لیدل هارت در استراتژی طولانی ترین مسیر ، کوتاه ترین راه برای رسیدن به خانه است بیش از پیش آشکار شده که یک رویکرد مستقیم و در امتداد انتظارات طبیعی دشمن ، بیشترین گرایش را به خود جلب کرده اما این راه نتایج منفی به بار می آورد به هم ریختن توازن فیزیکی و روانی دشمن مقدمه ای حیاتی برای تلاش موفقیت آمیز در سرنگونی او است

یک مساله جالب تر در گزارشی که برای کنگره تدوین شده بود ( مه 2005) ، بیلان سرکوب دفاع هوایی در 3 جنگ آخری تبیین شده ، اگر مبنا طوفان صحرا باشد ، نگاه کنید به تعداد سایتهای سام-2 موجود و تعداد تخریب شده ( حالا یک سیستم دفاع هوایی ثابت هست ) ، بعد ان را با جنگ کوزوو ( تلفات سامانه سام-6 متحرک ) مقایسه بفرمایید . پی نوشت : حالا این دیتاهای منتشر شده است که در دسترس قرار دارد ، هر قدر تخصصی تر به مساله نگاه کنیم ، شرایط سنگین و جو رسانه ای که یک عده ای در فضای مجازی درست کردند ، بیشتر قابل تحلیل هست که چقدر روی اعداد و ارقام و تحلیل علمی منطبق هست

با سلام     خوب ، هفته دفاع مقدس1394 هجری شمسی  است و کاملاً بجاست که یادی از این هفته فراموش ناشدنی در تاریخ  ایران در این تاپیک ثبت شود :     تصویر تامل برانگیزی است و بخوبی نشاندهنده آن است که جواب مُشت گِره کرده دشمن ، چیزی جز پُتک گران ، نخواهد بود .     حقیقتاً ، دفاع مظلومانه ای را در 2920 روز مقاومت در برابر ارتش تا دندان مسلح عراق تجربه کردیم .   باشد که از این تجربه ارزشمند ، بخوبی استفاده گردد .     به راستی کلمات قاصرند برای تشریح  اشکهای این مادر و همسر      امام زین العابدین علیه السلام پیوسته از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمود:  هیچ قطره ای در نزد خداوند دوست داشتنی تر از قطره خونی كه در راه خدا ریخته می شود نیست.     پی نوشت :   باشد که این برش های کوتاه از پرافتخار ترین  لحظاتی که بر این سرزمین کهن گذشت ، درسی باشد برای ما و آیندگان در همه  زمینه ها 

فرض را براین بگذارید که قرار نیست تامکتهای ما از فضای هوایی ایران خارج بشوند ( عاقلانه هم همین هست ) کاری که درزمان جنگ هم رعایت میشد

بطور مشخص نیروی دریایی ایالات متحده برای درگیری های هوایی خودش به ترکیب هورنت / E-2و طبیعتا" نیروی هوایی هم درصورتی که قصد استفاده از ایگل های خودش را داشته باشد ، به ترکیب ایگل /E-3 خودش متکی هست . هاوک آی که به رادار هوابرد AN/APS-145 مجهز هست که در یک فاصله 550 کیلومتری ، 2000 هدف را رهگیری و شناسایی می کند . دومی (E-3) هم که وضعیتش مشخص هست . برد رادار AN/APY-1 برای اهداف با ارتفاع پروازی پایین چیزی در حدود 400 کیلومتر ، برای اهداف پروازی متوسط 650 کیلومتر . ولی نکته ابهام اینجاست که ایگلها مجبورند وارد فضای دفاع هوایی ما بشوند ( ترکیب عناصر دفاع هوایی زمین پایه و هواپایه ) در بردهای متنوع ، اگر این سناریو را مد نظر قرار داشته باشیم و این احتمال را قرار بدیم که شبکه دفاع هوایی ما یکپارچه باشد و تدابیر لازم برای مقابله با SEAD دشمن هم انجام شده باشد ، آن وقت از لحظه ورود ایگل ها به این محدوده ، دوران سختی را باید تجربه کنند .

احتمالا کل این اقدامات عملیات شناسایی برای آغاز یک تهاجم اساسی بعدی باشد،...

کاربر محترم ، قبل از ارسال پست در انجمن ، تاپیک مرتبط را جستجو سپس مطالب را ارسال کنید ، درصورت تکرار این وضعیت ، پستهای غیر مرتبط بلافاصله از دسترس خارج خواهند شد

بروزرسانی ، تجمیع و اصلاح تاپیک استراتژی دفاع مسطح ( موزائیکی ) / ضربه دوم ،ساختار و سطح پاسخ نامحدود به تهدیدات نظامی ( شامل تمامی تاپیک ها ، اخبار ، تحلیل ها ، پستهای بایگانی و قفل شده و .... )    بیست ونهم اردیبهشت سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی جنگهای آینده و مشخصات آن با تکیه بر دیدگاه صاحبنظران غربی

سامانه صیاد که از رادارنجم 802بی وموشک صیاد تشکیل شده

تجربه ویتنام / عراق نشان داده پدافند به شکل کامل قابل سرکوب نیست ، کما اینکه اشاره شد به وسعت منطقه ای که باید سرکوب پدافند در ان صورت بگیرد البته در اینجا کامل تر عرض میشود در جنگ سال 91 ، نیروی هوایی ائتلاف برای جلوگیری از کاربرد واحدهایی هوایی ارتش بعث ، دو تا منطقه پرواز ممنوع ایجاد کرد ( no fly zone) یکی منطقه شمالی با وسعت 133 هزار کیلومتر مربع و دومی در جنوب ، با وسعتی بیشتر نزدیک به 203000 کیلومتر مربع ، در حالی که عناصر پدافند ارتش عراق گرچه در ابتدای امر مجبور شدند تا ساکت بمونند ( البته با توجه به ساختار پدافندی ارتش بعث که علیرغم هشدار مستشار روسی حاضر در این کشور مبنی بر خودکشی بودن اتکاء بر سیستم دفاع هوایی سام-2 و در مجموع سامانه های ایستا ) ولی بعد از بازسازی مجدد ، براساس گزارشهایی که بعدا" از خدمه هواگردهایی نظیر ایگل دریافت شده بود ، عملا تبدیل به یک خطر جدی شدند ، هر چند تا جایی که حضور ذهن دارم ، تلفاتی وارد نشد ولی عناصر هوایی مهاجم را وادار می کردند تا با احتیاط بیشتری وارد عمل شوند . حالا در نظر بگیرید ، مجموع دو منطقه پرواز ممنوع شمالی و جنوبی در کنار هم ، حتی به 50 درصد مساحت زون A هم نمی رسد ، ضمن اینکه بر خلاف ارتش عراق ، خوشبختانه برنامه ریز های نظامی ما متوجه آسیب پذیری شدید سامانه های دفاع هوایی ثابت شدند و طیف متنوعی از سیستم های دفاع هوایی متحرک را طراحی و تولید کردند . با توجه به مواردی که عرض شد ، این را تصور کنید که نیروی هوایی مهاجم برای ایجاد کریدور پرواز امن از خارج از مرزهای ما تا نقطه هدف ( نزدیک به 1000 کیلومتر ) باید پوشش هوایی 24 ساعته را ایجاد کنند ( سرنشین دار و بی سرنشین ) ، اگر توانمندی های خودی را دست کم نگیریم ، قطعا" عناصر هوایی متخاصم ، برای نیل به این هدف ، مشکلات زیادی را باید حل کنند واین با اصل هشتم عملیات هوابرد ( در طرح ریزی عملیات هوابرد ، حاشیه امنیت ( سخت افزاری و نیروی انسانی ) باید رعایت گردد . ) در یک بازه زمانی 72 ساعته ( اصل یکم ) مغایرت دارد

برخورد نزدیک از نوع سوم تامکت های پارسی در برابر ایگلهای آمریکایی برفراز خلیج پارس وینگ چهل و هشتم نیروی هوایی آسیای جنوب غربی ، مه 2019 : با اعزام حداقل یک اسکادران از جنگنده/بمب افکن های اف-15 سی وینگ چهل و هشتم نیروی هوایی به خلیج پارس که بدلیل تشدید تنش ها میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده صورت پذیرفت ، حدس و گمان های بسیاری در خصوص شکل و ماهیت رزم هوایی این یگان با اسکادران های نخبه نیروی هوایی ایران ، بویژه ابر رهگیرهای اف-14 تامکت که هم اینک چهارمین دهه عمر رزمی خود را در این نیرو پشت سرمی گذارند ، پدید آمده است . بدین سان ، در حالی که جتهای اف-15 سی مدتهای طولانی است که دیگر بعنوان یک پیکربندی برتری هوایی در سازمان رزم نیروی هوایی آمریکا تعریف نمیشوند و به جای آنها ، جتهای پیشرفته تر اف-22 که از دسامبر 2005 این ماموریت را بر عهده دارند ،این وظیفه را بر عهده گرفته اند ، با این حال ، مسائل مربوط به هزینه های پایین تعمیر و نگهداری و همچنین آمادگی به نسبت محدود ناوگان کوچک رپتورهای نیروی هوایی باعث شده تا فرماندهی این نیرو با عقب کشیدن اف-22 های اعزامی به خاورمیانه ، حداقل یک اسکادران از ایگلهای در حال خدمت را در فوریه 2019 به امارات متحده عربی اعزام نماید . مضاف براین ، در حالی که اف-22 هنوز در لیست سیاه فروش های خارجی ایالات متحده قرار دارد ، گونه سی از جت اف-15 بدلیل ماهیت انعطاف پذیر پیکربندی طراحی شده آن ، از بیشترین توانایی همزمان رزم هوایی و قابلیتهای هوا به زمین برخوردار بوده ، چنانکه دو نیروی هوایی پیشتاز منطقه ( نیروی هوایی اسراییل و عربستان سعودی ) از این هواگردهای رزمی بعنوان استخوان بندی و ستون فقرات خود بهره می برند که بطور خاص برای مقابله با تامکتهای ایرانی ، در صورت بروز هرگونه بحران ناخواسته مسلح و آماده شده اند . طبیعتا" با توجه به افزایش تنش ها در منطقه خلیج پارس ، مقایسه ای مختصر در حوزه قابلیتهای موجود رزم هوایی میان تامکتهای نیروی هوایی ایران و ایگلهای سه نیروی هوایی ( ایالات متحده ، عربستان سعودی و اسراییل ) صورت پذیرفته است . پیشرانه اف-100 از یک نظر ، دو جت رقیب اف-14 و اف-15 در دهه شصت میلادی برای پاسخ به نیازهای مشترک و ایفای نقش های مشابه ، توسعه پیدا نموده بودند ، چنانکه هردو به پیشرانه هایی دو تایی و گرانقیمت که برای اجرای مانورهای رزم هوایی ضروری به نظر می رسید ، مجهز شدند ، در حالی که این دو پیکربندی به ترتیب برای جایگزینی فانتوم های نیروی دریایی و هوایی بصورت جداگانه به مناقصه گذاشته و تولید شدند . به این ترتیب ، پس از ورود بخدمت این دو جنگنده به سالهای 1974 و 1976 ، تامکت و ایگل ، تنها جتهای نسل چهارمی محسوب میشوند که هنوز در کشورهای بکارگیرنده ، مشغول خدمت رزمی هستند و به شکل خاص ، مزیتهای قابل توجهی را در مقایسه با همتایان روس خود ( شامل میگ-31 ، سوخو-27 ) که در سال های ابتدایی دهه هشتاد میلادی ( 1981 و 1985) وارد خدمت شده اند را ارائه مینمایند . پیشرانه اف-110 اما نکته توجه برانگیز ماجرا دراین است که پیکربندی تامکت ، سنگین تر و پرهزینه تر محسوب میشد ( بدلیل نیازمندی های خاص نیروی دریایی برای عملیات ازفراز حامل های هواپیمابر . م ) ، چنانکه در مقایسه با جتهای هم نسلش ، به استثنای فاکس هاوند ، نزدیک به 55 درصد سنگین تر از ایگل محسوب میشد . این مساله ، در کنار استفاده از پیشرانه های F-110 که در مقایسه ، ضعیف تر از نمونه های F-100 نصب شده روی اف-15 بحساب می آمدند ، باعث گردید تا قابلیت مانور پذیری تامکت بشدت محدود گردد ، اما همین شرایط باعث گردید تا امکان حمل موشکهای سنگین تر و رادار قدرتمندتر فراهم آید . در همین راستا ، ترکیب موشکهای مرگبار AIM-54 Phoenix و رادار تامکت که در آن زمان برد کشفی برابر با 190 کیلومتر را در اختیار داشت ، در برابر رادار قدرتمند AN/APG-71 ایگل قرار بگیرد که قابلیت فامد قابل توجهی را در اختیارآن قرار می داد . به همین ترتیب ، پتانسیل سامانه راداری تامکت که در ابتدا برد کشفی در حدود 190-200 کیلومتر را در اختیار کاربرانش قرار میداد ، درجریان بروزرسانی های بعدی صورت گرفته بر روی آن که بصورت جداگانه توسط ایالات متحده و ایران صورت پذیرفت ، افزایش پیدا نمود . این ترکیب در زمان خود بسیار پیشرفته ، کلید ثبت رکورد جاوادنه نسبت شکار 160:3 در نبردهای هوایی میان ایران و عراق محسوب میشد ، ضمن اینکه بنا بر برخی اطلاعات منتشرشده ، حداقل 61 فقره از شکارهای انجام شده ، توسط موشکهای فینیکس صورت گرفته بود . ایگل/ اسپارو از سویی دیگر ، با توجه به پیکربندی خاص تامکت برای حمل فینیکس ( 6 تیر موشک شامل 4 تیر زیر بدنه و دو تیر زیر دستک بال . م ) طراحان رزم هوایی در نیروی دریایی ایالات متحده روی استراتژی درگیری جاه طلبانه ای فراتر از محدوده بصری خدمه در مقایسه با آنچه در نیروی هوایی با بخدمت گرفتن جتهای سبک تر ، بدنبال آن بود ، تاکید مینمودند . در این خصوص ، رادار ایگل ، نه تنها آگاهی موقعیتی محدودتری را فراهم می آورد ، بلکه موشکهای سبکتری نیز برای اجرای ماموریتهای هوا به هوا ( موشکهای میانبرد اسپارو ) را بکارمی گرفت . با توجه به فرآیند طراحی و نیازمندی های متفاوت دو نیرو ، حسگرهای استاندارد گونه سی اف-15 و همچنین قابلیت درگیری فراتر از میدان دید این جنگنده پس از ورود بخدمت ، درست در پشت سر تامکت قرار داشت ، اما با فروپاشی اتحاد شوروی و لغو بهینه سازی های گسترده پیکربندی تامکت و پیگیری برنامه بازنشستگی زودهنگام اف-14 از خدمت بدلایل اقتصادی و سیاسی ، نور امیدی برای مدرنیزه سازی تمامی گونه های در حال خدمت اف-15 شروع به تابیدن گرفت . ایگل / آمرام در نتیجه ، تا ابتدای دهه 90 میلادی ، ایگل های موجود نیروی هوایی به موشکهای پیشرفته تر اسپارو با برد درگیری 70 کیلومتر ( که همچنان چیزی در حدود 73 درصد کمتر از برد درگیری فینیکس محسوب میشد ) مسلح شدند . این روند ، با ورود بخدمت موشکهای جدیدتر AIM-120 آمرام دچار جهش افزون تری گردید و بدلیل نیاز نیروی هوایی ، اسکادران های ایگل ، نخستین واحدهایی بودند که به این مهمات مسلح شدند . با توجه به اهمیت موضوع ، ایگلهای نیروی هوایی پس از یک دوره به نسبت طولانی ، تدریجا به آخرین گونه آمرام (AIM-120C) مجهز شده که حداقل در حوزه مقاومت در برابر اقدامات جنگ الکترونیک ، پیشرفته از فینیکس بشمارمی آید ، در حالی که بردی برابر 105 کیلومتر را نیز به توانمندی های خود اضافه نموده بود ، اگرچه اخباری نیز وجود دارد که بر خلاف فینیکس ، مهمات جدید مورد استفاده در ایگلها ، در سرعتهای فراتر از 4 ماخ ، دچار ناپایداری های شدیدی می گردد . APG-63(V.3 ) در حوزه اویونیک و سامانه های راداری ، جنگنده های F-15C نیروی هوایی در مقایسه با قابلیتهای تامکت در حوزه استفاده از داده های محیطی با مشکل مواجه بودند ، به همین دلیل ، از اوایل سال 2010 میلادی ، رادارهای آرایه فازی محصول ریتئون APG-63(V.3 ) جایگزین رادارهای قدیمی ایگل شد ، هرچند روند این ارتقاء با سرعت بسیار آهسته ای درجریان است ، بطوریکه فقط 46 فروند از 123 فروند ایگل موجود به رادارهای جدید مجهز شده اند و انتظار می رود تا این برنامه تا سال 2021 تکمیل گردد . دراین میان ، آن چه که حائز اهمیت خواهد بود ، این است که تمامی ایگلهای بروزرسانی شده ، عمدتا به شرق آسیا و برای مقابله با قابلیتهای رو به گسترش نیروی هوایی چین اعزام شده اند و بسیار بعید خواهد بود که این هواگردهای رزمی برای مدت طولانی به خاورمیانه اختصاص داده شوند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ................ 2- وینگ چهل هشتم نیروی هوایی ارتش ممالک متحده ، نخستین اف-15 سی خود را در قالب اسکادران 493 به تاریخ 10 ژانویه 1994 دریافت نمود و تا ژوییه همین سال بادریافت هواگردهای سازمانی خود ( سری سی و دی ایگل ) ، سازمان رزم خود را کامل نمود . صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

سرقت از شربورگ یکی ازمهم ترین جنبه هایی که برای بررسی وتجزیه وتحلیل هر نیروی مسلحی می بایست بعنوان یک نکته برجسته مورد توجه قرار گیرد ، مفهوم ، میزان یا درصد "عکس العمل سریع سازمان رزم نیروی مورد بحث در مقابل حوادث و موارد غیر قابل پیش بینی " بشمار می آید . با این حال ، اسراییل ، از بدو پیدایش تا کنون بدلیل شرایطی که درآن بوجود آمد ، همواره می بایست با حوادث و اتفاقات غیر قابل پیش بینی شده ای روبرو می گردید ، بنابراین وجود سازمان ها یا یگانهایی که با این حوادث روبرو شوند ، برای ساختار این رژیم ، بسیار ضرورت داشت . یکی از این سازمان ها ، بخش امنیت خارجی این رژیم (MOSSAD ) بشمار می آمد . با این حال ، یکی از کشورهایی که از بدو تاسیس ، این رژیم را بشدت مورد حمایتهای همه جانبه تسلیحاتی ، فنی و اقتصادی قرار می داد ، دولت فرانسه بحساب می آمد . اما این مساله یک دوره زمانی استثنایی هم داشت . پس از جنگ 1967، که اسراییل ، صحرای سینا را اشغال نمود ، فرانسویها در یک چرخش 180 درجه ای ، و برای نزدیک شدن به اعراب ، ناگهان همه کمک های خود را بویژه در حوزه تسلیحاتی قطع نمودند . اما این کمکها بقدری برای ادامه بقاء این رژیم مهم بشمار می رفت که قطع آن ، ضربه بزرگی بر سازمان رزم ارتش رژیم صهیونیستی وارد می آورد . در پاسخ به این تصمیم ، در شب سال نو 1969 میلادی ، یک گروه از مامورین اطلاعاتی این سازمان ، در جریان یک عملیات محرمانه ، 5 فروند از شناورهای نظامی سریع السیر ساخته شده برای این رژیم را از بندر شربورگ به سرقت برده و به بندر حیفا انتقال دادند . البته لازم به ذکر است که این شناورها بدستور مستقیم ژنرال دوگل ، ساخته شده بود ، اما در فاصله ساخت این شناورها ، سازمان ملل ، تحریم صدورسلاح به این کشور را تصویب نمود (نکته جالب اینجاست که در آن زمان ، قطع نامه های سازمان ملل ، تاثیر بیشتری داشت ) و فرانسه نیز بسرعت این کشتی ها را مصادره نمود . صرفا" برای میلیتاری / MR9

بسم الله الرحمن الرحیم سخن مهم دیوید هکس ورت خبرنگار جنگی و سرهنگ بازنشسته ارتش آمریکا درباره جای نداشتن جنگ منصفانه در نبرد امروز : "اگر شما خود را در نبرد منصفانه ای یافتید . ماموریت { عملیات } خود را به درستی طراحی نکرده اید !!! " پ.ن : امیدوارم لذت برده باشید

اجازه بدید یه کوچولو به عقب برگردیم و آپدیت های سامانه هاگ رو در آمریکا مرور کنیم اولین ارتقا موشک هاک مدل I-Hawk ) دلیل ارتقا : (به دلیل مشکلات سیستم هاک در شناسایی اهداف در هنگام وجود اهداف زیاد و شناسایی اهداف در ارتفاع کم ) نوع ارتقا افزودن یک مرکز پردازشگر دیجیتال برای پردازش اطلاعات و سر جنگی بزرگتر و موتورهای کوچکتر و قدرتمند) ایران سالها قبل به این ارتقا دست یافت ارتقا 2 : (HAWK/PIP : Product Improvement Plan) نوع ارتقا : (استفاده از رادار پالس داپلرAN/MPQ-55 در سیستم CWAR و صفحه نمایشگر دیجیتال برای نشان دادن و ثبت کردن حرکت اهداف ) هم اکنون سیستمهای مرصاد ایران دارای رادار بهینه و صفحه نمایشگر دیجیتال هستند ارتقا 3 : (حذف لامپهای خلا در سیستمهای الکترونیکی و جایگزینی مدارات جامد مدرن به جای آن بود - اضافه کردن یک سیستم چشمی(اپتیکی)مدل OD-179/TVY ) بعد از جنگ به این ارتقا رسیدیم . میتوانید به خاطرات آقای هاشمی در مورد باز کردن لامپ از یک سیستم و بستن آن در سیستم دیگر مراجعه کنید (خوب یادم نمیاد ) ولی آقای روحانی هم تعریف کردن ارتقا 4 : ( تاکید بیشتر روی بهینه سازی سیستم های موجود با استفاده از سیستمهای سخت افزاری و نرم افزاری کامپیوتری - بهبود رادار برای ارتفاع پست ) از زبان مسئولان امر شنیدیم که هاگ بارها از لحاظ نرم افزادی ارتقا پیدا کرده است ارتقا 5 : طرح افزایش اطمینان از کارایی موشک ها Missile Restore Reliability دلیل ارتقا : (مقاوم سازی موشک هاک در برابر جنگ الکترونیک( HAWK ECCM) ارتقا 6 : این طرح در میانه های راه توسط ارتش آمریکا و تفگنداران نیروی دریایی آمریکا رها شد و هیچ وقت هم کامل نشد این فاز شامل این مراحل بودش : • ساخت رادار بسیار قدرتمند و دقیق برای سیستم CWAR برای شناسایی اهداف بسیار کوچک و هواپیماهای بدون سرنشین ( UAV) • سیستم ضد تششعات اتمی(Anti-radiation) • موتورهای پیشرفته تر برای موشک هاک • بهینه سازی سیستم ردگیری الکترواپتیکال (تلویزیونی) • بهینه سازی سیستم کنترل آتش و فرماندهی • بهینه سازی سیستم حمل و نقل موشک هاک که دلیلش به نتیجه رسیدن کامل پاتریوت بوده به نظرم و اگه دقت کنید ایران این استانداردها رو هم پاس کرده آخرین ارتقا : این مرحله از بهینه سازی موشک هاک بوسیله کشورهای هم پیمان آمریکا یا همان ناتو انجام گرفت نوع ارتقا : در سیستم هاک 21 سیستمهای راداری PAR و CWAR حذف و به جای اون از راداراهای مراقبت 3 بعدی MPQ-64 استفاده کردن این مدل موشک هاک امکان رهگیری و نابود کردن موشکهای بالستیک کوتاه برد رو هم داره نکنه جالب توجه این هست که شکل موشک عوض نشد ( حالا شاید نوع سوخت و موتور تعویض شده باشد ) و با مانور حداکثر 15 جی بالستیک تاکتیکال و کروز رو هم خیلی راحت منهدم کرده (البته سر جنگی قدرتمندش تو این زمینه واقعا کمک کننده هست ) سیستم هاگ در آخرین آپدیتهاش از رادار 3 بعدی استفاده میکنه تا به بهترین قابلیتهاش برسه .... ایران هم دقیقا همین راه رو طی کرده و با ترکیب رادار 3 بعدی و رادارهای ارتفاع پست سامانه رو آپگرید کرده . وقتی به خاطرات کسی که موشک بالستیک رو هدف قرار داد مراجعه کنی میبینی که همون هاگ با راداراش میتونستن گاهی اوقات موشک رو تشخیص بدن ولی پروفایل پروازیش خیلی با جنگنده تفاوت داشته و نمیتونستن روش قفل کنن ( از یکی از افسرهای پدافند پرسیدم گفتن مشکل نرم افزاری هست که رفع شده ) با تمام این حرفها قابل درک هست که عمر سیستمی مثل هاگ سر اومده ولی به دلیل اینکه ستون فقرات پدافند ایران بود این راه رفته شده و نتیجه بخش هم بوده حالا درست هست که موشکهایی مثل LRASM که کروز دریایی هست برای سیستمهای قدیمی واقعا مثل درد بی درمون میمونن ولی حتی موشک AGM-158B JASSM-ER هم اگه قبلش توسط سیستمهای اپتیکی و راداری کشف بشه میتونه توسط همین سامانه هدف قرار بگیره ( تاکید میکنم قبلش باید کشف شده باشه و سیستم هاگ از مختصاتش و زمان رسیدنش با خبر باشه ) میبخشید که طولانی شد ( به پدافند که میرسم یک مقدار هیجان زده میشم )شاید دارم در حالت خوش بینانه تحلیل میکنم ولی این جور سیستمها در مناطق مرکزی ایران بسیار مقرون به صرفه و کاربردی هستند اما بدون نیروی هوایی قطعا محکوم به شکست هستیم

بسم الله الرحمن الرحیم جنگنده قاهر نهایتا پس از گذشت چهار سال از رونمایی نمونه تک موتوره این هواپیما در بهار سال 1396 رونمایی شد و تست تاکسی با سرعت پائین را به انجام رساند و بر اساس گفته های وزیر دفاع سابق(دهقان)این جنگنده آزمایش فست تاکسی را نیز پشت سر گذاشته و در مرحله آماده سازی برای پرواز قرار دارد.با اینحال اما جای این سوال وجود دارد که چرا در ایران روند توسعه تسلیحات و سایر پروژه های ملی(خصوصا موشک های ماهواره بر)به صورت منظم رسانه ای نمیشود و زمانبندی مراحل پیشرفت و اتمام پروژه ها به صورت حرفه ای به اطلاع عموم نمیرسد؟ اولین سوال اساسی در خصوص قاهر این است که آیا قاهر313 یک جنگنده نسل پنجم محسوب میشود؟ نظریه و ایده جنگنده نسل پنجم بر اساس حداقل چهارفاکتور پنهانکاری(در بدنه,حرارت خروجی موتور و ارتباطات),مانورپذیری بالا,سوپر کروز با زمان بالا و بهره مندی از هوش مصنوعی در سطح بالا جهت ترکیب اطلاعات دریافتی از سنسورهای مختلف طرح ریزی شده است. هرچند که جنگنده اف 35 آمریکایی که در حقیقت مدل ساده و ارزان شده(حداقل بر اساس برنامه اولیه)اف 22 رپتور می باشد, تقریبا از قابلیت سوپر کروز محروم شده است و توانایی پرواز با سرعت مافوق صوت با زمان طولانی را ندارد و حداکثر سرعت آن نیز در حدود 1.6 ماخ می باشد و در زمینه مانورپذیری هم از اف22 ضعیفتر محسوب میشود که خود رپتور نیز از نظر مانورپذیری نسبت به جنگنده های نسل چهار و نیم تا حدودی در سطح پائین تر قرار میگیرد. بنابراین آنطور که تصور میشود با این چهار فاکتور به صورت غیر منطقی برخورد نشده است و در جای لازم بر اساس نیازمندی ها و محدودیت ها انعطاف لازم به خرج داده شده است! اما در خصوص جنگنده قاهر باید گفت با توجه به فرم طراحی بدنه و محفظه حمل سلاح و فرم دندانه ای دریچه های بدنه که دقیقا بر اساس اصول پنهانکاری طراحی شده است و همچنین قرارگیری پوشاندن قسمت نازل هواپیما از نمای جانبی, جنگنده قاهر یک جنگنده پنهانکار محسوب میشود و با قاطعیت میتوان ادعا نمود که صرفا از این فاکتور نسل پنجم جنگنده ها برخوردار میباشد و با توجه به آزمایشی بودن نمونه رونمایی شده, عدم بهره گیری از آنتن های مخفی در بدنه و پوشش کانوپی با مواد جاذب امواج راداری و حرارتی نیز قابل توجیه میباشد و به نظر نمیرسد که مخفی نمودن آنتن ها کار ناممکنی باشد.همچنین . در زمینه پوشش دهی سطوح اپتیکی و لنزها ظاهرا تجاربی در خصوص پوشش دهی سطوح جهت فیلتر سازی نورها وجود دارد و نمونه هایی از کارهای انجام شده را میتوان در سکوهای نظارتی و هدفیابی پهپادها مشاهده نمود. بر اساس امکانات موجود تصور میشود قاهر از دو دستگاه موتور جی 85 فاقد پس سوز بهره میبرد که در آینده احتمالا با موتور جی 90 جایگزین خواهند شد و با توجه به توان موتورهای در نظر گرفته شده, این جنگنده از قابلیت سوپر کروز بدون استفاده از پس سوز نیز برخوردار نیست اما در آینده این قابلیت میتواند به جنگنده افزوده شود!هرچند که رسیدن به این هدف نیازمند داشتن موتوری با کیفیت و نسبت رانش به وزن بالاست! قابلیت بهره مندی از هوش مصنوعی نیز فاکتوری نیست که بتوان از روی ظاهر(آنهم ظاهر نمونه های اولیه آزمایشی)آن را ارزیابی نمود!هرچند میتوان گفت که ضعف اصلی قاهر در زمینه قرارگیری در نسل پنجم به این فاکتور خلاصه میشود! بهره مندی از هوش مصنوعی برپایه داشتن کامپیوترهای با توان پردازشی بالا جهت ترکیب اطلاعات سنسورها(رادار,مادون قرمز,فرابنفش,آنتن های شنود امواج و...)و نمایش نتیجه آن به صورت واضح و خلاصه جهت کم کردن بار کاری و افزایش توان عملکردی خلبان بنا شده و مشکل اصلی در زمینه فراهم سازی چنین توانمندی(حتی قابلیت پرواز با سیم), مسئله نرم افزار و کد نویسی چنین سیستمی می باشد که نیازمند صدها هزار و بلکه میلیون ها خط کد بدون اشکال است که فراهم سازی آن زمانبر بوده و هزینه بالایی می طلبد!همانطور که بعد از گذشت چندین سال از پرواز اف 35, نرم افزار آن هنوز هم تحت توسعه قرار دارد. هرچند وجود این قابلیت حتی در نمونه نهایی جنگنده قاهر بعید به نظر میرسد, اما در صورت لزوم در آینده امکان فراهم سازی آن میسر میباشد. فاکتور مانور پذیری یک جنگنده نیز بر اساس کاربرد و ماموریت های محوله آن در زمان طراحی هواپیما اعمال میشود و با توجه به ماموریت جنگنده قاهر و پرواز در ارتفاع پست و نداشتن سیستم کامپیوتری پرواز با سیم, میتوان گفت که جنگنده قاهر جهت پرواز در ارتفاع پست, از لحاظ طراحی ایرودینامیکی به صورت پایدار طراحی شده که این مسئله مانور پذیری بالای جنگنده را تحت تاثیر قرار داده و از شدت مانورپذیری هواپیما می کاهد! اما همچنان مسئله مانورپذیری تابع کاربرد یک جنگنده است و با توجه به ماموریت قاهر که میتوان گفت جهت حملات هوا به سطح طراحی شده است, مانورپذیری آن در حد انتظار ارزیابی میشود. بنابراین جنگنده قاهر در نمونه کنونی یک جنگنده نسل چهار به شدت پنهانکار(فراتر از نسل چهار و نیم)محسوب میشود که بر اساس نیازهای موجود طراحی شده است, همانگونه که شرکت های هواپیماسازی در جهان بر اساس نیازمندی های نیروی های مسلح کشور متبوع خود پروژه جدیدی را تعریف کرده و هواگرد جدیدی را ارائه میدهند و نه بر اساس معیار های دیگران!ارزیابی نهایی در خصوص رده بندی قاهر نیازمند اطلاع از امکانات در نظر گرفته شده برای این جنگنده است که در حال حاضر و در نمونه آزمایشی چنین شرایطی وجود ندارد. باید توجه داشت که فناوری قاهر حتی در نمونه آزمایشی نیز آنچنان در سطح بالایی قرار دارد که اکثر کشورهای جهان از ساخت آن عاجزند و برخی نیز با کمک کشورهای پیشرفته و صنعتی چنین پروژه هایی را اخیرا استارت زده اند! اما در واقع اهمیت جنگنده قاهر 313 به اثباتگر بودن آن است, به این معنی که نشان دهنده وجود دانش و ظرفیت ساخت یک جنگنده نسل پنجم میباشد و در صورت سرمایه گذاری مناسب میتوان در فاصله زمانی چند ساله به چنین جنگ افزاری دسترسی داشت. در زمان رونمایی این جنگنده ماموریت این هواپیما "پشتیبانی نزدیک هوایی"عنوان شده است و اخیرا ماموریت"آموزشی"به لیست ماموریت ها و کاربرد این هواپیما افزوده شده است در حالی که این هواپیما یک جنگنده تک سرنشین است و از این منظر نمیتواند چنین قابلیتی را ارائه نماید. در خصوص ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی هم باید گفت که هواپیمای پشتیبانی نزدیک هوایی اصولا به پنهانکاری احتیاجی ندارند! هرچند داشتن این قابلیت فاکتور مثبتی به شمار می آید اما باید توجه داشت که اگر برتری هوایی از دست رفته فرض شود, با حضور هواگردهای دشمن در آسمان عملا پنهانکاری نیز از دست رفته محسوب میشود, چراکه اساس آن بر دیرتر کشف شدن هواگرد بنا شده است. بنابراین بعید است که جنگنده پشتیبانی نزدیک پنهانکاری بر اساس فرضیه از دستن رفتن برتری هوایی طراحی شده باشد در حالی که همزمان جنگنده آموزشی/پشتیبانی نزدیک با نام کوثر88 با فرم بدنه غیر پنهانکار طراحی و تولید شده است و طراحی جنگنده دیگری با کاربرد مشابه منطقی به نظر نمی رسد! نفس طراحی و ساخت جنگنده کوثر88 به صورت متعارف و غیر پنهانکار(حتی در حد جنگنده های نیمه پنهانکار)نشان دهنده عدم اهمیت و اولویت پنهانکاری در جنگنده های پشتیبانی نزدیک میباشد. چراکه در ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی, جنگنده با پرواز در خط مقدم نبرد و در نزدیکی پدافند هوایی متحرک دشمن قرار گرفته و با توجه به نوع تسلیحاتی که مورد استفاده قرار میگیرد, فاصله تا اهداف آنقدر کوتاه است که میتوان با سیستم های ضد هوایی میانبرد و کوتاه برد, به پیشرفته ترین جنگنده های پنهانکار نیز آسیب رساند! علاوه بر این حتی در صورتی که تسلیحات در محفظه درونی حمل شود با اولین استفاده از سلاح موقعیت جنگنده آشکار شده و مورد هجوم قرار می گیرد! نکته دیگر در خصوص عدم طراحی قاهر جهت ماموریت پشتیبانی نزدیک اینکه در ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی جنگنده در ارتفاع پائین و در حد فاصل چند صد متر تا چند هزار متر(بسته به شرایط و تهدیدات موجود)پرواز کرده و با قرارگیری در ارتفاع مناسب با سیستم های هدفیابی(الکترواپتیک,حرارتی و رادارِی)بر میدان نبرد اشراف پیدا میکند و برای انجام بهینه این ماموریت از هواپیماهای مادون صوت با فرم بال عریض و با سرعت استال پائین استفاده میشود در حالی که بالهای قاهر جهت پرواز در ارتفاع بسیار پائین و بهره گیری از پدیده اثر سطحی طراحی شده که اساسا در ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی کاربردی نخواهد داشت!چراکه پرواز در ارتفاع بسیار پائین(در میدان نبرد)جنگنده را در معرض انواع تهدیدات کالیبر پائین تا موشک های حرارت یاب یا منپد ها قرار می دهد و از طرفی اشراف اطلاعاتی بر صحنه نبرد و هدفیابی را مختل می سازد! پس در نتیجه قاهر 313 جهت انجام ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی به طراحی نشده است, هرچند به واسطه ویژگی هایی که دارد میتواند در این ماموریت نیز به کار گرفته شود اما این ماموریت قطعا ماموریت ثانویه جنگنده محسوب میشود! اما کاربرد واقعی قاهر313 چیست؟ در پاسخ به این سوال غیر از جنبه های فنی باید به موضوعات دیگر هم توجه داشت!مانند موضوعات سیاسی و روابط بین المللی! پس از پیروزی انقلاب اسلامی و برچیده شدن پایگاه آمریکا در ایران و محول شدن ماموریت رژیم شاه و ارتش شاهنشاهی به چند کشور منطقه خاورمیانه, همواره نظام جمهوری اسلامی و نیروهای مسلح تابع نظام, تحت فشار و تحریم قدرت ها قرار داشته اند و حساسیت نسبتا بالایی در مواجهه با پیشرفت های نظامی ایران وجود داشته است. بر همین اساس توانمندی های نیروهای مسلح به عنوان ابزاری در جهت دفاع از تمامیت ارضی کشور معرفی شده و همواره در رونمایی از ابزارها و جنگ افزارهای نظامی توضیحاتی در خصوص صلح طلبی و کاربرد صرفا دفاعی این تجهیزات ارائه میشود. به نظر میرسد که در خصوص جنگنده قاهر313 هم این روند تکرار شده و با کاهش سطح توانمندی قاهر(صرفا در کلام)به پشتیبانی نزدیک هوایی و آموزشی سعی شده که حساسیت در خصوص این جنگنده کاهش داده شود! هرچند ماموریت پشتیبانی نزدیک هوایی به واسطه قابلیت پرواز در ارتفاع پست و داشتن تجهیزات هدفیابی ,برای این جنگنده قابل انجام میباشد اما بر اساس شواهد موجود و قابل استخراج از این هواپیما, ماموریت اصلی این جنگنده انجام عملیات های تهاجمی و حمله به اهداف دریایی و پایگاه های دشمن در خشکی میباشد.بدون آنکه دفاع هوایی دشمن متوجه حضور هواپیما شود! سابقه مطرح شدن این ایده به زمان جنگ جهانی دوم و تلاش برای ساخت بمب افکن های کم پیدا توسط آلمان نازی برمیگردد اما به صورت عملی در قرن بیستم و با ارائه طرح جنگنده تهاجمی اف 117 نایت هاوک به عنوان نسل اولیه هواگردهای رزمی پنهانکار به صورت گسترده به اجرا در آمد. جنگنده نایت هاوک هواپیمایی تهاجمی بدون قابلیت پس سوز و پرواز فراصوت بود که از دو موتور بدون پس سوز F-404 به عنوان پیشران بهره میبرد.این هواپیما با داشتن دو محفظه حمل سلاح در داخل بدنه قادر بود که دو بمب جی دام با هدایت لیزری یا جی پی اس را در داخل بدنه جای دهد. نایت هاوک جنگنده ای بدون رادار(جهت اختفای بیشتر)بود که اهداف از قبل تعیین شده را صرفا با فلیر یافته و با پرتو لیزر نشانه گذاری مینمود. این جنگنده در جنگ بالکان حضور داشت و در نبرد عراق و موج اول حمله, در تهاجم به اهداف استراتژیک نقش مهمی ایفا نمود و نهایتا این جنگنده در سال 2008 از خدمت خارج شد و ماموریت این جنگنده به بمب افکن های بی2 و جنگنده های رپتور و لایتینینگ2 محول گردید.خصوصا جنگنده رپتور که با قابلیت پرواز سوپر کروز طولانی که به صورت معمول با سرعت یک و نیم برابر هواگردهای نسل چهار پرواز کرده و نسبت به آنها مدت کمتری در برد پدافند دشمن قرار میگیرد! جنگنده قاهر 313 نیز از لحاظ کاربرد و ماموریت, با جنگنده نایت هاوک تشابه فراوانی داشته و میتوان گفت که اساسا بر طبق اهداف و ماموریت این جنگنده طراحی شده است. اما برای پرواز در ارتفاع پست که از زمان های گذشته تاکتیک اصلی برای پنهان ماندن از دید رادارهای سطحی بوده است. فرم ظاهری این جنگنده نیز تا حدودی به طرح F-19 و MiG-37 Ferret شباهت دارد. F-19 MiG-37 Ferret اما چرا در این جنگنده پرواز در ارتفاع پست مورد توجه قرار گرفته است؟ از زمان اختراع رادار و بکارگیری آن در پدافند هوایی, پرواز در ارتفاع پست و مخفی شدن در عوارض و انحنای زمین تاکتیکی بود که در برابر این ابزار جدید اجرا شد و در زمان جنگ ایران و عراق نیز هواگردهای نیروی هوایی جهت مخفی بودن عملیات به صورت گسترده از این تاکتیک بهره گرفتند. هواگردهای پنهانکار به دلیل طراحی خاص بدنه و استفاده از مواد جاذب امواج رادار در برد کمتری قابل کشف و رهگیری میباشند و با ورود آنها به عرصه, امکان نفوذ به حریم هوایی دشمن و پرواز در ارتفاع بالا بدون جنگ الکترونیک مهیا شد اما در برابر رادارهای با طول موج بلند ضعف اصلی جنگنده های پنهانکار نمود پیدا میکند و در برابر اینگونه رادارها در برد بیشتری میتوان آنها را کشف و شناسایی نمود که این برای یک هواگرد هجومی(خصوصا انواع مادون صوت مانند بی 2 و اف 117)یک مشکل جدی به شمار می آید!چراکه با مشخص شدن موقعیت تقریبی هواگرد, رهگیرهای دشمن به مختصات تقریبی اعزام شده و هواگرد پنهانکار در نبرد هوایی نزدیک طعمه آنها خواهد شد! درست مانند اتفاقی که در جنگ بالکان برایF-117 و B-2 Spirit(تائید نشده)رخ داد! اما قابلیت پرواز در ارتفاع پست برای یک جنگنده پنهانکار مصونیت بیشتری در برابر پدافند هوایی دشمن ایجاد می نماید و میتواند ضعف پنهانکاری در برابر رادارهای با طول موج بلند(مانند نبو-مطلع الفجر)را تا حدودی پوشش دهد. ویژگی دیگر پرواز در ارتفاع بسیار پائین بهره گیری پدیده اثر سطح است که در صورت داشتن بالها و بدنه ای با طراحی مناسب برای بهره گیری از این پدیده میتوان با استفاده از این پدیده نیروی لیفت را افزایش داد که این خاصیت در جنگنده هایی با نیروی پیشرانش پائین میتواند مورد توجه قرار گیرد و به این ترتیب حداکثر وزن برخاست جنگنده را افزایش دهد.همچنین هواگردهای اثر سطحی بر خلاف هواگردهای متعارف در ارتفاع پست سوخت کمتری مصرف مینمایند که این به معنی افزایش برد جنگنده میباشد. پرواز در ارتفاع پست و نصف دهانه بالهای هواپیما موجب ایجاد یک توده هوا در زیر بدنه و بالهای هواپیما شده و فشار زیر بالها و نیروی لیفت افزایش می یابد و در اثر آن هواپیمای اثر سطحی با شناور بودن بر روی این بالشتک هوا با مصرف سوخت کمتری نسبت به سایر هواگردها میتواند پرواز کند. در سالهای اخیر استفاده از شناورهای اثر سطحی با عنوان "قایق پرنده" در نیروی دریایی سپاه پاسداران متداول شده و انواع مختلفی از این شناورها طراحی و تولید شده است. ویژگی دیگری که پرواز در ارتفاع پست در اختیار یک جنگنده تهاجمی قرار میدهد امکان مخفی سازی قسمت انتهای جنگنده و نازل پیشران از دید رادارها میباشد که ضعف طراحی در این قسمت از هواپیما موجب افزایش سطح مقطع راداری جنگنده شده و به این ترتیب در حین برگشت از عملیات میتواند موجب کشف و رهگیری جنگنده شود. باید توجه داشت که بیشترین بازتاب راداری یک جنگنده پنهانکار مربوط به قسمت عقب و نازل پیشران آن میباشد که مخفی سازی کامل آن غیرممکن یا بسیار دشوار میباشد. بر اساس برآوردهای موجود قاهر از دو موتور کوچک در سایز J-85 به عنوان پیشران بهره میبرد.با توجه به پنهانکار بودن جنگنده قاهر مسئله مدیریت حرارت خروجی های پیشرانهای آن که یک منبع خوب برای شناسایی و رهگیری جنگنده محسوب میشوند نیز مورد توجه قرار گرفته است.به نظر میرسد که کاهش حرارت تولیدی موتورها با حذف قسمت پس سوز و قرار دادن نازل موتورها در داخل قطعه ای استوانه ای شکل انجام شده که با قرارگیری در امتداد موتورها, هوای خنک هدایت شده از مجاری بالا و کناری محفظه موتور را با گازهای داغ خروجی از پیشرانها مخلوط کرده و علاوه بر خنک سازی گازهای خروجی, از خوردگی و ذوب شدن دیواره های انتهای محفظه پیشران ها جلوگیری میکند. موتور توربوجت اوج: موتور توربوجت J-85 بدون پس سوز: ادامه دارد...

درود به دوستان گرامی در مورد تکثیر سامانه های قدیمی هاوک و کپی آنها که مرصاد باشد دوستان درست می گویند اما این سامانه ها به دلایلی هنوز هم قایل استفاده هستند و مزایایی هم دارند. 1. تهدید سطوح مختلف دارد و برای تهدید ها با سطوح پایین مفیدند. 2. این سامانه ها چیزی است که تولید و نگهداری آسانی در ایران دارد و در زمان جنگ نیاز به صرفه جویی دیگر نداریم. 3. دشمن آنها را به هیچ خواهد پنداشت و در نتیجه ضربه خواهد خورد زیرا فکر می کند که از عملکرد آنها آگاه است. 4. به قول استالین کمیت کیفیت خودش را دارد. اگر از همین سامانه به تعداد فراوان داشته باشیم مقداری از مشکل ما کم می شود. 5. گاهی یک سلاح باستانی هم به کار می آید. 6. اگر سامانه های مرصاد در جزایر 13 گانه گسترش بیایند و ما 40 سایت داشته باشیم در بنادر و جزایر و حاشیه خلیج پارس آنگاه می توانیم تا فاصله 25 کیلومتری از سواحل را در مقابل نیروی دریایی متفقین که استعداد بیش از 96 ناو دارد پدافند خوبی بکنیم. ممکنه که نتوانیم هواگردهایشان را بزنیم اما می توانیم ناوها را بد جوری تهدید بکنیم. فراموش نکنید که ما 13 ناو هواپیمابر غرق نشدنی در خلیج پارس داریم (جزایر ایرانی) که می توانند پوشش حمایتی خوبی به نیروی دریایی سپاه بدهند که عموما با تهدید بالگردها و ناوشکنهای متفقین مواجه است. سیستم دفاع نقطه ای ناوهای متفقین هم در مقابل یک موشک 600 کیلویی سوپرسونیک کاری نمی تواند بکند. کما اینکه در عمل در مقابل موشکهای کروز سابسونیک هم کاری نکرده است. 7. تقویت سایتهای مرصاد با توپ اورلیکن و سامانه یا زهرا و دود و استتار علمی و .... و سنگرهای مناسب تا حدودی کار دشمن را سخت و هزینه تهاجم را بالا می برد. بویژه که ما محکمترین بتنهای دنیا را می توانیم بسازیم که فقط برخی بمبهای سنگر شکن ساخت بوئینگ می توانند آنها را خراب بکنند و چه بسا سرعت تحقیقات ما در مورد بتون از قدرت تخریب بمبهای آنها هم بتواند فراتر برود. بنابراین دشمن محدود می شود. 8. ضعف غیر قابل انکار این سامانه ها در مقابل یک حریف هواپایه حرفه ای شاید مسئولان را به سمت خرید و ساخت جنگنده با سرعت بیشتری هدایت بفرماید انشاالله.   امیدوارم که با تزریق پول به رگ تولیدات دفاعی استراتژیک از این پیچ تاریخی دفاعی هم رد بشویم. فقط اگر مردم ایران پول یک سال سیگار کشیدنشان را به این کار اختصاص می دادند امروز هم هوای بهتری داشتیم برای نفس کشیدن و هم یک پدافند آبرومند نا شناخته. واقعا خجالت آور است که نمی شود به یک بقالی رفت و کودکی را در حال خرید سیگار نخی و روشن کردنش با فندک آویزان در درب ورودی ندید!!!!

سلام  علیکم          صحنه شنیعی است و شرحی زیادی نمی توان برآن نوشت ،  با این حال ، این را دراین تاپیک ارسال کردم تا آنهایی که به هر دلیلی ، نیروهای مسلح  ( سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، ارتش جمهوری اسلامی ایران ، نیروی انتظامی ، بسیج  و ...  ) را غیر منصفانه  ( و نه نقد درست  و منطقی ) آماج قرار می دهند ، این تصویر را در ذهن داشته باشند و این نکته را درک کنند که وقتی دشمن آمد ، خُشک و تَر با هم خواهند سوخت و کسی نمی تواند مصون از تبعات آن باشد .     مکان : شبه جزیره فاو    زمان : 1988      پی نوشت : هر چند یکسری بطور کامل مصداق آیه هفتم از سوره شریفه بقره هستند و نمی شود با آنها کاری کرد   "خداوند بر دل ها و بر گوش های آنان مهر ( شقاوت ) نهاده ، و بر دیدگانشان پرده ای ( از غفلت ) است و عذابی بزرگ خواهند داشت."

سلام علیکم    چه تفاوتی می کند ؟؟؟!!!!!     سکانس یکم :   از کنار تابلوی فلش گونه ای رد می شویم که از فرط اصابت رگبار گلوله های کالیبر سبک و سنگین ، مُشبک و آبکش شده است . تابلو را عراقی ها کاشته اند و با خط سرخ بر زمینه سفید آن نوشته اند :   " موقوف ابی عبیده "   و در زیر آن :   " جئناء لنبقی "    !!!!آمده ایم که بمانیم !!!!!   سکانس دوم :    قرار شد در یک عملیات ، یک تهرونی ، یک ترک ، یک رشتی ، یک لُر ، یک بندری ، یک بلوچ ، یک مسلمان ، یک مسیحی ، یک زرتشتی ، بروند شکار تانک !       ولی چه تفاوتی می کند ؟؟؟    سرهنگ جانباز رفیع غفاری متولد سال هزار و سیصد و بیست و شش، روستای آچاچی شهرستان میانه که در طول جنگ و عملیات های بزرگی مثل فتح المبین و بیت المقدس افتخارات بزرگی به ارمغان آورد.   بیلان این رزمنده :   شکار 142 دستگاه تانک عراقی  به غنیمت گرفتن 50 دستگاه تانک دشمن  حالا سئوال این هست ، هدف آنهایی که در هر لباسی ، به جای پافشاری بر اصل وحدت کلمه که رمز موفقیت انقلاب اسلامی و حفظ تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران است ، دائماً بر طبل تفرقه و قومیت گرایی می کوبند چیست ؟؟؟   و یا احتمالاً دل نازک تر از گل این دسته از افراد برای این شکل تیترها ، بسیار تنگ شده !!!!     روزنامه القبس ( چاپ کویت) - 1981

ميراژ 5 يك هواپيماي ضربتي مافوق صوت است كه در فرانسه و در خلال دهه 1960 توسط صنايع هوايي داسو طراحي شد و علاوه بر اين كشور در جند كشور ديگر هم توليد يا مونتاژ شد.طرح اين جنگنده از سلفش يعني جنگنده موفق ميراژ 3 الهام گرفته شد و در اغاز خود يكي از نمونه هاي ميراژ3 به حساب ميامد اما بعدا از اين جنگنده چند نوع مختلف توليد شد.اين جنگنده وجود خود را مديون يشنهادي است كه از طرف نيروي هوايي رژيم صهيونيستي در سال 1966 به شركت داسو ارائه شد چون عملا بعد از پيشنهاد بود كه كار طراحي و نمونه سازي اين پرنده در اين شركت سرعت گرفت. از آنجا كه آب و هواي خاور ميانه برعكس اكثر نقاط اروپا در بيشتر روزها صاف و آفتابي است اسراييلي ها پيشنهاد كردند كه جايگاه افسر تسليحات شامل كاكپيت و ساير متعلقات از روي نمونه اصلي ميراژ 3 حذف شود تا هم هزينه تعمير و نگهداري كاهش يابد و هم به جاي آن بتوانند ظرفيت مخازن اصلي سوخت را براي حملات ضربتي و برد بلند افزايش دهند. سر انجام اولين نمونه از اين جنگنده كه تنها تفاوتش با ميراژ3 دماغه قلمي تر و جايگاه عقب رفته تر خلبان بود و مانند اكثر محصولات شركت داسو بالهايي دلتا شكل داشت در 19 مي سال 1967 به پرواز درآمد. اين پرنده مسلسل دو لول ميراژ3 را حفظ كرده بود اما براي حمل ميزان بيشتري سوخت و مهمات دو پايلون به آن اضافه شده بود كه تعداد آنها را به 7 عدد ميرساند و اين عمل خود موجب گشت تا ميزان حمل مهمات در اين جنگنده به 4000 كيلوگرم برسد. افزايش تنش ها در خارميانه ميان اسراييل و اعراب باعث شد تا شارل دو گل رئيس جمهور وقت فرانسه تصميم خود ميبني برعدم تحويل ميراژ ها به رژيم صهيونيستي را در سوم ژوئن سال 1967 اعلام نمايد. اما با وجود اينكه اسراييل به عنوان مشتري درجه يك ميراژ5 تحريم بود خط توليد اين جنگنده كماكان به فعاليت خود ادامه ميداد و نهايتا تا اواخر سال 1968 توانست بسته 50 فروندي انها را اماده نمايد و در اين هنگام بود كه اسراييلي ها توانستند با پيشنهاد پرداخت اخرين مبالغ به اين هواپيما دستيابي پيدا كنند. در سال 1969 و در حالي كه هنوز مبالغي از قرارداد توسط اسراييلي ها پرداخت نشده بود مسئولان نيروي هوايي اين رژيم از دولت فرانسه تقاضا كردند كه خلبانان و تكنيسين ها اين رژيم كه در فرانسه مشغول ديدن دوره هاي اموزشي بودند براي ادامه دوره خود به جزيره كورسيكا واقع در درياي مديترانه منتقل شوند و استدلالشان هم اين بود كه چون چون خاورميانه بر عكس مناطق اروپايي زمستانهاي سرد و برفي ندارد و اين جزيره نيز داراي اب و هوايي مانند خاور ميانه ميباشد بهتر است براي اينكه خلبانان ساعات بيشتري را اموزش ببينند به اين جزيره منتقل شوند. در اغاز دولت فرانسه مخالفتي نداشت اما هنگامي كه از قصد اسراييلي ها براي نصب مخازن سوخت خارجي روي جنگنده ها در راه انتقال به اين جزيره خبر دار شد به قضيه مشكوك شد و جلوي انتقال ها را گرفت كه در نهايت باز اين اسراييل بود كه به سبب نيازش به اين جنگنده تسليم شد و مابقي مبالغ را نيز پرداخت كرد. اما عليرغم تمامي اين شرايط همكاري ها بين فرانسه و اسراييل ادامه پيدا كرد اما اينبار نه به طور عادي بلكه به صورت مخفي و غير علني و در اين زمان بود كه نيروي هوايي اسراييل در حالي 50 فروند از جنگنده هاي جديد ميراژ5 خود را دريافت كرد كه اين جنگنده ها بر طبق استاندارد نيروي هوايي فرانسه و به منظور خدمت در اين كشور ساخته شده بودند. در نهايت و در خلال سالهاي 1971 تا 1974 اين جنگنده ها به نيروي هوايي اسراييل تحويل شدند و به اين علت كه متخصصين اسراييلي به خوبي در فرانسه آموزش ديده بودند و كاملا با قابليت ها و نكات فني مربوط به تعمير و نگهداري از اين پرنده اشنا بودند دولت اسراييل تصميم گرفت تا با بدست اوردن نقشه هاي فني اين پرنده اقدام به توليذد بومي ان كند و نهايتا با استفاده از شيوه هاي مختلف موفق به بدست اوردن اين نقشه ها شد و دست به توليد بومي ميراژ5 كرد كه اكنون ان را به نام نشر ميشناسيم. اما بهتر است نگاهي به ساير جوانب اين جنگنده بندازيم. اين جنگنده نيز مثل ميراژ3 با استقبال گسترده اي روبرو شد به طوري كه گونه هاي مختلفي از ان ساخته و بعضا صادر شدند كه داراي طيف هاي وسيعي از ايونيك پروازي بودند كه در بعضي موارد امكان انجام عمليات رهگيري را به اين جنگنده ضربتي ميدادند. مثلا در مورد ميراژهاي بلژيكي ميتوان گفت كه اين جنگنده ها ازسيستمهاي پروازي امريكايي استفاده ميكردند يا ميراژهاي مصري كه از ايونيك هواپيماي الفا جت بهره ميبردند. نمونه هايي از اين جنگنده نيز به منظور انجام ماموريت هاي شناسايي و اموزشي طراحي و ساخته شدند كه به ترتيب Mirage 5R و Mirage 5D نامگذاري شدند كه البته با يك مقايسه كوچك ميان نمونه هاي شناسايي و تمريني ميراژ3 و ميراژ5 ميتوان دريافت كه اين نامگذاري بيشتر تبليغاتي بوده و به منظور بازاريابي براي صادرات انجام شده چرا كه در بسياري از موارد و قطعات نمونه هاي تمريني و شناساي ميراژ 3 و 5 در حقيقت يكي هستند. در نهايت تعداد 582 فروند از اين جنگنده ساخته شد كه شامل 51 فروند نشر نيز ميشود. اما گونه هاي مختلف اين جنگنده: Mirage 5 : جنگنده ضربتي تك سرنشينه Mirage 5AD : نمونه صادراتي اين جنگنده به امارات (تنها 12 فروند ساخته شد) Mirage 5EAD: جنگنده تك سرنشينه مجهز به رادار براي حمله به هوا يا زمين. ساخته شده براي امارات(14 فروند) Mirage 5BA : جنگنده تك سرنشينه ساخته شده براي بلژيك و مجهز به ايونيك امريكايي(63 فروند ساخته شد كه62 فروند ان تحت ليسانس در SABCA توليد شد) Mirage 5COA: ساخته شده براي كلمبيا(14 فروند) Mirage 5D: ساخته شده براي ليبي(53 فروند) Mirage 5DE: جنگنده تك سرنشينه داراي رادار حمله به هوا و زمين. ساخته شده براي ليبي Mirage 5F: نمونه استاندارد براي نيروي هوايي فرانسه. Mirage 5G: نموئنه صادراتي براي گابون(3 فروند) Mirage 5G-2 : نمونه ارتقا داده شده براي گابون. Mirage 5J: نمونه هاي تحويل شده به اسراييل Mirage 5M: نمونه صادراتي براي زئير(از 14 فروند فقط 8 تا تحويل شد) Mirage 5MA Elkan: نمونه ارتقا يافته از 5BA براي صادرات به شيلي Mirage 5P: نمونه صادراتي به پرو(22 فروند) Mirage 5P Mara: نمونه ارتقا يافته Mirage 5P براي صادرات به ارژانتين Mirage 5P3: نمونه ارتقا يافته براي پرو(10 فروند) Mirage 5P4: نمونه ارتقا يافته باز هم براي پرو(2 فروند) Mirage 5PA: جنگنده تك سرنشينه ضربتي بدون رادار براي پاكستان(28 فروند) Mirage 5PA2: نمونه ارتقا يافته همراه با رادار Cyrano IV براي پاكستان(28 فروند) Mirage 5PA3: نمونه ارتقا يافته براي پاكستان داراي رادار Agave براي شليك موشك ضد كشتي اگزوست Mirage 5SDE: نمونه مجهز به رادار براي مصر Mirage 5E2 : نمونه ضربتي بدون رادار براي مصر(16 فروند) Mirage 5V: نمونه صادراتي براي ونزوئلا(6 فروند) Mirage 5R: نمونه تك سرنشينه براي مقاصد شناسايي Mirage 5BR : نمونه شناسايي براي بلژيك( از 27 فرودن در كل 23 فروند در بلژيك توليد شد) Mirage 5COR : نمونه صادراتي به كلمبيا Mirage 5DR: نمونه صادراتي براي ليبي(10 فروند) Mirage 5RAD: نمونه صادراتي براي امارات(3 فروند) Mirage 5SDR: نمونه صادراتي براي مصر(6 فروند) Mirage 5Dx: نمونه اموزشي دو سرنشينه Mirage 5BD: نمونه بلژيكي(15 فروند از 16 تا در بلژيك توليد شد) Mirage 5COD: نمونه اي براي كلمبيا(2 فروند) Mirage 5DAD: نمونه اي براي امارات(3 فروند) Mirage 5DD: نمونه اي براي ليبي(15 فروند) Mirage 5DG: نمكونه اي براي گابون(2 فروند در سال 1978 و 2 فروند در سال 1984 تحويل شدند) Mirage 5DM: نمونه اي براي زئير(3 فروند) Mirage 5DP:نمونه اي براي پرو(4 فروند) Mirage 5DP3: نمونه ارتقا يافته Mirage 5DP براي پرو Mirage 5DPA2: نمونه اي براي پاكستان(2فروند) Mirage 5MD Elkan : نمونه ارتقا يافته 5BD (به شيلي فروخته شد) Mirage 5SDD: نمونه اي براي مصر(6 فروند) Mirage 50 : در دهه 1960 شركت داسو موتور توربو جت Atar 09C كه موتور استاندارد جنگنده ميراژ 5 بود را با موتور جديدتر Atar 09K-50 تعويض كرد كه نتيجه اين امر نرخ صهود بهتر و همچنين بهتر شدن ويژگيهاي برخاست اين جنگنده بود و همين طور براي اين جنگنده ار ايونيك پيشرفته تر و رادار Cyrano IV نيز استفاده شد و شركت داسو اسم اين پرنده را ميراژ50 گذاشت اما بر خلاف نمونه قبلي( ميراژ5) اين جنگنده با استقبال خوبي روبرو نشد و فقط به شيلي و ونزوئلا صادر شد. Mirage 50C: نمونه صادراتي به شيلي Mirage 50FC: 8 فروند از نمونه هاي Mirage 5F كه موتورشان با موتور جديد تعويض شده بود و به شيلي فروخنه شدند. Mirage 50DC: نمونه تمريني دو سرنشينه براي شيلي.(از كل 3 فروند 2 فرودن انها از موتور كم توان تر Atar 9C-3 بهره ميبردند) Mirage 50EV :نمونه ارتقا يافته Mirage 5V براي ونزوئلا مجهز به موتور Atar 9K-50 و ايونيك پيشرفته تر و كانارد. Mirage 50DV: نمونه هاي ارتقا يافته Mirage IIIDV/5DV براي ونزوئلا . شبيه به استاندارد 50EV اما كاربران اين جنگنده: امارات: اين كشور پس از بازنشسته كردن جنگنده هاي خود انها را به پاكستان فروخت. ارژانتين: در سالهاي 1978 تا 80 اين كشور 38 فروند نشر به همراه 4 فروند از نمونه تمريني از اسراييل دريافت كرد كه به دشنه(dagger) معروف شدند. البته اين كشور 2 فروند از نمونه هاي فرانسوي و 12 فروند از نمونه هاي اسراييلي(دشنه) خود را در جنگ فالكلند از دست داد كه در ان زمان كشور پرو براي اثبات اتحاد خود با اين كشور 10 فروند از ميراژهاي خود را تحت عنوان Mirage Mara جهت جبران خسارت وارده به ارژانتين صادر كرد. بلژيك: پس از بازنشسته كردن ميراژهاي خود انها را به شيلي فروخت. شيلي:اين كشور ميراژهاي خود را در سالهاي 2006 و 2007 بازنشسته كرد. كلمبيا:اين كشور در حال جايگزيني ميراژهاي خود با كفير ميباشد. اكوادور:ونزوئلا ميراژهاي خود را به اين كشور بخشيد. فرانسه و زئير و ليبي و ونزوئلا : ميراژهاي خود را بازنشسته كرده اند. پاكستان: قصد دارد تا سال 2015 انها را بازنشست كند. گابون:هنوز اين هواپيما ها را در اختيار دارد. مشخصات فني: نقش: ضربتي شركت سازنده: داسوبرگه(فرانسه) خدمه:1 نفر طول:15.55 متر عرض بالها:8.22 متر ارتفاع:4.50 متر مساحت بالها: 35.00 متر مربع وزن خالي:7.150 تن حداكثر وزن برخاست:13.700 تن پيشرانه: يك موتور توربو جت 9C SNECMA Atar با كشش 41.97 كيلو نيوتن در حالت خشك و 60.80 كيلو نيوتن در حالت يس سوز حداكثر سرعت: 2.2 ماخ معادل 2350 كيلو متر بر ساعت سرعت كروز: 956 كيلومتر بر ساعت برد رزمي: 1250 كيلومتر(با حداكثر ميزان سوخت داخلي و مخازن خارجي به همراه 800 كيلوگرم بمب) برد گذري:4000 كيلومتر سقف پروازي: 18 كيلومتر نرخ صعود: 186 متر بر ثانيه تسليحات: 2 مسلسل 30 ميلي متري DEFA 552 با 125 فشنگ براي هركدام دو غلاف راكت يا سوخت Matra JL-100 با توان حمل 250 ليتر سوخت يا 19 راكت 68 ميلي متري SNEB دو موشك حرارت ياب سايدوايندر يا R550 Magics 4 تن بمب منبع: ماهنامه جنگ افزار شماره 60

با سلام خدمت دوستان    جنگ هفتاد و دو ملت        بدون هیچ اغراقی ، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، یکی از خونباترین درگیری های منظقه ای  پس از پایان جنگ جهانی دوم بشمار می رود . اما آنچه که این جنگ را از سایر جنگهای قرن بیستم میلادی ، متمایز می سازد ،  اتحاد دشمنان سنتی ، ابرقدرتهای  جنگ سرد و... برای درهم کوبیدن شعله های استقلال کهنترین تمدن  منطقه بود  .   با این حال ، یکی از مهمترین جنبه های این جنگ ، تنوع ملّیت نظامیان ارتش بعث عراق بشمار می آمد که  از نخستین روزهای جنگ تا پایان آن ، به اسارت رزمندگان پرافتخار سپاه  اسلام  ، در می آمدند . در جریان جنگ تحمیلی 8 ساله ، داوطلبان !!!!!! از کشورهای  سودان ، مصر ، مراکش ، سوریه ، اردن (تیپ یرموک ) ، یمن ، مراکش  و.... ، در سازمان رزم یگانهای ارتش بعث عراق ، اسلحه بدست گرفتند . نکته جالب در این میان ، ارزش نظامی پرسنل اردنی و سودانی بود که بدلیل فیزیک بدنی ، در قالب تیپ های کماندویی ،  بعضاَ ماموریتهای شکستن خطوط نیروی های خودی ، بدانها واگذار می شد .    پی نوشت :   1-  این حقیقت تلخ ، براساس آمار رسمی سازمان های مسئول ، تایید شده است .   2- به شکل مسلم ، این مساله مستوجب عکس العمل متقابل ما ( پافشاری بر عصبیت های قومی و قبیله ای و بعضاً ملی گرایی افراطی ) نخواهد بود . 

اینا مارو دست انداختن! از طرفی از مرصاد 2 صحبت میکنن و از طرف مقابل ما میبینیم که حتی از مرصاد 1 هم استفاده نمیشه و همون هاوکه که عملیات انجام میده! من دیگه حتی به هماهنگ سازی تلاش 2 و 3 با اس 200 شک کردم!  چیزی که امشب بعد از خبر بیست و سی از رزمایش نشون داده شد:   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h13m24s203.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h13m29s254.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h19m50s218.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h19m52s241.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h19m54s9.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h19m58s36.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m00s61.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m08s144.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m15s211.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m17s238.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m46s13.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m52s60.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h20m55s97.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h21m03s179.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h21m15s40.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h21m29s173.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h21m33s223.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h21m50s134.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h22m36s80.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h23m26s65.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h23m31s115.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h23m32s127.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10145/vlcsnap-2014-12-28-21h23m33s142.jpg][/url]  

[center][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][color=#008000]به نام خدا با سلام[/color][/b][/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/cd48019_profiles.jpg[/img][/b][/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/mig29.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_mig29.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/355_28229~0.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_355_28229~0.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/mig-29.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_mig-29.jpg[/img][/url][/b][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]نیروی هوایی خلق کره (به اختصار KPAF) به دلیل برخورداری از تجهیزات بعضا منسوخ و از رده خارج ، غالبا به عنوان نیرویی فاقد توانایی رقابت با رقبای به مراتب پیشرفته تر بین المللی شناخته میشود.این نوشتار به یکی از موارد استثنا در مورد این باور از نیروی هوایی کره شمالی میپردازد. هنگ هوایی 55 ام موسوم به محافظ کامسونگ (Kumsong Guard) کاربر پانزده فروند میگ 29 در پایگاه هوایی سانچوآن در نزدیکی پیونگ یانگ است. همچون دیگر هواگرد های نیروی هوایی کره ، میگ های 29 نیز به صورتی چرخشی مورد استفاده قرار میگیرند. از 15 فروند میگ 29 پایگاه ساچوآن حداقل 5 فروند به صورت دائم در حالت عملیاتی هستند و مابقی در شرایط نیمه عملیاتی یا رزو در انتظار اورهال (تعمیرات اساسی) قرار دارند. اگرچه در گزارش های مختلف تعداد جنگنده های میگ 29 که کره شمالی در اختیار دارد در محدوده 30 الی 45 فروند ذکر شده اما آنچه مشخص است تا سال 1988 این کشور تنها در حدود 17 فروند میگ 29 به دست آورده است. اولین قرارداد خرید در سال 1987 با اتحاد جماهیر شوروی منعقد شد که شامل 13 فروند میگ 29 9.12 بی (فالکروم آ) و یک فروند میگ 29 یو بی 9.51 (فالکروم بی) بود. تحویل میگ های 29 به کره شمالی از 1988 آغاز گردید و با تحویل آخرین فروند در سال 1992 پایان یافت.[/font] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/355.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_355.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/ubb_png.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_ubb_png.jpg[/img][/url][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]دومین معامله شامل تحویل میگ 29 اس -13 9.13 (فالکروم سی) به صورت کیت های مجزا بود. بنا بر گزارشات ، قرار بر این بود 10 فروند جنگنده در دفتر صنایع مایشن سازی هفتم کره شمالی واقع در پیونگ یانگ منتاژ شوند. این مرکز در تلاش برای ایجاد یک صنعت هواپیماسازی بومی وسهولت در تامین قطعات یدکی جنگنده های میگ که در این کارخانه ساخته میشدند ، بود. پیشرفت در برنامه ساخت میگ 29 اس -13 کند به کندی صورت میگیرفت و همین مسئله بلند پروازانه بودن طرح برای کره شمالی را به اثبات رساند. علاوه بر این وجود برخی موانع در تامین مالی و شیوه ارائه کالا به جای پرداخت ارز که نارضایتی روس ها را در پی داشت ، به مشکلات پروژه افزود و در نهایت روس ها در سال 1992 ارسال قطعات میگ ها را متوقف کردند. سرانجام با تکمیل تنها سه فروند میگ 29 ، تصمیم به لغو پروژه در سال 1993 گرفته شد و برنامه تقویت ناوگان با چهل فروند میگ 29 رها گردید. سه فروند میگ 29 اس -13 تولیدی شمرا هسریال هایی بر اساس یک رویداد خاص در تاریخ کره شمالی دریافت کردند. به عنوان مثال شماره سریال 415 به سالگرد تولد کیم ایل سونگ در 15 آوریل سال 1912 و شماره سریال 820 به سال تشکیل نیروی هوایی خلق کره در 20 اوت 1948 اشاره دارند. دو جنگنده میگ 29 با شماره سریال های فوق به احترام کیم ایل سونگ در روز تولد وی در سال 1993 نمایش پروازی را به اجرا در آوردند.[/font] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/415.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_415.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/34357128.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_34357128.jpg[/img][/url][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]از 17 فروند جنگنده میگ 29 دریافت یا منتاژ شده حداقل یک فروند سقوط کرده. علاوه بر این به نظر میرسد که یک فروند دیگر در نمایشگاه تجهیزات نظامی ارتش خلق کره در معرض نمایش قرار گرفته باشد. نیروی هوایی کره شمالی یک دستگاه رادار N019ME از یک فروند میگ 29 اس -13 ناتمام را نیز در تلاش برای ایجاد قابلیت اخطار زود هنگام هوایی به صورت ابتدایی بر روی هواپیمای آنتونوف An-24 خود نصب کرد. از قطعات و لوازم سایر میگ های منتاژ نشده نیز به منظور استفاده در جنگنده های عملیاتی ناوگان و تعمیرات آن ها بهره گرفته شد. پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی و بازدید بوریس یلتسین از جمهوری کره ، تحویل هواپیماهای بیشتر و همچنین قطعات یدکی به کره شمالی متوقف شد (ممنوعیت تحویل تحت قرارداد های موجود در آن زمان).[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]در نتیجه این مسئله و قطع ارسال قطعات یدکی از منبع اصلی کره شمالی به دنبال منابع ثانویه رفت. هر چند که به نظر میرسد بیشتر تلاش های کره بی ثمر بوده باشد اما در نهایت حداقل یک قرارداد در سال 1999 با روسیه منعقد شده که امکان تهیه قطعات از منبع اصلی را فراهم کرده است. درخواست های بعدی با بهبود شرایط و روابط با روسیه در اوایل سال 2000 ارائه شد .در کنار آن تامین قطعات از منابع دیگر سرانجام نیروی هوایی کره شمالی را قادر ساخت تا میگ های 29 خود را در وضعیتی نسبتا خوب نگهداری کند.[/font] [center][color=#ff0000][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]کیم جونگ اون در حال مشاهده شبیه ساز میگ 29 در پایگاه سانچوآن[/font][/size][/color][/center] [center][color=#ff0000][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/9~8.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_9~8.jpg[/img][/url][/font][/size][/color][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ff0000][size=3]جنگنده های میگ 29 ، سوخو 25 و جی 5 ذخیره شده در پایگاه سانچوآن ، رنگ سفید جنگنده ها ناشی از پوششی است که به جهت حفاظت از آن ها در برابر شرایط جوی مختلف روی آن ها کشیده شده است.[/size][/color][/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ff0000][size=3][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/ovch2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_ovch2.jpg[/img][/url][/size][/color][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]سان چوآن به جز میگ 29 ، پذیرای سوخو 25 ها و میگ 21 های به ظاهر غیرفعال نیز می باشد . اما سان چوآن تعدادی هواپیمای جی 5 را نیز در خود جای داده ، امری پرسش برانگیز : چنین هواپیمای از رده خارجی در کنار بهترین دارایی هوایی ارتش خلق کره شمالی چه می کند ؟ واضح است ! آنها از این هواپیما برای خلبانان میگ بهره می برند { به منظور آموزش و تمرین و... .م. } که باعث تخفیف وظایف میگ ها می شود و از طرفی قطعات یدکی برای سازه ارزشمند آنها را فراهم می آورد.[/font] [center] [font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ff0000][size=3]لوح اول : کیم ایل سونگ از این جنگنده در 17 اوت سال 1988 بازدید به عمل آورده ، لوح دوم : کیم جونگ ایل نیز از این جنگنده در تاریخ 17 اوت سال 1988 و 27 دسامبر سال 2008 بازدید کرده است.[/size][size=3] (شماره سریال جنگنده : 553)[/size][/color][/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ff0000][size=3][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/81991975.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_81991975.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/8pv.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_8pv.png[/img][/url][/size][/color][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]حداقل 2 فروند میگ 29 در حالت هشدار واکنش سریع قرار دارند که در مقام قیاس با سایر کشورها‌ ،‌ که معمولا 4 فروند از دو یگان مختلف را در این حال آماده دارند ، تامل برانگیز است اما دلیل کره ای ها برای این ریسک چیست ؟ کاهش شانس پناهندگی خلبانان و هواپیماها به خارج از کره . لازم به ذکر است که پایگاه های هوایی اون چون و کووایل نیز برای مدتی پذیرای دسته هایی از فالکروم ها بوده اند . در جریان تشدید تنش ها در روابط کره شمالی در سال 2003 ، میگ های کره ای در فوریه و مارس آن سال درگیر حوادثی شدند : در 20 فوریه سال 2003 یک فروند میگ 29 به دلایل نامعلومی از خط محدوده شمال تجاوزکرد و با حاضر شدن دو فروند F-5E کره جنوبی منطقه را ترک کرد. این اتفاق سرآغازوقایعی شد که به نظر یک تحریک برنامه ریزی شده می آمد : در 2 مارس همان سال یک فروند RC-135S متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده و یک فروند EP-3 متعلق به ناوگان دریایی نیروهای دفاع از خود ژاپن توسط کره شمالی رهگیری هوایی شدند.رهگیری RC-135S توسط دو میگ 29 کوهان دار {MIG-29C } و دو فروند MIG-23ML انجام شد ، این عمل برای نخستین بار به ما اجازه می داد تا تصویری از فالکروم سی کره ای به دست آوریم. برای رهگیری هواپیمای شناسایی ژاپنی ها تنها دو میگ 29 به کار گرفته شد و آنها رادارهای خود را روی هواگرد ژاپنی ها قفل کردند.[/font] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ff0000][size=3]عکس های گرفته شده توسط [font=tahoma,geneva,sans-serif]RC-135S[/font] از میگ فالکروم سی کره ای . لازم به ذکر است که جنگنده کره ای موجود در عکس ها به موشک های R-60MK و مخازن سوخت خارجی مجهز است.[/size][/color][/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/7~6.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_7~6.png[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/NK-MiG-291.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_NK-MiG-291.jpg[/img][/url][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]تسلیحات هوا به هوای میگ های کره ای ، شامل موشکهای سطح متوسط R-27R با هدایت نیمه فعال راداری و موشکهای فروسرخ R-60MK می باشد . هرچند فالکروم توانایی بهره بردن از R-73 و R-77 را دارد اما به نظر می رسد که کره شمالی هیچ کدام از این دو موشک را دریافت نکرده است . برای حمله به اهداف زمینی این میگ ها می توانند از بمب های هدایت ناپذیر و پاد های راکتی B8 بهره ببرند اما نکته حائز اهمیت اینجاست که خلبانان کره ای تنها برای ماموریتهای هوا به هوا با میگ 29 آموزش دیده اند و برای اجرای حملات زمینی به طور کلی ناکارآمد خواهند بود . جای تعجب ندارد که تسلیحات هوا به زمین آنها این گونه خام و نا کامل است ![/font] [center] [size=3][color=#FF0000][font=tahoma,geneva,sans-serif]محدوده انجام عملیات رهگیری توسط میگ های کره شمالی : با پرواز برد متوسط و یک مخزن سوخت خارجی (میگ 9.12 و 9.13) به رنگ آبی ، با پرواز برد بلند و یک مخزن سوخت خارجی (میگ های 9.13 و 9.12) به رنگ بنفش ، با پرواز برد بلند و سه مخزن سوخت خارجی (صرفا برای میگ 9.13) به رنگ قرمز[/font][/color][/size][/center] [center][size=3][color=#FF0000][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/all.png"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_all.png[/img][/url][/font][/color][/size][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]هرچند میگ های 29 سی کره نمونه صادراتی هستند و کاهش سطح داده شده اند { DOWNGRADED } اما به جمرهای GARDENIYA مجهز هستند که بر طبق اطلاعات ، کره این سامانه را پیشتردر مواردی به کار برده است این میگ ها سامانه تشخیص دوست از دشمن ندارند ! چرا که بر طبق سیاستهای شوروی این سامانه در مدلهای صادراتی به کشورهای خارج از پیمان ورشو قرار نمی گرفت .میگ های 29 نیروی هوایی کره شمالی بارها در تمرینهای مشترک نیروی هوایی و زمینی کره شمالی دیده شده اند اما الزام حضور میگ ها در این تمرینات مورد بحث و مناقشه بوده است چرا که این میگ ها صرفا با انجام حرکات آکروباتیک تلاش می کنند تا نظر کیم جونگ اون و فرماندهان ارتش خلق کره را جلب کنند .[/font] [center][size=3][color=#FF0000][font=tahoma,geneva,sans-serif]هفت فروند میگ 29 در پایگاه سانچوآن ، دو فروندی که جدا از سایر جنگنده ها هستند وظیفه انجام ماموریت هشدار واکنش سریع (QRA) را بر عهده دارند.[/font][/color][/size][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/hnc.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_hnc.jpg[/img][/url][/center] [center][size=3][color=#FF0000][font=tahoma,geneva,sans-serif]خلبانان کره ای در حال دویدن به سمت جنگنده های خود . میگ 29 قابل رویت در تصویر به موشک های R-27R و R-60MK مجهز شده است.[/font][/color][/size][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/arm.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/thumb_arm.jpg[/img][/url][/center] [center][b][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#008000]مترجمین : [/color][/font][/b][b][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#008000]Goebbels - [/color][url="http://www.military.ir/forums/user/10347-ssadeghs/"][color=#008000]SSADEGHS[/color][/url][/font][/b][/center] [center][color=#ff0000][b][font=tahoma,geneva,sans-serif]هرگونه برداشت از مطلب فوق صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری به عنوان منبع امکان پذیر است.[/font][/b][/color][/center]

[quote][quote]بالاخره اون موشک کروز یا لیزری هم که می خواد هدف را مورد اصابت قرار داد باید بالاخره ارتفاع کم کنه اینجا هست که سماوات یا مشابه آن به دادمان میرسه [/quote] درسته، اونها یکی سامانه هم مصباح-1 هست، 8 لول 23 میلی متری، و دیگری سامانه 8 لول دوشکا. بالاخره هر موشک کروز و هر بمب دورایستایی برای حمله به هدف باید شیرجه بزنه و به هدف نزدیک بشه، اینجا هست که این سامانه ها از خجالتش در میان. [quote]تو پدافند مطمئنا برد موشک بسیار مهمه و اگه موشک ما برد موثرش 40 کیلومتره f35 نمیاد با بمبهای 20 مایلی با ماطرف بشه بلکه میره از فاصله بیش از100 کیلومتری سایت مرصاد ما رو هدف میگیره[/quote] دوست عزیز من، اولا از نکات ظریف و دقیقی که شما در پست خودتون اشاره داشتید تشکر می کنم، اما می خواستم یه نکته ای رو به شما و بقیه دوستان یادآوری کنم: اگر دشمن ما JSOW داره، دلیل نمیشه که تمام اهدافش رو بخواد با موشک گرون قیمتی مثل این یا مثلا AGM-129 بزنه، اینجور موشکها برای اهداف استراتژیک و فوق اون استفاده میشن نه اهداف غیر استراتژیک. برای اهدافی مثل سایتهای موشکی زمین به هوا، معقول و منطقی این هست که از بمب های هدایت لیزری خانواده GBU یا بمبهای هدایت ماهواره ای JDAM استفاده بشه نه JSOW . پس این نگرانی رو از ذهنتون بیرون بکنید که چون JSOW موشک قوی و نسبتا خوبی هست، دشمن تمام اهدافش رو با اون هدف قرار میده، نه، در جنگ یه سری از چیزا رو یه فاکتورایی تعیین می کنند که الزاما نظامی هم نیستند، مثل [b]هزینه به نسبت ارزش هدف[/b]. اما در صورتی که بخواد با همون مثلا JDAM هم سایت موشکی ما رو بزنه، هر سایت دوربرد و میانبرد پدافند موشکی، دارای پدافند کوتاهبرد( اعم از موشکی یا توپخانه ای ) هست، این سایت مرصاد هم از این قاعده مستثنی نیست و قطعا در فواصل نزدیک از اون حمایت مییشه، مثلا بهترین گزینه ها برای حمایت کوتاهبرد از اون عبارتند از: موشکهای دوشپرتاب، سامانه سماوات، سامانه مصباح-1 و اگر در دسترس بود، سامانه اف ام 80. که سامانه مصباح-1 به خوبی می تونه از پس بمبهای رها شده به طرف سایت موشکی بر بیاد و آنها را نابود کند. [quote] این برد اونقدر کمه که با بمبهای 20 مایلی سقوط ازاد f35 هم میشه سایت مرصاد رو شکار کرد[/quote] البته اگر بمب رها شده بتونه همونطور که گفتم از دست سامانه های محافظ مرصاد جون بدر ببره. [quote]و ما هم به لطف خدا دستمون خالی نیست و سیستمهای اپتیک زمین به هوا هم داریم اما صحبت اینه که این سیستم رو درحد خودش [/quote] درسته دوست من، با شما موافقم، ولی کمتر هم نبینیمش، یک سامانه مرصاد با سستم هدایت اپتیکی می تونه از فاصله 40 کیلومتری با اف 35 ( حداقل بصورت تئوری) درگیر بشه. بقیه اش ان شا الله تا بعد . . .[/quote] خیلی خوشحالم که افرادی مثل جنابعالی که نکته سنج و با اطلاعید دراین سایت حضوردارید- واقعا بنده هدفم از بودن تو این سایت علاوه برعلاقه اینه که به علمم اضافه بشه- خواهشمندم همچنان تحلیلهاتون رو بفرمائید تا استفاده کنیم صحبت بند این بود که سیستم مرصاد یک سیستم میانبرده و تعریف خاص خودش رو داره و قطعا بعنوان خط مقدم نمیتونه باشه - مگراینکه ما با سیستم لینک راداری از این سیستم بصورت پیشفرض غیرفعال استفاده کنیم و فقط وقتی هدف واقعی(ونه کاذب) به برد موثر ما رسید اون رو فعال کنیم درباره شکار این سیستم و بحث قیمت عرض کنم کلا حق با شماست اما آمریکا سیستمهای راداری عراق و اخیرالیبی را با موشکهای تام هاوک 1.2 میلیون دلاری زد -این قیمت اون موقع (عراق)مثل 3 میلیون دلار الانه اصولا بحث هزینه یک قسمتش خود سلاحه و یک قسمتش شکارهواپیماهای مهاجمه که اونوقت دیگه این هزینه ها چیزی نمیشه شکار بمبهای سقوط ازاد و یا موشکها بسیار سخت تر از خود هواپیماست و درحالت ایده ال ما چند لایه هنوز داریم: 0-(غیر رسمی) سیستم S300V که اخیرا تست شد وبعنوان خط مقدم در تهران و بوشهر استفاده میشه -برد این سامانه 75 کیلومتره که ایران درکپی موشکهاش اون رو حداقل به 100 کیلومتر رسونده موشک S200 اینجا مطرح نیست چون موشک بسیار لخته و نمیتونه جنگنده ها رو شکارکنه (تازه با فرض موفق بودن سیستم راداری) 1- موشک شاهین و صیاد و سام شش بهبود یافته با برد حدود 40کیلومترو ایده آل 70 کیلومتر-برد40 کیلومتری این سامانه در حالت مینیمم اعلام شده که به معنی شکار در حالت بالاست (15-18کیلومتر)و تازو اونهم بدلایل امنیتی کمتر اعلام شده- 2-سیستم تور با برد 15-20 کیلومتر ( و میثاق و کروتال) 3- توپهای 23 یا 35 میلیمتری- و توپهای سایز بزرگتر درهرصورت احتمال عبور بمبهای سقوط ازاد سرشی از سامانه های اول و دوم وجود دارد چون این بمبها از برد زیاد و به تعداد زیاد رها میشوند و سامانه مرصاد و تور میتونه همزمان دو عدد از اونها رو شکار کنند با احتمال 70 تا 80 درصد - اگه با موشک سریع هارم طرف باشیم احتمال باز هم کمتره - (سامانه سام 10 ما شش هدف رو همزمان میزنه) تو حمله اول آمریکا کاندیدها عبارتند از موشکهای تام هاوک و موشکهای JSAW F35, F22 پهپادهای پنهانکار موشکهای کروز با سیستمهای فعلی ضد کروز شناسائی ودرصورت انبوه نبودن تعدادشون امکان رفع این تهدید وجود داره -اما آمریکا استفاده از تعداد انبوه رو برای اشباع سیستمهای ضد هوائی مد نظر داره بویژه اینکه تعدادی از اونها به سیستمهای فریب مانند چف نیز میتونند مجهز باشند در یک طرح تعدادی موشک هرکدام بصورت متوالی پس از دیگری منفجر شده و دالان امنی رو ایجاد میکنند تو حالت دیگه ممکنه اهداف کاذب انبوه یا متوالی اونقدر به سمت سامانه بیاد تا موشکهاش تموم بشه- کاری که تو عراق کردند بهرحال مناسبترین وضعیت وجود جنگنده های ما کنار پدافنده که فعلا موضوع رو تا حدی مرتفع کرده و درآینده هم سیستم موشکی بلند برد و سیستم رادارکیهانی لایه اول دیواردفاعی ما رو تشکیل میدهند

[quote][URL=http://up98.org/][img]http://up98.org/upload/server1/01/s/ralobea546q3az859mku.jpg[/img][/URL] http://up98.org/upload/server1/01/s/ralobea546q3az859mku.jpg بالاخره ندانستیم اسم این موشک چییییییه. هاگ؟ شاهین؟مرصاد یا شلمچه؟[/quote] هاگ: سیستم موشکی ضد هوائی آمریکائی خریداری شده زمان شاه معدوم مرصاد: سامانه راداری ارتقاء یافته هاگ شاهین: موشک هاگ بومی بهبود یافته-بهبود شامل افزایش برد و شناسائی و شکار اهداف تا 0.1 مترمربع -ارتفاع درگیری 15 کیلومتر رسمی- شلمچه: نسخه دوم و بعبارتی ورژن دوم موشک هاگ بومی -نوع بهبود : مجددا افزایش برد- سیستم رهگیری جدید افزایش ارتفاع درگیری تا18 کیلومتر رسمی افزایش برد شلمچه تا 70 کیلومتر -غیر رسمی

با رنگ استتاري خاصي كه توش رنگ نارنجي(!) هم بوده پرواز مي كردن. ظاهرا مصر 5 فروند به عراق داده بوده. اغلالگرهاي پيشرفته اونها پدافند هاوك(كه بچه هاي نيروي هوايي علاقه خاصي دارن بهش بگن هاگ! نميدونم چرا؟) رو كاملا از كار مي انداخت. همونطور كه بليز عزيز فرمودند گربه هاي نر نيروي هوايي(اف 14 سابق!) از خجالت 20 درصدشون(يكي از 5 فروند!!) در اومدن و البته يك شكار تاييد نشده ديگر.