بسم الله.......... 19 بهمن 1397 حمله هوایی ائتلاف عربی به نیروهای در حال آموزش انصارالله البته خودشون گفتن دهها تن از نیروهای انصارالله در این حمله کشته شدن اما اگر ویدئو و تصاویر رو مشاهده کنید متوجه میشد حمله هوایی انچنان موثر نبوده خیلی ساده است بعد از بمباران رو نشون ندادن دیگه باید خیلی جنازه روی زمین پخش شده باشه . بمباران بوسیله بمبهای سقوط ازاد بوده همه جا رو می زنند بجز نقطه اصلی کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/JCjmd گورستان خودروهای زرهی ائتلاف این مستند سی ان انه درباره فروش سلاح های امریکایی به طرف سوم در یمن / توی رسانه های خودمون فقط حرف از القاعده گفته شده ولی در اصل میگه به القاعد وحوثی ها سلاح فروخته میشه از طرف حوثی ها هم سلاح ها < فناوری اون> ممکنه به دست ایرانی ها برسه .به هر حال ما باید محکوم بشیم

از زمان ژنرال ضیا و دولت دموکراتیک بوتو در پاکستان (حالا مصداقی از مطالعات اخیر) تا همین حالا هر وقت منافعشون حکم کرده از پست ترین و تروریست ترین دولت و حکام و از دیکتاتوری تاریک و محض حمایت کردند و میکنند و این تنها و تنها قدرت رسانه است که با این وقاحت همچنان دم از دموکراسی و حق مردم میزنند. اون هم در مقام مشمئز کننده حاکم اخلاقی جهان. واقعا عجیب هست و اگر نبود همین چند قلم از تاریخ شاید واقعا مقهور پروپاگاندای رسانه ما هم باید در کنار خیل عظیم ایرانیان مینشستیم به تحسین "وظیفه اخلاقی" آمریکا در جهان کنونی. تنها باید نگران فضای عمومی تاریخ! بود با امثال ویکی پدیا و تاریخ نگاری جعلی هالیوودیسم خصوصا در اذهان کشورهای غیرانگلیسی زبان که ویکی پدیاشون در حوزه سیاسی مطلق منشا گرفته از رسانه های اپوزیسیون هست و هالیوودیسمش هم منبعث از سیاست ترسیمی حکامشون.

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست نکات جالب توجه ولی متفرقه در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به بخشی از تصاویری گرفته شده از تجهیزات و تسلیحات که بر خلاف پست های قبلی اشتراکاتی با یکدیگر ندارند تا در پست های مجزا ارسال شوند ، اما حیف هم بود که از قلم بیوفتند : بخش اول : رفع خستگی فانتوم ها در نمایشگاه نیروی هوائی ، احتمالا برای اولین بار بود که درب سوله های تعمیر و نگهداری و اورهال هواپیماها ، به روی بازدید کنندگان مردمی باز شده بود که تنها در سوله اورهال فانتوم ها اجازه عکسبرداری به بنده داده شد. به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به چند تصویر از اورهال فانتوم ها : بخش دوم : ارتقاء توان دریائی در نمایشگاه اقتدار 40 ، نیروهای دریائی سپاه و ارتش هم حضور داشتند. هر چند بخاطر برخی محدودیت های جغرافیائی نتوانستند که در حد سایر نیروها به ارائه دستاوردهای خود بپردازند ، اما در همین حضور کمرنگ هم برخی دستاوردهای جالب توجه به نمایش درآمد که به اتفاق هم نگاهی به آنها می اندازیم : بخش سوم : سیستم موقعیت یاب زمین پایه سیستم موقعیت یاب زمین پایه ملی ، یکی دیگر از دستاوردهای به نمایش گذاشته شده در نمایشگاه اقتدار 40 بود که جالب توجه می نمود. در غیاب دسترسی به ماهواره های GPS متخصصان کشور با استفاده از ظرفیت های بومی خودمان ، اقدام به ایجاد و راه اندازی یک سیستم موقعیت یاب زمین پایه نموده اند که به چند تصویر گرفته شده از این سیستم نگاهی می اندازیم : ============================================================================ تعدادی عکس از دست آوردهای پدافندی ، هواپیماهای جنگی و موشک های بالستیک هم تهیه کرده بودم که چون به کرات توسط سایر دوستان تصاویر مشابهی از آنها به نمایش درآمد ، از ارسال مجدد آنها خودداری میکنم. امیدوارم که این مجموعه تصاویری که از این دو نمایشگاه در این تاپیک خدمت دوستان ارائه کردم ، مورد قبول و پسند دوستان خوب میلیتاریست قرار گرفته باشد. پایان پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

بسم الله.......... 7بهمن 1397 شکار دو نفربر زرهی نیروهای ائتلاف توسط مبارزین انصارالله نفربر بی ام پی 2 و گورکن <احتمالا>Ratel کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/KaxQk کشته شدن 5 تبعه خارجی عضو ائتلاف در انفجار تله های انفجاری / بوسنی -افریقای جنوبی-کراوسی.-کوزوو حملات انصارالله..../ از جمله انهدام خودرو ریکاوری ام 88 تانک تی 72 ای وی منهدم شده انصارالله+ پهپاد سقوط کرده این گروه

دریاسالار سخن می گوید هوراشیو نلسون 9 اکتبر 1805، در حال آموزش فرماندهان نیروی دریایی سلطنتی " کاپیتانی که کشتی خود را موازی کشتی دشمن قرارمیدهد ، فرصت جبران هیچ اشتباهی را ندارد .................................."

نیازی نیست اطلاعات سوخته باشه ما سالیان دراز است که تاسیسات تسلیحاتیمون زیر زمین هستند و عاقلانه و منطقیش هم همینه. ضمنا هیچ اطلاعاتی از مکان این شهر موشکی داده نشده است. یه بنده خدایی می گفت فکر می کنم اواخر جنگ (تردید در مورد زمان از بنده است) برای یه پروژه به یکی از کارخانجات ساخت تسلیحات زیر زمینی رفته بودند. از گفتن مکانش معذورم حتی اگر اطلاعات سوخته باشد. این تبلیغات یه سریش برای مصرف داخلی است و یک بخش هم برای گوشمالی دادن به اروپایی هاست که یه مدته گیر دادن به توان موشکی ما.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست و با پوزش بخاطر وقفه ای که در این تاپیک پیش آمد ( بدلیل درگیر شدن بنده در تاپیک نمایشگاه اقتدار 40 ) ، تاپیک بررسی عملیات نظامی چنگال عقاب رو به اتفاق هم ادامه می دهیم : بخش دوم واکنش آمریکا به بحران گروگان گیری دولت آمریکا ، به دنبال شکایت به سازمان های بین المللی ؛ حساب های بانکی ایران در آمریکا را بست و ایران را تهدید به تحریم اقتصادی نمود.(ظاهرا این تاکتیک قدیمی دموکراتها بوده که از دولت کارتر شروع شده و در دولتهای کلینتون و اوباما هم ادامه پیدا کرده - مترجم ) برژینسکی در جلسه مشورتی با باراک اوباما در تاریخ 16 نوامبر سال 979 ، برژینسکی (مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا) ، از قول پرزیدنت کارتر به وزیر دفاع وقت آمریکا هارولد براون ابلاغ نمود که از رئیس ستاد مشترک آمریکا ، خواسته شود تا طرحی را برای آزادی و نجات گروگان ها تهیه نماید. برژینسکی - کارتر این تصمیم ، در اثر فشارهای مداوم برژینسکی بود که همان طور که در کتاب خود نوشته : وی معتقد بود که نجات گروگان ها ، آبروی رفته کشور آمریکا را بازگردانده و باعث تقویت روحیه گروگان ها خواهد شد. (ظاهرا تشابهاتی بین تأثیرگذاری برژینسکی بر کارتر و تأثیر جان بولتن بر ترامپ مشاهده میشه . البته بولتون تا بدینجا نشون داده که به هیچ وجه نبوغ دیپلماتیک برژینسکی رو نداره - مترجم) پرزیدنت کارتر که اصولا تجربه نظامی نداشت ، بدون اینکه تصور کند اجرای چنین عملی ممکن است ، سلامت گروگان ها را به خطر بیاندازد ، دستور تهیه طرح را داد. البته سایروس ونس ، وزیر امور خارجه ایالات متحده ، بشدت در مقابل فشارهای برژینسکی برای اقدامات نظامی برای رهائی گروگان ها مخالفت می کرد. اما ونس که با بیماری نقرس مبارزه می کرد ، روز پنج شنبه 10 آوریل ؛ برای تعطیلات آخر هفته ای عازم فلوریدا شد . روز جمعه 11 آوریل و در غیاب ونس ، برژینسکی ، جلسه ای در واحد برنامه ریزی شورای امنیت ملی برگزار کرد که در آن جلسه کارتر ، برگزاری عملیات نظامی را مجاز دانست. معاون وزیر خارجه آمریکا ، وارن کریستوفر که در جلسه حاضر بود ، نتیجه جلسه را به توصیه برژینسکی به موقع به سایروس ونس اطلاع نداد. وارن کریستوفر بعدها در دولت کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا گردید. ونس پس از اطلاع از تصویب اقدام نظامی ، شدیدا خشمگین می شود و استعفای خود را تسلیم رئیس جمهور می کند. وی در گفتگوی تلفنی با کارتر و همچنین در متن استعفاء خود ؛ از برژینسکی با لقب ابلیس (Evil) یاد می کند که نظر خود را بر کابینه امنیت ملی آمریکا تحمیل کرده است. سایروس ونس و برژینسکی بخش سوم طرح ریزی عملیات طراحان اولیه طرح نجات عبارت بودند از : هارولد براون ( وزیر دفاع آمریکا) ، آدمیرال ترنر ( رئیس وقت سازمان سیا) ، ژنرال جونز ( رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا) ، سپهبد پاستاکس (مشاور ژنرال جونز) و برژینسکی ( مشاور امنیت ملی کاخ سفید) که به دستور رئیس جمهور در جلسه طرح ریزی حمله شرکت می کرد. البته حضور یک غیر نظامی (برژینسکی) که تخصصی هم در عملیات های نظامی اینچنینی ندارد ، در چنین جلسه ای غیر عادی بود. ژنرال جونز ؛ رئیس وقت ستاد مشترک ایالات متحده یگان های شرکت کننده کمیته بررسی کننده طرح اولیه نجات گروگان ها ، ترکیب سلاح ها و نیروهای شرکت کننده در عملیات را به شرح ذیل انتخاب نمود. ( البته تعداد اصلی سلاح ها و تعداد دقیق نفرات را فرمانده عملیات هنگام طرح اجرائی تعیین می نمود. ) الف - یک واحد از رزمندگان دلتا فورس (Delta force) - نفرات این یگان ها اعضاء ممتاز و برجسته کلاه سبزها یا نیروهای مخصوص آمریکائی می باشند که برای عملیات های خاص ( مبارزه با تروریسم و عملیات پنهانی) آموزش داده می شوند. این یگان در سال 1977 ( دو سال قبل از گروگان گیری ) در ارتش آمریکا به وجود آمد. ب - یک واحد از کوماندوهای نیروی زمینی یا رنجرها (RANGERs) که برای مأموریت های خاص برون مرزی (نظیر کسب خبر و خرابکاری) در منطقه دشمن نفوذ می کنند. انهدام تأسیسات هوائی و زمینی و خطوط مواصلاتی دشمن ، از تخصص های این یگان می باشد. پ - تعدادی هواپیمای سوخت رسان C-130 که وظیفه حمل سوخت برای هلی کوپترها را بر عهده دارند. ت - دو فروند هواپیمای C-130 از نوع گان شیپ (Gun ship) که وظیفه تأمین پوشش بر روی سفارت و فرودگاه مهرآباد را بر عهده خواهند داشت. این هواپیماها مجهز به مسلسل های پر قدرتی هستند که در داخل هواپیما و نزدیک درب های خروجی طرفین نصب شده و از همین مکان ها تیراندازی انجام می شود. قدرت آتش این هواپیماها ، به مراتب از هواپیماهای شکاری برای پشتیبانی نیروهای عملبیاتی روی زمین بیشتر است. ث - تعدادی هلی کوپتر که نوع و تعداد آنرا ، فرمانده واحد اجرائی تعیین خواهد نمود. ج - یک فروند هواپیمای غول پیکر جت C-141 برای خارج کردن گروگان ها و نفرات شرکت کننده در عملیات از تهران چ - به تعداد مورد نیاز ، خودرو ون. قرار شد که این خودرو ها توسط عوامل سیا در محل ( ایران) تهیه شود. ادامه دارد ... منابع مورد استفاده در انتهای تاپیک معرفی می شوند. ===================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : بخاطر کثرت منابع مورد بررسی ؛ حجم بالائی از دیتا و اطلاعات گرداوردی شده است که پرداختن به همه آنها در یک پست میسر نیست. لذا از صبر و تحملی که دوستان عزیز به خرج میدهند تا مطالب دنباله دار تاپیک به سرانجام برسد. پیشاپیش سپاسگذارم.

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست سلاح های خاص در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به برخی از تسلیحات خاص و غیر متداولی را که در نمایشگاه ارائه شدند : سلاح شلیک زیر آب ویژه غواصان آرپی جی تفنگی (قابل نصب بر روی سلاح کلاشنیکف) اخلالگر پهپاد کوله ای اخلال گر پهپاددستی ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. 

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست زرهی در نمایشگاه بخش اول : تانک ها در این پست و به اتفاق هم نگاهی به تانک های موجود در نمایشگاه می اندازیم : تانک تیام ؛ نسخه بروز رسانی شده M47 تانک چیفتن تانک ذوالفقار تانک تی 72 تانک سبک اسکوپیون ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

ورودی نمایشگاه همراه با انواع موشکها رادارها و ادوات ذرهی دوستان عکس ها حجمشون بالاس چیزی حدود 3 مگ متاسفانه فکر میکردم از ذلفقار کامل عکس انداختم اما فقط قسمتی از تانک و بنر اون عکس انداختم ----------------- نمای ورودی اولین چیزی که به چشم میخوره موشک های زمین به زمین انواع رادار ها --- سامانه هشدار و فریب و اختلال موشک های ضد رادار تلاش رعد توپ های 74 و 40 م م دریایی بنر پروژه موج بنر خلیج فارس بنر سینا t72 بغل پشت جلو بنر ذلفقار عکس از خودش فکر میکردم گرفتم که نیست و نمای کلی از تمام تجهیزات سامانه تولید دودهای چند پارامتری تیربار کالیبر 50 شیش لول با نواخت بالا ---------------- ادامه پست جنگ الکترونیک تا چند دقیقه دیگر

تاکتیک تهاجمی Panzerkeil Panzerkeil ( گووه زرهی) یک تاکتیک تهاجمی زرهی بود که توسط نیروهای آلمانی در جبهه شرقی در طول جنگ جهانی دوم طرح ریزی شده بود. تاکتیک Panzerkeil بر علیه تاکیتک دفاعی Pakfront نیروهای شوروی استفاده می شد. تاکتیک تهاجمی Panzerkeil یک ساختار تهاجمی است که توسط خودروهای زرهی و بیشتر تانک ها اجرا می شود. گروه تانک ها و خودروهای زرهی شکل یک "گووه" را می گیرند. خودرو های زرهی سنگین و به شدت محافظت شده در نوک و طراف این گووه قرار میگیرند. به طور مثال در نبرد کورسک تانک های تایگر در نوک گووه قرار می گرفتند، تانک های پانتر در بخش پایه ای و تانک های پانزر IV و III تشکیل بال و پهلوهای ستون را می دادند. از جمله مزایای تاکتیک panzerkeil این بود که توپ های ضد تانک مدافعین به خاطر عمق بوجود آمده در این تاکتیک، مجبور بودند به شکل مداوم برد توپ های خود را بعد از هر هدف گیری مجددا تنظیم نمایند. همچنین تانک های سنگین و محافظت شده ضربات آتش ضد تانک مدافعین را تحمل و تانک های آسیب پذیر را از آتش دشمن محافظت می کردند. در طول نبرد کورسک ارایش Panzerkeil نتایج مختلفی به همراه داشت به عنوان مثال در طول عملیات Citadel ، لشکر چهارم زرهی آلمان به فرماندهی ژنرال هرمان هوت با تاکتیک Panzerkeil توانست خطوط دفاعی شوروی بکشند. در عوض لشکر نهم ورماخت به فرماندهی فیلد مارشال والتر مدل با استفاده از تاکتیک panzerkeil نتوانست از خطوط دفاعی شوروی عبور کند و در مقابل اتش ضد تانک های مدافعین تلفات سنگینی را متحمل شد. نموداری از نحوه چینش تاکتیک تهاجمی Panzerkeil نحوه حرکت وپخش شدن تانک ها بعد از شکستن خطوط دفاعی مدافعین تاکتیک دفاعی Pakfront Pakfront یک تاکتیک نظامی دفاعی بود که توسط نیروهای آلمانی در جبهه شرقی در طول جنگ جهانی دوم طراحی شده بود. نیروهای شوروی این تاکتیک را یادگرفتند و در ماه جولای 1943 در جنگ نبرد کورسک از آن بر علیه نیروهای آلمانی به شدت استفاده کردند. نیروهای آلمانی در طول حملات گسترده زرهی شوروی در اواخر سالهای 1941-1942 متوجه شدند که توپ های ضد تانک به شکل جداگانه یا در گروه های کوچک بدون فرمانده مرکزی درهم شکسته می شوند و از بین می روند. به همین منظور تاکتیکPakfront برای مقابله با این موضوع طراحی گردید. در این تاکتیک یک گروه که شامل بیش از 10 توپ ضد تانک بود تحت فرمان یک افسر قرار می گرفتند. افسر مربوطه مسئول تعیین اهداف و هدایت آتش توپ ها بود. در نتیجه این تاکتیک به نیروها ها اجازه میداد تا کمین های ضد تانک را به بوجود آورند. در این تاکتیک تمامی توپ ها اهداف جداگانه ای را شناسایی سپس یکبار به انها شلیک میکنند. این شکل از اجرای اتش بر علیه مهاجمان موجب غافلگیری آنها می شود و شانس پاسخ دهی مهاجمان به آتش مدافعین را به حداقل می رساند با توجه به موثر بودن تاکتیک Pakfront نیروهای شوروی به سرعت این تاکتیک را یاد گرفتند و آن را کپی کردند. نیروهای شوروی اغلب تاکیتک Pakfront را با کمک میدان های مین، خندق های ضد تانک و دیگر موانع برای هدایت زرهی دشمن به منطقه مورد نظر آتش توپ های ضد تانک انجام می دادند. نیروهای شوروی یک تاکتیک کمین را به تاکیتک Pakfront افزودند دادند که در آن تمامی سلاح های ضد تانک می توانستند بر روی یک هدف خاصی اجرای اتش نمایند. که این قابلیت را به مدافعین میداد که باعث نابودی یک تانک های سنگین و به شدت زرهی مثل تانک تایگر ویا تانک های فرماندهی آلمانی بشود. در نبرد کورسک در ماه ژوئیه 1943، ارتش شوروی توانست با کمک تاکتیک Pakfront حمله آلمان را در جنوب کاهش دهد و نیروهای آلمانی در شمال را کاملا متوقف کند. در نتیجه به نظر می رسد تاکتیک panzerkeil در مقابل تاکتیک Pakfront یک اقدام ناکافی بود.

مقدمه راکت های هوا به سطح در میادین نبرد مهم برآورد می شوند با این حال به عنوان راکت های سطح به سطح در چندین بحران طی چندین سال گذشته در دنیا حاضر شده اند. راکت های دست ساز،در در گیری های افغانستان، ایران، عراق، نوار غزه، جنوب لبنان، یوگسلاوی سابق، گرجستان، لیبی، سوریه و اوکراین حضور برجسته ای داشته اند. مهمترین نوع راکتی که حضور پررنگی در بیشتر نبرد ها داشته است، راکت هوا به سطح S-5 ساخت شوروی است. در طول نیم قرن گذشته این راکت ها سلاح استاندارد برای اکثریت هواگردهای جنگی شوروی بوده است و بعد از آن بالگردها و هواپیماهای روسیه به حساب می آیند. با این حال ارتش شوروی شروع به تکمیل و در بعضی موارد جایگزین کردن راکت های سری S-5 با راکت انداز های 80 میلیمتری سری S-8 در دهه 1970 گرفت. راکت های سری S-5 در میان نیروهای مسلح بسیاری از کشورها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه باقی مانده است. در حال حاضر راکت های S-5 همچنان به دو روش معمول ( هوا به سطح) و پرتابگرهای دست ساز(سطح به سطح) استفاده می شوند. در بسیاری از موارد، اغلب به شیوه ای مستقل، پرتابگر ها بر اساس راکت های سطح به هوا به عنوان سیستم های راکتی چند منظوره (MLRS) استفاده می شوند. به نظر میرسد پرتابگرهای این چنینی عمدتا برای ایجاد آتش غیرمستقیم استفاده میشوند و استفاده از این سلاح های دست ساز اجازه اوج گیری در ارتفاع بالا را می دهد. در موارد دیگر، چنین سیستم های در نقش ایجاد آتش مستقیم استفاده می شوند. در این موارد این سلاح ها ممکن است برای تکمیل تسلیحات موجود وسیله نقلیه یا به صورت مستقل استفاده شوند. پرتابگرهای این چنینی اغلب به صورت نصب بر روی یک پایه، یک موقعیت ثابت و یا به شکل هم محور بر روی وسیله نقلیه سوار می شوند. حداقل یک نمونه مستند از راکت های دست ساز سری S-5 شناخته شده است که در نقش ضد بالگرد استفاده شده بود. همچنین نمونه های دیگر مانند پرتابگرهای دوتایی، پرتابگرهای ثابت، سیستم های راکتی نصب شده بر روی وسایل نقلیه کنترل از راه دور و پرتابگرهای تکی قابل حمل، از جمله مدل های راکت های دست سازی سری S-5 محسوب می شوند. آشنایی با راکت های سری S-5 و غلاف های آن تصویر1- یک راکت 57 میلیمتری KOS-5 شدیدالانفجار ترکش زا در لیبی راکت های سری S-5 راکت های هوا به سطح 57 میلی متر هستند که اولین نسخه های آن توسط ارتش شوروی در دهه 1950 به خدمت گرفته شد. این راکت ها از غلاف های ORO-57K (که می تواند تا 8 راکت را بارگیری کند)، UB-16-57 (16 راکت)، UB-32-57(32 راکت) و انواع مربوطه به آنها را شلیک شوند. مدل های مختلف راکت های S-5 توسط کشورهای مختلف با ترکیب کلاهک هاوفیوزهای مختلف برای انجام نقش های متفاوت در میدان نبرد ساخته شده اند. معروف ترین و رایج ترین انواع این راکت ها در جدول شماره 1 به طور خلاصه شرح داده شده است. جدول 1- مدلهای معروف راکت سری S-5 جدول2- ویژگی های فنی راکت سری S-5 جدول3- ویژگی های فنی فیوز سری V-5M1 جدول4- ویژگی های فنی راکت انداز UB-16 جدول5- ویژگی های فنی راکت انداز UB-32 تصویر2-یک راکت انداز UB-16 در لیبی به شکل دست ساز برای نقش سطح به سطح باز سازی شده است. تاریخچه سیستم های راکتی دست ساز و بداهه S-5 اولین سیستم های راکتی S-5 برای اهداف سطح به سطح توسط خود نیروهای شوروی ایجاد گردید. به نظر می رسد بخشی از لشکر 40ام اتحاد جماهیر شوروی مستقر در افغانستان در دهه 1980 اولین سیستم مستقل راکتی S-5 در نفش سطح به سطح را توسعه داده اند. اگر چه نیروهای شوروی مستقر در افغانستان با کمبود پشتیبانی هوایی نزدیک و توپخانه ای مواجه نبودند اما در بخش های کوهستانی این پشتیبانی ها کمتر دردسترس بود. به همین منظور بخشی از واحد های ارتش40ام شوروی برای تقویت پشتیبانی آتش خود، ادواتی مانند کامیون ها، خودرو های رزمی پیاده نظام و تانک ها را به غلاف های راکت ها مجهز کردند. غلاف راکت انداز S-5 به طور قابل توجه ای برای نصب بر روی و سایل نقلیه استفاده می شد. از دیگر نمونه های نصب راکت های S-5 بر روی خودروهای زرهی می توان به جنگ ایران و عراق اشاره کرد. در یک نمونه به نظر می رسد نیروهای عراقی چهار غلاف راکت انداز UB-32-57 را بر روی خودرو زرهی MT-LB نصب کرده اند. تصویر3- یک تانک T-62 ارتش شوروی در افغانستان در دهه 1980 با سه راکت انداز UB-32-57 نصب شده بر روی برجک تصویر4- کامیون اورال 4320N شوروی در افغانستان در دهه 1980، مجهز به برجک خودرو زرهی BRDM-2 که بر روی آن راکت اندازUB-32-57 نصب شده است. نصویر5- نفربر زرهی BTR-70 با یک راکت اندارUB-16-57 بر روی برجک تصویر6- خودرو زرهی MT-LB عراقی مجهز به 4 پرتابگر UB-32-57 در اختیار ایران با توجه به اینکه راکت های 57 میلیمتری S-5 در مقابل راکت های با کالیبر بالا تر اثر گذاری پایینی تر دارند و در هنگام شلیک از روی پرتابگرهای دست ساز دقت انها به شدت کاهش میابد. در نتیجه ارتش های منظم و کلاسیک مگر در شرایط خاص تمایل به استفاده از چنین سیستم های ندارند. اما نیروهای چریکی برای استفاده از چنین سیستم های تمایل بیشتری از خود نشان می دهند.یکی از دلایل این است که این نیروهای چریکی به هواگردهای مناسب برای شلیک راکت های هوا به سطح دسترسی ندارند در نتیجه به سمت استفاده در نقش سطح به سطح روی می اورند. در اوایل دهه 1990، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی، وضعیت این مناطق به شکل چشمگیری تغییر کرد. بیش از دو جین منطقه جدید در سرزمین های شوروی و یوگسلاوی تشکیل شد و درگیری های خونین قومی در این مناطق شکل گرفت. بعضی از این کشورهای نوظهور هواپیماهای جنگی، خلبانان و یا شبکه های پشتیبانی لجستیکی نداشتند تا بتوانند به طور موثر از قابلیت نیروی هوایی پشتیبانی کند. در عوض آنها به انبارهای بزرگ تجهیزات هواپیماهای جنگی دسترسی داشتند که در بسیاری از موارد در دوران عقب نشینی شوروی در انجا باقی مانده بود. در نتیجه، در طول جنگ های که در مناطق شوروی سابق و یوگسلاوی سابق در دهه 1990رخ داد، نیروهای نظامی وسایل نقلیه خود را به راکت های هوا به سطح هواگردهای نظامی مجهز کردند. بیشتر این راکت ها از مدل راکت های 57 میلیمتری S-5 و 80 میلیمتری S-8 بود. راکت های S-5 بر روی کامیون ها نظامی و غیر نظامی ، خودرو های رزمی پیاده نظام و تانک ها نصب شدند. تصویر7- نفربر زرهی M-60P ساخت یوگسلاوی مجهز به یک پرتابگر UB-32-57 تصویر 8و9- یک کامیون TAM-110متعلق به ارتش جمهوری صرب بوسنی در بوسنی و هرزگوین اوسط دهه 1990 دارای دو راکت انداز UB-16-57 تصویر 10-پرتابگر تکی قابل حمل راکت های 57 میلیمتری در یوگسلاوی سابق در دهه 1990- به نظر می رسد این پرتابگر از روی غلاف یک پرتابگر استاندار برداشته شده است. تصویر 11- یک کامیون TAM-110 با یک پرتابگر UB-32-57 که توسط شبه نظامیان کرجینای صربستان در جریان جنگ کرواسی در اوایل دهه 1990 ساخته شده است. تصویر 12- یک نفربر زرهی BMP-1 گرجستانی با یک پرتابگر راکت دست ساز UB-16 بر روی برجک- گفته می شود نقش این راکت برای مقابله با بالگردها می باشد. تصویر13-خودور زرهی MT-LB با راکت انداز UB-16-57 در کوتایی 1989 گرجستان یکی دیگر از نبردهای که در آن چنین راکت های استفاده می شودند جنگ داخلی افغانستان در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 بود. پس از عقب نشینی ، قطع کمک های نظامی شوروی که موجب سرنگونی دولت نجیب الله شد و شروع درگیریها داخلی بین گروه های مختلف ، دست به دست هم داد تا نیروی هوایی ملی افغانستان تقریبا به طور کامل از ببن برود. از همین رو تسلیحات هواگردها نیروی هوایی از جمله راکت های S-5 و پرتابگرهای مرتبط با آنها، برای جنگ زمینی بازسازی شد. تصویر 14 و15-سیستم های راکتی بر اساس پرتابگر های UB-16-57 در اواخر دهه 1990 یا اوایل دهه 2000 در افغانستان در طول جنگ های داخلی لیبی در سال 2011 راکت های S-5 به شکل گسترده ای در میدان نبرد استفاده شدند. نیروهای شورشی در شرق لیبی توانستند پایگاه های هوایی دولتی و انبارهای سلاح های بزرگ را به دست بگیرند اما آنها فاقد هواپیمای جنگی و خلبانان های آموزش دیده بودند. در نتیجه انبوهی از راکت های S-5 که در اویل درگیریها به غنیمت نیروهای شورشی افتاد و فرصتی را فراهم کرد تا ازاین تجهیزات استفاده نماییند. عمده استفاده نیروهای شورشی در لیبی از راکت های S-5 نصب غلاف راکت های S-5 بر روی وانت های غیر نظامی بود. با گسترش استفاده این نوع سلاح در جنگ داخلی لیبی سلاح های مشابه در درگیری های داخلی سوریه نیز دیده شد. البته به نسبت استفاده گسترده از این سلاح در لیبی راکت های S-5 در سوریه در نقش سطح به سطح بسیار نادر هستند. تصاویر و ویدئو از سوریه نشان می دهد که هر دو نیروهای طرفدار دولت و تروریست های مسلح از راکت های S-5استفاده می کنند. وجود طیف گسترده ای از سیستم های راکتی چند منظوره مانند راکت های 122میلیمتری گراد در نبرد سوریه ممکن است بخشی از عدم وجود نیاز به راکت های هوا به سطح دست ساز را توضیح دهد.همچنین قدرت هوايي قذافي توسط مداخله ائتلاف شديدا كاهش يافت، در حالي كه نيروی هوایی بشار اسد در سوريه همچنان موجود است و هواگردهای نظامی می توانند از راکت های S-5 در عمليات جنگي استفاده کنند. بخشی از نبردها در سوریه در مناظق متراکم شهری جریان داشت جایی که سر جنگی نسبتا ضعیف راکت های S-5 در مقایل راکتها با کالیبر بالا کاری از پیش نمی برند. حتی به نظر می رسد نیروی هوایی سوریه نیز تمایل به استفاده از راکت های سری S-8 و S-24 داشته باشد. تصویر 16-راکت انداز دوش پرتاب دست ساز راکت های در لیبی S-5 تصویر 17-نصب پرتابگر UB-16-57 بر روی یک وانت در لیبی سال2011 تصویر 18- نیروهای شوروشی در لیبی در حال بارگذازی یک راکت انداز UB-32-57 که روی یک کامیون سوار است- شهر إجدابيا سال 2011 تصویر 19 - یک خودرو کنترلی مجهز به 4 تیوپ راکت انداز دست ساز سری S-5 در لیبی تصویر 20-پرتابگر 16 تایی دست ساز راکت های S-5 در لیبی تصویر 21- پرتابگر UB-32-57 که بر روی یک وانت یکی از گروه های تروریستی در سوریه نصب شده است. تصویر 22-یک کامیونت هیوندای مسلح به پرتابگر UB-32-57 متعلق به ارتش عربی سوریه و یا شبه نظامیان حامی دولت سوریه تصویر 23- تروریست هادر سوریه در حال بارگذاری راکت هایS-5 در پرتابگر UB-32-57 جمع بندی راکت های S-5 در نقش سطح به سطح حداقل در هفت درگیری اصلی، از دهه 1980 تا به امروز استفاده شده اند. در نبردهای اخیر راکت های S-5 به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار گرفته اند. اثربخشی سیستم های مبتنی بر راکت های S-5 به طور معمول کم است و علت این امر سرجنگی کم و دقت پایین ان سیستم ها مخصوصا مدل های دست ساز می باشد. دقت این سلاح ها بیشتر زمانی کاهش می یابد که آنها در نقش حمایت آتش غیرمستقیم استفاده شوند. در بعضی موارد، انتخاب اشتباه فیوز های راکت ها نیز باعث کاهش کارآیی می شود. سیستم های پیشرفته که براساس راکت های سری S-5 توسعه پیدا کرده اند برای حمایت مستقیم از وسایل نقلیه پیاده و وسایل نقلیه در زمین باز موثر واقع خواهند شد. راکت های شدید النفجار ضد تانک مانند S-5K، S-5K1 یا S-5KOقادر هستند نفربر ها و خودروهای رزمی پیاده نظام سبک را منهدم کنند. البته استفاده از چنین راکت های در مناطق شهری و یا بر علیه ادوات زرهی سنگین عملکرد آنها به طرز چشمگیری کاهش میدهد. با این وجود، ذخایر بزرگ راکت های سری S-5 در کشورهای در حال توسعه در سراسر دنیا وجود دارد و احتمالا در درگیری ها آینده نیز نمونه های دست ساز آن نیز به میدان نبرد وارد بشوند. مترجم :Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

سیستم راکتی APR-40 سیستم راکتی APR-40 در موزه دفاع مقدس سمنان APR-40 یک سیستم راکتی 122 میلیمتری ساخت رومانی است که براساس سیستم راکتی BM-21 گراد شوروی ساخته شده است. این سیستم راکتی بر روی شاسی کامیون های 6x6 رومانیایی DFAEG مدل DAC 15.215 سوار است. عراق نیز از دارندگان سیستم راکتی APR-40بود و در جنگ 8 ساله علیه ایران از این سیستم راکتی استفاده کرد. در طول جنگ تعدادی از این سیستم راکتی به غنیمت نیروهای ایرانی در آمد. سیستم راکتی APR-40 در موزه دفاع مقدس کرمان .

بمب‌ها و موشک‌های سدید که بالک جمع شونده داشتن الگوی بالکها همینطور بوده، بالک میانی رو به عقب، بالک انتهایی رو به جلو ولی تو نمایشگاه مصلی تهران گونه جدید بمب سدید با بالک انتهایی باز و بسته شونده رو به عقب نمایش داده شد که به نظر میاد مخصوص بکارگیری در محفظه داخلی پهپادهای شاهد-171 و شاهد-191 توسعه داده شدن. https://www.instagram.com/p/Btai3NNFHb5

بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم در محیط باز نمایشگاه اقتدار ۴۰ مشغول ثبت تصویر بودم که چشمم به شناور مورد اشاره در" خلیج تا ابد پارس " افتاد ، این برخورد جالب مقدار زیادی دور از انتظار و در اصطلاح " سورپرایز " ی بود برای خودش . بپردازیم به شناور تندرو زیر سازه ی شناور مشخصا" براساس بلید رانر سراج ساخته شده است ، اما صرفا" کپی نیست !!! و در اصل ما با یک طرح غیر عادی کاملا" بومی سروکار داریم .... این سازه در تمامی ابعاد (طول ، عرض ، ارتفاع ، آبخور ، وزن و...) کاملا" رشد کرده و در اصطلاح توسعه یافته طرح بلید رانر سراج میباشد که تنها و تنها شباهت ظاهری ، آنهم در زیر سازه با طرح سراج را داراست . کابین خدمه هم از بخش انتهایی ( تقریبا" پاشنه ) به بخش میانی شناور انتقال داده شده و این بخش هم درتمامی ابعاد رشد کرده و بدون هیچ نوع شباهت ظاهری با طرح قبلی بوده و کاملا جدید است . پیشران با توجه به عدم دسترسی به بخش پیشران ، صرفا" از روی نزدیکی تقریبی ابعاد و سرعت این شناور و شناور رزمی ذوالفقار ، همینطور در دسترس بودن احتمالی این موتورها میتوان استفاده از ۲ پیشران توربو دیزل ۱۳۰۰ اسب بخاری همانند ذوالفقار را برای آن متصور شد . سیستم انتقال قدرت سال گذشته وزارت دفاع از " سیستم انتقال قدرت شفت متحرک " رونمایی کرد و در توضیحات اشاره به توان تولید نمونه های موردنیاز از توان های پایین تا توان های بیش از ۳۰۰۰ اسب بخار شد . سیستم مورد نظر ما بسیار به جدیدترین نمونه های تولیدی وزارت دفاع که با نام " شفت متحرک ۱۸۰۰ اسب بخاری " کنترل شونده ی هیدرولیک ، رونمایی شده شباهت دارد ، همینطور با دقت به پروانه ها میتوان به تکنولوژی پروانه ی نیمه مغروق استفاده شده در آن پی برد . انتخاب این سیستم با توجه به امکان ماموریت در شرایط مختلف و علی الخصوص مناطق کم عمق و با محیط خشن ( گل و لای ) انتخاب مناسبی بوده است . با دقت بیشتر به این سیستم نکته ای بسیار جالب خودنمایی میکند که به نظر " لوله ی تنفسی _ هوا رسان " به پروانه هاست که احتمالا برای مواقع مواج بودن دریا و غرق شدن پروانه ، هوای کمکی مورد نیاز را برای آن تامین میکند . احتمالات بیشتر * حقیر احساس میکنم انعطاف پذیری و پایداری بالای طرح سراج به مذاق عزیزان دریایی خوش آمده که این پروژه ی جالب را استارت زده اند و به احتمال زیاد در تعداد محدود و به نام شناور تفریحی تولید شده تا مورد ارزیابی بیشتر ( و رفع نقایص احتمالی ) قرار گیرد . * اگر به قسمت بالایی کابین شناور دقت کنید ، میتوان به جایگذاری قطعاتی برای نصب احتمالی رادار و... مشابه سیستم های شناور ذوالفقار پی برد ، همینطور احتمالا با کابینی در سطح ذوالفقار و یا پیشرفته تر مواجه خواهیم شد . * اگر عزیزان دقت کنند ، با انتقال کابین خدمه به میانه ی شناور فضای کاملا مناسبی در قسمت پاشنه برای نصب استند انواع کروزهای دریایی ایجاد شده ، همینطور با توجه به وزن پایینتر این شناور کامپوزیت ! نسبت به هم قطاران فلزی ( آلومینیومی ) ، در صورت مهیا بودن شرایط ( برای هدایت موشک ها ) و دست باز ما در سبد کروزهای دریایی میتوان موشک های تواناتری هم به لحاظ سر جنگی و هم به لحاظ برد روی آن سوار کرد و یا در بدترین حالت از آرایش جفتی ( در مجموع ۴ عدد ) کروزهای کوتاه برد روی آن بهره مند شویم . * باتوجه به تمام کامپوزیت بودن شناور و پیشرفت هایی که در علوم کامپوزیت و روکش های نانو کامپوزیت جاذب امواج رادار حاصل شده ، در صورت صلاح دید و استفاده میتوان سطح مقطع راداری پایینی ( به نسبت شناورهای فلزی ) برای آن متصور شد که اصلا" و ابدا" قابل چشم پوشی نیست . این مطلب با صرف زمان و اختصاصا " برای سایت " وزین میلیتاری " تهیه شده و باز نشر آن منوط به درج نام میلیتاری میباشد. پ ن تمامی موارد گفته شده در این پست تا (( رونمایی رسمی )) این شناور صرفا" گمانه زنی ( ذهن منفجر ) حقیر بوده و اصلا" و ابدا" قابل استناد و... نیست . در ضمن آقا من بی سوادم اگر برای کسی سوالی پیش اومد از اساتید سایت بپرسه که از این بیسواد چیزی جز شرمندگی در نمیاد مدیران محترم ، در صورتی که تصاویر ارزش انتقال به گالری را داراست منتقل کنید . متشکرم . ========= با تشکراز عکاس محترم که این تصاویر ارزشمند را به شکل اختصاصی برای بزرگترین انجمن نظامی در وب پارسی (military.ir) تهیه کردند / همه تصاویر به گالری منتقل شد / MR9

طبق تصویر موجود در نمایشگاه اقتدار40، پهپاد شاهد 191 (صاعقه) 450 کیلومتر برد دارد و دارای مداومت پروازی 4.5 ساعت است. سرعت این پهپاد 300 کیلومتر در ساعت اعلام شده است. و می‌تواند محموله ای به وزن 50 کیلوگرم را حمل کند. با توجه به عملیات این پهپاد و هدف قرار دادن مقر تروریست ها در بوکمال سوریه انتظار می‌رفت که برد این پهپاد حداقل 700 کیلومتر باشد. احتمالا این پهپاد از ایران پرواز کرده است و تا عمق خاک عراق توسط ایستگاه کنترل واقع در ایران هدایت شده است و ادامه مسیر و عملیات را ایستگاه دوم که در سوریه راه اندازی شده است بر عهده داشته است. احتمال دومی هم وجود دارد که که اصلا پهپاد در داخل خاک سوریه بوده است و به صورت هماهنگ با نیروی موشکی سپاه پاسداران به عملیات پرداخته است. البته با سرعت 300 کیلومتر در ساعت این پهپاد می‌تواند 1350 کیلومتر را بپیماید. البته چند موضوع مبهم نیز وجود دارد. اولین موضوع این است آیا این برد 450 کیلومتری پهپاد به دلیل محدودیت برد ایستگاه کنترل پهپاد است یا خیر؟ یعنی اگر پهپاد دارای خلبان خودکار باشد می‌تواند مسیر 675 کیلومتری را به صورت رفت و برگشت طی کند؟ احتمال دیگر ممکن است این باشد که برد پهپاد به دلیل عدم توانایی شاهد191 در حمل سوخت بیشتر است و این پهپاد ظرفیت حمل سوخت بیشتر را برای انجام عملیات در مسافت‌های بیشتر ندارد. اما در مورد میزان بار قابل حمل توسط پهپاد. احتمالا این میزان جدای از وزن رادار ابصار است. در نتیجه شاهد191 می تواند دو بمب/موشک 25 کیلوگرمی سدید را حمل کند. به طور قطع این پهپاد نمی‌تواند بمب هوشمند سدید342 را حمل کند چرا که وزن این بمب 34 کیلوگرم است و دو عدد از آن وزنی برابر با 68 کیلوگرم دارند. احتمالا نوعی از بمب سدید مخصوص این پهپاد توسعه داده شده است که دارای وزن سرجنگی کمتر است- وزن سرجنگی سدید342، بیست کیلوگرم است. بمب/موشک جدید برای قرارگیری در دهلیز داخلی پهپاد به گونه ای طراحی شده است که بالک های میانی و انتهایی آن در داخل بدنه جمع شود. البته بالک های میانی به سمت عقب و بالک انتهایی به سمت جلو جمع خواهند شد. طراحی جدید موشک سدید که بالک‌های میانی آن حالت جمع شونده به سمت عقب دارند.

موشک کروز هویزه جدیدترین موشک کروز ایرانی با نام هویزه در نمایشگاه دستاوردهای 40 ساله جمهوری اسلامی ایران به نمایش درآمد. این موشک احتمال بسیار زیاد ارتقاء موشک سومار است و دارای دو تفاوت ظاهری با موشک سومار می باشد. موتور موشک هویزه با موشک سومار تفاوت پیدا کرده است و بوستر سوخت جامد در آن حذف شده است. به نظر می‌آید هویزه همان کروز هواپرتابی باشد که فرمانده سپاه اعلام کرد توسط سوخو22 پرتاب خواهد شد و میتواند اهداف زمینی را در برد 1500 کیلومتری هدف قرار دهد. منبع عکس صفحه اینستاگرام persian gulf soldiers

بسم الله.......... اینک آخر الزمان در تاریخ 24 ژانویه سال 2019 میلادی مصادف با 4 بهمن 1397 کلیپ کوتاهی از شکار یک زرهپوش نیروهای وابسته به ائتلاف در یمن منتشر شد. در کمال تعجب مشاهد شده زرهپوش شکار شده چیزی نیست جز تانک تی 34/85 . این تانک متعلق به نیروهای یمنی وابسته به ائتلاف عربی بوده که در استان ضالع منطقه دمت در حالی که در پشت یک خاکریز سنگر گرفته بود توسط شلیک یک موشک ضد زره< احتمالا> منهدم شد . به احتمال زیاد تانکی که هدف قرار داده شده همین باشه . که توسط نیروهای ائتلاف به منطقه دمت استان ضالع در حال انتقال / تصویر برای دو ماه پیش هستش تانک تی 34 از سال 1940 وارد خط تولید شده مدل تی 34/85 از سال 1943 تا 1958 در چرخه تولیدبوده و نزدیک به 49 هزار دستگاه از این مدل تولید شده .ارتش یمن 250 دستگاه تانک تی 34 را دریافت کرده که در حال حاضر تعدادی کمی عملیاتی هستن . فکر کنم این تنها تصاویری ازشکار یک تانک قدیمی توسط موشک ضد زره باشه / تا حالا که من ندیدم کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/zlv39?vref=recom

از طرف پرسیدن به نظرت چرا هیتلر در جنگ جهانی دوم شکست خورد؟ جواب داد: از منظر یک کمونیست، هیتلر یک اگزیستانزیالیسم پیچیده ای رو بنا نهاد که لیبرالیسم غرب رو دچار تنش کرد و در نتیجه چرچیل در کنفرانس تهران نظریه نسبیت نیچه رو رد کرد و به همین خاطر ارتش هیتلر در سرمای سخت ساحل نرماندی در مقابل قوای رضا شاه شکست خورد. حکایت، دقیقا حکایت شماست که از هر چیزی چند صفحه خوندی و بصورت ترکیبی از هر صفحه یچیزی میچسبونی به هم و آخرش نتیجه دلخواه خودت رو میگیری. ورودی هوا چه ربطی داره به لرکس و گردابه و اسلت و پسگرایی و پیشگرایی بال؟ چه ربطی داره به جدایش روی بال؟ جدایش لایه مرزی در نوک بال منجر به roll میشه یا pitch-up؟ اصلا یه نگاه به نمودار طولی عرضی سمتی هواپیما انداختی؟ بله، با تنظیم دقیق گردابه ناشی از لرکس و یا کانارد با گردابه های cross flow یک بال دلتایی، میشه یک گردابه در مخالفت cross flow بال ایجاد کرد و استال لبه حمله رو در زوایای بالا تاخیر انداخت که یعنی هواپیما در زاویه حمله بالاتر پایدار میمونه و مانورپذیری افزایش پیدا میکنه. مثل شکل زیر حالا این چه ربطی به لایه مرزی داره که در هر خط صد مرتبه لایه مرزی و قانون مومنتوم و .... رو تکرار میکنی؟ اصلا همه این ها چه ربطی به ورودی هوا داره! انصافا چطور تونستی جدایش آنی یک لرکس رو به جریان متخلخل و جریان متخلخل رو به ورودی هوا ربط بدی؟ ذره ای در مورد پیشران ها مطالعه کرده بودی متوجه میشدی که اصلی ترین مولفه طراحی یک ورودی هوا اینه که جریان رو بصورت steady state- steady flow به ورودی کمپرسور تحویل بده، قوی ترین موتورهای جهان در اثر برخورد به کوچکترین جریان آشفته دچار استال و برهم خوردن تعادل پره ها میشن و اگه این جریان آشفته از مدت معینی بیشتر به موتور وارد بشه، موتور حتی تا مرحله منفجر شدن هم پیش میره. حالا ما اومدیم و از عمد گردابه وارد ورودی هوای قاهر کردیم تا مانورپذیری!!!!!!!!! افزایش پیدا کنه؟ خدایا توبه! اخه چرا در مورد چیزی که ذره ای درموردش نمیدونی اینطوری نظر میدی؟ تمام پیشرفت هایی که در آیرودینامیک اتفاق افتاد، هوابرهای سوپر کریتیکال، سری 64 ناکا، conical camber، sc3، مفهوم sears haack body و... (تا صبح هم مثال بزنم تموم نمیشه) همه و همه در دهه 60 میلادی و با شکوفایی کامپیوترها در آمریکا اتفاق افتاد، نرم افزار هایی مثل wave drag by area rule - sonic boom - w12sc3 - supersonic inlet - conical relaxation - و ... همه در متعلق به دهه 60 میلادی هستند که هنوز هم که حدود 50 سال از تاریخ انقضاشون میگذره، ناسا حاضر نشده تا کدهاشون رو منتشر کنه حتی تا قبل از دهه 50 میلادی هم هیچ بنی بشری جریان اطراف یک جنگنده رو با معادلات! که هزاران شرط و استثنا و حالت خاص دارند پیش بینی نمیکرد و اصلا هم نمیشه پیش بینی کرد. اول یک مقیاس کوچک درست میکردند، بعد با قرار دادن در تونل باد با رد دود و گاز یا با عبور دادن جریان آب و رنگ از روی مقیاس به وجود، نوع و شرایط جریان ها پی میبردند و اونوقت مشخصه های جریان رو با محاسبات تخمین میزدند. همین حالا هم با وجود ابر کامپیوترها آزمایش های تونل باد و آب جزو لاینفک طراحی حساب میشن. اگر قرار بود کسی با حل معادلات ناویر استوکس و تئوری باکینگهام و کوتا جوکوفسکی و قانون بیوساوارت و... ، بتونه جریان اطراف یک جنگنده رو پیش بینی کنه و چیزی مثل اف 14 طراحی کنه، الان ما 60 اسکادران عملیاتی صاعقه 6 داشتیم و قاهر هم 30 سورتی پرواز تا حالا انجام داده بود. توهم زدی؟ دوباره و دوباره و دوباره مربوط کردن مطالبی که هیچ ارتباطی با هم ندارند. آفرین. این درسیه که از حضور طولانی در تلگرام و اینستاگرام به خوبی یاد گرفتی. اینکه وقتی جواب مستدلی به طرف مقابل نداری، شروع به شخصی کردن مباحثه کنی ولی مثل اینکه دوباره توهم زدی عزیزم. حالا که بخش جست و جوی سایت درست شده و من هم نمیتونم پست های قدیمی خودم رو ویرایش کنم بهت 10 سال وقت میدم بری و جمله ای رو که به من نسبت دادی پیدا کنی. در ضمن این چیزایی که در مورد گردابه و ایرفویل و .. رو که بلغور میکنی، بنده وقتی تمومش کردم که شما داشتی برای امتحان میان ترم هدیه های آسمانی آماده میشدی اهل این کارها نبودم ولی حالا که شخصی کردن بحث رو دوست داری بزار یکم یادت بدم فکر میکنی این نظرات مشعشع برای کدوم کاربره؟ به نظرت کسی که فکر میکنه با گذاشتن یه سیخ نوک تیز روی دماغه قاهر سرعت قاهر به بیشتر از دو ماخ میرسه و کسی که فکر میکنه موتور قاهر توربورمجته، میتونه در مورد نظرات کس دیگه (اصلا آدم بینهایت بیسوادی مثل من) ان قلت بیاره؟ دوباره و دوباره و دوباره مربوط کردن مطالبی که هیچ ارتباطی با هم ندارند. موضوعاتی مثل عدد ماخ بحرانی و عدد ماخ واگرایی پسا همون قدری به قانون مساحت ربط داره که جریان تداخلی به ورودی قاهر ربط داشت. پسای موجی دو بخش داره؛ wave drag due to lift و wave drag due to volume. عدد ماخ بحرانی و عدد ماخ واگرایی پارامترهای مربوط به wave drag due to lift و قانون مساحت پدیده مربوط به wave drag due to volume هست و هیچ ارتباطی هم به هم ندارند. بزار کمکت کنم، چیزی که در پست قبل هم بهت گفتم و متوجه نشدی اینه که قانون مساحت برای کاهش پسای موجی در ماخ 1 و ماخ بالاتر از 1 کاربرد داره. قاهر اساسا و عملا یک پرنده ی مادون صوته. یعنی چی؟ یعنی اینکه پسای موجی موبوط به قاهر فقط بخش wave drag due to lift رو شامل میشه ( همون بخش عدد ماخ بحرانی که شما میدونی چیه و من بیسواد هیچی ازش نمیدونم) و قاهر به ماخ 1 نمیرسه تا بخوان برای بخش کاهش پسای موجی due to volume قانون مساحت رو لحاظ کنند. تنها چیزی که از قانون مساحت یادگرفتی اینه که در محل اتصال بال به بدنه، بدنه رو یک مقدار فشرده میکنن. انگلیسی ها بهش میگن bottleneck مثلا اف 5 که کاملا مشخصه یا مثلا اف 102 جهنم و ضرر، قاهر هم میگیم مافوق صوت. شما که میگی به محل اتصال بال و بدنه قاهر دقت کنم لطفا به من نشان بده. من نسبت به رنگ خاکستری قاهر کوررنگی دارم هر چی نگاه میکنم کم شدن حجم بدنه را نمیبینم

چه توهماتی داری! حالا سناریو دیگر: ایران،ترکیه،عراق و سوریه بعد از این همه پرسی جعلی توسط یهودیها ببخشید اکراد !با حمله به شمال عراق و سوریه همه کردها را از این سرزمینها اخراج و آنها را در بیابانهای افریقا اسکان می کنند.ایران و ترکیه با اخراج اکراد از کشورهای خود آنها را به سوی بیابانهای افریقایی روانه خواهند کرد. بعد از سالها امنیت به 4 کشور مذکور باز می گردد و فتنه یهودی و غربی برای همیشه در نطفه خفه خواهد شد. البته سناریوهای دیگری هم موجود است که به وقت خود بیان خواهد شد.

در مورد قاهر، مهمترین چیز «تعریف نیاز» و به زبان سیستمی، «طراحی مفهومی» است. اگر واقعا قاهر را برای یک نیاز ویژه و خاص ساخته باشند امید هست، مثلا جنگنده هوادریای ارزان قیمت پنهانکار ( مثلا در حد 0/1) با ارتفاع پروازی کم و استفاده از اثرسطح برای افزایش برد و پایایی برای حمله به ساحل، اقیانوس هند، گشت زنی دریایی، ضد هلیکوپتر و قایقها و ناوهای سبک، با توان کشف موقعیت ناوهای سنگین و ارسال آن به سیستمهای بالستیک ضدناو دوربرد و ... چیزی که مثلا بتواند چند ساعت در فاصله چندصد کیلومتری گشت زنی کند. در این صورت چندین نیاز و تهدید را برا ی ما رفع می کند. ارزان است ( هم در ساخت و هم در نگهداری) پس می توان به سرعت تعداد زیادی (مثلا 200 عدد در 5 سال) از آن ساخت و نگهداری کرد. در صورت از دست دادن هواپیما هم امکان جایگزینی راحت تر است. از طرف دیگر وجود چنین هواگردی تقریبا در دنیا سابقه نداشته و سطحی از غافلگیری برای دشمن در بر دارد که خود این امر چند سال فرصت برای ما می خرد. ( تا آن را ارزیابی کنند و استراتژی ها و تاکتیکها را بازنگری کنند و سلاحها را متناسب سازی کنند. چیزی که تقریبا در مورد «سوارم قایقها» انجام شده و ده پانزده سال حدودا طول کشید. البته هنوز هم نهایی نشده ولی نزدیک به نهایی است.) در صورت ساخت تعداد کافی، به نوعی «حمله به استراتژی دشمن» محسوب می شود. چرا که تا کنون تهدیدات موجود برای نیروی دریایی آمریکا، تعداد پرحجم جنگنده دریایی پنهانکار نبوده است و حداکثر با تعداد زیاد موشک مواجه بوده اند. همچنین این ناوگان حمله دریایی امکان حمله به ساحل و تأسیسات نزدیک به ساحل و حتی حمله زمینی در ارتفاع کم را دارد که توان تهاجمی و بازدارنگی ایران را بسیار بالا می برد. شاید حتی با استفاده از اثر سطح بتوان به برد 3000 کیلومتر و تهدید دیگوگارسیا هم دست پیدا کرد.  به نوعی ضد برای ضد سوارم آمریکا محسوب می شود. در ضدسوارمهایی که تاکنون دیدیم بخش مهمی از کار بر عهده موشکهای سبک بوده که از بالگرد، پهپاد یا شناورهای سبک شلیک می شده اند. همچنین قایقهای سبک ( و بعضا بدون سرنشین) نقش ضدسوارم دارند که داشتن یک هواگرد حمله سطحی پرتعداد امکان مقابله با ضدسوارم را برای ما نزدیک تر می کند. ( البته بخش مهمی از کار توسعه تسلیحات مناسب است) خود این امر نیز باز محاسبات برنامه ریزان جنگی دشمن را مختل می کند. چرا که اطلاع دقیق ندارند که ما تسلیحات لازم را داریم یا نه و به بیانی، دوباره سوارم را زنده می کند. ضعف مهم سیستمهای ضد ناو بالستیک ما را برطرف می کند، که آن هم نیاز به اطلاعات مکان اولیه ناوهای دوردست دشمن است. این هواگردهای دورپرواز می توانند با گشت های مسلح روزانه مکان حدودی ناوهای دوردست را ثبت کنند. و غیره که از حوصله نگارنده و خواننده بیرون است...   اما اگر قرار باشد قاهر را به عنوان یک جنگنده معمولی بسازند، یعنی مثلا به جای سوخو30، به نظرم امیدوار کننده نمی آید

بسم الله الرحمن الرحیم        گرفتاری این دنیا از این است که نادان از کار خود اطمینان دارد و دانا از کار خود مطمئن نیست.       برتراند راسل 

با سلام  خدمت دوستان     یکی از معدود موفقیت های ارتش مصر در جنگ 1973 ، به غنمیت گرفتن تانک M-60 نیروی زمینی رژیم صهیونیستی بشمار می آمد     زره پوش آمفی بی ( آبخاکی ) OT-62 نیروی زمینی ارتش مصر ، پس از به غنیمت گرفته شدن توسط IDF ، به تعداد محدود وارد خدمت ارتش این رژیم گردید و بسرعت نیز از خدمت کنار گذاشته شد .     در جنگ 1967 ، ارتش مصر تعداد قابل  توجهی از تانک های سنگین IS-3  را وارد صحنه نبرد کرد که بدلایل مختلف ، بخشی از آنها به غنیمت IDF در آمد .   با ایجاد خط دفاعی بارلو در حاشیه آبراهه سوئز ، نیروی زمینی این رژیم ، تانک های فوق  را در نقش توپخانه ثابت ، در خط فوق الذکر ، مستقر نمود .     در طول سالهای قبل از جنگ داخلی لبنان ، ارتش رژیم صهیونیستی ، تعدادی از راکت اندازهای چندگانه BM-24 کالیبر 240 م.م را به غنیمت خود در آورد و در جریان بحران 1982 ، از آنها بر علیه موقعیت های استقرار PLO ( سازمان آزادیبخش فلسطین ) ، استفاده نمود .     بازیابی زره پوش های آمفی بی ( آبخاکی ) PT-76  ارتش مصر در جریان جنگ 1956 توسط IDF

با سلام خدمت دوستان و تشکر از دوست عزیز جناب desert hawk    بطور مشخص ، پایان همه جنگها ، دو جبهه کاملاً متمایز را مشخص می کنند ، جبهه شکست خورده (بازنده ) و جبهه پیروز . جنگ دوم جهانی نیز از این قاعده مستثنی نیست . اگر چه ، تصاویر ممکن است ناراحت کننده به نظر برسند ولی از طبیعت جنگ گریزی نیست ، بنابراین :     جنگنده فوکه ولف ، FW-190G    این پرنده ، در اواخر فوریه 1944 ، در یک فرودگاه خط مقدم ، ( بدلیل کمبود سوخت )  به حال خود رها شد و به تصرف یگان های در حال پیشروی ارتش آمریکا در آمد .      بمب افکن سنگین یونکرس JU-290    این بمب افکن سنگین که سمبل اسکادرانهای بمب افکن سنگین لوفت وافه محسوب می شد ، در اواخر ماه مه 1945 ، در فرودگاه مادر ، ( بشکل سالم و کاملاً عملیاتی )  به غنیمت ارتش ایالات متحده درآمد .        جنگنده مسراشمیت ، BF-109 E.3 با علائم نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا( رجیستر AE-479)    این جنگنده در 22 ماه مه 1939   ، بدلیل نقص فنی ، یک فرود سخت را در خاک فرانسه تجربه  نمود ،جمعی  اسکادران JG-76 بشمار می آمد .