فالکروم در سرزمین فراعنه آیا "شاهین ترازو" تغییر دهنده بازی برای نیروی هوایی عربی مصر خواهد بود ؟!!! در سالهای اخیر ، نیروی هوایی مصر بتدریج در حال بخدمت گیری نسل جدیدی از جتهای رزمی جدیدی است که هدف اصلی آن را می توان ایجاد یک انقلاب در توانمندی های نظامی این کشور در حوزه هوایی تفسیر نمود . براساس گزارشهای موجود ، قاهره در سال 2013 نزدیک به 40 فروند جنگنده دو موتوره و چند ماموریته نسل +4 میگ-29 ام را در کنار سامانه برد بلند پدافند هوایی S-300V4 ، همچنین بالگردهای تهاجمی Ka-52 و طیف متنوعی از فناوری های پیشرفته روسی را به سازمان رزم خود اضافه نموده تا تحولی قابل توجه را در قابلیتهای دفاعی و تهاجمی خود ایجاد نماید . علیرغم اینکه ناوگان نیروی هوایی مصر تا پیش از این ، با در اختیار داشتن 20 اسکادران ، در ردیف بزرگترین ناوگان جتهای رزمی در آسیا جنوب غربی و آفریقا قرار داشته ، ورود جتهای جدید روسی ، توانمندی های رزمی این نیرو را در برابر کشورهای رقیب و حتی متخاصم ، بشدت افزایش داده است . کابین فالکروم - ام به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، ناوگان نیروی هوایی مصر ، هر چند بلحاظ کمّی در سطح قابل توجهی ارزیابی می گردد ، اما توانمندی های رزمی آن در مقایسه با کشورهای همسایه و بعضا" متخاصم ، بشدت ضعیف به نظر می رسد ، چنانکه ستون فقرات اصلی این نیرو تنها شامل 9 اسکادران جتهای اف-16 ونزدیک به 220 فروند هواپیما ( از گونه های A,B,Cو D) است . اگر چه مقامات ارشد نیروی هوایی مصر ، بشدت درصدد خرید جتهای پیشرفته تر اف-15 بودند ، اما خرید اف-16 بدلیل وجود مزیت های در دسترس تر نظیر وجود توانایی درگیری فراتراز میدان دید (BVR) ، موجبات انتخاب آن را فراهم آورد . اما ناوگان اف-16 های مصری هم اکنون ، بشدت متکی بر موشکهای قدیمی تر AIM-7M اسپارو بوده و در حالی که ایالات متحده و متحدانش از ابتدای دهه 90 میلادی ، به شکل فزاینده ای موشکهای پیشرفته تر AIM-120C ( بخصوص برای فالکون های عبری ) را با این جت رزمی سبک تطبیق داده اند ، نیروی هوایی مصر تنها موفق به خرید تسلیحات ابتدایی برای ناوگان خود شده است . این مساله ، برد درگیری فالکونهای مصری را به 70 کیلومتر محدوده نموده ، ضمن اینکه مهمات مورد استفاده مصری ها نیز در برابر اقدامات متقابل ، آسیب پذیر تر به نظر می رسند ، در حالی که فالکونهای عبری ، با توجه به مسلح شدن به مهمات پیشرفته تر ، عملا" از فاصله 105 کیلومتری می توانند مهمات محمول خود را بسوی هدف روانه کنند و این بطور طبیعی در صحنه رزم هوایی یک مزیت آشکار محسوب می گردد . جدول اف-16 های تحویلی به مصر براساس مدل ، بلوک های تولید و سال تحویل اما با خرید جتهای جدید روسی ( میگ-29ام) ، یک تغییر اساسی در این نیرو پدید خواهد آمد ، چرا که فالکروم های جدید ، قابلیتها و توانمندی های جدیدتری را به مصری ها اضافه نموده ، چرا که این جنگنده ها ، احتمالا" به همتای آنالوگ موشک AIM-120 یعنی مهمات هوابه هوای R-77 مسلح می شوند که در مقایسه با اسپارو برد ( نزدیک به 110 کیلومتر ) و دقت بیشتری را برای خدمه فراهم می کند ، ضمن اینکه مقاومت بیشتری در مقابل اخلال های متقابل خواهد داشت . مضاف براینکه به احتمال بسیار ، مصری ها امکان سفارش موشکهای پیشرفته تری نظیر R-27ER ( با برد 130 کیلومتر ) را نیز دارند و با لینک شدن فالکروم با پرنده های پیش اخطار E-2 Hawkeye ، عملا" یک سد محکم در برابر مهاجمان بوجود خواهد آمد . از سویی دیگر ، با درنظر گرفتن احتمال تطبیق موشکهای جدیدتر K-77 با میگ-29 ام ، گزینه مطلوب دیگری برای مصری ها بوجود می آید ، هر چند خرید این فناوری ، هزینه های به مراتب افزون تری را می طلبد ، اما در صورت تحقق این احتمال ، محدوده درگیری جتهای مصری به 193 کیلومتر میرسد و بدلیل دقت افزون تر مهمات روسی ،فضای هوایی مصر به یک دام مهلک برای نیروی هوایی مهاجم تبدیل خواهد شد . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، جتهای جدید مصری ، نه تنها یک سخت افزار پیشرفته برای درگیری های فراتر از دید بشمارمی آیند ، بلکه قابلیت رزم نزدیک هوایی ( داگفایت ) این نیرو را افزون تر خواهند نمود . این جنگنده های جدید ، با برد رزمی بیشتر و استفاده از حسگرهای ارتقاء یافته ، گزینه مطلوبی برای چنین شرایطی محسوب میشوند ، چنانکه حسگرهای مادن قرمز فالکروم (IRST) به آنها اجازه میدهد تا بدون روشن کردن رادار ، فضای هوایی را پایش نموده و این یک مزیت بالقوه در درگیریهای هوایی نزدیک بشمارمی رود . برد کشف سامانه نصب شده بر روی فالکروم ، طبق اطلاعات موجود به 18 کیلومتر می رسد که به مراتب فراتر از نمونه های موجود نصب شده روی اف-16 است ، علاوه براینکه هزینه تعمیر و نگهداری آنها نیز در مقایسه با نمونه های غربی پایین بوده و مجموع این موارد باعث میشود تا ناوگان میگهای مصری به یک دارایی ارزشمند تبدیل گردد . با توجه به تمامی این شرایط ، خرید تعداد بیشتری از این جنگنده روسی که هزینه های تعمیر و نگهداری به مراتب کمتر از میگ-35 یا سوخو-30 را خواهد داشت ، آن را در دراز مدت به یک کارت برنده برای نیروی هوایی مصر مبدل خواهد نمود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

درباره برد 200 کیلومتری ، با توجه به مشخصات ارائه شده از هدف در نمایشگر یعنی فاصله، ارتفاع، سرعت و زوایای مختلف هدف، این نمایشگر به احتمال زیاد مربوط به بخش رهگیری اهداف و درواقع کنترل آتش در رادار نجم هست و برد 200 هم مربوط به رهگیری اهداف در حالت TWS هست, مخصوصا اینکه در قسمت پایین این نمایشگر وضعیت 6 پرتابگر چهارتایی لینک شده به رادار هم نمایش داده شده. در اتاق کنترل رادار هم چند نمایشگر دیده میشه که قاعدتا نمایشگر مربوط به کشف اهداف جدای از نمایشگر رهگیری و کنترل آتش هست. پس برد کشف اهداف حتما متفاوت از برد رهگیری و قاعدتا زیادتر خواهد بود. درباره باند کاری رادار نجم کدوم منبع به باند اس اشاره کرده؟ درباره ساختار آتشبارها و گردان سامانه صیاد هم تا وقتی که رادار صیاد و نجم همزمان استفاده نشن نمیشه نظر قطعی داد، فعلا فقط مشخص شده که در حالت بکارگیری تکی رادار نجم، شش پرتابگر چهارتایی به یه رادار لینک و یه آتشبار رو تشکیل میدن، این احتمال وجود داره که سامانه‌ صیاد بصورت آتشبارهای مستقل بکار گرفته بشه نه گردان (حداقل تا زمانی که تیراژ به تعداد مناسبی برسه)

از تجهیزات رونمایی شده ی دیروز سیکر لیزری http://s8.picofile.com/file/8345954250/سیکر_لیزری.jp * سیکر لیزری استراپ دان برای اهداف " زمینی " و " دریایی " ۲ و ۴ کیلومتر . * کالیبر ۸۰ میلیمتر * ردیابی Laser Detection Tracking * زاویه ی دید اپتیکی ۲۴ درجه * کالیبر ۸۰ میلیمتر با توجه به کالیبر این سیکر و در نظر داشتن کالیبر ۷۰ میلیمتری راکت هایدرا و کالیبر ۱۵۲ میلیمتری tow در هوانیروز ، ای سیکر برای کدام سلاح توسعه یافته ؟ حرفتون کاملا درسته . در پست قبلی نکته ی دیگه ای هم وجود داشت ( سمت راست تصویر ) که بعدا متوجه شدم . پروژه ی تحقیقاتی " جمر ارتباط ماهواره ای " به نام منظومه . http://s8.picofile.com/file/8345956426/جمر_ارتباط_ماهواره_ای.jpg ۳ قسمت از ۷ قسمت توضیحات روی بنر تقریبا و به سختی قابل تشخیص بود . * باندفرکانسی ۱۴۲۵ الی ۱۶۴۵ مگاهرتز * توان ۵۰ وات * وزن ۶ کیلوگرم پ ن * با توجه به تار بودن تصاویر بنرها احتمال وجود " خطا " در این نوشته وجود دارد .

سامانه صیاد رادار نجم 802 با دقت در تصویر بالا مشهود است برد رادار نجم 200 کیلومتر است. طبق اعلام سپاه در رزمایش مدافعان ولایت 7، این سامانه توانایی هدف قراردادن 3 هدف را با استفاده از 6 موشک دارد. در این رزمایش، سامانه صیاد هیچ راداری به غیر از رادار نجم از رادار دیگری استفاده نکرده بود - سامانه صیاد از رادار صیاد به عنوان رادار کنترل آتش استفاده خواهد کرد- با توجه به قابلیت TWS رادار نجم میتوان نتیجه گرفت رادار نجم علاوه بر کشف اهداف توانایی رهیگری 3 هدف را دارد به همین دلیل با توجه به آماده نبودن رادار کنترل آتش صیاد (احتمالا) از همان رادار نجم برای رزمایش استفاده شده است. نجم رادار اس باند هشدار زودهنگام در سطح گردان است و قابلیت لینک شدن به 6 پرتابگر صیاد را دارد.هر گردان صیاد از 3 آتشبار تشکیل شده است و هر آتشبار از دو پرتابگر 4 تایی که توانایی هدف قراردادن 3-4 هدف را همزمان دارد (البته با وجود رادار صیاد). در مجموع هر گردان دارای 24 موشک صیاد2/3 آماده پرتاب است و می تواند 9-12 هواگرد/موشک را رهگیری کند. در رزمایش مدافعان آسمان ولایت 7 برد سامانه صیاد 50 کیلومتر عنوان شد. با توجه به اختلاف 150 کیلومتری بین برد رادار کشف (نجم) و برد موشک، پس سامانه صیاد از یک موشک بربلند (موشک صیاد 3) هم استفاده خواهد کرد. (دلیلی برای استفاده از رادار کشف 200 کیلومتری برای یک سامانه با برد 50 کیلومتری وجود ندارد آن هم با توجه به گران قیمت بودن این نوع رادارها). رادار کنترل آتش صیاد- این رادار تا کنون در کنار سامانه صیاد دیده نشده است گرچه موشک صیاد3 سی، 120 کیلومتر برد دارد طبق اعلام قرارگاه خاتم برد آن به 150 کیلومتر می رسد پس در آینده برد نهایی پدافند صیاد نیز 150 کیلومتر می باشد. چرا با وجود سامانه سوم خرداد در سپاه و سامانه تلاش در ارتش، سپاه به سمت سامانه صیاد رفته است؟ یکی از پاسخ ها تنوع سامانه های پدافندی تحت فرماندهی سپاه است تا در محیط جنگ الکترونیک پدافند سپاه تنها به یک پدافند دوربرد متکی نباشد. اما جواب اصلی می تواند در ترکیب راداری و توانایی موشک های خانواده صیاد پنهان شده باشد. پدافند سپاه بر خلاف پدافند ارتش توانایی ضد بالستیک ندارد. ارتش با به کارگیری اس 300 پی ام یو2 و باور373(در آینده ی نزدیک) خلاء مقابله با موشک های بالستیک را (تا حدودی) برطرف کرده است. اما دست سپاه در این زمینه خالی است. به همین دلیل سراغ سامانه صیاد رفته است. گرچه سامانه سوم خرداد یک سامانه پیشرفته و تاثیرگذار در میدان نبرد است به دلیل استفاده از موشک های سری طائر قابلیت ضد بالستیک ندارد - سوم خرداد از موشک های صیاد نیز استفاده می کند ولی به احتمال زیاد رادار این سامانه توانایی رهگیری موشک های بالستیک را نداشته باشد- سامانه مشابه صیاد (سامانه تلاش) هم در ارتش به دلیل استفاده از رادار پالس داپلر افق قابلیت رهگیری بالستیک را نخواهد داشت. پس سپاه راه حل خود را ارائه داد: استفاده از موشک های صیاد با توانایی ضد بالستیک همراه با رادار کنترل آتش صیاد و رادار نجم. اینگونه پدافند سپاه به سمت سامانه ای شبیه به پاتریوت آمریکایی قدم برداشته است. قابل توجه است که موشک صیاد 2 دی در رزمایش آسمان ولایت 1397 پروفایل پروازی شبیه پروفایل پروازی موشک پاتریوت داشت. در ضمن صیاد هم همانند پاتریوت قابلیت درگیری با 9 (یا 12) هدف را دارد. پرتاب موشک صیاد2 ام از پرتابگر سامانه پاتریوت پی نوشت: احتمالا دلیل تاخیر در به کارگیری/رونمایی رادار کنترل آتش صیاد، چالش های برطرف نشده در بحث مقابله با موشک های بالستیک می باشد.

صحبت های سناتور وارنر در موضوع دکترین جدید عملیات‌های اطلاعاتی و جنگ سایبر آمریکا هفته گذشته، سناتورایالت ویرجینیا ، مارک وارنر در مرکز New American Security (CNAS) به ایراد سخنرانی پرداخت و آنچه را که "دکترین جدید عملیات‌های اطلاعاتی و جنگ سایبر آمریکا " نامید، ارائه نمود . سناتور وارنر در حال حاضر معاون کمیته منتخب اطلاعات (Intelligence) سنا می باشد و به تحقیقات درباره دخالت روسیه در انتخابات سال 2016 کمک می کند (م . مارک وارنر عضو حزب دموکرات می باشد) . برای مقابله با جنگ اطلاعاتی و حملات سایبری که در آن انتخابات استفاده شد و همچنین تهدیدات سایبری عمومی و متنوع تری که مقامات و نهاد های ایالات متحده را هدف قرار می دهند سناتور وارنر مجموعه ای از توصیه ها را برای این دکترین ارائه داده و بر ایجاد قوانین و معاهده های بین المللی سایبری ، مقابله با دروغ پراکنی (disinformation) و اطلاعات نادرست (misinformation) ، مقاوم سازی شبکه ها ، سیستم های تسلیحاتی و ابزارهای اینترنت اشیاء ، صرفه جویی در هزینه های دفاعی و رهبری مستحکم فدرالی تاکید کرد . همچنین وارنر در مورد نیاز دکترین سایبری آمریکا در مواجهه با تهدیدات فزاینده ناشی از حملات سایبری سنتی و عملیات‌های اطلاعاتی بحث نمود . او افزود دخالت روسیه در انتخابات سال 2016، با استفاده از یک استراتژی هیبریدی از سرقت های سایبری سنتی، استفاده ابزاری از نشت های اطلاعاتی و دروغ پراکنی های گسترده شبکه های اجتماعی، نقطه عطفی در درک عمومی ما از چشم انداز تهدیدات پیش رو است و نشان دهنده نیاز فوری ایالات متحده به یک برنامه واضح و صریح برای پاسخ دادن به هر گونه حملات ، در آینده می باشد. پی نوشت – یکی از مواردی را که این روزها آمریکایی ها در پی ایجاد آن هستند قوانین و معاهدات بین المللی در حوزه سایبر می باشد . مسئله ای که می تواند در آینده تهدیدات جدیدی در حوزه مسائل حقوقی و دیپلماتیک برای ما ایجاد کند . خوب است ما هم در این زمینه حقوق دان هایی را گردآورده و پرورش دهیم تا از همین ابتدا چارچوب هایی که در آینده ایجاد می شوند را شناخته و برای مقابله با آنها تدابیر لازم اندیشیده شود . با این حال مدتی هست که قصد دارم در موضوع جستار هایی در باب جنگ و سلاح های سایبر مطلبی هر چند مختصر در این باره ارائه دهم . با این وجود آرزومندم در انجمن دوستانی بیایند که تخصصی بر روی حقوق بین الملل کار می کنند و از دیدگاه حقوقی بخش های مختلف نزاع ها و برخورد ها را تحلیل نمایند که به نظر کار بر روی این بخش نتیجه و اثری کمتر از دیگر موارد نخواهد داشت (پی نوشت داره از خود خبر بیشتر میشه ) . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : CNAS و LawfareBlog

ایران به سراغ ساخت زیردریایی‌ 3200 تُنی می‌رود https://www.mashreghnews.ir/news/920373/ایران-به-سراغ-ساخت-زیردریایی-3200-تنی-می-رود

همون هایدرا هست نمونه ی 80 م م با لانچر دوتایی چند سال پیش توی نمایشگاه کیش بود .

از تجهیزات رونمایی شده جالب دیروز سامانه ی اختلال ۸۵ http://s9.picofile.com/file/8345925968/2407094.jpg از توضیحات روی بنر پشت این " جمر توپخانه ای " * ایجاد اختلال و قطع ارتباط بیسیم های تاکتیکی زمینی * سلاح پرتاب کننده توپ ۱۵۵ میلیمتری * فرکانس قابل اختلال ۴۰ الی ۱۱۰ مگاهرتز * توان تشعشعی ۱۰ یا ۱۰۰ وات * مدت زمان تداوم اختلال ۱ ساعت * محدوده ایجاد اختلال ، شعاع ۷۰۰ متری پ ن " به علت فاصله ی زیاد بنر از دوربین ، و تار شدن تصویر بنر احتمال وجود" خطا " در این نوشته وجود دارد . از جناب " ghiam " بابت توضیحات شون تشکر میکنم .

استراتژی 2028 قسمت سوم ادامه "رویکرد استراتژیک" ج- خطوط تلاش (LOE) : خطوط تلاش زیر بواسطه طرح کارزار نیروی زمینی (Army Campaign Plan) اجرا می‌شوند،نشان می‌دهند که چگونه نیروی زمینی به چشم‌انداز دست خواهد یافت. LOE 1 : ساخت و حفظ آمادگی آمادگی یگان اعمال نیرو (Force Projection) خط تلاش یکم - LOE 1 : ساخت و حفظ آمادگی طبق فصل 10 قانون اساسی ایالات متحده (Title 10 of the United States Code)، نیروی زمینی مسئولیت آماده سازی نیرویی رابرعهده دارد که سازماندهی ، آموزش‌ و مجهز شده اند برای برپا ساختن و پشتیبانی از یک نبرد زمینی.تلاش اصلی ما تا سال ۲۰۲۲، ایجاد آمادگی رزمی و قابلیت مرگ آوری ، برای جنگ و دیگر عملیات‌های احتمالی در مقیاس بزرگ است. این نه تنها شامل تولید نیروی با استقامت بالاست ، بلکه شامل توانایی استقرار واحدها در هر مکان و زمان برای برآورده کردن الزامات عملیاتی است. A ) آمادگی یگان (Unit Readiness): یگان ها ، دارای چرخه رزمی (Manning) کافی ، آموزش متمرکز بر رزم (Battle-Focused Training) ، تجهیزات کارا و موثر و رهبران شایسته خواهند بود. واحد گردانی (Unit Manning) : ظرفیت نیروی زمینی منظم (Regular Army) [نیروی زمینی بدون احتساب گارد ملی و ذخیره] به 500 هزار نفر به همراه رشد در گارد ملی و نیروهای ذخیره ، رشد خواهد کرد. ما آمادگی رزمی را بوسیله چرخه رزمی واحدهای نیروی عملیاتی (manning operating force units) تا پایان سال مالی 2019 تا ۱۰۵ % رشد خواهیم داد و نیازهای واحدها را برای احتمالات، استقرارها، ودیگر برنامه‌ها اولویت‌بندی خواهیم کرد. علاوه بر این، ما نرخ عدم توانایی استقرار (non-deployable) [معاف از رزم] را به زیر ۵ درصد کاهش داده و عدم تطابق تخصص‌های شغلی و درجه را در نیروها کاهش خواهیم داد تا واحد گردانی را به حداکثر برسانیم. برای حفظ واحد گردانی کافی در نیروی عملیاتی، ما باید کیفیت و کمیت گزینش گران (recruiter)، مربیان رزم مقدماتی (drill sergeants) و مربیانِ نیروی مولد رزمی (Generating force) را افزایش دهیم. ما تا انتهای سال مالی 2019 جایگاه شغلی گزینش گران ، مربیان رزم مقدماتی ، بازرس و مربی ناظر (observer controller/trainer) تا 100 % و جایگاه شغلی platform instructor را تا 90 % افزایش خواهیم داد . این کار ما را قادر میسازد تا بهترین وشایسته ترین ها را استخدام و حفظ نماییم. نمونه های واحد گردانی آموزش فردی و جمعی - Individual and Collective Training : آموزش بر روی درگیری‌های با شدت بالا، با تاکید بر عملیات در مناطق متراکم شهری، محیط های با اخلال الکترونیکی و تحت نظارت مستمر تمرکز خواهد کرد. آموزش سخت، واقع گرایانه، مکرر ، و متمرکز بر رزم خواهد بود. ما یک رژیم آموزشی جسمانی جدید ایجاد و تا اکتبر ۲۰۲۰ آزمون تناسب اندام رزمی را اجرا خواهیم کرد تا اطمینان حاصل شود که سربازان در سراسر تشکیلات نیروی زمینی آمادگی جسمانی مناسب برای محیط دشوار میدان جنگ را دارند. ما همچنین سربازان دوره‌ دیده بهتری را با برپایی یک مرکزآموزشی با طول دوره ۲۲ هفته ای تا سال مالی 2020 برای پیاده‌نظام و برای زرهی تا 2021 پرورش خواهیم داد. ما از سال ۲۰۲۱، بکارگیری محیط آموزش مصنوعی را آغاز خواهیم کرد، که با ادغام محیط‌های مجازی، ساختمانی (constructive) و بازی های آموزشی در یک پلت فرم واحد ، مراکز آموزش درون یگانی (home-station training) را توسعه و آنها را در اجرای طیف وسیع ای از سناریوها قادر خواهد ساخت. آمادگی تجهیزاتی - Equipment Readiness : نیروی زمینی از آمادگی تجهیزات استراتژیک با توزیع مجدد منابع به واحدهای متمرکز برآمادگی (Focused Readiness Units) و حفظ حداقل ۹۰ درصد نرخ آمادگی تجهیزات زمینی و ۸۰ درصد نرخ آمادگی تجهیزات هوایی مطمئن خواهد شد.ما همچنین نوسازی پوشاک سازمانی سربازان و تجهیزات انفرادی آنها با مناسب سازی به منظور کمک در استقرار ها و اجازه مستقیم برای تعویض اقلام غیر قابل استفاده در دستور کار خواهیم داشت. B ) اعمال نیرو (Force Projection): [ مقصود از نیرو ؛ نیروی پاد بحران فرا سرزمینی ] واحدهای نیرویی زمینی می بایست هوشیار، و در بسیج نیروها و استقرار سریع در محیط های درگیری توانا باشند و به طور موثر در هر جایی در جهان عمل کنند. مفهوم بکارگیری نیروی پویا (Dynamic Force Employment) توسط وزیر دفاع در استراتژی دفاع ملی گزینه‌های غیرقابل‌ پیش‌بینی، پیش دستانه و مقیاس پذیر(scalable) [تحت هر شرایط کارایی خود را حفظ کردن] را برای به‌کارگیری نیروی مشترک در سطح جهانی مطرح می‌کند. این امر پیامدهای عمده‌ای برای نیروی زمینی در مواجهه با اقدام اعمال نیرو (Army Force Projection ) خواهد داشت، زیرا ما انعطاف‌پذیر هستیم تا الزامات جهانی را پشتیبانی کنیم و یک نیرویی با وضعیت تحرک بالا ، مرگبار و انعطاف پذیر را توسعه دهیم. بسیج نیروها (Mobilization) نیروی زمینی ظرفیت بسیج نیروی های ذخیره(Reserve Component) در تاسیسات گردآوری نیروهای آموزش دیده رزمی (Mobilization Force Generation Installations) را بهبود خواهد داد، توانایی های خود را از طریق تمرین بسیج نیروها آزمایش خواهد کرد و از توانایی آنها برای استقرار در پلتفرم های اعمال قدرت (power projection) اطمینان حاصل خواهد کرد. ما همچنین برای آمادگی و پشتیبانی از احتمالات در مقیاس بزرگ، بسیج در سطح ملی، بازسازی ظرفیت رزمی و توسعه پایگاه صنعتی - دفاعی (DIB) را برنامه‌ریزی خواهیم کرد. استقرار (Deployment) مجموعه نیروی زمینی توانایی ذهنی اعزام فراسرزمینی را از طریق تمرین‌های آمادگی استقرار اضطراری (EDRE) در تمام رده‌های مختلف تا سطح لشگر را افزایش خواهد داد. ما از منابع خود در طول تمرین‌ها استفاده خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم سیستم‌ها و فرآیندها در جریان هستن تا تجهیزات به سرعت طراحی و به کارگیری شوند . علاوه بر این، پلتفرم های اعمال قدرت ما (power projection) باید زیرساخت لازم برای پشتیبانی از عملیات های استقرار مقیاس بزرگ را داشته باشند. اداره جبهه های نبرد (Set the Theater) اداره یک نبرد شامل اقداماتی مهمی مثل پشتیبانی (sustainment)، حفاظت از نیرو (force protection) ، مهندسی، ارتباطات، و فعالیت‌های توسعه زیرساخت است. نیروها ، امکانات و امتیازات ما و توافقات در سراسر دنیا ، نیروی زمینی را به اجرا و حفظ قدرت نظامی ایالات متحده در خارج از کشور قادر می سازد. ما به یک وضعیت متعادل از نیروهای مستقر در خط مقدم ( forward stationed forces) و نیروهای چرخشی (rotational forces)دست خواهیم یافت تا انعطاف‌پذیری ایجاد کنیم. نیروی زمینی همچنین باید از واحدهای اجرای کننده عملیات های RSOI (پذیرش، اجرا، حرکت به جلو، و یکپارچه‌ سازی) ،مثل گشایش بندرگاه (Port Opening) و یا تیم‌های کنترل حرکت اطمینان حاصل کند،که در حالت آماده‌باش کامل برای گشودن جبهه و پردازش موج نیروها در پشتیبانی از الزامات فرماندهی رزمی باشند. پ.ن : متن اصطلاحات معادل سازی نشده زیادی داره ، که با کمک دوستانی مثل جناب worior ، MR9 ، tiktak ، oldmagina سعی شد به مناسب ترین شکل ترجمه بشه ضمن اینکه عنوان انگلیسی هر اصطلاح در کنارش اورده شده ، برای پیشنهادات دوستان .(البته در پیام خصوصی نه تاپیک) اصرار بر حفظ آمادگی و تکرار عبارت "اطمینان حاصل کردن" در متن که معادل جمله معروف" نظارت بر اجرای دستور" در ارتش است قابل توجه است.

    قابلیتهای تهاجمی  ارتش خلق چین  در اجرای حملات هوایی به پایگاه های هوایی شرق آسیا       ارزیابی نسبی  از قابلیتهای تهاجمی ارتش چین 2017-1996:   در طول دو دهه گذشته ، ارتش آزادیبخش خلق چین ، (PLA) بتدریج خود را از یک مجموع بزرگ از رده خارج به یک نیروی مسلح مدرن توانمند تبدیل نموده است . به همین دلیل  موسسه مطالعات استراتژیک RAND ، یک ارزیابی مقدماتی را در خصوص قابلیتهای نسبی متقابل ایالات متحده  و ارتش خلق چین  در حوزه های مختلف عملیاتی و در فواصل مختلف از سرزمین اصلی چین بین سالهای 1996 تا2017 را به انجام رسانده است .   در یک بررسی کلی ، این ارزیابی نشان می  دهد که اگر چه ارتش چین به مانند سه دهه گذشته ، بلحاظ دسترسی به فناوری پیشرفته سخت افزاری و مهارتهای عملیاتی  درست پشت سر ایالات متحده ،  با یک تاخیر قابل ملاحضه ، در حال حرکت است ، اما بتدریج توانایی های خود را در برخی از حوزه های حساس عملیاتی در جنوب و شرق آسیا بهبود می بخشد .   علاوه براین ، این گزارش پژوهشی نشان می دهد که ارتش چین بطور کامل از توانایی های ویژه ای برای به چالش کشیدن  کامل قدرت نظامی ایالات متحده به منظور اجرای عملیات موثر نظامی در نزدیکی سواحل خود برخوردار است .   آنچه که واضح به نظر می رسد ، هدف از این نوشتار ، جلوگیری از بروز یک درگیری نظامی تمام عیار  در شرق آسیا است که برای هر دو کشور یک  فاجعه بشمار خواهد رفت . همچنانکه این پژوهش ، براساس منابع دردسترس  ، تلاش های ایالات متحده  را در ایجاد ساختارهای دفاعی و بازدارندگی  بررسی می کند و زیرساخت مناسبی را برای تحلیل نظامند در آینده فراهم می نماید.             تمرکز بر ماهیت حملات احتمالی ارتش چین به پایگاه های هوایی ارتش ایالات متحده : آنچه که در حال حاضر ، ارتش خلق چین  به شکل قابل ملاحضه ای بر روی آن متمرکز شده است ، ایجاد پتانسیل ها و توانایی های لازم برای ایجاد اختلال و کاهش توان رزمی موثر نیروی هوایی ایالات متحده و متحدانش با اجرای حملات موثر برعلیه زیرساختهای هوایی این کشورهاست .   در سال 1996 ، ارتش چین تنها تعداد انگشت شماری از موشکهای بالستیک کوتاه برد (SRBM) را که قادر بود اهداف ارزشمندی را در تایوان و کره جنوبی مورد اصابت قرار دهد ، در اختیار داشت و به شکل مشخصی ، موشکهای چینی قادر به انهدام  پایگاه ها ی نیروی هوایی آمریکا در ژاپن نبوده و علاوه برآن ، CEP این موشکها آنچنان نبود که سرجنگی متعارف ، بتواند کاری از پیش ببرد .         اما امروز ، ارتش جمهوری خلق چین ، فعالترین برنامه  موشکهای بالستیک جهان را در اختیار دارد و در کنار بیش از 1200 فروند موشکهای بالستیک SRBM ، صدها موشک بالستیک میانبرد و موشکهای کروز زمین پایه آماده هستند تا زیرساختهای نظامی ایالات متحده در ژاپن و سایر کشورها را با دقت حیرت آوری منهدم نمایند .         این تهدید همچنان رو به گسترش به نظر می رسد ، چرا که موشکهای کروز هواپرتاپ چینی (ALCM) ، حداقل برای پایگاه نیروی هوایی در گوام که چیزی در حدود 3000 کیلومتر از ساحل این کشور فاصله دارد ، یک خطر عمده بشمار می روند . با این حال ، در صورتی که چین براساس آنچه که همواره ادعا نموده ، قصد داشته باشد از موشکهای  بالستیک قاره پیمای (ICBM) موجود در سازمان رزم نیروی موشکی اش استفاده کند ، آنگاه میزان آسیب پذیری پایگاه نیروی هوایی در گوام افزایش خواهد یافت . اگر اعداد و ارقام منتشر شده از سوی منابع مختلف  را مبنای تحلیل قرار دهیم ، این ارقام نشان دهنده بهبود چشمگیر دقت موشکهای چینی است که ارتش این کشور را در هدف قرار دادن تاسیسات حیاتی ایالات متحده ، یاری خواهد کرد.   روند تکامل این تهدیدات در نقشه های ارائه شده  ، قابل مشاهده است .    بررسی تاثیر حملات ارتش چین بر روند عملیات هوایی ارتش ایالات متحده :   کارشناسان نظامی ایالات متحده ، مدلهای حملات موشکی ارتش چین به پایگاه مستقر در خطوط مقدم  خود  و همپیانان خود را در فواصل مختلف از سرزمین اصلی چین مورد بررسی قراردادند و پس از یک بررسی بلند مدت ، به دو سناریو اصلی ، یعنی اجرای یک حمله مستقیم به تایوان و یا طرح ریزی برای اشغال مجمع  الجزایر اسپراتلی رسیدند .   براساس این بررسی ها ، اطلاعات برای سناریونویسی شامل موجودی ذخیره موشکهای چینی ، قابلیت اطمینان موشکهای ارتش چین ، دقت دایره ای آنها ، آمادگی یا عدم آمادگی ساختار دفاعی ارتش آمریکا در منطقه ، توانایی ارتش چین در ارزیابی خسارتهای ایجاد شده در منطقه هدف ، حداقل تعداد فرودگاه هایی که پس از حمله از حیز انتفاع ساقط خواهند شد و در آخر ، توانایی ارتش آمریکا در بازسازی سریع خزشراه های مورد استفاده برای انجام حملات مثقابل بود . در هردونوع حملات احتمالی ، در درجه نخست ، چینی ها باند و خزشراه های مورد استفاده و در درجه دوم ، پرنده های رزمی پارک شده در پایگاههای هوایی  را مورد هدف قرار خواهند داد. بنابریان ، در هر دو  حالت حملات ، محدود کردن توان عملیاتی فرودگاه  است که می تواند در درجه اول ، خروجی پایگاه و قدرت عکس العمل آن  و در درجه دوم ، تعداد روزهایی که  این شکل حملات منجربه  بسته بودن پایگاه را فراهم می سازد ، مد نظر است .   با این وصف ، نتایج بدست آمده توسط این پژوهش ، بطور کامل دقیق و منطبق بر واقعیات نخواهد بود . اما با توجه به اطمینان پذیری بالایی که نسبت به روش تحقیق وجود دارد ، نتایج بدست آمده بصورت یک شاخص خوب در یک بازه زمانی مشخص در آمده و می تواند بعنوان یک ایده ، برای بررسی چالشهایی که ایجاد شده و یا بوجود خواهد آمد ، مورد استفاده قرار گیرد . تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد ، چینی ها در قدم نخست برای حمله به تایوان ، پایگاه هوایی " کادنا" که تنها پایگاه عمده  نیروی هوایی آمریکا در منطقه بشمار می رود که پرنده های آن بدون سوخت گیری ، سراسر تنگه تایوان را زیر دید و تیر خود دارند ، را مورد تهاجم قرار می دهند .   با استفاده از فرضیات پایه ، تجزیه  و تحلیل ها نشان می دهد، ارتش جمهوری خلق چین در موج نخست تهاجم خود به پایگاه هوایی کادنا ، این توانایی را خواهند داشت که برای 4 تا 10 روز ، عملیات نظامی را در این موقعیت متوقف کنند که این مساله برای  وارد آوردن یک ضربت برای تصرف تایوان کافی به نظر میرسید. اما این  تجزیه و تحلیل با افزایش توان تهاجمی ارتش چین در سال 2017 ، دچار تغییرات گسترده ای خواهد شد . چنانکه در صورت اجرای این تهاجم در 2017 ، عملیات رزمی پایگاه هوایی کادنا برای 16 تا 43 روز متوقف خواهد شد . هرچند رقم دوم (43روز) با در نظر گرفتن یک سناریوی بدبینانه  ارتش آمریکا در تمرکز بیش از حد متعارف چینی ها بر این پایگاه  و یا نگاه داشتن ذخیره موشکها برای سایر اهداف است .   حملات موشکی برعلیه پایگاه های هوایی  ارتش آمریکا مشخصاً تاثیرات قابل توجهی را بر قابلیتهای برتری هوایی ارتش این کشور در شرق آسیا برجای خواهد گذاشت و با توجه به اهمیت قدرت هوایی در سناریوهای  پیش بینی شده در شرق آسیا ، اثرات دومینووار آن در سایر حوزه های یک درگیری احتمالی نیز شایان توجه است . تمرکز حملات ارتش چین روی مساله تایوان می تواند سبب شود تا از علاقه  فرماندهان چینی بر روی سناریوی اشغال مجمع الجزایر اسپراتلی  تا حد قابل قبولی کاهش یابد . با این وصف ، چالش های پیش بینی شده در خصوص عملیات تهاجمی برعلیه زیرساختهای هوایی ایالات متحده  در شرق آسیا بعنوان مقدمه ای برای اشغال جزیره تایوان ، همچنان در حال رشد است .   در سناریوی اشغال مجمع الجزایر اسپراتلی ، پایگاه های نیروی هوایی ایالات متحده در گوام و میندانائو بسیار پر اهمیت تر از پایگاه کادنا محسوب می شوند . این پایگاه ها در فاصله دورتری از چین قرار دارند به همین دلیل ، اهداف بسیار قابل توجهی برای بمب افکن های چینی حامل موشکهای کروز هوا-پرتاب محسوب می شوند . در این نوع حملات ، بخشی از  برد و دقت کم موشکهای کروز هوا-پرتاب چینی بواسطه شلیک  از حامل های هوایی ، قابل جبران خواهد بود . علاوه برآن ، به احتمال قریب به یقین ، IRBM های آینده نیروی موشکی ارتش خلق چین ، توانایی حمله به این پایگاه ها ( البته با غافلگیری و تاثیر تخریبی بیشتر) را بدست خواهند آورد .     گزینه های محدود ارتش ایالات متحده : تکامل تدریجی قدرت موشکی ارتش چین ، یک تهدید جدی روبه رشد برای عملیات هوایی ارتش آمریکا در هردو سناریوی تشریح شده ، محسوب می شود . با این حال ، اجرای یکسری اقدامات  متقابل می تواند این تهدید را تا حد قابل قبولی کاهش دهد . بعنوان مثال ، پراکنده کردن سازمان رزم نیروی هوایی در پایگاه ها که این امر منجر به تقسیم شدن توان موشکی چین برای حمله به این موقعیتها و در نتیجه کاهش قدرت تخریبی برای هر پایگاه هوایی خواهد شد . اجرای اقدامات فریب ، وجود تحرک ، ایجاد توانایی های  ضد اطلاعاتی ، ضد شناسایی و ضد نظارت می تواند کار را برای ارتش چین بسیار سخت نماید . این مساله موجب خواهد شد تا چینی ها مجبور شوند برای نابودی توان رزمی هر پایگاه ، به تک تک پناه گاه های هر پایگاه هوایی حمله کنند که این مساله هزینه ها را برای طرف چینی بشدت بالا خواهد برد . امکان استفاده از فریبنده ها در پایگاه های خط مقدم نیز از گزینه های مورد استفاده بشمار می رود . حتی در صورت وجود سرمایه گذاری لازم ، ایجاد یک طرح دفاع موشکی که چینی ها را مجبور به اختصاص دادن موشکهای بیشتر در هر مرحله از تهاجم کند که این به نوبه خود ، ذخیره موشکی آن را بسرعت کاهش خواهد داد ، از راه های موثر محسوب می گردد . این تغییرات ، به تلاش هماهنگ و زمان برای اجرا نیاز خواهد داشت ، هرچند با شروع یک درگیری تمام عیار ، برای تصمیم گیری ، بسیار دیر خواهد بود .   منبع :RAND       این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم : MR9     :rose:        پی نوشت :   دلایل مهمی که اثبات می کند ،  نیروی موشکی صرفاً مکمل یک نیروی هوایی آماده خواهد بود. در این سطور نهفته است . 

شاید از درس های سوریه باشه. اگر هم برای یک دشمن تمام عیار مجهز به انواع تجهیزات ارتباطی مدرن کارایی کامل نداشته باشه ولی برای مقابله با انواع شبیه جنگ سوریه و مشابهش بسیار کاربردی است.

بلوغ دُرنای خاکستری خروج یکصدمین فروند از جنگنده SU-35 FLANKER-E از خط تولید شرکت هواپیمای سازی سوخو ، روز سه شنبه یازدهم دسامبر 2018 ، اتمام فرآیند تولید یکصدمین جنگنده برتری هوایی SU-35 FLANKER-E که در حال حاضر ، روزآمد ترین جت رزمی نیروی هوایی روسیه محسوب میشود را اعلام نمود . نخستین فروند از این جت رزمی که به سال 2014 میلادی ، همزمان با جت ضربتی سوخو-34 از خط تولید شرکت سوخو ، خارج شد ، پیکربندی متفاوتی از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر این شرکت بشمارمی آید که از سال 1985 وارد خدمت رزمی در نیروی هوایی این کشور شده بود . به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، فلسفه طراحی سوخو-35 به گونه ای است که توانایی های فراتری را برای غافلگیری جتهای رزمی نسل پنج متخاصم از خود نشان میدهد، هرچند بدلیل فقدان وجود جنبه های پنهاکارانه در ساختار این جت روسی ، آن را در قالب جتهای رزمی رزمی نسل ++4 طبقه بندی می کنند . اگر چه شکل بدنه این هواپیما ، به گونه ای طراحی شده که حداقل سطح مقطع راداری (RCS) را برای آن به همراه دارد ، اما قابلیت اختفاء این نمونه در مقایسه با جتهای یک نسل جلوتر ، شامل سوخو-57 یا اف-22 به تقریب در سطح پایین تری قرار می گیرد . علیرغم این نارسایی ، سوخو-35 در ردیف یکی از جنگنده های به روز و کارآمد دنیای تسلیحات هوایی قابل طبقه بندی است و برخی از کارشناسان این حوزه معتقدند که درنای خاکستری نیروی هوایی روسیه به شکل بالقوه می تواند یک هماورد بسیار جدی برای تاج سلطنتی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (اف-22) بشمار آید ، هر چند این موضوع در سالهای اخیر بسیار بحث برانگیز شده است . به اعتقاد این دسته از تحلیلگران ، سوخو-35 گرچه از قابلیتهای جتهای نسل5 برخوردار نیست ، اما بدلیل وجود برخی خصوصیات ممتاز ، می توان از آنها بعنوان یک سری امتیازات برای جبران عدم وجود پنهانکاری ذاتی در این جنگنده استفاده نمود . بعنوان مثال ، وجود گزارشهای متعدد در خصوص قابلیتهای بسیار پیشرفته جنگ الکترونیک این جت رزمی در سوریه ، بصورت فوق العاده ای نشاندهنده آن است که رپتور در صورت یک رویارویی جدی ، مشکلات بسیاری را برای مواجهه در پیش رو دارد . علاوه براین ، اضافه شدن قابلیتهای جدیدتر نظیر استفاده از مواد جدید در ساخت بدنه ، افزایش سرعت بواسطه نصب پیشرانه های قدرتمند تر و همچنین سامانه های بردار رانش 3 بُعدی ، موجب شده تا سوخو-35 به پیشرفته ترین محصول هوایی روسیه تبدیل گردد ، هرچند حضور رقبای سرسختی نظیر سوخو-57 و میگ-35 ، صحنه را به یک رقابت هیجان انگیز تبدیل نموده است . مجموع این قابلیتها ، نه تنها ورود به نبردهای هوایی نزدیک ( داگفایت ) را برای رقبای غربی سوخو-35 بسیار مشکل نموده ، بلکه کشف ، رهگیری این جت روسی در بردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) را بتدریج به یک معضل برای آنها تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ، تخمین های نشان دهنده آن است که نیروی هوایی روسیه ، نزدیک به 70 فروند جنگنده سوخو-35 را در سازمان رزم خود به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار میدهد ، در حالی که نیروی هوایی خلق چین بعنوان مهمترین مشتری خارجی این جت رزمی ، هم اکنون 12 فروند را بصورت فعال ، بکار گرفته و علاوه براین ، نیروی هوایی اندونزی نیز با یک سفارش 11 فروندی در رتبه دوم قرار دارد و پس آن ، نیروی هوایی الجزایر ، امارات متحده عربی و ونزوئلا نیز علاقه مندی خود را برای خرید ابراز داشته اند . از سویی دیگر ، پس ازساقط شدن یک فروند جت سوخو-24 توسط نیروی هوایی ترکیه برفراز آسمان سوریه و بحرانی شدن شرایط برای نیروی هوایی روسیه ، ارتش روسیه تصمیم گرفت تا با هدف جلوگیری از چنین پیشامدهایی ، تعدادی از این جتهای رزمی را به این منطقه اعزام نماید ، که این خود به معنای جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی روسیه است . براساس اطلاعات موجود ، سوخو-35 در یک آرایش تسلیحاتی استاندارد ، میتواند تا 14 تیر موشک هوا به هوا را با خود حمل کند که در مقایسه با توانایی رقبا ، بویژه جت پیشرفته اف-35 رقمی در حدود 350 درصد را نشان می دهد . بعنوان مثال ، توانایی فلانکر برای حمل موشکهای هوابه هوای دوربرد R-77 و R-27ER به ترتیب با بردی نزدیک به 110 و 130 کیلومتر ، خطری جدی برای اهداف متخاصم محسوب می گردد . مضاف براینکه پیش بینی شده این جت روسی در آینده ای مشخص به مهمات هوا به هوای K-77 با بردی برابر با 193 کیلومتر که دراصل برای سوخو-57 طراحی شده ، نیز مسلح می گردد . بررسی وضعیت موجود نشان میدهد که علیرغم وجود علائق زیاد مشتریان برای سفارش سوخو-35 ، این جت سوخو-34 است که برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی روسیه در صدر توجهات قرار دارد . از یک نظر ، علت این امر را میتوان از ترکیب چندعامل ازجمله هزینه های عملیاتی بالای سوخو-35 برای ایفای نقش برتری هوایی و راهبرد نیروی هوایی روسیه برای تقویت توانایی های تهاجمی هوا به زمین خود ( که با حضورسوخو-34 محقق می گردد . م ) و نه ایجاد برتری هوایی مطلق ، تحلیل نمود . در حالی که قابلیتهای تهاجم زمینی نیروی هوایی روسیه ، به شکل منظم با اضافه شدن سوخو-34 و همچنین توسعه مهمات هدایت دقیق بومی در حال توسعه بوده ، این نیرو نیازمند مدرنیزه سازی ناوگان برتری هوایی خود است که بتدریج با فرسوده شدن جتهای قدیمی تر میگ-31 و سوخو-30 صورت نگران کننده ای بخود می گیرد . هر چند فرآیند ارتقاء این جنگنده ، در هر شرایطی در یک بازه بلند مدت صورت خواهد گرفت و کاهش هزینه های این بروزرسانی موجب می شود تا بازار صادراتی مطلوبی را برای روسها فراهم نماید . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

رژیم صهیونیستی به شکل جدی تری سلاح های لیزری را دنبال می کند حماس در واکنش اخیر خود در مقابل رژیم صهیونیستی اقدام به شلیک حدود 460 راکت کرد که در نتیجه آن تعدادی از راکت ها موفق شدند از سد سامانه گنید اهنین عبور کنند. با توجه به نتیجه کسب شده توسط حماس، رژیم اسرائیل دوباره به فکر توسعه سیستم های لیزری افتاده است . سلاح های لیزری می توانند در مقابل سامانه های گنبد آهنین سرعت واکنش سریعتر، مهمات نامحدود و هزینه کمتری را داشته باشند. حدود 12 سال است اسرائیل طرح سامانه های لیزری خود را به خاطر سامانه گنید آهنین به حالت تعویق در آورده است. یک منبع ارشد در اسرائیل گفت:" تعداد زیادی از کارشناسان نظامی اشتباهی را که انجام داده اند، را درک کرده اند. اکنون ما اماده هستیم این پروژه را با ساختار پیشرفته تری مجددا راه اندازی کنیم." وزارت دفاع این رژیم در حال برنامه ریزی برای حداقل سرمایه 800،000 دلاری برای سامانه جدید لیزری است. ژنرال ییتژاک بن اسرائیل، رئیس آژانس فضایی اسرائیل به تازگی گفت که پیشرفت های به دست آمده اجازه می دهد تا درعرض یک سال به ساخت لیزر نابود کننده راکت های برسیم. پرتابگر سامانه گنبد اهنین در این بین صنایع هوافضایی رژیم صهیونیستی و صنایع رافائل در ماه های اخیر سخت در حال کار بر روی توسعه لیزر هایی هستند که بتوانند راکت ها و گلوله ای خمپاره را از میان بردارد. رافائل قبلا سامانه لیزری خود با نام " "Drone Dome" را معرفی کرده بود که می تواند هواگردهای بدون سرنشین کوچک را با یک لیزر با قدرت پایین نابود کند. این شرکت می گوید که در حال توسعه سلاح های لیزری بیشتری است اما جزئیات بیشتری ارائه نمی دهد. از سوی دیگر، صنایع IAI می گوید که یک نمونه اولیه پیشرفته از سلاح لیزری را در اختیار دارد که در آزمایش های متعدد در برد کوتاه موفق بوده است. آزمایشهای بیشتری بر روی این سامانه در 2019 انجام خواهد گرفت. سامانه لیزری " "Drone Dome" در حال حاضر، لیزر یک راه حل جهانی نیست. تهدیدات بزرگتر، سریع تر و در ارتفاع پرواز بالاتری قرار دارند. مانند موشک های کروز و موشک های بالستیک که برای نابودی آنها با لیزر نیاز به قدرت بیشتری است. اگر چه تکنولوژی پیشرفت سریعی دارد اما چالش های پیش رو نیز بسیار زیاد است. حتی بعد از اینکه لیزرهای دفاع موشکی توان بالا، وارد خدمت شوند، عوامل دیگری مانند آب وهوا ، عوارض زمین و مانور موشک می تواند عملکرد سامانه های لیزری را به چالش بکشد به همین علت کارشناسان دفاع موشکی به طور کلی سامانه های لیزرها و باقی سامانه های رهیگر موشک را مکمل یکدیگر میدانند. البته سلاح های لیزری در مقابل تعداد زیادی از اهداف کند ترو سطح پروازی پایین تر، کشنده خواهند بود. مانند هواپیماهای بدون سرنشین کوچک، گلوله های خمپاره و راکت ها که بخش عمده زرادخانه تسلیحاتی گروههای حماس و حزب الله ها راتشکیل میدهد. با وجود اینکه بخش عمده راکت های این گروه ها غیر دقیق هستند غالبا در مناطق غیر مسکونی نیز فرود می آیند. سامانه ی گنبد آهنین با محاسباتی که انجام می دهد تهدیدات اصلی را مورد حمله قرار می دهد. اما هر موشک و راکتی که نیروهای نظامی اسرائیلی و غیرنظامیان را تهدید می کند، هنوز دست کم یک موشک سامانه گنید آهنین را مصرف می کند تا تهدید فوق را از بین ببرد در نتیجه سامانه با تعدادی محدودی از تهدایدات قابلیت درگیری دارد. علاوه بر این هزینه ی موشک های گنبد آهنین که بسیار گران تر از راکت های گروه های حماس و حزب الله هستند. تخمین زده میشود در صورتی یک جنگ تمام عیار با گروه حرب الله به حدود 30,000 موشک سامانه گنبد آهنین نیاز خواهد بود. حتی اگر اسرائیل تصمیم به ساخت این تعداد از موشک های گنبد آهنین و آماده ساختن آنها برای بارگزاری مجدد کند هزینه این طرح حدود میلیاردها دلار خواهد شد. در مقابل تسلیحات مدرن لیزر حالت جامد هزینه های حاشیه ای بسیار کمی خواهند داشت و مهماتی در آنها مصرف نمی شود مگر اینکه قدرت و منیع اصلی نیرو این لیزر ها از بین برود. تلسلیحات لیزری به خاطرحرکت سریع پرتوهای لیزر شانس بیشتری برای انهدام تهدایدت کوتاه بردی که ارتفاع و سطح پرواز پایین تری قرار دارند خواهد داشت. امروزه توسعه دهندگان لیزر به سیستم های حالت جامد دست پیدا کرده اند که باعث بهبود قابل ملاحظه در کارایی لیزرها شده است. لیزرهای جدید حالت جامد هنوز به توان خروجی های مگاواتی لیزرهای شیمیایی قدیمی دسترسی ندارند، اما آنها در حال قوی تر شدن هستند. در نتیجه به این معنا است که کارشناسان آمریکایی و اسرائیلی به طور قابل توجه ای خوشبین هستند که روزی جنگ افزار لیزری حداقل برای دفاع در مقابل موشک های کوتاه برد موثر واقع شوند. موشک ها و راکت های احتمالی گروه حزب الله لبنان مترجم و گردآورنده : Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

بنام خداوند بخشنده مهربان با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست ، در تاپیک بررسی نیروی هوائی اسرائیل ، به عملیات فوکوس یا تمرکز که منجر به نابودی نیروهای هوائی کشورهای عربی در خلال جنگ 6 روزه اعراب و اسرائیل شد ، اشاره ای گذار داشتیم. با توجه به ضرورت بررسی دقیق تر این عملیات ، تصمیم گرفتم که مطالب گفته شده در اون پست رو تکمیل کنم و در قالب یک تاپیک جدید خدمت دوستان خودم ارائه بدهم. امیدوارم که مورد پسند عزیزان واقع بشه. امیدوارم که سایر دوستان هم ، هرگونه اطلاعات تکمیلی که در خصوص این عملیات دارند رو در ادامه همین مطلب ارائه بدهند که بتونیم نمای جامع تری از این عملیات رو در اختیار داشته باشیم. عملیات تمرکز-1346 (Operation Focus-1967) عملیات تمرکز (به عبری: מבצע מוקד : Mivtza Moked) در واقع به منزله افتتاحیه و سرآغاز حملات هوائی اسرائیل در ابتدای نبرد 6 روزه این رژیم در برابر اعراب در سال 1967 میلادی می باشد. گاهی از اوقات (در برخی از تاریخ نگاری های نظامی) این عملیات "ضربه هوائی سینا" یا "حمله هوائی سینا" (Sinai Air Strike) هم نامیده می شود. در ساعت 7:45 صبح روز 5 ژوئن 1967 ، نیروی هوائی اسرائیل ؛ به رهبری ژنرال "مرخای هود" (Mordechai Hod) ، حمله عظیمی را ترتیب داد که بخش اعظم نیروی هوائی مصر را بر روی زمین نابود کرد. تا ظهر همان روز ،نزدیک به 450 فروند هواپیما ،از نیروهای هوائی "مصر" ، "اردن" و "سوریه" نابود شدند. ژنرال هوائی مرخای هود همچنین نیروی هوائی اسرائیل ، در از کار انداختن و غیرفعال کردن 18 فرودگاه مصر بسیار موفق عمل نمود ، بطوریکه مانع از عملیات نیروی هوائی مصر در خلال این جنگ گردید. این عملیات ، تا به امروز ، همچنان یکی از موفق ترین عملیات های هوائی در تاریخ هوانوردی نظامی محسوب می گردد. میراژ IAF با سابقه شکار 13 هواپیما در جنگ 6 روزه خلاصه عملیات در سه موج اصلی عملیات (و چندین موج کوچکتر در روزهای بعد این عملیات) مجموعا 452 فروند هواپیما (که بیشتر آنها بر روی زمین بودند) نابود شدند. این امر موجب شد تا نیروی هوائی اسرائیل (IAF) تقریبا کنترل کامل آسمانها را داشته باشد و بتواند به طور موثر ، نیروهای زمینی IDF را پشتیبانی کند. در واقع دلیل اصلی که نیروی هوائی اسرائیل این موفقیت خیره کننده را بدست آورد ، تمرکز ویژه بر تخریب اولیه باند ، بوسیله یک نوع سلاح جدید بود. اسرائیل برای این حمله ، از راکت هائی بهره جست که از کلاهک ضد باند (anti-runway warhead) بهره می گرفتند. اسرائیل در این حمله ، از نمونه های نخستین پروژه "سلاح ضد باند" که بطور مشترک توسط فرانسه و اسرائیل در حال اجراء بود ، بهره گرفت. این راکت ها با رها شدن بر روی هدف ، مستقیما به باند فرودگاه ها ضربه زده و حمله میکردند. این راکت ها بجای حفره های معمولی که بمب های عادی ایجاد میکنند ، یک حفره کوچک بر سطح باند ایجاد میکند ، البته در زیر این حفره یک فروچاله بزرگ ایجاد میشود که همین فرو چاله باعث می شود که ترمیم باند به سادگی گذشته (پر کردن حفره با خاک و سیمان و ...) صورت نپذیرد و برای ترمیم حفره ایجاد شده ، نیاز است که ابتدا بخش عمده ای از سطح باند برداشته شود و پس از پر کردن فرو چاله ، مجددا سطح باند ترمیم شود. هنگامی که باند فرودگاه غیر فعال شد ، عملا تمامی هواپیماهای فرودگاه بصورت اهداف قابل دسترسی و سهل الوصول در می آمدند ؛ بدین ترتیب نیروی هوائی اسرائیل توانست در حملات بعدی ، با شکار هواپیماهای زمینگیر شده بر روی باند ، برتری مطلق هوائی را در عملیات خود در جنگ شش روزه بدست بیاورد. گاهشمار عملیات عملیات موکد (Operation Moked) در ساعت 7:45 دقیقه صبح به وقت اسرائیل ( یا 8:45 صبح به وقت مصر ) ، آغاز شد. تقریبا همه هواپیماهای جنگی اسرائیل ( 196 فروند به نقل از ویکی پدیا و 244 فروند به نقل از منابع IAF ) ملزم به حضور در این حمله هوائی شدند. تنها 12 فروند جنگنده اسرائیلی برای گشت زنی و حفاظت هوائی از آسمان اسرائیل ، در خاک این کشور باقی ماندند و در این حمله شرکت نکردند. فهرست هواپیماهای اسرائیل در عملیات تمرکز در زمان این حمله ، زیر ساخت های دفاعی مصر بسیار فقیر بودند و هنوز هیچیک از فرودگاه های این کشور به پناهگاه های مقاوم هواپیما (shelters) مجهز نشده بودند تا در صورت وقوع یک حمله هوائی از جنگنده های مصری حفاظت نمایند. جنگنده های اسرائیلی پس از برخواستن ، ابتدا به سمت مدیترانه پرواز کردند و پس از مدتی پرواز بر فراز مدیترانه ، به سمت مصر چرخش نمودند. در همین حال مصری ها ، با خاموش کردن تمام سیستم های دفاع هوائی خودشان ، مانع از دفاع موثر از آسمان هوائی خود در برابر تهاجم صهیونیست ها شدند. مقامات پدافندی مصری نگران بودند که مبادا برخی از نیروها سهوا ( یا برخی شورشی های درون ارتش بصورت عمدا ) هواپیمای فیلدمارشال عامر ( و ژنرال 3 ستاره سید قویم محمود که همراه او بود ) را بزنند. در واقع ظاهرا مسیر حرکت جنگنده های اسرائیلی با مسیر بازگشت ژنرال عامر از صحرای سینا ، در یک راستا قرار داشته و مصری ها بخاطر پرهیز از شلیک اتفاقی به هواپیمای وزیر دفاع 5 ستاره خود ، تمام سیستم های پدافندی خود را خاموش کرده بودند. ( کاملا شبیه اتفاقی که برای آنتونف روسی در تهاجم چند روز پیش به سوریه اتفاق افتاد) فیلد مارشال عامر اما نکته مهم ماجرا این بود که هواپیماهای اسرائیلی در ارتفاعی بسیار پائین پرواز می کردند . یعنی در واقع بسیار پائینتر از پائین ترین نقطه ای که پدافند SA-2 مصری می توانست هواپیمائی را شناسائی و شکار کند. در موج اول حمله ، اسرائیل به 11 پایگاه هوائی حمله کرد و تعداد زیادی از هواپیماهای نیروی هوائی مصر را بر روی زمین و پیش از آنکه بتوانند از زمین برخیزند ، منهدم نمود. سپس هواپیماهای اسرائیلی ، به اسرائیل بازگشتند و مجددا سوختگیری ، مسلح (quick-turned) و آماده تهاجم شدند. در واقع این فرآیند quick-turned برای تمام هواپیماهای عبری فقط 7 دقیقه و 30 ثانیه بطول انجامید. در موج دوم ، اسرائیلی ها ، به 14 پایگاه هوائی حمله کردند و با تلفات بسیار جزئی (نسبت به حجم هواپیماهای درگیر این حمله) مواجه شدند. آنها پس از بازگشت ، مجددا "سریعا بارگیری و تجهیز ( quick-turned ) شدند و برای موج سوم حمله آماده شدند. در واقع امواج چندگانه "عملیات تمرکز" ، برای نیروی هوائی اسرائیل ؛ یک موفقیت کامل بود. در مدت زمان تقریبا 3 ساعته این عملیات ، نیروی هوائی مصر و نزدیک به 500 هواپیمای رزمی آن نابود شدند . این در حالی بود که تنها تلفات جزئی به نیروی هوائی اسرائیل وارد آمد. پس از حمله هوائی گسترده به مصر ، نیروهای هوائی "اردن" ، "سوریه" و "عراق" ، به تلافی این عملیات به اسرائیل حمله کردند. اما عمده این حملات غیرموثر و گاها به سمت اهداف غیر نظامی بود. در حالی که سایر کشورهای عربی در حال حمله غیرموثر به اسرائیل بودند ، بخشی از نیروی هوائی اسرائیل ، خود را برای موج سوم حمله به مصر آماده می کردند. سایر هواپیماهای IAF هم برای پشتیبانی هوائی از نیروی زمینی این ارتش ، در برابر نیروهای زمینی ارتش های عربی اعزام شدند. تا پایان روز اول جنگ 6 روزه ، صهیونیستها ، در خاک اسرائیل ، بیشتر سرزمین مصر ، ارتفاعات جولان ، کرانه باختری رود اردن و تمامی صحرای سینا ، دارای برتری هوائی بودند. ششم الی دهم ژوئن 1967 در روز دوم جنگ ( 6 ژوئن) هواپیماهای رزمی IAF ، بطور گسترده ، در برابر نیروهای زمینی مصری ، اردنی ، سوریه ای و عراقی مورد استفاده قرار گرفت. در روز سوم جنگ (7 ژوئن) ، IAF ، صدها دستگاه از وسائل نقلیه زرهی و غیر زرهی مصری را در صحرای سینا نابود کردند. این کاروان نظامی قصد داشتند که از طریق باریکه سینا ، به سمت مصر عقب نشینی کنند. همچنین هزاران نفر از سربازان مصری نیز در صحرای سینا و باریکه سینا به دام افتادند و امکان عقب نشینی را از دست دادند. در پایان سومین روز ، نیروی هوائی اردن ،بخش عمده ای از 34 فروند هواپیماهای خود را از دست داد و عملا ارتش اردن دیگر درگیر جنگ نبود (از صحنه جنگ حذف شد) در روز ششم و در واقع آخرین روز (10 ژوئن) ، نیروی هوائی سوریه ، حدود 100 هواپیمای جنگی خود را از دست داد (نابود شده + آسیب دیده ) و جنگ عملا تمام شد. در طی جنگ شش روزه ، نیروی هوائی اسرائیل ، با حدود 200 فروند هواپیمای جنگی که در اختیار داشت ، به مقابله با ائتلافی برخواست که بیش از 600 فروند جنگنده در اختیار داشتند. در خلال این جنگ ، IAF ، قریب به 452 فروند از هواپیماهای ائتلاف عربی را نابود کرد که از این مقدار 79 فروند آن در نبرد هوائی صورت پذیرفت ، در حالی که خود 46 فروند هواپیما را از دست داد. در خلال این جنگ 24 خلبان اسرائیلی و صدها خلبان عرب کشته شدند. تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک کشور مصر : 348 فروند سوریه : 61 فروند اردن : 29 فروند عراق : 23 فروند لبنان : 1 فروند اسرائیل : 46 فروند ( 19 فروند در عملیات تمرکز و بقیه در نبرد هوائی و یا حین پشتیبانی زمینی ساقط شدند) تعداد هواپیماهای منهدم شده به تفکیک نوع هواپیما جنگنده ها - MIG-21 Fishbed : مجموعا 148 فروند ( 104 فروند مصر ، 32 فروند سوریه ، 12 فروند عراق ) MIG-19 Farmer : مجموعا 29 فروند ( همگی از مصر ) MIG-17 Fresco : مجموعا 112 فروند ( 94 فروند مصر ، 16 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) Sukhoi Su-7 Fitter : مجموعا 14 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Sukhoi_Su-7 Hawker Hunter : مجموعا 27 فروند ( 21 فروند اردن ، 5 فروند عراق ، 1 فروند لبنان ) https://en.wikipedia.org/wiki/Hawker_Hunter بمب افکن ها - Tupolev Tu-16 Badger : مجموعا 31 فروند ( 30 فروند مصر ، 1 فروند عراق ) Ilushin IL-28 Beagle : مجموعا 31 فروند ( 27 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ، 2 فروند عراق ) هواپیماهای ترابری - Ilushin-14 Crate : مجموعا 32 فروند ( 30 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Antonov An-12 Cub : مجموعا 8 فروند ( همگی از مصر ) https://en.wikipedia.org/wiki/Antonov_An-12 هلی کوپترهای ترابری - Mil Mi-6 Hook : مجموعا 10 فروند ( 8 فروند مصر ، 2 فروند سوریه ) Mil Mi-4 Hound : مجموعا 6 فروند ( 2 فروند مصر ، 4 فروند سوریه ) https://en.wikipedia.org/wiki/Mil_Mi-4 "امواج چندگانه حمله" 1. موج اول حمله ( ساعت 7:45 صبح ) : در قالب 101 عملیات هوائی که توسط حدود 200 جنگنده اسرائیلی صورت پذیرفت ، 11 فرودگاه ، 197 هواپیمای مصری و 8 ایستگاه رادار نابود شدند. در مقابل 5 خلبان IAF کشته و 5 خلبان دیگر به اسارت درآمدند. 2. موج دوم حمله ( ساعت 9:30 صبح ) : 164 عملیات پروازی صهاینه ، منجر به نابودی 16 فرودگاه و 107 هواپیمای مصری دیگر گردید. در حین این عملیات دو هواپیمای سوری هم در نبرد هوائی ( داگ فایت) سرنگون شدند. 3. موج سوم حمله ( ساعت 12:15 ظهر ) : 85 پرواز به مصر ، 48 پرواز به اردن ، 67 حمله به سوریه و 1 حمله به پایگاه H3 عراق صورت پذیرفت. 4. امواج بعدی حمله ( بعداز ظهر و عصر ) : دو حمله دیگر به مجموعه H3 عراق و چند حمله تکمیلی هم به فرودگاه های مصری صورت پذیرفت. " پایان " ==================================================================================================================================== مترجم : mehran55 منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Focus مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است. ====================================================================================================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : در ادامه و اگر عمری باقی بود اطلاعات و تصاویر دیگری از این عملیات را در اختیار دوستان قرار خواهیم داد .

یادمه یکی از اعضا در سال گذشته به این موضوع اشاره کرده بودن و ماهیت غرامت و شکایت رو کامل توضیح داده بودن. متاسفانه دست ما جایی بند نیست

تحلیل من تو این صحنه اینه که داره از ظریف تشکر میکنه! ما تو داهاتمون به این کار میگیم بااااد کردن و هندونه گذاشتن زیربغل یارو! فکر نمیکنم کری خیلی به زحمت افتاده باشه، دو تا بستنی قیفی خریده نیم ساعت تو پارک قدم زدن همه چی حل شده فرو کردن برجام در پاچه ایران نیاز به ظرافت های خاصی داشت که ظریف به خوبی از پسش براومد! گرچه در آخر، برجام نافرجام موند ولی باز چیزی از ارزش های ایشون کم نمیشه!

در این شرایط هر تحرکی به جای انفعال برای ما مفید هست خب. حتی چنین گزینه ای. صحبت های دقایق پیش ترامپ چند نکته جالب داشت، از جمله کردیتی که به نظر به ظریف می داد و فرق میکرد با برخوردش با کره شمالی که از تحقیر شروع کرد تا به تمجید رسید*، هنوز هم معتقدم هر چند تصمیم گیری ها و فرآیندشون خصوصا در کشوری مثل ایالات متحده قطعا چند بعدی و پیچیده است ولی بهتر هست ترامپ توسط یک تیم روانشناسی** برای مسئولین ایرانی واکاوی! بشه دقیقا. * و ** شاید اتفاقا ترامپ یک تیم داره که طرف های مقابلش را براش روانشناسی می کنند. و نحوه برخورد با هر کدوم را براش تشریح می کنند.

مشکلات ما با آمریکا ، بر سر چهارچوبهایی هست که بحث حقوق بشر ، هسته ای ، موشکی ، سوریه ، حزب ا... ، حماس ، اسراییل ، عربستان ، مصر ، ترکیه ، روسیه و غیره و ذالک تنها ، چاشنی تحریک کننده آن محسوب می شود . پدیده انقلاب اسلامی ، حرکتی بر خلاف جریان متعارف آب در خاورمیانه و هژمونی حوزه تمدنی غرب بود ( هر چند در کمال تعجب می بینیم که دوستان حاضر درقدرت در دهه چهارم دارند مسیر را به جریان قبل از سال 1979 برمی گردانند و این نکته خوشمزه ماجرا در جمهوری اسلامی هست) حداقل در این زمینه مایل به ادامه بحث نیستم و فقط خداوند و ولی عصر (عج) ما را از شّر حوادث آینده دور نگه دارد . به احتمال 90 درصد پاسخ منفی هست . بارها در میلیتاری از " رشد و توسعه متوازن نظامی " بحث شد و اینکه منطق نظامی حکم می کند برای اینکه در زمان بحران ، تعداد " انتخابهای " ما افزایش پیدا کند ، می بایست به گونه ای برنامه ریزی کرد که دشمن ، قادر نباشد بواسطه اقدامات سیاسی نظیر تحریم های هوشمند فعلی یا بدلیل برتری فناورانه ای که در اختیار دارد ، استراتژی تضعیف توان دفاعی ما را درپیش بگیرد ( که بطور دقیق این شیوه نسخه اپدیت شده تحریم های یک دهه و نیم بر علیه عراق هست ) متاسفانه اصرار لجوجانه بر افزایش یکطرفه توان موشکی ( علیرغم مشاهده تاثیر توان هوایی خودی و دشمن در دفاع مقدس ) و عدم توجه به سایر بخش های نیروهای مسلح نظیر نیروی زمینی ( شامل توان زرهی ، متحرک سازی یگانها ، هوشمند سازی ساختار برای انجام عملیات رزمی در فضای نبرد شبکه محور ، دوری از موازی کاری میان دو نیروی زمینی [ نیروی زمینی سپاه و ارتش که دو ساختار لجستیکی متفاوت دارند ] ، یکسان سازی تسلیحات موجود در سازمان رزم نظیر جنگ افزارهای انفرادی ، تسلیحات جمعی ، توپخانه ، ساختار جمع آوری اطلاعات از صحنه رزم ، یکسان سازی ساختار فرماندهی ، یکسان سازی دکترین ها و تاکتیک ها و چند صد عامل دیگر ) // نیروی هوایی ( عدم برنامه ریزی برای نوسازی ناوگان ، اصرار غیر متعارف و خارج از ظرفیت در حوزه اتکاء بر توان داخلی ، سیستم پیچیده و قدیمی لجستیکی و چندین ده عامل دیگر // وزارت دفاع : اعمال سلیقه در مدیریت تولیدات دفاعی در شرایط گوناگون منطقه ای ( که قطعاً نمی توان به شکل صریح درباره آن صحبت کرد ) ، کیفیت پایین تولیدات ( نمونه های آن را به شکل روشنی می توانید در پادگان ها مشاهده بفرمایید ) بدلیل عدم وجود ارتباط با شرکتهای پیشرو در حوزه تولیدات دفاعی ، وجود انحصار در حوزه دفاعی که به شکل صریح و بدون تعارف ، بر خلاف تجربه 200 ساله تولید جنگ افزار است و صدها نمونه دیگر که از حوصله این بحث بطور کامل خارج خواهد بود. زمانی که دشمن ، این برآورد را داشته باشد که شما در کنار یگانهای موشکی ، یک نیروی هوایی پای کار را در اختیار دارید ( نمونه بارز آن هم بلحاظ سخت افزاری ، ارتش پاکستان هست ) ، آن وقت در محاسباتش تجدید نظر خواهد کرد . نکته : درست از روز پذیرش قطعنامه 598 تا امروز نزدیک به 3 دهه (یعنی یک نسل کامل در حوزه جامعه شناسی ) فرصت داشتیم که این موارد را اصلاح کنیم . این مورد با قضیه عراق متفاوت هست ، پیمان های سالت یک و دو و استارت ، بیشتر برای حفظ آنچه که استراتژی " توازن وحشت " نامیده میشد ، در دستور کار دو طرف قرار گرفت که حق برخورداری از قدرت نابودی آخر الزمانی در درجه نخست تعدیل شده و در درجه دوم در انحصار روسها و آمریکایی ها ( بدون در نظر گرفتن همپیمانان آنها ) باقی بماند . اتحاد شوروی به مانند همه ارتشهای بزرگ تاریخ دچار مشکلات عدیده لجستیکی بود و هست ( یکی از نکات منفی مساحت زیاد یک واحد سیاسی ) . همانطور که آمریکایی ها هم دچار این ساله بودند و هستند . نمونه های آن را هم می توانید در منابعی که هم روسها و هم غربی ها منتشر کردند ، جستجو بفرمایید . نکته : در سالهای اخیر و در کمال تعجب روسها هم یادگرفتند که مستندات تاریخ نظامی خودشان را به شکل جذاب و در قالب کتاب منتشر کنند که یکی از منابع خوب برای بررسی مشکلات آنهاست . بله ، عراق از یک ارتش 5 میلیون نفری موج دومی با قدرت آتش بالا را در ژانویه 1990 در اختیار داشت و دراین شکی نیست ولی متاسفانه یا خوشبختانه این ارتش به اعتقاد برخی تحلیل گران فقط برای مقابله با یک نیروی موج دومی نظیر ایران ایجاد شده بود و شیوه تفکر ، فرماندهی و به تبع آن استراتژیها و راهبردهای آن برای مقابله با یک نیروی موج سومی ( ارتش آمریکا در دهه 90 ) عملاً فشل و از کار افتاده شد . نکته : مخاطب باید پیش زمینه لازم در خصوص تفاوت شیوه نگرش و فرماندهی یک ارتش موج دومی با یک ارتش موج سومی را داشته باشد که این خودش یک بحث طولانی در همه ابعاد نظامی آن هست . حالا بحث شوروی را جنابعالی از خوشبینی حاکمان می بینید ، بنده آن را ناشی از تناقض ها و تضاد های درونی سیستم سیاسی آن زمان اتحاد شوروی می دانم . ساختاری که بتدریج فساد در سطوح حاکمیتی اش بصورت سیستماتیک در آمد و آنقدر انرژی در پشت آرمانهای سوسیالیستی و کمونیستی ذخیره شد که در نهایت در سال نخست دهه آخر قرن بیستم توان خودش را از دست داد و با یک شبه کودتا از میان رفت و تجزیه شد . نکته : این به معنای مقایسه دو ساختار سیاسی اتحاد شوروی و جمهوری اسلامی نیست ، چرا که بنیاد آنها متفاوت هست . خوب ، این رفتار طبیعی دشمن هست ولی سئوال اینجاست که وقتی استراتژی دشمن مشخص هست ، ضد استراتژی آن باید در کجا تدوین و بوسیله چه کسانی اجرا شود ؟؟ به نظرم صرفاً دومسیر جلوی ما قرار دارد : 1- یا اینکه در ساختار سیاسی/ اقتصادی فعلی دنیا حل شویم و به داشتن شرایطی نظیر کره جنوبی ، ژاپن ، چین و ... بسنده کنیم !!! 2- یا اینکه اگر حرفی برای گفتن داریم ، با این شیوه ای که در پیش گرفتیم ، آینده خوشایندی را نباید انتظار داشته باشیم ( حداقل در حوزه نظامی ) پی نوشت : دانش نظامی ، بالذات ، دانشی نیست که بتوان آن را در کُنج کتابخانه های دانشکده های نظامی یا بواسطه کاربرد الفاظی نظیر " محرمانه و طبقه بندی و ... " محبوس کرد . تا زمانی که این نگاه تنگ نظرانه در یک نیروی مسلح وجود دارد ، نه تنها پیشرفتی را در حوزه سخت افزاری و نرم افزاری شاهد نخواهید بود ، بلکه پسرفت و عقبگردی فاجعه باری را می بایست تجربه کنیم ولی در نقطه مقابل ، اگر این ساختار از هوشمندی لازم برخوردار باشد ، بتواند خودش را با شرایط روز تطبیق دهد ، از ذکاوت لازم برای استفاده از نیروهای خوش فکر ( حتی منتقد ) برخوردار باشد ، آن وقت می بینید که شرایط معکوس خواهد شد .

سلام باز هم گُلی به گوشه جمال این خلبان غیرتمند که با وجود یک تفاوت فناوری 4 دهه ای ، سر به سر هورنت امریکایی گذاشته . وقتی خلبان نیرو انقدر جسارت دارد که با این شرایط ، جت امریکایی را رهگیری کند ( بر فرض صحّت این ویدئو) ببینید وقتی نیروی هوایی بازسازی شود ، چقدر اعتماد به نفس جمعی پرسنل نیرو افزایش پیدا می کند . هر چند چنین برداشتی در سطوح ارشد نیروهای مسلح وجود ندارد ( مگر خلاف این وضعیت به شکل عملی اثبات شود )

  پاسخ به سئوال شما دو جنبه دارد ، جنبه سیاسی و جنبه نظامی . وارد جنبه سیاسی نمی شوم ، چون این مساله برای خودش داستان جداگانه ای دارد ، اما بلحاظ نظامی :     طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .     پی نوشت :   1- ظاهرا" ارتش عراق در این زمینه موفقیت هایی را در بازه زمانی اجرای استراتژی دفاع متحرک  بدست آورده بود . 2- استراتژی یکم سان تزو هم چنین بود : در تاریکی و سایه حرکت کن، سرزمینهای جدا افتاده را اشغال کن، پنهان شدن پشت پرده، فقط بدگمانی ها را زیادمی کند. برای پایین آوردن گارد دشمن، باید قصد واقعی خود را زیر نقاب فعّالیتهای روزانه پنهان کنی. بدین معنی که مشاوران نظامی و استراتژیست های ارتش عراق ، با اجرای تک های ایذایی در طول جبهه با ایران ، بخصوص در غرب ،  قصد و نیّت خودشون را از سمت تک اصلی ، در جنوب پنهان کرده  و با عقب کشیدن یگانهای نخبه (گارد ریاست جمهوری ) و سازماندهی مجدد و اجرای آموزشهای رزم ترکیبی ، عملا" ما را فریب دادند .

با سلام خدمت دوستان   پروژه 1946     شاید این پست ارتباطی به موضوع اصلی این تاپیک نداشته باشد ، اما شاید به نوعی ، برای دوستان علاقه مند ، روشن کننده مسیری باشد تا نگاهی متفاوت به مقوله جنگ و بررسی مفاهیم مربوط به آن شکل گیرد .   با آشکار شدن نشانه های شکست آلمان در جنگ جهانی دوم ، اداره خدمات استراتژیک (OFFICE STRATEGIC SERVICE- OSS) که سلف سازمانهای اطلاعاتی ایالات متحده و بویژه CIA بشمار می آمد ، دو برنامه اصلی رابرای بهره برداری از آنچه که دستاوردهای فناورانه و نرم افزاری ورماخت نامیده می شد ، طراحی نمود که یکی از این برنامه با شناسه " گیره کاغذ " مسئولیت جمع آوری دستاوردهای فناورانه آلمان نام داشت  . اما برنامه دوم که کمتر شناخته شده است ،طرحی بود با شناسه " پروژه 1946" که بمدت دو دهه از پایان جنگ در سال 1945 بطول انجامید .       ژنرال توپخانه ، فرانتز ( فرانتس ) هالدر   در جریان پروژه 1946 ، گروهی از افسران اطلاعاتی ارتش ایالات متحده گرد هم آمدند تا تجربیات رسته های مختلف ورماخت را مکتوب نمایند. پژوهشگران این طرح ، با استفاده از خاطرات شخصی ، یادداشتهای سرفرماندهی ورماخت ، مصاحبه با افسران ارشد و رده میانی ، بتدریج دیدگاه پژوهشگران را نسبت به جنگ جهانی دوم و عملکرد ورماخت تغییر دادند . حاصل این طرح ، که شامل گفتگوهای انجام شده با افسران آلمانی نیز می گردید ، انتشار بیش از 500 کتاب بود که طیف گسترده ای از مفاهیم استراتژیک ، عملیاتی ، تاکتیکی و فنی را در بر می گرفت . این همکاری چنان تاثیر گذار بود  که در سال 1961،  از مهمترین عضو  این گروه ، یعنی ژنرال فرانتز هالدر ( که ژورنال خاطراتش از وقایع ستاد ارتش و سازمان سرفرماندهی ورماخت ، در میان اسناد باقی مانده از جنگ جهانی دوم ، تقریبا" بی همتا بشمار می آید )   توسط کندی ( رییس جمهور وقت ) به پاس همکاری اش با ارتش ایالات متحده ، تقدیر گردید ، چرا که در نتیجه 20 سال تلاش ، تفکر راهبردی ، تاکتیکی ارتش ایالات متحده ارتقاء پیدا نمود و موجب شد تا از اوایل دهه هفتاد میلادی ، تغییرات گسترده ای در دکترین های نظامی ارتش ایالات متحده صورت گیرد .   پی نوشت : صرفا" امیدوارم کسانی که ارتباطات لازم را دارند ، در ارتباط با دفاع مقدس هم ، چنین نگرشی داشته باشند 

با سلام در نخست یک اشنایی ساده با این هواپیما : این جنگنده مثل اکثر اعضای خانواده فلانکر از موتور های TVC ( تغییر بردار رانش ) با قدرت تراست 15 تن بهره می بره . قابلیت حمل دو تانکر سوخت خارجی به حجم 2000 لیتر برد این جنگنده رو از 1580 به 3600 کیلومتر افزایش می ده . حداکثر قدرت حمل مهمات در برخی از منابع 8 تن و در برخی 9 تن اعلام شده . یکی از اصلی ترین سلاح های این جنگنده KTRV RVV-SD یاد شده که نمونه ارتقاع یافته موشک ار-77 هست . در نمونه های قبلی موشک ار-77 ، حداکثر برد 80 کیلومتر بود اما در نمونه های RVV-SD برد از 80 کیلومتر به 110 کیلومتر افزایش پیدا کرده . رادار جستجوگر این موشک هم مورد بهینه سازی قرار گرفته . اگرچه پروژه اپگرید کردن موشک ار-77 بیشتر برای صادرات بود که مشتری اصلی ان هم هند بود که دنبال ارتقاء قدرت هوا به هوا سوخو-30 های خود بود اما بعدا نیروی هوایی روسیه همین موشک رو برای سوخو-35 نمونه اس انتخاب کرد . سلاح اصلی این جنگنده که در نبرد های نزدیک مورد استفاده قرار می گیره KTRV RVV-MD هست . این موشک نمونه ارتقاء یافته موشک های R-73/74 . این موشک دارای قدرت بالایی برای مقابله با جمینگ داره و در عین حال با استفاده از دو اسکنر رنگی جستجوگر و سیستم لیزری LPF می تونه تهدید قابل توجهی برای هواپیما های دشمن در نبرد های نزدیک باشه . تصویر زیر سیستم الکترو اوپتیکال تورت سوخو-35 نمونه اس هست که اطلاعات زیادی در موردش در دسترس نیست . تصویر زیر متعلق به سیستم الکترو اپتیکال رو به جلو هدف گیر لیزری فرا سرخ سوخو-35 هست که توسط کمپانی UOMZ روسی ساخته شده . که در واقع این نمونه قرار هست جایگزین نمونه های فرانسوی کمپانی Thales Damocles بشه . در نمونه هایی از سوخو 27 و 24 و همچنین 34 از نمونه های فرانسوی ساخت کمپانی Thales Damocles استفاده می شد . اما طبق گفته رئیس کمپانی سوخوی طراحی و ساخت سوخو 35 با هدف ساخت جنگنده ای کاملا روسی بود که این قدرت رو به این کشور می داد تا به کشور هایی که تحت تحریم کشور های غربی هستند این جنگنده رو صادر کنه. از سال 2008 روسیه شروع به ساخت نمونه ای از پاد های جنگ الکترونیک برای مقابله با پاد های جنگ الکترونیک ALQ-99E امریکا کرد . که ثمره این تلاش ها به SAP-14 منجر شد . این سیستم که بر روی اکثر جنگنده های فلانکر کاربری داره به عنوان اصلی ترین تجهیزات جنگ الکترونیک سوخو-35 مورد استفاده قرار می گیره . SAP-14 قدرت اختلال الکترونیک در سیستم های ضد هوایی دشمن در هنگام حملات هوا به زمین رو به صورت جالبی انجام می ده . SAP-14 با تقلید از هویت الکترونیکی هواپیما های دیگه و با تولید هدف های دروغین سنسر های دشمن رو به اشتباه می اندازه . SAP-14 تهدیدات هوا به هوا و زمین به هوای ناتو رو در باند های D-F پوشش می ده . اگر SAP-14 به علاوه دو جمر SAP-518 بر روی یک جنگنده نصب بشوند قدرتی برابر رو با جمر ALQ-99 نصب شده بر روی اف-18 های گرولر داره . قدرت عملیاتی بین 1 GHz تا 4 GHz گزارش شده . از نمونه های دیگر جمر های مورد استفاده سوخو-35 می شه به SAP-518 اشاره کرد که جایگزینی هستند برای L005 Sorbstiya که بر روی نوک بال وصل می شدند . با قدرت بین 5 GHz تا 18 GHz . پیشرانش این جنگنده 117اس هست . که از خانواده موتور های AL-31 ساخت کمپانی NPO Saturn هست . در واقع این 117S نمونه بهینه سازی شده AL-31F بود . این موتور با پس سوز قدرت تولید 32 هزار پوند تراست رو داراست و بدون پس سوز 19400 پوند تراست . تمام سیستم کنترل به طور دیجیتال طراحی شده و قدرت تغییر رانش بردار مثل موتور AL-31FP طراحی شده . مقاومت بالای gas-dynamic قدرت مانور این جنگنده رو در وضعیت هوایی سخت به شدت افزایش می ده . جنگنده سوخو 35 مجهز به رادار NIIP Irbis E هست . طراحی این رادار از اواخر سال 2004 شروع شد و اولین تست های خود رو بر روی جنگنده سوخو 30 در سال 2007 با موفقیت پشت سر گذاشت . این طراحی بیشتر بر روی رهگیری جنگنده های پنهانکار متمرکز شده بود به صورتیکه این رادار امروز می تونه یک جنگنده با ار سی اس 3 متر رو از بین 350 تا 400 کیلومتر رهگیری کنه . جنگنده با ار سی اس 0.01 از فاصله 90 کیلومتری مورد رهگیری می گیره . این رادار قدرت این رو داره که همزمان 30 هدف رو مورد شناسای قرار بده و به 8 هدف در یک زمان حمله ور بشه . بزرگترین تغییری که در این رادار به نسبت نمونه قبلیش یعنی رادار بارس هست وجود ترنزمیتر های EGSP-27 هست که بر خلاف نمونه قبلی که 7 کیلوات PPRC داشت این نمونه از دو نوع ترانزمیتر 10 کیلواتی استفاده می کند . ترجمه: خودم

با سلام شاید عرض بنده تا حدودی ربطی به فرمایشات دوستان نداشته باشه ولی عرض میکنم. هر جایی در این مدت چهل ساله یک مشت جوان مومن و پای کار برای هر موضوعی جدیت به خرج دادند با تمام کم و کاستی ها و در عین تحریم همه جانبه به هدف رسیدند و خاری شدند در چشم دشمنان خارجی و بویژه مزدوران کثیف داخلی که امروز با تمام قوا دارند سرکوب میکنند بقول فرمایش ولی امر مسلمین جوانان مومن و پشتکاردار این مملکت را که حضرات معظل حال میدانند ولی برعکس امام خامنه ای به صراحت جوانان را نیروی عظیم پیش برنده مملکت از هر لحاظی میدانند که فقط بایستی به ایشان بها داده شود(نقل به مضمون فرمایشات بود) امروز خبری دیدم که معنای فرمایش معظم له را درک کردم و اینکه یک عده جوان دانشجو مراحل تکمیل ساخت ماشین حفاری عظیم الجثه ای که میتواند لبه فن آوری باشد به اسم TBM را به پایان می رسانند. حقیر به شخصه تا دیروز به این ماشین نگاه میکردم حقیقتا بدون تعارف دور از دسترس حتی برای مهندسی معکوس می‌دیدم ولی به لطف خدا و راهنمایی‌های پیر و مرشدمان و در نهایت کاربلدی و پشتکار این عزیزان کاری کردند کارستان. درود و احسنت به غیرت این فرزندان انقلابی و ننگ بر آنان که همه چیز را در گرو رابطه با غرب میدانند

سوال اصلی اینه در کشور ایران که وسعتش بعد انقلاب تغییر نکرده بالگرد پیشرفته که اضافه نشده؟ (بالگردهای ارتش که سر از سپاه در اوردن هم که به معنای کم شدن توان ارتش) علت خالی بودن ظرفیت دانشگاه های ارتش چی هست؟ جواب معلومه اما باز شر میشه بیخیال به تیمسار (اخ اخ شرمنده تیمسار طاغوتیه!!!! امیر سرافراز اسلام! درسته) بفرمایید شما دانشجو بخاطر چند مشت دلار! رو بیخیال فکری بحال نیروی تحت امرت کن