امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

لطفا دوستان نظر دهند که برای بقا و ایفای نقش موثر یک تانک در میدانهای نبرد چند سال آینده، اولویت با کدام موارد است؟

 

۱ - قابلیت‌های الکترونیکی و نشانه روی

۲ - قابلیت‌های standof 

۳ - حفاظت زرهی

۴ - توپ قوی تر

۵ - تحرک بیشتر

۶ - قابلیت‌های دفاع فعال و غیر فعال

از نظر بنده...

 

در این دوره وجود سیستم دفاع فعال برای تانک ها از اوجب واجباته! در وضعیت جنگ هایی که امروزه درگیرش هستیم, با حجم گسترده تسلیحات ضد زره که در اختیار دشمن هست, تانک ها بدون دفاع فعال عملا تابوت متحرک هستند! وجود سیستم های هشدار دهنده و اقدام متقابل چه به صورت فعال یا غیرفعال, بسیار ضروری است.

 

دومین مورد که بسیار حائظ اهمیت هست, وجود سیستم های نظارتی قدرتمند چند طیفی است تا امکان پایش تمامی زویا, در برد های بالا و با دقت زیاد تا حد ممکن میسر شود.

 

بقیه موارد هم از نظر بنده به ترتیب سیستم کنترل آتش دقیق, حفاظت زرهی مطلوب, طیف گسترده مهمات قابل حمل, قابلیت لینک شدن با پهپاد, قدرت تحرک و اططمینان پذیری موتور برای ما مهم تر هستند.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ما از سالها تولید تی 72چیز بدرد بخوری گیرمون نیومد.تی 90که سهله آرماتا هم تولید کنیم در داخل تا وقتی که مدیریت انقدر ضعیفه بی فایده است.دوستانی که انقد میگن این خرید خوبه بگن تکلیف اینهمه تی 72چیه؟آیا واقعا ارتقا تی 72ها کم هزینه تر نیست؟با باقی مونده پول هم میشد یه سرمایه گذاری خوب رو ذوالفقار کرد.نتیجه دو دهه کار چیه الان؟؟؟
کاش میشد روس ها رو به همکاری در زمینه محصولاتی مثه ذوالفقار و یا قاهر و چیزای دیگه راضی کرد.حیف که نمیشه
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کشوری با نیروی انسانی فوق العاده هنوز از ساخت و عملیاتی کردن یک تانک عاجزه! مایه شگفتی هست بعد 15 سال به یه تانک خارجی با یه پلتفرم همیشگی روی میاره خیلی جای حرف داره. یعنی علناً به چیزی که خودمون هم ساختیم باور نداریم، تکلیف از الان مشخصه! تانک پیش پا افتاده ترین وسیله ای برای صنایع نظامی یه کشوری که ادعای قدرت منطقه ای داره هست. برای بنده این بحث بسیار ناامید کننده بود چون پیام واضحی که همیشه سعی در باور نداشتنش داشتم رو رسوند.

 

چند قضیه در عدم عملیاتی شدن بعضی از پروژه ها وجود داره:

 

1-مشخص نبودن نیاز واقعی کشور از یک محصول ساخته شده. از ابتدا کارشناسی نمیشه چنین وسیله ای با چه توجیهی میخواد ساخته بشه.

 

2-پا فرا نهادن از حد معمول صنعتی کشور. و در صورت نداشتن صنعت، چاره اندیشه برای آن در طول آینده نزدیک برای رفع نیازهای جانبی و اصلی یک محصول.

 

3-عدم اطمینان از محصول بومی. و صرفاً تبلیغاتی کردن آن.

 

4-عدم تزریق سرمایه و عدم خودباوری که خودش، عدم  امنیت سرمایه و در نهایت کنسل شدن پروژه رو به همراه میاره. در نهایت یک ماکت از محصول مورد تامل، ختم میشه.

 

5-عدم داشتن خلاقیت و دنباله روی محصولات دیگران. در واقع کپی کاری عامل بدبختی هست! شما هیچ وقتی نمیتونید محصولی مشابه یه محصول خارجی تولید کنید و مثل اون جواب بده، باید نیازها و دانش اولیه رو بدونید و در سطح بالاتر اقدام کنید تا به نتیجه برسید.

 

6-و در نهیات عدم داشتن مدیریت در بحث زمانبندی و هزینه و مدیریت موازی واحدهای تحقیقات و توسعه. فکر نکنم این رو اصلاً درش فکر کرده  باشن عزیزان بالادستی.

 

امروز اگر یک تی 55 رو به حفاظت دفاع فعال مجهز کرد و ارتقایی در بحث موتور و زره شکل بگیره همین امروز میتونه در میدان نبرد جولان بده. حالا که این رو میدونیم چرا در این بحش هیچ حرکتی نکردیم.

 

همین اسرائیل(در جنایتکاریش شکی نیست) که صبح تا شب نعل و نفرینش میکنیم با خلاقیتش در عمل جواب ما رو میده. اینجوری میخوایم قدرت منطقه ای و در آینده جهانی باشیم؟!!!!

 

خلاقیت یعنی این:

 

machbet.jpg

 

 

در بحث عدم داشتن خلاقیت خیلی دور نریم:

 

سلاحی مثل اخگر رو ساختیم حالا مهندسی معکوس یا هر چی!

 

1- آیا سعی در ارتقاش داشتیم؟! برنامه ریزی کردیم؟

 

2- آیا واقعاً استفاده درست ازش تا الان دیدیم؟ عدم داشتن خلاقیت و صرفاً نمایش پوشالی رو در اینجا میتوان دید.

 

366931_658.jpg

 

 

ویرایش شده در توسط nepton
  • Upvote 10
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

 

الحمدلله رب العالمین که تاریخ شهادت داده و میدهد توسط خود دشمنان ما ( از سنتاتورهای سنا و کنگره تا ژنرال هاشون) که اسرائیل لعنت الله علیه ، چه جنایت ها و چه جاسوسی هایی که از همتایان امریکایی شون که نکردند و چه معامله های تکنولوژیکی که نداشتند ....

 

در حالیکه ما تنها و تنها و تنها بودیم ، هستیم و خواهیم بود

 

 

تصمیم ارتش صحیح یا غلط، تصمیم کسانی است که تعهد دادند چه امروز چه فردای قیامت پاسخگوی کارشون خواهند بود ....

 

و باید هم بگم :

 

چه بخواهیم چه نخواهیم ، رمز مانایی یک حکومت انقلابی همچون انقلاب اسلامی ایران ، نه تانک و نفربرهای بهینه بلکه نحوه صحیح استفاده ازشون برای برقراری موازنه قوا بوده هست و خواهد بود

 

 

آقایونی که چشمان شون رو بستند و نیمه خالی لیوان که شامل : فقرشدید تجهیزات به روز همانند تانک های طراز اول دنیا ، هواپیماهای طراز اول دنیا و غیره است رو میبینند ( که در نوع خودش کار به حقی است و صحیح و باید در راستای آیه واعدولهم .... ما هرچه بیشتر برتوانایی خودمون بیافزاییم ) بهتره نیمه پرلیوان رو هم ببینند

 

نیمه پر لیوان برای ما چی هست ؟

 

 

جمهوری اسلامی با فانتوم های نیم قرن پیش ، تانک های جنگ جهانی ، اسلحه های ژ3 بهینه سازی نشده و ..... فعلا سرپاست .... نه یک روز ...  نه یک ماه ...نه یک سال ... نه یک دهه .... بلکه سه دهه ست سرپاست و امروز هم با همین ضعف تکنولوژیکی نظامی ، حرف اول و آخر رو در خاورمیانه و جهان میزنه

 

 

ارتش ترکیه 1000 نفر نیرو وارد یک قسمت موصل کرد ، رسوا شد

 

 

 

جمهوری اسلامی با دستور حکومت انقلاب اسلامی اقدام به اعزام صدها عراده تانک ، نفربر، توپخانه ، نیرو و کلی مهمات و نیرو به عراق ، سوریه نمود بدون آنکه حتی یک کشور و حتی سازمان ملل جرات حرف زدن داشته باشند .... بدون آنکه حتی یک نفر در جهان شجاعت ابراز وجود از خود نشان دهد که ایران با چه حقی بدون هیچ مجوزی از هیچ سازمانی اقدام به اعزام صدها و صدها نفر نیرو و تجهیزات به هرکشوری که میخواهد در جبهه مقاومت باقی بماند ، میکند

 

 

 

 

 

نیمه پر لیوان را اینگونه باید دید که جمهوری اسلامی ایران که زیرمجموعه حکومت انقلاب اسلامی است با همان تانک های کهنه  پاتن و .... تاکنون مانع از هرگونه حمله نظامی مستقیم یا غیرمستقیم به کشورمان شده است و این همان برقراری موازنه قواست 

مگر در کتب نظامی نمیخوانیم " جنگ وقتی رخ میدهد که سیاست شکست خورده باشد .... " مگر نمیخوانیم هنرجنگ نه صرفا در تجهیزات بلکه در سیاست به کارگیری تجهیزات است .... و کارنامه امروز حکومت انقلاب اسلامی نشان داده که جمهوری اسلامی ایران را بدون اینکه موردتهدید واقع گردد به این مکان عظیم در تاریخ رسانده است که با حداقلی ترین تجهیزات، با عقب مانده ترین تجهیزات در نوع خود ! میتواند 5 کشور جهانی را پشت میز مذاکره ای بکشاند که شوروی ازآن عاجز بود .....

 

 

نه فقط  با تانک های پاتن  ، نه فقط با موشک هامون ، نه فقط با سیاست های صحیح ناهمطرازمون ، نه فقط با اراده ملت مون بلکه همراه کردن همه این موارد با همدیگر سبب شده ایران که هیچگونه تجهیزات خارق العاده ای حتی به مانند چین نداشته باشد ، به مراتب بیشتر از روسیه و چین در امور جهان تعیین تکلیف میکند و حضور دارد و تاکنون ابرقدرت مطلق جهان امریکا نیز شجاعت رویارویی مستقیم با این حکومت بی تکنولوژی را نداشته 

 

 

 

 

اما این عاملی نیست که ما رو به جلو حرکت نکنیم

 

 

ما روبه جلو میرویم با تمام توان موشکی ، زرهی ، هوایی و دریایی براساس ساخت حداقلی ترین زیرساخت های موردنیاز و سپس ارتقا و تولید انبوه هرچیزی که در توان مان می باشد

 

 

 

هرکسی فکر میکند ایران اسلامی به دلیل نداشتن تانک آبرامز و اف22 ، یک کشور ضعیف است بهتر است دوباره نگاهی به کشوری بیاندازد که شبانه روز میلیون ها بار شعار مرگ بر امریکا سر میدهد و ابرقدرت جهان را جرات رویارویی مستقیم نیست و همینطور نیم نگاهی به شوروی و کشورهای شبیه شوروی که تجهیزات مدرن داشتند اما واماندند از دفاع از خویش

اما اینجا ایران اسلامی است

اینجا هشت سال دفاع مقدس برپا شد و حتی یک سانتی متراز خاک این کشور نرفت

و سی سال بعدش نیز درحال مقاومت است بی آنکه حتی یک تیر انداخته باشد تا قلب امریکا را نیز در اختیار خود درآورده است

عراق سوریه یمن عربستان بحرین امارات کویت ... همه و همه را در چنگال خود دارد بی آنکه حتی یک تیر انداخته باشد ....

 

 

و البته که به قول سرداران سپاه : آرزوی ما اشتباه امریکاست .... که به خداوندی خداقسم ، تا انتقام خون های به ناحق ریخته شده جوانان کشورهای انقلابی جهان من جمله ایران را از تک تک خونخواران جهان باز نستانیم ،آرام نخواهیم نشست

 

 

امروز در سوریه تمرین خوک کشی داریم ... فردا در قلب تروریسم دولتی .... پس فردا در قلب کفر الحادی

 

 

یا حق

 

پی نوشت : شکی نیست همه ما حتی من هریک به نحوی دلخوری از نیروهای مسلح کشورمون داریم به دلیل برخی اشتباهات ، برخی بی تجربگی ها ، برخی آزمایش و خطاها و حتی بی توجهی به خیانت کاری بعضی اشخاص که با سیاست تملق توانسته اند خط و ربطی به هم بزنند و در نیروهای مسلح با بی سوادی خودشون و خیانت هاشون مانع انجام بسیاری پروژه ها شوند

ولی باید دانست که مع الوصف همه این موارد هنوزم این کشور سرپاست و سرپا خواهد ماند

نباید به این بهانه ها دست از حمایت برداریم و بی خیال همه چیز شویم و هرچیزی را به باد استهزا بگیریم که مطمئن باشید این ره به ترکستان است

  • Upvote 13
  • Downvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ادیب جان برداشت اشتباهی که از صحبت های ما میشه اینه که همه فکر میکنن انتظار ما بالاس و داریم نیروهامونو با آمریکاو کشورهای تراز اول دنیا (از لحاظ اقتصادی و تکنولوژیکی) مقایسه میکنیم . ما نه انتظار f22 داریم نه انتظار g36  نه آبرامز ما مدیریت نیاز داریم مدیر نیاز داریم دوست داریم وقتی رزمایش یه نیرو رو میبینیم حداقل تکنیکهاییو نبینیم که کلن منسوخه کلاه آهنی قور نبینیم استتار اونچنینی نبینیم ما نیوروی دریایی داریم با فرماندهی دریادار سیاری پدافند داریم با فرماندهی امیر اسماعیلی نیروی هوایی داریم با فرماندهی امیر شاه صفی نیروی زمینی داریم با فرماندهی امیر پوردستان حالا شما یه نگاه به این چهارتا نیرو بنداز به نیازهاشون به آمادگی نیروهاشون به پیشرفتی که تو این 10 سال کردن به گردنه هایتکنولوژیکی که باهاش درگیرند به صحبتهای فرماندهانشون یه نگاه بنداز حالا یه نمره بده بهشون این معیار مقایسه ماست اینه که ما به فلان فرمانده ایرادات فراوان میگیریم صحبتهای دلگرم کننده شما در مورد نگاه چپ دشمنان تو این 30 سال درسته ولی اینم درنظر بگیر حضرت علی وقتی میرفت تو میدون جنگ کسی از زیر دستش سالم در نمیومد امام حسینو آبو به روش بستن به خیمهه ای اهل بیتش حمله کردن تا تونستن بهش غلبه کنن کی با حضرت عباس میتونست تو میدون جنگ برابری کنه فرماندهی لیاقت میخواد شجاعت میخواد درایت میخواد آینده نگری میخواد 

خدا همرو به راه راست هدایت کنه

  • Upvote 5
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام

 

برادر عزیز ، وارد کردن مسائل اعتقادی و ایدئولوژیگ در چنین بحث هایی ظلم به « اعتقادات و آرمان » هاست .... شما می خوای تیشه به ریشه ی اعتقادات ما بزنی !؟

اینجا یک بی تقوایی بزرگ شده و به صورت آشکار ، 25 سال تمام به مردم دروغ تحویل داده شده  و هزینه های مادی ، معنوی ، امنیتی این کشور به هدر رفته ... جای هیچ دفاعیی نداره !!

از نظر من  باید تمامی دست اندرکاران این پروژه رو دادگاهی کرد تا معلوم بشه این بیت المال کجا خرج شده .

 

..

 

جناب ، شما متوجه نشدید چی گفتم

 

ما کشوری هستیم که جلوی ابرقدرت شرق و غرب ایستادیم ، یعنی جلوی کل دنیا

 

والسلام

 

این کشور داره روی پای خودش یاد میگیره همه چیز رو بسازه ، اما با هزاران مشکل مختلف که بارها و بارها امام خامنه ای در جلساتی که با نظامیان و اقتصادیون و سیاسیون داشتند هم اشاره کردند

 

از افرادی که  صرفا طرح میدن تا پول برای مهندس و کارمند بگیرند تا افرادیکه بیت المال رو میخورند و طرح خوبی نمیدن تا افرادی که هم طرح خوبی دارند هم انگیزه و عشق ش رو دارند مثل سردار شهید حسن تهرانی مقدم

 

 

فکر میکنید چرا رهبری این جمله رو گفتند : آقا حسن ، یکی از کسانی بود که هرچه به ما میگفت میساخت

 

 

این جمله رو خوب بخونی میلیون ها خط مفهوم داره برادر ....

 

 

ما خودمون درد کشیده این  نوع عملکردهای اشتباه در نیروهای مسلح بودیم و هستیم و خواهیم بود ولی دلیلی نیست که بتازیم برهمه چیز

 

 

و اما در رابطه با جمله اسرائیل : دوست گلم مفهوم جمله م واضح بود .... ایران یک هزارم اسرائیل بهش اون امکاناتی که به اسرائیل داده میشد میدادند امروز ابرقدرت جهان بود !

اسرائیل واقعا حروم کردم این همه کمک های تکنولوژیکی همه کشورهای جهان از آلمان مرکل تا امریکای صهیونیست رو .... خدائیش حیف این همه تکنولوژی که به انحا مختلف دراختیارشون گذاشتند

بچه های ایرانی به والله که حتی یک هزارم دسترسی آزاد به اطلاعات صنعتی که هیچ استفاده نظامی هم نداره ندارند ولی خیلی جلوتراز همتایان اسرائیلی شون هستند

کاش یک هزارم اطلاعات صنعتی که به اسرائیل داده شد به ما میدادند تا اونوقت میدیدی که علم در ثریا چطوری لنگ مینداخت جلوی پارسیان

و در پایان بگم : اولین نفری که تو این سایت پرده از ذوالفقار خیالی برداشت من بودم بعدش رایش مارشال که تصاویرش رو از داخل گرفت .... هنوز نوشته های من هست ... فکر کنم برای سال 2009 هست ....یا قبلترش ....

مسائلی هست که به هیچ عنوان مطرح نمیشه و نخواهند کرد تابفهمید چطور همانند پروژه موفق آقای نوپوراشرفی در ساخت سلاح سازمانی کارا ، چه برسر این مهندسین توانای مملکت آوردند همینایی که جانمازآب میکشند ...

 

 

ldmdff جان

 

حرف شما متین است

اما به نظر من از منطق به دور هست فکر کنیم هرجا قدم میزاریم باید یک انسان بهشتی ببینیم ! یک شخصی که نمیدونم مدیر هست و مدبر هست و متفکر

اینطوری بود ، خیالت تخت دنیا یک روال یکنخواخت رو طی میکرد و شما فرق خوب و بد رو نمی فهمیدی

 

خیلی ها بودن به سردار تهرانی مقدم حرف میزدند میگفتند کارهاش بیخود هست ... اما وقتی رفت و بعضیا رو دیدند فهمیدند نعمت حسن تهرانی مقدم ها چی بود

 

برای شهید ستاری هم خیلی چیزها ساختند و برای یاسینی و خیلی های دیگر

 

ارتشی و سپاهی هم نداره

 

 

ولی بحث اینه نیمه خالی و پر رو با همدیگه ببینیم

 

 

و باید گفت حرف رهبری رو در وقتیکه همه گفتند ما تو محاصره شعب ابی طالب هستیم بشنویم گفتند : خیر ما در وضعیت خیبریم .....

 

 

دوست گلم

 

رهبر ایران میدونه ایران اف22 و ...نداره ، و اصولا هم انتظار داره که بسازیم اما براساس ما می توانیم و صرفا برای آیه واعدولهم ... اما مطمئن باشید هیچ کسی در بین سران معظم ایران اعتقاد نداره که اف 22 یا هر سلاح دیگری به جز ایمان به خدای متعال و عاشورایی بودن ، رمز پیروزی هست

 

اینو شخصا بارها و به عینه دیدم ... چه در سوریه چه دربقیه جاها

 

براشون خنده دار هست و منم وقتی تو کربلا اون موچ های عظیم جمعیت رو دیدم دقیقا خنده م گرفت به تکنولوژی نظامی صرف بدون ایمان !

 

 

یا حق

  • Upvote 5
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ما از سالها تولید تی 72چیز بدرد بخوری گیرمون نیومد.تی 90که سهله آرماتا هم تولید کنیم در داخل تا وقتی که مدیریت انقدر ضعیفه بی فایده است.دوستانی که انقد میگن این خرید خوبه بگن تکلیف اینهمه تی 72چیه؟آیا واقعا ارتقا تی 72ها کم هزینه تر نیست؟با باقی مونده پول هم میشد یه سرمایه گذاری خوب رو ذوالفقار کرد.نتیجه دو دهه کار چیه الان؟؟؟
کاش میشد روس ها رو به همکاری در زمینه محصولاتی مثه ذوالفقار و یا قاهر و چیزای دیگه راضی کرد.حیف که نمیشه


تی 72 برای زمان خودش خوب بود تو نبرد ای امروزی چیزی جز یه هدف متحرک ساده نیست به نظرم همه رو یا باید به عراق بفروشیم یا از رده خارج کنیم
در مورد ذوالفقار من قبلا گفتم با ورود تانک تی 90 به یگان های زرهی میتونیم از تکنولوژی استفاده شده استفاده کنیم تا پروژه ذوالفقار پیشرفت کنه و حتی به تولید انبوه برسه
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان تا حدی که من اطلاع دارم به صورت کلی ماموریت های ارتش و سپاه به این صورت جدا شده است که ارتش مانند دیگر ارتش های جهان بیشتر بر روی تجهیزات و تاکتیک های کلاسیک و سپاه بر روی سلاح ها و تاکتیک های غیر کلاسیک  کار کنند. البته در مواردی این دو نیرو در حیطه و ظایف همدیگر تداخل هایی داشته اند و دارند. 

بعد از سال 1990 و جنگ عراق و امریکا نظریه ای که در کشور به تدریج شکل گرفت این بود که تنها کشوری که ممکن است با ما برخورد نظامی داشته باشد امریکا است که عملا با امریکا نیز فقط به صورت غیر متقارن میتوان روبرو شد بنابراین روش های کلاسیک و تجهیزات کلاسیک به عبارتی ارتش مورد بی توجهی قرار گرفت. حدود 20 سال تلاشی برای بهبود توان زرهی و نیروی هوایی به عمل نیامد. بنابراین دو نیروی هوایی و زمینی ارتش مورد بی توجهی قرار گرفتند فقط نیروی پدافند و نیروی دریایی مورد توجه قرار بودند.

در سال های اخیر مشخص گردید که نوع تهدیدات امریکا عوض شده است. امریکا تلاش میکند مستقیما وارد جنگ نشود بلکه از طریق تحریک کشورهای اطراف ما  از طریق ایجاد گروه های تروریستی توسط عربستان و قطر و ترکیه امنیت ما را تهدید کند. که این مسئله حتی در اینده ممکن است منجر به برخورد محدود نظامی ما با این کشورها و این گروه ها بشود.  بنابراین در این مرحله بحث تقویت نیروی زمینی و هوایی ارتش ایجاد شده است.

این دو نیرو حدود 20 سال مورد بی توجهی کامل قرار داشته اند. این بی توجهی شامل بی توجهی در تامین تجهیزات بودجه و معیشت زندگی پرسنل این نیروها شده است که باعث افت انگیزه و قابلیت این نیروها بخصوص نیروی زمینی شده است. برگزیده ترین بخش نیروی زمینی یعنی نوهد از چتر های برای عملیات هوابرد استفاده میکند که از عمر کاری انها یک دهه  است که تمام شده و استفاده از انها خطرناک است.

ظاهرا این سیاست تغییر کرده و حرکت های اساسی برای بازسازی نیروی هوایی و نیروی زمینی اغاز شده که سراغاز ان خرید تانک تی 90 و سوخو 30 است. طبیعتا رسیدن توان این نیروها به شرایط ایده ال نیاز به زمان دارد. 

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک عکس خوب از ذوالفقار به من بدید .... می خوام یک متن گونی خیزی بنویس و توی اینترنت منتشر کنم تا حداقل این فرماندهان خجالت بکشند و به مردم دروغ نگند ...

سر حرفت بمونیا!!اینهمه ایراد گرفتی مرد میدونی بیا آبروشون رو ببر
منتظر متنت در اینترنت هستم!
 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/_DSC0223.jpg

http://i45.tinypic.com/2zyzm6r.jpg

http://forum.zeyroon.com/uploads/imgs/pre_1397862125__military_ir-img_1__28429.jpg

 

اگرم قوپی اومدی اشکال نداره!ولی پستت رو ویرایش کن!

  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این بحثها هیچ  نتیجه ای نداره فقط یه کم تو سرو کله هم میزنیمم یه وقتی هم تلف میکنیم چند ماه بعد باز دوباره یه رزمایش نیرو زمینی ارتش دیگه یه تاپیک دیگه یه اعصاب خوردی دیگه یه 10 صفحه انتقاد دیگه و یه گوش که انقد توش پنبه پر کردن که صدای تنفس خودشم که به شماره افتادرو نمیشنوه ای کاش آقای روحانی که گفتند تو این 2 سال اندازه 10 سال گزشته پیشرفت دفاعی داشتیم یه چشمه از اون پیشرفتو نشون میدادن 

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سر حرفت بمونیا!!اینهمه ایراد گرفتی مرد میدونی بیا آبروشون رو ببر
منتظر متنت در اینترنت هستم!

 

 

rbmy4yvlum2po0d3gge1.jpg

 

جان خودتون ادعاهای رو بنر تانک رو ببینید !!

 

نکته : صورت عزیزان رو مات کردم تا اگه کسی این عکس رو دیدید به این عزیزان نخنده .

نکته : یک بنر مبارزه با جنگ نرم روی دیوار بود که پاکش کردم تا ذهن مخاطب پرت نشه .

ویرایش شده در توسط Juicer
  • Upvote 5
  • Downvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حداقل نسخه اخر اگه اشتبان نکنم smبگیریم چون هر چی بگیم اقایون کار خودشون میکنن

منظور ام اس هست؟ توی مدل های تی نود ام اس از حفاظت بهتری برخورداره مخصوصا با اون تیربارش که از داخل برجک کنترل میشه برای جنگ های شهری هم عالیه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

تفاوتی بین تی-72 و تی-90 و ... نمی بینم ، ویژگی ممتاز تی-90 چیه ؟

به جای این کار بهتر بود با صنایع زرهی روسیه در زمینه های مختلف پروژه های مشترکی رو ایجاد میکردند. ایجاد خط تولید امرپ های روسی در داخل، پروژه های تحقیقاتی و ... .

در خصوص تانک هامون هم بهترین کار توسعه سیستم حفاظت دفاع فعال با کمک روسیه وچین و ارتقای همین تانک ها هستش تا زمانی که بتونیم چیزی مثل مرکاوا مارک 4 یا آبرامز یا کی-2 یا لئوپارد2آ7 و ... تولید بکنیم یا بخریم.

در میدان رزم کنونی چندان تفاوتی بین تی-90 و تی-72 نیست.

  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط panzer-grouppen
      کرکس خان دستت درد نکنه . ببینم ایران از اینا داره ؟ چقدر ؟ و یه چیز دیگه : آیا این تانک توان مقابله با آبرامز و مرکاوا رو داره ؟
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.