Bomarc موشک Boeing CIM-10 Bomarc ( که پیش از سپتامبر 1962 با نام IM-99 Weapon System خوانده می شد )، یک موشک سوپر سونیک برد بلند زمین به هوا بود که در جریان جنگ سرد برای دفاع هوایی آمریکای شمالی بکار گرفته می شد . علاوه بر آنکه این موشک نخستین موشک عملیاتی برد بلند زمین به هوا بود ، همچنین تنها موشک پدافندی بود که توسط نیروی هوایی ایلات متحده آمریکا بکار گرفته شد . این موشک بصورت افقی در پناهگاههایی با سقف متحرک نگهداری می شد و پس از قرار گرفتن به حالت عمودی شلیک میشد تا به کمک پیشران های راکتی به ارتفاعات بالا برسد . پس از این مرحله مسیر حرکت آن به حالت افقی تغییر می کرد تا با استفاده از موتور های رمجت خود و با سرعت 2.5 ماخ پرواز کروز خود را آغاز نماید . این مسیر حرکت خاص ، به موشک اجازه می داد تا تا به بردی بیش از 400 کیلومتر برسد . کنترل زمینی موشک ، هدایت اکثر مسیر پروازی آن را به عهده داشت ، پس از رسیدن موشک به منطقه مورد نظر ، دستور شیرجه به سمت هدف به آن داده می شد و جستجوگر راداری آن برای فاز نهایی ( ترمینال ) فعال می گشت . یک فیوز راداری مجاورتی سرجنگی هسته ای W40 یا نمونه ی بزرگ متعارف آن را منفجر می نمود . نیروی هوایی ایالات متحده در طرح ریزیهای اولیه تصمیم به ساخت و بکارگیری 52 سایت موشکی برای پوشش شهرها و تأسیسات مهم آمریکا را داشت اما در همان زمان ، ارتش ایلات متحده به عنوان یک رقیب ، توسعه و بکارگیری سیستم مورد نظر خود را دنبال می نمود و این دو سرویس نظامی در مطبوعات و دوایر سیاسی مبارزه ی سخت و جدی را با یکدیگر دنبال می نمودند. توسعه این سیستم بطول انجامید اما زمانی که در اواخر دهه 1950 این سیستم آماده استقرار شده بود ، تهدیدات هسته ای از بمب افکن های سرنشین دار به موشک های قاره پیما تغییر سو داد . در این زمان ارتش با موفقیت سیستم نایک هرکولس را بکار گرفت که قادر بود تمامی نیازهای دهه 60 میلادی را پاسخگو باشد. همچنان که آزمایشها ادامه داشت ، نیروی هوایی طرح خود را به 16 سایت موشکی تقلیل داد و پس از آن نیز دوباره به 8 سایت موشکی بعلاوه دو سایت جداگانه در کانادا کاهش داد . در سال 1959 اولین سایت در ایلات متحده فعالیت خود را شروع کرد منتهی از نظر عملیاتی تنها یک موشک در این سایت آماده استفاده بود. ورود به خدمت تمامی موشک ها ، سالها به طول می انجامید و تا آن زمان کارایی سیستم از بین می رفت . فرآیند کنارگذاری سیستم از سال 1969 شروع شد و سرانجام در سال 1972 تمامی سایتهای Bomarc عیر فعال شدند . بعضی از موشکها به عنوان پرنده های هدف بکار گرفته شدند و امروزه تعداد انگشت شماری از آنها باقیمانده است . طراحی و توسعه در سال 1946 شرکت بوئینگ در اجرای پروژه MX-606 نیروی هوایی ارتش ایلات متحده آمریکا مطالعات خود در خصوص موشکهای هدایت شونده زمین به هوا را آغاز نمود . این شرکت تا سال 1950 بیش از 100 موشک با پیکربندی های مختلف را آزمایش کرد که تمام این موشکها با نماد XSAM-A-1 GAPA شناخته می شدند. از آنجا که این تست ها بسیار امید بخش بودند ، در سال 1949 نیروی هوایی تحت پروژه MX-1599 و برای طراحی و توسعه یک موشک رهگیر بدون خلبان قراردادی با شرکت بوئینگ منعقد کرد. ( در آن زمان نیروی هوایی آمریکا از اصطلاح {موشک} رهگیر بدون خلبان برای موشکهای هدایت شونده ی پدافندی استفاده می نمود. ) موشک MX-1599 می بایست یک موشک زمین به هوای برد بلند ، با موتور رمجت و مسلح به کلاهک هسته ای می بود تا بتواند از آمریکای شمالی در برابر بمب افکن های ارتفاع بالا دفاع نماید . مدت کمی پس از انعقاد قرارداد ، مرکز تحقیق و توسعه ی علوم فضایی میشیگان ( Michigan Aerospace Research Center (MARC) ) به پروژه ملحق شد و به همین دلیل موشک با نام جدید Bomarc ( Boeing and MARC ) نامگذاری گردید .در سال 1951 نیروی هوایی برای تأکید بر نوع نگاه خود مبنی بر اینکه موشک چیزی جز یک هواپیمای بدون سرنشین نیست ، تصمیم گرفت تا نمادهای هواپیما ها را به پروزه های موشکی خود اطلاق نماید و به همین دلیل به نام موشک های پدافندی حرف F ( ابتدای کلمه ی Fighter ) افزوده شد وبه همین خاطر نام موشک از Bomarc به F-99 تغییر یافت . از سپتامبر 1952 پروازهای آزمایشی حامل موشک XF-99 آغاز شد و تا سال 1955 ادامه یافت . این تستها تنها شامل بوستر سوخت مایع موشک بود تا شتاب لازم جهت رسیدن به سرعت اشتعال موتورهای رمجت تأمین شود . در فبریه 1955 آزمایشات حامل رانش موشک XF-99A آغاز شد . در این آزمایشات عملکرد موتور رمجت مورد بررسی قرار گرفت اما همچنان هیچ خبری از سیستم هدایت و سر جنگی نبود. نماد YF-99A برای تست حاملهای عملیاتی رزرو شده بود. در آگوست 1955 نیروی هوایی رویه ی اطلاق نمادهای هواپیماها به موشکها را کنار گذاشت و به همین دلیل نامهای XF-99A و YF-99A به XIM-99A و YIM-99A تغییر یافت . در اصل نیروی هوایی نماد IM-69 را برای موشک در نظر داشت اما ( احتمالا به درخواست بوئینگ جهت اختصاص عدد 99 ) این نماد در اکتبر 1955 به IM-99 تغییر یافت . سر انجام در اکتبر 1957 اولین نمونه ی پیش ساخته ی ارائه کننده ی محصول YIM-99A با استفاده از کامل از سیستم هدایت به پرواز درآمد و موفق شد در پرواز خود به موقیعت ( مکانی ) نابودی هدف برسد . در اواخر 1957 بوئینگ قرارداد تولید موشک رهگیر IM-99A Bomarc A را بدست آورد و نهایتا در سپتامبر 1959 اولین اسکادران IM-99A آماده ی فعالیت شد . موشک IM-99A برد عملیاتی 320 کیلومتری داشت و برای پرواز کروز با سرعت 2.5 تا 2.8 ماخ در ارتفاع 18000 متری طراحی شده بود . این موشک 14.2 متر درازا و 7 تن وزن داشت. این موشک می توانست به یک سرجنگی متعارف 450 کلیوگرمی ( 1000 پوند ) یا سرجنگی هسته ای W40 با قدرت 7 تا 10 کیلوتن مسلح شود . پیشران راکتی سوخت مایع آن ، موشک را به سرعت 2 ماخ می رساند و در این زمان موتورهای رمجت RJ43-MA-3 که با گازوئیل 80 اکتان تغذیه می شدند بکار می افتادند و نیروی لازم برای پیمایش بقیه ی مسیر موشک را فراهم می کردند . این موتور رمجت در پهپادهای لاکهید X-7 ، لاکهید AQM-60 Kingfisher و D-21 بکار گرفته شده بود. موشکهای عملیاتی IM-99A بصورت افقی و در پناهگاههایی نیمه سخت با نام کافین نگهداری می شدند . پس از دریافت فرمان پرتاب ، سقف پناهگاه به طرفین باز می شد و موشک به حالت عمودی قرار می گرفت .پس از آنکه موشک با سوخت مایع مورد نیاز جهت پیشران پر می شد ، پرواز موشک با شروع به کار پیشران Aerojet General LR59-AJ-13 اغاز می گردید . پس از رسیدن به سرعت لازم موتورهای رمجت فعال شده و در ارتفاع 20000 متری موشک را به سرعت کروز 2.8 ماخ می رساندند . هنگامی که موشک به 16 کیلومتری هدف می رسید ، رادار Westinghouse AN/DPN-34 موشک ، آنرا تا رسیدن به هدف هدایت و کنترل می نمود . حداکثر برد موشک 400 کیلومتر بود و با یک سرجنگی شدیدالانفجار متعارف یا یک سرجنگی هسته ای W-40 با قدرت 10 کیلوتن مسلح بود . هدایت موشک Bomarc با استفاده از سیستم یکپارچه SAGE ( Semi-Automatic Ground Environment ) صورت می پذیرفت .SAGE یک سیستم خودکار شناسایی ، رهگیری و انهادام هواپیماهای بمب افکن دشمن بود. با استفاده از این سیستم توانایی پرتاب از راه دور موشک های Bomarc که در پایگاههای ثابت و در پناهگاهها آماده ی پرتاب مستقر بودند برای NORAD فراهم می شد. در بهترین وضعیت پروژه 14 سایت در ایلات متحده و 2 سایت در کانادا آماده ی انجام وظیفه بودند . پیشران سوخت مایع Bomarc A راه حل خوب و مناسبی نبود. پیش از پرتاب ، 2 دقیقه زمان لازم بود تا این پیشران سوختگیری کند و این مدت زمان برای یک رهگیر پر سرعت زمان درازی بود . همپنین بکارگیری و استفاده از سوخت هایپرگلیک ( ترکیب هیدرازین و اسید نیتریک) بسیار خطرناک و پر دردسر بود و چندین سانحه جدی نشت بوجود آمد . زمانی که در نیمه های دهه ی 50 میلادی راکتهای پر قدرت سوخت جامد پا به عرصه ی ظهور گذاشتند ، نیروی هوایی کار تحقیق و توسعه ی گونه ی جدید Bomarc با استفده از سوخت جامد و با نام IM-99B یا Bomarc B را آغاز نمود. این موشک از پیشران Thiokol XM51 و نمونه ی بهبود یافته ی موتور رمجت با نام RJ43-MA-7 استفاده می کرد. بعدها موتور رمجت به نمونه ی RJ43-MA-11 ارتقا یافت . اولین موشک IM-99B در می 1959 به پرواز در آمد اما مشکلات سیستم رانش جدید نخستین پرواز کاملا موفق موشک را به تأخیر انداخت. در جولای 1960 موشک توانست یک پهپاد سوپرسونیک KD2U-1/MQM-15A Regulus II را موفقیت هدف قرار دهد. از آنجا که پیشران جدید جای کمتری می گرفت و امکان حمل سوخت بیشتری برای موتورهای رمجت فراهم می شد ، برد موشک به 700 کیلومتر افزایش یافت . همچنین سیستم هدایت آشیانه ی فاز تریمنال موشک نیز با استفاده از نخستین رادار پالس داپلر دنیا یعنی Westinghouse AN/DPN-53 ارتقا یافت . تمامی موشک های IM-99B با سرجنگی هسته ای W-40 مسلح شدند . در ژوئن 1961 نخستین اسکادران IM-99B عملیاتی شد و Bomarc B بسرعت جایگزین موشکهای Bomarc A شد. در تاریخ 23 مارس 1961 یک موشک Bomarc B توانست در ارتفاع 30000 متری با موفقیت موشک کروز Regulus II را منهدم کند و عنوان بالاترین ارتفاع انهدام هدف در دنیا تا آن تاریخ را از آن خود کند . بین سالهای 1957 تا 1964 ، شرکت بوئینگ 269 موشک CIM-10A و 301 موشک CIM-10B تولید کرد . ( بهترین برآورد از قیمتی که پیدا کردم نشان می داد هر موشک با سر جنگی هسته ای W-40 حدود 10.5 میلیون دلار آب می خورد ) ویدئو ها : https://www.aparat.com/v/w59l0 2:failure https://www.aparat.com/v/Kc5E9 3:bomarc b https://www.aparat.com/v/wVuZz 4:دقت https://www.aparat.com/v/3Mr0S با تشکر ویژه از جناب remo برای آپلود ویدئو ها در آپارات (نمی دونم چرا افزونه ویدئو درست کار نکرد ، مجبور شدم لینک بگذارم !)

دقیقا، فرض کنید موشک صیاد 4 دارای نسخه ای رمجت شود -که به طور طبیعی بدلیل تامین اکسیداتور از اکسیژن هوا تمامی ظرفیت داخلی حمل سوخت به سوخت خالص تخصیص می یابد- و توسط یک پهپاد با ماموریت هوایی مثلا دو تیر از آن قابل حمل و بکارگیری باشد. موشک صیاد 4 در نسخه سوخت جامد فعلی دارای برد زمین به هوای 200 کیلومتر هست، در حالت هوا به هوا و در صورت شلیک از ارتفاعات بالا این عدد به حدود دو برابر افزایش پیدا میکنه و در صورت تجهیز به موتور رمجت دستیابی به اعداد 600 و حتی 800 کیلومتر دور از دسترس نیست. در این صورت هیچ تانکر، بمبر استراتژیک و آواکسی از گزند این موشک دور نیست؛ و حتی دسته های جنگنده ها. برای تقریب به ذهن که 800 کیلومتر یعنی چه، برد رادار آواکسهای سری E-3 حدود 770 کیلومتر هست.

حصوز تانک آبرامز مجهز به تروفی در رومانی در طی مراسم افتتاحیه رزمایش چند ملیتی Justice Eagle 19 در منطقه آموزشی Smaradn کشور رومانی، نیروهای آمریکایی نمونه ای از تانک آبرامز را با خود همراه داشتند که مجهز به سامانه دفاع فعال تروفی بود. مدل این تانک آبرامز مشخص نیست اما حدس زده می شود این تانک باید نمونه جدید تانک های آبرامز M1A2 SERv3 باشد.

برای این بردهای فوق بلند ، گرچه موتور و سوخت و ... مهم است، اما مسئله های مهمتری از میزان سوخت و موتور وجود دارد. مسئله هدایت و نحوه کشف و رهگیری هدف و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک. برای برد800 کیلومتر، اگر سرعت موشک را 6 ماخ هم فرض کنیم یعنی حدود 2000 کیلومتر بر ساعت، نزدیک به 24 دقیقه طول می کشد که به حداکثر برد خود برسد. در عرض این 24 دقیقه، هدف صدها کیلومتر جابجا شده است. تنها گزینه که به ذهن می رسد وجود دیتالینک برای هدایت در میانه مسیر است، که این امر هم آسیب پذیری در برابر اقدامات الکترونیک و جنگ سایبری دشمن را بالا می برد، خصوصا که این موشک باید قاعدتا روی مناطق تحت کنترل دشمن پرواز کند.

در مهم بودن خبر با شما هم عقیده ام ولی در خصوص قسمت دوم در اینکه ما و شما و همه دوستان از آسیب رسیدن به سعودی ها و مخصوصا آسیب دیدن سامانه های راهبردی شون خوشحال میشیم شکی نیست ولی به نظر من این حمله و آسیب به رادار یا سامانه پاتریوت شکستی برای این سامانه به شمار نمیاد چون پهپاد قاصف پهپاد کوچکی هست و ضمن توانایی پرواز در ارتفاع بسیار پست، احتمالا از بدنه کامپوزیتی هم بهره می بره که کشف اون رو برای سامانه های راداری سخت میکنه. حالا در نظر بگیرید این پهپاد با استفاده از نقاط کور راداری به سامانه پاتریوت نزدیک بشه و در فاصله نزدیک هم خودشو به ارتفاع بسیار پایین و غیر قابل کشف برای رادارهای سامانه پاتریوت برسونه، اگر اون سامانه به سیستمهای دفاع نزدیک مجهز نباشه، یا اون سیستمها نتونن کار خودشون رو به خوبی انجام بدن؛ دیگه کار تمومه و پهپاد کار خودشو به انجام می رسونه. در واقع سامانه پاتریوت توسط «روش» و «مهاجم»ی که برای مقابله با اون طراحی نشده هدف قرار گرفته و نمیشه این رو به عنوان نقطه ضعفش مطرح کرد، کما اینکه شاید اگر بجای پاتریوت هر سامانه میانبرد/دوربرد شرقی یا غربی دیگری هم بود نتیجه همین بود (بدلیل ضعف عربستانی ها در چیدمان درست و استفاده مطلوب از سیستمهای پدافند نزدیک). اونطور که بعضی کانالهای تلگرامی خبر دادند، در روزهای بعد از حمله نشانه ها (پارازیتها)یی که نشاندهنده کار کردن رادار بوده در تصاویر ماهواره های سنجشی دیده شده، -در صورت صحت خبر- یعنی اینکه رادار سامانه یا آسیب ندیده بوده و یا اینکه بسرعت توسط تعمیرکاران تعمیر و به عرصه عمل باز گردانده شده (البته با توجه به ماهیت ماجولاریتی اینگونه سامانه ها، تعویض قطعات اونها بیش از چند ساعت طول نمیکشه). ممکن هم هست پهپاد قاصف تنها TEL سامانه رو هدف قرار داده باشه و با آسیب رسوندن و ترکشی کردن موشکها، اونها رو از دور خارج کرده باشه1. پی نویس: 1- دوستان توجه کنند که برخورد ترکشهای انفجار پهپاد قاصف الزاما منجر به انفجار موشکهای روی خودرو حامل اونها نخواهد شد، بلکه انفجار تنها زمانی رخ میده که ترکشها به گونه ی موثری به فیوز یا خرج انفجاری سرجنگی برخورد کنند و یا اینکه با سوخت موشک برخورد نمایند. اما هرگونه برخورد کوچکترین ترکش با موشک یا کنیستر اون می تونه به از رده خارج شدن موشک منجر بشه.

در برنامه عصر مهمان یکی از اعضای یمنی بود که اشاره جالبی داشت. حالا شاید کلیپ همه گیرش را دیده باشیم ولی نکته ای که اشاره میکرد اگر وقفه های مهمان دیگه نبود و احتمالا عدم تسلط به زبان فارسی خودش بیشتر میشد گشودشون. اشاره میکرد که عربستان را دشمن احمق فرض میکنیم که اتفاقا بر خلاف باور امارات در این جنگ دنباله روش نیست بلکه منافع بیشمار امارات و طمع شدیدش برای بنادر یمن و جزیره مهمش در ورودی تنگه هست که عربستان را با داد و قال جلو انداخته ولی به آرامی داره اهدافش را پیش میبره. اشاره میکرد هرگونه توسعه بنادر یمن به ضرر بنادر امارات خواهد بود در اینده دور حتی و حاکمان امارات نوعی نگاهی استعماری دارند در منطقه که با ارزوهای بلندی دارند برای خودشون اجراش میکنند. خلاصه میگفت عربستان در این جنگ فقط سروصدا میکنه از روی نادانی و حماقت و خودش را جلو انداخته که مطلوب امارات هست چون پشت پرده این امارات هست که داره منافع خودش را پیش میره.

هنوز هم کاربردی هست، البته اگر بازنگری بشه. موشک با موتور رمجت و برد بالا این فایده رو داره که بشه آواکس ها، تانکرها و دسته های پروازی رو مورد هدف قرارداد یا تهدید کرد. به نظر میاد بصورت ترکیبی(جت و رمجت) بشود تا برد 700 یا 1000 کیلومتر هم رسید.

با سلام مهم ترین مسئله در اینچنین طرحی همونطور که دوستمون هم اشاره کرد بحث کشف و هدایت موشک هست. موضوع هدایت موشک رو میشه حل کرد مثلا موشک میتونه مثل موشک های بالستیک تا فاز نهایی با هدایت اینرسی پیش بره و بعد در محدوده ای هدف با ترکیبی از سیستم های فعال و غیر فعال راداری و شاید حتی اپتیک ها دست به کشف بزنه. بعلاوه موشک میتونه از سوخت جامد استفاده کنه که لااقل به معنی سرعت بیشتر هست و بنظرم بهتره که موشک یه موشک کوچک باشه که با یه بوستر بزرگ تقویت میشه تا موشکی در ابعاد صیاد 4. چیزی شبیه به این طرح. البته اشتباهی در محاسباتتون رخ داده چرا که موشکی با سرعت 6 ماخ در هر ثانیه 2000 متر حرکت میکنه که یعنی در عرض 6.5 دقیقه میتونه به 800 کیلومتری برسه. منتها به فرض که هدف ما با سرعت 300 متر بر ثانیه در حال حرکت باشه یعنی زیر صوت در عرض 6.5 دقیقه 120 کیلومتر جابه جا شده. خب این مشکل حلش آسون نیست. حالا اگه هدف در آسمان دشمن حرکت کنه حه قطعا سیستم های ضد بالستیک هم مستقر هستن میتونن موشک رو رهگیری کنن یا به هدف اطلاع بدن تا به سرعت از منطقه دور باشه و حتی ممکنه موشک توسط خود هدف شناسایی بشه. اما مسئله ی کشف همچنان معضلیه بخصوص که هدف چیزی شبیه به b-1 لنسر باشه و با پرواز در ارتفاع پایین دست به شلیک موشک های کروز دور برد بزنه. اینجاس که جای خالی آواکس ها به شدت احساس میشه.

یادم رفت تصویر پهپاد سقوط کرده حوثی ها در اطراف نجران رو قرار بدم. حمله صورت گرفته ولی احتمالش هست همین پهپاده بوده که قبل از رسیدن به هدف سقوط کرده باشه یا مورد هدف قرار گرفته . چون اکثر اجزای پهپاد در یک مکان هستش احتمال اینکه پهپاد سقوط کرده باشه هم هست. تا جایی که یادم هست گزارشی از شلیک دفاع هوایی و یا اعلام رسمی سعودی ها درباره سرنگون کردن پهپاد مهاجم در نجران منتشر نشد. ....... سال گذشته میلادی انصارالله یکی از سامانه های پاتریوت رو در ساحل غربی با پهپاد مورد هدف قرار داد. حتی رسانه های طرفدار منصور هادی خبر حمله موفقیت آمیز پهپادی یمنی ها رو تایید کردن

بسم الله.......... 11 خرداد 1398 وضعیت یمن و استان ضالع + برخی از غانئم انصارالله از نبردهای این منطقه نیروهای انصاراالله برای چند روز موفق شدن شهر قعطبه رو به کنترل خود در آورده که با حملات سنگین ائتلاف عقب کشیده . در گام بعدی دور جدید حملات را شروع و در آستانه تصرف مجدد شهر بودن که باز هم مجبور به عقب نشینی شدن نیروهای ائتلاف هم چندین حمله برای دور کردن انصارااله از قعطبه ترتیب دادن که با مقاومت رزمندگان انصارالله روبرو شده انهدام ادوات و تانکهای نیروهای ائتلاف کلیپ بخشی از تصاویر https://www.aparat.com/v/HAOab شکار چند ماشین راه سازی نیروهای ائتلاف کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/vJfR4 انهدام تانک ارتش عربستان در منطقه جیزان نیروهای عربستانی عموما از تانکهای آبرامز در این منطقه استفاده میکنند .ممکن است تصاویر مربوطه به شکار تانک آبرامز باشد کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/o612Z

اینگونه نیست که موشک بلند برد شلیک بشه و مثلا زمانی که میرسه به هدف، پرنده مذکور دور شده باشه یا ... معمولا سامانه هدایت زمینی، سیر پروازی مهاجم رو بررسی میکنه و موشک رو به منطقه ای شلیک میکنه که قبلا محاسبه کرده پرنده در اون منطقه خواهد بود، بعبارتی در یک زمان مشخص یک پرنده با سرعت و خط سیر مشخص، تنها در یک محدوده مشخص میتونه تغییر مسیر بده، با فرض اینکه هدف یه تانکر باشه، اگر چنین موشکی شلیک بشه هواپیما رو مجبور کنه 100 کیلومتر از مسیرش دور بشه، کل نقشه مهاجم به هم میریزه، و اگر آواکس باشه، 100 کیلومتر از امکان کشف دور میشه، حتی اگر منهدم نشود،... میتونیم از راکت دزفول استفاده کنیم و بجای سرجنگی چند موشک کوچکتر در اندازه میثاق بدون بوستر! اطراف هدف رها کنیم. اگر نتونه یک جنگنده یا هواپیما رو بزنه، دسته پروازی رو کاملا پراکنده خواهد کرد، تا 6 میثاق در سر جنگی دزفول قابل جا دهی هست،. دزفول گرچه مانورپذیر نیست، اما این امکان رو دارد که اگر هدف در یک دایره به قطر 150 کیلومتر قابلیت جابجایی داشته باشد، در فاصله 700 کیلومتر به هر نقطه قابل پیش بینی در این دایره برسد،.. اضافه کنم: در مورد هدفیابی در برد بلند قاعده اینگونه است، که با هر لحظه نزدیک تر شدن موشک به هدف، میزانی که هدف قابلیت مانور دارد کمتر میشود، مثلا وقتی موشک در 600 کیلومتری باشد هدف میتواند 100 کیلومتر جابجا شود، اما وقتی در 300 کیلومتر باشد، مقدار نصف خواهد شد(50کیلومتر)، و همینطور تا نزدیکی هدف. بنابراین در طول مسیر میزان تغییر مسیری که موشک رهگیر انجام میدهد تا به نزدیکی هدف برسد بسیار کمتر از هواپیمای مهاجم هست، و اگر موشک در ارتفاع بالا باشد، جاذبه و سرعت به نفع موشک خواهد بود تا هواپیما.

لااقل در دو حمله اخیر به سوریه که منجر به اصابت شده ( حمله به بهانه هدف قرار گرفتن پهپادشون و حمله دیشب به بهانه شلیک راکت ) صهیونیستها یا وادار شدند یا اینکه ترجیح دادند موقتا از تاکتیک قبلی و خط خبری ای تبلیغیشون فاصله بگیرند. خط خبری و تبلیغاتی ای که به شدت و حتی مسقیم توسط امثال مسئولانشون تبلیغ میکردند: ای مردم سوریه! این ایران و حضورش در سوریه هست که باعث حملات ما به پایگاه هاشون میشه و در ادامه مجبوریم به واکنش پدافند ارتش سوریه هم حمله کنیم و پس دلیل قربانی شدن سوریها پایگاه های ایران هست. در حالیکه در دو حمله اخیر یکی حالا به اذعان خودشون یک واکنش پدافندی مستقل به پهپاد صهیونیستی! و دیگری شلیک راکت از جنوب که معلوم نبوده عمدی بوده یا خیر مقرهایی که هدف قرار گرفتند مقرهای ارتش سوریه بوده مستقیما و خودشون هم ادعا نکردند که پایگاه های ایرانی بوده و سربازان سوری ای که به شهادت رسیدند. پ ن: خب حملات بامداد امروز گویا به همون منوال سابق بود. حمله به تیفور و فرودگاه که اشاره به چند ساختمان، یک انبار مهمات و چند «تجهیزات نظامی» بوده.از دلایل حملات دیشب که در نوع خودش بعد از مدتی بود که تکرار شد میشه به این موارد پرداخت: 1.در حملات دو روز گذشته به مواضع ارتش سوریه که خود صهیونیستها هم اعلام کردند که به دو موضع توپخانه ای و چند ایستگاه اطلاعات و رصد ارتش سوریه بود عمدتا؛ ایستگاه های پدافندی یا راداری در تی فور فعال شده و حملات بامداد امروز برای هدف قرار دادن این موضع پدافندی فعال بوده. خصوصا در اهداف تجهیزات نظامی عنوان شده که در فرودگاه میتونه اشاره به پدافند داشته باشه. 2.به سیاق گذشته حملات با بهانه یا دلیل مرسوم حمله روتین به پایگاه های ایران انجام شده بنا به دلایل بهانه جویی، قدرت نمایی یا واقعا یک جا به جایی یا رصد اطلاعاتی خاص. 3.بعد از انتخابات تا حدی حملات کاهش یافته بود (با این فرض که نتانیاهو نیازی به قدرتنمایی تبلیغاتی نداشته) حالا با وضعیت فعلی نتانیاهو دوباره این نمایش تبلیغاتی را از سر گرفته. 4.اطلاعات تکمیلی این رژیم از شلیکها و منشاشون به مقاومت معطوف شده ( حالا به هر دلیلی) و خواسته پاسخی به مقاومت داده باشه. یک نکته ای وجود داره به نظر نیروهای فعال ایرانی به قراین مختلف در سوریه کاهش پیدا کرده ( به هر دلیلی از جمله عدم نیاز عملیاتی، فراموش نکنیم مهمترین دلیل حضور ایران در تیفور برنامه ریزی حملات پهپادی خصوصا شاهدها ضد داعش در صحرای سوریه بود که همون موقع فعالیت داعش هم اون حمله به تیفور انجام شد و حالا احتمالا شاهدهای ارزشمند دیگه در سوریه نیازی بهشون نیست و نیستند هم، یا به دلیل کاهش ریسک و همچنین دلایل دیگه) و احتمالا در جاهایی که باید الان حضور دارند. نکته دوم که دوستان مطلع احتمالا بهتر واقف هستند تبدیل شدن مضحک «دیده بان حقوق بشر سوریه» به یک منبع خبری منفرد و مرجع برای رسانه های خبری غربی است. یک رسانه تقریبا تک نفره در لندن که اوایل کار یک شبه اکانت هواداری حمایت متعصبانه از النصره و جنایتکاران و تروریستها بود و بعدها که ورق در سوریه کم کم برگشت ادعای بی طرفی کرد و البته مدارش به همون مدار سابق میچرخه و خودش را به عنوان یک مرجع خبری جا زده با مخلوطی از خبرهای درست و نادرست ولی کاملا آشکارا در ضدیت با مقاومت و بعضا خبرهایی از جبهه مقابل.

ستاد توسعه فناوری های فضایی وحمل و نقل پیشرفته معاونت علمی وفناوری، سه پلتفرم ماهواره ملی را با ایجاد کنسرسیومی از دانشگاه های فعال حوزه فضایی و با کمک شرکت های دانش بنیان به مرحله اجرا درآورده است. درهمین زمینه می توان به پروژه «ایران باس ۱۵» اشاره کرد. این پروژه یک پلتفرم ماهواره ۱۵ کیلوگرمی با محموله تصویربرداری (رزولوشن ۵ متر) است و توسط کنسرسیومی از دو دانشگاه صنعتی شریف و صنعتی مالک اشتر در حال انجام است. در این پروژه طراحی مفهومی و اولیه انجام شده و در حال حاضر در مرحله طراحی تفصیلی است. «پروژه ایران باس ۷۰» پروژه دیگری است که در این زمینه در حال اجرا است. این پروژه نیز یک پلتفرم ماهواره ۷۰ کیلوگرمی با محموله تصویربرداری (رزولوشن ۵ متر) است که توسط کنسرسیومی از دانشگاه های صنعتی امیرکبیر و خواجه‌نصیرالدین طوسی در حال انجام است.همچنین پروژه «ایران باس ۱۵۰» نیز یک پلتفرم ماهواره ۱۵۰ کیلوگرمی با محموله تصویربرداری (رزولوشن ۱ تا ۲ متر) نیز توسط دانشگاه علم و صنعت در حال انجام است. در این سه پروژه حدود ۲۵۰ نفر از متخصصان حوزه فضایی مشغول فعالیت هستند. https://www.mashreghnews.ir/news/955178/پلتفرم-های-ماهواره-ملی-در-کشور-تشریح-شد در مرکز آزمون و یکپارچه سازی پژوهشگاه فضایی ایران صورت گرفت؛ انجام موفق آزمون‌های سامانه انتقال مداری سرپرست معاونت طراحی و تضمین ماموریت پژوهشگاه فضایی ایران از انجام آزمون دیگری در این سامانه خبر داد و گفت: آزمون خمش و کشش سازه اصلی بلوک انتقال مداری هم در سطح کیفی با موفقیت انجام شد. وی ابراز خرسندی کرد که بدین ترتیب، آزمون‌های کیفی سازه اصلی بلوک انتقال مداری با موفقیت در مرکز آزمون و یکپارچه‌سازی پژوهشگاه فضایی ایران به پایان رسیده است. دکتر جعفر صالحی در توضیح نقش این سامانه در ماموریت‌های فضایی گفت: بلوک انتقال مداری، سامانه‌ای است برای انتقال ماهواره‌ها از مدارهای ارتفاع پایین زمین به مدارهای بالاتر که ارتقاء دهنده قابلیت پرتاب بوده و این مهم با بکارگیری ظرفیت‌های ارزشمند موجود در پژوهشکده سامانه‌های حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران، محقق شده است. وی تصریح کرد: نخستین مأموریت این سامانه، انتقال ماهواره ۱۰۰ کیلوگرمی از مدار پارک دایروی در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری زمین به مدار بیضوی با ارتفاع اوج ۷۰۰۰ کیلومتری خواهد بود. وی در خصوص ساختار سامانه انتقال مداری اظهار کرد: ساختار آن شامل سازه، سیستم هدایت - ناوبری و کنترل، تامین توان، کامپیوتر پرواز، پیشرانش، کنترل حرارت و سیستم جدایش است. https://isrc.ac.ir/fa/اخبار-و-رویداد/اخبار/اخبار-داخلی/در-مرکز-ازمون-و-یکپارچه-سازی-پژوهشگاه-فضایی-ایران مدیر آزمایشگاه الکترومغناطیسی پژوهشگاه فضایی ایران از اتمام تست سازگاری الکترومغناطیسی ماهواره «ناهید ۱» خبر داد و گفت: تست ۳ ماهواره ظفر، ناهید ۲ و پارس ۱ نیز در این آزمایشگاه انجام می شود https://isrc.ac.ir/fa/اخبار-و-رویداد/اخبار/انعکاس-اخبار-پژوهشگاه-در-سایر-رسانه‌ها/در-گفتگو-با-مهر-مطرح-شد؛-اتمام-تست-سازگاری-الکتروم ظاهرا موقع بران های سیل آسا در ایران لانچ پد سفیر درسمنان زیر گل و لای رفته

دوست عزیز سرعت 6 ماخ تقریبا 7408.8 کیلومتر بر ساعت هست

یمنی ها ادعا کردند با پهباد سامانه پاتریوت عربستان را هدف قرار دادند. این ادعا اگر درست باشه خبر مهمی است و شکست بزرگی برای پاتریوت است. کسی خبر داره که این ادعا تایید شده یا نه

ما حرفامونو قبلا در مورد صیاد زدی زدیم ولی خوب چیزی جدید مشاهده شده اول مقاله ای شیرین از اشاعه اسلحه تک تیر اندازی صیاد ایران در خاورمیانه https://www.calibreobscura.com/the-iranian-50-cal-am-50-sayyad/ در زمان ازاد سازی باقور از دستان داعش ها عکسی منتشر شد از اسلحه تک تیر اندازی صیاد مجهز به صدا خفه کن نمونه خارجی از اشتایر با تجهیزات کامل همراه با صدا خفه کن https://www.aparat.com/v/e52VD تیر اندازی نیروهای شرکت امنیتی خصوصی روسیه با اسلحه صیاد سوریه https://www.aparat.com/v/TUFum استفاده نیروهای فلسطینی از سه پایه دوربین شرکت Manfrotto برای صیاد حالا نمیدونم حرکت فلسطینی برای نمایش سلاح بوده یا استفاده عملی از میشه یا نه یک نمونه از استفاده سه پایه در ویدئو تبلیغاتی اسراییل https://www.aparat.com/v/4KR5T در اخر هم ویدئو فان اسلحه باز طراحی شده اشتایر اچ اس 50 ام 1 باز طراحی شده در این نمونه طول سلاح 22 سانتی متر کمتر شده وحدود 1 کیلو از وزن سلاح کاسته شده https://www.aparat.com/v/av6rs

با سلام به حسین آقای عزیز با این فرض که آسیب به خود موتور باعث از کار افتادن و در معرض خطر بیشتر قرار گرفتن خود تانک میشه بله، موتور که بیرون بدنه نیست که تاندم مستقیم بخوره بهش، موتور در داخل بدنه و در پس زره قرار داره، سرجنگی تاندم باید اول از لایه های زره عبور کنه و بعد تازه به موتور میرسه و موتور هم حدودا 70 - 80 سانت عرض داره حداقل، جنسش هم از آلیاژهای محکم هست، از طرفی مرحله اول سرجنگی تاندم که همون اول عمل میکنه و تموم میشه، حالا سوال اینجاست که توان نفوذ مرحله دوم چقدره و آیا می تونه از پس زره اصلی و عرض موتور بر بیاد؟ در پاسخ میشه گفت که اگر موشکی مانند خریزنتیما یا کورنت/دهلاویه یا موشکهایی با توان نفوذ بالا باشه احتمالش هست، حداقل اینکه موتور از کار خواهد افتاد (مثل همون تصویر و فیلم مشهور جنگ 33 روزه که از موتور مرکاوا داره آتیش میاد بیرون)، اما موشکهای ضد زره ای که زیر 60 یا 70 سانت توان نفوذ دارند بعید هست.

ریشه انگلیسی تاریخ نظامی به شکل عجیبی با تاکتیکهای فریب و استتار پیوند محکمی بر قرار نموده ، تا جایی که می توان گفت که جزیی ناگسستنی از نبرد بشمار می آید . در این میان ، ارتش بریتانیا بدلیل موقعیت خاصی که در جنگ اول و پس از آن در جنگ دوم جهانی بدان گرفتار آمده بود، یکی از پیشگامان استفاده از این خدعه ها بشمار می آید . شاید یکی از مشهورترین افسران این ارتش در ابداع این تاکتیکها در شمال آفریقا و سپس در حمله به نرماندی ، سرتیپ دادلی ورانگل کلارک (Dudley Wrangel Clarke) بشمار می آید که در کنار ماموریت اصلی اش ، نام وی با یگان های رنجر ارتش ایالات متحده نیز پیوند خورده است . داستان کلارک و ارتش آمریکا از 14 ژانویه 1941 آغاز می شود ، جایی که وی برای فریب ارتش های مشترک آلمان و ایتالیا در مدیترانه ، با فرستاده ویژه روزولت ، سرهنگ ویلیام دونوان ( ملقب به بیل وحشی ) رییس وقت دفتر خدمات استراتژیک (OSS) ملاقات نمود تا طرح خود را برای استفاده از واحدهای کماندو تازه تشکیل شده ارتش سلطنتی در شمال آفریقا با وی مطرح کند . او با استفاده از بک گراند شخصی در علاقه به فیلم های وسترن ،به دونوان پیشنهاد داد تا براساس فیلمی وسترن با عنوان " گذرگاه شرقی " که در آن اسپنسر تریسی ،در نقش رهبر یک گروه بزن بهادر آمریکایی با عنوان ROGERS RANGERS را ایفا مینمود ، عنوان واحدهای تازه تشکیل آمریکایی را "رنجر" نامگذاری کنند . بدین ترتیب ، اولین یگان رنجر در ارتش ایالات متحده به شیوه جدید در ماه مه 1942 ایجاد گردید . صرفاً برای میلیتاری /MR9

باتشکر از نظرات دوستان بخش دوم .. در صورتی که سامانه های پدافندی لیزری برای کشف و رهگیری هدف از سیستم های الکترواپتیکی استفاده کنند روش زیر میتواند کار ساز باشد استفاده از فِلیر و گاز های داغ جهت اشباع سیستم های الکترواپتیک و عدم تفکیک سازی هدف و نشانه گیری دقیق ... روش دیگر استفاده از لیزر ، اینبار توسط موشک یا پهپاد مهاجم است درصورتی که یک منبع تولید اشعه لیزر نسبتا کوچک توسط موشک کروز یا پهپاد حمل شود ، برای سرعت های مادون صوت و در صورت مواجهه با سلاح لیزری با یک دتکتور اپتیکی میتوان منبع تابش را شناسایی کرد .. سپس سلاح لیزر به کار رفته در پهپاد میتواند منبع تابش را با لیزر خود نشانه رود نه به قصد سوزاندن و نابودی ، بلکه برای اشباع کردن و یا کور کردن تجهیزات الکترواپتیک سامانه ی لیزری برای این منظور می توان از تیوب های لیزری Co2 استفاده کرد بنده این ایده رو برای موشک کروز سومار مدلسازی کردم البته جهت درک بهتر .. طبیعتا این مدلسازی دارای ایرادات فراوانی هست برای نشانه روی سریع از دو عدد لیزر از نوع نیمه رسانا در این طرح استفاده شده .. لیزرها روی یک ریل به عقب و جلو حرکت می کنند همچنین این تیوب توانایی چرخش در راستای بدنه ی موشک را داراست .. و لیزر ها هر کدام به دو عدد سروو موتور متصل شدند که توانایی گردش داشته باشند بدین صورت می تواند زوایای گوناگون را پوشش دهد ... این سامانه در بخشی از بدنه ی موشک جاسازی شده و تا رسیدن به منبع انتشار لیزر در غلاف خود نگهداری میشود به محض شناسایی لیزر یا وارد شدن به محیط که احتمال بکارگیری لیزر علیه موشک میباشد غلاف مربوط به این بخش از موشک جدا میشود و سامانه شروع به تشخیص موقعیت و انتشار لیزر می کند نویسنده : بیسکیویت - میلیتاری ادامه دارد ... 

ممنون بابت مقاله خوبتون در مورد ایران دو مبحث باید کار شود لانچر پرتاب موشک در دریا و دوم زیردریایی ویا سامانه حمل و استقرار موشک در مورد اول می تونیم ازمایشات و کارها رو جلو ببریم و به دانش ساخت اون برسیم مورد دوم هزینه بر و زمان بر هست و تو پروسه تولید هست ولی نمیشه به خاطر این مورد اول را عقب انداخت نکته ای که مورد اول رو مهمتر میکنه امکان استفاده از پلت فرم های متفاوت حمل مثل کشتی ها و ناوها هست

پهپاد UAV-X پهپاد UAV-X یک پهپاد یمنی بردبلند است که هدایت آن توسط خبان خودکار صورت می‌گیرد. گرچه کارشناس شورای امنیت آن را UAV-X نامیده است اما این پهپاد احتمالا همان پهپاد صماد 3 می باشد. به دلیل کمبود منابع و محدودیت دسترسی به خارج از مرزهای یمن، نیروهای یمنی از پیشران‌های مختلف اما مشابه هم در این هواگرد استفاده کرده‌اند و صماد 3 تا کنون با دو پیشران متفاوت مشاهده شده است. این پهپادها در دو کشور امارات متحده عربی و عربستان سعودی به اجرای عملیات پرداخته‌اند. پهپادهایی که در امارات عملیات کرده‌اند با پیشران‌های آلمانی 3W110i B2 استفاده کرده‌اند - حداقل دو فروند صماد3 در امارات عملیات داشته‌اند هر دو دارای این پیشران آلمانی بوده‌اند که قیمت آن 879 دلار است- (گزارش سازمان ملل نشان دهنده‌ی صحت ادعاهای انصارالله پیرامون اجرای عملیات علیه اهدافی در امارات توسط پهپاد می‌باشد که هر بار مقامات امارات آن را تکذیب کرده و حاضر به نشان دادن لاشه پهپاد یا محل خسارت دیده نشدند و آن را سانسور کرده اند). پیشران‌های آلمانی با دو شماره سریال 1561517 B و 1561528 B که توسط 3W- Modellmotoren Weinhold GmbH تولید شده بودند در ژوئن 2015 در قالب یک محموله 21 عددی به شرکت هوای یورو وینگر یونان صادر شده بود. پیشران آلمانی 3W110i B2 پهپادهایی که در عربستان توسط تیم کارشناسی شورای امنیت بازدید شده‌اند دارای موتور چینی DLE 170 استفاده بوده‌اند - کارشناس سازمان از 3 پهپاد صماد3 در عربستان بازدید کرده است که هر سه از این پیشران چینی 890-1100 دلاری بهره‌مند بوده اند- پیشرانی چینی DLE 170 پشیران چینی 3/5 لیتر سوخت در هر ساعت مصرف می‌کند و می‌تواند سرعت هواگرد را به 200-250 کلیومتر برساند. یک مخزن سوخت 21 لیتری در پهپاد به کار گرفته شده است که این امکان را به صماد3 می‌دهد تا 6 ساعت مداومت پروازی داشته باشد که در این صورت برد آن 1200-1500 کیلومتر خواهد بود. مخازن احتمالی سوخت طول صماد3 برابر با 280 سانتیمتر، فاصله سر دو بال 450 سانتیمتر و قطر بدنه 84 سانتیمتر است. این پهپاد در دو نقش رزمی و جمع آوری اطلاعات (تصویربرداری) به کار گرفته می‌شود. در نقش رزمی از یک سرجنگی 18 کیلوگرمی بهره می‌برد. اما در نقش جمع آوری اطلاعات مجهز به لنز چینی دوربین Nikon D810 است که وظیفه عکس‌برداری را به عهده دارد احتمالا در این نقش نیز از لنزها و دوربین‌های متفاوت استفاده می‌کند. لنز تصویربرداری دروبین Nikon D810 سرجنگی 18 کیلوگرمی صماد 3 پی نوشت: قیمت ها در گزارش سازمان ملل نیامده است و بر اساس قیمت موجود در سایت‌های اینترنتی قیمت پیشران را نوشته‌ام. GHIAM/منبع برگرفته از گزارش شواری امنیت

ایجاد نیروی واکنش سریع در مرز ایران و پاکستان توافق ایران و پاکستان بر موضوع ایجاد نیروی واکنش سریع برای امنیت مرزهای دو کشور علیه تروریسم که در دیدار امروز روحانی و عمران خان نخست وزیر پاکستان حاصل شد. https://www.mashreghnews.ir/news/952870/فیلم-ایجاد-نیروی-واکنش-سریع-در-مرز-ایران-و-پاکستان

ماهواره های کبوتر شرکت Planet Labs امریکا موفق شدن دو تصویر در مورخه 16 فوریه با فاصله زمانی 40 ثانیه از محل استندتست سایت شاهرود شدن که نشان میدهد محلی باخاکریز بلند برای امحا وسوزاندن سوخت جامد در حال فعالیت می باشد با رفتن به ارشیو تصاویر دوباره در همین محل در تاریخ 18 سپتامبر2018 نیز مقداری سوخت جامد امحا شد همچنین تصاویر جدید نشان میدهند حداقل 1 تست ویا شایدهم 2 تست در یکی از استند شمالی انجام شده تاقبل از این فقط از 2 استند جنوبی استفاده میشد تاریخ تست در استند شمالی بین 16تا20 مارچ بوده یک هفته بعد دوباره ظاهرا تستی انجام شده ویا عوامل محیطی بوده یا ایرانی سعی در از بین بردن اثار تست در محل بوده به دلیل حجم بالای عکسها اپلود نمیکنم هر عکس حداقل بلای 4 مگابایته https://www.armscontrolwonk.com/archive/1207035/burn-notice/

نمی دونم چرا کسی جوابی به حرف من نداد ! مهمات تک زمانه پلاسمایی ... به محفظ اینکه تروفی موشک رو زد ، موشک منفجر میشه و یه پالس عظیم الکترومغناطیس به دلیل انفجار درجای این مهمات باعث اخلال در کار سیستم های الکترونیکی تانک میشه ... پریسکوپ و .... هم حتی از کار میفتند ! یکسری مواد خاص با مهمات منفجره که بتونند پلاسمای گرم یا سرد تشکیل بدهند ... حالا اگه کسی اینجا پلاسما خونده بهتر می تونه جواب بده ...