عرض سلام و ادب تنها پیشران توربوجت موجود در ایرانی که تراستش بیش از ۲۰۰۰۰ پونده موتور AL-21 هست و بعیده مهندسی معکوس بشه. حتی J-79 هم که تراستش کمتر از اینه مهندسی معکوسش خیلی توجیه نداره و دلیلش هم اینه که زیادی بزرگ و سنگینه و تراستش هم به همون نسبت بالا نیست. اما یک توربوجت دیگر داریم که برای مهندسی معکوس مناسبه. ظاهرا RD-33 های میگ ۲۹ های ما از نوع توربوجت هستند! در تعدادی از وب سایتهای خارجی و حتی منابع روسی دیده بودم که RD-33 رو توربوجت معرفی کرده بودند به همین خاطر از یکی از دوستان در این رابطه سوال کردم که در ادامه جواب ایشون رو قرار میدم. وی با اشاره به موتور رونمایی شده در وزارت دفاع گفت: این موتور با توان 5 هزار پوند ساخته شده است و موتور جدید با قدرت بیش از 20 هزار پوند برای استفاده در جنگنده های سنگین و صنایع دیگر در حال ساخت در شرکت دانش بنیان مپناست. http://www.iribnews.ir/fa/news/1261696/موتورهای-جت-با-چهار-برابر-قدرت-کنونی-دردست-ساخت-است بنابراین میشه احتمال داد که RD-33 در حال مهندسی معکوسه و چند وقت پیش مورد بهینه سازی هم قرار گرفته بود و در نمایشگاه توانمندی های دفاعی هم در غرفه پیشران های هوایی(تولیدی)قرار داشت. تراست RD-33 در مدل Mk بیست هزار پوند هست. موتور اوج هم پیش از رونمایی در حاشیه نمایشگاه صنعت دفاعی سالهای گذشته دیده شده بود.

تایگر های تُرک جان بخشی مجدد به حوزه آموزش نیروی هوایی ارتش ترکیه ، بعنوان یکی از اعضاء جناح جنوبی ناتو ، برای نخستین بار در سال 1965 شاهد ورود اولین جتهای تازه نفس F-5A فروند( 19فروند ) و F-5B ( گونه دو نفره ) بودن که می بایست هسته اولیه اسکادران 142 نیروی هوایی را تشکیل میدادند . 25 دسامبر 1965 ، اولین F-5A فریدم فایتر تک سرنشینه نیروی هوایی ترکیه در ابتدا این جتها برای آموزش نسل اول خدمه نیروی هوایی ترکیه جهت ورود به عصر جدید قدرت هوایی مورد استفاده قرار می گرفتند ، اما با ورود پرنده بیشتر تا اواسط سال 1967 ، تعداد هواپیماهای موجود به اندازه تشکیل دو اسکادران عملیاتی رسید . بدین ترتیب از ابتدای سال 1968 ، نیروی هوایی این کشور دو اسکادران با سازمان رزم کامل ( اسکادران های 142 و 161 ) را برای اجرای عملیات رزمی در اختیار داشت . نخستین فروند از گونه F-5B نیروی هوایی ترکیه با این حال ، روند فوق با تحویل حداقل 20 فروند نسخه RF-5Aدر انتهای سال 1969 و 1970 ادامه پیدا نمود که در نهایت باعث شد تا نیروی هوایی ترکیه امکان داشته باشد که دو اسکادران ترکیبی جنگده / بمب افکن – شناسایی ( واحدهای 192و 162) را بوجود آورد ، ضمن اینکه 13 فروند نسخه رزمی برای ایفای نقش شناسایی تغییر نقش یافتند . به شکل خلاصه ، فریدوم فایترهای ترک به صورت غیررسمی در نبرد های هند- پاکستان به سال 1971 ( به تعداد 6 فروند ) و بحران قبرس هم به شکل نیمه فعال حضور داشتند ، اما بدلیل تحریم های ایالات متحده، تا سال 1975 فقط 6 فروند مدل تک نفره و 2 فروند نسخه دو سرنشینه در سازمان رزم این نیرو عملیاتی بودند . با پایان تحریم های آمریکا در اواسط دهه 80 ، اف-5 های ترکیه جان دوباره ای پیدا کردند ، چرا که بتدریج سایر کشور ها موجودی اف-5 های اضافی خود را به ترکیه انتقال دادند که در این میان نروژ با 26 فروند گونه تک سرنشین و 6 فروند نمونه دو کابینه در جولای 1983 ، تایوان با 6 فروند نمونه تک سرنشین و 3 فروند دو سرنشینه بیشترین سهم را به نام خود ثبت کردند . در سالهای بعد نیز ، جتهای جدیدی مستقیم از داراییهای ایالات متحده و سپس نیروی هوایی هلند به سازمان رزم این نیرو اضافه گردید . شاید بتوان گفت گه جرقه اولیه ارتقاء اف-5 های نیروی هوایی ترکیه پس از قطعی شدن ورود جتهای اف-16 به این نیرو ، زده شد . به این ترتیب ، این نیرو در ماه مه 1993 درخواست نمود تا حداقل 40 فروند نمونه تک سرنشین و 20 فروند نمونه دو سرنشین برای شروع برنامه آموزش خدمه جتهای جدیدتر اف-16 سی و اف-16 دی مورد بروزرسانی قرار گیرند . با این وصف ، این برنامه تا سال 1995 و پس از ان برای یکسال دیگر ( 1996 ) به تعویق افتاد. اما در نوامبر 1996 ، مجددا" نیروی هوایی ترکیه برای 48 فروند اف-5 های موجود اعلام نیاز برای ارتقاء نمود که بعد از کش و قوس فراوان ، بروزرسانی محدود برای این جتها در مرکز تعمیر ونگهداری شماره یک نیروی هوایی واقع در Eçkisehir در دوحوزه ارتقاء سازه ای و بهبود اوبونیک آغاز شد . برای بهینه سازی اف-5 های ترکیه ، علاوه بر متخصصین نیروی هوایی ،یک کنسرسیوم به رهبری واحد صنایع هوا- فضای اسراییل ( بخش لاهاو ) ، شرکت البیت سیستمز ، و صنایع هوا- فضای سنگاپور ، راکول اینترنشنال ، جی یی سی مارکنی تشکیل گردید . این بروزرسانی شامل نصب سامانه پرواز با سیم (Fly-by-wire systems) ، نمایشگرهای سربالا ( HUD) نمایشگرهای چندکاره ، سامانه های تشخیص دوست از دشمن و در نهایت GPS می گردید . این برنامه مجموعا" در دو مرحله صورت پذیرفت : مرحله یکم ، افزایش عمر سازه اصلی بدنه و مرحله دوم ، ارتقاء اویونیک که هر دو مرحله ، درمرکز تعمیر و نگهداری نیروی هوایی اجرا گردید . این قراردادکه در نهایت در انتهای سال 1998 به امضاء طرفین رسد ، ارزشی در حدود 70 میلون دلار داشت که با توجه به گستردگی برنامه و شرکاء حاضر دران ، رقمی فوق العاده ارزیابی می گردید . در انتها نیز نورثروپ گرومن ، تهیه حداقل 34 کابین بهبود یافته را به مبلغی در حدود 1.8 میلیون دلار بر عهده گرفت . پس از سه سال کار مستمر ، اولین پرواز این گونه بهبود یافته با شناسه F-5-2000 در یکم آوریل 2001 صورت پذیرفت که چهار فروند اول بطور کامل توسط صنایع هوایی اسراییل و 44 فروند باقی مانده نیز توسط ترکها بروزرسانی گردید . گفتنی است که همه این جتها به صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر Martin Baker Mk 10L مجهز شده اند . دوسال بعد یعنی در سال 2003 ، یک مجموعه بروزرسانی محدود دیگر شامل سامانه های مخابراتی پیشرفته تر برای حفظ تماس ایمن تر با واحدهای زمینی و پرنده های بدون سرنشین بر روی این جتها اجرا گردید . صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر Martin Baker Mk 10 سری L مجموع این بروزرسانی ، باعث گردید تا نیروی هوایی ارتش ترکیه ، تا سال 2020 ، یک جت رزمی –آموزشی مناسب را برای آموزش خدمه جتهای جدیدتر اف-16 در اختیار داشته باشد ، در عین اینکه این جتها با مسلح شدن به مهمات می توانند نقش پشتیبانی نزدیک زمینی ارزان قیمت را برای این نیرو بازی کنند . پی نوشت : 1- به سال تحویل گیری اف-5 های ترک دقت کنید ، تقریبا" همزمان با IIAF بود . 2- به لیست شرکتهای حاضر در برنامه بروزرسانی و همچنین بازه زمانی ارتقاء این جت دقت بفرمایید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

من نظر خودم رو در پست قبلی بیان کرده بودم که متاسفانه حذف شده.الآن هم برای شما چند نکته رو بیان می کنم و شما می تونید خودتون تحقیقات بیشتر انجام بدید و نتیجه گیری کنید. در زمان جنگ اول خلیج فارس بیش از 300 پرتاب از خانواده موشک کروز انجام شد که عملکرد اونها به شرح زیر می باشد: - 307 مورد بارگیری (WEAPON LOAD) برای پرتاب انجام شد. -از این تعداد 19 عدد قبل از پرتاب غیر قابل پرتاب شناخته شدند که البته 10 عدد از اونها بعدا تعمیر شدند و پرتاب شدند. -در نهایت 288 شلیک انجام شد که از این تعداد 6 عدد نتوانستند از حالت بوستر به کروز بروند و سقوط کردند. -از حدود 282 عدد موشک، 242 موشک توانستند خودشون رو به هدف برسونن . -بدلیل محرمانه بودن گزارشات بررسی آسیب معلوم نیست که این موشک ها با چه کیفیتی به اهداف خود برخورد کردند چون براساس چیزی که بعدها در سودان، جنگ دوم خلیج فارس و حمله به پایگاه هوائی شریعات سوریه دیده شد، کلاهک های این موشک ها در مواردی بیشتر از تعداد نرمال نتوانستند درست عمل کنند و منفجر بشوند. براساس منطقی که شما بکار بردید آمریکائی ها باید این سامانه رو کنار می گذاشتند و اون رو بازنشسته می کردن اما اونها نه تنها این کار رو نکردن بلکه به ارتقا و بروز رسانی و انبار کردن این موشک ها ادامه دادند.همه ما قبول داریم که هیچ گاه یک حمله موشکی از نظر دقت به پای حمله هوائی نمی رسه اما مسئله اینه که این موشک ها کار رو انجام دادند(got the job done). همین چند هفته پیش بود که یکی از موشک های "فوق پیشرفته"یکی از ناوهای آلمانی در زمان پرتاب بر روی عرشه سقوط کرد و بشدت به ناو آسیب رساند.یا پارسال که یکی از موشک های سامانه اس 300 در زمان پرتاب دچار ایراد شد و با افتادن به داخل بدنه لانچری که از آن شلیک شده بود یک لانچر کامل به همراه موشک را ازبین برد. در مورد قطعاتی از موشک ها که سقوط کرده هم باید بگم که بخش مهمی از خانواده فاتح از کلاهک های جداشونده استفاده می کنند که با توجه به اینکه هنوز تصویری از لاشه موشک در محل اصابت منتشر نشده و با توجه به برد استفاده این موشک ها احتمالا از مدل کلاهک جدا شونده بودند و "موشک"هایی که به گفته شما در مناطق مختلف سقوط کرده بودند احتمالا تنها بخش موتور این موشک ها بودند. در زمینه اثربخشی این موشک ها در جنگ با دشمنان حاشیه خلیج فارس ما، شما می تونید با مراجعه به نرم افزار ساده ای مثل گوگل ارث و محاسبه اندازه یک باتری پاتریوت و مقایسه اون با مقر نابود شده تروریست ها ببینید که این موشک ها در مقابل دشمنان اصلی ما چقدر اثربخشی دارند.این مسئله رو هم در نظر داشته باشید که در زمان حمله این موشک ها برعلیه باتری های دفاع ضد موشکی مسلما این موشک ها از کلاهک های تخصصی استفاده خواهند کرد. حالا تاسیسات نفتی و پایگاه های هوائی که جای خود دارد.

پس از تبلیغات چند روزه در خصوص رونمایی از هواپیمای جنگنده جدید برخی ها انتظار رونمایی از جنگنده شفق رو داشتند که با توجه به سطح تبلیغات هم میشه گفت خیلی دور از انتظار نبود اما در نهایت هواپیمایی آموزشی/رزمی بر اساس پلت فرم تایگر رونمایی شد و گفته میشه که قراره تولید انبوه بشه. در واقع پروژه شفق لغو نشده فقط گیرش در تامین پیشرانی در حد RD-33 هست که باید دید کی رفع میشه. موتور اوج مهندسی معکوس J85-GE-21 هست که این پیشران در حالت خشک ۱۶ و در حالت پس سوز ۲۲ کیلونیوتن تراست تولید میکنه، یعنی دو موتور اوج مجموعا ۳۲ در حالت خشک و ۴۴ کیلونیوتن در حالت پس سوز که این میزان در حد تراست خشک RD-33 هست و باید توجه داشت که قرار بود شفق رزمی یعنی MATF-2010 از موتور RD-33 پس سوز دار استفاده کنه و حالا اگر از پیشران اوج استفاده بشه حتی در صورت بکارگیری پس سوز، این جنگنده مادون صوت خواهد بود. امکانش وجود داره که هواپیمای شفق رو با تغییر سازه به جنگنده دو موتوره(با موتور اوج)تبدیل کرد اما اینکار موجب کاهش نسبت رانش به وزن و در نتیجه کاهش سرعت و کاهش میزان حمل بار جنگنده خواهد شد. MATF-2010 جنگنده ای در کلاس گریپن،JF-17 و میراژ ۲۰۰۰ هست که همه این جنگنده ها از موتورهایی در کلاس متوسط بهره میبرند فلذا استفاده از موتور سبک اوج یا حتی جی ۹۰(با فرض همسان بودن تراست با اوج) توانایی های جنگنده رو به سطح هواپیماهای آموزشی/رزمی مانند یاک ۱۳۰ تقلیل میده! داشتن یک چنین هواپیمایی هم جهت مقاصد آموزشی/رزمی ارزشمنده اما به نظر میرسه ترجیح داده شده از پلتفرم تایگر جهت ساخت هواپیمای آموزشی استفاده بشه چون این پلت فرم مهندسی معکوس شده و آماده ساخته اما تغییر سازه طرح شفق زمانبر و هزینه بره و خیلی هم مزیتی ایجاد نمیکنه! البته اینکار در قاهر انجام شده و نمونه ای تغییر یافته از شفق با دو پیشران اوج(شاید حتی پس سوز دار)برای ماموریت های خاص ساخته شده اما این جنگنده هجومی هیچگاه به توانمندی رزمی M-ATF 2010 نمیرسه، خصوصا در زمینه در زمینه مقابله با تهدیدات هوایی و به همین دلیل هم با فرمی غیرمتعارف و پنهانکار برای ماموریت تهاجمی و پشتیبانی نزدیک هوایی ساخته شده. اینجاست که اهمیت داشتن یک پیشران توانمند مشخص میشه. احتمالا در آینده M-ATF 2010(شاید با کمی تغییر در فرم بدنه)به عنوان جنگنده نیمه سنگین معرفی میشه. اگر پروژه جنگنده نیمه سنگین رو با M-TF 2010 مرتبط بدونیم که احتمالش فوق العاده زیاده ممکنه واقعا تغییراتی در فرم بدنه جهت پنهانکاری اعمال شده باشه. میشه انتظار داشت که در آینده جنگنده ای با ظاهر مشابه قاهر اما با بالهای متعارف و ایراینتیک های زیر لرکس رونمایی بشه.اما باید توجه داشت که به نتیجه رسیدن این پروژه و تولید انبوهش نیازمند داشتن موتورهای پرتوان تر از اوجه که پروژه ساختش وجود داره اما باید دید که در طی این چند سال تا چه حد تامین بودجه صورت گرفته؟ یک پیشران یا یک جنگنده دارای هزاران قطعه متفاوته که برای طراحی یا مهندسی معکوسش غیر از داشتن زیرساخت باید تیمی پر تعداد از متخصیص در حوزه های مختلف رو به خدمت گرفت که اگر در زمینه تامین بودجه مشکلی ایجاد بشه و بودجه های مصوب وصول نشن به تبعش چنین تیمی هم نمیتونه وجود داشته باشه یا تعداد متخصصین و کیفیت کار کاهش پیدا میکنه و زمان به نتیجه رسیدن پروژه طولانی میشه. دو‌ سال پیش یه خبرهایی از تعدیل نیرو در شرکت هسا منتشر شد که وزیر دفاع وقت تکذیبش کرد اما در ادامه توضیحات مشخص بود که این ادعا خیلی هم بیراه نبوده! http://www.imna.ir/news/244388/کارکنان-هسا-را-اخراج-نمی-کنیم-آزادسازی-اراضی-فرودگاه-اصفهان پ.ن:پروژه برهان هم به نظر میرسه که بیشتر به منظور جلب نظر نیروی هوافضای سپاه جهت ساخت هواپیمای آموزشی/رزمی فوق سبک تعریف شده و بعیده که ساخته بشه. این طرح با شفق آموزشی تفاوت زیادی نداره و تقریبا بدون اعمال تغییرات زیاد و با کاهش وزن میشه میشه ساختش. بخشی از کاهش وزن با استفاده از موتور اوج به جای rd-33 فاقد پس سوز ایجاد میشه و بخش دیگر با کامپوزیت کردن بدنه قابل دستیابیه.

سید جان، دقیقا به همین دلیل موشک Fail شده، چون CEP برای همه یکسان هست. همه موشک ها یا باید در محدوده CEP ولو 500 متر اصابت میکردند،بنابراین موشک ها یا باید دچار ایراد فنی شده باشند (نه خطای برخورد) یا عمدا برای وحشت و تلفات در اطراف هدف کوبیده شده اند. این استدلال صحیحی نیست وقتی قیمت هر 5 تا 7 موشک میانبرد یا کوتاه برد در حد فاتح معادل یک جنگنده مثل تایگر (کوثر یا صاعقه) باشد. و هر تایگر بتواند دست کم 100 برابر حجم کلاهک این موشک ها به منطقه هدف با دقت بیشتر برساند. به نظر میرسه ما عمدا نمیخواهیم در نیروی هوایی سرمایه گذاری کنیم...

182 1. قلعه جای بزرگیه و اشراف اطلاعاتی قوی وجود داشته برای زدن محل جلسه . آمار تلفات هم نشون میده که محل جلسه درست هدف گرفته شده . 2. دوباره شاهد بودیم که موشک با فاصله ی بسیار کم از تارگت برخورد میکنه . حتی احتمال میدم اپراتور برای فیلم برداری بهتر تارگت رو کنار میاره و موشک نقطه زنی کرده . نتیجه آنکه واقعا معقول نیست یه موشک با این دقت برخورد کنه و یه موشک دیگه فیل بشه .ممکنه برخی بگن اینجا ایرانه و همه چی ممکنه ولی ساخت موشک های ما بالاخص سری فاتح روند صنعتی داره و استانداردهای یکسانی رو پاس میکنه ... فلذا داستان فیل دادن از بیخ به نظرم بعیده .... 3. اراده ی سیاسی برای زدن این موشک ها هم از ارزش اطلاعاتیش و هم از ارزش فنی ش بیشتره . .......... 4. برای بار هزارم داستان نیروی هوایی و موشکی و ... برادر ! "وقتی ننه نیست با آش زن بابا باید ساخت " . ما کماکان پایه ایم . زندگی و جوونی ما حروم شد و رفت و. بمب لا مصب رو که نساختید ، لااقل بزنید درگیری شه یه چارتا چک بخوریم و بمیریم .... اینجوری مفت بر شدن خیلی ضایعه .

بصره! تظاهرات به بهانه ضعف دولت در خدمات عمومی و شهری / محل: روبروی کنسولگری ایران! پ ن: کنسولگری ایران کاملا در آتش حمله مهاجمان سوخت. چیزی که از تصاویر بر میومد حمله کاملا از قبل تدارک دیده شده بود. اون حجم از کوکتل مولوتف را نمیشه در لحظه تولید کرد معلوم بود از قبل آماده شده بود و در یک زمان به داخل پرتاب شدند. حجم آتشی که زبانه می کشید به همراه لاستیک هایی که به داخل منتقل کرده بودند و آتش زدند بسیار گسترده تر از یک تعرض معمولی بود. البته سخنگوی وزارت امور خارجه هم اعلام کرد که از روز قبل تهدیدات را اعلام کرده بودند به عراقی ها. بلافاصله بعد این اتفاق رسانه های پرتعداد عراقی و عربی و از جمله سردسته نشاندارشون اسکای نیوز عربی شروع کردند به جعل اخبار و جعل بیانیه از طرف ایران و جو روانی شدیدی برای ماهی گیری از شرایط موجود را ایجاد کردند که شاید در ادامه بتونند اوضاع را در نقاط دیگه عراق هم ملتهب کنند و اصولا افکار عمومی را تحریک کنند، احتمالا پیوست ایرانیش را هم در رسانه های ایرانی و فارسی زبان خواهیم دید از جمله تعمیم این دست تعرضات به کلیت مردم عراق. هرچند در ایران زودتر شروع کرده بودند. نکته جالب اینه که بهانه شروع اعتراضات آب بود. وزیر آب از جریان صدر هست و نخست وزیر مسئول تام و تمام کشور عبادی و در جریان این حملات که حتی به یکی از مراکز درمانی نیروهای حشد هم کشید و زخمی های این نیرو و کادر درمانی مورد تعرض قرار گرفتند تنها مراکزی که مورد حمله قرار نگرفت مراکز صدر و عبادی بود تقریبا. حالا این را بزارید کنار برخی تحرکات و بیانات کنایه داری که گروهی در عراق وقتی بعد از کلی بده و بستان با آمریکا و عربستان و ائتلاف با هر کسی که وزنشون را بالا میبرد باز موفق نشدند اکثریت را تشکیل بدند در مجلس، و از جمله عبادی مبنی بر اینکه مشکلات آب به خاطر اقدام ایران در بستن سهمیه اروند هست و نه ترکیه که 90 درصد منابع آبی عراق به سدهای ترک ها وابسته است تا روشن تر بشه که آیا کسب قدرت به هر بهایی هم جزء این تحریکات بوده یا خیر؟! خصوصا بعد از اینکه فیاض با اقدامات یکجانبه عبادی از ائتلاف با عبادی خارج شد و به ائتلاف رقیب پیوست.

درود به دوستان گرامی تحلیل گران داخلی نقص بزرگ مشتقات F-5 را ضعف موتور و ظرفیت کم حمل سوخت در عین مصرف بالا می دانند. منتقدین خارجی هم فقط نقش آموزش را برای آن در نظر گرفته اند و آن را تلاشی از سمت نیروی هوایی ایران برای فرار از مرگ می دانند. (به ویژه پس از عدم پذیرش تقاضای ایران در خرید 24 فروند یاک 130 توسط روسها) https://www.edrmagazine.eu/maks-2017 از نظر برخی از این تحلیلگران کاربری جنگنده کوثر چیزی در حد کایتها و گلایدرهایی که بین سالهای 1934 تا 1936 آلمانی ها از آنها برای آموزش خلبانهایشان استفاده می کردند هست. https://nationalinterest.org/blog/buzz/irans-air-force-dying-30017 اما یک فروند جنگنده مشتق از اف-5 تک سرنشین با اویونیک جدید می تواند با مجموعه ای از یک تیر موشک فکور، یک پاد جنگ الکترونیک و سامانه اپتیکی، سامانه فلیر و دیکوی ضد رادار، دو قبضه موشک فاطر و یک مخزن سوخت تجهیز بشود و به عنوان شکاری آلرت و اسکرامبل مورد استفاده قرار بگیرد. فرانسوی ها یک ضرب المثلی دارند که می گوید "اگر خواستی کسی را بشناسی از روی کفشش او را بشناس" در مورد هواپیمای جنگی هم شاید این موتور باشد که نقش کفش را بازی می کند. هر چند منابع غربی توان مالی ایران در ساخت و تولید موتور توربوجت ملی اوج به تعداد کافی را زیر سئوال می برند و موتورهای نمایش داده شده را بازیابی موتورهای کهنه می دانند اما اولین موتور انتخاب شده در ایران برای اقتباس و تولید مشابه یعنی J85 موتور پر افتخاری است. در ابتدا GE این موتور را به عنوان پیشران برای پهپادهایی که باید نقش دیکوی را برای B-52 ها بازی می کردند تا از موشکهای زمین به هوای روسی در امان باشند، توسعه داد. بعدها نورث روپ برای نصب روی F-5 و T-38 تالون از این موتور استفاده کرد. حتی امروز نیز نیروی هوایی آمریکا برای برخی کاربردها از این موتور استفاده می کند و قصد دارد آنها را تا 2040 در خدمت نگاه بدارد. آزمایشگاه سامانه های پیشرانه ناسا که در سال 2009 تخریب شد، تستهای وسیع و پر هزینه ای روی موتورهای F100، TF30، FY-401 و J85 انجام داده بود. https://www.nasa.gov/pdf/696956main_PursuitPower-ebook.pdf این موتورهای قدیمی دارای سامانه هیدرولیکی-مکانیکی و الکترومکانیکی کنترل سوخت بودند که مستقیم توسط خلبان کنترل می شد که نسبت به نسل اولیه موتورهای جت آلمانی تفاوت اصولی خاصی نداشت. با وجود چنین موتوری طبیعتا مداومت پروازی مشتقات اف-5 هم کم خواهد بود. موتورهای قدیمی دارای مشکلات زیر بودند: هزینه نگهداری بالا، مصرف سوخت زیاد، ارتعاش و صدای زیاد، آلایندگی بالا، نداشتن حفاظت در مقابل استفاده نادرست، نداشتن افزونگی در کنترل به هنگام بروز نقص فنی در سامانه کنترل، بروز استال در کمپرسور به دلیل تغییر ناگهانی در تراتل گاز موتور، راه اندازی موتورها تقریبا نیمه دستی بود، موتور و بقیه اویونیک یکپارچگی نداشت، سامانه تشخیص عیب خودکار و مانیتورینگ سلامت موتور و ارتعاشات وجود نداشت، ذهن خلبان درگیر پارامترهای زیادی از موتور بود به ویژه در تامکت، سامانه فاقد قابلیت تحمل خطا بود و سامانه های کنترل سوخت وزن زیادی داشتند. آمار سوانح نشان می داد که در اکثر موارد اشتباه خلبان و سرعت واکنش ناکافی خلبان در کنترل موتور های پیچیده باعث بروز خسارات جانی و مالی شده است به همین دلیل گرفتن کنترل موتور از خلبان توجیه عملیاتی یافت. از این رو در 1976 طی قرار دادی بین نیروی دریایی آمریکا و پرات اند ویتنی تصمیم گرفته شد که سامانه کنترل و مانیتورینگ خودکار برای موتورهای توربوفن به ویژه برای موتور TF30 که استالهای آن خلبانها را آزار می داد ایجاد گردد. http://proceedings.asmedigitalcollection.asme.org/data/Conferences/ASMEP/83880/V002T02A022-83-GT-234.pdf تنها حذف نیاز به تنظیم موتور برای 300 فروند تامکت سالیانه 1 میلیون دلار صرفه جویی در سوخت و 500 هزار دلار صرفه جویی در نفر ساعت به همراه داشت. در کنار سبک سازی سازه اف-5 با استفاد از مواد جدید و حذف پرچ ها با استفاده از جوش های پیشرفته لیزری و کاهش چند ده کیلویی وزن با جایگزینی سیستم تولید توان بر اساس ترانسفورمر هسته آهن با سیستم بر اساس ترانسفورمر هسته فریت و خنک سازی و چگالش هوای اطراف پایگاه های هوایی با گسترش استاندارد فضای سبز برای افزایش بازده موتورهای جت هنگام تیکاف، سامانه خودمختار کنترل دیجیتال یا FADEC می تواند پاسخی برای مشکل برد عملیاتی و مداومت پروازی مشتقات اف-5 با کاهش اساسی مصرف سوخت (به طور متوسط 15%) به ویژه در پرواز کروز باشد. همانطور که در صنعت خودرو با ظهور ECU ها مصرف سوخت و آلایندگی کاهش یافت و عمر کاری موتور بهبود داده شد و قابلیت تشخیص خطای خیلی بهتری برای موتور ها بدست آمد، در صنعت هوانوردی هم همینطور است و کم کم به سمت استفاده از Digital-electronic-control-unit رفتند. http://uupload.ir/files/vk2_fadec_fig1.png که FADEC نوعی از این سامانه کنترل دیجیتال است. ساخت سخت افزار یک سامانه FADEC کار چندان مشکلی نیست اما ساخت نرم افزار آن برای کشوری مثل آمریکا دست کم 6 سال به طول انجامید و نیازمند مهندسی الزامات دقیق و پیاده سازی توسط افراد با تجربه و خبره است. در شکل زیر یک سامانه FADEC برای موتور پیستونی را مشاهده می کنید. شرکتهای خودرویی اولین توسعه دهندگان این سامانه برای موتورهای پیستونی بودند. http://uupload.ir/files/4u7b_fadec_img_1035_1000_01.gif در شکل زیر یک سامانه FADEC برای موتور توربوفن ساخت BAE-systems را مشاهده می کنید http://uupload.ir/files/s04w_fadec-electron-boeing-777.jpg سامانه های کنترل خود مختار دیجیتال موتورهای جت مشکلاتی هم دارند که عبارتند از: از دست رفتن کنترل در صورت قطع شدن برق ژنراتور یا خالی کردن باتری(که کم سابقه هم نیست) از دست رفتن کارایی موتور و کاهش آن به حداقلی که فقط برای فرود ایمن کافی باشد در صورت بروز اشکال برای سامانه های الکترونیک به نحوی که خلبان دیگر هیچگونه امکان دستی برای دوباره روشن کردن موتور، کم و زیاد کردن قدرت خروجی موتور و ... نخواهد داشت. در صورت بیرون زدن عیب طراحی، افزونگی دوگانه FADEC کمکی نخواهد کرد در حالیکه این افزونگی در صورت بروز خطای اتفاقی نقطه ای بر روی یکی از سامانه های FADEC کاملا قابلیت تحمل دارد و اصولا FADEC برای چنین وضعیتی طراحی شده است بنابراین اجرای آنالیز مدار در بدترین شرایط ممکن و مقادیر تلرانس قطعات و خطای مونتاژ و ... باید حتما در عمیق ترین شکل ممکن انجام بشود. Sneak-Circuit-Analysis هم باید انجام بشود. در مقایسه با سیستمهای هیدرومکانیکی، آنالوگ یا دستی، FADEC پیچیدگی بیشتری دارد. پیچیدگی هم برابر است با باگ. به دلیل پیچیدگی، هزینه-زمان توسعه و اعتبار سنجی بیشتری دارند. در لحظات بحرانی و حساس مثلا برخورد قریب الوقوع با زمین، FADEC از وارد کردن فشار خارج از ماکزیمم نامی به موتور توسط خلبان جلوگیری می کند که می تواند برعکس عمل کرده و به جای حفاظت از موتور باعث نابودی کامل موتور و خلبان و کل هواپیما گردد. علی رغم تلاشهایی که روی موتور TF30 شد اولین جنگنده ای که رسما از تکنولوژی FADEC استفاده کرد یک فروند شکاری اف-15 در 1981 بود. مرکز تحقیقات پرواز Dryden وابسته به ناسا که اولین جایی بود که توانست سامانه هدایت هیدرولیک را حذف کند و یک هواپیما را با روش پرواز با سیم به پرواز درآورد، یک فروند شکاری F-15A را تصاحب کرد و روی موتور F100 آن با موفقیت سامانه FADEC خود را نصب نمود و تست های پروازی را انجام داد. موفقیت این پروژه بود که باعث شد نیروی هوایی ارتش آمریکا برای همه شکاری های خود این سامانه را سفارش بدهد. استفاده از FADEC ها در موتورهای توربوفن روسی هم باب شده است به طوری که نسلهایی از RD-33 و نسلهایی از AL-31 به FADEC تجهیز شده اند. ساختار FADEC: http://uupload.ir/files/qzs9_fadec.png وظیفه این سامانه به صورت خلاصه عبارت است از: کنترل هوای ورودی به کمپرسور (که برای پرنده ای مثل قاهر ضروری به نظر می رسد)، کنترل سامانه سوخت در همه حالتها به ویژه پس سوز،کنترل ارتعاشات، کنترل قدرت خروجی موتور، کنترل فرایند استارت و جرقه زنی، کنترل روانکاری و ... . ورودی سامانه FADEC از هواپیما: دمای محیط، ارتفاع، سرعت بر حسب ماخ، زاویه حمله، فشار ضربه، وضعیت ارابه فرود، سیگنالهای مربوط به پرتاب موشک و راکت و ... . ورودی سامانه FADEC از موتور هواپیما: وضعیت اهرم تراتل، دور موتور در دقیقه، دمای گاز خروجی توربین، مساحت نازل خروجی، وضعیت فلاپهای داکت فن، دمای یاتاقان، ارتعاش موتور، فشارهای مختلف درون موتور و ... . بکارگیری سامانه FADEC در تمام موتورهای جدید و این حقیقت که برای هر موتور یک سامانه جداگانه توسعه داده شده است که هزینه های بسیار لجستیکی و تحقیق و توسعه در بر دارد باعث شد که دکتر علیرضا ر بهبهانی به عنوان متخصص نیروی هوایی ارتش آمریکا پروژه های تحقیقاتی در این زمینه انجام داده و گزارشاتی به چاپ برساند. ایشان پیشنهاد یک پلتفرم هوشمند ژنریک برای بکارگیری در طیف وسیعی از هواگردها را داده است. برخی مقالات ایشان: https://pdfs.semanticscholar.org/presentation/38fe/56dfa1e4fbb6744eead224c545687cea144c.pdf https://pdfs.semanticscholar.org/f3f9/821170be0c5ba1db0531f5d423b940508f5f.pdf http://www.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/a478472.pdf هر چند مطابق آنچه در کتاب پروفسور سعید فرخی استاد دانشکده هوا فضای دانشگاه کانزاس آمده http://libgen.io/book/index.php?md5=D80A0BE074683D4288B37A29E898FA00 سامانه هایی اینچنین باعث کاهش مصرف سوخت به میزان 12 تا 20 درصد، افزایش توان موتور هنگام تیکاف به میزان تقریبی 5%، پرواز نرم تر با ارتعاش و صدای کمتر، راحتی استفاده (نیاز به تنها یک اهرم تراتل دارد) و ریستارت ساده موتور حین پرواز و قادر به استارت داغ موتور روی زمین است اما تجربه به کارگیری ECU های ناپایدار اوکراینی در موتور هواپیمای ایران-140 برای ما تجربه ایمنی نبود. ساخت سامانه کنترل الکترونیک در ایران زمانی شروع شد که به یکباره شرکتهای اروپایی از دادن ECU موتور با استاندارد یورو 2 به ایران با هدف فلج کردن کشور خود داری کردند که در زمان کوتاهی دست کم 3 شرکت فعال در صنعت خودرو اقدام به نمونه سازی سخت افزار با استانداردهای اروپایی نموده و کم کم با صرف هزینه-زمان زیاد و مرارت فراوان اقدام به بدست آوردن دانش فنی نرم افزار کنترل موتور خودروهای موجود کردند و از فلج شدن صنعت خودرو جلوگیری گردید. (بعد از برجام اروپایی های دوباره به بازار باز گشته متعجب از ECU های ساخت داخل نمونه پیشرفته تری از ECU را به بازار داخلی عرضه کردند با قیمتی پایین تر تا اینکه دوباره رفتند) تلاش بر روی توسعه سامانه های کنترل موتور دیجیتال همچنان برای رسیدن به کیفیت های بالاتر ادامه دارد و بستر بسیار خوبی است برای انتقال فناوری به سازنده موتور اوج تا موتور مربوط به قرن گذشته با فناوری روز بهبود داده شود. بسیاری از کشورها قادر به ساخت سخت افزار موتور در صنعت خودرو هستند اما آنچه که یک موتور را به استاندارد یورو 5 یا 6 می رساند در واقع نرم افزار انحصاری پیشرفته درون سامانه کنترل و سامانه پالایشگاه دود است که گلوگاه خودرو محسوب شده و معدودی از کشورها قادر به ساخت آن با کیفیت مناسب هستند. به همین ترتیب ساخت سامانه FADEC برای موتورهای جت کاری ساده نیست و نیازمند سرمایه گذاری مناسب است اما نیاز به شروع از صفر نیست و سابقه خوبی در کشور وجود دارد.

شب گذشته انصارالله یمن دوتیر راکت توپخانه ای بدر-1 را به سمت پایگاهی نظامی واقع در نجران پرتاب کرد پدافند عربستان راکت ها رهگیری کرد ولی یکی از موشک ها بطور کامل ساقط نشد از مسیر اصلی انحراف پیدا کرد و در منطقه ای مسکونی سقوط کرد. در اثر سقوط این موشک 25 نفر زخمی شدند.

ببری از سرزمین هزارمعبد روند ارتقاء تایگرهای نیروی هوایی سلطنتی تایلند ایده نخستین ارتقاء جنگنده سبک اف-5 نیروی هوایی سلطنتی تایلند از سالهای پایانی قرن گذشته و پس از یک تفاهم نامه مقدماتی میان نیروی هوایی ، ارتش و نیروی دریایی این کشور بوجود آمد . در نتیجه نیروی هوایی سلطنتی این کشور پروژه بهبود قابلیتهای جنگنده – بمب افکن های سبک F-5E/F موجود در سازمان رزم خود که در قالب اسکادران 211 ، جمعی وینگ بیست و یکم مشغول عملیات رزمی بود را در دستور کار خود قرار داد و نخستین تصویر از تایگرهای بروزرسانی شده در دسامبر 2015 منتشر شد . این تایگر بهبود یافته به رجیستر 21101 جمعی اسکادران 211 احتمالا" با افزایش حجم فضای بخش دماغه به یک رادار جدید مجهز شده است . اما جتهای اف-5 فوق الذکر که در حدود 38سال پیش ، یعنی در سال 1981 به نیروی هوایی ارتش تایلند تحویل داده شدند ، تا کنون سه دوره مختلف بروزرسانی را بخود دیده اند . مرحله نخست ( 1998) سامانه های فریب دهنده 0AN/ALE-4 غلاف توپ GPU-5 کالیبر 30 م.م با شروع سال 1998 ، نیروی هوایی ارتش تایلند بصورت محدود دست به ارتقاء تایگرهای عملیاتی خود با اضافه نمودن نمایشگرهای ویژه سربالا و همچنین نشانگر هدفگیری خودکار جنگ افزار HUD/WAC)) محصول شرکت مارکنی، نصب سامانه های فریب دهنده AN/ALE-40 و سیستم های هشدار دهنده راداری و در نهایت سامانه تشخیص دوست از دشمن (RWR) مارک AN/ALR-46 نمود . با اضافه شدن این توانایی های جدید ، تایگرهای تایلندی اینک می توانستند موشک هوا به هوای پایتون -3 ، غلاف توپ GPU-5 با کالیبر 30 م.م را حمل نمایند . پس از این ارتقاءها ، تایگرهای در قالب اسکادران 403 از لشکر هوایی چهارم سازماندهی شده و در سال 1994 به اسکادران 211 منتقل گردیدند . مرحله دوم (2002) در دومین سال از قرن بیست و یکم ، شرکت اسرائیلی البیت سیستمز قراردادی را با نیروی هوایی تایلند برای ارتقاء تمام جنگنده های F-5T و همچنین F-5E/F اسکادران 211 منعقد نمود . این بروزرسانی ، شامل نصب نمایشگرهای چندگانه ( MFD) ، نمایشگرهای ویژه برای هلمت خلبان ، سایت هدفگیری DASH ( نمایشگر و سایت هدفگیری برای هلمت ) و کنترل های هوتاس ( Hands On Throttle-And-Stick) می گردید . بدین ترتیب ، نسخه بروزرسانی شده تایگر ، اینک می توانست موشک هوا به هوای پایتون -4 را حمل و شلیک نماید ، در عین اینکه نسخه F-5E/F علیرغم برنامه ریزی برای تغییر رادار از گونه AN/APQ-159 به گونه جدید تر AN/APG-69 ، به این استاندارد بروزرسانی نشد . مرحله سوم ( 2015 ) هملت خلبان ، استاندارد DASH IV آخرین برنامه ارتقاء تایگرهای تایلندی در دسامبر 2015 کلید خورد ، هر چند اسناد منتشر شده از سوی نیروی هوایی تایلند نشان میداد که سرمایه لازم برای ارتقاء 10 فروند از این جتها در حدود 2050 میلیون بات ( واحد پول ) تعیین شده که می بایست صرف بهبود سازه ای و ارتقاء اویونیک این جنگنده ها شود . اما ظاهرا برنامه فراتر از اطلاعات منتشر شده است ، چرا که خبرهایی مبنی بر امکان حمل و شلیک موشکهای هوا به هوای پایتون -5 ( یک موشک سوخت جامد باسرعتی در حدود 4 ماخ و برد موثر 20 کیلومتر و همچنین موشک دربی ( یک مهمات ماوراء دید بصری مجهز به یک رادار فعال با برد 50 کیلومتر ) توسط جتهای تایلندی نیز وجود دارد . مجموعه رادار چند ماموریته Elta EL/M-2032 از سویی دیگر ، منابع متعددی اعلام نموده اند که پیمانکار این پروژه ( البیت سیستمز ) به احتمال زیاد ، برنامه مشخصی را برای نصب رادارهای Elta EL/M-2032 به همراه سامانه های اویونیک جدید عبری و مضاف بر آن موشکهای پایتون 5 و دربی برروی تایگرها در نظر دارد . هملت خلبان نیز به استاندارد DASH IV ارتقاء خواهد یافت که این مورد ، قابلیت درگیری ماورای محدوده بصری خلبان ( فامد ) را به خدمه تایلندی خواهد داد . بدین ترتیب ، نیروی هوایی تایلند ، با حداقل هزینه ، متوسط طول خدمت رزمی تایگرهای موجود خود را تا سال 2031 افزایش میدهد . پی نوشت : 1- جالب هست ،شرکتهای اسراییلی ، بدون هیچ تجربه عملی نیروی هوایی رژیم عبری در استفاده رزمی از جنگنده های سبکی نظیر اف -5 و میگ-21 ، پیشگام بروزرسانی این جتها ( به ترتیب برای نیروی هوایی سلطنتی تایلند و نیروی هوایی رومانی "گونه لنسر " ) هستند و این درجای خودش قابل تامل هست . 2- نیروی هوایی تایلند تایگرهای خودش را درسال 1981 تحویل گرفت ، سال 1998 اولین بروزرسانی را انجام داد و الان هم این جتها را تا سال 2031 عملیاتی نموده !!!!!!! صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام به این مقایسه که در اواخر دهه 70 شمسی ( 1377 ) صورت گرفته باید دقت بیشتری کرد آر .دی .33 آ.ال -31 اف اف-110 جی ئی .12 تی اف-30 پی 414 ای تومانسکی آر-29 بی پی نوشت : با تشکر فراوان از دوست بسیار عزیزی که این مقاله ارزشمند را سالهای دور در میلیتاری ارسال کردند .

صحبتی که سورنا ستاری در رابطه با ساخت موتور توربو فن سنگین صرف 3 سال کرده همزمان با بحث انتقال تکنولوژی سوخوی 30 به کشور بوده است. احتمالا در ان زمان قول های لازم را از روسیه در این رابطه یعنی انتقال تکنولوژی موتور ان گرفته بوده اند. بعید است این انتقال تکنولوژی صورت گرفته باشد. از روس ها بعید است به این راحتی همچین تکنولوژی را منتقل کرده باشن. از قبل بررسی هایی در رابطه با خوراندن موتور سوخو27 به اف 14 انجام شده بود. موتور سوخو 30 هم فکر کنم ارتقا یافته موتور سوخو 27 است. فکر میکنم مقاله ای هم در میلیتاری در رابطه با پتانسیل های ارتقا اف 14 دیده بودم که پیشنهاد نصب این موتور را روی اف 14 داده بود. ممکن است یا این انتقال تکنولوژی صورت گرفته یا به احتمال بالاتر تعدادی موتور خریداری شده و روی تعدادی اف 14 خورانده شده است. The aircraft's powerplant incorporates two Saturn AL-31F afterburning low-bypass turbofan engines, fed through intake ramps. Two AL-31Fs, each rated at 123 kN (28,000 lbf) of full afterburning thrust ensures Mach 2 in level flight, 1,350 km/h speed at low altitude, and a 230 m/s climbing rate.

سلام علیکم استاد عزیز - درصورت صلاحدید و امکان از این نوع منابع ، بیشتر معرفی بفرمایید سپاسگذارم

درود به دوستان گرامی سایت globalsecurity.org مقاله ای دارد ( https://www.globalsecurity.org/military/world/iran/airforce-tech.htm ) در مورد اینکه ایران چگونه قطعات یدکی را تهیه می کند همچنین مرکز تحقیقاتی بازبینی تجارت راهبردی https://strategictraderesearch.org مقاله ای بسیار کامل و مستند به اسناد CIA و ... دارد به نام "تامکت و ماوس" (کنایه ای به داستان موش و گربه) که در نسخه پاییز 2017 انتشار یافته و به نحوه مبارزه با تامین قطعات برای نیروی هوایی و صنایع راهبردی ایران از طریق قاچاق از خاک آمریکا و ... پرداخته است. https://www.belfercenter.org/sites/default/files/files/publication/Salisbury - Tomcat and Mouse.pdf در این مقاله به قلم دانیل سالیزبوری (محقق برجسته مرکز تحقیقات Belfer) قسمتی از مصاحبه اکبر ترکان وزیر وقت دفاع در 1993 اشاره شده که در آن گفته "در وزارت دفاع اولویت اول ما تهیه قطعات یدکی است ، اولویت دوم ما تهیه قطعات یدکی است و اولویت سوم ما هم تهیه قطعات یدکی است که با توجه به تحریم و آمریکایی بودن وسایل ما بسیار سخت است." همچنین به مصاحبه فرمانده نیروی هوایی در همان سال اشاره کرده که گفته "ما درهمه زمینه ها از جمله قطعات یدکی، موشک ، آموزش خلبان و .... به خود کفایی رسیده ایم". با کنار هم گذاشتن این شاهکارها به این نتیجه رسیده اند که ایران برای سرپا نگاه داشتن ناوگان به قطعات وارداتی نیاز دارد. بعد از سال 2006 ، از 76000 قطعه تامکت، 10000 تا مخصوص این هواپیما و غیر قابل فروش در مناقصه ها اعلام شد. 43000 قطعه سخت افزار عادی تلقی شده و فروش آنها آزاد گردید و در مورد 23000 نوع قطعه دیگر فروش آنها منوط به شرایط خاص و بررسی بیشتر گردید. نکته جالب این است که در هر دو مقاله هیچ مورد معتبری از کشف قاچاق بعد از سال 2007 همزمان با تشدید تحریمها گزارش نشده است. به عبارت دقیق تر بعد از 2007 و به ویژه 2010 با ایجاد شدید ترین تحریمها در دوره اوباما ایران دیگر نتوانسته از آمریکا قطعه ای قاچاق بکند و با محاسبات خوش بینانه هم باید بعد از 2015 اثری از ناوگان تامکت قابل پرواز باقی نمی ماند. اما تامکتها کماکان پرواز می کنند فکور هم تست می کنند نکته ای که باعث شگفتی شده است. این نشان می دهد که بعد از 2007 اتفاقات خوبی در نیروی هوایی افتاده که اینها توانسته اند کماکان برخی از تامکتها را قابل پرواز نگاه بدارند و حداقل در نقش آواکس از آنها استفاده بکنند. به عبارت دیگر یا اوباما به نحوی راه ورود قطعات تامکت به ایران را باز گذاشته یا اینکه از سال 2007 به بعد ایران به دلیل هزینه سنگین خرید از خارج و مشکلات مبادلات تجاری خودش یک فکری برای نگهداری ناوگانش کرده است. در شهریور 95 حسین دهقان و در 31 مرداد 95 سورنا ستاری در مورد ساخت موتور توربوجت بیان کرده اند که ظرف 2 سال و حداکثر در کمتر از 3 سال موتور توربوجت با قدرت بیش از 20000 پوند (یعنی چیزی نزدیک به قدرت موتور توربوفن TF30با پس سوز (20900 پوند) و به نظرم حتی قویتر از موتور توربوجت J-79) در یکی از شرکتهای دارای تجربه زیاد در ساخت توربین تولید خواهد شد و گام بعدی تهیه موتورهای توربوفن خواهد بود که مدل سابسونیک آن برای هواگردهای مسافربری قاعدتا زودتر قابل دستیابی است تا مدل خیلی مشکلتر سوپرسونیک. تیمسار نصیرزاده فرمانده امروز و معاون وقت فرمانده نیرو هوایی در سال 1389: " ما امروز نسل جدید جنگ‌های F14 را در اختیار داریم که رادار آن توسط متخصصان داخلی خودمان ارتقاء داده شده است. از آنجا که ساخت این رادار توسط نیروهای خودمان صورت گرفته و اکنون نیز روی این جنگنده رهگیر نصب است، بنابراین مرتبا می‌توانیم آن را ارتقاء دهیم و در کنار موتور آن، می شود گفت که این جنگنده نیروی هوایی، نسل جدیدی از آن هواپیمای قبلی است. وی همچنین با اشاره به توانمندی‌های متخصصان نیروی هوایی در بعد ساخت قطعات موتور هواپیما، اظهار داشت: امروز حرکت خود را برای ساخت موتور هواپیما به طور کامل شروع کرده‌ایم و به نتایج قابل قبولی نیز رسیده‌ایم که انشاءالله در موقع لازم، اطلاع‌رسانی می‌شود." به هر روی اگر تجمیع پروژه های موتور سازی مفید واقع شود و موتور توربوفن ملی با توان مشابه F110 (28000پوند با پس سوز و 16000 پوند خشک) به نتیجه برسد، آنگاه ایران کشوری است که موشکهای خاص خودش را تولید می کند، موتور خود را دارد، اویونیک خود را می سازد، بدنه هواپیما را می سازد، رادار هوایی می سازد (تا آن موقع) و طبیعتا باز سازی صفر تا صد جنگنده سانحه دیده یا انباری (بدون نیاز غیر قابل تامین از خارج) برایش میسر خواهد بود که هیچ ضعف سامانه های تولید توان در تامکت را هم می تواند برطرف بکند بعلاوه با تعویض ترانسفورمرهای هسته آهنی مبدل 18000 ولت 400 هرتز به 115 ولت سه فاز 400 هرتز، با ترانسفورمرهای سوئیچینگ هسته فریت چند صد کیلو از وزن هواپیما کاسته می شود و چابکی بهتری به آن می دهد که در نهایت می توان به جنگنده نسل چهاری رسید که توان قابل اعتمادی در حفاظت از کشور در مقابل جنگنده های بیگانه کشورهای همسایه را داشته باشد ضمن اینکه MTBF بهتری هم پیدا کرده و هزینه های نگهداری آن کاهش یافته است. تامکتها در نیروی دریایی آمریکا (احتمالا به دلیل شرایط دریایی مشکلات تشدید هم می شده است) مشکلات دیگری نیز داشتند از جمله نشت روغن هیدرولیک قابل اشتعال از سامانه بال متغیر. که منجر به ساخت این شوخی در نیروی هوایی آمریکا شده بود که اگر یک بدجنسی سیکر روغن هیدرولیک بسازد تامکت نیروی دریایی به زحمت خواهد افتاد. (می شود فهمید که آنجا بین نیروها حسادت هایی هست). اکوی رادار تامکت یک چیزی در حدود نصف یک B-52 بود و MTBF آن هم فقط شش ساعت. http://uupload.ir/files/b91q_tomcat_mtbf.png همچنین جانمایی جعبه فیوز در کابین عقب RIO را بسیار به زحمت می انداخت و معمولا او باید بدون اینکه بتواند ببیند، با دادن انعطاف زیاد به خود فیوز را تغییر وضعیت بدهد. این نشان می دهد که به موازات به روز رسانی یک طراحی صنعتی دقیق با مشاوره با کاربرهای با تجربه این هواپیما برای آن در نظر گرفته بشود تا نمونه ایرانی مشکلات کمتری نسبت به نمونه آمریکایی داشته باشد. علاوه بر اینها با اینکه تامکت توانایی پرواز در ارتفاع بالای 50000 پا را دارد ولی به دلیل اینکه به ارتش ما لباس مخصوص ارتفاع بالا هیچگاه فروخته نشد، چنین پروازی پر مخاطره خواهد بود. با توجه به پیشرفتهای برنامه فضایی کشور و این که ساخت لباس فضا نوردی در برنامه این سازمان بوده و قرار بوده تا 2021 لباس فضایی تولید بشود، شاید در به روز رسانی های آتی شاهد استفاده از نوعی لباس مخصوص ارتفاع بالا برای خلبانهای فانتوم و تامکت باشیم تا این کمبود نیز بالاخره روزی بر طرف بشود.

تایگر-2000، برخورد نزدیک از نوع تایوانی علیرغم تحلیل های متفاوت در خصوص جت کوثر ، شاید مرور برنامه نیروی هوایی تایوان برای ارتقاء جتهای اف-5 موجود در سازمان رزم این نیرو خالی از لطف نباشد : نمونه پروتوتایپ تایگر-2000 به رجیستر بدنه 5308 در تاسیسات تیانچین تایوان در اواسط دهه 90 میلادی ، یکی از برنامه های با اولویت بالای نیروی هوایی جمهوری چین ( تایوان ) امضاء یک توافقنامه مقدماتی با نورثروپ برای بروزرسانی جت خط مقدم خود برای مقابله با توانایی های رو به رشد نیروی هوایی خلق چین بشمار می آمد . اما این برنامه بدلایل سیاسی از جمله قوانین سخت گیرانه صادراتی ایالات متحده و عدم موفقیت شرکت وستینگهاوس برای کسب مجوز صدور کد نرم افزاری برای رادار AN/APG-66 ( مشابه رادار مورد استفاده در اف-16) و همچنین رابط کاربری موشکهای هوا به هوای فراتر از دید Sky Word TC-2 به ناکامی انجامید . نمونه کابین اولیه پیشنهادی برای تایگر-2000 با این حال ، در اواخر دهه 90 ( 1997) یک مدل از کابین ارتقاء یافته پیشنهادی در نمایشگاه هوا- فضای تایپه به نمایش گذاشته شد که از سوی صنعت هوا- فضای جمهوری چین با شناسه TIGER-2000 نامیده میشد . موشک هوا به هوای اسکای سورد -2 سه سال بعد ، یعنی در سال 2000 ، شرکت صنایع هوا-فضای تایوان یک پیکربندی کامل تایگر را با سریال 5308بعنوان نخستین نمونه ارتقاء کامل اف-5 های تایوانی به نیروی هوایی این کشور تحویل داد و نخستین پرواز ان در بیست و چهارم ژوئن 2002 صورت گرفت ، اما این برنامه با توجه به مشکلات پیش آمده در حوزه هایی نظیر سیم کشی هواپیما و همچنین پیشرانه ، دچار تاخیرهای پی درپی گردید . سمت راست : رادار APG-66 و سمت چپ : رادار GD-53 براساس اطلاعات موجود ، طیف متنوعی از بروزرسانی نظیر نصب نمایشگرهای MFD ، نمایشگرهای سربالا ( HUD) ، کنترل های هوتاس ، ارتقاء اویونیک ( براساس استاندارد MIL-STD-1553B که شامل ارتقاء رایانه ماموریت هواپیما ، سامانه های ناوبری INS/GPS و رادار GD-53 ، گیرنده های تشخیص دوست از دشمن و همچنین تسلیحات جدید شامل این برنامه میشد . اما برخلاف انتظارها ، برنامه TIGER 2000 ، بعلت هزینه های بسیار بالا جهت بازسازی کامل اویونیک ، سامانه کنترل آتش و عدم توجه و علاقه نیروی هوایی و در نهایت خرید جتهای جدید ، به بوته فراموشی سپرده شد . حالا سئوال این هست که آیا در این سالها با توجه به حساسیت کمتر کشورهایی نظیر تایوان ، احتمال دارد یک تبادل تجربه ای میان این دونیرو بصورت چراغ خاموش یا با واسطه طرف سوم صورت گرفته باشد ؟؟؟ آینده این را مشخص خواهد نمود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : یک ارتقاء تقریبا ناشناخته ، نمایشگرهای سربالای فالکون برای تایگرهای ترک نمایی دیگر از کابین F-5.2000 نیروی هوایی ترکیه

شاید ارتقاء نرم افزاری جهت مقابله با موشک های بالستیک یکی از دلایل تاخیر در رونمایی باور محسوب بشه. به صورت بالقوه و سخت افزاری باور این توانایی رو داره اما لزومی نداره که یک سیستم پدافندی در ابتدای ورود به خدمت این قابلیت رو داشته باشه و میشه در ارتقاء های نرم افزاری در طول زمان این کار رو انجام داد.

باور باید از سایر موارد فاکتور گرفت و هم رده دستاوردهای موشکی قرار داد،...

صدر با عامری هم دیداری داشت ولی به نظر ائتلافش با حکیم و عبادی و شاید علاوی باشه نهایتا. در مورد عراق هم تمام این بحث ها برای هوشمندی بیشتر هست والا سخنان امروز پمپئو نشون داد که ایران قبلا در عراق کاری را کرده که در لبنان امام موسی صدر وچمران در وجهی کردند و بنابراین با اومدن یک شیخ و رفتنش چی زیادی تغییر نمیکنه اگر باهوش باشیم. البته تکمله هایی هم داره که باید در عراق انجام بدیم در بعد فرهنگی و اقتصادی مثل کاری که امام موسی صدر و چمران ( البته در محیطی متفاوت تر ) انجام دادند. حمله داعش به عراق شاید تهدیدی جدی برای ما بود حالا با هر برنامه ریزی منطقه ای یا خارجی ای که انجام شده بود ولی به لطف فرمان جهاد مرجعیت تبدیل به نقطه قوت تقویت تفکر مقاومت در عراق شد که پمپئو در سخنان امروزش اشاره مستقیم میکنه که ایران باید؟! شبه نظامیان شیعه عراق را خلع سلاح کنه و البته منظورش فقط سلاحشون نیست. شاید کمی تندی مقتدی صدر هم به همین برمیگرده.

رویارویی اف-105 و سام 2 بر فراز هانوی - جنگ ویتنام     

با سلام   ژنرال جاسوس    راینهارد گهلن       ژنرال راینهارد گهلن ( 1979-1902) ، یکی از مشهورترین و در عین حال مرموزترین افسران رایش سوم بشمار میرفت که خدمات بسیار زیادی را به کشور متبوع خود و بعدها به ایالات متحده ، ارائه نمود . وی که میانه جنگ جهانی دوم ، ریاست بخش اطلاعاتی ورماخت (آبوهر) در جبهه شرقی را بر عهده داشت ، یک شبکه بسیار گسترده ازعوامل اطلاعاتی محلی و نفوذی را در طول یک جبهه 1200 مایلی در عمق خاک اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد نمود ( برخی مورخین سازمان های اطلاعاتی بر این عقیده اند که شبکه وی احتمالاً قابل قیاس با شبکه اطلاعاتی روسها در قلب ساختار سیاسی/ نظامی آلمان - شبکه ارکستر سرخ - بشمار می رود ) و این شبکه گسترده ، اطلاعات نظامی  بسیار ارزشمندی را در اختیار فرماندهان ورماخت قرار می داد .     با این وجود ، علیرغم این خدمات ارزشمند ، وی بعنوان ریاست بخش شرقی اطلاعات نظامی ورماخت ، از اواسط سال 1943 ، متوجه شد که ستاره بخت رایش سوم در حال غروب کردن است ، در نتیجه با اجرای یک مانور ماهرانه ، بسمت آمریکایی ها چرخید و خدماتش را به آنها ارائه داد . این تغییر جهت برای وی بسیار موفقیت آمیز بود و سازمان خدمات استراتژیک (OSS) آینده شغلی او را در سالهای پس ازجنگ تضمین نمود . ( وی نخستین رییس سازمان اطلاعاتی آلمان فدرال -اداره محافظت از قانون اساسی BND- بشمارمی رفت )   نکته جالب اینجاست که آمریکایی ها ( ابتدا سازمان خدمات استراتژیک و مجموعه پس از آن - سیا)  آنقدر به ارزشمندی اطلاعات وی ایمان داشتند که تا سال 1955 ، بیشتر از 100 میلیون دلار در ازای خدماتش ، به وی پرداختند .

  با توجه به تصاویر کاملا مشخصه که طراحی شاهد 216 یه میزان بسیار زیادی ارث گرفته شده از بالگرد کبری هست ولی طراحی کابین اون به سبک بالگرد تهاجمی یوروکاپتر و آگوستا انجام شده که خوب دید روبروی بهتری رو  برای سرنشین عقب فراهم میاره. 

تا حداقل 100 موشک فاتح در شرایط عملیاتی شلیک نشوند و تعداد زیادیشون Fail نشوند ، و بعد بررسی انجام نشه که این Fail شدن بر چه دلیلی بود و در ادامه این ها اصلاح نشوند ، شما هیچ وقت یک موشک دقیق نخواهید داشت .... قرار نیست با fail شدن تسلیحات زانوی غم به بقل گرفت ( مشکل کلی در ایران ) .... بلکه باید از یک جهت خوشحال بود که نیرو حاضر شده ریسک این خطر رو به جان بخره و موشک رو شلیک کنه و اگه خدا بخواد و عزیزان بگذارند ، شروع به خطایابی و رفع نقص می کند .... اونی که بار اول کار بی نقص می کنه ، خداست .... من در ابتدای امر خوشحالم که انتقام خون شهدای ما گرفته شد ، سپس خوشحالم که نیرو حاضر شده خودش رو در معرض ریسک « سیل انتقادات » بگذاره و در انتها امیدوارم بر اساس اطلاعات به دست آمده ، دست به بهبود خود موشک ها و فرایندهای مورد انتظار در راستای شلیک موشک بکنه .... ما حتی اگر جنگنده هم بسازیم ، باید منتظر باشید در ابتدای کار چند تا از آنها سقوط کنند ، چندتاشون با مشکلات فنی شدید رو به رو بشوند ..... این هجمه ی سنگینی که عزیزان به عنوان نقد میارند ، منصفانه نیست ... حتی موشک های فرانسه در حمله ی آخر به سوریه هم دچار Fail شدن و حتی ممکن بود درون خود ناو فرود بیاند و یک فاجعه رخ بدهد .... فرق تولیدات نظامی آمریکا و روسیه با سایرین در این هست که سلاح های ساخت این کشورها به صورت مداوم در حال تست عملیاتی هست .... اگ از شکست بترسیم ، هیچ وقت در هیچ زمینه ی تکنولوژی نظامی ، پیشرفت نمی کنیم ....

کارهای انجام شده در پروژه شفق بی شک کارهای بزرگی است فرض کنید که روی کوثر موتور rd33 هم نصب بشه رادار هم رادار گریفو بعدش دربرابر اف 15 یا تایفون شانسی داره؟؟ دشمنان ما آواکس دارن اگر کوثر پشتیبانی رادار زمینی را داره اونها پشتیبانی آواکس ها را دارن بهترین کار برای ما الگو قرار دادن چینه اقتصاد چین کاملا هماهنگ با اقتصاد کشورهای غربی هست اما ارتش چین هنوز همون ارمان های کمونیستی را داره و این صنعت و این اقتصاد پشتیبان بزرگ ارتش هست شرکت هووایی بهترین نمونه این مسئله هست

امروز یکی از معاونان وزارت دفاع گفت سامانه هنوز نیاز به تست دارد اوایل هر سال میگن تا نیمه سال و بعد رسیدن به نیمه سال میگن تا اواخر سال جارِی( نخود سیاه)! این هم مثل قاهر هست فقط با تفاوت اینکه چون نیاز به پرواز نداره راحت و با ارامش کامل پیرامونش حرف میزنند و داستان سرایی میکنند نشان دادن چهارتا رادار با ریشه چینی و روسی و ماکت کار سختی نیست کشوری که هنوز یک هواپیما سبک ملخی رو 100 درصد نمیتونه بسازه چگونه ظرف 6 یا 7سال پیشرفته ترین سامانه نظامی رو میسازه که روس ها در عرض 70 سال با اون حجم تجربه و سرمایه ساختن!!

دوست عزیز کسی اینجا از افزایش قدرت نظامی کشورش ناراضی نیست اما واقعیت رو باید دید از ۷موشک شلیک شده فاتح ۱۱۰برای نابودی پایگاه تروریست ها در فاصله ۲۳۰ کیلومتری محل شلیک یک موشک ابتدا امر با انحراف زیاد از مسیر خارج و در اطراف روستاهای همان ناحیه فرود امد از شش موشک دو فروند به هدف خورده اند طبق عکس ها و فیلم های منتشر شده سپاه و حتی کردها...و یکی هم در فاصله ۷۰۰ متری هدف به زمین اصابت کرده است و دو موشک هم به ناحیه شهری نزدیک به هدف واز یک موشک اطلاعی نیست که به احتمال زیاد در مسیر سقوط کرده است...که با این نتیجه عملا موشک فاتح ۱۱۰ ناموفق ظاهر شده است حال شما فاصله بسیار بیشتر دشمان عربی امریکایی و اسراییلی رو در نظر بگیریدخطا موشک هم به شدت افزایش پیدا میکنه البته سامانه های دفاع هوایی هم هستن که عملا موشکی به نزدیکی هدف نمیرسه با این اوصاف!البته سپاه در بیانه منتشر شده از زدن پایگاه مرکزی و محل اموزش نام برده و تا زمان نشر عکس بشتر قابل تایید نیست و شاید اون دو یا سه موشک اطراف پایگاه مرکزی به مراکز اموزشی اصابت کرده در هر صورت اون شهر و ناحیه کمپ تروریست ها بوده و شاید هدف ها هم بیش از یک مورد بوده است