سلام علیکم حقیقتاً از یکسری تحلیل های دوستان تعجب می کنم !!!!! و متاسفانه دست بنده برای پاسخگویی ، بدلایل مختلف ، بسته است . با این حال .... بخشی از " پاشنه " شناور رزمی دماوند شخصاً دانش اندکی در خصوص شناورها دارم ، ولی انصافاً دماوند با این وضعیت قرار هست بازسازی شود ؟؟؟ یعنی بلحاظ اقتصادی ، به صرفه هست ؟؟؟

با سلام نخستین پرواز پرنده آموزشی Hürkus-B ترکیه براساس اطلاعات منتشرشده از سوی وبگاه های دفاعی ، پرنده آموزشی Hürkus-B که قرار است در اواسط سال جاری میلادی (2018) وارد فهرست موجودی نیروی هوایی ترکیه شود ، نخستین پرواز خود را از مبداء تاسیسات صنایع هوا- فضای ترکیه (TAI) به تاریخ 30 ژانویه انجام داده است . پس از اتمام موفقیت آمیز این پرواز آزمایشی ، که راه را برای تولید انبوه آن ، آماده خواهد کرد ، تست های حیاتی تر ، نظیر آزمایش پیشرانه ، پایداری پرواز و همچنین آزمایشات مربوط به میزان حمل بار ( محموله های رزمی ) نیز انجام خواهد شد . در نتیجه پس از 90 ساعت پرواز برنامه ریزی شده ، این پرنده جدید ، بتدریج در اختیار نیروی هوایی ترکیه قرار می گیرد . رئیس و مدیرعامل شرکت هوا- فضای ترکیه (TAI) در جریان یک کنفرانس خبری ، نخستین پرواز آزمایشی این محصول جدید را تایید و براین نکته تاکید نموده است که پس از معرفی گونه ( Hurkus-A) که برای کاربردهای غیر نظامی طراحی شده بود ، گونه معرفی شده جدید ، بطور خاص برای نیروی های مسلح ترکیه طراحی و تولید خواهد شد . این گونه جدید ، در حدود 100 کیلوگرم از نمونه قبلی سبک تر بوده و این ویژگی Hürkus-B را سریع تر کرده و پایداری پرواز آن نیز بدلیل استفاده از فناوری های جدید تر، با ثبات بیشتری همراه است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- یادی کنیم از پروژه های مرحوم و غیر مرحوم صنایع هوایی ایران ( S-68 ، برهان ، شفق و اخیراً کوثر ) که علیرغم سر و صدای فراوان ، هنوز هیچ خبری از آنها نیست .( البته صرفاً نمونه های آموزشی پایه و نه گونه های مسلح شده برای عملیات ضد شورش که تقریباً رویایی دست نیافتی به نظر میرسد.

آخر و عاقبت درافتادن با دُم شیر پی نوشت : سیاست میلیتاری مشخص هست . همواره ساختار را اصولی نقد می کنیم ، ولی هر جا لازم باشد، حمایت و پشتیبانی هم خواهیم کرد

با سلام دوستان کارشناس در حوزه دریایی ، مقایسه کنند : مرحوم مغفور جنت مکان ، یو اس اس استارک ( کلاس اولیور هازارد پری ) مکان : خلیج پارس ، بعد ازاصابت دوتیر اگزوست همان شناور ، سال 2006، داک مرطوب شرکت "مترو ماشین " فیلادلفیا

سلام علیکم امروز با یکی از دوستان بودیم ، بحث دماوند شد . جدای مسائلی که مطرح گردید و نمیشود انها را علنی و صریح بازگو کرد ، این دو تا عکس را از یکی از کانالهای تلگرام به بنده نشان داد و برای بنده ایمیل کرد . بیشتر توضیحی نمی دهم ، صرفاً کلاه خودتان را قاضی کنید که اگر این اتفاق بطور مثال برای یک ناوشکن بریتانیایی ، استرالیایی ، ژاپنی ، آمریکایی ،و...و... رُخ داده بود ، بعضی از دوستان با چه آب و تابی آن را تشریح و برای آن در فضای مجازی هشتگ ایجاد می کردند . الحق و الانصاف ، داشتن نقد به وضعیت فعلی نیروهای مسلح ( هوایی ، دریایی و زمینی ) ، آیا عقده گشایی هست ؟؟؟ آیا نقد کننده ها ، ضد انقلاب هستند ؟؟؟ آیا ما قصد تضعیف نیروهای مسلح را داریم ؟؟ آیا قصد داریم جاده را برای دشمن صاف کنیم ؟؟ جواب همه این سئوالات منفی است . اما یک سئوال #چرا ساختار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران ، نسبت به نقدهای موجود بی تفاوت هست ؟؟؟

برگ برنده جدیدی از دارپا پیشرانه های هیبریدی برای رسیدن به سرعت هایپرسونیک طبق آخرین اطلاعات منتشر شده ، آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی ، "DARPA" برنامه جدیدی را با هدف طراحی و تولید یک سامانه پیشران هوایی جدید تحت شناسه برنامه "Advanced Full Range Engine "AFRE در دست اقدام دارد . براساس قرارداد منعقده ، تمرکز اصلی این برنامه ، تعریف و طراحی یک سامانه پیشران هوایی بوده که ویژگی اصلی آن ، پرواز در سرعتهای ساب سونیک و هایپر سونیک ( بیشتر از 5 ماخ ) و ارزش مالی آن ، چیزی در حدود 21.4 میلیون دلار برآورد شده است . X-15 در اکتبر 2017 ، دارپا اعلام نمود که مجموعه Aerojet Rocketdyne نیز بخشی از این قرار داد خواهد بود . در حال حاضر ، پیشرانه های توربینی متعارف ، حداکثر سرعتی برابر 2.5 ماخ را در اختیار کاربران می گذارند ، در حالی که پیشرانه های هایپرسونیک ، با عملکردی برابر با 3.5 ماخ ، حداکثر توانایی موجود را به نمایش گذارده اند . این بدان معنی است که هر سخت افزار مجهز به پیشرانه های هایپرسونیک هوا- تنفسی (air-breathing hyper sonic vehicle) برای رسیدن به آستانه حداقل سرعت می بایست از بوسترهای یکبارمصرف که امروز در دسترس قراردارند، استفاده کنند که این بلحاظ اقتصادی قابل قبول نیست . ورود برنامه AFRE موجب خواهد شد تا وزارت دفاع ایالات متحده بتواند برای برنامه های آینده خود ، بر روی یک پیشرانه هیبریدی که پایه اصلی فناوری آن چرخه ترکیبی توربینی نام گرفته ، حساب کند . این فناوری ، ترکیبی از پیشرانه های متعارف که در سرعتهای سوپرسونیک ( فراصوت ) عمل می کنند با یک پیشرانه رمجت دوگانه که پرواز را در سرعت هایپر سونیک فراهم می کند ، است . در نتیجه ، توانایی انتقال میان سرعتهای زیرصوت ، فراصوت در نهایت سرعتهای هایپرسونیک بدان معنی است که توانایی عملیاتی هواپیما انعطاف پذیرتر ، بازه زمانی پاسخ ، کوتاه تر و در بردهای بیشتر خواهد بود . این انعطاف پذیری فوق العاده ، در آینده ای نه چندان دور ، احتمالا" به شکل فزاینده ای در حوزه های تهاجمی و تدافعی ، اهمیت خواهد یافت . این ایده ، گرچه بروی کاغذ بسیار ساده به نظر می رسد ، اما ترکیب فناوری دو پیشرانه فوق نیازمند طراحی ورودی هوا (AIR INTAKE) و خروجی های متفاوتی است که می بایست هوای ورودی و خروجی در سرعتهای فوق الذکر را بخوبی مدیریت نماید. اگر چه در گذشته تلاشهایی برای ادغام فناوری پیشرانه های توربینی و هایپرسونیک صورت گرفته ، اما در ژوئن 2016 ، کریستوفرکلی ، مدیر برنامهAFRE در پاسخ به چنین سئوالی چنین اعتقاد داشت : " این برای نخستین بار نیست که مهندسان ارشد دارپا برای ترکیب این دو فناوری تلاش می کنند ، اما با پیشرفتهای صورت گرفته در ساختار و شیوه تولید ، مدل سازیها و سایر رشته ها ، معتقدیم که این دستاوردها در نهایت ممکن است ما را به مقصد رهنمون کند " صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : سئوال اصلی اینجاست " ما در کجای فرآیند توسعه چنین فناوریهایی قرار داریم ؟؟؟!!!!!!!

سلام علیکم دقیقاً . حالا اگر مستند " گلادیاتورها ، جنگجویان قرن بیستم " را ملاحضه بفرمایید ( قسمت نخست) ، کاملا این مساله را تشریح می کند . کل نظام آموزشی وافن اس اس ( که عیناً از ورماخت منتقل شد ) برمبنای طرح ریزی دقیقی بود که شروع آن از اواخر سال 1916 در ارتش قیصر بود . این مساله بتدریج تکامل پیدا کرد ( بلحاظ استانداردهای فیزیکی ، روان شناختی و از همه مهمتر ، مبحث "ابتکار عمل تاکتیکی " در صحنه رزم ( در رده قرارگاه های تاکتیکی ) ) که برای افسران رزمی در این رده حیاتی بود . این مساله را شما در اتحاد شوروی ( البته تا قبل از فاجعه استالینگراد) بطور کامل مشاهده می کنید .

با سلام از قدیم گفته بودند ، میان ماه من تا ماه گردون ، تفاوت از زمین تا آسمان است این war-game board ها باید مربوط به جنگ داخلی آمریکا باشند . حالا همین وضعیت را برای جنگ اول ، دوم ، کره ، ویتنام ، اعراب و اسرائیل ، و جنگ خلیج فارس تصور کنید . پی نوشت : 1- یک عکسی هم وجود از دوره آموزشی پیاده نظام وافن اس اس در پادگان لیشتر فلده ( برلین) که برای آموزش درجه داران رده نخست ( درجات نظامی از گروهبان یکمی تا ستوانی ) دقیقاً از چنین ابزارهای کمک آموزشی برای آموزش تاکتیکهای میدانی استفاده میشود ( انشا... پیدا شد در همین پست تقدیم می کنم ). 2- حالا قضاوت کنید ( بدون اینکه نسبت به گرایش دولتهایی که این ارتشها بدانها وابسته هستند / یعنی صرفاً مقوله آموزشی مد نظر هست ) در مقایسه افسرانی که صرفاً از مواد کمک آموزشی مکتوب ( کتاب و جزوه و..) استفاده می کنند با افسرانی که علاوه براین موارد ، اصول آموزش داده شده را در یک مقیاس کوچک ، تمرین کرده و بعد در جریان رزمایش ها و میادین جنگ واقعی آنها را بکار میگیرند ، بلحاظ حرفه ای ، چه تفاوتی وجود خواهد داشت ؟؟؟؟ 3- در واقع منظور ، محدود کردن چنین مواردی به محیط بسته ( بلحاظ نظامی ) سازمان های مسلح رسمی هر کشوری نیست ، بلکه ایجاد حس علاقه برای یادگرفتن اصولی است که باید در میان جامعه وجود داشته باشد که در زمان بحران ، نیروی رزمنده داوطلب، صرفاً یک "تفنگچی ساده " نباشد ،و بتواند به گونه ای عمل نماید که از یک سرباز حرفه ای انتظار میرود . 4- البته اطلاع دارم که همه اینها صرفاً یک "ایده / تصور و نه چیزی بیشتر " ( حداقل در شرایط جاری ) برای سازمان های مسلح ماست .

سلام علیکم برای یک نیروی مسلح موج سومی و بالاتر ، نه تنها سرمایه گذاری های هنگفتی برای شبیه سازهای پیشرفته صورت می گیرد ، بله این شبیه سازها نه تنها برای آموزش پرسنل رده صف ، بلکه آن چیزی که war game نامیده میشود را برای فرماندهان رده ستاد طراحی ، تولید و مورد استفاده قرار می دهند . یک مثال بارز آن ، سرگرمی جالب توجهی است که معمولاً سرمایه دارهای علاقه مند به حوزه نظامی در کشورهای غربی آن را انجام می دهند . در یک حال استاندارد یک ماکت بزرگ ( به ابعاد میز بیلیارد و بزرگتر ) عوارض زمینی نبردهای مشهور تاریخ را عین آن چیزی که رخ داده بصورت مینیاتوری بازسازی می کنندوبعد با بازیکنان با تجهیزات رزمی مینیاتوری ( سواره نظام ، پیاده نظام ، توپخانه ، تانک ، زره پوش و ... و ... ) تاکتیکهای فرماندهان را بازسازی کرده و این شکلی روی جنبه های مختلف نبرد بحث و بررسی می کنند ( یک تفریح سالم ، البته بسیار گران و پرهزینه ولی بشدت آموزنده ) که نیازمند مسلط بودن بازیکنان به اصول رزم و تاریخ نظامی هست . حالا با توجه به اینکه ما توانایی مالی چنین کاری را نداریم ، مجبوریم تا به این شبیه سازهای مجازی بسنده کنیم . کاری که ارتشهای پیشرفته آن را انجام داده و می دهند با توجه به این موتورهای پیشرفته گرافیکی ( اگر اصطلاح درستی را بیان کرده باشم ) در اختیار آنها وجود دارد و اینکه سابقه نشان داده که این ارتشها از شکستهای خودشان درس می گیرند ، مرتب انها را بررسی می کنند، جنبه های مختلف شکستها و پیروز های خودشان را بصورت سیستماتیک در سازمان های مسلح و حتی مجموعه های علمی غیر نظامی باز یاد آوری می کنند ، تعجبی نخواهد داشت که مشاهده کنیم، از فناورهای پیشرفته شبیه سازی ( حتی فناوری های گران قیمت 3 بعدی سازی ) برای آموزش استفاده می کنند متاسفانه در کشور ما بدلیل عدم وجود حساسیت نسبت به این مسائل ، چنین تحلیل هایی که همه می دانیم درجه صحت آن تا چه اندازه پایین هست ( به قسمت سبزرنگ توجه کنید) ارائه می شود : یک نتیجه کلی ، زیرساختهای لازم به نسبت در کشور ما برای طراحی و استفاده از این شیوه ها کاملاً موجود هست ولی تا زمانی که این چنین ذهنیتی نسبت به فناوری پیشرفته نظامی وجود دارد ( یک فرار به جلوی کاملا" مشخص که باسوء استفاده از یک نقص فنی یا شکست که در دنیای فناوریهایک مساله طبیعی است و در کشور ما هم بارها رخ داده ) نمیشود امیدوار به بهبود وضعیت شد . پی نوشت : البته سالهاست که چنین افرادی دیگر در ساختارهای نظامی ما حضور ندارند که با شجاعت و صراحت به نقص ها و کمبود توجه کرده و برای رفع و به حداقل رساندن آنها به ایده های جدید میدان دهند شهید حسن باقری ، مسئول وقت اطلاعات ستاد عملیات جنوب

این مطلب را عرض کردم که اهمیت کانالیزه کردن دشمن را بصورت عینی ملاحضه بفرمایید . حالا یک دفعه ، همه پل ها را با مواد منفجره از بین بردم ، جز یکی . یگانهای دشمن که چاره ای جز پیشروی از همان پل سالم نداشتند ، به دام مواضع ضد زره و تیربار مدافعان افتاده و تقریبا قتل عام شدند . به محض ورود به محوطه دوم ، چهار دستگاه شرمن از پشت محوطه برای بستن راه عقب نشینی اعزام شد ، اشتوگها ، تایگرها ، موتورسیکلتهای سایدکار و ... به محض عقب نشینی در دام شرمن ها افتاده و همه از میان رفتند . بسیار جالب بود که اجرای اصول بدیهی و اولیه رزمی که در آیین نامه ها ی نظامی مستند شده ، چقدر در اتخاذ استراتژی مناسب تاثیر گذار هست و نکته دقیقا همین جاست . به نظرم این شکل موارد در کنار اینکه بعنوان یک سرگرمی شناخته می شوند ، اصول اولیه رزم را در ذهن مخاطب پایه گذاری کرده که وقتی این فرد دست بر قضا وارد نیروهای مسلح شد ، کارایی و میزان فراگیری ان بیشتر شود ( بدلیل تجربه قبلی ).

سلام مجدد یک مساله ای هم به یاد آوردم . در همین مرحله ای که توصیف کردید ، بعد از کلیسا و اغاز مرحله بعدی ، بین شما و آلمانی ها ، حداقل 3 یا 4 پل وجود دارد . در تایم اوت تا اغاز حمله ورماخت (10 تا 15 دقیقه ) سعی کنید تا تمامی پل ها را مین گذاری کنید ، سیم خاردار بکشید ، ( بین دو تا ردیف سیم خاردار هم مین بکارید که اصطلاحا سیم خاردار 2 جداره هم نام دارد) تک تیرانداز ها و تیربارچی ها را در ساختمان های مشرف بر میدان ها و چهارراه ها مستقر کنید . سر هر چهار راه حداقل دو سنگر تیربار ایجاد کنید که هر کدام حداقل یک توپ ضد تانک را در پشتیبانی داشته باشند . درجلوی ستاد فرماندهی ( کلیسا ) حداقل 5 رده سیم خاردار و موانع ایذایی را نصب کنید و پشت هررده از این موانع یک سنگر تیربار با پشتیبانی خمپاره اندازها و توپ ضد زره ( در صورت وجود ) ایجاد بفرمایید .( چهار طرف مقرهای تیربار را هم با کیسه شن مستحکم کنید، این شیوه به شکل کاملا موثری واحدهای زرهی و پیاده دشمن را تا اماده شدن شما معطل می کند ) ورودی های مشرف بر کلیسا را حتما با سیم خاردار و موانع بپوشانید و ساختمان های منتهی به کلیسا را با اپشن های موجود مستحکم کنید . واحدهای مهاجم که معمولا با زره کوبهای اشتوگ-3 ، زره پوشهای چرخدار و تانکهای تایگر و واحدهای پیاده مسلح به شعله افکن حمله می کنند ، تا به مقر فرماندهی شما برسند ، عملاً 70 درصد توان رزمی خودشان را از دست می دهند . ضمناً از بین آپشنهای پشتبانی ، حتما توپخانه را انتخاب کنید . قطعاً زمانی که آلمانی ها وارد میدان اول ( قبل از کلیسا ) می شوند، بسیار به شما کمک می کند تا سازمان رزم انها را برهم بزنید . ضمناً حتماً حداقل دو قبضه توپ ضد زره و 4 جوخه پیاده ضد زره + یک جوخه خمپاره انداز را در پشت کلیسا مستقر کنید برای مرحله آخر که آلمانی ها وقتی همه این موانع را رد کردند ، مقر شما بلادفاع نباشد . پی نوشت : شخصاً هیچ وقت از اینکه با ارتش آمریکا وارد نبرد با ورماخت میشدم ، راضی نبودم ، ولی در بخش skirmish یک به چهار ، با استفاده درست از جوخه های زرهی ، نبل ورفر و توپهای 88 ( مخصوصا این توپ که بدون اخطار قبلی با یک تک شلیک ، شرمن و با دوشلیک ام-26 پرشینگ آمریکایی که کاملا محافظت شده بودن را منهدم می کرد) ، ارتشهای بریتانیا و آمریکا از حیّز انتفاع ساقط میشدند

سلام علیکم در طول تمام این مراحل سعی من این بود که حتی الامکان تعداد بیشتری از توپهای ضد تانک pak-38 ورماخت را به غنیمت گرفته و از انها به جای استفاده از توپهای ضد تانک آمریکایی استفاده کنم . برد و نواخت بیشتر این توپ و استفاده توامان بر علیه پیاده نظام و زرهی ،ان را به یک سلاح مهیب تبدیل کرده بود . حتی دریک مرحله ( فکر کنم تصرف یک تپه از میان مجموعه ای پیچیده از حصارهای چمنی مترا کم ) ، دو قبضه توپ 88 م.م و 2 قبضه راکت انداز نبل ورفر ، بر علیه خودشان استفاده شد . نکته یک ، کاربرد زرهی اگر با دقت صورت بگیرد ، بسیار مهیب هست و تقریبا دفاعی در برابر ان وجود ندارد . نکته دوم ، اصل اول در هر عملیات دفاعی ، که بسیار قدیمی هم هست ، کانالیزه کردن یگانهای تکور دشمن خواهد بود . اگر شما موفق شوید که دشمن را کانالیزه کنید ( حتی کانالیزه کردن واحدهای متحرک دشمن شامل ستون های موتوریزه /سواره نظام ) ، تقریباً هرزمانی که بخواهید و به هرمیزانی می توانید از انها تلفات بگیرید

سلام علیکم البته یک مقدار به سن و سال ما نمی خورد ولی بهترین تاکتیک برای این مرحله ، رجوع به استراتژی دفاع ایستا هست بالافصله پس از شروع ، مهندسی - رزمی ماموریت دارد تا بسرعت موانع ایذایی ( شامل سیم خاردار ، مین ضد نفر/ ضد تانک) را در طول جاده تا اولین چک پوینت ، ایجاد کرده ، بعد از تثبیت منطقه ، سنگرهای تیربار و واحدهای خمپاره انداز ایجاد میشود ( همه اینها با پشتیبانی اندک عناصر زرهی در دسترسی شامل خودروهای زره پوش و شرمن های مسلح به توپ 76 م.م انجام میشود ) بعد از تثبیت این مرحله و دفع حملات مکرر ورماخت ، نوبت ضد حمله گام به گام هست . نخست چک پوینتهای موجود تصرف میشود و به هرکدام یک جیپ حامل تیربار اختصاص پیدا کرده و بعد از افزایش امتیاز و سازماندهی یک گروهان زرهی ( شامل ترکیبی از شرمن های مسلح به توپ 90 م.م ، جیپ های مسلح به تیربار و خودروهای زره پوش مسلح به توپهای 20 م.م ) پیشروی برای اشغال چک پوینتهای بیشتر آغاز میشود ...... پی نوشت : 1- یکی از مهمترین امتیازات این سبک بازی ، طراحی آن براساس تاکتیکهای یک جنگ واقعی است و اگر طراحان این سبک بازیها ، یک مقدار بیشتر روی سخت افزارها ، طیف متنوع میدان های موانع و ... کار می کردند ، روند ، جذاب تر می شد 2- سالها پیش این مرحله را حداقل با 6 تاکتیک مختلف جلو بردم که یکی از آنها نزدیک به یکهفته ( استاندارد روزی 45 دقیقه ) طول کشید . ولی متاسفانه در حال حاضر زمان برای این کارندارم 3- جای چنین بازی هایی با استاندارد جهانی که ماوقع جنگ ایران و عراق را در برداشته باشد ، بسیار خالی است . 4- حقیقتش این هست که وقتی توپهای ضد تانک آمریکایی ، پانزر-4 ورماخت حداقل با 4 تا 6 شلیک منهدم میکرد ( بدلیل استفاده از زره های ساید اسکیرت فاصله دار ) به عمق دقت این بازی باید توجه داشت .

سلام . بله متوجه شدم ، منظور نویسنده اسکادران بود و نه رهگیرها . احتمالاً این دو اسکادران را باید نام می برد اسکادران شماره 157 و اسکادران شماره 169 که با توجه به پرنده های موجود ، مسئولیت رهگیری وی- یک را داشتند . ممنون

سلام علیکم ضمن عرض خسته نباشید و تشکر بابت این مطالب ارزشمند احتمالاً یک نقص بسیار جزیی در خصوص نام بردن از پرنده های رهگیر وجود داشته ( البته به منبعی که معرفی فرمودید هنوز مراجعه نکردم ) با این وصف : درابتدای شروع حملات وی- یک در ارتفاع و سرعت پایین ( ژوئن 1944) نیروی هوایی سلطنتی ، نخست جنگنده هاوکر تمپست را به کارگرفت ( پرنده های موجود در وینگ 150 ) هر چند این پرنده ها چندان موفق نبودند . این وینگ بعدها با اضافه شدن جنگنده های P-47M ، تقویت شدند . با شدت گرفتن حملات ، مجدداً جنگنده های P-51 و اسپیت فایرهای مارک 14مجهز به پیشرانه های جدید گریفون نیز وارد عمل شده و حتی برای مقابله با حملات شبانه وی-1 های آلمانی ، جنگنده های مشهور شب پرواز دی هاویلند ماسکیتو هم به کار گرفته شدند . هاوکر تمپست پی-47 ام اسپیت فایر مارک-14 دی هاویلند ماسکیتو

سلام علیکم توصیف بسیار دقیقی هست این پاراگراف شما . یکی از تاکتیکهای مشهور واحدهای زرهی ورماخت ، که در سایه مفاهیمی نظیر بلیتز گریک همواره پنهان شده و کسی ان را مورد توجه قرار نداده ، تاکتیک " دیگ بخار " هست که وقتی در صحنه رزمی بطور کامل اجرا میشود ، دقیقا" تبیین کننده مفهوم " تنگنا" یا " نبردهای محاصره ای " را به ذهن متبادر می کند . در این تاکتیک ، اصل نخست ، تحرک یگانهای رزمی است که در قالب واحدهای تانک نمود پیدا می کند ، این واحدها به مثابه دو لبه قیچی ، دو محور راست و چپ مدافعان نگون بخت را بریده و آنها را به قطعات کوچکتر تقسیم کرده و این قطعات کوچک ، هرکدام به یک pocket یا تگنا تبدیل میشود . شرح های فوق العاده جذابی از این نبردها در جریان حملات ورماخت به لهستان و بعدها ، در مراحل آغازین عملیات بارباروسا ، وجود دارد ......... پی نوشت : 1- البته لازم به ذکر است که در سمت روسی ماجرا ، این ایده توسط ژنرالهای مشهوری نظیر توخاچفسکی ، ایگوروف ، پاولوف و ... تحت عنوان deep battle توسعه پیدا کرد ولی تا اواسط جنگ ( احتمالا نیمه دوم سال 1942) ، بدلیل ساختار متصلب و خشک سرفرماندهی ارتش سرخ و مداخلات کور افسرانی نظیر وروشیلوف ، این ایده مورد استفاده قرار نگرفت . بعدها ، افسرانی نظیر ژنرال پاتون ، تاکتیکهای دیگ بخار ارتش آلمان را توسعه داده و مورد استفاده قرار دادند . 2- این ایده بعدها توسط ژنرال دن استاری بطور کامل دگرگون و تبدیل به یک مفهوم رزمی مدرن گردید . 3- منبع : رزم زرهی ، دکترین ، استراتژی ، تاکتیک ، تاریخچه و فناوری ( در دست ترجمه ) ....

سلام علیکم معادل درست فارسی این واژه هنوز دچار ابهام هست ، با این حال واژه pocket در متون کلاسیک نظامی ، بیشتر با اصطلاح " تنگنا " بیشتر قابل توضیح هست . مثل تنگنای فالایز البته واژه " جِیب" ( با علامت سکون روی "ی" و "ب" ) هم گاهی اوقات دیده شده

سلام علیکم ، حالا زیاد به دل نگیرید ، داریم دوستانه بحث می کنیم ، استدلال های جنابعالی هم در جای خودش قابل تامل هست ولی چند نکته : 1- چه کسی در انجمن توانایی موشکی را به تمسخر گرفت ؟؟؟!!! این توانایی زیر ذره بین قرار گرفته و نقد شد و قوت و ضعف ان بررسی میشود . هیچ کسی در میلیتاری راضی به تضعیف توانایی رزمی نیروهای مسلح نیست ولی نقد سخت گیرانه قطعا در دستور کار هست . این واژه "پیشرفته " خودش جای ابهام دارد . فناوری جت فانتوم ( سلف ایگل ) در زمان خودش بسیار پیشرفته بود ( مثل فاکس بت در زمان خودش ) ولی ایا در حال حاضر پیشرفته است ؟؟؟ ( قطعاً جواب منفی است ) . در مورد ایگل هم ، این مساله صدق می کند . شما آمار تلفات رزمی ایگل را نسبت به نبردهایی که در ان شرکت کرده ( از 1972تا الان ) را بررسی بفرمایید ، عدد و رقم همه چیز را معلوم می کند ( البته این به معنای بی عیب و نقص بودن چنین فناوریهایی نیست ولی یکطرفه تحلیل کردن هم به نظر درست نخواهد بود ) . حالا هر زمان ، رپتور و لایتینینگ در عملیات واقعی شرکت کردند ، بهتر می شود در این خصوص نظر داد . ولی در حال حاضر مساله ما نه رپتور هست و نه اف-35 ، فعلاً کارنامه رزمی اف-15 هست که مورد توجه قرار گرفته !!! دوست عزیز ، یک سازمان مسلح ( حالا ما باشیم ، عربستان باشد ، اسراییل باشد و ... ) برای روبرو شدن با دشمنی با ماهیت (شیوه رزم ) متفاوت ، قطعاً شیوه ها و تاکتیکهای متفاوتی را در پیش می گیرد ،بدون شک ، سعودی در یک درگیری رودررو با ما ، به شیوه ای کاملا متفاوت عمل خواهد کرد ، چون در ان زمان ، حریفی که در مقابلش قرار دارد ( ج.ا.ا) متفاوت هست بلحاظ عملکرد. هم ان دوستانی که جنگ افزارهای داخلی ( البته انهایی که در خط تولید قرار گرفتند و صرفاً به رونمایی از انها بسنده نشده ) اسباب بازی خطاب می کنند ، دچار اشتباه هستند و هم جنابعالی که به این مساله استناد فرمودید .شاید شیوه عملکرد دوستان در وزارت دفاع و نیروهای مسلح از گذشته تا کنون چنین ذهنیتی را در میان عموم بوجود آورده . سلام علیکم به مورد بسیار خوبی اشاره فرمودید . حالا بنده این مساله را یک مقدار بیشتر گسترش داده و ان را به یک نیروی مسلح و فرماندهان تصمیم ساز منعطف نسبت به ماهیت تهدید تعمیم می دهم . وجود و حضور چنین فرماندهانی که از ساختارهای سُنتی گذشته فاصله داشته باشند و ان را نه در کتابها ، بلکه در عمل به کار بگیرند ، موجبات نگرانی دشمن را حتی بیشتراز ساخت سخت افزار پیشرفته ، فراهم می کند . پی نوشت : 1-مسیر منطقی دقیقاً همین هست . همه دوستان عزیز در میلیتاری ، محترمانه همدیگر را نقد کنند و این باعث میشود تا همه چیزهای جدیدی یاد بگیریم . 2- بسیار علاقه مندم که میلیتاری یک سطح خودش را بالاتر کشیده و از مقایسه سخت افزارها بسمت تحلیلهای راهبردی در حوزه نظامی حرکت کند . به نظرم شکافتن پایه ای این مفاهیم و بررسی انها ، در چنین شرایطی ، جذاب تر باشد !!

فاجعه یا ادعا ایگل های سعودی در برزخ در چند روز گذشته ، تصاویر و ویدئویی از آنچه که ادعا می شود یکفروند جنگنده/ بمب افکن F-15 نیروی هوایی سلطنتی عربستان سعودی ، توسط یک تیرموشک سام ناشناس یمنی برفراز صنعا مورد هدف قرار گرفته ، در فضای مجازی منتشر شده است . براساس اطلاعات موجود ، منتشرکنندگان این ویدئو مدعی هستند که این تصاویر با استفاده از حسگر مادون قرمز که بطور معمول برای نظارت و هدفگیری بالگردهای رزمی طراحی و مورد استفاده قرار می گیرد و احتمالا" از گونه سامانه کنترل آتش ULTRA 8500 است ، به ثبت رسیده است . این مجموعه تصاویر ، یک فروند ایگل نیروی هوایی عربستان ( گونه ناشناخته ) را به نمایش گذاشته که در ارتفاع پایین ، مشغول عملیات رزمی است . در بخشهایی از ویدئوی مورد بحث که از سمت راست این جت رزمی گرفته شده ، به محض آنکه پرنده سعودی کمی بیشتر به راست متمایل می شود ، به نظر میرسد که سکان عمودی ( رادر/ استابلایزر ) کوتاه تر از حد طبیعی آن در یک ایگل نرمال است که به اعتقاد برخی ، همان بخش آسیب دیده ناشی از برخورد!!! یا موج انفجار کلاهک موشک مورد نظر است . کارشناسان با بررسی ویدئوی مورد نظر براین باورند که انفجارموشک ،ممکن است حداقل به یکی از سکان های عمودی ایگل آسیب زده باشد . بلافاصله پس از مانور ایگل به سمت راست ، دو جسم ناشناخته که با توجه به درخشان بودن آنها در تصویر مادون قرمز گرفته شده، از پرنده جدا شده که این رویداد با روشن شدن پس سوزهای پیشرانه این جت همزمان میشود . به نظر میرسد ، خلبان طبق روال استاندارد جهت مقابله با موشکهای زمین به هوا با جستجوگر حرارتی ، اقدام به رها کردن شراره کرده که چندان تعجب برانگیز نیست . پس از آنکه ایگل سعودی مجدداً بسمت راست متمایل شده و نمای آسمانه آن قابل مشاهده می گردد ، متوجه می شویم که جت مورد بحث از گونه تک سرنشینه بوده ، که با توجه به کیفیت ویدئو ، تشخیص دقیق و تاییدآن مشکل به نظر می رسد . در بخشی دیگر از این ویدئو ، یک جسم بزرگ از بخش پایینی قاب دوربین وارد صحنه شده که احتمالاً یک موشک سطح به هوا است که بر روی خط سیر ایگل تاثیر گذاشته ( تصویر مادون قرمز بخوبی استفاده خلبان از پس سوز را به نمایش می گذارد ) که به احتمال بسیار زیاد ، کلاهک آن در مجاورت یا نزدیک شراره های شلیک شده ، عمل می کند . بخش پایانی ویدئو ، بدون آنکه سرانجام ماجرا را به نمایش گذارد ، به اتمام می رسد ، هرچند ثانیه های پایانی نشاندهنده خط سیر عادی و مداوم جت سعودی است .متنی که در شبکه یوتیوب به زبان عربی ، ذیل این ویدئو منتشر شده ، بدین قرار است :" لحظاتی از شناسایی و هدف قرارگرفتن جت اف-15 سعودی در فضای پایتخت یمن ( صنعا) . بلافاصله پس از انتشار این ویدئو ، برخی گمانه زنی ها خبر از شلیک یک تیر موشک سام-2 بسوی جت سعودی می داد ، با این حال پس از مدتی ، منابع مختلف به شکل فزاینده ای به این باور رسیدند که ایگل مورد بحث احتمالاً توسط یک تیر موشک R-27T که توسط شبه نظامیان حوثی تغییر کاربری یافته و بر روی خودروهای سبک به شکل زمین به هوا درآمده ، مورد اصابت قرارگرفته است . این موشک ، ( AA-10 ALAMO-B) در رده موشکهای مادون قرمز قرارمی گیرد که می تواند دریک برد 63 کیلومتری و حداکثر در ارتقاع 10 کیلومتری وارد عمل شود . اگر ادعای شبه نظامیان حوثی در ساقط کردن ایگل سعودی اثبات شود ، شاید در تاریخ عملیات رزمی جت اف-15 ، این سومین موردی باشد که به انهدام کامل هواپیما منجر شده است . طبق اطلاعات موجود ، نیروی هوایی عربستان سعودی ، ناوگانی متشکل از 129 فروند جت رزمی تک سرنشینه F-15C و جتهای ویژه چند ماموریته F-15 S را در کنار 13 فروند جت F-15SA ( از 84 فروند سفارش داده شده ) را بصورت عملیاتی در اختیار دارد . در اکتبر 2017 نیز شبه نظامیان حوثی ادعا کردند که یکفروند جت یوروفایتر تایفون عربستان را برفراز یمن ساقط کرده اند . پی نوشت : 1- به هرترتیب ، بعد از نمایش لاشه ایگل سعودی ، میشود در خصوص این رویداد بیشتر صحبت کرد . 2- منبع : https://theaviationist.com/2018/01/09/yemens-shiite-houthis-claim-saudi-f-15-kill-with-sam-over-capital-city-of-sanaa/ 3- مترجم : MR9 4- صرفاً برای میلیتاری

با سلام عقابهای پرو بال شکسته پیرو هدف قرار گرفتن ایگل های سعودی برفراز آسمان یمن ، جالب دیده شد که مروری بر تلفات رزمی ایگل های نیروی هوایی ارتش ایالات متحده از بدو شروع ورود بخدمت این پرنده رزمی به سازمان رزم ارتش این کشور گردد . جنگنده / بمب افکن اف-15 ایگل ، برای نخستین بار در 27 ژوییه 1972 به پرواز در آمد و از همان آغاز بعنوان رقیب سرسخت تامکتهای نیروی دریایی معرفی گردید.مشهور است که فشار "جی" وارد بر خلبان این جت رزمی ، آن چنان است که "جوراب" خلبان این جنگنده بعلت فشار بیش از حد وارده ، از ساق پای خلبان به پایین کشیده میشود . علاوه براین ، کرُی خوانی میان خدمه این جت در نیروی هوایی با خدمه زبده تامکت در نیروی دریایی ، باعث تولد جمله مشهوری شد که در تاریخ هوانوردی به یادگار ماند (ANY TIME BABY)!!! با این حال این جت محصول مک دانل داگلاس به مانند سلفش ، "فانتوم" ، جنگنده ای چِغِر و زمخت در آمد که بلحاظ زیبایی شناختی ، دست کمی از جنگنده ای که جانشینش شد ، نداشت . این پرنده نسبتاً بزرگ ، جنگهایی متعددی بخود دید که تنها دریکی از آنها ( عملیات طوفان صحرا ) تلفات رزمی در کارنامه آن به ثبت رسید . اولین سقوط : 17 ژانویه 1991 ( به روایتی دیگر 18 ژانویه ) ، یکفروند ایگل به رجیستر بدنه 1689-88 ، جمعی اسکادران تاکتیکی 336 ، به خلبانی سرگرد توماس کوریتز و افسر جنگ افزار ، سرهنگ دوم دانی هالند ، در حالی که مشغول اجرای ماموریت حمله به ستون های تانک ارتش عراق در نزدیکی بصره بودند ، هدف آتش توپخانه ضدهوایی حریف قرار گرفته و ساقط شدند . طبق اطلاعات موجود ، هردوخدمه کشته شدند . دومین سقوط : ایگل به رجیستر 1692-88 به ترتیب از راست به چپ : سرگرد توماس گریفیث و سرهنگ دیوید ابرلی به فاصله 24 ساعت پس ازاین حادثه ، ایگل دوم ، به رجیستر 1692-88 ، جمعی وینگ چهارم ، اسکادران تاکتیکی 335 ، به خلبانی سرهنگ دیوید ابرلی و افسر جنگ افزار سرگرد توماس گریفیث ، در جریان ماموریت شکار اسکاد ( نزدیک موقعیت "القیام " ) ، هدف موشک سام-2 عراقی واقع شد که براثر اصابت موشک ، خلبان بلافاصله کشته شد و کمک خلبان بدلیل اجکت در شرایط نامناسب ، بشدت مجروح گردید . اگر چه عملیات جستجو ونجات بلافاصله اجرا شد ، اما وی به اسارت درآمد . پی نوشت : از ایگل به رجیستر 1689-88 هیچ تصویری پیدا نشد !!!!!!

سلام علیکم پیرو فرموده جنابعالی ، تلفات رزمی ایگل ( تلفات در جریان رزمایش ها و ... لحاظ نشده ) ، مربوط به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده 17 ژانویه 1991 ، F-15E ، توسط آتش توپخانه ضد هوایی 19 ژانویه 1991 ، F-15E ، توسط آتشبار سام-2 =========== از مجموع 149 فروند ایگل سعودی ( گونه های C ، S و SA) ، یکفروند تا ژانویه 2018 ===== صرف نظر از خسارتهای انسانی یمنی ها که ناراحت کننده ترین بخش ماجراست و در آن تردیدی نیست ، مک دانل داگلاس چیزی برای سرافکندگی ندارد . باید خوشحال هم باشند که این حادثه باعث میشود تا سعودی دست به جیب شده و سلاح بیشتری را خریداری کند که قطعاً برای مقابله با یمنی ها نخواهد بود . پی نوشت : قطعاً یکسری دوستان این مطلب را در حمایت از سعودی یا مک دانل برداشت خواهند کرد . ولی حقیقتا" این گونه نیست . باید واقعیات را دید. چه ایگل مورد بحث ساقط شده باشد و چه نشده باشد .

سلام علیکم و رحمت ا... . صبح زیبای شما هم بخیر خروجی گاز داغ پیشرانه های جتهایی که در دهه شصت و هفتاد توسعه پیدا کرده بودند ( مثل فانتوم و جگوار ) ، معمولاً تا زاویه 30 درجه قابل شناسایی بود ، که این مساله ، بدلیل شکل خاص بخش انتهایی این جتها توانایی موشکهای مادون قرمز نسل نخست را ( البته در حالت هوا به هوا ) بشدت محدود می کرد با این حال ، خروجی پیشرانه جتهای نسل بعد ، مانند اف-15 ، اف-16 و اف-18 ، چون در انتهای بدنه قرار داشتند ( به موازات سُکان یا سُکانهای عمودی ) به مراتب هدفهای جالبتری برای موشکهای مادون قرمز ی بودند که اکنون می توانستند از زوایای بیشتر ( 60 تا 120 در جه ) به جتهای رزمی حمله کنند . ( با توجه به دمای 1500 درجه سانتی گراد ) با این وصف ، تمام ارقام و اطلاعات موجود ، صرفاً در حالت رزم هوایی است و بدلیل استفاده از موشکهای هوا به هوا در نقش ضدهوایی ( زمین به هوا) در این مورد ، عملاً پیش فرضها یک مقدار تغییر میکند .

دوست عزیز ، اصولاً در بررسی های نظامی ، خوشحال شدن یا نشدن ، جایی ندارد ، صرفاً تحلیل هست و بس . بنده متوجه استعاره شما شدم ولی فرموده شما بیشتر "کوچک " کردن کار یمنی هاست . با این حال عرض شد که نظر جنابعالی محترم هست و در جای خودش قابل بررسی و تامل . اگر تحلیل بنده موجب ناراحتی شما شد ، عذر خواهی می کنم .

سلام علیکم به هرترتیب ، نظرات همه دوستان محترم هست ، با این حال ، تحلیل هایی نظیر اینکه یمنی ها با "نفربر" ( همان دمپایی خودمان ) ، پیروز شدند ، دور از منطق به نظر میرسد . باید بیشتر روی این مساله تمرکز کرد که یمنی ها با کمک یا بدون کمک ، با حداقل داشته ها و امکانات ( غیر قابل مقایسه با وضعیت حاضر ما ) ، جلوی سعودی ایستادند . همین تحلیل ها بود که در یک مقطع جنگ ، کار دست ما داد ( حالا یکسری احتمالاً خواهند گفت که بله ، چنین و چنان و.... ، ولی خوب حقیقت و واقعیت یک شکل دیگری بود ) بگذریم ............ ====================================== یک نکته کوچک در خصوص چف و فلرهای ایگل ( در گونه C) : تا انجایی که اطلاع دارم ،( به یک روایت) ایگل گونه سی ، 3 سری پرتاب کننده های RR-170 و MJU-7 یا MJU-10 ، جمعاً 240 عدد چف و فلر را حمل می کنند که عموماً در نزدیکی دریچه های ارابه فرود نصب میشوند . نکته جالب این هست که هر دیسپنسر نمی تواند فلر و چف را همزمان حمل کند ( یعنی یک محفظه صرفاً چف و محفظه دیگر هم فقط فلر ) . به یک روایت دیگر : محفظه MJU-7 عمدتاً 15 عدد فلر در 8 مقر که میشود 120 عدد محفظه MJU-10 عمدتاً 6 عدد فلر در 8 مقر که می شود 48 عدد محفظه چف ایگل سری سی هم 30 عدد چف را در 8 مقر حمل می کند که جمعاً 240 عدد چف محفظه های چف و فلر F-15 E پی نوشت : 1- این را هم بخاطر داشته باشیم که اگر چه پر و بال سعودی در یمن یک مقدار ریخته ، ولی نکته غامض ماجرا ، تجربه های رزمی نیروی هوایی جنگ ندیده سعودی است که بعد برای ما در یک نبرد رودر رو ، موجبات نگرانی را فراهم می کند . در نتیجه زیاد از سقوط ایگل سعودی ( اگر ساقط شده باشد ) زیاد نباید خوشحال بود !!!! 2- در خصوص بحث R-27 . تا انجایی که اطلاع دارم ، موشک آر-27 در سری T و ET ، جستجوگر مادون قرمز دارد . خوب، طبق اطلاعات موجود ، در سال 2001 ، حدود 100 تیر از این موشک تحویل یمن شده که مشخص نیست آیا این دو گونه شامل انها بوده یا خیر ، که وجود این دو مدل در یمن را یک مقدار شبهه ناک می کند ( البته یک حدس هست صرفاً )

سلام علیکم حقیقتاً دنیای جنگ افزارها ، دنیای عجیب و غریبی هست که قطعاً کسی نمی تواند ادعا کند به همه اجزاء و جوانب آن مسلط هست . با این حال ، اگر موشک R-60 مسبّب این واقعه باشد ، نباید زیاد تعجب کرد . موشک هوا به هوای R-60 تقریباً سبک ترین موشک هوا به هوای موجود در سازمان رزم نیروی هوایی ارتش سرخ بشمار می رفت که بدون نیاز به خودروهای ویژه حمل و نصب مهمات ،توسط خدمه زمینی به راحتی از درون جعبه مهمات بیرون آورده شده و روی هواپیما نصب میشد . با این حال ، گونه زمین به هوای این موشک ( اگر احتمال استفاده از R-60صحیح باشد ) یکی از جالب ترین نسخه های این موشک هست که تا حال حاضر آن را ندیده بودم این پست برای سال 1378 هست سامانه ضد هوایی 30م.م M-53/59 محصول چکسلواکی که ارتش یوگسلاوی آن را با پرتابگرهای آر-60 ترکیب کرده حالا نزدیکترین گزینه به آن چیزی که احتمالا" یمنی ها باید استفاده کرده باشند (بعنوان سکوی پرتاب آر-60) شاسی توپ ضد هوایی M-55 که برای شلیک آر-60 بهینه شده پی نوشت : این مطالب صرفاً براساس احتمال استفاده از آر-60 بیان شده