عقاب در برابر اسکندر آمادگی برنامه موشکی PrSM ایالات متحده برای مقابله با تهدیدات سامانه های موشکی بالستیک اسکندر روسی واشنگتن : ارتش ایالات متحده با هدف افزایش قدرت آتش خود جهت مقابله با تهاجم احتمالی روسیه به اروپا ،بخصوص پس از استقرار مجدد و افزایش تحرکات سامانه های موشکی بالستیکی اسکندر در کالینینگراد ، درصدد برآمده تا پتانسیل های رزمی خود را تقویت نماید . در این زمینه ، مقامات ارشد روسی به مناسبتهای مختلف ضمن به نمایش گذاشتن قابلیتهای نظامی خود ، تهدید می کنند که مسکو بدون درنگ برای دفاع از منافع خود ، کمّیت موشکهای بالستیک زمین به زمین اسکندر و سیستمهای دفاع هوایی پیشرفته اس-400 خود را در منطقه کالینینگراد ( منطقه ای محصور شده میان لهستان و لیتوانی ) را افزایش خواهند داد . بلحاظ پتانسیل نظامی ، موشک اسکندر با برد نزدیک به 440 مایل ، محدوده ای نسبتا گسترده را میتواند زیر آتش خود داشته باشد که شامل برلین و نزدیک به 80 درصد خاک لهستان و سوئد را شامل می گردد . برای مقابله با این تهدید ، که وضعیت امنیتی اروپای شرقی را به مخاطره می افکند ، ارتش ایالات متحده توسعه سامانه موشکی دقیق (PrSM) را در دستور کار خود قرار داد . این برنامه بطور کلی ، یک سامانه موشکی زمین به زمین هدایت شونده با توانایی شلیک در تمام شرایط آب و هوایی از روی پرتابگرهای M270A1 و همچنین سیستم تسلیحاتی هیمارس (HIMARS) بشمار می رود . مهمات مورد استفاده از این سیستم ، که برای انهدام طیف متنوعی از اهداف قابل استفاده است، بردی برابر 310 مایل را به ثبت رسانده و به گفته تحلیلگران نظامی ، تاکید اولیه برای توسعه این سیستم ، افزایش برد ، مرگ آوری و ایجاد قابلیت درگیری با اهداف بخوبی محافظت شده و متحرک گذاشته شده است . در مجموع ، با ورود به خدمت این موشک جدید ، بتدریج تمامی سامانه های بالستیک زمین به زمین فعلی ارتش (ATACMS) از رده خارج خواهد شد . به گفته مقامات ارشد ارتش ، هدف از توسعه این سخت افزار ، نابودی اهداف ، خنثی سازی تهدیدات و سرکوب قابلیت آتش دشمن دریک محدوده ای فراتر از 250 مایل با موشکهای هدایت دقیق است . این سیستم می بایست در زمان لازم از صورتبندی های رزمی ارتش ( تیپ ، لشکر ، گروه ارتشها ، سپاه و واحدهای مشترک ، گروه های رزمی هوا-دریا سپاه تفنگداران) بصورت محدود یا کامل پشتیبانی نماید . براساس اطلاعات منتشر شده ، دو پیمانکار اصلی ، شامل ریتئون و لاکهید- مارتین توسعه این موشک هدایت شونده با دقت بالا را بر عهده خواهند داشت و درصورت عدم تاخیر ، در نیمه نخست سال 2023 قابلیت عملیاتی اولیه برای سامانه تسلیحاتی فوق ایجاد خواهد شد . صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9 پی نوشت : 1- این سامانه تسلیحاتی قطع به یقین فقط برای روسها نیست ، با توجه به تبلیغات ما در خصوص خانواده فاتح 110 ، این سیستم یا بصورت فروش خارجی به کشورهای عرب حاشیه جنوب خلیج فارس یا بصورت حضور مستقیم در این منطقه از سوی ارتش آمریکا، یک تهدید جدید علیه جمهوری اسلامی خواهد بود

خودرو سبک ضربتی مارک 2 ( LSV MK. II) LSV MK. II یک خودرو 4X4 است که توسط شرکت فن آوری Kinetics سنگاپور به عنوان نسل جدید خودرو سبک ضربتی عنکبوت (SPIDER ) طراحی وساخته شده است. در سپتامبر سال 2011 شرکت فن آوری Kinetics سنگاپور برنده قرارداد 68 میلیون دلاری برای عرضه نسل جدید خودرو سبک ضربتی عنکبوت برای ارتش سنگاپور بود. اولین خودرو LSV MK. II در سال 2013 به ارتش سنگاپور تحویل داده شد و در سال 2014 تمامی 550 دستگاه خودرو در قرار داد به ارتش تحویل داده شد. هدف اصلی از طراحی و به کارگیری LSV MK. II داشتن یک خودرو چابک و سریع برای مقابله نیروهای با زرهی دشمن است. این خودرو توانایی شبکه شدن با دیگر سیستم های مبارزاتی در طول عملیات را برای پشتیبانی و اشتراک گذاری داده ها برخورد است. خودرو LSV MK. II در سمت راست در کنار خودرو سمت چپ LSV خودرو LSV MK. II خودرو LSV تصویر داخلی از خودرو LSV MK. II وسط محل قرارگیری راننده است.در سمت راست راننده یک مسلسل 7.62 میلیمتری قرار داردو در سمت چپ تجهیزات ارتباطی و شبکه ای قرار میگرد LSV MK. II در مقابل نسل قبلی خود برتری های قابل توجه ای دارد که شامل یک پیشرانه قدرتمند تر، سیستم تعلیق بهبود یافته و یک طراحی بهتر فریم بدنه با فضای بارگیری بالاتری است. همچنین ظرفیت بیشتر صندلی ها و پشتیبانی از مجموعه های ارتباطی برای قابلیت های شبکه شدن با سیستم های رزمی دیگر از جمله ویژگی های دیگر LSV MK. II است. محل قرارگیری راننده که در نسل قبلی در سمت راست بود در نمونه جدید به مرکز خودرو منتقل شده است. با توجه به طراحی و وزن سبک این خودرو، میتوان LSV MK. II را با بالگردهای ترابری CH-47 شینوک و در صورت نیاز نیز می توان این خودرو با استفاده از هواپیمای ترابری C-130 باریزی هوایی کرد. تغییراتی اعمال شده در LSV MK. II ، آن را چابک تر و منعطف تر از نسل قبلی خود کرده است. ارتقاء قابلیت سرعت و حرکتی، این خودرو را برای نیروهای یپاده نظام و نیروهای ویژه برای ارائه پشتیبانی نزدیک آتش ایده آل کرده است. LSV MK. II می تواند در تمامی مناطق خارج از جاده ای تحرک مناسبی داشته باشد به طوری به راحتی می تواند از شیب های با زاویه 60 درجه بالا برود. قابلیت های حرکتی LSV MK. II به مدد پیشرانه دیزلی توربوشارژ با قدرت 136 اسب بخار فراهم میشود. LSV MK. II می تواند بیش از 6 نفر به همراه تجهیزات کامل را جابه جا کند. با توجه به ظرفیت بارگیری 1000کیلوگرم این خودرو و ماموریت های محول شده به آن میتوان تسلحیات مختلفی مانند مسلسل های سنگین ، نارنجک اندازهای اتوماتیک، پرتابگرهای موشک های ضد زره هدایت شونده را بر روی آن نصب کرد. به شکل استاندار این خودرو به یک مسلسل 7.62 میلیمتری مسلح است که در سمت راننده نصب شده است. علاوه بر مسلسل نمونه های تحویلی به ارتش سنگاپور یا دارای نارنجک انداز 40 میلیمتری هستند و یا به پرتابگر دوتایی موشک ضد زره اسپایک LRمجهز می باشند. خودروLSV MK. II مجهز به پرتابگر دوتایی موشک اسپایک خودروLSV MK. II مجهز به نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری کلیپی در مورد خودرو :LSV MK. II LSV MK. II مشخصات کلی شرکت سازنده : ST Kinetics سال ورود به خدمت : 2013 خدمه و سرنشین : 6 نفر وزن : 1800 کیلوگرم طول : 4.9 متر عرض :2.11 متر ارتفاع : 1.9 متر تسلیحات : مسلسل 7.62 میلیمتری - نارنجک انداز 40 میلیمتری یا موشک ضد زره اسپایک پیشرانه : دیزل توربوشارژ 136 اسب بخار حداکثر سرعت در جاده: 110 کیلومتر / ساعت عبور از شیب :60 درجه مترجم و گردآورنده: Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و گردآورنده بلامانع است.

کشورمون به صورت ماهانه محموله های نفت و یا سوختی به سوریه ارسال میکنه . چند وقتی هست که گفته شده مصر در کانال سوئز در مسیر ارسال این محموله ها سنگ اندازی میکنه. برخی از منابع به نقل منابع ناشناس در دولت ایران اعلام کردن این کار مصر به علت تحریم های آمریکاست. البته مصر در یک موضع گیری نیمه رسمی از موضوع رو تکذیب کرده وگفته تنها به علت فنی و شلوغ بودن کانال مجبور شده به برخی از کشتی ها دیرتر مجوز عبور بده. دو هفته پیش یک نفتکش ایرانی در طرطوس پهلو گرفت به صورت کلی اگه اشتباه نکنم عبور کشتیها از آبراه ها شامل تحریم نمیشه مگر با کشور صاحب آبراه وضعیت جنگی داشته باشی یا به دلایل جانبی مثل بیمه کشتی و حق مالکیت و... ......... روسها هم به صورت منظم ارسال سوخت و... در دستور کار دارن .... یک خبر دیگه اینه معادن فسفات سوریه به ایران و روسیه واگذار شده حداقل از زمان آزاد سازی تدمر سوریه جز سه کشور دارنده ذخایر فسفات جهانه

داده نمای بیستمین سالگرد شهادت امیر سرافراز ارتش ، سپهبد شهید صیاد شیرازی 1378-1398

با سلام خدمت همه دوستان گرامی آنها هم از همین سکوت معنا دار و نگاه کردن ابهام برانگیز می ترسند برای همین به هر دری می زنند که با تحریک ایران به درگیری پاسخی بگیرند . ترامپ کازینو دار بوده و به خوبی معنی قمار را می داند . او قماربازی است که از باخت هفت هزار میلیارد دلاری کشورش در قماری بی حاصل ناراحت است و به هر دری می زند تا هر جور شده این باخت حتی به صورت اندک را جبران کند . بر خلاف بقیه دوستان نظر من این است که نوعی عجله و شتاب در برنامه های آمریکا دیده می شود که نشان می دهد پشت این برنامه ریزی تفکر و تعقل کافی وجود ندارد . درست است که در کوتاه مدت ممکن است شاهد موفقیت آمریکا باشیم ولی تبعات دراز مدت تصمیمات او نتایج کوتاه مدت را خنثی می کند . روی دیگر سکه را در خود آمریکا باید جستجو کرد . عربستان حامی و متحد آمریکا است ولی قانونی تصویب می شود که حمایت آمریکا از عربستان در یمن را منع می کند . ترامپ بابت گزارش نتایج انتخابات ریاست جمهوری و نقش روسیه در آن تحت فشار است . در ونزوئلا انقلاب مخملین به راه می اندازد ولی بر خلاف رویه سابق حمایت ارتش ونزوئلا را قبل از شروع حرکت جلب نمی کند و کاری که باید زود به نتیجه می رسید به درازا کشیده می شود . دولت آمریکا بر سر بودجه دیوار مکزیک با کنگره وارد چالش می شود و حدود دوماه دولت را تعطیل می کند و همین دیروز نیز مسئول اجرای دیوار یعنی وزیر امنیت داخلی کنار گذاشته می شود . به یکباره اعلام می کند سوریه نفعی برای آمریکا ندارد و ارتش آمریکا باید از آن خارج شود و در اقدامی دیگر بلندی های جولان سوریه را به نام صهیونیستها سند می زند . از بسیاری از معاهداتی که خود آمریکا بانی آن بوده خارج می شود . با ناتو بر سر تامین هزینه چالش پیدا می کند . با کره شمالی وارد مذاکره می شود ولی نتیجه دلخواهش بدست نمی آید . متحدین فعلی او وارد چالش و درگیری با هم شده اند و در منطقه و حتی خارج از منطقه عملا یکدیگر را خنثی می کنند . او مجبور است کاری انجام دهد و این کار را هم خیلی زود باید انجام دهد . تنها چاره را هم فعلا در دور دادن به افرادی مثل پمپئو و بولتن و نزدیکی بیشتر با نتانیاهو یافته است . امروز را با روزی مقایسه کنید که هفتصد متر به تصرف کاخ اسد و سقوط نظام فعلی سوریه باقی مانده بود و یک سوم خاک عراق در اشغال داعش و یک سوم هم عملا توسط کردها جدا شده بود و ما مجبور بودیم خط قرمز 50 کیلومتری برای مرزهایمان تعیین کنیم و روسیه سر اوکراین با غرب درگیر شده بود و در لاک دفاعی فرو رفته بود . دوستانی عقیده دارند فاصله تکنولوژیک آمریکا با دیگران به حدی رسیده که دیگر لازم نیست مانند گذشته عمل کند . این فاصله خیلی قبل از ترامپ هم وجود داشت ولی آمریکا اینطور عمل نمی کرد . مثلا برای نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در مقابل غزه داشتن اف 15 یا اف 35 خیلی تفاوتی ندارد . ولی آنها مجبور شدند غزه را تخلیه کنند و به حماس میدان بدهند و با وجود چند جنگ و درگیری که آخری آن تنها یک روز و نیم طول کشید و منجر به استعفای وزیر جنگشان شد هنوز موی دماغی به اسم حماس را تحمل کنند . قمارباز قصه ما امروز به سیم آخر زده . باید صبر کردی دید آخر قصه چه می شود .

سابقه تحلیل های من نشون میده تو این شرایط دنبال تعقل باشم و توصیه کنم بدون حاشیه اهداف کشور رو جلو برد ولی ترامپ و نتانیاهو دو نفر از یک تیم هماهنگ هستن که بر مبنای استراتژی بی نظمی زندگی می کنن و استراتژی زمان اوباما دیگه جواب نمیده باید شیطون شد خیلی شیطون و بلا ترامپ آدم مغروری است که قدرت آمریکا رو برای پیش برد حس قدرتش داره استفاده می کنه که مثالش گاوی خشمگین و خالی از تفکر است که با قدرت اقتصادی آمریکا پز میده جلوی این گاو خشمگین دو کار باید کرد تحریکش کرد و مسخره اش کرد براش اهداف کاذب درست کرد و اون رو برای درگیر شدن با این اهداف تحریک کرد به هیچ عنوان نباید گذاشت فکر کنه پیروز شده و فقط زمانی می تونه از قدرتش لذت ببره که دنبال اهداف کاذب باشد آنقدر باید دواندش که از پا بیفته و آخر سر سرش رو برید برای این کار لازم و واجب است که امنیت کشور رو به تهدید تلاویو تضمین کنیم لازم و واجب است که هر گونه حمله به ایران در هر سطحی به عنوان حمله اسرائیل تلقی شده و اسرائیل رو می زنیم الان باید شاخ و شانه کشید نه برای آمریکا بلکه برای اسرائیل اگر اسرائیل بترسه افسار ترامپ رو میکشه و از سمتی دیگر تحریک ترامپ اولین شکست رو براش ایجاد می کنه و بعد از اون دیگه فقط باید زمین خوردن های ترامپ رو باید دید و ترس و خطر جنگ رو برای اسرائیل عینی کنیم

خرس بزرگ مرگبارتر می شود نگاهی گذرا به قابلیتهای رزمی بمب افکن TU-22M3M جنگ سرد ، خاستگاه فناوری های بی شماری بوده که بسیاری از آنها از درون رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب بیرون آمده و به شکل خاص ، بمب افکن بک فایر ، نزدیک به بیست و چند سال پس از پایان این جنگ و علیرغم از میان رفتن سیستم سیاسی سرمایه گذار آن ، بعنوان یک پیکربندی رزمی سهمناک ، همچنان به خدمت خود ادامه میدهد . از یک نظر ، بمب افکن Tu-22M برای نخستین بار از ابتدای سال 1972 بعنوان یک بمب افکن سبک در کنار بمب افکن های سنگین تری نظیر Tu-95 وارد خدمت گردید و تا سال 1997 نزدیک به 500 فروند از آن از خط تولید خارج گردید . با این وصف ، پس از طی سالهای بحرانی دهه نود میلادی ، نیروی هوایی روسیه ، اکنون نزدیک به 63 فروند بک فایر عملیاتی را در سازمان رزم خود ، مورد استفاده قرارمیدهد ، در حالی که بخش اعظم بمب افکن های تولید شده که بعنوان میراثی از اتحاد شوروی در ردیف دارایی های نیروی هوایی روسیه قرار دارد ، بدلیل هزینه های سرسام آور ، بصورت ذخیره ، نگهداری میشوند . از سویی دیگر ، پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، نزدیک به 90 فروند از این بمب افکن ها در اختیار نیروی هوایی اوکراین قرارگرفت و این کشور ، در همان زمان اعلام نمود که قصد دارد بخشی از این هواگردهای رزمی را در کنار ناوگان بمب افکن های سنگین تر Tu-160 به ارتش آزادیبخش خلق چین فروخته تا چینی ها توانایی های رزمی دوربرد خود را درشرق آسیا توسعه دهند . با این حال ، برنامه فروش سخت افزارهای روسی با مداخله آشکار و پنهان کشورهای عضو ناتو ، بخصوص ایالات متحده ، به سرانجامی نرسید ، چرا که این کشورها ، با استفاده از اهرم هایی نظیر فشارهای سیاسی و اقتصادی ، مانع از دسترسی ارتش چین به فناوریهای روسی ، از طریق اوکراین شدند و این فشارها را تا جایی ادامه دادند که مطمئن شوند مقامات کیف ، بمب افکن های موجود را اوراق و از رده عملیاتی خارج سازند . بدین سان ، گرچه نیروی هوایی روسیه ، ناوگان کوچکی از یک نیروی بمب افکن را در مقایسه با دوران اتحاد شوروی ، عملیاتی نگاه داشته است ، اما نیروی هوایی این کشور سرمایه گذاری بلند مدتی را برای ارتقاء هواگردهای رزمی عملیاتی در دستور کار دارد تا بخشی از نیازمندهای خود را به اجرای عملیاتهای رزمی دوربرد با اضافه نمودن قابلیتهای جدید و پیشرفته به این بمب افکن ها ، فراهم سازد . با این وصف ، آخرین نسخه معرفی شده از بمب افکن Tu-22M ، گونه Tu-22M3M محسوب میشود که بدلیل ارتقاءهای صورت گرفته بر روی آن ، بصورت بالقوه در یک رده بالاتر از سایر رقبا در این دسته بندی قرار میدهد . این بمب افکن ، به موازات سرمایه گذاری روی ارتقاء هواگردهای سنگین تری نظیر Tu-160M2 و Tu-95 ، مورد بهینه سازی قرار گرفته تا در کنار این دو بمب افکن سنگین تر و دوربردتر ، به ایفای ماموریتهای محوله بپردازد . با اتمام فرآیند بهینه سازی این یه بمب افکن و ورود به چرخه رزمی بمب افکن تاکتیکی سبک Su-34 ، زراد خانه نیروی هوایی روسیه برای اجرای ماموریتهای تهاجمی در سه حوزه دوربرد ، میانبرد و کوتاه برد ، تکمیل خواهد شد . بمب افکن میانبرد Tu-22M3M در مقایسه با سلف خود ، بمب افکن Tu-22M3 ، توانایی های به مراتب پیشرفته تری را بخود می بیند ، چرا که علاوه بر مجهز شدن به پیشرانه های جدید ، بالهای متحرک با فناوریهای پیشرفته را نیز در خود جای داده و بالتبع ، سرعت بیشتری را نیز در اختیار کاربران خود می گذارد . براساس اطلاعات منتشر شده ، پیشرانه جدید NK-32-02 نصب شده بر روی این نمونه ، گونه ای برگرفته از پیشرانه ای است که بمب افکن Tu-160M2 هم اکنون آن را مورد استفاده قرارمیدهد ، مضاف براینکه با تغییر پیشرانه ها ، نزدیک به 80 درصد از اویونیک این پرنده نیز دچار تغییر شده که این نیز کارایی رزمی آن را افزایش میدهد . از جمله سامانه های جدیدی که پیش ازاین بر روی بک فایر نصب نشده بود ، سامانه ناوبری گلوناس ، کابین خلبان تمام شیشه ای پیشرفته و تمام دیجیتال و رادار آرایه فازی NV-45 است ، در حالی که سامانه هدفگیری SVP-24-22 نیز به دارایی های جدید این بمب افکن افزوده می شود . سامانه هدفگیری SVP-24-22 شاید مهمترین قابلیت اضافه شده به گونه M3M ، توانایی حمل مهمات هدایت دقیق ، بخصوص سیم کشی های جدید برای نصب جدیدترین دستاورد فناوری روسی ، یعنی موشک بالستیک هواپایه مافوق صوت Kh-47M2 بشمارمی آید . این مهمات در مارس 2018 به شکل رسمی وارد خدمت شد و هم اکنون ، حداقل 6 فروند از جنگنده های میگ-31 نیروی هوایی روسیه توانایی حمل و شلیک آن را بدست آورده اند . در صورتی که اخبار منتشره از تسلیح بک فایر به این مهمات پیشرفته ، صحت داشته باشد ، این بمب افکن می تواند حداقل 4 تیر از این مهمات مرگبار را حمل کند و با توجه به برد 2000 کیلومتری ، روسها می توانند به هر هدفی ، باسرعتی در حدود 10 ماخ حمله ور شوند . این مساله ، از آنجایی جدی تر میشود که با توجه به دقت و مانور پذیری بالای کینژال ، به تقریب هر حامل شناور سنگین در کلاس 100000 تُن ، با یک حمله از سوی یک فروند بک فایر مسلح به 4 تیر کینژال ، عملا" جان سالم به در نخواهد بُرد ، مضاف براینکه با مجهز شدن این موشک به سرجنگی هسته ای و وجود قابلیت شلیک دورایستا ، امکان حمله به اهداف زمینی نیزدر فهرست بک فایر جدید قرارخواهد گرفت . در حوزه مهمات کروز ، بک فایرهای جدید نیروی هوایی روسیه ، هم اکنون می توانند موشکهای کروز Kh-32 را در کنار گونه های پیشرفته تری نظیر Kh-102 مورد استفاده قراردهند . اضافه شدن این قابلیت ، به روسها امکان میدهد تا حملات هسته ای تاکتیکی دقیق تری را علیه اهداف متخاصم در یک برد 3000 کیلومتری به اجرا گذارند . از سویی دیگر ، در حالی که بحث صادرات گونه Tu-22M از دوران اتحاد شوروی تا کنون با مباحث زیادی همراه بوده ، اما قابلیتهای نسخه جدید بک فایر می تواند مشتریان بالقوه ای نظیر ایران و هند را حداقل وادار به بررسی های بیشتری برای خرید این گونه جدید وادارد ، کما اینکه روسها می توانند با بازاریابی ، تعداد بیشتری از بمب افکن های ذخیره شده را به استاندارد M3M ارتقاء دهند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

به نام خدا ... برای دسترسی سریع تر به مدل سازی های اعضای میلیتاری این موضوع جدید رو ایجاد کردم دوستان لطف کنند مدل سازی های خود در رابطه با تجهیزات نظامی (کارهایی که خودشان ساخته اند ) رو در این بخش معرفی کنند تا مورد استفاده ی اعضا قرار گیرد .. با تشکر - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - مدل سازی موشک خرمشهر یک به علت کم بودن تصاویر ، مدل سازی موتور رو مبتنی بر موتور 4D10 روسی در موشک بالستیک R-27 انجام دادم .. با این فرض که موتور موشک خرمشهر توسعه یافته ی 4D10 است قسمت هدایت موشک هم با استفاده از تصاویر مرحله دوم سفیر و موتور های ورنیر R-27 مدلسازی شده 3d modeling 4D10 engine khoram shahr missile 3d model پ ن .. موتور موشک R-27 در داخل قسمت مخزن سوخت قرار دارد جهت ایجاد خنک کنندگی برای موتور .. در این تصاویر موتور رو خارج از مخزن سوخت قرار دادیم

ایران با وجود هزاران پروژه نیمه کاره داخلی هیچ وقت چنین خرید هایی نخواهد داشت، این لیست ها خواهش های روسیه است که هر از چند وقت به کشورهای مختلف پیشنهاد میده. آخه کی الان میل 8 میخره؟! حتی میل 17 هم از رده خارج هست. با وجود این همه کشتی و صنایع کشتی سازی داخلی چه نیازی به ناوچه های معمولی روسیه هست؟! یا حتی زیردریایی. جنگنده هم با وجود این شرایط اقتصادی سرپا نگهداشتنش برای ما دشوار هست و درست در زمان درگیری روسها هیچ خدماتی نخواهند داد. اما خرید محدود قطعات و یا تولید مشترک دور از انتظار نیست همچنین برای تی 90،... در مورد باستیون خلاء وجود ندارد اما انتقال تکنولوژی ارزشمند هست.

سلام از پاسختان بسیار سپاسگذار هستم . صحبت بنده هم دقیقا همین می باشد که دوستان به جای نتیجه گیری صرف بیایند و علت هایی که بنظرشان می رسد را بیان کنند تا بحث ها از جنبه جدال های کم عمق به سمت بحث های عمیق برود . بخش هایی از چندین پست گذشته خودم را قرار می دهم تا شما هم نظر بنده را دانسته و اگر خواستید بحث را گسترش دهیم . با تشکر از نظر مفید و سازنده شما موفق باشید پی نوشت - بنده در بحث های علمی تا آنجا که امکان دارد سعی می کنم که فارق از اختلافات عقیدتی و جناحی و با تمرکز بر مبانی فکری بحث کنم ، پس اگر با دوستی در جایی اصطکاکی صورت گرفت مطمئنا تنها یک برخورد تفکری هستش و نه از روی بغض کینه .

من دلایل رو میگم بهتون ؛ شرق آسیا زیر سلطه چین و آمریکا هست ، اروپا غیر قابل نفوذ هست آمریکا و کشور های آمریکای جنوبی تحت کنترل آمریکا هستند و خط قرمز ایالات متحده ، آفریقا مملو از انرژی هست اما مملو از افراطیون نیز هست. تنها منطقه جهان که باقی میمونه خاورمیانه هست، خب طرف های درگیر هرکدام خواهان حکمرانی بر این منطقه هستند . ایران ، روسیه ، ترکیه ،آمریکا ؛ ترکیه بخاطر نداشتن ذخایر انرژی و موقعیتش نمیتونه حکمران خوبی باشه اما ، ایران و آمریکا هر دو شرایط کافی رو دارند لذا روسیه کمک کرد که ایران امریکا رو از لحاظ سیاسی در خاورمیانه شکست بده اما خودش قصد این رو داره که حکمران بشه. پس از شکست امریکا حالا ایران و روسیه باقی موندن و الان روسیه برای کنترل نفوذ خودش و حکمرانی بر بازار نفت جهانی باید ایران رو هم تضعیف کنه. پس با اسرائیل همدست میشه تا اصلی ترین پایگاه ایران یعنی سوریه رو ازش بگیره. دلیل دشمنی روس ها اینه برای قد علم کردن باید خاورمیانه رو بگیرن و ایران مانع این کار هست، اون ها نمیخوان تصمیماتشون رو با دادن باج به ایران در خاورمیانه اعمال کنند، اونا میخوان خودشون مستقیم تصمیم بگیرند و اعمال کنند. حالا چرا تجهیزات بهمون نمیدن؟ چون هرچقدر ایران قوی تر باشه بلند پروازی ایران بیشتر میشه.

سفارشات نظامی لیست ایران به روسیه اسپوتنیک- در روسیه و ایران 500- مین سالگرد برقراری روابط روسیه و ایران را برگزار کردند. این مطلب در باره جنبه نظامی همکاری های دو کشوراست. ولادیمیر ساژین، ایران شناس روس و صاحبنظر در امور خاور میانه در این خصوص می نویسد: در طول قرن ها، روابط دو کشور متفاوت بوده است: از جنگ تا حسن همجواری. با این حال، عنصر نظامی همیشه جای مهمی در روابط دوجانبه داشته است که بر سیاست و ساخت نیروهای مسلح تاثیر می گذاشت. نخستین نمونه های همکاری نظامی و فنی بین روسیه و ایران در قرن 17 میلادی آغاز می شود، زمانی که تزار الکسی میخایلوویچ تصمیم گرفت جهت حفاظت از مسیر تجاری ولگا — دریای خزر ناوگان نظامی بسازد. جالب اینجا است که تجار ایرانی به چشم انداز این طرح علاقمند شده و ساخت اولین کشتی جنگی روسی "عقاب" را تامین مالی کردند. از این رویداد در سال 1667 میلادی همکاری نظامی و فنی بین روسیه و ایران آغاز شد در قرن هجدهم، دولت روسیه، که به یک متحد در خاور احتیاج داشت، به خصوص در عملیات علیه امپراتوری عثمانی، ایران را به عنوان متحدنظامی خوبی تلقی کرد. درست است که از آغاز قرن نوزدهم، یک بازی نظامی- دیپلماتیک فعال بین بریتانیا، فرانسه و روسیه برای جلب ایران به حوزه نفوذ شان آغاز شد دو جنگ روسیه و ایران (1813-1804 و 1826-1828) با وجود برخوردهای چند معنا به آنها در مسکو و تهران، امروز هم نشان دهنده همکوششی نظامی بین دو کشور است که البته از این رویدادهای سنگین، از نظر استراتژی و تاکتیک نظامی برای نیروهای مسلح خود، عبرت می‌گرفتند قرن نوزدهم برای ایران دشوار بود. نفوذ روسیه به ایران در نیمه دوم قرن نوزدهم تشدید شد. و این جریان با ایجاد قوای قزاق (کازاک) ایران توسط روسیه که بعدها به بریگاد قزاق ایرانی تبدیل شد، مربوط بود. فعالیت های بریگاد قزاق بر وضعیت سیاسی نظامی در ایران در اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم تاثیر عظیم گذاشت در طول جنگ جهانی اول، این تیپ تا لشگر گسترش داده شد. در فوریه سال 1921، سرهنگ رضا خان فرمانده تیپ قزاق شد، و بر پایه آن ارتش منظم سراسر کشور را ایجاد کرد. به زودی رضا خان وزیر جنگ شد و در 12 دسامبر سال 1925 او را به عنوان پادشاه و حاکم موروثی ایران اعلام کردند روابط سیاسی بین ایران و روسیه شوروی با امضا پیمان شوروی و ایران در سال 1921 در مسکو آغاز شد. این سند شامل مسائل همکاری نظامی بود. در بند ششم این معاهده امکان ورود یگان های روسیه به خاک ایران برای تامین دفاع از ایران در صورت لزوم در نظر گرفته شده است. دیرتر در سال های 20 و 30 قرن بیستم میلادی دولت رضا شاه که نسبت اتحاد شوروی موضع خصمانه اشغال کرد همه گونه روابط نظامی با کشور ما را قطع کرد. از این گذشته، دولت ایران در آغاز جنگ جهانی دوم، به آلمان نازی علاقمندی نشان داده و این احساسات در نهایت یکی از دلایلی بود که در 25 اوت 1941 اتحاد شوروی و بریتانیا نیروهای خود را به ایران وارد کردند. رضا شاه به ناچار از سلطنت به نفع پسرش — محمد رضا پهلوی کنار رفت. در 29 ژانویه سال 1942، پیمان اتحاد بین اتحاد جماهیر شوروی، بریتانیا و ایران امضا شد. همپیمانان به "احترام گذاشتن به تمامیت ارضی، حاکمیت و استقلال سیاسی ایران" متعهد شدند. در همان زمان، اتحاد شوروی و انگلستان حق داشتن نیروی زمینی، دریایی و هوایی در قلمرو ایران را، به اندازه‌ای که لازم می دانستند، دریافت کردند. این پیمان به عنوان بخشی از برنامه مربوط به قانون وام و اجاره آمریکا — مبنای ایجاد راهروی ایرانی برای تحویل تجهیزات نظامی به اتحاد شوروی از متفقین بود. در طول جنگ، روابط نظامی بین ایران و اتحاد شوروی به طور عمده محدود به حمل و نقل تجهیزات نظامی و تجهیزاتی بود که نیروهای متفقین به اتحاد شوروی تحویل می دادند. در طول جنگ جهانی دوم، آمریکا موضع خود را در ایران تقویت کرد. بین دو کشور، چند موافقتنامه در زمینه نظامی به امضا رسید پس از پایان جنگ جهانی دوم و آغاز جنگ سرد، دولت شاه باز هم موضع خصمانه ای نسبت به اتحاد جماهیر شوروی گرفت. ایران به وابسته آمریکا تبدیل شد. مسکو تلاش کرد تا شاه محمدرضا پهلوی را از آمریکا جدا کند. ولی موفق نشد. نزدیک شدن ایران و آمریکا همراه با این خطر بود که آمریکا موشکهای خود را در نزدیکی مرزهای شوروی مستقر کند. نیکیتا خروشچف رهبر شوروی، عصبانی شد و امکان اجرای ماده 4 معاهده 1921 روسیه و ایران را مطرح کرد. به احتمال زیاد، این امر بر محمد رضا پهلوی تاثیر گذاشت. در 15 سپتامبر 1962، بین دولت های اتحاد شوروی و ایران، یادداشت ها در باره عدم واگزاری حق استقرار پایگاه های موشکی دیگر کشورها در خاک ایران مبادله شد. این امر به توسعه روابط شوروی و ایران در بسیاری از رشته ها، از جمله نظامی- فنی، منجر شد اتحاد شوروی به تحویل تجهیزات برای نیروهای زمینی ایران پرداخت. در دوره شاه به ایران تانک های انواع مختلف، نفربرهای زرهپوش، وسایل نقلیه زرهی، توپ و هویتزرها ، سیستم های پدافند هوایی، سامانه های ضد تانک، تجهیزات مهندسی و تجهیزات ارتباطات رادیویی به ایران تحویل داده شد. کارشناسان شوروی برای تعمیر و نگهداری این تکنیک ها در سال 1973-1973، مجتمع کارخانه بابک در نزدیکی تهران را ساختند که تا امروز پایگاه اصلی تعمیر نیروی زمینی ایران است. در طول 15 سال قبل از انقلاب اسلامی صدها نفر از کارشناسان نظامی شوروی به ایران در رشته نظامی مساعدت کردند. حدود 500 کارشناس ایرانی در شوروی آموزش دیده بودند. در عین حال، با وجود مقیاس قابل توجهی از همکاری نظامی و فنی شوروی و ایران، آمریکایی ها نقش مهمی در ارتش شاه ایفا کردند پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران و سرنگونی شاه وضعیت تغییر کرد. رهبری اسلامی پس از به قدرت رسیدن، کار مشاوران و متخصصان نظامی آمریکا در ایران را متوقف کرد و قراردادهای تحویل اسلحه از آمریکا به ایران لغو گردید. جنگ ایران و عراق (1980-1988) تاثیر زیادی بر روی ساخت و ساز نظامی در ایران داشت. اتحاد شوروی تحویل تسلیحات به عراق را قطع کرد و تحویل سلاح ها و کمکرسانی به ایران را پیشنهاد نمود. اما تمام سعی و کوشش مسکو جهت برقراری همکاری با تهران در آن زمان به ثمر نرسید. با این حال، نیاز مبرم ارتش ایران به سلاح های جدید لازم برای ادامه جنگ، به ویژه در زمینه تحریم تهران توسط کشورهای غربی، تهران را به پذیرفتن پیشنهاد مسکو برای تحویل تجهیزات نظامی به ایران و همچنین دعوت از متخصصان نظامی شوروی وادار کرد. در جریان جنگ ایران و عراق، اتحاد شوروی انواع مختلف سلاح های را به ایران تحویل داد. سال‌های 1988تا 1989 از لحاظ رویدادهای مهم متمایز بود. این دوره توأم با پایان جنگ ایران و عراق، خروج نیروهای مسلح شوروی از افغانستان، وقوع تغییرات در سیاست خارجی و داخلی شوروی موسوم به "پرسترویکا" یعنی دگرگون سازی، مرگ رهبر ایران آیت الله خمینی، دستیابی رهبری عملیگرا تر به قدرت در این کشور بود و راه را برای از سرگیری همکاری نظامی و فنی بین اتحاد شوروی و ایران گشود. بعلاوه تهران پس از جنگ ویرانگر با عراق، در موقعیت دشواری نه تنها در اقتصاد بلکه در تامین تجهیزات نظامی به نیروهای مسلح قرار گرفت. تحریم های آمریکا و سایر کشورهای غربی علیه ایران که از فروش اسلحه به ایران خودداری کردند اعمال و اجرایی شدند. ایران به طور کامل از دسترسی به سلاح های معاصر محروم شد. لیکن، همه چیز تغییر می کند. در سال 1989 در جریان بازدید علی اکبر رفسنجانی، سیاستمدار برجسته ایرانی، از مسکو توافقنامه "همکاری با طرف ایرانی در تقویت بینه دفاعی آن" حاصل شد. در نتیجه، در 1989-1991 بین اتحاد شوروی و ایران، چهار موافقتنامه بین دولتی در زمینه همکاری نظامی- فنی به مبلغ 5.1 میلیارد دلار منعقد شد که به برکت اجرایی آن‌ها ایران در سال های بعدی به یکی از مهمترین خریداران جنگ افزارهای روسی تبدیل شد. سلاح هایی مانند سامانه پدافند هوایی S-200VE (چند مجموعه)، جنگنده های MiG-29، بمب افکن های Su-24، بالگردهای Mi-17، سه زیردریایی جدید دیزلی کلاس کیلو " وارشاویانکا" ، نفربرهای زرهپوش و همچنین تانک ها و غیره به ایران ارسال شد. بر اثر توافقات گور- چرنومیردین (سال 1995) این تحویل ها بصورت کامل انجام نشد و اما در 2000 مسکو این توافقات را فسخ کرد و همکاری نظامی — فنی طرفین از سر گرفته شد. در سال های صفر قرن 21، روسیه بالگردهای نظامی حمل و نقل Mi-17 وهواپیمای جنگنده Su-25، سیستم دفاع هوایی Tor-M1 را به ایران تحویل کرد که هدف آن پوشش هوایی مهمترین واحد های دولتی و نظامی، بخصوص نیروگاه هسته ای بوشهر و مراکز هسته ای تهران، اصفهان و نطنز بود. مطابق نتایج سالهای 2000-2007 روسیه به تحویل دهنده اصلی سلاح به ایران تبدیل شد (حدود 85 درصد کل واردات نظامی کشور). حجم کل این تحویلات به حدود 2 میلیارد دلار رسید. در سال 2007، قرارداد برای فروش سیستم های پدافند هوایی S-300 به امضا رسید. اجرای این قرارداد با مشکلات روبرو شد. در سال 2016، اجرای این قرارداد 1 میلیارد دلاری توسط مسکو به پایان رسید. 2012 تا 2015 دوره دشوار در تاریخ ایران بود که تحت تحریم های شدید اتحادیه اروپا، آمریکا و دیگر کشورها به علت برنامه هسته ای آن قرار گرفت. در زمینه همکاری نظامی و فنی، ممنوعیت ها مطابق با قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل پذیرفته شده در سال 2010 وجود داشت. برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در ژوئیه 2015 به تصویب رسید، تحریم ها علیه ایران را لغو کرد که توسط قطعنامه 2231 شورای امنیت در روز 20 ژوئیه تایید گدید. در عین حال، این سند بین المللی اجازه نمی دهد که ایران بدون اجازه قبلی شورای امنیت سازمان ملل، سلاح های سنگین (تانک ها، وسایل نقلیه زرهی، هواپیماهای جنگی و بالگردها، توپخانه کالیبر 100 میلی متری و بالاتر و غیره) را خریداری کند. در حقیقت امر، این قطعنامه ممنوعیت خرید سلاح های سنگین تا 18 اکتبر سال 2020 و موشک ها تا سال 2023 را اعمال کرده است. در حال حاضر ایران ضمن برآورده کردن خواست های برجام و قطعنامه 2231، هنوز برای ایجاد شرایط جهت واردات اسلحه و تجهیزات نظامی پس از لغو ممنوعیت ها تلاش می کند. برای مثال، در سال 2016، حسین دهقان وزیر دفاع ایران از مسکو دیدن کرد و در باره ازسرگیری همکاری نظامی- فنی در مقیاس گسترده مذاکره نمود. ایران می خواست تجهیزات نظامی روسی به مبلغ حداقل 8 میلیارد دلار خریداری کند. لیست نیازهای ایران عبارت است از: هواپیماهای جنگنده Su-30SM، سو-35، هواپیماهای جنگی یاک — 130، بالگردهای جنگی Mi-8 و Mi-17، تانک های T-90، سامانه ضد کشتی ساحل پرتاب باستیون Bastion مجهز به موشک های مافوق صوت "یاخونت "، کشتی های سطحی کلاس ناوچه، زیردریایی های دیزل الکتریکی و تعدادی از انواع دیگر تجهیزات نظامی. در تابستان 2018 وضع در ایران و حول آن عوض شد. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا خروج واشنگتن از برجام را اعلام کرد. این جریان اگر نه به فروپاشی معامله هسته ای (که بیشتر احتمال دارد)منجر می‌شود ولی در هر حال، تنظیم مقررات مربوط به توافقنامه بین شرکت کنندگان آن حتمی می شود. از این رو است که سیاست تهران نیز تغییر خواهد کرد (همچنین امکان خروج آن از برجام وجود دارد و اولویت های آن عوض خواهد شد و ایران به جستجو ی منابع جدید برای خرید اسلحه و تجهیزات نظامی خواهد پرداخت. در چنین شرایطی، روسیه تقریبا تنها شریکی است که قادر به توسعه همکاری نظامی — فنی با ایران است. با این حال، آینده همکاری نظامی — فنی روسیه و ایران به اوضاع در جهان، منطقه و، در درجه اول، سیاست تهران در داخل و خارج از کشور وابسته خواهد بود. در این رابطه، موضع روسیه در مورد بسیاری از مسایل دنیای امروزی و نقش و جایگاه روسیه در آن اهمیت دارد.

سلام علیکم این مباحث تکراری و ملال آور که ارتباطی با ماهیت تاپیک ندارند را در تاپیک اخبار دفاعی انجمن میلیتاری متوقف کنید. پی نوشت : مدیریت محترم بخش خبر ، تمامی پستهای غیر مرتبط با موضوع تاپیک را اعمال قانون بفرمایند / متشکرم

متاسفانه بله ولی تا وقتی رهبران، مدیران کشورها بدون طی فرآیند درست بالا بیایند تا زمانی که رهبران و مدیران بر اساس رابطه و نه بر اساس عملکرد بالا بیایند این صندلی قدرت است که بر آنها حکم می راند و آنها حاضرند هر حماقتی بکنند تا صندلی را حفظ کنند بدون در نظر گرفتن عواقبش خب در این میان تاجران طماع غربی هم برای فروش کالاهایشان، رویاههای خوبی به آنها غالب می کنند نمونه هاش رو زیاد می بینیم

تقریبا مشخص است جنگ یمن و سوریه درآمدزایی فوق العاده عالی برای کارخانه های تسلیحات امریکا و انگلیس بود شاید ما بحث قدرت و اعتقاد برای ما مهم باشد ولی آنها قضیه را تجاری نگاه می کنند و به فکر تجارت مرگ هستند

سر از کار عربستان در نمیارم، یمن نمیتونه راه حلی بجز راه حل مشارکت گروه های متعدد مثل الگوی لبنان و عراق که البته توام با حواشی و دردسرهای خاص خود همراه بود، داشته باشه. عربستان با این هزینه ها روش جنگی مشابه حضور آمریکا در ویتنام رو در پیش گرفته، یعنی یمن رو با این هزینه های گزاف تبدیل به ویرانه ای کرده و البته در کنار اون بخاطر فقر شدید مردمان یمن و عادت به روش های جنگی چریکی نمیتونه موفقیت های چشمگیر و دائمی میدانی رو به دست بیاره و تنها به حملات پردامنه هوایی بیشتر بسنده میکنه در این صورت با توقف جنگ از سوی عربستان و امارات نیرویی قابل توجهی در مقابل انصارالله و متحدینش باقی نمی مونه که مقاومت کنه. هزینه های عربستان هم بیهوده و صرفا باری بر روی دوش این کشور خواهد بود.

https://www.mehrnews.com/amp/4341823/ https://fa.alalamtv.net/news/3470546/عربستان-در-گرداب-هزینه-های-کمرشکن-جنگ-یمن https://www.mashreghnews.ir/amp/895727/ حالا ارقام مختلفه سالیانه ۷۲ میلیارد دلار !!! هرچی رقمش باشه خیلی زیاده. همین مزدوران یمنی اگه یک ماه حقوقشون رو پرداخت نکنند تظاهرات میکنند تا باج سبیل و حق سکوتی که به کشورهای و مجامع مثلا بین المللی پرداخت میکنه رو احتمالا نادیده گرفتن البته به کار گیری تانکهای تی ۳۴ ربطی به وضعیت مالیشون نداره بلکه مزدوران یمنی اون مناطق برای اینکه قدرت آتش خودشون رو بالا ببرند از این تانکها استفاده میکنند ....... دوست ندارم از لفظ مزدور برای یمنیهایی که با حوثی ها میجنگند استفاده کنم اما متاسفانه بخشی از اونها تنها هدفشون از شرکت در درگیرها پوله و در برابر جنایتهای عربستان و محاصره بیماری و قحطی سکوت و همراهی کردن

عربستان به مشکل مالی خورده؟ :-)

بسم الله.......... 23 فروردین 1398 در تاریخ 10 آوریل 2019 نیروهای انصارالله یمن به مواضع نیروهای ووابسته به منصر هادی و ائتلاف عربی در منطقه ضالع یورش برده و بخشهای از آن را به تصرف خود أرآوردن اما نکته نسبتا جالب . استفاده نیروهای مدافع از تانکهای (پیرمرد) تی 34 در دفاع از مواضع خود بوده در تصاویر پخش شده به نظر میرسد 3 یا 4 تانک تی 34 در منطقه حضور دارند که 2 دستگاه آز انها توسط رزمندگان انصارالله منهدم میشود کلیپ مربوطه https://www.aparat.com/v/8ntCU --------------- تصاویر زیر هم مربوط به دو تانک تی 34 است که در یکی دو ماه اخیر به غنیمت نیروهای انصارالله درآمده

الان تمام نکته این هست که باید در حرکت بود و از انفعال خارج شد. ولو اقدامات کوچیک. رونمایی، سفر، سخنرانی، مصاحبه مطبوعاتی، رزمایش... یک نمونه همین پرواز به ونزوئلا که مقامات امریکایی با انفعال عنوان کردند اهمیت نداره و فقط یک اقدام سیاسی است ولی لااقل یک اقدامی بود که مجبور هستند بهش واکنش ولو انفعالی نشون بدند. باید از این دست تحرکات زیاد داشت. سفر به سوریه، پاسکتان، عراق، آمریکای لاتین. فراموش نکنیم ( به عنوان یک نظر شخصی ) یکی از نقاط قوت دولت اسبق همین تحرکش بود، روزی نبود که مقامات امریکایی ضد تحرکات ایران در ونزوئلا ابراز نگرانی نکنند، مصاحبه های پرتعداد که طرف مقابل لازم بود مدام بهش واکنش نشون بده (حالا محتوا را دولت محترم میتونه تعیین کنه) لااقل در بعد رسانه ای کنش از ما بود و واکنش از اونها. الان تمام کنش از اونهاست و سخنگوهاشون تقریبا بیکار در واکنش به تحرکات نداشته ایران.

تا جایی که من یادمه الان عربستان تو گل گیر کرده

دریاسالار سخن می گوید هوراشیو نلسون 9 اکتبر 1805، در حال آموزش فرماندهان نیروی دریایی سلطنتی " کاپیتانی که کشتی خود را موازی کشتی دشمن قرارمیدهد ، فرصت جبران هیچ اشتباهی را ندارد .................................."

البته خبر « درخواست ایران از عراق برای میانجیگری بین عربستان و ایران » رو کسی اینجا کار نکرده .... علایم ضعف داره آشکار می شه .....

نمی دونم ... مگر اینکه جمهوری اسلامی کمی سیاست بلد شده باشه و بخواد مذاکره کنه تا زیرش بزنه وگرنه یعنی داره ضعف نشون می ده ...

چقدرم اسراییل از درگیری با ایران میترسه برای همینم هست هروز پایگاهای ایران و بمب باران میکنه اون از ترسش بمب میزنه ما از شجاعتمون فقط نگاه میکنیم