اثربخشی سامانه‌های پدافندی در درگیری‌های گذشته بخش اول: ویتنام شمالی سامانه‌های پدافندی جدیدی همچون باور373 هیچ یک از نقاط ضعف سامانه‌های پدافندی استفاده شده در ویتنام و خاورمیانه را ندارند. اختلافات زیادی در مورد اثربخشی رزمی ثبت شده برای سیستم‌های پدافند هوایی شوری که در دهه‌های گذشته طی جنگ‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است وجود دارد. مقایسه عملکرد ضعیف این سامانه‌ها در خاورمیانه با تاثیر جنگی آن‌ها در جنوب شرقی آسیا جالبترین مورد است. ارتباطی که بین این جزئیات تاریخی مورد بحث قرار گرفته و مبهم وجود دارد این است غالبا در سیستم بروکراسی دفاعی غرب درک کنونی از اثربخشی آخرین نسل سامانه‌های پدافندی روسی، چینی (و ایرانی) بیش از هر زمان دیگری بر پایه چنین دیدگاه‌هایی تعیین می‌شود: "ما در سال 1991 سامانه‌های روسی را به طور کامل منهدم کردیم. پس چرا باید به اثربخشی سامانه‌های فعلی اهمیت دهیم؟" استدلال اخیر بارها مطرح شده است بنابراین این تصور که اثربخشی سامانه‌های پدافندی مدرن با اثربخشی تکنولوژی سامانه‌های دهه 60 و 70میلادی که در خاورمیانه به کار گرفته شده اند تفاوتی ندارد بسیار گسترده است و اغلب آن را باور دارند. واقعیت این است که نسل جدیدتر سامانه‌های پدافندی از جمله اس300 پی ام یو2، اس 400، اچ کیو9 (و باور373) از نظر فناوری پایه و عملکرد اگر بهتر از سامانه پاتریوت آمریکایی نباشند اما نزدیک به آن هستند (البته از نظر من سامانه‌های نامبرده خصوصا اس 400 برتری قابل توجهی نسبت به پاتریوت آمریکایی دارند) و مهمتر از آن هرگز در طی یک جنگ توسط نیروهای هوایی غربی که اسرائیل نیز شامل آن نیز می‌شود به چالش کشیده نشده‌اند. اکنون میزان اطلاعات فنی تفصیلی موجود توسط منابع باز از سامانه‌های پدافندی شوروی به ویژه سام 2 گایدلاین، سام 3 گوآ، سام 6 گین فول و سام 5 گامون حیرت انگیز است. در جنوب شرقی آسیا انحصارا از سامانه سام 2 استفاده می‌شد و باتری‌های این سامانه از میانه 1960 به طور گسترده‌ای در ویتنام شمالی مستقر شده بودند. تعداد این سامانه در منابع مختلف بسیار متفاوت است، اما آمارها متفقا از وجود 50 باتری که به صورت چرخشی در 150 سایت ثابت فعالیت می‌کردند تایید می‌کنند. ارقام مربوط به تعداد شلیک‌ها به ازای هر انهدام با داده‌های اعلامی که از طبقه بندی خارج شده و حاکی از شلیک ده‌ها موشک به ازای هر انهدام است نیز متفاوت می باشد و این تعداد شلیک نیز با بهبود تکنیک‌ها و فناوری سرکوب پدافندی ایالات متحده در طول زمان افزایش پیدا کرده است. فعال شدن فیوز مجاورتی موشک سام2 در نزدیکی جنگنده RF-4C در جریان جنگ ویتنام- 12 آگوست 1967 فرار جنگنده F-105D Thunderchief از موشک سام2 پدافند ویتنام شمالی S-75/SA-2 در درجه اول به عنوان سامانه پدافندی استراتژیک طراحی شده بود و وظیفه آن دفاع منطقه‌ای از اهداف ثابت در برابر هجوم هواگردها در ارتفاع متوسط و بالا بود. موشک این سامانه توسط لینک مرتبط به سامانه هدایت می‌شد و از پیشران سوخت مایع بهره می‌برد. این سامانه برای درگیری از رادار فن سانگ و برای کشف هدف از رادار پی12 اسپون رست استفاده می‌کرد. مدت زمان فعالسازی سامانه معمولا چندین ساعت بود که به مهارت خدمه باتری و همچنین اینکه کدام بخش لازم بود جابجا شود بستگی داشت. شاید یکی از بحث‌‍ برانگیزترین موضوعات در این باره این باشد که بهترین معیار اثربخشی برای ارزیابی نیروی پدافندی ویتنام شمالی چه چیزی است. بیشترین تلفات نیروی هوایی ایالات متحده در ویتنام شمالی توسط توپ‌های پدافندی صورت گرفت. در حقیقت کل تلفات نیروی هوایی آمریکا در بازه زمانی 1964-1973 را که شامل 740 جنگنده تاکتیکی F/RF-4 ، F-105 و F-100 است را می توان به آتش توپخانه پدافندی دشمن در ویتنام شمالی و لائوس اختصاص داد. آمارهای از طبقه بندی خارج شده ایالات متحده نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از این تلفات ناشی از حملات ارتفاع پست به سایت‌های پدافندی است اما بیشتر این تلفات به این دلیل است که جنگنده‌های آمریکایی در حین حمله به دیگر اهدف برای در امان ماندن از پاکت ارتفاع متوسط و بالای سامانه سام2 اقدام به پرواز در ارتفاع پایین می‌کردند. در حالی که میزان خسارت‌ها بر اثر شلیک مستقیم سامانه های موشکی متوسط به نظر می‌رسد، نسبت کیل ریت این سامانه ها در سالهای 1971 تا 1973 برای جنگنده اف4 فانتوم 31.5% بود و همچنین 17 فروند بی52 نیز منهدم شدند که اغلب آن‌ها توسط سامانه های موشکی سرنگون شدند. معمولا پیشتیانی توسط مربیان با تجربه اتحاد جماهیر شوری یا ورشو انجام می‌شد و در نتیجه پدافند هوایی ویتنام شمالی توانست سام 2 را به موثرترین شکل عملی کند، از تحرک محدود آن به طور کامل بهره‌برداری کرد و از سام 2 به عنوان تله‌ای برای هدایت هواگردهای آمریکایی به داخل پاکت آتش توپخانه‌ی پدافندی بهره ‌می‌برد. علاوه بر آن تلاش زیاد برای سرکوب یا از بین بردن سیستم‌های پدافندی بخش زیادی از سورتی پروزها را به ویتنام شمالی شکل می‌داد. خدمه پدافند هوایی ویتنام شمالیدر کنار موشک سامانه سام2 معیار ساده شمارش تلفات مستقیم وارده به انواع تسلیحات دشمن را نمی‌توان به عنوان "معیار اثربخشی" برای ارزیابی تاثیرگذاری و کارآمدی انواع تسلیحات پدافند هوایی در یک محیط تهدیدآمیز در نظر گرفت. بدون سامانه‌های موشکی مستقر در یک عملیات، اثربخشی توپ‌های پدافندی هدایت راداری یا هدایت بصری ضعیف است چرا که هواگرد می‌تواند بدون هیچ مانعی از ارتفاع متوسط و بالا خارج از پاکت مفید سلاح به آن حمله کند. همچنین در جایی که تنها سامانه‌های موشکی حضور دارند و توپخانه پدافندی غایب است هواگردها می‌توانند بدون مانع حمله کنند و از پوشش زمین و محدودیت‌های عملکردی سامانه‌های موشکی و سیستم‌های راداری آنها استفاده کنند. (البته با ورود سامانه‌های کوتاه برد همچون پانتسیر و تور ضعف پدافند در ارتفاع پایین تا حدودی برطرف شده است.) پدافند هوایی ویتنام شمالی بسیار نزدیک از دوره‌های دکترین اتحاد جماهیر شوروی استفاده می‌کرد، این دکترین استفاده از تسلیحات پدافند هوایی که همپوشانی و حمایت متقابل را در پاکت ارتفاع انجام می‌دادند دیکته می‌کرد که تاثیر آن موجب هم افزایی می‌شود به این معنا که هواگردهای دشمن نمی‌توانند بدون خطر در اتفاع بالا یا پست حرکت کنند. در مورد ارزیابی اثربخشی هر یک از سامانه های پدافندی بهتر است تعداد شلیک‌ها برای هر انهدام را محاسبه کرد. مشکل در تجزیه و تحلیل این است بدون وجود داده‌های قاطع در مورد هر دور شلیک، به سختی می‌توان ارزیابی دقیقی را صورت داد. در صورتی که به نظر می‌رسد آمار اولیه تلفات بر اثر توپخانه پدافندی بیش از سامانه‌های موشکی است، سوالاتی همچون: در جایی که سامانه‌های موشکی حضور نداشته اند چه تعداد از انواع هواگردها به محدوده درگیری توپ‌های پدافندی وارد شده‌اند؟ در مقایسه با تعداد باتری‌های سامانه‌های موشکی ویتنام شمالی چه تعداد سامانه‌ی توپخانه پدافندی و به چه تعداد پرسنل و چه هزینه‌ای مستقر شده‌است؟ بمباران فرشی بی52 بر ضد اهداف ویتنام شمالی- این بمب افکن نقش بسزایی در این جنگ ایفا کرد. دو نمونه بارز از کمپین هوایی در ویتنام شمالی وجود داشت که هر دو در دوره اخیر جنگ ویتنام اتفاق افتادند. اولین آن استفاده از جنگنده‌های F-111A در طی سال 1972 و در خلال عملیات‌های Linebacker1/2 است. این جنگنده با استفاده از رادار خودکار تعقیب عوارض زمین در اتفاع بسیار پایین پرواز می‌کرد، و توانست هم توپ‌های راداری و هم سامانه‌های موشکی را شکست دهد و از نظر آماری در هر سورتی پرواز کمترین میزان تلفات را در این کمپین‌ها به خود اختصاص داد. با وجود استفاده سنگین از پردازنده‌های جنگ الکترونیک، هواگردهای پشتیبانی جنگ الکترونیک، جنگنده‌های سرکوب پدافند هوایی، چف و جنگنده‌های اسکورت، بالاترین میزان تلفات در نوع خود در عملیات Linebacker2 مربوط به ناوگان بی52 است که به طور انحصاری توسط S-75 / SA-2 انجام شد. در صورتی که اگر سامانه‌های موشکی حضور نداشت بعید بود هیچ بمب افکنی از این نوع از دست برود. استقرار ناوگان بی52 استراتوفورترس در یک پایگاه آمریکایی در طی جنگ ویتنام 15فروند بی 52 در طی 729 سورتی پرواز از منهدم شد که تقریبا 2 درصد می‌شود. البته میزان خسارت‌ها با توجه به عملیات هماهنگ سرکوب پدافند هوایی ویتنام شمالی محدود است. نکته مهمی که باید ذکر شود این است در زمانی که سامانه‌ پدافند هوایی سام2 ویتنام شمالی بیشتر میزان شلیک‌ها خود را انجام داد اما نتوانست هیچ بمب افکن بی52 را منهدم کند. عاملی که در تحلیل‌های غیر مستقیم در مورد این قبیل کمپین‌ها نادیده گرفته می‌شود بخشی از کل تلاش صرف شده برای پوشش سرکوب دفاع هوایی برای هواگردهای در حال عملیات است. قسمت اعظمی از انواع هواپیماهای تاکتیکی از جمله جنگنده‌های F-111 که در طول کمپین Linebacker II به پرواز در آمدند مستقیما بر ضد سایت‌های پدافندی سام 2 به کار گرفته می‌شدند. هزینه‌های صرف شده و خسارات وارده به طور مستقیم با استقرار سامانه‌های پدافندی در ارتباط است. هر گونه تحلیل عینی در مورد اثرات رزمی سامانه‌های پدافندی در عملیات سرکوب پدافند نتنها باید تلفاتی را که مستقیم توسط سامانه‌های زمین به هوا رخ داده و یا خسارت‌هایی که به وسیله این سیستم‌ها صورت گرفته را در نظر بگیرد بلکه باید اقدامات انجام شده و یا خسارت‌های وارده‌ای را که به دلیل عملیات سرکوب پدافند یا فرار از سامانه‌های پدافندی صورت گرفته را نیز شامل شود. از این دیدگاه سامانه‌های پدافند هوایی شوری موثرترین مولفه در شبکه یکپارچه پدافند هوایی ویتنام شمالی بودند. پرواز موشک سام2 پدافند هوایی ویتنام شمالی ادامه دارد .... ترجمه شده توسط GHIAM

محمد بن زاید بشار اسد را برای نقض آتش بس در ادلب ترغیب کرد نویسنده : دیوید هرست ( David Hearst ) Middle East Eye مطلع شده است که شیخ محمد بن ز اید ولی عهد ابوظبی تلاش های فراوان و مداوم برای ترغیب کردن رئیس جمهور سوریه بشار اسد برای نقض آتش بس با نیروهای تحت حمایت ترکیه در استان ادلب انجام داده است. در ماه های اخیر ، نیروهای ارتش سوریه با حمایت نیروی هوایی روسیه دستاوردهای چشمگیری را علیه گروه های مسلح در شمال غربی ادلب به دست آوردند ، صدها نفر را کشتند و تعداد زیادی غیرنظامی را مجبور به فرار به سمت مرز ترکیه شدند. دخالت ارتش ترکیه در ماه فوریه باعث بازگرداندن توازن به منطقه درگیری شد تا اینکه در ماه گذشته یک آتش بس بین مسکو وانکارا باعث متوقف شدن درگیری ها شد. با این حال ، محمد بن زاید ( MBZ) سعی کرد تا توافق آتش بس بین ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه و رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه را متوقف کند ، و از آن زمان با اسد تماس گرفت تا او را ترغیب کند تا دوباره عملیات نظامی را از سر گیرد . روزهای قبل از امضای توافق آتش بس که پس از نشست چهار ساعت و نیم در تاریخ 5 مارس در کرملین انجام شد ، ولیعهد ابوظبی علی الشماسی ، معاون برادر محمد بن زاید و مشاور امنیت ملی طحنون بن زاید ، را برای مذاکره درباره یک معامله با اسد به دمشق اعزام شدند. براساس یک منابع آگاه به طرح محمد بن زاید ( MBZ ) ، ولیعهد توافق كرد كه 3 میلیارد دلار به اسد بپردازد تا دوباره به حمله به ادلب ، آخرین قلعه مسلحین را از سرگیرد ، كه از این مبلغ قرار بود یك میلیارد دلار قبل از پایان ماه مارس پرداخت شود. همچنین قبل از اعلام آتش بس ، 250 میلیون دلار قبلاً پرداخت شده بود. این معامله به صورت کاملا محرمانه انجام شد. ابوظبی به ویژه نگران این بود که آمریکایی ها از آن باخبر نشوند. واشنگتن از تلاش های ارتش ترکیه برای مقابله با نیروهای ارتش سوریه در ادلب حمایت می کرد ، و پیش از این مسئله نیز بعلت آزادی 700 میلیون دلار دارایی ایرانی که در اکتبر منجمد شده بود از دست ویعهد ابوظبی عصبانی بودند. یک منبع ارشد به MEE گفت: "در جریان درگیری های ادلب ، الشماسی با بشاراسد ملاقات کرد و از وی خواست که با اردوغان در مورد آتش بس توافق نکند. این مسئله قبل از دیدار اردوغان با پوتین اتفاق افتاد. اسد پاسخ داد که وی به حمایت مالی نیاز دارد. وی گفت: " ایران پرداخت خود را متوقف كرده است زیرا آنها پول ندارند و روسها به هیچ وجه پول پرداخت نمی كنند. بنابراین وی 5 میلیارد دلار خواست كرد. منبع اضافه كرد كه آنها موافقت كردند 3 میلیارد پرداخت کنند و همچنین تا قبل از پایان ماه مارس یك میلیارد دلار بپردازند. هنگامی که اسد شروع به بازسازی نیروهای خود برای فشار به پست های دیدبانی ترکیه در ادلب کرد ، روس ها که از نزدیک شاهد تحرکات نظامی نیروهای ارتش سوریه بودند ،از این طرح را مطلع شدند. این منبع ادامه داد: "پوتین عصبانی شد." پوتین وزیر دفاع خود ، سرگئی شویگو را در سفری که از قبل برنامه ریزی نشده بود به دمشق فرستاد تا مانع حمله دوباره نیروهای دولت سوریه شود. پیام شویگو واضح بود: "ما نمی خواهیم شما این حمله را شروع کنید. این منبع گفت: روسیه می خواهد آتش بس ادامه یابد. در آن زمان ، اماراتی ها قبلاً 250 میلیون دلار به دمشق پرداخت كرده بودند. یک مقام عالی رتبه ترکیه تأیید کرد که امارات چنین پیشنهادی را به دولت سوریه داده است. این مقام گفت: "تنها چیزی که میتوانم بگویم این است که محتوای گزارش صحیح است". Middle East Eye برای اظهار نظر درباره این موضوع با مقامات امارات متحده عربی تماس گرفته است. منابع Middle East Eye اطلاع دادند كه محمد بن زاید( MBZ) به تلاشهای خود برای وادار كردن اسد برای نقض آتش بس حتی پس از بازدید شویگو ادامه داد. قسط دوم از اولین یک میلیارد دلار به دمشق تحویل داده شد. انگیزه های ولیعهد برای وادار کردن بشار اسد برای شروع مجدد حمله دو علت داشت اول ، ابوظبی می خواست ارتش ترکیه را به یک جنگ پرهزینه در شمال غربی سوریه سوق دهد. ترکیه به تازگی عملیات جدید(چهارمین) خوددر این کشور را آغاز کرده بود ، پس از آنکه نیروهای دولت سوریه در تاریخ 27 فوریه 34 سرباز ترک را کشتند ، این خونین ترین روز برای آنکارا دراین درگیری نه ساله بشمار میآید. دوم ، MBZ می خواست با گسترش نیروهای ارتش ترکیه در جبهه ی دیگر اردوغان را از دفاع از طرابلس در برابر نیروهای خلیفه حفتر در منحرف کند ، جایی که اخیراً آنکارا به کمک دولت آشتی ملی رفته بود. به محض اینکه شویگو تلاش های امارات متحده عربی برای نقض آتش بس ناکام گذاشت ، محمد بن زاید ( MBZ ) نگران شد که این طرح به آمریکایی ها نشت کند. او برای مخفی کردن پولی که قبلاً به دمشق پرداخت کرده بود ، به یک داستان نیاز داشت و همچنین می خواست دولت سوریه را ترغیب به نقض آتش بس کند. ولیعهد با رئیس جمهور سوریه تماس تلفنی گرفت . امارات به آمریکایی ها چیزی نگفت. علیرغم همه اینها ، امارات متحده عربی بسیار نگران شده بود که خبرها به خصوص پس از جنجال درباره ازادی دارایی های ایران ، منتشر شد . منبع ارشد گفت: به همین دلیل محمد بن زاید ( MBZ) با اسد تماس گرفت. " ودرباره گفتگوی انجام شده بین دوطرف محمد بن زاید در توییتر گفت: "من به او درباره پشتیبانی امارات برای کمک به مردم سوریه اطمینان دادم. و همبستگی بشردوستانه در دوران دشوار ، بالاتر از همه چیز است و سوریه و مردم آن تنها نخواهد ماند. روابط گرم میان امارات و دولت سوریه مدتی است که عیان شده است. اگرچه اماراتی ها هنگام وقوع جنگ در سال 2011 از مخالفان حمایت کردند ، اما سفارت این کشور را در دمشق سال گذشته بازگشایی شد و مقامات تلاش کردند تابطور فزاینده ای از بازگشت روابط صحبت کنند. گفتگو بین ولیعهد و رئیس جمهور سوریه چیزی بیش از ادامه این روندبود ، اما شک و تردیدهایی در مورد ماهیت واقعی تماس محمد بن زاید و همچنین زمان بندی آن بوجود آمد. محد بن زاید می خواست این تصور را ایجاد کند که تماس وی برای همبستگی با سوریه در مواجهه با شیوع ویروس کرونا است ، اگرچه وقتی آنها با هم صحبت کردند دمشق هرگونه شیوع عمده کرونا در این کشور را انکار می کرد. به گفته این منابع ، انگیزه اصلی ولیعهد برای ضربه زدن به ارتش ترکیه در ادلب وضعیت لیبی بوده است. حمله یک ساله به طرابلس ، که توسط ارتش ملی لیبی با حمایت امارات متحده عربی آغاز شده بود ، با استقرار هواپیماهای بدون سرنشین ، نیروهای ترکیه و مزدوران سوریه وابسته به آنکارا مختل شده بود. اما برای پوتین ، که از خلیفه حفتر علیه دولت توافق ملی در طرابلس پشتیبانی می کند ، و اتحاد استراتژیک روسیه با ترکیه از سایر ملاحظات دیگر فراتر رفته است. حفظ آتش بس در ادلب از اهمیت بیشتری برخوردار بود. این منبع گفته است که محمد بن زاید را در وضعیتی آشفته و دشوار که با آن روبرو بود بحال خودش ترک کردند و او ناامید از پیدا کردن راه حل برای این وضعیت بود . منبع : https://www.middleeasteye.net/news/abu-dhabi-crown-prince-mbz-assad-break-idlib-turkey-ceasefire

هزینه ی خرید جی اف ۱۷ به ازای هر فروند برابر ۱۸ میلیون دلار ، شما برای ایران ۲۰ میلیون در نظر بگیر هزینه ی خرید جی ۱۰ برابر ۲۵ میلیون دلار است که شما با مخلفات برابر ۳۵ میلیون دلار در نظر بگیر برای خرید ، ۱۰۰ تا جی ۱۰ باید ۳۵۰۰ میلیونی دلار خرج کنیم که برابر اختلاس ۳۵۰۰ میلیارد تومانی جناب خاوری در هنگام دلار هزار تومنی هست . ۱۰۰ تا جنگنده به روز امنیت یک کشور ۸۰ میلیونی با ۳۰۰۰ سال تمدن رو تا حد زیادی در برابر همسایه هاش بالا تر می بره و پرستیژ نیروی نظامی ما رو بیشتر می کنه . دیگه حرف نزنم ، بهتره. من برم تو افق محو بشم

یادگاری جنگ سوریه جنگنده بمب افکن های سوخو-34 ارتش روسیه در منطقه وورونژ پرواز های تمرینی انجام دادند ( 13 فرودین 1399) یکی از بمب افکن های سوخو-34 حاضر در این تمرین به شماره 03 دارای 13 ستاره است که نشانی است برای انجام حمله هوایی، در حقیقت این 13 ستاره نشان میدهد این بمب افکن سوخو-34 به تنهایی بیش از 120 بار مواضع تروریست های در سوریه را بمباران کرده است.

تین نوع حملات بیشتر به سود اسرائیل جهت بسیج جامعه جهانی در حمایت از خودشون بوده

آماده سازی بالگرد کبریهوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران در منطقه زابل در طول یک رزمایش پس از تنشهای ایجاد شد در افغانستان وقدرت گرفتن طالبان -1377

بسم ا... شهید خلبان پاسدار غلامرضا میرزایی ، که در حادثه سقوط بالگرد میل در دریای کاسپین ( سال 1395 ) به شهادت رسید تصویر جالبی هست از نمونه ارتقاء یافته بالگرد AH-1J به استاندارد "طوفان" از نمای نزدیکتر

با سلام اگه بدون جانبداری به فعالیت این بنده خدا نگاه کنیم ، ایشون در واقع یجور تروریسته ! یعنی هر کسی که در جبهه ماست چریکه و هر کسی در برابر ماست تروریست یا تکفیری !؟ ایشون و امثال ایشون در سازمان آزادی بخش فلسطین و گروه های مشابه دیگه ، در جایی که هیچ ربط جغرافیایی ، نژادی ، اعتقادی و فرهنگی بهش ندارند عملیات تروریستی انجام دادند ، دقیقا همون کاری که داعش با مبارزین اویغور و یا چچنی در لیبی ، سوریه و عراق انجام میداد ! نباید به این افراد به اصطلاح چریک ، تقدس بخشید .

کنسول خدمه ناوبر / بمب انداز بمب افکن بی-52 رزمایش پرچم قرمز

اتفاقا هر قدر این بحث زنده باشد ، در مجموع به نفع همه است ، چون هر قدر جلوتر می ریم ، شدت و حدت نیاز به نیروی هوایی پای کار بیشتر حس می شود و استدلال هایی که دائم روی پدافند زمین پایه تاکید دارند ، بیشتر به چالش کشیده میشود و این خوب هست تبدیل به مطالبه نشده ، یعنی هنوز در مراحل جنینی خودش هست اگرشده ملت همه شب نان و پیاز بخورند ، باید این پول را اختصاص بدند ، چون اگر ندهند ، امنیتی وجود ندارد که بشود روی آن مانور کرد

به نظر من اگر ما یک نیروی هوایی قابل قبول داشته باشیم. مثلا ترکیب سوخو 30 و j10 که میتوان تعدادی از سوخو 30 ها را به صورت سفارشی با رادارهای تخصصی هوا به هوا مشابه رادار سوخو35 و موشک های هوا به هوای دوربرد تجهیز کرد. با ترکیب این نیروی هوایی و شبکه پدافند کشور که هر روز دارد کاملتر میشود و با ترکیب ان با توانایی بالستیک ما که با ان میتوان پایگاه های هوایی امریکا را موشک باران کرد. حتی نیروی هوایی امریکا نیز برای نفوذ به فضای ما مشکل خواهد داشت. کمتر نیروی هوایی از عهده نیروی هوایی امریکا بر می اید ولی ترکیب یک نیروی هوایی خوب با یک شبکه پدافند یکپارچه ترکیب مرگباری است. که حتی نفوذ به ان برای امریکا نیز مشکل است. از طرفی یک شبکه هوایی یکپارچه بدون کمک نیروی هوایی بلاخره جلوی یک نیروی هوایی قدرتمند تسلیم میشود. مگر اینکه استراتژی موشک باران پایگاه های امریکایی و مجبور کردن انها به استفاده از پایگاه های دور از ایران جواب گو باشد. در رابطه با خرید هواپیما سه مشکل وجود دارد 1- مکانیزم ماشه فعال نشود که من امیدوارم این اتفاق نیافتد 2- روسیه و چین بفروشند. 3- پول ان در این اوضاع تامین شود صحبت تولید سوخو 30 است. وقتی صحبت تولید است یعنی بالای صد فروند و حتی صدو پنجاه فروند هدف گذاری شده. وگرنه برای سی یا چهل فروند کسی خط تولید راه نمی اندازد. این کار شاید چیزی حدود ده میلیارد دلار البته با خط تولید اموزش و تجهیزات در یک پروسه 5 ساله هزینه بردارد. که در این شرایط برای کشور سنگین است. مگر اینکه توافق شده باشد با صادرات نفت به روسیه جبران گردد

این بحث نیرو هوایی هم به نظرم برا بچه های میلیتاری شده یک زخم و داغ کهنه که هر از گاهی هی سر باز می کنه و هیچ وقت هم درمان و دارویی براش نبوده. البته بخش های دیگه هم مثل زرهی یا پیاده هم اوضاع رو به راهی ندارن، ولی حساسیتی که نیروی هوایی داره، اون رو متمایز می کنه. اون هم برای ما که مزیت داشتن یک نیروی هوایی قدرتمند رو حداقل در اوایل جنگ تحمیلی تجربه کردیم.

همین شک و شبهه ها در 4 دهه اخیر ، وضعیت ما را به جایی رسونده که با یک رزمایش نصفه و نیمه امارات ، مجبوریم موشک اندازهای خودمون را در جزایر فعال کنیم و د ر معرض نمایش عمومی بگذاریم ، در حالی که اگر یک نیروی هوایی آماده وجود داشت ، 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد ، یک cap پرحجم و متراکم برنامه ریزی می کردند ، طرف مقابل خودش پیشاپیش ، سرنیزه را غلاف می کرد ، ولی چون طرف مقابل اطلاع دارد که نیروی هوایی غیر قابل رقابت ایران در انتهای دهه هفتاد، با 500 فروند هواگرد آماده عملیات ، به روزی افتاده که مجبور هست برود دنبال جنس چینی ( نه بدلیل کیفیت ، بلکه بالاجبار ) ، برنامه های بومی خودش هم معطل موتور و سلاح هست و افتخار نیروی هوایی اش ، بازآماد جنگنده های 50 ساله هستند ، آن وقت برای ما "تره" هم خورد نمی کند ، نه تنها در روز روشن رزمایش برگزار می کند ، بلکه رییس پلیس اش ( یعنی اینقدر سطح تهدید علیه ما هجو آمیز شده ) جرات می کند ارتش ایران با سابقه 100 سال را تهدید کند . تمام اینها ، از جنگ الکترونیک ، زدن ای وکس ، حتی حوزه "پهپاد" ، 80 درصدش مربوط به نیروی هوایی هست و سامانه های زمین پایه تنها سیبل های متحرکی هستند که بدون پوشش هوایی ، براحتی شکار می شوند . این 2 فقره ویدئو را با دقت ببینید اگر باور ندارید ، از خدمه سامانه های سام-6 سوری در دره بقاع ( دهه 80 میلادی ) سئوال بفرمایید که چه شکلی iaf ، همه آنها را مثل جگر زلیخا به سیخ کشید البته تمرینات مشترک نیروی هوایی آمریکا و اسراییل هم برای تهدید ما نیست !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! تمرینات محرمانه اسکادرانهای اف-35 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده وiaf در جنوب سرزمین های اشغالی

اسم تایپیک بذارید دلنوشته ها و آرزو ها برای نیروی هوایی. ده ساله همه جور گمانه زنی بی حاصلی شده

بسم الله........ 20 فروردین 1398 شکار تانک ارتش سوریه توسط تانک تروریستها در تاریخ 5 نوامبر 2012 مصادف با 15 آبان 1391 در منطقه دوار (میدان )لیرمون حلب یک دستگاه تانک تی72 مسلحین به نزدیک شدن به تانک تی 62 ارتش این تانک را در فاصله بسیار نزدیک احتمالا با شلیک دو گلوله منهدم میکند . با توجه به تصاویر برجک تانک ارتش به سمت راست و چرخیده بوده و مشخص نیست که خدمه در تانک حضور داشته اند یا خیر . میدان لیرمون چند روز بعد از این در زیر آتش مستقیم مسلحین قرار میگیرد . وضعیت حلب در اواخر و اواسط 2013-2012 این ویدئو یکی از خاص ترین تصاویردر درگیریهای سوریه است . نکته جالب بازتاب خاصی هم در زمان خودش نداشت . به شخصه تا چند روز پیش این تصاویر را ندیده بودن تا اینکه به صورت اتفاقی بهش برخورد کردم البته کلیپ رو از یه جای دیگه دانلود کردم ولی به رسم امانت https://twitter.com/Pantsir1 کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/0czyS انتقال سامانه دفاعی هوایی هاگ ارتش ترکیه به داخل اراضی سوریه

در مورد مزایای داشتن یک ناو هواپیما بر در اقیانوس هند به نظر من نیاز به بحث نیست چون اظهر من الشمس است. البته این در صورتی است که ما به سطح تکنولوژی رسیده باشیم و جنگنده های ناو نشین ما دارای تکنولوژی باشند که مقهور جنگنده های طرف مقابل نشن. چون غرق شده ناو هواپیمابر به مفهوم شکستن ابهت نظامی ان کشور است. در شرایط فعلی حتی در مورد توانایی بهترین جنگنده های روسی برای مقابله با نمونه های امریکایی تردید وجود دارد. البته این به این مفهوم نیست که نمی توانیم بر روی خاک خود با کمک ترکیب یک شبکه پدافندی لایه به لایه متحرک و یک نیروی هوایی مقابله کنیم. ولی ارسال ناو هواپیمابر به صدها کیلومتر دورتر از خاک اصلی و مقابله با امریکا به نظر مشکل می اید. پهبادهایی با قابلیت داگ فایت و مقابله با جنگنده های سرنشین دار هنوز حتی برای امریکایی ها هم رویا است با این شرایط اگر یک ناو پهباد بر را به عمق اقیانوس بفرستیم همان مشکل عدم پوشش هوایی را خواهد داشت و تبدیل به سیبل هواپیما های دشمن خواهد شد. بحث حضور ناو هواپیمابر در دریای عمان بود که این مشکلات را ندارد ولی مزیتی هم ایجاد نمی کند چون یک دریای محدود اصولا مناسب برای ناوهای بسیار بزرگ نیست بنابراین من فعلا با این نظر که ناوهواپیمابر به درد ما نمی خورد موافقم

فرانسه علیه برنامه فضایی ایران بیانیه صادر کرد وزارت خارجه فرانسه در بیانیه‌ای پرتاب ماهواره توسط ایران را در تضاد با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد توصیف کرده است. این بیانیه می‌افزاید: «توسعه برنامه موشک‌های بالستیک ایران ثبات منطقه‌ای را تضعیف کرده و بر امنیت اروپا اثر می‌گذارد. فرانسه از ایران می‌خواهد کاملا به تعهدات بین‌المللی خود در این حوزه پایبند باشد. پ. ن: تفاوت های موشک بالستیک با ماهواره بر:

درود به دوستان گرامی در مورد مدار داخلی رادار حرفی نمی توان زد چون ما اطلاعاتی از آن دریافت نکرده ایم و فقط این را می گویم که توان یک رادار بیشتر مرتبط با نرم افزاری است که روی آن اجرا می شود و فیلترهای دیجیتالی است که روی تراشه های FPGAآن پیاده شده است نه اندازه آن و اینکه این رادار کپی چه مدلی است از نظر شکلی. اما در مورد سیستمهای الکترونیکی این هواپیما که در این تصویر و یک تصویر دیگر دیده می شود می توان حرفهایی زد. نکته کلی در مورد هواپیما ها این است که همه مدارها و سیم بندی ها باید برای برخورد صاعقه با هواپیما رویشان فکر شده باشد. استاندارد فرض می کند که در چنین حالتی 5000 آمپر قرار است از بدنه هواگرد عبور بکند و در چنین حالتی ماکزیمم اختلاف پتانسیلی که مجاز است به ورودی مدارها برسد 85 ولت است و همه ورودی ها و خروجی ها باید برای این ولتاژ حفاظت شده باشند حداقل. در تصویر زیر شما ظاهرا کارتهای باس داده مالتی پلکس فرمان/پاسخ دیجیتال تقسیم زمانی MIL_STD_1553B را دارید مشاهده می کنید بعلاوه کامپیوتر پرواز. از آنجایی که اتصال نقطه به نقطه تجهیزات درون یک خودرو/هواپیما نیازمند حجم عظیمی از دسته سیم بود که علاوه بر گرانی و وزن زیاد و مشکلاتی که برای تعمیر و نگهداری تحمیل می کرد تشعشع نا خواسته ناقض استاندارد MIL_STD_461 و نفوذ پذیری غیر قابل قبولی را هم به هواگرد در مقابل برخورد صاعقه و در معرض تشعشع رادارها قرار گرفتن و ... تحمیل می کرد انجمن الکترونیک خودرو (Automotive) آمریکا SAE برای صنایع هوایی در سال 1968 اقدام به توسعه یک گذرگاه سریال استاندارد داده مالتی پلکس کرد. در حالیکه برای خود خودرو استاندارد آلمانی CAN (شرکت رابرت بوش) و نسلهای بعد از آن توسعه داده شد. همانطوری که قبلا در پستی در مورد اویونیک نوشته بودم اینجا نیز صنعت خودرو است که صنعت اویونیک را جلو برده است برعکس آن هم وجود داشته. باس داده 1553 یک باس داده با افزونگی دوگانه و کودینگ منجستر 2 است که قابلیت اطمینان بالایی در انتقال داده دارد. از نظر نحوه کارکرد این باس شباهت زیادی به باس CAN دارد و رفتاری شبهه آسنکرون مانند آن دارد که همه فرامین به صورت متمرکز از کنترلر باس صادر می شود و نود های روی باس بگوش هستند تا فرامین صادر شده را اجرا بکنند و یا پاسخ بدهند. استفاده از این باس از 1978 با نصب بر روی اف-16 و بالگردهای آپاچی شروع شد و امروز یک باس استاندارد بین المللی برای شبکه کردن سامانه های اویونیک است. به دلیل سرعت یک مگابیت در ثانیه و خطای ارسال پیام اشتباه به میزان یک word در 10 میلیون word ارسالی(در معماری با افزونگی دوگانه)، این باس در زیر دریایی ها، تانکها، پهپادهای هدف، موشکها، خودروهای نظامی، شاتل های فضایی و ... استفاده شده است. صنعت دفاعی ایران هم مانند بقیه سالها است که از این باس استفاده می کند. در واقع عنصر اصلی که می تواند باعث پیاده سازی موفق معماری استاندارد MIL_STD_1760 باشد همین باس 1553 و انعطاف پذیری های آن است. https://www.aim-online.com/wp-content/uploads/2017/06/OVW1553.pdf در شکل زیر که بردها واضح تر دیده می شوند برد بالایی از راست به نظر یک کارت rack mount منبع تغذیه سوئیچینگ است که توان زیاد مورد نیاز کارتهای دیگر در rack را تامین می کند و ظاهرا از خازنهایی شبیه خازنها نظامی through hole خانواده sprague برای فیلتر ورودی و خروجی استفاده کرده است. لبه های گارد با پوشش متالیک هم برای اتصال به بدنه rack و خنک سازی سیستم و حفاظتهای EMC مورد نیاز در استاندارد MIL_STD_461 بکار گرفته شده است. خود ماژول تغذیه سوئیچینگ هم قبلا در کشور به اشکال مختلف تولید شده ولی این ماژول ممکن است از بازار خریداری شده باشد. کارت آبی رنگ سمت چپ بالا هم قاعدتا متعلق به یکی از نودهایی است که نیاز به استفاده از یک میکروکنترلر دارد. کارت سمت چپ پایین هم مشابه کارت بالایی خود است و تراشه های حافظه بیرونی تراشه اصلی به خوبی مشخص هستند در حالیکه تراشه اصلی بسیار نزدیک به یک استندفلزی است که می تواند برای پاس کردن دست کم استانداردهای الکترو استاتیک مشکلات جدی ایجاد بکند. کارت اصلی که دارای گارد رینگ طلایی است هم به نظر پردازنده اصلی می آید که حافظه های بیرونی آن به همراه بسیاری دیگر از قطعات مونتاژ نشده است. در کل کارتها مشخص است که کار مجموعه های مختلف در زمانهای دور و مختلف است و سطح پیاده سازی آنها پایین تر از متوسط کارهایی است که در صنایع دفاع و شرکتهای خصوصی داخلی انجام می شود. برای مثال جا پیچ ها در برخی نقاط به تراشه های حساس بسیار نزدیک هستند و یا برخی قطعات به لبه برد بسیار نزدیک هستند. برای یک کارت اویونیک / خودرویی نزدیک بودن به جا پیچ یعنی انتقال تنش به پایه های حساس تراشه که می تواند باعث جدا شدن آنها از کارت بشود و منجر به فاجعه بشود. همچنین در یک کارت اویونیک سطح بالا وجود حفره و جای کانکتور اضافی و تراشه مونتاژ نشده و .... بسیار عجیب و منفی است و این هرگز قابل قبول نیست که برای یک کاربرد خودرویی یا اویونیک یک کارت بسازیم که برای چند کاربرد مختلف با تغییر مونتاژ قطعات بتوانیم از آن بهره ببریم. چنین کارتی بعید است که بتواند استاندارد های EMC را پاس بکند. دو جای اسیلاتور/کریستال دیده اند که یکی مونتاژ شده است. مشخص است که کارتهای به نمایش درآمده کارتهای نهایی نیست و مربوط به مراحل توسعه است. برای تراشه طلایی رنگ کارت اصلی هیچ خازن bypass مشاهده نمی شود که البته به خودی خود به معنی کیفیت بد نیست و این احتمال وجود دارد که خازن های های bypass به دلیل اطمینان پایین در کاربرد اویونیک حذف شده باشند و از یک یا چند جفت ساندوئیچ دو لایه پاور/گراند در لایه های میانی مدار چاپی برای ایجاد اثر خازنی با پاسخ فرکانسی بسیار عالی استفاده شده باشد که روش گرانی است اما نه برای کاربردهای اویونیک. در شکل زیر هم FDR به نمایش درآمده (جعبه نارنجی) که صنایع دفاع سالها پیش نمونه های بی نظیری از آن را ساخته و روی شکاریها و بالگردها نصب کرده است که ویژگی های منحصر بفردی نسبت به نمونه های خارجی دارد. البته این FDR هم مانند همه FDR ها باید بتواند شتاب لحظه ای 6400 جی و دمای 1100 درجه سانتیگراد را به مدت یک ساعت و عبور صاعقه را تحمل بکند و حافظه های آن از دست نرود. قانون کلی تجارت اروپایی ها این هست که اگر شما یک محصول مشابه نداشته باشید خارجی ها نمونه هم سطح آن را به شما نمی فروشند. اما اگر خودت ساختی خارجی ها یک درجه بالاترش را به شما می فروشند با قیمت ناچیز تا ساخت داخل شما تعطیل شود.

ظاهرا همینه . قطعات نمایش داده شده مدتهاست برای اورهال اف 5 ها طی پروژه های خودکفایی در پروسه ی تحقیق و تولید هستند . تنها نکته رونمایی این بود که این اف 5 بازسازی شده هم بستری شده برای تست Integrated modular avionics که باشتباه در اخبار معماری یکپارچه گفته شد .... اگر جواب بده گام بلندی هست برای اون جنگنده ی نهایی مون که قراره به حول و قوه ی الهی در سال 1400000 از Starscream هم خفن تر بشه و کل جنگنده های ناتو رو با به حرکت null-ray نابود کنه .

با سلام   رزم سایبری به شیوه روسی استفاده ارتش روسیه از رباتهای سایبری برای هدف قرار دادن توپخانه ارتش اوکراین     با فراگیری گسترده تلفن های هوشمند و مجموعه متنوعی از تجهیزات محاسبه گر تجاری و روی آوردن ارتشها به جنگ شبکه محور مبتنی بر سیستم عامل های موجود در بازار ، واحدهای نظامی بتدریج راه حل های نوآورانه ای را برای بهبود عملکرد و ارتقاء فرایندهای رزمی  مورد استفاده قرار می دهند و در صورتی که یگان های نظامی قصد استفاده از تجهیزات جدید را نداشته باشند ، خطر شکست ، موجودیت  آنها را تهدید خواهد کرد .     بعنوان مثال ، در سال 2013 ،  یک افسر تیپ 55 توپخانه ارتش اوکراین ، یک برنامه رایانه ای را برای سلاح سازمانی واحدهای توپخانه نیروی زمینی با شناسه ( Попр-Д 30.apk ) (SOCA-D 30.apk) تهیه نموده که با توجه به عنوان برنامه ، عمدتاً برای بهبود دقت آتش توپهای 122م.م دی-30 که از میانه های دهه 60 میلادی ، توپ استاندارد ارتش اتحاد جماهیر شوروی بشمار می آمد و پس از فروپاشی ، تعداد زیادی از این سلاح به ارتش جدید التاسیس اوکراین به ارث رسید ، در نظر گرفته  شد .   به گفته یاروسلاو شرتوسک ، (برنامه نویس) ، این برنامه محاسبه گر براساس کتابچه راهنمای سنتی این جنگ افزار ، شامل جداول شلیک , طرح تیر مصوب ارتش تهیه شده و در نتیجه به شکل چشمگیری زمان اجرای آتش توپ 122 م.م دی-30 را کاهش داده است . به ادعای شرتوسک ، این برنامه تاکنون توسط 9000 کاربر مورد استفاده قرار گرفته ( ظاهراً ویدئویی که برای اجرای آتش با استفاده از این برنامه نیز موجود هست ) با این وصف ، مهندسی معکوس  این نرم افزارو وارد نمودن بد افزار FANCY BEAR  اثبات نمود که بسته اصلی نرم افزاری به نرم افزارهای مخرب تروجان آلوده بوده  که پروتکل های رمز گذاری در سیستمهای  کنترل – فرماندهی  را با استفاده از یک الگوریتم ناشناس که با شناسه RC-4 شناخته می شود ، مورد حمله قرار می دهد .       طبق بررسی های صورت گرفته ، ماموریت  اصلی این بدافزار مخرب ،  دسترس به اطلاعات تماس مخاطب ، سرویس پیام کوتاه ، لیست تماس های  موفق و جستجودر صفحات وب و.... است که  ظاهراً این برنامه را به یک نرم افزار جاسوسی و کسب اطلاعات تبدیل می نماید .     با این حال سئوال اینجاست که هدف از این کار چه بود ؟   با توجه به بررسی های صورت گرفته توسط تحلیلگران حوزه سایبر ، وجود بدافزار موسوم به FANCY BEAR در درون این برنامه ، کار شناسایی  واحدهای  رزمی که علیه ارتش اوکراین وارد عمل شده بودند را تسهیل می نمود . این بدافزار می توانست ارتباطات میان واحدهای رزمی دشمن ( اوکراین ) را بازیابی و مکان ارسال انها را شناسایی نماید که این امر یک راه حل بسیار جذاب برای تعیین موقعیت  واحدهای توپخانه ارتش اوکراین  بشمار می آمد .   براساس گزارشهای غیر محرمانه ،  ارتش اکراین بیشتر از 50 درصد توان واحدهای توپخانه خود را در طول دو سال جنگ از دست داد که این عدد شامل 80 درصد قطعات توپخانه دی-30 نیز می شود که  بیش از هر جنگ افزار دیگری در لجستیک ارتش اوکراین موجود بود و طبق برآورد ها ، علت اصلی این رویداد ، استفاده گسترده ارتش اوکراین از این نرم افزار است  .   این  قبیل تجهیزات  ، بتدریج جای خود را به منظور پشتیبانی از تجهیزات سنتی شناسایی در میدان نبرد ، باز می کنند ، با این وصف ، هنوز استفاده  از واحدهای پیاده نظام و پرنده های بدون سرنشین (ISR) برای رصد تاکتیکی صحنه رزم  در اولویت ارتشها قرار دارد .علیرغم وجود چنین شرایطی ، توانایی این نرم افزار برای بازیابی اطلاعات ناخالص از گوشی های هوشمند می تواند اطلاعات گرانبهایی را برای بهبود برنامه ریزی ها ، هماهنگی ها  میان واحدهای توپخانه و پیاده نظام فراهم آورد  .       به گفته تحلیلگران نظامی ، این نرم افزاز توانایی بالقوه ای برای ترکیب  شیوه های سنتی هدفیابی و روشهای جدید دارد و می تواند یگانهای فعال رزمی را به ترتیب توان رزم و تحرک برای واحدهای توپخانه اولویت بندی نماید .   در آنسوی جبهه ، یاروسلاو شرتوسک خبر هک شدن نرم افزار خود را بشدت رد نمود و آن را توهم خواند و ادعای روسها را آماتورگونه دانست . وی معتقد است که نرم افزار طراحی شده ، هنوز تحت کنترل است و فعال سازی آن نیز همچنان ادامه دارد.   با این حال ، برخی تحلیلگران حوزه اطلاعات نظامی معتقدند که به احتمال زیاد ، بخش اطلاعاتی ارتش روسیه (GRU) همکاری نزدیکی با واحدهای نظامی روسی در شرق اوکراین و مناطق مرزی حساس با روسیه دارد و این بدان معناست که ادعای روسها را باید جدی گرفت .   پی نوشت :   افزایش تاثیر یک سلاح  قدیمی با استفاده از یک برنامه به ظاهر ساده برای تلفن های هوشمند ( تاکتیک ) و وارد شدن تروجان به این نرم افزار توسط روسها ( ضد تاکتیک ) درسهای فراوانی برای نیروهای مسلح خواهد داشت . امیدواریم به این موارد حساسیت لازم وجود داشته باشد .   صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

به نام خدا با سلام سلاح ضد تانک در خط دید به اختصار LOSAT توسط بخش سیستم های موشکی و کنترل آتش صنایع لاکهید مارتین واقع در دالاس تگزاس طراحی و ساخته شده است. این سلاح متشکل از موشک انرژی جنبشی (KEM) و سیستم اکتساب هدف بهبود یافته بردلی (IBAS) نصب شده بر نمونه افزایش ظرفیت یافته خودروی پرتحرک چند منظوره چرخ دار M1114 (هاموی) است. توسعه در طول دهه هشتاد میلادی ارتش ایالات متحده فناوری های جایگزین جهت سلاح های سنگین ضد تانک را دنبال میکرد. یک دهه بعد در سال 1990 صنایع لاکهید مارتین پرواز آزمایشی موشک انرژی جنبشی خود را صورت داده و قراردادی جهت توسعه آن برای ارتش امریکا به امضا رساند. در سال 1997 برنامه اثباتگر مفهوم تکنولوژی پیشرفته به اختصار ACTD آغاز شد که تحت این برنامه بخش سیستم های موشکی و کنترل آتش صنایع لاکهید ملزم به تامین 12 خودرو و 144 موشک پر سرعت انرژی جنبشی برای ارتش آمریکا تا سال 2003 بود. در ماه اوت سال 2002 صنایع لاکهید به صورت رسمی اولین قرارداد تولید جهت ساخت 108 موشک را به امضا رساند. در ابتدا 12 مجموعه LOSAT به ارتش ایالات متحده در ماه اکتبر سال 2002 تحویل شده و پس از آن آزمایشات تایید صلاحت و کارایی جهت تولید سامانه در ماه اوت سال 2003 در محدوده آزمایشی شن های سفید واقع در نیو مکزیکو آغاز گردید. تست های توسعه سیستم نیز تا ماه مار سال 2004 صورت پذیرفت. در طول آزمایشات انجام شده ، 18 موشک انرژی جنبشی اهداف مختلفی را مورد اصابت قرار داده و با موفقیت نابود کردند که برخی از آن ها عبارتند از اصابت به تانک ام 60 به صورت ثابت و در حرکت در فواصل مختلف ، اصابت به هدف در حال حرکت در طول شب ، مورد هدف قرار دادن تانک از فاصله نزدیک و همچنین اصابت و انهدام یک سازه مستحکم شهری. علاوه بر آزمایشات اولیه ، آزمایشات ثانویه محدودی نیز در فورت بلیس تگزاس انجام شد که تا ماه جولای سال 2004 با پرتاب هفت موشک انرژی جنبشی و اصابت به اهداف به صورت موفقیت آمیزی به اتمام رسید. با وجود آزمایشات متعدد و اصابت قابلیت ها ، LOSAT سفارشی جهت تولید انبوه دریافت نکرد هر چند که بعد ها صنایع لاکهید از طرف ارتش امریکا جهت توسعه برنامه موشک انرژی جنبشی فشرده (نمونه ای کوچکتر و سبکتر از موشک KEM با نام اختصاری CKEM) انتخاب شد. موشک جدید به طول 1.52 متر و با وزنی کمتر از 45.3 کیلوگرم از برد افزایش یافته ای تا میزان 8 کیلومتر (در برخی منابع 10 کیلومتر) برخوردار بوده و سرعت آن به بیش از 6.5 ماخ (2211 متر بر ثانیه) میرسد. انرژی نفوذ این موشک در حداکثر سرعت در حدود 10 مگاژول است. آزمایش موشک جدید با طی مرحله ای سه ساله تحت عنوان اثبات فناوری پیشرفته (به اختصار ATD) با انجام آزمایشی موفقیت آمیز بر روی یک دستگاه تانک تی 72 مجهز به زره واکنشگر در ماه فوریه سال 2007 پایان یافت.

هواپیما های نسل پنجم عموما تسلیحات رو توی بدنه شون نگه میدارن بخاطر اینکه تسلیحات ضد رادار نیستند و شناسایی میشن حتی اف 117 های امریکا که تسلیحات رو توی بدنه نگه میداشتند هنگامی که در محظف تسلیحاتشون باز میشد اون در شناسایی میشد بعد اومدن در رو کشویی ساختن تا این امکان کمتر بشه شما هیچ جنگنده نسل پنجی رو نمیبینید که تسلیحات رو بیرون نگهداره. حالا من تا حدودی براساس حدسیات خودم یه چیزهای میگم: -احتمالا اون جنگنده اول نوع رادار گریز باشه و هیچ تسلیحاتی با خودش حمل نمیکنه شاید میخوان برای شناسایی ازش استفاده کنن که اگه اینطور بگیم بهتره تا اینکه بگیم از یک جنگنده پنهانکار برای آموزش استفاده میکنند . -ابعاد این جنگنده ها کوچک است و موتور کوچکی روی آنها نصب میشود که به احتمال زیاد فراصوت نخواهد بود واین به لحاظ قیمت و صرفه مناسب تر است برای آموزش اما ممکن است در آینده مدلهای دیگر شفق با ابعاد بزرگتری ساخته شوند و همانند میگ آی 2000 دارای دو موتور باشند که در آن موقع با ابعاد بدنه مطابق و بخاطر سبکی آن به این جنگنده سرعتی فراتر از 2 ماخ بدهند که سرعت مناسبی است. -در مورد مدل هوایی آنچیزی که در عکس نمایان تکنفره بودن و داشتن دماقه ای بزرگتر است که احتمالا نشان از وجود یک رادار مناسب را میدهد و انهایی که دماقه اف 5 را بزرگ میکنند میتوانند این کار را برای شفق هم انجام بدهند که رادار آن با مذلهای دیگر متفاوت است. -احتمال زیاد نبود وضعیت مشخص برای تولید یا خرید تسلیحات هوا به هوا و رادار و موتور ممکن است این جنگنده ها هیچ خودکفایی برای ما به ارمغان نیاورند و این عاملی است که تولید این جنگنده ها را تا رسیدن به دانش تولید مقداری از آنها معطل گذاشته است چون نمیتوان آنها را ساخت بعد برای قطعاتش محتاج بود. البته اینها همش حدسیات است و براساس توهمات خوش بینانه اما جای امیدواری دارد :lol:

يعني ما از چين ژاپن مهد الكترونيك انگليس آلمان و خيلي هاي ديگه جلوتريم بحث داره به بيراهه ميره به صاعقه بپردازيد

آقاي Saeid قبل از اينكه بر آشفته بشويد بفرمائيد به كجاي مطالب بنده اعتراض داريد و چرا ، مسلما آنها كه هواپيما ميسازند از كره اي ديگر نيامده اند ، ما هم قدمهاي بسيار بزرگي بر داشتيم ، شكي ندارم ، حال شما بفرمائيد قبول نداريد و قتي ميگويند در ساختن هواپيماي شكاري خودكفا شده ايم كمي اغراق ميكنند ؟ وقتي همه ما ميدانيم كه قدرت مند شدن ايران خاري است در چشم حتي دوستان مصلحتي امروز ما ، اغراق گوئي كمكي بما ميكند ؟ بهتر نيست با آرامش ، بدون بوق و كرنا و جلب كردن نظر دوست و دشمن كار خودمان را بكنيم ، توجه شما را به قسمتي از اظهار نظرم در مورد 250 فروند سوخو جلب ميكنم تا منظورم را بهتر درك كنيد ؛ (( اشاره بسيار بجائي كرديد ، اين بزرگنمائي ها دقيقا همراهي كردن با هدف پخش كنندگان اين نوع شايعات است ، همانطور كه اشاره كرديد قبل از اولين حمله آمريكا به عراق تلويزيون هاي اروپائي حد اقل روزي پنج ساعت گزارش در مورد عراق پخش ميكردند كه عموما در مورد قدرت وحشتناك ارتش عراق بود ،عراق پنجمين قدرت نظامي جهان بود و خلاصه كار بجائي رسيده بود كه مفسرين در اين مورد بحث ميكردند كه اگر عراق به اروپا حمله كند چه خواهد شد ، با همين زمينه سازي ها آمريكا موفق به بسيج يك نيروي بين المللي بر عليه عراق شد و مردم عادي اروپا هم بشدت از جنگ بر عليه عراق حمايت ميكردند ، خبر فروش هواپيما ها به ايران را يكي دو بار بدقت بخوانيد، بعنوان يك انسان بيطرف از خبر چه برداشتي ميكنيد ، ايران كشوري كه بهر دليل شرايطي بحراني دارد ، چه در عرصه داخلي و چه در سطح بين المللي ، متهم است كه سلاح اتمي ميسازد ، رئيس جمهورش بارها يك كشور مشروع از نظر جامعه بين المللي و عضو سازمان ملل متحد را به نابودي تهديد كرده ، مخالف مذاكرات صلح است ،هر كجا در منطقه بوي باروت ميايد ميشود رد پايش را ديد ، هر دوسه ماهي با براه انداختن مانورهاي نظامي و پرتاب دهها موشك بالستيك به جهان چنگ و دندان نشان ميدهد ،و اين كشور اقدام به خريد 250 فروند هواپيماهاي جنگنده بمب افكن ميكند ، براي چه ؟ براي دفاع ؟ ولي هواپيمائي كه با سوختگيري از تانكرهاي موجود در اين ليست خريد تا 8 هزار كيلومتر برد دارد كه سلاح تدافعي نيست ، اين يك سلاح تهاجمي است ، 8 هزار كيلومتر يعني مركز تا شمال اروپا ، پس ايران واقعا كشور خطرناكي است و بايد تا دير نشده مهار شود ( اين جمع بندي را بنده از ديد يك خواننده خبر بيطرف عرض كردم نه اينكه الزاما نظر شخصي من باشد) ، بنابراين به دوستان توصيه ميكنم كه در تفسير اين نوع اخبار كمي دقت كنند . )) فكر نميكنيد اينطور منطقي تر باشد ؟

خب ، یه نظر میاد به محض اینکه دیگه پولی از سمت ایران تزریق نشده ، حزب بعث یاد برادران عربش افتاده