از تصاویر جالب رزمایش پیامبر اعظم 12

... امکان قراردادن لینک مستقیم از اینستاگرام وجود دارد، با دقت در مورد تگ ها و فرستنده اصلی در اینستاگرام(خلاف قوانین سایت نباشد) از این قابلیت استفاده بفرمایید:

همیشه برام سوال بود با وجود تحریم واردات تسلیحات سنگین اما امکان دسترسی به خیلی از تولیدات سبک نظامی هست فرضا همین روس ها تیربار Kord دارند که از نظر دقت و قدرت بینظیره یا خیلی از تسلیحات این چنینی اما اقدامی صورت نمیگیره شاید چون در کشور ما اعتقاد به حرکت ها تبلیغاتی بسیار بزرگ بیشتره تا حرکت های کوچکتر ما تاثیرگذار!

شاید چون رزمایش هست استفاده نمیکنن وگرنه محیط بانهای استان ما هم جدیدا جلیقه دارن ولی فکر کنم با توجه به کولارهای جدیدی که در نبردها استفاده میشه و عدم کارایی لازم مهمات معمولی در جلیقه های جدید در آینده سمت مهمات سنگینتر باید رفت تا حداقل با هدف قرار گرفتن دست و مخصوصا پا نفر مقابل از پا دربیاد ( گوله ژ3 به سفیدران بخوره 1 دقیقه نمیکشه ) یک زمانی کمیت قدرت آتش بسیار مهم بود ولی همانطور که در بمبها و موشکها به سمت دقت رفتند در سلاح های انفرادی هم رفتن . ما نرفتیم و بسیار ضربه خواهیم خورد اینها هم برای نمایش هست و مصرف داخلی داره وگرنه با این جالت کارایی ندارد و با توجه به درسهای سوریه مسئولان هم بهش واقف هستند

اینکه به اسلحه ای کی-103 مجهز شده خوبه ولی بازم اعتقادی به جلیقه ضد گلوله ندارن که جالب نیست بی ام پی 2 ها هم بدونه هیچ ارتقای خاصی ستون زرهی تشکیل دادن و واقعا خوب نیست

کدوم تولید انبوه؟ جدی جدی شما حرف مشرق رو باور می‌کنید؟ بابا اینجا نهایتا بدنه‌ی کبری رو تولید می‌کنن که موتور کبری‌های قدیمی رو بذارن روشون، مثل همون کاری که با کوثر و F5 می‌کنن. اصلا تو صنایع نظامی ما به‌غیر از تولید انبوه موشک چیزی به نام تولید انبوه (توپ، تانک، هلی‌کوپتر، جنگنده و حتی اسلحه‌های انفرادی مثل مصاف و ذوالفقار) نداریم. یادش به‌خیر یه زمانی در دوران احمدی‌نژاد خط تولید انبوه زیردریایی نیمه‌سنگین قائم هم افتتاح شد!!! البته به‌گفته‌ی سردار نجار (وزیر دفاع احمدی‌نژاد) جنگنده‌ی نسل پنجم صاعقه هم اماده‌ی تولید انبوه شده بود که ...

هر چی زمان جلوتر میره بیشتر به این نتیجه میرسم که به قدرت رسیدن سیسی تو مصر شانسی نبوده و این بابا در نوع خودش سیاستمدار پیچیده و زیرکی محسوب میشه با آرزوهای دور و دراز و برنامه های بزرگ به خوبی موفق شده یه الگوی حاکمیتی تو حد وسط رژیم مبارک و اون چیزی که اخوان دنبالش بود به وجود بیاره خیلی زیرکانه و چراغ خاموش، در عین حفظ رابطه حسنه با جبهه آمریکا و اسراییل و عربستان و بدون تحریک و تیز کردن شاخک های اونها مصر رو از افتادن تو باتلاق های یمن و سوریه و شریک حماقت های فلاکت بار بن سلمان شدن نجات داده، برخلاف مبارک که نوکر حلقه به گوش و مطیع محض واشینگتن بود روابط تاریخی مصر و روسیه رو ترمیم کرده و به فرانسه هم خیلی بیشتر از همه خط قرمزهای کلاسیک آمریکا تو خاورمیانه نزدیک شده ! رابطه با دمشق رو احیا و حتی از دولت بشار تو جنگ داخلی سوریه حمایت سیاسی و اطلاعاتی کرده !! و جالب تر اینکه محور همه این ابتکارات دیپلماتیکش معطوف به تجدید تسلیحات و تقویت قدرت نظامی مصر ورای همه استانداردهای موازنه قوایی هست که آمریکا برای چهل سال به اون قسمت خاورمیانه تحمیل کرده بود تا همین چند سال پیش حتی تصور مسلح شدن مصر به تسلیحات استراتژیکی مثل سوپرفالکروم و رافال و ناوبالگردبری در طراز میسترال و کاموف-52 و اس-300 در مخیله خیال پرداز ترین افراد هم نمیگنجید چه رسد که حالا شایعات و گمانه زنی های سفارش سوخو-35 و پاکفا و تی-90 هم داره به گوش میرسه و کیه که نتونه تشخیص بده با توجه به اینکه دو تا همسایه دیگه مصر یعنی لیبی و سودان اصولا فاقد سازمان رزمی هستن که بشه اسم ارتش روش گذاشت همه این خریدها و استراتژی پشت اونها به چالش کشیدن مستقیم هژمونی نظامی دولت عبری محسوب میشه

ورود سریع ارتش امریکا برای ساخت تانک سبک جدید ارتش ایالات متحده یک رقابت کامل و باز برای ساخت یک تانک سبک جدید بین شرکت های General Dynamics وBAE Systems برگزار می کند. در حال حاضر هیچ کدام از پلتفرم زرهی در ارتش آمریکا نمی تواند نیازهای تعریف شده برای پروژه Mobile Protected Firepower (MPF) در بخش تحریک، حفاظت و قدرت آتش را برای پیاده نظام فراهم کند. پروژه MPF نشانه ی دیگری از چگونگی آماده شدن پنتاگون برای جنگ علیه رقبای خود مانند روسیه و چین و پس از تقریبا دو دهه جنگ در کشورهای عراق و افغانستان است. MPF به ارتش آمریکا این قابلیت را می بخشد که موقعیت های دشمن و پناهگاه ها آنها را از بین ببرد و تسلیحات سنگین و تهدیدات زرهی را در حین عملیات تهاجمی و یا انجام عملیات های دفاعی نابود سازد. ژنرال جان م. موری، ژنرال فرمانده از مدیریت ارتش های آینده می گوید:"با قبول برخی ریسک های کوتاه مدت در این برنامه، تیم های پیاده نظام ما به زودی یک وسیله نقیله با قابلیت تحرک پذیری بالا، حفاظت بالا و قابلیت آتش مستقیم با دقت و برد بالا را دریافت می کنند." ژنرال راس کافمن مدیریت کارگروه ترکیبی خودروهای رزمی آینده ، گفت: "در حال حاضر، قابلیت های پروژه MPF در تشکیلات نظامی ما وجود ندارد. نیازمند های مرتبط با این پروژه ارتش ایالات متحده را قادر می سازد تا مناطق امنیتی و کمربندهای دفاعی دشمن را مختل کند، سپس باعث پیش روی و در آخر موجب شکست آنها بشود که در نتیجه آن پیاده نظام می تواند به اهداف تعیین شده نزدیک و آنها را نابود کند. در این پروژه ارتش آمریکا محدودیت وزنی مشخصی برای خودرو رزهی جدید وضع نکرد. اما یکی از الزامات این بود که یک هواپیمای ترابری C-17 با ظرفیت بار حدود 80 تن بتواند دو دستگاه از این خودرو را جا به جا نماید. در حال حاضر هواپیمای ترابری C-17 فقط می تواند یک دستگاه تانک M1A2 ابرامز با وزن حدودی 73 تن را جابه جا نماید . تانک ابرامز به یک توپ 120 میلیمتری مجهز است در حالی که در تانک سبک جدید، به یک توپ با کالیبر 105 تا 120 میلیمتر مجهز خواهد بود." کافمن افزود: "در حال حاضر هیچ سلاح دقیقی برای حذف پناهگاه ها مستحکم در میدان جنگ وحود ندارد، شلیک به ساختمان های متراکم در میدان نبرد شهری به پیاده نظام اجازه می دهد تا به دشمن نزدیک شوند." هرکدام از شرکت هاGeneral Dynamic وبا BAE Systems سفارش ساخت ساخت 12 نمونه اولیه برای ارتش آمریکا را دریافت کردند. مقامات ارتش آمریکا گفتند قرار داد وضع شده ارزشی حدود 376 میلیون دلار دارد و انتظار می رود اولین نمونه هر یک از این شرکت ها 14 ماه دیگر اماده باشد. ارتش با استفاده از خرید ویژه اجازه می دهد که خودروهای زرهی جدید سریعتر از یک برنامه خرید سنتی وارد نیروهای مسلح بشوند. دیوید دوپ، مدیر پروژه تانک سبک گفت : این وسیله نقلیه جدید در حال حاضر وجود ندارد، اما فن آوری ها، قطعات، سیستم ها و زیر سیستم های موجود است. که با یک دریگر ادغام خواهند شد. سربازان خودروها را در تست های ارتش آزمایش خواهند کرد و این تانک ها با اجرای آتش نشان خواهند داد که چگونه در مقابل تسلیحات دشمن ایستادگی می کنند. ارتش قصد دارد در سال مالی 2022 برنده این پروژه را انتخاب کند و در سال 2025 تانک های سبک جدید آماده ورود به میدان های نبرد خواهند بود. در مجموع، در پروژه MPF برنامه ریزی برای خرید 504 دستگاه تانک سبک در نظر گرفته شده است.

در حال حاضر برای این توپ برای اهداف زمینی فعلا دو نوع گلوله تعریف شده است که مهمات نسبتا قدیمی هستند.( اما با توجه به سرمایه گذاری روس ها برای کالبیر 57 میلیمتری می توان انتظار داشت مهمات مدرن تری خصوصا در بخش ضد زره ساخته بشود) که شامل مهمات ضد زره 53UBR-281U ومهمات ترکش شونده 53ERM-281U هستند. سرعت دهانه نیز 1000 متر بر ثانیه اعلام شده است. میزان نفوذ برای گلوله های ضد زره UBR-281U در زره همگن نورد شده (RHA) به قطر 96 میلیمتر در برد 1000 متری و یا نفوذ در یک زره 106 میلیمتر در برد 500متر گزارش شده است. که به طور قطع با ارتقامهمات می توان میزان نفوذ را بهبود بخشید. پوستری از برجک AU-220M

با توجه به اینکه برخی سایت های فوق العاده وزین خبری ، تصاویر مورد نظر رو پاک کرده ان ظاهرا ؛ دو تصویر رو که در همون نمایشگاه پهپاد دستاوردها موجود بود در اینجا پست میکنیم تا از حافظه ی تاریخ پاک نشه .... تابدانید و آگاه باشید که چه کسانی چه طرحهایی رو ارائه میدن و بودجه میگیرن باشد که هدایت شوید ......

آیا آمریکا آماده است تا اقدامات خود را در فضای سایبر تشدید کند ؟ بیداری بزرگ وزارت دادگستری ایالات متحده در سه سال گذشته تعداد زیادی از اتهامات، اعلام جرم ، دستگیری ها و شکایات مربوط به جرایم کامپیوتری و بخش های مربوط به مالکیت معنوی را اعلام کرده است: 2016 : 86 2017 : 138 2018 : 167 (از 2 نوامبر) و سال 2018 هم با ارتباط با جرایم سایبری ، چه مربوط به حملات اخیر و یا پرونده های قدیمی شرکت ها و زیر ساخت های حیاتی آمریکا در حال پایان است . در اوایل ماه نوامبر ، مقامات دادگستری اتهاماتی بر علیه چندین فرد چینی در رابطه با هک کردن شرکت های هوافضای آمریکایی که به مدت پنج سال از ژانویه 2010 انجام شده را ارائه کردند . این اتفاق در ادامه مورد دیگری از اعلام جرم بر علیه سه فرد و کمپانی های مرتبط با پکن برقرار شده است . در ماه اکتبر هم ، هفت هکر نظامی روسی متهم به هک کامپیوتری ، کلاهبرداری الکترونیک ، بدترین نوع سرقت هویت و پولشویی شدند . همچنین در ماه سپتامبر بعد از نزدیک به چهار سال مقامات ایالات متحده یک تبعه کره شمالی را به دلیل نقش وی در هک کردن استدیو های کمپانی سونی در هالیوود متهم نمودند . اما ناظران جرایم سایبری روند های دیگری را مورد توجه قرار داده اند : کامپیوتر ها در حال یادگرفتن یادگیری هستند . آنها هوشمند تر می شوند و به صورت ارگانیکی الگوریتم های خود را تکامل می دهند . حال سوال این است که قدرتمند ترین ملت دنیا چگونه می تواند حفاظت بهتری برای مردم ، اقتصاد و ارزش هایش در برابر جنگ های دیجیتال قرن 21ام ایجاد کند ؟ در دو ماه گذشته دادگستری ایالات متحده انواع دیگری از جرایم کامپیوتری شامل موارد زیر را پیگیری کرده است : هک کردن انتخابات اعمال نفوذ خارجی و عملیات های دروغ پراکنی جاسوسی اقتصادی توطئه برای سرقت اسرار تجاری هک دوربین های نظارتی استخدام هکرها نفوذ های کامپیوتری مزاحمت های سایبری (cyberstalking) طرح های فیشینگ ایمیلی هک کردن وب سایت های دانشگاهی هک وب سایت های خبری و ... . تهدید ها و فرصت ها با مواردی که ذکر شد هیچ کمبودی از نظر حملات هکری بزرگ نسبت به زیر ساخت ها ، نهاد ها و کارفرمایان آمریکایی وجود ندارد . هک DNC که در ماه های پایانی انتخابات سال 2016 به جریان آلوده اطلاعات کمک کرده را بررسی نمایید . همچنین نگاهی به نشت داده های اداره مدیریت کارگزینی که اطلاعات میلیون ها آمریکایی را که بسیاری از آنها در دسته فوق محرمانه قرار داشته اند را آشکار کرد بیندازید . هک "سونی پیکچرز" در اواخر سال ۲۰۱۴ و پخش فیلی هجو آمیز درباره ترور رهبر کره‌شمالی که در حال انتشار در سالن‌های سینما در سراسر جهان بود را به یاد بیاورید. مایکل دانیل، مدیر عامل اتحادیه تهدید سایبری در ماه سپتامبر، گفت: در سراسر جهان شما نمی توانید کاری را که در فضای مجازی انجام می دهید از وضعیت های ژئوپلیتیک بزرگتر جدا کنید و به همین دلیل تمرکز نهاد های آمریکایی بر دفاع سایبری بر روی چین بیشتر از کره شمالی می باشد . برای سال‌ها، اقدامات تلافی جویانه آمریکا در حوزه سایبر به نظرعموم مردم رویدادی بود که صورت نمی پذیریفت که این امر به دلیل دشواری شناسایی بازیگران در فضای مجازی است . خوب یا بد در حال حاضر این خصیصه در حال انتقال به زباله دان تاریخ می باشد . راب جویس، یکی از مقامات ارشد اداره امنیت ملی، در اوایل ماه نوامبر در Aspen به حضار گفت: تلاش‌های دیگر ملت ها برای هک کردن زیرساخت‌های حیاتی ایالات ‌متحده نه تنها مانع ما نیستند، بلکه به احتمال زیاد، اثر معکوس و تشدید کننده دارند … سایبر بازدارنده سایبر نمی باشد . ما تصمیم گرفته ایم یکی از ارکان قدرت ملی ما قابلیت های سایبر باشد . این استراتژی که ما به ایستیم تا به ما حمله شود و ما در برابر آنها در مرزهای خود دفاع کنیم و بعد از آن سازش کرده و بخواهیم اثرات را جبران کنیم یک استراتژی برنده نخواهد بود زیرا متوجه خواهیم شد که اطلاعاتمان را از دست داده ایم . اما آیا ایالات‌متحده موقعیت خوبی برای تشدید اقدامات در فضای مجازی را دارد، چرا که دولت ترامپ قصد دارد با استراتژی سایبری سال ۲۰۱۸ خود این کار را انجام دهد؟ یکی از عوامل محدود کننده، کمبود آشکار متخصصان سایبری در ایالات‌متحده است. طبق گفته گروه امنیت سایبری موسسه Aspen ، ایالات‌متحده به صورت میانگین دچار کمبود ۳۰۰،۰۰۰ متخصص سایبری است. این یک مشکل بالقوه بزرگ در جهانی است که بیش از 2 میلیارد نفر در سراسر آن اعتقاد دارند که اطلاعات شخصی آنها به سرقت رفته یا به خطر افتاده است. این همان جهانی است که در آن روزانه حدود 300000 ویروس جدید معرفی می شود. بر طبق برآوردهای ماه فوریه از شرکت امنیتی مک آفی، آسیب سالانه از جرایم سایبری به 600 میلیارد دلار رسیده است . براساس اطلاعات آماری اداره کار، در نیمه پر لیوان و در نتیجه کمبود پرسنل، چشم‌انداز مشاغل مربوط به حوزه سایبردر آمریکا، صعودی است و تخمین زده می‌شود تا سال ۲۰۲۶ تقریبا ۳۰ درصد رشد داشته باشد. سین جویس مدیر امنیت فناوری اطلاعات در شرکت حسابرسی و مالیاتی PWC می گوید که وضعیت پیچیده تر تغییرات تکنولوژی از ارتقا سخت افزاری تا بروز رسانی سیستم های عامل فشار مضاعفی را هم بر شهروندان عادی و هم بر صاحبان مشاغل صنعتی وارد می کند . او می افزاید که تکنولوژی با چنان سرعتی در حال تغییر است که من مطمئن نیستم که ما امن تر هستیم . مقامات ناظر هم سعی می کنند خود را به روز نگه دارند . سوزان اسپولدینگ، معاون سابق وزارت امنیت داخلی در بخش حفاظت از زیر ساخت ها و امنیت سایبری ، در کتابی که در ماه سپتامبر منتشر شد، گفته است : این موضوعی فوق العاده دشوار خواهد بود ، تا مقررات را به اندازه کافی پویا و به روز سازیم ، تا بتوانند با سرعت تغییر ، در زمینه امنیت سایبری به درستی ادامه یابند. به نظر می رسد که هشیاری یکی از تاکتیک های ترجیحی فرماندهی سایبر ایالات متحده است که بنا بر گزارشات ، موظف به جلوگیری از تلاش های روسیه برای دخالت در انتخابات میان دوره ای سال 2018 است . یکی از نگرانی ها در این بازی ، در حال تکامل اقدامات متقابل سایبری ، این است که چگونه از بالا گرفتن سطح واکنش از طریق کاهش زنجیره قدرت یا انجام اقدامات تلافی جویانه دیگر که می توانند موجب برخورد بزرگتری گردند جلوگیری شود . تنش های مشابهی در روابط بین ایالات متحده و چین هم نقش بازی می کنند . اما در این بین یک چیز متفاوت وجود دارد و آن قدرت اقتصادی چین می باشد . دمیتری آلپروویچ ، از شرکت اامنیت سایبری CrowdStrike ، هفته گذشته در Aspen گفت که طرح های پکن برای آینده هدف های خوبی برای حملات آمریکا خواهند بود . او افزود : به مدت دو دهه، استراتژی ما این بوده‌است که ای چین عزیز! لطفا همه دارایی های فکری ما را به سرقت نبرید؟ که این استراتژی به وضوح عملی نشده است. این موضوع در بسیاری از بخش‌های اقتصاد آمریکا وجود دارد. آلپروویچ می افزاید : ما شاهد این موضوع در شرکت‌های حقوقی، کمپانی های بیمه، کارخانجات و بیوتکنولوژی هستیم. این صنایع در حال هک شدن هستند. او ادامه داد صنعت بخشی از برنامه چین 2025 می باشد و حدس بزنید چه خواهد شد ؟ این صنایع هک می شوند . این صنایع در چین 2025 شامل موارد زیر هستند : تکنولوژی های اطلاعاتی جدید ماشین آلات و ربات های کنترل شده با تعداد بالا تجهیزات هوا فضا تجهیزات مهندسی اقیانوس و کشتی های گرانقیمت تجهیزات گرانقیمت حمل و نقل ریلی ماشین های کم مصرف و ماشین هایی با انرژی های جدید تجهیزات الکتریکی ماشین آلات کشاورزی مواد جدید مانند پلیمرها بیو دارو و تجهیزات پزشکی پیشرفته آلپرویچچ افزود : استراتژی فشار به چین در نهایت راهبرد مناسب است. من فکر می کنم برای مدت طولانی، دولت آمریکا به اشتباه این مسئله را یک مشکل سایبری فرض می کرده است . این یک مشکل سایبری نیست ؛ این مسئله یک جنگ اقتصادی است که از طریق سایبر و همچنین سایر ابزارها انجام می شود. مقامات آمریکایی چندین سال است که سعی در کاهش تهدید چین داشته‌اند. در سال ۲۰۱۵، باراک اوباما با شی جین پینگ ، رئیس‌جمهور چین ملاقات نمود و رئیس جمهوری چین متعهد شد که جاسوسی اقتصادی سایبری را متوقف کند. و بنا به گفته آلپرویچچ ، برای چند ماه‌ پس از آنکه این قرارداد صورت گرفت، حملات هکری از سوی چین به میزان قابل‌توجهی کاهش یافت. با این حال، امروز مقامات آمریکایی فکر می‌کنند که چین به شرایط پیش از تعهد خود باز گشته است . راب جویس در پاسخ به این پرسش که آیا پکن بخشی از تعهد سال ۲۰۱۵ خود را نقض کرده ، گفت: ما فکر می‌کنیم که آن‌ها … واضح است که آن‌ها فراتر از مرزهای توافقنامه ای هستند که بین کشورهایمان بسته شده ‌است. یکی دیگر از عوامل پیچیده ای که ممکن است برای خوانند گان ، بیگانه باشد موردی است که گرگ کلارک مدیر عامل سیمانتک با عنوان مشکل فلسفی موجود با چین بیان نموده است . کلارک گفت: در چین، مالکیت یک ایده ریشه در فلسفه بنیادی 10،000 ساله آنها ندارد. ایده ها برای همه است . محصولاتی که این ایده ها را در بر می گیرند محافظت می شوند و قوانین عادی دارند. بنابراین ما یک مشکل فلسفی داریم که تلاش می کند از یک ایده به عنوان رئیس دولت در سطح بین ایالات متحده و چین حمایت کند. آینده به عقیده کلارک ایالات‌متحده و هم پیمانانش باید چین و شاید حتی روسیه را متقاعد کنند تا حمایت خود را از حملات سایبری کاهش دهند . او افزود : اگر واقعا می‌خواهید در تقابل آمریکا با روسیه، یا ایالات‌متحده در مقابل چین، تغییری ایجاد کنید، فکر می‌کنم ما باید در مورد سیاست‌هایی که توسط دولت آن‌ها به تلاش ترکیبی پیرامون جرائم سازمان‌یافته جنایی – سایبری توسط سازمان های دولتی شکل می دهد فکر کنیم . البته، موافقت برای تعریف جرم سایبری سازمان‌یافته ، آسان‌تر از موافقت در مورد شناسایی آن است. اما به نظر می‌رسد که این رویکرد از واکنش‌های استاندارد آمریکا مانند تحریم‌ها، افشاگری عمومی، و یا هر گونه واکنش‌هایی که ممکن است توسط کل دولت به چالش‌های امنیت ملی ایالات ‌متحده داده شود ، دارای تنش ذاتی کم‌ تری باشد . البته خبر خوب اینکه هک OPM ، DNC و سونی به افزایش آگاهی مردم درباره خطرات و تهدیدات سایبری کمک کرده است و خبر بد اینکه تقریبا همه هنوز در اصول اولیه امنیت سایبری مانده اند . یک سوال سایبری سنتی بزرگ هنوز بی‌پاسخ است: کدام یک ارزش بیشتری برای یک جامعه دارد: حریم خصوصی شهروندان یا امنیت عمومی؟ چگونه آمریکا و هم پیمانانش باید بهترین حریم خصوصی کاربر را حفظ کنند و همزمان توانایی نهاد های امنیتی در تحقیق و یا کاهش تهدیدات علیه امنیت ملی را افزایش دهند ؟ با افزایش تعداد دستگاه های هوشمند در داخل خانه های ما مانند Alexa یا Google Home، این سوال در حال تبدیل شدن از یک سوال هستی شناختی به یک سوال رایج دم دستی است . در واقع، همانگونه که یک متخصص Aspen بیان داشته این ایده که مادربزرگت می‌تواند از Alex برای تماس با بیمارستان استفاده کند احتمالا خیلی بهتر از ریسکی است که حریم خصوصی او نقض شده‌ است. ژنرال جنیفر باکنر، سخنگوی سایبرکام گفته است که در این میان، شاید افزایش پرسنل برای یک دولت زخم خورده از سایبر مانند ایالات‌متحده بهترین مرهم باشد . این می‌تواند بیان گر این موضوع باشد که آنچه واقعا در بازدارندگی سایبری و مقررات سایبری وجود دارد به طور کامل فراتر از حفظ ارزش غربی آزادی است. اما در پایان روز، سیاران مارتین یکی از مقامات ارشد امنیت سایبری در بریتانیا در سازمان اطلاعاتی به نام ستاد ارتباطات دولتی به جمعیت حاضر درAspen گفت: اگر ما اصول اساسی آزادی را نقض کنیم در واقع همه چیز را از دست داده‌ایم. صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Defense One

برنامه های دفاعی کشور آفتاب تابان هدف دولت ژاپن "دفاع یکپارچه چند وجهی" با اقدامات متقابل فضا و سایبری شورای امنیت ملی و کابینه ژاپن در روز ۱۸ دسامبر دستورالعمل‌های دفاعی جدید و برنامه میان مدت پنج ساله ای را تصویب کردند و خواستار ایجاد "دفاع مشترک چندوجهی" با فضا، سایبر، و قابلیت‌های جنگی الکترومغناطیسی به همراه نیرو های سنتی زمینی ، دریایی و هوایی شدند . این بسته همچنین دریافت جنگنده های F35-B که قابلیت برخواست از باند های کوتاه را دارند و جنگنده – بمب افکن های مخفی کار عمود پرواز و همچنین ارتقا ناو بالگرد بر Izumo و افزودن قابلیت حمل جنگنده ها به آن را خواستار شده است . این دستورالعمل ها ، سیاست دفاعی دولت ژاپن را برای 10 سال آینده یا بیشتر تنظیم می کند و تنها پنج سال پس از معرفی دستورالعمل‌های قبلی در اواخر سال ۲۰۱۳، در واکنش به تهدیدهای پیش‌بینی‌نشده، مورد بازبینی قرار گرفته است . این تهدیدات شامل افزایش سرعت توسعه موشکی و هسته ای کره شمالی، افزایش قدرت نظامی چین و توسعه قدرت تهاجم دریا پایه آن و ظهور جنگ های هیبریدی که در درگیری نظامی روسیه در سال 2014 در اوکراین رخ داده در کنار حملات سایبری می باشند . این دستورالعمل‌های جدید بیان می‌کنند که دستیابی به لبه تکنولوژی در زمینه‌های نوظهور فضا و جنگ سایبری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و ترکیب توانایی‌ها در این حوزه های جدید با "دفاع مشترک پویا" که در نسخه 2013 معرفی شده بود را خواستار شده است . برنامه میان مدت دفاعی ارائه شده ، که طرح کلی بودجه و خریدهای دفاعی جدید ژاپن در پنج سال آینده را ارائه داده و از سال مالی 2019 آغاز خواهد شد و شامل خرید F-35 ها و ارتقاء Izumo در کنار تشکیل واحد های جدید دفاع سایبری و فضایی در کنار دیگر واحد ها می باشد . بودجه دفاعي پنج ساله به مبلغ 27.47 تریلیون ین برآورده شده است که 2.8 تریلیون ین از بودجه پنج ساله جاری بیشتر است و انتظار می رود افزایش هزینه های دفاعی ، سالانه 1.1٪ افزایش یابد. با این حال، این برنامه به طور خاص می گوید که هزینه های واقعی دفاعی در زمانی که وضعیت مالی دولت خوب نباشد در حدود 25.5 تریلیون ین خواهد بود که این کاهش 2 تریلیونی با توقف استفاده از تجهیزات با اهمیت کمتری و همچنین بازنگری در پروژه‌هایی با اثربخشی پایین به دست خواهد آمد. صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : The Mainichi

فکر نمی کنم این پرنده ها به صورت همزمان عکسشون شکار شده باشه! این اسکرین شاتی که می بینید حداقل 100 کیلومتر مربع وسعت داره عکس های پهپادها هم دارای رزولوشن زیر 30 سانتی متر هست ، با یه ضرب و تقسیم ساده برای برای گرفتن چنین عکسی در یک زمان به نحوی که بشه با زوم کردم در هر نقطه ای به جزئیاتی در حد رزولوشن 30 سانتی متری رسید نیاز به سنسور 33000 مگاپیکسلی هست (با تکنولوژی فعلی در صورت وجود توجیه برای ساخت چنین سنسوری مساحت اون حداقل 1 مترمربع خواهد بود و نیاز به عدسی های غول پیکری با وزن چندین تن و سطح مقطع چند ده مترمربعی خواهد بود) و در ساده ترین حالت (عمق رنگ 8 بیتی) هر اسکرین شات بدون فشرده سازی در حدود 250 گیگابایت حجم داره!!!!

تصاویر هواگردها که تحولات هم کار کرده و دوستمون امینور هم گذاشته بسیار جالب هست. برای یک منطقه محدود که چندین ماه هست تحت شدیدترین حملات هوایی است در یک تصویر و اصطلاحا تنها یک شات همزمان 7 تا MQ-9 ( شاید معلوم بشه حالا از کجا اومده تو کلکسیون ما ) و 2 تا Predator و یک سی 12 و یک بی 1 و 2 تا اف-15 بر فراز منطقه به اون کوچیکی. اصولا حجم و شدت ابزار در دست یک طرف را مقایسه کنید مثلا با عملیاتهای سوریه در گستره وسیعی از جبهات و هر جبهه هم دارای معمولا یک مرز بیرونی با امکان ارسال انواع تسلیحات و نفرات و کمکهای اطلاعاتی و لجستیکی طرف های دیگه و سلاح های پیشرفته دست تروریستها و شمشیر داموکلس جهانی بر سرش که دست از پا خطا نکنه. حالا در بعد هوایی، بعد زمینی و طالاعاتی و جاسوسی و نیروی رزمی و مزدورهای اس دی اف و ... به کنار.

بسم الله............. از پنج روز پیش دور جدید حملات اکراد برای تصرف شهرک هجین شروع شده . نیروهای داعش بشدت در حال مقاومت هستن و مهاجمین پیشروی جزئی داشتند تصاویر ماهواره ایی گرفته شده از حضور هواگردهای و پهپادهای آمریکایی در شرق فرات دو هفته پیش داعش با پخش تصاویری اعلام کرد در حملات هوایی آمریکایی ها در حومه دیرالزور چندین تن از اسرای کرد کشته وزخمی شده اند سه خودرو داعش در بیابانهای حمص در کمین نیروهای ارتش سوریه قرار گرفته و منهدم شدند. در این کمین بیش از بیست داعش به هلاکت رسیده اند هدف قرار گرفتن خودروهای شورشیان تحت حمایت ترکیه در حومه عفرین توسط اکراد خودرو های زرهی ساخت تروریستها در شمال غرب سوریه / شبیه خودرو کبری ارتش ترکیه است. گروه نورالدین الزنکی روابط نزدیکی با ترکیه دارد

تاپ گان روسی داستان تولد اسکادران Aggressor نیروی هوایی اتحاد شوروی در اوایل دهه 70 میلادی ، فرماندهی ارشد نیروی هوایی اتحاد شوروی براین تصمیم شد تا یک مرکز آموزش رزم هوایی مشابه اسکادرانهای 64 و 65 نیروی هوایی ایالات متحده را برای ابداع تاکتیکهای رزم هوابه هوا و هوا به زمین جدید ، با انتقال یک هنگ هوایی به پایگاه نیروی هوایی این کشور واقع در جمهوری ترکمنستان ( که 365 روز سال ، هوای مطلوبی برای تمرین در آن وجود داشت ) تاسیس نماید . در گام نخست ، این هنگ آموزشی به جتهای MiG-21PFM,SMو در نهایت گونه UM مجهز گردید و براساس استاندارد های این نیرو ، برنامه آموزشی جدید با شناسه "Kavkaz" " نامگذاری گردید . با شروع برنامه ، خلبان های دست چین شده نیرو از هنگ های هوایی مستقر در سراسر خاک اتحاد شوروی به ترکمنستان اعزام شدند تا آخرین الگوهای موجود در نبردهای هوا به هوای یک به یک و گروهی را به شکل عملی تمرین کنند. از سویی دیگر ، تجارب بدست آمده از نیروی هوایی شوروی از نبردهای هوایی خاورمیانه ، برای این مرکز آموزشی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بود ، به همین دلیل فرمانده نیرو تصمیم گرفت تا براساس اطلاعات در دسترس ، حداقل یک اسکادران مهاجم ( Aggressor Squadron) را برای شبیه سازی یگانهای هوایی غربی ایجاد کند . تا این زمان ، استخوان بندی جتهای آموزشی این پایگاه ، صرفا" به فیشبدهای دست دوم محدود می شد و خلبانانی که از تجارب نبردهای خاورمیانه ، ویتنام و همچنین دوره های رزمی این پایگاه ، فارغ شده بودند ، برای تشکیل این اسکادران جدید ، دست چین شدند . بدین ترتیب ، 5 سال پس از نخستین تلاش برای ایجاد این اسکادران ، نیروی هوایی شوروی جتهای جدید تری شامل جنگنده های MiG-23M و MiG-23UB را به این مرکز تخصیص داد . با آغاز سال 1979 ، تمامی جتهای میگ-23 مرکز ، استتار صحرایی با لکّه های سبز رنگ بخود گرفتند تا نقش مهماجمان را بهتر شبیه سازی کنند . اما 4 سال بعد ، مربیان آموزشی بدین نتیجه رسیدند که توانایی های جتهای موجود ، نیازهای آموزشی را برطرف نمی کند ، در نتیجه ، جنکنده های جدیدتر MiG-23MLD جایگزین تمامی پرنده های قدیمی تر شده و استتار مشابهی را دریافت نمودند . این جتها که پس از مدتی با گونه های اولیه میگ-29 تعویض شدند ، با داشتن شماره بدنه به رنگ آبی با حاشیه سفید از سایر جتهای روسی متمایز شده ، اما همچنان تشخصی انها در یک جنگ هوایی با عناصر مدافع بسیار مشکل بود ، در نتیجه تمامی فالکروم های موجود طرح دندان کوسه روی بخش جلویی بدنه را بخود گرفته در حالی که فلاگرهای موجود ، علائم دیگری را روی باله های شکمی خود دریافت کردند . شماره ثبت این جتها نیز با ابعاد بزرگ و بصورت برجسته روی بدنه هواگردهای حک گردید . اما به روال غیر رسمی ، خدمه حداقل دو نشانه دیگر شامل حک عدد "1" روی بال ( به رنگ زرد ) با یک پیکان قرمز در پس زمینه و یک پلنگ در حال پرش در کنار بدنه کابین خلبان را به این جتها اضافه نمودند .در سالهای پایانی حیات اتحاد شوروی ، برنامه های گسترده تری برای اعزام جتهای پیشرفته تر سوخو-27 به این مرکز طرح ریزی گردید ( پاییز 1991) اما بدلیل وقایع سیاسی هرگز صورت نگرفت و پس از فروپاشی نیز بدلیل واقع شدن این پایگاه در یک کشور خارجی ( جمهوری ترکمنستان ) کل برنامه لغو شد . این پایان داستان اسکادران مهاجم نیروی هوایی اتحاد شوروی بحساب می آمد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

تست موشک هوا به هوای هدایت تصویرساز فروسرخ IRIS-T از جنگنده گریپین E.

Soko J - 22 Orao

Dassault Mirage 4000

<بخش پنجم (پایانی)> تسلیحات (Armament) : شاید بحث روی تسلیحات مورد حمل توسط جنگنده ی T-50 کمی زود به نظر برسد ، اما شرکت Tactical missile Corp که سازنده موشکهای معروف هوا به هوای روسی است ، از چند سال گذشته اقدام به نمایش نمونه های جدیدی از موشکهای هوا به هوا با قابلیتهای ارتقا یافته کرده است که با توجه به مشخصات اعلام شده ، میتوان به قطع این موشکها را تسلیحات توسعه یافته برای اولین جنگنده ی نسل پنجمی روسیه دانست . یکی از این تسلیحات ، موشک هوا به هوای جدید RVV-SD است . این موشک که با برد 110 کیلومتر یک موشک هوا به هوای برد متوسط به حساب میاید ، در واقع یک ارتقای سنگین موشک هوا به هوای R-77 است . همانطور که گفته شد ، طبق اعلام رسمی شرکت سازنده (TRV) ، موشک RVV-SD حدود 190 کیلوگرم وزن دارد و در ساخت آن دفتر طراحی Vympel (طراح اصلی موشک R-77 که در حال حاضر در شرکت TRV ادغام شده است) و شرکت Agat مشارکت خواهند داشت. شرکت Agat که از فروپاشی شوروی به بعد مسئولیت ساخت سرجستجوگر (Seeker) موشکهای هوا به هوا را بر عهده دارد ، تایید کرده که در حال ساخت دو سر جستجوگر جدید برای موشک RVV-SD است که یکی برای نیروی هوایی روسیه و دیگری برای نمونه ی صادراتی این موشک است . طبق اطلاعات شرکت سازنده ، این موشک از هدایت ترکیبی اینرسیایی/جستجوگر راداری فعال/دیتالینک رادیویی اصلاح مسیر استفاده میکند و در آن سعی شده از قاعده ی "Fire and Forget" (شلیک کن و فراموش کن) تبعیت شود. موتور این موشک از نوع سوخت جامد بوده و سرجنگی موشک نیز مجهز به فیوز مجاورتی لیزری است . این موشک طوری طراحی شده که فشار معادل 12G را تحمل کند . این موشک قابلیت عملیات در شرایط جنگ الکترونیک سنگین را دارد و نحوه ی طراحی بالچه ها نشان میدهد این موشک بطور مخصوص برای استفاده در مخازن تسلیحات داخلی طراحی و ساخته شده است . این موشک از دستگاه AKU-130E برای شتاب اولیه استفاده میکند . AKU-130E در حقیقت یک پرتابگر از نوع Catapult است (شیوه ی Catapult برای دادن شتاب اولیه به هواپیماها در ناوهای هواپیمابر استفاده میشود) موشک معرفی شده ی دیگر توسط این شرکت ، RVV-MD نام دارد . این موشک نیز نمونه ی ارتقا یافته ی موشک معروف R-73 بوده و با برد 40 کیلومتر، یک موشک کوتاه برد All aspect است که بطور ویژه برای نبردهای نزدیک و Dogfight ساخته شده است . همانطور که انتظار میرود ، این موشک همانند پدر خود ، با استفاده از تکنولوژی کنترل بردار رانش (Thrust vectoring) به شدت مانورپذیر بوده و به لطف استفاده ی صرف از جستجوگر حرارتی پسیو دو رنگ ، در مقابل اخلال الکترونیکی کاملا مقاوم است . موشک به فیوز مجاورتی رادار یا فیوز مجاورتی لیزری (RVV-MDL) مجهز است . این موشک نیز دارای طراحی مخصوص برای استفاده در مخازن تسلیحات داخلی هواپیماهاست و سرجنگی 8 کیلوگرمی دارد . این موشک برای پرتاب و شتابگیری اولیه (یا جدا شدن در حالت اضطراری) از پرتابگر ریلی P-72-1D استفاده میکند موشک سوم این شرکت برای جنگنده ی T-50 موشک قدرتمند RVV-BD است که برای اولین بار در نمایشگاه هوایی MAKS 2011 نمایش داده شده ، نمونه ی ارتقا یافته ی موشک R-33E است . این موشک با برد 200 کیلومتر (در مقابل برد 120 کیلومتری R-33E) در جرگه ی موشکهای هوا به هوای برد بلند هدایت شونده قرار میگیرد . همانطور که واضح است ، موشک RVV-BD از تکنولوژی Beyond visual Range (ماورای برد دید) استفاده میکند . موتور این موشک از نوع دوگانه سوخت جامد بوده و موشک تحمل فشار معادل 8G را خواهد داشت . علاوه بر این موشکها که سلاحهای T-50 برای جنگهای هوا به هوای آینده خواهند بود ، موشک ضد رادار X-31AD که نمونه ارتقا یافته ی موشک KH-31 است . طبق اعلام شرکت سازنده ، برد این موشک 160 کیلومتر میباشد و ویژگی منحصر به فرد آن ، استفاده از گستره ی وسیعی از جستجوگرهای راداری پسیو در باند های مختلف به عنوان مکمل سیستم هدایتی اصلی است . هدف اصلی از ساخت این موشک ، انهدام رادارهای زمینی بوسیله ی کشف امواج راداری فعال پالسی یا امواج پالسی پیوسته است . سرعت حداکثری این موشک ، 1.5 ماخ است . سرجستجوگر موشک KH-31 بغیر از موارد بالا ، موشکهای ارتقا یافته ی دیگری برای عملیاتهای دریایی ، ضد رادار و هوا به سطح معرفی شده اند . هر چند اطلاعات زیادی در مورد مخازن تسلیحات داخلی و نحوه ی چینش تسلیحات این جنگنده وجود ندارد . اما کارشناسان احتمال میدهند T-50 از دو مخزن حمل تسلیحات برای حمل بمب های هوشمند و موشکهای کوتاه برد استفاده میکند . علاوه بر این جایگاه های خارجی (احتمالا در دو طرف ورودی هوای موتور "Intake") برای حمل تسلیحات و سوخت اضافی وجود دارد اما حمل تجهیزات اضافی روی جایگاههای خارجی باعث افزایش سطح مقطع راداری و احتمال کشف هواپیما میشود . در دو شکل زیر ، شکل اول نحوه ی چینش احتمالی تسلیحات در دو مخزن داخلی و شکل دوم نحوه ی چینش احتمالی تسلیحات در مخازن داخلی و خارجی جنگنده T-50 را نشان میدهد . منبع : http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=posting&mode=reply&t=17147 http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/503/567/ http://eng.ktrv.ru/news/company/172.html http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/512/564/ http://rt.com/news/fifth-generation-unique-missile/ مترجم و گرد آورنده : Cheka لازم به ذکر است که تمامی حقوق این مقاله منحصرا متعلق به وبسایت میلیتاری و گردآورنده میباشد . کپی از این مقاله با ذکر نام منبع و نویسنده بلامانع میباشد . .................................................................................................................................................................................................................................................. با تشکر از عنایت دوستان به این مقاله ، از دوستان عزیز خواهش میکنم برای غنی تر شدن این تاپیک ، هر گونه خبر و جزییات جدید و معتبری که از این جنگنده منتشر میشود رو در این تاپیک قرار بدن .

<بخش چهارم> تجهیزات الکترونیکی (Avionics) : هر چند تجهیزات الکترونیکی یکی از فاکتورهایی هستند که روی آنها حفاظت اطلاعات شدیدی اعمال میشود و از نمایشهای هوایی هم نمیتوان اطلاعات زیادی بدست آورد . اما برخی اطلاعات اعلام شده نشان میدهد که T-50 در زمینه ی الکترونیکی نیز با پایه قرار دادن جنگنده ی Su-35 ، جهش های بلندی را پشت سر گذاشته . طبق اعلام یوری بلی ، مدیر عامل شرکت معروف NIIP ، جنگنده ی T-50 نه از "یک رادار" ، بلکه از "مجموعه ی یکپارچه شده ای حسگرهای رادیو الکترونیکی استفاده میکند که شامل چندین رادار در باندهای مختلف ، سیستم شناسایی (احتمالا IFF) ، تجهیزات جنگ الکترونیک و جمع آوری اطلاعات الکترونیک میباشد" . هر چند جزییاتی از توانایی های این سیستم یکپارچه که نام آن SHS121 است اعلام نشده ، اما طبق گزارشات وجود یک رادار فاز آرایه فعال (AESA) باند X بنام N050 و رادارهای باند L در لبه ی بالهای جنگنده ، بعنوان المان های اصلی این سیستم ، تایید شده است . بر طبق اظهارات کارشناسان ، رادار N050 نسخه ی پیشرفته ی رادار N035 یا IRBIS-E است . بنابر این با وجود اینکه در مورد رادار N050 ، تنها ASEA بودن آن بطور رسمی تایید شده ، اما میتوان مطمئن بود که رادار اصلی T-50 دارای قابلیت های فراتر از رادار IRBIS-E از جمله مقاومت بالاتر در مقابل جنگ الکترونیک است . رادار IRBIS-E توسط شرکت NIIP برای جنگنده ی Su-35 طراحی شده است که از نوع PESA میباشد . این رادار قابلیت کشف اهداف با سطح مقطع راداری 2.5 متر مربع (آواکس و ...) در فاصله ی 400 کیلومتری و قابلیت کشف اهداف با سطح مقطع راداری 0.01 متر مربع (F-22 از رو به رو) در فاصله ی 90 کیلومتری را داراست . این رادار در حالت Tracking (ردیابی) میتواند همزمان 30 هدف را ردیابی و با 8 تای آن به صورت همزمان درگیر شود . این رادار همچنین قابلیت هدایت همزمان دو موشک هدایت نیمه راداری را داراست . هر چند شرکت NIIP بطور علنی ادعای برتری رادار IRBIS-E بر رادار APG-77 (که روی جنگنده F-22A نصب شده) را مطرح نکرده ، اما مشخصات اعلام شده رادار IRBIS-E در برخی موارد ، برتر از از رادار آمریکایی APG-77 است . همانطور که گفته شد ، علاوه بر رادار اصلی N050 ، نوعی رادار AESA که روی باند L کار میکند نیز در لبه ی بالهای T-50 نصب شده است . استفاده از رادار باند L در کنار رادار اصلی چندی است که مورد توجه سازندگان جنگنده های پیشرفته قرار گرفته . این کار دو علت دارد ، علت اول اینست که هرچه تنوع باند در رادارها بیشتر باشد ، امکان از کار افتادن آنها توسط اخلالگرهای دشمن کاهش میابد ، چون اخلال روی هر باند و فرکانسی احتیاج به دستگاه مخصوص دارد و تنوع فرکانسی در رادارها ، کار واحد های جنگ الکترونیک دشمن را سختتر میکند . علت دوم استفاده از رادارهای باند L ، توانایی بالاتر رادارهای این باند در کشف اهداف رادارگریز است (که قبلا به آن اشاره شده بود) بخصوص با توجه به اینکه هواپیماهای رادار گریز معمولا برای پنهان شدن از دید رادارهای باند X تنظیم میشوند ، رادارهای باند L به T-50 برتری راداری خوبی در مقابل جنگنده های پنهانکار میدهد . اما نقطه ی ضعف این رادارها ، دقت پایینتر نسبت به رادارهای باند X است که انها را برای کار کنترل آتش و هدفگیری نامناسب میسازد . بهمین دلیل رادارهای L معمولا به همراه رادارهای دقیق باند X و به عنوان مکمل استفاده میشوند . علاوه بر این ، همانطور که در ادامه گفته خواهد شد ، رادارهای باند L دارای یک پتانسیل دیگر هستند که احتمالا توجه روسها را به خود جلب کرده است : توانایی اخلال در ارتباطات باند L از جمله شبکه ی تبادل اطلاعات تاکتیکی Link 16 که مخصوص ناتو است و سامانه های ناوبری ماهواره ای (مثل GPS) ، شبکه ی Link 16 ، یک شبکه ی تبادل اطلاعات تاکتیکی دیجیتالی دو کاناله بین اعضای ناتو است که با استفاده از آن ، واحدهای زمینی ، دریایی و هوایی ناتو میتوانند بطور همزمان ، اطلاعات نبرد را به اشتراک بگذارند . اما با توجه به اینکه این شبکه روی باند L است ، روسها با داشتن فرکانس این شبکه میتوانند با استفاده از رادارهای باند L هم موقعیت فرستنده های این شبکه را از کیلومترها دورتر مشخص کرده و هم در ارتباطات آن اخلال ایجاد کنند . (پی نوشت مترجم : بخاطر داشته باشید که یکی از مسایلی که باعث تنشهای اخیر در قرارداد خرید ناوهای هواپیمابر میسترال فرانسوی توسط روسیه شده بود ، مساله ی انتقال تکنولوژی ارتباطی این ناوها به روسیه بود . موردی که در ابتدا با مخالفت فرانسوی ها مواجه شده بود اما در آخر ، ناو میسترال با تمام تکنولوژی های آن فروخته شد ، اطلاعات بیشتر در ) پیش از این ، رادار باند L توسط شرکت NIIP روی جنگنده ی Su-35 نصب شده بود که احتمال زیادی مبنی بر استفاده ی همین رادار روی T-50 وجود دارد . مقاله ی " Assessing the Tikhomirov NIIP L-Band Active Electronically Steered Array" نوشته دکتر Carlo Kopp در سال 2009 ، در بررسی رادار باند L نصب شده روی جنگنده Su-35 مینویسد : طراحی رادار جانبی باند L توسط شرکت NIIP و بکارگیری آن در Su-35 دارای توانایی های عملیاتی متنوعی (بجز کشف و ردیابی اهداف پنهانکار) هست که از جمله این توانایی ها میتوان به : - تشخیص دوست از دشمن (Identification friend or foe) / قابلیت نظارت راداری ثانوی - تعیین موقعیت و ردیابی پسیو فرستنده های شبکه های ارتباطی در باند L مانند شبکه های JTIDS/MIDS/Link-16 از فواصل دور - تعیین موقیعت و ردیابی پسیو آواکسها و رادارهای جستجوگر زمینی از فواصل دور - تعیین موقعیت و ردیابی پسیو فرستنده های IFF و SSR از فواصل دور - اخلال فعال و با قدرت بالا روی ارتباطات باند L از جمله شبکه های JTIDS/MIDS/Link-16 - اخلال فعال و با قدرت بالا روی گستره ی وسیعی از گیرنده های سیستم ناوبری ماهواره ای که روی باند L کار میکنند . - اخلال فعال و با قدرت بالا روی امواج راداری باند L آواکسها و رادارهای زمینی طبق عکسهای موجود ، هر آرایه ی این رادار از 3 مدول TR تشکیل شده که هر مدول از 4 آنتن استفاده میکند . این یعنی یک آرایه از این رادار (که در یک بال Su-35 نصب شده) از 12 آنتن استفاده میکند که در 3 زیر آرایه مرتب شده اند . مدول TR استفاده شده در رادار باند L ، به استفاده از 8 ترانزیستور در این مدول توجه کنید مدول کنترل رادار باند L هر چند هنوز جزییاتی در مورد برد دقیق این رادار در مقابل اهداف مختلف اعلام نشده ، گمانه زنی های کارشناسان از برد حداکثری 60 تا 80 کیلومتر برای هدف با سطح مقطع راداری 1 خبر میدهد . به غیر از دو رادار بالا ، هنوز اطلاعاتی از توانایی های جنگ الکترونیک و اخلال سامانه ی SHS121 جنگنده ی T-50 منتشر نشده اما بنظر میرسد T-50 برخلاف سلف خود از اخلالگرهای خارجی استفاده نمیکند . اما یکی دیگر از تجهیزاتی که وجود ان روی جنگنده T-50 تایید شده ، سامانه جستجو و ردیابی مادون قرمز OLS-35 است . سامانه های جستجو و ردیابی که به IRST نیز معروفند یکی از تجهیزاتی هستند که همراه جنگنده های خانواده ی سوخو تکامل یافته و همواره روی جنگنده های شرکت سوخو نصب شده اند و یکی از نقاط قوت جنگنده های سوخو نسبت به میگ و حتی جنگنده های غربی به شمار میاید . علت این برتری نیز آنست که سامانه های IRST میتوانند هدف را از کیلومترها دورتر کشف ، ردیابی کرده و مورد هدف قرار دهد ، بدون اینکه هواپیمای قربانی متوجه شود ! بهمین خاطر این نوع رهگیری که به "رهگیری مخفی" (Stealth Tracking) مشهور شده است . هواپیماها معمولا مجهز به حسگرهای هشدار راداری (Radar warning) هستند که امواج رادار را کشف و قفل راداری روی هواپیما را تشخیص داده و هشدار میدهد . اما در مقابل سیستمهای کشف و ردیابی حرارتی ، سیستم هشدار دهنده ای وجود ندارد و هواپیمای قربانی تنها زمانی متوجه خطر میشود که موشک شلیک شده است ! جنگنده T-50 نیز از قاعده ی خانواده ی سوخو جدا نبود ، بطوریکه در نمایشگاه ماکس 2009 ، وجود جدیدترین ورژن سامانه های IRST موسوم به OLS-35 روی این جنگنده تایید شده که بنابر منابع ، از یک حسگر حرارت یاب ، مسافت یاب لیزری و دوربین تلویزیونی است . همچنین الگوریتم و نرم افزارهای این سامانه ارتقا یافته . بطوریکه نمونه های قبلی خود (که روی جنگنده ی Su-27/Su-33 نصب شده) را از لحاظ توانایی پشت سر میگذارد . برد این سامانه طبق منابع مختلف ، 90-100 کیلومتر برای هدف از پشت و 50 کیلومتر برای هدف از رو به رو اعلام شده . OLS-35 دارای پوشش -90 تا +90 درجه در محور افق و -15 تا +60 در محور عمود است . دقت مسافت یاب لیزری 5 متر است . منبع : http://www.google.com/url?sa=t&source=web&cd=1&ved=0CBwQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.ausairpower.net%2FAPA-2009-06.html&ei=oiFdTuzLF4OQsQLa9LkX&usg=AFQjCNE4u3atwqxW8FLeO1FFv6-FRTY1Ug http://www.deagel.com/Navigation-and-Targeting-Systems/OLS-35_a001926001.aspx http://www.afa.org/edop/2010/PAK-FA'sFirstFlighton29JAN10REV5.pdf مترجم و گرد اورنده : Cheka

بازم خودرو رزمی بی ام پی 2 بدونه هیچگونه ارتقا حفاظتی و نظارتی

مورد اول: عمر خدمتیشون پایین نیست و بیش از 2 سال هست و اگر هم از سامانه جهش مداری استفاده کنند عمرشون بیشتر هم میشه بهر حال اینها نیازهای شناسایی منطقه ای ما را براورده می کنند مورد دوم و پنجم: همانطور که گفتم ساخت موشک قاره پیما بدون کلاهک هسته ای فقط هزینه تراشی هستش و هیچگونه تاثیری نداره و برای ساخت بمب اتم اگر ما بمب اتم ساز بودیم زمان رفسنجانی درست می کردیم تا حالا هم که درست نکردیم بر می گرده به مدیریت فامیلی و نالایق در مقام مقایسه امریکا در 5 سال و با 30 میلیارد دولار به بمب اتم دست یافت اون هم با تکنولوژی اون زمان و سانترفیوژهای ابتدایی مورد سوم: همانطور که ما می تونیم gps اونها رو مختل کنیم اون ها هم می تونند این بلا سر ما بیارن پس توجیه نداره مورد چهارم: حضور در فضا قدرت محسوب میشه اما نه با افتصاد شکننده ما بهتره لقمه بزرگتر از دهانومون بر نداریم مورد ششم: اینکارو باید قبلتر از پروژه فضاییشون انجام می دادند حالا دوباره به پله اول برگشتند اون هم با این همه هزینه مورد هفتم: وجود ماهواره مخابراتی و تلوزیونی چه کمکی به امنیت ملی ما می کنه اون هم دشمن میتونه با ایستگاههای پارازیت زمینی مختل کنه الان هم انصارالله شبکه ماهواره ای المسیره رو داره و اتفاقا شب و روز جنایت های ائتلاف سعودی رو پخش میکنه سازمان ملل چه غلطی کرد؟

دقیقا با شما موافقم غیر از موشک و پهباد که اونم برخی وسایلش هنوز از خارج تامین میشه بقیه شوی نظامیه برای مصرف داخلی ما توان و امکانات و زیر ساخت های لازم برای ساخت تانک و جنگنده رو نداریم همون پهباد شاهد ۱۲۹ که میگن فلانه و انچنانه یک جا خوندم موتورش از خارج تامین میشه اسم کشورش الان یادم نمیاد اما این چیزا زیاد منو ناراحت نمیکنه چون بهر حال ما از نظر علم و صنعت نظامی بشدت تحریم هستیم چیزی که من و ناراحت میکنه گنده گویی و حرف های ضد و نقیض و این رونمایی های دروغین مسولان نظامیه یک جورایی حس نا امیدی ایجاد میکنه تو دل مردم مثل خودم که الان دیگه به هر رونمایی شک دارم حتی اگه واقعی باشه (البته امیدوارم اشتباه کنم )