراموش نکنیم که این گونه وسایل نقلیه همیشه در جاده ی صاف و خط مستقیم حرکت نکرده و مسیرهای پرشیب ( عرضی ، طولی ) ، صعب العبور ، بیراهه و .... قسمتی از شرایط تعریف شده بعلاوه ی شرایط نامشخص رزمی پیش رو ( کمین ، فرار ، تعقیب و .... ) برای این گونه حامل هاست . آزمایش میدانی برای آزمایش ، ابتدا به مقدار وزن نیروهای قابل حمل و تجهیزات رزمی خودرو ، وزنه به خودرو اضافه کنید سپس با نفربر کیا در مسیر مستقیم حرکت کرده ، سرعت خودرو را به دست کم 60 کیلومتر یا کمی بیشتر رسانده سپس کلاچ گرفته و محکم ترمز کنید تا خودرو در اصطلاح کله کند ، در همان لحظه با بازی دادن ناگهانی فرمان ابتدا به 90درجه چپ و به سرعت 90 درجه به راست ، تعادل خودرو را برهم بزنید تا شرایط واقعی نزدیک به شرایط احتمالی رزمی را ( در حال فرار یا تعقیب ) لمس کنید .با این حرکت بیشتر خودرو هایی که از نداشن میل موجگیر در سیستم تعلیق رنج میبرند بدون استثنا دچار حرکات گهواره ایی ( حرکت رفتی و برگشتی بدنه ی خودرو روی محورها ، دقیقا" مانند شماته ی ساعت یا آونگ ، البته به صورک معکوس تصور بفرمایید ) و خارج از کنترل راننده شده و تا به ثبات رسیدن وسیله ی نقلیه دست راننده برای شتاب گیری و یا ترمز کردن و یا تغیر مسیر ناگهانی بسته میماند و این قضیه یعنی از دست دادن فرصت با ارزش برای تعقیب و یا فرار .... نکته فراموش نفرمایید خودروهای حفاظت شده به علت افزوده شدن وزن زره ، تجهیزات و نفرات نسبت به خودرو های عادی و سبکتر بیشتر دچار مشکل پایداری در حرکت میشوند و بایستی در این زمینه بیشتر مورد تحقیق و یا آزمایش قرار گیرند . همینطور استفاده از میل موجگیر بایستی در هر دو محور ( در خودروهای زرهی 4*4) ملاک عمل قرارگیرد و نه تنها در یکی از محورها . در صورت نبود زمان برای تحقیق و یا توسعه میتوان با ملاک قراردادن وزن رزمی خودرو ( وزن خودرو + وزن نفرات و تجهیزات ) با کمک چند قطعه ی ساده از میل موجگیرهای موجود در بازار که مربوط به کامیون ها یا کشنده ها ( با عطف به تنشهای وارده ی احتمالی بیشتر به سیستم تعلیق نفربرها ) هستند استفاده نمود . متلاشی کننده ی مین ، بمب و بسته های انفجاری ذوالفقار دستگاه آزمایش نشتی ماسک ها در یکی از نمایشگاه های گذشته از مسئول مربوطه در مورد کارایی این مجموعه سوال شد و ایشان در جواب و نقل به مضمون اشاره به عمر مفید و مشخص ( سپس ترک خوردگی و ایجاد منفذ احتمالی ) قسمت های لاستیکی ماسک که وظیفه ی آب بندی و جلوگیری از ورود هوای سمی محیط را دارند ، کردند و اگر درست به خاطر داشته باشم این تست را برای ماسک هایی با عمر بیش تر از 2 سال لازم میدانستند . جلیقه ی ضدگلوله ی ( کمتر قابل تشخیص و احتمالا مقاوم در مقابل گلوله های عادی کالیبر 9 م م ) فشنگ های تولیدی صنایع شهدای مهام یزد ( توضیحات اولیه روی تابلو و تصاویر نزدیک مربوطه ) فشنگ باتومی طبق گفته ی عزیزان با استفاده از یک قطعه ی واسط میتوان از آن در سلاح های کالیبر بالاتر مانند سلاح های 40 میلیمتری بهره برد سلاح کمری لیزری

در این ویدیو، تغییرات نقشه اروپا از آغاز تا انتهای جنگ جهانی دوم نمایش داده شده است. خیلی فوق العاده بود. توصیه می کنم، این ویدیو را حتما تماشا کنید.

اون قسمت آنتن IFF یا همون سیستم تشخیص دوست و دشمن و دیتالینک رادار که بهش Secondary radar هم میگن برای مشاهده جزئیات بیشتر و کاربرد این دو سامانه لینک زیر بررسی کنید https://www.hensoldt.net/products/radar-iff-and-datalink/

مدل ماهواره بر سیمرغ رو قبل ساخته بودم .. این بار یکم جزئیات بهش اضافه کردم .. مدل سازی با استفاده از نرم افزار راینو Simorgh Missile 3d Model

بسم الله الرحمن الرحیم شرکت ساب تقریبا با حضور در تمام نمایشگاه های دفاعی اخیر پلاتفرم هایی از رادار های جدید سری AESA Giraffe به خصوص Giraffe 1X زمین و دریا پایه ارائه کرده .طرح هایی که نشان دهنده ویژگی های منحصر بفرد این رادار است : نسبت بالای کارایی به ابعاد وزن پایین 150 کیلوگرمی توان مصرفی کم 2.3 کیلو واتی عدم نیاز به خنک کننده Giraffe 1X از ماژول های فرستنده گیرنده گالیم نیترید Gallium Nitride (GaN) تشکیل شده است، که باعث می شود از نظر عملکرد رادار و خنک کنندگی نسبت به ماژول های فرستنده گیرنده (TRM) گالیم آرسنید (GaA) کارا تر باشد. قابلیت به کارگیری به منظور رادار نظارتی ، رادار ردیابی هدف در سیستم های پدافندی کوتاه برد یا انجام ماموریت کشف وهشدار (S&W) در سیستم های C-RAM سازگاری و لینک شوندگی بسیار بالا و استفاده از الگوریتم های پیشرفته تشخیص اهداف LSS . شرکت ساب همچنین چندین سال است که برای طراحی سازه محصولات خود با شرکت Eker Design (ED) همکاری میکند . در مورد رادار Giraffe 1X آنها نیاز به یک طرح با نمای مدرن و کم حجم برای بازاریابی محصول داشتند. (چپ) مدیران ساب در حال بازدید از طرح شرکت Eker Design (راست) ساخت رادار در کارخانه گونتربرگ ساب معرفی رادار در نمایشگاه ها دفاعی به همراه پایه تلسکوپی پلتفرم های پیشنهادی شرکت Saab شرکت ساب با ارائه مفهوم "آسمان امن ، زمین ایمن" (Safe sky - secure ground) به معرفی ماموریت دفاع هوایی متحرک برد کوتاه (MSHORADS) در سه پلتفرم زیر نمود : شرکت ساب اساساً Giraffe 1X را به عنوان رادار کنترل آتش (FCR) برای سیستم های پدافند هوایی برد کوتاه (SHORAD) و برد بسیار کوتاه (VSHORAD) در نظر گرفته است. این فروشنده سوئدی برای انهدام اهداف در سیستم VSHORAD از RBS-70 NG با برد 9 کیلومتر استفاده میکند.البته ساب با حضور در نمایشگاه هایی مثل Indo Defence 2016 ، FIDAE 2018 و Singapore Airshow 2018 به جهت بازاریابی بهتر از ادوات بومی کشور های استفاده کرده است . یکی از ویژگی های Giraffe 1X توانایی کشف اهداف بسیار کوچک در دره ها و عوارض است. این ویژگی میتواند در دفع حملات نامتقارن توسط گروه های تروریستی کمک کند و همچنین این قابلیت را دارد که تنها توسط یک کاربر اداره شود.بنابراین می توان آنها را بر روی موتورهای برفی یا ATV سوار کرد. ساب همچنین برای پروژه پدافند هوایی کوتاه برد نروژ ، طرح خود با بکارگیری زره پوش ها دوزیست BvS 10 و موشک های آشیانه‌یابی فروسرخ IRIS-T و رادار Giraffe 1X معرفی کرد: موشک آلمانی IRIS-T معادل AIM-9X Sidewinder شرکت Saab در بخش دریا بخصوص برای بخش امنیت دریایی ایالات متحده ، ازجمله عملیات امنیتی شناورها و گارد ساحلی سرمایه گذاری کرده است .به طور سنتی ، کشتی های گشت کوچک فقط از رادارهای کاوش سطح استفاده میکنند ،با ظهور پهپادها این شناورها نیز باید شروع به افزودن قابلیت های نظارت هوایی کنند. رادار Sea Giraffe 1X این توانایی را دارد که آگاهی موقعیتی را برای گشت های دریایی ، عملیات سطحی و عملیات ضد پهپادی افزایش دهد.هیچ چیز دیگری در بازار وجود ندارد که این مجموعه قابلیت ها را در یک بسته سبک وزن ارائه دهد(به نقل شرکت ساب). منابع : https://andrei-bt.livejournal.com/1195241.html https://www.snafu-solomon.com/2019/03/hey-usmc-need-compact-highly-mobile.html https://saab.com/land/ground-based-air-defence/air-defence-missile-systems/mshorad/ http://www.navyrecognition.com/index.php/newsb/defence-news/2016/march-2016-navy-naval-forces-defense-industry-technology-maritime-security-global-news/3743-saab-introduced-the-new-sea-giraffe-1x-3d-aesa-radar.html https://en.wikipedia.org/wiki/IRIS-T https://quwa.org/2017/09/21/saab-receives-giraffe-1x-aesa-radar-order-undisclosed-customer/ https://www.tu.no/artikler/slik-vil-saab-bidra-til-at-den-norske-haeren-kan-forsvare-seg-mot-luftangrep-for-forste-gang-siden-2004/395429 https://www.tu.no/artikler/bard-eker-lyktes-ikke-a-kjope-saab-na-designer-han-heller-radar-for-forsvarsselskapet-med-samme-navn/437276

با اين نكته كه خود برتر بيني و اپارتايد اسرائيلي ها دليل حذف اونها است

هر جنگی قطعا کلی درس و تجربه هم برای صهیونیستها و گنبد آهنین خواهد داشت و هم مقاومت. مقاومت به خاطر محدودیت شدید و نابرابری واضح و شبیه به شوخی باید با برخی تاکتیکها و اقدامات خلاقانه سعی کنه یک برابری نامتقارن نسبی ولو ایجاد کنه. برای زورازمایی با گنبد اهنین تا اینجا به نظر میرسه راهبرد حزب الله و حماس و جهاد متفاوت باید باشه با توجه به جبهات و داشته ها. در مورد غزه، ساخت تعداد زیادی راکت ارزان که طی روزهای اول شهرک های مجاور و نزدیک را هدف قرار بدند منجر به این خواهد شد که اولا یک خط انتقال اجباری برای انتقال ذخایر موشکی به انبارهای این شهرکها تشکیل بشه (با هزینه و ریسک و مسائل فنی خودش ) و بعد در مرحله بعد شاید انتقال باطری های بیشتر از نقاط دیگه و در ادامه به مرور ذخایر موجود صرف هدف قرار دادن این راکتهای ارزان بشه. قطعا هرگونه قطع حمایت از شهرکها یا کاهش رهگیری موجب خشم و حس تبعیض ( همین حالا هم وجود داره) میشه و وتخلیه کلی شهرکها هم که هزینه های خودش را خواهد داشت. راکت ارزان هر چند خطا خواهد داشت ولی چون اینجا کیفیت در راکتهای کوتاه برد فدای کمیت میشه درصد خطا به خاطر بعد مسافتی که راکت طی میکنه پایین تر هست در برابر راکتهای میانبرد که باید بیشتر در کیفیتشون دقت بشه چون خطا در این راکتها یعنی هدر رفت سرمایه اندک. در مرحله بعد که مقاومت احساس کرد حتی یک تعلل در تامین موشک ها ایجاد شده میتونه روی بیاره به موشک های دقیق تر و با حجم سر جنگی بیشتر. موشک بدر-3 جهاد که در این جنگ رونمایی شد اگر اشتباه نکنم یک سر جنگی 250 کیلویی داشت که خب بسیار مخرب هست.

ظاهرا با آتش بس طرفین این نبرد محدود هم با پیروزی قاطع جوانان فلسطینی و خفت و خواری نتانیابو (تنها دو روز پس از صدور این دستور) به پایان رسید: https://ir.sputniknews.com/world/201905054723535-نتانیاهو-حمله-غزه/ نبرد به نبرد و جنگ به جنگ اسراییل ضعیفتر میشه و این جوانان مقاومت هستند که دست برتر را دارند.

بخش بیست و هفتم :   هجوم دشمن به منطقه حاج عمران:   از آنجا که براساس شواهد به دست آمده در ارديبهشت ماه سال 1365، دشمن خود را براي حمله در منطقه حاج عمران آماده مي کرد، نيروهاي خودي، تدابير پيش گيرانه اي را در اين منطقه، که توسط تيپ 4 جمعی لشکر 64 ارومیه پدافند مي شد، انجام دادند.   بدين صورت که تيپ شهيد بروجردي، تيپ ويژه شهدا و چند گردان جندالله، از يگان هاي سپاه، مأمور تقويت اين منطقه شدند. با این حال ، دشمن از نخستين دقيقه هاي روز بامداد 1365/2/24، آتش تهيه سنگيني را روي ارتفاعات شهيد صدر، تپه شهدا، ارتفاع 2519 ، کدو و سرسول اجرا و در ساعت 5 بامداد، هجوم خود را آغاز کرد.   با وجود آتش سنگين و فشار زياد نيروهاي دشمن، استقامت بي نظير نيروهاي مستقر در خط، افزون بر اينکه مانع از نفوذ گسترده دشمن در نخستين ساعتهاي درگيري شد، تلفات زيادي را نيز به دشمن وارد آورد. اما دشمن با اجراي آتش سنگين توپخانه / تانک  و وارد کردن نيرو و پشتيباني از طريق بالگرد و هلي برن نيرو مي کوشيد عمليات را ادامه دهد و به رغم تلفات وارد شده، منطقه مورد نظر را تصرف کند؛ از اين رو، با وجود آنکه تنها در دو روز نخست عمليات، در اثر اجراي آتش خودي 17 فروند بالگرد  حامل نيرو و امکانات دشمن سقوط کرد، اما عراق همچنان، به ادامه تک و تقويت نيروهايش پافشاري مي کرد و در نهايت، در روز نخست، دشمن موفق به تصرف ارتفاعات 2435 (شهيد صدر) و 2519 (گردمند) شد. به دنبال تصرف اين دو ارتفاع ، طبیعی بود که قرارگاه نجف اقدامات متعددي را براي بازپسگيري آنها انجام دهد .   بنابراین در نخستين ساعتهاي بامداد روز 1365/2/25 ، (شب  دوم عمليات)، تيپ شهدا روي ارتفاع 2519 و تيپ شهيد بروجردي روي ارتفاع شهيد صدر وارد عمل شد و علیرغم تحمل تحميل تلفات و ضايعات سنگين به دشمن، نتوانست ارتفاعات مزبور را باز پس بگيرد. تلاش براي بازپسگيري اين ارتفاعات شب بعد نيز تکرار شد. در اين شب، تيپ شهيد بروجردي که ديگر نيروي رزمي در اختيار نداشت، بار ديگر با به کار گرفتن گردان جندالله خوي در ساعت 2:55 بامداد روز 1365/2/26، با هدف تصرف ارتفاع شهيد صدر وارد عمل شد. اين نيروها که با آتش توپخانه و تانک پشتيباني مي شدند، حدود بيست دقيقه پس از آغاز عمليات موفق شد ارتفاع شهيد صدر را تصرف کند، اما آتش شديد دشمن، نرسيدن مهمات کافي، نرسيدن نيروي کمکي و روشن شدن هوا ، باعث شد تا یگانهای سپاه نتوانند روي اين ارتفاع دوام بياورند و مواضع خود را تثبيت کنند؛ بنابراين، در ساعت 4:30، اعلام شد که نيروهاي خودي مواضع تصرف شده را به سمت عقب ترک کنند.   پس از اين اقدام، تيپ شهدا مأمور تصرف ارتفاع 2519 شد. بدين ترتيب، قائم مقام اين تيپ با جمع آوري باقي مانده نيروهاي بسيجي و کادرهاي ستادي خود، يک گردان تشکيل داد (که عصاره نهايي اين تيپ بود) و در ساعت 1:30بامداد روز 1365/2/29، با هدف تصرف ارتفاع 2519   از دو محور وارد عمل شد. در آغاز، نيروها با موفقيت پيشروي کردند.   این نیروها در محور راست، هفتاد نفر و در محور چپ، چهل نفر از نيروهاي دشمن را به اسارت خود در آوردند و در ادامه عمليات، تلاش زيادي براي الحاق دو محور و در نتيجه، تصرف ارتفاع 2519، صورت گرفت، اما در اثر روشن شدن هوا و آتش شديد دشمن نيروهاي عمل کننده موفق به الحاق نشدند و عمليات ناموفق ماند. در اين عمليات، يک گردان از تيپ 57 ابوالفضل(ع) که در احتياط نزديک بود، بنا به نياز، وارد عمل شد، اما براثر آتش سنگين توپخانه دشمن، ضرباتي بر آن وارد آمد و فرمانده اين گردان به همراه سه فرمانده گروهان آن به شهادت رسيدند. در اين مرحله از عمليات، به رغم عدم دست يابي به هدف، نيروهاي خودي توانستند تلفات سنگيني را به دشمن وارد آورند و فرمانده تيپ 433 پياده همراه با تعداد زيادي از نيروهاي عراقي کشته شدند و بيش از صد نفر از نيروهاي دشمن به اسارت در آمدند.       یکی از نقاط قوت ارتش عراق در جریان اجرای استراتژی دفاع متحرک ، یگان های توپخانه این نیرو بشمار می آمدند .     پس از اينکه تيپ شهدا طي دوبار عمليات، نتوانست ارتفاع 2519 را پس بگيرد، تيپ 57 ابوالفضل(ع) مأمور اين کار شد. اين تيپ از حدود نيمه شب  1365/2/29 ، از سه محور به ارتفاع 2519 حمله نمود و با موفقيتهايي که به دست آورد، توانست خود را به هدف نزديک کند، اما آتش سنگين توپخانه تلفات زيادي به نيروهاي عمل کننده وارد آورد و آتش يکي از تيربارهاي دشمن مانع از الحاق محورها شد.   تلاش رزمندگان براي انهدام تير بارها نیز به موفقيت نرسيدو در نتيجه، با روشن شدن هوا فرماندهي تيپ 57 به نيروها دستور داد که به مواضع قبلي خود برگردند. در روز 1365/3/1، در حالي که تيپ 57 آماده مي شد تا با اتکا به استقرار نيروهاي خودي روي تپه شهدا به ارتفاع شهيد صدر حمله کند، ناگهان، در ساعت 05:6 صبح، خبر رخنه دشمن برروي تپه شهدا گزارش شد و به دنبال آن مشخص گرديد که نيروهاي خودي (شامل برادران ارتش و سپاه) پس از 9 روز مقاومت ايثارگرانه بي نظير به اجبار، تپه شهدا را تخليه و به عقب بازگشته اند.     نقشه عملیاتی منطقه حاج عمران   ارتفاعات و خطوط تماس یگان های ایرانی و عراقی   اما آزاد سازي ارتفاع شهيد صدر با پاتک دشمن و استقرار نيروهاي دشمن روي تپه شهدا راه کار آزادسازي ارتفاع شهيد صدر مشکل تر نمود. با وجود اين، تيپ 57 در ساعت 2 بامداد روز 1365/3/2، عمليات خود را براي باز پسگيري اين ارتفاع آغاز کرد و پس از پانزده ساعت فعاليت، اعلام کرد که مواضع دشمن سقوط کرده و ارتفاع شهيد صدر به تصرف نيروهاي خودي درآمده است.   در اين حمله، بيش از هشتصد نفر از قواي دشمن کشته و زخمي و 34 نفر اسير شدند، اما بيش از دو ساعت از آزادسازي اين ارتفاع مهم نگذشته بود که نيروهاي دشمن با پشتيباني آتش شديد توپخانه، فشار بر نيروهاي خودي را شدت بخشيدند و مقاومت رزمندگان براي حفظ ارتفاع شهيد صدر با ادامه و تشديد آتش سنگين و متمرکز دشمن شکسته شد و نيروهاي خودي در ساعت 14 به اجبار، از اين ارتفاع پايين آمدند که بلافاصله، نيروهاي دشمن روي آن مستقر شدند .   در مجموع، طي ده روز درگيري در منطقه حاج عمران، نيروهاي خودي به دليل آمادگي قبلي و با استقامت و مقاومت بي نظير و تحمل ضايعات موفق شدند از نفوذ گسترده نيروهاي دشمن و تسلط کامل آنها بر منطقه، جلوگيري کنند و تلفات سنگيني را به دشمن وارد کنند. دشمن نيز با استفاده از آتش سنگين، به کار گرفتن تعداد زيادي بالگرد  براي رساندن نيرو و امکانات و به کارگيري حجم گسترده آنها توانست ارتفاعات 2435 (شهيد صدر)، 2519 و تپه شهدا را تصرف کند.   طي اين مدت، افزون بر نیروهایی که پيش از هجوم دشمن در منطقه مستقر بودند، تيپ 57 ابوالفضل، تيپ قدس و چند گردان جندالله سپاه و چند گردان از تيپ 3 لشکر 64 ارتش نيز براي تقويت به منطقه وارد شدند و به مقابله با دشمن پرداختند. طبق آمارهاي ده روز نخست عمليات، از برادران سپاه دست کم، 281 نفر شهيد و 352 نفر مفقود الاثر و از برادران ارتش 153 نفر شهيد و 150 نفر مفقود الاثر شدند که مفقود الاثرها غالبا، شهيدان به جا مانده بودند.   در اين هجوم، دشمن حدود 26 گردان پياده و امکانات بسيار زيادي را به کار گرفت و طبق برآوردها حدود، سه هزار نفر تلفات داشت. در اين منطقه، برخلاف موارد قبلي بين ارتش و سپاه هماهنگي بسيار خوبي وجود داشت و نيروهاي ادغامي آنها در خطوط پدافندي به خوبي عمل کردند. تلاش هاي تيپ 4 لشکر 64 ارتش در اين درگيري ها چشم گير بود و آنها پابه پاي نيروهاي سپاه در مقابل هجوم دشمن مقاومت کردند.   ادامه دارد ...........

واقعا با ان شلیک افتضاح سامانه مرصاد به پهباد اسراییلی جای خالی عقاب بیشتر حس میشه. امیدواریم زودتر عملیاتی بشه. البته ایرادی به سامانه مرصاد نیست چون این سامانه یک سامانه ارتفاع پست نیست. فکر میکنم پهباد تا حداکثر دو کیلومتری سامانه جلو امده بود. اگر مسلح بود میتوانست به سامانه شلیک کند. من ماندم چرا فیلم این شکار را پخش کردند. ایران سامانه هایی مثل سوم و پانزدهم خرداد و باور و عقاب رو ساخته یا قراره رو نمایی بشه. ولی اینکه به تعداد کافی از اینها ساخته بشه و جایگزین سامانه های قدیمی بخصوص در نقاط حساس بشه فکر میکنم چند سال دیگه یا بیشتر زمان لازم است. تا ان موقع در نقاطی دچار مشکل هستیم.

چالش های قدیمی،راهبرد های تازه اصل پیروی از ساختار from must follow function بخش اول: پس از سال ها انتظار و حدس و گمان بالاخره در مرداد سال 1398 سامانه پدافندی باور 373 رونمایی شد با به شکلی عجیب و در حد یک آتشبار! ولی همین رونمایی هم به بسیاری از شک و تردید ها در مورد رادار درگیری و رادار رهگیری، هات لانچ یا کلد لانچ بودن سامانه، برد موشک صیاد4 و دیگر ابهامات پاسخ داد ولی سوالات بیشتری را در مورد نقش رادار معراج4 و ... ایجاد کرد. هر چند بنده نه قصد انتقاد دارم و نه اطلاعات کافی جهت ابهام زدایی فقط امیدوارم از ان پیشنهاد های بنده مفید واقع گردد. پیشنهاد اول-clam shell در جنگ خلیج فارس، جنگ کوزوو، حمله ائتلاف به لیبی، دست بلند نیروهای هجومی استفاده گسترده از موشک های کروز در حمله به اهداف راهبردی بوده و است. از اینرو شوروی/روسیه جهت سرچ افق و شناسایی اهداف در ارتفاع پست رادار clam shell (5n66/76n6) را طراحی کرد. این رادار به دلیل اینکه بر روی ستون هایی به ارتفاع 23 متر تا 37 متری قرار دارد که توانایی شناسایی اهدافی که پست می آمدند را بهتر از دیگر رادار های شوروی داشت به شکلی که نیاز به رادار های هوابرد را تا حد زیادی جبران کرده است. ایران هم میتواند جهت نظارت بهتر میتواند رادار درگیری و رادار رهگیری سامانه باور 373 را رور برج های روسی (40V6/40V6m) با ارتفاع بیست و سه متری و (40V6MD) سی و هفت متری مسقر کند یا نمونه داخلی آن ها بسازد.

این شکست غافل گیر کننده امریکا در منطقه حتی اگر اتفاق بیافته در واقع پیروزی اولیه مانند پرل هاربر و بارباروسا خواهد بود یعنی ضربه اولیه به حریفی که اون را از پا نخواهد انداخت چرا چون این حریف 40 برابر اقتصاد بزرگتر ، 4 برابر جمعیت بیشتر و سازنده بزرگترین تکنولوژی های نظامیست ، همپیمان نظامی برترین دولت های اقتصادی و نظامی بعد از خودش هست و اقتصادی داره که از جنگ های بزرگ تغذیه می کنه و این در جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد که اقتصاد راکت امریکا شکوفا شد در مورد اسرائیل امنیتش به خطر می افته ولی موجودیتش نه فکر نکنم تعداد رزمندگان حزبالله و حماس بیشتر از 50 هزار نفر با سلاح سبک باشه در مقابل 700 جنگنده ، 10 هزار تانک و نفربر ، 200 هزار سرباز و .... حالا که امریکا بزرگترین تولید کننده نفته و اقتصاد دنیا فلج بشه به نفع امریکاست یه دوستی در مورد شکست امریکا در ویتنام و عراق و افغانستان سخن گفتند از نگاه دیگری به این قضیه بپردازیم شاید یه جورایی پیروز بوده در مورد جنگ ویتنام این جنگ بین ویتنام شمالی و جنوبی بوده و ویت کنگ ها از ویتنام شمالی سرازیر می شدند در جنوب و ویتنام شمال تمام قد از نظر تسلیحات و لجستیک از این ها پشتیبانی می کرده تنها راه حل این قضیه تصرف ویتنام شمالی بوده ولی این گسترش جنگ امریکا را در مقابل ارتش غول پیکر چین قرار می داد که همپیمان ویتنام شمالی بود و ویتنام جنوبی ارزش چنین کاری نداشت چون نه منابع و نه موقعیت و نفت و گازی نداشت که خود را در این مهلکه قرار بدهد و در ادامه برای اینکه راه حل سیاسی برای این قضیه پیدا کند در دهه 70 بمباران خرد کننده ای را بر علیه ویتنام شمالی اغاز می کنه تا ویتنام شمالی را متعهد به آتش بس و عدم تجاوز به ویتنام جنوبی در صورت خروج امریکا بکنه و این کار نتیجه داد و ویتنام شمالی این قرارداد را امضاء کرد ولی بعد از دو سال از خروج امریکا ویتنام شمالی این قرارداد را نقض و به ویتنام جنوبی حمله می کند و امریکا به خاطر رابطه با چین که به تازگی گرم شده بود و برای شکاف انداختن در رابطه چین و شوروی از نقض قرار داد چشمپوشی کرد در مورد افغانستان و عراق امریکا دو رژیم را سرنگون کرده و چندین ساله که در عراق و افغانستان حضور داره اگر جنگ را برای پیشبرد اهداف سیاسی امریکا در نظر بگیریم امریکا موفقیت سیاسی داشته حتی اگر این جنگ ها تلفات و خسارت نظامی داشته