بسم الله.................. نقش هوانیروز در عملیات: هوانیروز در این عملیات با بکارگیری بیش از 56 فروند بالگرد: 1- مدت 425 ساعت پرواز در طول عملیات 2- انهدام 115 دستگاه انواع خودرو 3- انهدام 29 دستگاه تانک برزیلی 4- ترابری 3360 نفر از نیروهای خودی (تیپ نبی اکرم) با عملیات هلی برن در شب به منطقه 5- تخلیه 388 نفر مجروح به بیمارستان. در این عملیات 3 فروند بالگرد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و یک نفر خلبان بنام ستوانیار حسین فرزانه به شهادت رسید. البته از سه بالگرد مورد هدف گیری شده یک فروند سقوط کرد. خوشبختانه دو خلبان این بالگرد کبری موفق شدن با کمک ساکنین محلی صحیح و سالم به نیروهای خودی برسند در بحث نیرویی هوایی هم 123 سورتی پراوز و 36000 پوند مهمات مصرفی گزارش شده . البته در چندین منبع رقم 360000 عنوان شده بود که احتملا اشتباه بوده تلفات خاصی هم در نیروی هوایی گزارش نشده . تنها یک فروند هرکولس در پایگاه نوژه توسط بمب های خوشه ایی جنگنده های عراقی هدف قرار گرفته . یکی از بمبچه ها به بال هرکولس نفوذ کرده وبعد از چند ساعت منفجر شده بخش های نسبتا زیادی از هوایپما مذکور دچار اسیب میشه بیشتر اسیبها هم به سیم کشیها وارد شده نزدیک به 20 کیلومتر سیم سوخت یا اسیب دید =================================================================================================================================== در عملیات مرصاد بخش عمده ایی از زرهپوشهای منافقین رو تانک های سبک کاسکاول تشکیل میدادن منافقین در کنار این خودرو زرهی توپ دار مدل نفربر اون رو هم مورد استفاده قرار دادن تا حالا بنده تصویری از این مدل که در اختیار منافقین باشه ندیدم به طور اتفاقی در یک مستند تصاویری از نفربر زرهی کاسکاول < Urutu > با نام EE11 که به غنیمت گرفته شده به نمایش درامده . رژیم صدام هم از این نفربر در حمله به کویت و عملیات طوفان صحرا استفاده کرده

http://www.telewebion.com/episode/1908227 فیلم برنامه سپاه که هر دو هفته یکبار از شبکه یک پخش میشه... پهپاد با موتور ملخی مجهز به اپتیک و دهلیز داخلی... تصاویر از لحظه برخواست هست پس ب نظر این پهپاد چرخ ندارد... همانطور که قبلا اشاره شده بود پهپاد با موتور جت دوتا بمب را پشت سر هم رها می کند...

سامانه باور373 از پرتاب عمودی بهره می برد جانشین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) ورتیکال لانچ بودن سامانه باور ۳۷۳ را تایید کرد. باور 373 یک سامانه پدافند هوایی برد بلند تماما ایرانی است که توسط متخصصان صنایع دفاعی کشورمان طراحی و تولید شده است. مرداد ماه سال 95 درجریان بازدید رئیس جمهور از نمایشگاه دستاوردهای دفاعی از سامانه باور 373 و اجزای مختلف آن رونمایی شد. اما از آن زمان تا کنون اطلاع دقیقی از نحوه عملکرد این سامانه پدافندی منتشر نشده است. تصاویری که سال 95 از سامانه باور 373 منتشر شد، نشان می‌داد لانچرهای پرتاب موشک این سامانه از نوع عمود پرتاب یا ورتیکال لانچ (Vertical launch) هستند اما هیچ مسئولی تاکنون این موضوع را به صورت رسمی تایید نکرده بود. اخیرا شبهاتی پیرامون ورتیکال لانچ بودن باور 373 در فضای مجازی مطرح شده و گفته می‌شد لانچرهای این سامانه عمود پرتاب نبوده و از نوع زاویه پرتاب هستند. در همین رابطه، امیر علیرضا الهامی جانشین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا(ص) ضمن تایید ورتیکال لانچ بودن سامانه موشکی باور 373 گفت: لانچر موشک‌های این سامانه از نوع زاویه پرتاب نبوده و عمود پرتاب یا ورتیکال لانچ هستند. وی درباره زمان عملیاتی شدن سامانه پدافندی باور 373 اظهار داشت: زمانی که قرار است یک سامانه پدافندهوایی در حد باور 373 که سامانه‌ای بسیار پیچیده بوده و از اجزای مختلفی تشکیل شده ساخته شود، به تست‌ها و آزمایشات مختلفی نیاز دارد که هرچه به مراحل پایانی این آزمایش‌ها نزدیک می‌شویم، این تست‌ها پیچیده تر می‌شوند. امیر الهامی ادامه داد: ما در حال طی مراحل پایانی تست‌های سامانه باور 373 هستیم و تلاش می‌کنیم این سامانه تا پایان سال عملیاتی شود. ورتیکال لانچ یا پرتابگر عمودی موشک‌ها یکی از انواع لانچرهای پرتاب موشک است که در سامانه های مختلف موشکی به ویژه سامانه‌های پدافندی از آن استفاده می‌شود. در سامانه‌های ورتیکال لانچ، موشک به دو صورت "cold launch" (پرتاب گرم) و "hot launch" ( پرتاب سرد) پرتاب می‌شود. در سامانه‌های هات لانچ مانند باور 373، موتور موشک در داخل پرتابگر، روشن می‌شود اما در سیستم‌های پرتاب سرد مانند سامانه موشکی S-300، ابتدا موشک به وسیله بوسترهای کمکی، از لانچر به بیرون پرتاب شده و پس از فاصله گرفتن موشک از لانچر، موتور اصلی موشک روشن شده و موشک روانه‌ی هدف می‌شود. منبع مشرق نیوز

گامی به پیش تغییر و گسترش مفهوم رزم آینده ارتش ایالات متحده در حوزه اروپایی واشنگتن : بخش اطلاع رسانی ارتش ایالات متحده به شکل رسمی اعلام نمود که دومین مرحله از برنامه نیروی رزمی اروپایی خود شامل اعزام خلبانان های نیروی هوایی را بزودی آغاز میکند . به گفته "شان کیمونز " پس از تست های صورت گرفته از عملکرد خدمه نیروی هوایی در عملیاتهای چند جانبه مستقر در اقیانوس آرام ، اینک ارتش آماده میشود تا در سال آینده مالی ، نیروی رزمی خود در اروپا را در مقایسه با گذشته ، با شدت بیشتری گسترش دهد . بعنوان بخشی از مرحله دوم برنامه آزمایشی نیروی رزمی چند جانبه ، یک یگان جدید نظامی که هنگ چهل و یکم توپخانه صحرایی نیروی زمینی هم شامل آن می گردد ، بعنوان پایه اصلی گسترش قابلیتهای رزمی ارتش در این فرماندهی ( فرماندهی اروپا ) به این منطقه اعزام خواهد شد . سرتیپ دوم ، ژوزف اندرسون ، جانشین ستاد فرماندهی ارتش سرتیپ دوم ، ژوزف اندرسون ، جانشین ستاد فرماندهی ارتش معتقد است که : " ما تمامی تجربیات لازم را در حوزه اقیانوس آرام ، آموخته و هم اکنون در چهارچوب های مشخص ، این تجارب را به شکل عملی در صحنه عملیاتی اروپا مورد استفاده قرار خواهیم داد " نخستین نیروی رزمی چند جانبه یا به اصطلاح (MDTF) ، هنگ هفدهم توپخانه صحرایی بشمار می رفت که در ترکیب با ستاد میدانی ارتش شامل بخش های اطلاعاتی ، سایبری ، جنگ الکترونیک و بخش نظارت فضایی تشکیل گردید . ارتش نیز پس از آمادگی های لازم تمرینات اولیه مورد نظر را در منطقه عملیاتی حاشیه اقیانوس آرام پشت سر گذاشت که درجریان این تمرینات ، گروه های رزمی نیروی دریایی مستقر در هاوایی و نیروی دفاع از خود ارتش ژاپن براین سعی بودند تا شناورهای غیر نظامی با قابلیت حمل و شلیک موشکهای بالستیک را شناسایی و از میان بردارند . به اعتقاد اندرسون ، این تمرینات ، یک قدم بسیار بزرگ به جلو بود ، به همین دلیل ارتش قصد دارد تا این تمرینات را در اروپا نیز دنبال کند . رییس ستاد ارتش ، ژنرال مارک . ای . مایلی سال گذشته ، رییس ستاد ارتش ، ژنرال مارک . ای . مایلی ، طی فرمانی ، ارتش را مجاب نمود تا برای ایجاد MDTF طرح ها و برنامه ریزی لازم را انجام دهد تا قابلیت مقابله با توانایی های ضد دسترسی ( A2AD ) کشورهای متخاصم تقویت شود . گروه رزمی ایجاد شده در ارتش ، با افزایش قابلیتهای ارگانیک ، عملیات مشترک و چند ملیتی در تمامی سطوح ، شامل هوا ، دریا ، زمین ، فضا و سایبر و همچنین عملیات اطلاعات انسانی ، برای ورود به صحنه جدید رزمی آماده می شود . یکی از مهمترین مولفه های مهمی که نیروی هوایی در اعزام خلبان به صحنه عملیات رزمی در اروپا دنبال می کند ، افزایش توانایی آتش دقیق خود است که این نیز خود بخشی از برنامه مدرنیزه سازی ارتش خواهد بود . ژنرال رابرت براون ، فرمانده ارتش آمریکا در حوزه عملیاتی اقیانوس آرام ژنرال رابرت براون ، فرمانده ارتش آمریکا در حوزه عملیاتی اقیانوس آرام ، در ژوئن امسال (2018) ، اعلام نمود که مجموع نیروی رزمی جدید تحت اختیار وی چیزی درحدود 2200 نفراست که هسته دائمی این نیرو ، 500 تا 800 پرسنل در نظر گرفته شده . وی در این زمینه اعلام نمود که این گروه رزمی برای پیشبرد برنامه خود جهت سازگاری با شرایط جدید ، ابتدا در حوزه اقیانوس آرام و توقف های احتمالی در ژاپن و استرالیا کار خود را آغاز می نماید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- ظاهرا" پنتاگون مشخصا بخش دفاعی خبرگزاریهای داخلی را مرتب چک می کند ، این خبر پاسخ صریحی است به مفهوم Prompt Global Strike که چند روز پیش در رسانه های داخلی مطرح شد !!!!! 2- به این پاراگراف با دقت بیشتری نگاه کنید "ارتش نیز پس از آمادگی های لازم تمرینات اولیه مورد نظر را در منطقه عملیاتی حاشیه اقیانوس آرام پشت سر گذاشت که درجریان این تمرینات ، گروه های رزمی نیروی دریایی مستقر در هاوایی و نیروی دفاع از خود ارتش ژاپن براین سعی بودند تا شناورهای غیر نظامی با قابلیت حمل و شلیک موشکهای بالستیک را شناسایی و از میان بردارند "

با سلام خدمت دوستان    همانطور که دوستان بهتر از بنده می دانند ، یکی از سلاح های بسیار رایج در سازمان رزم نیروهای مسلح، توپخانه است. توپخانه ها نقش آتش پشتیبان را در ارتش های جهان بازی میکنند.   درست است که این تاپیک قرار است که به سنت گالری ها بیشتر بر مبنای تصاویر این تسلیحات پیش خواهد رفت. اما برای شروع بحث فکر کنم که نیاز است تا با برخی از موارد مروری دوباره شوند.   توپخانه‌ها را می‌توان به شکل‌های مختلفی تقسیم‌بندی کرد. یکی از این تقسیم‌بندی بر اساس نوع سلاح و مهمات مورد استفاده در توپخانه است:   1. توپخانه صحرایی: توپ‌های جنگی ثابت یا متحرکی که برای حمایت نیروهای زمینی در صحنه نبرد در میدان‌های باز استفاده می‌شوند و خود به چند دسته تقسیم می‌شود: 1-1 : توپ‌های کوهستانی: توپ‌های سبکی که می توان آن‌ها را در مناطق صعب‌العبور حرکت داد. 1-2 : توپ‌های صحرایی: توپ‌هایی که قادر به آتش دوربرد در خط مستقیم هستند و از لوله‌های بلندی برخوردارند. 1-3 : هویتزرها: توپ‌هایی که توانایی شلیک در زاویه‌های کمانی را دارند. از لوله کوتاهتری استفاده می‌کنند و معمولاً برای آتش غیرمستقیم به کار می‌روند 1-4 : توپ هویتزر: ویژگی‌های توپ‌های صحرایی و هویتزرها در آن‌ها ترکیب شده و هم توانایی آتش دوربرد و هم شلیک با خط سیر کمانی مرتفع را دارند. 1-5 : توپ‌های ضدتانک: توپ‌هایی معمولاً سبک با قدرت تحرک بالا که برای حمله به تانک‌ها طراحی شده‌اند. 1-6 : خمپاره: سلاح‌هایی سرپر با لوله بسیار کوتاه و خط سیر کمانی. 1-7 : توپ‌های ضدهوایی: توپ‌هایی که برای شلیک به هواگردها از روی زمین طراحی شده‌اند. برخی از توپ‌ها هم قابلیت استفاده ضدهوایی و هم استفاده صحرایی و ضدتانک دارند.   2. توپخانه راکتی: به جای گلوله توپ از راکت برای شلیک به دشمن استفاده می‌کنند. 3. توپخانه خودکششی: معمولاً به توپ‌ها، هویتزرها و خمپاره‌هایی که یک خودروی اختصاصی برای نصب و حمل و شلیک آن‌ها طراحی شده گفته می‌شود. 4. توپخانه موتوری: توپ‌هایی که با کشنده‌های توپخانه‌ای جابجا می‌شوند. 5. توپخانه دریایی: توپ‌هایی که بر روی کشتی‌های جنگی نصب شده و هم برای شلیک به دیگر کشتی‌ها و هم برای حمایت از نیروهای زمینی استفاده می‌شوند. پیشرفت نیروی هوایی و سیستم‌های موشکی این نوع از توپخانه را تا حدی از رده خارج کرده است. 6. توپخانه ساحلی: توپ‌هایی که به طور ثابت برای دفاع از نقطه‌ای از ساحل یا بندر نصب شده‌اند. معمولاً از توپ‌های بسیار بزرگ‌تر و پرقدرت‌تر و دوربردتر برای این منظور استفاده می‌شود. با این حال توپ‌های مدرن ساحلی معمولاً به شکل خودکششی ساخته می‌شوند تا از آتش ضدتوپخانه دشمن در امان باشند.     انشاء الله در پست های بعدی بطور مختصر انوع هویتزرهای خودکششی، خمپاره اندازهای خودکششی و راکت اندازهای خودکششی را بررسی خواهیم کرد.

صحبت های من همگی سرخط های کلی هستن و بنده وارد دیتیل فنی و تاکتیک های رزم نشدم، چون معتقدم هر یک از این موارد برای اظهار نظر و قضاوت به این شکل نیاز به بررسی بسیار دقیق و مفصل داره. موضوع بحث اصلا این نیست که برد موشکی که اعلام میشه مثلا ۱۰۰ کیلومتر هست در چه شرایطی هست در ارتفاع برابر نسبت به هدف؟ در حال دور شدن از هم هستن یا نزدیک شدن به هم؟ سطح مقطع راداری هدف چقدر هست اصلا در این فاصله با خود رادار جنگنده قابل شناسایی هست و بسیاری از مسائل دیگر که پیش فرض بنده اینه که دیگه این مسائل و اطلاعات برای بسیاری از کاربران میلیتاری شناخته شده هست، این برد یک علامت هست برای اینکه خواننده دید کلی در مقایسه با دیگر تسلیحات بدست بیاره. در مورد حمل چهار تا فامد هم در پاسخ به دوستمون که فرموده بودن ظرفیت حمل مهمات اف ۵ محدوده عرض کردم ، به عنوان مثال اف ۲۰ این امکان رو داشت که تا به چهار اسپارو مسلح بشه. قطعا به لحاظ وزنی هم بیش از این ها رو میتونه حمل کنه، اما اینقدر راحت بتونم بر مبنای اینکه گفته شده ... بتونم نتیجه گیری کنم در عمل به هیچ وجه امکان نداره جنگنده ای بر پایه اف ۵ توسعه داد که توانایی حمل و استفاده از چهار موشک فامد داشته باشه، در توان من نیست و نیاز به مطالعه مستند بیشتر دارم، و تصورم اینه که این موضوع به فاکتورها و شرایط متعددی بستگی داره و حکم کلی به سادگی نمیشه صادر کرد.

در جنگهای امروزی با توجه به سیسنمهای جنگال این برد 100 کیللومتر هیچ وقت محقق نمیشود حتی 50 کیلومتر هم در خیلی از موارد با اما و اگر همراه هست به جد عرض میکنم نصب رادار روی اف 5 در زرمهای امروزی هیچ توانی به نیروی هوایی ایران اضافه نخواهد کرد بلکه کار عبث و بیهوده و هزینه بری خواهد بود . اگر به جای این رادار چند تا سیستم الینت سبک و دوربینهای اپتیکی و مادون قرمز کارگذاشته بشه(مشابه تامکتهای دی یا در ورژن ساده تر در میگ 29 و ... ) و موشکهایی که با این سیستمها هماهنگ باشه اف 5 میتونه به عنوان رهگیر دفاع نقطه ای بر علیه تمام هواگردهای دنیا (حتی پنهارکارها ) وارد عمل بشه و موفق هم باشه نه به موتور قویتر نیاز خواهد داشت و نه موشکهای فامد و نه به دستگاههای تولید انرژی سنگین و ... ( ولی کو گوش شنوا ) . یادم میاد تو فلسفه ساخت میگ 29 میگفتن که وظیفه اش دفاع نقطه ای هست اگه به هر دلیلی هواگرد دشمن از چنگ پدافند و میگ 31 و ... در رفت اینجا باید میگ 29 وارد بازی بشه و ابتدا 2 تا موشک فامد شلیک کنه و بلافاصله مخازن سوخت خارجی رو بندازه و بره برای درگیری نزدیک . چون هواگرد دشمن برای خلاصی از دست موشکهای فامد مجبور به مانورهای شدید هست و در خاک ما کمبود بنزین داره قطعا میگ 29 برنده هست . توجه داشته باشید که توانایی تایگر اصلا در حد میگ 29 نیست ولی همین میگ 29 فقط با یک هدف در آن واحد میتونست درگیر بشه و همچین ایده ای پشت سرش بود . (شما این 4 تا فامد رو چطور حساب کردی نمیدونم ) ولی درست ترین کار برای تایگر وکلا نیروی هوایی رفتن ب سمت سیستمهای اپتیکی و خط داده امن و سیسنمهای جنگال مناسب و طعمه های راداری خوب هست . ما هیچ وقت نمیتونیم در کوتاه مدت رادار خوبی بسازیم آن هم در ابعاد کوچکی برای دماغه تایگر که بتونه از 100 کیلومتری هواگردهای کم پیدا رو شناسایی و روشون قفل راداری کنه آن هم با پادهای جنگالی که حمل میکنن . ولی در زمینه اپتیک کاملا خودکفا هستیم و کاملا میتونیم سمت ساخت همچین سیستمهایی بریم و موفق هم باشیم فقط در صورتی که بتونیم به توانایی ساخت ابرپردازشگر دست پیدا کنیم میتونیم همچین رادارهایی با این کیفیت بسازیم

به ترتیب از بالا به پایین E-2C هاوک اف-14 تامکت F-5E تایگر A-4 اسکای هاوک این تصویر دراوایل دهه 1980 برفراز آسمان کالیفرنیا به ثبت رسیده و جتهای مذکور جمعی مدرسه تاپ گان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده محسوب میشوند به پوشش استتار تایگر دقت کنید!!!!!

رونمایی رسمی بوئینگ از ایده مفهومی بالگرد تهاجمی آینده واشنگتن : شرکت بوئینگ سرانجام از ایده مفهومی بالگرد تهاجمی آینده خود که به شکل بالقوه میتواند جایگزین بالگردهای OH-58 یا AH-64 گردد ، پرده برداری نمود . این رونمایی پرتفصیل در کنفرانس سالانه ارتش ایالات متحده که هرساله در واشنگتن دی سی برگزار میگردد انجام پذیرفت و طی آن ، بویئنگ ، ایده مفهومی تجدید نظر شده خود در طراحی یک بالگرد تهاجمی مجهزبه سامانه روتورهای هم محور که می بایست ماموریتهای رزمی برضد واحدهای تانک ، اهداف زمینی تقویت شده و متعارف ، پیاده نظام و بالگردهای خط مقدم متخاصم را برعهده گیرد ، معرفی نمود . قابلیت سامانه پیشران این هواگرد جدید که از هواگرد X2 برگرفته شده ، در گذشته تستهای پروازی مقدماتی خود را روی پیکربندی های دیگر ی نظیر سیکورسی S-97 به اثبات رسانده است . این هواگرد به دو روتور هم محور که به شکل معکوس هم می چرخند مجهز میشود و می تواند به شکل بهینه ، نیروی بالابرنده فوق العاده ای را برای این هواگرد فراهم آورند . در نمونه مشتق شده ، بخشهایی از این هواگرد بطور کامل بازطراحی شده که از جمله آن ، باریک ترشده محور عقبی بالگرد ، است که شباهت بسیاری به بالگرد تهاجمی و ضد زره تک موتوره بل هلیکوپترز AH-1 دارد . به گفته تحلیلگران نظامی ، به منظور کاهش هزینه های توسعه و همچنین افزیش چرخه عمر این بالگرد ، قسمتهایی نظیر سیستم انتقال نیرو ، روتور و پیشرانه ، با نمونه اصلی این بالگرد یکسان خواهد بود . سیکورسکی و بویئنگ در جریان یک همکاری مشترک ، درصدد هستند تا هواگرد تهاجمی سبک وزنی را با ویژگی هایی ترکیبی نظیر سرعت و برد رزمی بالا ، روانه بازار نمایند که به شکل همزمان ، قابلیتهای دیگر آن نظیر قدرت مانور و چالاکی آن نیز در محدوده قابل قبولی قرار داشته باشد . به دلیل ماهیت معماری باز این هواگرد تهاجمی ، ایده پردازان این هواگرد می توانند در آینده براساس نیازمندی کاربران ، قابلیتهای پروازی و رزمی این محصول جدید را در عین نگاه داشتن قیمت و همچنین ظرفیت آمادگی رزمی در محدوده قابل قبول ، ارتقاء دهند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسمه تعالی مشخصات تخمینی قاهر خب به کمک اندازه گیری هایی که جالب اسکای هاوک در اختیار بنده گذاشتن و تصاویر موجود، محاسباتی رو درمورد مشخصات قاهر انجام دادم. با توجه به تصویر زیر فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر 50 پی اس آی ذکر شده تصاویر زیر ابعاد مساحتی رو که یکی از تایرهای ارابه فرود جلو در تماس با زمین ایجاد میکنه نشون میدن مساحت این سطح 22.8 اینچ مربع بدست میاد. با ضرب این مقدار در فشار تایر، وزنی که به روی این تایر اعمال شده 1140.3 پوند و در نتیجه وزن روی ارابه فرود جلو (دارای دو تایر) 2280.6 پوند بدست میاد. در تعیین مکان ارابه فرود اصلی طبق یک قاعده بنام شاخص نوک-بالای طولی، از ارابه فرود اصلی (عقب) خطی رو عمود میکنن و 15 درجه به سمت جلو برده و نقطه موردنظر رو ثبت میکنن (شکل زیر). در چیدمان های مختلف (نحوه نصب تسلیحات، میزان سوخت، نحوه نشستن مسافران در مسافربری ها و...)، هواپیما مرکز ثقل های مختلفی رو تجربه میکنه. نقطه ی مورد نظری که در بالا در مورد شاخص نوک-بالای طولی ذکر شد، باید پشت عقبی ترین مرکز ثقل باشه. لذا با توجه به اندازه گیری زیر ما فرض میکنیم که مرکز ثقل عقبی قاهر در مکانی به فاصله ی 7.2 متر از نوک (بدون درنظر گرفتن لوله پیتوت) قرار داره (محض اطمینان 0.017 متر رو هم درنظر نگرفتیم). اگر بخوام خلاصه کنم، با در نظر گرفتن بازوهای گشتاوری ارابه های فرود (طول اونها در شکل بالا نشون داده شده)، به روی هریک از ارابه های فرود اصلی وزنی به مقدار 8065 پوند اعمال میشه که یعنی این نمونه ی آزمایشی قاهر دارای وزنی به مقدار 8065+8065+2280=18410 پوند یا 8350 کیلوگرمه. این نمونه از قاهر فقط برای تست پروازی ساخته شده و در نتیجه دهلیز داخلی رو براش درنظر نگرفتن: پس وزن این نمونه به وزن خالی، وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo(سوخت و روغن غیرقابل استفاده) خلاصه میشه. اما نمونه ی رزمی قاهر با همین پیکربندی خواهد بود. به همین خاطر، وزن هایی که در ادامه بدست میاریم هم برای نمونه رزمی صدق میکنن. وزن برخاست این نمونه پروازی 8350 کیلوگرم بدست اومد. باید وزن سوخت رو بدست بیاریم شکل زیر، سطح منظری بال قاهر رو نشون میده فرض میکنیم که سوخت درونی قاهر فقط در بال ذخیره میشه و نوک افتاده ی بال ها رو هم درنظر نمیگیریم (برای جلوگیری از آتش سوزی بعد از برخورد صاعقه به هواپیما معمولا در نوک بال ها سوختی رو ذخیره نمیکنند) با استفاده از مشخصات ذکر شده در سطح منظری و معادله ی B-12 از کتاب Torenbeek , synthesis of subsonic airplane design، مشخصات زیر برای سوخت بدست میان: 3635 کیلوگرم، با حجم 181.68 فوت مکعب یا 5144.6 لیتر با کم کردن وزن سوخت، وزن خلبان و وزن tfo از وزن برخاست این نمونه، وزن خالی این نمونه و در نتیجه نمونه ی اصلی به اندازه ی 4581 کیلوگرم محاسبه میشه. به گفته ی سردار دهقان و چیزی که واضحه، قاهر یک هواپیمای کامپوزیتیه. باید وزن معادل فلزی قاهر رو بدست آورد تا بشه میزان تسلیحات داخلی و یا خارجی قاهر رو تخمین زد. اگر از ضریب 0.92 بین وزن کامپوزیتی و وزن فلزی استفاده کنیم ( این ضریب اصلا ایده آل نیست و میشد که 0.85 رو لحاظ کرد اما من میخوام که بدترین شرایط رو مدنظر قرار بدم)، وزن خالی معادل فلزی قاهر 4979 کیلوگرم بدست میاد. با مدنظر قرار دادن این وزن و با توجه به شکل 11-2 از کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم (جلد 1): وزن برخاست با تسلیحات داخلی و بدون مخازن خارجی 22500 پوند یا 10206 کیلوگرم بدست میاد. در این حالت، تسلیحاتی رو که میشه در دهلیزهای داخلی قاهر حمل کرد، 1856 کیلوگرم وزن خواهند داشت. طبیعیه که با کم کردن از میزان سوخت میشه وزن تسلیحات رو افزایش داد. وزن برخاست با تسلیحات داخلی و خارجی (و یا مخازن خارجی) 29000 پوند یا 13154 کیلوگرم بدست میاد، به عبارت دیگه 4804 کیلوگرم تسلیحات داخلی وخارجی. از اونجایی که هنوز نوع موتور و مشخصات آیرودینامیکی قاهر در دسترس نیست لذا نمیشه با اطمینان درمورد توانایی قاهر در حمل این وزن از تسلیحات صحبت کرد. اما بصورت اسمی این قابلیت رو داره. 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی رو مدنظر قرار میدیم و کار رو ادامه میدیم. برای بدست آوردن تخمینی از برد، ساده ترین ماموریت رو فرض میکنیم: فرض میکنیم که قاهر با سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون مخازن سوخت خارجی از زمین بلند میشه، طی زمان 4 دقیقه با سرعت متوسط 350 kts تا ارتفاع 40000 فوتی اوج میگیره، با همین ارتفاع و با سرعت 0.9 ماخ سیر میکنه و در آخر فرود میاد. با توجه به این فرضیات: اگر قاهر از دو موتور j85-21 بدون پس سوز با مصرف سوخت ویژه ی 1 بهره مند باشه، بردی به مقدار 1935.6 ناتیکال مایل یا 3584 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور Honeywell f124 با مصرف سوخت ویژه ی 0.78بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2481.6 ناتیکال مایل یا 4596 کیلومتر خواهد داشت. اگر قاهر از دو موتور rolls-royce turbomeca adour با مصرف سوخت ویژه ی 0.81بهره مند باشه (این موتور فقط برای ایجاد شباهت با شرایط موتور توربوفن جی 90 ذکر شده)، بردی به مقدار 2389.6 ناتیکال مایل یا 4425.5 کیلومتر خواهد داشت. یکبار دیگه میگم که مقادیر بالا برای برد فقط با فرضیات ماموریت ذکر شده (سوخت کامل در بال ها و با 1856 کیلوگرم تسلیحات داخلی و بدون...) همخوانی داره. واضحه که قاهر پس از رسیدن به نزدیکی هدف تهاجم خودش رو انجام میده و بدون تسلیحات مسیر برگشت رو طی میکنه، لذا برد بیشتری از مقادیر بالا خواهد داشت. (میشه که فرضیات رو مثل فرضیات این پاراگراف بصورت واقعی تری اعمال کرد اما محاسبات رو کمی پیچیده میکنه که از حوصله ی بنده خارج هست) پی نوشت 1: خیلی وقت بود که میخواستم این متن رو بنویسم اما همیشه متلک هایی که به قاهر زده میشد من رو پشیمون میکرد. فی المثل بعد از اینکه فشار تایر ارابه فرود جلوی قاهر منتشر شد، تصویر زیر در توییتر دست به دست شد دقیقا یادمه که بعضی ها سریعا به این نتیجه رسیدن که قاهر وزنی کمتر از تی 38 خواهد داشت! حتی از خودشون نپرسیدن که فشارهایی که در این جدول ذکر شده اصلا برای ارابه فرود جلوست یا ارابه فرود عقب؟ از این مثال ها فراوونه. حالا باز هم اختیار با خودتونه، میتونید بازهم خزعبلات امثال بابک تقوایی ها رو ملاک و منبع قرار بدید. پی نوشت 2: باز هم از جناب اسکای هاوک بخاطر اندازه گیری هایی که انجام دادند تشکر میکنم پی نوشت 3: تصاویری از محاسبات (متاسفانه با خط بسیار بد) رو میتونید در زیر مشاهده کنید پی نوشت 4: برای اطلاع از فرمول ها و نحوه ی محاسبات ، جلد 1 و 2 کتاب طراحی هواپیمای جان راسکم رو مطالعه کنید.

ببینید کشوری مثل ما اگه بره به سمت انتخاب پلتفرم اف-۵ به جهت دفاع هوایی از روی ناچاری هست و میشه گفت ساده ترین و ارزانترین و شاید تنها راه ممکن هست براش. اما همین الان اف-۵ های سنگاپوری یا تایوانی یا تایلندی رو ببینید که به رادارهای به روز مجهز شدن و توانایی تجهیز به موشک هایی مثل AIM-120 دوربردترین موشک عملیاتی هوابه هوای فعلی آمریکا و یا Sky Sword II تایوانی با برد نقل شده بیش از ۱۰۰ کیلومتر رو دارند. این کشورها، هم جنگنده های توانا تری در اختیار دارن هم ارتباطشون با دنیا به شکلی هست که دستشون برای خرید جدید یا حتی توسعه مشترک و انتقال فناوری باز هست ( چیزی که ما فاقدش هستیم)، ولی با این حال قطعا در ارزیابی های فنی و اقتصادیشون این گزینه هم مثمر ثمر نشون داده که به این سمت رفتن. ۵۰ سال پیش اف-۲۰ به راداری مجهز شد که اون رو قبل از اف-۱۶ به توانایی BVR مجهز می کرد و توانایی حمل ۴ موشک اسپارو رو هم داشت. شکی نیست که توسعه صنایع هوایی بسیار هزینه بر هست به طوری که غول های اقتصادی و نظامی دنیا هم در این حوزه به سمت سرمایه‌گذاری مشترک رفتن، ولی در هر صورت داشتن نیروی هوایی مجهز نیاز به‌ هزینه بالا داره، حتی خریدش و اتفاقا یکی از مزیت های پلتفرم اف-۵ کاهش هزینه ها هست. به هر حال برای کشوری مثل ما ارتباط مناسبی با بقیه دنیا نداریم و تو بزنگاه ها تنها هستیم چاره ای نیست باید این هزینه ها برای توسعه بومی بشه چرا که در غیر اینصورت مجبور خواهیم بود هزینه های غیر قابل جبران بیشتری رو پرداخت کنیم. موشکی مثل فکور به درد این جنگنده نخواهد خورد چرا که هم وزن و ابعاد بزرگی داره هم معتقدم نسبت به موشک های مدرن امروزی توانایی کمتری داره، باید به سمت موشک سبکتر مثل R-77 یا AIM-120 رفت، حداقل تو این زمینه فکر می کنم تا امکان توسعه بومی، خرید خارجیش امکان پذیرتر و سریع الوصولتر باشه نسبت به خود جنگنده یا برخی اقلام مثل موتور. پلتفرم جدید مبتنی بر اف-۵ اگه بتونه 4 تیر موشک هوابه هوای فامد و دو تیر موشک کوتاهبرد حمل کنه کفایت میکنه که هیچ ایده آل هم هست، اتفاقا در نقش دفاع هوایی نیاز به لحاظ وزنی نیاز به حمل مهمات کمتری خواهد داشت نسبت به تهاجمی ضربتی یا پشتیبانی هوایی. حالا حتی در صورت استفاده از دو موتور اوج اگه امکان توسعه توربو فن اون هم وجود داشته باشه و بتوان حتی ۲۵ درصد هم توان اونرو افزایش و مصرف رو به نسبت کاهش داد باز بسیار مطلوب خواهد بود خصوصا اگر که امکان توسعه مخازن سوخت تطبیق پذیر هم برای این پلتفرم مهیا بشه، یادمون هست که همین J-85 فعلی بارها ارتقا داده شد که به اینجا رسید و حتی نمونه توربوفن اون برای مصارف غیر نظامی ( که به دلیل های پس بودن مناسب مصارف نظامی نیست)، پس احتمالا این موتور هنوز پتانسیل برای ارتقا داشته باشه. بماند که زمانی که برای اولین بار صحبت از تولید موتور توربین گازی برای صنایع هوایی شد همزمان از موتور سبک و متوسط صحبت شد، پس این احتمال هم وجود داره که درکنار اوج پروژه دیگری جهت توسعه موتور سنگین تر در جریان باشه. همه صحبت های فوق اگرهاییست که شاید بارها طی این سال ها صحبتشون شده، و هنوز هم در مورد کوثر هم به جهت چوپان دروغگو شدن مسولین مربوطه به واقع برای خود من مسجل نشده تا چه حد به سمت دستیابی به تولید انبوه فناوری های کلیدی مثل موتور و امثالهم حرکت کردیم... اما غرض این بود که یکبار دیگه یادآوری بشه این پلتفرم پتانسیل این رو داره که تبدیل به محصولی با توانایی دفاع هوایی و با هزینه نسبی کمتر در مقابل دیگر گزینه های پیش رو باشه، خصوصا یادمون نره در حال حاضر در درجه اول نیاز به پرنده ای جهت دفاع از آسمان سرزمینی خودمون داریم که این یک سری معایب رو برای این پلتفرم کمرنگ تر میکنه. به طور خلاصه دو تا مزیت اصلی در این انتخاب یعنی پلتفرم اف-۵ هست که در شرایط فعلی، ما رو ترغیب می کنه با این پلتفرم شروع کنیم: 1- کاهش هزینه ۲-سرعت پروژه یا کاهش زمان تکمیل پروژه

خوش بین بودن خوب است ولی مسائل متعددی وجود دارد. بهتر است واقع بین بود. این جنگنده بسیار کوچک با توانایی حمل مهمات بسیار کم است. برد ان محدود است. دماغه ان برای جا دادن یک رادار قدرتمند کوچک است. موتور ان تورجت با مصرف بالا است. به نظر نمیرسید توانایی حمل موشک هوا به هوای سنگین مثل فکور را داشته باشد. حتی توانایی ان برای حمل و شلیک موشکی مثل اسپارو نیز مورد شک است. اگر هم بتواند تعداد بسیار کمی موشک میتواند لود کند. اگر این مسائل بخواهد حل شود که این جنگنده دیگر این نیست یک جنگنده با سایز بزرگتر با موتور متفاوت باید از نو طراحی گردد. طراحی یک موتور توربو فن جدید راحت نیست. چین اعلام کرده برای طراحی موتور توربو فن خود 20 میلیارد دلار هزینه کرده. ایا همچین بودجه هایی در ایران به این کارها اختصاص میدهند. این هواپیما حداکثر در نقش جت اموزشی و پشتیبانی نزدیک میتواند عمل کند. حتی یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک تخصصی هم نمی تواند باشد چون هواپیماهای تخصصی پشتیبانی نزدیک مثل سوخو 25 بدنه زره پوش مقاوم در برابر توپ های 20 میلیمتری و توانایی حمل محمات بالا دارند.

یه نکته که اینجا مغفول مانده: ایران به تکنولوژی عملیاتی رزم شبانه دسترسی پیدا کرده.

بسم الله الرحمن الرحیم قسمت سوم ارباب حلقه ها در اواخر دهه 1950 سرهنگ بوید مفهومی کلیدی به نام چرخه تصمیم گیری یا حلقه OODA پایه ریزی کرد که فرایندی است که یک نهاد (فرد یا سازمان) به یک رویداد واکنش نشان می دهد. با توجه به این ایده، کلید پیروزی این است که قادر به ایجاد شرایطی باشید که بتوانید تصمیمات مناسبتری را سریعتر از حریف خود بگیرید. بوید این مفهوم را در فرآیند عملیات رزمی اغلب در سطح عملیاتی اعمال کرد. هم اکنون ازین مفهوم در دادرسی،تجارت، اجرای قانون ، ورزش و استراتژی نظامی استفاده می شود. این رویکرد، به چابکی بیشتر شما در برخورد با حریف انسانی در هر موقعیتی ، کمک می کند. این اولین تئوری موفق در مبارزه هوایی بود که بوید از تئوری انرژی - مانور پذیری و مشاهداتش در مورد مبارزه هوایی میان Mi-15s و F-86 Saber در کره پایه ریزی کرده بود. مشاهدات بوید او را به درک بیشتر از زمان واکنش انسان و تعبیر واژه O.O.D.A رساند.(مشاهده:observation، جهت‌گیری:Orient، تصمیم‌گیری:Decide، اقدام:Action) بوید سه عامل اصلی را که به موفقیت F-86 منجر شد شناسایی کرد: شیشه کانوپیF-86 بزرگتر از MiG-15 بود، و زمینه دید بیشتری فراهم می کرد. اگر چه F-86 بزرگتر و کندتر بود ولی مانور پذیرتر بود (به علت میزان رول بالا) در طول تحقیقات او متوجه شد که خستگی نیز یک عامل است. F-86 به طور کامل هیدرولیکی کنترل می شد ولی Mig 15 فاقد سیستم تمام هیدرولیک بود . در نتیجه خلبانان امریکایی می توانستند هواپیما را راحتر کنترل کنند، در حالی که خلبانان میگ باید سخت تر کار می کردند. بوید در پرواز های خود متوجه شد که هرچه داگفایت طولانی تر می شد، خلبانان میگ بیشتر خسته می شدند و زمان واکنش آنها تا زمانیکه خلبانان F-86 می توانستند هواپیمای خود را به موقعیت غالب برسانند، کاهش می یافت. به اندازه شیشه کانوپی میگ 15 نسبت به F-86 دقت کنید خلبانان امریکایی نسبت به میگ -15 برتری 10 به 1 را داشتند البته در اواخر جنگ با حضور خلبانان شوروی این برتری از بین رفت و تقریبا معکوس شد..هری هیلکر (طراح اصلی F-16) درباره تئوری OODA اینطور گفته است که : "زمان پارامتر غالب است. خلبانی که در کوتاه ترین زمان از حلقه OODA عبور کند، حاکم است که به شرایطی که قبلا تغییر کرده ، پاسخ دهد. " روش کارکرد حلقه OODA : بوید فرض کرد که تمام ارگانیزم های هوشمند و سازمان ها به یک چرخه پیوسته از تعامل با محیط خود ادامه می دهند. بوید این چرخه را به چهار فرآیند وابسته تقسیم کرد: مشاهده: جمع آوری داده ها با استفاده از حواس جهت گیری: تجزیه و تحلیل و تلفیق داده ها به منظور شکل گیری دیدگاه ذهنی خود تصمیم گیری: اقدامات لازم را مشخص کنید اقدام: بازیابی عملی تصمیمات البته، در حالی که این اتفاق می افتد، وضعیت ممکن است تغییر کند. گاهی اوقات لازم است که اقدامات برنامه ریزی شده را برای رفع تغییرات لغو کنید.حلقه‌ی OODA قرار نیست که مدلی خطی و ثابت باشد که از شما بخواهد مراحل را یکی بعد از دیگری پشت سر بگذارید. این حلقه انعطاف‌پذیرتر است. (بازخورد ) با این رویکرد، هر چقدر سریع‌تر از مراحل عبور کنید بهتر است. هدف این مدل این است که سرعت جهت‌گیری و تغییر جهت دادن را بر مبنای اطلاعات جدیدی که هر بار به دست می‌آورید افزایش دهد. شما باید این توانایی را پیدا کنید که خیلی آرام و مستقیم اطلاعاتی را که از مشاهده‌ی موارد به دست می‌آورید؛ تفسیر کنید و بدانید می‌خواهید با آنها چه کار کنید. حلقه کامل OODA وقتی این مراحل را با سرعت طی می‌کنید، فعال‌تر می‌شوید و می‌توانید از فرصت‌هایی که رقیبان‌تان از آنها بی‌اطلاع هستند استفاده کنید. بُوید این را «انجام عملیات درون حلقه‌ی OODA دشمن» می‌نامد. در اینجا رقیب شما خیلی آرام حرکت می‌کند و فقط به تغییراتی که در محیط اطراف می‌افتد واکنش نشان می‌دهد. برخلاف رقیب، شما بر موارد تهاجمی تمرکز می‌کنید، حمله می‌کنید و او را مجبور می‌کنید به حمله‌ی شما واکنش نشان بدهد. اینجا است که شما رقیب خود را وارد حلقه تصمیم گیری خود می کنید و اگر سریعتر حلقه خود را کامل کنید پیروز میدان خواهید بود. یکی از مهم‌ترین مشکلات تصمیم‌گیری در مرحله جهت گیری بروز می‌کند: همه‌ی ما رویدادها را با فیلتر تجربیات و ادراک خودمان می‌بینیم. بُوید مهم‌ترین مواردی را که بر دیدگاه ما تأثیر می‌گذارند، به این شرح توصیف می‌کند: سنت‌های فرهنگی عوامل ژنتیکی توانایی تجزیه و تحلیل کردن تجارب قبلی اطلاعات جدیدی که وارد می‌شوند. جهت‌گیری یعنی چطور موقعیت را تفسیر می‌کنید. این کار مستقیما به تصمیم‌گیری منجر می‌شود. بحثی که در اینجا مطرح می‌شود این است که وقتی ادراکات خود را بهتر بشناسیم و سریع‌تر به سمت واقعیت جهت‌گیری کنیم، می‌توانیم با سرعت بیشتر و بازدهی بالاتری در حلقه‌ی تصمیم حرکت کنیم. شما باید دائما در حال تغییر جهت باشید. همین‌طور که اطلاعات جدیدی در مرحله‌ی مشاهده به دست می‌آیند، باید به سرعت آنها را پردازش کنید و جهت‌گیری خود را بر مبنای آنها تغییر بدهید. بویدهمچنین تئوریزه کرد که سازمان های بزرگ مانند شرکت ها، دولت ها و یا ارتش با ساختار سلسله مراتبی ، دارای حلقه های OODA در تاکتیک، هنر عملیاتی ( operational art ) و سطوح استراتژیک هستند.علاوه بر این، وی اظهار داشت که سازمان های موثر، یک زنجیره فرماندهی بسیار غیرمتمرکز دارند که به جای استفاده از دستورالعمل های روش محور (method-driven orders )از دستورالعمل های هدف محور (objective-driven orders) استفاده می کنند تا توانایی ذهنی و توانایی های خلاقانه فرماندهان در هر سطح را مهیا سازد. بوید استدلال می کند که چنین ساختاری یک " سیستم ارگانیک" انعطاف پذیر ایجاد می کند که به سرعت خود را با شرایط هماهنگ میکند. با این حال، او اشاره کرد که هر سازمان بسیار غیرمتمرکز ، ناگزیر باید دارای، سطح بالایی از اعتماد متقابل و یک چشم انداز مشترک از تجربیات به دست آمده قبلی باشد. ستاد فرماندهی باید بداند که سربازان قادر به ایجاد یک طرح خوب برای انجام یک هدف خاص هستند و نیروها هم باید بدانند که ستاد آنها را بدون دلیل به اهداف خاص هدایت نمی کند. در سال 2003 ، این مفهوم در نشریه وزارت دفاع امریکا با عنوان "سلطه کامل: فرماندهی ... کنترل ... در عصر اطلاعات" توسط دکتر Dr. David S. Alberts و Richard E Hayes منتشر شد. سرگرد سپاه تفنگداران PJ Tremblay در پایان نامه خود با عنوان " شکل دهی و سازگاری: استخراج قدرت حلقه OODA" ، مقدمه ای عالی و خواندنی در مورد استفاده از حلقه OODA به عنوان یک مرجع در سطح تاکتیکی مبارزه نگاشته است. Tremblay واقعا از ایده های بوید در برنامه ریزی و اجرای یک حمله تاکتیکی فوق العاده موفق توسط یک گروهان پیاده نظام تقویت شده در افغانستان استفاده کرد. این پایان نامه در سال 2015 جایزه Colonel F. Brooke Nihart را کسب کرد که سالانه در دانشکده فرماندهی نیروی دریایی به پایان نامه های کارشناسی ارشد مطالعات نظامی که دارای بیشترین میزان دانش نظامی ، وضوح و ابتکار هستند اهدا میشود. در سال 2007، Robert Greene ، نویسنده حوزه استراتژی ، در پستی به نام "OODA و تو" درباره حلقه بحث کرد. او اصرار داشت که " این حلقه به شدت در هر نوع محیط رقابتی کارایی دارد: کسب و کار، سیاست، ورزش، حتی مبارزه ارگانیسم ها برای زنده ماندن"، و ادعا کرد که در ابتدا "از درخشش آن تحت تاثیر قرار گرفته است". پایان قسمت سوم #پ .ن : با توضیحاتی که جناب بوید از این مفهوم در غالب ساختار سلسله مراتبی و ایجاد یک "سیستم ارگانیک" بیان کردند ، با اندکی تفاوت در زمان دفاع مقدس توسط سپاه با عنوان مدیریت اقناعی صورت میپذیرفته : سردار «یعقوب زهدی» : روش فرماندهی در سپاه اقناعی بود. فرمانده کل سپاه، فرمانده قرارگاه‌ها و لشکرها را باید اقناع می‌کرد که این عملیات با جزئیات مشخص شده، انجام شود. بعد به یگان‌ها ماموریت می‌دادند که شما باید در این نقطه مستقر شوید؛ شاید یگان‌ها می‌گفتند که نه ما نمی‌توانیم در اینجا مستقر شویم و در موقعیت دیگری مستقر می‌شویم.در سپاه مسئله را طرح می‌کردند؛ آنقدر روی آن موضوع بحث می‌کردند که فرمانده لشکر قانع می‌شد و با فهم و درک خودش دست به عملیات می‌زد و می‌دانست که کسی این طرح را به او تحمیل نکرده است. وقتی فرماندهی بداند که به فهم خود عملیات را انجام می‌دهد، انگیزه‌اش بیشتر می‌شود. تحمیل در کار سپاه معنی نداشت.این فضا در سپاه وجود داشت که از فرمانده گروهان و گردان گرفته تا فرمانده قرارگاه همه احساس می‌کردند که می‌توانند نظر بدهند و شاید نظرشان رد یا قبول شود. اگر هم نظر یا طرحی را قبول کردند که انجام بدهند به آن اعتقاد دارند. این فضای فرماندهی سپاه بود. دانلود مدارک : پاور پوینت جان بوید در مورد Organic Design for Command and Control مقاله : سلطه کامل: فرماندهی ... کنترل ... در عصر اطلاعات پایان نامه PJ Tremblay_شکل دهی و سازگاری:استخراج قدرت حلقه OODA

در اوایل این تاپیک دوستمون تلاش گمانه زنی کرده بودند که برد صیاد 4 یعنی موشک احتمالی سامانه باور در همین حدود 200 کیلومتر خواهد بود و صیاد 3 هم چیزی در حدود 100 کیلومتر ( اون موقع رونمایی نشده بود ) که به نظر درست میاد. در اشاره معاون وزیر دفاع بر چالاکی و سریع بودن این موشک تاکید شده بود. ما حالا فعلا با داشتن و حفظ اس-200 برای بردی ورای 200 کیلومتر میتونیم کار کنیم برای بردهای بیشتر روی همین پلت فرم جدید. سامانه باور برای ما میتونه نقش سیستم های پدافندی دوربرد روس ها را فعلا در این قدم اول و ورژن ابتدایی داشته باشه و مرحله به مرحله در ورژن های بعدی مورد ارتقا کلی در رادار و سیستم فرماندهی و نرم افزاری و موشکی و حتی برخی زیرسیستم های تنوع موشکی در بردهای مختلف در قالب یکپارچه قرار بگیره. اصولا پلت فرمهایی چون خانواده رعد و همین باور و ... بسیار امیدوار کننده میتونند باشند برای حرکت در یک مسیر رو به جلو و درست در پیشبرد توان پدافندی که باید امیدوار بود در برد کوتاه هم پلتفرمی کارا به این شکل تولید کنیم که دیگه با کار روی همون پلت فرم ثابت پیشبرد طرح ها و اهداف جدید را داشته باشیم.

بر خلاف رونمایی ناامید کننده جنگنده کوثر, سیستم های رونمایی شده در این مراسم بسیار امیدوار کننده هستند که البته تنها به این جنگنده اختصاص نخواهند داشت. جا داره سیستم های الکترونیکی منجمله رادار این هواپیما بیشتر مورد بررسی قرار بگیره, اینطور که پیداست یک نمونه جدید هست که با گریفو اف تفاوت داره! هم در شکل دیش و هم در ساختار دیش تفاوت های زیادی دیده میشه! ------- تغییر رنگ بدنه موتور اوج در قسمت پس سوز:

عزیز جان اغلب قریب به اتفاق مدلهای اف-۵ دو تا توپ داره https://media.moddb.com/cache/images/members/1/691/690686/thumb_620x2000/F-5.jpg عکس دوم

در کل در تمام این سال ها اگر نبود نوع کلمات و واژگان و شعارهای انتخابی در رونمایی ها که سبب بشه چنین بازخوردی داشته باشه ( هر چند احتمالا مسئولین پیش خودشون میگن مگر چند درصد جامعه در جریان تخصصی امور نظامی هست ( نیم درصد؟ 25 صدم درصد؟ ) و به بعد تبلیغاتی خارج از کشور هم که کاری ندارند* ) میشد چنین نتیجه گرفت که با توجه به بودجه و سرمایه گذاری انجام شده ( شاید هم به خاطر این برزخ که در نهایت کشوری به ما جنگنده میفروشه خصوصا روس ها که ممکنه در پشت پرده مدام در حال امید دادن و ناامید کردن هستند )** حالا حالا ها در حال مشغولیت در صنعت قطعه سازی هستیم برای حفظ جنگنده های موجود با کمترین هزینه و البته پروژه های اینچنینی هم بسترهایی هستند کم هزینه ( برای همین سراغ یک طراحی جدید نمیریم ( البته اون هم به صورت تک پروژه هایی تحقیقاتی موازی پیش میره مثل همین امر تا در نهایت با تمکیل هر دو شاید با هم تلفیق بشند ) چون خودش کلی مسئله به همراه خواهد داشت ) برای تست قطعاتی که بعضا بومی ساخته میشند تا در نهایت وقتی این زنجیره ساخت قطعات و تستشون بر یک بستر از پیش آماده تکمیل شد احتمالا بریم سراغ یک طرح بومی جدید و البته جدی که از تجربه سامانه های بومی با سفارشی سازی طبق طرح جدید استفاده کنیم در حالیکه از عملکرد قطعات مطمئن هستیم و حالا انطباق طرح جدید با اونها اهمیت داره. مواردی از جمله قاهر و حتی تولید 5 فروند صاعقه ( به جای 1 فروند مثل باقی پروژه ها هم ) احتمالا به تصمیمات مقطعی دولت ها ربط داشته و نه روند جریان پروژه. * البته این عدم توجه را اخیرا عکسش را در مورد سوخوهای سپاه در برنامه سپاه که از تلویزیون پخش شد شاهد بودیم که اظهارات کمی جدی تر در توئیتر و اظهاراتی که انجام گرفته بود را مورد توجه قرار داده بودند و برای همین تا حدودی به دلایل چرایی استفاده از سوخوها توسط سپاه بعد از رفتن میگ-25 ها و نیازها و محدودیت ها و همچنین کارایی مورد انطباق با نیارهاشون با سلاح های جدید پرداخته شده بود تا به شبهه ها پاسخ داده بشه. شاید جزء معدود مواردی بود که بازخورد بیرونی برای نیروهای نظامی مورد توجه قرار گرفته بود و سعی شده بود کمی از ابهامات و شرایط و چرایی سراغ چنین پروژه ای رفتن صحبت بشه. ** مثل همین جدیدا اظهارات مدیر شرکت صنایع آلماز برای علاقه مندی به فروش موشک انداز کلاس کاراکورت به کشورهایی از جمله ایران. پ ن: این رونمایی یک پشت پرده هم داشت که گویا نمایشگاهی بود از تجهیزات دفاعی که روحانی ازش برای مدتی بازدید داشت که گویا رسانه ها اجازه حضور نداشتند. یک جایی هم وزیر اشاره کرد به حضار که مثلا همین چند لحظه پیش شما شاهد توپ نقطه زن ضد کروزی بودید که چ و چه که موید همین مطلب بود. ( البته امیدوارم منظورشون سعیر و مصباح لااقل قدیمی نبوده باشه )

امشب به صورت اتفاقی این تصویر رو پیدا کردم که پیش از این فکر نمیکنم در میلیتاری آپلود شده باشه.

اینی که رهبری گفته با اینی که تو نوشته ام بود خیلی فرق میکنه بحثی که نوشتم بازخورد و نتیجه یک نمایش سلاح یا مانور بر دشمن است بصورت علمی و آماری، اینکه جلوی دشمن باایستیم به معنای سر و صدا و رو کردن کارتهای ما نیست، بلکه در مقابل پروبازی او گامی عقب نشینی نکنیم چرا که دشمن اهل تعامل نیست و به حرفش پایبند نیست متاسفانه در کشور ما مقابله با دشمن به صورت سر و صدا و یقه پاره کردن و نمایش تعبیر میشه در حالی که برای جلو دشمن ایستادن باید ارزش کارت های خودمون رو بشناسیم و درست از اونها استفاده کنیم استفاده بی خود از کارت ها مشابه اسراف و قدر نشناسی از داشته هایمان هست

البته دوره دولت نهم و دهم دوره آبروریزی های چپ و راست حوزه دفاعی هم بود، رونمایی از سلاح های استراتژیکی مثل اس پی جی 9 و ....... صنعت دفاعی اگر واقعا صنعتی باشه چراغ خاموش کارش رو ادامه میده نیازی به شوآف نیست برنامه های دفاعی وزارت دفاع هم ربطی به این دولت و آن دولت نداره هر دولتی که بیاد طبق برنامه مدونی که از قبل هست عمل میکنه تا امروز هم همین بوده

این دولت استعداد و هنر فراوانی در شانه خالی کردن از مسئولیت ها فرافکنی و نپذیرفتن اشتباهاتش داره و دنبال کوچکترین بهانه ای میگرده تا عدم نتیجه گیری تمام طرح ها و سیاست هاشو به گردن دیگران و عمومآ مقامات بالا !! بندازه پس سیاست درست اینه که آتو دستش ندیم! اگه اون تست های موشکی و مانورهای نظامی قبلی وجود داشت امروز نیروهای نظامی کشور میشدن مسبب و مقصر برهم خوردن برجام و شرایط اقتصادی حاضر!

امروز یکی از معاونان وزارت دفاع گفت سامانه هنوز نیاز به تست دارد اوایل هر سال میگن تا نیمه سال و بعد رسیدن به نیمه سال میگن تا اواخر سال جارِی( نخود سیاه)! این هم مثل قاهر هست فقط با تفاوت اینکه چون نیاز به پرواز نداره راحت و با ارامش کامل پیرامونش حرف میزنند و داستان سرایی میکنند نشان دادن چهارتا رادار با ریشه چینی و روسی و ماکت کار سختی نیست کشوری که هنوز یک هواپیما سبک ملخی رو 100 درصد نمیتونه بسازه چگونه ظرف 6 یا 7سال پیشرفته ترین سامانه نظامی رو میسازه که روس ها در عرض 70 سال با اون حجم تجربه و سرمایه ساختن!!