داده نمای رزمایش پیامبر اعظم 14 تقدیم به شهدای جنگ نفتکشها

نگهبانان خلیج فارس جزئیات هواپیماهای P3 اوریون نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نویسنده : بابک تقوی ترجمه : ثمین – علی‌مازندرانی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، دارای 5 فروند هواپیمای گشت دریایی P3‌اوریون ساخت کمپانی لاکهید می‌باشد که سن این ناوگان 40 سال می‌باشد . این ناوگان در گردان 71 شناسایی در پایگاه نهم شکاری بندر عباس واقع در شمالی‌ترین ساحل تنگه هرمز به عنوان استراتژیک‌ترین آب‌راه خلیج فارس خدمت می‌کند. پیشینه: سال 1971 یکی از مهم‌ترین سال‌ها در تاریخ امنیت خلیج فارس بود. نیروهای بریتانیا از ایران و منطقه خارج شده‌بودند و ایران با حمایت آمریکا به قدرت مسلط منطقه تبدیل می‌شد. سه جزیره استراتژیک ابوموسی ، تنب کوچک و بزرگ که در سال 1904 توسط شیخ نشین شارجه از ایران گرفته شده‌بودند در یک عملیات واکنش سریع هوادریا توسط نیروی دریایی شاهنشاهی ایران ، در سال 1971 بازپس گرفته شدند. برای توانمند‌سازی قدرت نظامی در منطقه و همچنین حفاظت از جریان صدور نفت ، ایران اقدام به انعقاد سلسله قراردادهای خرید تسلیحات و نوسازی ارتش با آمریکا نمود. نیروی هوادریای در حال رشد ایران سفارش خرید 13 فروند هلیکوپتر سیکورسکی ASH-3D برای عملیات ضد زیردریایی ، جستجو و نجات را صادر نمود. همچنین ناوگان کوچکی از هواپیماهای گشت دریایی برای عملیات نظارت بر آب‌های خلیج فارس نیاز بود. دولت ایران شروع به انجام مذاکراتی با کشور فرانسه برای خرید 16 فروند هلی‌کوپتر سوپرفریلون AS321 ساخت Sud-Aviation نمود اما در همان سال 1971 این خرید لغو گردید. به جای آن وزارت دفاع ایران خرید شش فروند هواپیمای P3 اوریون ساخت کمپانی لاکهیید آمریکا را در دستور کار خود قرار داد ، اما دولت ایالات متحده ، برای صادر نمودن این محصول حساس به ایران دچار تردید بود. در نهایت دولت آمریکا با فروش شش فروند هواپیمای P-3C مجهز به اویونیک P-3A و بدون حس‌گر‌های نامتعارف مغناطیسی ، سونار اکتیو و تجهیزات وابسته اما جایگزین شده با دوربین‌های KA-74S برای گشت و شناسایی دریایی برای مقابل با حضور زیاد شوروی در دریای عرب و اقیانوس هند موافقت نمود. در سال 1972 دولت آمریکا از شاه ایران تقاضا نمود تا برای انجام عملیا‌ت‌های خود از پایگاه‌ بندر عباس استفاده نماید ، در ابتدا این درخواست به دلیل اینکه شاه ایران تمایلی به تبدیل نمودن پایگاه‌های ایران به پایگاه‌های آمریکایی نداشت ، از طرف وی رد شد ، اما در ادامه با این درخواست در برابر تجهیز نمودن P3 های سفارش ایران به کلیه تجهیزات و جنگ‌افزارهای ASW(Anti Submarine Warfare) شاه با این درخواست آمریکایی ها موافقت نمود. به عنوان بخشی از این پروژه حس‌گرها و تجهیزات مغناطیسی کل شش فروند P3 ایران با قیمتی معادل 97 میلیون دلار تعویض و ارتقاء یافتند. اولین P3-F‌تحویلی به ایران در کارخانه لاکهیید ( عکس از شرکت لاکهید مارتین ) P3 های جدید که به شکل موثری مجهز به تجهیزات ASW هواپیما‌های P3-A/B شده‌بودند توسط شرکت لاکهیید P3F نام گذاری شدند که حرف F نشان‌دهنده FARS برای هواپیماهایی بود که قرار بود در خلیج فارس عملیات شناسایی دریایی را به انجام برسانند. 18 افسر ایرانی برای گذراندن دوره آشنایی با این هواپیما به گردان VP-31 نیروی دریایی آمریکا در پایگاه هوایی – دریایی Moffet در کالیفرنیا اعزام شدند . قبل از انجام اولین پرواز تست P3F در دسامبر 1973 شاه ایران اجازه داد تا آمریکا برای حمایت ناوشکن‌های خود در 180 مایلی جنوب شرقی مسقط P3-C های خود را در پایگاه هوایی بند عباس مستقر نماید. و دوره آشنایی افسران نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی ایران با هواپیماهای P3 با 36 افسر این نیرو ، شامل خلبان ، ناوبر و کروچیف از گردان‌های 71 و 72 ترابری تاکتیکی پایگاه مستقل هوایی شیراز در همان‌جا آغاز شد. اما تنها حدود 2% از پروازهای P3 های آمریکایی به این آموزش تخصیص داده شد و شاه درخواست کرد تا فعالیت‌های این هواپیماها در پایگاه بندر عباس کاهش پیدا کند . اگرچه تعداد واقعی پروازها با آمدن ناو هواپیمابر اینترپرایز در ژانویه 1974 افزایش یافته بود. در نهایت در تاریخ 17 ژانویه 1974 اولین هواپیمای P3-F تحویل نیروی هوایی شاهنشاهی ایران درپایگاه Moffet شد. و اولین سری شامل سه فروند در آوریل 1975 توسط کروی ایرانی به پایگاه هوایی بندر عباس که در حال بازسازی بود منتقل گشت. سه فروند باقیمانده برای آموزش‌های پیشرفته‌تر برای شناسایی و ردیابی شناورهای شوروی در پایگاه پانساکولای فلوریدا باقی‌ماند. در هنگام تحویل به ایران ، این هواپیماها از شماره 256-5 تا 261-5 شماره گذاری شده بودند و یکی از آنها در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته شد. با رسیدن اولین سه فروند P3-F به ایران تعداد سورتی پروازهای گشتی نیروی دریایی آمریکا از 18 سورتی در ماه به 8 سورتی در ماه کاهش یافت . با رسیدن سه فروند هواپیمای باقی‌مانده به ایران و انجام روزانه دو سورتی پرواز گشتی بر فراز خلیج فارس ، تنگه هرمز و دریای عمان ، گردان 91 ضد دریایی در فوریه 1976 به صورت کامل به حالت عملیاتی درآمد. نیروی هوایی شاهنشاهی ایران از کمپانی لاکهید برای تغییرات بر روی P3-F ها جهت حمل موشک‌های هوا به سطح AGM85A هارپون درخواستی ارائه نمود و قرارداد مربوطه در 1978 به امضاء رسید. P3-F(5-8702,cn6002) به شرکت لاکهید برای نصب سیستم کنترل آتش هارپون AN/AWG19 پس فرستاده شد و این هواپیما دقیقا قبل از وقوع انقلاب اسلامی در ایران ، به همراه 18 فروند موشک AGM85A هارپون به ایران بازگشت. اما ارتقاء 5 فروند هواپیمای دیگر به سطح P3C-II و ارتقاء دو فروند به سیستم‌های ElINT/SIGNIT تحت پروژه IBEX و خرید 12 فروند P3 دیگر ، پس از وقوع انقلاب اسلامی ملغی گردید. هواپیمای شماره 8701 که تنها هواپیمای فاقد چراغ های جستجوی AN/AVQ2C می‌باشد. پس از انقلاب نیروی هوایی شاهنشاهی به نیروی هوایی جمهوری اسلامی تغییر یافت و در ماه می 1979 گردان P3F از بندر عباس به شیراز منتقل گشت. در حالی که توانایی رزمی ارتش کاهش یافته بود ، تعداد پرواز‌های P3-F نیز به تعداد 2 سورتی در هر هفته کاهش یافت. ششمین P3-F‌ایران به شماره 8706-5 – بمب های سقوط آزاد و لانچرهای مربوطه در جلوی هواپیما ، چیده شده است. ( عکاس : بابک تقوی) جنگ ایران و عراق در شروع جنگ ایران و عراق در سپتامبر 1980 ، گردان 71 ضد سطحی به پایگاه‌های چابهار و کرمان گسترش یافت. در ماه اول جنگ روزانه یک سورتی پرواز گشتی بر فراز خلیج فارس و تنگه هرمزتا دریای عمان به مدت زمان تقریبی 4 ساعت توسط P3-F ها انجام می شد. به خاطر تصفیه‌های بعد از انقلاب ، بسیاری از متخصصین و تکنسین‌ها از ارتش اخراج شده‌بودند و بیشتر سیستم‌های ASW بخصوص رادارهای پالس داپلر AN/APS153 ، رادارهای AN/ASQ-10A MAD و رادارهای AN/APN234 غیر عملیاتی شده‌بودند. هواپیماهای P3-F به شناسایی و ردیابی شناورهای نظامی و تجاری با استفاده از دوربین‌های KA-74A ادامه می دادند اما تعداد پرواز به 4 سورتی در هفته کاهش یافت . در سال 1983 هواپیماهای P3-F نیاز به اورهال پیدا کردند و تعداد P3-F های عملیاتی به سه فروند کاهش یافته بود . برای پوشاندن این مسئله ، شماره سریال هواپیما‌ها هر هفته تعویض می‌شدند . در فوریه 1985 هواپیمای شماره 5-8702 که تنها هواپیمای مجهز به رادار عملیاتی AWG-19 بود در حال لندینگ در پایگاه شیراز سقوط کرد و تمامی کروی پروازی آن به شهادت رسیدند. هواپیمای P3-F در حال گشت شناسایی بر فراز تنگه هرمز در سال 1994- چراغ‌های جستجوی AN/AVQ2C در زیر بال مشخص است ( عکس: نیروی دریای آمریکا) بین تاریخ جولای 1985 تا اکتبر 1986 ناوگان P3-F ایران به دلیل نیاز به اورهال زمین گیر شد و هواپیماهای C130 گردان 7 مستقل ترابری وظیفه گشت دریایی را انجام می دادند. اولین P3-F که توسط شرکت صنایع هواپیمایی ایران اورهال شد ، هواپیمای به شماره 8701-5 بود که بعدها با 10 شماره سریال مختلف در طول جنگ نفت کش ها پرواز نمود. هواپیمای اورهال شده بعدی ، هواپیمای به شماره 8703-5 بود که با کانابلایز نمودن قطعات از سه هواپیمای دیگر اورهال شده و به گردان 71 فرستاده شد. ناوگان P3-F های ایران در طول هشت سال جنگ ایران و عراق ، تعداد 2955 سورتی پرواز به مدت 10367 ساعت برای حفاظت از جریان صدور نفت ایران انجام دادند. دوران پس از جنگ در سال 1990 نیروی هوایی ایران تعداد سه فروند P3 عملیاتی و یک فروند به عنوان هواپیمای رزرو در اختیار داشت و هواپیمای پنجم تحت برنامه دپو تعمیر و نگهداری قرارداشت. ناوگان P3 ها وارد قرن جدید می‌شد بدون اینکه ارتقاء و مدرن سازی را تجربه کرده باشدو تا سال 2006 تنها دو فروند P3-F عملیاتی باقی‌ماند که شماره‌های 8704-5 و 8705-5 بودند که آنها هم هیچ‌یک از رادارهای هواشناسی و تجهیزات ASW و ردگیریشان عملیاتی نبود. نیروی هوایی ایران تنها قادر به انجام هفته‌ای 4 پرواز 4 ساعته بر فراز خلیج فارس با کرویی که از دوربین‌های دستی برای فیلم برداری و عکس برداری استفاده می‌نمودند بود. برای یک دوره کوتاه زمانی در سال 2009 هواپیماهای 8701-5 ، 8705-5 و 8706-5 هر سه با هم عملیاتی بودند. عکس در پایگاه شیراز ( عکاس : امیر تومانی) در سال 2007 ستاد نیروی هوایی ارتش برای احیای ناوگان P3-F خود برنامه‌ریزی نمود و در سال 2008 هواپیمای 8706-5 مجهز به بیشتر تجهیزات ASW و دوربین‌های قدیمی KA-74A تعمیر و مرمت شده به خط پرواز بازگشت. اورهال هواپیماهای 8705-5 و 8704-5 که هر دو از سال 2004 زمین گیر بودند در سال های 2007 و 2008 در شیراز آغاز شد .بعد از دو سال هواپیمای 705 در مارچ 2010 و یک سال بعد در نیمه 2011 هواپیمای 704 به خط پرواز بازگشتند. هواپیمای P3-F به شماره 8704-5 که از سال 2004 به دلیل کمبود قطعه زمین‌گیر شده بود و سه سال بعد اورهال آن آغاز شد و این هواپیما ، اولین هواپیمایی بود که بعد از انقلاب اسلامی قادر به عملیات کامل شد. اورهال این هواپیما در حدود 22 ماه بود که پس از گذشت 10 ماه به مرحله تست پروازی رسید . به دلیل کمبود قطعات اصلی ، بسیاری از قطعات با مهندسی معکوس در صنایع داخلی ساخته شد . این عکس مربوط به اولین پرواز چک ، پس از اورهال در فوریه 2011 می‌باشد( عکاس: بابک تقوی) معاونت عملیات نیروی هوایی دستور داد تا ناوگان P3-F ، تجهیزات زمینی مربوطه به همراه کلیه نفرات فنی و پروازی دوباره به پایگاه بندرعباس منتقل گردند . گردانP3ها به نام گردان ضد سطحی 91 تغییر نام یافت و شروع به پروازهای روزانه برای حمایت نیروی دریایی در خلیج فارس و دریای عمان نمود. امروزه این گردان روزانه تعداد دو سورتی پرواز گشتی یکی در صبح و یکی در بعد از ظهر بر فراز آب‌های خلیج فارس و دریای عمان انجام می دهد. لندینگ P3-F پس از پرواز چهار ساعته بر فراز خلیج فارس و تنگه هرمز در یک روز سرد زمستانی در سال 2010 ( عکاس بابک تقوی) هواپیماهای اوریون امروز با گردان 91 شکاری تاکتیکی فانتوم E مجهز به موشک های ضد کشتی کروز C-802 و C-704 همکاری نزدیکی دارند. معمولا یکی از P3-F ها به پایگاه دهم شکاری چابهار و یک فروند نیز به جزیره کیش برای تحت نظر گرفتن تحرکات ناوگان اتمی آمریکا در خلیج فارس و دریای عمان گسترش می یابند. در جولای گذشته نیز پایگاه بند عباس اقدام به گسترش تعداد 5 فروند فانتوم E یک فروند P3-F به شماره 8704-5 به پایگاه شیراز برای شرکت در تمرینات مشترک به همراه هواپیمای سوخو 24 گردان 72 شیراز نمود. این P3-F در شیراز باقی خواهد ماند تا برنامه ارتقایی که در سال 2011 به دلیل کمبود بودجه لغو گردیده بود* ، بر روی آن انجام گردد. آخرین کار هواپیماهای P3-F شرکت در مانور فداییان آسمان ولایت 5 که در نوامبر در بندر عباس بود که این هواپیماها به عنوان هواپیمای شناسایی در همکاری با فانتوم‌های مجهز به موشک‌های C-802 ایفای نقش نمودند. حس‌گرمغناطیسی غیر متعارف AN/ASQ81 نصب شده بر هواپیمای 8704-5 . در می 2011 این حس گر با موفقیت تست شد و توانست زیر دریایی کلاس غدیر را در تنگه هرمز ردیابی نماید( عکاس: بابک تقوی) *ارتقاء متروکه : در سال 2011 برنامه‌ای برای مدرن سازی و ارتقاء هر پنج فروند هواپیماهای P3-F در شرکت صنایع هواپیمایی ایران کلید خورد که مطابق با این برنامه قرار بود این هواپیماها به رادیو‌های U/VHF جدید ، سیستم‌های ناوبری جدید ( GPS ، ناوبری برد بلند ، ناوبری تاکتیکی هوایی ، آلات دقیق فرود) ، رادارهای هواشناسی جدید ، پنل‌های LCD‌به جای پنل‌های آنالوگ قدیمی در کاکپیت هواپیما و همچنین ارتقاء هواپیما ، برای حمل یک موشک کروز چینی نامشخص مجهز گردند. در این راستا هواپیمای شماره 8705-5 به تهران و شرکت صنایع هواپیمایی ایران پرواز نمود اما به دلیل عدم توافق بر هزینه‌های این ارتقاء، امضاء این قرارداد محقق نگردید . هزینه برآوردی برای ارتقاء دو فروند هواپیما به علاوه اورهال سه فروند دیگر در یک بازه زمانی هشت ساله در حدود 13 میلیون دلار بود که به دلیل نداشتن بودجه لازم در اختیار نیروی هوایی ارتش ، این قرارداد لغو و هواپیمای مذکور به پایگاه مربوطه بازگشت. منبع

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/06/21/2346236/شلیک-موشک-کروز-از-زیردریایی-غدیر-در-رزمایش-ذوالفقار99

به گزارش گروه دفاعی خبرگزاری تسنیم به نقل از روابط عمومی ارتش، در جریان برگزاری رزمایش ذوالفقار 99 ارتش، سه فروند هواگرد آمریکایی شامل هواپیمای P-8 و پهپادهای MQ-9 و RQ-4 که در حالی که از کیلومترها دورتر در رصد کامل شبکه یکپارچه پدافند هوایی کشور قرار داشته اند، وارد منطقه شناسایی پدافند هوایی کشور شده و بر خلاف قوانین و مقررات اقدام به تخلف و ورود غیر مجاز به محدوده ADIZ (منطقه شناسایی دفاع هوایی) ایران کردند. پس از کشف و اخطار به آنها توسط سامانه های راداری نیروی پدافند هوایی ارتش، برای فاصله گرفتن از فضای رزمایش و با بی توجهی به اخطارهای صادره، توسط پهپاد کرار نیروی پدافند هوایی ارتش رهگیری شدند. این هواگردهای آمریکایی پس از پرواز پهپاد کرار و قاطعیت پدافند هوایی در رهگیری، مسیر خود را تغییر داده و از منطقه رزمایش و فضای ADIZ کشور فاصله گرفتند. رو کرار چی سوار کردن که فرستادنش براشون!؟!؟؟!؟!

تست موفقیت آمیز چین از ادغام ریز پهپادها با خودروهای زرهی رسانه های چینی گزارش دادند که ارتش این کشور سیستم جنگی جدیدی که خودروهای زرهی را با ریز پهپادها ادغام میکند با موفقیت آزمایش کرده است. زیر پهپادها هزینه تولید انبوه پایینی دارد همچنین تعداد زیاد انها منطقه وسیعی را پوشش می دهند. در نتیجه این گروه از زیرپهپادها می توانند فعالیتهای مانند شناسایی، پشتیبانی هوایی از فاصله نزدیک ( به شکل انتحاری یا مسلح) و رله ارتباطی را برای ستون های زرهی انجام دهند. این فناوری به نیروهای زرهی اجازه می دهد تا اطلاعات بیشتری در مورد میدان جنگ بدست آورند و حملات مهلک را آغاز کنند. بخشی از گزارش تلویزیون چین از تست یکپارچه سازی خودروهای زرهی با زیرپهپادهای شبکه محور پرواز گروهی ریز پهپادها شبکه محور برای ستون های زرهی مناسبتر از حضور یک پهپاد بزرگ خواهد بود زیرا انها میتوانند وضعیت میدان جنگ را بسیار سریعتر و در محدودی بزرگ تری مورد بررسی قرار دهند. همچنین ریزپهپادها هماهنگ زیادی با یکدیگر خواهند داشت و رهگیری آن بسیار دشوار تر خواهد بود. حتی اگر ساخت ریز پهپادها شبکه محور به یک سیستم ارتباطی پیشرفته نیاز داشته باشد ساخت وطراحی آن مزیت های فراوانی برای نیروهای زمینی خصوصا خودروهای زرهی خواهد داشت. چین در سال 2016 با یکپارچه کردن 67 ریزپهپاد به یکدیگر مطالعات در زمینه ریز پهپادها یکپارچه را به شکل رسمی اغار کرده بود.

بوکسر نسخه پل گذار شرکت آلمانی KMW نسخه جدید خودروی زرهی چند منظوره بوکسر که نسخه پل گذار است را معرفی کرد. این نسخه جدید می تواند یک پل Leguan یک تکه به طول 14 متر با استاندار طبقه بندی بار نظامی 100 و یا یک پل Leguan دو بخشی به طول 22 متر با استاندار طبقه بندی بار نظامی 50 را نصب و یا جمع کند. استفاده از نسخه پل گذار بوکسر موجب می شود درکنار داشتن یک خودرو زرهی کاملا محافظت شده و بسیار متحرک قابلیت نصب حداکثر طول پل برای عبور تجهیزات نظامی از شکافهای و مناطق باطلاقی فراهم باشد. عملیات نصب پل در بوکسر به شکل" سیستم قیچی" نیست بلکه به شکل لغزشی انجام میشود. که با کمک بخش هیدرولیکی، پل از قسمت عقب خودرو با استفاده از بازوهای طره در جلو و عقب خودرو، پل رو به جلو حرکت کرده و نصب می شود. فرایند پل گذاری کمتر از پنج دقیقه انجام میشود و می توان آن را در شب و روز انجام داد. بوکسر پل گذار مجهز به یک پل تکی 14 متر تصویر گرافیکی از بوکسر پل گذار مجهز به پل دوبخشی به طول 22 متر پ.ن: 1- استاندار " طبقه بندی بار نظامی" (MLC) : یک استاندار نظامی در ناتو است که برای طبقه بندی میزان بار ایمنی که یک سطح ( پل ها ، جاده ها و سیر مسیرها) می تواند تحمل کند تنظیم شده است. وسایل نقلیه براساس وزن ، نوع سیستم حرکتی و تأثیر بر روی مسیرها طبقه بندی می شوند. پل ها ، جاده ها و سایر مسیرها بر اساس مشخصات فیزیکی ، نوع و جریان ترافیک ، اثرات جوی و سایر شرایط خاص طبقه بندی می شوند. 2- سیستم قیچی در خودروهای پلگذار به سیستم های گفته می شود که دارای دو پل متصل به هم هست و در هنگام فرایند نصب پل، ابتدا پل به شکل عمودی قرار میگرد در مرحله بعد پل همانند دو شاخه قیچی از هم جدا می شود و در اخر پل بر روی زمین نصب میشود. اما در سیستم های لغزشی دو بخش پل به شکل جدا از هم بر روی خودرو قرار دارند. در هنگام فرایند نصب پل ، دو بخش ابتدا به شکل افقی به هم متصل و به شکل افقی بر روی زمین نصب میشوند. سمت راست سیستم پل گذار قیچی و سمت چپ سیستم پلگذار لغزشی از جمله فواید سیستم پلگذار لغزشی این است که با توجه به اینکه تمام فرایند به شکل افقی انجام میشود اختفا ان بهتر انجام میشود اما در سیستم پلگذار قیچی به علت ارتفاع گرفتن پل احتمال لو رفتن علمیات مهندسی بالاتر است

حالا یک کلمه هم از دشمن در مورد بحث اخیری که بود بین جناب @worior و دوستان. البته این دست مصاحبه ها نه تاییدی است و نه تکذیبی و تنها یک نظر هست که اتفاقا وقتی یک متخصص اون هم از نوع دشمنش در رسانه عنوانش میکنه باید به هزار زیر و زبرش پرداخت که کجا گفته، در چه موقعیتی با چه هدفی و چه و چه. و البته مصاحبه کننده هم به نظر یک گاف داشت بدتر از رسانه ای های خودمون (این خیر سرش تو یه پنل تخصصی مجری بوده گویا ولی) که انگار جنگنده نخوده که ما کیلویی پس داده باشیم به عراق.

بسم ا... کل مطلب را حذف کردم نیازی به پاسخ نبود ( چون در سرمستی ناشی از رونمایی ، در اغلب موارد واقعیتهای موجود نادیده گرفته می شود ) ولی ان چیزی که فراتر از اعداد و ارقام پیش روی ما قرار دارد ، اتخاذ استراتژی دفاع تک بخشی / تک پایه ( تک محوره ) است که نه در گذشته و نه در آینده جواب نداده و نمیدهد .... چند نمونه از صدها پستی که در باب حوزه قدرت هوایی در میلیتاری ارسال شد عطف به این فرموده شما که مطابقت کاملی با روند اشتباه فعلی و سعی در توجیه این روند دارد . پی نوشت : 1- این خلاف جریان خبری از 24 ساعت گذشته تا الان هست ، و هزینه روانی افزون تری نسبت به ایام عادی دارد ولی این موارد یادآوری میشود که حتی بلندپایه ترین مقام نظامی که مستقیم با حوزه پشتیبانی نیروهای مسلح سروکار دارد ، واضح معترف هست که بخشی ( و نه همه ) روندی که در گذشته طی شده ، اشتباه بوده و باید تصحیح شود . 2- این سرمستی را ما در قضیه 737 اوکراینی دیدیم که چه شکلی نواقص خودش را در بحرانی ترین شرایط با بیرحمی هر چه تمام تر نشان میدهد و تبعات سیاسی ، نظامی ، امنیتی را دنبال خودش دارد . نکته اینجاست که اگر این خوش خیالی به زمان درگیری نظامی تسری پیدا کند ، چه کسی در جمهوری اسلامی قرار هست پاسخ بدهد ؟؟

نمیدونم برنامه های تولیدی تلویزیونی چقدر در ارتباط هست با مجموعه ها ولی دیروز برنامه ای از روابط عمومی مجموعه در مورد این رزمایش پخش شد که چیز جدیدی نداشت ولی چند مورد بود که معلوم نیست بر مبنای اطلاعات رسانه ها بود (یک گردهم آوری مطبوعاتی) یا از خود مجموعه. یکی اشاره به موشک بدون بالک که از زیر خاک شلیک شد و تاکید بر ناشناس بودن و جدید بودن این موشک. و دیگری هم تصویری باز از اصابت یکی از کروزها که جالب بود در دو مرحله ارتفاع کم کرد و واقعا نزدیک به سطح در مرحله آخر برخورد کرد. یکبار چند صد متر مانده به هدف ارتفاع کم کرد و وقتی بسیار نزدیک شد ابتدا یک اوج گرفت و شیرجه زد کاملا به انتهای سطح روی آب بدنه. مورد دیگه ای هم بود که اشاره کرد راوی اطلاعات که در این رزمایش هم در اصابت برخی از کروزها و هم پرتابه های پهپادی که به نزدیکترین مکان به پل فرماندهی برخورد کنند و از طرفی از موشکهای بالستیک ( خودش اشاره کرد که با توجه به سامانه های دفاعی خود ناو و پرنده های پوشش دهندش کروزها امکان اصابتشون خیلی سخت هست ) به عنوان تمام کننده نام برد که در فاز اخر شلیک میشن. البته یک مورد دیگه هم بود که اشاره میشد در حال حاضر ناوها در شرایط حساس از خلیج فارس کامل خارج میشند و حداقل در فاصله 600 کیلومتری از سواحل ایران قرار میگیرند.

رنگ موشک شلیک شده در رزمایش پیامبر اعظم ۱۴ جالبه رونمایی موشک دزفول سال۹۷ همین رنگ خاکستری البته چیز قابل استنادی نیست ؟ البته سرجنگی هم شباهت هایی دارد با سرجنگی موشک ازمایش شده

ارسال تحلیل در انجمن ، 8 مرداد 1399 مشرق نیوز- سیزدهم مرداد 1399 دقت کنید که میلیتاری ، همچنان مرجع تحلیل های دست اول نظامی وب فارسی هست

بله. قبلا بسیار در مورد مزیت لانچرهای متحرک بحث کردیم و به درستی هم به مزیت هاشون اشاره شده. چه تجربیات تاریخی و چه روند منطقی ملاحظات ولی چند نکته در میان هست و این جدای از بحث تدارک دیده شدن تعداد قابل توجه و مشخصی لانچر ضروری و مورد نیاز متحرک کشور تا حد امکان و توان کشور هست، در حقیقت داریم برای عبور بعد از این مرحله صحبت میکنیم: 1.نکته اول افزوده شدن تیراژ موشکهای ما، تعداد لانچرهای متحرک ما و همچنین بحث انبار داری این مجموعه بزرگ هست که خودش چند نکته را به میون میاره بحثش را: الف. در بحث هزینه ها به هر حال لانچرهای متحرک با توجه به فشار شدید اقتصادی بر کشور هزینه های خاص خودش را طلب میکنه. ب. در بحث انبارداری با توجه به توان بالای اطلاعاتی دشمن و متاسفانه بحث خائنین و خرابکارها و نفوذیهای متعدد در کشور و همچنین توان غافلگیرانه دشمن دپوی تعداد زیادی موشک یا لانچر در نقاط متمرکز بسیار خطرناک هست. ج.قطعا استفاده تدریجی از لانچرهای متحرک متعدد برای ما یک امتیاز هست ولی اصل غافلگیرانه و ضربه اول تنها با تکیه بر استقرار زمانبر هر واحد متحرک هم پرهزینه و هم کند هست. 2.در مورد لانچرهای ثابت ما از مجموعه ای پراکنده صحبت میکنیم با توجه به وسعت خاک و البته تعدد پایگاه های دشمن که هر کدوم یک هدف مشروع محسوب میشه ( به شدت پراکنده یعنی فرضا یک مجموعه 30 تایی لانچر مایل پرتاب نشانه رفته به سکمت یک هدف مشخص؛ در وسعت زیادی و در نقاط مختلفی از کشور به طوریکه مثلا هر دو فروند در شعاع مشخصی که خطر انهدام با یک برخورد را از بین ببره استقرار پیدا می کنند و تنوع موشکی به ما این امکان را میده که در نقاط مختلف موشکهایی با بردهای مختلف به سمت اهداف چند گانه نشانه بریم. حالا دشمن مجبوره مثلا در این حالت برای هر لانچر دو تایی یا تکی (بسته به هزینه برای هر لانچر ثابت، اگر کم بود یک موشک و اگر بحث کاهش هزینه ها بود دو موشک مثلا) یک شلیک انجام بده که در یک مجموعه فرضا حداقل 300 تایی تعداد زیادیشون شلیک شدند) 3. ما در مورد لانچرهای ثابت کم حجم مایل پرتاب مخفی صحبت میکنیم. حتی تعداد بسیاریشون با توجه به امکان کشف (هرچند کاملا مدفون باشند) میتونند فیک و فریب باشند که با توجه به نوع چیدمان و شکل مجموعه انتخابی در دوره های زمانی مختلف با جا به جایی موشکها بین لانچرهای خالی پرتعداد امکان محاسبه لود بودن هر مجموعه را برای دشمن کاهش بدیم. (فرضا ما 3000 مجموعه! ثابت به صورت همین لانچرهای کم هزینه لوله ای در نظر میگیریم و در دوره های زمانی مختلف همزمان با بازدید دوره ای موشکها و بررسی صحت عملکردشون اونها را جا به جا میکنیم در این مجموعه عظیم ثابت که میتونه به این شکل باشه یا لانچرهای یمنی ها هیدرولیکی جعبه ای با روشهایی برای کاهش هزینه ها) 4.ما از مجموعه سوخت جامد موشکهای جمع و جور کم هزینه مختص پایگاه های نزدیک به خاک کشور صحبت میکنیم که منظور از به کارگیریشون در موج اول یعنی استفاده از خطوط ارتباطی مثلا فیبر نوری یا واحدهای ارتباطی دیگه با این مجموعه ها که در صورت اولین اقدام جدی دشمن علیه خاک یا مجموعه از کشور که یک تهاجم قلمداد بشه در همون ساعت اول اولین برخورد موشکهای دشمن بتونه یک واحد یا چند واحدش شلیک خودش را انجام بدند ( بسته به حجم حمله دشمن ) - حالا اگر مثلا موج اول حمله دشمن یک عملیات وسیع موشکی ضد همین مجموعه های ثابت ما باشه باز با توجه به توان تهاجمی دشمن تعداد زیادی از این مجموعه توان شلیک را خواهند داشت ( اشاره شد در سرریز موشکی و تعداد بسیار زیاد واحدهای فریب از این مجموعه ) 5.نهایتا بیشتر بازدارندگی این مجموعه عظیم و تهاجمی و اقدام متقابل در برابر استقرار واحد های پدافندی دشمن مدنظر هست اون هم در صورت عبور از یک حجم مشخصی از واحدهای متحرک در تعداد. نهایتا هم در بحث انبارداری یک تنوع و پراکنش و امنیتی ایجاد میشه (با توجه به سوخت جامد بودن) و هم در بحث تکثیر در واحد سطح و توان دشمن به استقرار واحدهای بیشتر برای یک تهاجم جدی که خودش برای دشمن ریسکها و برای ما امکاناتی را فراهم میکنه حتی در حد اطلاع یافتن پیش از موعد از تلاش دشمن برای تهاجم پ ن: به هر حال خود این راهبرد هم در بطن خودش ضعفها و خلاها و چالش هایی را پدید میاره که لازمه بهش توجه بشه. از کنترل این تعداد واحد آماده شلیک و بازرسی ها و به روز نگاه داشتن ها و هزینه های سایتهای استقرار و ... پ ن2: در نظر داشته باشیم این مجموعه مورد اشاره با توجه به مکان مشخص و جهت گیری از پیش تعیین شده و همچنین پایگاه های ثابت دشمن؛ برای کم کردن هزینه ها (با توجه به فاصله برخی پایگاه های دشمن) میتونه ترکیبی از موشک و راکتهای ما باشه. ما تعداد زیادی راکت از خانواده فجر و نازعات و ... داریم که در لانچرهای دو تایی و چند تایی میتونه به صورت ثابت و مدفون مستقر بشه.

بسم ا... یک اصل بدون خدشه و شبهه ای از جنگ دوم خلیج فارس به این طرف ، صحنه نبرد را تعریف کرده که هیچ سیستم تسلیحاتی ثابتی ، از گزند انهدام مصون نیست ، بعنوان مثال ، عراق در سال 91 مجموعه ای از سکوهای ثابت و متحرک شلیک موشک را در اختیار داشت که قرار بود موج اول ضربه متقابل را اجرا کند ، ولی در همون یکهفته اول ، با وجود انهدام تمامی سکوهای شلیک ثابت اسکاد ، تمامی لانچرهای متحرک ، همیشه آماده شلیک بودند و تا 2003 هم به نسبت آمادگی خودشون را حفظ کردند . تمامی ساختار نیروهای مسلح ما ، از کوچک کردن یگانها ، تا قضیه موشکها بطور کامل باید متحرک باشد تا قابلیت جابه جایی سریع را در کمترین زمان ممکن داشته باشند ، با توجه به 2.5 تا 3 برابر بودن خاک ایران نسبت به عراق ، نیروی هوایی احتمالی ائتلاف در نظر اول کار بسیار مشکلی برای پیدا کردن سکوهای متحرک ما خواهد داشت و این یعنی پوئن مثبت برای ما . هر چند مزیت این پوئن مثبت با بازسازی نیروی هوایی ، چندبرابر خواهد شد و حداقل کشورهای حاشیه جنوب خلیج فارس ، ترکیه و ... کمتر جلوی ما عرض اندام می کنند

روز دوم رزمایش پیامبر اعظم 14 عملیات لیله القدر (سه سال پیش) https://www.aparat.com/v/Gx57d توضیح جناب HRA احتمالا تیمی که زاویه و نحوه پرتاب را محاسبه می کند قبل از رسیدن حامل محاسبات را کرده و محل قرار گیری حامل را مشخص می کنند .

این تیتری بود که سی و چند سال پیش دایره المعارف علمی اسلحه برای معرفی موشکهای LGM-118 پیس کیپر انتخاب کرده بود ... به نظر و یکی از احتمالات ممکن هست سپاه برای کاهش هزینه های مربوط به ساخت سیلو های کامل که در زمان جنگ ، یک بار مصرف هستند و بعد از شلیک اول یا دوم ، هدف قرار می گیرند ، یک مینی پیس کیپیر را برای موشکهای زیر 1000 کیلومترش طراحی کرده ( البته صرفا" یک احتمال هست ) البته بالاخره یک جایی هوشمندی نشون دادند و بخشی از پیکربندی شلیک را پشت خاکریز پنهان کردند تا جزییات حداقل از روی عکس در اختیار دشمن قرار نگیرد !

به نظر میاد این همون لانچر پرتاب کننده از دل زمین باشه رونمایی از این لانچرها و شلیک از دل زمین بدون تاسیسات خاص یک برگ برنده برای ما تلقی میشه، چون دیگه شما با تاسیسات روبرو نیستی، و اتفاقی که اطراف پایگاه های آمریکا با لانچرهای مینی کاتیوشا رخ داده بود الان با موشک های بالستیک رخ می دهد این لانچرها بیشتر از آنکه در ایران کاربرد داشته باشند در لبنان و سوریه و عراق کاربرد دارند و می تونن برای اسرائیل دردسر ساز باشند ---------------- در مورد ماکت ناوهواپیمابر یک ایده خوب نصب پدافند دفاع نزدیک مثل کمند هست که میتونه به عنوان یک تست هم برای سامانه های دفاع خودی استفاده بشه و هم برای بررسی قابلیت موشک های کروز موشک کروزها هم بدون سرجنگی به سمت هدف می روند و یک تست بسیار قوی رخ خواهد داد

و اثبات استفاده رسمی ایران از ماهواره نظامی نور و پایانی بر شایعات امریکا و اسراییل مبنی بر ناپایدار بودن این ماهواره.... تصاویر ماهواره نظامی ایرانی نور در اختیار سپاه پاسداران و بکار گیری آن در رزمایش نظامی. این ماهواره در مدار 462 کیلومتری زمین در حال گردش است. http://uupload.ir/files/0pgz_img_20200729_144629_970.jpg

بسم الله........ 8مرداد 1399 اولین تصاویر شلیک موشک بالستیک سپاه از اعماق زمین

ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده در میانه ژوئیه 2020 ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران ، سرلشکر محمدحسین باقری ،در جریان یک سفر غیر منتظره به دمشق ، توافقنامه همکاری در حوزه پدافند هوایی را با جمهوری عربی سوریه ، بعنوان برجسته ترین شریک خود در جهان عرب ، نهایی نمود . در واقع ، امضای این توافقنامه همکاری ،بدنبال ملاقات با بشار اشد ،رییس جمهوری سوریه در دمشق بود که به گفته وی ، این مرحله از روابط میان ایران و سوریه ، نتیجه سالها همکاری برای مقابله با تروریزم ( اشاره به شورش مسلحانه عناصر افراطی در سوریه از سال 2011) بشمارمی آید . متقابلا" سرلشکر باقری نیز از "عزم دو کشور برای مقابله با فشارهای ایالات متحده " و تلاش مشترک برای خنثی سازی تهدیدات این کشور سخن گفت ،اما توضیحات بیشتری در این خصوص ارائه نداد . در واقع ، روند صحنه حوداث در سوریه نشان می دهد که ایران از نخستین روزهای حضور نظامی خود در سوریه ، در عملیات های ضدشورش مشارکت داشته و در کنار یگان هایی از کره شمالی !!! و حزب ا... در برابر عناصر مسلحی صف کشیدند که بلحاظ نیروی انسانی ، پول و تسلیحات نظامی از پشتیبانی کامل کشورهای عربی ، ترکیه و برخی از دولتهای غربی بهره می بردند . اگر چه در این میان ، روسیه نیز چهار سال پس از آغاز درگیری ها ( 2015 ) وارد سوریه شده و با ارسال کمکهای نظامی و حضور مستقیم تسلیحاتی ، به عقب زدن گروه های شبه نظامی تندرو کمک نمود ، اما دخالت نظامی طرفهای سوم ( شامل نیروی هوایی ترکیه ، اسراییل و همچنین موارد متعدد از سوی کشورهای عضو ناتو ) علیرغم اینکه موجبات نقض قوانین بین المللی را فراهم می آورد ،اما این روند گاه و بی گاه همچنان ادامه دارد . در این میان ، شبکه پدافند هوایی ارتش سوریه که از سالهای دهه 50 میلادی ، براساس الگوی روسی ایجاد و توسعه پیدا نموده و از میانه دهه 50 ، درگیر یک جنگ فرسایشی با نیروی هوایی اسراییل گردید ، در همان ابتدای درگیرها ، توسط شبه نظامیان شورشی ، هدف قرار گرفت و این با تمرکز نیروی هوایی ارتش سوریه برای اجرای حملات هوا به زمین در دو جنبه راهبردی و تاکتیکی ، ساختار پدافند هوایی این کشور را در وضعیت آچمز قرار داده و در مجموع ، توان رزمی آن برای مقابله با تهدیدات به ضعیف ترین حالت ممکن ، رسید . از سویی دیگر ، درخواستهای مکرر و مستمر ارتش سوریه در اواخر سالهای دهه نخست قرن بیست ویکم و اوایل سال 2010 برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300PMU.2 وهمچنین رهگیرهای میگ-31 بنابر دلایل مختلف از جمله فشار لابی اسراییل بر مسکو ، به جایی نرسید و این دسترسی کامل و بدون عیب و نقص نیروی هوایی ترکیه و اسراییل را به فضای هوایی سوریه تضمین می نمود . علیرغم تمامی این موارد ، گرچه پدافند هوایی سوریه به شکل نسبی ، موفقیتهای نسبتا" محدودی در برابر حملات موشکهای کروز و جتهای رزمی متخاصم ( از جمله سرنگون نمودن یک فروند هواگرد RF-4E فتوفانتوم نیروی هوایی ترکیه و یکفروند اف-16 نیروی هوایی اسراییل ) در کارنامه خود به ثبت رسانده ،اما همچنان اطمینان پذیری سامانه ای موجود این شبکه مورد سئوال قرار داشته ، چرا که اس-200 از ابتدا برای سرنگون نمودن پیکربندی های هشدار دهنده زود هنگام هوابرد طراحی شده بود و الزاما" ماموریت ساقط نمودن جنگنده های رزمی با ابعاد کوچکتر را بعنوان مامورتی ثانویه بر عهده داشت . با این حال ، به استثنای سامانه اس-200، ارتش سوریه فاقد هرگونه سیستم دفاع هوایی دوربرد است که توانایی جلوگیری از حملات مکرر هوایی ارتش ترکیه یا اسراییل را داشته باشد ، ضمن اینکه علیرغم استقرار سامانه های اس-300 بعنوان یک پیکربندی کاملا پیشرفته که قابلیت انهدام اهداف در بردی بیشتر از 200 کیلومتر و با سرعت بیشتر از 14 ماخ ( درصورت مسلح بودن آنها به آخرین موشکهای تولید شده روسی ) ، تمامی سیستم های موجود از سال 2019 تحت نظارت روسها قرار دارند و از این نظر ، محدودیتهایی در بکارگیری آنها وجود دارد . با توجه به اینکه مسکو حاضر نیست روابط دیپلماتیک خود را با تل آویو یا آنکارا ، به خطر بیاندازد ، سامانه های اس-300 همچنان در حالت غیر فعال ( حداقل در ظاهر امر ) قرار گرفته اند که بنابر برخی تحلیل ها ، ممکن است دلایل نظامی از جمله حذف قابلیت آزمایش این سامانه برای نیروهای هوایی متخاصم و تدوین اقدامات متقابل در درازمدت که ممکن است برای نیروی دفاع هوایی روسیه که خود از بزرگترین ومهمترین مشتریان این سیستم بشمار می رود بوجود آورد را نیز داشته باشد . علاوه برآن ، غیرفعال بودن سیستم اس-300 نیز ممکن است خواسته خود دمشق نیز باشد ، استراتژی بهینه ای که موجب شده ، علیرغم نقص مستمر فضای هوایی این کشور ، تا بازیابی توان نظامی هوایی وزمینی ارتش سوریه ، تنش با کشورهای همسایه در سطح مشخصی نگاه داشته شود . با توجه به تمامی موارد مطروحه ، ایران در یک دهه اخیر ، طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی میانبرد و برد بلند را که می تواند بطور جدی شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه را بدون اینکه اتکاء زیادی روی سیستم های روسی داشته باشد ، تقویت کند ، طراحی و بصورت نیمه صنعتی در دست تولید دارد . از جمله این سامانه ها ، سیستم دفاع هوایی سوم خرداد است که در کارنامه عملیاتی خود ، به زیر کشیدن یک فروند پهپاد RQ-4 به ارزش بیش از 200 میلون دلار را در تابستان 2019 میلادی ، به ثبت رسانده است . علاوه بر این ، پرکاربرد ترین سیستمی که میتواند برای سوریها ارزشمند واقع گردد ، سامانه باور-373 است که احمد وحیدی ( وزیر وقت دفاع ایران ) از آن ، بعنوان " سامانه موشکی پدافند هوایی برد بلند در ردیف اس-300 " یاد می نمود و برخی ناظران براین باورند که برخی قابلیتهای گونه های اولیه اس-300 را میتوان در نمونه ایرانی مشاهده نمود . این سامانه در اوایل سال 2010 رونمایی گردید و ازآن زمان تاکنون گزارشهای متعددی مبنی برارتقاء آن برای درگیری با اهداف متخاصم در برد200 کیلومتری منتشر شده است . با این حال برخی تحلیلگران معتقدند که توانایی ضد الکترونیک سیستم ایرانی در مقایسه با اس-300 ، در ردیف پایین تری قرار می گیرد و موشکهای مورد استفاده درآن بصورت قابل توجهی کندتر از نمونه های روسی ( احتمالا 9 ماخ ) بوده و در نهایت ، با تعداد کمتری از اهداف در یک زمان می تواند درگیر شود . در کنار سوم خرداد و باور373 ، سامانه موشکی 15 خرداد نیز از جمله سامانه های برد بلند ایران بشمار می رود که طبق گزارشها ،موشکهایی مشابه باور373 را حمل می نماید. ناظران بر این عقیده اند که این سیستم می تواند حداکثر 6 هدف را بطور همزمان ردیابی نموده و بنابر ادعای طرف ایرانی ، در بردهای کمتر نیز میتواند با اهداف پنهانکار درگیر شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که بر خلاف سامانه های روسی ، کره شمالی وچین ، نمونه ایرانی فاقد قابلیت پرتاب سرد بوده و این بدان معنی است که موشکهای مورد استفاده ، قابلیت درگیری با اهداف از تمامی جهات را ندارند ، بنابراین ، سامانه ایرانی ، بر خلاف سیستم های غربی مشابه ، در قوس آتش ، با محدودیت روبرو هستند ، هر چند حضور آنها در خاک سوریه ، می تواند یک وزنه تعادل قابل توجه برای بازگرداندن وضعیت ، حداقل به شرایط قبل از سال 2011 بشمارآید ، چرا که درگیری ها در سوریه ، اگر چه بشدت گذشته نیست ، اما همچنان ادامه دارد . بااین حال ، قیمتی که سوریه برای حضور این سیستم ها در خاک خود خواهد پرداخت ، همچنان نامشخص است ( احتمالا پس از مخالفت ها طولانی روسها ، دسترسی خاص ایران به امکانات بندری در لاذقیه و طرطوس . م ) و ممکن است در نهایت به حضور بیشتر نظامی ایران در این کشور بیانجاند و یا اینکه در صورت پرداخت هزینه ها ، ارزان تر از سیستم های روسی برای دمشق تمام شود . نکته جالبی که در این میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، این است که سامانه های ایرانی به گونه ای طراحی شده اند که می توان از آنها بعنوان بخشی از شبکه دفاع هوایی در کنار سیستم های روسی استفاده نمود ، بدین معنی که درصورت فعال شدن اس-300 ، بصورت هدفمندی میتوان داده های بدست آمده توسط این دوسامانه را با هم به اشتراک گذاشت و این به معنای مکمل بودن سیستم ایرانی است . در مجموع ، اگر چه روند درگیری ها بصورتی است که شورشیان مسلح ، شکست خورده بحساب می آیند ، اما درگیری ها در سطح پایین تری در استان ادلب در نزدیکی مرز ترکیه همچنان ادامه دارد که با حمایت ارتش ترکیه و شبه نظامیان وابسته به القاعده میتواند بسرعت تشدید گردد . با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

به شخصه باور زیادی به خرید هواپیمای خارجی ندارم ولی باتوجه به زیرساخت های موجود و تهدیدات آینده بهترین حرکت رو ساخت جنگنده ای مثل اف 14 برای برتری هوایی و پهبادهای هوشمند می بینم که توازن قوا در آسمان رو به کل بهم میزنه آمریکا علارغم حجم بالای نیروهایش در برخورد با یک نیروی قوی برتری هوایی به مشکل بر می خورد بویژه اگر در فواصل دور از پایگاه هایش باشد همچنین هیچ آمادگی برای نبرد با پهباد های هوشمند ندارد

ترابری تاکتیکی ، سوخت رسان ، پیش اخطار هوابرد ، گشت دریایی ، جاسوسی الکترونیک ، تمامی این کارها را میشه با یک هواپیما که در سطح سی130 باشه انجام بدیم مثلا هواپیمای انتونوف 70 ناوگان بالگردی ، اگر بحث ترابری سنگین را در نظر نگیریم میشه یک بالگرد مثل دلفین طراحی کرد هم حمل نیروها هم در صورت نیاز غلاف تیربار روش نصب کرد یا موشک ضد زره مسلح کرد هم در نیروی دریایی کشورهای مختلف نقش مین روب را دارد بهتریم مثال برای اینها میگ 23 و 27 هست یا تورنادو ما یک طرح می تونیم داشته باشیم اگر رهگیر قرار هست باشه رادار پیشرفته روش بزاریم اگر پشتیبانی از نیروی زمینی یک رادار با قابلیت نقشه برداری و .... مگر سوئد فرانسه بریتانیا سالها با ساب و میراژ و تورنادو اینکارها را نکردند سالهاست که سی 130 و اف 16 در خط تولید هستند پس اگر ما سرمایه گذاری کلانی بکنیم و یک طرح موفق بسازیم شاید بیشتر از 50 سال بتونم ازش استفاده کنیم به شرط اینکه علوم پایه مون خیلی قوی باشه مسیر پیشرفت از دانشگاه های علوم پایه هست شیمی فیزیک ریاضی رشته هایی هستند که تو کشور در اولویت نیستند مسیر پیشرفت در صنایع ما فقط و فقط در دانشگا های علوم هست اگر کسانی بتونن مسیر آینده تکنولوژی نظامی را حدس بزنه اون یک مثلا شیمی دان هست که میتونه بفهمه آلیاژ الان که برای موتور استفاده می شده چه قابلیتی داره و با گستردگی علم در اینده چه قابلیت های جدیدی بهش اضافه می شه

خانواده پلنگ های وحشی تصویر بالا بخشی از خانواده خودرو های زرهی است که براساس تانک لئوپارد-2 ساخته شده اند. به ترتیب از چپ به راست 1_ خودرو بازیابی زرهی (مدل Bergepanzer 3 Buffel) 2- تانک اصلی میدان نبرد( مدل Stridsvagn 122 ) 3- خودرو رزمی مهندسی ( مدل Kodiak ) 4- خودرو پل گذار ( مدل Leguan ). تجهیزات فوق همگی متعلق به ارتش سوئد هستند. این تصویر بار دیگر نشان میدهد تانک اصلی میدان نبرد مدرن به تنهایی کافی نیست و یک ارتش زمینی کارآمد نیازمند طیف گسترده ای از خودروهای مهندسی برای حرکت، پیشروی و ثبیت در میدان نبرد است.

باحال ترین قسمت متن : رژیم جدید در ایران با هرگونه مدرن‌سازی نظامی مخالف بود و بسیاری از افسران رده بالا و متخصصین ، تصفیه ، اعدام ، اخراج و زندانی شدند.

جناب ماکیاولی یکی از دلایل سقوط ملت ها و Principality ها رو متکی شدن به نیروهای مزدور به جای ارتش مردمی خودشون می دونه ....

حتما ایده ش رو از فیلم مختار گرفتند ...