بسيار عالي ،، مطلب كامل و دقيقي بود تنها يك نكته موتور جهش بتازگي رونمايي شده اما پهباد شاهد ١٧١ چندسالي هست كه عملياتي شده و از موتورهاي خانواده طلوع استفاده ميكند توان موتور طلوع ٦٦٠٠ نيوتن و توان موتور جهش ،،، ٧٠٠ كيلوگرم نيرو تقريبا معادل ٦٩٠٠ نيوتن ميباشد كه در مقايسه با طلوع كمي قوي تر است به همين نسبت تفاوت اندكي در شاخصه هاي اركيو ١٧٠ و شاهد ١٧١ قابل مشاهده است بيشينه سرعت اركيو ٥٠٠ و بيشينه سرعت شاهد ٤٦٠ كيلومتر بر ساعت است ارتفاع پروازي اركيو ٤٠٠٠٠ پا و ارتفاع پروازي شاهد ٣٦٠٠٠ پا ميباشد كه اين موارد ميتواند تاييد كننده تفاوت پيشران ها باشد طبق گفته امير خواجه فر مدير عامل صنايع هوايي وزارت دفاع موتور جهش روي پهبادهاي رادارگريز وزارت دفاع نصب خواهد شد كه در حال حاضر نيز يكي از پهبادها براي اين كار كانديد شده است.

نیروی هوای فضای سپاه برخی اطلاعات رو از نسخه های مختلف مهندسی معکوس آرکیو170 منتشر کرده. ایران تا کنون سه نسخه عملیاتی از این پهپاد را در نقشهای مراقبتی، نظارتی و رزمی در اندازه های متفاوت تولید کرده است. شاهد161 نمونه 40 درصد آرکیو170، کوچکترین عضو این خانواده مجهز به پیشران جت در نقش شناسایی- مراقبت و رزمی در سال 1393 توسعه داده شده است. این پهپاد دارای مداومت پروازی 2 ساعت، سرعت 275 کیلومتر در ساعت، سقف پروازی 25000 پا و برد 250 کیلومتر است. نسخه ای از این پهپاد با موتور پیستونی با شناسه شاهد 141 نیز تولید شده است. شاهد 161 می تواند 2 بمب 25 کیلوگرمی را خارج از بدنه حمل کند. سپاه پاسدارن با طراحی و تولید شاهد 161 توانست بر کنترل پروازی و پیکربندی بال پرنده تسلط پیدا کند. سپاه پاسداران در سال 1394 نمونه 60 درصد را تولید کرد. این پهپاد در دو نسخه با پیشران جت با شناسه شاهد191 و پیشران پیستونی با شناسه شاهد181 توسعه داده شده است. شاهد 191 در نقش شناسایی-مراقبتی- رزمی به کار گرفته می‌شود.این پهپاد با بیشینه سرعت 350 کیلومتر بر ساعت و مداومت پروازی 4/5 ساعته دارای برد 750 کیلومتر بر ساعت است. شاهد191 می‌تواند دو بمب 50 کیلوگرمی (جمعا 100 کیلوگرم) را در دهلیز داخلی حمل کند و خود پهپاد 500 کیلوگرم وزن دارد. در عملیات ضربت محرم 50 فروند پهپاد شاهد181 و شاهد191 به صورت همزمان به پرواز درآمده اند. نمونه یک به یک آرکیو 170 در سال 1396 با نام شاهد171به تولید رسید. شاهد171 از یک پیشران با توان 6600 نیوتن بهره می‌برد. این پیشران همان توربوفن جهش 700 خواهد بود. شاهد 171 فقط به منظور شناسایی و مراقبت به کارگیری می‌شود. وزن این پهپاد 3070 گیلوگرم است و 10 ساعت مداومت پروازی دارد. سرعت آن 460 کیلومتر بر ساعت است و می‌تواند تا شعاع 2200 کیلومتری و سقف پروازی 36000 پایی عملیات شناسایی را انجام دهد. تفاوتهایی در پارامترهای اعلام شده بین آرکیو170 و شاهد171 دیده می‌شود. مداومت پروازی آرکیو170 آمریکایی 8 ساعت است و برد آن 1600 کیلومتر می‌باشد اما شاهد171 دارای مداومت پروازی 10 ساعت و برد 2200 کیلومتر است. بنابراین پرنده ایرانی 600 کیلومتر برد بیشتر و 2 ساعت مداومت پروازی بالاتری نسبت به پهپاد آمریکایی دارد. ممکن است سپاه پاسداران تمام تجهیزات و سنسورهای آرکیو170 را در شاهد171 به کارگیری نکرده است که در نتیجه فضای بیشتری برای سوخت پهپاد ایجاد شده است.

بسمه تعالی شناور شهید رودکی technical vehicle Level 101 تکنیکال ها در رزم زمینی به وسایل نقلیه غیر نظامی گفته می شود که با نصب تسلیحات عموما با قدرت آتش بالا تبدیل به خودرو های نظامی شده اند. این وسایل اگرچه عموما از خودرو های نظامی کلاسیک قابلیت های رزمی، خصوصا حفاظتی کمتری دارند، در عین حال اما اولا قدرت آتش مناسبی در میدان نبرد ارائه می کنند. دوما سرعت و قابلیت تحرک مناسبی دارند. سوما از آنجا که بر اساس پلتفرم های تجاری موجود در منطقه نبرد ساخته می شوند بسیار ارزان تر هستند و به سرعت از یک خودروی غیر نظامی تبدیل به یک خودروی نظامی می شوند. در حوزه رزم دریایی قایق های تندرو ایرانی که بر اساس قایق های پرسرعت تجاری ساخته و تسلیح شده اند را می توان معادل دریایی مفهوم تکنیکال naval technical دانست. این قایق ها اما نسبت به شناورهای سنگین توان دریانوردی خیلی محدودتری دارند، در برابر شرایط بد آب و هوایی به شدت آسیب پذیر هستند و تنها در محدوده آب های ساحلی کشور مبدا امکان بکارگیری دارند. از جنگ جهانی دوم به این سو، در حوزه شناورهای سنگین تر استفاده از کشتی های تجاری برای اجرای ماموریت رزمی سوابقی وجود دارد، اما این استفاده را نمی توان معادل تکنیکال دانست، چرا که شناور هایی چون Kaiyō ژاپنی و SS Atlantic Conveyor و SS Atlantic Causeway های انگلیسی نه به عنوان یک وسیله رزمی غیر کلاسیک بلکه به دلیل محدودیت ها به عنوان در دسترس ترین پاسخ به معادل رزمی کلاسیک آنها استفاده شده بود. شهید رودکی: پاسخی به چند نیاز نیروی دریایی سپاه اگرچه توان رزمی خود را معطوف به رزم غیر کلاسیک بر پایه ی قایق های تندروی موشک انداز تعریف کرده است، اما این نیرو در نیاز های عملیاتی و شرایط رزمی خاص دریا نقاط ضعفی را نشان داده که با این روش قابل پوشش نیست. این نیرو برای رزم آبی-خاکی در خلیج فارس، خصوصا برای انتقال نیرو و تجهیزات سنگین به جزایر ایرانی خلیج فارس از شناور ها و لندیگ کرافت های مناسب برخوردار نیست . این ضعف جدی در رزمایش ابی خاکی اخیر این نیرو به وضوح مشاهده شد. قایق های این نیرو در شرایط نا مساعد دریایی به شدت توان عملیاتی خود را از دست می دهند. برد دریا نوردی این قایق ها نسبت به کشتی های بزرگتر محدود است. توان تسلیحاتی این شناور های نیز عمدتا محدود به موشک های کروز برد کوتاه و یا راکت های 107 میلیمتری و مسلسل های سنگین است که در بهترین حالت در برد کوتاه امکان رزم سطحی را برای این شناورها فراهم می کند. این شناور ها به خصوص در برابر اهداف هوایی بی دفاع هستند و در برابر اهداف سطحی نیز به لحاظ برد محدودیت دارند. اما ساخت شناور رزمی سنگین همچون یک فریگیت به منابع مالی و صنعتی قابل توجهی نیاز دارد و ساخت چنین شناوری نیز با توجه به توان صنعتی موجود در ایران و مسائل سیاسی ، می تواند تا بیش از یک دهه به طول انجامد. شناور 125 متری 4 هزار تنی شهید رودکی می تواند تا حد قابل توجهی نیاز به یک لندینگ کرافت با امکان حمل محموله قابل توجه را رفع کند، اما این همه ماجرا نیست. سپاه سعی کرده با این طرح یک پاسخ نسبی و نه حداکثری، و البته فوری به طیفی از نیازهای پیشتر گفته شده بدهد. این پاسخ با گسترش کانسپت تکنیکال ، منجر به ساخت چیزی شده است که بزرگترین تکنیکال جهان است. یک وسیله نقلیه تجاری که با اضافه کردن تسلیحات نظامی به سرعت تبدیل به یک وسیله رزمی نظامی می شود، قدرت آتش قابل توجهی دارد، و نسبت به همتایان رزمی کلاسیک اش به مراتب ارزان تر است. ایده اضافه کردن پودمان ها (ماجول های) تسلیحاتی موبایل، که عمدتا سامانه های رزمی زمینی هستند در دوران معاصر دارای سابقه است. در دهه 90 میلادی از اقدام چین به نصب هویتزر ها و تانک ها بر روی شناورهای تجاری برای تامین آتش پشتیبانی می توان نام برد. اما این تسلیحی تک منظوره و به عنوان راه حلی موقتی و کوتاه مدت توسط چین بکار گرفته شد و با رشد توان صنعتی و گسترش قابلیت های کلاسیک دریایی این کشور این رویکرد به سرعت کنار گذاشته شد. در سال های اخیر آمریکایی ها نیز به جهت رفع خلا های موردی بر روی شناور هایشان به منظور تکمیل توان رزمی شناور های رزمی کلاسیک خود، چه در بعد آفند و چه پدافند اقدام به نسب ماژول های رزمی موبایل روی شناور های خود کرده اند. نصب سامانه اخلال گر پهپاد LMADIS و قرار دادن نفربر زرهی LAV-25 بر روی عرشه ناو USS Boxer در ماموریت در خیلج فارس و اخیرا نصب سامانه راکت انداز HIMARS بر روی عرشه ناو USS Somerset نمونه هایی از این اقدام هستند. اما این موارد نیز همانطور که گفته شد به عنوان ماژول هایی که به صورت موردی به شناور های نظامی کلاسیک اضافه می شدند مورد استفاده قرار می گرفتند. در مورد شناور شهید رودکی اما، از یک سو این شناور می تواند این ماژول های تسلیحاتی موبایل را به عنوان یک لندینگ کرافت به سواحل مورد نظر انتقال دهد، از سوی دیگر تمام توان آفندی و پدافندی این شناور بر پایه اضافه شدن ماجولار این سامانه های تسلیحاتی موبایل تعریف شده است. این مورد حتی صرفا به سامانه های رزمی زمینی نیز خلاصه نمی شود، بلکه لانچر های موشک های کروز ضد کشتی، سامانه های پدافندی موشکی، پهپاد ها، انواع تجهیزات راداری، شناسایی و سیگ اینت، قایق های تندرو و یا عناصر دیگری در حوزه هوایی و دریایی نیز از جمله سامانه های بالستیک تیوب پرتاب کوتاه برد و میان برد می توانند بر حسب نیاز این به این پلتفرم اضافه شوند. بدین ترتیب علاوه بر آنکه شناور های مشابه دیگری می تواند با قرار گیری در این الگو توان رزم آبی خاکی و لجستیک دریایی سپاه را ارتقا دهد در عین اینکه خود به عنوان یک شناور سنگین با توان دریانوردی مناسب از قدرت آتش آفندی و پدافندی قابل توجهی نیز بر خوردار است، اساسا هر شناور غیر نظامی دیگری در زمان نیاز به سرعت می تواند بر حسب ماموریت با ماژول های تسلیحاتی مناسب تجهیز شود و به عنوان یک تکنیکال دریایی در میدان رزم ایفای نقش کند. البته این شناور ها نیز در کنار سامانه های تسلیحاتی موبایل به حدی از تجهیزات ثابت بر روی خود نیازمند هستند تا قابلیت های عملیاتی و بقای در میدان نبرد آنها افزایش یابد، که احتمال می رود در آینده چنین تجهیزاتی به ناو شهید رودکی و دیگر شناور های مشابهی که در آینده به سازمان رزم نیروی دریایی سپاه وارد می شوند اضافه شود. از آن جمله می توان از سامانه دفاع نقطه ای کمند و رادار های دریایی نظامی چون عصر و یا چشم عقاب نام برد. .................................................................................................. کماکان هرگونه کپی برداری آزاد. شادی روح شهدای خط تشیع صلوات

پهپاد شاهد 161 با ماموریت شناسایی و مراقبت مجهز به سیستم شناسایی IRST است. این نسخه دارای برد 150 کیلومتر، ارتفاع پروازی 42000 پا و سرعت گشت زنی 125 کیلومتر بر ساعت است. شاهد161 مداومت پروازی 2 ساعته دارد. در یک پرواز می‌تواند 1260 کیلومتر مربع را شناسایی کند. شاهد 161 توسط خودرو به پرواز در می‌آید و برای فرود به باندی با طول 1500 متر نیاز دارد. این پهپاد که نسخه 40 درصد پهیاد آرکیو 170 آمریکایی است 640 کیلوگرم وزن دارد. استفاده از سیستم اپتیک در قسمت بالای پهپاد شائبه استفاده به عنوان رهگیر را مطرح می کند یا ماموریت شناسایی مناطق کور راداری در شبکه پدافندی اما مدوامت پروازی دو ساعته و سرعت کروز 125 کیلومتر مناسب این کار نیست. باید از پهپادهای بزرگتر با قابلیت حمل تسلحیات بیشتر، مداومت پروازی بالاتر و سرعت نزدیک به صوت استفاده بشه. متاسفانه نوع تسلیحات قابل حمل و نوع اپتیک در بنر مشخصات پهپاد، خوانا نیست.

در هر صورت تقریبا به یک شماره در دیتابیس سازمان های جاسوسی تبدیل خواهیم شد https://en.wikipedia.org/wiki/Location-based_service رهگیری گوشی موبایل افراد و نحوه ی گسترش وروس کرونا https://www.aparat.com/v/XHcY6 اوسینت جالبی بود اخلالی که رادار ها در تصاویر ماهواره سار میگذارند برای مکانیابی رادار برای علاقه مندان ترجیحا سعی نکنید روی ایران از این حرکات بزنید https://www.osinteditor.com/resources/sentinel-1-c-sar-interference-analysis-intro/ https://medium.com/@HarelDan/x-marks-the-spot-579cdb1f534b در طی 3و4 سال حجم رادار های سامانه پاتریوت که فعال شده بیشتر شده

علاوه بر غیراقتصادی بودن اصولا چون نیاز به حمل و نقل سرد هست (یخچالی) هزینه ها چندین برابر میشند. همون روش دریایی گزینه مطلوب تر و ارزان تری است. ولی در مورد تعاونی ها بله حق با شماست. الان هم صادرات گوجه ما توسط همین تک شرکت تقریبا (چون واقعا در سطح بالایی از استاندارد قرار داره و اصولا با هدف صادرات به روسیه تاسیس شده بیشتر در فاز اول) انجام میگیره در حالیکه مثلا به خاطر موقعیت قرارگیریش در دو ماه اخر تابستان تولید نمیتونه داشته باشه و دنبال یک اقلیم سردتر در همون حوالی است که این خلا را پوشش بده در حالیکه ما کلی گل خونه دیگه داریم که چون جزیره ای عمل میکنند تولیداتشون روی دستشون میمونه در حالیکه بازار داره. در مورد گوجه و این تک محصول مسیر ترانزیتی را که بسیار کوتاه هست از طریق اذربایجان اولیوت دار برشمردم. چون یک بار در جلفا بارگیری میشه به تریلی های یخچال دار و در مقصد تخلیه میشه هزینه های به شدت کاهش پیدا میکنه و در محصولی ارزان مثل گوجه و مشابهش خب قیمت و تازگی محصول خیلی خیلی اهمیت داره. همین حالا هم عمده صادرات این کارخانه از طریق شناورهای یخچال دار از طریق بندر استارا انجام میگیره. ولی در مورد سایر موارد کاملا موافقم. اصولا ما در بنادر ایران تقریبا در تمام بنادر (برخی فاجعه بار ولی) عقب ماندگی داریم. حتی بنادر مهم ما مثل امام و رجایی کاملا فقط در حد رفع نیازها فعالیت میکنند و هیچ اینده نگری ای در مورد افزایش ظرفیت ها و بهینه سازی تجهیزات و توسعه اشون داده نشده (این اواخر طرح هایی در دست انجام هست در خود این دو بندر* ) - هیچ بعید نیست دست های فاسدی (مثل چیزی که الان در مورد کارشکنی اماراتی ها در مورد بندر فاو عراق گفته میشه و حتی چند ماه پیش یکی از پیمانکاران کره ای به ظاهر خودکشی کرده کشته شد در محوطه) وجود داشته که منافعش با کارتلهای تجارت اماراتی و بندر دبی خصوصا همسان بوده (بده بستان) و تاثیر داشته ولی خلاصه باید یقه دولتها و سیاستگذاران گرفته بشه که دقیقا چه کردند جز خرج پول نفت؟ *همین حالا توجه به بنادری مثل چابهار و استارا و رجایی و بنادر کوچکتر هرمزگان مثل جاسک و البته سواحل ارزشمند کنارک که با توصیه مستقیم و موکد رهبری از چند سال پیش شروع شده ( خط ساحلی عمان را هرکس ببینه باور نمیکنه انقدر یک کشور ساحل و ظرفیت داشته باشه و گویا یک ساحلی در افریقاست از بس که بکر هست و هیچ کس سراغش نرفته برای توسعه اقتصادی) هم غیر از مورد کنارک که رهبری اون هم با ابزاری که در دست داشتند (نیروهای نظامی) وادار کردند به تحرک (که اینها برای توسعه وارد بشند لااقل) محصول تحریمهاست به واقع. یعنی وقتی تجارت خارجی و وابستگی به بنادری مثل دبی (البته هنوز هم با قدرت وجود داره این مسیر!) کاهش یافت به این خاطر که ارز چندانی نبود و از طرفی طرف اماراتی مجبور بود به خاطر سیاست های ابوظبی تحریمها را تا حدی رعایت کنه در حوزه ترانزیت و بانک؛ تازه مجبور شدند که به سمت توسعه بنادر داخلی برند تا کشور سرپا بمونه. در حالیکه این امر نه این طور اجباری با اکراه که باید مشتاقانه و مدتها پیش توسط دولتها پیگیری میشد ولی خب پول نفت و احتمالا منافع تجار خاص و مقامات اقتصادی و بنادر خارجی و یک روکش قیمت یارانه ای و ارزان برای همه چیز شده بود مجوز این دست خیانتها به کشور.

همین الان (از قبل از ماجرای قفقاز و جنگ حتی) آذربایجان از محموله های ترانزیتی ایران به مقصد روسیه اون هم با معطلی زیاد که عمدا و عموما بخش زیادی از محصولات صادراتی ایران را که عمدتا محصولات غذایی هستند را به فساد میکشونه در مسیر، چیزی در حدود 6300 تا 6800 حق بار! میگیره که معمول و معقولش 3000 دلار هست و البته این وسط باز نقش ترکیه قابل کتمان نیست که مسیر 2000 کیلومتری ایران را غیرقابل اقتصادی میکنه و خودش از مسیر 4000 کیلومتری میشه صادرکننده به روسیه. الان یکی از بدیهی ترین و اقتصادی ترین و در دسترس ترین و فوری ترین مسیرها برای ما کریدور عراق و سوریه و بندر مدیترانه ای است. مطالبه گری الان کجای این امر قرار داره؟ قطعا و بدون شک باید دولت اراده کنه که باز طبق یک نقل قول جدید تفکری که میگه من کلی بندر دارم که میتونم سرمایه گذاری کنم لاذقیه به چه دردم میخوره هیچوقت به سمت این کریدور نخواهد رفت (کوته بینی عمیق را نشون میده متاسفانه که در اون مثل تفکر بنزین میخوایم چی کار! خودکفایی گندم یعنی چی! پالایشگاه سازی ضرره! حضور در کشورهای فرامنطقه ای حساسیت ایجاد میکنه! موشک مربوط به گذشته است! و .... حاکم هست) در حقیقت تفکری که بحث نیازهای استراتژیک و آینده بینانه و برنامه های بلند مدت و رقابتهای منطقه ای را نمیبینه و تنها بعد اقتصادی کوتاه مدت را مدنظر قرار میده (تازه در حالت خوشبینانه که بدبینانه بخوایم فکر کنیم همون بحث منافع و یا حتی خیانت و نفوذ میاد وسط. خیانت هم حتما لازم نیست از جانب امریکا و صهیونیسم هدایت بشه بلکه یک مدیر فاسد نفوذی میتونه مهره ترکیه یا اعراب باشه در رقابتهای منطقه ای برای القای مسر اشتباه یا ایجاد دست انداز و پنهان کردن مسیرهایی که به نفع ترکیه و اعراب نیست)

هواپیماهای سوخوی ۲۴ دست دوم (حدود ۱۰۰ فروند) پیشنهاد شوروی سابق به شهید ستاری بود تا ضمن صرفه جویی مالی برای کشور به دلیل کمبود بودجه پس از پایان جنگ، جنگنده های فانتوم را به دلیل تحریم قطعات از سوی آمریکا بصورت یکجا بازنشست کنند. پس از اینکه نخستین سری از خلبانان ایرانی که بسیاری از آنها با فانتوم پرواز کرده بودند از دوره آموزشی سوخوی ۲۴ به کشور بازگشتند جلسات زیادی با حضور آنها برگزار شده و آنها به هر دلیل با این پیشنهاد مخالفت کردند. به گفته آنها فانتوم جنگنده ای همه منظوره و چالاک و سوخوی ۲۴ جنگنده ای سنگین و تخصصی بود. این موضوع را بنده در سال های ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳ از خود خلبانان سوخوی ۲۴ شنیدم. موجودی سوخوی ۲۴ کشور، تحویل ۱۲ فروند جنگنده سوخوی ۲۴ نو به ایران و پناهنده شدن ۲۳ فروند سوخوی ۲۴ عراقی به کشور بود. با توجه به این که حداقل هشت فروند تاکنون از دست رفته اند، موجودی کشور در بهترین حالت بیست و هفت فروند بوده ولی شمار پرنده های قابل پرواز قطعا” کمتر از نصف آن است. درباره هزینه های نیروی هوایی، بررسی چنین موضوعی بدون درنظر گرفتن هزینه گزینه های جایگزین (موشکی و پدافند) چندان درست به نظر نمی رسد. چندی پیش هم در پست دیگری عرض شد که نخستین گام در برنامه ریزی استراتژیک برای نیروی هوایی کشور، راستی سنجی ادعاهای مطرح شده از سوی مقامات سپاه پاسداران و صنایع دفاع است. اگر آنچه ادعا شده یعنی این که هزینه تولید موشک های زمین به زمین در ایران یک دهم هزینه متوسط جهانی است، درست باشد واقعا” نیازی به نگهداشتن فانتوم ها، تایگرها، فیترها، ایرگاردها، و میراژها نیست. نیروی هوایی در این حالت تنها سه وظیفه بر عهده خواهد داشت که با تنها دو نوع جنگنده برآورد می شود: ۱- گشت هوایی و پایش آسمان کشور ۲- حفظ برتری هوایی در جبهه های جنگ احتمالی ۳- ایمن کردن آسمان برای پرتابگرهای موشکهای زمین به زمین با این راهبرد، هزینه های ثابت و جاری نیروی هوایی به شدت و بصورت باورنکردنی کاهش خواهد یافت و دو جنگنده اف ۱۴ (سوخوی ۳۵) و میگ ۲۹ (میگ ۳۵) کاملا” کفایت می کنند. داشتن هواپیماهای سوخترسان و آواکس هم این راهبرد اقتصادی را بهتر و مؤثرتر خواهد کرد. در بهترین حالت ‘شاید’ بتوان فنسرها را نیز برای دو مأموریت تخصصی در خدمت نگهداشت: ۱- سرکوب نیروی پدافندی و راداری دشمن؛ باتوجه به این که تنها جنگنده نیروی هوایی است که این قابلیت را دارد. ۲- سازگار کردن موشکهای کروز کلاس سومار با جایگاههای اصلی زیر بال و تبدیل این هواپیماها به بمب افکن استراتژیک. دو جایگاه ثابت زیر بال فنسر که هریک توان حمل بیش از ۲ تن جنگ افزار را دارند ویژگی بی نظیری است که متأسفانه تاکنون مغفول مانده و کشور را قادر می سازد پایگاههای دشمنان در مسافت هایی از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را با هزینه ای اقتصادی مورد تازش قرار دهد. قطعا” هزینه هر ساعت پرواز فنسر و دو فروند موشک سومار از هزینه های تولید و نگهداری و پرتاب یک فروند موشک خرمشهر یا دو فروند موشک کلاس قدر کمتر است. در این بین نیروی راداری و پدافند هوایی، پس از بررسی هزینه ها، ممکن است بتواند بار پایش هوایی نیروی هوایی در برخی نقاط کشور را کاهش دهد.

جالب اینجا است که اگر تیزر تبلیغاتی شرکت نورثروپ درباره معرفی جنگنده فریدم فایتر به بازارهای جهانی را ببینید، این هواپیما حتی در مدل A خود نیز قابلیت حمل چهار موشک هوا به زمین بوالپاپ AGM-12 را داشت و اصولا” بر پایه این ویژگی برای کشورهای کم درآمد‌ِ متحد آمریکا تبلیغ می شد. حالا چرا در عمل کشورهای خریدار در سفارشات خود چنین گزینه ای را درخواست نمی کردند خیلی عجیب به نظر می رسد. به نظر ایجاد قابلیت حمل و پرتاب موشکهای کلاس ماوریک از جایگاههای زیر بال بایستی اولویت نخست برای برنامه توسعه این جنگنده باشد. با احترام به جناب مهران ۵۵؛ به نظر بنده داشتن هفت جایگاه جنگ افزاری برای جنگنده ای همانند تایگر کاملا” کفایت می کند. دو موشک گرمایاب در مأموریتهای پشتیبانی نزدیک برای دفاع از خود کافی است. در مورد پیشرانه، با توجه به این که افزایش توان یک پیشرانه نیازمند بازبینی طراحی بخش‌های زیادی از آن است پروژه ناممکنی به نظر می رسد. ولی کاهش قابل توجه مصرف سوخت با بکارگیری آلیاژهای جدیدتر بسیار آسان‌تر است. سبک کردن سازه و بدنه هم شدنی به نظر می آیند تا به افزایش برد هواپیما کمک کنند. از دیگر بایدها، عملیاتی کردن سامانه رهاسازی چف/فلیر، سامانه هشدار قفل رادار، و سامانه یکپارچه سازی و شبکه کردن با جنگنده های دیگر است.

با سلامی دوباره خدمت دوستان میلیتاریست : با توجه به اینکه هیچکدام از دوستان قبول زحمت نکردند و طرحی برای این هواپیمای پیشنهادی نساختند ، خودم دست بکار شدم و یه چیز مقدماتی آماده کردم که تصویر و طرح این هواپیما بهتر قابل تجسم کردن باشه : جنگنده ایرانی شماره -1 (آذرخش پارسی) (Iranian Fighter-1 = IF-1 (Persian Thunder ( جنگنده سبک وزن چند منظوره ) مقایسه ظاهری بین اف-5 تایگر و پرشین تاندر پی نوشت : البته با توجه به اینکه به هیچ نرم افزار گرافیکی دسترسی نداشتم ، طرح کاملا مطلوب نشد ، پس دیگه دوستان به بزرگی خودشون ببخشند.

پیشنهاد بروز رسانی تانک های M60A3 برزیل توسط اوکراین اوکراین نوسازی تانک های M60 را که توسط کارخانه مالیشف طراحی شده است را به برزیل پیشنهاد داد. اوکراین در سال 2014 نوسازی تانک های آمریکایی M60 کار را در دست بررسی داشته اند. اما کار بر روی بروزسانی تانک های M60 در اوکراین تا به امروز مسکوت مانده بوده. در طرح پیشنهادی بروز رسانی تانک های M60 برزیل قرار است برجک اصلی تانک M60 با برجک تانک T-84-120 Yatagan تعویض شود. تانک T-84-120 Yatagan (در زبان ترکی Yatagan به معنی شمشیر است) در اصل برای بازار یابی در کشور ترکیه ساخته و طراحی شد که توسط ترک ها مورد تایید قرار نگرفت. تانک T-84-120 که یک بروز رسانی بر روی تانک های تی 80 است مجهز به توپ 120 میلیمتری با قابلیت شلیک مهمات استاندارد ناتو است. همچین این تانک برخلاف نمونه های تی-80 به یک بارگذار زنجیری در بخش پشت برجک مجهز است. احتمالا در پروژه بروز رسانی تانک M60 برزیل به پیشرانه 6 سیلندر دو زمانه جدید 6TD-2 با قدرت 1200 اسب بخار نیز مجهز بشود. احتمالا نسل جدید زره های واکنشی اوکراینی مانند Nozh قابلیت نصب بر روی تانک هایی M60 را نیز داشته باشد. سیستم های دفاع فعال Zaslon (Hard-kill) و سیستم دفاع فعال (Soft-kill) Varta نیز از گزینه های احتمالی برای نصب بر روی تانک های M60 برزیل است. برزیل حدود 90 دستگاه تانک M60A3 در اختیار دارد که با شرایط میدان نبرد کنونی مطابقت ندارد و بروز سانی انها برای برزیل ضروری است. ماکت پروژه بروز رسانی تانک های M60 برزیل- تعداد خدمه این تانک به علت داشتن بارگذار خودکار 3 نفر خواهد بود. تانک T-84-120 Yatagan با توپ 120 میلیمتری استاندار ناتو و بارگذار زنجیری در پشت برجک

نیرو زمینی ارتش ما رو دور ننداز ما انقدرام بدرد نخور نیستیم

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. تصمیم داشتم که مثل تاپیک " پرواز اژدهای زرد " یک تاپیک برای معرفی پهپادهای اسرائیلی ایجاد کنم که با راهنمائی جناب @MR9 این تاپیک رو پیدا کردم و برای پرهیز از موازی کاری معرفی پهپادهای اسرائیلی رو در این تاپیک معرفی میکنم. پیشاپیش اگر برخی از پهپادها برای دوستان تکراری هست ، پوزش می طلبم ؛ اما چون هدف گردآوری یک آرشیو کامل از پهپادهای اسرائیلی هست ، تمامی پهپادهای صهاینه رو معرفی میکنم : سوپر هرون IAI Super Heron سوپر هرون ( یا سوپر هارون ) : را شاید بتوان یکی از جدیدترین پهپاد های صهاینه نامید. این پهپاد که نسخه بزرگتر و پیشرفته تر پهپاد هارون است ، نخستین بار در نمایشگاه هوائی سنگاپور در سال 2014 رو نمائی گردید. این پهپاد که در رده پهپادهای " سوپر تاکتیکال " رده بنده می شود با هدف اصلی " شناسائی " و " جمع آوری داده " و انتقال داده ها و اطلاعات به فرماندهان زمینی توسعه یافته است. هر چند که بنا به سفارش مشتری و تغییرات در اویونیک قابلیت انجام عملیات هائی نظیر گشت دریائی و سایر مأموریت ها را نیز دارا می باشد. این پهپاد مجهز به برجک الکترونوری M19HD می باشد که اصطلاحا در زیر چانه پهپاد نصب می گردد سامانه M-19HD همچنین سوپر هرون از یک موتور ایتالیائی فیات ( ساخت شرکت دیزل جت ایتالیا ) با قدرت 200 اسب بخار بهره می گیرد طراحی دماغه و موتور نصب شده در عقب ظاهری شبیه به گلوبال هاوک را برای پهپاد رقم زده است شکل ظاهری سوپر هرون شباهت هائی به پهپاد آمریکائی RQ-4 دارد. این پهپاد دارای سقف پروازی 30 هزار فوت و مداومت پروازی 45 ساعت و شعاع ماموریت 1000 کیلومتر می باشد. در انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد اسرائیلی وجود ندارد https://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=1172 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پهپادهای اسرائیلی خواهیم پرداخت.

بسم ا... اگر این عکس مبناء ما باشد ، یعنی به این نتیجه باید برسیم که بعد از سالها کنایه زدن به شیوه استتار در ارتش ، بالاخره داریم جواب می گیرم ؟!!!!

https://www.baharnews.ir/news/246354/آمریکا-صنایع-دفاعی-ترکیه-تحریم امریکا به خاطر خرید اس 400 از سوی ترکیه صنایع دفاعی این کشور را تحریم کرد همچنین ترکیه از طرح اف 35 بیرون انداخته شد که بر مبنای ان قسمت هایی از بدنه اف 35 قرار بود در ترکیه ساخته شود پس ترکیه نه تنها شانس دستیابی به اف 35 را از دست داد بلکه شانس دستیابی به دانش ساخت بدنه هواپیماهای نسل 5 را که بعدا میتوانست مبنای ساخت جنگنده نسل 5 بومی ترکیه شود را هم از دست داد. سوال: آیا واقعا اس 400 این ارزش را داشت؟ اس 400 و پاتریوت که قبل از این ترکیه به دنبال ان بود و امریکا انرا به ترکیه نداد دو کارایی دارد. 1- کارایی پدافندی بر علیه هواپیماهای جنگی متخاصم 2- کارایی ضد بالستیک به نظر من کارایی اول برای ترکیه خیلی مهم نبوده چون سیستم پدافندی ترکیه نیز مانند بیشتر کشورهای غربی بیشتر هواپایه است. یعنی اواکس و اف 16 ها و میتوانست اف 35 ها. پس ترکیه بیشتر به دنبال کارایی ضد بالستیک است. سوال چه تهدید جدی ضد بالستیکی علیه ترکیه وجود دارد که ترکیه حاضر شده اف 35 ها را فدای ان کند و زیر تحریم هم برود. کاری که اصلا معقول نیست و هیچ کس نمی کند؟ پاسخ به نظر من قطعا ایران است. یعنی ظاهرا ترکیه به اینکه با ایران زمانی رویارویی نظامی داشته باشد فکر می کند و دارد برای ان برنامه ریزی میکند. حتی خاطرم هست که اردوغان چند وقت پیش گفته بود علاوه بر اس 400 اس 500 و تکنولوژی ساخت انرا از روسیه میگیریم. یعنی اردوغان به شدت در حال فکر بر روی تقویت سیستم ضد بالستیک است که قطعا تهدید مورد نظر هم ایران است. البته ما تهدیدی برای ترکیه نیستیم او تهدید است و دارد فکر زمانی را میکند که بر خاک مناطق شمال غربی کشور ما دست اندازی کند در حال حاضر با وجود اینکه نسبت به ما دارای برتری هوایی است و ارتش قوی و به روزی هم دارد میداند که در صورت درگیری با حمله گسترده بالستیکی و کروز ما مواجه میشود. قوی ترین کشور نیز اگر ده هزار موشک نقطه زن به مناطق حساس ان بخورد قطعا متلاشی میشود. اصلا فرودگاهی نمی ماند که از ان هواپیما بلند شود. ترکیه در فکر پر کردن این خلا است. فرماندهان نظامی ما نیز باید در فکر باشند. مشکلات ایران و ترکیه به تدریج خود را نشان خواهد داد

http://www.telewebion.com/episode/2435056

این یکی از بندهای نامه تشکل های بسیجی بیش از 500 دانشگاه به رهبری در تلاش برای جلوگیری از جریان تحریف هست که رهبری برش تاکید کردند. ذکرش اینجا به این دلیل هست که به نظر میرسه خیلی ها معتقدند پاسخ ایران به هر دلیلی (غافلگیری، نداشتن پلن پیش بینی شده برای چنین حرکت غیرقابل پیش بینی ای، ملاحظات بیش از حد یا هر چیز دیگه ای منجمله دلایل عقلانی و ...) پاسخ متناسبی نبود و برخی اتفاقت بعدی و حتی فشارهایی که الان به مثلا مقاومت در لبنان و سوریه و عراق هم میاد به واسطه همین پاسخ ضعیف بوده.

تو هین دو ماه باقی مانده و اوج صبر استراتژیک ، غربی ها از بی عملی ج.ا استفاده می کنند و ضربات کاری و فلج کننده به منافع و منابع ما می زنند ..؟ منفعل بودن و سیلی و اردنگی نوش کردن رو صبر استراتژیک معنا نمی شود

ژن نسل چهارم برای روباه مکّار روسی رویکرد جدید نیروی هوایی روسیه به رهگیرهای پرسرعت برای رویارویی با غرب دهه هفتاد میلادی ، یکی از جذاب ترین بازه های زمانی رویارویی شرق و غرب در قالب جنگ سرد بشمارمی آمد ، طیف متنوعی از فناوری ها و سخت افزارهادر این دهه به دنیای تسلیحات معرفی شد که دراین میان ، تنوع قابل ملاحضه محصولات هوایی به صورت شاخصی بر تارک این منازعه می درخشد . با توجه به این موضوع ، جنگنده میگ-25 فاکس بت برای نخستین بار به سال 1967 وارد خدمت فعال رزمی شد و تا به امروز در ردیف یکی از توانمندترین جتهای رزمی نسل سوم مورد شناسایی قرار می گیرد . این هواگرد که در ابتدای امر ،بصورت یک رهگیر سنگین وزن طراحی گردید ، به صورت متمایزی نسبت به همتایانش می توانست با سرعت شگفت آور 3.2 ماخ در ارتفاع 25 کیلومتری دست به عمل زند که این مساله بدان کمک می نمود تا فراتر از برد موثر سامانه های دفاع هوایی آن روزها ، موفقیت ماموریتهای محوله را تضمین نماید . MIG-25 PD علاوه براین ، فاکس بت ، همچنین تا به امروز ، در ردیف سنگین ترین هواگردهای قرار دارد که برای رزم در هوا تولید شده و در این زمینه ،تنها گونه ارتقاء یافته آن که بعدها با شناسه میگ-31 فاکس هاوند به دنیای هوانوردی معرفی شد مجموعا" قابلیت حمل میزان قابل توجهی از تسلیحات و حسگرها را با خود داشت . در مجموع ، این رهگیر روسی بدلیل توانایی حمل موشکهای برد بلندی نظیر R-40 با بردی برابر 80 کیلومتر و وزنی در حدود 475کیلوگرم ، که درزمان خود تقریبا" بی رقیب بحساب می آمد ، فلسفه طراحی جدیدی را پیش روی طراحان هواگردهای رزمی نهاد . راست : فرودگاه هاکوداته ژاپن ، پذیرای محرمانه ترین جت روسی چپ : ویکتور بلنکو تحت شدیدترین اقدامات امنیتی وارد ایالات متحده میشود ( 9 سپتامبر 1976 ) اگر چه سابقه عملیاتی فاکس بت ، با فرازو نشیبهای زیادی همراه بوده ، اما این رهگیرتیتانیومی برای نخستین بار توانایی های رزمی خود را در قالب ماموریتهای شناسایی استراتژیک در خاورمیانه به ثبت رساند ، جایی که 4 فروند از این جتهای پرسرعت ، به سال 1971 به یک پایگاه نظامی روسی در مصر اعزام شدند تا ماموریتهای خاصی را برفراز شبه جزیره سینا به انجام رسانند . این ماموریتها براساس آنچه که درتاریخ هوانوردی به ثبت رسیده با واکنش های متعدد نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی اسراییل روبرو شد ،اما تلاش های پرتعداد اسکادران های اف-4 مسلح به موشکهای هوابه هوای اسپارو وسیستم های دفاع هوایی هاوک این نیرو هرگز موفق نشدند تا خللی در ماموریتهای خفاش روسی ایجاد نمایند . علاوه براین ، این رهگیر روسی ، کارنامه به نسبت قابل قبولی در جنگ میان هند و پاکستان ( توسط نیروی هوایی هند) و جنگ طولانی میان ایران و عراق ( توسط نیروی هوایی عراق ) و حتی عملیات طوفان صحرا ( که درجریان آن اسکادران های ایگل نیروی هوایی عربستان و ایالات متحده تلاش زیادی برای ساقط کردن آن به کار بستند ) از خود برجای گذاشت . اما در حالی که فلسفه طراحی فاکس بت برای کارشناسان بلوک غرب یک موضوع ناشناخته بشمارمی آمد ، فرار ویکتور بلنکو با یکفروند میگ-25 به ژاپن ، هدیه ای باد آورده برای ناتو وبویژه نیروی هوایی ایالات متحده محسوب میشد . بلنکو با جنگنده محرمانه خود بسوی فرودگاه هاکوداته ژاپن پرواز نمود و پس از جاگذاشتن فانتوم های ژاپنی که برای رهگیری وی به پرواز درآمده بودند ، در خاک این کشور فرود آمد و در عین ناباوری ، دفترچه راهنمای خدمه را نیز در اختیار کارشناسان نظامی غرب گذاشت . حال که چنین هدیه ای شگفت آور از لبه فناوری نظامی شوروی در اختیار غرب قرار گرفته بود ، تحلیلگران غربی می بایست از این فرصت استفاده می کردند و همین گونه نیز شد . رادار سافایر-25 کارشناسان نظامی ژاپنی و آمریکایی بسرعت سامانه های حساس الکترونیک ، پیشرانه ها را از بدنه اصلی جدا کرده و به بررسی آن پرداختند . چنین وضعیتی برای نیروی هوایی شوروی یک فاجعه محسوب میشد ، اما بر خلاف انتظارات ، پاسخ روسها نه با تسریع روند بازگشت این جنگنده ، بلکه با تسریع روند برنامه ارتقاء فاکس بت داده شد ، به شکلی که فناوری های توسعه داده شده برای گونه جدید ، به هیچ عنوان تشابه مشخصی با فناوری که اینک توسط بلنکو در دست غرب قرار داشت ، نداشته باشد . بنابراین ، دفتر طراحی میگ که شکاف حاصله از عیان شدن فناوری نمونه های اولیه فاکس بت را مشاهده نمود ، بسرعت دست به نوسازی گسترده در سامانه های الکترونیک و تسلیحاتی آن زده که نتیجه آن ، تولید گونه MIG-25PD بعنوان یک جنگنده بسیار پیشرفته نسل چهارم بود . براساس اطلاعات موجود ، یک تغییر اساسی در سامانه تشخیص دوست از دشمن (IFF) ، سیستم های اویونیک و ناوبری صورت گرفت . ظهور بمب افکن های جدیدی نظیر تورنادو ( راست ) و اف-111 ( چپ ) معرف تاکتیک جدید بلوک غرب برای اجرای حملات هوایی در ارتفاع پایین بود بااین حال ، شاید برجسته ترین تغییر صورت گرفته در نمونه جدید فاکس بت ، ادغام رادار جدید سافایر-25 ( Sapphire-25) بعنوان یک رادار رهگیر پالس داپلر با بدنه قدیمی بود که بعنوان گل سرسبد فناوری الکترونیک روسی ، می بایست روی نسخه بعدی فاکس بت ، یعنی میگ-31 قرار می گرفت . این رادار با قابلیتهای جدیدی نظیر نگاه به پایین – شلیک به پایین به خلبان اجازه میداد تا با اهداف متخاصم زیر ارتفاع پروازی خود درگیر شود و به این ترتیب ، از مهمترین مزیت خود یعنی سقف ارتفاع پرواز بالا ، بطور کامل بهره ببرد . این مزیت با توجه به تاکتیکهای پرواز در ارتفاع پایین اسکادرانهای بمب افکن نیروی هوایی ایالات متحده که با ورود گونه هایی نظیر اف-111 ، بی-1بی و همتای اروپایی آنها ، تورنادو ، شکل جدیدی بخود گرفته بود ، بصورت شگرفی ، دست بالا را برای نیروی هوایی شوروی ایجاد می نمود . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............... 2- ادغام تمامی تاپیکها و پستهای مرتبط با میگ-25 .. نوزدهم اسفند سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

ویل دورانت میگه: هیچ ملتی از بیرون شکست نخواهد خورد مگر اینکه از درون از هم فرو پاشیده شده باشد. در زمان جنگ خیلی کشورهای دنیا بسیج شده و علیه ما توطئه کردند شوروی و فرانسه تسلیحات رو فراهم می کردند آلمان تسلیحات شیمیایی رو ایالات متحده پشتیبانی اطلاعاتی کشورهای عربی و در راس اون عربستان تامین مالی حتی عناصری خود فروخته هم علیه هم میهن های خودشون سلاح برداشتند ولی نتیجه این شد که متری از خاک ایران کم نشد، چون مردم در صحنه بودند و از خاک میهن شون دفاع کردند، این مردم ولی نعمت اند و تا زمانی انقلاب رو از آن خودشون بدونن ، جمیع خناس ها نمی تونن هیچ غلطی بکنند، نباید اونها رو با عافیت طلبی و مصلحت اندیشی های بی خودی از پیشرفت و اصلاح و آبادانی ایران ناامید کرد در غیر این صورت وقتی مردم در صحنه نباشند باید انتظار هر توطئه ای از جانب دشمنان ایران رو داشت.

تلویزیون چند ساله داره اشتباه سینما رو تکرار میکنه حضرات روشن فکر که  خیلیهاشون تو سینما صد هزار تماشاگر هم ندارن داعم با بودجه دولتی فیلم و سریال وتعاتر روشن فکری میسازن اکثرا تو مصاحبه میگن عوام هنر نمیفهمن :clown:  فیلم برفروش بازاریه کم بفروشه یعنی عده کمی مثل کارگردان باشعورن icon_eek یکیش  یه جا گفته چه عیبی داره لهجه ها رو مسخره کنیم :-x   شعور رو میبینید یه زمانی ترکیه وامارات ولبنان سریال مناسبتی ایرانی بخش میکردن مثل صاحبدلان الان کارگردانش چی میسازه وبقیه اکثرا اونا که حوصله دیدن بدبختیای ماروندارن اکثر برنامه ومجریهای جدید غیر از توهین به اقشار مذهبی حرف زدن هم بلد نیستن مسعولین فکر میکنن با دادن انتن مفت اینا درست میشن سی سال سینما همین بوده یکیش درست نشدن حضرات روشن فکر هم فکر میکنن هنرمندن وکسی هستن و بدتر میکنن

اتفاقا بهترین حالت برای نظام، الان در این روزها حمله‌ی خارجی هستش..... چون همه رو متحد میکنه.... چرا که هر حمله‌ی خارجی سریعا با تحرکات تجزیه طلبانه و برخورد معتقدین نظام با همه ی اینها خواهد بود و باعث میشه که نظام مثلا برای یه چند دهه‌ی دیگه بیمه بشه به نظرم...   نه اینکه دعا کنیم جنگ بشه، ولی به نظرم مسئله‌ای هست که هست...:)

  اتفاقا نکته شما بد نیست ولی ۱ - وضع ما خیلی بد نیست ولی اگر چاره نکنیم از ناحیه اقتصاد و فرهنگ ضربه خواهیم خورد. ۲ - تاریخ و گذشته مهمه ولی یادمون باشه، کشور رو باید با کار ساخت. کوروش و رفقا از ۲۵۰۰ سال پیش نمیان الان توی مملکت کار کنند. الان زمان من و شماست

سوال خوبیه.   مدل سوریه و لیبی اصالتا برای ما طراحی شده بود. اگر قوه عاقله نظام فاسد بشه احتمال حمله خارجی با عمال داخلی روی زمین کم نخواهد بود   اگر وحدت کلمه پشت سر ولی فقیه و پویایی کشور با توجه به شرایط روز حفظ و بهتر بشه، هیچ کس نمی‌تونه غلطی بکنه.   ضمنا دلتون رو خیلی خالی نکنید - اولا خطر برای همه کشورها هست - ثانیا، خطر تشکیل یک داعش مسیحی توی آمریکا از لات‌ها و عوضی‌ها خیلی خطر بزرگتریه برای اونها تا خطراتی که برای ما هست