بسم ا... سرلشکر باقری: قراردادهای خرید تسلیحاتی در سفر به روسیه را پیگیری خواهیم کرد 1- در مقطع فعلی سفر اینجانب به دعوت وزیر دفاع روسیه صورت می گیرد که علاوه بر مسائل دوجانبه نظامی که داریم و باید پیگیری شود. 2-رئیس ستادکل نیروهای مسلح درباره همکاری‌های دفاعی دو کشور پس از لغو تحریم‌های تسلیحاتی، گفت: ما در همکاری‌های نظامی دوجانبه در حوزه‌های آموزش، مسابقات نظامی، تبادل تجربیات و همچنین ادامه همکاری‌ها در مسیر امنیت کامل کشور سوریه و همچنین در صنایع دفاعی با یکدیگر همکاری‌هایی داشته و داریم. لینک پی نوشت : برنامه ریزی سفر بعد از برگزاری رزمایش ....

جزئیاتی از سامانه ی مجید: سامانه مجید شامل برد 8000 متر و ارتفاع هدف تا 6000 متر و زمان آمادگی برای شلیک 3 ثانیه می باشد و موشک مورد استفاده در سامانه مجهز به جستجوگر اپتیکی و از نوع تصویرساز حرارتی است به واسطه این روش هدایت موشک سامانه مجید قابلیت "شلیک کن-فراموش کن" دارد. در فیلم منتشر شده از عملکرد سامانه هم شاهد برخورد مستقیم موشک به هدف هستیم ولی موشک سامانه مجید دارای مواد منفجره نیز میباشد. با توجه به تعداد محل‌های اتصال الکتریکی (کانکتور) قابل مشاهده روی پرتابگر، تعداد نهایی آن روی سامانه به 8 تیر می رسد. در مورد رادار سامانه هم اعلام شده رادار کاشف99 با سامانه‌های مجید و نواب توانایی لینک شدن دارد. این رادار توان کشف 300 هدف شامل ریزپرنده‌ها تا برد 12 کیلومتر و نیز توان کشف موشکهای کروز با سرعت تا 2 ماخ در برد 30 کیلومتر با سطح مقطع راداری 0.1 مترمربع را دارد.

Leduc 022

سلام، در مباحث پدافندی هم مانند هر چیز دیگری بحث هزینه فایده حرف اول و آخر را می زند. البته تحلیل هزینه فایده بایستی به دقت انجام و از ورودی های درست برای نتیجه گیری نهایی استفاده نمود: ۱- هر فروند آواکس را می توان جایگزین چند ایستگاه رادار زمینی نمود؟ ۲- آسیب پذیری کدام بیشتر است؟ سایتهای راداری یا فرودگاههای نظامی؟ ۳- جغرافیای کشور (کوهستان، دشت، …) کدام گزینه را پیشنهاد می کند؟ ۴- تجربه کشورهای دیگر چه درسی به ما می دهد؟ ۵- دانش فنی طراحی، پشتیبانی و نگهداری کدامیک از گزینه ها بیشتر در دسترس است؟ ۶- زیرساخت‌های موجود به نفع کدام گزینه است؟ ۷-…. درباره آواکسهای پرنده یک سری داده های معتبر در دسترس است: ۱- فرودگاه به اندازه کافی در کشور وجود دارد. ۲- شمار زیادی هواپیما مناسب اینکار در کشور وجود دارد که هزینه سرمایه گذاری را به شدت کاهش می دهد. برای نمونه حدود ۱۷ فروند توپولف ۱۵۴ در کشور به دلایلی درست ( چندین فقره سقوط، مصرف سوخت بالا، …) یا نادرست ( جوسازی منفی بی مورد، سیاسی بازی مسؤولین،..) زمینگیر شده اند که حدودا” نیمی از آنها ساعات پروازی کمی دارند و سال ساخت آنها دهه ۹۰ میلادی است. از سوی دیگر ایلیوشینهای ۷۶ نیروی هوایی عراق هم به علاوه شماری محدودی که بعدها برای خطوط هوایی ترابری خریداری شدند در کشور وجود دارند. البته طول عمر ایلیوشین های عراقی که بین سپاه و ارتش تقسیم شدند واقعا” زیاد است و حداقل یک دهه از توپولف ها قدیمی تر هستند. از حداقل ۱۷ فروند توپولف زمینگیر موجود می توان یک سوم را به آواکس تبدیل ‌‌و بقیه را به عنوان انبار قطعه استفاده کرد. یک ناوگان ۶ فروندی آواکس که در هر لحظه ۳ فروند آنها عملیاتی باشند برای کشور کافی است. ۳- کشورهایی که با ایران رابطه مناسبی دارند (چین و روسیه) هر دو تجربه تبدیل دو هواپیمای یاد شده به آواکس یا شنود را دارا هستند. ۴- در زمان شاه، نیروی هوایی شاهنشاهی اقدام به خرید آواکس از ایالات متحده نمود و از قضا بحث های داغی هم در کنگره و سنای آن کشور در اینباره روی داد. بنابراین باید یک گزارشی که به خرید آواکس توسط کشور منتهی شده بود موجود باشد. یعنی باید دید چرا نیروی هوایی به این نتیجه رسیده بود که برای کشورمان پدافند برپایه هواگردهای نظامی از پدافند برپایه ایستگاههای زمینی برتر است. ۵- تجربه موفق کشورهای آمریکا، عزرائیل، و اخیرا” پاکستان در نبردهای هوایی نشان می دهد که بکارگیری آواکسهای پرنده درصورت بکارگیری مناسب می توانند شرایط نبردهای هوایی را به نفع بکارگیرنده آنها تغییر دهند. ۶- دانش طراحی ساخت هواگردهای سنگین حامل رادار در کشور وجود ندارد. ولی آیا دانش لازم برای تغییر و تقویت سازه هواپیماهای کنونی هم دور از دسترس است؟ ۷- محصول نخست قرار نیست بهترین محصول باشد! بالاخره از یک جا باید شروع کرد. ۸- ساخت و راه اندازی شمار زیادی ایستگاه رادار زمینی در سال‌های اخیر که بردهای کوتاه تا بردهای بالاتر (۳۰۰۰ کیلومتر ادعایی) را پوشش می دهند نشان می دهد که دست اندکاران کنونی به هر دلیلی، ایستگاههای زمینی را بر هواگردهای نظامی حامل رادار ترجیح داده و سرمایه گذاری سنگینی در این زمینه انجام داده اند.

به نظر علاوه بر عدم توانایی جانمایی مناسب بر روی هواپیماهای موجود (شاید ضعف سازه ایی هواپیما)توانایی ساخت رادار مناسب هوایی برای این هواپیماها هم وجود نداره وگرنه میشد همچین چیزهایی هم ساخت و یا

روز گذشته کاروانی از خودرو ها که گفته شده متعلق به سرکرده تحریر الشام یعنی محمد الجولانی در نوار مرزی ادلب با ترکیه مشاهده شد .با تایید خبر پهپادهای سوری وروسی در منطقه مشغول به پرواز شده وتوپخانه ارتش سوریه لحظاتی بعد مرکز پلیس شهرک 15000 نفری سرمدا را با گلوله های لیزری توپخانه ایی مورد حمله قرار داد در این حمله 4 نفر از جمله فرمانده پلیس سرمدا کشته و15 تن دیگر زخمی شدن تحرکات ارتش سوریه به سمت شمال غرب سوریه فرودگاه کویرس که به عنوان یک فرودگاه اموزشی مورد استفاده قرار میگرفت بعد از باز سازی اموزش خلبانان سوری را از سر گرفت و همچنان به یکی از پایگاههای محل حضور روسها تبدیل شده است کاروان مزدوران ترکیه در شهر مرزی اعزاز در نزدیکی تل رفعت به نظر میرسد ترکیه با همراهی مزدوران سوری خود قصد دارد حملات برای تصرف شهرک تل رفعت که هم اکنون در اختیار نیروهای کرد است را اغاز کند هواگردهای روسی روز گذشته در این مناطق برگه های را به این مضمون فرو ریختن که هر حمله ایی را پاسخ خواهیم داد ارتش سوریه هم در این مناطق دست به تحرکاتی زده است. البته ممکن است این تحرکات برای ترساندن اکراد از انجام حملات بیشتر و تقسیم کردن قوای سوری باشد کشته شدن دو سرباز ارتش ترکیه در انفجار بمب کنار جاده ایی استان ادلب

سامانه ی برهان: «برهان» یک مرکز فرماندهی و کنترل تسلیحات در برد و ارتفاع کم به عنوان آخرین رده فرماندهی در دفاع نقطه‌ای شبکه فرماندهی و کنترل دفاع هوایی است. این سامانه پس از دریافت و تجزیه و تحلیل اطلاعات از کلیه منابع، آنها را برای تصمیم‌گیری در حداقل زمان ممکن در اختیار رده‌های بالای فرماندهی قرار می‌دهد تا تصمیمات لازم جهت اجرای ماموریت و انهدام هدف ابلاغ شود. برهان با قابلیت کشف و پردازش موثری که دارد امکان درگیری انهدام و فریب اهداف هوایی را میسر می‌سازد. همچنین با ترکیب داده‌های دریافتی از سامانه‌های الکترواپتیکی با داده‌های دریافتی از سامانه‌های راداری این اطلاعات را به سامانه‌های موشکی ارسال می‌کند. سامانه برهان علاوه بر توانایی فعالیت کشف هدف در حالت پسیو (غیرفعال) توانایی صدور دستور مقابله با اخلال الکترونیک را نیز دارد. برهان سامانه‌ای است که از ادوات توپخانه‌ای تا سامانه‌های موشکی برد کوتاه را در هر منطقه تحت پوشش خود مدیریت می‌کند و کار واگذاری دقیق اهداف به سامانه‌های مناسب را بر‌عهده دارد. این سامانه علاوه بر دریافت اطلاعات از رادارها، از تجهیزات الکترواپتیکی نیز اطلاعات اهداف را می‌گیرد و با ترکیب آنها با هم و نیز تأیید سامانه های شناسایی الکترونیکی وظیفه یکپارچه کردن دفاع هوایی لایه آخر اطراف یک منطقه مهم را به‌عهده دارد.

تعداد زیادی پرنده مسافربری توپلوف ۱۵۴ را بدلائلی زمین گیر کردیم که در مجموعه هسا نگهداری میشن و اتفاقا جت های جوانی هستن که اگر حوادثی هم داشتن اکثرا به دلائل مشکلات فنی در تعمیر نگهداری بوده در مجموعه هسا از این پرنده نمونه آتش نشان و حتی پرنده بستر تست بنام ارمیتا جهت تست کاکپیت و سیت ایجکت سریر نیز انجام شده! بخش دماغه و جلوی اف ۵ تقریبا بزرگ هست و همانطور که میبینید سکان عمودی قادر به تحمل تنش های موجود بوده بنظرم ما میتونیم یک رادار ارایه‌ای را اینجا در یک ساختار ایرودینامیک نصب کنیم والبته این پرنده برد و مداومت پرواز مناسبی داره و تعداد قابل توجهیش هم در اختیاره مدتی هم قرار بود که در نقش کارگو فعالیت کنند که نمیدونم دلیل این انفعال و انجماد چیه! یک پیشنهاد دیگم که نظر شخصیه وشاید هم شدنی نباشه نصب یک دیش ارایه‌ای در جناحین و برروی پنجره های رو به بیرون هست! بنظرم اسراییل به همین شکل اواکس خودش را با نصب روی یک بدنه تجاری توسعه داده !

جنگ تحمیلی تازه شروع شده بود و چند روزی بیشتر از تهاجم وسیع و ددمنشانه صدامیان به کشور عزیزمان نمی گذشت که به عنوان لیدر یک دسته چهار فروندی از هواپیماهای اف 5 ماموریت یافتم تا با حمله متقابل به پایگاه هوایی مهم عراق در مجاورت شهر کرکوک، ضربه جانانه دیگری به دشمن وارد سازیم . مقدمات کار فراهم شده بود و پس از صرف ناهار، هر چهار تن به اتاق توجیه رفتیم و آخرین اطلاعات رسیده در مورد وضعیت پدافند هوایی در منطقه شمال عراق و خصوصا اطراف هدف را مطالعه کردیم. جزئیات مربوط به چگونگی رفت و برگشت و تاکتیک های حمله به هدف را آن گونه که مورد نظرم بود برای خلبانان همراه تشریح کردم. هواپیماهای هر یک از ما، جهت انجام این ماموریت به چهار تیر بمب 500 پوندی و یک مخزن سوخت اضافه در زیر بدنه مجهز شده بود. قبل از حرکت، با مراجعه به یکی از خلبانان ارشد پایگاه - که روز گذشته ماموریتی را بر فراز کرکوک انجام داده بود - آخرین وضعیت دفاعی و موقعیت استقرار مواضع زمین به هوای دشمن در آن نقطه را جویا شده و متعاقبا این اطلاعات را با سایر اعضای دسته پروازی در میان گذاشتم. هر چهار فروند از باند برخاستیم مراحل بعدی پرواز به ترتیب و بخوبی انجام شده و پس از برخاستن از باند، طبق آرایش خاصی که اصطلاحا لوزی نامید می شود و در آن هر یک از هواپیماها در موقعیتی قرار می گیرند که مجموعا نسبت به یکدیگر تشکیل یک چهار ضلعی شبیه به لوزی می دهند، به سمت هدف عزیمت کردیم. قرار بر این بود که در فاصله بسیار نزدیکی از پایگاه دشمن با اوج گیری سریع و انجام شیرجه، نقاط مختلف و حساس آن را مورد اصابت قرار دهیم که به هیمن ترتیب عمل شد.حین اوج گیری، به سرعت تمام محوطه پایگاه را از نظر گذراندم و موقعیت و نقطه نشانی مناطق حساس و مورد نظر را لحظه به لحظه به اطلاع سایر اعضای دسته پروازی - که پشت سر من به نوبت درحال اوج گیری و آماده شیرجه می شدند - رساندم. پدافند هوایی دشمن به حضور ما در منطقه پی برده بود و با شلیک توپ های ضدهوایی، مرتبا بر حجم آتش خود می افزود. هدف را به شدت بمباران کردیم ولی ... جای درنگ نبود. به خلبان همراهم تاکید کردم که هر چه زودتر نقاط مورد نظر را هدف بمب های خود قرار داده و بلافاصله منطقه را ترک نمایند و خود نیز به سمت پناهگاه های هواپیما که در داخل و مجاورت آن تعدادی از انواع هواپیماهای میگ عراقی دیده می شدند، شیرجه زدم. انفجار گلوله های ضد هوایی و برق جرقه های ناشی از آنها را در اطراف هواپیما و کنار کابین خود به خوبی می دیدم. تمام توجهم را بر روی هدف گیری دقیق متمرکز ساختم. یکی از خلبانان به وسیله رادیو، پرتاب یک موشک زمین به هوای دشمن از ناحیه جنوبی پایگاه را گزارش داد. نمی دانستم که موقعیت او در آن لحظه چیست و موشک در چه سمتی شلیک شده است. تازه بمب ها را رها کرده و درحال بیرون آمدن از شیرجه بودم که ناگهان ضربه شدیدی در قسمت عقب و زیر هواپیما احساس کردم. برای یک لحظه فکر کردم که هواپیما منفجر شد. در یک آن تصمیم گرفتم که به وسیله صندلی پران و چتر نجات بیرون بپرم. البته رسیدن به نتیجه قطعی در این تصمیم، کار ساده ای نیست. بیرون پریدن از هواپیما در آن شرایط، صدها اما و اگر با خود داشت. لحظه ای تامل کردم. با شگفتی دیدم که هواپیما هنوز قابل پرواز است و فرامین هنوز جواب می دهند. وضع موتورها را وارسی کردم. به نظر می رسید که یکی از آنها صدمه دیده باشد ولی موتور دیگر به خوبی کار می کرد. دوستانم به کمک آمدند وضعیت خود را در رادیو برای سایر خلبانان همراه بیان کردم و خواستم هر کدام از آنها مرا در دید دارد، سریعا خود را رسانیده و مرا همراهی و کمک کند. به فاصله کوتاهی 2 فروند از آنان را به ترتیب در سمت چپ و راست خود دیدم. سعی کردم با آنها گفت و گو کنم؛ اما ظاهرا رادیوی هواپیما از کار افتاده بود. با حرکات دست و انگشتان و سر و رد و بدل کردن علامت مخصوص قرار دادی، شرایط و مشکلات خود را به آنها تفهیم کرده و درخواست کردم که تا لحظه فرود مرا همراهی کرده و هرگونه تغییر وضعیت هواپیما را به من گزارش کنند. آن دو نیز با دادن علامت مخصوص، خواسته مرا تایید و آمادگی خود را اعلام کردند. هواپیمای شماره چهار نیز به ما ملحق شد و در فاصله دورتری دسته سه فروندی من را همراهی می کرد. ارتفاعات بلند مرزی کم کم نزدیک می شد و تنها نگرانی من، احتمال تعقیب و رهگیری توسط شکاری های دشمن بود. برای پرنده زخمی و بال شکسته بال، هیچ خطری بزرگ تر از دیده شدن به وسیله کرکسان شکاری نیست. به علت ایجاد صدا و لرزشی که در موتور صدمه دیده احساس می شد، اجبارا آن را خاموش کردم و با سرعت متوسط، به نرمی در بین دره ها خزیده و تدریجا به ارتفاعات نوار مرزی رسیدیم. از شکاری های دشمن خبری نبود. پرواز در ارتفاع پایین و از میان شکاف دره ها و شیار تپه ها، احتمالا مانع از رویت ما شده بود. سروان خلبان شهید اسدا... بربری وارد فضای کشور عزیزمان شدم با ورود به فضای میهن اسلامی، شادی و آرامش خاصی در خود احساس کردم. در آن لحظات این حس چنان شیرین و دوست داشتنی بود که قبلا هرگز در زندگی آن را تجربه نکرده بودم. کشور، میهن، وطن، خانه، کاشانه و سرزمین، اینها همه واژه ها و لغاتی بودند که قبل از آن به کرات گفته، شنیده و خوانده بودم، اما هیچ گاه از آنها چنین معنی و مفهومی که در آن لحظه حس می کردم، نداشتم. به بیان ساده شبیه نوزادی بودم که مادر خود را گم کرده و مدت ها در محیط های ناآشنا، تاریک و دهشتناک سرگردان بوده و از جنگ انواع جانوران درنده و موذی جان سالم به در برده بودم. به هرحال، این حالات قابل توصیف نیست و فقط باید در آن وضعیت قرار گرفت و آن را چشید و درک کرد. با علامت دست، از خلبانان همراه خواستم که وضعیت اضطراری اعلام و و مجوز لازم جهت تقرب و فرود در کوتاه ترین زمان ممکنه را اخذ نمایند. می دانستم که به علت صدمات وارده و از دست دادن یک موتور، ممکن است چرخ ها کاملا باز شده و یا فلاپ ها خوب عمل نکنند، همچنین ترمز نیز نداشتم و استفاده از چتر دم الزامی بود. به زحمت هواپیما را به زمین نشاندم و ... به همراه هواپیمای دیگری در وضع آخر برای فرود در باند پایگاه قرار گرفتم. خوشبختانه چرخ های هواپیما باز شد و لحظاتی بعد چرخ های هواپیما با سطح باند تماس گرفتند. ترمز نداشتم و از چتر دم مطمئن نبودم. بلافاصله پس از نشستن، چتر دم را زدم. کاهش سرعت هواپیما نشان داد که چتر سالم مانده و هواپیما در انتهای باند پروازی متوقف شد. از هواپیما پیاده شدم. خودروهای آتش نشانی و پرسنل نگهداری اطراف هواپیما را گرفته بودند. نمی دانستم چه اتفاقی افتاده. به پشت هواپیما رفتم. موتور سمت راست هواپیما مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، ولی موتور سمت چپ تا آخرین لحظه به خوبی عمل کرده و باعث نجات هواپیما شده بود. زیر هواپیما وضع عجیبی داشت. مخزن بنزین به کلی از بین رفته و جز قطعاتی از آن چیزی باقی نمانده بود. زیر هواپیما از ترکش های فراوان سوارخ سوراخ شده و ترکش های زیادی به محفظه چتر دم اصابت کرده بود؛ ولی مانع از عمل کردن چتر نشده بود. شور و هیجان وصف ناپذیری در بین کلیه پرسنل حاضر احساس می شد. همگی با آغوش باز از من استقبال کردند و با سلام و صلوات همراهی ام نمودند. چند روز بعد که جهت اجرای ماموریت دیگری به آشیانه هواپیماها رفتم، همین هواپیما را مشاهده کردم که پس از انجام تعمیرات لازم، مجددا با مهمات بارگیری شده، آماده پرواز است. لذتی را که از دیدن آن صحنه داشتم، توام با شعف ناشی از انجام موثر ماموریت آن روز، وصف شدنی نیست.

سلام، به نظر می رسد عدم توسعه آواکس در کشور مربوط به ضعف طراحی سازه هواپیمای حامل رادار باشد تا خود رادار. فناوری رادار کشور در سال‌های اخیر با کمک های خارجی و تلاش مهندسان داخلی پیشرفت قابل توجهی کرده است. اینهمه رادار در انواع گوناگون در سال‌های اخیر از روسیه و چین و بلاروس خریداری و نمونه های وطنی هم که بارها رونمایی شده اند. پس فکر نکنم مشکل خود رادار و برنامه نویسی های نرم افزاری مربوط به آن باشد. شمار زیادی توپولف ۱۵۴ و ایلیوشین ۷۶ هم در کشور هست که اصلا” از آنها استفاده نمی شود. تنها می ماند نقطه اتصال این دو! یعنی رادار هست و حامل هم هست،‌ ولی گویا توان نصب رادار روی سازه هواپیماهای موجود و‌ایجاد تغییرات لازمه وجود ندارد.

بلوغ دُرنای خاکستری خروج یکصدمین فروند از جنگنده SU-35 FLANKER-E از خط تولید شرکت هواپیمای سازی سوخو ، روز سه شنبه یازدهم دسامبر 2018 ، اتمام فرآیند تولید یکصدمین جنگنده برتری هوایی SU-35 FLANKER-E که در حال حاضر ، روزآمد ترین جت رزمی نیروی هوایی روسیه محسوب میشود را اعلام نمود . نخستین فروند از این جت رزمی که به سال 2014 میلادی ، همزمان با جت ضربتی سوخو-34 از خط تولید شرکت سوخو ، خارج شد ، پیکربندی متفاوتی از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر این شرکت بشمارمی آید که از سال 1985 وارد خدمت رزمی در نیروی هوایی این کشور شده بود . به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، فلسفه طراحی سوخو-35 به گونه ای است که توانایی های فراتری را برای غافلگیری جتهای رزمی نسل پنج متخاصم از خود نشان میدهد، هرچند بدلیل فقدان وجود جنبه های پنهاکارانه در ساختار این جت روسی ، آن را در قالب جتهای رزمی رزمی نسل ++4 طبقه بندی می کنند . اگر چه شکل بدنه این هواپیما ، به گونه ای طراحی شده که حداقل سطح مقطع راداری (RCS) را برای آن به همراه دارد ، اما قابلیت اختفاء این نمونه در مقایسه با جتهای یک نسل جلوتر ، شامل سوخو-57 یا اف-22 به تقریب در سطح پایین تری قرار می گیرد . علیرغم این نارسایی ، سوخو-35 در ردیف یکی از جنگنده های به روز و کارآمد دنیای تسلیحات هوایی قابل طبقه بندی است و برخی از کارشناسان این حوزه معتقدند که درنای خاکستری نیروی هوایی روسیه به شکل بالقوه می تواند یک هماورد بسیار جدی برای تاج سلطنتی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (اف-22) بشمار آید ، هر چند این موضوع در سالهای اخیر بسیار بحث برانگیز شده است . به اعتقاد این دسته از تحلیلگران ، سوخو-35 گرچه از قابلیتهای جتهای نسل5 برخوردار نیست ، اما بدلیل وجود برخی خصوصیات ممتاز ، می توان از آنها بعنوان یک سری امتیازات برای جبران عدم وجود پنهانکاری ذاتی در این جنگنده استفاده نمود . بعنوان مثال ، وجود گزارشهای متعدد در خصوص قابلیتهای بسیار پیشرفته جنگ الکترونیک این جت رزمی در سوریه ، بصورت فوق العاده ای نشاندهنده آن است که رپتور در صورت یک رویارویی جدی ، مشکلات بسیاری را برای مواجهه در پیش رو دارد . علاوه براین ، اضافه شدن قابلیتهای جدیدتر نظیر استفاده از مواد جدید در ساخت بدنه ، افزایش سرعت بواسطه نصب پیشرانه های قدرتمند تر و همچنین سامانه های بردار رانش 3 بُعدی ، موجب شده تا سوخو-35 به پیشرفته ترین محصول هوایی روسیه تبدیل گردد ، هرچند حضور رقبای سرسختی نظیر سوخو-57 و میگ-35 ، صحنه را به یک رقابت هیجان انگیز تبدیل نموده است . مجموع این قابلیتها ، نه تنها ورود به نبردهای هوایی نزدیک ( داگفایت ) را برای رقبای غربی سوخو-35 بسیار مشکل نموده ، بلکه کشف ، رهگیری این جت روسی در بردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) را بتدریج به یک معضل برای آنها تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ، تخمین های نشان دهنده آن است که نیروی هوایی روسیه ، نزدیک به 70 فروند جنگنده سوخو-35 را در سازمان رزم خود به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار میدهد ، در حالی که نیروی هوایی خلق چین بعنوان مهمترین مشتری خارجی این جت رزمی ، هم اکنون 12 فروند را بصورت فعال ، بکار گرفته و علاوه براین ، نیروی هوایی اندونزی نیز با یک سفارش 11 فروندی در رتبه دوم قرار دارد و پس آن ، نیروی هوایی الجزایر ، امارات متحده عربی و ونزوئلا نیز علاقه مندی خود را برای خرید ابراز داشته اند . از سویی دیگر ، پس ازساقط شدن یک فروند جت سوخو-24 توسط نیروی هوایی ترکیه برفراز آسمان سوریه و بحرانی شدن شرایط برای نیروی هوایی روسیه ، ارتش روسیه تصمیم گرفت تا با هدف جلوگیری از چنین پیشامدهایی ، تعدادی از این جتهای رزمی را به این منطقه اعزام نماید ، که این خود به معنای جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی روسیه است . براساس اطلاعات موجود ، سوخو-35 در یک آرایش تسلیحاتی استاندارد ، میتواند تا 14 تیر موشک هوا به هوا را با خود حمل کند که در مقایسه با توانایی رقبا ، بویژه جت پیشرفته اف-35 رقمی در حدود 350 درصد را نشان می دهد . بعنوان مثال ، توانایی فلانکر برای حمل موشکهای هوابه هوای دوربرد R-77 و R-27ER به ترتیب با بردی نزدیک به 110 و 130 کیلومتر ، خطری جدی برای اهداف متخاصم محسوب می گردد . مضاف براینکه پیش بینی شده این جت روسی در آینده ای مشخص به مهمات هوا به هوای K-77 با بردی برابر با 193 کیلومتر که دراصل برای سوخو-57 طراحی شده ، نیز مسلح می گردد . بررسی وضعیت موجود نشان میدهد که علیرغم وجود علائق زیاد مشتریان برای سفارش سوخو-35 ، این جت سوخو-34 است که برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی روسیه در صدر توجهات قرار دارد . از یک نظر ، علت این امر را میتوان از ترکیب چندعامل ازجمله هزینه های عملیاتی بالای سوخو-35 برای ایفای نقش برتری هوایی و راهبرد نیروی هوایی روسیه برای تقویت توانایی های تهاجمی هوا به زمین خود ( که با حضورسوخو-34 محقق می گردد . م ) و نه ایجاد برتری هوایی مطلق ، تحلیل نمود . در حالی که قابلیتهای تهاجم زمینی نیروی هوایی روسیه ، به شکل منظم با اضافه شدن سوخو-34 و همچنین توسعه مهمات هدایت دقیق بومی در حال توسعه بوده ، این نیرو نیازمند مدرنیزه سازی ناوگان برتری هوایی خود است که بتدریج با فرسوده شدن جتهای قدیمی تر میگ-31 و سوخو-30 صورت نگران کننده ای بخود می گیرد . هر چند فرآیند ارتقاء این جنگنده ، در هر شرایطی در یک بازه بلند مدت صورت خواهد گرفت و کاهش هزینه های این بروزرسانی موجب می شود تا بازار صادراتی مطلوبی را برای روسها فراهم نماید . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

عجالتا بدون شرح تا ببینیم چه اطلاعاتی از این سیستم منتشر میشود سه شنبه 20 مهر سال 1400 تغییر نام به سامانه زوبین 24 مهر سال 1400

پهپادی به اون کوچکی چطور میتونه نقش یک آواکس رو داشته باشه؟پهپادها چطور میتونن انرژی مورد نیاز رادارهایی با اون حجم رو تامین کنند اف۱۴ با اون رادارش نقش مینی آواکس رو داشت

مقتدی صدر گفته من نتایج انتخابات را قبول دارم یک نکته ای که وجود داره اینه که مقتدی صدر از جانب طرف های منطقه ای با توجه به شخصیتش و سابقش به نظر بهترین گزینه برای کنترل عراق محسوب شده و برای همین روش سرمایه گذاری شده. صدر هنوز مورد یک ازمون جدی قرار نگرفته و با سیاستی که داشته همیشه سر بزنگاه ها چون شریک قدرت بوده نه مسلط کامل بر اون جاخالی داده و در مقام اپوزیسیون قرار رگفته و در افکار عمومی خودش را تثبیت کرده. برای همین سفیر سابق امریکا اشاره میکنه که باید با صدر مذاکره و توافق کرد که رابطه با امریکا به نفعه عراقه (صدر و امریکا)، از طرفی صدر هم تلویحا باز طبق معمول در چرخشی از افراط به تفریط میگه در رابطه با حضور جنگنده ها و پایگاه های امریکا باید وارد یک گفتگوی مفید(!) بشیم در حالیکه یادمون نرفته دو سال پیش چطور با قاطعیت از خروج امریکا میگفت در برهه ای که نون در این شعار بود. جالبه حالا با اعتراضات عراق صدر عنوان میکنه که باید به قانون احترام گذاشت و تظاهرات و انقلاب از مسیر تحریک سفارت خانه ها رخ نمیده در حالیکه حضور مستقیم عوامل مرتبط با سفارت خانه ها در تظاهرات پیشین که صدر سردمدارش میشد در اواسط ماجرا همیشه از روز هم روشن تر بود و اتفاقا ابایی هم از نشان دادنش نداشتند. ماجرای صدر با ایران مثل ماجرای یک برادر کوچکتر با بزرگتر هست که تا زمانی که هنوز سن کمی دارند خوب هستند، کمی که بزرگتر میشند و مستقل برادر کوچکتر به خاطر اشتباهات خانوادگی و اعضای خانواده دچار بحران میشه و برادر بزرگتر کمکش میکنه و وقتی از بحران نسبتا خارج میشه شرایط زندگی بحران زده خودش را با شرایط سخت ولی پایدار برادر بزرگتر مقایسه میکنه و دچار نوعی حسودی میشه. اینکه چرا با اینکه مثلا ارمان هردومون هم یکی هست (مثلا مبارزه با زورگویی) ولی خانه من اسیب دیده و در ارمان هم با تمام شعارها ولی گاها وسطش بریدم و برادر بزرگتر هم که وارد خانه من شد برای کمک حالا حرفش پیش خانواده خودم و برخی اعضاش مورد تایید هست. کم کم حس میکنه باید خانه خودش را از برادر بزرگتر حفظ کنه. مستقل تر بشه ولو اگر هزینش توسل به همسایه هایی باشه که زمان بحران اتفاقا از عوامل بحران بودند و باعث اسیب خانه و خانوادش و کم کم این رقابت و حسادت تا جایی پیش میره که برادر بزرگتر را هر عمل و حرکتش را به چشم توطئه ای ضد خودش و خانوادش میبینه و شرایط طوری پیش میره که برادر بزرگتر هر نظری داشته باشه سعی میکنه بالعکس را عمل کنه تا هویت مستقل خودش را نشون بده. در جنگ یمن از متجاوز دلجویی کنه. در سوریه به متجاوز کاری نداشته باشه و تا جاییکه نهایتا در خانه خودش با عامل بحران و یرانی خانه همدردی کنه چون اون عامل حالا با برادر بزرگتر مشکل پیدا کرده. بله، رفت و آمد داره با برادر بزرگتر ولی نگاهش به این برادر نگاهی است با یکنه و بغض.اینکه برادر بزرگتر حتما میخواد به جایگاه مثلا پدری اون اسیب بزنه. هنر سردار این بود که مثل یک برادر بزرگتر کنترل کنه این کینه و بغض بزرگتر نشه. باهاش همراهی کنه. اجازه نده از خانواده به غیر پناه ببره و ... ولی خب حذف سردار دلایل متعدد زیادی داشت که یکیش هم همین نقش پدری و برادری سردار بود.

رونمایی شبکه دفاع هوایی ایران از سامانه راداری جدید البرز نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در یکم سپتامبر 2021 از یک رادار نظارتی جدید و همچنین یک سامانه کنترل – فرماندهی (C2) خود پرده برداری نمود ، در حالی که بطور همزمان اعلام نمود که نسخه جدیدی از سامانه دفاع هوایی موشکی خود به نام مرصاد-16 را با موفقیت تست نموده است . براساس داده های منتشرشده در رسانه های ایرانی ، رادار البرز ، یک رادار سه بُعدی آرایه فازی است که بردی نزدیک به 450 کیلومتر را به نمایش می گذارد و می تواند بطور همزمان 300 هدف را ردیابی نماید . به گفته منابع داخلی ایران ، این رادار جدید قابلیت کشف اهداف در ارتفاع بسیار پایین و با سطح مقطع راداری کوچک را داراست. سامانه به نمایش درآمده ، یک رادار با آنتن مسطح بزرگ ، نصب شده بر روی یک کشنده دو بخشی بود که به احتمال زیاد ، تریلر دوم وظیفه حمل ژنراتورهای مولد نیرو و ایستگاه کنترل آن را بر عهده دارد . علاوه براین ، دومین سیتم به نمایش درآمده ، سامانه برهان است که بعنوان یک سامانه کنترل- فرماندهی برای پایش جنگ افزارهای پدافند هوایی کوتاهبرد توسعه یافته است . خبرگزاری های ایران در جریان این رونمایی ، گزارش داده اند که این سامانه جدید با مجهز شدن به حسگرهای الکتوراپتیکال و راداری ، داده های بدست آمده را تجزیه و تحلیل کرده و نتایج را برای تصمیم گیری سریع ، در اختیار سطوح بالاتر فرماندهی قرار می دهد تا با انتخاب سامانه تسلیحاتی مناسب ، هدف رهگیری و منهدم شود . سامانه مرصاد (راست ) و هاوک چپ ) تجزیه و تحلیل تصاویر منتشر شده نشان می دهد که برای ایستگاه کنترل –فرماندهی ، 8 پرسنل ، دو بخش از سامانه فوق الذکر را اداره می کنند . علاوه براین ، به گفته سرتیپ محمد خوش قلب ، معاون عملیات پدافند هوایی ، این نیرو سامانه مرصاد 16 را پس از بهینه سازی های جدید در حوزه های جنگ الکترونیک و افزودن قابلیت رهگیری چند هدف در قالب یک شبکه پدافند هوایی مورد آزمایش قرار داده است . سامانه مرصاد (سمت راست) و هاوک (سمت چپ) سامانه مرصاد (سمت راست) و هاوک (سمت چپ) پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- تفکیک و جمع آوری پستهای مربوط به سامانه البرز - 25 مهر سال 1400 خورشیدی

گیلان احتمالا برف سال یا 1386/ 1384

در مورد کمبود پدافند هوایی بر روی ناوگان دریایی کشور، بایستی یادآوری شود که بنا به گفته دست اندکاران کشور خطوط ساخت دو سامانه شناخته شده پدافندی یا زهرا (یعنی اف ام ۸۰ چینی/کروتال فرانسوی) و رعد/محراب (استاندارد آمریکایی) پیشتر در سازمان صنایع دفاع راه اندازی شده بود. هر دوی این سامانه های کارآمد نسخه دریا پایه داشته و در ناوگان دریایی سایر کشورها بکارگرفته شده اند. فناوری پایه بکار رفته در طراحی و ساخت این سامانه ها مربوط به دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی یعنی همان سطح فناوری است که در طراحی موشکهای ضد کشتی سری YJ/C چینی نصب شده روی شناورهای جنگی کشور وجود دارد. بنابراین دلیل این که این دو سامانه پدافندی که اهداف برد کوتاه و برد میانی را پوشش می دادند بر روی ناوگان دریایی کشور نصب نشده بودند را باید در مواردی دیگر جستجو نمود. البته در هنگام رونمایی این دو سامانه، این فرضیه نیز مطرح شده بود که سامانه های محراب و یا زهرا ساخت یک سامانه نو نبوده و در واقع بازسازی و بهینه سازی سامانه های موجود بوده اند. به نظر می رسد این رزمایش اخیر (سال ۱۴۰۰) بیشتر برای گزینش بهترین سامانه پدافندی که توانایی مقابله مؤثر با نوع جدیدی از تهدیدات پیش رو یعنی حملات کروزی/پهپادی را داشته باشد طراحی شده بود و نه صرفا” رونمایی از سامانه های پدافند کوتاه برد.

حالا عذر میخوام ایران بخواد دست به آبم بره رژیم باکو میگه منم میرم دست به آب! من به جای صهیونیستها و ترکیه بودم الان بهترین وقت هست، تا خرخره و چند بار قیمت میشه به الهامی که ترسیده سلاح انداخت. اصولا دیکتاتورزاده هایی مثل الهام وقتی حس ترس کنند دو کار زیاد میکنن: یکی خیلی حرف میزنن و حرافی میکنن یکی هم خیلی سلاح میخرن!

نکته ای که در مورد موشکAD-08 مطرح؛ انعطاف پذیری بالا آن است. در بحث هوا به هوا این موشک حرفی برای گفتن دارد. پهپاد کرار از کاربران این موشک در نسخه رهیگر میتواند باشد‌.کرار در گذشته از موشک آذرخش استفاده میکرد. آذرخش یا همان سایدوایندر تحویلی به ایران در نسخه زمین پایه برد ۴ تا پنج کیلومتر دارد. در نسخه پرتابی از کرار این برد به ۱۰ کیلومتر میرسید. حالا با موشک AD-08 در حالت زمین پایه به برد ۸ کیلومتر رسیدیم. خب مشخص است که در نسخه هواپایه چقدر افزایش برد خواهیم داشت. همینطور کرار میتواند تعداد بیشتری موشک هوا به هوا حمل کند.

نام سامانه زوبین و در واقع نسخه زمین پایه سامانه نواب است که برای شناور های نیروی دریایی توسعه یافته برخی فروم ها از نصب سامانه بر روی شناور های شهید سلیمانی سپاه خبر داده اند که باید دید اتفاق می افتد یا خیر

بسم ا.... سیزده روز بحران موشکی کوبا ، یکی از نادرترین رویدادهای جنگ سرد میان ایالات متحده و اتحاد شوروی سابق بشمار می رود که بشدت بر روابط طرفین و همچنین ارتباطات سیاسی داخلی دو کشور درگیر ، تاثیرات بسیار زیادی از خود برجای نهاد ، تا جایی که کشمکش قدرت در اتحاد شوروی منجر به برکناری نیکیتا خروشچف و در ایالات متحده ، ایجاد دودستگی میان سیاستمداران در نحوه برخورد با ابرقدرت کمونیست شرق گردید . اما بحران موشکی کوبا ، نه از جنبه نظامی ، بلکه از جنبه تصمیم گیری در زمان بحران و کنترل واکنشهای عصبی و تاکید بر اولویت داشتن تعقل بر واکنش های سریع ، بسیار اهمیت دارد . در این ارتباط ، راجر دونالسون ( کارگردان ) در قالب یک اثر سینمایی ، جنبه های مختلف واکنش سیاستمداران آمریکایی را نسبت به افشای ارسال موشکهای میانبرد هسته ای شوروی به جزیره کوبا را به تصویر کشیده است که بلحاظ ، تاریخی ، اثری جالب توجه بشمار می رود . اما مشاهده عملیات جتهای عتیقه اف-8 کروسادر در نقش هواگردهای شناسایی تاکتیکی برای بررسی پایگاه های موشکی ارتش شوروی سابق در کوبا در کنار هواگردهای بلندپرواز یو-2 از نکات جذاب این فیلم هست .

بهش نمیخوره واقعی باشه ها !

!!!!!!!!!!!!!!!!! JF-17 IRIAF DCS Simulator پی نوشت : لامصب !!! این استتار آسیای صغیر به هر جنگنده ای بخورد ، حال و روزش عوض میشود!!!!

به نظر بنده اگر به کشورهای پیشرو در زمینه طراحی و ساخت جنگنده نسل 5 و 4.5 نگاه کنیم دو استراتژی دیده میشود 1- امریکا سراغ طراحی و ساخت یک پلتفرم کاملا جذید رفت. اف 22 و اف 35 که پروژه های بسیار طولانی و پرخرجی بودند. 2 روسیه به جای طراحی یک پلتفرم جدید تلاش کرد تا یک پلتفرم موفق خود یعنی سوخو 27 را به نسل 4.5 یعنی سوخو 35 و سپس نسل 5 سوخو تی 50 ارتقا داد. این کار نسبت به پروژه های امریکا هم با هزینه های کمتری صورت گرفت هم مدت زمان انجام کار کوتاه تر بود. به اعتقاد بنده با توجه به داشته های کشور ما چه از نظر توانایی فنی چه مالی استراتژی دوم برای ما عملی تر میباشد. کلا حتی اگر بودجه ان تامین شود بعید است ما توانایی طراحی یک جنگنده نسل 4.5 یا 5 را از صفر داشته باشیم. بهترین کار مهندسی معکوس جنگنده اف 14 به عنوان یک پلتفرم موفق سپس ارتقا تدریجی ان میباشد. این کار میتواند به تدریج طی یک روند 10 ساله انجام گیرد. ارتقا ها شامل طراحی  یک سیستم راداری ارایه فازی و کاهش سطح مقطع راداری و درصورت امکان تغییر موتور و غیره باشد با نگاهی به سیاست های ارتش که بسیار به داشته های قبلی خود و ارتقا انها علاقمند است. احتمالا همین مسیر را بر روی اف 14 و یا یک جنگنده دیگر دارند طی میکنند.