انجمن بزرگ میلیتاری

بسم ا... . سلام علیکم فیلم تست ، در حدود 22 ثانیه هست PAKISTAN TESTS RA’AD-II AIR-LAUNCHED CRUISE MISSILE ظاهرا ماموریت اولیه این موشک کروز ، حمل کلاهک هسته ای هست . چیزی که رصد شده ، ادعای پاکستانی ها در مجهز بودن این سامانه تسلیحاتی به سیستم های ناوبری برای انهدام دقیق اهداف هست والا ما هم مثل شما منتظریم بلکه خبری بشود ...

https://www.aparat.com/v/4ve5p

بسم ا.... در سالهای اخیر ، ساختار و مدیریت نیروی هوایی ارتش ، مورد نقدهای بسیار سختی قرار گرفت ، ولی دور از انصاف است که گوشه ای از زحمات این عزیزان در حفظ توان فعلی نیروی هوایی به نمایش گذاشته نشود

تست موشک کروز هواپرتاب رعد-2 توسط نیروی هوایی پاکستان 8 فوریه 2020 . نیروی هوایی پاکستان براساس اطلاعات منتشرشده از سوی آژانس خبری این کشور ، موشک کروز هواپرتاب خود با قابلیت حمل سرجنگی هسته ای را با موفقیت آزمایش نموده است . تست موفقیت آمیز این موشک ، به نیروی هوایی این کشور اجازه می دهد ، اهداف مورد نظر را در بردی 600 کیلومتری با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد . این موشک برای اولین بار در 23 مارس 2017 در جریان یک رژه بزرگ نظامی به نمایش گذاشته شد و قابلیت شلیک از روی جتهای رزمی میراژ-3 ، اف-16 و jf-17 را نیز خواهد داشت . با این وصف ، درصورتی که نیروی هوایی پاکستان قصد انجام حملات دقیق غیر هسته ای را با این موشک داشته باشد ، احتمالا" نسخه دو کابینه jf-17 بااستقرار افسر سیستم های تسلیحاتی مطلوب ترین گزینه برای ارتش این کشور خواهد بود . به اعتقاد ناظران نظامی ، تحویل این موشک به ارتش پاکستان ، قابلیتهای گسترده ای به نیروی هوایی این کشور برای انهدام اهداف در زمین و دریا ، خواهد داد . پی نوشت : ارتش پاکستان بعنوان یک قدرت موشکی تثبیت شده در جنوب آسیا ، بسرعت در حال افزایش قابلیتهای آفندی هوایی خود برای اجرای حملات دقیق است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ

بسم ا... بعد از m-1130 ، نوبت شینوک های ارتش ایالات متحده در عراق شد

حالا به برد موشک کاری ندارم ، بالاخره پایه کج این افسانه ها را در غیاب همت داخلی برای ثبت واقعیت ، اینها گذاشتند و باید اصلاح بشود ولی تا جایی که یادم هست و اگر درست بخاطر بیاورم جناب مسبوق ( بعنوان افسر رهگیری راداری ) و خلبان جلو ( جناب عادلی ) در یکمصاحبه این را بیان کرده بودند . منطقی هم به نظر می رسد ، چون خطر موشکهای آکرید عراقی با برد 30-60 کیلومتر ، برای اف-4 های ما که خطرآفرین بود و منجربه ساقط شدن یکی از فانتوم ها شد ، طبعا" برای اینکه در برد موشکهای عراقی قرار نگیرند ، ازیک فاصله ایمن ( تا جایی که خاطرم هست ، 90 کیلومتر ) فینیکس را شلیک می کردند. ضمن اینکه ذخیره موشکهای فینیکس ما مشخص بود و با توجه به طولانی شدن جنگ ، شلیک بدون حساب و کتاب فینیکس بدون اینکه از اصابت آن اطمینان حاصل بشود ، یک مقداری دور از منطق نظامی بود .

تغییر در استراتژی نیروی دریایی روسیه تسلیح آدمیرال کوزنتسف به موشکهای فراصوت ضد کشتی Zircon و ایجاد پتانسیل برای تبدیل شدن به قاتل حامل های هواپیمابر بخش نخست در میانه دهه هشتاد میلادی ( 1985 ) صنایع نظامی دریایی اتحاد شوروی ، به سفارش نیروی دریایی ارتش سرخ، شناور رزمی آدمیرال کوزنتسف را بعنوان لبه آفندی نیروی دریایی این کشور برای ابتدای دهه نود میلادی ، طراحی و در خط تولید قرار داد . درآن زمان ، تصور این بود که عملیاتی شدن این حامل رزمی ، شکاف عمیق میان حامل های سبکتر کلاس کیف که در قالب یک آرایش سنگین تسلیحاتی ، به یک زرادخانه از موشکهای کروز و همچنین سامانه های سطح به سطح مسلح شده و جتهای رزمی مستقر درآن ، تنها بعنوان یک عامل ثانویه ، می بایست مورد استفاده قرار گیرند ، را جبران نموده وبه جای آن ، ابر حامل های هواپیمابر کلاس اولیانوفسک به مانند حامل های کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالات متحده ، بصورت اختصاصی و بدون سیستم های تسلیحاتی اضافی ، تنها ماموریت حمل جنگنده ها را بر عهده گیرند . کلاس کیف با این وصف ، آنچه که حامل های کلاس کوزنتسف را به یک نمونه جالب تبدیل نمود ، ترکیب قدرت هوایی مستقر در دریا با زرادخانه موشکی قابل توجه موجود درآن بود . جنگنده های حامل این شناور ، قابلیت پرواز از سکوی پرش اسکی مانند آن را داشتند که درمقایسه با جتهای عمود پرواز مستقر درآن ( یاک – 38 ) عملکرد بهتری را علیرغم محدودیتهای وزنی به نمایش می گذاشت ، هر چند ، کیفیت استفاده از منجنیق های بخار هنوز بصورت بی همتایی ، در شناورهای رزمی ادامه داشت . یاک – 38 ( کد ناتو : فورجر ) با این وصف ، سامانه های موشکی مستقر بر شناورهای کلاس کوزنتسف بدلیل طراحی قابل ملاحضه و وجود فضای بیشتر نسبت به شناورهای کلاس کیف ، باعث شده بود تا پتانسیل انهدام شناورهای رزمی دشمن در بردهای غیرقابل باوری ، در اختیار نیروی دریای روسیه قرار گیرد . اما فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اکتبر 1990 ، بدان معنا بود که نیروی دریایی روسیه ، تا اطلاع ثانوی ، تنها یک فروند از شناورهای کلاس کوزنتسف را در خدمت خواهد داشت . علاوه براین ، بدلیل کمبود شدید بودجه ای ، نیروی دریایی از عملیاتی نگاه داشتن 4 فروند حامل کلاس کیف عاجز شده و برنامه تولید کلاس اولیانوفسک نیز بطور کامل لغو گردید . اما بدلایل مشخص ، ارتش این کشور در طول دو دهه گذشته به انحاء مختلف ، در تلاش بود تا تنها شناور کلاس کوزنتسف را بطور دائم در حال عملیاتی قرار دهد ولی کمبودهای بودجه ای ، مانع از توسعه کامل جنگنده های جدید ، سامانه های پیشران پیشرفته تر و زیرسیستم هایی که می بایست جایگزین سامانه های قدیمی تر گردد ، شد . وضعیت نیروی دریایی این کشور تا جایی دچار بحران شد که خدمه توانایی نگهداری مستمر پیشران این شناور که بسیار مستعد نقص فنی بود ، را نداشتند و حتی پس از بروز بحران سوریه و اعزام این شناور به مدیترانه ( سال 2016 ) نیروی دریایی روسیه مجبور شد ، جنگنده های حامل این شناور را برای اجرای عملیات رزمی ، به پایگاه های زمینی منتقل نماید . از سویی دیگر ، اگر چه قابلیتهای رزمی جتهای MIG-29K و SU-33 شگفت انگیز به نظر می رسید ، اما عملکرد این حامل شناور ، در مقایسه با همتایان آمریکایی و حتی چینی خود ، به شکل قابل ملاحضه ای پایین تر نشان می داد . مضاف براین ، نمایش ضعیف اسکادران های این حامل رزمی ، قدیمی شدن سامانه های موشکی نصب شده روی این کشتی جنگی نیز موجبات غافلگیری فرماندهان روسی را فراهم آورد . در نتیجه ، کوزنتسف بدلایلی که ذکرآن رفت ، از یک حامل هواپیمابر مسلح به موشکهای کروز ، به یک شناور با پتانسیل بسیار محدود شده رزمی تبدیل گردید . مجموع این موارد باعث شد تا آدمیرال کوزنتسف به مرز بازنشستگی از حضور در خط مقدم نبرد نزدیک شده و احتمالا به یک ناو آموزشی برای نیروی دریایی روسیه تا زمان ورود شناورهای جدید ، تبدیل گردد . با این حال ، برخی ناظران معتققدند که روسها درصددند تا با احیای برخی قابلیتهای این شناور ، ازآن بعنوان یک سکوی موشکی برای پشتیبانی از ناوگان خط مقدم دریایی این کشور ، استفاده نمایند . بدین معنی که برخلاف پیش بینی های صورت گرفته برای جایگزینی سوخو-35 های جدید به جای سوخو-33 های فعلی ، سرمایه گذاری احتمالی بر روی ارتقاء سامانه های الکترونیک و پیشران این حامل متمرکز گردد . اما این تغییرات ، درصورتی که نیروی دریایی این کشور مجددا" تصمیم به اعزام کوزنتسف به خط مقدم نبرد را داشته باشد ، کافی نخواهد بود . اما با فناوری های جدیدی که قرار است به این شناور اضافه شود ، این مساله قابل پیش بینی است که پتانسیل رزمی آدمیرال کوزنتسف به یک کشتی جنگی مهلک ، با یک جهش ، به سطح قابل قبولی خواهد رسید . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... البته یک نکته بسیار ظریف این وسط هست ، به گفته یکی از این عزیزان ، علت عدم شلیک در چنین بردی (150 کیلومتر ) ، محدودیت موشکهای فینیکس در دسترس و همچنین شلیک در نزدیکترین برد امکان پذیر به منظور افزایش ضریب اطمینان انهدام هدف بود . با تمام این اوصاف ، شلیکهای تامکتهای نیروی هوایی ایران در جنگ بعنوان یک رکورد ، دست نیافتنی هست ، چون کاربر اصلی این هواگرد رزمی ، همه تامکتهای خودش را بازنشسته کرده ...

بسم ا... اول باید ببینیم که اصولا " ایگل در چه شرایطی متولد شد سال 1967 ، نیروی هوایی ارتش سرخ دو نمونه جدید از جتهای رزمی خودش را به دنیا معرفی کرد ، یکی میگ-23 و دومی میگ-25 . تاآن زمان جنگنده خط مقدم نیروی هوایی و دریایی ، جت افسانه ای اف-4 بود که بدلایل مختلفی ، قابلیت ایجاد برتری هوایی محلی ( local air superiority) بر فراز منطقه نبرد را جلوی جتهای جدید روسی نداشت ( بخصوص در برابر فاکس بت ) با توجه به اینکه در آن زمان نیروی هوایی و دریایی جداگانه نیازمندی خودشون را اعلام می کردند ، نیروی هوایی برای کسب برتری هوایی از بین پیشنهاداتی که شده بود ، طرح مک دانل را قبول کرد ( شاید به این دلیل که خاطره خوبی از فانتوم به جا گذاشته شده بود که محصول همین شرکت بود . ) اصل تئوری پایه نیروی هوایی این بود که هر طرفی در جنگ آینده بتواند برتری هوایی را به نفع خودش بر گرداند ، 50درصد پیروزی را بدست آورده . در حوزه فنی هم تجربه کار با جتهای تک موتوره اف-105 در ویتنام نشان داد که چقدر یک هواگرد دو موتوره می تواند ضریب بقاء را در صحنه نبرد هوایی ( چه بر اثر اصابت موشک دشمن یا نقص فنی یکی از موتورها ) را افزایش بدهد . در مجموع تجربه فانتوم ، نیروی هوایی را برد بسمت ایگل و حداقل تا الان اثبات شده که حرکت درستی بوده این انتخاب . چون پیکربندی ایگل ، بخوبی ( تا جایی که اطلاع دارم ) ارتقاء ها و بروزرسانی ها را به نمایش گذاشته در خصوص تامکت هم که خوب دیگر کامل مشخص هست ، نیروی دریایی به هواگردی نیاز داشت تا نقش دفاع از ناوگان را فراتر از قابلیتهای اف-4 به نمایش بگذارد ، طرح های مختلفی هم از طرف شرکتهایی مثل نورث آمریکن راک ول ، ال تی وی ، جنرال داینامیکس ، مک دانل و گرومن ارائه شد که درنهایت با سرمایه گذاری دقیقه 90 ایران ، طرح گرومن انتخاب شد که مثل نیازمندی نیروی هوایی ، یک هواگرد دو موتوره بود که می بایست از ناوگان در برابر سیل موشکهای کروز ضد کشتی و بمب افکن های روسی حامل آن ، دفاع کند . سلاح اصلی اش هم موشکهای فینیکس بودند . فلسفه نیروی دریایی برای انتخاب تامکت این بود که ناوگروه های هواپیمابر ( CBG) قابلیت دفاع از خودشون را باسامانه ای نصب شده روی حامل های شناور دارند ولی اتکاء روی این مساله به معنای تمرکز روی یک سیستم دفاعی واکنشی ( منتظر بودن برای حمله دشمن / شلیک موشک کروز ضد کشتی ) شده و تمام شبکه دفاعی به برد این سامانه ها نیازمند میشد ( یعنی اگر زمانی روسها موفق میشدند فراتر از برد این سامانه های دفاعی ، موشکهای خودشون را شلیک کنند ، ان وقت درصد خطر برای ناوگروه بیشتر میشد ) اما وجود یک ناوگان هوایی به منظور ایجاد یک چتر دفاعی مستقل از سامانه های دفاعی نصب شده روی ناو باعث میشد تا زمان واکنش و همچنین ضریب هوشیاری برای دفاع در برابر تهدید افزایش پیدا کند . به همین دلیل تامکت از بطن همین نیازمندی بیرون آمد و متولد شد . در خصوص انتخاب تامکت توسط نیروی هوایی ایران ، جدای ملاحضات سیاسی ،و حاشیه ای .، این را باید در نظر داشت که نیروی هوایی ایران بعنوان یکی از مهمترین شاخه های ارتش ، می بایست همزمان با دوتهدید بزرگ (شوروی ) و کوچک ( عراق ) روبرو میشد ، به همین دلیل برای دور نگه داشتن هر دو نیروی هوایی متخاصم در زمان بحران از زیر ساختهای نظامی در زمین به یک سکوی هوایی مسلح به مهمات دوربرد نیاز بود که درآن زمان ،تامکت واجد این شرایط بود . و صد البته تاریخ نشان داد که انتخاب بسیار درستی هم بود . البته داستان این دو فقره طرح ، طولانی تر از این 4 خط هست ولی اینکه چرا ایران تامکت را انتخاب کرد ، دلایل مختلف فنی ، نظامی و حاشیه ای و در نهایت زرنگی شرکت سازنده در زمان معرفی این دو محصول به شاه ایران را شامل میشود که درزمان خودش میشود روی ان بحث کرد .

سمت راست : شلترهای سخت سازی پایگاه هوایی علی السالم و سمت چپ شلترهای پایگاه هوایی علی الجابر این( HAS ( Hardened aircraft shelter نگون بخت در جریان عملیات طوفان صحرا با سرجنگی BLU-109 B بدین شکل درآمدند . از 594 شلتر مستحکم سازی شده عراقی در عملیات طوفان صحرا ، 375 فقره با سر جنگی 2000 پاوندی فوق منهدم شد . برای بررسی ساختار ، این فقره را پیدا شد با این عنوان : Nonlinear Dynamic Finite Element Analysis of Hardened Aircraft Shelter Subjected To Blast Load

بسم ا... برای مقایسه سمت راست :آشیانه بتونی 2020 (سر جنگی موشک بالستیک ) سمت چپ : آشیانه بتونی : 1982 ( مهمات مارک-82 یا 84) البته زاویه عکس نخست عمود بر میدان دید هست و نمیشود کامل قضاوت کرد ولی تصویر سمت چپ ، تخریب مهمات هواپرتاب را روی آشیانه مستحکم سازی شده عراقی بوضوح مشخص کرده حالا فرض کنید مهمات مورد استفاده در تصویر سمت چپ ، مهمات هدایت دقیق ( به جای مهمات آهنی سقوط آزاد متعارف ) می بود ، درصد تخریب قطعا" متفاوت از این عکس قابل ارزیابی هست پی نوشت : هر دو عکس متعلق به عراق هست

ماجرای قدرت موشکی ایران - مستند «داستان اقتدار»

انقلاب در طراحی حامل های رزمی خطر پذیری نیروی دریایی روسیه در پذیرش طرح یک حامل کاتاماران هواپیمابر براساس اطلاعات منتشرشده از سوی وزارت دفاع روسیه ، در حالی که نیروی دریایی این کشور همچنان مشغول بررسی تولید دو حامل هواپیمابر سبک در کلاس وزنی 22000 تن است که برنامه ساخت آن می بایست از سال 2020 آغاز شود ، در نظر دارد تا یک بر نامه جاه طلبانه در کلاس وزنی 100000 تن را نیز همزمان دنبال نماید که می بایست بخشی از نیازهای نیروی دریایی این کشور را در حوزه ابرحامل های هواپیمابر تامین نماید . سخنگوی مرکز تحقیقاتی کریلف که نقش بسیار مهمی در توسعه ایده اولیه این طرح بر عهده دارد معتقد است که این پروژه که طراحی کاملا" متمایزی با شناورهای رزمی پیش از خود دارد ، یک نیمه کاتاماران بشمار می رود که بخشی از بدنه آن در زمان حرکت ، زیرآب قرار گرفته و برای گسترش قابلیتهای رزمی در نظر گرفته شده برای آن ، از دو عرشه پروازی جدا که توسط پیکربندی خاص به یکدیگر متصل میشوند ، تشکیل شده است . این طراحی، از پتانسیل بسیار گسترده ای برای حمل تعداد بیشتری هواگرد رزمی برخوردار بوده و به نیروی دریایی اجازه می دهد تا با سرمایه گذاری روی یک حامل در کلاس وزنی متوسط ، قدرت هوایی بیشتر را در دریا بخدمت گیردبه اعتقاد ناظران نظامی ، حامل جدید روسی با تناژجابه جایی بین 40000 تا 45000 تن می تواند 60 روز مستمر در دریا به عملیات رزمی مبادرت ورزند ، در حالی همزمان گونه متفاوتی از این شناور در کلاس وزنی 80000 تن نیز برای اجرای عملیات فراقاره ای نیز به نیروی دریایی روسیه پیشنهاد شده است . با توجه به این مساله و جذابیت پنهان گسترش توان دریایی ، احتمالا" روسیه قصد دارد تا به موازات برنامه کاتامارن فوق ، برنامه تولید حامل های میان وزن هواپیمابر و بالگردبر را نیز دنبال نماید . با این حال ، درصورت به سرانجام رسیدن این طراحی ، احتمالا" بیش از 30 فروند هواگرد رزمی شامل هواگردهای پیش اخطار ، جتهای جنگنده بر روی آن مستقر خواهند شد ، هر چند نوع این جنگنده ها هنوز مشخص نشده است . . در حال حاضر ، ارتش روسیه گونه ناونشین جتهای سنگین سوخو-27 و میگ-29 و همچنین جتهای میان وزن SU-33 و MIG-29K را در اختیار دارد ، با این وصف ، پیشنهاداتی مبنی بر توسعه هواگردهای پیشرفته تری نظیر SU-57 ، MIG-35 و حتی پروژه عمود پرواز ناکام YAK-141 نیز برای مسلح سازی این حامل شناور وجود دارد . به ترتیب از راست : میگ-29 کا ، یاک-141 و سوخو-33 در حوزه قابلیتهای دفاع از خود نیز ، این کاتاماران هواپیمابر می تواند به سامانه های دفاع هوایی Pantsir-ME ، حسگرهای پیشرفته ، سامانه های جنگ الکترونیک مدرن و تسلیحات ضد زیردریایی نوین مجهز گردد . با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا این حامل جدید از سکوی پرش کلاسیک روسی استفاده می کند یا اینکه منجنیق الکترومغناطیسی که جدیدا" توسط این کشور در دست توسعه قرار گرفته ، به این طرح افزوده خواهد شد . سامانه های دفاع هوایی Pantsir-ME با این وصف ، طراحی این حامل بصورت کاتاماران ، خطرات قابل ملاحضه ای را نیز بدنبال خواهد داشت ، بدین معنی که پایداری کمتری در آبهای مواج داشته و این عملیات رزمی در همه گونه شرایط آب و هوایی را محدود خواهد نمود ، بااین وصف ، طرح فوق برای خنثی سازی تهدیدات در نزدیکی سواحل روسیه ، مطلوب ارزیابی شده است ، ضمن اینکه مزیتهایی نظیر کاهش هزینه ها و همچنین دستیابی به سرعت بیشتر را ارائه میدهد که این مساله بدان معنا خواهد بود ک طرح جدید روسها ، بدون نیاز به پیشرانه های قوی تر می توانند ، همپای حامل های متعارف که بزرگتر و پر هزینه تر هستند ، عمل نماید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تجمیع پستهای مرتبط بانیروی دریایی روسیه ، بیست و هشتم بهمن سال یکهزار وسیصد و نود و هشت خورشیدی 2- طراحی سخت افزارهای نظامی ، بخصوص در حوزه دریایی ، بیشتر به ایده پردازی ها در انیمه ها و فیلم ها دارد نزدیک میشود صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

علی الحساب نام و تصویر ایشان را در ذهن داشته باشید تا مطلب را پیدا کنم قهرمان جستجو و نجات هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران جناب هوشنگ فرجی

به بهانه ساقط شدن تورنادوی سعودی ، بررسی مختصر کیت بقاء خدمه هوایی (بی ارتباط با جنگنده تورنادوی اروپایی ولی دارای مشابهت های ساختاری ) صندلی پرتاب شونده GRU-7 A رهگیر تامکت بقای هواگرد های رزمی بطور معمول و غالبا" در مناطقی که با آتش پرحجم پدافند هوایی مواجه می شوند ، مورد چالش قرار می گیرد ، بنابراین از ابتدای ظهور این سخت افزارهای نظامی ، خدمه هوایی برای تضمین حیات پس از اجرای خروج اضطراری از هواگرد خود ، می بایست از تجهیزانت مناسبی بهره گیرند که امروزه چنین تجهیزاتی در قالب بسته بقاء ( Survival Kits) و بصورت ضمیمه شده به صندلی پرتاب شونده ( ejection seat) مورد استفاده گسترده قراردارند . این کیتها در حالت معمول ، عمدتا" شامل سامانه های مخابراتی ، تجهیزات سبک شناوری ( در زمان پرواز روی مناطق آبی ) و ... است که بقای خدمه ، در سخت ترین شرایط اقلیمی بدان وابسته خواهد بود . بااین وصف ، در حال حاضر سه گونه اصلی و چند گونه فرعی از این بسته های بقاء مورد شناسایی قرار گرفته ، اما سه گونه اصلی آن شامل کیتهای بقاء نرم ، کیتهای بقاء سخت و کیتهای بقاء سخت همراه با سامانه اکسیژن مورد استفاده قرار میگیرد. اما نوعی فراگیری از این کیتها با شناسه کیتهای Hit and Run ، وجود دارند که بطور معمول شامل یک جعبه کوچک و سبک بوده و بواسطه یکسری تسمه های ایمنی به صندلی پرتاب شونده خدمه متصل هستند . جعبه کیت بقاء که در این تصویر به نمایش درآمده ، کیت بقاء SKU-2/A است که به صندلی پرتاب شونده مارتین بیکر GRU-7 متصل بوده و عمدتا" روی هواگردهای رزمی نظیر A-6 اینترودر ، نسخه A از صندلی پرتاب شونده GRU-7 بر روی جنگنده اف-14 و در نهایت نسخه EAGRU-7 بر روی هواگرد جنگ الکترونیک EA-6B پراولر نصب شده بود . کیت اخیر (Hit and Run ) به گونه ای طراحی شده که خدمه ، در شرایط خاص جدا شدن از صندلی پرتاب شونده (در ارتفاعات زیاد ) و قطع شدن جریان اکسیژن ، بتوانند بدون خطر پذیری زیاد ، بر روی زمین فرود آیند . این کیت از دو قطعه اصلی فایبر گلاس با اتصالات آلومینیومی ساخته شده و وزن آن به 22 پاوند با کپسولهای اکسیژن می رسد . طراحی مدولار این کیت به گونه ای است که پس از خروج صندلی از هواپیما و جدا سازی خدمه از صندلی ، بواسطه تسمه هایی به بخش میانی کالبد خلبان متصل بوده و به فاصله 20 فوتی از خدمه در هوا معلق شود . علاوه براین ، یک سامانه شناوری نیز به این کیت اضافه میشود که بواسطه کشیدن طناب مخصوص آن ، فعال شده و در صورت فرود روی آب ، قبل از برخورد میبایست بازشود . محتوای کیت بقاء خلبان نیز در فصول مختلف سال و در شرایط آب و هوایی مختلف ، متفاوت است ولی در حالت استاندارد شامل موارد ذیل است : 1- جیره جنگی متناسب با محل ماموریت 2- آب و قرص های تصفیه آب در شرایط اضطراری 3- سلاح سبک برای دفاع از خود ( معمولا" سلاح کمری ) 4- کارد ویژه 5- چراغ قوه ( ویژه ارسال سیگنال مخابراتی ) 6- راهنمای حیات در شرایط سخت 7- پوشش حرارتی (پتو) 8- رادیو مخابراتی کیت فوق الذکر که به شکل مشترک در نیروی دریایی ، نیروی هوایی وسپاه تفنگداران مورد استفاده قرارمی گیرد ، به یک رادیوی استاندارد AN/URT-33 مجهز است که سیگنال درخواست کمک را در فرکانس اضطراری عمومی ( Guard Channel) پخش می کند . این هم جدیدترین عضو بسته بقاء نیروی هوایی ایالات متحده ، یک قبضه کارابین GAU-5/A ( مشتق شده از کارابین ام-4) پی نوشت : این متن ، بطور قطع ناقص هست ، انشا.. عمری باشد ، همین متن مبنای یک مطلب کاملتر خواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

خوب ، در حالت استاندارد چنین کاری نمی کنند ، اولین واکنش بعد از ساقط شدن هر هواگرد رزمی ، اعزام تیم سرچ اند رسکیو برای نجات خدمه هوایی هست . حملات هوایی بعد از سقوط هم برای از بین بردن لاشه هواپیماست تا هر گونه احتمال بازیابی قطعات و سامانه های حساس توسط دشمن ، به حداقل خودش کاهش پیدا کند . علاوه براین ، خدمه در طول دوران خدمت خودشون دائم مشغول دیدن دوره های بقاء در شرایط سخت هستند ، مسلح میشوند تا درصورت لزوم از خودشون دفاع کنند ولی این امکان وجود دارد که تحت شرایط خاص ، اسیر هم بشوند . نیروی هوایی سعودی از 1985 کاربر تورنادو هست و بعید هست خدمه غیر سعودی باشند مگر اینکه عکس این مساله اثبات شود . پی نوشت : نیروی هوایی ایران رکورد دار نجات خدمه هوایی ساقط شده در عمق نزدیک به 100 کیلومتری داخل خاک دشمن در منطقه هست .

بسم ا... دو سال پیش که ویدئوی هدف قرار گرفتن ایگل سعودی منتشر شد ، گمانه زنی ها روی استفاده از سامانه اولترا 8500 متمرکز گردید موشکی هم که گمانه زنی شد ، نمونه زمین پایه شده ( AA-10 ALAMO-B) بود که در رده موشکهای مادون قرمز قرارمی گرفت که می توانست دریک برد 63 کیلومتری و حداکثر در ارتقاع 10 کیلومتری وارد عمل شود حالا باید دید تاکتیک "تله سام" را مجدد استفاده کردند یا اینکه باز هم نیروی هوایی سعودی دسته گل به آب داده و از کریدورهای هوایی یکسان یا تکراری استفاده کرده !!!!!

در حاشیه ساقط شدن تورنادوی نیروی هوایی سعودی

سنگ مزار جدید حاج قاسم

karmania20152015 امروز 2:03 PM سامانه #پدافندی ارتفاع پست عقاب آماده بهره‌برداری شده است. #عقاب نمونه ایرانی سامانه #TorM1 روسی است و فعلا شاسی چرخدار برای آن در نظر گرفته شده است. برد سامانه عقاب 12 کیلومتر است و به دوربین دید در شب نیز مجهز شده است Crash امروز 2:10 PM همون شاسی چرخدار 6x6 که سامانه های پدافندیمون روش نصب ایندفعه روش تور نصب می کنیم karmania20152015 امروز 2:15 PM @Crash احتمالا مثل نسخه هی تور ام 2 روسی هستند که شاسی چرخدار MZKT-6922 دارند karmania20152015 امروز 2:16 PM البته MZKT-6922 بلاروسی هست Crash امروز 2:21 PM @karmania20152015 منم هم نظرم همین هست اما ایده کامیون سوار کردنش هم نباید نادیده گرفت چون توی تصاویر ماهواره ای رونمایی باور 373 احتمال وجود سامانه عقاب نصب بر روی یک کامیون رو دیگر دوستان مطرح کردن karmania20152015 امروز 2:25 PM @Crash البته به نظرم تعداد موشک ها کمتر باشه و سامانه ایرانی حجیم تر چون کوچک سازی و تجمیع در سطح تور روسی برای ایران هنوز سخت هست karmania20152015 امروز 2:26 PM @Crash حتی شاید برای ساده سازی و کم کردن هزینه ها شاید پرتاب سرد هم نباشه امروز 2:33 PM @karmania20152015 یعنی سامانه تور رو با ساده سازی بومی میسازن یا همین سامانه های تور فعلی رو تغییر میدند برای شاسی چرخدار ؟؟ karmania20152015 امروز 2:37 PM @Crash بومی سازی کردن اما احتمالا تعداد موشک ها کمتر هست و پرتاب سرد هم نیست

ممنون . تصحیح شد ================ کابین جنگنده های تایگر نیروی هوایی برزیل F-5EM

روح تازه به ببرهای تایلندی تسلیح تایگرهای نیروی هوایی سلطنتی تایلند به رادارهای AESA و اولین حضور این گونه ( F-5 TH) در نمایشگاه هوایی سنگاپور نیروی هوایی ارتش تایلند در جریان نمایشگاه هوایی سنگاپور از پیشرفته ترین بروزرسانی جتهای تایگر که از یک نظر ، یکی از بهترین ارتقاءهای اجرا شده بر روی این جنگنده دهه شصت بشمار می رود را به نمایش گذاشت . این نمونه ، درواقع ، نوسازی گسترده ای را در مقایسه با گونه اولیه جنگنده F-5E تایگر-2 که نخستین بار در سال 1972 بخود می بیند . نمونه تایگر-2 ، به نوبه خود ، گونه ای مدرنیزه شده ازجنگنده F-5A فریدم فایتر است که بعنوان یک پیکربندی سبک در دهه شصت به دنیای هوانوردی نظامی معرفی گردید . این جنگنده که برای نخستین بار درسال 1959 پرواز نمود ، به مشتریان جهان سوم تسلیحات آمریکایی ارائه می شد و بدلیل هزینه های پایین عملیاتی ، بسرعت به یک سخت افزار رزمی محبوب برای اجرای ماموریتهای هوا به هوا و هوا به زمین تبدیل گردید .این هواگرد بدلایلی از جمله ، وزن سبک ، پایداری پایین رزمی ، رادار ضعیف و قابلیتهای مشخص در حمل مهمات ، پتانسیل محدودی برای رقابت با جتهای پس از خود داشت ، اما نکته اصلی برای در خدمت ماندن این هواگرد ، مقرون به صرفه بودن عملیاتی نگاه داشتن آن بشمار میآمد . با این وصف ، گونه F-5 TH درا واخر 2019 وارد خدمت نیروی هوایی تایلند شد و حداقل یک اسکادران از این جتهای ارتقاء یافته در پایگاه هوایی Ubon در نزدیکی مرز کامبوج مستقر گردید . این جنگنده ها که احتمالا" پیشرفته ترین گونه موجود از تایگرهای عملیاتی در جهان هستند ( در کنار گونه مشتق شده "کوثر " ایرانی و تایگرهای تایوانی ) ، یک ویژگی بارز را یدک می کشند و آن ، تطبیق رادار AESA با یک پیکر بندی رزمی نسل 2 است . نصب این سامانه راداری ، به خدمه هوایی تایگرهای تایلندی ، امکان میدهد تا آگاهی موقعیتی مطلوب تری را نسبت به نسخه های قبلی خود ، در اختیار داشته باشند . علاوه براین ، جتهای فوق ، به خط ارتباط داده ای جدیدی مجهز میشوند که میتواند امکان برقراری ارتباط با جتهای رزمی پیشرفته تری نظیر گریپن و اف-16 را فراهم نماید . با این وصف ، هنوز اطلاعات موثقی در تسلیح این جنگنده به موشکهای هدایت شونده راداری منتشر نشده ، ولی درصورت عدم صحت این امر ، احتمالا" همچنان موشکهای منسوخ نیمه فعال راداری AIM-7 اسپارو بعنوان سلاح اصلی این جتها ، بخدمت خود ادامه میدهد . در گذشته ، نیروی هوایی سنگاپور و تایوان ، تایگرهای در حال خدمت خود را به موشکهای هدایت شونده فعال راداری AIM-120B و SKY SWORD II مسلح نموده بودند .براساس داده های موجود ، توپهای نسخه ارتقاء یافته F-5 TH بطور کامل حذف شده تا امکان نصب یک رادار سنگین تر ، در عین حفظ قدرت مانور فراهم شود ، اما قابلیتهای رزم نزدیک این گونه با حذف توپها، محدودتر شده است . این هواگرد رزمی علیرغم تعلق به نسل دوم جنگنده های جت ، با یک ارتقاء مناسب و منطقی و با کمی ارفاق ، در رده جتهای رزمی نسل +4 قابل طبقه بندی است که در مقایسه، می تواند با جتهای سنگین تر F-16V که در حال حاضر در بازار تسلیحات هوایی جنوب شرق آسیا عرضه شده ، رقابت نماید . از راست به چپ : کابین گونه F-5S نیروی هوایی سنگاپور ، کابین ارتقاء یافته تایگرهای3 نیروی هوایی شیلی توسط صنایع IAI پی نوشت : 1- بن پایه 2- به بروزرسانی یک هواگرد دهه شصت- هفتاد و تبدیل آن به یک هماورد جدی برای جتهای سنگین تری نظیر F-16V دقت کنید ، رادار AESA ، موشکهای فامد ، تعویض نمایشگرهای کابین ، کلاه پروازی سازگار با مهمات جدید . اینکه دائم ومستمر عرض می شود بروزرسانی تابع یک سری قواعد و چهارچوبهای مشخص واستاندارد شده خواهد بود ، بطور دقیق منظور چنین نمونه هایی است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

فقط برای اینکه اطلاع داشته باشید بهروز نقدی بیک چه کسی بود ، ماجرای اسکورت جتهای روسی را بخاطر بیارید خلاصه ماوقع این بود که در جریان عبور جنگنده های روسی از مبداء امارات متحده ، ویکتور پوگاچف با شروع اسکورتشون توسط فانتوم های همدان شروع می کنه مانور دادن و میخواد نشون بده مثلا جنگنده های ما خیلی خوبن و مال شما قراضه ای بیش نیستند و مال 30 سال پیش هستند ( ماجرا مربوط به اوایل دهه ی هفتاده ) که جناب نقدی بیگ نیز با چند تا مانور کاری می کنه که پوگاچف دستگیره ی کمکی رو میگیره و از سر جاش بلند میشه و به ایشون احترام میذاره و کلی خوشحال میشه و موقع خداحافظی هم هواپیما رو به صورت برعکس بر روی هواپیمای پوگاچف درمیاره ( مثل اون صحنه ی معروف فیلم تاپ گان ) و با فاصله ی کمی از دماغه ی پوگاچف شیرجه میزنه که خب صد در صد پوگاچف قبض روح می شود . آن هم با فانتومی که بلحاظ طراحی ، حداقل یک نسل و نیم از سوخوهای روسی عقب تر بود پی نوشت : 1- این را به ذهن بسپاریم که امثال مرحوم نقدی بیک ، آموزش درستی را پشت سر گذاشتند و به تجهیزات پیشرفته روز ( دهه 50 شمسی ) مسلح شدند که آن همه افتخارات را در جنگ در تاریخ این مملکت ثبت کردند ، این مساله را باید دائم در ذهن تکرار کرد . 2- از مرحوم نقدی بیک صحبتی هست که اگر گلبولهای قرمز ایشون را زیر میکروسکوپ بررسی کنند ، شباهت زیادی به فانتوم دارند ، این یعنی آموزشها آنقدر کیفیت داشت که خلبان ، با جنگنده اش ، احساس پیوستگی میکرد ، فقط خدمه هوایی معنی این جمله را درک می کنند .

إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ سرهنگ غلامحسین (بهروز ) نقدی بیک ، از خلبانان کهنه کار فانتوم و نخستین خلبان میراژ نیروی هوایی ایران ، دار فانی را وداع گفتند روحش شاد پی نوشت : تاپیکهای مرتبط : 1- خاطرات پرواز از زبان سرهنگ خلبان بهروز نقدی‌بیک