اول شما یه نگاه به موقیت جغرافیایی این دو بنداز بعد با سرزمین ایران مقایسه کن دوم یمن و حزب الله یه ایرانی بود به دادشون برسه ایران کی میخواد به دادش برسه حتمن داش پوتین یمن و حزب الله چند تا زیرساخت دارن چند تا سکوی نفتی دارن چند تا فرودگاه و نیروگا هو هر چه که برای یه کشور نیازه در اختیار دارن . حوثی ها تا عربستانو متحدینش بهش حمله کردن رفتن تو کوهستان موضع گرفتن عملیات چریکی کردن ایرانم بهشون داره به هر نحوی حال میده حزب الله هر چی داره که باهاش در برابر اسرائیل مقاومت میکنه ایران داره بهش میده وقتی مام میهن بهش حمله بشه شما چه میکنی میتونی مثل حزب الله تو مرز لبنانو اسرائل که اندازه کرجه بجنگی یا مثل حوثی ها بری تو کوه های زاگرس موضع بگیری . جنگ چریکی رو که الگوت حوثی ها و حزب الله هستو بزار برای وقتی که قرار شد تو بندر عباسو آبادانو خرمشهر بجنگی وگرنه الان صحبت جنگ کلاسیکه نه بزن در رویی

دوستی نکته ای رو گفت که دلیل عدم ارتقا نیروی هوایی اینه که وابسته به فلان ارگانه و عدم توازن در تقسیم نیرو و انرژی عاقبتش میشه همین. به نظر اگه نیروی هوایی زیر نظر فلان ارگان دیگه بود سالها بود که ما سوخو 30 و خیلی هواپیماهای قدرتمند رو داشتیم . ما در اواخر جنگ همین تقریبا نادیده گرفتن یک نیرو و تکیه صرف بر نیروی دیگر رو تجربه کردیم نتیجه اش شد حملات با موج عظیم انسانی و گاها درو شدن نیروها در پاتک بخاطر در نظر نگرفتن نقش نیروی هوایی و پشتیبانی و.... با این وضعیت هم موازنه یمن - عربستان و در بست در اختیار دادن آسمان ایران به طرف مقابل و اینکه دشمن بیاد و تموم زیر ساخت های مارو شخم بزنه و دلخوش به این باشیم که هفته ای مثلا یه دونه اف 15 یا... از طرف مقابل بندازیم پایین یا تک موشکی بندازیم اون سمت، در انتظارمونه! عبرت ها چه فراوانند و عبرت پذیران چه اندک!

خودروی بدون سرنشین MV-4     سامانه مین زدای MV-4 یک ماشین شنی دار کنترل از راه دور می باشد که جهت پاک سازی انواع مین های ضد نفر و مهمات منفجر نشده طراحی شده است و قابلیت بقا در برابر انواع مین های ضد تانک را نیز داراست. به دلیل ابعاد کوچک و قابلیت مانور بالا، این وسیله برای پاکسازی حیاط منازل، باغ ها، گذرگاه های جنگلی، ساحل رودخانه ها و مناطقی که برای ماشین های بزرگتر قابل دسترسی نیستند مناسب است. سامانه توسط زره پوش دیگر که در فاصله امن قرار گرفته از راه دور کنترل می شود. موتور و قسمت های مهم ماشین توسط صفحات فولادی محافظت می شوند.             طراحی شده برای مقاومت در برابر انفجار مین: به دلیل این که این خودرو بیش تر برای کمک های بشر دوستانه طراحی شده بود، سامانه MV-4 در ابتدا برای پاکسازی مین های ضد نفر بکار گرفته شد با این وجود توانایی مواجهه با مین های ضد تانک در عملیات نیز برای MV-4 وجود دارد. قابلیت مقاومت در برابر انفجار مین های ضد تانک در سامانه MV-4 در مرکز پاک سازی مین سوئد در جولای 2004 به اثبات رسیده است.           امنیت: به دلیل کنترل MV-4 از راه دور و از فاصله 2000 متری، این سامانه رکورد شگفت انگیزی را در میزان امنیت برای اپراتور ها به جا گذاشته است به گونه ای که در 15 سال عملیات این سامانه، هیچ حادثه ای گزارش نشده است.         بهره وری: ابعاد کوچک، قابلیت مانور بالا، قدرت موتور زیاد و فشار کم زنجیرها روی زمین، MV-4 را قادر می سازد در تمام طول سال و در انواع شرایط کارایی داشته باشد. راندمان پاک سازی در مورد MV-4 به 2200 متر مربع در ساعت می رسد.           محافظت: به دلیل وجود صفحات فولادی HARDOX، سامانه MV-4 به شدت در برابر مین های زمینی مقاوم بوده و مقطع عرضی پایین آن، احتمال آسیب از طریق گلوله های انفجاری را کاهش داده است.   تحرک و قبلیت مانوردهی: ابعاد کوچک، فشار کم چرخ ها روی زمین و وجود ابزارهایی که می توانند جمع یا پهن شوند، MV-4 را قادر ساخته تا در مناطق صعب العبور مانند خندق ها، سدها، کانال ها و ... حرکت کند. این ماشین قابلیت عبور از گودالی با عرض 50 سانتی متر و عمق 30 سانتی متر را داراست. علاوه بر این MV-4 با استفاده از بازوهای هیدرولیک خود قادر به خودبازیابی در یک گودال یا کانال نیز می باشد.             MV-4 قادر به کارکردن به صورت طولی یا عرضی در مناطق با شیب زیاد می باشد به این صورت که قادر به: پاکسازی در منطقه با  شیب 35 درجه عرضی بالا و پایین، حرکت در شیب 45 درجه عرضی بالا و پایین، پاکسازی در شیب طولی 20 درجه و حرکت در شیب طولی 35 درجه می باشد. این ماشین قادر به عبور از آب با عمق 45 سانتی متر بوده و قابلیت چرخش 360 درجه در یک نقطه را دارد.           نگهداری: به دلیل این که مقطع عرضی پایین این ماشین، آسیب پذیری آن را در برابر گلوله های انفجاری کاهش داده است لذا اکثر اقدامات تعمیری توسط اپراتور و در همان محل بکارگیری قابل انجام می باشد؛ بدین صورت که در صورت آسیب به هر قسمت از ماشین، قسمت معیوب به راحتی قابل تعویض با تکه سالم می باشد.                     ویژگی ها در یک نگاه: بهترین سامانه پاکسازی مین کنترل از راه دور شنی دار مشهور در دنیا طراحی شده به صورت ویژه برای اهداف انساندوستانه برای انواع مین های ضد نفر و مهمات منفجر نشده قابلیت بقای زیاد در برابر انفجار مین های ضد تانک ابزار اصلی عملیاتی: مین کوب ابزار قابل اضافه شدن: تیلر، غلتک، پنجه، تیغه، لودر و بیل دارای بیش ترین میزان تست و ارزیابی جهت یک ماشین پاکسازی مین کار به صورت تک کابره و از راه دور پرقدرت ترین ماشین مین زدا در کلاس 175 تا 220 اسب بخار وزن: 5.31 تن راندمان پاکسازی: 2200 متر مربع در ساعت سریع و با تحرک بالا در مناطق با شیب زیاد به دلیل طراحی خاص و سطح مقطع کم حمل و نقل آسان توسط کامیون یا هلیکوپتر     اطلاعات فنی در جداول زیر خلاصه شده است:                   قسمت های مختلف سامانه در اشکال زیر آورده شده اند:         FLAIL TOOL           GRIPPER TOOL           REAR FORKLIFT                        REAR SHOVEL           ROBOTIC ARM               ROLLER TOOL         TILLER TOOL           منابع:   http://dok-ing.hr/products/demining/mv_4?productPage=general   http://defense-update.com/20130101_remotely-controlled-flail-assists-counter-ied-demining-missions.html#.VEfafMm2X2o   http://www.doppeladler.com/da/oebh/wall-e-raeumt-auf/   کتاب The 2010 Army Modernization Strategy     برداشت فقط با ذکر military.ir

این فرمایش شما رو فرماندهان انجام دادن و دارن انجام میدن نتیجش هم نقطه ای هست که هستیم و نقطه قابل اتکایی نیست هر جنگی روی بده با آمریکا و متحدانش مسئله اصلی بردن یا باختن نیست اون چیزی که در شرایط فعلی نیروهای ما توش تاثیر دارن مدت زمان مقاومت در برابر یه تحاجم همه جانبه هست چون با توان موشکی که الان تنها نیروی قابل اتکامون هست راه به جایی نمیبریم فوقش روز اول تعداد زیادی شلیک در ساعات اولیه کنیم بعد سیلوهای پرتاب موشکمون شناسایی و منحدم میشه سکوهای متحرک هم تا وقتی موشک داشته باشن فعالن در نهایت باید از انبار موشکی بهشون موشک برسه که پرتاب کنن فوقش 4-5 سری موشک هاشون از انبار شارژ میشه اما انبارها هم شناسایی و نابود میشن چرا چون نیروی هوایی برای پشتیبانی از نیروهامون نداریم . خیلی چیزای دیگه که باعث و بانیش کمبود قدرت و به روز بودن مابقیه نیروهای مکمله

تاکتیک تهاجمی Panzerkeil Panzerkeil ( گووه زرهی) یک تاکتیک تهاجمی زرهی بود که توسط نیروهای آلمانی در جبهه شرقی در طول جنگ جهانی دوم طرح ریزی شده بود. تاکتیک Panzerkeil بر علیه تاکیتک دفاعی Pakfront نیروهای شوروی استفاده می شد. تاکتیک تهاجمی Panzerkeil یک ساختار تهاجمی است که توسط خودروهای زرهی و بیشتر تانک ها اجرا می شود. گروه تانک ها و خودروهای زرهی شکل یک "گووه" را می گیرند. خودرو های زرهی سنگین و به شدت محافظت شده در نوک و طراف این گووه قرار میگیرند. به طور مثال در نبرد کورسک تانک های تایگر در نوک گووه قرار می گرفتند، تانک های پانتر در بخش پایه ای و تانک های پانزر IV و III تشکیل بال و پهلوهای ستون را می دادند. از جمله مزایای تاکتیک panzerkeil این بود که توپ های ضد تانک مدافعین به خاطر عمق بوجود آمده در این تاکتیک، مجبور بودند به شکل مداوم برد توپ های خود را بعد از هر هدف گیری مجددا تنظیم نمایند. همچنین تانک های سنگین و محافظت شده ضربات آتش ضد تانک مدافعین را تحمل و تانک های آسیب پذیر را از آتش دشمن محافظت می کردند. در طول نبرد کورسک ارایش Panzerkeil نتایج مختلفی به همراه داشت به عنوان مثال در طول عملیات Citadel ، لشکر چهارم زرهی آلمان به فرماندهی ژنرال هرمان هوت با تاکتیک Panzerkeil توانست خطوط دفاعی شوروی بکشند. در عوض لشکر نهم ورماخت به فرماندهی فیلد مارشال والتر مدل با استفاده از تاکتیک panzerkeil نتوانست از خطوط دفاعی شوروی عبور کند و در مقابل اتش ضد تانک های مدافعین تلفات سنگینی را متحمل شد. نموداری از نحوه چینش تاکتیک تهاجمی Panzerkeil نحوه حرکت وپخش شدن تانک ها بعد از شکستن خطوط دفاعی مدافعین تاکتیک دفاعی Pakfront Pakfront یک تاکتیک نظامی دفاعی بود که توسط نیروهای آلمانی در جبهه شرقی در طول جنگ جهانی دوم طراحی شده بود. نیروهای شوروی این تاکتیک را یادگرفتند و در ماه جولای 1943 در جنگ نبرد کورسک از آن بر علیه نیروهای آلمانی به شدت استفاده کردند. نیروهای آلمانی در طول حملات گسترده زرهی شوروی در اواخر سالهای 1941-1942 متوجه شدند که توپ های ضد تانک به شکل جداگانه یا در گروه های کوچک بدون فرمانده مرکزی درهم شکسته می شوند و از بین می روند. به همین منظور تاکتیکPakfront برای مقابله با این موضوع طراحی گردید. در این تاکتیک یک گروه که شامل بیش از 10 توپ ضد تانک بود تحت فرمان یک افسر قرار می گرفتند. افسر مربوطه مسئول تعیین اهداف و هدایت آتش توپ ها بود. در نتیجه این تاکتیک به نیروها ها اجازه میداد تا کمین های ضد تانک را به بوجود آورند. در این تاکتیک تمامی توپ ها اهداف جداگانه ای را شناسایی سپس یکبار به انها شلیک میکنند. این شکل از اجرای اتش بر علیه مهاجمان موجب غافلگیری آنها می شود و شانس پاسخ دهی مهاجمان به آتش مدافعین را به حداقل می رساند با توجه به موثر بودن تاکتیک Pakfront نیروهای شوروی به سرعت این تاکتیک را یاد گرفتند و آن را کپی کردند. نیروهای شوروی اغلب تاکیتک Pakfront را با کمک میدان های مین، خندق های ضد تانک و دیگر موانع برای هدایت زرهی دشمن به منطقه مورد نظر آتش توپ های ضد تانک انجام می دادند. نیروهای شوروی یک تاکتیک کمین را به تاکیتک Pakfront افزودند دادند که در آن تمامی سلاح های ضد تانک می توانستند بر روی یک هدف خاصی اجرای اتش نمایند. که این قابلیت را به مدافعین میداد که باعث نابودی یک تانک های سنگین و به شدت زرهی مثل تانک تایگر ویا تانک های فرماندهی آلمانی بشود. در نبرد کورسک در ماه ژوئیه 1943، ارتش شوروی توانست با کمک تاکتیک Pakfront حمله آلمان را در جنوب کاهش دهد و نیروهای آلمانی در شمال را کاملا متوقف کند. در نتیجه به نظر می رسد تاکتیک panzerkeil در مقابل تاکتیک Pakfront یک اقدام ناکافی بود.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و با پوزش از محضر دوستان بخاطر این تأخیر دو سه ساله در تکمیل این تاپیک ، بررسی کارنامه عملیاتی جاسوس پیر یانکی ها رو به اتفاق هم ادامه میدهیم. جاسوس پیر در نیروی هوائی آمریکا در کنار حضور این پرنده در نیروی دریائی ، نیروی هوائی ایالات متحده هم ، بین سال های 1954 الی 1978 ، جاسوس های پیر را در سه تیپ هوائی (هر یک متشکل از سه اسکادران مستقل عملیاتی ) به خدمت گرفته بود. تا زمان جنگ ویتنام ، مأموریت اصلی EC-121 ها ، پوشش دادن نقاط ضعف رادارهای آمریکا در قالب پست های رادار مکمل اخطار پیش هنگام در سواحل غربی و شرقی (اقیانوس های آرام و اطلس) بود. این پوشش که در قالب برنامه "موانع پیوسته " نامگذاری شده بود ، با پرواز 300 مایل دریائی از سواحل قاره آمریکا صورت می پذیرفت. این پروازهای شناسائی در خلال جنگ سرد ، در واقع مدارهای پست های اخطار دهنده زمینی را همپوشانی می نمودند. اولین اعزام به مأموریت هواپیماهای EC-121C ، در قالب تیپ هوائی 551 هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد (مستقر در پایگاه نیروی هوائی Otis ماساچوست) و در تاریخ 21 دسامبر 1954 آغاز گردید. پس از مدتی نمونه های ارتقاء یافته EC-121D و EC-121H هم به این اسکادران ها پیوستند. همتای اقیانوس آرام آن ، تیپ هوائی 552 هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد هست که در 1 ژوئیه 1955 در پایگاه نیرو هوائی Mc Clellan کالیفرنیا ، فعال شده و آغاز بکار نمود. پس از بحران موشکی کوبا ، در سال 1962 ، اسکادران 966 AEWCS (هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد) در پایگاه McCoy فلوریدا تشکیل شد ، اما همچنان این اسکادران تحت فرمان و در کنترل اداری وینگ 552 کالیفرنیا فعالیت می نمود. البته اسکادران 966 با مأموریتی دوگانه تشکیل شد. مأموریت نخست ، فعالیت های نظارتی در فضای هوائی کوبا بوسیله EC-121 و ماموریت ثانویه که اجرای عملیات حفاری طلا (یا به تعبیر دیگر جویندگان طلا-م) (Gold Digger) که به مأموریت های جاسوسی U-2 مرتبط میشد. سومین تیپ هوائی که Warning Star در اون به خدمت گرفته شد ؛ تیپ 553 شناسائی نام گرفت. این تیپ هوائی EC-121 ها ، در خلال جنگ ویتنام سازماندهی شد و از اکتبر 1967 تا زمان غیرفعال شدن اش در دسامبر سال 1970 ، در کشور تایلند مستقر بود. (تحت عنوان پروژه و عملیات BatCat) وینگ 553 ، در سراسر کشور تایلند ، در ساحل ویتنام ، همچنین لائوس و کامبوج ؛ پروازهای مداومی را انجام میداد که با هدف دریافت و تقویت سیگنال های ضعیف ارسال شده از خاک ویتنام توسط پرنده های ارتقاء یافته EC-121R صورت می پذیرفت. البته پس از سرنگونی یک هواپیما و از دست رفتن خدمه ، ماموریت های شناسائی لب مرز ویتتام بیشتر به پرنده های شناسائی QU-22 Pave Eagle واگذار می گردید که احتمال شناسائی و هدف گرفتن کمتری داشتند. تیپ 551 AEWCW ، سرانجام در سال 1969 ، غیرفعال شد. این درحالی بود که تیپ 552 ، در سال 1971 به یک اسکادران کاهش یافت و سرانجام در 30 آوریل 1976 با توجه به ورود پرنده های جدید E-3 Sentry ، اسکادران باقیمانده EC-121 تیپ 552 هم رسما تعطیل شد. پس از این اتفاق همه EC-121 های نیروی هوائی به عنوان هواپیماهای رزرو ، به پایگاه نیروی هوائی در فلریدا منتقل شدند و مدتها پس از این که اسکادران ها و تیپ های پروازی آواکس های E-3 کاملا مستقر شدند ، این هواپیماها همچنان درپایگاه فلوریدا برای آموزش های مقدماتی و ... مورد استفاده قرار می گرفتند. ادامه دارد ... ----------------------------- پ.ن : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : ان شاء الله در پست آینده به مابقی تاریخچه عملیاتی این جاسوس پیر ، خواهیم پرداخت.

سامانه پدافند هوایی FK-1000 یکی از جدید ترین محصولات شرکت چینی CASIC سامانه پدافند هوایی برد متوسط/ کوتاه FK-1000 می باشد. FK-1000 یک سامانه پدافندی سطح به هوا است که گفته می شود در تمامی شرایط آب و هوایی می تواند در برابر طیف گسرتده ای تهدیدات هوایی در ارتفاع کوتاه و متوسط مورد استفاده قرار گیرد. FK-1000 قادر است در مقابل موشک های کروز، هلیکوپتر های تهاجمی، موشک های هوا به سطح و هواگرد های ثابت‌ بال پاسخ تدافعی لازم را انجام دهد. کل سیستم دفاع هوایی بر روی یک شاسی کامیون تاکتیکی 8x8 نصب شده است. برجک تسلیحاتی در عقب شاسی کامیون نصب است و بخش کابین فرمان و کنترل در پشت کابین خدمه کامیون قرار دارد. سیستم کنترل آتش FK-1000 شامل یک رادار موقعیت یابی هدف که در پشت برجک نصب شده است و یک رادار کنترل آتش که در جلو برجک قرار دارد می باشد. این سامانه پدافند هوایی مسلح به دو توپ 23 میلیمتری و 12 موشک KS-1000 (در هر طرف برجک 6 موشک) است. FK-1000 می تواند اهدافی در برد 1/2 تا 22 کیلومتر و به ارتفاع 50 متر تا 10 کیلومتر را از بین ببرد. در حقیقت سامانه پدافند هوایی FK-1000 را می توان نمونه ساده تر سامانه پانتسیر اس-1 روسی دانست. سامانه پدافند هوایی FK-1000 مسلح به دو توپ 23 میلیمتری و 12 موشک KS-1000 موشک سطح به هوای KS-1000

بسمه تعالی موفقترین بمب افکن شوروی سابق و البته نیروی هوایی روسیه ... طولانی ترین مدت در سرویس ... توپولوف 95... بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی شوروی سابق که قابلیت حمل و پرتاب موشکهای اتمی را نیز دارد. در واقع این بمب افکن به منظور اعاده حیثیت صنایع هوایی شوروی در مقابل غرب طراحی و ساخته شد. در ان زمان امریکایی ها ب 52 را در اختیار داشتند و روسها نیز توپولوفهای 4 و البته 16 را در اختیار داشتند. این هواپیما توسط ناتوخرس یا تایپ 40 نامیده شد. نکته اینجاست که این بمب افکن هنوز در حال سرویس دهی است و انتظار میرود تا سال 2040 در سرویس باقی بماند!!!!!!!!!!! هواپیما از چهار موتور ان کی 12 توربو پراپ محصول کوزینتسف استفاده میکند. نکته اینجاست که توپولوف 95 سریع ترین توربو پراپ در خدمت در حال حاضر در جهان است .زاویه بالها 35 درجه است .دو بال بسیار بزرگ این هواپیما، چهار موتور توربوپراپ NK-12 یعنی موتورهایی که به وسیله نیروی جت پروانه هایی را به حرکت می آورند را حمل می نماید. فلپ های فاولر بزرگ و شهپر های معمولی نیز وظیفه سطوح افزایش برا و همچنین سطوح کنترلی را ایفا می نمایند. ضخامت زیاد بال ها و مساحتشان امکان حمل مقادیر زیادی سوخت را در این بال ها فراهم می کند. جالب است که بال های فرو افتاده توپولف Tu-95 در هنگام پرواز به دلیل نیروی برا کاملاً در یک خط راست قرار می گیرند. در زمان حال حاضر تنها بمب افکن توربوپراپ استراتژیک جهان است که در خدمت باقی مانده است و البته براساس این بمب افکن گونه دریایی توپولوف 142 طراحی و ساخته شد. درواقع شورشی صنعت هوایی شوروی که 10 سال در زندان به سر برد یعنی رهبر دفتر طراحی توپولوف ، اسطوره طراحی هواپیمای جهان آندری توپولوف در 1949 نخستین بمب افکن قاره پیما شوروی یعنی توپولوف 85 را که مدل ارتقا یافته ایی از توپولوف 4 بود را طراحی کرد . در مورد توپولوف 4 خالی از لطف نیست که این داستان ذکر شود. شوروی ها که شیفته بمب افکن بی 29 شده بودند بارها از امریکایی ها تقاضای دریافت این بمب افکن را داشتند ولی امریکایی ها از واگذاری این هواپیما خودداری میکردند. سپس زمانی که سه فروند از این نوع بمب افکن امریکایی که تنها بمب افکن جنگ دوم بود که قابلیت رهگیری ان توسط جنگنده های رقیب وجود نداشت ، بدلیل اسیب دیدگی توسط اتش پدافند نیروی دفاع هوایی ژاپن در شوروی فرود اجباری داشتند ، شانس به سرخها رو کرد . یکی از این بمب افکنها توسط اندری توپولف کاملا باز شد و از روی حتی کوچکترین قطعات ان نیز کپی برداری شد و ساخته شد. به همین دلیل بدنه Tu-95 از بسیاری جهات به همان B-29 قدیمی آمریکایی شباهت دارد، استفاده از سطح مقطع دایره ای شکل برای بدنه و موارد دیگر همه و همه اشاره به تقلید روس ها از آمریکایی ها دارد. قسمت دم هواپیما مقداری بالا کشیده شده است و بر خلاف B-29 که مسلسل چی های آن درست در پشت بال ها قرار داشتند، در Tu-95 محفظه های نگهداری مسلسل چی ها و توپ های اینبار روسی آنان به قسمت عقب هواپیما و زیر دم منتقل شده است. دماغه این هواپیما به شکلی ورم کرده طراحی شده تا بتواند مقرهای ناوبری را در خود جای دهد. درست در پشت این دماغه کابین پرواز قرار گرفته است. این کابین پرواز از نظر داشتن دو کنترل برای خلبان و کمک خلبان بسیار به کابین های امروز شباهت دارد، جز این که ظاهراً بسیار تنگ و دارای دید کم و البته کمی قدیمی است. محفظه نگهداری تسلیحات در قسمت عقب و زیر بال ها قرار گرفته است که به خوبی می تواند بمب های اتمی را تا رسیدن به مقصد در خود جای دهد. بر خلاف بیشتر بخش های این هواپیما که بیشتر تقلیدی خوانده می شدند. همانطور که گفته شد توپولوف 10 سال در زندان به سر برد و بعد از ازادی در مقابل درخواست نیروی هوایی شوروی برای یک بمب افکن استراتژیک قاره پیما اقدام به طراحی این هواپیما کرد . او دوست نزدیک خروشچف بود و خروشچف نیز برای اعاده حیثیت از او از طرح او در مقابل سایر رقبا دفاع کرد و سرانجام نیز این طرح پذبرفته شد. در بررسی های به عمل امده مشخص شد که تی یو 85 در مقابل رهگیر های امریکایی از توانایی هایی کافی برخوردار نیست. همزمان یک تقاضا برای دفاتر طراحی توپولوف و میاسیشچف تنظیم و ارسال شد.بمب افکن حداقل باید ویژگی برد پروازی در حدود 8000 کیلومتر بدون سوخت گیری برای هدف قرار دادن اهداف کلیدی استراتژیک در امریکا را میداشت. همچنین توانایی حمل حداقل 11 تن بمب بر فراز هدف نیز از دیگر ویژگی های بود که باید بمب افکن میداشت. بزرگترین مسئله برای توپولوف که پروژه را با کمک خروشچف به دست اورده بود مسئله تامین منبع مناسب پیشرانه بود. مسئله موتور های جت مصرف بالای سوخت ان بود رقیب درکنار رقیب: نمونه اولیه موتورهای NK-12 در حقیقت موتورهای توربوپراپ دارای مصرف سوخت اقتصادی تر بود. بصورت همزمان بویینگ نیز در حال طراحی و ساخت یک گونه بمب افکن قاره پیمای توربوپراپ بود اما پیشرفتهای موتورجت جی 57 ، ب 52 را قادر ساخت تا تبدیل به یک بمب افکن استراتژیک مجهز به پیشرانه جت گردید. گروه رقیب یعنی میاسیشچف با نگاه به بمب افکن ب 52 تصمیم به استفاده از موتور های اولیه جت گرفت ولی توپولوف تصمیم گرفت تا مسئله را با کار بروی موتورهای توربوپراپ انهم از نوع سریعترین نوع ان حل کند. موتوری که توپولوف در نظر داشت از ان استفاده کند ان کی 12 کوزینتسف بود که دارای 8 تیغه بود که در جهت عکس میچرخیدند و حداقل که نزدیک به 9000 Kw نیرو تولید میکرد. هرچند موتور بسیار نسبت به زمان خود پیشرفته محسوب میشد ولی بدنه هواپیما کاملا متعارف طراحی شد. فن های موتور از دو طبقه فن چهار تیغه ای AV-60 تشکیل شده است که مخالف جهت یکدیگر گردش می کنند. چنین طراحی، یعنی بهره بردن از قدرت موتورهای توربوپراپ برای گرداندن فن هایی آن هم در جهت مخالف موجب افزایش کارائی و همچنین کاهش قابل ملاحظه مصرف سوخت و در نتیجه افزایش برد این هواپیما به مقدار زیاد شده بود. با وجود چنین طراحی است که Tu-95 می توانست با سرعت نزدیک به 0.9 ماخ یعنی چیزی در حدود 950 کیلومتر بر ساعت کروز کند که در آن زمان حتی جنگنده های آمریکایی هم به زحمت به چنین سرعت هایی می رسیدند. در کنار این همه امتیاز برای طراحی خاص فن های موتور های Tu-95 یک نقص بسیار بزرگ وجود دارد: تولید صدای وحشتناک حتی در دورهای بسیار پایین، مثلاً 750 دور بر دقیقه. سر و صدای این موتورها به قدری زیاد بود که حتی خلبان های جنگنده های آمریکایی که این بمب افکن ها را اسکورت می کردند نیز از ادامه دادن تعقیب این بمب افکن ها امتناع می ورزیدند، حتی با وجود این که این خلبانان در کابین های تحت فشار و همچنین ماسک های ضد صدا قرار داشتند. بمب افکن بال پایین و با سی پنج درجه سویپ بود. سرانجام این بمب افکن که دارای ارابه فرود جمع شدنی سه چرخه بود در 11 نوامبر 1952 با خلبان آزمایش گر الکسی پرلت نخستین پرواز خود را انجام داد. برای مدت طولانی سازمانهای نظامی و اطلاعاتی غربی این هواپیما را با عنوان توپولوف 20 میشناختند. با اینحال خود روسها نیز این هواپیما را با این نام میشناختند ولی از زمان تحویل، در واحدهای به کار گیرنده با نام تی یو 95 شناخته میشد و البته به سرعت در خود شوروی این نام یعنی تی یو 20 به سرعت تغییر یافت و در مدارک نیز از نام مصطلح مورد استفاده توسط دفتر توپولوف یعنی تی یو 95 استفاده میشد و کسی ازتی یو 20 استفاده نمیکرد. با این حال برای مدتهای زیادی در غرب و در سازمانهای اطلاعاتی غربی حتی در مدارکشان از نام تی یو 20 برای این هواپیما استفاده میشد. مانند همتای امریکاییش بی 52 استراتوفورترس ، تی یو 95 به فعالیت خود در نیروی هوایی شوروی ادامه میداد در حالی که بمب افکنهای مشابه ایی میامدند و میرفتند زیرا به دلایل مختلف نیازهای نیروی هوایی شوروی را در دوران جنگ سرد براورده نمیکردند ولی این بمب افکن شوروی کماکان به حضور موثر خود در این نیرو و در واحدهای عملیاتی ادامه میداد. بخشی از مسئله به انعطاف فوق العاده این پرنده بازمیگشت که مسئولین را قادر میشاخت تا از این هواپیما در ماموریتهای مختلف استفاده کنند .با درنظر گرفتن این حقیقت که این بمب افکن برای پرتاب تسلیحات هسته ایی طراحی و ساخته شده بود، در ادامه برای ایفای نقشهای مختلف برای ماموریتهای کاملا متفاوت دچار تغییرات زیادی شد. مثلا برای ماموریتهای دریایی و اکتشاف دریایی تی یو 142 براساس همین هواپیما ساخته شد یا برای استفاده از ان در ایرلاین های مسافری تی یو 114 و البته برای پرتاب موشکهای کروز سایر زمینه هایی بود که تی یو 95 وارد ان عرصه ها شد و اتفاقا موثر نیز واقع گشت. حتی نوع اواکس روسی نیز بر اساس این هواپیما ساخته شد که تی یو 126 نام گرفت که براساس پلات فرم تی یو 95 و تی یو 114 ساخته شده بود. اما چه در زمان جنگ سرد و چه بعد از ان سودمندی و توانایی های خاص این پرنده تحت الشاع مسائل سیاسی قرار گرفت زیرا از دیدگاه بسیاری این بمب افکن فقط یک نماد سیاسی برای رقابتهای رایج شرق و غرب بود. توسعه موتورهای توربوپراپ این هواپیما بعنوان یک بمب افکن قاره پیما از دهه 50 آغاز شد زیرا موتورهای پیستونی تی یو 4 در عمل توانایی لازم برای فراهم کردن توان لازم برای یک بمب افکا قاره پیما را نداشتند و البته موتورهای جت AM-3 نیز در عمل نتوانستند نیروی و توان لازم را برای بمب افکنی با مشخصات و خواسته های نیروی هوایی شوروی را تامین نمایند. با تایید توسعه برنامه تولید تی یو 95 در 11 جولای 1950 که رسما توسط دولت صورت پذیرفت نخستین نمونه ازمایشی این هواپیما با شماره سریال 1/95 در 12 نوامبر 1952 پرواز کرد. بعد از چهار سال کار مدوام توسط کارشناسان و طراحان شوروی در سال 1956 تولید این هواپیما به صورت سری آغاز شد. در اغاز این هواپیما ازسوی دپارتمان دفاع ایالات متحده جدی گرفته نشد زیرا چه کسی حاضر بود وقت خود را برروی بمب افکن توربوپراب با حداکثر سرعت 700 کیلومتر و برد 12هزار کیلومتر هدر دهد؟ گونه TU-95 RT در واقع نماد اصلی دوران جنگ سرد بود زیرا دارای توانایی اجرای ماموریتهای حیاتی گشت و شناسایی دریایی بود که میتوانست ماموریت شناسایی اهداف را واحدهای زیر سطحی دریایی ، کشتی ها و سایر هواپیماها را اجرا میکرد. این هواپیما با توجه به یک برامدگی بروی دماغه به راحتی قابل شناسایی بود. در این برامدگی زیر دماغه هواپیما انتن رادار جستجوگر تعبیه شده بود که برای جستجوی اهداف دریایی به کار گرفته میشد. نیروی دریایی آمریکا بالاترین اولویت رهگیری این هواپیما را برای هواپیماهای خود درنظر گرفته بود. در صورتی که این هواپیما به دویست مایلی ناوهای هواپیمابر امریکایی نزدیک میشد این وظیفه رهگیرهای امریکایی بخصوص در اینده با اف 14 ها این هواپیما را رهگیری کرده ، اسکورت نموده و از منطقه خارج نماید. دریکی از این موارد تامکتها در فاصله هزار مایلی یک فروند TU-95RTرا رهگیری کردند. در دوران اوج جنگ سرد بصورت هفتگی دو فروند از این هواپیماها از کولا پنین سولا به کوبا پرواز میکرد و در مسیر پرواز خود از ساحل شرقی امریکا عبور میکرد که البته در طول مسیر این پروازها با اسکورت همراه بود. این هواپیما بمب تزاررا پرتاب کرد. معمولا جنگنده های غربی برای رهگیری این هواپیما در زمان جنگ سرد در زمانی که این هواپیما وارد حریم هوایی ناتو میشدند ، فرستاده میشدند و البته هنوز این رل را ایفا میکنند که اغلب نیز ابن برخوردها از فاصله ایی بسیار نزدیک صورت میگیرد. خلبانان جنگنده ها اغلب گزارش میکردند که این هواپیما قادر است در مسافتهای کوتاه ناگهان برای مسافتی از تیررسشان خارج شود که البته باتوجه به ابعاد و موتورهای توربوپراپ این یک ویژگی قابل توجه به شمار میرود. همچنین داستانهای زیادی از خلبانان جنگنده ها در مورد توانایی هایی خلبانان روس در جاگذاشتن اسکورتهای غربی شان روایت میشد که با منحرف شدن های ناگهانی با کاستن از سرعت از مانورها را اجرا میکردند. در سال 1980 یک فروند اف 16 نیروی هوایی نروژ با یک فروند تی یو 95 برخورد کرد که این تصادم در خارج از حریم هوایی نروژ رخ داد. ظاهرا اف 16 از کنار کاملا به توپولوف مزدیک میشود و در نتیجه شهپر هواپیما اسیب دید ولی هردو هواپیما به خوبی به زمین نشستند. در اواخر 1990 توپولوف های روسی معمولا در ارایشهای دوتایی از مسیر ایسلند و گریلند از طریق شمال اتلانتیک ، آلاسکا و دریای برینگ در یک فاصله قابل توجهی پرواز میکردند.در ژوئن 1999 یک فروند تی یو 95 بهمراه دو فروند تی یو 160 بعد از رهگیری شدن توسط جنگنده های امریکایی در این مسیر بازگردانده شدند و البته در سپتامبر نیز حادثه مشابه ایی برای تی یو 95 ها رخ داد که بدون هیچ گونه برخورد یا تماس جدی بعد از رهگیری مجبور به بازگشت شدند. عمده رهگیری شدنهای این پرنده در سالهای اخیر عبارتند از اوریل سال 2002 دو فروند تی یو 95 H توسط اف 15 های امریکایی در 35 مایلی الاسکا رهگیری شدند ژانویه 2004 در یک عمل بسیار عجیب و تحریک امیز یک فروند تی یو 95در حال پرواز برفراز ناو یو اس اس کیتی هاوک در دریای ژاپن رهگیری شد. 29 سپتامبر سال 2006 هورنتهای کانادایی پایگاه هوایی البرتا و البته ایگلهای امریکایی پایگاه هوایی الاسکا تی یو 95 های روسی را در جریان یک تمرین سالیانه نیروی هوایی روسیه در نزدیکی سواحل کانادا و امریکا رهگیری نمودند. در ماه مه 2007 دو فروند تی یو 95 در حال عکس برداری از تمرین سالیانه نیروی دریایی سلطنتی انگلستان توسط تورنادوهای نیروی هوایی این کشور مستقر در اسکاتلند رهگیری شدند. 17 جولای 2007 دو فروند اف 16 نیروی هوایی نروژ در همراهی دوفروند تورنادو انگلیسی دو فروند تی یو 95 را در حال تجاوز به حریم هوایی نروژ رهگیری نمودند این پرنده ها از مسیر اسکاتلند وارد اسمان نروژ شدند. اگوست 2007 دو فروند تی یو 95 به طرف پایگاه امریکایی دیگوگارسیا گوام پرواز میکنند و بلافاصله توسط جنگنده های امریکایی رهگیری شد. پنتاگون این مسئله را انکار کرد. پنتاگون اعلام کرد این هواپیما در حدی نزدیک نشده بودند که نیاز به اعزام رهگیرها احساس شود ولی یکی از افسران ارشد نیروی هوایی روسیه یعنی پاول اندرسوف در مصاحبه ایی مطبوعاتی اعلام کرد : ما رسوم و سنتهای قدیمی هوایی در هنگام رهگیری را در گوام تغییر دادیم و این به وسیله خلبانان جوان ما صورت گرفت. ما با همراهان امریکایی مان لبخندی رد و بدل کردیم و سپس به خانه برگشتیم . 17 اگوست 2007 دو فروند تی یو 95 که به سمت اسمان بریتانیا تغییر جهت داده بودند توسط تایفون های نیروی هوایی بریتانیا رهگیری شدند. 5 سپتامبر شش فروند خرس روس توسط شش فروند ایگل امریکایی در نزدیکی ساحل الاسکا رهگیری شدند و یک روز بعد ابتدا در اسمان نروژ اف 16 های این کشور هشت فروند از 95 های روسی را رهگیری کرده انها را از اسمان این کشور خارج کردند و در ادامه مسیر این هواپیماهای روسی به سمت بریتانیا پرواز کردند که در انجا نیز یک دسته شامل چهار فروند تورنادوی این کشور انها را از اسمان بریتانیا خارج نمودند در مایلها در ان سوی کره ابی رنگ زمین هورنتهای کانادایی در زمانی که تی یو 95 های روسی در حال نزدیک شدن به اسمان کانادا بودند را رهگیری نمودند . 22 نوامبر2007 یکی از روزهایی است که در تاریخ هوانوردی جهان ثبت شده است زیرا اف 22 های رپتور امریکایی نخستین رهگیری تاریخ خود را انجام دادند و ان جایی بود که دو فروند تی یو 95 ام اس را که به حریم هوایی اسمان الاسکا تجاوز کردند. 9 فوریه 2008 ، تی یو 95 میرفت که آغاز گر یک جنجال بزرگ بین المللی شوند . بعد از تجاوز سه دقیقه ایی تی یو 95 ها به اسمان این کشور 24 فروند هواپیمای نیروی هوایی این کشور شامل اف 15 ها و البته یک فروند اواکس در یک پرواز جمعی اخطاری شدید به متجاوزان دادند و سپس دولت ژاپن اعتراضی رسمی و شدیدالحن را منتشر کرد. این اعتراض به سفارت روسیه در توکیو تسلیم شد و البته روسیه ضمن تایید تمرینهای این هواپیماها هرگونه تهاجم به اسمان این کشور را رد کرد. در همین روز یک فروند دیگر از همین بمب افکن اقدام به پروازی در ارتفاع بسیار کم برفراز ناوهواپیمابر نیمتز نمود و زمانی که یک فروند دیگر به فاصله 50 مایلی این ناو رسید و البته هواپیمای اول پرواز برفراز ناو را مجددا تکرار کرد چهار فروند هورنت برخاستند و اقدام به رهگیری و بازگرداندن هواپیماهای متجاوز نمودند. 5 مارس 2008 در نزدیکی سواحل کره جنوبی زمانی که یک فروند تی یو 95 اقدام به پرواز در ارتفاع 2000 فوتی ناو نیمتز در فاصله 3.5 مایلی این ناو اقدام به پرواز نمود که بلافاصله توسط هورنتهای این ناو رهگیری شدند و البته چهارفروند اف 15 کره ایی نیز برخاستند تا این رهگیری کامل شود. هم اکنون نیروی هوایی روسیه از مدل TU-95MS که در سالهای 1980 و 90 ساخته شده اند استفاده میکند. در سال 2007 پوتین اعلام کرد که فعالیت توپولوفهای 95 گشتی این کشوربعد از 15 سال توقف از سر گرفته خواهد شد. tu-95 بمب افکنی که توسط اکثر جنگنده های غربی اسکورت شده است: یکی از ویژگی ها این هواپیما استفاده از دو توپ کانن 23 میلمتری در دم است . این هواپیما در هرپرواز از 7 خدمه استفاده میکند. طول هواپیما در حدود 50 متر است و طول بالها در حدود 51 متر. ارتفاع هواپیما از زمین در حدود 12 متر است . وزن خالی در حدود 91 تن و وزن پر هواپیما در حدود 171 تن میباشد. حداکثر وزن در هنگام برخاستن در حدود 188 تن است . علاوه بر دو توپ کانن 23 میلیمتری این هواپیما میتواند در حدود 11 تن موشک از انواع مختلف شامل موشکهای هوا به زمین KH-55 موشکهای Kh-20, Kh-22, Kh-26 را حمل نماید. موشک kh-55: منبع: aerospacetalk.ir نویسنده : kingofmasada جمع آوری تصاویر: خودم

سلام علیکم مشکل ما در ایران ، این هست که سعی نمی کنیم مسائل را از دریچه خودش نگاه کنیم ، ( البته منظور جنابعالی و سایر دوستان نیست ) این سئوالی که فرمودید ، پاسخش در نظریات کلاسیک ژئوپلیتیک نهفته است . دهه 50 میلادی ، نقطه اوج جنگ سرد بود و هرآن ممکن بود که دو قدرت برآمده از جنگ با همدیگر در قالب جنگ هسته ای با هم گلاویز شوند ، این وسط هم بازار تئوریهای ژئوپلیتیکی داغ بود ( چون مستقیم به حوزه تحلیل و برآورد نظامی ارتباط پیدا می کرد و می کند ) همانطور که مشاهده می فرمایید ، نقشه تصویر فوق ، شباهت بسیار زیادی به نقشه مورد نظر شما دارد ، حجم فعالیتهای شدید مهندسی ایالات متحده در آلاسکا و همچنین قرارداد محرمانه با گرینلند به منظور استقرار ایستگاه های هشدار دهنده زمین پایه و ایجاد کریدورهای هوایی برای پرواز بمب افکن های دوربرد قاره پیما ، نشان از اهمیت این منطقه در گذشته و حال دارد . در حالی که روسها ، از دهه پنجاه تا کنون ، سرمایه گذاری محرمانه ای را برای ایجاد زیرساختهای نظامی در شمالی ترین منطقه روسیه انجام دادند و بعد از فروپاشی اتحاد شوروی و از دست دادن اروپای شرقی ( لهستان ، چکسلواکی ) و بخشی از جمهوری های بخش اروپایی ( اوکراین ، بلاروس ، لتونی ، لیتوانی ) ، عملا" تمام توجهات را به این سمت جلب کرده . پی نوشت : الکساندر دوسورسکی ، مشهورترین نظریه پرداز حوزه قدرت هوایی ( ارسال شده در اردیبشهت 1395)

خرسهای چهارموتوره جدید روسی برای نیروی هوایی تسلیح بمب افکن افسانه ای جنگ سرد به مهمات دورایستای Kh-101 ، قابلیت جدید برای ایجاد دسترسی فرامنطقه ای بنابر گزارشهای منتشر شده ، نیروی هوای ارتش روسیه ، بزودی چهارفروند بمب افکن سنگین ارتقاء یافته Tu-95MS را به سازمان رزم خود اضافه خواهد نمود و این رویداد ، بدان معنا است که روسها ، همچنان به سرمایه گذاری خود برای نوسازی و بهبود قابلیتهای رزمی این بمب افکن ها ادامه می دهند . گونه ای جدید این بمب افکن توربوپراپ ، به احتمال زیاد قابلیت حمل موشکهای کروز برد بلند Kh-101 وKh-102 را دارد که نمونه نخست به کلاهکهای متعارف و دومی به کلاهکهای هسته ای تاکتیکی ، مسلح خواهد شد . به گفته کارشناسان نظامی ، این موشکها که از سال 2012 وارد خدمت رزمی در ارتش روسیه شده اند ، بدلیل ارتفاع پروازی بسیار پایین و کاربرد مواد مرکب در بدنه موشکها ، بدشواری قابل کشف توسط رادارهای دفاع هوایی هستند. با این وصف ، در حالی که طراحی بمب افکن های های TU-95 به اواسط جنگ کره بازمی گردد ( نخستین پرواز 1952) ، طبیعی است که آسیب پذیری آن در برابر جدیدترین سامانه های پدافند هوایی ، بشدت افزایش پیدا نموده ، بالتبع قادر نخواهد بود تا به شیوه گذشته ، دست به اجرای عملیات تهاجمی زنند ، اما زمانی که به مهمات دورایستای دقیق مسلح شوند ، به یک چالش بسیار جدی برای شبکه های دفاع هوایی پیشرفته فعلی تبدیل می گردند. مهمات جدید محمول این بمب افکن ها (Kh-101 وKh-102) پس ازطی بروزرسانی های متعدد ، امروز از سامانه های ناوبری پیشرفته گلوناس بهره می برند که پایایی پروازی آنها را به 10 ساعت رسانده است . در نتیجه ، با توجه به سرعت مادون صوت و افزایش پایایی رزمی این موشکها ، تخمین ها حاکی از آن است که برد موثر آنها به 3000 کیلومتر رسیده ، در حالی که برخی از منابع معتقدند که نمونه هایی که قراراست به نیروی هوایی روسیه تحویل شود ، بردی برابر با 5000 کیلومتر خواهند داشت . بالتبع ، این قابلیت به بمب افکن های جوان شده روسی اجازه میدهد تا در یک فاصله ایمن ، اهداف متنوعی را در سراسر اروپا و حتی سرزمین اصلی ایالات متحده مورد اصابت دقیق قرار دهند ، هر چند برخلاف بمب افکن TU-160 که تمامی مهمات محمول را در درون دهلیزهای داخلی خود حمل می کند ، مهمات فوق الذکر ، بطور کامل بر روی پایلون های خارجی این بمب افکن نصب خواهد شد . بنابر اطلاعات انتشار یافته از منابع روسی ، بمب افکن های ارتقاء یافته نیروی هوایی ، به اویونیک کاملا جدید مجهز شده اند ، ضمن اینکه سامانه های مخابراتی و جنگ الکترونیک آن بصورت کاملا معنا داری برای مقابله با تهدیدات جدید ، مورد بروزرسانی قرار گرفته اند . ژنرال سرگئی کوبیلاش ، فرمانده فعلی هنگ بمب افکن های دوربرد نیروی هوایی روسیه ، معتقد است که بروزسانی این بمب افکن ها ، به گونه ای صورت پذیرفته که طول عمر خدمت رزمی آنها را بین 40-50 سال افزایش می دهد . وی در خصوص سامانه جدید نصب شده نیز معتقد است : " مجموعه ای سخت افزارهایی که برای این بمب افکن درنظر گرفته شد ، شامل سامانه های ناوبری پیشرفته ، سامانه های رادیویی داخلی و خارجی ، سامانه های ناوبری ماهواره ای ، سامانه های سیگنالی هوایی ، سامانه های دفاع از خود مدرن و سیستم های جنگ الکترونیک به روز شده است که به این هواگرد اجازه میدهد تا در شعاع رزمی افزون تری ، وارد عمل شود " در حال حاضر ، نیروی هوایی ارتش روسیه ، همزمان با این برنامه ، کار بروزرسانی بمب افکن های نیمه سنگین Tu-22M3M و همچنین راه اندازی مجدد خط تولید بمب افکن سنگین Tu-160M2 را در دستور کار خود قرار داده است که این امر توانمندی های تهاجمی برد بلند روسها را بشدت افزایش خواهد داد . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : تمامی تصاویر پستهای قدیمی این تاپیک مجددا" بازیابی گردید ...

پاسخ متقابل استقرار سامانه های بالستیک ضد کشتی DF-26 واکنشی جدی در برابر گشتهای رزمی ارتش ایالات متحده شاخه موشکی ارتش خلق چین در واکنش به استقرار شناورهای رزمی موشک انداز کلاس آرلی برک نیروی دریایی ایالات متحده در نزدیکی جزایر Parcel در دریای چین جنوبی ( که در شمار ادعاهای ارضی پکن در این حوزه دریایی قراردارد ) بخشی از توان موشکی بالستیکی خود را ( سامانه DF-26) که به شکل خاص توانایی انهدام شناورهای دریایی را بدین نیرو داده ، به موقعیتهای شلیک موجود در سواحل شمال غربی این کشور منتقل نموده است . با این وصف، تایید این مساله که آیا این استقرار بطور کامل صورت پذیرفته و یا اینکه موشکها و لانچرها هنوز در مرحله انتقال قراردارد ، هنوز نامعلوم است ، اما بنا بر اطلاعات مندرج در روزنامه دولتی گلوبال تایمز ، این سامانه های رزمی آماده اند تا از هر نقطه در سراسر نوار ساحلی این کشور ، اهداف معینی را رصد و منهدم نمایند . این درحالی است که قابلیتهای سیستم بالستیکی ضد کشتی DF-26 در مقایسه با همتای دیگر خود ، یعنی سامانه DF-21D کمتر شناخته شده است ، اما پیکربندی فوق الذکر با توجه به تحلیل های موجود می تواند در برد غیرقابل تصوری ، موجودیت شناورهای رزمی دشمن را در دریای چین جنوبی ، تهدید نماید . آدمیرال لو یوآن به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، این استقرار ، تنها پس از آن صورت پذیرفت که جانشین آکادمی علوم نظامی ارتش چین ، آدمیرال لو یوآن پیشنهاد نمود که ارتش چین می بایست با دقت افزون تری ، برنامه ریزی های لازم را برای هدف قراردادن و انهدام شناورهای رزمی فعال نیروی دریایی ایالات متحده در منطقه در دستور کار خود قراردهد . براساس اطلاعات موجود ، سامانه بالستیکی DF-26 ، نخستین بار در سال 2015 وارد خدمت فعال رزمی در سازمان رزم نیروی موشکی چین گردید . این موشک برروی یک پیکربندی TEL قرارمی گیرد که حداکثر تحرک لازم رابرای آن فراهم می نماید . برخلاف گونه DF-21D که نقش ضد کشتی را که عموما" با شناسه " Carrier Killer" شناخته میشود را بر عهده دارد، سیستم جدید چینی ، به گونه ای طراحی شده که علاوه بر وجود ژن قدیمی ( حمله به شناورهای رزمی ) ، قابلیت حمله به اهداف زمینی را دارد. به همین دلیل ، غربی ها به این موشک چینی ، لقب قاتل گوام (Guam Killer) را داده اند که کنایه از توانایی این موشک برای حمله به تاسیسات نظامی ارتش ایالات متحده مستقر در جزیره گوام است . بااین وصف ، نوع کلاهکی که موشک فوق الذکر قادر به حمل آن است ، هنوز ناشناخته باقی مانده ، اما انتظار میرود که قابلیت حمل طیف متنوعی از کلاهکهای جنگی شامل نمونه های تاکتیکی هسته ای و متعارف را داشته باشد . به گفته برخی ناظران نظامی ، در اغلب موارد ، قابلیتهای DF-21 و DF-26 با هم مورد مقایسه قرارمی گیرد ، چرا که هردو سامانه فوق ، در نقش تاکتیکی و نه راهبردی مورد استفاده قراردارند . اما ماجرا از اینجا جالب میشود که ارتش ایالات متحده ، بدلیل مفاد قرارداد INF با اتحاد شوروی و سپس روسیه ، در خصوص شکل استقرار موشکهای بالستیک میانبرد ، هنوز سامانه ای مشابه با نمونه چینی را در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، در اختیار ندارد . اما استقرار این سامانه ها درنوار ساحلی چین ، در حالی که برد این موشک ، به تقریب ، سراسر دریای چین جنوبی را در برمی گیرد ، حتی اگر این موشکها در یک فاصله ایمن ، در عمق خاک چین مستقر شده باشند ، یک سیگنال بسیار قوی برای ایالات متحده و همپیمانانش در خصوص جدی بودن قابلیتهای پکن در پاسخ به تحریکات احتمالی آینده ایالات متحده در منطقه بشمار می آید . در مقابل ، توانمندی های دفاع موشکی ارتش ایالات متحده که در گذشته ، قابلیت رهگیری و انهدام موشکهای کروز باسرعت بالای 3 ماخ را بصورت محدود در اختیار داشت ، اکنون برای مقابله با یک پیکربندی بالستیک که درسرعتهای بسیار بالا عمل میکند ، بسیار محدودتر شده است . از سویی دیگر ، حضور مستمر موشکهای چینی در دریای چین جنوبی ، به شکل قابل توجهی ، گستره منطقه ضد دسترسی (A2AD) ارتش چین را افزایش میدهد . بطور طبیعی ، انتظار میرود که این نمایش قدرت از سوی چینی ها ، همچنان ادامه پیدا کند ، بدلیل اینکه پکن ، همچنان در کنار افزایش توان هوایی خود ، توسعه موشکی را در دستور کار قرار داده است . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

هر دو احتمالی که مطرح کردید وجود دارد اما من احتمال می دهم ترک ها این خودرو زرهی را خریده باشند. خصوصا اینکه در نمایشگاه IDEF 17 که در ترکیه در سال 2017 برگزار شد شرکت MSPV حضور داشت و محصولات خودش از جمله Panthera F9 را در غرفه خودشان به نمایش گذاشته بودند. خودرو زرهی Panthera F9 در نمایشگاه IDEF 17 ترکیه مجهز به جایگاه سلاح کنترل از راه دور ARX20 شرکت Nexter

جناب crash این خودرو پانتر توی ترکیه مونتاژ میشه یا ترکها دست به خریدش زدن . اگر درست یادم باشه چند منبع این خودرو رو محصول ترکیه زده بودن .

این خودرو زرهی همان خودرو دست ساز گروه تروریستی نورالدین الزنکی است که شبیه خودرو زرهی کبری ساخته شده بود . که قبلا جناب aminor در پست های قبلی خودشون به اون پرداخته بودند اما خودرو زرهی بعدی در حقیقت این خودرو زرهی، خودرو Panthera F9 ساخت شرکت اماراتی MSPV هست . این خودرو زرهی استاندار STANAG 4569 سطح 2 برای مقابله با تسلحیات انرژی جنبشی واستاندار STANAG 4569 سطح 1 برای مقابله با مین ها را کسب کرده است. این خودرو توانایی حمل مجموعا 11 نفر را دارد و به یک موتور 6.7 لیتر توربو دیزل V8 مجهز است. شرکت اماراتی MSPV محصولات متتنوعی را برای نیروهای مختلف مانند نیروهای پلیس، گشت های مرزی، شرکت های امنیتی، سازمان های غیردولتی ، سفارتخانه ها و سازمان ها تولید می کند. همچین خودرو های شاسی بلند و سدان های لوکس در این شرکت برای حفاظت از اشخاص ویژه، مجهز به کیت های مخصوص حفاظتی می شوند.

پرتابه های فراصوت برای آتشبارهای پدافند هوایی اس-400 چین کلید طلایی برای بازپسگیری تایوان براساس اطلاعات غیر رسمی موجود ، شاخه موشکی ارتش آزادیبخش خلق چین در حال مقدمه چینی برای اجرای آزمایش آخرین گونه مهمات زمین به هوای فراصوت دوربرد خود بر روی سامانه های پدافند هوایی اس-400 که در سالهای اخیر به سازمان رزم این نیرو اضافه شده است ، می باشد . در حالی که ارتش چین از ابتدای دهه 90 میلادی ، سامانه های پدافند هوای قدرتمندی را از در شبکه دفاع هوایی خود بکار گرفته ، اما پس از تجزیه و تحلیل شیوه اجرای حملات ضربتی توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده بر علیه عراق ( 2003- 1991) و یوگسلاوی (1993) ، فرماندهان ارشد این نیرو مصمم شدند تا حد امکان ، آخرین فناوری های موجود دفاع هوایی قابل تهیه ( که طبیعتا" سیستم دفاع هوایی اس-400 روسی بود ) را با قابلیتهای پیشرفته تر بخدمت گیرند . بدین سان ، با اضافه شدن این سخت افزار جدید به گردان های دفاع هوایی مسلح به سامانه های بومی HQ-9A و HQ-9B و همچنین سه نمونه از پیشرفته ترین سامانه های اس-300 ( شامل PMU, PMU-1 و PMU-2 ) ، ساختار پدافند هوایی این کشور استحکام افزون تری یافت ، هر چند در گذشته ، تعداد محدودی از سامانه های قدیمی تر روسی نظیر اس-200 در اختیار این نیرو قرار داشت ، اما بدلیل تغییر شرایط رزمی ، از حضور در نوک پیکان دفاع هوایی چینی ها کنار گذاشته شد . سامانه دفاع هوایی زمین پایه S-400 که در ابتدا با شناسه S-300PMU-3 شناخته می شد ، به تقریب حسگرها ، سامانه های جنگ الکترونیک و مهمات متعارف خود را از بدو ورود به خدمت عملیاتی ، بصورت کامل در اختیار داشت ، هرچند چینی ها تصمیم گرفته بودند تا با توجه به نیازمندی های روز افزون خود ، تغییرات لازمه را روی آن اعمال نمایند . از جمله این تغییرات ، اجرای تست غیر رسمی با استفاده از مهمات جدید بر علیه یک هدف شبیه سازی شده در یک فاصله 250 کیلومتری بود که گفته میشود با موفقیت همراه بوده است . اما آنچه که این آزمایش را در مقایسه با تستهای متعارف ویژه ساخته ، برد رهگیری آن نبود ، بلکه سرعت پرتابه تست شده بشمارمی آمد که گفته میشود نزدیک به 9 ماخ اندازه گیری شده است . بدین ترتیب ، سرعت فوق الذکر به موشک اجازه میدهد تا هدفهای متخاصم با سرعت بالا از قبیل موشکهای بالستیک را با درصد موفقیت بیشتری منهدم نماید ، ضمن اینکه امکان سرنگونی جتهای رزمی دشمن نیز بالتبع افزایش خواهد یافت . سیستم دفاع هوایی اس-400 ، در گونه استاندارد خود ، حداقل از دو پرتابه اصلی ( شامل مهمات 48N6DM/48N6E3و40N6E) برای درگیری با اهداف متخاصم در یک برد موثر به شعاع 250 کیلومتر استفاده می کند . مهمات نخست به گونه ای طراحی شده که هدف رهگیری شده را در یک برد 250 کیلومتری با سرعتی در حدود 14 ماخ و بصورت آشیانه یابی نیمه فعال ردگیری می نماید ، در حالی مهمات دوم ، با یک افزایش برد قابل توجه می تواند در صورت مساعد بودن تمامی شرایط ، هدف مورد نظر را در برد 400 کیلومتری مورد اصابت قرار دهد ، چنانکه شرکت سازنده مدعی است موشک مذکور قبل از رسیدن به هدف ، به ارتفاعی بالاتر از اتمسفر صعود کرده و سپس بسمت هدف شیرجه میزند . این ویژگی به مهمات 40N6E اجازه میدهد تا اهداف متخاصم را در بردی فراتر از افق و در ارتفاع پروازی کمتر از 5 متر منهدم نماید . موشک مذکور به یک سامانه هدایت آشیانه یاب ترکیبی نیمه فعال و فعال مجهز بوده در این حوزه ، به تقریب همتایی به خود نمی بیند . این در حالی است که بنابر ادعای ارتش چین ، این نیرو شمار قابل توجهی از آتشبارهای اس-400 را به کشور سازنده سفارش داده ، اما این نکته که آیا چینی ها موفق شده اند موشک 40N6E را نیز در اختیار گیرند یا خیر ، هنوز در هاله ای ابهام قرار دارد ، چنانکه کارشناسان نیز معتقدند که هنوز استفاده از مهمات استاندارد روسی در این سامانه ها ، مشخص نشده است . برد موثر درگیری سامانه های اس-400 چینی بااین وصف ، توجه به آزمایش اخیر ارتش ،برخی گمانه زنی ها حاکی ازآن است که ارتش چین قصد ندارد تا از توانمندی های رزمی خود را بطور کامل ، در معرض دید قراردهد و به جای استفاده از مهمات جدید ، همچنان از موشکهای قدیمی تر در آزمایشات میدانی خود استفاده می کند . به اعتقاد ناظران نظامی ، با اتمام استقرار سامانه های اس-400 ، این سخت افزارجدید ، مکمل سیستم های پدافند هوایی بومی HQ-16 ، HQ-17 خواهند بود ، در حالی که آتشبارهای دفاع هوایی بردبلندتری نظیر HQ-9B به همراه عملیاتی شدن حسگرهای پیشرفته برای کشف هواگردهای پنهانکار ، قابلیت شلیک و هدایت بیش از 160 تیر موشک به شکل همزمان ( بیشتر از دو برابر سلف خود S-300PMU-2 ) را در اختیار شبکه پدافندی چین خواهد گذاشت که یک دارایی ارزشمند برای دفاع از قلمرو هوایی این کشور است . به گفته کارشناسان نظامی ، تطبیق پذیری این ساختار تا جایی است که در فهرست اهداف این شبکه ، طیف متنوعی از اهداف شامل موشک های بالستیک ، کروز ، جتهای رزمی بال ثابت ، بالگردها قرار می گیرد . بنابراین ، درصورت ورود گسترده مهمات 40N6E به سازمان رزم ارتش چین ، این موشک به یک مکمل ارزشمند در کنار نسل جدید ناوگان نیروی هوایی تبدیل شده و این خود ، استراتژی دفاعی تایوان را به شکل جدید به چالش خواهد کشید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9 بن پایه

13 4 7 12 1 شما خطا در محل رو محاسبه کردید و اگر از محاسبات شما برخورد رو حساب کنیم : 13+4+7+12-1= 37 برخورد و نه 44 برخورد ادعایی ... و اگر با خطای احتسابی شما یعنی 12 جمع بزنیم، تازه میشود 49 از 60، بعبارتی اگر موارد فوق بدرستی محاسبه شده باشد، 81% شلیک ها رسیده اند و از 81 درصد موشک های رسیده به منطقه، 37 موشک به هدف اصابت کرده است بعبارتی موفقیت 75 درصدی در زدن هدف و موفقیت کل 62درصدی برای کل سیستم، بدون هیچگونه مواجه با پدافند، با این فرض که واقعا 60 موشک شلیک شده باشد. در تقویت محاسبه فوق، تکرار ضعف در حمله بعدی به تاسیسات شیمیایی ادعایی سوریه قابل بررسی است...

بررسی حمله موشکی آمریکا به پایگاه هوایی الشعیرات پایگاه هوایی الشعیرات در ششم آوریل 2017 ساعت 3 و 45 دقیقه بامداد دو ناو یو اس اس ریپورتر و یو اس اس راس در دریای مدیترانه 60 موشک کروز دوربرد تاماهاوک را به پایگاه هوایی الشعیرات سوریه شلیک کردند. این عملیات در پاسخ به حمله شیمیایی ارتش سوریه (صحنه سازی کلاه سفیدهای مورد حمایت غرب) به خان شیخون صورت گرفت. شلیک موشک تاماهاوک از ناو یو اس اس راس در زمان حمله یک موشک در میانه راه به دلیل نقص فنی در دریا سقوط کرد. اما بنا به ادعای آمریکایی ها 59 موشک دیگر به اهداف خود دست پیدا کردند. آمریکا هرگز تصاویر اهداف موردنظر خود را قبل و بعد از عملیات منتشر نکرد، به همین دلیل آمار متناقضی در مورد میزان موفقیت این عملیات منتشر شد. روس ها ادعا کردند که 23 تاماهاوک به الشعیرات نرسیده‌اند اما منابع غیررسمی غربی با انتشار اهداف منهدم شده ادعا کردند که 59 موشک اهداف خود را با موفقیت کامل منهدم کرده‌اند که نشان از موفقیت 98.3 درصدی تاماهاوک دارد. رقمی قابل قبول و تحسین برانگیز. در این پست قصد دارم با استفاده از تصاویر ماهواره ای، ویدئوی منتشر شده از سایت اپتیک پهپاد روسی و گزارش های مختلف از پایگاه الشعیرات، میزان عملیات آمریکا را در حد توان بررسی کنم. ISI تصاویر اهداف منهدم شده در الشعیرات را منتشر کرد. طبق این تصویر 44 هدف مورد اصابت قرار گرفتند که برای برخی از اهداف بیش از یک موشک شلیک شده است. تصویر اهداف ادعایی ISI از اهداف منهدم شده در الشعیرات طبق نظر این سایت این اهداف شامل 17 شیلتر، 5 جزء از آتشبار سام 6، 7 جایگاه سوخت، 10 انبار مهمات و 7 کارگاه بوده است. خوشبختانه گوگل مپس تصاویر پایگاه الشعیرات را بروزرسانی کرده‌است و میتوانیم اهداف را با دقت بررسی کنیم. شیلترها سوراخ‌های ایجاد شده در سقف شیلترها به دلیل ورود تاماهاوک از قسمت فوقانی در این قسمت 15 شیلتر وجود دارد که 13 عدد از آنها مورد اصابت قرار گرفته است. به صورت مشخص شیلتر سمت چپ هر یک از شیلترهای دوقلو مورد اصابت قرار نگرفته است با توجه به اینکه یک اصابت ناموفق در جلوی باند وجود دارد پس نشان دهنده‌ی این است که هر 15 شیلتر هدف بوده‌اند اما 13 کروز موفق بوده اند تا اینجا 2 خطا برای تاماهاوک ثبت می‌شود. قابل توجه است که برای هر شیلتر تنها یک موشک استفاده شده است. قسمت سیاه رنگ محل اصابت تاماهاوک است کارگاه‌ها و ساختمان‌های آموزشی در قسمت بعدی 5 ساختمان دیده می شود. طبق ادعای ISI هر 5 ساختمان هدف قرار گرفته اند. اما تصاویر نشان می دهد که تنها 4 ساختمان هدف قرار گرفته‌اند. البته شاید فقط 4 ساختمان از 5 ساختمان هدف آمریکا بوده است. آتش سوزی شیلترها و ساختمان در نزدیکی یک‌دیگر از دید دوربین پهپاد و مقایسه آن با تصویر ISI اما با دقت در تصاویر قبل از حمله و بعد از حمله می بینیم ساختمانی که تخریب نشده است در جلوی آن زمین دچار تغییراتی واضح بوده است که احتمالا موشک در آن قسمت به زمین برخورد کرده و به اصطلاح اسکی کرده و فیوز موشک عمل نکرده است. تصویر یکی از ساختمان های منهدم شده. باتوجه به میزان تخریب بعید است بیش از یک تاماهاوک به آن برخورد کرده باشد. با توجه به میزان تخریب ساختمان ها با قاطعیت می توان گفت برای بعضی از ساختمان‌ها بیش از یک موشک استفاده نشده است. تنها 4 ساختمان منهدم شده است نه 5 ساختمان. یعنی باز هم 10 موشک برای ساختمان ها استفاده نشده است. جایگاه‌های سوخت قسمت بعدی پایگاه بخش جایگاه‌های سوخت است. 3 جایگاه سوخت وجود دارد. که دو جایگاه هر کدام دارای دو ردیف مخزن سوخت و یک جایگاه دارای سه ردیف مخزن سوخت است. جایگاه‌های سوخت الشعیرات پس از بروزرسانی گوگل مپس گرچه مخازن سوخت در هر جایگاه نزدیک به هم هستند اما فرض را بر این میگذاریم که برای هر ردیف یک موشک استفاده شده است یعنی 7 موشک برای 7 ردیف جایگاه سوخت. یکی از جایگاه مورد هدف پس از برخورد موشک با توجه به میزان تخریب و سرجنگی 450 کیلویی تاماهاوک به نظر نمی‌رسد که برای هر ردیف بیش از یک موشک استفاده شده باشد. در سمت راست پایگاه 24 شیلتر وجود دارد که 12 عدد از آنها با موفقیت مورد اصابت قرار گرفته است. برای هر شیلتر یک موشک استفاده شده است. در اینجا یک مورد مشکوک وجود دارد و آن هم دو اصابت در نزدیکی یکدیگر است گرچه منابع غربی آنها را تعمیرگاه/کارگاه معرفی کرده اند اما با توجه به تصاویر ماهواره ای هیچ ساختمانی قبل از حمله در آنجا وجود نداشته است. و هواگردی هم در آن مکان پارک نشده است. در آن مکان دو اثر سوختگی وجود دارد اما هیچ حفره‌ای دیده نمی شود. تصاویر آن را در پایین مشاهده می کنید. قبل از حمله پس از حمله تصویر پس از حمله از دید دوربین محل دپوی مهمات 10 محل ذخیره مهمات که تنها یکی از آنها هدف قرار گرفته است تنها یک قسمت از پایگاه باقیمانده است و آن هم انبار مهمات است. این انبار دارای 10 محل ذخیره مهمات است. از این 10 محل ذخیره تنها یک اصابت در تصاویر دیده می‌شود و 9 مکان دیگر کاملا سالم هستند. یعنی 9 کروز به اهداف خود در این قسمت نرسیده اند. تنها محل ذخیره‌ی آسیب دیده به نظر من در صد موفقیت بسیار پایین بوده است. من احتمال خود را بیان می کنم. در قسمت چپ پایگاه دو شیلتر کاملا سالم مانده‌اند و یک موشک خطا رفته است در نتیجه 2 خطا. در قسمت انبار مهمات تنها یک هدف مورد اصابت قرار گرفته است و 9 هدف سالم باقیمانده اند در نتیجه 9 خطا یک موشک هم در ابتدای پرتاب به دلیل نقص فنی سقوط کرده است. پس حداقل 12 موشک از 60 موشک به هدف اصابت نکرده اند یعنی درصد اصابت 80 درصد بوده است. این درصد موفقیت از میزان 85 درصدی ادعایی موفقیت تاماهاوک در جنگ عراق حتی کمتر است. محل برخورد دو موشک تاماهاوک که خطا رفته‌اند/ تصاویر از داخل الشعیرات است. GHIAM

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، به اتفاق هم بررسی تجهیزات و تسلیحات نیروی زمینی عربستان رو ادامه می دهیم :       معرفی تجهیزات، تسلیحات نیروی زمینی عربستان (بخش پانزدهم - بخش پایانی)   هوانیروز (بخش دوم - هلی کوپترها)    Army aviation     Sikorsky S-70 : اولین هلی کوپتر نیروی زمینی سعودی که در این پست به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر چند منظوره ترابری تاکتیکی "اس - 70" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1979 میلادی ساخته شده است. نسخه نظامی این هلی کوپتر غیرنظامی ، با نام "بلک هاوک" نامگذاری گردید. ترکیه هم دیگر کاربران خاورمیانه ای این هلی کوپتر چند منظوره است عربستان  8 فروند از این هلی کوپتر ( مدل S-70A1L = آمبولانس پرنده) را خریداری کرده است.     Fire Hawk   Sea Hawk   Battle Hawk   آمبولانس پرنده   http://www.military.ir/forums/topic/848-%D8%B3%DB%8C%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%B3%DA%A9%DB%8C-s-70%D8%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87/     Boeing CH-47 Chinook : آخرین هلی کوپتر نیروی زمینی سعودی که در این پست به بررسی آن می پردازیم ، هلی کوپتر ترابری- تاکتیکی "شینوک" است که محصول کشور آمریکا بوده و در سال 1962 میلادی ساخته شده است. جمهوری اسلامی ایران ، مصر ، عمان ، امارات و نرکیه (شاید در آینده) هم دیگر کاربران خاورمیانه ای این هلی کوپتر چند ترابری تاکتیکی است عربستان  تعداد 24 فروند از این هلی کوپتر را سفارش داده است که ظاهرا هنوز تحویل نگرفته است.               http://www.military.ir/forums/topic/8964-%D9%87%D9%84%D9%8A%DA%A9%D9%88%D9%BE%D8%AA%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D9%8A-%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%88%DA%A9-mh-47/       هوانیروز (بخش سوم - پهپادها)   Unmanned Aerial Vehicle - UAV     Aeryon Scout : اولین پهپاد نیروی زمینی سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، پهپاد شناسائی عمود پرواز "اسکات" است که محصول کشور کانادا بوده و در سال 2009 میلادی ساخته شده است. ظاهرا بجز عربستان ، این پهپاد سبک و کوچک هیچ کاربر دیگه ای در خاورمیانه ندارد. عربستان  10 فروند از این پهپاد مینیاتوری را خریداری کرده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Aeryon_Scout   Saqr UAV : آخرین سلاح نیروی زمینی سعودی که در این تاپیک به بررسی آن می پردازیم ، پهپاد سبک شناسائی "صقر" است که محصول کشور عربستان سعودی بوده و در سال 2012 میلادی ساخته شده است. این پهپاد که از مواد کربنی و فایبر گلاس ساخته شده ، در سه تیپ و مدل مختلف (صقر-2 ، صقر-3 و صقر-4 ) در شهر علم و فن آوری ملک عبدالعزیز عربستان تولید می شود. عربستان  تاکنون 38 فروند از این پهپادها را تولید کرده است.   صقر-2   صقر 3 و صقر 4 icon_arrowu   icon_arrowd   در این انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Saqr_(drone)       پایان معرفی تسلیحات نیروی زمینی سعودی   ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : دوستان عزیز ، سرانجام معرفی تمامی تجهیزات و تسلیحات نیروی زمینی عربستان به پایان رسید. امیدوارم که مورد پسند دوستان عزیز ، واقع شده باشه.   مشورت و هم اندیشی: در کشور عربستان ، گارد ملی این کشور هم برای خودش یک ارتش تمام عیار هست که به موازات نیروی زمینی سلاح خریداری کرده و گسترش پیدا کرده است الان دوستان نظر خودشون رو بیان کنند و پیشنهاد بدهند که در ادامه این تاپیک به تاریخچه و ... ارتش سعودی بپردازیم یا اینکه تاپیک جدید برای معرفی گارد ملی عربستان سعودی رو شروع کنیم و بعدها و در فرصت های آتی به تاریخچه و ... نیروی زمینی سعودی بپردازیم تا این تاپیک کامل بشه؟

با تشکر فراوان از جناب Saberin عزیز ویدیویی از این روبات : [aparat]Y7mKM[/aparat] http://www.aparat.com/v/Y7mKM شرکت Doc-ING کرواسی : [aparat]W6Vvp[/aparat] http://www.aparat.com/v/W6Vvp لازم به ذکر است سیستم رباتیک رزمی مهندسی Uran-6 نسخه روسی این روبات هست : http://www.military.ir/forums/topic/29662-%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86-%D8%B3%D8%B1%D9%86%D8%B4%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D8%B2%D9%85%DB%8C-%D9%81%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D9%88%D9%86-%D8%B1%D9%88/

http://www.irinn.ir/fa/news/659411/تجهیز-جنگنده-های-ایران-به-موشک-های-دوربرد فرمانده نیروی هوایی ارتش ناوگان نیروی هوایی را بسیار پیشرفته اعلام کرد و گفت: ما توانایی ساخت هواپیما و جنگنده داریم که نمونه آن جنگنده صاعقه است و نسبت به 40 سال پیش، توانایی و قدرت ما 40 برابر افزایش یافته است!!!!!!!!!! وی در ادامه افزود نیروی هوایی ایران جزء 10 نیروی برتر دنیاست!!!!!!!! ۴ تا هواپیمای متعلق به عهد بوق، ساخته‌ی آمریکای جهان‌‌خوار/خار (((: دارن که سالی دو سه تاشونم سقوط می‌کنه، ادعاشونم می‌شه که جنگنده‌ها و هواپیماهاشونو آن‌چنان آپگررررریییید می‌کنن که بهتر از نمونه‌ی اصلیشونه!!!! و جنگنده‌های ساخت خودشونم که دیگه وااااویلا. تولید انبوه می‌کنن انگار دارن دستمال کاغذی تولید می‌کنن، انقدر سریعن. نکشیمون سردار جان با این همه اقتدااااااارررررر.

تازه فرمودن کشورهای همسایه ارزوی داشتن هواپیماهای مارو دارند !!جدی جدی همین حرف هارو میزنند ادم از تعجب توهم این امر محال رو میزنه که نکنه اینها واقعا هواپیما دیگه ای جز این اسقاطی ها داره و یا اینکه ادعاهاشون درباره توانایی هایی چون پدافند هوایی و موشکی هم این طور که میگن و نشون میدن نیست!!

و نکته‌ی تاسف‌بارش اینجاست که هستند کسانی که مثل کبک سرشونو زیر برف کردن و این حرف‌ها (قبلا گفتم و بازم می‌گم؛ از نظر من: چرندیات) رو باور می‌کنن و وقتی بحث پیش میاد سریع میرن حرف‌ها و مصاحبه‌های امثال این آقا رو به عنوان فکت ارائه می‌دن. تا زمانی که اکثر فرماندهانمون این‌گونه‌اند و خیلی از مردم هم اون‌گونه((((: بایدم از شکست‌های کربلای ۴ و ۵ به عنوان حماسه و غرق شدن ناو دماوند به عنوان دستاورد بزرگ یاد بشه.

خدایا برسون شهاب سنگو

متاسفانه ما دچار عارضه کهولت سیستماتیک شدیم خیلی بدم میاد ازین مثال و مقایسه ولی خیلی شبیه شوروی دوره اواخر برژنف و چرنینکو حتما دوستان تو فک و فامیل و دوست و آشناشون دارن پیرمرد و پیرزن هایی رو که چون دیگه نمی تونن خودشون رو آپدیت و با پدیده های جدید ارتباط برقرار کنن میرن تو یه خلسه نوستالژیک اختیاری و با بافتن اراجیفی از قبیل این ماشین حساب های آشغال چیه هیچی مثل چرتکه های قدیم نمیتونه حساب کنه یا این حموم های جدید چیه خزینه های قدیم حال میداد یا ماشین دنده اتوماتیک دیگه چه کوفتیه ماشین فقط فیات قدیمی اون اقلیتی که توی سلسله مراتب سواد و درک و شعور به روزتری هم دارن برا حفظ پست و مقام و حقوق و مزایاشون سکوت و همین حرف ها رو تکرار میکنن وقتی فرآیند چرخش و جا به جایی مدیران یه سیستمی مبتنی بر برنامه کاری عزراییل باشه همین طوری میشه دیگه

خخخخخ اینطور استدلالی نمیاوردید شک میکردم که تو انجمن نظامی فارسی هستم فقط این قسمتش "فوقش روز اول تعداد زیادی شلیک در ساعات اولیه کنیم بعد سیلوهای پرتاب موشکمون شناسایی و منحدم میشه سکوهای متحرک هم تا وقتی موشک داشته باشن فعالن در نهایت باید از انبار موشکی بهشون موشک برسه که پرتاب کنن فوقش 4-5 سری موشک هاشون از انبار شارژ میشه اما انبارها هم شناسایی و نابود میشن" بهتره یه سر تجربه جنگ های یمن و حزبالله رو مشاهده کنید