بسيار عالي ،، مطلب كامل و دقيقي بود تنها يك نكته موتور جهش بتازگي رونمايي شده اما پهباد شاهد ١٧١ چندسالي هست كه عملياتي شده و از موتورهاي خانواده طلوع استفاده ميكند توان موتور طلوع ٦٦٠٠ نيوتن و توان موتور جهش ،،، ٧٠٠ كيلوگرم نيرو تقريبا معادل ٦٩٠٠ نيوتن ميباشد كه در مقايسه با طلوع كمي قوي تر است به همين نسبت تفاوت اندكي در شاخصه هاي اركيو ١٧٠ و شاهد ١٧١ قابل مشاهده است بيشينه سرعت اركيو ٥٠٠ و بيشينه سرعت شاهد ٤٦٠ كيلومتر بر ساعت است ارتفاع پروازي اركيو ٤٠٠٠٠ پا و ارتفاع پروازي شاهد ٣٦٠٠٠ پا ميباشد كه اين موارد ميتواند تاييد كننده تفاوت پيشران ها باشد طبق گفته امير خواجه فر مدير عامل صنايع هوايي وزارت دفاع موتور جهش روي پهبادهاي رادارگريز وزارت دفاع نصب خواهد شد كه در حال حاضر نيز يكي از پهبادها براي اين كار كانديد شده است.

نیروی هوای فضای سپاه برخی اطلاعات رو از نسخه های مختلف مهندسی معکوس آرکیو170 منتشر کرده. ایران تا کنون سه نسخه عملیاتی از این پهپاد را در نقشهای مراقبتی، نظارتی و رزمی در اندازه های متفاوت تولید کرده است. شاهد161 نمونه 40 درصد آرکیو170، کوچکترین عضو این خانواده مجهز به پیشران جت در نقش شناسایی- مراقبت و رزمی در سال 1393 توسعه داده شده است. این پهپاد دارای مداومت پروازی 2 ساعت، سرعت 275 کیلومتر در ساعت، سقف پروازی 25000 پا و برد 250 کیلومتر است. نسخه ای از این پهپاد با موتور پیستونی با شناسه شاهد 141 نیز تولید شده است. شاهد 161 می تواند 2 بمب 25 کیلوگرمی را خارج از بدنه حمل کند. سپاه پاسدارن با طراحی و تولید شاهد 161 توانست بر کنترل پروازی و پیکربندی بال پرنده تسلط پیدا کند. سپاه پاسداران در سال 1394 نمونه 60 درصد را تولید کرد. این پهپاد در دو نسخه با پیشران جت با شناسه شاهد191 و پیشران پیستونی با شناسه شاهد181 توسعه داده شده است. شاهد 191 در نقش شناسایی-مراقبتی- رزمی به کار گرفته می‌شود.این پهپاد با بیشینه سرعت 350 کیلومتر بر ساعت و مداومت پروازی 4/5 ساعته دارای برد 750 کیلومتر بر ساعت است. شاهد191 می‌تواند دو بمب 50 کیلوگرمی (جمعا 100 کیلوگرم) را در دهلیز داخلی حمل کند و خود پهپاد 500 کیلوگرم وزن دارد. در عملیات ضربت محرم 50 فروند پهپاد شاهد181 و شاهد191 به صورت همزمان به پرواز درآمده اند. نمونه یک به یک آرکیو 170 در سال 1396 با نام شاهد171به تولید رسید. شاهد171 از یک پیشران با توان 6600 نیوتن بهره می‌برد. این پیشران همان توربوفن جهش 700 خواهد بود. شاهد 171 فقط به منظور شناسایی و مراقبت به کارگیری می‌شود. وزن این پهپاد 3070 گیلوگرم است و 10 ساعت مداومت پروازی دارد. سرعت آن 460 کیلومتر بر ساعت است و می‌تواند تا شعاع 2200 کیلومتری و سقف پروازی 36000 پایی عملیات شناسایی را انجام دهد. تفاوتهایی در پارامترهای اعلام شده بین آرکیو170 و شاهد171 دیده می‌شود. مداومت پروازی آرکیو170 آمریکایی 8 ساعت است و برد آن 1600 کیلومتر می‌باشد اما شاهد171 دارای مداومت پروازی 10 ساعت و برد 2200 کیلومتر است. بنابراین پرنده ایرانی 600 کیلومتر برد بیشتر و 2 ساعت مداومت پروازی بالاتری نسبت به پهپاد آمریکایی دارد. ممکن است سپاه پاسداران تمام تجهیزات و سنسورهای آرکیو170 را در شاهد171 به کارگیری نکرده است که در نتیجه فضای بیشتری برای سوخت پهپاد ایجاد شده است.

بسمه تعالی شناور شهید رودکی technical vehicle Level 101 تکنیکال ها در رزم زمینی به وسایل نقلیه غیر نظامی گفته می شود که با نصب تسلیحات عموما با قدرت آتش بالا تبدیل به خودرو های نظامی شده اند. این وسایل اگرچه عموما از خودرو های نظامی کلاسیک قابلیت های رزمی، خصوصا حفاظتی کمتری دارند، در عین حال اما اولا قدرت آتش مناسبی در میدان نبرد ارائه می کنند. دوما سرعت و قابلیت تحرک مناسبی دارند. سوما از آنجا که بر اساس پلتفرم های تجاری موجود در منطقه نبرد ساخته می شوند بسیار ارزان تر هستند و به سرعت از یک خودروی غیر نظامی تبدیل به یک خودروی نظامی می شوند. در حوزه رزم دریایی قایق های تندرو ایرانی که بر اساس قایق های پرسرعت تجاری ساخته و تسلیح شده اند را می توان معادل دریایی مفهوم تکنیکال naval technical دانست. این قایق ها اما نسبت به شناورهای سنگین توان دریانوردی خیلی محدودتری دارند، در برابر شرایط بد آب و هوایی به شدت آسیب پذیر هستند و تنها در محدوده آب های ساحلی کشور مبدا امکان بکارگیری دارند. از جنگ جهانی دوم به این سو، در حوزه شناورهای سنگین تر استفاده از کشتی های تجاری برای اجرای ماموریت رزمی سوابقی وجود دارد، اما این استفاده را نمی توان معادل تکنیکال دانست، چرا که شناور هایی چون Kaiyō ژاپنی و SS Atlantic Conveyor و SS Atlantic Causeway های انگلیسی نه به عنوان یک وسیله رزمی غیر کلاسیک بلکه به دلیل محدودیت ها به عنوان در دسترس ترین پاسخ به معادل رزمی کلاسیک آنها استفاده شده بود. شهید رودکی: پاسخی به چند نیاز نیروی دریایی سپاه اگرچه توان رزمی خود را معطوف به رزم غیر کلاسیک بر پایه ی قایق های تندروی موشک انداز تعریف کرده است، اما این نیرو در نیاز های عملیاتی و شرایط رزمی خاص دریا نقاط ضعفی را نشان داده که با این روش قابل پوشش نیست. این نیرو برای رزم آبی-خاکی در خلیج فارس، خصوصا برای انتقال نیرو و تجهیزات سنگین به جزایر ایرانی خلیج فارس از شناور ها و لندیگ کرافت های مناسب برخوردار نیست . این ضعف جدی در رزمایش ابی خاکی اخیر این نیرو به وضوح مشاهده شد. قایق های این نیرو در شرایط نا مساعد دریایی به شدت توان عملیاتی خود را از دست می دهند. برد دریا نوردی این قایق ها نسبت به کشتی های بزرگتر محدود است. توان تسلیحاتی این شناور های نیز عمدتا محدود به موشک های کروز برد کوتاه و یا راکت های 107 میلیمتری و مسلسل های سنگین است که در بهترین حالت در برد کوتاه امکان رزم سطحی را برای این شناورها فراهم می کند. این شناور ها به خصوص در برابر اهداف هوایی بی دفاع هستند و در برابر اهداف سطحی نیز به لحاظ برد محدودیت دارند. اما ساخت شناور رزمی سنگین همچون یک فریگیت به منابع مالی و صنعتی قابل توجهی نیاز دارد و ساخت چنین شناوری نیز با توجه به توان صنعتی موجود در ایران و مسائل سیاسی ، می تواند تا بیش از یک دهه به طول انجامد. شناور 125 متری 4 هزار تنی شهید رودکی می تواند تا حد قابل توجهی نیاز به یک لندینگ کرافت با امکان حمل محموله قابل توجه را رفع کند، اما این همه ماجرا نیست. سپاه سعی کرده با این طرح یک پاسخ نسبی و نه حداکثری، و البته فوری به طیفی از نیازهای پیشتر گفته شده بدهد. این پاسخ با گسترش کانسپت تکنیکال ، منجر به ساخت چیزی شده است که بزرگترین تکنیکال جهان است. یک وسیله نقلیه تجاری که با اضافه کردن تسلیحات نظامی به سرعت تبدیل به یک وسیله رزمی نظامی می شود، قدرت آتش قابل توجهی دارد، و نسبت به همتایان رزمی کلاسیک اش به مراتب ارزان تر است. ایده اضافه کردن پودمان ها (ماجول های) تسلیحاتی موبایل، که عمدتا سامانه های رزمی زمینی هستند در دوران معاصر دارای سابقه است. در دهه 90 میلادی از اقدام چین به نصب هویتزر ها و تانک ها بر روی شناورهای تجاری برای تامین آتش پشتیبانی می توان نام برد. اما این تسلیحی تک منظوره و به عنوان راه حلی موقتی و کوتاه مدت توسط چین بکار گرفته شد و با رشد توان صنعتی و گسترش قابلیت های کلاسیک دریایی این کشور این رویکرد به سرعت کنار گذاشته شد. در سال های اخیر آمریکایی ها نیز به جهت رفع خلا های موردی بر روی شناور هایشان به منظور تکمیل توان رزمی شناور های رزمی کلاسیک خود، چه در بعد آفند و چه پدافند اقدام به نسب ماژول های رزمی موبایل روی شناور های خود کرده اند. نصب سامانه اخلال گر پهپاد LMADIS و قرار دادن نفربر زرهی LAV-25 بر روی عرشه ناو USS Boxer در ماموریت در خیلج فارس و اخیرا نصب سامانه راکت انداز HIMARS بر روی عرشه ناو USS Somerset نمونه هایی از این اقدام هستند. اما این موارد نیز همانطور که گفته شد به عنوان ماژول هایی که به صورت موردی به شناور های نظامی کلاسیک اضافه می شدند مورد استفاده قرار می گرفتند. در مورد شناور شهید رودکی اما، از یک سو این شناور می تواند این ماژول های تسلیحاتی موبایل را به عنوان یک لندینگ کرافت به سواحل مورد نظر انتقال دهد، از سوی دیگر تمام توان آفندی و پدافندی این شناور بر پایه اضافه شدن ماجولار این سامانه های تسلیحاتی موبایل تعریف شده است. این مورد حتی صرفا به سامانه های رزمی زمینی نیز خلاصه نمی شود، بلکه لانچر های موشک های کروز ضد کشتی، سامانه های پدافندی موشکی، پهپاد ها، انواع تجهیزات راداری، شناسایی و سیگ اینت، قایق های تندرو و یا عناصر دیگری در حوزه هوایی و دریایی نیز از جمله سامانه های بالستیک تیوب پرتاب کوتاه برد و میان برد می توانند بر حسب نیاز این به این پلتفرم اضافه شوند. بدین ترتیب علاوه بر آنکه شناور های مشابه دیگری می تواند با قرار گیری در این الگو توان رزم آبی خاکی و لجستیک دریایی سپاه را ارتقا دهد در عین اینکه خود به عنوان یک شناور سنگین با توان دریانوردی مناسب از قدرت آتش آفندی و پدافندی قابل توجهی نیز بر خوردار است، اساسا هر شناور غیر نظامی دیگری در زمان نیاز به سرعت می تواند بر حسب ماموریت با ماژول های تسلیحاتی مناسب تجهیز شود و به عنوان یک تکنیکال دریایی در میدان رزم ایفای نقش کند. البته این شناور ها نیز در کنار سامانه های تسلیحاتی موبایل به حدی از تجهیزات ثابت بر روی خود نیازمند هستند تا قابلیت های عملیاتی و بقای در میدان نبرد آنها افزایش یابد، که احتمال می رود در آینده چنین تجهیزاتی به ناو شهید رودکی و دیگر شناور های مشابهی که در آینده به سازمان رزم نیروی دریایی سپاه وارد می شوند اضافه شود. از آن جمله می توان از سامانه دفاع نقطه ای کمند و رادار های دریایی نظامی چون عصر و یا چشم عقاب نام برد. .................................................................................................. کماکان هرگونه کپی برداری آزاد. شادی روح شهدای خط تشیع صلوات

پهپاد شاهد 161 با ماموریت شناسایی و مراقبت مجهز به سیستم شناسایی IRST است. این نسخه دارای برد 150 کیلومتر، ارتفاع پروازی 42000 پا و سرعت گشت زنی 125 کیلومتر بر ساعت است. شاهد161 مداومت پروازی 2 ساعته دارد. در یک پرواز می‌تواند 1260 کیلومتر مربع را شناسایی کند. شاهد 161 توسط خودرو به پرواز در می‌آید و برای فرود به باندی با طول 1500 متر نیاز دارد. این پهپاد که نسخه 40 درصد پهیاد آرکیو 170 آمریکایی است 640 کیلوگرم وزن دارد. استفاده از سیستم اپتیک در قسمت بالای پهپاد شائبه استفاده به عنوان رهگیر را مطرح می کند یا ماموریت شناسایی مناطق کور راداری در شبکه پدافندی اما مدوامت پروازی دو ساعته و سرعت کروز 125 کیلومتر مناسب این کار نیست. باید از پهپادهای بزرگتر با قابلیت حمل تسلحیات بیشتر، مداومت پروازی بالاتر و سرعت نزدیک به صوت استفاده بشه. متاسفانه نوع تسلیحات قابل حمل و نوع اپتیک در بنر مشخصات پهپاد، خوانا نیست.

بسم ا... تغییر چهره جنگ، ریزپهپادهای مسلح به هوش مصنوعی https://www.aparat.com/v/28tl6

ظاهرا زیر دریایی اسراییلی در راه خلیج فارس است به نقل شبکه کان 11 اسراییل بعد نیست به این ویدئو شرکت رافائل نگاهی بندازیم سیستم های مثل فریب اژدر و سیستم ارتباطی زیر دریایی و غواص های عملیات ویژه https://www.aparat.com/v/D01LG

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست : دراین پست قیمت تعدادی دیگر از جنگنده ها رو خدمت دوستان ارائه میدم : جنگنده های سایر ملل پی نوشت 1 : خوب با این لیست ، پرونده قیمت جنگنده ها بسته شد. اماهواپیماهای نظامی دایره بسیار گسترده تری داره ( آواکس -ترابری - سوخترسان - جنگال - پشتیبانی نزدیک - آموزشی و ... ) در صورت تمایل دوستان قیمت سایر هواپیماهای نظامی رو هم گردآوردی و ارسال می کنم پی نوشت 2 : مهمتر از قیمت جنگنده ، هزینه تعمیر نگهداری اون هست.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست : دراین پست قیمت تعدادی دیگر از جنگنده ها رو خدمت دوستان ارائه میدم : جنگنده های یانکی پی نوشت : در صورت تمایل دوستان قیمت سایر جنگنده ها و همچنین سایر هواپیماهای نظامی رو هم گردآوردی و ارسال می کنم

علاوه بر غیراقتصادی بودن اصولا چون نیاز به حمل و نقل سرد هست (یخچالی) هزینه ها چندین برابر میشند. همون روش دریایی گزینه مطلوب تر و ارزان تری است. ولی در مورد تعاونی ها بله حق با شماست. الان هم صادرات گوجه ما توسط همین تک شرکت تقریبا (چون واقعا در سطح بالایی از استاندارد قرار داره و اصولا با هدف صادرات به روسیه تاسیس شده بیشتر در فاز اول) انجام میگیره در حالیکه مثلا به خاطر موقعیت قرارگیریش در دو ماه اخر تابستان تولید نمیتونه داشته باشه و دنبال یک اقلیم سردتر در همون حوالی است که این خلا را پوشش بده در حالیکه ما کلی گل خونه دیگه داریم که چون جزیره ای عمل میکنند تولیداتشون روی دستشون میمونه در حالیکه بازار داره. در مورد گوجه و این تک محصول مسیر ترانزیتی را که بسیار کوتاه هست از طریق اذربایجان اولیوت دار برشمردم. چون یک بار در جلفا بارگیری میشه به تریلی های یخچال دار و در مقصد تخلیه میشه هزینه های به شدت کاهش پیدا میکنه و در محصولی ارزان مثل گوجه و مشابهش خب قیمت و تازگی محصول خیلی خیلی اهمیت داره. همین حالا هم عمده صادرات این کارخانه از طریق شناورهای یخچال دار از طریق بندر استارا انجام میگیره. ولی در مورد سایر موارد کاملا موافقم. اصولا ما در بنادر ایران تقریبا در تمام بنادر (برخی فاجعه بار ولی) عقب ماندگی داریم. حتی بنادر مهم ما مثل امام و رجایی کاملا فقط در حد رفع نیازها فعالیت میکنند و هیچ اینده نگری ای در مورد افزایش ظرفیت ها و بهینه سازی تجهیزات و توسعه اشون داده نشده (این اواخر طرح هایی در دست انجام هست در خود این دو بندر* ) - هیچ بعید نیست دست های فاسدی (مثل چیزی که الان در مورد کارشکنی اماراتی ها در مورد بندر فاو عراق گفته میشه و حتی چند ماه پیش یکی از پیمانکاران کره ای به ظاهر خودکشی کرده کشته شد در محوطه) وجود داشته که منافعش با کارتلهای تجارت اماراتی و بندر دبی خصوصا همسان بوده (بده بستان) و تاثیر داشته ولی خلاصه باید یقه دولتها و سیاستگذاران گرفته بشه که دقیقا چه کردند جز خرج پول نفت؟ *همین حالا توجه به بنادری مثل چابهار و استارا و رجایی و بنادر کوچکتر هرمزگان مثل جاسک و البته سواحل ارزشمند کنارک که با توصیه مستقیم و موکد رهبری از چند سال پیش شروع شده ( خط ساحلی عمان را هرکس ببینه باور نمیکنه انقدر یک کشور ساحل و ظرفیت داشته باشه و گویا یک ساحلی در افریقاست از بس که بکر هست و هیچ کس سراغش نرفته برای توسعه اقتصادی) هم غیر از مورد کنارک که رهبری اون هم با ابزاری که در دست داشتند (نیروهای نظامی) وادار کردند به تحرک (که اینها برای توسعه وارد بشند لااقل) محصول تحریمهاست به واقع. یعنی وقتی تجارت خارجی و وابستگی به بنادری مثل دبی (البته هنوز هم با قدرت وجود داره این مسیر!) کاهش یافت به این خاطر که ارز چندانی نبود و از طرفی طرف اماراتی مجبور بود به خاطر سیاست های ابوظبی تحریمها را تا حدی رعایت کنه در حوزه ترانزیت و بانک؛ تازه مجبور شدند که به سمت توسعه بنادر داخلی برند تا کشور سرپا بمونه. در حالیکه این امر نه این طور اجباری با اکراه که باید مشتاقانه و مدتها پیش توسط دولتها پیگیری میشد ولی خب پول نفت و احتمالا منافع تجار خاص و مقامات اقتصادی و بنادر خارجی و یک روکش قیمت یارانه ای و ارزان برای همه چیز شده بود مجوز این دست خیانتها به کشور.

همین الان (از قبل از ماجرای قفقاز و جنگ حتی) آذربایجان از محموله های ترانزیتی ایران به مقصد روسیه اون هم با معطلی زیاد که عمدا و عموما بخش زیادی از محصولات صادراتی ایران را که عمدتا محصولات غذایی هستند را به فساد میکشونه در مسیر، چیزی در حدود 6300 تا 6800 حق بار! میگیره که معمول و معقولش 3000 دلار هست و البته این وسط باز نقش ترکیه قابل کتمان نیست که مسیر 2000 کیلومتری ایران را غیرقابل اقتصادی میکنه و خودش از مسیر 4000 کیلومتری میشه صادرکننده به روسیه. الان یکی از بدیهی ترین و اقتصادی ترین و در دسترس ترین و فوری ترین مسیرها برای ما کریدور عراق و سوریه و بندر مدیترانه ای است. مطالبه گری الان کجای این امر قرار داره؟ قطعا و بدون شک باید دولت اراده کنه که باز طبق یک نقل قول جدید تفکری که میگه من کلی بندر دارم که میتونم سرمایه گذاری کنم لاذقیه به چه دردم میخوره هیچوقت به سمت این کریدور نخواهد رفت (کوته بینی عمیق را نشون میده متاسفانه که در اون مثل تفکر بنزین میخوایم چی کار! خودکفایی گندم یعنی چی! پالایشگاه سازی ضرره! حضور در کشورهای فرامنطقه ای حساسیت ایجاد میکنه! موشک مربوط به گذشته است! و .... حاکم هست) در حقیقت تفکری که بحث نیازهای استراتژیک و آینده بینانه و برنامه های بلند مدت و رقابتهای منطقه ای را نمیبینه و تنها بعد اقتصادی کوتاه مدت را مدنظر قرار میده (تازه در حالت خوشبینانه که بدبینانه بخوایم فکر کنیم همون بحث منافع و یا حتی خیانت و نفوذ میاد وسط. خیانت هم حتما لازم نیست از جانب امریکا و صهیونیسم هدایت بشه بلکه یک مدیر فاسد نفوذی میتونه مهره ترکیه یا اعراب باشه در رقابتهای منطقه ای برای القای مسر اشتباه یا ایجاد دست انداز و پنهان کردن مسیرهایی که به نفع ترکیه و اعراب نیست)

مشخص شده که خیلی از سازمان‌ها و ادارات در آمریکا تحت نفوذ هکرها بودن. شاید چیزی نزدیک به یک سال یا کمتر! شرکتی به نام SolarWinds نقطه شروع این حمله بوده. سال پیش این شرکت در یک اشتباه کدهاشو می‌فرسته رو گیت‌هاب که در بین اون‌‌ها رمز سرور اف‌تی‌پی هم بوده. به هر حال این موضوع گزارش می‌شه و کدها دوباره خصوصی می‌شن. اما هکرها که خیلی هم موقعیت شناس بودن این موقعیت رو از دست نمی‌دن و با بررسی کدهای این شرکت راهکاری طراحی می‌کنن تا با نفوذ به سرورهای این شرکت بتونن کد خودشون رو به سورس کد برنامه این شرکت تزریق کنن و با ایجاد بکدور امکان نفوذ به سرورهای مشتریان SolarWinds رو فراهم کنن. هنوز مشخص نیست کار کی بوده اما خیلی گفته می‌شه که روسیه مسئول این نفوذ بوده. لیستی از مشتریان شرکت SolarWinds: نکته جالب دیگه هم اینکه سرمایه‌گذاران شرکت سولارویندز حدود ۲۷۹ میلیون دلار از سهام این شرکت رو قبل از اعلام عمومی شدن نفوذ فروختن! منابع: https://thehackernews.com/2020/12/new-evidence-suggests-solarwinds.html https://www.washingtonpost.com/technology/2020/12/15/solarwinds-russia-breach-stock-trades/ https://twitter.com/DjQu8ke/status/1338466417746841601

اصلی ترین نکته برای پیشرفت خواستن هست اگر سازمانی بخواهد پیشرفت کند حتی از طریق کپی برداری هم مبتونه تصاویر زیر پادهای رادارگریز پیشرفته هستند که امریکا برای اف 18 ساخته و تسلیحات را داخل حمل می کنند تصویر 1 تصویر2 تصویر3 تصویر4 حتما که ما نباید جنگنده رادار گریز درست می کنیم فعلا می تونیم این این پادها برای سوخو24 و یا میراژهامون درست کنیم همین که دیرتر این هواپیماها کشف شوند برای ما یک امتیاز حساب میشه درسته جنگنده هامون قدیمی هستند اما میشه حداقل به عنوان حمل کننده موشک کروز ازشون استفاده کرد یا مثلا پادهای هدف گیری اینقدر سرمایه گذاری شده برای ساخت جنگنده و انواع مختلفی را تا به حال دیدیم اما چرا تا به حال چرا پروژه برای ساخت بمب های سنگر شکن انجام نشده

تمرین جدید ارتش چین با محوریت جنگ شهری ایا زنگ خطر برای تایوان به صدا درامده است؟ واحدهای پیاده نظام ارتش ازادی بخش خلق چین با همراهی واحدهای زرهی به تازگی در یک تمرین نظامی جنگ شهری شرکت کردند. هفته گذشته تلویزیون دولتی تصاویر نادری از ارتش چین در جریان یک تمرین نظامی در هانگژو ، مرکز استان ژجیانگ در شرق چین نمایش دادند. رسانه های دولتی چین گزارش دادند ارتش گروه 72 ام ارتش چین در این تمرین نظامی با شبیه سازی شرایط جنگ شهری شرکت کردند. نیروهای چینی در این زرمایش در نقش نیروهای مهاجم جهت آزاد سازی مناطق شهری شرکت کرده اند. در این تمرین نیروهای "قرمز" در نقش مهاجم با استعداد 230 سرباز و 30 خودرو زرهی وظیفه تصرف یک منطقه شهری را داشتند. نیروهای "آبی" نیز در نقش مدافع با استعداد 70 سرباز و 6 تانک وظیفه دفاع از شهر را داشتند. با وجود تعداد بیشتر نیروهای مهاجم اما نیروهای مدافع مزایایی قابل توجه ای داشتند. به عنوان مثال انها میتواند در ساختمانهای مستحکم حمله نیروهای مهاجم را دفع نمایند. نیروهای ارتش چین در این تمرین نظامی جنگ شهری از تانک های اصلی میدان نبرد Type 96A و خودروهای رزمی پیاده نظام ZBD-04 استفاده کردند. در این تمرین نیروهای تیم قرمز توانستند با کمک واحدهای زرهی در کمتر از سه ساعت از موانع دفاعی تیم آبی همچون میدان های مین و موانع مهندسی ضد تانک عبور کرده وشهر را تصور کنند. تلویزیون دولتی چین گزارش داد این تمرین با پیروزی قاطع نیروهای قرمز به پایان رسید. پس از برگزاری این رزمایش بسیاری از رسانه ها و تحلیل گران غربی تمرین نظامی جدید ارتش چین را افزایش امادگی چین برای حمله و تصرف تایوان تفسیر کردند. هکتور کانگ ، تحلیلگر نظامی تایوانی گفت که در این تمرین نیروهای آبی نشانگر نیروهای تایوانی است. ارتش گروه 72 ام که دراین تمرین شرکت کرده بود در کنار ارتش گروه 73 ام ارتش چین، به عنوان نیروهای اصلی حمله احتمالی چین به تایوان شناخته میشوند. هر دو گروه ارتش زیر فرمانده جبهه شرقی چین هستند. این تمرین چالش برانگیز چین مقامات تایوانی را مجبور کرد که نسبت به آن واکنشی نشان دهند. ژنرال آلن شی ، سخنگوی وزارت دفاع تایوان در این باره گفت : " اطلاعات نظامی تایوان از همه اعزام ها و بسیج نیروهای چین آگاه است." وی افزود: "حزب کمونیست چین هرگز تهدیدهای لفظی و نظامی خود را کاهش نداده است. ارتش تایوان به پیشرفت توانایی های دفاعی خود ادامه می دهد." دولت تایوان تأکید کرده است که مصمم است از خود دفاع کند رئیس جمهور تسای اینگ ون به بی بی سی گفت که حمله به تایوان برای چین "بسیار پرهزینه" است. تانک های اصلی میدان نبرد Type 96A و خودروهای رزمی پیاده نظام ZBD-04 تیم مهاجم نیروی قرمز در حال نزدیک شدن به مناطق شهری استفاده تیم مهاجم از شعله افکن برای در هم کوبیندن مواضع نیروهای مدافع در ساختمانها- برخی تحلیلگران غربی این رزمایش را فاقد ارزش عملیاتی می دادند و آن را فقط یک عملیات روانی بر علیه تایوان توصیف میکنند تانک Type 96A شرکت کننده در این زرمایش جنگ شهری به عنوان نیروهای تیم ابی و مدافع

هواپیماهای سوخوی ۲۴ دست دوم (حدود ۱۰۰ فروند) پیشنهاد شوروی سابق به شهید ستاری بود تا ضمن صرفه جویی مالی برای کشور به دلیل کمبود بودجه پس از پایان جنگ، جنگنده های فانتوم را به دلیل تحریم قطعات از سوی آمریکا بصورت یکجا بازنشست کنند. پس از اینکه نخستین سری از خلبانان ایرانی که بسیاری از آنها با فانتوم پرواز کرده بودند از دوره آموزشی سوخوی ۲۴ به کشور بازگشتند جلسات زیادی با حضور آنها برگزار شده و آنها به هر دلیل با این پیشنهاد مخالفت کردند. به گفته آنها فانتوم جنگنده ای همه منظوره و چالاک و سوخوی ۲۴ جنگنده ای سنگین و تخصصی بود. این موضوع را بنده در سال های ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳ از خود خلبانان سوخوی ۲۴ شنیدم. موجودی سوخوی ۲۴ کشور، تحویل ۱۲ فروند جنگنده سوخوی ۲۴ نو به ایران و پناهنده شدن ۲۳ فروند سوخوی ۲۴ عراقی به کشور بود. با توجه به این که حداقل هشت فروند تاکنون از دست رفته اند، موجودی کشور در بهترین حالت بیست و هفت فروند بوده ولی شمار پرنده های قابل پرواز قطعا” کمتر از نصف آن است. درباره هزینه های نیروی هوایی، بررسی چنین موضوعی بدون درنظر گرفتن هزینه گزینه های جایگزین (موشکی و پدافند) چندان درست به نظر نمی رسد. چندی پیش هم در پست دیگری عرض شد که نخستین گام در برنامه ریزی استراتژیک برای نیروی هوایی کشور، راستی سنجی ادعاهای مطرح شده از سوی مقامات سپاه پاسداران و صنایع دفاع است. اگر آنچه ادعا شده یعنی این که هزینه تولید موشک های زمین به زمین در ایران یک دهم هزینه متوسط جهانی است، درست باشد واقعا” نیازی به نگهداشتن فانتوم ها، تایگرها، فیترها، ایرگاردها، و میراژها نیست. نیروی هوایی در این حالت تنها سه وظیفه بر عهده خواهد داشت که با تنها دو نوع جنگنده برآورد می شود: ۱- گشت هوایی و پایش آسمان کشور ۲- حفظ برتری هوایی در جبهه های جنگ احتمالی ۳- ایمن کردن آسمان برای پرتابگرهای موشکهای زمین به زمین با این راهبرد، هزینه های ثابت و جاری نیروی هوایی به شدت و بصورت باورنکردنی کاهش خواهد یافت و دو جنگنده اف ۱۴ (سوخوی ۳۵) و میگ ۲۹ (میگ ۳۵) کاملا” کفایت می کنند. داشتن هواپیماهای سوخترسان و آواکس هم این راهبرد اقتصادی را بهتر و مؤثرتر خواهد کرد. در بهترین حالت ‘شاید’ بتوان فنسرها را نیز برای دو مأموریت تخصصی در خدمت نگهداشت: ۱- سرکوب نیروی پدافندی و راداری دشمن؛ باتوجه به این که تنها جنگنده نیروی هوایی است که این قابلیت را دارد. ۲- سازگار کردن موشکهای کروز کلاس سومار با جایگاههای اصلی زیر بال و تبدیل این هواپیماها به بمب افکن استراتژیک. دو جایگاه ثابت زیر بال فنسر که هریک توان حمل بیش از ۲ تن جنگ افزار را دارند ویژگی بی نظیری است که متأسفانه تاکنون مغفول مانده و کشور را قادر می سازد پایگاههای دشمنان در مسافت هایی از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را با هزینه ای اقتصادی مورد تازش قرار دهد. قطعا” هزینه هر ساعت پرواز فنسر و دو فروند موشک سومار از هزینه های تولید و نگهداری و پرتاب یک فروند موشک خرمشهر یا دو فروند موشک کلاس قدر کمتر است. در این بین نیروی راداری و پدافند هوایی، پس از بررسی هزینه ها، ممکن است بتواند بار پایش هوایی نیروی هوایی در برخی نقاط کشور را کاهش دهد.

نهایت چیزی که از صنایع نظامی ما می شه انتظار داشت اینه که مثلا ابعاد صاعقه رو 20 درصد بزرگتر کنند تا بشه دوتا موتور توربوفن سبک ( ترکیبی از جهش و اوج ) بهش اضافه کنند ، با حذف یا انتقال توپ ها به ریشه ی بال ها ، رادار جدید اضافه کنند ، اپتیک هایی جهت حملات هوایی و زمینی بهش اضافه کنند و با استفاده از نسل جدید سلاح های هوا به زمین ، حداقل یک جت جنگنده ی سبک برای مقابله با اشرار داشته باشیم و با استفاده از موشک های هوا به هوا ، بتونند گشت زنی انجام بدهند . ما تجربه ی ساخت جنگنده به صورت انبوه نداریم ، پس طرح های چالش بر انگیز عملا ما رو از هدف دور می کنند . کسی که هنوز توان بلند شدن روی پاش رو نداره و نمی تونه راه بره ، نباید در خواب و خیال شرکت در مسابقه ی دو باشه . فعلا « یاسین » نهایت توان طراحی ما هست که به نظر میاد از جت تایوانی از رده خارج ، الهام گرفته شده . البته همین رو هم تولید انبوه و تحویل ندادند ( منظورم حداقل 20 فروند هست ) 5362317.png (705×375) (sputniknews.com) دوستان ، بهترین راه برای ما ، همون راهی هست که پاکستان و جی اف 17 رفتند ، هر جتی هم بسازیم ، مطمئن باشید توی دو نسخه ی اول به پای اف 16 بلاک 50 و 60 نمی رسه چه برسه به اف 15 ، سوخو 30 و اف 35 . فقط اگر بسازیم ، پیشنهادات فروش و تولید مشترکی بهتری با قیمت مناسب تری می تونیم داشته باشیم

اوایل مهرماه که قرار بود تحریم های ایران برداشته بشه لیستی از خریدهای نظامی مورد انتظار برخی دوستان شامل صدها فروند سوخو 35 و پکفا و سوخو 34 منتشر می شد در صورتی که هزینه نگهداری یک همچین نیروی هوایی با اقتصاد الان ایران کمر شکن می شد --------------------------------------------------------------------- هزینه تربیت خلبان در نیروی هوایی آ»وریکا(( اگر امکان دارد هر کدام از مدیرات تو گالری بزارن)) https://www.statista.com/chart/17661/estimated-total-cost-of-training-a-basic-qualified-pilot-by-platform/ اینقیمت ها را بیایید در کنارهزینه هرساعت پرواز جنگنده های آمریکایی بزارید اونوقت دست آمدم میاد یک نیروی هوایی چقدر هزینه دارد ( البته تاثیر گذار ترین نیرو هم هست )) https://www.statista.com/chart/17661/estimated-total-cost-of-training-a-basic-qualified-pilot-by-platform/ فرضا هواپیمایی مقل اف 16 که ارزان تر هست اگر هر خلبان سالی 200 ساعت پرواز کنه بادلار 25000 تومن هزینه هر هواپیما سالانه میشه 41350000000 تومن تازه اگر سلاحی شلیک کنه که دیگه .... ---------------- دو مقاله پی دی اف بسیار کامل درموره هزینه نگهداری تسلیحات آمریکایی ( ار تانک گرفته تا جنگنده و ... همه را داره) https://comptroller.defense.gov/Portals/45/Documents/defbudget/fy2020/fy2020_Weapons.pdf این قدیمی تره و لی کامل تره https://comptroller.defense.gov/Portals/45/Documents/defbudget/fy2015/fy2015_Weapons.pdf ---------------------- با عرض پوزش از مدیران و اساتید گرامی که پست پشت سر هم میزام هزینه هر ساعت چنگنده روسی میگ 29 و سوخو 30 For a Mig the estimates are $20,000 per hour and $35,000 for the Su-30.منبع یعنی هواپیمایی مثل سوخو 30 روسی از f22 هزینش بشتره هواپیمایی مثل سوپر هورنت با رادار ارایه فازی فعال و تکنولوژِی بسیار پیشرفه جنگ الکترونیکیش هزینه هر ساعتش حدود 10 هزار دلار هست یعنی سوخو 30 حدود 3.5برابر هزینه تعمیر و نگهداریش بیشتر از سوپر هونت هست شاید جنگنده روسی نصف جنگنده ای مثل اف 16 بلاک 70 قیمت داشته باشه اما هزینه نگهداریش به مراتب بیشتر می شه

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست : بنده هم تعدادی از قیمت های جنگنده ها رو در این پست خدمت دوستان ارائه میدم : جنگنده های چینی جنگنده های روسی پی نوشت : در صورت تمایل دوستان ، لیست قیمت های جنگنده های سایر کشورها را هم می توان در تاپیک خدمت دوستان ارائه داد.

همین چند روز پیش بود یکی از مقامات شرکت/نهاد تسلیحاتی روس ها گفته بود ترکیه تقاضای ساخت بخشی از قطعات اس-400 را داره در خاک خودش ولی این تکنولوژی هایی خیلی پیچیدن و زمان بر هست چنین تصمیماتی اگر بخواد اتخاذ بشه و به همین راحتی نیست. نهایتا برای روسها نفوذ و انشقاق در ناتو هدف مهمی است و ترکیه خب بهترین ابزار برای نیل به این هدف هست ولی روس ها هم جایی نمیخوابن که اب زیرشون بره. فعلا که ترکیه نقدا برنامه پیشرفته اف-35 (خصوصا در حوزه تعمییرات) را به نسیه ساخت برخی قطعات (تاکید میشه برخی قطعات) اس-400 از دست داده و تازه برنامه بومی پدافندی خودش یعنی حیصار هم با همکاری های نظامی ای که با غرب داشت داشت خوب پیش میرفت و نهایتا از ما اون هم بدون همکاری های نظامی موثر با دیگر کشورها که عقب تر نخواهد بود در بحث پدافند و دیر یا زود به تکنولوژی پدافند دوربرد هم میرسه. تهدید فوری هم که مثل ما نداشت پیش رو و علاوه بر این وسعت کمتر/عضویت ناتو/سوگولی غرب* و نیروی هوایی و دفاعی قدرتمند هم که داشت و داره. نهایتا با توجه به بحث های داخلی خود ترکیه و اپوزیسیون به نظر باید بیش از پیش به لجبازی و تکروی و حماقت و مشورت ناپذیری و در یک کلام خودرایی و دیکتاتوری اردوغان در معادلات پرداخت. تصور اینکه اردوغان تصمیمی به این مهمی را تنهااز سر لجاجت و یا خودرایی و برخی منافع شخصی/حزبی و قدرتی اتخاذ کرده باشه شاید سخت باشه ولی نشانه های زیادی براش میشه هم حول همین تصمیم و هم حول تصمیمات دیگرش یافت. *دبیر کل ناتو باز از تحریم ترکیه توسط امریکا تلویحا انتقاد کرده و اظهار ناراحتی و گفته گویا غرب نمیفهمه ترکیه چه متحد ارزشمندی است برای ما در ناتو و کارهایی که برای ناتو در سوریه و عراق کرده را از یاد نباید ببریم! پ ن: از موقعیت شناسی و سیاست ورزی فعالانه روسها هم نبادی گذشت. اگر یک کشور منفعل و محافظه کار و بی تحرک بود میگفت ای بابا اس 400 برای متحد ناتو؟ لو رفتن اطلاعات؟ اون هم کشوری که تازه جنگنده مون را سرنگون کرده؟ ولی خب اهم و مهم و اولویتها تعیین کننده است. اینکه ترکیه اولین کشوری است که به قول اردوغان با قانون کاتسا تحریم شده و یکی از قویترین اعضای ناتو و متحد آمریکا همون ابتدای کار هدف چندگانه پوتین را محقق کرده.

البته موتور هم بود و فکر کنم ترکیه بیشترین سهم رو در بخش موتور و تعمیراتش داشت. میدونی چرا یدفعه ترکها سال 2017 رفتن سراغ اس 400 و کوتاه هم نیومدن حتی به قیمت از دست دادن اف 35؟! اف 35 برای ارتش بود و اس 400 برای اردوغان.

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست. تصمیم داشتم که مثل تاپیک " پرواز اژدهای زرد " یک تاپیک برای معرفی پهپادهای اسرائیلی ایجاد کنم که با راهنمائی جناب @MR9 این تاپیک رو پیدا کردم و برای پرهیز از موازی کاری معرفی پهپادهای اسرائیلی رو در این تاپیک معرفی میکنم. پیشاپیش اگر برخی از پهپادها برای دوستان تکراری هست ، پوزش می طلبم ؛ اما چون هدف گردآوری یک آرشیو کامل از پهپادهای اسرائیلی هست ، تمامی پهپادهای صهاینه رو معرفی میکنم : سوپر هرون IAI Super Heron سوپر هرون ( یا سوپر هارون ) : را شاید بتوان یکی از جدیدترین پهپاد های صهاینه نامید. این پهپاد که نسخه بزرگتر و پیشرفته تر پهپاد هارون است ، نخستین بار در نمایشگاه هوائی سنگاپور در سال 2014 رو نمائی گردید. این پهپاد که در رده پهپادهای " سوپر تاکتیکال " رده بنده می شود با هدف اصلی " شناسائی " و " جمع آوری داده " و انتقال داده ها و اطلاعات به فرماندهان زمینی توسعه یافته است. هر چند که بنا به سفارش مشتری و تغییرات در اویونیک قابلیت انجام عملیات هائی نظیر گشت دریائی و سایر مأموریت ها را نیز دارا می باشد. این پهپاد مجهز به برجک الکترونوری M19HD می باشد که اصطلاحا در زیر چانه پهپاد نصب می گردد سامانه M-19HD همچنین سوپر هرون از یک موتور ایتالیائی فیات ( ساخت شرکت دیزل جت ایتالیا ) با قدرت 200 اسب بخار بهره می گیرد طراحی دماغه و موتور نصب شده در عقب ظاهری شبیه به گلوبال هاوک را برای پهپاد رقم زده است شکل ظاهری سوپر هرون شباهت هائی به پهپاد آمریکائی RQ-4 دارد. این پهپاد دارای سقف پروازی 30 هزار فوت و مداومت پروازی 45 ساعت و شعاع ماموریت 1000 کیلومتر می باشد. در انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد اسرائیلی وجود ندارد https://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=1172 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پهپادهای اسرائیلی خواهیم پرداخت.

بسم ا... در نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوافضا سپاه گونه ای از پهپاد ارکیو ۱۷۰ ایرانی قرار داده شد که محل قرار گیری اپتیک آن جلب توجه میکند. قرار گیری اپتیک در ناحیه فوقانی پهپاد بیشتر برای کاربرد هوا به هواست تا شناسایی و بمباران، مگر اینکه جهت اقدامات پروازی افزوده شده باشه . البته در گذشته دوربین در ناحیه زیرین این پهپاد هم مشاهده شده بود. طرح کلی بدنه هم گویای اضافه شدن بخش های جدید داخلی است یکی از طرح های پهپادی که توسط نیروی زمینی ارائه شد طرح پهپاد سبک و هوشمند ثاقب است. این پهپاد با وزن سرجنگی ۱۵ کیلوگرم و برد ۱۰۰۰ کیلومتری توان انجام عملیات های انتحاری سبک و تاکتیکی علیه اهداف کلیدی نیروهای متخاصم را خواهد داشت. در قابلیت های این پهپاد به کنترل توسط پهپاد دیگر اشاره شده و چه بسا این طرح مانند طرح آمریکایی ها قابلیت پرتاب از پهپاد مادر نیز افزوده شود.( کد ۰۷۲ )

بخش دوم و پایانی : ژن نسل چهارم برای روباه مکّار روسی رویکرد جدید نیروی هوایی روسیه به رهگیرهای پرسرعت برای رویارویی با غرب عطف به ظهور بمب افکن های تاکتیکی جدیدی نظیر تورنادو و اف-111 ، جایی که گونه های قدیمی تر فاکس بت ، قابلیت تشخیص هواگردهای رزمی مهاجم با ارتفاع پروازی 500 متر از سطح زمین ، بدلیل بازتاب امواج رادار را نداشتند ، با عملیاتی شدن رادار سافایر-25 بر روی گونه MIG-25PD ، اینک خدمه نیروی هوایی شوروی قادربودند تا اهداف پروازی را در حداقل ترین ارتفاع ممکن ( بنا بر اعتقاد برخی منابع ، 50 متر ) شناسایی و با آن درگیر شوند . علاوه براین ، حسگرهای جدید اضافه شده به گونه جدید فاکس بت روسی ، بدان اجازه می داد تا اهداف را در فاصله به نسبت دورتری کشف و از ارتفاع 30 کیلومتری ( در حالی که قبلا این رقم به 27 کیلومتر محدود می شد ) با آن درگیر شود . ضمن اینکه میگهای جدید روسی با اضافه شدن یک جستجوگر مادون قرمز که مشخصه جتهای نسل چهار این شرکت نیز بشمارمی آمد ،می توانست بدون روشن کردن رادار وبه تبع آن ، قرار دادن اثر انگشت راداری خود به گیرنده های دشمن ، با اهداف متخاصم در بردهای کوتاه تری درگیر شود . پیشرانه تومانسکی R-15BD-300 با توجه به این ارتقاء ها ، فاکس بتهای سری PD می بایست به تسلیحات قدرتمندتری نیز مسلح شوند ، به همین دلیل قابلیتهای موشک R-40 نیز بهبود پیدا کرد و به شکل مشخص ، نمونه های جدید با سرجستجوگر مادون قرمز و انواع هدایت راداری نیز وارد خدمت گردید . همزمان با این ارتقاءها ، نصب پیشرانه های R-15BD-300 نیز موجبات بهبود عملکرد پروازی هواگرد فوق را فراهم بخشید . براساس اطلاعات موجود نیروی هوایی اتحاد شوروی ، نزدیک به 150 فروند گونه PD را وارد سازمان رزم خود نمود ، هر چند آخرین فناوریهایی که توسعه می یافت در نهایت می بایست بر روی گونه PDS مورد استفاده واقع می شد . تحلیلگران نظامی در دهه هفتاد و هشتاد میلادی بر این اعتقاد قرار داشتند که کد واژه PDS بیشتر برای باز تشخیص فاکس بتهای موجود مجهز به حسگرها ، اویونیک و سامانه تشخیص دوست از دشمن و مهمات جدیدتر از نمونه ای که ویکتور بلنکو به ژاپن فراری داد ، مورد استفاده قرار می گیرد . بدین معنی که اضافه شدن حرف “S” به انتهای دو حرف “PD” به معنای نمونه ارتقاء یافته وارد شده به خدمت بود ، در حالی که سایر گونه ها ، نظیر نسخه MIG-25RR برای اجرای ماموریتهای نمونه برداری رادیو اکتیو حاصله بر فراز میدان های تیر آزمایش سلاح های هسته ای چین و گونه BM به معنای نسخه سرکوب دفاع هوایی دشمن (SEAD) در خدمت قرار داشت . گونه دوم ( BM) به تعداد 40 فروند تولید شد و به صورت اختصاصی به مهمات دورایستای KH-58 و KH-31 مسلح شدند . با این وصف ، در میان تمامی نمونه های تولید شده از فاکس بت ، گونه رهگیر PD ، توانمند ترین بشمار می آمد . راست : MIG-25PDS چپ : MIG-25 BM شاید یکی از نکات جالب توجه در کارنامه رزمی میگ-25 ، این است که به تقریب گونه های بشدت ارتقاء یافته روسی ، اوکراینی این جنگنده هرگز فرصت ورود به میدان جنگ را پیدا نکردند ، در حالی که قابلیتهای آنان از نمونه های تحویلی به نیروی هوایی سوریه و عراق که به ترتیب در اوایل و اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی روبروی همتایان غربی خود ( نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، نیروی هوایی اسراییل و ایالات متحده ) قرار گرفتند ، بسیار بالاتر بود . به اعتقاد تحلیلگران حوزه رزم هوایی ، فقدان قابلیت نگاه به پایین در فاکس بتهای عرب ، توانایی آنها را در هدف قرار دادن جتهای آمریکایی اف-14 و اف-15 بشدت محدود نموده بود و این به نوبه خود ، خدمه را در استفاده از پتانسیل مهمات محمول خود ، بسیار کاهش میداد . علیرغم تمامی این موارد ، رهگیرهای روسی از گونه های PD و PDS نه تنها به نسبت همتایان عرب خود از فناوری بالاتری سود می بردند ، بلکه ساختار آموزشی برتر و سیستم فرماندهی و کنترل مطلوب تر و در نهایت کمیت افزون تری را به منظور مقابله با مهاجمان در اختیار داشتند . به همین دلیل ، با توجه به هزینه های بسیار بالای نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن این هواگردهای رزمی ، هیچ مشتری خارجی به غیر از لیبی ، قادر به خرید و کاربرد این جنگنده ها در اسکادران های بزرگ نبود . به این سبب ، درصورتی که اتحاد شوروی عمر بیشتری را بلحاظ سیاسی تجربه می نمود ، به احتمال زیاد ، اسکادران های فاکس بت ، مدت طولانی تری رابخدمت ادامه میدادند و شاید هم با ورود نسل بعدی خود ، با نمونه های جدیدتر بصورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گرفتند . اما با فروپاشی اتحاد شوروی و کمبود شدید بودجه برای عملیاتی نگاه داشتن ناوگان عظیم نیروی هوایی ، ارتش جدید روسیه بدلیل هزینه بالای نگهداری از نسخه PD و توانایی محدود ان در مقایسه با جتهای جدیدتر و سبک تر سوخو-27 و میگ-31 ، بالاجبار همه هواگردهای موجود را بازنشسته و بصورت ذخیره درآورد . این مساله با استراتژی جدید ارتش این کشور بر توسعه سامانه های دفاع هوایی زمین پایه و همچنین وضعیت نابسامان اقتصاد این کشور پس از تجزیه نیز همزمان شد . با این حال ، شایعاتی وجود داشت که گونه های شناسایی و ضربتی فاکس بت همچنان در خدمت بوده و تنها در اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ، ابتدا گونه BM و سپس نسخه های شناسایی آن در اوایل 2013 بازنشسته شدند . علیرغم فراز و نشیبهای فراوان ، هم اکنون تنها نیروی هوایی الجزایر به عنوان تنها کاربر فعال فاکس بت شناخته می شود و اخباری نیز در دست است که به کمک اوکراین ، فاکسبتهای الجزایری به استانداردهای جتهای نسل چهار ، ارتقاء داده شده اند . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

  اتفاقا نکته شما بد نیست ولی ۱ - وضع ما خیلی بد نیست ولی اگر چاره نکنیم از ناحیه اقتصاد و فرهنگ ضربه خواهیم خورد. ۲ - تاریخ و گذشته مهمه ولی یادمون باشه، کشور رو باید با کار ساخت. کوروش و رفقا از ۲۵۰۰ سال پیش نمیان الان توی مملکت کار کنند. الان زمان من و شماست

اونایی که حمله نمی کنن رو لیست کنیم راحت تره :)