بسم الله الرحمن الرحیم علم (نانو)شیمی و (نانو)مواد در خدمت صنایع نظامی با کسب اجازه از اساتید و دوستان گرامی هدف از ایجاد این تاپیک بحث و بررسی ترکیباتی هست که در صنایع نظامی کاربرد دارند. بخش اول: الیاف کربن مقدمه کربن با عدد اتمی 6 از سبکترین عناصر در طبیعت محسوب میشود بنابراین ترکیباتی که بر پایه کربن ساخته میشوند بسیار سبک هستند و کاربردهای متنوعی در صنایع مختلف پیدا کرده اند.کربن دارای خواص منحصر به فردی هست ک آن را قادر میسازد تا با تشکیل پیوند بین اتم هایش ساختارهای پایداری از قبیل ترکیبات زنجیره ای، زنجیره ای شاخه دار و حلقوی تشکیل دهد امروزه بالای 6 میلیون ترکیب بر پایه کربن شناخته شده اند. کربن در کنار هیدروژن پایه و اساس شیمی آلی را تشکیل میدهند. کربن دارای تعدادی ساختار کریستالی و یا ساختار مولکولی متمایز هست که با اصطلاح آلتروپ(پلی آمورف) شناخته می شوند که شامل گرافیت، الماس ، فلوئورن و ... می باشد اگر چه اساس آنها را اتمهای کربن تشکیل میدهند اما تنوع در ساختار باعث ایجاد خصوصیات بسیار متنوعی در آنها می شود. برای مثال الماس سخت ترین ترکیب شناخته شده و گرافیت جز نرم ترین ترکیبات محسوب می شوند]1[. تشکیل ترکیبات آلی بر پایه پیوندهای کوالانسی (Covalent Bonding) است. مدل اوربیتال‌های هیبریدی، یک الگوی توصیفی از تشکیل پیوندهای کوالانسی بین اتم‌هاست. در این مدل اوربیتال‌های هر اتم (که دربرگیرنده الکترون‌های پیوندی است) با یکدیگر ترکیب شده و اوربیتال‌های هیبریدی را تولید می‌کند. اوربیتال‌های هیبریدی ایجاد شده، دارای ساختار و انرژی مشابه بوده و در تشکیل پیوند با اتم‌های دیگر مشارکت می‌کنند. این پیوند با نام پیوند سیگما (σ) شناخته می‌شود. در اصل این هیبرید اتم کربن است که تفاوت‌های ساختاری و خصوصیات ترکیبات کربنی مختلف را باعث می‌شود[6]. ترکیبات کربنی بر اساس گردش یا عدم گردش الکترون در ساختارشان به دو دسته آروماتیک و آلیفاتیک تقسیم میشوند.آروماتیکها معمولاً واکنش‌هایی از نوع جانشینی (Substitution) و به‌خصوص واکنش‌های جانشینی الکتروفیلی (Electrophilic Substitution) را انجام می‌دهند. برخلاف واکنش‌های افزایشی (Addition)، در واکنش‌های جانشینی ساختار (و در نتیجه پایداری) آروماتیکی حفظ می‌شود و تنها گروه‌های هیدروژن روی حلقه با گروه‌های دیگر (مثل متیل، نیترو، هالید ...) جایگزین می‌شوند. در ترکیبات آلیفاتیک گردش الکترون در ساختار مشاهده نمی‌شود. از همین‌روست که ترکیبات آلیفاتیک پایداری خاص ترکیبات آروماتیک را ندارند و از این‌رو واکنش‌های شیمیایی گسترده‌تری را انجاممی‌دهند[3,5,8]. الیاف کربن الیافی هستند که حداقل 92 درصد وزنی آن را اتم های کربن تشکیل دهند. این الیاف مزایای متوعی دارند که برجسته ترین آنها مقاومت کششی فوق العاده نسبت به وزن آن است (کربن تقریبا یک سوم فولاد وزن و ۵ الی ۱۰ برابر آن مقاومت دارد). دوام و عمر طولانی در برابر مواد شیمیایی و نفوذ ناپذیری در برابر اشعه x از بارزترین خصوصیات الیاف کربن به شمار می‌رود. همچنین الیاف کربن رسانایی الکتریکی بسیار خوبی دارد بنابراین به صورت گسترده می توانند در کامپوزیتها به کار گرفته شوند[1]. تخمینی از مصرف جهانی الیاف کربن[9]: رشته الیاف کربن که از فیبرهای کربن تشکیل می‌گردد، به مراتب نازکتر از موی انسان در قطر بین ۶ تا ۱۰ میکرومتری می‌باشند.یک نکته مهم در مورد همه الیاف قطر آنها هست، هر چقدر قطر الیاف کوچکتر باشد این امکان را به لیف می دهد تا مساحت سطح بالایی داشته باشد بنابراین میتواند برهم کنش بیشتری با ماتریکس(از قبیل رزین ها) در کامپوزیت ها داشته باشد و باعث بهبود خواص مکانیکی ، حرارتی و الکتریکی شود . بنابراین امروزه سنتز نانو الیاف چالش جهانی هست که به توفیقاتی نیز دست یافته هست و در سطح آزمایشگاهی و نیمه صنعتی توانایی سنتز نانو الیاف محقق شده است[2]. تاریخچه دوکشور ژاپن و آمریکا را می توان از پیشگامان تحقیق و توسعه فیبرهای کربن بشمار آورد. اولین گزارش در مورد نانوفیبر کربن که به سال 1889 بر می گردد سنتز کربن رشته ای توسط Hughes و همکارانش می باشد. آنها از مخلوط گازی متان/هیدروژن استفاده کردند و رشته های کربن را از طریق پیرولیز گاز، رسوب کربن و رشد رشته ایجاد کردند. درک واقعی این فیبر، با این حال، خیلی بعد هنگامی که ساختار آنها توسط میکروسکوپ الکترونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت انجام شد. اولین مشاهدات نانوفیبر کربنی با میکروسکوپ الکترونی در اوایل دهه ی 1950 توسط دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی Radushkevich و Lukyanovich انجام شده است، که فیبر های کربنی گرافیتی توخالی با قطر 50 نانومتر را شناسایی کردند. در اوایل دهه ی 1970، محققان ژاپنی Koyama و Endo، موفق به ساخت VGCF با قطر 1 میکرومتر و طول بالاتر از 1 میلی متر شدند. بعدها، در اوایل دهه ی 1980،Tibbetts در ایالات متحده آمریکا و Benissad در فرانسه روند ساخت VGCF را کامل کردند. در ایالات متحده آمریکا، مطالعات عمیق تر با تمرکز بر سنتز و خواص این مواد برای کاربردهای پیشرفته توسطR. Terry K. Baker انجام شد و با نیاز به مهار رشد نانوفیبر کربنی به علت مشکلات مداوم ناشی از تجمع مواد در انواع فرآیندهای تجاری به ویژه در زمینه ی خاص پردازش نفت، ترغیب شد. برای اولین بار تجاری شدن VGCF توسط شرکت ژاپنی Nikosso در سال 1991 تحت نام تجاری Grasker انجام شد. VGCNF از طریق فرایند ی مشابه VGCF تولید می شود، فقط قطر به طور معمول کمتر از 200 نانومتر است. شرکت های متعددی در سراسر جهان به طور جدی در تولید در مقیاس تجاری از نانوفیبر کربن و برنامه های کاربردی مهندسی جدید در تلاش می باشند[5]. پیش ماده های تولید فیبر کربن پیش ماده های بسیار متنوعی برای سنتز فیبر کربن در طول چند دهه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند که پلی ونیل آکریل (PAN) معروفترین و پر استفاده ترین آنهاست . امروزه در کنار پن ، پیش ماده های سلولوزی(C6H10O5) ، لیگنین و فیبرهای کربن بر پایه قیر توسعه یافتند. پیش ماده های دیگری هم مثل وینیلدین کلرید و رزین های پایه فنولی بررسی شده اند که توانایی تجاری سازی نداشتند. ساختار پلیمر الیاف پیش ماده تاثیر مهمی بر روی خصوصیات ساختاری الیاف کربن نهایی دارند، درصد بلورینگی بالاو آرایش یافتگی زیاد زنجیرهای مولکولی در الیاف پیش ماده در حین فرایندهای تکمیلی در میزان تبلور الیاف کربن موثر خواهد بود و باعث بهبود خواص فیبر نهایی خواهد شد[1]. 67.9 درصد از هر واحد آکریلو نیتریل را اتم های کربن تشکیل می دهند و باعث ایجاد فیبرهایی با مدول بالا می شوند. مقدار کربن در پیش ماده های سلولوزی 44.4 درصد از کل واحد را تشکیل میدهد. در فیبرها بر پایه قیر با اینکه مقدار کربن در هر واحد زیاد هست اما به دلیل طبیعت گرافیتی که دارند نسبت به بقیه موارد از خصوصیات مکانیکی ضعیفی برخوردارند[1]. پیش ماده PAN پنی به عنوان پیش ماده انتخاب میشود که حداقل دارای دو ویژگی زیر باشد: 1- پلیمر با مقدار آکریلونیتریل کمتر از 85 درصد رضایت بخش نیست. انتخاب مونومر همراه(comonomer) در مرحله پیش اکسیداسیون، در فرایند تولید فیبر کربن نقش مهمی دارد. 2- وزن مولکولی و توزیع مناسب وزن مولکولی پلیمر به دقت کنترل شود. متوسط وزن مولکولی کوپلیمر جهت تولید الیاف آکرلیک بین 40 تا 70هزار گرم بر مول در هر 1000 واحد تکراری هست[1]. کومونومرهایی نظیر ونیل استات، متیل آکریلات جهت پایدارسازی کل فرایند، قابلیت ریسندگی مناسب، افزایش تحرک بخش های مختلف زنجیره پلیمری، بهبود خصوصیات مکانیکی پیش ماده ، کمک به حل پذیری پلیمر در حلال ریسندگی، بهبود مورفولوژی فیبر ، بهبود نفوذ رنگ داخل الیاف و کمک به آغاز حلقه زایی در دمای پایین ب ونیل آکریلات افزوده می شوند. کارخانجات تولیدی معمولا بیش از یک کومونومر استفاده می کنند. کربوکسلیک اسیدها کومونومرهای مناسبی اند و فرایند اکسیداسیون و همچنین حلقه زایی گروههای نیتریل(شکل پایین) را تسهیل می کنند. برخی از کومونومرهایی که استفاده میشوند در جدول آورده شده اند[1,7]. روشهای متنوعی برای پلیمرزاسیون این ترکیبات وجود دارد که رایجترین آن در صنعت Aqueous dispersion polimerzition نامیده می شود. حلالهای پلیمرزاسیون هم میتوان به دی متیل سولفواکسید، کلرید روی و تیوسیانات سدیم(NaSCN) اشاره کرد. سنتز الیاف کربن بر پایه پن تصویر زیر کل فرایند تولید فیبرهای کربن را از پیش ماده پن نشان میدهد که شامل سه مرحله اصلی اکسیداسیون، کربنیزه کردن و گرافیتاسیون میباشد . هدف از مرحله اکسیداسیون تبدیل مولکولهای نردبانی شکل پن به ساختار حلقه ای پایدار اکسید پن هست، این مرحله تا دمای300 درجه در جو اکسیژن انجام میگیرد. حلقه های 6تایی از بقیه حلقه ها پایدارترند. کربنیزه کردن از دمای 700 تا 1800 درجه در جو نیتروژن انجام می شود و هدف از این مرحله حذف گروههای کربونیلی و گروههای نیتریدی در حد امکان هست (اتمهای نیتروژن به طور کامل حذف نمیشوند) همچنین کربونیزه کردن باعث افزایش خواص مکانیکی و الکتریکی فیبرها می شود. برای افزایش مدول فیبرهای کربن لازم هست دما را تا 3000 درجه و در جو آرگون افزایش داد. لازم به ذکر است چون محیط بی اثر (جو نیتروژن یا آرگون) هست کربن نمی سوزد تا به گاز کربن دی اکسید تیدیل شود. گرافیتاسیون: با توجه به نوع الیاف کربن مورد نظر، از لحاظ ضریب ارتجاعی و اعمال این مرحله در محدوده دمایی ۳۰۰۰ – ۱۵۰۰ درجه سلسیوس، موجب بهبود درجه جهتگیری بلورهای کربنی در جهت محور الیاف و ا فزایش اندازه کریستالها و در نیجه باعث بهبود ویژگی‌های مکانیکی می‌شود[4]. انواع الیاف کربن: تنوع در فرایند گرافیتاسیون می تواند منجر به الیاف با مقاومت کششی بالا( 2600 درجه) یا مدول بالا(3000درجه) و یا حد واسط ای دوتا شود.الیاف کربن بر اساس مدولشان به چند دسته high strength(HS), intermediate modulus (IM), high modulus (HM) and ultra-high modulus (UHM) تقسیم میشوند. که قطر رشته الیاف بین 5تا 7 میکرون هست[2]. انواع فیبر کربن همراه خصوصیات مکانیکی در کنار کشور سازنده در جدول زیر خلاصه شده اند[2]. مقایسه الیاف کربن با سایر ترکیبات بررسی خصوصیات پایه[2]: بررسی کاملتر خواص سه نوع الیاف[2]: کربنی، آرامیدی و الیاف شیشه...A: عالی B: متوسط C: بد بررسی قیمت: نتیجه گیری الیاف کربن به دلیل سبک بودن و خواص مکانیکی منحصر به فرد، امروزه نقش بسیار مهمی به عنوان تقویت کننده(Reinforcement) کامپوزیت ها ایفا می کنند. بدلیل تکنولوژی بالای تهیه این الیاف معدود کشورهایی توانایی تهیه این گونه الیاف به ویژه الیاف با مقاومت کششی و مدول بالا برخوردارند. امروزه کامپوزیت این الیاف جایگاه بسیار ویژه ای در صنایع دست بالا را به خودشان اختصاص داده اند و به مرور زمان با ارزان تر شدن تهیه این الیاف صنایع پایین دستی نیز توانایی بهره برداری از آن را خواهند داشت. منابع 1. Carbon fiber and their composites, Peter Morgan, 2005 2. Guide to composites 3.DOI 10.1007/s12274-011-0192-z 4. www.carbon-fiber.com 5. http://edu.nano.ir/paper/221 6. http://edu.nano.ir/paper/65 7. http://yon.ir/sTTO7 8. doi:10.3390/ma2042369 پی نوشت: http://yon.ir/akV3J پیش ماده پن در کشور ما فعلا تحریم هست و تولید داخل ندارد برای همین آخرین خبر از کارخانه تولیدی حاکی از این هست که کارخانه با یک سوم ظرفیت فعاله. ایمیل: m.taginejad.ch.iut.ac.ir ادامه دارد...

با سلام توازن در گسترش توان تهاجمی پیشنهاد بوئینگ برای آغاز برنامه جایگزینی موشک بالستیک Minuteman III واشنگتن : سخنگوی شرکت تسلیحاتی بویینگ درجریان یک کنفرانس خبری در بیستم ژوییه 2018 اعلام نمود که این شرکت قصد دارد تا طراحی مفهومی خود را با هدف جایگزینی احتمالی موشک بالستیک قاره پیما (ICBM) به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ارائه کند . براساس این بیانیه، شرکت بوئینگ ، قصد دارد تا نیروی هوایی ارتش را مجاب کند تا گزینه ای جدید را برای از رده خارج نمودن موشکهای بالستیک قاره پیمای فعلی موجود در سازمان رزم این نیرو و خرید گونه ای جدید از این موشکها رابرای تقویت آنچه که بازدارندگی استراتژیک زمین پایه (GBSD) نامیده می شود ، را در نظر گیرد . به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، انعقاد این قرارداد ، نقطه عطف کلیدی برای کاربر احتمالی این موشکها بشمار خواهد آمد . فرانک مک کال ، جانشین دپارتمان سامانه های بازدارنده راهبردی بویینگ در این زمینه می گوید : " شرکت بوئینگ ، پیشنهاد معامله ای را به نیروی هوایی ارائه داده تا بازدارندگی قابل توجهی را در برابر تهدیدات در حال ظهور و همچنین تهدیداتی که ممکن است در آینده پدید آید را ایجاد کند ، بدین ترتیب ، با در نظر گرفتن توانایی های بوئینگ و همچنین فرصت بدست آمده برای صرفه جویی در هزینه ها ، نیروی هوایی میتواند با بررسی پیشرفت در این برنامه ، برای آینده ، اولویت بندی های لازم را در نظر داشته باشد " در ماه اوت گذشته ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، با امضای یک قرارداد اولیه به ارزش 349 میلیون دلاربا بوئینگ ، به شکل رسمی از قصد خود برای توسعه تسلیحات GBSD پرده برداری نمود . این شرکت نیز پس از بررسی های اولیه در نوامبر گذشته ، مرحله بعدی ، یعنی بررسی عملکرد سامانه های فعلی را در دستور کار خود قرار خواهد داد و در نهایت ، بازنگری نهایی خود را در سال 2020 به نیروی هوایی ارسال خواهد نمود . سامانه جدید طراحی شده ، در صورت پذیرش از سوی نیروی هوایی ، از اواخر سال 2020 بتدریج جانشین سامانه های قدیمی Minuteman III خواهند شد و پس از تکمیل ، به موثرترین جنگ افزار زمین پایه بالستیک برای خنثی سازی تهدیدات در 50 سال آینده تبدیل می گردد . جنگ افزار موشکی Minuteman ، در ردیف سامانه های تسلیحاتی راهبردی بالستیک بین قاره ای قرار دارند و برای محافظت در برابر حملات دشمن ، در سیلوهای سخت سازی شده پراکنده ای مستقر شده اند . این سامانه های به یک سیستم پایش از راه دور نیز مجهز شده و برای شلیک تنها به دو خدمه نیازدارند که در بخش کنترل شلیک حضور دارند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

کشف دریاچه ای از آب مایع! زیر سطح مریخ برداشت هنری از فضاپیمای مارس اکسپرس بر فراز قطب جنوب بهرام، و نمایی راداری از یک بخش آن رنگ آبی پررنگ نماینده‌ی بیشترین بازتاب است که به گفته‌ی دانشمندان نشانگر آب مایع است داده‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهند که دریاچه‌ی بزرگی از آب مایع زیر یک لایه‌ی کلفت یخ سطحی این سیاره پنهان شده. اگرچه سیاره ی بهرام (مریخ) سردتر از آنست که آب خالص بتواند در آن به حالت مایع باشد، ولی در عوض سرشار از نمک‌های کلسیم، منیزیم، و سدیم است که دمای یخ زدن (انجماد) آب‌هایش را پایین می‌آورد. همین می‌تواند آب را در دماهایی به پایینیِ ۷۴ درجه ی سانتیگراد زیر صفر هم به حالت مایع نگه دارد. برخلاف یافته‌های پیشینِ آب در بهرام، که یا یخ‌زده بودند یا اگر هم مایع بودند به شدت فصلی بودند، این ذخیره‌ی آب به نظر می‌رسد مایع پایدار است. روبرتو اوروزی از بنیاد ملی اخترفیزیک در بولونیای ایتالیا می‌گوید: «این تنها جاییست که آب در آن تا مدتی دراز به حالت مایع پایدار می ماند.» اوروزی و همکارانش به کمک ماهواره‌ی مارس اکسپرس، نگاهی به زیر یخ‌های کلاهک یخی قطب جنوب سیاره انداختند. این دریاچه با پهنای ۲۰ کیلومتر و فاصله‌ی ۱.۵ کیلومتر زیر سطح، در عکس‌های راداری روشن‌تر از دیگر بخش‌های زیر سطح دیده می‌شد. اوروزی می‌گوید این دریاچه بی‌اندازه سرد و شور است، ولی می‌تواند زیست‌پذیر باشد، همان گونه که روی زمین در چنین شرایطی می‌توان میکروب زنده یافت: «اینجا جاییست که انتظار نمی‌رود جانداران زندگی راحتی داشته باشند، ولی از روی همسان‌های زمینی می‌توان وجود زندگی را در آن هم امکان‌پذیر دانست.» پژوهش خطرناک یافتن این دریاچه کار سختی بود، زیرا از پیش می‌دانستیم که آشکارساز راداری مارس اکسپرس برای چنین سنجش‌هایی نامطمئن است. در حقیقت این پژوهشگران برای برنامه‌نویسیِ دوباره‌ی نرم‌افزار آشکارساز، آن هم هنگامی که فضاپیما دارد به گرد سیاره می‌چرخد باید قمار می‌کردند. واقعا احتمال داشت یک نقص جدی پدید بیاید، ولی به گفته‌ی اوروزی، همه چیز به خیر گذشت. تصویر راداری- برشی از سطح قطب جنوب بهرام که لایه‌های زیرش را نشان می‌دهد. نوار افق بالاتر از همه، یخ سطح بهرام را نشان می‌دهد. تا ژرفای پایین‌تر، حدود ۱.۵ کیلومتر، ردیف ته‌نشست‌های یخ و خاک را می‌بینیم. پایین‌ترین لایه، بخش مرکز آن که به پهنای ۲۰ کیلومتر است، بسیار روشن‌تر (بازتابندگی بیشتر) نسبت به همه‌ی جاهای دیگر دارد که برداشت دانشمندان از آن، یک ذخیره‌ی آب مایع است. پس از آن، دانشمندان باید منتظر فرصتی برای دیدن قطب جنوب می‌ماندند. مارس اکسپرس تنها زمانی می‌توانست داده‌های خوبی به دست بیاورد که به هنگام شب، نزدیک منطقه‌ی قطب جنوب باشد، زیرا نور روز می‌توانست با داده‌های آن تداخل پیدا کند. در مدت ۳ سال، این فرصت کمتر از ۳۰ بار پیش آمد، ولی خوشبختانه همین هم برای رسیدن به نتیجه بسنده می‌کرد. جفری پلات از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا هشدار می‌دهد که اگرچه این کشفی نویدبخش به نظر می‌رسد ولی برای تایید نیاز به پژوهش‌های بیشتر دارد. به گفته‌ی او، آنچه که عکس‌های راداری نشان داده می‌تواند چیزهای دیگری هم باشد، از جمله آرایش ویژه‌ای از یخ دی‌اکسید کربن، و یا یخ آب بسیار خالص. پلات می‌گوید: «اگر نتایج تایید شود، بزرگ‌ترین رویداد درباره‌ی وجود آب مایع در روزگار کنونی بهرام خواهد بود. این آشکارا می‌تواند بر شناخت ما از تاریخ اقلیمی و امکان زیست‌پذیری این سیاره تاثیر بگذارد.» گزارش این دانشمندان روز ۲۵ ژوییه در نشریه‌ی ساینس منتشر شد. منبع و مطالعه بیشتر: https://1star-7skies.blogspot.ae/ https://www.newscientist.com/article/2174955-massive-lake-of-water-found-beneath-mars-south-pole-could-host-life/ https://www.sciencemag.org/news/2018/07/liquid-water-spied-deep-below-polar-ice-cap-mars http://www.sci-news.com/space/mars-express-reservoir-liquid-water-06239.html https://www.sciencealert.com/vast-liquid-water-reservoir-found-on-mars-radar-planum-australe-subglacial-lake

ما در حال حاضر سالها با تولید راداری که بتونه در هواپیما قرار بگیره و رادارگریز کشف کنه فاصله داریم حتی کشوری مثل روسیه هم توان تولید این رادار رو نداره که مثلا از فاصله 70 کیلومتری رو رادارگریز قفل کنه ولی اگه درست کار کنیم با همین تایگرها هم میشه اف 22 انداخت فقط 3 تا شرط داره 1- ساخت سیستم هایی مثل آنچه که در تامکت هست (البته مال ایران نداره ) که بیاد با سرچ آسمان بصورت اپتیکی و تصویر ساز حرارتی هواگرد حریف رو کشف کنه که در حال حاضر در بعد پدافندی تونستیم به تکنولوژی ساخت تافاصله 80 کیلومتری برسیم 2- توسعه سیستمهای الینت برای هواپیماهامون جهت پیداکردن منبع انتشار امواج تا بتونیم محل تقریبی هواگرد دشمن رو کشف کنیم 3- ایجاد بستر ارتباطی بین جنگنده و سیستم یکپارچه پدافندی تا از این طریق محل دقیق تر رادارگریزها مشخص بشه ( سیستمهایی در اختیار داریم که بصورت پسیو با تحلیل و جاسوسی سیگنال محل هر هواگردی رو تشخیص میدن ) اگه این سیستمها راه اندازی بشوند برای مقابله با بقیه هواگردهای دشمن باید بیایم یک موشک فعال راداری بسازیم . موشک فینیکس توانایی این رو داشت که از فاصله 10 مایلی خودش رو هدف قفل کنه و بدون اطلاعات هواپیمای حامل به هدف حمله کنه و رادار آگ ناین تانکت هم این قابلیت رو داشت که بدون قفل راداری رو هدف موشک رو به محدوده هدف بفرسته و از ایت قابلیت موشک فینیکس استفاده کنه برای هدف قرار دادن جنگنده حریف . ما باید با تولید سیستمهای الینت و یک موشک فعال راداری (که جدیدا فکر میکنم تا 50 کیلومتر هم خود موشک میتونه هدف رو روش قفل کنه . ) میتونیم هواپیماهای نسل 3 رو آپگرید کنیم بدون نیاز به رادار و برای هر جنگنده ای تهدید هم باشیم تو ایران خیلی وقت هست این قابلیت با ایجاد رینگ اپتیکی و تله های پدافندی و استفاده موثر از سیستمهای شنود الکترونیکی . رادارگریز رو شکار کنیم و بدون تعارف حمله به تاسیسات هسته ای نطنز و فوردو فقط با موشکهای دورایستا ممکن هست و اینکه شما فکر کنی حتی اف 22 میتونه خودش رو به اصفهان برسونه واقعا به نظر من غیر ممکن هست . هر جنگنده ای اگه رادارش رو روشن کنه یا از طریق دیتا با اواکس ارتباط برقرار کنه سریع شناسایی میشه حالا شاید با یه تقریبی ولی محدودش مشخص میشه و ابتکار عمل رو از دست میده و به شما این اطمینان رو میدم که حتی سیستمی مثل اس 300 اگه محدوده جنگنده رادارگریز رو بدونه با تمرکز قدرت رادار روی یه منطقه محدود و سرچ اون منطقه به لطف الگوریتمهای جدید میتونه جنگنده رادارگریز رو کشف کنه سیستمهای جنگ الکترونیک مثل پلنا و سیستمهای ساخت داخل باعث میشه که اواکسها نتونن در حد اکثر برد از جنگنده هاشون حمایت کنن و بردشون خیلی محدود میشه و با توجه به اخلال گسترده جی پی اس و ... تمرین زیادی میخواد که خود خلبان بدون رادار و ... خودش رو به عمق ایران برسونه . مشکل دیگه ای که حمله احتمالی به عمق خاک ایران داره اینه که بمبهای سنگر شکن قوی خیلی سنگین هستن و هواگردی برای بمباران میاد بصورت محدود میتونه از خودش دفاع کنه اگه عملیات لو بره و اگه بخواد اسکورت پراولر بیاره که بدتر لو میره و .... خیلی اما و اگر هست در مورد پدافند ولی سیستمهای اپتیکی خیلی راحت میتونن با رادارگریزها مقابله کنن و سرمایه گزاری خیلی زیادی هم روش انجام شده به طوری که مناطق مهم از چند صد کیلومتر قبل دارای رینگ اپتیکی هستند جدیدا با یکی از دوستان که در کار ساخت سوله و ... نظامی هست صحبت میکردم میگفت الان به تکنولوژی ساخت بتن های مسلحی دست پیدا کردیم که قویترین بمب سنگر شکن آمریکا که به دستور اوباما ساخته شده حتی فابلیت نفوز 10 متر رو هم در این بتن نداره و کلا ورق رو به نفع مدافع برمیگردونه و دارن رو بعضی از زیرساختها هم اجراش میکنن تا کمتر صدمه ببینن پاینده باد ایران

درود بر استاد hosm گرامی فرمایش شما متین است. با داده های موجود نمی توان به طور قطع ابراز نظر کرد. اعتقاد من این هست که هدایت نیمه فعال نیاز خاصی به داشتن دیتالینک سنگین بین موشک و جنگنده ندارد. شما هدف را تشخیص می دهی، با رادار جنگنده روی آن پرتو پر قدرت می فرستید، موشک را به سمت هدف می فرستید و موشک بازتاب ناشی از تشعشع رادار جنگنده به روی هدف را دنبال می کند تا به آن برخورد بکند. به همین خاطر کمتر نیاز به تغییر در جنگنده های دیگر را نیاز دارد. همانطور که در پروژه سجیل این کار را با ساخت یک رابط فرامین در شرایط جنگی انجام دادند و موشک را به تامکت بار کردند چون فرامین لازم برای اسپارو قبلا در سامانه نبرد شکاری وجود داشت. البته ساخت همین رابط اگر قرار باشد شما استاندارد نظامی یا حتی تجاری ایمن را رعایت بکنید خیلی زمان بر است و به تیم متخصص با تعداد نفرات بالا نیاز دارد که چالش است. البته گمانه زنی های زیادی هم وجود دارد که فکور ترکیب شلمچه و فینیکس هست که به نیمه فعال بودن فکور بیشتر دلالت می کند اما باز هم نمی شود دقیق چیزی را گفت. البته همین پلتفرم موجود فکور را می شود به راحتی تبدیل به فعال راداری کرد. می شود یک موشک ارزان قیمت تر هم ساخت که فقط سامانه اینرسی و homing داشته باشد و به سمت تخمینی دسته های پروازی فرستاد تا به اخلال گرهای پرنده برخورد بکند. می شود تبدیل به موشک ردیاب حرارتی-راداری کرد. شاید هم برای مقصود پلتفرم موشک صیاد3 و بالاتر مورد نظر باشد که در انتها برای ضد بالستیک قصد توسعه آن را داشته باشند

با سلام خدمت دوستان تا اونجایی که حقیر اطلاع دارم . فینیکس این قابلیت رو داشت که تا ۱۰ مایلی هدف بدون قفل راداری پیش بره و از ۱۰ مایلی با رادار خودش هدف رو پیک آپ کنه و این موهبت رادار اف ۱۴ تو اون عصر به لطف تکنولو›ی پردازنده های کامپیوتری و دقیقتر زیر سیستم TWS هست Track while scan این قابلیت فقط برای موشکهای رادار فعال ممکن هست. در زیر سیستم TWS رادار هواپیما میتونه اطلاعات چندین هدف رو بگیره و همزمان برای هرکدوم یک یا چند موشک شلیک کنه امروزه رادارهای زمین پایه هم این قابلیت رو دارند. اما در مورد FOX-1 تو کتابهای خلبانهای خودمون برای موشکهای راداری استفاده میشه http://uupload.ir/files/q5yi_photo_2018-05-11_00-53-43.jpg برای اف۱۴ فاکس ۱ تا ۳ هست لانگ رنج فاکس وان مدیم رنج فاکس تو و شورت رنج فاکس ۳ مشخصا هیچ ربطی به فرمیشن نداره.

درود به جناب worior خیر این جملاتی که در مکالمات بین خلبان و رادار زمینی و ... برای پرتاب موشکها مبادله می شود، کد های خلاصه استاندارد ناتو هستند. مثلا MADDOG به معنی پرتاب AIM54 یا AIM120 هست!! http://www.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/a404426.pdf معلوم نیست که در ایران هم نوع موشک را مشخص کند و نمی شود به آنها استناد قطعی کرد. خواستگاه این کلمات هم شنیده شدن راحت تر در ایستگاه زمینی و ارسال سریعتر مفهوم ارتباط است. که البته در نبردهای نوین و نامتقارن واقعی روشن شدن بی سیم همان و کشف شدن مختصات شکاری و ایستگاه هم همان و خلبان ما این کار را انجام نمی دهد. اینکه من فکور را نیمه فعال فرض کردم به این دلیل بود که در رو نمایی آن را زیر سایه مقصود بردند. به این ترتیب هم وجود پروژه مقصود دوباره تایید شد و هم اینکه با میان برد اعلام کردن فکور ظاهرا آن را جایگزینی برای اسپارو ها در نظر گرفته اند. از طرف دیگر اینکه این موشک می تواند توسط جنگنده های دیگر (میراژ و فانتوم و فالکروم و ... ) هم مورد استفاده قرار بگیرد به این معنی است که بدون تغییر سنگین آنها قرار هست این کار را بکنند پس مدل کنترل را معادل اسپارو فرض کردم زیرا همه این شکاری های مفروض قادر به استفاده از موشکی معادل اسپارو از قبل هستند. دلیل دیگرم هم این بود که اگر فکور فعال راداری بود چرا باید مقصود توسعه داده بشود. کافی بود برای برد بلند تر کمی تغییرات می دادند و نیاز به یک پروژه دیگر نبود. نکته نهفته دیگر هم که من را به این نتیجه گیری رساند این هست که هم نیاز به موشک نیمه فعال بیشتر هست از نظر تعداد و هم خیلی منطقی هست که شما اول یک نیمه فعال هوا به هوا را توسعه بدهید و سپس به سراغ فعال بروید. البته اینها فقط گمانه زنی است.

درود به دوستان گرامی دندان تامکتها هم بالاخره تیز شد. هر چند همه منتظر موشکهای اکتیو راداری بودند و اینطور که از گفته ها معلوم هست این فکور نیمه فعال است اما همین که ما بتوانیم با قابلیت اطمینان بالا روی تامکتها موشک کاملا ساخت داخل بار کنیم یک پیشرفت خوب است. برخی اشکال می گیرند که خوب چرا نیمه فعال از ابتدا فقط موشک فعال راداری بسازیم که تنوع محصول کاهش بیابد. باید گفت که موشکهای نیمه فعال خیلی ارزانتر و در مدیریت اقتصادی نبرد موثر هستند. از طرف دیگر موشک نیمه فعال نیاز چندانی به خنک سازی ندارد و دردسر کمتری برای شکاری میزبان دارد و زدن پهپاد و موشک کروز با موشک فعال راداری مقرون به صرفه نیست. از طرف دیگر با توجه به امکانات پخش پارازیت جنگنده های امروزی اگر یک موشکی مثل فکور دارای سامانه آشیانه یابی باشد هم خیلی در بالا رفتن احتمال نابود کردن دشمن موثر هست خرج زیادی هم ندارد. از طرفی گفته شده که دوره موشکهای فامد فعال راداری هم سر آمده که باید گفت شاید برای آمریکایی ها خوب نباشند اما برای مدل نبرد نا متقارن ما موشکهای فامد ضرورت دارند. کافی است رادار یا الینت زمینی تجمع جنگنده های دشمن را در یک مکانی ثبت بکند و یک شکاری فانتوم، فیتر، سوخوی 24 و یا حتی هواپیمای ترابری و بالگردهای در حال گشت در منطقه، موشک فعال راداری را به مختصات تجمع آنها پرتاب و زمانی که به نزدیکی محل احتمالی جنگنده های دشمن رسید قفل کردن روی هدفی که موشک خودش انتخاب می کند خودکار انجام بشود. کاری که بنابه نیاز بهره بردارهای کروز دریایی هم می توانند از موشکهای موجود بخواهند. در نتیجه بدون قفل راداری از ابتدا می شود محدوده خاصی از یک منطقه جغرافیایی را نا امن کرد و فرصت کمتری هم به شکاری های هدف برای واکنش داد که برای مدل جنگ ما بسیار مفید است. هر دو پلتفرم صیاد3 و فکور برای ساخت موشک فعال راداری دور برد مناسب هستند و با کاستن از وزن بدنه و رادار موشک و بالا بردن کیفیت سوخت می توان به بردها و مزیتهای تاکتیکی متفاوتی رسید که امیدوارم در هر دو اجرا بشود. گفته شده که این موشک را روی همه جنگنده های دیگر هم می توانند بار بکنند اگر رادار رهگیر داشته باشند. که البته من ترجیح می دهم فانتوم ها از موشکهای وطنی خانواده استاندارد استفاده بکنند. اما این کار هزینه های تولید را پایین آورده و آموزش بهره برداری هم آسان تر می شود. یک سری هم تامکت را متعلق به موزه می دانند و در نبرد های آینده بی فایده اما من تنها عیبی که در تامکت می بینم همان عیب قدیمی موتورهای F100 هست. اگر تامکت فقط همین توانایی را داشته باشد که 6 تا از موشکهای کروز نزدیک شونده به مکانهای حساس ما را کم بکند برای هر هزینه ای که مصرف آن می شود شایسته هست. یک سری هم از آن طرف دیوار افتاده اند و می خواهند که فکور نقش موشک ضد سطحی براهموس را ایفا بکند. البته کار نشد ندارد اما درست است که رادار AWG-9 یک رادار داپلر با قابلیت پیمایش سطح زمین هست اما محدودیت کشف اهداف با سرعت کمتر از 60 کیلومتر را دارد که به معنی ندیدن ناوها است. از این رو اگر قرار باشد که با فکور ناو بزنیم باید رادار تامکت را کلا تغییر بدهیم مگر اینکه موشک جدیدی از ترکیب نور و فکور بسازیم و بدون قفل راداری موشک را به محدوده ناوهای دشمن بفرستیم و عملیات قفل شدن به صورت خودکار به انتخاب موشک انجام بشود. تصور من این هست که وزن فکور کمتر از فینیکس باشد ولی قدرت موتور دست کمی از آن نداشته باشد به همین دلیل بردهای اعلام شده چندان دور از ذهن نیستند. یک سری هم ایراد گرفته اند که چرا فکور امکان hit to kill ندارد و هنوز از سر جنگی شدید الانفجار ترکشی مشابه فینیکس 60 سال پیش استفاده می کند؟ این بزرگواران انتظار دارند که ما یک چیزی مثل SM6 بسازیم. اول اینکه ساخت چنین چیزی نیازمند قرار دادن سخت افزارها و نرم افزارها و سنسورهای پر قدرت درون موشک هست که اجرای درست آن هم خیلی زمان بر هست و هم بسیار پر هزینه برای ما. دوم اینکه برای شکاری تنهای ما که قراره با چندین شکاری دشمن نبردهای یک به خیلی داشته باشه داشتن موشک خیلی دقیق بدون سر جنگی منفجر شونده، سلاح ترسناکی نیست. موشک شکاری ما باید این قدر قوی باشد که انفجار یک موشک آن برای دسته ای از هواپیما ها خطر ایجاد بکند. اگر خلبان دشمن بداند که فکور فقط شکاری او را به دو نیم تقسیم می کند، از جسارت او چیزی کاسته نمی شود اما اگر بداند که اگر فکور را منحرف هم بکند انفجار آن باعث می شود که زنده نماند آنگاه وقتی رادار احتمال وجود فکور در منطقه را به او گوش زد می کند به اولین چیزی که فکر می کند فرار است. همواره جنبه های روانی نبرد از خود آن خیلی مهمتر است.

حقیقت اینه که ما در سال ۱۴۰۰ چیزی به نام ویروی هوایی ( رزمی ) نداریم .... بقیه ی حرف ها و اعمال هم خود فریبی بیش نیست .... زمانی که حتی همسایه هم به سراغ نسل ۵ می روند بلند کردن هواپیماهای نسل ۳ ففط به کشتن دادن خلبان و دادن خوراک تبلیغاتی به دشمن هست ....

برادر پاسخ شما در حرفت هست کلمه "معدود" و اشاره به معدود فیترهای سپاه البته خیلی هم معدود نیستند ولی خوب در نهایت میشه با کمی تخفیف و تبصره حرف شما رو پذیرفت. منتهی مراتب تایگرها تعدادشون بیشتره به مراتب و هزینه حرکتی که ارتش بخواد انجام بده با سپاه قابل قیاس نیست از خیلی جهات برخی از این فیترها ساعات پروازی بسیار پایینی دارند و هواپیما که اومده ایران تا الان نپریده به یک تعبیر رسما نو هست ولی شما برای تایگرهایی که حدود 40 الی 50 سال پریدن و یک جنگ 8 ساله رو هم پشت سر گذاشتند اول از همه باید یک اورهال و نوسازی اساسی اجرا کنی بعد بری سراغ ارتقا. این مسئله برای پروژه SRII تایگر هم مطرح بود که شما اول باید هواپیما رو به سطح مشخصی از نوسازی برسونی در همه زمینه ها بعدش بری دنبال ارتقای برخی از اجزا.همین مسئله یعنی هزینه سنگین.صرف نظر از مقایسه اف 5 و فیتر در حوزه پشتیبانی نزدیک که جای بحث داره و مسئله دیگری هست. این حرکت سپاه رو هم خیلی جدی نگیرید چون پشتوانه ای نداره. عقبه این حرکت رو باید در نیروی هوایی جستجو کرد و نه یک حرکت جزیره ای و محدود سپاه که قطعا پشتیبانی های مشخصی هم از سوی نیروی هوایی میخواد.یکی از مهمترین مسائل برای یک نیروی هوایی "قابلیت استمرار عملیات" هست. سپاه چنین قابلیتی برای فیتر نداره و بلکه برای به طور کلی ایجاد یک نیروی هوایی نداره. خیلی وقت پیش این مسئله رو فهمیدند و بی خیال امثال میگ 29 و میگ 21 شدند. الان اما به دلایلی باز اومدن سراغش. اگر تفکر درستی وجود داشت سپاه میرفت دنبال تسلیح توکانو ها و با کسب تجربه یک توربوپراپ سبک مسلح رو با وزارت دفاع جمع میکرد که توانش در داخل هست (موتور هم به روش های متفاوتی میشد از خارج آورد) نتیجه این فیتر بازی ها هم چند وقت پیش مشخص شد وقتی خلبان تازه کار فیتر نونوار و سرحال رو زد زمین. به کارهای بدون پشتوانه و جزیره ای نمیشه دل خوش کرد هر چند خیلی رنگ و لعاب داشته باشه

به نظر روی این سوخو 22 ها نمایشگر هاد نصب کردن چیزی که قبلا روی یک صاعقه دیده بودیم

شما اخبار را دنبال می کنید ؟!!! هواگرد جدید از سرزمین ماه و ستاره موشکهای هدایت دقیق کروز تُرک برای باکو پی نوشت : جان نباشد جز خبر در آزمون. هر که را افزون خبر جانش فزون ( مولوی )

اگر این مورد رو از روی ادعای سایت های خبری مبنی بر شنیدن عبارت fox one از خلبان میفرمایید، اشتباه مصطلح شده. دست کم چیزی که من از روی مشاهده فیلم های مختلف مکالمات خلبان ها شنیدم؛ عبارت فاکس وان هیچ ارتباطی با نوع موشک ندارد، مخفف شلیک موشک از جنگنده شماره 1 در فرمیشن هست. یعنی اولی آتش کرد و اگر فرمیش بصورت 2، 3 یا 4 پرنده باشد، هر کدام که شلیک کند عبارت فاکس را با شماره خود بکار میبرد. این نکته در مورد اف 14 در یوتیوب قابل مشاهده است: ثانیه 45 : https://www.youtube.com/watch?v=3fNcGFNLPHE

الآن این عنوان دقیقا چه هدفی رو دنبال می کنه .... فرض کن یک بنده خدایی بیاد بخواد دنبال مقاله در مورد موشک فونیکس و فکور بگرده ، چطوری بفهمه این تایپیک با این تیتر در مورد این موشک هاست !؟ اینجور تیتر زدن برای مجلات خوبه که عکس موشک پس زمینه ی تیتر هست و با توجه به عکس ، خواننده می فهمه که موضوع مقاله در مورد چی هست ... برای فروم ها اینجور تیتر زدن مناسب نیست چون امکان جستجو رو به کاربران نمی دهد ... خواهشا عنوان تایپیک ها را به صورت صریح بنویسید .

پیش فرض های اولیتون‌درست به نظر میاد ولی نتیجه گیریتون به نظر من در جهت معکوس هست. همون طور هم که تو چند پست قبل تر گفتم، کاهش طول یک متری فکور نسبت به هاوک اولین تاثیری که مبذاره رو بخش سوخت ذخیره شده است ، قائدتا خود قسمت موتور تغییری نمی کنه بلکه بخش سوخت ذخیره پیشران هست که کاهش پیدا میکنه اگه موتور رو تغییر داده بودن که کلا دیگه اسمش m112 نبود ، بنا بر این با توجه به ثابت بودن وزن خود موتور که تغییری درش نیست، و تغییر ۲۰ درصدی در طول موشک مستقیما رو بخش ذخیره سوخت هست ، این یعنی سوخت ذخیره شده بیش از ۲۰ درصد نسبت به هاوک کاهش پیدا میکنه. از اونطرف از اونجا که وزن بخش اعظم موشک شامل پیشران بدنه و سر جنگی میشه،( در هاوک بیش از ۷۵ درصد وزن موشک میشه وزن سر جنگی و پیشران و ۲۵ درصد برای بدنه و سیستم هدایت میمونه که مطمئنا بخش اعظم اون وزن بدنه هست، یعنی وزن سیستم هدایت شاید در حدود ۵ درصد وزن کل موشک بشه) بنابراین وزن قسمت هدایت کمترین تاثیر رو در وزن کل موشک داره و حتی کاهش ۳۰ درصدی اون هم تاثیر قابل ملاحظه ای رو وزن کل موشک نمیذاره که بخواد کاهش بیش از ۲۰ درصدی سوخت ذخیره شده رو جبران کنه ( حتی اگه با اغماض نسبت وزنی سامانه هدایت به وزن کل موشک رو ۱۰ درصد بدونیم باز هم ۳۰ درصد کاهش وزن سامانه هدایت نسبت به وزن کل موشک تاثیر قابل ملاحظه ای نخواهد داشت) خلاصه صحبت های فوق اینه که « نسبت وزن سوخت به وزن کل موشک در فکور، کمتر از این نسبت در موشک هاوک هست» یعنی تراست به وزن کمتر ، و این یعنی برد و سرعت فاینال کمتر. با فرض اینکه وزن سوخت در فکور یک سوم کم شده باشه و با فرض برابر بودن وزن فکور با فنیکس ، نسبت وزن سوخت به وزن موشک هاوک میشه نیم در حالیکه این نسبت در فکور با فرض در نظر گرفتن وزن ۴۵۰ کیلوگرمی میشه حدود چهل و پنج صدم، که البته اظهارات مسئولین دفاعی مملکت که همواره ثابت شده نسبت به دستاورد هاشون با اغراق صحبت می کنند، مبنی بر میانبرد بودن موشک فکور، موید همین موضوع هست که برد و سرعت فاینال فکور نسبت به هاوک بنابر استدلال های فوق کمتر هست

من یه پیشنهاد برای جلوگیری از تهاجم خارجی به هر بهانه ای دارم یکی از روش های اقناع افکار عمومی مردم و سیاست مداران امریکا برای آغاز جنگ و سرنگونی دولت های مخالف امریکا این هست که دولت های ضد سیاست های امریکا را سرکوبگر و غیرمشروع معرفی می کنند و زمینه اخلاقی برای حمله نظامی را توجیه می کنند مانند سرنگونی دولت صدام و قذافی حالا اگر جمهوری اسلامی برای اتمام حجت با مخالفین داخلی و خارجی و نشان دادن میزان مقبولیتش نزد مردم ایران یک همه پرسی برای ادامه سیاست های فعلی نظام ( مانند حمایت از فلسطین و سیاست های منطقه ای و انرژی هسته ای )ترتیب بده موجب نمیشه که مشروعیت جمهوری اسلامی در نزد دولت های جهان تثبیت و حربه آمریکائیها را بی اثر و باعث ایجاد وحدت داخلی و اطمینان به خاطر نظرخواهی از مردم می شود

در خصوص این فلوچارت در قسمتی که مشاوران رهبری ذکر شده آیا یک سمت رسمی است و دارای جایگاه حقوقی می باشد و نفرات مشخص شده هستند؟ مثل مشاورهایی که سران کشورهای مختلف دارند مثلا جان بولتون. به عنوان مثال آقای دکتر ولایتی مشاور رهبری در امور خارجه هستند. آیا تعداد و مسئولیت سایر مشاوران مشخص است؟

کوتاه شدن محفظه سوخت موجب کاهش زمان سوزش میشه و بعیده که بر روی میزان تراست اثر منفی داشته باشه. در نگاه اول کاهش زمان فعالیت موتور کاهش برد رو به دنبال داره اما باید در نظر داشت که وزن موشک فکور کمتر از هاوکه و به این ترتیب افزایش نسبت رانش به وزن میتونه کاهش برد ناشی از کوچکتر شدن محفظه پیشران رو جبران کنه، حالا تا چه میزان؟ باید اطلاعات دقیقتر داشت! وزن موشک هاوک ۵۹۰ کیلوگرم و وزن موشک فینیکس ۴۶۳ کیلوگرمه، یعنی حدود ۱۳۰ کیلوگرم اختلاف وزن دارند که رقم کمی نیست.حتی خود محفظه موتور هم یک متر کوتاه تره که به معنای استفاده از متریال کمتره! یعنی از ۱۰۰:کیلو وزن محفظه هم کم شده. در واقع پیشران mk112 اگرچه بر روی هاوک کم توانه اما میتونه در صورت استفاده در فینیکس عملکرد بهتر و بالاتری ارائه کنه!شاید در حد Rocketdyne MK4۷، چون این موشک سبک تره. عین اینکه شما پیشران F100 رو بر روی جنگنده اف ۲۰ تایگر شارک(صرفا در حد مثال)نصب کنی. البته همه اینها بر اساس هم وزن بودن فکور با فینیکسه! تفاوت احتمالی در نوع سوخت هم میتونه موجب تغییر وزن بشه.

سلام بنده اومدم امروز اینجا تا چند نکته رو مطرح کنم. اولا رونمائی از این جنگنده های سوخو سپاه بسیار عالی بود. این جنگنده بمب افکن ها قدیمی هستن ولی پتانسیل بالایی برای استفاده از تسلیحات هدایت دقیق دارند و این 10 فروند به همراه 20 فروند دیگری که قول اورهال اونها داده شد قدرت آتش نیروهای نظامی ایران در زمینه تسلیحات هدایت دقیق رو به میزان زیادی افزایش می دهند. اشتراک این هواپیماها در زمینه تسلیحات هدایت دقیق با سوخو 24 های نیروی هوایی امکان استفاده از اون تسلیحات با گستردگی بیشتر و برروی پلتفرم های ارزان تر و با قابلیت نگهداری آسانتر رو فراهم می کنه. در زمینه نبرد هوایی هم مسلما نباید از این هواپیماها انتظار زیادی داشت چون از سنسورهای لازم برای حمله به هواپیماهای امروزی بهره مند نیستند ولی در زمینه دفاع از خود با استفاده از غلاف های جنگ الکترونیکی که در حال توسعه است می تونن موثر باشند و امکان حملات عمقی رو داشته باشند.تجهیز اونها به موشک های آر 60 و احتمالا در آینده آر 73 هم می تونه بیشتر نشون دهنده تمایل برای دفاع از خود باشه، یعنی استفاده از جنگ الکترونیک برای بی اثر و یا کم اثر کردن موشک های راداری دوربرد دشمن و مجبور کردن اونها برای ورود به داگ فایت. برای اون دوستانی هم که الآن سریع می خوان بیان بگن که موشک آمرام توانایی قفل برروی محل پخش امواج جنگ الکترونیک رو داره، باید این نکته رو بدونن که این قابلیت موشک آمرام کاملا وابسته به GPS می باشد و ایران هم سرمایه گذاری عظیم و گسترده ای رو برروی بی اثر کردن GPS انجام داده و مسلما درست کردن یک غلاف ضد GPS برای هواپیما کار غیر ممکنی نیست. نکته دیگر هم این است که تعدادی از این هواپیماها که از عراق به ایران پناهنده شدند توسط مهندسان فرانسوی در عراق به تجهیزات سوختگیری هوائی مجهز شده بودند که مسلما این نکته در زمان حمله به اهداف زمینی و دریایی بسیار مهم خواهد بود، البته بنده از تعداد دقیق این هواپیماها مطلع نیستم اما یادمه عکس یکی از این هواپیماها رو سالها پیش در مجله صنایع هوائی دیدم که که در آشیانه شرکت پارس قرار داشت. در زمینه زنده کردن یک پلت فرم قدیمی با استفاده از تسلیحات جدید و نوآوری های ساده دوستان رو دعوت می کنم که نگاهی به کاری که چین با کیو 5 فانتان(کپی میگ 19 یعنی طراحی 70 سال پیش) انجام داده بکنند تا منظور بنده را بهتر متوجه بشوند. در ضمن اون دوستانی که می اومدن توی این انجمن و تا یه رونمایی انجام می شد صنایع دفاعی(وارداتی) ترکیه رو به رخ ماها می کشیدند این روزها زیاد پیداشون نیست. دلیلش اینه که فعلا پروژه تانک ملی(آره جون خودتون) آلتای ترکیه که بخاطر درگیری سیاسی با آلمان متوقف شده(خوب همه چیزش مال تانک لئوپارد بود). گل سرسبدشون هم که تامین قطعه برای هواپیمای F-35 بود که اول هواپیما رو فقط رونمایی کردن و تحویلشون ندادن ببرن. الآنم که لاکهید مارتین اعلام کرده قطعاتی از F-35 که در ترکیه تولید می شه قطعات ساده و غیر حساسی هستند که به سرعت می شه خط تولیدشون رو در آمریکا دوباره راه انداخت. امروزم که ترامپ گفته بخاطر اون کشیش زندانی در ترکیه تحریم های سنگینی رو بر علیه ترکیه وضع می کنه.آره دیگه ترکیه رو دوشیدن و ماستشو بهش ندادن همون کاری که با بدبخت محمدرضا کردن. همونطوری که ما بارها گفتیم یه عمر پاچه خواری برای غرب برای ترکیه هیچ اعتبار و قدرتی نیاورد و الآنم دارن تو دهنشون می چرخوننش تا تفش کنن بیرون. رهرو آن نيست كه گه تند و گهي خسته رود... رهرو آنست كه آهسته و پيوسته رود.(سعدي)

مهم عمل هست ، وگرنه اگه به حرف و نیت باشه ، باید بر اساس سخنان بزرگان کشور ، امثال امام علی ع و پیامبر ص به زندگی در ایران ما غبطه بخورند .... بهتره وارد حوزه ی ذهن خوانی نشیم ....