انجمن بزرگ میلیتاری

وزارت امور خارجه در خصوص توافق از سرگیری روابط جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی بیانیه‌ای صادر کرد که متن آن به شرح زیر است: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت جناب آقای دکتر ابراهیم رئیسی، در اجرای عملی دکترین سیاست خارجی متوازن ، دیپلماسی پویا و تعامل هوشمند و در مسیر عینیت بخشیدن به سیاست همسایگی و در تکمیل گام های موثر قبلی، یک گام مهم دیگر به پیش نهاد و در نتیجه مذاکرات فشرده و عملگرایانه، توافق پکن را به منظور قرار گرفتن روابط جمهوری اسلامی ایران و عربستان در مسیر طبیعی محقق نمود. دولت جمهوری اسلامی ایران با این تحرک نشان داد در مسیر تامین منافع ملت ایران و نیز ملت‌های مسلمان، دوست و همسایه منطقه و همچنین بکارگیری ظرفیتهای منطقه‌ای برای تحقق و تحکیم صلح و ثبات فراگیر و تأمین منافع مشترک و جمعی دولت‌ها و ملتهای منطقه، عزم جدی داشته و گام های موثر و رو به جلو طراحی کرده است. وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با ابراز اطمینان نسبت به نقش و آثار مثبت این توافق در تأمین منافع مشترک دو ملت ایران و عربستان و دیگر ملت های منطقه، لازم می داند از ابتکار، میزبانی و نقش جمهوری خلق چین در تحقق این توافق و نیز از نقش مؤثر دولت‌های دوست و همسایه، عراق و عمان در این زمینه قدردانی نماید. منبع

سلام سعودی ها هر چه که باشند ، در نهایت بدتر از امارات که نیستند که هنوز داستان جزایر را با آنها داریم . ما با اماراتی ها کنار می آییم ، چرا نتوانیم با عربستانی ها هم کنار بیاییم تا لااقل اگر خیری هم نرساندند ، کمتر شرشان دامنمان را بگیرد ؟

سلام خبر جوری نقل شده است که انگار تا الان روسها تمام زورشان را برای واگذار کردن این هواگردها می زدند و مشکل از موافقت ایران بوده است که در نهایت این موافقت حاصل شده است ! فکر میکنم از آن دست خبرهایی است که جناب @arminheidari باید ببرند به تاپیک نبرد رسانه ای و الگوی تبلیغات !

سلام مساله این است که برای سامانه نواب فقط به اندازه سامانه وصل شده پشت خودرو نگاه نباید بکنید . سامانه نواب از نوع پرتاب گرم است ، پس باید به موضوع آتش عقبه آن هم که در این شکل کامیون سوار از زیر سامانه خارج می شود و زمین را تحت تاثیر قرار می دهد ، هم دقت کنید . مساله کانال هدایت دود و آتش و گرمای حاصل به بیرون را هم باید در نظر بگیرید که چقدر به ابعاد و عمق بیشتر برای جاگذاری در شناور دارد . اینها را که در نظر بگیریم ، تقریبا می شود به این که چرا در شناوری با ابعاد سهند هم به علت عدم پیش بینی فضای عمودی لازم در سازه ، نصب نشد ، هم فکر کرد . بله اگر برای پرتاب از سیستم لانچ سرد روسها بتوانیم استفاده کنیم می شود در ابعاد کوچکی مثل تور سیستم را جمع کرد ولی با پرتاب گرم هنوز هم استقرار سامانه کامل برای شناوری در این ابعاد به نظر بزرگ و سنگین میرسد مگر این که بهسازی بشود . پی نوشت : اخبار 8:30 تصاویر پرتاب را نشان داد . الان باید به این فکر کنیم که چرا نصب این سامانه که اینقدر می توان جمع و جورش کرد که روی این شناور کوچک نصب بشود روی سهند ممکن نشد ؟

سلام " برای کسانی که یاد می گیرند ، در صحنه اوکراین ، درسهای فراوانی وجود دارد ، امیدوارم که نیروهای مسلح ما هم چیزهایی از این صحنه یاد بگیرند " کشوری که بازمانده سیستم شوروی است و با یگانهای بزرگ هجومی زرهی اش در سطح سپاه و لشکر شناخته می شد ، دارد یاد می گیرد که از نیروهای ترکیبی ( combined arms ) در سطح واحدهایی در اندازه گردان استفاده کند . با اجرایی شدن این واحدهای جدید می شود گفت که روسها دارند یاد می گیرند و ساختارهای رزمی شان را جوری تغییر می دهند تا موثرتر عمل بکنند . الان تنها چیزی که می ماند تجربه در استفاده از سیستم جدید خواهد بود که انتظار می رود با گذشت زمان و انباشت تجربه عملیاتی در بین فرماندهان ، عملکرد این واحدهای جدید به شکل تصاعدی بالا برود .

سلام رخ ببر از نمای جانبی

سلام البته چون خارج از مرزهای هوایی ماست ، حداکثر کاری که میتونیم انجام بدیم اینه که ما هم همبال اون پرواز کنیم

سلام . میتونید نقلش کنید ؟ بقیه رو نمی دونم ولی حداقل اونقدری معروف نبوده که افرادی مثل من هم شنیده باشند . نکنه زیر اب یکی خواسته درو باز کنه و بره بیرون برای دستشویی ؟

سلام سوال مهم این است گه چرا همه این دوستانی که از زدن سرباز ایرانی توسط طالبان ناراحت شده اند ، اون صحنه پس آوردن همین سرباز و تحویل اون به مرزبانی ایران را با دو جعبه شیرینی و چیزهای دیگر را به عنوان عذرخواهی ، نمی بینند که از ناراحتی شان کمتر شود ؟

البته ترکیه هم سفارت را تقریبا همزمان با ما به طالبان تحویل داد ! گل‌مت خان را به‌عنوان دیپلمات ارشد به کنسو‌لگری افغانستان در استانبول و فضل‌ محمد حقانی، به عنوان سرپرست جدید سفارت افغانستان در تهران برگزیده شده اند . به نقل از خبرگذاری جمهور افغانستان : https://www.jomhornews.com/fa/news/158208/ و خبرگذاری صدای افغان (آوا ) : https://www.avapress.com/fa/news/266166/کنسولگری-افغانستان-استانبول-دیپلمات-امارت-اسلامی-سپرده البته بر خلاف هیاهوی ایجاد شده این هم ببینید جالب است : " روز گذشته به‌دنبال انتشار اخباری مبنی بر واگذاری سفارت افغانستان در تهران به طالبان، روابط عمومی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در اطلاعیه‌ای با رد برخی ادعاهای مطرح شده در خصوص تحویل و تحولات داخلی سفارت افغانستان در تهران تأکید کرد: موضوع تحویل و تحول سفارت افغانستان در تهران، امری داخلی ( مربوط به افغانستان) بوده و به هیچ عنوان وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به موضوع مزبور، ورود نکرده است. در این اطلاعیه تاکید شده است: وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، هیچ سند یا تجهیزات یا هر شی دیگری که متعلق به سفارت افغانستان در تهران بوده را تحویل نگرفته است (که الان آن را به کس دیگری تحویل دهد ) . " https://www.farsnews.ir/news/14011208000835/سفارت-افغانستان-در-ترکیه-در-اختیار-طالبان-قرار-گرفت

جنگ یا صلح ؟ شناخت ناحیه خاکستری John Raine قسمت اول : پایان دادن طولانی و هزینه بر اتفاقاتی که بعد از تلاش برای ترور سرگی اسکریپال (Sergei Skripal) رخ دادند و منازعه بر سر هوآوی (Huawei) به عنوان یک ابزار برای قدرت دولتی چین یادآور شکلهای گوناگون فعالیت دولتها در محدوده ای بین جنگ و صلح است . به طور مشابه ، وسواس فکری گزارش شده در مورد رئیس جمهور ترامپ با گزارشهای اطلاعاتی در مورد موقعیت تجاری چین و آلمان به جای موضوعات ضد تروریسم ، یا تعریف گسترده اخیر رئیس جمهور مکرون از آنچه که تهدیدی برای اروپا شکل می دهد ، مثالهایی هستند از این که چگونه این محدوده به طور فزاینده ای به عنوان یکی از حوزه های جنگ به شمار می رود تا این قسمتی از فضای صلح به شمار آید . این همان محدوده خاکستری (grey zone) است ، جایی که جنگهای نامتقارن (asymmetric) یا چندگانه (hybrid) صورت می گیرد . اما اگر این حوزه یک فضای جنگ را بسازد ، بنابراین با رشد پیوسته تعداد ، توانایی ها و برنامه های کاری بازیگران ، وضعیت به سویی می رود که فضا خیلی متراکم شود . جرایم سازمان یافته باید قسمتی از این حوزه در نظر گرفته شوند ، همچنین حسابهای جعلی فضای مجازی (troll farms) ، تروریستها ، فعالین سیاسی و دزدان آدرسهای اینترنتی (IP thieves) هم که توسط دولتها پشتیبانی می شوند ، قسمتی از این فضا هستند . سیاستگذارانی که راهبردهای امنیت ملی را شکل می دهند تلاش دارند تا همزمان با اطمینان از اینکه راهبردهایشان الزامات دفاعی وضع موجود را پوشش می دهند ، یک تعریف تا حد ممکن انعطاف پذیر از این تهدیدهای جدید را ارائه دهند ، .ولی با توجه به رشد افزایشی انواع تهدیدات جدید ، این کار قابل ادامه دادن نیست . پس چه اصولی ممکن است به آنها در برنامه ریزی و هدایت منطقه خاکستری کمک کند ؟ انضباط در تعریف : انگیزه برای طراحی این حوزه به عنوان محلی برای درگیری به جای محل رقابت ، بسیار بالا است ؛ در هر صورت ، درگیری در مقایسه با صلح ، منابع و توجه بیشتری را جذب می کند . هنوز هم در مورد خیلی - و نه همه - چیزهایی که در این فضا اجرا می شود ، به سختی می توان بین مورد جدید صلح و به همان اندازه مورد جدید جنگ ، ویژگیهای متمایز کننده ای پیدا کرد . گستره ابزاری که برای برنامه ریزی قدرتهای دولتی استفاده می شود ، خیلی زیاد است و استفاده از آنها هم شتاب بی امانی دارد ولی این الزاما به معنی وجود حالت جنگی نیست . کشمکشی که ما از میان ابزارهای کنترل نشده ، به ویژه در عرصه اطلاعات و براندازی می بینیم ، ممکن است بالا و پایین شدن هایش برای خیلی ها ، به جای این که جنگ جدید دیده شود ، صلح جدید به نظر برسد. ضروری است آنچه که فضای نبرد نامیده می شود با مشخص کردن سختگیرانه از هر آنچه نتیجه فعالیتهای دولتهای خارجی به عنوان شبیه جنگ هستند ، پاکسازی شود. سپس فعالیتهایی که نیازمند به کاربردن زور هستند و آنهایی که به مثابه رقابت کنترل نشده ( و احتمالا غیر قانونی ) هستند ، تفکیک شوند . مشخص کردن این تفاوت به پیدا کردن پاسخ مناسب کمک خواهد کرد . این کار همچنین به کاربرد محتاطانه تر زبان جنگ و بهتر فهمیدن خطرات وابسته به آن برای انتخاب و قبول آنها نیز مفید خواهد بود . گسترش دایره فعالیتهایی که به عنوان ستیزه جویانه طبقه بندی می شوند ، به طور موثری آستانه تشدید را پایین می آورد . حکومتها اگر بگویند حوزه اقتدار آنها مورد حمله قرار گرفته است نمی توانند از پاسخ دادن خودداری کنند . اما اگر آنها زبان زمان صلح را به کار ببرند ، حتی اگر صلح ننگین ترین چیز ممکن باشد ، آستانه تشدید بالاتر خواهد رفت . این کار فضایی برای هماوری ، پذیرندگی و پادرمیانی پدید خواهد آورد . این کار ، به صورت خیلی مهم ، ممکن است در نهایت باعث بهبود تدریجی قوانین هم بشود . ادامه دارد ... .

انقلاب یک شام اجتماعی نیست، رویدادی ادبی، طراحی یا گلدوزی نیست. نمی‌توان آنرا با حسن نیت یا ظرافت رفتار و کلام بدست آورد. انقلاب فرزند خشونت است که با آن یک طبقه، طبقه دیگری را سرنگون می‌کند. مائو تسه‌ تونگ

تاریخچه ساخت و استفاده از مهمات ترموباریک قسمتی از مقاله MUNITIONS – Thermobaric Munitions and their Medical Effects نوشته : David Andre قسمت آخر : استفاده از سلاحهای ترموباریک به شکل قابل حمل توسط سرباز پیاده ، اولین بار توسط روسها و با عرضه راکت اندازهای یک بار مصرف شمل (RPO-A Shmel) و عرضه مهمات ترموباریک برای سلاحهای خانواده آر پی جی 7 صورت گرفت . کارآیی هر تیر شمل (Shmel) ، مخصوصا در هدف قرار دادن ساختمانها ، قابل مقایسه با یک تیر مهمات 122 میلی متری توپخانه برآورد می شد . همچنین یک نارنجک انداز خودکار 42 میلی متری هم برای این مهمات ساخته شد. راکت انداز شمل خط بعدی این مهمات پرتاب کننده های مهمات ضد تانک بودند که از نوع هدایت سیمی و هدایت رادیویی بودند و شامل انواع سیستمهای اشتورم (Shturm) ، آتاکا (Ataka) ، فاگوت (Fagot) و کومت (Komet) می شدند . گونه های اشتورم و آتاکا قابل شلیک از بالگرد هم بودند . اتحاد جماهیر شوروی از زمان استالین به بعد شلیک کننده های زمینی متعددی پایه گذاری کرد و این سنت تا کنون ادامه یافته است . اینها سیستمهای 220 میلی متری اوراگان (Uragan) و بوراتینو (Buratino) و سیستم راکتی 300 میلی متری اسمرچ (Smerch) هستند . سلاحهای هوا پرتاب شامل راکتهای هدایت ناپذیر 80 میلی متری S-8D و 122 میلی متری S-13D ، بمب ODAB- 500PM ، بمب هدایت تلویزیونی KAB-500kr-OD و حامل ODS-OD BLU با بمبلت های خوشه ای BKF ODS­ OD هستند . ایالات متحده دارای بمب خوشه ای CBU-55 ، بمب هدایت پذیر بالدار BLU 96 و پدر همه آنها بمب BLU 82 است . بمب BLU 82 یک بمب از نوع سوختار شدید (high blast) است که از در پشتی محفظه هواپیماهای هرکولس نیروی هوایی (MC-130H Combat Talon) ارتش آمریکا به شکل پرتاب با زیره (pallet) استفاده می شود و اولین بار در جنگ ویتنام استفاده شد . این بمب حاوی 5715 کیلوگرم ماده منفجره مایه ژله ای است که GSX خوانده می شود . این ماده حاوی مخلوطی از نیترات آمونیوم ، پودر آلومنیوم و صابون پلی استیرن (polystyrene soap) است و باعث ایجاد فشاری حدود 1000 پوند بر اینچ مربع (4882.43 کیلوگرم بر متر مربع) در محیط می شود . بر طبق گزارشات این بمب می تواند راهرویی به طول 3 مایل (4.8 کیلومتر) از میدان مین را پاک کند . این مهمات معمولا به شکل جفتی استفاده می شود که باعث شده است لقب برادران بلوز (Blues Brothers) به آنها داده شود . ایالات متحده در جنگ افغانستان نسل جدیدی از بمیهای ترموباریک را با عنوان BLU-118/B11 استفاده کرد . اینها بمبهای نفوذ کننده دو هزار پوندی BLU-109 بودند که با 560 پوند مواد ترموباریک به آنها اضافه شده بود و می توانستند به کیت هدایت بالدار یا کیت هدایت لیزری مجهز شوند . در این جنگ یک سر جنگی از نوع ترموباریک برای موشک هلفایر (Hellfire) هم توسعه داده شد. یک بمب ترموباریک BLU-118B که برای حمل توسط کشتی آماده شده است. این نوع بمب برای اولین بار ذر 2 مارس 2002 در افغانستان به کار برده شد. پی نوشت : مقاله اصلی در ادامه به آسیبهای جسمی این نوع از بمبها می پردازد که قابل مطالعه است و مطالب جالبی دارد . پایان

تاریخچه ساخت و استفاده از مهمات ترموباریک قسمتی از مقاله MUNITIONS – Thermobaric Munitions and their Medical Effects نوشته : David Andre قسمت اول : مهمات ترموباریک سلاحهایی هستند که برای ایجاد دما و فشار بالا نسبت به سلاحهای متداول انفجاری ، طراحی شده اند . این اصطلاح معمولا معادل مواد منفجره مهمات هوا-سوخت (fuel-air explosives) (FAEs) به کار می رود . این سلاحها معمولا صدمات اولیه بسیار بیشتری نسبت به مواد منفجره معمول ایجاد می کنند و البته مکانیسم عملکرد اصلی آنها هم همین است . تاریخچه : رد مهمات ترموباریک را می شود تا ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم دنبال کرد . آنها برای این کار از یک مجموعه راکت انداز شش تایی در جبهه شرقی استفاده می کردند . ابتدا پنج لانچر اول با محفظه های پر شده از گاز پروپان مسلح می شدند . پنج شلیک اول گاز را در محل هدف پخش می کردند و شلیک ششم برای انفجار بود . با به زمین خوردن محفظه ها ، این گاز با هوا مخلوط می شد و یک مخلوط قابل اشتعال فراهم می آورد که با گلوله ششم منفجر می شد . در مرحله نهایی از شلیک راکتهای کالیبر بالا با دیواره نازک که حامل مواد منفجره معمولی بودند به آن محل ، برای به حداکثر رساندن قدرت انفجار شلیک می شد . بعد از این تلاشهای اولیه توسعه جدیدی تا دهه 1960 اتفاق نیفتاد . در دهه 1960 ، ایالات متحده شروع به استفاده از مهمات هوا-سوخت (FAEs) در طی جنگ ویتنام کرد و برای این کار از بمبهای هواپرتاب مختلفی استفاده کرد . اتحاد جماهیر شوروی در طی جنگ افغانستان شروع به استفاده از سلاحهای ترموباریک کرد و بعدها روسیه در چچن نیز از این سلاح استفاده کرد . روسها این مواد را به شکل بمبها و راکتهای هواپرتاب یا راکتهای زمین پایه توسعه دادند . راکتهای زمین پایه تا اندازه قابل حمل توسط نفر توسط روسها توسعه یافت. طراحی : مهمات ترموباریک ابتدا یک ابر آیروسل از گاز ، مایع یا پودر بسیار ریز از ماده منفجره ایجاد می کند ، تعدادی از سوختهای شناخته شده برای این کار عبارتند از : اتیلن اکسید (ethylene oxide) ، پروپیل اکسید (propylene oxide) ، آمونیوم نیترات (ammonium nitrate) و پودر پنتا اریتیرول تترا نیترات (Pentaerythritol tetranitrate)(PETN) . این ابر در اطراف همه چیز پخش می شود و همچنین وارد حفره ها و ساختمانها هم می شود . این ابر می تواند قبل از انفجار ، از روزنه های کوچک روی ساختمانها ، پناهگاهها و حتی دریچه های خودروهای زرهی وارد آنها شود . آزمایش عملکرد مهمات ترموباریک دوش پرتاب ارتش آمریکا که در جنگ عراق برای استفاده تفنگداران توسعه یافته بود . نتیجه این انفجار یک ابر پلاسمایی است که دمای آن به حدود 2500 تا 3000 درجه می رسد. زمان سوختن این ابر در مقایسه با مهمات شدید الانفجار معمولی کندتر است . در بعضی موارد پودر آلومنیم هم به این مواد اضافه می شود تا این تاخیر را بیشتر کند . زمان طولانی تر این سوختن به مفهوم زمان ماندگاری بیشتر موج انفجار است . این افزایش فشار می تواند تا میزان 73 کیلوگرم بر سانتی متر مربع ( هزار پوند بر اینچ مربع ) هم بالابرود که این فشار بالا علت اصلی اثر کشندگی و تخریبی در این انفجار است . در فضاهای بسته به علت بازتاب موج انفجار و تاثیر جند باره آن ، آسیب های انسانی حاصل شدید تر هستند . یکی از موارد آسیبی که نباید فراموش شود ، سوختگی های حاصل از انفجار هستند ، همچنین زمانی که کل اکسیژن محل در انفجار مصرف می شود ، در ابتدا یک مکش اتفاق می افتد که تمام اشیای قابل حرکت در حاشیه انفجار را به داخل می کشد . حتی اگر جنگ افزار به درستی عمل نکند و سوخت پخش شده منفجر نشود ، به علت این که یکی از پرکاربرد ترین مواد اتیلن اکساید است ، محل مورد نظر می تواند بسیار سمی باشد .اتیلن اکساید گازی است که برای ضد عفونی در صنایع بهداشتی به کار می رود و در صورت تنفس بسیار سمی است . در صورت بروز چنین حالتی اتهام استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی هم ممکن است پیش بیاید . ادامه دارد ... .

به نظم درآوردن آشوب : آرایش و حرکت نیروهای ترکیبی در عملیات رزمی با مقیاس بزرگ . مروری به شکل خلاصه بر کتاب Bringing Order to Chaos نوشته : سرهنگ دوم پیتر جی شیفرل ، بازنشسته ارتش ایالات متحده منبع : Military Review September-October 2018 قسمت آخر : در فصل جمع بندی ، سپهبد (ژنرال سه ستاره ) (Lt. Gen) میشل دی لاندی (Michael D. Lundy) ، فرمانده مرکز نیروی ترکیبی (Combined Arms Center) ، یک تصویر از آینده آرایش و حرکت در نیروی ترکیبی ارائه می کند و بحثهای ارائه شده در این مجموعه کتاب و کتابهای بعدی را به فراتر از این گسترش می دهد ؛ این کار به وسیله معرفی تعدادی از مسائل حل نشده در عملیاتهای رزمی سیستمهای رقیب همتا (peer-competitor) ، زمانی که نیروها و ارتشها فقط آرایش تاکتیکی می گیرند ، انجام شده است . یک تانک شرمن در حال گذشتن از کنار یک تانک متوسط ژاپنی در لوزون فیلیپین در طی جنگ جهانی دوم از خود راضی بودن (complacency) ( البته لاندی دقیقا این کلمه را در متن این فصل به کار نبرده است ) ، در آرامش بودن در سایه عملیات های شجاعانه هفده سال گذشته - و حس این که فرهنگ جدید در نیروی نظامی به طور خود بخود و در نتیجه این هفده سال و اضافه برآن عملیاتهای تثبیتی انجام شده ، رخ می دهد - به این منجر می شود که نتیجه گیری شود آمادگی برای عملیاتهای ثبات بخش کافی است و به قدر کافی برای دشمنان آینده مانند روسها ، کره شمالی ها ، چینی ها یا ایرانیها آمادگی ایجاد شده است . لاندی استدلال می کند که لازم است برای به دست آوردن دوباره بازدارندگی (deter) ، درگیری (engage) ، محاصره (deny) ، شکست دادن (defeat) و پیروزی (win) علیه همه یا یکی از رقبایمان ، بجنگیم . او به طور متقاعد کننده ای دلیل می آورد که نیروی نظامی نیاز دارد دوباره برای انجام عملیات رزمی در مقیاس بزرگ (LSCO) ، تغییر جهت دهد ؛ برای این کار ضمن این که باید درسهای عملیات تثبیتی را باید به خاطر داشت ، علاوه بر آن باید به سرعت و به شکل قابل ملاحظه ای توانایی های نیروی نظامی را در زمینه آموزش و آمادگی برای نبردهای رزمی در مقیاس بزرگ و همچنین استقرار پیشدستانه در صحنه ، ارتقا داد . اینها اصلی ترین شاخص های درگیری های آینده هستند . پایان منبع پی نوشت : برای دسترسی به خود کتابی که این مقاله به طور خلاصه آن را بررسی کرده بود می توانید آن را از لینک زیر تصویر در یافت کنید . Bringing Order to Chaos: Historical Case Studies of Combined Arms Maneuver in Large-Scale Combat Operations

بسم الله الرحمن الرحیم چهره در حال تغییر نیروهای ترکیبی نوشته : بنجامین جنسن و ماتیو استرومیر منبع : War on the Rocks MAY 23, 2022 قسمت اول : طبیعت نیروهای ترکیبی : همانند خود موضوع جنگ ، یک وجود پایدار با یک ماهیت در حال تغییر ، برای مفهوم نیروهای ترکیبی ( combined arms ) هم وجود دارد . نیروهای ترکیبی طوری به هم تنیده می شوند که توانایی های ترکیب شده شان به شکل همزمان قابلیت اجرا داشته باشند . به شکل سنتی این ترکیب شامل آتش غیر مستقیم و مستقیم برای پشتیبانی تحرک زمینی برای نزدیک شد به مواضع دشمن است . برای استفن بیدل ، مفهوم نیروهای ترکیبی در ایده کاربرد نیرو خلاصه می شود . از این نظر ، روش جنگ خیلی کم به حجم نیرو می پردازد و بیشتر در مورد تحرک است ، به کار بردن ضرباهنگ درست و هدف قرار دادن دشمن ، باعث می شود در وضعیت دشواری قرار بگیرد که که انسجامش کاهش پیدا کند . با نگاه از یک از یک دید دیگر ، کارآیی نیروهای ترکیبی برای ترکیب تاثیرات هستند : تاثیر مواردی مثل ترکیب آتش و حرکت ، رویکردهای مستقیم و غیر مستقیم بین حیطه ها ، راهها و ابزارهای معمول و غیر معمول . کاربرد نیروهای ترکیبی فضای تصمیم بین قسمتهای مختلف را کاهش می دهد . در به کارگیری نیرو هر چقدر تاثیر در کاهش فضا و زمان تصمیم و عملکرد نیروهای مختلف بیشتر باشد ، با احتمال بالاتری نتیجه عملیات به فروپاشی سیستم دشمن منجر خواهد شد . ایده کاربرد نیروهای ترکیبی یک مفهوم تاکتیکی است ولی در قرن 19 و 20 در سطح تحرکهای عملیاتی هم اجرا شد . نخبگان ارتش پروس دورنمایی از قواعد عمومی و طرحهای تحرک را بر پایه نبرد کانای در 216 قبل از میلاد پرورش دادند . مفهوم پاتیل آتش ( fire cauldrons ) یا kesselschalt یک جزء کلیدی از طرح ریزی عملیاتی بود . با رشد و تقویت شدن هر چه بیشتر توپخانه و گرایش از تجهیزات آتش مستقیم به طرف اتش غیر مستقیم و با ورود هواپیماها به جنگ ، این مفاهیم به جنگ افزارهای مدرن ماشینی ( مکانیزه ) هم انتقال پیدا کردند و ردی از تخریب را پشت سر خودشان به جا گذاشتند . به طور قابل بحثی این هنر جنگ ( به طور مثال در حوزه تاکتیک ها ) تلاش می کند که بین هنر عملیات و پویشی برای دستیابی به اهداف واقعی استراتژیک پلی ایجاد کند . مفهوم نیروهای ترکیبی امروزه هم ارزش خودش را حفظ کرده است و مانند یک الگو برای نبردهای امروزی عمل می کند . زیرشاخه ها و تصمیم ها : پیدایش ویژگی نیروهای ترکیبی . سازمانهای نظامی نهادهای پیچیده ای هستند که مخلوطی از عوامل سیاسی ، اجتماعی و فناورانه روی آنها تاثیر دارد . این عوامل باعث ایجاد محدودیت در چگونگی ایجاد تحرک توسط گروهها ( گروه و حرکت دولتی یا نظامی ) برای مردم و منابع در راستای ایجاد آرایشهای جنگی می شوند. موسسات سیاسی ، مبانی نظامی را تغییر می دهند . ساختارهای فرهنگی و اجتماعی تاکتیکها را شکل می دهند . پیشرفتهای فناوری این فرایند ها را تغییر می دهند و این که چگونه ملتها قدرتهای جنگی را ایجاد کنند یا به کار ببرند را اصلاح می کنند . در تفکر پیشرفته جنگی ، زیر شاخه های جدید مثال های جدید فراهم می کنند . استراتژی های حاصل شده از آنها ، پیشنهادهای جدید می کنند : به عنوان مثال برتری فناورانه ( مزیت های ایجاد شده با کیفیت ) برای غلبه کردن جمعیت های نظامی متعارف ( به عنوان مثال برتری عددی ) یا همان " بهتر بیشتر را شکست می دهد" . اولین زیرشاخه در این زمینه ، یا آنچه که برنارد برودی عصر موشک می خواند ، تفکر در هر دو موضوع توازن قدرت و استراتژی را به طور کامل دگرگون کرد. تغییر ایجاد شده حاصل به وجود آمدن سلاحهای هسته ای و پیشرفت در حملات دوربرد بود . ظهور سلاحهای گرما هسته ای یک مجموعه آبشاری از بحثها را در باره احتمال خطر ، تشدید جنگ و توانایی برای حمله دوم ، نمایان کرد . ارتش ایالات متحده رویکردهای جدیدی برای نیروهای ترکیبی در یک میدان جنگ هسته ای آزمایش کرد و همزمان توانایی نیروهای متعارف را هم برای فراهم آوردن گزینه های پاسخهای قابل انعطاف تر افزایش داد . فناوری جدید ، با پالایش توسط تصاویر جنگهای آینده چهره نیروهای ترکیبی را تغییر داد . البته تصاویر جنگهای آینده به عادت های نظامی و انگاره فرهنگ عامه اتصال دارد . ادامه دارد ....

سلام منابع آگاه ! منظورشون منبع اصلی است که احتمالا همون منابع آگاه باشه ! برای این که اسپم نشه آقای رئیسی داره میره چین برای عملیاتی کردن همکاری 25 ساله . خدا کنه سرعت چینی ها هم مثل سرعت اجرای قرارداد روسها نباشه و چیزی دستمونو در آینده نزدیک بگیره !

به نظم درآوردن آشوب : آرایش و حرکت نیروهای ترکیبی در عملیات رزمی با مقیاس بزرگ . مروری به شکل خلاصه بر کتاب Bringing Order to Chaos نوشته : سرهنگ دوم پیتر جی شیفرل ، بازنشسته ارتش ایالات متحده منبع : Military Review September-October 2018 قسمت دوم : تعریف آرایش و حرکت (maneuver) در نیروهای ترکیبی عبارت است از : کاربرد عناصر توان رزمی به شکل مکمل و چگونگی تقویت نیرو برای رسیدن به برتری در جنبه های فیزیکی ، موقت یا روانی برعلیه دشمن ، به منظور حفظ آزادی عمل در مقابل دشمن و به دست آوردن موفقیت . همزمان با این که نیروی نظامی به آماده شدن برای یک آینده نامشخص مربوط به عملیات رزمی با مقیاس بزرگ (large-scale combat operations)(LSCO) بر ضد یک رقیب هم تراز یا نزدیک به هم تراز را ، ادامه می دهد ؛ باید عاقلانه این فرض را داشته باشد که ممکن است سازمانهای آرایش و حرکت نیروهای ترکیبی اش ، کمتر از دشمن باشد یا اینکه شاید دشمن از نظر فناوری در بعضی موارد بسیار پیشرفته تر باشد و این که ممکن است برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم ، دشمن برتری هوایی داشته باشد . تلاش برای تطابق دادن پیش فرضها ، ارزش ها و فرهنگ با این محیط عملیاتی در حال تغییر ، باید در زمینه های تربیت ، آموزش و آمادگی نیروها ادامه پیدا کند . مسیر رسیدن به پیروزی های آینده از طریق یک نیروی نظامی است که در یک کارزار جهانی قرار گرفته است و نیروهای واکنش دهنده منطقه ای آن ، یک مقیاس کامل از توانایی ها برای فرماندهان رزمی فراهم می کنند که از حمله ، دفاع و تثبیت موقعیت ، برای تصرف کردن ، حفظ کردن ، به کارگیری توانایی های اولیه ، تثبیت موارد سودمند و درنهایت پیروزی استفاده کنند . یک نیروی پیاده از هنگ 27 ام که از مزیت پوشش و اختفا در تونل استفاده می کند . 10 آگوست 1952 در فاصله 40 یاردی از Heartbreak Ridge کره شمالی کتاب دوم از مجموعه LSCO ، با عنوان به نظم درآوردن آشوب : مطالعه موارد تاریخی آرایش و حرکت در عملیاتهای با مقیاس بزرگ ( Bringing Order to Chaos: Historical Case Studies of Combined Arms Maneuver in Large-Scale Combat Operations ) شامل ده مطالعه موردی (case studies) است که توسط گروه متنوعی از تاریخدانهای نظامی انجام شده است . همه این فصلها روی تعدادی از عناصر فرماندهی و کنترل در نیروهای ترکیبی از سال 1917 تا 2003 تمرکز دارند . این مطالعات موردی - در یک گستره از سطح چند سپاه ایالات متحده که در اولین عملیاتهای رزمی شان شرکت می کردند تا لشکرهایی که در دورترین نقطه از نصف النهار (شرق دور : م ) می جنگیدند - درسهای مهمی در زمینه برآیندهای اصلی نبرد نیروهای ترکیبی فراهم می کند تا مشخص شود که پیروزی با آرایش و حرکت (maneuver) حاصل می شود یا با قدرت آتش (fires) می توان به آن دست یافت یا ترکیبی از هر دو مورد نیاز است ، همانطوری که ریچارد ام سوین (Richard M. Swain) در تاریخ ممتاز خود در مورد ارتش سوم در طی جنگ خلیج فارس ، خاطرنشان می کند که تئوریسین ها ، تاریخدانها و مفسرین همواره خودشان را در یکی از دوگروه توضیحی طبقه بندی می کنند . سوین انها را مکتب خوشبینها (romantic school) و مکتب واقع بینها (realist school) می نامد . مکتب خوش بینها باور دارد که آرایش و حرکت می تواند چنان ماهرانه باشد که دشمن باهوش هم زیر بار شکست به دست یک استاد عملیات برود و در مقابل درخشش هنر عملیاتی دشمن تسلیم شود . مکتب واقع بینها - که به طور عمده از افراد متخصص ، مخصوصا آنهایی که منشا توپخانه دارند ، تشکیل می شود - عقیده دارد که نتیجه نهایی عملیات نظامی ، مرگ توسط اتش غیر مستقیم است ؛ هر چقدر شما بیشتر شلیک کنید ، دشمن در مقابل توان وارد کردن آسیب کمتری خواهد داشت . پیروزی از طریق شوکهای روانی (psychoshock) یا دستمال گردن های نقره ای (silk scarves) مستقر در آسمان ( م : نیروی هوایی ) اتفاق نمی افتد بلکه از طریق آتش توپخانه های 155 میلیمتری و بالاتر رخ می دهد . مساله اصلی دوم که به علت محدودیت ارائه نمونه در این کتاب ، فراتر از این مطالعات قرار می گیرد ، نقش تلفات در عملیاتهای با مقیاس بزرگ (LSCO) است که در کنار کمبود نسبی تلفات در عملیاتهای 17 سال گذشته به اضافه سالهای عملیاتهای تثبیتی قرار میگیرد . این کتاب در مورد مشخص کردن مساله آرایش و حرکت ماهرانه - یا به دست آوردن پیروزی به سادگی ، فقط با کشتن دشمن در تعداد بالا - دو فصل از تجربه در جنگ جهانی اول را ارائه می کند : یکی از تجربه آلمانیها در اواخر جنگ در جبهه شرقی و دیگری در مورد عملیاتهای سپاه پنجم آمریکا در روزهای پایانی جنگ . سپس به بحث درباره مطالعه موردی از جنگ جهانی دوم در سه مقاله می پردازد : بونا (Buna) ، گذر از رودخانه موزل (Moselle) و تخریب مانیل (Manila) . کتاب با دو مقاله در مورد کره ادامه پیدا می کند . یکی در مورد رویکرد ایالات متحده برای شروع زمان تثبیت (the stabilized period) بحث می کند و دومی در مورد ارتش آزادیبخش مردمی (People’s Liberation Army) ، مخصوصا اسطوره حضور داوطلب های مردمی در آن ، در همان زمان جنگ کره ، می پردازد . سرانجام جنگ ویتنام ، جنگ 1973 اعراب و اسرائیل و عملیات آزادسازی عراق در سال 2003 همه در یک فصل بررسی می شود . ادامه دارد .... منبع

به نظم درآوردن آشوب : آرایش و حرکت نیروهای ترکیبی در عملیات رزمی با مقیاس بزرگ . مروری به شکل خلاصه بر کتاب Bringing Order to Chaos نوشته : سرهنگ دوم پیتر جی شیفرل ، بازنشسته ارتش ایالات متحده منبع : Military Review September-October 2018 قسمت اول : سربازان گروهان فرماندهی ، هنگ بیست و سوم پیاده از لشکر دوم پیاده در حال تیراندازی با یک مسلسل 37 میلیمتری در میان جنگل آرگون در پاییز 1918 ؛ در طی تهاجم موز-آرگون که سربازان آمریکایی سخت ترین نبردشان در جنگ جهانی اول را داشتند و نشان دادند که ارتش آمریکا به رشد کافی رسیده است . عملیات های رزمی در مقیاس بزرگ در نهایت زنجیره تقابلی قرار می گیرند و معمولا به جنگ تعلق دارند . از نظر تاریخی ، عملیاتهای بزرگ رزمی در میدان نبرد ، خیلی آشوبناک ، پرتنش و مخرب تر از چیزی خواهند بود که نیروهای نظامی در دهه های گذشته تجربه کرده اند . در طی نبردهای 1943 در سیدی بوزید (Sidi Bou Zid) و گذرگاه کاسرین (Kasserine Pass) در جنگ دوم جهانی ، 5000 سرباز آمریکایی در زمانی حدود 10 روز کشته شدند ؛ در طی سه روز اول نبرد ، ارتش ایالات متحده به طور تقریب 1333 سرباز در روز از دست داد . (دستورالعمل رزمی 0-3 ، عملیات ) دو روز بعد از تلفات سیدی بوزید و گذرگاه کاسرین ، لشکر زرهی اول و سایر عناصر سپاه دوم ارتش ایالات متحده شروع به پاتک کردند تا نیروی شاخص گروه پانزر آفریقا (Panzergruppe Afrika) ( قبلا به عنوان سپاه افریقا (Afrika Korps) شناخته می شد ) را از بین ببرند و چند صد هزار اسیر جنگی آلمانی و ایتالیایی به تور بیندازند . این واحد سبز ارتش ایالات متحده ، در اولین نبرد بزرگ خودش بر علیه یک حریف کارآزموده ، آن هم در حالی که 5000 نیروی خودش را از دست داده بود و سپس مجموعه ای از پاتکها را انجام داده بود ، می تواند در کتابهای مرجع به عنوان تعریفی از برگشت پذیری (resilience) باشد . خدمه واحد توپخانه در حال عملیات در گذرگاه کاسرین تونس ، فوریه 1943 ممکن است ارتش ایالات متحده امروزه کاملا آماده نباشد تا بتواند این شکل از برگشت پذیری را انجام دهد یا در این شکل از نبردها پیروز شود . به عنوان نتیجه ممکن است نیاز باشد تا ارزشهای اجتماعی طوری تطبیق داده شوند تا بتوانند متوجه گوناگونی و تغییرات عملیاتهای متعارف بعد از 1945 شوند ، بتوانند با ضربه تلفات بالای ایالات متحده روبرو شوند و با خشونت مطلق حاکم بر نبردهای مدرن نیروهای ترکیبی کنار بیایند . نکته مهم این که نیاز است برداشتها از جنگ آینده تغییر یابد ، نیازهای آموزشی و آمادگی برای عملیاتهای متعارف مدرن پذیرفته شوند و در بهترین حالت باید آمادگی برای سر و کار داشتن با وحشت وابسته به تلفات انبوه و انهدام تقریبی کل یگانها به همراه تاثیرات موازنه هوایی و مغلوب شدن در مقابل توپخانه دشمن ایجاد شود . آخرین دفعاتی که ارتش ایالات متحده یک حرکت هجومی مشترک چند یگانی را با بکار بردن آرایش و حرکت نیروهای ترکیبی اداره کرد ، در سال 2001 در افغانستان و 2003 در عراق بود که منجر به 17 سال تلاش نظامی برای به وجود آوردن ثبات و انجام عملیاتهای ضد شورش همزمان با نبرد با دشمنی مرگ آور بود . تجربیات این نبرد 17 ساله با این که برای فرماندهی واحدهای کوچک تاکتیکی ارزشمند بود ولی چالشهایی را هم پدید آورد. ادامه دارد .... منبع

ژیروسکوپ و تاریخچه پایدار سازی برای جایگاه سلاحهای کنترل از دور : منبع : Gyroscopes and the History of Stabilization for Remote Weapons Stations Will Dillingham on May 11, 2020 قسمت آخر : نوآوری های اخیر برای جکارد (RWS) : ارتقای تثبیت کننده ها : لرزش با اشباع تعدادی از دامنه ها همیشه تاثیر منفی روی همه سیستمهای تثبیت داشته است . اخیرا کورتیس رایت (Curtiss-Wright) برای مقابله با این مشکل ، یک سیستم فرمان کنترل برجک (Turret Drive Servo System)(TDSS) عرضه کرد که لرزشهای ناخواسته را کاهش میدهد و یک ارتقای قابل توجه برای رسیدن به تثبیت برجک و سیستم هدف گیری به شمار می رود . این سیستم به صورت یک کیت برای استفاده روی سکوهای مختلف عرضه می شود و قابل سفارشی سازی است . توسعه های سلاح : یک شرکت دیگر صنعت دفاعی آمریکایی ، کارخانه سیستمهای دفاعی EOS آمریکا (EOS Defense Systems USA Inc.) یک جکارد (RWS) جدید ارائه کرده است که بیشتر برای استفاده ای فراتر از آتشبارهای کم قدرت استفاده می شود . این جکارد (RWS) که EOS R400S Mk2 نام دارد ، یک جایگاه سلاح تثبیت شده الکترو اپتیکال است که علاوه بر سلاح متعارف نورتروپ گرومن که بوشمستر M230LF است ، قابلیت شلیک موشکهای جاولین (FGM- 148) را به عنوان سلاح ضد تانک هم دارد . تطبیق پذیری حامل : در خارج از ایالات متحده ، شرکتهایی مانند Leonardo SpA که در اسپانیا مستقر است ، جکارد (RWS) هایی تولید می کنند که برای استفاده هایی فراتر از خودروهای زمینی کاربرد دارند . این سیستم های هدف گیری اتوماتیک ، فرآیندهای تشخیص هدف ، رهگیری و عملیات خودکار را مخصوصا در سکوهای هوایی بال ثابت به عهده دارند . با توجه به موافقت نهایی انجام شده در سال گذشته که در واقع ثبت اختراع آن در سال 2011 بوده است ، شرکت Leonardo SpA با پیش بینی فناوری هایی که یک دهه بعد در صنایع به کار خواهند رفت ، ابداع و ارتقای سیستم ها را ادامه می دهند . پی نوشت : سعی شد مطالب عمومی تر و کاربردی مقاله ارائه شود و همه مقاله آورده نشده است . پی پی نوشت : جکارد ، جایگاه سلاح کنترل از راه دور که به عنوان معادل RWS (Remote Weapons Station) واژه گزینی شده است .

سلام به این فکر کنید که ما 5 گروه توپخانه در نیروی زمینی ارتش داریم و شماره هاشون 11 و 22 و 33 و 44 . 55 است و این که در همین گزارش اشاره شد که چند پایگاه دیگر هم داریم که در همین گزارش یکی دیگه هم برای سوخو 24 ها عملیاتی بود .

سلام البته چیزی که گفته شد این بود که مشکل از سیستم سوخت رسانی بود که از روسیه تهیه شده بود و مشکل پیش می آورد . طبیعی است که الان این مشکل اصلاح شده باشد.

ژیروسکوپ و تاریخچه پایدار سازی برای جایگاه سلاحهای کنترل از دور : منبع : Gyroscopes and the History of Stabilization for Remote Weapons Stations Will Dillingham on May 11, 2020 قسمت سوم : سیستمهای میکروالکترومکانیکال ، آینده تثبیت : اولین پله تثبیت شده ای که برای بنای ژیروسکوپهای جدید با نام امروزی سیستمهای میکروالکترومکانیکال (MEMS) ، برداشته شد ، ساخت ژیروسکوپ دو حلقه ای بود . این ژیروسکوپ چنگال توازنی از جنس کوارتز (silicon-on-glass)(SOG) داشت و در سال 1984 توسعه یافت . این تکنولوژی چیزی بود که اجازه داد چالرز دراپر اولین ژیروسکوپ سیستم میکرو الکترومکانیکال را در سال 1992 در آزمایشگاه دراپر بسازد. اگر چه عملکرد این وسیله در بهترین حالت پایین تر از متوسط بود اما ابتدایی ترین و اولین فایده های آن در مقایسه با انواع حلقه لیزری و فیبر اپتیک ، قیمت پایین تولید ، نیاز به انرژی کمتر و اندازه کوچکتر بود. در سال 1992 سازمان طرحهای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (Defense Advanced Research Projects Agency)(DARPA) سنسورهای سیستم میکروالکترومکانیکال را به عنوان تکنولوژی نوظهوری که برای نیازهای امنیت ملی حیاتی بود ، معرفی کرد . بر همین اساس این سازمان به طور رسمی برنامه سیستم میکروالکترومکانیکال را پایه گذاری کرد. این سرمایه گذاری به وسیله وزارت دفاع (Department of Defense)(DOD) ایالات متحده منجر به یک سرمایه تحقیقاتی شد که با سرعت بالای توسعه اش باعث بهتر شدن تکنولوژی سیستم میکرو الکترومکانیکال و بهبود فزاینده عملکرد آن گردد . در نتیجه کمک انجام شده ، سیستم میکروالکترومکانیکال شروع به درخشش در مقابل سیستمهای متداول فیبر اپتیک و حلقه لیزری کرد . تصویر شماتیک همراه با تصویر واقعی با میکروسکوپ نوری از MEMS موارد زیر خلاصه ارتقا و پیشرفتهای تکنولوژی هستند که در نتیجه انجام طرح سیستم میکروالکترومکانیکال به دست آمده اند : 1 - صرفه جویی در فضا : ابزار سیستم میکروالکترومکانیکال نهایت بهره وری در استفاده از فضا را دارند . این ابزار به شکل چیپ (chips) عرضه شده اند که با عرض چند میلی متری به راحتی روی هر برد مدار الکتریکی قرار می گیرند . 2 - رابط دیجیتال : تولید اطلاعات دیجیتال به این معنی است که علایم می توانند رمز گذاری شوند و اکنون کاربران می توانند به جای چند هفته ، در طی چند ساعت قالبهای اطلاعاتی را بازنویسی کنند . علاوه بر آن دسترسی دیجیتال بر خلاف روش قبلی که برای ارتباط در هر جهت نیاز به رابط خاصی داشت ، به معنی ارتباط دو سویه از طریق یک رابط است . 3 - بهره وری بالا : کارآیی متغیر به کاربران اجازه می دهد که موارد مورد نیاز درخواستی را بدون پرداخت هزینه اضافی به دست بیاورند . رشد تکنولوژی به مفهوم بهبود در کارآیی ژیروسکوپهای سیستم میکرو الکترومکانیکال است . کارآیی در زمینه اعمال تاکتیکی و جهت یابی از نتایج حاصل است . 4 - دوام بالا : بر خلاف ژیروسکوپهای توازن پویا (Dynamically Tuned Gyroscopes)(DTG) یا نوع حلقه لیزری و موارد مشابه آن ، در سیستم میکروالکترومکانیکال هیچ قطعه متحرکی وجود ندارد و بنابراین نیاز به نگهداری خاصی ندارد . 5 - مقرون به صرفه : به طور کلی اجزای بر پایه سیستم میکروالکترومکانیکال به قیمت خیلی پایین تری از سیستم های حلقه لیزری یا فیبر اپتیک در دسترس هستند . با توجه به این که ابزارهای برپایه سیستم میکروالکترومکانیکال کارآیی متغیر دارند ، کاربران همیشه می توانند ابزاری با مشخصات مورد نیاز خود را بخرند و نیازی به هزینه بالاتر از نیاز ندارند . علاوه بر این فرآیندهای تولید ابزارهای سیستم میکروالکترومکانیکال ، در مقایسه با انواع فیبر اپتیک و حلقه لیزری بسیار ارزانتر هستند. نسبت اندازه واقعی یک MEMS در مقایسه با سکه یک یورویی سیستم میکروالکترومکانیکال "جنگجوی سرسخت" : اولین کاربرد شناخته شده از کاربردن ژیروسکوپ سیستم میکروالکترومکانیکال برای تثبیت یک سلاح به سال 1994 برمی گردد که بر روی یک مهمات هدایت پذیر با برد افزایش یافته (Extended Range Guided Munition)(ERGM) بود . این برنامه توسط نیروی دریایی ایالات متحده شروع شد و توسط شرکت ریتون (Raytheon) تکمیل شد . در نتیجه این برنامه ژیروسکوپهای بر پایه سیستم میکروالکترومکانیکال به سرعت توسعه یافتند . یکی از پرتابه هایی که در این طرح توسعه پیدا کردند ، EX-171 است . پرتابه EX-171 در سال 2002 در صنایع تسلیحاتی پیشرفته ، یک راه حل جدید برای تثبیت و پایش موقعیت در ژیروسکوپهای بر پایه سیستم میکروالکترومکانیکال ارائه شد. این سیستمهای جدید در نتیجه ارائه و اجرای دو برنامه جدید توسط DARPA اتفاق افتاد که عبارت بودند از : پردازشگرهای آرایه سیگنال نانو مکانیکال (Nano Mechanical Array Signal Processors)(NMASP) و تکنولوژی میکرومکانیکی سازگار با محیط خشن (Harsh Environment Robust Micromechanical Technology)(HERMIT) . این طراحی برای تاب آوری بالای این محصولات در محیط های پرتنش باعث شد که بسیاری از این ابزار نام واحدهای سنجش لختی (Inertial Measurement Unit)(IMU) "جنگجوی سرسخت" (GunHard) را بگیرند . از سال 2004 به بعد تعداد زیادی از شرکتهای خصوصی مانند Honeywell ، AIS Inc ، Raytheon ، Inertial Labs Inc و Colibrys ( که بعدا در سال 2013 توسط شرکت Safran خریداری شد ) بتوانند جایگزینهای جدید و با قیمت پایین خود را به جای سیستمهای متداول فیبر اپتیک و حلقه لیزری برای مهمات هدایت پذیر و جکارد (RWS) ارائه کنند . ادامه دارد ...

ژیروسکوپ و تاریخچه پایدار سازی برای جایگاه سلاحهای کنترل از دور : منبع : Gyroscopes and the History of Stabilization for Remote Weapons Stations Will Dillingham on May 11, 2020 قسمت دوم : تاریخچه ساخت : از انواع مکانیکی تا سیستم های میکرو الکترومکانیکال (MEMS) اولین ژیروسکوپ مکانیکی که برای تثبیت به کار رفت در زمان جنگ جهانی دوم دیده شد. این ژیروسکوپ که به وسیله چالرز استارک دراپر (Charles Stark Draper) اختراع شده بود ، برای تثبیت سکوی سلاح MK14 ( سال 1942 ) برای سلاحهای ضد هوایی کشتی پایه به کار رفت . این سیستم هدفگیری سلاح به طور موفقیت آمیزی همزمان با تطبیق پیدا کردن با گردش و تکانهای کشتی ، سیستم رهگیری و هدایت هدفگیری سلاح را بر علیه هواگردهای با سرعت بالا تثبیت می کرد . در طی جنگ جهانی دوم ، شرکت اسپری (Sperry Corp ) ، بر پایه طراحی دراپر ، صد هزار نسخه از این سیستم را تولید و عرضه کرد. مدتی بعد از اختراع ژیروسکوپ مکانیکی ، ژیروسکوپ حلقه لیزری (Ring Laser Gyroscope)(RLG) نیز عرضه شد . اولین ژیروسکوپ حلقه لیزری آزمایشی در ایالات متحده ، در سال 1963 و توسط ماسک (Macek) و دیویس (Davis) به نمایش درآمد . اولین فایده بزرگ این ژیروسکوپها ( مخصوصا در دنیای تثبیت کننده های سلاح ) این بود که تاثیر شتاب و شوک روی آنها خیلی کم بود . در سال 1976 ویکتور والی (Victor Vali) و ریچاردشورتهیل (Richard Shorthill) یک ژیروسکوپ فیبر اپتیک (Fiber-Optic Gyroscope)(FOG) عملیاتی رونمایی کردند . در اواخر دهه 1980 خیلی ها استفاده از نوع فیبر اپتیک را به حلقه لیزری ترجیح می دادند . علت این بود که انواع حلقه لیزری دارای اندازه بزرگتر ، وزن بالاتر و نیازمند انرژی بیشتری بودند . خوبی دیگر انواع فیبر اپتیک در آن زمان، این بود که مقاومت خوبی در برابر تداخلات فرکانسهای رادیویی و الکترومغناطیسی داشتند . با توجه به ترسی که از اوج گرفتن نسل جدید تسلیحات الکترو مغناطیسی به وجود آمده بود و خروجی رسانه هایی مانند نیویورک تایمز مبنی بر فاجعه قریب الوقوع در اثر پالسهای الکترومغناطیس هسته ای (Nuclear Electro-Magnetic Pulses)(NEMP) توجه تهیه کنندگان تسلیحات نظامی بیشتر به انواع فیبر اپتیک جلب شد. در سال 2004 بود که ژیروسکوپهای فیبر اپتیک در اولین جکارد (RWS) های رسمی تولید شده در برنامه جایگاه سلاح مشترک کنترل از دور (Common Remotely Operated Weapon Stations)(CROWS) ایالات متحده به کار گرفته شدند . در سال 2010 بسیاری از شرکتهای کوچکتر مانند صنایع KVH ، با استفاده از تکنولوزی فیبر اپتیک در قراردادهای چند میلیون دلاری نظامی برنده شدند . موضوع جالب این است که چه اتفاقی افتاد که الان سیستمهای میکرو الکترومکانیکی (Microelectromechanical Systems)(MEMS) بازار ژیروسکوپ را پر کرده اند ! ادامه دارد ...

ژیروسکوپ و تاریخچه پایدار سازی برای جایگاه سلاحهای کنترل از دور : منبع : Gyroscopes and the History of Stabilization for Remote Weapons Stations Will Dillingham on May 11, 2020 یک جایگاه سلاح کنترل از دور چیست ؟ یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور (Remote Weapons Station) (RWS) یک سکوی سلاح کنترل از راه دور است که سلاحهای دارای گلوله های کالیبر سبک و متوسط روی آن نصب می شوند . به طور معمول یک جکارد (جایگاه سلاح کنترل از راه دور )(RWS) شامل اجزای حسگر ( زاویه سنج ها و شتاب سنج ها و غیره ) موتورهای حرکت دهنده ، یک برجک چرخان و یک رایانه است . امروزه شرکتهایی مانند Electro Optic Systems Pty Ltd به دنبال حق انحصاری توسعه نسل بعدی جکارد (RWS) های الکترو اپتیکال را که تثبیت شده با ژیروسکوپ ، آماده نبرد و ساخته شده برای هدفگیری دقیق هستند . با توجه به این که دو مشخصه بسیار مهم جکارد (RWS) سرعت و دقت هدفگیری است ، روشهای پیشرفته تری برای تثبیت مورد نیاز هستند که مقابله با اهداف به درستی انجام شود . مهمترین وسیله ای که برای این کار مورد استفاده قرار می گیرد ، ژیروسکوپ است . ژیروسکوپ به عنوان تثبیت کننده : ژیروسکوپ برای محاسبه مدل حرکت افقی (pan) و عمودی (tilt) توسط جکارد (RWS) به کار می رود . مختصات کروی ( تتا ، فی و فاصله ) به طور طبیعی برای کاربرد این سیستم یک موضوع کلیدی است . زاویه تتا (theta)برای تنظیم موتور افقی و زاویه فی (phi) برای هدایت موتور عمودی و فاصله (rho) به طور معمول با استفاده از سیستم فاصله یاب لیزری تعیین می شود . وظیفه ارتقای ثبات جایگاه های سلاح کاری است که همیشه سازش پیدا می کند . استفاده خلاقانه از حسگرها و سازه ها به آرامی ، نسبت دقت در مسافت را افزایش می دهد . در جولای 2019 ارتش ایالات متحده برای به دست آوردن ساختار پایدار تری برای به دست آوردن مدل دقیق تر افقی و عمودی توسط ژیروسکوپها ، یک درخواست برای تعبیه کردن یک ضد لرزش برای جکارد (RWS) و برجک چرخان انجام داد . به علت این که لرزش به شدت الگوریتمهای مدلسازی سلاح را تحت تاثیر قرار می دهد ، این کار می تواند باعث فشار برای توسعه در هر دو قسمت ، سازه مناسب و اصلاح انواع حسگرهای بادوام شود . اما مساله اصلی این است که سنسور مناسب چیست ؟ ادامه دارد ...