مقدمه :   به اعتقاد ستاره رزم زرهی ، ژنرال هاینز گودریان ، " رسیدن به جبهه ، نیمی از پیروزی است " و حقیقتاً این جمله در سراسر نبردهای دوران معاصر ، از نبرد وردن در نخستین جنگ جهانی تا کورسک در جبهه شرقی ، نرماندی در شمال غربی اروپا ، نبرد کورال سی  ، عملیات سقوط ( طرح تهاجم به سرزمین اصلی ژاپن در جنگ دوم که هرگز اجرا نشد ) ، عملیات پیاده شدن در  اینچون ( جنگ کره ) ، جنگ 1991 خلیج پارس ، مصداق پیدا کرده و بدون شک در آینده نیز اثبات خواهد شد .   این مقدمه بسیار کوتاه و شاید با ارتباط اندک به متن اصلی ، یک مساله را به فرماندهان محترم نیروی های مسلح ( ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ) که مخاطب اصلی این سطور هستند ، به شکل جدی یاد آوری می کند که " قدرت هوایی " جزء جدایی ناپذیر صحنه عملیات رزمی در قرن بیست و یکم بوده و خواهد بود .   طبیعتاً همه این عزیزان ، نقش  بی بدیل ناوگان ترابری تاکتیکی C-130  نیروی هوایی را در سالهای دفاع مقدس در پشتیبانی از جبهه های حق علیه باطل به یاد دارند . در نتیجه ، از فرماندهان محترم انتظار بسیار جدی وجود دارد که با اتکاء به این تجربیات ارزشمند که حاصل 2920 روز عملیات رزمی و خون 300000 شهید است ، مسئولیت خود را در بروز نگاه داشتن این دارایی های ارزشمند با جدیت بیشتری ایفا نمایند .     انشاا....   اسب بارکش نیروی هوایی :     به شکل مشخصی ، ناوگان هرکولس های نیروی هوایی ارتش ج.ا.ایران ، یک امتیاز مثبت برای واحدهای نیروی زمینی ، بویژه یگانهای هوابرد محسوب می گردد .براساس اطلاعات موجود ، هرکولس های پایگاه هوایی شیراز عمدتاً برای رفع نیازمندی های دو گردان هوابرد سیصد و یکم و سیصد و دوم نیروی زمینی که بعدها در هم ادغام شده و در سال 1976 با عنوان جدید تیپ 55 نیروهای ویژه  تجدید سازمان یافتند ، به این پایگاه اختصاص پیدا کردند ، در حالی که تیپ 23 نیروهای ویژه ، کار خود را از ابتدا با این پرنده ها و از مبداء پایگاه تهران ، آغاز نمود .         کاپیتان جواد حسینی ، 1962 ، ورود نخستین C-130B به ناوگان نیروی هوایی    در این زمان ، پس از آنکه سردار محمد داوودخان ، نخست وزیر اسبق افغانستان ، پسرعموی خود ، محمد ظاهر شاه را دریک کودتای بدون خونریزی به سال 1973 سرنگون نمود ، خود را رییس جمهور افغانستان اعلام کرد ، پهلوی دوم  در مورد وقوع این کودتاها در کشورهایی نظیر عربستان و کویت ، بشدت دچار نگرانی شد ، بنابراین ، نیروی زمینی ارتش بسرعت دست به تشکیل واحدهای ویژه هوابرد به منظور استقرار در پایتخت زد تا در صورت کودتا در این دوکشور ، این واحدها بسرعت به منطقه اعزام گردند .    به این ترتیب ، این واحدها تشکیل و مسلح شدند . با آغاز دهه 70 میلادی ، واحدهای هوابرد ارتش ایران ، در یک اقدام  غیرقابل پیش بینی ، وارد عملیات ضد شورش در ظفار عمان ، مابین سالهای 1972 تا1978 گردید و تا قبل از وقوع انقلاب اسلامی ایران در بهمن 1357 ، برای اجرای عملیات رزمی در آسیا ، خاورمیانه و شمال آفریقا ، همواره در حال آماده باش رزمی قرار داشت .      فرودگاه مونیخ ، 1354 شمسی      فلسفه تشکیل این واحد نظامی و نگاه داشتن آن در حالت آماده باش دائمی ، با کودتای 1977 پاکستان که در جریان آن ، رییس جمهور وقت این کشور ( ذوالفقار علی بوتو) توسط رییس ستاد ارتش پاکستان ( ژنرال ضیاء الحق) از کار برکنار گردید ، به اثبات رسید . در جریان این کودتا ، بوتو بازداشت شد ، اما سرویس اطلاعاتی وقت ایران به پهلوی دوم هشدار داد که  برنامه  اعدام بوتو ، در دستور کار قرار دارد ، در نتیجه ، وی به واحدهای ویژه تیپ 23 هوابرد فرمان داد تا مقدمات نجات بوتو را فراهم آورند . با این دستور ، واحدهای هوابرد ویژه ارتش ایران ، با استفاده از یک فرودگاه دورافتاده در نزدیکی دریاچه نمک  ( فرودگاه کوشک نصرت ) برنامه نجات بوتو را تمرین نموده تا فرمان اجرای عملیات صادر گردد . اما وقوع انقلاب اسلامی در بهمن 1357 ، موجب توقف تمام برنامه ریزی ها شد و بوتو نیز در سال 1979 اعدام گردید .   پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 ، دو یگان نخبه نیروی زمینی ( تیپ های 55 و 23 هوابرد ) بدلیل شرکت معدود عناصر خائن  در کودتای ژوئیه 1980 " کودتای  نقاب" دستخوش تغییرات وسیعی شد که موجبات تضعیف آن را فراهم نمود .   اما با شروع جنگ تحمیلی و حمله ناجوانمردانه  ارتش بعث عراق ، پرسنل متعهد ،  حرفه ای و وطن دوست این دو یگان نخبه ، با استفاده از حمّیت دینی و ملی ، دست به بازسازی سازمان رزم این یگانها زده تا از تجربه آنها در جنگ با متجاوزان بعثی استفاده گردد ، تاجایی که بخشی از سازمان رزم تیپ 55 هوابرد ، برای مبارزه با اشغالگران قدس ، به سوریه و لبنان اعزام شدند ، اما پس از مدت کوتاهی به این واحد دستور بازگشت داده شد تا روی جنگ با عراق متمرکز شوند .   پس از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، لشکر 23 هوابرد ( قبلاً تیپ 23 هوابرد ) در قالب تیپ 65 هوا-دریا (نوهد ) مجدداً سازماندهی شد و بسرعت برعلیه عناصر تروریستی مستقر در غرب کشور ( پژاک ) ، طالبان ( درشرق) و تجزیه طلبان جنوب شرق وارد عمل گردید که در این میان پشتیبانی همه جانبه اسکادران های ترابری تاکتیکی یازدهم ، دوازدهم و هفتاد و دوم  ، را در پشت خود حس می نمود .     هرکولس های نیروی هوایی ارتش ، ستون فقرات پشتیبانی رزمی در دفاع مقدس بشمار می آمدند      این دو یگان نخبه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( تیپ 23 و 55 هوابرد ) سالانه تمرینات متعددی را برای حفظ آمادگی خود بویژه برای مقابله با حوادث تروریستی نظیر گروگانگیری ، اجرا می نمایند . براساس روند آموزشی ، پرسنل نظامی ، با هرکولس های ترابری  از مبداء تهران ،به منطقه  آموزشی منتقل می شوند ، در حالی که عناصر دشمن فرضی با استفاده از بالگردهای ترابری ، به محل درگیری منتقل و به انتظار آنها می نشینند . بعنوان مثال ، در یک تمرین نظامی ، در حالی که یکفروند C-130H ( رجیستر 4893-5) جمعی اسکادران 12 ترابری تاکتیکی ، پرسنل تیپ 65 نوهد را به  یک جاده کویری دورافتاده ، منتقل می نماید ، بالگردهای هوانیروز نیروی زمینی ( دوفروند بالگرد بل 214 به رجیستر 4898-6 و 4898-6  ) قبل از آن ، با انتقال یکسری خودرو و مسدود کردن جاده ، نقش واحدهای دشمن را بر عهده گرفته بودند . پس از پایان تمرین نیز ، همه واحدها به پایگاه هوایی " جاسک" منتقل شدند .       هرکول های پشتیبانی پارسی     نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، یکی از بزرگترین کاربران پرنده های ترابری تاکتیکی  سی-130 هرکولس در  جنوب غربی قاره پهناور آسیا بشمار می رود و به همین سبب ، همواره نیمی از ناوگان 35 فروندی موجود این نیرو که در سه اسکادران حمل و نقل تاکتیکی ( TTS) و دو پایگاه اصلی و مستقل توزیع شده است ، در حال آماده باش کامل برای اجرای ماموریتهای محوله است .   ماموریت این پرنده های ترابری ، عمدتاً شامل حمل و نقل تاکتیکی برای واحدهای مختلف نیروهای مسلح ، انتقال پرسنل و تجهیزات نظامی ، بارریزی هوایی ، اجرای ماموریتهای امداد هوایی ، تخلیه پزشکی ، پشتیبانی از ماموریتهای  حوادث غیر مترقبه است . علاوه براین وظایف متعارف ، ناوگان هرکولسهای نیروی هوایی ، اجرای ماموریتهای کمتر شناخته شده اطلاعات سیگنالی بر فراز ایران ، عراق و سوریه بر علیه تروریسم را بر عهده دارد .     با توجه به ماموریتهای سنگین محوله به این ناوگان که در طول جنگ ایران و عراق ، دچار فرسایش بسیاری شد ، در فوریه 2008 ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ارتش ، قراردادی را با شرکت صنایع هوایی ایران (IACI) برای بروزرسانی و ارتقاء هرکولس های موجود در سازمان رزم نیرو را تحت عنوان پروژه ستاری ، منعقد نمود .   اگر چه اطلاعات کمی در این زمینه منتشر شده ، با این حال شواهد و قرائن نشان می دهد که این پروژه شامل نصب و راه اندازی رادیوهای HF و U/VHF که تحت امتیاز صنایع الکترونیک ایران تولید می شد ، بعلاوه یک نمایشگر چند کاره (MFD) با قابلیت استفاده از نقشه های متحرک و همچنین یک رادار ارتفاع سنج با منشاء روسی ، می گردید . با گذشت دو سال از شروع پروژه ، یعنی در 26 سپتامبر 2010 ،نخستین فروند از پرنده ارتقاء یافته ، ( یکفروند C-130E به رجیستر 8514-5)  جمعی اسکادران 11 ترابری تاکتیکی ، در مراسمی با حضور فرمانده وقت نیروی هوایی و وزیر دفاع به پرواز در آمد .     بنابر اعتقاد برخی منابع ، رادیوی جدید ، عمدتاً بعنوان تجهیزات اضافی و درپی درخواست خلبانان نصب شد ، در حالی که نمایشگرهای چندکاره (MFD) عمدتاً برای نمایش داده های پیشرانه  و به شکل  موقت در بخش بالایی  پنل اصلی قرار گرفت . بطور مشخص ، بدلیل تنگناهای موجود ، صنایع هوایی ایران ، برای حل یکسری گلوگاه های حساس ، قرار دادی را بایک شرکت اندونزیایی منعقد نمود تا مشکلات اتصال و ارتباط میان نمایشگرهای چند کاره را با پیشرانه برطرف نماید .  دومین MFD  نیز که برای تسهیل وظایف ناوبر این پرنده نصب گردید ، قابلیتهای جدیدی از جمله یک نقشه متحرک با توانایی استفاده از GPS را برروی یک صفحه نمایشگر رنگی که همزمان توانایی نمایش داده های رادار دیجیتال هواشناسی را داشت ، برای خدمه فراهم می آورد .   در ادامه برنامه ، دومین پرنده ( یکفروند C-130E به رجیستر 8544-5)  جمعی اسکادران 11 تاکتیکی ، در 13 سپتامبر 2008 وارد مجموعه IACI گردید و بعنوان دومین هواپیما برای اجرای ارتقاءهای پیش گفته در قالب پروزه ستاری انتخاب گردید و با انجام مراحل پیش گفته شده ، نخستین پرواز موفقیت آمیز آن در 13 سپتامبر 2011  توسط خلبانان آزمایشگر ، صورت گرفت .   با روندی که بیان شد ، شرکت صنایع هوایی ایران ، در یک قالب منظم ، هر دوسال ، حداقل یکفروند از هرکولس های نیروی هوایی را بروز رسانی و در اختیار کاربرانش قرار می دهد . علاوه برآن ، مراکز تعمیر و نگهداری صحرایی ناوگان C-130 E نیروی هوایی که در دو پایگاه یکم و هفتم تاکتیکی این نیرو مستقر هستند ، هر سال ، حداقل دو هواپیما را اورهال نموده و چک لیستهای  را براساس سختگیرانه ترین استانداردها اجرا می نمایند .     نمای کابین هرکولس به رجیستر 8517-5   این جریان با پایان یافتن ارتقاء سومین هرکولس نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( یکفروند C-130E به رجیستر 8517-5)  جمعی اسکادران ترابری تاکتیکی یازدهم ، در سپتامبر 2012 ادامه پیدا نمود و چهارمین فروند ( یکفروند C-130E به رجیستر 8541-5) جمعی اسکادران دوازدهم تاکتیکی ، نیز در دسامبر 2013 به شرکت  طرف قرار داد تحویل گردید . علاوه برآن با آغاز نوامبر 2014 ، ارتقاء یکفروند دیگر از این پرنده های کهنسال ، ( C-130E به رجیستر 8552-5) پایان یافت و به اسکادران دوازدهم تحویل شد و سرانجام ، 8 سال پس از آغاز  این بروزرسانی ها ، در مارس 2015 ، یکفروند C-130E به رجیستر 8513-5  جمعی اسکادران هفتادو دوم ترابری تاکتیکی به شرکت صنایع هوایی ایران تحویل شد تا براساس قرار دادهای امضاء شده ، کار ارتقاء صورت گیرد .   با شدت یافتن آتش جنگ در سوریه و بروز نشانه های جدید از حضور نامحسوس و غیررسمی عناصری از واحدهای مسلح ایرانی برای مقابله با تروریسم افراطی در این کشور جنگ زده ، صنایع هوایی ایران ، کار بروزرسانی و ارتقاء هرکولس های نیروی هوایی را با توجه به نقش راهبردی آنها در این نبرد ، شتاب بیشتری داد ، بطوریکه  ، به شکل همزمان ، دوفروند هرکولس ( یکفروند C-130E به رجیستر 8507-5 جمعی اسکادران یازدهم  و یکفروند C-130H به رجیستر 8538-5   جمعی اسکادران 12 ترابری تاکتیکی) بسرعت در اکتبر 2015 و آوریل 2016 ارتقاء و تحویل داده شد .         یکی از خلبانان هرکولس مستقر در پایگاه یکم  در خصوص چگونگی پرواز هرکولس ارتقاء یافته ( 8514-5) چنین توضیح می دهد :   " شتاب هواپیما ، تا حد زیادی ، به لطف پیشرانه های جدید ، بهبود پیدا کرده ، این مساله بویژه در سرعتهای پایین و در زمان تقرب نهایی برای اجرای نشست و برخاست های تاکتیکی و سریع در باندهای کوتاه ، خودش را نشان می دهد . با این حال ما نمی توانیم به اطلاعات نمایش داده شده در نمایشگرهای دیجیتال اعتماد کنیم و به نشانگرهای آنالوگ قدیمی ، اطمینان بیشتری وجود دارد . چنانکه از دو نمایشگر نصب شده ، یکی همواره از سرویس خارج هست و دیگری نیز اطلاعات نادرستی را ارائه  می کند ، من نمی دانم که چرا نیروی هوایی بیشتر از دو میلیون دلار برای نصب این نمایشگر ها هزینه نموده است !!!!! علاوه برآن ، هرکولس تست شده ( رجیستر 8514-5) در طول پرواز با مشکلات فنی متعددی مواجه شده  و این مساله موجب نگرانی است . بعنوان مثال از این هواپیما در یک پرواز طولانی از تهران تا جزیره خارک در خلیج پارس مورد استفاده قرار گرفت . هنگامی که خدمه برای بازگشت به تهران آماده می شدند ، پیشرانه شماره 4  در زمان راه اندازی دچار نقص فنی شد . در گذشته این مساله براحتی قابل رفع بود ولی در این مورد ، بیشتر از 15 ساعت به انتظار قطعه یدکی بودیم تا پرواز با ایمنی انجام گردد . شخصاً هیچ مشکلی با رادیوهای جدید ندارم ولی برخی از خدمه هنوز به این تجهیزات جدید اعتماد ندارند و هنوز از تجهیزات قدیمی استفاده می کنند"         ادامه  دارد ..............................   منبع : AirForces.Monthly..July.2016  ، صفحات 40-36     پی نوشت :   متاسفانه نویسنده این مطلب ، در یکی از بخشهای این مقاله و بر  خلاف روح حاکم بر یک بررسی علمی / تاریخی ، مطالبی را بیان نموده که مغایر با قوانین بشمار می رود . این نکته به این دلیل بیان شد که  خواننده پس از مراجعه به  متن اصلی ، دچار شبهه نگردد .    این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم( با اندکی تلخیص)  : MR9     :rose:

شهید همدانی پایه گذار تفکر بسیج مردمی در سوریه شهید سلیمانی از آن شهدایی است که باید چند باره شناخت، و این سرآغازی است برای مرور تفکر این شهید عزیز که ملقب به حبیب حرم است گفتگوی نادر طالب زاده با سردار جعفری با در مورد ایشان و فعالیت ایشان https://www.youtube.com/watch?v=fxgQ47SK9jA در طرح ریزی فعالیت های مردمی در فتنه 88 در کف میدان بود و توانست تجربیاتی رو رقم بزنه که در سوریه جریان مقاومت رو نجات بده پیگیر مستندهایی مثل سریال شهید باقری (آخرین روزهای زمستان) https://iqna.ir/fa/news/3565732/%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87%E2%80%8C-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D9%87%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B1%DA%A9%D8%B2-%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D9%88-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%DB%8C صحبت های سردار شهید همدانی در مورد ورود به سوریه و تشکیل نیروی مردمی از داخل خود اهل سنت و مخالفت های ابتدایی دولت سوریه https://www.aparat.com/v/DIsFr/%DA%86%D8%B1%D8%A7_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF_%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87_%D8%B4%D8%AF%D8%9F_%D8%A7%D8%B2_%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF https://www.aparat.com/v/7xukM/%D9%86%D8%A7%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%87_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D9%86%D8%A8%D8%B1%D8%AF_%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D8%B2_%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF_%D9%87%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C نقل قول‌های شهید همدانی درباره سوریه برگفته از کتاب پیغام ماهی‌ها نوشته گلعلی بابایی است.

با سلام در مورد نیروهای خبرچین وجاسوس ، یکی از دوستان تعریف میکرد که در سوریه در گروهی از برادران فاطمیون حضور داشته و از قضا یکی از نیروهای فاطمیون که دستش زخمی شده بود ، تا مدت ها در عملیات ها به بهانه زخمی شدن شرکت نمیکرد و در طی اون عملیات ها تمام نیروها در کمین تکفیری ها قرار میگرفتند و تلفات میدادند . این قضیه اینقدر تکرار میشه که یکی از نیروهای مستشاری سپاه به اون شک میکنه و اون فرد رو زیر نظر میگیرند و متوجه میشن که با موبایل بصورت اینترنتی با فردی ارتباط دائم داره . از قضا در یکی از عملیات ها یک نیروی تکفیری به اسارت در میاد و اسامی همرزمانش رو لو میده که یکی از اون ها هم نام با این نیروی فاطمیون بوده . از طریق حفاظت بررسی به عمل میاد و متوجه میشن که این ها با هم برادرند ! یکی در جبهه تکفیری و دیگری در تیپ فاطمیون ! وقتی نیروهای فاطمیون متوجه جاسوس بودن همرزمشون میشن ، بصورت خود سر ، در سنگر ، اون فرد رو به رگبار میبندند و متاسفانه با این کار جلو اعتراف گیری فنی از اون فرد هم گرفته میشه !

دستگیری این افراد و اعلام خبر توسط دستگاه های امنیتی، قضایی رو باید در ارتباط با تلاش و برنامه ریزی دشمنان در طرح ترور سردار سلیمانی (در سال های پیش94-97) جستجو کرد به گزارش خبرآنلاین، شهید مدافع حرم، علی امرایی سال ۱۳۶۴ در شهرری به دنیا آمد. فرزند چهارم غلام‌رضا بود. در رشته کامپیوتر دیپلم گرفت و در همین رشته در دانشگاه ادامه تحصیل داد. فرماندهی پایگاه بسیج مسجد سیدالشهدا(ع) را بر عهده داشت؛ در همین سال‌ها مسئولیت کاروان اردوهای راهیان نور و کاروان‌های زیارتی قم و جمکران را بر عهده داشت. از نیروهای مستشاری سپاه در سوریه بود. در سوریه نام جهادی «حسین ذاکر» را انتخاب کرده بود، در تاریخ اول تیرماه سال ۱۳۹۴ مصادف با پنجم ماه مبارک رمضان بر اثر اصابت موشک به خودرو در شهر درعا با زبان روزه در سن ۳۰ سالگی به شهادت رسید. مادر شهید مدافع حرم علی امرایی، در روایت زندگی فرزندش توصیفات و خاطرات فراوانی دارد که بخشی از آن را به نقل از تسنیم بخوانید؛ * از آنجا که علاقه زیادی به امام حسین(ع)، حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) داشت، طاقت اهانت و جسارت به حرم این دو بانوی بزرگوار را نداشت. خود را موظف به جان فشانی در راه دفاع از حرم اهل بیت(ع) می‌دانست. به همین دلیل از شروع جنگ سوریه داوطلبانه راهی آنجا شد. *شب پنجم ماه مبارک رمضان بود و خیلی چشم انتظار علی بودم. دخترم مهمانی گرفته بود اما هر چه اصرار کرد نرفتم.گفتم: «می‌خواهم منتظر علی بمانم. می‌دانم که همین روزها می‌آید.» هر شب با علی صحبت می‌کردم. یا او تماس می‌گرفت یا من زنگ می‌زدم. آن شب هر چه تلاش کردم نتوانستم با او حرف بزنم.گوشی بوق می‌خورد اما جواب نمی‌داد. دلسرد شدم. پدرش گفت: «شاید خواب است.» اما نمی‌توانستم باور کنم که خواب باشد. دیروقت خوابیدم و تا سحر دو ساعتی بیشتر خوابم نبرد. بیدار که شدم حالم دگرگون بود و کلافه بودم. احساس می‌کردم مسافرم و باید بروم اما نمی‌دانستم کجا. مثل کسی که چیزی را گم کرده، سرگردان و حیران بودم. دلشوره خبر از اتفاق ناگواری می‌داد. به همسرم گفتم: «نمی‌دانم چرا علی زنگ نزد؟» گفت:«چیزی نیست.نگران نباش.» اما کار من از نگرانی گذشته بود. همسرم ادامه داد: «فردا زنگ می‌زند.» پیکر علی نه سر داشت نه چندان بدنی. به آرزویی که از نوجوانی دنبالش بود رسید. از پیکر مطهرش یک دست و پاره‌هایی از بدن بازگشت. همان دستی که همیشه یک دستبند به نام زیبای یا ام البنین(س) به آن می‌بست. آن را با کفن متبرکی که از کربلا آورده بود و سال‌ها در خانه جلوی چشممان بود، کفن کردند و یک مهر تربت در کفنش گذاشتند. پیکر علی به همراه شهیدان حسن غفاری و محمد حمیدی در شهرری تشییع و نماز آنها با حضور خیل عظیم مردم روزه‌دار در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) خوانده شد و بعد جمعیت به سمت بهشت زهرا(س) حرکت کردند. *علی وصیت کرده بود که پیکرش در سوریه به خاک سپرده شود، اما برای برخی این سؤال پیش آمد که چه اتفاقی افتاد که برگشت. علی به همراه شهیدان حسن غفاری و محمد حمیدی پنجم ماه مبارک رمضان، ساعت ۱۱ صبح با زبان روزه آماده مأموریت شدند. علی آقا مرتباٌ به دوستانش می‌گفت: «من امروز به شهادت می‌رسم و شب بعدی درمیان شما نیستم.» آن روز دشمن برای ترور حاج قاسم سلیمانی کمین کرده بود. قرار بود که حاج قاسم ابتدا از آن معبر عبور کند ولی به فاصله یک ساعت علی و شهید غفاری و حمیدی که در خودرو پر از مهمات و سلاح‌های انفجاری سوار بودند، زودتر از معبر مورد نظر عبور می‌کنند و مورد هدف موشک قرار می‌گیرند. بعد از یک ساعت که خود سردار با همراهانش به محل شهادت بچه‌ها می‌رسد، خیلی متأثر می‌شود و به گفته هم‌رزمان شهید خیلی گریه می‌کند. حاج قاسم دست علی آقا را از روی انگشترش شناسایی کرد و با وجود اصرار اطرافیان، خودش پیکرهای ارباٌ ارباٌ شده را جمع کرد. به همین دلیل بخش زیادی از بدن علی همانند وصیتش همانجا در خاک سوریه باقی ماند. بعداٌ دوسه بار به خواب خانواده آمد و گفت: «قرار نبود این دست هم برگردد ولی برای نشانه یک دستم برگشت.» بعداٌ که حاجی هم شهید و دستش از بدنش جدا شد، "روضه دست" دوباره برای ما زنده شد. https://www.khabaronline.ir/news/1386422 البته وجود عناصر نفوذی خودی، یا سوری قطع به یقین وجود دارد. شهادتِ شهیدانی همچون اصغر پاشاپور، ابوالفضل سرلک که در پست فرماندهی نیرو در سوریه ( محور حلب) نقش داشتن بعد از ترور سردار سلیمانی محل سوال است. ____________ روایت زینب پاشاپور، همسر شهید محمد پورهنگ از نحوه شهادت همسرش در لاذقیه: یکی از روزهای حضور در سوریه همسرم مثل همیشه برای انجام کارهایش رفت. معمولاً تا نزدیک غروب و گاهی شب درگیر کار بود اما آن روز زودتر از همیشه برگشت. در همان نگاه اول متوجه حال ناخوشش شدم. رنگ صورتش پریده بود و نشانه‌های ضعف و درد معده هم داشت. همان روز پزشک به منزلمان آمد و گفت که محمد مسموم شده است. تصور می‌کردم یک مسمومیت غذایی است و با دارو یا در نهایت با شست و شوی معده مشکل رفع خواهد شد. اما روز به روز و در حقیقت ساعت به ساعت حالش بدتر می‌شد و هیچ دارو و درمانی نتیجه نداشت. به ناچار به بیمارستان شهر لاذقیه منتقل شد تا آزمایش‌های جدی‌تری انجام شود. اگرچه همسرم سعی داشت تا من چیزی متوجه نشوم و بیشتر نگران نشوم اما بعد از گذشت چند روز از طریق اصغر آقا مطلع شدم یکی از نیروهای معتمد محمد که در واقع نیروی نفوذی دشمن بوده است بوسیله زهری که در آب آشامیدنی ریخته او را مسموم و از محل متواری شده است. ( فرد سوری) چند هفته بعد به دستور پزشک و فرمانده ایشان برای تکمیل درمان‌های جواب نداده روی محمد به سرعت به ایران برگشتیم و به محض رسیدن همسرم به بیمارستان منتقل شد. خیالم با فکر کردن به این موضوع که امکانات پزشکی و درمانی ایران به کمک شناسایی بیماری همسرم می‌آید کمی راحت شد اما برخلاف تصورم این اتفاق نیفتاد. یک هفته از رسیدن ما گذشته می‌گذشت و روز عید غدیر بود. با دلشوره برای ملاقات به بیمارستان رفتم. معلوم بود که محمد آقا درد دارد اما به روی خودش نمی‌آورد. اتاق که خلوت شد با گریه از من خواست برای شهادتش دعا کنم. https://www.mashreghnews.ir/news/1073736

آینده فناوری رزمی هوایی در افق 1410

نگاهی مختصر به آینده نیروهای دریایی و مقدمه ای بر نقشه راه در تمرین پیشرفته فناوری دریایی سال 2017 یا ANTX ، نیروی دریایی نشان داد روبات ها به جایی رسیده اند که می توان از آنها برای کمک به محافظت از کشتی ها ، جاسوسی از زیر دریایی های دشمن و حملات موشک های هوایی استفاده نمود. در هر کجای تاریخ که باشیم چابکی، کیفیت آتش، هزینه، کار تیمی، اختفا مواردی هستند که طرح ریزی آینده بر اساس انها تعریف می گردد. با نکات ارائه شده به نظر می آید مسیر تکنولوژی در دریا بر محورهای زیر جلو خواهد رفت: 1 - مولد انرژی و قدرت 2- توپ های جدید مغناطیسی و لیزری (توپ هایی با سرعت 7 برابر سرعت صوت ولی بدون مواد منفجره) 2- بدنه های چند تکه با سطوح کم بازتابنده راداری 3- پهبادهای دریایی با هوش مصنوعی (هواپایه و دریا پایه) 4- شبکه محوری ( در همه زمینه ها مطرح است) مجله ای با نگاه به نقشه راه نیروی دریایی NAVAL POWER & ENERGY SYSTEMS TECHNOLOGY DEVELOPMENT ROADMAP https://www.navsea.navy.mil/Portals/103/Documents/TeamShips/SEA21/ESO/2019%20NPES%20TDR%20Distribution%20A%20Approved%20Final.pdf مجله Global Defence Technology با رویکرد نگاه به آینده https://www.nridigital.com/global-defence-tech/global-defence-technology-archive/ سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده (USMC) با تمرکز روشن بر تسلط بر اقیانوس آرام در حال بازسازی است. تفنگداران دریایی با گذشت چندین دهه از عملیات مختلف در حال حرکت به سمت اجرای آتش دوربرد و سیستم های هوایی بدون سرنشین (UAS) برای کارهای آینده خود هستند. USMC اعلام كرد: "نيروي دريايی ناوگان آينده (FMF) نيازمند تبدیل از نيروي ميراثي به نيروی مدرن با قابليت هاي ارگانيك جديد است."FMF در سال 2030 به نیروهای دریایی و دریایی اجازه می دهد تا ابتکار عمل استراتژیک را بازگردانی کرده وبا سرمایه گذاری در قابلیت های جدید، در آینده از درگیری در منطقه تسلیحات دشمن اجتناب کنند." تمرکز اصلی این تلاش برای این است که سپاه دریایی ایالات متحده به ریشه های خود بازگردد و قدرت رو به افزایش چین در اقیانوس آرام را به چالش بکشد. این متناسب با وزارت دفاع از دفاعی ایالات متحده (وزارت دفاع آمریکا) است که از تهدیدهای گسترده ای برای تمرکز بر یک تهدید بزرگ دور شود. اساساً نیروی دریایی، به جای اینكه بر طیف گسترده ای از چالش ها متمرکز شود ، برای چالش چین بهینه سازی می شود. مهم است توجه شود که چین بودجه لازم برای توسعه هوش مصنوعی را به عنوان ابزاری برای جهش از تسلط سنتی ایالات متحده در هنگام دفاع فراهم کرده است. کشتی هایی را تصور کنید که موشک های شلیک شده را با هفت برابر سرعت صوت و بدون استفاده از مواد منفجره ، یا از لیزرهایی برای نابود کردن تهدیدات به قیمت یک دلار به ضرب گلوله استفاده می کنند ، و کشتی هایی که از همان دریایی که در آن شناور هستند سوخت می گیرند. این نگاه اجمالی به آینده برنامه ریزی شده، نیروی دریایی ایالات متحده است. اینها فقط ایده نیستند و همه این ایده ها تا حدی به جواب رسیده اند. نیروی دریایی پیشرفته‌ترین کشتی جنگی خود تاکنون ، ناوشکن USS Zumwalt را که ممکن است روزی با استفاده از این فناوریهای جدید به دست آورد ، تعمید خواهد داد. - ویدیویی از تکنولوژی ریل مغناطیسی پرتاب گلوله The EM Railgun https://www.youtube.com/watch?v=2HcqS508lIo - ویدیویی از توپ لیزری https://www.youtube.com/watch?v=sbjXXRfwrHg - گزارش در خصوص تولید انرژی از آب دریا (البته در حال حاضر بیشتر برای تامین سوخت جت هست در کنار مولد غیر فسیلی) https://apps.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/1038769.pdf https://www.youtube.com/watch?v=pW66iiVNJtY با تشکر از جناب @MR9 بابت حفظ مسیر تولید محتوا

باتوجه به صحبت های دوستان مبنی بر اینکه موشک بریمستون با برد 40 کیلومتر میتونه قایق های تند رویه ایران رو به درد سر بندازه این طرح شاید راه برای ایده های بیشتر رو باز کنه رویه قایق های تندرو سلاحی مشابه اخلالگر حرارتی جهت داده شده Vitebsk L370 روسی نصب بشه برای کور کردن سیکر الکترواپتیک و ترمال موشک ها بریمستون و استفاده از موشک های کروز پدافند هوایی مشابه SACM یمنی (این اسمو واریو گذاشته روش) با برد 30 کیلومتر بر روی شناور ها

بله درست میفرمایید کاملا مطابقت داره خطای دید و کیفیت پایین باعث قضاوت سریع و اشتباهم شد با توجه به مطرح شدن شناور ذوالفقار و خبر رونمایی زیر دریایی بدون سرنشین ناخودآگاه ذهن به سمت دیگه ای رفت! (حالا که در شبکه های اجتماعی راستی آزمایی به جریان افتاده وقتشه که یک راستی آزمایی هم قبل از پست گذاشتن برای خودم در نظر بگیرم)

اگر به تصویر جناب Brave-Heart و تصاویری که من گذاشتم توجه کنید، اولا جانمایی شناوری که در تصاویری که من بهش اشاره کردم دیده میشه، مطابقت داره با اون چیزی که در تصویر جناب Brave Heart وجود داره، ثانیا اگه اختلاف ارتفاع سطح اسکله با سطح آب و زاویه دید عکاس رو در تصویر مورد اشاره جناب Brave-Heart توجه داشته باشید باز اون چیزی که عرض کردم تایید میشه که اونی که ما داریم میبینیم در حقیقت سقف کابین شناور هست نه کل بدنه. برای درک بهتر میتونید سطح آب رو از زیر شناور شهید ناظری به سمت اسکله نزدیک به دوربین دنبال کنید و متوجه میشید که سطح آب پایینتر از اون چیزیه که ما فکر می کنیم بدنه شناور هست. ضمن اینکه اگه ابعاد رادارهای روی شناور رو بخواید لحاظ کنید متوجه میشید در صورتیکه آنچه که در تصویر دیده میشه رو بدنه شناور فرض کنیم، تناسب بین ابعاد شناور و رادار مخصوصا ارتفاع مناسب موقعیت رادار از سطح اب برقرار نیست . در نهایت برای مقایسه بهتر میتونید آنتن ها رو لحاظ کنید، همینطور اگه به تصاویری که من قرار دادم توجه داشته باشید و باز زاویه دوربین تصویر Brave-heart رو به خاطر داشته باشید و لحاظ کنید، در همون تصویر بنده هم این تطابق وجود داره که اگه قرار باشه عکسی از اون زاویه گرفته باشه، فقط بخش سقف کابین قابل رویت هست.

یک شناور با طراحی خفن رادار گریز در پس زمینه یکی از تصاویر دیده می شود که بسیار شبیه شناورهای دو زیست ذوالفقار است. منبع: تصویر ۲۶ از ۳۲ خبرگزاری تسنیم https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/03/08/2274897/آیین-الحاق-بیش-از-100-فروند-شناور-ساخت-وزارت-دفاع-به-نیروی-دریایی-سپاه/photo/26

بله حق با شماست اشتباه کردم عجیب اینکه دقیقا سر همین مورد گفته شده شما در استاتوس با یکی از دوستان صحبت میکردیم و اونجا توضیحات و عکس درست قرار دادم ولی اینجا اشتباه کردم!!! تشکر

خوب بهمن با ذولفقار فرق می کنه. بهمن دو زیست نیست، صرفا سطحی هست.

دوزیست از این لحاظ که میتونه زیر آب بره. البته در مورد این اسم گذاری خبرگزاری ها اشتباه کردن!(بهمن= ذوالفقار از عجایب روزگار اینه که دو قایق از کلاس مختلف اسمشون ذوالفقار. علاوه بر نام گذاری موشک بالستیک و سلاح هجومی و....) https://www.google.com/amp/s/www.mashreghnews.ir/amp/476216/

به نام خدا امروز ۱۱۲ فروند شناور از انواع مختلف تحویل ندسا شد که بعضا از اهمیت فراوان برخوردار بودن و بعضا هم گویای ضعف های بزرگی بوده که نیازمند اعمال تغییر فوری است. با توجه به تصاویر ماهواره ای جدید ماکت ناوهواپیما بر تمرینی سپاه مجدد بازسازی شده است که احتمالا بزودی شاهد رزمایش دریایی بزرگ از طرف این نیرو خواهیم بود. در ابان ماه سال گذشته توسط این نیرو اشاره به استفاده از تسلیحات جدید در رزمایش های آتی شد که تا کنون این اتفاق رخ نداده است. برای مشاهده دقیق تر کلیک نمایید در این الحاق صحبت از قایق تندرو جدید با نام های نذیر۱۵ و میعاد شد. در رابطه با شناور نذیر ۱۵ تا این لحظه تصویری پیدا نکردم اما با توجه به شواهد تصویر زیر مربوط به شناور میعاد است. اولین تصاویر از این قایق تندرو در تقابل سال گذشته سپاه و نیروی دریایی آمریکا که در خلیج فارس رخ داد توسط دوربین نیروهای آمریکایی شکار شد که میبینید. احتمالا از این قایق تندرو در مین گذاری و عملیات گشتی استفاده خواهد شد. یکی از موارد مهم این الحاق قایق تندرو سری ذوالفقار است. این قایق تندرو جز خطرناک ترین قایق های تندرو ایران بوده و قابلیت شلیک موشک هایی با برد بیش از ۱۰۰ کیلومتر را از آن میتوان انتظار داشت(نصیر ). با توجه به سرعت و تسلیحات نسبتا بهتر این قایق میتواند ماموریت های کلیدی تری علیه نیروهای متخاصم انجام دهد. ظاهرا سازه اصلی تغییراتی جهت بهبود پنهان کاری و افزایش سرعت پیدا کرده! برای مشاهده دقیق تر کلیک نمایید الحاق پنج فروند قایق کاتاماران کلاس بهمن(کلاس بهمن یک شناور دو زیست است.) این شناور بزرگترین شناور ملحق شده امروز است. برای مشاهده دقیق تر کلیک نمایید در تصاویر از این الحاق یک زیر سطحی سبک هم دیده شد. که با توجه به اعمال دستور توسط دو اپراتور و برنامه ریزی های معمول بی سرنشین ها؛ میتوان آنرا یک زیردریایی بی سرنشین تصور کرد.زیر سطحی های بی سرنشین در چند مورد کاربرد دارند: ۱-فعالیت های دریا شناسی و تهیه نقشه های هیدروگرافی برای مشخص کردن مسیر های حرکتی زیر سطحی های سرنشین دار تا مین روبی بنادر در یک جنگ احتمالی ۲-استفاه بعنوان یک شکارچی که پیچدگی زیادی دارد. وجود نوع دوم در ابعاد مناسب با وظیفه انتحاری میتواند یک بازوی عملیاتی فوق العاده خطرناک برای ایران باشد. که البته نیازمند استفاده از هوش مصنوعی است. با یک هوش مصنوعی در این ربات ها و ایجاد دیتا لینک ارسال فرامین اصلی و مسیر یابی با کمک پهپاد ها ایران میتواند تهدیدی فوق العاده جدی در اقیانوس هند برای هر ناو گروه مهاجمی ایجاد کند. احتمالا با توجه به تصویر یک بنر ما شاهد اولین استفاده عملیاتی از راکت انداز تثبیت شده زیر هستیم. ظاهرا بعد سال ها استفاده از ترکیب راکت ۱۰۷ میلیمتری و تیربار دوشکا ندسا روی اورده به این راکت انداز و توپ ۲۰میلیمتری گاتلینگ سه لول که البته کاربردی تر هستند. و در صورت استفاده از سامانه های اپتیک مناسب و نصب مسافت سنج لیزری توانایی آسیب زدن به برخی از هواگردهای دشمن و از همه مهمتر قایق های شکارچی و بالگرد های دشمن را هم خواهند داشت! همانطور که میدانید موشک های هدایت شونده نیز برای این راکت انداز موجود است. اما مهمترین خبر مربوط به رونمایی از شناور ۶۵ متری شهید سپهبد قاسم سلیمانی تا سال آینده است. نکته مهم در ساخت این شناور سپردن تولید جهت سرعت بخشی به بخش خصوصی است. که شاید جز محدود موارد از این قبیل در بخش نظامی ایران است. این ناو دارای پد بالگرد بوده و دارای موشک های ضد کشتی و پدافندی خواهد بود. جهت مقایسه باید بدانیم که شناور های کلاس تایپ ۲۲ چین که یک شناور کاتاماران(دو بدنه) هستند دارای طول ۴۲ متر هستد. خبر ساخت این شناور اولین بار سال گذشته علنی شده بود که البته این مطلب قبل از شهادت سردار سلیمانی است. تصور بر این بود که این شناور هم مانند کاتاماران های سری شهید ناظری که قرار بود به طول حتی نزدیک به ۱۰۰ متر هم برسند باشد ولی ظاهرا با یک شناور تمام رزمی متفاوت رو به رو هستیم که جای خوشحالی دارد. در گذشته از ایجاد تاکتیک جدید در قالب استفاده از ناو قایق تندرو بر هم صحبت شده بود که احتمالا منظوراز ناو قایق تندرو بر همان شناور های شهید ناظری است. که اگر این شناور ها به پدافند هوایی مجهز شوند و بخشی از تدارکات و سیستمهای پهپادی و رادار ها را حمل کنند کمک شایانی به اجرای عملیات و پوشش محدودیت قایق های تندرو خواهند نمود. بهتر است باقی قایق های تندرو که در تعداد بالا حضور دارند به راکت انداز جدید و توپ سه لول گاتلینگ و همینطور یک موشک سبک جدید مجهز شوند تا ما با یک نیروی موثر تری همراه باشیم. " برای مثال اسپایک در خیلی از کشورها بر روی شناورها نصب میشود مثلا اذربایجان در دریا خزر ..یک سلاح بسیار خوب در صورت افزایش برد برای قایق ها و شناورهای کوچک؛ خصوصا برای زدن نقاط کلیدی کشتی های هدف هم انهدامشون برای شناورهای دشمن تقریبا غیر ممکن... لانچر چندتایی اسپایک NLOS. (این قسمت از دوست عزیز کارمانیا). " ترکیب این راکت انداز ها با خطای کمتر با توانایی افزودن قابلیت شلیک موشک سبک بهمراه توپ گاتلینگ ۲۰ میلیمتری و نسخه مشابه اسپایک NLOS در ایران میتوان ترکیب مخوف تهاجمی را از قایق های تندرو گرد هم آورد که در مقابل قایق های تندرو شکارچی و بالگرد ها و شناور های سبک و حتی سنگین دشمن حرف ها برای گفتن خواهد داشت. مخصوصا با استفاده ناو قایق تندرو بر دامنه عملیاتی گسترده تری برای آنها میتوان متصور بود. تصاویر دیگر:

من اون فیلم و دیدم و میدونم صحبت شما چیه. اما شباهت های غیر قابل انکاری با سلاح mpt-76 ساخت ترکیه دیده میشه. البته اگر همکاری مشترک هم باشه اصلا نکته منفی نیست. ممکنه که دو طراح سلاح از الگو های مشابه در طراحی سلاح استفاده کرده باشند. البته یک اسلوب هایی در ساخت سلاح های مدرن در دنیا هست دیگه همگانی شده. البته تفاوت هایی هم بین مصاف و mpt-76 دیده میشه که میتونید خودتون ببینید. ولی خب باید یکم بیشتر بررسیمنشا سلاح رو بررسی کنیم. ایران به مصاف یک شبه نرسید ما از سلاح فاتح و فجر و ... به این جا رسیدیم. که البته همه الگو برداری و ترکیبی از ام۱۶ ساخت نورینکو با سلاح های مدرن جهانی بودن. نکته مثبت مصاف این هست که با تمام خوبی ها و بدی هاش و تمام شک ها در رابطه با سازنده و طراحش مارو از بن بست فرسودگی سلاح خارج میکنه.

3 تا خشاب 20 تایی از دو تا خشاب 30 تایی بهتره . در زمان درگیری با پژاک در قندیل ، تعداد از نیروهای ما به خاطر تمام کردن گلوله شهید شدن ... یادمه در کلیپ منتشر شده که از جلسه ی توجیهی گروهان فتح یاسوج برگزار کردند ، فرمانده روی حفظ گلوله ها و رگبار نکردن تاکید ویژه داشت ... یک نیروی رزمی نهایتا 200 تا 300 گلوله با خودش حمل کنه که اگه در تعداد خشاب های زیاد باشه ، باعث می شه با هر خشاب عوض کردن ، استرس تمام کردن گلوله ها بهش وارد بشه و دقت بیشتری در استفاده از مهماتش کنه . چیزی که نبودش حس می شه ، وجود خشاب های سبک کامپوزیتی با بدنه ی شفاف هست که هم سبک ترند و هم به علت شفاف بودن بدنه ، می شه از بیرو تعداد گلوله های موجود رو دید . https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/20131223_G28_Afghanistan.jpg/800px-20131223_G28_Afghanistan.jpg Red Dot هم برای درگیری های زیر 300 متر از هر چیزی بهتره و کار باهاش راحت تر ... https://canislatrans.en.made-in-china.com/product/jXzEDhalaQAs/China-6061-Aluminum-Folding-Reflex-Red-DOT-Sight-with-Mount-HK2-0123.html سایت جالبیه ، می تونید تولیدات نظامی رو با قیمت خرده فروشی مشاهده کنید . این « نشانک سرخ » که قیمت خرده فروشیش حدودا 28 دلاره ، احتمالا با خرید انبوه زیر 20 دلار در بیاد، با 2 میلیون دلار می شه 100 هزارتاش رو خرید و این رو در اختیار تمامی تکاوران ارتش داد . این تجهیز قیمت چندانی نداره ولی به شدت کارایی نیرو رو بالا می بره و تعداد شلیک های انجام شده ی اون رو کاهش می ده که در نهایت باعث کاهش هزینه ی گلوله های شلیک شده می شه ... حالا اگه جون 10 تا نیرو رو هم در سال به خاطر این حفظ بشه یعنی نیرو نیازی نداره دیه 10 تا نیرو به همراه مزایای شهادت و حقوق به وارثان رو بده . از لحاظ مالی هم حساب کنیم ، هر نیروی شهید شده ی کادری چیزی حدود 500 میلیون خرج دست نیرو می گذاره ، 10 تا نیرو می شوند 5 میلیارد تومان ... با یک حساب کتاب ساده می شه فهمید خرید تجهیزات رزمی اضافه ( لباس خوب ، سلاح خوب ، جلیقه ی ضد گلوله ، کلاه خودهای مناسب و ... ) با اینکه هزینه ی چندانی نداره ولی باعث می شه صدمات جانی به نیرو کم بشه و از لحاظ مالی در بلند مدت هم به نفع نیرو خواهد بود به خصوص اگه نا امنی رخ بده و نیرو مجبور به واکنش و ورود به درگیری بشه ... مثلا توی یک ماه اگه 20 نیرو به خاطر نداشتن جلیقه ی ضد گلوله شهید بشوند ، نیرو باید 10 میلیارد تومان هزینه کنه در حالی که اگه قیمت هر جلیقه ی ضد گلوله رو 20 میلیون در نظر بگیریم ، با همون 10 میلیارد تومان می شه 500 تا جلیقه ی ضد گلوله خرید و یک گروهان رو مجهز کرد ، اینطور هم تلفات کم می شه ، هم قابلیت واکنش نیروها بیشتر می شه و هم نیرو احساس می کنه که برای فرماندهانش ارزش داره و اعتماد به نفسش بالاتر می ره . متاسفانه نیروهای مسلح ما و فرماندهان نظامی ما ، مدیریت مالی هم ندارند وگرنه اگه کمی به این قضایا فکر کنند ، می فهمند که این تجهیزات به زعم خودشون سوسول بازی ، در واقع سرمایه گذاری روی نیرو هست و در دراز مدت ، هزینه های سر بار نیرو رو کاهش می ده . در این کلیپ هم برای درگیری با پژاک هست می بینید که اکثرا به صورت تک تیر در حال شلیک هستند ... البته نداشتن تجهیزات ایمنی مناسب هم جای تاسف داره ، به خصوص کلاه خود که از همه چیز مهمتره .. https://www.aparat.com/v/6zVFp/درگیری_سپاه_با_پژاک_(قسمت_اول)

بسم الله الرحمن الرحیم ریشه تاریخی سلاح های آفندی و پدافندی را می شود از اولین باری که تکه الوار یا پوستینی در برابر پرتاب سنگی سپر شد یافت. از آن پس همواره با موثر تر شدن راهکار های تدافعی جهت افزایش کارایی سلاح های تهاجمی هزینه شده و سعی و تلاش های فراوانی برای آن صورت گرفته، و به تبع آن در حوزه پدافند نیز هزینه ها و تلاش های زیادی صورت گرفته تا توان آفندی حریف خنثی شود. از زمانی که شمشیر های برنده تر و بلند تر در برابر زره های قطور تر و مستحکم تر ساخته می شد تا امروز که پیچیده ترین سامانه های حفاظت فعال زرهی و سامانه های ضد بالستیک در برابر موشک های سریع تر ، دوربرد تر و رادار گریزتر ساخته می شود. این رویکرد از یک سو موجب بالا رفتن هرچه بیشتر سطح فناوری سلاح ها و صنعت نظامی شده است، از سوی دیگر هزینه های تجهیزات نظامی را به شکل گسترده ای افزایش داده است. تا به امروز که قیمت هر فروند جنگنده اف-35 به حدود 80 میلیون دلار، هر فروند موشک کروز تاماهاوک بلاک4 به حدود 2 میلیون دلار و هر فروند موشک ضد بالستیک پک 3 در حدود 3 میلیون دلار قیمت دارد. با ادامه این روند جهت دست یابی به سلاح های تواناتر، سلاح های هایپر سونیک، جنگنده های با سطح پنهان کاری بسیار بالا، توپ های دور برد و از آن سو سامانه های تدافعی در مقیاس جنگ ستارگان این روند به ویژه به شدت یافتن سطح منازعات نظامی و سیاسی در جهان با سرعت بیشتری ادامه خواهد یافت. اگرچه این روند نه تنها روندی اجتناب ناپذیر و حتی ضروری در دنیای نظامی گری ست، که البته از سر ریز این فناوری های گران قیمت نهایتا بخش های غیر نظامی نیز سود می برند، اما در عین حال همواره شاید بهترین پاسخ در برابر تهدیدات جدید میدان نبرد پاسخ سریع تر، دوربرد تر و در واقع گران تر نباشد، شاید تنها پاسخی متفاوت نیاز باشد بر اساس سطح فناوری هایی که در حال حاضر نیز موجود است، ورود عنصری در میدان نبرد که سطح خلاقیت در شکل گیری آن بالاتر از حد معمول است و به شکلی عمل می کنند که سامانه های موجود آمادگی مقابله با آنها را ندارند یا در برابر چنین اهدافی بهینگی لازم را دارا نیستند، و نیز توان قابل توجهی را در اختیار قوای بکارگیرنده خود قرار می دهند که از طریق بکار گیری تسلیحات معمول قبلی چندان قابل دست یابی نبوده ست. این دسته از تسلیحات را به نوعی می توان تسلیحات "میان رده" نامید که حول ترکیب 2 یا چند سامانه متفاوت ساخته شده اند. به عنوان مثال ترکیب پهپاد و موشک کروز، ترکیب اژدر و انواع موشک های سطح پرتاب و زیر سطح پرتاب و ... در دوران معاصر شاید اولین دسته از این سلاح ها را بتوان خانواده موشک/اژدر های روسی SS-N-15 'Starfish'[1] در دهه 60 و نسل بعدی این موشک ها به نام SS-N-16 Stallion [2] در اواسط دهه 80 میلادی دانست. این موشک در اصل سلاحی 2 یا چند مرحله ای حاصل ترکیب موشک کروز یا بالستیک و اژدر بودند که در نسخه هایی به خرج عمق روی اتمی نیز مجهز شده بودند. این سلاح معضل برد و سرعت برای یک اژدر را با ترکیب آن با یک موشک حل کرده بود. در نسخه SS-N-16 که برد به حدود 100 کیلومتر رسیده بود، به جای آنکه فناوری و هزینه زیادی صرف ساخت اژدری شود که با سرعت زیاد بتواند به برد 100 کیومتری برساند، این کار به یک موشک سوخت جامد محول شده بود که یک اژدر کوچک را با خود حمل می کرد. موشک در محدوده هدف در آب فرود می آمد و اژدر خود را روانه هدف از قبل شناسایی شده می کرد. نسخه ای از موشک ss-n-16 در سال 2015 نیز موشک آزمایش قرار گرفت و تصاویری از آن منتشر شد. البته بر اساس شواهد موجود این آزمایش ناموفق بوده و از آن پس اطلاعات بیشتری از این پروژه منتشر نشد. نسل دیگری از این موشک های ترکیبی در دهه 90 میلادی در خانواده موشک های کروز کالیبر معرفی شد. موشک های خانواده کلاب 2 نسخه سمت چپ موشک های میان رده حاصل ترکیب موشک و اژدر هستند. نسخه سوم از چپ 3M-54E نام دارد که موشک میان رده ی دیگری، حاصل ترکیب بخشی از موشک کلاب با یک موشک سوخت جامد ضد کشتی مافوق صوت است. این موشک قابلیت شلیک از زیرآب را داراست و برد نهایی آن به 200 تا 250 کیلومتر می رسد. نسخه سمت راست نیز نسخه معمول موشک کروز کلاب است. سلاح میان رده مشابهی در چین در دست توسعه است که حاصل ترکیب راکت های توپخانه ای و اژدر است. این سلاح به کاربرد خود اجازه می دهد بدون نیاز به واحد های سطحی از عمق خاک خودی بر اساس شناسایی های از قبل انجام شده بر علیه واحد های زیر سطحی دشمن اقدام به شلیک کند. به روش مشابه قبل راکت بالستیک یک اژدر کوچک را به محدوده حضور هدف در دریا رسانده و سپس اژدر در زیر آب به هدف حمله ور می شود. برای این اژدر/موشک که Yu-8 نام دارد طولی در حدود 5 متر، وزنی کمتر از 700 کیلوگرم و بردی حدود 30 کیلومتر گزارش شده است. برای اژدر 324 میلیمتری محمول این موشک نیز بردی تا 2.5 کیلومتر و قابلیت کشف فعال و غیر فعال هدف گزارش شده است. در چین اما سلاح های میان رده ی دیگری را نیز می توان یافت. از جمله در یک نمونه بسیار جالب به نظر می رسد که مهندسین چینی یک موشک کروز ضد کشتی c-802 را با یک پرنده اثر سطحی اکرانوپلان ترکیب کرده اند. از جمله مواردی که یک موشک کروز برای رسیدن به برد بلند با آن مواجه است مساله مقاومت و فشار هوا ست. پرواز در ارتفاع پست در چند متری سطح زمین یا دریا از یک سو به دلیل انحنای زمین موشک را در پشت افق در خارج از دید رادار ها قرار می دهد، از سوی دیگر اما به جهت مقاومت و فشار بالای اتمسفر در سطح دریا به شدت باعث کاهش برد آن می شود. به همین جهت اغلب موشک های کروز، خصوصا موشک های ضد کشتی از سناریو های پروازی ترکیبی استفاده می کنند، بدین معنی که تا قبل از رسیدن به محدوده هدف در ارتفاع پرواز می کنند تا درگ و مقاومت هوا به حداقل و برد به حداکثر برسد، و در محدوده چند یا چند ده کیلومتری هدف کاهش ارتفاع داده تا خود را از دید رادار در میان کلاتر امواج دریا پنهان کنند. با دوربردتر و دقیق شدن رادار ها اما این راهکار کارایی خود را از جهت پنهان کاری از دست داد، چرا که قبل از رسیدن به فاز ترمینال به جهت پرواز در ارتفاع رادار های پیش اخطار و دوبرد قادر به کشف موشک های ضد کشتی شدند. از اینجا مسیر توسعه موشک های ضد کشتی در 2 سمت ادامه یافت: · موشک های مافوق صوت و حتی هایپرسونیک · موشک هی با سطح بالای پنهان کاری مثل AGM-158C LRASM هر دوی این راهکار ها در نهایت به ساخت موشک های پیچیده تر و بسیار گران قیمت تر می انجامد به گونه ای که در برخی منابع قیمت هر فروند موشک LRASM بیش از 3 میلیون دلار ذکر شده است. در این میان اما مهندسین چینی راهکار جالبی را پیش گرفته اند. آنها با استفاده از اثر سطح و استفاده از طراحی یک پرنده اثر سطحی و ترکیب آن با یک موشک کروز ضد کشتی، از یک سو موشکی ساخته اند که در ارتفاع پست عملکرد ایرودینامیکی قابل توجه و بازده مناسبی دارد و می تواند به برد بلند برسد، از سوی دیگر وارد پیچیدگی ها و هزینه های زیاد ساخت موشک هایپر سونیک یا پنهان کار نشده اند. تصویر گرافیکی شبیه سازی شده از این موشک اما همه این سلاح های میان رده در میدان دریا و در ابعاد چندین متری توسعه نیافته اند، بلکه در اندازه های به نسبت کوچک و در خارج از پهنه ی دریا ها نیز می توان چنین نمونه هایی مشاهده کرد. از این میان می توان به عنوان نمونه به سلاح مینیاتوری پایک اشاره کرد. سلاح میان رده دیگری که اخیرا به شکل عملیاتی نیز با موفقیت استفاده شده موشک قدس است. این سلاح با طراحی مشابه یک موشک کروز خا-55 ولی ابعادی کوچک تر دارد و عملکردی مشابه یک پهپاد دارد. در واقع این سلاح نوعی پهپاد دوبرد با قابلیت حمل محموله های شناسایی یا رزمی با وزن در حدود 100 کیلوگرم است که اولین بار طراحی آن توسط مهندس اوکراینی پاول نومنکو صورت گرفته است. اگرچه موشک های کروز دوبرد در کشور های صاحب فناوری نظامی قبلا ساخته بود، از نمونه هایی چون خا-55 و کلاب روسی تا هاماهوک های آمریکایی. این موشک ها که بردی بیش از 1000 تا حتی بیش از 2000 کیلومتر دارند معمولا دارای ابعاد به نسبت بزرگ و سرجنگی حدود 500 کیلوگرم هستند. نمایه گرافیکی از موشک قدس در مورد قدس یا کنت-2 با سلاحی مواجه هستیم که برد بلندی در محدوده 1500 کیلومتر داراست ولی پیلود آن و قابلیت انجام عملیات شناسایی آن مشابه پهپاد ها ست و ابعاد به مراتب کوچکتری نسبت به یک موشک خا-55 دارد و علاوه بر آنکه بسیار ارزان تر است می توان برای استفاده مجدد نیز آن را برنامه ریزی کرد. به عنوان یک مقایسه پیشران مینی توربوفن ms-400 بکار رفته در خا-55 در حدود 4 کیلونیوتن و پیشران مینی توربوجت tj-100 بکار رفته در طراحی پاول نومنکو و موشک قدس در حدود 1.3 کیلونیوتن تراست تولید می کند. در صورتی که از این سلاح در سناریو ی تهاجمی استفاده شود با موشکی رو به رو هستیم که به رغم دارا بودن برد بلند از ابعاد و سطح مقطع راداری بسیار کمتری بر خوردار است و نقص سرجنگی به نسبت کوچک خود را می تواند با برخورد های بسیار دقیق به نقاط حساس هدف و نیز شانس بیشتر عبور از پدافند دشمن در مناطقی که انتظار وجود چنین سلاحی نمی رود جبران کند. حمله و ایراد خسارت جدی به تاسیسات نفتی آرامکو در عمق خاک عربستان مهمترین و جنجالی ترین استفاده عملیاتی این سلاح بوده است. اطلاعات بیشتر از این موشک و عملیات مذکور به تفصیل در مقاله "عملیات تن ماهی" ذکر شده است. گرچه آنچنان که در مقاله مذکور ذکر شده است طراحی این موشک به پاول نومنکو می رسد، ولی بسیاری تحلیلگران نظامی ساخت آن را به ایران نسبت می دهند. در حالی که ایران به طور رسمی و عمومی مسئولیت تجهیز گروه های مقاومت در منطقه چون حشد الشعبی عراق، حزب الله لبنان و جهاد اسلامی فلسطین را پذیرفته است و آن را سیاست رسمی خود می داند اما در عین حال هیچ گاه به طور رسمی مسئولیت رسمی تجهیز جماعت انصار الله یمن را نپذیرفته و ادعا های مرتبط را تکذیب کرد است. در ایران اما از تعداد دیگری از سلاح های میان رده با طراحی میان پهپاد و موشک کروز آثاری یافت که همگی از مواردی هستند که اخیرا اطلعاتی در موردشان منتشر شده است. یکی از این موارد موشک/پهپاد مبین است که در نمایشگاه ماکس اخیر در روسیه اطلاعات و تصاویری از آن منتشر شد. برای این سلاح اطلاعتی بدین شرح منتشر شده است: · وزن 670 کیلوگرم · سرجنگی 120 کیلوگرم · سرعت 900 کیلومتر در ساعت · ارتفاع پروازی 10 متر تا 13 کیلومتر · برد 450 کیلومتر · فاصله 2 سر بال 3 متر گفته شده است که این سلاح به طیف متنوعی از سامانه های هدایتی مجهز است و در طراحی و ساخت آن سعی شده اصول رادار گریزی و پنهان کاری رعایت شود. سلاح میان رده ی دیگری که پروژه آن در ایران و به سفارش نیروی دریایی در دست توسعه است پهپاد سجیل است. این پهپاد اولین پهپاد جت 2 موتوره ایران خواهد بود. طراحی رادار گریز مشابه موشک های کروز رادار گریز چون AGM-158 یا استروم شدو از ویژگی های شاخص طراحی پهپاد سجیل است. از جمله توانایی های این پهپاد توان رسیدن به سرعت 1000 کیلومتر بر ساعت، قابلیت لانچ از سکوی ناو های نیروی دریایی و بازیابی با چتر و قابلیت حمل بمب های دور ایستا با برد 100 کیلومتر است. طراحی مشابهی از سوی چینی ها در نمایشگاه ماکس اخیر مشاهده شد که پروژه LJ-I نام دارد. در طراحی این پهپاد جت می توان ترکیبی از طراحی موشک کروز و پهپاد رادر گریز را مشاهده کرد که البته بر اساس اطلاعات موجود قرار است در آن در نقش پهپاد هدفی که هواگرد های رادارگریز دشمن را شبیه سازی می کند استفاده شود. مثال قابل توجه دیگری را می توان در نوع خاصی از مهمات توپخانه ای یافت. مهمات با پیشران رمجت اگرچه اخیرا توجهات زیادی را به خود جلب کرده اند اما تاریخچه آنها به جنگ جهانی دوم باز می گردد. از جمله در پروژه ای در سال 1943 مهماتی با پیشران رمجت در کالیبر 210 میلیمتر به وزن 90 کلیوگرم ساخته شد که بر اساس اطلاعات موجود می توانست به برد 200 کیلومتر برسد. گرچه آلمان ها برنامه های بلند پروازانه ای در حوزه پیشران های رمجت در نظر داشتند اما با شکست در پایان جنگ مهندسین شان به عنوان بخشی از غنایم جنگی میان روسیه و آمریکا تقسیم شدند و در آنجا کار روی پیشران های رمجت به سمت موشک هایی چون بوریا و ناواهو رفت. دلیل عدم اقبال بیشتر به مهمات توپخانه ای رمجت در آن زمان به رغم امکان دست یابی به برد های خیره کننده را می توان افزایش شدید دایره خطا با افزایش برد و نبود هرگونه مکانیزم هدایتی برای این گلوله ها در آن زمان دانست. امروزه اما با ساخت سامانه های هدایتی پیشرفته و مناسب بکار گیری در مهمات توپخانه ای، اعم از سیستم های هدایتی مبتنی بر هدایت ماهواره ای همچون مهمات اکسکالیبور و البته مهمات هدایت لیزری چون کراسنوپول امکان اصابت دقیق مهمات توپخانه در برد های بلند ایجاد شد. اولین تلاش ها در این حوزه ساخت مهمات با پیشران راکتی بود، اما این ایده همیشه وجود داشت که در سرعت های مافوق صوت پیشران های رمجت به جهت آنکه نیازی به حمل اکسیدایزر ندارند و آن را از اکسیژن موجود در جو فراهم می کنند امکان ارائه عملکردی بهتر از پیشران های راکتی معمول را دارا هستند، خصوصا آنکه سرعت شلیک اولیه این مهمات معضل عملکرد ضعیف این دسته از پیشران ها در سرعت های کم را بر طرف می کند. جدید ترین محصول این ایده مهمات دوربرد هدایت شونده NAMMO در کالیبر 155 میلیمتر است که محصول یک کمپانی نوروژی-لهستانی می باشد. این مهمات از پیشران رمجت و سوخت جامد بهره می برد، موردی که مشابه آن در موشک معروف سام-6 نیز دیده شده بود، و مجهز به سامانه های هدایت داخلی و ماهواره ای است. همان طور که در تصویر دیده می شود دیفیوزر در نوک موشک جانمایی شده و هدایت ایرودینامیکی آن توسط کانارد های تا شونده در بدنه صورت می گیرد. بنابر اطلاعات اعلام شده این موشک توان رسیدن به برد 150 کیلومتر را خواهد داشت، البته وزن مواد منفجره هر گلوله نسبت به گلوله های معمولی این کالیبر کمتر خواهد بود. پیشران های رمجت محدوده عملکردی مناسبی در سرعت های از حدود 1 تا 6 ماخ دارند. جهت رساندن موشک های با این پیشران به سرعت اولیه مناسب عموما از یک مرحله بوستر سوخت یا جامد و یا ترکیب طراحی این موتور با یک موتور توربینی هواتنفسی دیگر استفاده می شود که مهمترین مثال آن موتور جی-58 است. راه اول دوم به مراتب بهینه تر از نظر فنی و البته به مراتب گرانتر و پیچیده تر است، لذا خصوصا در موشک ها که ابزاری یک بار مصرف هستند از راه حل بوستر استفاده می شود که اگرچه به مراتب ارزان تر است و پیچیدگی فنی کمتری دارد ولی عملکرد ضعیف تر و وزن بالاتری را نسیب سلاح می کند. در یک راه حل ابتکاری در مورد مهمات توپخانه ای با بهره بردن از انرژی و سرعت اولیه خرج پرتابی توپ این معضل به کلی دور زده شده، و از سوی دیگر امکان دست یابی به برد های خیره کننده ای چون مثال 150 کیلومتری اخیر و اصابت دقیق به هدف فراهم می شود. اگرچه چنین گلوله ای در حالت معمول قدرت تخریب محدودی دارد ولی با قابلیت اصابت دقیق می تواند طیف قابل توجهی از اهداف تاکتیکی را از حیز انتفاع ساقط سازد، از سوی دیگر در صورت عدم استفاده از چنین سلاحی تنها گزینه قابل بکار گیری از سطح زمین جهت نابودی هدفی در فاصله 150 کیلومتری موشک های کروز یا بالستیک است که اگرچه معمولا دارای قدرت تخریب بسیار بیشتری هستند ولی قیمت به مرابت بالاتری نیز داشته و استفاده از آنها برای هر هدفی به صرفه نیست. در پایان همان طور که در ابتدای یادداشت ذکر شد، ارائه راه حل در میادین نبرد همواره الزاما نیازمند توسعه فناوری های جدید و گران قیمت نیست، بلکه گاهی تنها با ترکیب خلاقانه فناوری های موجود و ارائه پاسخی متفاوت با آنچه دشمن انتظار و آمادگی مقابله با آن را دارد به پیروزی دست یافت. از این جهت در عرصه نظامی جهانی نمی توان تنها کشور هایی با منابع مالی ده ها و صد ها میلیارد دلاری که به آخرین و به روز ترین فناوری های روز دنیا دسترسی دارند را پیروز همیشگی میدان و دارای قابلیت اعمال قدرت و عنصر کلیدی بالانس قدرت [3] منطقه ای یا جهانی دانست. و راه برای رسیدن به سلاح های توانمند تر بدون صرف هزینه های گزاف با ارائه طرح های خلاقانه در حوزه سلاح های میان رده باز است. [1] RPK-2 Vyuga [2] RPK-6 Vodopad/RPK-7 Veter [3] : http://msai.ir/2019/12/30/balance-of-power/

به ظاهر این این اسلحه ژ3 هستش نه مصاف به رنگ سبز زیر دست امیر دقت کنید

در حاشیه نمایشگاه توانمندی های نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران آذر 1398

چند تصویر از به کارگیری اسلحه مصاف توسط نیروی های مختلف ارتش جمهوری اسلامی ایران. اسلحه مصاف در دست تکاوران تیپ 35 واکنش سریع ارتش/کرمانشاه اسلحه مصاف در دست نیروهای ویژه ارتش/رژه کرمان اسلحه مصاف در دست تکاوران دریایی ارتش واقعا باعث خوشحالی است ارتش حداقل در سطح نیروهای ویژه و تکاوران تصمیم به استفاده از اسلحه بروز و آن هم بومی نموده است. این اسلحه در ارتش از کالبیر 7.62x51 و خشاب 20 عدد بهره می برد. منبع تصویر: توئیتر فیلدمارشال

ظاهرا رادار نجم توسط Yerevan Research and Development Institute of Communications" ERNIISC توسعه داده اسم ارمنستانی رادار radar "MES-5" ՄԵՍ -5 برای ارتش ارمنستان برای ارائه بهتر تصویر بازید رهبری از رادار نجم 802 در سال 2011 رو هم نصب کردن https://www.youtube.com/watch?v=anaWHhTQhz8#t=28.233932 منبع https://imp-navigator.livejournal.com/672964.html

بخش سوم و پایانی    عملیات در سوریه :     زمانی که جنگ سوریه در بازه زمانی اکتبر تا دسامبر 2015 شدت گرفت ، هرکولس های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، صدها رزمنده ایرانی ، افغانی و عراقی را از دمشق به حلب منتقل کردند تا بار دیگر مفهوم "تحرک" درجنگ در ذهن فرماندهان ارشد تداعی شود .     با آغاز اکتبر 2015 ، دو فروند از هرکولس های نیروی هوایی ( رجیسترهای 8517-5  و 8552-5) برای اجتناب از برخورد با زمین ، به سیستم هشدار دهنده جدیدی مجهز شدند تا در پروازهای انتقالی به فرودگاه دمشق ، خللی وارد نشود . بعدها ، C-130H  اسکادران 72 ( رجیستر 8547-5)  نیز برای انجام ماموریتهای بارریزی هوایی بشر دوستانه به این جمع دوفروندی پیوست تا پشتیبانی کامل هوایی ، با اطمینان بیشتری صورت پذیرد .      قدیمی ترین هرکولس نهاجا ( رجیستر8501-5) جمعی اسکادران یازدهم ترابری تاکتیکی پایگاه یکم  ، بیشتر از چهار دهه ورود به نیروی هوایی ، هنوز عملیاتی است  (تصویر فوق ، این پرنده را در حال انجام تقرب نهایی در فرودگاه بین المللی مهرآباد نشان می دهد )      روند اعزام نیرو به سوریه ، با انتقال یک گردان از تیپ ویزه هوابرد نیروی زمینی با استفاده از هشت فروند هرکولس و یکفروند IL-76TD از مبداء پایگاه یکم به سوریه ، شکل جدیدی بخود گرفت . واحدهای زمینی ارتش ایران ، با استفاده از پرنده های لاکهید مارتین C-130 به حلب انتقال یافتند تا برای حمله به این شهر در یکم آوریل ، آماده شوند ،  چرا که عناصر مرتبط با القاعده و جبهه النصره بشدت در تلاش بودند تا سرزمین های تصرف شده توسط ارتش سوریه را مجدداً باز پس گیرند .       هر سال ، این هرکولس نیروی هوایی  (8529-5) تجهیزات زمینی فنسرهای نیروی هوایی را برای حضور در نمایشگاه هوایی به پایگاه هفتم تاکتیکی ، حمل می کند .     با ورود واحدهای تکور در 5 آوریل ، یک یگان از واحدهای هوابرد ایرانی با پشتیبانی سربازان سوری ، به  " تل ابیز" که تحت اشغال القاعده بود حمله ور شدند ، در حالی که سایر عناصر مستقر در سوریه ، در حالت ذخیره قرار داشتند تا در صورت بروز حوادث غیر قابل پیش بینی ، بسرعت به منطقه مورد نیاز منتقل گردند .     دو فروند هرکولس نیروی هوایی در آشیانه تعمیراتی صنایع هوایی ایران (صها) در دوران جنگ تحمیلی به انتظار تعمیرات اساسی هستند  ( یکفروند تایگر نیروی هوایی در گوشه سمت چپ تصویر بخوبی قابل تشخیص است )   تا لحظه آماده شدن این گزارش ، در مجموع ، 5 فروند هرکولس نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (  رجیسترهای 8507-5 ، 8517-5 ، 8537-5 ، 8541-5 و 8552-5 ) از پایگاه یکم تاکتیکی و سه فروند از پایگاه هفتم تاکتیکی ( 8512-5 ، 8513-5 و 8547-5) از عملیات تیپ 65 هوابرد نیروی زمینی ارتش در سوریه در یک یازه زمانی دوماهه ( آوریل و مه )  پشتیبانی می کنند .    حاضر به رزم تا 2030:   با  توجه به عدم توانایی نیروی هوایی ارتش در پرداخت هزینه سرسام آور تعمیر اساسی هرکولس های موجود ، تعداد پرنده های آماده برای ارتقاء در محوطه شرکت صنایع هوایی ایران در فوریه و مارس 2016 ، رو به افزایش است . درحالی که همین شرکت ، همزمان در حال  اجرای تعمیرات سنگین تعداد انگشت شماری از پرنده های غیر نظامی شرکت ماهان ( BAE-146  و RJ-100) است .     سال 2016 میلادی    شش فروند هرکولس نیروی هوایی در صف انتظار طولانی خود برای اجرای بروزرسانی های تشریح شده در جلوی تاسیسات شماره دو IACI قرار گرفتند .     با این وصف ، با ارائه یک لایحه از سوی مجلس شورای اسلامی به تاریخ 18 آوریل 2016 ، که دولت را موظف می نمود هزینه تعمیرات اساسی ناوگان هرکولس ها ی نیروی هوایی و بالگردهای هوانیروز ارتش را تامین نماید . این لایحه مبلغی در حدود 27 میلیون دلار را برای بروزرسانی ناوگان فرسوده C-130 و بالگردهای 214A را فراهم می نماید که موجب خواهد شد تا نیروی هوایی 6 فروند هرکولس را بطور کامل اورهال و ارتقاء داده و به ناوگان خود بیافزاید .           شبیه ساز هرکولس در نیروی هوایی ایران    آیا روزی این کابین در هرکولس های ایرانی  دیده خواهد شد ؟؟؟؟؟    امیدواریم !!!!!   در حال حاضر ، 6 فروند هرکولس به رجیسترهای 5-8503، 5-8506، 5-8539، 5-8544، 5-8548و 5-8550 تا پایان سال 2015 در IACI مراحل اورهال و ارتقاء را پشت سر گذاشته و به نیرو تحویل داده شدند . هم اکنون ناوگان 35 فروندی  هرکولس های نیروی هوایی ارتش شامل گونه های C-130E/H و RC-130 در قالب سه اسکادران مشغول اجرای ماموریتهای محوله هستند .   طبق اخبار منتشر شده ، 8 فروند مشغول طی مراحل بروزرسانی به استاندارد پروژه ستاری هستند و صف انتظار برای ارتقاء بیشتر ، روز به روز متراکم می شود .علاوه برآن  ، طبق شنیده ها ، نیروی هوایی ارتش قصد دارد تا هرکولس ها را تا  سال 2030 با اجرای سه مرحله ارتقاء در خدمت نگاه دارد .   در بلند مدت ، مرحله سوم پروژه ستاری ، شامل تجهیز هرکولس ها به سیستم های دفاع از خود ، از جمله یک گیرنده  اخطاردهنده راداری ، یک سیستم اخلاگر در مقابل موشکهای مادون قرمز و پرتاب کننده های چف / فلر خواهد بود.   نیروی هوایی ، با توجه به حضور گسترده هرکولس ها در سوریه ، بخوبی خطر سیستم های دفاع هوایی دوش پرتاب را درک نموده ، چرا که به تازگی ، گروه های شورشی نظیر جبهه النصره ، چنین تسلیحاتی را عملاً به کار گرفته و بخش تحقیقاتی نیروی هوایی با شتاب زدگی ، تعدادی از هرکولس های خود را با سیستم های مشابهی که از روسیه در ژانویه 2016 تحویل گرفته ، مجهز نموده است.     پایان      پی نوشت :    1- این سطور صرفاً برداشت آزادی است از مقاله نویسنده که در مجله ایرفورس مانثلی ، ژوئیه2016 ، به چاپ رسیده است .    2-انتظار می رود در صورت بازنشر این مطالب ، تمامی متن به همراه لینک فعال انجمن میلیتاری  در انجمن ها و وبسایتها ، ارائه گردد . 

با سلام    بخش دوم : ارتباط آفریقایی از نوع سوم  : سودان      رمپ پایگاه یکم شکاری مهرآباد ، اوت 2013 ، پنج فروند هرکولس ، آماده اجرای  ماموریت      با توجه به  نتایج موفقیت آمیز این بروزرسانی ها  ، شرکت صنایع هوایی ایران ، در سال 2011 ، یک قرارداد خارجی را برای بروزرسانی و اورهال سه فروند هرکولس نیروی هوایی سودان ( سه فروند C-130E به رجیسترهای 1102 ، 1103 و 1105) منعقد نمود .     هرکولس نیروی هوایی سودان به رجیستر1102   این بروزرسانی در پایتخت این کشور (خارطوم ) اجرا شد ، با این وصف ، پیشرانه های T-56.A.15 از هواپیماهای سودانی بازشده و برای اورهال سنگین به تاسیسات شماره 2.CICI  مستقر در تهران ارسال گردیدند . تجهیزات مورد نیاز این گروه تعمیراتی به همراه پیشرانه های تعمیر شده ، توسط پرنده های IL-76 نیروی هوا- فضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سودان ارسال و تیم تعمیراتی با همین  هواپیماها به کشور عودت داده شدند .   هر سه فروند از هرکولس های سودانی بین ماه های سپتامبر 2012 تا ماه مه 2013 به نیروی هوایی این کشور تحویل داده شدند ، اما بلافاصله روابط سیاسی میان  دو کشور تیره شد و سودان پرداخت هزینه های بروزرسانی ها را عملاً قطع نمود .   نکته جالب اینجاست که این هواپیماها در اواخر سال 2014  و اوایل 2015 میلادی ، ماموریتهای مخفی متعددی برای ارسال سلاح و تجهیزات از قطر به گروه های مرتبط با القاعده ( نظیر انصار الشریعه )  به یک فرودگاه نامشخص در طرابلس اجرا نمود .   در کنار بروزرسانی های پیش گفته شده ، شرکت صنایع هوایی ایران ، از سال 2011 ، کار بر روی دو فروند C-130E را برای تبدیل به  گونه KC-130 آغاز نمود ، ولی کاهش شدید بودجه ، موجب شده تا هدف اصلی این پروژه که همانا تجهیز هرکولس ها به دو غلاف سوخت رسانی جدیدBEECH 1080 که قابلیت سوخت رسانی به تامکتها و فانتوم های نیروی هوایی را دارد ، به تاخیر بیافتد .         جنگ علیه تروریسم   هنگامی که گروه تروریستی داعش ، در ژوئن 2014 ، بخش بزرگی از استان الانبار را تحت سیطره خود گرفت و بغداد را مورد تهدید قرار داد ، جمهوری اسلامی ایران ، نخستین کشوری بود که به دولت وقت عراق ، برای جنگ علیه تروریسم وحشی پدید آمده ، یاری داد . دو ماه پس از این جریان ، حاکمان منطقه خودمختار کردستان عراق ، از تهران درخواست پشتیبانی نمودند ، چرا که ترویستهای داعش ، بخشی از روستاهای نزدیک به اربیل را اشغال نموده که این خود موجب ایجاد یک تهدید جدید علیه آنها شده بود . با وخیم شدن شرایط ، نیروی هوایی ارتش برای کمک و کاهش سطح تهدید ، با استفاده از یکفروند  Boeing 747-2J9F و یکفروند 747-131F  کمکهای امدادی را به عراق ارسال نمود ، در حالی به شکل همزمان ، هرکولس ها با یک ماموریت  محرمانه ، ( پرنده های اسکادران یازدهم ترابری تاکتیکی )   بخشی از سازمان رزم تیپ 65 هوابرد نیروی زمینی ارتش را به اربیل ، یعنی جایی که  نیروهای پیشمرگه کرد و یگانهای ویژه ارتش عراق ، مشغول نبرد برای تصرف سد موصل ( در بازه زمانی 16 تا 19 اوت  2014) بودند ، منتقل نمود .   در ادامه سریال نبرد علیه داعش و  با فرارسیدن اکتبر 2014 ، یکفروند هرکولس نیروی هوایی از مبداء پایگاه یکم تاکتیکی ، یک یگان از تیپ 65 وِیژه هوابرد را برای کمک به  ارتش عراق به " بیجی" ، یعنی جایی که طرفهای درگیر ، بشدت بر سر تصرف پالایشگاه نفت مشغول نبرد بودند ، به این کشور منتقل کرد که این نبردها  تا نوامبر 2014 به طول انجامید .           با آغاز سال 2015 ، گروه های مسلح شورشی که اینک قدرت تازه ای یافته بودند ، دست به یک تهاجم سراسری در جبهه شمالی و شمال غربی زدند تا لاذقیه و طرطوس را از کنترل  نیروهای ارتش سوریه خارج سازند ، اما با ورود یگانهای ارتش روسیه ، دو کشور ( ج.ا. ایران و فدراتیو روسیه )  یکسری حملات برنامه ریزی شده را برای خنثی کردن این تک غافلگیرانه  به انجام رسانده ، چنانکه اسکادرانهای بال ثابت نیروی هوایی روسیه ، به همراه بالگردهای رزمی با پشتیبانی از واحدهای زمینی سپاه قدس ، واحدهای تیپ فاطمیون و بخشهای از واحدهای شیعه عراقی ، شبه نظامیان حزب ا.. و یگانهای ارتش سوریه ، موفق شدند تا جلوی پیشروی مسلحین را گرفته و آنها را متوقف کنند .           C-130  نیروی هوایی  ارتش در سوریه .شماره سریال 8517-5 . بدون پرچم و علائم استاندارد      در نتیجه ، میان 13 تا 15 اکتبر 2015 ، 3500 نفر از واحدهای طرفدار اسد ( واحدهای ایرانی ، عراقی ، افغانی ) از تهران ، توسط پنج   فروند پرنده  ترابری  ( یکفروند IL-76TD  نیروی هوایی ارتش ، دو فروند IL-76TD سپاه و دو فروند IL-76MD نیروی هوایی روسیه ) به سوریه انتقال یافتند . نیروی هوایی ارتش برای پشتیبانی رزمی از این نیروها ، دو فروند هرکولس را اختصاص داد تا مشکلی از بابت کمبودها ، پدید نیاید . نکته جالب توجه این است که این پرنده ها ، صدها نیروی سپاه بدر را از دمشق به حلب منتقل کردند تا در نبردهایی که از اکتبر تا دسامبر همان سال بوقوع پیوست ، شرکت جویند .   با این وصف ، شدت گرفتن درگیری ها در سوریه موجب شد تا نیروی هوایی ارتش ، پرنده های بیشتری را برای اجرای ماموریت در سوریه ، اختصاص دهد ، چنانکه اسکادران 72 تاکتیکی ، یکفروند هرکولس خود را در کنار دوفروندی که از قبل بدین منظور اعزام شده بود ، برای اجرای ماموریتهای بارریزی بشر دوستانه ( مواد غذایی ،سوخت ، دارو ) به 200 هزار نفر از ساکنان دیرالزور که در یک بازه زمانی دوماهه ( 29 ژانویه تا 5 فوریه ) در محاصره داعش قرار داشتند ، بکار گرفت .   اما با ورود عناصر مرتبط با بخش " برنامه جهانی غذا " وابسته به سازمان ملل ، ماموریتهای غیر نظامی هرکولس ها کاهش یافت و بخش مهمی از پرواز ها به ارسال سلاح و مهمات به واحدهای تحت محاصره ارتش سوریه  در فوعه و کفریا ، محدود گردید .    ادامه دارد .......................     پی نوشت :   1-انتظار می رود در صورت بازنشر این مطالب ، تمامی متن به همراه لینک فعال انجمن میلیتاری  در انجمن ها و وبسایتها ، ارائه گردد .    2- جای تعجب هست که علیرغم این همه مزیتهای استراتژیک و تاکتیکی موجود در ذات نیروی هوایی ، همچنان تجدید سازمان ساختاری و سخت افزاری این نیرو ، در محاق قرار گرفته و توجهی بدان نمی شود .

وارد کرده شما یا در جریان نیستید یا مسایل حفاظتی رو رعایت میکنید . جناب فرسایش بدنه و موتور با هم اتفاق میفته . اگر سرعت استاندارد و معرفی شده توسط شرکت سازنده رو داشته باشیم قطعا بدنه هرچند فرسوده میتونه بر توان موتور غلبه کنه .   اما وقتی بحث شتاب بیشتر در اثر اورهال یا تعویض به وجود میاد . بحث میزان گذر هوا و فشار و در نتیجه عدم تحمل دمای بیشتر رو شاهد خواهیم بود   بر فرض مثال اگر شما یک بدنه طراحی کردید که 20 کیلو فشار تحمل کنه قطعا یک موتوری نصب میکنید که 16 کیلو فشار وارد دارد . و چهارکیلو به بدنه آوانس میدید تا حین تغییرات ناگهانی دچار مشکل نشه   اما وقتی شتاب بیشتر میشه قطعا باید اقلا 10 درصد توان بیشتر رو داشته باشیم که با توجه به این موضوع توان تحمل بدنه هم باید افزایش پیدا کنه.   پی نوشت : دور در موتورهای توربو پراپ ثابت هست و سرعت با تغییر زاویه پره ها تنظیم میشه پس عملا اورهال در زمینه توان و سرعت منتفی هست . ولی تغییر موتور بحثش جداست   جهت اطلاع : بنده فقط میخوام بیشتر یاد بگیرم لذا اگر توی سوالاتم چیزی گفتم که دوستان ناراحت شدند پیشاپیش عذرخواهی میکنم. :rose:

به رسم مسلمانی  " سلام علیکم"     نکته نخست : یکی از ویژگی های  غیر متناسب ما ایرانی ها ، " عجول بودن" در گفتار و رفتار و... " هست وشاید یکی از دلایل عدم پیشرفت هم ، همین باشد . شاید اگر منتظر بخش دوم و پایانی می بودید ، پاسخ خودتون را دریافت می کردید .    نکته دوم : بخش اول و دوم این متن ، همانطور که از بخش انتهایی پست نخست معلوم هست ، " ترجمه مقاله نویسنده " بشمار میرود و نه نظر شخصی بنده ( البته در حوزه فنی ) ، در نتیجه ادعای پیشرانه جدید را باید از خود ایشان سئوال بفرمایید .    نکته سوم : عبارت "پیشران جدید " برگردان این جمله "its acceleration is greatly improved thanks to the zero-timed engines" . حالا اگر سواد بنده اجازه دهد ، دو واژه zero-timed engines هم به معنی پیشرانه جدید و یا پیشرانه اورهال شده می توانیم معنی کنیم  که به نظرم معنی نخست ، به واقعیت نزدیکتر یود ، هرچند در بخش دوم ، مطلبی وجود دارد که معنی دوم " اورهال پیشرانه " را بیشتر به واقعیت تبدیل می کند . هر چند با توجه به دسترسی به بازار سیاه یا طرفهای دست چندم حاضر در بازار تسلیحات و  قطعات هواپیما  ( کاری بیشتر از 3 دهه برای عملیاتی نگاه داشتن  پرنده های نظامی مشغول انجام آن هستیم ) خریداری پیشرانه صفر کیلومتر بعید هم نیست ، هر چند سند معتبری در این زمینه وجود ندارد .          اگر فرض را بر فرسودگی هرکولسها بگذاریم ، ناوگان این پرنده ها سالها پیش باید زمین گیر می شد ولی علیرغم حوادث تلخ ، ظاهراً بیشتر ناوگان هنوز سرپاست و این نشاندهنده  توانایی های بالقوه و بالفعل در مجموعه صنعت هوانوردی ما است ، در نتیجه  وجود هر احتمالی ( با توجه به اینکه هیچ گریزی برای نوسازی ناوگان ترابری نظامی حداقل تا حال حاضر وجود ندارد )  را باید در نظر داشت        اگر متن را با دقت مطالعه کرده باشید :   "بطور مشخص ، بدلیل تنگناهای موجود ، صنایع هوایی ایران ، برای حل یکسری گلوگاه های حساس ، قرار دادی را بایک شرکت اندونزیایی منعقد نمود تا مشکلات اتصال و ارتباط میان نمایشگرهای چند کاره را با پیشرانه برطرف نماید .   و این جمله :   ولی برخی از خدمه هنوز به این تجهیزات جدید اعتماد ندارند و هنوز از تجهیزات قدیمی استفاده می کنند          اصولاً صنعت هوانوردی حداقل در یک نگاه بدبینانه  ، مترداف حادثه هست ، چون هیچ ساختار مهندسی ( حتی در یک کشور پیشرو به مانند ایالات متحده ) نمی تواند همه متغییرهای احتمالی را پیش بینی کند .    " در صورتی که زمان دارید ، یکسری حوادث پرنده های کارگو C-47 را در دهه 60 میلادی بررسی کنید که چه عامل بسیار ساده و پیش پا افتاده ای ، موجب 3 حادثه مرگبار گردید و فقط آخرین حادثه با خوش شانسی خلبان ، به یک سقوط کنترل شده منتهی و علت آن کشف شد ."        خلبان ناشناسی که پاراگراف آخر پست نخست ، از قول ایشان گفته شده ، ظاهراً مشکلات را واضحاً بیان کردند . ( فرض بر این که این گفته ها مبنای حقیقی داشته باشند )          در این زمینه اطلاعات خاصی ندارم . هر چند در خصوص ماموریتهای برون مرزی هرکولس ها به غیر از یکسری مطالب پراکنده که مستند هم نیستند ، ظاهراً مطلب خاصی وجود ندارد ، چرا که شخصا" بسیار علاقه مندم در خصوص ماموریتهای گونه RC-130H در سالهای قبل از انقلاب اسلامی علیه اتحاد شوروی ، اطلاعاتی داشته باشم .    ولی متاسفانه  حداقل یکی ازاین هرکولس ها ، با یک تیر موشک آکرید فاکس بت عراقی در  15 آوریل 1988  هدف قرار گرفته و ساقط شده .   http://www.military.ir/forums/topic/29494-ناگفته‌های-سقوط-هواپیمای-سی-۱۳۰-فرماندهان-ارتش/?p=470347     پی نوشت :   این را هم در نظر داشته باشید که IRIAF بیشتر از 3 دهه است که هیچ فناوری جدیدی را در سازمان خودش وارد نکرده ، کیفیت تجهیزات ، همان تجهیزات دهه هفتاد میلادی هستند با تغییرات اندک و صد البته کمّیت پایین تر (این یعنی یک عقب ماندگی فناورانه  3 دهه ای که اگر نگوییم فاجعه ، در حق آنچیزی که  قدرت هوایی نامیده می شود ، جفا کردیم )  فرسایش یک جنگ 8 ساله ، در کنار اتفاقات چند ماهه نخست جنگ ، ساختار این نیرو را دچار آسیب های جدی کرده که حداقل تا حاضر ترمیم نشده ( خریدهای دهه 70 شمسی را اصولاً جزء آمار قرار ندهید ، چون نه بلحاظ کمیت و نه بلحاظ کیفیت ، در محاسبات قرار ندارند ) ، در نتیجه از این نیرو ، در کنار یکسری مسائل ( که بدلیل ماهیت حاشیه ای فراوان قابل طرح نیستند )  متاسفانه باید با داشته هایش گذران کند که وضعیت هرکولس ها هم در همین ردیف قرار دارد . والا چه کسی هست که اطلاع نداشته باشد ، با همین روند ، حفاظت از آسمان ج.ا.ایران ، ثانیه به ثانیه و روز به روز در مقابل تهدیدات منطقه ای ( و نه فرا منطقه ای ) سخت تر و غیر ممکن تر می گردد .   این سطور تلخ هست ، ولی واقعیت دارد . وظیفه ما هم نقد محترمانه است . حالا یا شنیده می شود یا شنیده نمی شود . در هر صورت وظیفه را انجام دادیم و می دهیم .