مروری بر خونین ترین روز سرکوب پدافند هوایی صرب ها در هر جنگی شاهد اتفاقات عجیبی هم هستیم وقتی که یک خلبان کارکشته میگ-29 توسط یک موشک ضد رادار کشته میشود! ژنرال صرب Velickovic از باتجربه ترین خلبانان ارتش یوگسلاوی بود او سابقه پروازهای متعدد با جنگنده هایی مانند میک-21 . میگ-29 در پرونده کاری خود داشت.( از نظامیان بسیار مورد احترام صربها میباشد که هر ساله مراسم یادبودی در محل دفن او برگزار میشود)در روز 70 از حملات گسترده ناتو برعلیه نیروهای صرب تصمیم به حملات گسترده ای به تجهیزات ذخیره و نیروهای صرب در کوزوو گرفته شد.در این حمله 32 قطعه از تجهیزات توپخانه ای و ده ها خودرو نظامی صربها نابود شدند.(جالب است بدانید از مجموع 575 عملیات هوایی ناتو برعلیه صربها 197 حمله مستقیم و 70 عملیات SEAD برعلیه پدافند هوایی صربها صورت گرفته بود.) در روز ذکر شده از حملات ناتو برعلیه صربها تصمیم به انجام یک حمله به یک مرکز سام-6 صرب ها واقع در کوزوو در کنار حملات دیگر گرفته شد. فرمانده این مرکز پدافند برعهده ژنرال صرب Velickovic بود این ژنرال در اتاق کنترل رادار جستجو سام-6 Straight Flush هدف یک موشک ضد رادار قرار گرفت و به همراه 4 تن از نیروهای خود در این شب کشته شد. تصویر سنگ قبر ژنرال Velickovic و مادرش که چهار سال بعد از مرگ پسرش فوت شد. ژنرال و سایر خدمه کشته شده در عملیات سرکوب

منپادها و نقش انها در جنگ کوزوو صربها در کنار سامانه های میان برد خود واحدهای کوچک اما در شمار بالایی از نظر تعداد مجهز به سامانه های منپاد چون سام-7 تدارک دیده بودند البته حضور منپاد های جدیدتر چون سام-16 و سام-18 درتعداد کم در میان این بخش از نیروها گزارش شده بود.جالب است بدانید یوگسلاوی سامانه Strela-2M را در این کشور تحت نام Strela-2M2J Sava تولید کرد که به همین دلیل از سامانه های پرکاربرد نیز بود.قزاقستان هم با فروش 75 منپاد سام-16 کل دارایی سامانه های دوش پرتاب یوگسلاوی را به عدد 850 رسانده بود. ناتو تهدیدات ناشی از موشک های هدایت حرارتی را با توجه به تجربه عملیات طوفان صحرا در زمره تهدیدات بزرگ تلقی کرده بود اعتقاد کلی بر این بود سامانه های مبتنی بر هدایت راداری را میتوان با اقدامات معمول وسنتی سرکوب پدافند هوایی SEAD و همچنین اقدامات الکترونیک ECM از میان برداشت .اما برخلاف سامانه های راداری سام های مبتنی برهدایت پسیو حراراتی با توجه به کوچک بودن وقابلیت تحرک بالا توانایی ایجاد تهدیدات بالایی را دارند البته در این میان سام-7 و سام-9 به دلیل داشتن سیکرهای نسبتا قدیمی در مقابل اقدامات فریبی چون پرتاب فلرها مقاومت زیادی از خود نشان نمیدادند اما در این بین سام-16 و سام -18 وهمجنین سام های 13 به دلیل داشتن سیکرهای جدید و قدرتمند تهدید عمده شمرده شدند و برنامه ریزان هوایی را مجبور به صدور دستور العمل پرواز بالای ارتفاع 10000ft کردند و در کنار ان پرواز باگردهای تهاجمی اپاچی در فاصله نسبتا دور از خطوط صربها و بی میلی فرماندهان امریکایی به حضور گسترده این بالگرد نشان از تهدیدات بالا ناشی از منپادهای جدید بود. محدودیت های ناشی از ارتفاع پروازی نتایج مثبت خود را به خوبی نشان داد اگرچه گزارشات مربوط به اسیب ناشی از منپادها در مقایسه با میزان پرواز هواپیماهای طرف مقابل محدود بود. اما نکته بسیار مهم این بود استفاده از این سلاح باعث ایجاد محدودیت بسیار شدید و کاهش فعالیت های هوایی نیز شده بود با توجه به شرایط اب و هوایی ناتو بسیاری از عملیات های برنامه ریزی شده را به دلیل حضور ابرها در ارتفاع زیر ارتفاع مجاز پروازی لغو کرد همین امر و همچنین توانایی منحصر بفرد امریکا در میان نیروی هوایی سایر کشورها در استفاده از بمب های JDAM که قابل استفاده در هر شرایط اب وهوایی و با دقت بالا و تفکیک اهداف نظامی و غیر نظامی از تلفات ناخواسته نیز جلوگیری میکرد به طور کلی میزان عملیات هوایی را محدود ساخته بود. البته ذکر این نکته نیز جالب است با وجود مجهز بودن پرنده های ناتو به تجهیزات الکترواپتیک شناسایی هدف اما انجام ماموریت در ارتفاع متوسط از میزان دقت انها در تشیص و تفکیک اهدف نظامی وغیر نظامی به میزان قابل توجهی کاسته بود. درس هایی که باید اموخت سام-13 اگرچه از نظر تعداد حضور کمی در این جنگ داشت اما به دلیل سیکر قدرتمند خود و ناتوانی نسبی در انحرافش نشان داد توسعه سامانه های مبتنی بر هدایت IR قابلیت خوبی در ناامن سازی اسمان برای دشمن دارد. و به طور کلی استفاده از منپادهای مدرن باعث کاهش اثر بخشی حملات هوایی دشمن بر علیه واحدهای زمینی میشودچیزی که به نظر ناظران کره شمالی از این جنگ اموختند و به صورت گسترده نیز اجرا کرده اند. ناتو و امریکا نیز عملا اموختند که باید به تهدیدات ناشی از سامانه های هدایت IR به صورت جدی تری نگاه کرد واقدامات مقابله با انها IRCM نیز با سرعت بالاتری توسعه یابد. همچنین اگرچه تسلیحات هدایت ماهواره های و یا JDAM . JSOW به صورت گسترده ای توسعه یافته اند اما مشکل تفکیک اهداف متحرک از یکدیگر تا حدود زیادی باقی است تا زمانیکه استفاده گسترده از سنسورهای تصویربرداری حرارتی از اهداف توسط نیروهای هوایی این کشورها انجام نشود. نسخه ساخت یوگسلاوی از سام-13 با نام S-10MJ Sava که برروی یک شاسی بومی دوزیست توسعه پیدا کرده بود

مهمات هدایت دقیق SPICE ، محصولی از رافائل پیرو استفاده نیروی هوایی رژیم عبری از مهمات دورایستای Spice ، کارشناسان براساس اطلاعات موجود ، معتقدند که این مهمات هوشمند ، قابلیت ناوبری خودکار و به تبع آن ، انهدام اهداف مورد نظر در یک برد 60 کیلومتری را داراست . بنابرادعای شرکت سازنده ، Spice-1000 با توجه به اضافه شدن یک مجموعه بال ، به یک مهمات سُرشی هدایت دقیق تبدیل شده است که برد بیشتری را بدان میدهد . هر دو گونه تولید شده ازاین مهمات هدایت دقیق (Spice-2000 و Spice-1000 ) با انعطاف پذیری فوق العاده ای می تواند بر روی طیف گسترده ای از جتهای رزمی تک سرنشینه و دو سرنشینه مورد استفاده قرارگیرد ، بدون آنکه هواگردهای مورد نظر ، نیازی به اصلاح خاصی داشته باشند . این مهمات هدایت دقیق ، به شکل موفقیت آمیزی برروی جنگنده های اف-15 ، اف-16 و تورنادو مورد آزمایش قرارگرفته و تا کنون در دو نیرو ( اسراییل و یونان ) بصورت عملیاتی در حال خدمت است . در سال 2003 نیز ، نیروی هوایی یونان از قصد خود برای خرید حداقل 200 تیر از گونه Spice 1000 و 100 تیر از گونه Spice 2000 خبرداد . رافائل مدعی است که این مهمات جدید قابلیت شلیک در شرایط همه گونه آب و هوایی ( روز / شب ، آب و هوای نامطلوب ) را با استفاده از دو جستجوگر CCD / IIR و همچنین الگوریتم های پیشرفته تطبیق منظر ، را در اختیار کاربران خواهد گذاشت . به گفته مقامات این شرکت ، جستجوگر Spice در نزدیکترین فاصله ممکن ، هدف را شناسایی و آن را به شکل کاملا هوشمند با دیتای موجود در حافظه خود ، مطابقت داده و به همین دلیل ، خطای احتمالی ناشی از اخلال در GPS را تا حد ممکن ، کاهش دهد . فاز یکم حمله فاز دوم ، روانه سازی مهمات بدون ورود به رینگ آتشبار دفاع هوایی ( مربع سبز نقطه رها سازی مهمات ، مربع زرد ،جت حامل مهمات ) علاوه براین ، مسیر شلیک ( پرتاب) Spice با توجه به ماهیت هدف ، به گونه ای برنامه ریزی میشود که بهترین زاویه شیب با هدف وارد کردن حداکثر خسارت ، تعیین گردد . رافائل مدعی است که مهمات Spice می تواند بصورت کاملا مستقل ، نیمه خودکار و حتی بصورت دستی از طریق یک خط ارتباط داده ای امن بسوی هدف روانه گردد . در صورتی که کاربر بعلت بدی شرایط جوی و یا تراکم شدید اختلال مدافعان ، نتواند بخوبی هدف را شناسایی کند ، مهمات فوق الذکر بصورت خودکار بسمت هدف حرکت خواهد کرد . ضمن اینکه وجود حالت دستی برای این مهمات هوشمند ، این امکان را برای کاربر فراهم میکند تا مهمات مورد نظر رااز حداکثر برد خود ، به منظور کاهش ریسک برخورد با حلقه پدافند هوایی رها نماید . پی نوشت : به تصاویر رها سازی این مهمات دقت کنید ، سیالیت و انعطاف پذیری فوق العاده نیروی هوایی در وارد کردن ضربات دقیق ( به اصطلاح جراحی شده ) در اینجا بخوبی به نمایش گذاشته شده است صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

درود بر جناب Skyhawk همه سیکرها به نحوی اویونیک حساب می شوند به غیر از سیکرهای اژدرهای دریایی. در مورد Avionics خدمت شما عرض کنم که یک روزی ما برای ساخت یا خرید یک کامپیوتر پرواز دچار مشکل بودیم و پروژه ها به صورت موردی و در جهت جایگزینی برخی از قطعات بود و سیستم به صورت کل دیده نمی شد. مدیر پروژه دفاعی یک کارت پردازشی دستش می گرفت و می گفت ما این را تست کردیم و کار کرد خواهش می کنیم این را برای ما کپی کنید. اما الان وضع فرق کرده است. یک نگاهی به طرح های پژوهشی زیر که هنوز در دست انجام و یا انجام شده است بیاندازید. در برخی از طرح های زیر خود من مشاور بودم یا نقش بسیار کم رنگ داشته ام پس می توانم حدس بزنم که دیگر طرح ها در چه وضعی است. http://research.vru.ac.ir/my_doc/research/tarhvezaratdefa.pdf اگر یک نگاه هم به رزومه های افراد بیکار یا در جستجوی درآمد بیشتر برای ادامه حیات بیاندازیم و تجربه های دفاعی آنها را ببینیم متوجه کمیت کار می شویم. مقالات دفاعی هم که بسیار و خارج از شمارش است. برای مثال 10 سال قبل از رونمایی فکور مقالاتی در مورد محاسبه قابلیت اطمینان فیوز موشک راداری هوا به هوا و کامپیوتر پرواز به زبان فارسی توسط دانشگاه های شهرستان چاپ شده است. https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?page=3&q=آرایه+فازی+آنتن&qd=&sort_attr=1&sort_order=DESC&topic_1=1038555 https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?q=اویونیک&qd[]=0 https://www.civilica.com/Papers-ICADI03=سومین-کنفرانس-ملی-اویونیک-ایران.html اما مشکل کجا است که شما احساس نمی کنید که در زمینه اویونیک ما کاری کرده ایم با اینکه کار زیادی شده که به صورت آشوبناکی مدیریت شده است. اویونیک در واقع مجموعه سخت افزار و نرم افزاری است (Embedded-system) که روی کامپیوترهای خاص منظوره که با هدف اختصاصی تولید شده اند برای صنعت هوایی با رعایت استانداردهای ایمنی کار می کنند. در صنعت هوایی ما با اینکه الزامات ظاهرا سختی داریم اما دستمان در استفاده از تکنولوژیهای جدید که سابقه پروازی داشته باشند و سخت افزارها و نرم افزارهای گران باز است زیرا هزینه یک هواپیما یا یک موشک چندین برابر هزینه سخت افزار است و تیراژ تولید انبوه این صنعت بسیار بسیار ناچیز است. هر چند بسیاری از شرکتهای خصوصی در تهران کار جنبی و یا اصلی اویونیک می کنند (اگر بتوانند طلبشان را از بزرگترین بدهکار کشور (== دولت) قیراطی وصول بکنند) در کشور تا جایی که من می دانم فقط یک پژوهشکده رسمی اویونیک وجود دارد که آن هم در دانشگاهی در اصفهان است. این پژوهشکده آگهی استخدام هم دارد و کار اویونیک را بر مبنای استانداردهای آمریکایی مثل DO-178B/C برای نرم افزار و DO-254 برای سخت افزار انجام می دهد و اویونیک هواپیمای مسافر بری 150 نفره ملی نیز به عهده آنها است. در طول سالهای سال که در این زمینه کار کرده ام بهترین طراحان Embedded-system که دیده ام همگی اصفهانی بوده اند و انتخاب اصفهان را برای این کار بسیار نیکو می دانم. مدل تفکر اصفهانی ها و هوش متناسب آنها ترکیبی ایده آل است. در زمان قاجار هم فرانسوی ها را برای ساخت توپ به اصفهان بردند. دانش فنی ساخت Embedded-system های صنعتی را در هیچ دانشگاهی تدریس نمی کنند. یادگیری آن هم زمان بر است و مشکل امروز ما این هست که با وجود تعداد فراوان مهندس که پایه یادگرفتن این فناوری را دارند ولی به دلیل اینکه دریافتی ها بسیار پایین هست در ایران افراد نمی توانند به کار ادامه بدهند و مجبور هستند برای ادامه حیات یا به یک شغل دیگر بپردازند و مثلا برنامه ساز اندروید بشوند در استارتاپها و یا اینکه به خارج بروند که معمولا آلمان، سوئد، چین و آمریکا مقصد اینها است. در نتیجه شما با زحمت فراوان یک نفر را استخدام می کنید، 2 سال رویش کار می کنید که بتواند یک خط برنامه Automotive یا Aerospace بسازد و او به مجرد اینکه در یک پروژه به اعتماد به نفس رسید شرکت شما را ترک می کند و به خارج می رود. نتیجه این روند این هست که شما همیشه کمبود شدید نیرو با تجربه دارید. کار اویونیک هم کار تیم های بزرگ است نه چند نفر آدم بی جیره و مواجب. همین سختی ها باعث شده که نفرات اول کنکور ریاضی سالها است که دیگر رشته برق را انتخاب نمی کنند و وارد رشته کامپیوتر هم که می شوند دیگر وارد گرایش سخت افزار نمی شوند نرم افزار هم که می خوانند روی شبکه و برنامه سازی موبایل کار می کنند تا خیلی راحت بتوانند در بازار موجود جذب بشوند که یک بازار خدماتی است نه یک بازار تولیدی. در اواخر دهه 90 میلادی کشور آلمان حدود 300 تن طلای ذخیره خود را به فروش گذاشت تا بر روی Embedded-system ها سرمایه گذاری بکند با این هدف که برتری محصولات آلمانی تا سال 2020 تضمین بشود که شد. این سرمایه گذاری منجر به این شد که امروزه بهترین Embedded-systemها به شرکتهای آلمانی تعلق دارد. بر خلاف اویونیک که شما قادر به استفاده از گرانترین سخت افزارها و جعبه ها و کانکتورها و مدارهای چاپی و سنسورها و تراشه ها هستید در الکترونیک خودرو (Automotive) به دلیل تیراژ میلیونی و مشکلات بسیار پیچیده تولید در مقیاس بسیار بسیار بالا که منجر به این می شود که شما نمی توانید خیلی از قوانین اجباری ساخت مدار را به دلیل ملاحظات تولید انبوه رعایت بکنید شما باید با ارزانترین و کمترین قطعات و بدون داشتن جعبه و ... همه استانداردها را پاس بکنید و تازه به قابلیت اطمینانی بیش از 5 تا 9 برسید یعنی خیلی بیشتر از قابلیت اطمینان مورد نیاز در تجهیزات نظامی (قابلیت اطمینان توماهاوک 0.87 است) که کاری بسیار بسیار مشکل است چه برای ما چه برای بقیه دنیا اما در ایران مهندس تقریبا مجانی است. در آمریکا برای ساخت نرم افزار های اویونیک از SPARK که شاخه ای بسیار محدود شده از زبان ADA است و صد برابر از C امنیت ذاتی بیشتری دارد استفاده می کنند اما در اروپا مثل ایران از شاخه ای محدود شده از زیان C به نام MISRA-C استفاده می کنند. علتش هم این است که برنامه ساز و ابزار و عادت استفاده از زبان ADA در اروپا و ایران تقریبا ناموجود است. تا اینجا مشکلی دیده نمی شود و برخی از محصولات خودرویی برخی قطعه سازان خصوصی کیفیتی بالاتر از محصولات مشابه آمریکایی دارند اما هزینه تولید آنها و قیمت روز افزون ارز و نیاز به واردات تراشه ها و قطعات الکترونیک باعث شده که قیمت تمام شده تولید با کیفیت از آنچه برابر نظر شورای رقابت خودرو ساز می تواند از قطعه ساز بخرد گران تر است به عبارت دیگر قطعه ساز باید با ضرر سنگین محصول خود را به داخلی ها بفروشد صادرات هم که به دلیل تحریم ها و شهرت منفی ایران ممکن نیست و تولید کننده قطعه Automotive در ایران یا باید کارخانه های تولید خود را به چین و .... ببرد و محصول را به تویوتا و فاو و جیلی و گریت وال و .... بفروشد و یا اینکه بماند و منتظر معجزه بشود. ترامپ و دار و دسته و ایادی داخلی آنها برای همین صنعت خودرو را تحریم کردند زیرا این صنعت به دلیل عدم نیاز به پول دولتی موتور حرکت در دیگر صنایع از جمله اویونیک بود. روزگاری بود که قطعه سازان به مسئولین برگزاری مسابقات روبوکاپ التماس می کردند که آدرس قطعه سازان را در اختیار شرکت کنندگان بگذارند تا در صورت تمایل با قطعه ساز شروع همکاری بکنند ولی مسئولین برگزاری مسابقات از این کار امتناع می کردند!!!! اما امروز قطعه سازها توان حفظ نیروی ناچیز فعلی را هم ندارند. نتیجه هدایت اقتصاد به شکل موجود این هست که پدیده اسکاتلندی تشدید شده و ما مهندسان کارآمد بیشتری را از دست خواهیم داد. مهندسانی که محصول نتیجه کار آنها باعث شد که شرکت پژو-سیتروئن بعد از تحریم اخیر ترامپ و دار و دسته با حسرت و گریه از ایران برود به دلیل قطعات بسیار با کیفیت و ارزانی که می توانست از ما تهیه بکند ولی دیگر نمی تواند. جالب است که بدانید که شرکت های بزرگ به زنجیره تامین قطعات خود بسیار حساس هستند وبرای مثال اگر یک تراشه ای فقط در ژاپن تولید بشود، به دلیل حادثه خیز بودن آن کشور محصول بر پایه آن تراشه را قبول نکرده و شما را مجبور به استفاده از تراشه ای می کنند که در چند کشور مختلف قابل تهیه باشد هر چند که گرانتر هم باشد تا در آینده دست آنها در پوست گردو بند نشود. حالا حساب بکنید که این تحریم های آمریکا که با نفت ایران هم همین کار را کرده چند صد هزار میلیارد دلار به صنعت ما خسارت زده است و چه بازارهایی را از ما گرفته است و متعاقب آن چه زمینه های رشد فناوریی از بین رفته است. یک روزی کارگر چینی با دریافتی ماهی 60 دلار و یک وعده غذای گرم و جای خواب، ارزانترین کارگر جهان بود امروز همان کارگر چینی ماهیانه 300 دلار آمریکا حقوق می گیرد در حالیکه مهندس ایرانی حقوقش بدون جای خواب و سرویس حمل و نقل کمتر از این هست.

درود به دوست گرامی با توجه به نام گذاری فکور به عنوان موشک هوا به هوای میانبرد و ترجمه مخفف آمرام بد نیست که سر گذشت آمرام را بررسی کنیم. موشک آمرام به بیش از 36 کشور فروخته شد و هواگردی که بتواند آن را مغلوب بکند می تواند به برتری هوایی 36 کشور صدمه جدی بزند. پلتفرم فینیکس برای رفع نیاز نیروی هوایی آمریکا مورد توجه قرار نگرفت زیرا این پلتفرم به رادار AWG-9 بسیار وابسته بود و آمریکایی ها دنبال موشکی بودند که به همه هواپیماهای دیگر قابل اتصال باشد (در رونمایی فکور هم جمله مشابهی شنیدیم) . آمرام محصول مشترک صنایع هیوز و ریتیون یعنی سازندگان فینیکس و هاوک بود! روی کاغذ قرار بود بتواند 52 جی را تحمل بکند و نسل جدیدش هم در دوره اوباما به دلیل نبود بودجه تعطیل شد. پروژه آمرام به دلیل ناپایداری محصول و افزایش هزینه ها و قیمت تمام شده در سال 1984 متوقف شد و در سال 1985 به کوشش گاسپار واینبرگر (همان که گفت باید موجودیت ملت ایران را نابود بکنیم) دوباره احیا شد. تا سال 1984 ، 8 تیر موشک تست شده بود 5 تا توسط ریتیون و 3 تا توسط هیوز که نتایج نا امید کننده ای داشتند و کل پروژه هم دست کم 2 سال تاخیر داشت. توجه شما را به این نکته جلب می کنم که در دهه 60 زمانی که فینیکس ساخته می شد اصولا نرم افزار کمترین نقش را در کیفیت محصول داشت به مرور این نقش در دهه 80 به 20 درصد رسید و امروز این نقش بیش از 80 درصد است. وقتی که سخت افزار یک موشک معمولی می تواند دست کم 25 جی فشار را تحمل بکند، پس سخت افزار جنگنده فراصوت شانسی در مقابل سخت افزار یک موشک معمولی هم ندارد و اگر هم با شدت جی بالای 10 مانور بکند، احتمالا سرنشین های خود را می کشد. بنابراین اهداف فراصوت دارای قابلیت مانور فقط موشکهای بالستیک، کروزها و پهپادهای فراصوت را شامل می شوند فعلا نه جنگنده های سرنشین دار. ظاهرا قبل از انقلاب آمریکایی ها یک بار این کار را در شمال ایران انجام دادند تا کارایی موشک فینیکس را بر علیه میگ 25 برای ما تست بکنند. ایران در اساس تامکت را فقط برای دور کردن میگ های 25 و نیاز به طول کوتاه باند برای نشست و برخاست خریده بود و برای اینکه فینیکس بتواند با این پرنده درگیر بشود، تامکت باید پروفیل پروازی خیلی خاصی را بکار می گرفته که در مصاحبه با تیمسار گران قدر شهرام رستمی (از معدود افرادی که آموزش پرواز با آن پروفایل مخصوص مغلوب کردن میگ 25 را دیده بودند و هنوز در خدمت نیرو بودند) تا حدودی شرح داده شده است که البته کار ساده ای نبوده و در شکار میگ 25 که ایشان مطابق دستورالعمل آمریکایی ها انجام دادند بکارگیری این پروفیل پروازی در ارتفاع بالا باعث شد که افسر RIO صندلی عقب ایشان دردهای بسیار وحشتناکی را در ناحیه گوش متحمل بشود و صدمه ببیند. بسیار نیکو بود که ما همین کار را البته بدون اینکه خیلی ارتفاع بگیریم و خلبانهای نایاب را صدمه بزنیم، این بار در جنوب و وسط خلیج فارس انجام می دادیم تا پیام های خوبی داشته باشد. اما پرواز های فراصوت فرسودگی جنگنده را بشدت افزایش می دهد و در شرایط فعلی چندان معقول نیست. هر چند یک نوع پرتابه هدف فراصوت از قبل از انقلاب در نیرو موجود است اما تستهایی که روی فکور رسما اعلام شده با استفاده از پهپاد کرار بوده که با سرعت نزدیک به صوت پرواز می کند. که البته تستهای استانداردی هم هست. همانطور که در گزارش پروژه تحقیقاتی RS8A در تاریخ 1993 نوشته سرهنگ دوم John.R.Ward به نام Beyond "Integrated Weapon System Management" Acquisition in Transition آمده است. http://www.dtic.mil/get-tr-doc/pdf?AD=ADA276791 این گزارش که به مشکلات موشک آمرام و پدیده Missile-ghosting در نبود تفکر تجمیع مدیریت سامانه های مدیریت تسلیحات هواپیما پرداخته است. تجربه مشکلاتی که در اتصال این موشک پیشرفته به هواگردهای قدیمی (ایگل و فالکون و ...) پیش آمد (که تا نزدیکی کنسل شدن کل پروژه آمرام پیش رفت) منجر به ایجاد استاندارد MIL_STD_1760 گردید. در مورد استانداردهای سری MIL باید بگویم که بر خلاف استاندارد های سری IEEE و ISO که هدف اصلی آنها در انحصار گرفتن بازار با افزایش هزینه برای ورود رقبای جدید (که موقعیت شرکتهای متفق در استاندارد به خطر نیافتد) بوده و هدف فرعی بالا بردن کیفیت است، استانداردهای سری MIL همگی هدف اولیه افزایش حداقل کیفیت را دارند و ضامن منافع شرکت یا شرکتهای خاصی نیستند. تست های موشک آمرام روی اف-15 به عنوان اولین پلتفرم و اف-16 به عنوان دومین پلتفرم (اف-16 به دلیل missile ghosting و استفاده از یک واسط دیجیتال برای خوراندن فرامین نا همتراز دو طرف به یکدیگر و کندی ناشی از آن (چقدر این روش آشنا است) ) نا موفق بودند. تستهای عملیاتی موشک آمرام بر اساس الزاماتی که در طراحی مفهومی آن آمده بوده به این گونه بوده که باید 4 تیر موشک متوالی برای 4 هدف که با سرعت نزدیک به صوت پرواز می کنند پرتاب بشود سرعت خود شکاری هم باید زیر صوت باشد در حالیکه شرایط محیطی با ECM سنگین همراه باشد. به عبارت دیگر برای آمرام یک تست پرتاب 4 تیر تقریبا هم زمان برای 4 هدف در محیط جنگ الکترونیک شدید تعریف شد. این ECM سنگین توسط هواگردهای دیگری که در نزدیک میدان تیر پرواز می کرده اند باید تامین می شده است. در دوم آگوست 1989 یک فروند ایگل تحت هدایت خلبان تست کاپیتان بن جاپلین، 4 تیر موشک آمرام را بار کرد و از پایگاه فلوریدا به پرواز درآمد. تیر موشک اول توسط مانور پهپاد منحرف شد و 3 تیر دیگر هم دقیقا به همان جایی رفتند که رادار اف-15 به آنها می گفت که بروند ولی هر 3 تیر خطا رفتند زیرا رادار اف-15 نتوانست بین هدف واقعی و هدفهای تقلبی که ناشی از وجود ECM در محیط نبرد بودند هدف واقعی را تشخیص بدهد. خطا رفتن تیر اول را با یافتن یک باگ در نرم افزار رادار ایگل بر طرف کردند و برای حل مشکل ECM هم یک بهبود جدید برای همه رادارهای ایگل ارائه شد. در تست دوم (یک روز خوب در ماه مه 1990) که اگر ناموفق می بود کل پروژه با خطر کنسل شدن مواجه بود دو تا از پهپادها را هم به پاد ECM مجهز کردند تا شدت ECM را تشدید و متفاوت بکنند، این بار سه موشک به هدف برخورد مستقیم کرد و یکی از فاصله ای مرگبار نزدیک هدف عبور کرد. این بار نیز خلبان با سرعت 650 نات (حدود 0.9 سرعت صوت) در پرواز بود و پهپادها با سرعت نزدیک به صوت. کاپیتان جاپلین چند ثانیه بعد از پرتاب آخرین موشک، با یک مانور سنگین از منطقه عملیات خارج شد و موشک آمرام با اتکا به رادار فعال داخلی خودش و داده هایی که قبلا توسط رادار ایگل به آن داده شده بود با موفقیت به سمت هدف واقعی رفت. این موفقیت باعث شد که پروژه آمرام که در پیش بینی مسیر حرکت هدف از فیلتر کالمن استفاده می کند( https://calhoun.nps.edu/bitstream/handle/10945/41427/14Mar_Osborn_Adam.pdf?sequence=1&isAllowed=y )کنسل نشود. پروژه ای که از 1978 بر مبنای تجربه موشک فعال راداری AIM-7B که به دلیل مشکلاتی کنار گذاشته شده بود شروع شده بود و قرار بود دو برابر اسپارو قدرت رزمی و قیمتی نصف آن داشته باشد. نیروی هوایی بسیار خوش بینانه اعتقاد داشت با استفاده از آمرام قدرت نابودگری ایگل ها دو برابر و قدرت فالکون ها 6 برابر می شود. در میانه دهه 90 میلادی 40 تیر موشک آمرام در 12 ماموریت تست پرتاب شدند و نتایج و قابلیت اطمینانی فراتر از انتظار از خود نشان دادند. بهبود ها و استاندارد سازی های توسعه نرم افزار روی شکاری ها به جایگاهی رسید که موشکی که روی بلاک های مختلف اف-16 برای هماهنگ شدن بسیار پر مسئله بود در یک نبرد واقعی در ساعت 2220 به وقت محلی روز 27 دسامبر سال 1992 موفق شد یک فروند میگ 25 عراقی را منهدم بکند.

شرکت هسکو از سال 1991 بعنوان پرچمدار در طراحی و ساخت سیستم های سنگرها و سدها و استحکامات سریع ساخت تاسیس شده و در حال توسعه و ساخت محصولات جدید و نوآورانه به منظور استفاده نظامی همچنین حفاظت از ساختمانهای و ادوات نظامی مهم و مقابله با سیل است. فن آوری Concertainer HESCO به طیف وسیعی از سنگرهای حفاظتی و سیل بند تقسیم میشود که مهمترین آنها تیپهای (RAID (Rapid Deployment و HAB (HESCO Accommodation Bunker ) میباشند. محصولات HESCO راه حل قابل اعتماد و آسانیست برای استقرار مستحکم همچنین برای حفاظت از تاسیسات حساس و در معرض خطر از هر دو عامل نیروهای مهاجم و همچنین جریان سیلاب ... از جمله موارد کاربرد این محصولات در حفاظت از سفارتخانه ها، کنسولگری ها، ساختمان های دولتی و امکانات زیرساخت های حیاتی نیز میباشد. از بعد نظامی این روش تبدیل شده به یکی از محبوب ترین روش های محافظت از پرسنل و امکانات در مقابل ترکشها و گلوله های خمپاره و راکتها همچنین با توجه به احداث سریع و آسان از جنگ جهانی دوم به بعد این روش سنگر سازی به یکی از اجزای مهم و معیار حفاظتی در بین قدرتهای نظامی در سراسر جهان تبدیل شده و توسط سازمان های نظامی از جمله ارتش ایالات متحده، بریتانیا MOD، USMC، نیروی هوایی ایالات متحده استفاده می شود، ناتو و سازمان ملل متحد هم در هر درگیری عمده ای بعد از جنگ اول خلیج فارس از این روش استفاده کرده اند پر شده با شن و ماسه ... برپا کردن دیوار به طول 333 متر با ارتفاع 2.2 متر تنها در کمتر از 2 دقیقه با ضخامت 60 سانتی متر (24 اینچ) ، ضد ترکش و انواع گلوله . با ضخامت حدود 1.2 متر (چهار فوت) محافظت در برابر بسیاری از خودروی بمب گذاری شده است. با ضخامت 1.5 متر ( پنج فوت) جلوگیری از نفوذ انواع راکت. علاوه بر این، استحکامات HESCO حتی موثرتر از کیسه های شن در برابر آب و باران میباشد طراح و مخترع این نوع سنگرهای سریع ساخت آقای جیمی هسلدن بنیانگذار شرکت HESCO میباشد ... سنگر و استحکامات این مخترع و طراح در خیلی از موارد غیر نظامی هم کاربرد دارد از جمله در مبارزه با فرسایش خاکهای ساحلی و تغییر مسیر رودخانه ها و ابهای جاری و مبارزه با پیشرفت بیابان و شنزارها . تطبیق پذیری و سادگی در طراحی ابتکاری این محصول باعث شده بسیار مورد استقبال قرار گیرد ... برای مقابله با سیلاب توضیحات نحوه اجراء و ساخت سنگر در لینک زیر دو پایگاه ارتش عراق اطراف رمادی اما سرنوشت این یکی بدون حفاظ مناسب، مخصوصا در اطراف راه های منتهی به پایگاه، انتحاری به وسط پایگاه می رسد میلیتاری

بسم الله الرحمن الرحیم بر فراز کوزوو عملیات ناتو بر فراز اسمان کوزوو درس هایی تاریخی برای هر علاقه مند به مباحث پدافند دارد ذکر این نکته لازم است بررسی این بخش از تاریخ باعث بروز سوتفاهم هایی نیز شده است ریشه این سوتفاهم ها در تعداد بسیار کم پرنده منهدم شده سرنشین دار از جمله جنگنده ها توسط پدافند هوایی صربها( در مقایسه با تعداد پروازهای انجام گرفته طرف مقابل) و از جهت دیگر نادیده گرفتن همزمان این نکته یعنی قدیمی بودن بخش بزرگی از دارایی پدافندی هوایی صربها میباشد. البته نکاتی مانند مجهز بودن بخشی از این دارایی به سیستم های اپتیکی وحراراتی IR و ناچار شدن تمامی پرنده های ائتلاف به پرواز در ارتفاع بالای 10,000 ft و یا تلفات نسبتا بالای پهبادهای شناسایی ائتلاف ( بالای 47 فروند) از جمله مواردی هستند که بررسی این بخش از تاریخ نظامی را هیجان انگیزتر میسازد. سازمان پدافند هوایی صربستان متشکل از تجهیزات معمول شوروی در دهه 70 الی 80 میلادی بود بخش رو به کاهشی از این تجهیزات شامل سامانه سام-2 بود و تعداد کمی سامانه سام-3 Pechora که به تازگی مدرنیزه نیز شده بودند از دارایی های با ارزش این ارتش به حساب می امد.پیش از شروع جنگ داخلی یوگسلاوی فرماندهی پدافند این کشور دارای 6 باتری سام-2 بود که شامل 40 لانچر تک ریل بود جالب است بدانید تا اوایل سال 1999 تنها 3 باتری از این سامانه عملیاتی و اماده جنگ بود.همچنین 14 باتری سام-3 با 60 لانچر چهار فروندی نیز از تجهیزات دیگر یوگسلاوی بود که حدود 50 لانچر عملیاتی تا سال 1999 موجود بود. دفاع هوایی میدانی این نیرو نیز شامل چهار باتری از سامانه سام-6 بود که دوتای انها توسط صربها در منطقه کوزوو مستقر شده بودند تا قبل از شروع جنگ داخلی 70 درصد از این سامانه اماده عملیات بود که این رقم به 25 درصد در طول جنگ داخلی در سال 1999 رسیده بود.این دارایی شامل شش رادار مستقل 1S91 نیز بود که هر رادار چهار لانچر را تغذیه می کرد.که همین امر انعطاف پذیری این سامانه را تا حد زیادی کم کرده بود. در بخش پدافندی کوتاه برد تجهیزات شامل سامانه های سام-9و سام-10 و سام-13 بود که البته بخش بزرگی از ان سام-9 بود شامل 113 لانچر ان در دهه 70 میلادی تحویل یوگسلاوی شده بود.وحتی موشک نیز تحت لیسانس در داخل کشور تولید شده بود.علاوه بران 17 سامانه سام-13 نیز که نسبتا مدرن تر نیز بودند در دهه80 تحویل این کشور شده بود که برخلاف سام-9 از قابلیت تفکیک هدف از فریب دهنده های حرارتی نیز برخوردار بود.در کنار این سامانه ها صربها در تلاشی داخلی موشکهای هوا- هوا حرارتی ساخت شوروی از جمله موشکهای ار73 و ار 60 را نیز در قالب سامانه های زمین به هوا برروی ارتفاعات مهم تحت عنوان Pracka (تیرکمان)استفاده میکردند و حتی بعدها ادعای موفقیت موشک ار73 در انهدام هدف نیز اعلام شد که البته اسناد قابل دفاعی برای ان منتشر نشد. پایان بخش-1 نصب موشکهای ار73( تصویر بالا) و ار 60 (تصویر پائین) روی خوردو زرهی Praga M53/59 توسط مرکز تحقیقات دفاعی و مرکز تست نیروی هوایی یوگسلاوی منابع http://pvo.guns.ru/russia/index5.htm

نسخه آمبولانس L-ATV برای نخسین بار شرکت دفاعی Oshkosh نسخه آمبولانس L-ATV را در سمپوزیوم نیروی جهانی AUSA سال 2019در هانتسویل به نمایش گذاشت. آمبولانس L-ATV پزشکان ارتش و سپاه تفنگداران دریایی را قادر می سازد تا پرسنل خود و سربازان زخمی را با به شکل محفاظت شده از میدان نبرد دور کنند. جورج منسفیلد معاون رئیس جمهور و مدیر کل، برنامه های مشترک گفت: آمبولانس های L-ATV نسل بعدی خودروهای آمبولانس ارتش هستند که به طور خاص برای محافظت از سربازان زخمی بدون قربانی کردن سرعت و تحرک مورد نیاز برای نگه داشتن خودروهای سبک وزن مشترک در میدان نبرد طراحی شده اند.علاوه بر توانایی حفاظت و مانور خودروهای سبک وزن مشترک در عملیات رزمی، آمبولانس L-ATV دارای انعطاف پذیری و ظرفیت پزشکی مورد نیاز برای حمل تجهیزات نجات هستند که اجازه میدهد آنها عملیات خود را ایمن و کارآمد در حال حرکت انجام دهد. آمبولانس های L-ATV با سیستم تعلیق هوشمند TAK-4 می تواند در سرعت های بالای خارج از جاده پزشکان و زخمی را بدون کاهش کیفیت سواری جابه جا کند در حالی که می توان خدمات پزشکی را در حین انتقال زخمی ها به بیمارستان های پشتیبانی انجام داد. کابین عقب آمبولانس L-ATV می تواند 4 برانکارد یا 8 بیماری سرپایی و با ترکیبی از دوحالت را در داخل خود جادهد.همچنین برای ذخیره سازی تجهیزات پزشکی نیز ظرفیت بالایی دارد.

https://www.instagram.com/donyaye_jangafzar/p/BVUZx0NntiP/ این هم پستش .

با سلام ، از اونجایی که آسمان ایران روزانه توسط ماهواره های شناسایی عکس برداری و پیش اخطار با قابلیت ارسال و دریافت امواج اکترومعناطیسی و مجهز به رادار SAR و پیشرفته ترین حسگر های (حرارتی ، نوری ، و همچنین حسگر های CCD برای ارسال آنی تصاویر به مرکز کنترل) به صورت Irregular رصد میشه و یه ترافیک روزانه در این مورد وجود داره کار را برای انجام آزمایش های حساس به صورت روزانه برا ما سخت کرده ، با این حال به محض به ورود آنها به آسمان ایران از طریق ایستگاه های زمینی رصد خواهند شد تا همه جوانب قبل از شروع انجام آزمایش ها در زمان مقرر در نظر گرفته شود.

سربازان ارتش آمریکا مهارت های لازم برای کار با JLTV را یادمی گیرند . سربازان تیپ یکم زرهی از لشکر سوم پیاده نظام ارتش ایالات متحده آموزش ها و تکنیک های لازم برای کار با خودروهای سبک وزن مشترک(JLTV) در مرکز فورت استوارت را یادمی گیرند. در آینده قرار است 49000دستگاه JLTV برای ارتش امریکا و حدود 9000دستگاه برای سپاه تفنگداران دریایی ارتش امریکا تا اواسط سال های 2030 تهیه شود. JLTV مجهز به یک نمایشگر هوشمند بر روی کنسول مرکزی هستند که مانند یک کامپیوتر صفحه لمسی عمل می کند که خدمه می تواند اطلاعاتی همچون مایعات داخل خودرو، فیلترها، فشار هوا تایرها و حتی دوربین دید عقب را کنترل کنند. یکی دیگر از ویژگی های منحصر به فرد JLTV سیستم تعلیق هوشمند TAK-4 با قابلیت تنطیم ارتفاع است. سربازان در حال آموزش و آشنایی با بخش های مختلف از جمله JLTV سیستم تعلیق سربازان در حال یادگیری عملکرد کامپیوتر صفحه لمسی - این صفحه نمایش به سربازان کمک می کند عملکرد خودرو را به راحتی بازرسی نمایند

درود بر استاد گرامی جناب MR9. این عکس بسیار زیبایی که شما گذاشتید بسیار گفته ها دارد. نویسنگان خارجی احتمالا با منطق خودشان فکر کرده اند که چون تامکت با چند دقیقه پرواز به محدوده 200 کیلومتری ریاض می رسد پس می تواند ترافیک هوایی آنجا را تعطیل کند. درحالیکه اصولا سیاست ما حفظ برتری هوایی برون مرزی نیست با این تعداد هواپیما. همانطوری که در متنهای خودشان هم آمده کاسبی هر چه بیشتر هم همیشه از اهداف غربی ها است. درود بر جناب skyhawk فقط در تهران ده ها پروژه ساخت سیکر در حال اجرا و خاتمه یافته وجود دارد و سیکرهای موجود هم با تغییرات در تراشه های FPGA و نرم افزارهای Embedded آنها مرتب در حال بروز رسانی و تغییر هستند. واضح است که نویسندگان مقاله اهداف fund rising هم داشته اند. خوبی ترجمه مقالات اینها آن است که به ذهنیت اینها پی می بریم. برای مثال بیش از 6 ماه است که در خلیج فارس ناو هواپیمابری دیده نشده است و میلیتاری واچ هم یک مقاله زده بود در مدح ناو هواپیما بر با این تیتر : کوسه سفید در استخر پیراناها (پیرانا ماهی گوشت خوار و کوچکی است که در دسته های بزرگ تهاجم می کنند و قادرند یک فیل را در مدت کوتاهی به استخوان سفید براق تبدیل بکنند) اگر ابراز نظر های زیر مقالات آنها را هم بخوانید می بینید که چقدر آدمها شبیه به هم هستند!!! و این ابراز نظرها چقدر آشنا است. نه نشنال اینترست و نه میلیتاری واچ هیچ کدام به برد 300 کیلومتری اشاره نکرده اند و برد 300 را برای R-33 روسی بیان کرده اند و برد فکور را 220 کیلومتر در نظر گرفته اند اما گفته اند که منابع ایرانی آنها برد فکور را 300 کیلومتر می دانند و احتمال داده اند که با کمک روسها در تغییر فرمول سوخت برد این موشک بیشتر هم می شود که در راستای اهداف بزرگنمایی و fund-rising اینها است. در مورد برد بلند هم با ظهور متئور و PL-15 استاندارد برد بلند به بالای 400 کیلومتر ارتقاء یافته که فقط با موشک های رمجت و یا موشکهای hit-to-kill و یا ترکیب اینها قابل دستیابی است. پس با توجه به اظهارات وزرای دفاع سابق مبنی بر تلاش برای دستیابی به موشکهای ضد ناو فراصوت، و تجربه چینی ها در این زمینه هیچ بعید نیست که در آینده نه چندان نزدیک ما شاهد نسخه ای رمجت از موشک استاندارد هم باشیم که ابتدا به عنوان ضد ناو هوا به سطح و سطح به سطح و در نهایت به صورت هوا به هوا مشابه PL-15 ساخته بشود.

تا جایی که بنده دیدم تنها یک رادار کوچک در رسانه های داخلی نمایش داده شده که احتمالا جهت استفاده در کرار رهگیر(از سیکر های فعال)توسعه پیدا کرده. مورد دیگر اینکه مبنای برد ۳۰۰ کیلومتری فکور چیه؟ درسته که صنایع دفاعی ایران به سوخت پرتوان تری دست پیدا کردند و نمودش رو در ارتقای برد صیاد۳(بدون تفاوت ابعاد نسبت به صیاد۲) و موشک فاتح ۳۱۳ و ذوالفقار میشه دید اما هیچ نشونه ای برای استفاده از این سوخت در فکور وجود نداره. چیزی که از شواهد میشه برداشت کرد اینه‌ که موتور هاوک رو از لحاظ طولی حدودا یک متر کوتاه کردند تا امکان بکار گیریش در فکور میسر بشه، مشخص نیست که سوخت مورد استفاده رو هم تغییر داده باشند. این تغییر منجر به کاهش زمان سوزش و فعالیت موتور میشه که برد رو کاهش میده اما وزن پائین موشک فکور نسبت به هاوک میتونه این مشکل رو جبران کنه و بنابراین بهتره موشک فکور رو یک موشک AIM-54 A با برد حدود ۱۳۰ کیلومتر و سرعت حدودا ۳ الی ۴ ماخ محسوب کنیم که به سیکر فعال و بردهای الکترونیکی بروزتر مجهز شده. و الا با وجود داشتن فکور با برد ۳۰۰ میلومتر و سرعت ۵ ماخ ساخت موشک مقصود برد بلند توجیهی نداشت! مگر اینکه پروژه مقصود یک موشک برد بلند با جثه ای مشابه اسپارو و آلامو باشه که هیچ شواهدی بر وجود این فناوری در ایران دیده نشده.

سلام براستاد عزیز ضمن تشکر از زحمات و توجه مستمر به میلیتاری

اگر میتونستیم! توانش رو داشتیم و میخواستیم!، که بریم سراغ چیزی به اسم drfm هیچ کدوم از دلایلا ها و اسپایک های اسراییل اهداف فوق حساس ایران و سوریه رو بسادگی بدون هیچ گونه مزاحمت الکترونیکی منهدم نمیکرد. سادگیش در همین حده... https://www.youtube.com/watch?v=SVrdgdN1HF0

با حضور وزیر دفاع رژیم صهیونیستی آویگدور لیبرمن در مرز اسرائیل با سوریه، وی از تجهیزات که ارتش اسرائیل در این منطقه مرزی مستقر کرده بود بازدید کرد. یکی از این تجهیزات خودرو رزمی پیاده نظام نامر بود. با توجه به حضور این خودرو زرهی در یک منطقه مرزی می توان حدس زد تست های انجام شده بر روی آن رضایت بخش بوده است. و احتمال عملیاتی شدن این خودرو زرهی بسیار بالا خواهد بود.

من بالاخره کامل متوجه نشدم چی تحویل گرفتیم ؟ ( یعنی پی ام یو 1 تحویل گرفتیم با سیستمهای کمکی پی ام یو 2 و اس 400 ) - دوستان در تاپیک تحولات سوریه میگفتن شکار اف 16 اسرائیل با اس200 تی که با اس300 لینک بوده صورت گرفته حالا سوالم اینجاست آیا ما هم این کار رو با سیستمهای متفاوت از هم انجام دادیم ؟.(مرصاد با مرصاد رو انجام دادیم طبق شنیده ها ) حالا درست هست که ادعای شبکه آنلاین راداری داریم ولی خیلی زیرساخت میخواد و حجم اطلاعات گسترده ای باید شیر بشه !!!

باسلام نمایش سامانه s-300 (صرفا پرتابگر) در نمایشگاهی ک در هفته دفاع مقدس امسال(96) در بهارستان تهران برپا بود

سلام علیکم    کاربران محترم  ، در زمان پاسخ به یک پست ، نیازی نیست همه آن پست را مجدداً مخاطب قرار دهید ، از این پس ، در صورت مشاهده این مساله ، پست مورد نظر بلافاصله مخفی و در صورت تکرار ، کاربر از تاپیک محروم می شود

  ما ورود دیگر سیستم ها را داشته ایم که کاملا پنهان صورت گرفته و وقتی رونمایی صورت گرفته همه جا خورده اند ولی این ورود اس 300 کاملا از سر عمد است برای نمایش  احتمالا هدف از این کار  - احتمال خیلی بالا اسرائیل سیستم های این سامانه را شناسایی کرده است و عملا تهدیدی برای او محسوب نمی شود و ایران از حداقل تاثیر این موشک می خواهد استفاده کند - نشان دادن به کشورهای عربی که ایران در مقابل نیروی هوایی آنها مجهز است  - شکستن انزوای تسلیحاتی ایران از طرف شرق  - پنهان کردن یک موضوع و جلب توجه به این موشک ها

سلام علیکم و رحمت ا...   ضمن عرض خسته نباشید   چند پیشنهاد و یک نکته :   برای اینکه ترجمه شما حرفه ای تر به نظر آید ، بیشتر روی این مساله تمرکز بفرمایید که در مقالات ترجمه شده ، رعایت مندرجات نویسنده اصلی ( البته به غیر یکسری استثناها ) به اخلاق حرفه ای نزدیک تر خواهد بود . بدین معنی که جنابعالی نخست متن را ترجمه بفرمایید ، سپس در انتهای مقاله ،  نظرات اصلاحی و ارزشمند شخصی  را با استفاده از واژه های مناسب ارسال کنید . این شکلی، هم اصل بی طرفی رعایت می شود ، هم اصل امانتداری در ترجمه ( حالا نویسنده هرشخصی که می خواهدباشد و اینکه ما نظرات نویسنده را قبول داشته باشیم و یا نداشته باشیم ) وجود خواهد داشت و هم مخاطب با نظرات نویسنده و هم با نظرات و تحلیل های ارزشمند شما آشنا می شوند و با مقایسه آنها ، به یک نتیجه کلی خواهد رسید .    بعنوان مثال : در این تاپیک f-16i-sufa ، مترجم محترم ، بطور کامل شرایط را رعایت کردند و با وجود اینکه تحلیل شخصی ارائه نشد  ، با این حال ، بسیار خوب متن اصلی را به پارسی برگردان نمودند .   البته این صرفاً یک پیشنهاد برای بهتر شدن کیفیت تاپیکهای بسیار خوب شما بشمار می رود .           در خصوص این مساله هم صرفاً یک نکته کوچک : سالها پیش ( در اواخر دهه 70 شمسی ) این خبر توسط بولتن رسمی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروی های مسلح تایید گردید .

نسل بعدی کلاه پروازی جنگنده های سرنشین دار    400 هزار دلار برای تکمیل برتری هوایی         

  دوست عزیز لایتنینگ که اصلا سامانه تغییر بُردار رانش موتور نداره !!!! تازه اونم 3 بُعدی .   علت این که در حال حاضر خلبان ها نمیتونند با لایتنینگ مانورهای سنگین انجام بدن عدم آشنایی با رفتار دینامیک پرواز این پرنده هست که با گذشت زمان و خو گرفتن و عادت کردن خلبان ها با ویژگی ها و اصطلاحاً شخصیت و ماهیت پروازی این پرنده ، این حسّ عدم ارتباط و کم توانی در مانور از بین میره.   اتفاقا هفته گذشته یکی از خلبانان نروژی که در آمریکا مشغول گذراندن دوره آموزشی و پرواز با این هواپیماست در یک گزارش کامل و مبسوط ، تمامی نظرات مطرح شده پیرامون عدم مانورپذیری و شکست قطعی این پرنده در نبردهای نزدیک هوایی را مردود اعلام کرده و توانایی های چشمگیرِ لایتنینگ در انجام حرکات پر شتاب و با نیروی بالا تمجید و ستایش کرده.   http://nettsteder.regjeringen.no/kampfly/2016/03/01/f-35-i-naerkamp-hva-har-jeg-laert-sa-langt-the-f-35-in-a-dogfight-what-have-i-learned-so-far/   خواندن این گزارشِ بسیار پرمحتوا و فنی رو به همه علاقه مندان توصیه میکنم.

دوستان به عكس آخر دقت كنيد اين سامانه دفاع موشكى كه ساخت فرانسه است رو از كجا آورده أندورا كسى از توانايى هاى اين سيستم خبرى دارد ؟

این یک رزمایش در حد یک پادگان بوده . فکر نکنم انچنان مهم بوده باشه . از این رزمایشا تو اکثر کشورها تو حد پادگان اجرا میشه . سالی چند بار