بسم ا.. گفته شده تصاویر جدید هست از یاک -130 های نیروی هوایی ظاهرا مراحل مونتاژ هست ..!! راست : کابین ام۳۴۶ چپ : کابین یاک -130

بعد از حملات و تحرکات مسلحین در لاذقیه وشمال سوریه ارتش سوریه به کمک روسها حملات گسترده هوایی و توپخانه ایی را بر علیه مسلحین و تروریستها شروع کرده اند در این حملات پهپاد های اورلان روسیه وابابیل 3 ساخت ایران وظیفه کشف وشناسایی اهداف را بر عهده داشته اند در ویدئو زیر تصاویر ضبط شده از دو پهپاد ارولان وابابیل است تصاویری که کیفیت بهتری دارند متعلق به ابابیل3 ارتش سوریه است پهپاد ابابیل 3 در آسمان ادلب / این تصویر دوهفته قبل منتشر شده است واحتمالا مربوط به همین حملات باشد https://www.aparat.com/v/GOPXN

بسم ا.. پیشرانه : 1- سامانه کنترل پیشرانه : در جت آموزشی – رزمی یاک-130 ، عملکرد دو دستگاه پیشرانه این هواگرد توسط یک سامانه پایش خودکار دوگانه الکترونیک- هیدرومکانیکی که حول محور یک سامانه پایش رقومی از نوع FADEC مدیریت می شود . این سامانه به خدمه اجازه میدهد تا وضعیت فنی دو پیشرانه ، باقی مانده زمان تا دوره تعمیرات فنی و سایر مولفه های مهم را پیش روی خود داشته ، در حالی که بطور همزمان ، حالتهای عملکرد پیشرانه و جلوگیری از بروز نواقص فنی ناخواسته را در نظرداشته و مدیریت نمایند . با این مقدمه در مورد یاک ، نیم نگاهی به مزیت های استفاده از این سامانه می پردازیم : سامانه ای که با شناسه FADEC یا سامانه کنترل رقومی پیشرانه از آن نام می برند ، مجموعه ای است متشکل از یک رایانه رقومی با شناسه EEC یا کنترل کننده الکترونیکی پیشرانه یا واحد کنترل پیشرانه ECU که تمامی جنبه های عملکردی موتور هواگرد را تحت کنترل خود دارد . در واقع ، طراحی و نصب سامانه موصوف در هواگردها ، به معنای آن است که اختیار کامل پیشرانه و مولفه های مختلف آن در اختیار یک رایانه قرار داشته و اگر این سامانه یعنی FADEC از کار بیافتد ، پیشرانه هواگرد نیز بطور کامل از کار خواهد افتاد با این حال ، اگر کنترل دستی به گزینه های قابل دسترس خدمه اضافه گردد ، این بدان معناست که عامل انسانی تنها روی ECU یا EEC پایش خواهد داشت ، بدین ترتیب ، جزء EEC تمامی تصمیمات مربوط به پیشرانه هواگرد را رایانه خواهد گرفت ، تا وقتی که خلبان قصد دخالت داشته باشد . بدین ترتیب ، FADEC با دریافت متغییرهای ورودی چندگانه ، وضعیت را برای مولفه هایی نظیر چگالی هوای ورودی ، موقعیت اهرم دریچه گاز ، دمای موتور ، فشار موتور و موارد قابل توجه دیگر را تحت کنترل خود می گیرد ، به این روش که داده های ورودی توسط EEC دریافت شده و براساس قابلیت خود تا 70 بار در ثانیه تجزیه و تحلیل می شود و سپس مولفه هایی نظیر میزان جریان سوخت ، موقعیت پره های کمپرسور ، موقعیت سوپاپ تخلیه و سایر موارد محاسبه شده و درصورت لزوم ، تثبیت یا درآن تغییر داده می شود . علاوه براین FADEC بر روند روشن کردن پیشرانه و همچینین راه اندازی مجددآن اعمال کنترل می کند ، بنابراین ، هدف اصلی از اضافه شده این جزء به مجموعه پیشرانه هواگردها ، بوجودآوردن یک شرایط استاندارد برای بهینه کردن بازده پیشرانه در یک شرایط پروازی معین است . بدین سان ، FADEC نه تنها باعث کارآمدی عملکرد پیشرانه می شود ، بلکه به سازنده موتور اجازه می دهد تا محدودیت های عملکردی پیشرانه را از پیش تعیین و در دفترچه های فنی آن ذکر کند و متقابلا" ، گزارش عملکرد سالم پیشرانه را همواره در اختیار خدمه قرار دهد . بعنوان مثال ، به منظور جلوگیری از بالا رفتن بیش از حد دمای پیشرانه ، این سامانه را می توان به گونه ای برنامه ریزی نمود که به محض مشاهده علائم بالا رفتن دما ، به شکل خودکار ، اقدامات لازم را برای بدون دخالت خلبان ، اجرا کند . با توجه به موارد پیش گفته ، می توان مزیت استفاده از سامانه FADEC را بدین گونه مورد توجه قرار داد : 1- افزایش بهره وری مصرف سوخت 2- حفاظت از روند کارکرد پیشرانه در زمانی که فشاری بیش از حد استاندارد به موتور وارد آمده باشد 3- ایمن بودن روند پایش پیشرانه بدلیل اینکه رایانه FADEC چندکاناله بوده و درصورت خرابی امکان جایگزینی وجود دارد. 4- مدیریت بهینه موتور بدون نیاز به مراقبت فیزیکی دائم با تضمین رانش مناسب 5- امکان استفاده از آرایش تک موتور با برنامه ریزی مجدد رایانه FADEC 6- وجود قابلیت روشن کردن نیمه خودکار پیشرانه 7- ادغام آسان تر پیشرانه با سامانه های دیگر هواگرد 8- ایجاد قابلیت نظارت بر کارکرد و همچنین تشخیص سلامت پیشرانه در طولانی مدت 9- کاهش تعداد مولفه هایی که باید توسط خلبان یا کمک خلبان در زمان پرواز زیر نظر گرفته شود 10- بالا بودن تعداد مولفه های زیرپوشش FADEC امکان اینکه سامانه در محدوده ایمنی تنظیم شده ، دچار یکسری خطاها بشود را امکان پذیر نموده است. 11- صرفه جوئی در وزن هواگرد کارکرد سامانه کنترل رقومی پیشرانه/FADEC https://www.aparat.com/v/1Er6t معایب : 1- رقومی شدن کنترل موتور ، امکان دسترسی خدمه را محدود کرده و این درزمان پرواز ممکن است مشکلاتی ایجاد کند . 2- اگر سامانه FADEC دچار نقص فنی یا خرابی شود ، مجموعه پیشرانه بطور کامل از کار خواهد افتاد . 3- درصورت بروز نقص فنی در FADEC ، خلبان فاقد ابزارهای دستی برای راه اندازی مجدد پیشرانه ، دریچه گاز و یا سایر عملکردها است . 4- اگر چه خرابی FADEC موجب از کار افتادن کامل موتور می شود ولی می توان با استفاده از چند سامانه موازی ، خطای پیش آمده را بسرعت اصلاح کرد . 5- استفاده از FADEC موجب افزایش پیچیدگی هواگرد شده ( در مقایسه با سامانه های آنالوگ یا دستی ) 6- درمقایسه با پیشرانه هایی که ازاین سیستم استفاده نمی کنند و درشرایط بحرانی ممکن است نیروی رانشی بیشتر از محدوده رانش اسمی خود ، تولید نیرو کنند ، پیشرانه های مجهز به FADEC تنها در محدوده های طراحی شده خود عمل می کند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 3- تصاویر ، برای شناخت بیشتر از این سامانه استفاده شده و ارتباطی به جت یاک-130 ندارد .

سلام - صبح شما بخیر . محبت دارید این سامانه را شرکت سازنده برای نصب در نسخه YAK-131 در نظر داشت که قرار بود جایگزین سوخو-25 بشود ، بعنوان یک هواگرد ضربتی پشتیبانی سبک ، یک نمونه هم تولید و به نمایش گذاشته شد ولی سرنوشت این برنامه مشخص نیست این عکس هم مربوط به گونه یاک-131 معرفی شده محسوب می شود

مقایسه فناوری رادارگریزی مورد استفاده در F-22 و RAFALE آمریکایی تلاش های زیادی برای توسعه فن اوری رادار گریزی انجام دادن . رادار گریز بودن ، رادارهای پیشرفته و امکان به اشتراک گذاشتن داده ها 3 تا از مهم ترین خصوصیات تولیدات آمریکا در دهه 1990 و 2000 بوده است . برای درک نحوه عملکرد تکنولوژی استلیث باید در ابتدا نحوه کار رادارها را توصیف کنیم . در رادارها امواج پالسی در فواصل زمانی مشخصی ارسال می شوند و بازتاب انها دریافت و تحلیل می شود و با بررسی تفاوت فاز بین موج ارسالی و دریافتی ، مکان و سرعت هدف قابل تعیین است. در جنگنده های رادارگریز امریکایی ها دو راه برای مختل کردن عملکرد رادارها انجام دادن : 1- طراحی دستگاه به گونه ای است که بازتابش امواج به جهت مخالف رادار صورت بگیرد و یا مقدار بسیار کمی از امواج به سمت رادار برگشت کنند. در این حالت امکان شناسایی هدف برای رادار وجود ندارد. 2- استفاده از پوشش خاص که امواج رادار را جذب کنند. به صورتی که هیچ بازگشت موجی صورت نگیرد. تکنولوژی که امریکایی ها در تجهیزات خودشون استفاده کردند در بازه بین 6 تا 18 گیگاهرتز موثر هستند و در فرکانس بین 9 تا 10 گیگا هرتز بهترین عملکرد را دارند. این فرکانس ها توسط رادارهای کنترل آتش و رادارهای موشک ها مورد استفاده قرار میگیرند. در واقع همه رادارهایی که در باند V/UHF کار می کنند قادر به شناسایی F-22 و یا F-35 هستند. بنابراین رادارهای کنترل ترافیک هوایی غیر نظامی در جهان ، تا حدودی می توانند هواپیماهای رادار گریز را شناسایی بکنند. از طرفی از این فرکانس ها به طور گسترده برای ارتباطات راه دور استفاده میشود و هواپیماهای رادار گریز این سیگنال ها را منعکس می کنند. و رادارهای پسیو می توانند با بررسی بازگشت این امواج به حضور هواپیماهای رادار گریز پی ببرند. از نظر آمریکایی ها این موضوع مشکلی ایجاد نمی کند چون این باندهای فرکانسی فاقد دقت کافی هستند و سیستم های کنترل آتش نمی تواند از این فرکانس ها استفاده کنند. در عین حال، این تجهیزات ( رادارهایV/UHF) می توانند یک تخمین از موقعیت هدف ارائه دهند . بنابراین استفاده از سامانه های پدافندی چند لایه با باند فرکانسی وسیع ( مانند S400)می تواند هواپیماهای استلیث را شناسایی کنند. اگر رادار جنگنده ای بتواند فرکانس خود را در حالت شناسایی و یا کنترل آتش تغییر دهد این موضوع برای آن هم صادق خواهد بود و قادر به تخمین موقیت اهداف رادار گریز است . ایده فرانسوی برای اختلال اگر چه رافال همزمان با F-22 طراحی شد، اما ایده مهندسان داسو متفاوت از آمریکایی ها بود. در نظر طراحان داسو از آنجا که امکان اجتناب از شناسایی در هر فرکانسی وجود ندارد،پیاده سازی سیستمی که مانع از هدایت دقیق موشک شود ساده تر است .این سیستم SPECTRA نامیده میشود. که در فرکانس بین 1 تا 20 گیگاهرتز کار می کند. عملکرد SPECTRA بر اساس فریب امواج رادار استوار است. اگر موج برگشتی از هدف به رادار تغییر پیدا کند رادار موقعیت اشتباهی برای هدف استخراج خواهد کرد. بنابریان SPECTRA بر اساس مجموعه ای از حسگرها و پارازیت دهنده ها است که پوشش 360 درجه را به رافال ارائه می دهد. در SPECTRA هنگامی که موجی به ان برخورد می کند صرف نظر از اینکه از کدام جهت دریافت شده ، سیگنالهایی مشابه اما با فاز مخالف در جهت دریافت ( و در سایر جهت ها برای فریب رادارهای غیر فعال ) ارسال میشود در این حالت دشمن تصور می کند که بازگشت امواج ارسالی را دریافت می کند و این درحالی است که پژواک دریافتی ساختگی هست که توسط فرستنده رافال برای گمراه کردن تجهیزات دشمن اراسال می شود. با توجه به رادار ضعبفتری که موشک های هوا به هوا در اختیار دارن این سیستم باعث میشود که موشک قبل از رسیدن به هدف منفجر شود. زمانی که از جنگنده از پوشش ضد رادار استفاده کند در فرکانس های پایین موقعیت اون کشف میشود اما در فرکانس های بالا بازتاب به قدری کم است که امکان شناسایی اون وجود ندارد زمان استفاده از سیستم spectra موقعیت جنگنده با توجه با اینکه فرکانس رادار بالا یا پایین باشد فرق می کند اف 18 باتوجه به توان بالایی غلاف های جنگ الکترونیکی که در اختیار دارد می تواند اختلال گسترده تری ایجاد کند SPECTRA سیستم منحصر به فردی در جهان نیست در انگلیس به آن DAS می گویند . تایفون ها دارای سیستم DASS Pretorian و F-35 دارای سیستم AN/AAQ37 هست. SPECTRA دارای وزن 250 کیلوگرم است و تا یک سوم قیمت رافال مربوط به این سیستم است. و در حال خاضر پیشرفته ترین سیستم در نوع خود است . به نظر می رسد امریکایی ها بعلاوه روش های خودشان به دنبال استفاده از نصب تجهیزات الکترونیکی روی جنگنده های خود برای پنهان ماندن از دید رادارها هستند. استفاده از اخلال گرهای الکترونیکی در برابر رادارهایی که در لحظه فقط یک موج تولید می کنند کار ساده ای است اما اگر رادار چندین موج همزمان تولید کند انجام اختلال کاری دشوار و بسیار پیچیده خواهد بود . در سال 2009 یک F-18G تونست با اختلال الکترونیک رادار APG77 جنگنده F22 را مختل کند در نهایت لازم به ذکر است که رادارها تنها وسیله شناسایی نیستند. از تجهیزات IRST هم میشود برای شناسایی استفاده کرد. انجام اختلال روی این تجهیزات کار بسیار دشواری هست . منبع روسها سیستم مشابهی ماننده SPECTRA برا پکفا توسعه داد به نام Himalaya سیستم AN/AAQ37جنگنده اف 35 یک سیستم الکترواپتیکی هست اما تو مقاله به عنوان یک سیستم جنگ الکترونیکی معرفی شده Defensive Aids Sub-System (DASS)

به نام خدا Lockheed Martin Desert Hawk III پهپاد شناسایی کوچک (2006) Desert Hawk III که توسط Skunkworks of Lockheed Martin توسعه داده شده اولین بار در سال 2006 پرواز کرد و به عنوان یک هواپیمای شناسایی بدون سرنشین طراحی شد. سامانه Desert Hawk III ارتقا بزرگتر و سبکتر پهپاد Deser Hawk است که در اوایل دهه 2000 ساخته شد. سامانه ابتدایی به خوبی در مراحل اولیه جنگ با تروریسم با تمرکز بر افغانستان تاثیر داشت و عمدتا توسط ارتش بریتانیا و در نقش شناسایی تاکتیکی مورد استفاده قرار می گرفت. این نسخه با Desert Hawk III جایگزین شد که یکسری ارتقا ها مثل افزایش مداومت پروازی را به آن اضافه می کرد. Desert Hawk III هشت کیلوگرمی توسط یک موتور الکتریکی با اثر کم نیرودهی می شود که یک واحد ملخ 2 پره را در جلوی بدنه می چرخاند. به عنوان جایگزینی کم هزینه برای پهپاد های پر امکانات و بزرگتر، Desert Hawk III به راحتی با دست پرتاب می شود. خدمه عملیات هواپیما را از طریق یک ایستگاه کنترل زمینی کیف مانند کنترل می کنند. از آنجایی که Desert Hawk III چرخ ندارد، روی شکم خود فرود می آید و البته طراحی جدا شونده آن امکان فرود سخت و در حین حال حفط اجزای حیاتی پهپاد را می دهد. این پهپاد قادر است به حداکثر سرعت 88.5 کیلومتر بر ساعت برسد. در خارج، Desert Hawk III با بال های اصلی نصب شده در شانه، یک باله دمی عمودی و بدنه حامل تجهیزات عملیاتی و ماموریتی از شکل هواپیما های متعارف استفاده می کند. بدنه از دماغه تا دم ظاهری قطره اشکی دارد و بال های اصلی مستقیم اند. یک مجموعه اپتیک با چرخش 360 درجه در مرکز ثقل هواپیما در شکم نصب شده است. ابعاد کوچک و ساختار سبک و مقاوم این پهپاد امکان انتقال آسان آن را در کیف سخت یا کوله پشتی می دهد. یک ایستگاه کنترل زمینی (GCS) 7 کیلوگرمی امکان هدایت از راه دور Desert Hawk III را با پشتیبانی رهگیری کامل و کنترل 4 پهپاد Desert Hawk III از یک GCS را می دهد. یک کنترلر دستی هم ارائه می شود و اپراتور ها به طور خاص برای هندلینگ، عملیات، پرتاب و بازیابی این سامانه پهپادی آموزش می بینند. نقطه مسیر های از پیش تعیین شده می توانند برنامه ریزی شوند تا به پهپاد اجازه دهد به طور خودکار در منطقه هدف پرواز کند. پرتاب و فرود صرفا توسط اپراتور کنترل می شود. GCS توانایی های تغییر وظیفه در حین پرواز، نمایشگر نقشه متحرک، پخش ماموریت و ... را دارد. سری Desert Hawk III از رادار روزنه مصنوعی (SAR) پشتیبانی می کند و می تواند سورتی های جاسوسی سیگنالی (SIGNIT) و جاسوسی ارتباطی (COMINT) را از طریق طراحی Plug-and Playloads انجام دهد. این پهپاد می تواند به حسگر های مادون قرمز و الکترواپتیکال، تجهیزات مادون قرمز موج بلند و روشنگر لیزری مجهز شود تا توانایی جاسوسی مورد نیاز جنگ های مدرن را پیدا کند. با توانایی تطبیق پذیری می توان عملیات ها را در شب و روز انجام داد. در برهه ای از زمان، Lockheed Desert Hawk III تقریبا نصف موجودی پهپاد های انگلیس را تشکیل می داد. نیرو های آمریکایی نیز از این پهپاد استفاده می کردند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - تعداد فروند ساخته شده: 650 - وضعیت: در حال خدمت - سازنده: Lockheed Martin Unmanned Integrated Systems – ایالات متحده - کشورهای استفاده کننده: انگلیس، ایالات متحده - نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 1.37 متر - وزن: 2 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 4 کیلوگرم (2 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی که یک ملخ 2 پره را در دماغه می گرداند - حداکثر سرعت: 90 کیلومتر بر ساعت - برد: 15 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل تجهیزات ماموریتی برای پشتیبانی از نقش نظارتی - نسخه ها: Desert Hawk III (سری پایه) منبع

مگر صرف مشابهت ظاهری میشه گفت که این دو با هم یکیست با این حساب پس سوخو ۲۷ هم با سوخو ۳۵ و حتی j11 وj15 یکی هستند و تفاوتی ندارند و خلبان هر کدوم از اینها میتونه با دیگر جنگنده های مشابه پرواز کنه! بله بهتره بگیم مراوداتی داشتیم قبلاً روابط خوب بود حتی توپ فجر ۲۷ هم احتمال زیاد تحت لیسانس ایتالیا بود در غیر اینصورت شکایت میکردند. الان هم تقریباً بین اروپایی ها روابط بهتری داریم ولی دیگه روابط مثل سابق نیست تحریم های تحمیلی آمریکا و سازمان ملل خیلی سنگین هست وقتی چین و روسیه منتظر پایان تحریم ها هستند بعد با کلی لاپوشونی و منت تجهیزات میدن حساب ایتالیا و دیگران رو بکنید. سامانه های اویونیک، کنترل سلاح و شبیه ساز رادار و تسلیحات و محیط کاکپیت اینهاست که در جت آموزشی مشابهت با جنگنده منظور رو داره. کوثر چطور میونه شبیه سازی رادار و کنترل سلاح و اویونیک سوخو ۳۵ رو انجام بده آیا ما نرم افزار ها و سخت افزار های اون رو داریم که روی کوثر نصب کنیم؟

مگر ما جنگنده غربی خریدیم که ام ۳۴۶ برای آموزش به کار بگیریم؟ یا اصلاً مگر این جت آموزشی رو ایتالیا به ما میداد؟ اگر به دلخواه ایران بود بله به جای سوخو و یاک میرفتن اف۳۵ میخریدن روابط ما با غرب فعلاً روابط بسیار پر تنشیه و آینده روشنی هم تا مدت ها براش دیده نمیشه که بخوان به ما جت آموزشی یا جنگنده بفروشن. وضعیت واقعی ما همین هست که میبینیم پس بهتره واقع بین باشیم. پس تقریباً هیچ گزینه ای غیر از روسیه و همین سوخو و یاک که پیشنیاز آموزشی سوخو هست برای ما نمیمونه. حتی چین هم اینطور که معلومه تمایلی به دادن جنگنده به ما نداره. در مورد یاسین هم که نمیشه از اون برای آموزش سوخو استفاده کرد چون سیستم های اویونیک اون با سوخو کاملاً متفاوت هست اینکه بگیم هاد و ام اف دی داره دلیل بر مشابهت نیست. از یک جهت بله تایپ های آموزشی ما اضافه شدن که این به معنی افزایش هزینه هاست ولی وقتی گزینه ای دیگر غیر از سوخو ۳۵ نیست پس جایی هم برای بحث نیست.

با سلام و عرض تبریک بر همه ی دوستان میلیتاری واقعا بعد از دیدن تصاویر مونتاژ یاک 130 در ایران و نو بودن این هواپیماها ، حس اولین باری که هرکسی یه اتوموبیل نو میخره و توش میشنه و اون بوی جذاب ماشین نو وصفر کیلومتر را با تمام وجود و عمیق استنشاق میکنه بهم دست داد . حس عجیبیه و مطمئنا برای پرسنلی که برای پرواز دادن این هواپیما تلاش میکنن خیلی از حال ما جذابتره . ایشالا که این یاک های نونوار برای نیروی هوایی خوش یمن باشن و بزودی خبرهای بهتری را هم بشنویم و ببینیم .

خواهش میکنم ابتدا تحقیق کنید و بعد در انجمنی مثل میلیتاری مطلب بزارید. حرف شما در تاپیک میمونه تا سال های متوالی و نسل به نسل میاند و می بینند. هفت کشور در بین دارندگان جنگنده آموزشی یاک ۱۳۰ هستند. در ضمن باید ببینید آیا یک نیروی هوایی نیاز به جنگنده آموزشی داره یا نه؟ آیا کشور های بلوک غرب نسخه آموزشی یک جنگنده رو دریافت میکنند یا نه؟ چه معیاری از توان عملیاتی و کیفیت مدنظرتونه که حالا یاک ۱۳۰ اونو داره یانه؟ همانطور که گفتم بر خلاف نظر شما اتفاقا یاک ۱۳۰ جز کالا های نظامی موفق روسیه بوده و هست. کشور های دارنده و سفارش دهنده‌ی یاک۱۳۰ شامل : بلاروس: ۱۲ فروند لائوس: ۱۰ فروند الجزایر:۱۶ فروند بنگلادش:۲۸ فروند میانمار:۱۸ فروند ویتنام:۱۲ فروند سوریه:۳۶فروند سفارش _________________________ که جمعا ۱۳۲ فروند میشه به این جمع ایران و روسیه را هم اضافه کنید. خود روسیه ۱۲۷ فروند خریداری کرده یعنی در حال حاضر با دو فروند ایران شرکت تولید کننده، ۲۶۱ فروند از این هواپیما سفارش دریافت کرده.

صحبت بر پایه مستندات تصویری چیزی که سال ها در محیط بحث نظامی مطرح و روی این موضوع وسواس ویژه ای هست. در مورد سال آینده ای که گفتین هم میشه صبر کرد تا اون موقع تکلیف بهترین جنگنده روس ها مشخص بشه ولی در حال حاضر چیزی که فقط روی کاغذ نیست و در تعداد معقول ساخته شده و در خدمت هست همین سوخو-۳۵ است. موارد نسل پنجمی روس ها در حال حاضر از پیش نمونه فراتر نرفتند. هر چند که در نهایت مسیر تولید رو ممکنه در پیش می‌گیرند. کسی از اف ۱۴ ایراد نمی گیره و کوچک هم نمیکنه هدف اینه که بزرگنمایی افراطی هم به جهت کوبیدن یک اقدام مثبت صورت نگیره. قیاس بین دو هواپیما باید بر اساسا معیار های مختلفی باشه. برای مثال قیاس جنگ هوایی بین دو نسل متفاوت همچون F-35 با میگ۲۹ قیاس درستی نیست.ما در همون دوره پهلوی هم یک شبه سراغ تامکت نرفتیم اگر تاریخچه خرید ها از F-86 تا تامکت رو پیگیری کنید متوجه میشین که در حال حاضر هم سیر توسعه توان هوایی شروع شده. و اگر کسی خوشحال هست از این باب هست. و یاک ۱۳۰ در واقع نماد یک شروع دوباره هست. مطلب رو خلاصه میکنم چون تاکید شده بحث در این تاپیک در رابطه با یاک ۱۳۰ محدود بشه.

این جنگنده m346قل دوم پروژه مشترک یاک و ایرماکی ایتالیا است تصویر کاکپیت ام۳۴۶:: حالا چقدر یاک به اون نزدیکه؟!

سوخو۳۵ پیشرفته ترین دارایی در حال خدمت نیروی هوایی روسیه است . و شما با دسترسی به سوخو۳۵ به پیشرفته ترین جنگنده در حال خدمت این کشور دست پیدا میکنید. و سوخو۵۷ و۷۵ در حال حاضر فقط در حال توسعه هستند. در رابطه با اف ۱۴ و اینکه نسخه تحویلی به ما در پیشران و تعمیرات چه باگ هایی داشت و چه انتقاداتی وارد هست بحثی نمیکنم. و اینکه کار شرکت سازنده چطور با ایران گره خورد داستان طولانی داره. باید توجه کرد تامکت در نسخه پایه و در خدمت ایران افسانه ای شد و در خدمت آمریکا با فاصله بسیار نسبت به اف ۱۵ قرار داره! و این دلایل زیاد داره که کتاب هایی در این مورد نوشته شده. در ضمن باید توجه کنید کشوری که ۳۰ خرده ای سال، خریدی در عرصه هوایی نداشته باید از یکجا شروع کنه. یاک ۱۳۰ هواپیما آموزشی پیشرفته ای هستش و از همه مهمتر با قابلیت هایی که داره و البته با نصب رادار مناسب طیف وسیعی از ماموریت هارو می‌تونه انجام بده. با یک خرید چندین ماموریت قرار انجام بشه و خرید هوشمندانه و قابل تقدیری هست. اما نکته مهم ایجاد استراتژی نبرد هوایی است که مدت ها در ایران مرده بود . ایران با توانایی های بالقوه موشکی و پهپادی و پدافندی و جنگال و در آینده هوایی می‌تونه جز اولین ها باشه. بعضی قیاس ها از دوره قبلی و فعلی اصلا درست نیست. نیروی هوایی به عنوان یک نیروی ملی خارج از این قیاس هاست .

بسم ا... خوب ، ظاهرا دیگر می شود با اطمینان بیشتری از ورود یاک-130 صحبت کرد ... البته این اسکین فعلا بلحاظ طرح استتار شبیه نیروی طرح آسیای صغیر هست با علائم غیر ایرانی https://www.aparat.com/v/P32XL

اولین خرید هوایی ایران پس از سالهای طولانی "یاک 130" مبارک باشه ان شاالله به زودی سوخو ها را هم میبینیم

لحظه ی شلیک سامانه ی پدافندی 15 خرداد

از زشتی های جنگ بگذریم از فواید جنگ های یمن و اوکراین درخشش تاکتیک های ایران بود که زمانی مورد تمسخر قرار می‌گرفت.

راکت ضدزره قصیر: برد: 200متر کالیبر: 105 میلیمتر میزان نفوذ در فولاد: 500 میلیمتر

به نام خدا موشک TREMBITA موشک کروز / بمب پرنده / پهپاد ترمبیتا موشک کروز ارزان قیمتی است که توسط مهندسان اکراینی طراحی و تولید شده است. قیمت این موشک بسیار کمتر از نمونه های غربی اش است. نام این محصول از یک شیپور آلپی بلند سنتی گرفته شده که چوپانان اکراینی در کوه های کارپات در غرب از آن استفاده می کردند. توسعه این موشک توسط تیمی از 8 مهندس اکراینی انجام شده است و در جولای سال 2023 در گزارش ویدئویی شبکه فرانس 24 از آن رونمایی شد. هزینه ساخت بدنه موشک حدود 3 هزار دلار است و 7 هزار دلار دیگر برای نصب سامانه ناوبری نیاز است. این قیمت بسیار کمتر از هزینه موسک های کروز و هایپرسونیک روسی، مانند کینژال و کالیبر، است که تخمین زده می شود بین 1 تا 2 میلیون دلار قیمت داشته باشند. طراحی ترمبیتا برپایه ی موشک پرنده V1 است که در طول جنگ جهانی دوم توسط آلمان به کار گرفته شد. طبق صحبت های مهندسین سازنده، این موشک کلاس جدیدی از تسلیحات است که می توان آن را توسط منجنیق پنوماتیک یا بوستر سوخت جامد، از خودروی رزمی یا کشتی پرتاب کرد. موشک ترمبیتا با قابلیت هدف قرار دادن طیف متنوعی از اهداف زمینی، مانند خودرو های رزمی و سامانه های دفاع هوایی طراحی شده است. طراحی طراحی موشک ترمبیتا براساس بدنه ای به طول حدودی 2 متر به همراه سر انفجاری در جلو است. این موشک 2 بال پایدارکننده در قسمت زیرین جلو و 2 بال دیگر در بخش بالایی عقب بدنه دارد. موتور در بخش بالای بدنه قرار می گیرد. سرجنگی ترمبیتا طراحی شده است تا یک سر جنگی به جرم 20 کیلوگرم را حمل کند. این سر جنگی را می توان به 2 نوع خرج انفجاری مجهز کرد. یکی از گزینه ها خرج ترموباریک است که با آزاد کردن ناگهانی میزان زیادی انرژی در حالت های گرما و نور موج انفجاری بزرگی از فشار بالا را تولید می کند. گزینه دیگر یک خرج شدید الانفجار است که با سریع تر و با انرژی متمرکز تر منفجر می شود. در بعضی مواقع از خرج شدید الانفجار ترکیبی استفاده می شود که با ترکیب این 2 ویژگی اثری چند منظوره دارد. پیشران موشک ترمبیتا از یک موتور پالس جت استفاده می کند که کارکرد اش براساس احتراق های متوالی است. این نوع از موتور از یک مخزن 30 لیتری حاوری بنزین یا گازوئیل تغذیه می شود. همین موضوع تطبیق پذیری آن را بالا می برد زیرا این سوخت ها به راحتی از منابع محلی قابل دسترسی اند. موشک به حداکثر سرعت 400 کیلومتر بر ساعت می رسد و پیش از نیاز به سوخت گیری مجدد تا 140 کیلومتر پرواز می کند. برتری متمایز این مدل از پیشران ها سادگی مکانیکی آنهاست. به دلیل عدم وجود اجزای متحرک، ساخت و نگهداری آن آسان است و این موضوع ترمبیتا را تبدیل به محصولی ارزان برای ساخت و نگهداری می کند. برای پرتاب، ترمبیتا به یک راکت سوخت جامد مجهز است که در بخش زیرین عقب بدنه قرار می گیرد. سامانه هدایتی ترمبیتا همانند موشک V1 آلمانی کار می کند. هدایت اصلی برعهده سامانه خلبان خودکار براساس قطب نما است. در این سامانه یک قطب نمایی مغناطیسی و یک ژیروسکوپ وجود دارد. هدف ژیروسکوپ، پایدارسازی قطب نما علیه اغتشاش ها نظیر تلاطم است، و خلبان خودکار به گونه ای طراحی شده تا موشک را در یک جهت ثابت نگه دارد. استفاده رزمی طبق جزئیات منتشر شده توسط سازنده ترمبیتا، هدف اصلی ساخت این موشک، مقابله موثر با مکانیزم های دفاعی روسیه است. برنامه استراتژیک شامل پرتاب این موشک ها به عنوان بخشی از یک باتری هماهنگ است که 20 تا 30 موشک به طور همزمان پرتاب می شوند. جالب است که قرار نیست تمام این موشک ها سر جنگی انفجاری حمل کنند. تعدادی از موشک ها برای اهداف استراتژیک خاص مثل هدف قرار دادن انبار های مهمات و مراکز کنترل و فرماندهی اختصاص داده شده اند. این اهداف براساس نقش حیاتی شان در حفظ موثر عملیات های دشمن انتخاب شده اند. نیرو های اکراینی قصد دارند با مختل کردن این مکان ها، مانع استفاده روسیه از ظرفیت خود برای پاسخ یا تلافی موثر شوند. همچنین، طبق صحبت های سازنده یکی دیگر از اثرات موشک ترمبیتا، ضربه روحی شدید آن رو سرباز های روس است. این موشک صدایی حدود 100 دسی بل تولید می کند که انتظار می رود باعث اثر روحی-روانی منفی شود. این صدا می تواند با ایجاد سرگردانی، ترس و تضعیف روحیه نیرو های روس، باعث کاهش اثربخشی رزمی آن ها شود. در این صورت ترمبیتا نه فقط جنگ افزاری فیزیکی بلکه سلاحی روانی نیز محسوب می شود. مشخصات - کشور استفاده کننده: اکراین - کشور طراح: اکراین - نوع سر جنگی: ترموباریک یا شدید الانفجار - وزن سر جنگی: 25 کیلوگرم - برد: 140 کیلومتر - وزن موشک حین پرتاب: 100 کیلوگرم - سرعت: 400 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع: 2000 متر - ابعاد: 2 متر طول منبع

متن اخبار اصلی تو این مایه ها بود که یه یارویی داره یک موتور پالس جت می سازه تو اوکراین. ( که تمام بچه های گرایش پیشران موقع خوندن لونوار و همفری و اینا همین کارو با چند متر لوله تو حیاط دانشگاه می سازن) ایده ی خودشم اینه که ببیندن روی هایمارس تا بردش دوبرابر بشه.بعد بر اساس همین تلاش یارو ،‌پوستر کروز طراحی کردن و سناریوی سوارم با سروصدای زیاد چیدن و الخ. حقا که زرشک!

جالبه! گویا نقدی که به شاهد میکردند و برخیشون هم مسخره اش می کردند، را حالا جزء ویژگی های و امتیازهای یک سلاح فاکتور کردند و به خودمون تحویل میدن! تاثیرات شاهد گویا فراتر از این حرف ها بوده که گاهی در حوزه نظامی بهش می پردازیم! پ ن: واقعا شاهد ظهور و بروز عجیبی داشت از ابتدا. اون از عملیات مرموزش در آرامکو و دقت عجیبش و غافلگیری تمام عیارش که ایالات متحده با این همه سنسور! در منطقه اخرم بین ایران و عراق و عربستان و یمن برای مبدا شلیک گیچ میزد مدام. بماند تاثیر عملیات که چند سال بعد سعودیها تازه بهش اعتراف کردند و به قول وزیر نفت شلوار به پا نداشته! به ارامکو کشوندش. و این هم از حضور در اکراین که اول با تمسخر و فوتوشاپ و موتورگازی و ... تحقیرش می کردند و کم کم براش کمپین حاکمان جهانی درست کردند که به روسیه ایران ارسال نکنه و در حقیقت میشه گفت شاید عمده دلیل گسیل انواع و اقسام محصولات پدافندی به اکراین هم یکی از دلایلش شاهد بود. خلاصه از اون پدیده های عجیب این دهه اخیر بود میشه گفت.

الان اوکراینی ها به تعداد بسیار زیاد دارند از این ها استفاده میکنند و حتی در حالت انتحاری هم از این ها داره به تعداد زیاد در اکراین استفاده میشود و واقعا تاثیر خیلی زیادی در نیروی زمینی دارند. مهم ترین نکته در مورد استفاده از کوادکوپترهای تجاری این هست که باید تعداد زیادی از اونها خریداری بشوند تا موثر باشند. شرکت های چینی زیادی تولید این محصولات را دارند انجام میدهند. حتی به نظرم ساخت کارخانه ی تولید این ها هم برای ایران باید در نظر داشته باشیم. میتوانیم نمایندگی یک شرکت چینی را بگیریم.

اين رونمايي بيشتر از هر چيزي روي تعداد متمركز بود و ميخواستن اين پيام رو بفرستن كه تو تعداد در نبرد ما پيروزيم و قضيه روسيه تكرار نميشه و انبارها تا ده سال جوابگو هست بويژه اين پيام برا اذربايجان و تركيه تا اسراييل هست —————— چقدر خوب بود كه ميتونستيم پهپادي بسازيم كه دموي اف ٤ و اف ١٤ و اف ٥ رو شبيه سازي كنه و بتونه رادار دشمن رو درگير يك درگيري دروغين كنه و شليك انجام بدن و حتي هدف رو هم بزنن ولي هدف كاذب رو زده باشن و فكر هم كنن درست زدن تو امار بنويسن ١٥٠ فروند اف ١٤ زدن

  پاسخ به سئوال شما دو جنبه دارد ، جنبه سیاسی و جنبه نظامی . وارد جنبه سیاسی نمی شوم ، چون این مساله برای خودش داستان جداگانه ای دارد ، اما بلحاظ نظامی :     طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .     پی نوشت :   1- ظاهرا" ارتش عراق در این زمینه موفقیت هایی را در بازه زمانی اجرای استراتژی دفاع متحرک  بدست آورده بود . 2- استراتژی یکم سان تزو هم چنین بود : در تاریکی و سایه حرکت کن، سرزمینهای جدا افتاده را اشغال کن، پنهان شدن پشت پرده، فقط بدگمانی ها را زیادمی کند. برای پایین آوردن گارد دشمن، باید قصد واقعی خود را زیر نقاب فعّالیتهای روزانه پنهان کنی. بدین معنی که مشاوران نظامی و استراتژیست های ارتش عراق ، با اجرای تک های ایذایی در طول جبهه با ایران ، بخصوص در غرب ،  قصد و نیّت خودشون را از سمت تک اصلی ، در جنوب پنهان کرده  و با عقب کشیدن یگانهای نخبه (گارد ریاست جمهوری ) و سازماندهی مجدد و اجرای آموزشهای رزم ترکیبی ، عملا" ما را فریب دادند .

Dassault-Brequet Mirage 2000  داسو میراژ 2000 طبق عادت دیرینه و رسم همیشگی هواپیماهای فرانسوی در دهه اخیر , دارای بال دلتا شکل بدون دم می باشد.5-2000 , 2000-5MK2 , 2000-9 نمونه های کنونی میراژ 5-2000 هستند.تایوان با دریافت نخستین فروند از هواپیماهای خود در ماه مه 1996 به عنوان نخستین مشتری 5-2000 شناخته شد.این نمونه همزمان با آغاز تحویل کلی خود به تایوان در ماه مه 1997 , برای آموزش خلبانان فرانسوی نیز استفاده می شود.نخستین اسکادران تغییر یافته به نمونه میراژ 5Ei-2000 در پایگاه هسیچنو در شمال تایوان مستقر شدند. قطر به عنوان دومین مشتری صادراتی 5-2000 , هواپیماهای خود را در دسامبر 1997 دریافت نمود.نیروی هوایی قطر , جنگنده میراژ 2000-5EDA/DDA خود را در اسکادران برتری هوایی شماره هفتم در پایگاه هوایی العدیده مستقر کرده است.از این پس , نیروی هوایی فرانسه نیز به جمع مشتریان نمونه ارتقا یافته این جنگنده پیوست و در سال 1998 خواستار ارتقای 37 فروند میراژ 2000C خود تا استاندارد 5F-2000 شد. امارات متحده عربی که از قدیمیترین کاربران میراژ 2000EAD/DAD/RAD به شمار می رود در نوامبر 1998 میلادی 30 فروند میراژ 9-2000 (نمونه ویژه امارات از 5-2000) سفارش داد.در این قرار داد , تغییر 33 فروند از جنگنده های کنونی میراژ 2000 تا استاندارد 9-2000 نیز پیش بینی شده است.یونان که از سال 1998 به جمع کاربران میراژ 2000 پیوسته است نیز در اوت 2000 سفارشی برای 15 فروند میراژ 2000-2MK2 به همراه ارتقای 10 فروند از ناوگان پیشین خود به این استاندارد ارایه داد. در اواخر سال 2000 , نیروی هوایی ایتالیا برای اجاره شماری از 37 فروند میراژ 5-2000 فرانسه ابزار علاقه نمود تا انها برای پر کردن شکافی که به واسطه خروج از خدمت جنگنده های F-104ASA/ASA-M استارفایتر در سال 2004 و به کارگیری یوروفایتر در سال 2009-2010 ایجاد می شد , استفاده کند , اما رد اوایل سال 2001 اعلام شد که این نیرو برای جبران نقصان یاد شده به اجاره جنگنده های F-16ADF از ایالات متحده روی خواهد آورد.در جنگنده های در نظر گرفته شده برای ایتالیا , در ژانویه 2001 به لهستان پیشنهاد گردیدند تا پاسخگوی نیاز بلند مدت این کشور به جایگزینی برای MiG-21 باشند ولی هنوز گزارشی از تصمیم لهستان در این مورد ارایه نشده است. به کارگیری سامانه پرواز فرامین الکترونیکی و باریکه های لبه حمله , داسو در غلبه بر مشکلات ناشی از طرح دلتا یاری نمود و میراژ 2000 را به یکی از مانور پذیر ترین جنگنده رده خود تبدیل نمود.با این هواپیما , داسو گامی بزرگ در تبدیل فناوری بال دلتا شکل در دهه 1970 به نسل چهارم جنگنده برداشت.نمونه های 5MK2-2000 و 9-2000 از رادار پالس داپلر چند حالته تیلز اربون سیستمز RDY در کنار موشک های هوا به هوا میکا و ماژیک و مجموعه جنگ افزارهای هوا به زمین جایگزین بهره می گیرند و دارای 9 جایگاه ویژه حمل جنگ افزار (پنج جایگاه در زیر بدنه برای موشکهای هوا به هوا) می باشند.هر دو نوع هدایت فروسرخ و هدایت راداری موشک میکا نیز بر روی این نمونه ارایه می شوند. مجموعه جنگ افزارهای هوا به زمین این جنگنده شامل موشک های کروز پنهانکار آپاچی / استورم شدو و انواع بمب ها و راکت های معمولی و هدایت شونده موشک AM39 اگزوسه و AS30L می شود.میراژ 2000 همچنین به دو توپ 30 میلیمتری دفا 554 مجهز می باشد که درست در زیر ورودی های هوا نصب شده اند.ناوبری دقیق در این جنگنده نیز از طریق یک سامانه ناوبری اینرسایی با جایرو حلقه لیزری در کنار سامانه ناوبری جهانی فراهم می شوند. با طراحی دوباره کابین خلبان و تجهیز آن به صفحات نمایش چند کاره , کنترلهای هوتاس و یک واحد اخلالگر دیجیتال یکپارچه , پخش کننده های شراره / باریکه , خط انتقال داده چند کاره , شبیه به خط استاندارد لینک 16 ناتو , از بار کاری خلبانان تا حد زیادی کاسته می شود.بدین ترتیب , امکان همکاری تا هشت فروند از این جنگنده ها در شبکه ای با امکان مبادله خودکار داده ها بین اعضای گروه فراهم می شود.این خط انتقال داده همچنین مبادله امکانات با یک هواپیما سامانه کنترل هشدار هوابرد (آواکس) یا پستهای فرماندهی زمینی را ممکن می سازد.سامانه حسگر فروسرخ جلونگر (FILER) یکپارچه و غلاف نشانه گذاری لیزری , رادار روزنه ساختگی هوا به هوا از دیگر تجهیزات روز آمد شده میراژ 9-2000 هستند.این جنگنده همچنین دارای صفحات نمایش چند کاره بزرگتر , امکان به کارگیری سامانه هدفگیری نصب شده روی کلاه خلبان , سامانه داخلی تولید اکسیژن و صفحه نمایش نقشه دیجیتال می باشد.میراژ 5/9-2000 از یک موتور توربوفن اسنکما M53-P2 با رانش خشک 14500 پاوند و رانش کامل 21400 پاوند نیرو می گیرد.