موشک کروز هویزه جدیدترین موشک کروز ایرانی با نام هویزه در نمایشگاه دستاوردهای 40 ساله جمهوری اسلامی ایران به نمایش درآمد. این موشک احتمال بسیار زیاد ارتقاء موشک سومار است و دارای دو تفاوت ظاهری با موشک سومار می باشد. موتور موشک هویزه با موشک سومار تفاوت پیدا کرده است و بوستر سوخت جامد در آن حذف شده است. به نظر می‌آید هویزه همان کروز هواپرتابی باشد که فرمانده سپاه اعلام کرد توسط سوخو22 پرتاب خواهد شد و میتواند اهداف زمینی را در برد 1500 کیلومتری هدف قرار دهد. منبع عکس صفحه اینستاگرام persian gulf soldiers

ایگل ضربتی چگونه یک جنگنده برتری هوایی به یک جنگنده/ بمب افکن ضربتی دوربرد تبدیل شد بخش نخست جت رزمی دو موتوره اف-15 ایگل ( عقاب) که نخستین پرواز خود را در سال 1976 تجربه نمود ، دومین جنگنده نسل چهار ، در کنار جت برتری هوایی اف-14 محسوب می شد که بطور دقیق ، 24 ماه پس از ورود بخدمت تامکت به خدمت رزمی در نیروی دریایی ، پروازهای عملیاتی خود را برای نیروی هوایی آغاز کرد . مورخان تاریخ هوانوردی معتقدند که ارتش آمریکا پس از عدم محقق شدن انتظارات نیروی دریایی و هوایی از جنگنده اف-4 در برابر جتهای نسل اول و دوم روسی نظیر میگ-17 ، 19 و 21 در جریان جنگ ویتنام ، در کنار انتشار گزارشهایی مبنی بر تلاش اتحاد جماهیر شوروی سابق در خصوص توسعه نسل جدیدی از جتهای برتری هوایی که بعدها در قالب میگ-23 و 25 نمود پیدا نمود ، درصدد برآمد تا یک پیکربندی رزمی جدید را که تضمین کننده برتری نظامی این کشور در برابر نیروی هوایی اتحاد شوروی بوده و در عین حال بتواند تهدیدات آینده را نیز خنثی سازد ، توسعه دهد . ازسوی دیگر ، بررسی توان رزمی جت افسانه ای میگ-25 فاکس بت که درآن زمان با سرعت غیر قابل تصور خود ( چیزی در حدود 3 ماخ ) عملیات شناسایی برفراز شبه جزیره سینا و همچنین قلمرو اسراییل را به اجرا می گذاشت و توجه به این واقعیت که تلاشهای مکرر IAF برای رهگیری این جت روسی بارها ناکام مانده بود ، باعث گردید تا تصمیم گیران پنتاگون ، بیش از گذشته ، نسبت به توانایی های روزافزون نیروی هوایی ارتش سرخ دچار نگرانی شده و همین امر منجر به تولد پیکربندی اف-15 گردید . طبیعتا" فلسفه طراحی ایگل در درجه نخست ، ایجاد پتانسیل لازم در ارتش ایالات متحده برای کسب برتری کامل هوایی و کنترل فضای نبرد در آسمان تعریف شد و این از جمله مشهوری که توسط طراحان ایگل دائما" تکرار می گردید (not a pound for the ground) کاملا عیان بود . بدین ترتیب ، اسکلت هوایی (بدنه هواپیما ) به گونه ای چیدمان شد که صرفا" برای رزم هوایی مناسب بود و به تقریب در ابتدای امر ، هیچ سامانه تخصصی برای اجرای حملات هوا به زمین بر روی ایگل نصب نشده بود . با توجه به موارد فوق ، اف-15 بعنوان یک جنگنده تخصصی برتری هوایی ، پس از ورود بخدمت ، کارنامه قابل قبولی را به نمایش گذاشت و علیرغم اینکه حضور آن در ویتنام ، بدلیل طولانی شدن اتمام برنامه و تولید آن ، میسر نشد ، اما نقطه اوج عملیات رزمی آن در ابتدای دهه هشتاد میلادی و در سازمان رزم نیروی هوایی اسراییل (IAF) رقم خورد . این مساله را می توان در رویارویی این جنگنده ( عملیات Mole Cricket 19 ) با جتهای نسل دوم و سوم روسی نیروی هوایی سوریه ( شامل میگ-23 و 23 ) بخوبی مشاهده نمود . واضح بود که ایگل به گونه ای طراحی و مسلح گردید که بتواند جتهای قدیمی روسی را بطور قاطع ، وارد چالش جدی نماید و این درگیری ها ( علیرغم ثبت گزارشهایی مبنی بر آسیب دیدن ایگلها در رزم هوایی ) نیز به عینه ، این مساله را به اثبات رساند . با این حال ، ایگل تا زمان معرفی ابررهگیر میگ-31 بعنوان نخستین جت نسل چهار روسی به سال 1981 ، سلطان بدون رقیب رزم هوایی بشمار می آمد ، اما با انتشار اخباری مبنی بر تمایل روسها برای صادرات گونه های خاصی از جتهای میگ-31 ( که هرگز صورت نگرفت . م ) و همچنین سوخو-27 که رقبای سرسختی برای اف-15 در رزم هوایی محسوب میشدند ، مزیت ایگل ، بتدریج رو به افول نهاد . با توجه به این وضعیت ، ارتش ایالات متحده که پس از جنگ ویتنام ، به شکل فزاینده ای به یک پیکربندی هوایی انعطاف پذیر رزمی برای اجرای حملات دوربرد هوا به زمین نیازمند شده بود ، بتدریج به ارتقاء و تغییر ماموریت ایگل علاقه مند شد . با این وصف ، مسیر برای تطبیق این نیازمندی ارتش با ویژگی های ذاتی اف-15 چندان هموار به نظر نمی رسید ، مضاف براینکه ، برخی براین اعتقاد قرارداشتند که هر چند اف-16 قابلیت اجرای حملات هوا به زمین را از ابتدای ورود بخدمت ، در خود می دید ، اما توانایی حمل مهمات کافی در بردهای طولانی را نداشت و این برای نیروی هوایی به یک معضل تبدیل شده بود . به همین منظور ، مک دانل داگلاس ، بعنوان شرکت توسعه دهنده ایده ایگل ، ماموریت پیدا کرد تا با توسعه نمونه اولیه اف-15 به گونه E ، قابلیت اجرای حملات دوربرد هوا به زمین را به این پیکربندی اضافه کند ، که این برنامه ، طرح اولیه ایگل را بطور کامل دچار تغییرات عمده نمود . ادامه دارد .................... پی نوشت : 1- تصاویر پستهای قدیمی این تاپیک بطور کامل بازیابی شد صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام علیکم تمامی پستهای این تاپیک با ارائه یک تصویر بُرش خورده از اف-14 تامکت ، بازیابی گردید ( 1397/11/09 )

در این تاپیک به بررسی و معرفی جلیغه های ضد گلوله امریکایی و همچنین کلاه های محافظ امریکایی از دوران جنگ جهانی دوم تا زمان حاضر می پردازم . جلیغه زره دار (Armor vest) معروف به T64 . این جلیغه چند ماه قبل از تسلیم زاپن در جنگ جهانی دوم وارد خدمت شد . در خلال جنگ کره این جلیغه با نام M21 بیشتر توسط سربازان کره جنوبی مورد استفاده قرار گرفت . این جلیغه از الیاف کنف بهمراه صفحات الومینیوم تشکیل شده است و حفاظت بالستیکی زیادی نداشت . همچنین دارای وزن حدودا 6 کیلو گرم بوده است . کلاه خود M1 در خلال جنگ جهانی دوم وارد خدمت شد و جانشین کلاه خودهایM1917 مربوط به دوره جنگ جهانی اول گردید . این کلاه خود دارای قطر 1.5 م م از فولاد پر کربن است و همچنین دارای نگه دارنده ی فایبر گلاس در درون خود برای قرار گرفتن بر روی سر می باشد . سربازان نیروی دریایی امریکا در مناطق اقیانوسی بر روی کلاه خودهای خود دارای الگوی استتار 2 رو بودند . یکی برای مناطق ساحلی و شنی و دیگری برای مناطق جنگلی و سبز . جلیغه ضد ترکش M1952 در سال 1952 وارد خدمت شد و در خلال جنگ کره و ویتنام بسیار مورد استفاده قرار گرفت . جلیغه متشکل از 12 لایه نایلون مقاوم بود و وزن حدودا 4 کیلوگرم . از لحاظ حفاظتی بر اساس استاندارد های امروزی دارای سطح پایینی بوده است . در خلال جنگ ویتنام نمونه ارتقا یافته ی کلاه خود M1 مورد استفاده قرار گرفت که دارای ظاهری نسبتا متفاوت و همچنین لایه های داخلی بهتری نسبت به نمونه قبلی بوده است . این کلاه خود هم دارای روکش استتار دو رو بوده است . یکی برای فصول پاییزی و دیگری برای تابستان و فصول سبز . جلیغه ضد ترکش M1955 نمونه ی ارتقا یافته جلیغه M1952 است که در خلال جنگ کره مورد استفاده قرار گرفت . فرق اصلی ان در جیب های جدید بر روی جلیغه و همچنین لبه های ضخیم در اطراف شانه ها و گردن است . این جلیغه از 13 لایه نایلون در اطراف شانه ها و لایه های روی هم قرار گرفته Doron ( نوعی صفحه فایبر گلاس به ضخامت تقریبا 3 سانتیمتر ) در اطراف پهلوها تشکیل شده است . این جلیغه از نمونه ی قبلی از راحتی کمتری برخوردار بود و دارای حفاظت بهتری نسبت به گلوله کلت و سلاح های لبه تیز از نمونه های قبل می باشد . وزن ان حدود 5 کیلو گرم است . کلاه خود محافظ معروف به نمونه ی مخصوص چتربازان - شبیه نمونه ی M1 است ولی دارای بند نگه دارنده روی چانه متفاوت با قبلی ها . این کلاه خود را بیشتر با الگوی استتار RDF بکار رفته ی روی ان می شناسند . اولین مدل از جلیغه های ضد گلوله امریکایی که توانایی مقاومت در برابر کالیبر های جنگی مخصوصا 7.62 م م را دارد . این جلیغه در سال 1960 ارائه گردید و دارای 2 صفحه مقاوم و کامپوزیت از جنس فایبر گلاس بود که در قسمت جلو و پشت جلیغه نصب می شدند و همچنین قابل جابجایی بودند . این جلیغه با توجه به وزن بالای ان حدود 13 کیلوگرم و همچنین یک طرفه بودن جهت گردن ان و شکل ان که فشار زیادی به شانه ها می اورد در مقیاس بالا تولید و استفاده نشد . اخرین مدل استفاده شده از کلاه خود M1 که در دهه 80 و اوایل دهه 90 مورد استفاده قرار می گرفت تا اینکه به طور کامل توسط کلاه خود های مدرن PASGT جایگزین شد . این مدل دارای بند چانه مدرن و همچنین پوشش استتار درختی بر روی خود می باشد . جلیغه های PASGT اولین جلیغه های محافظ ضد گلوله و ضدترکش از جنس کولار بودند که در اواخر دهه 70 به نیروهای امریکایی تحویل داده شدند و دارای 13 لایه کولار بودند . از لحاظ رتبه بندی محافظت این جلیغه ها در مرحله اول قرار داشتند که محافظت در برابر گلوله های کالیبر پایین نظیر کلت ها و سلاح های دستی را فراهم می نمود . چون این جلیغه ها فقط در مدل استتار درختی تولید شدند روکش های استتاری صحرایی 6 رنگ و 3 رنگ برای انها تولید شد . کلاه محافظPASGT که مخفف( Personal Armor System Ground Troops ) می باشد در دهه 80 به نیروهای امریکایی تحویل داده شد از 19 لایه کولار تشکیل شده است که علاوه بر وزن بیشتر از نمونه ی فولادی مقاومت و محافظت بیشتری نسبت به گلوله سلاح های دستی فراهم می نمود . جلیغه محافظ Ranger . این جلیغه در اوایل دهه 90 برای محافظت از رنجر های ارتش در برابر گلوله سلاح های کوچک تولید شد و دارای 32 لایه کولار و همچنین صفحه سرامیکی در ابعاد 10 در 12 اینچ می باشد . خود جلیغه دارای رتبه محافظت 3A می باشد و توانایی مقاومت در برابر گلوله مگنوم را دارد . صفحه سرامیکی دارای رتبه بندی مرحله 3 می باشد و در برابر کالیبر 7.62 م م مقاوم است . تنها عیب این جلیغه ضد گلوله وزن بالای ان بود : چیزی حدود 13 کیلوگرم . مدل مخصوص نیروهای چتر باز از کلاه خود PASGT که دارای پد جدید و همچنین نوار نگه دارنده 3 تیکه است که از جابجایی کلاه خود بر روی سر جلو گیری می کند . جلیغه ضد گلوله Interceptor اولین جلیغه ضد گلوله ارتش امریکا بود که توانایی مقاومت در برابر گلوله سلاح های جنگی را داشت . این جلیغه در اواخر دهه 90 وارد خدمت ارتش امریکا شد و تبدیل به گرینه استاندارد سربازان امریکایی چند ماه بعد از حمله به عراق گردید . این جلیغه از بسیاری از جهات شبیه جلیغه Ranger می باشد فقط بافرق اینکه وزن ان حدود 8 کیلو گرم است . این جلیغه همچنین دارای محل هایی برای نصب جیب های مهمات و تجهیزات می باشد . مدل جدید تر و بهینه شده کلاه خود PASGT دارای رتبه بندی محافظت مرحله 3A و همچنین وزن کمتر و گیره و چانه بند بهتر و 3 نقطه برای محکم کردن کلاه بر روی سر است . در سال 2003 نیروی دریایی امریکا مدل جدید از جلیغه ضد گلوله Interceptor را ارائه کرد که تنها رنگ ان را تغییر داد . نمونه جدید دارای رنگ بندی قهوه ای کایوت ( coyote brown ) می باشد . این رنگ هم در محیط صحرایی و هم در محیط دارای درخت از استتار خوبی برخوردار است . کلاه خود مخصوص نیروی دریایی نمونه جدید و به روز شده PASGT می باشد که دارای رتبه بندی محافظت 3A و وزن کمتر و بند نگه دارنده 4 نقطه است . همچنین دارای پوشش استتار 2 رو دیجیتال می باشد . جلیغه استاندارد Interceptor مخصوص ارتش امریکا . کلاه خود مخصوص نیروهای ارتش امریکا که مشابه نمونه ی نیروی دریایی است با اندکی تفاوت در ظاهر. دارای محافظت رتبه بندی 3A و وزن کمتر نسبت به نمونه ی PASGT و همچنین دارای سیستم ضربه گیر داخلی جدید برای خنثی کردن ضربه ناشی از برحورد گلوله می باشد . همچنین دارای 2 نوع پوشش یکی ACU و دیگری پوشش 2 رو از استتار صحرایی و درختی است . فقط برای میلیتاری .//// بازیابی تصاویر ، 1397/11/10 // MR9

این هم واسه گل روی مسعود عزیز : Bombsuit یا Blast Suit ها در حقیقت یک مدل سنگین وزن از جلیقه های ضد گلوله انفرادی هستند که برای محافظت از فرد خنثی کننده بمب EOD در برابر موج و حرارت ناشی از انفجار احتمالی بمب بکار می روند . بر خلاف گلوله ها که تمام انرزی انها بر روی یک نقطه متمرکز می شود موج انفجار تمام بدن فرد را ممکن است در بر گیرد . برای همین منظور این لباس ها تمام بدن EOD را پوشش می دهند . بدلیل وزن بالای این Suit ها و همچنین حالت خشک و انعطاف کم انها حرکت با این لباس ها مشکل است . متخصصین خنثی سازی بمب در مواقع شناسایی یا مواقعی که احتمال حضور بمب در محل باشد یا مواقعی که وجود بمب تایید شده باشد از این لباس ها استفاده می کنند . این Suit ها باید حفاظت انفرادی در برابر موج انفجار - ترکش ها - حرارت - گرد و غبار - پرتاب شدن اجسام ریز و درشت و حتی در مواردی حفاظت در برابر عوامل میکروبی و شیمیایی را فراهم کنند . برای اطلاعات بیشتر از ساختار و تجهیزات این Suit ها به لینک زیر مراجعه کنید : https://www.allenvanguard.com/Category.aspx?CategoryId=188

باتوجه به صحبت های حسن نصرالله و جواب نتانیاهو، میشه این برداشت رو کرد که حملات اسرائیل بیشتر جهت نمایش انتخاباتی دارد تا یک برنامه هدفمند و از این رو این فرض تقویت می شود که ایران در سوریه در حال اجرای یک پلن بزرگ است که تا نهایی شدن نمی خواهد از آن رونمایی کند فقط با توجه به رفتار های اسرائیل امکان دارد بخش هایی از آن زودتر از موعد رونمایی شود

Peacekeeper Rail Garrison در اواخر دهه 1980، مقامات نظامی ایالات متحده نگران این بودند که سیلوهای موشکی ثابت ایالات متحده، در صورت وقوع جنگ هسته ای با شوروی ، اهداف آسانی خواهند بود و به راحتی از بین خواهند رفت . به همین دلیل یک سیستم موشکی سیار توسط نیروی هوایی آمریکا طراحی گشت . Peacekeeper Rail Garrison ، یک زرادخانه هسته‌ای سیار متشکل از ۵۰ موشک MX بود که در واگن‌های قطار ویژه ای که توسط نیروی هوایی طراحی شده بود نگهداری می شدند . در این طرح از قطارها خواسته شده بود تا بیشتر زمان خود را در ساختمان‌های تقویت‌شده در اطراف کشور صرف کنند، اما در طول دوره‌های آماده‌باش کامل، آن‌ها می‌توانستند در حدود ۱۲۰۰۰۰ مایل از مسیر خط ‌آهن تجاری ، پراکنده شوند و تلاش شوروی برای نابود کردن آن‌ها را خنثی کنند. هر یک از ۲۵ قطار دو واگن باری حامل موشک‌های هسته‌ای را حمل می‌کردند. با باز کردن سقف واگن و بالا بردن یک پد مخصوص پرتاب، آنها حتی می توانستند سلاح های خود را در حال حرکت شلیک کنند. رونالد ریگان در سال ۱۹۸۶ در میان انتقادها مبنی بر غیر ضروری بودن و بیش از حد گران بودن این طرح ، برنامه‌هایی این طرح را تایید کرد. این پروژه تنها پنج سال بعد، یعنی زمانی که پایان جنگ سرد ، نیاز به دفاع هسته ای را کاهش داد ، ملغی گشت . یکی از ماشین‌های نمونه اولیه این طرح در حال حاضر در موزه نیروی هوایی آمریکا در دیتون اوهایو قرار داده شده‌ است. صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : History - Wikipedia - NATIONAL MUSEUM OF THE US AIR FORCE

سیستم دفاع فعال تروفی برای تانک های لئوپارد 2 جدیدترین همکاری مشترک شرکت رافائل و ارتش آلمان افشا شد. گزارش ها نشان میدهد آلمان قصد دارد تا تانک های لئوپارد 2 خود را به سامانه دفاع فعال تروفی شرکت اسرائیلی رافائل مجهز کند. مقامات آلمانی در رویداد بین المللی خودروهای زرهی که در لندن برگزار شد خبر این قرار داد مهم را تایید کردند. انتظار می رود بخشی از تانک های لئوپارد 2 ارتش آلمان تا سال 2022 به سیستم دفاع فعال تروفی مجهز شوند. البته مشخص نیست از بین تانک های لئوپارد 2A6M ، 2A6 و 2A7 در اختیار ارتش آلمان کدام مدل سامانه دفاع فعال تروفی را دریافت میکنند. علاوه بر این به نظر می رسد شرکت رافائل برنامه های برای نصب سیستم دفاع فعال تروفی بر روی پلتفرم 8x8 زرهی بوکسر نیز داشته باشد.

سلام علیکم پترن استتار عکس فوق که چندان با فیترهای افغانی همخوانی ندارد ، بخصوص در بخش جلویی کابین ، با این حال در اصل موضوع مورد بحث چندان تفاوتی به نظرم بوجود نمی آورد . ضمن اینکه نشان ملی افغانستان در دوران جدید ، روی سکان عمودی ، همچنان با تغییراتی کمی نسبت به گذشته ، همچنان دایره ای هست و پرچم به شکل مرسوم در این بخش حک نشده

یک نکته ای هست که توجه به تحلیل درست و تصمیم بر مبنای اون چقدر مهمه! سید حسن نصرالله دیشب گفت که امریکا به روسها اطلاع میدند که ایران اگر از سوریه خارج بشه ما تا اخرین نفر را بیرون میکشیم، روس ها به ایران و ایران به حزب الله انتقال میده. ولی سید حسن میگه تحلیل ما اون زمان این بود که ترامپ هرطور شده میخواد از سوریه خارج بشه ولی در این مرحله با خودش حساب کرده که چه خوب میشه با این برگ بازی کنم و یک برگ برنده هم همراهش داشته باشم و به عنوان یک دستاورد رونمایی کنم ازش. حزب الله اطلاع میده که خیر، ایران هم همچنین و خب بعد چند ماه ترامپ تصمیمش را عملی میکنه ولی بدون داشتن اون برگ برنده که به عنوان تیری در تاریکی پرتابش کرده بود. خلاصه تحلیل و تصمیم درست و به زمان مناسب بسیار مهمه. در مورد ونزوئلا هم ما نباید با تحلیل غلط منفعل باشیم در میدان.

به احترام نقل قول و پستی که که می نویسید جواب میدم ولی ترجیحم اینه اگه قراره تبادل اطلاعات و نظری باشه با ادبیاتی مودبانه و با احترام متقابل باشه. عرض بنده واضحه، اراده ای برای به روز بودن نیروی هوایی وجود نداره . اینکه چرا سپاه به سمت داشتن نیروی هوایی قدرتمند نرفته چون در دکترین تعریف شده برای اونها بیشتر نیروی موشکی دارای اهمیته ( یا بهتر بگیم هدفی قابل دسترس تره) تا نیروی هوایی. اگر اراده برای تقویت نیروی هوایی به اندازه میل به پیشرفت در زمینه موشکی بود به همون اندازه پیشرفت داشتیم ولی از بعد از زمان مرحوم شهید ستاری در زمینه نیروی هوایی عملا در جا زدیم. بعد جنگ شاید به خاطر ضربه ای که در طول جنگ از ناحیه موشک باران و تنگنایی که از نظر پاسخ در این زمینه داشتیم، شوق زیادی برای استقلال و پیشرفت در قسمت ایجاد شد ولی تمرکز بیش از حد بر این موضوع باعث شاید غفلت، عدم توازن و پیشرفت یکسان در قسمت های مختلف نظامی شد. اینکه چقدر خرج شده ریز بودجه در نظر گرفته شده برای سال بعد همین تازگیا اعلام شد . خیلی راحته مراجعه به اون آمار و مقایسه اونها. در مورد کارکرد سوخو 17، 20 و 22 در طول دفاع مقدس میشه کارنامه شونو در یک عبارت خلاصه کرد: اف-اربع عشر،اف-اربع عشر، یالا یالا! تازه این آمار شکار اف 14 با تنگنای در مصرف موشک گران قیمت فینیکس بود چنانچه گاها در ماموریتی روی هدف قفل میشد تا هواپیمای عراقی لغو ماموریت و فرار کنه و معلوم نبود که اگه اف 14 در دفاع مقدس با امکانات تمام و بدون این محدودیت ها به دفاع از آسمان ایران می پرداخت، اثری از نیروی هوایی عراق برجای می موند!

سلام برای مردم گرسنه با تورم میلیون درصدی اصلا اهمیتی نداره که رییس جمهور غرب گرا باشه یا نباشه.فقط خواستار تغیر هستن حتی با انقلاب یا به قول شما کودتا آنهایی که حضور میلیونی در خیابان ها دارن مردم هستن و نه ارتش آمریکا تنها راه واقعی همه پرسیه

سلام علیکم حقیقتش این هست که الان سپاه (بدون تعارف ) ، عملیاتی بودن سوخو-22 ها را مدیون نگهداری این هواگردهای فراری توسط نیروی هوایی هست . تا جایی که اطلاع دارم ، وقتی قرار هست تا هواگرد گراند شده ( زمین گیر ) را بعد از چندین سال ، مجدد عملیاتی کنند ، تیم فنی ارزیاب اول برآورد میکند که این هواپیما ارزش اورهال و هزینه کردن را دارد یا خیر . اگر هواگرد مورد نظر در شرایط خوبی نگهداری شده باشد ، تیم فنی نظر خودش را میدهد ، بعد برای اورهال کامل تصمیم گیری میشود . گفته میشود این فیتر عراقی بعد از تحویل به نیروی هوایی سپاه از سمت ارتش هست ضمن اینکه قبل از ورود سپاه برای اورهال فیترها ، این نیروی هوایی ارتش بود که در ژوییه 1993 برای اورهال سوخو-22 دست به کار شد ، اول هم از اوکرایینی ها دعوت کردند ، تصور می کنم تا 10 فروند هم اورهال شد ولی بدلایل نامعلوم ، از اواخر 1994 کل برنامه لغو شد ( ظاهرا بازنشستگی عجیب تعداد قابل توجهی از پرسنل فنی در نیروی هوایی " به گفته ب.ت " علت این امر بوده!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! بعد ازاین وقایع ، سال 1996 بود که نیروی هوایی از طریق سلسله مراتب فیترها را تحویل نیروی هوایی سپاه داد و صها با کمک تکنسین های سوری بتدریج این هواگردها را عملیاتی کرد تا امروز حالا سئوال این هست ، فیترها نزدیک به 21 سال دست ارتش بودند ، اگرقرار به عدم نگهداری درست بود ، الان چیزی از فیترها برای اورهال وجود نداشت که دوستان در سپاه بتوانند آن را مجدد اورهال کنند . پی نوشت : 1- تشریح وضعیت نیروی هوایی ، حوصله و وقت مشخصی را نیاز دارد ولی معتقدم که مشکل اصلی ما از سمت نیرو نیست ، دوستانی که در ستاد کل مسئولیت دارند و اطلاعات آنها به مراتب از ما و سایرین فعال در فضای مجازی بیشتر هست ، در این زمینه باید بیشتر توجه داشته باشند . 2- این وضعیت موجود برای ارتش ، هر جنبه منفی داشته باشد ، یک جنبه مثبت دارد و آن ، تلاش برای حفظ تجهیزات موجود هست .

دموکراسی به پایان خط رسیده. باید منتظر دیکتاتورهای جدید در جهان بود.

سامانه پدافند هوایی FK-1000 یکی از جدید ترین محصولات شرکت چینی CASIC سامانه پدافند هوایی برد متوسط/ کوتاه FK-1000 می باشد. FK-1000 یک سامانه پدافندی سطح به هوا است که گفته می شود در تمامی شرایط آب و هوایی می تواند در برابر طیف گسرتده ای تهدیدات هوایی در ارتفاع کوتاه و متوسط مورد استفاده قرار گیرد. FK-1000 قادر است در مقابل موشک های کروز، هلیکوپتر های تهاجمی، موشک های هوا به سطح و هواگرد های ثابت‌ بال پاسخ تدافعی لازم را انجام دهد. کل سیستم دفاع هوایی بر روی یک شاسی کامیون تاکتیکی 8x8 نصب شده است. برجک تسلیحاتی در عقب شاسی کامیون نصب است و بخش کابین فرمان و کنترل در پشت کابین خدمه کامیون قرار دارد. سیستم کنترل آتش FK-1000 شامل یک رادار موقعیت یابی هدف که در پشت برجک نصب شده است و یک رادار کنترل آتش که در جلو برجک قرار دارد می باشد. این سامانه پدافند هوایی مسلح به دو توپ 23 میلیمتری و 12 موشک KS-1000 (در هر طرف برجک 6 موشک) است. FK-1000 می تواند اهدافی در برد 1/2 تا 22 کیلومتر و به ارتفاع 50 متر تا 10 کیلومتر را از بین ببرد. در حقیقت سامانه پدافند هوایی FK-1000 را می توان نمونه ساده تر سامانه پانتسیر اس-1 روسی دانست. سامانه پدافند هوایی FK-1000 مسلح به دو توپ 23 میلیمتری و 12 موشک KS-1000 موشک سطح به هوای KS-1000

Defense in Depth دفاع در عمق (DiD) یک رویکرد به امنیت سایبری است که در آن یک سری از مکانیزم های دفاعی برای حفاظت از داده ها و اطلاعات ارزشمند لایه بندی شده اند . اگر یک مکانیسم شکست بخورد، یکی دیگر از اقدامات سریعا برای جلوگیری از حمله آغاز می گردد . این رویکرد چند لایه ای با انعطاف پذیری عمدی، امنیت یک سیستم را به طور کلی افزایش داده و بسیاری از بردارهای حمله را خنثی می کند. دفاع در عمق یک استراتژی نظامی قدیمی است و معمولا به عنوان "روش قلعه" از آن نام برده می شود ، زیرا به مانند دفاع از لایه های قلعه های قرون وسطایی عمل می کند . قبل از اینکه بتوانید به یک قلعه نفوذ کنید، با خندق ها ، استحکامات ، پل های متحرک ، برج ها، بارو ها و ... مواجه می شوید. از آنجا که بسیاری از مهاجمان بالقوه به طیف گسترده ای از روش های حمله دسترسی دارند ، هیچ روش مناسبی برای موفقیت در محافظت از یک شبکه کامپیوتری وجود ندارد. استفاده از استراتژی دفاع در عمق موجب کاهش خطر حملات موفق و احتمالا بسیار گران قیمت خواهد شد . در واقع DiD یک دیوار حفاظتی به دور شبکه یا سرتاسر فضای نبرد طراحی کرده و این دیوار باید آنقدر بهبود داده شده باشد تا همزمان بتواند در برابر تهدیدات داخلی و ابزار های همراه که به داخل و خارج محیط حفاظتی در رفت و آمدند دفاع مناسب ایجاد کند . معماری امنیت در عمق بر اساس کنترل هایی که برای محافظت از جنبه های فیزیکی، فنی و اداری شبکه ها هستند طراحی شده است . شبکه دپارتمان دفاعی امریکا برای دفاع در عمق در سه سلسله مراتب قرار دارد . شبکه NIPRNET که اطلاعات حساس اما طبقه بندی نشده را مدیریت می کند. SIPRNET که به منظور انتقال اطلاعات طبقه بندی شده در سطح "محرمانه" مورد استفاده واقع می گردد و JWICS که اطلاعات حساس بخش بندی شده و فوق محرمانه آمریکا را مدیریت می کند. اتصالات بین شبکه ها از طریق گارد های حفاظتی به دقت مراقبت می شود تا از طبقه بندی سیستم بالاتر به پایین تر محافظت گردد . اعتباربخشی ویژه در این سیستم ها قبل از نصب قرار گرفته شده اند و اتصالات برای حفاظت در حین انتقال رمزگذاری می شوند. همچنین هر شبکه دارای استراتژی مختص به خود برای دفاع در عمق می باشد .

میتونیم با داشته هامون یک سامانه ی بسیار کارآمد طراحی کنیم. باید یک بوستر برای موشک های میثاق طراحی کنیم تا بتونیم برد این موشک رو به 8 کیلومتر برسونیم . با استفاده از این بوستر برد موشک 60 درصد افزایش پیدا می کنه و همچنین سرعت موشک تا 1100 متر برثانیه میرسه. در این حالت هم مانورپذیری و هم سرعت عمل موشک افزایش چشمگیری داره. ما بعد از این نیاز به یک سیکر جدید داریم سیکر باید قدرت کشف از مسافت بیشتری رو داشته باشه. با ساخت سیکر جدید و افزایش سرعت موشک و قدرت مانورپذیری اون احتمال انهدام اهداف بسیار بیشتر میشه. قیمت این موشک تا 27000 دلار افزایش پیدا میکنه. اما با پرتاب دو موشک احتمال انهدام تا 92 درصد میرسه. برای این موشک باید یک لانچر جدید طراحی کنیم تا کل سیستم روی یک خودرو بارگذاری بشه. لانچر جدید چیزی مثل لانچر کاتیوشا از نظر شکل لوله‌ها. روی خودرو 4 لانچر هشت تایی قرار میگیره که هرکدوم دارای 8 موشک هستند یعنی 32 موشک. لانچر ها دوتا دوتا روی هم قرار میگیرن و هر 4 لانچر می تونن در یک زمان به چهار جهت مختلف شلیک کنن. (یعنی هر لانچر به یک جهت که در این صورت سامانه به چهار جهت مختلف در یک زمان میتونه شلیک کنه.) تعداد 32 موشک به این دلیله که در یک حمله از حالت عملیاتی خارج نشه مثل اتفاقی که برای پانتسیر در سوریه افتاد و اسرائیل به راحتی شکارش کرد. چون در یک موج حمله تمام موشک ها با هم به هدف نمیرسن. در حمله به پایگاه الشعیرات 30 دقیقه فاصله بود بین اولین و آخرین موشکی که به هدف اصابت کرد. یعنی اگر سوریه در الشعیرات از این سامانه استفاده می کرد میتونست با 4 سامانه کل اهداف رو بزنه. بدون اینکه در حین حمله نیاز به بارگذاری مجدد باشه. در صورتی که اگر از پانتسیر استفاده می کرد باید از 8 سامانه پانتسیر استفاده می کرد تا در حین حمله نیاز به بارگذاری نباشه. این سامانه از رادار کشف سامانه مصباح استفاده می کنه. رادار توانایی کشف 20 هدف با آر سی اس 0.1 متر مربع (آر سی اس توماهاوک) را از فاصله 20 کیلومتری داره. کل سامانه بر روی یک خودرو (مثل خوردروی سامانه حائل یا یک ایوکو) حمل میشه. قیمت این سامانه با احتساب 32 موشک و لانچر و رادار حدود 4 میلیون دلاره. یعنی 4 عدد از این سامانه از نظر قیمت برابر با 1 عدد پانتسیر هست. در صورتی که 4 سامانه ما توانایی زدن 32 هدف در زمان واحد رو داره و بدون بارگذاری 64 موشک در لانچر باقی میمونه تا با 32 هدف دیگه درگیر بشه. اما پانتسیر توانایی زدن 8 هدف رو داره. البته سامانه مدنظر من به هیچ عنوان از لحاظ راداری به پای پانتسیر نمیرسه. اما کارایی بالایی داره.) با پول 50 عدد سامانه پانتسیر ما می تونیم 200 عدد از سامانه جدید خودمون رو بسازیم که یعنی با 800 میلیون دولار هزینه قابلیت هدف قرار دادن 3200 موشک کروز توماهاوک رو با احتمال اصابت 92 درصد برای پرتاب دو موشک داریم. این سامانه رو میتونمی در کنار بسیاری از پایگاه و اهداف مدنظر دشمن قرار بدیم و در کنار توپهای 23 و 57 و 76 و 100 میلیمتری یک پدافنده کشنده بر علیه کروزها داریم. پی نوشت: یکی دیگه از دلایلی که برای طراحی این چنین سامانه مدنظر بود، افزایش توانایی مقابله موثر با بمب های دور ایستا و تجهیزات استنداف هست. که این سامانه خطر بزرگ اونها رو میتونه دفع کنه. فرض کنید 5 اف 15 سعودی از سد پدافند ما عبور می کنه و در فاصله 110 کیلومتری 100 عدد جی بی یو 39 رو به سمت یک میدان نفتی پرتاب می کنه ما میتونیم انتخاب کنیم که هفت عدد از این سامانه رو در اونجا بکارگیری کنیم یا اینکه 13 سامانه 15 میلون دلاری پانتسیر رو. حالا ما چند تا میدان نفتی و زیرساخت باارزش در منطقه جنوب فقط داریم؟

از لحاظ درجه بندی جلیغه های ضد گلوله به 6 دسته تقسیم می شوند ( هر چه عدد بزرگ تر باشد حفاظت بیشتر است ) : دسته I : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 22 خفیف و 380 ACP دسته II A : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 9 م م و 40 م مS&W دسته II : مقاوم در برابر برخورد 9 م م و 357 مگنوم دسته III A : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 357 SIG و 44 مگنوم دسته III : مقاوم در برابر برخورد گلوله های کالیبر 7.62 در 51 م م NATO دسته IV : مقاوم در برابر گلوله های ضد زره و کالیبر 30-60 واسه اطلاعات تخصصی تر و کامل تر هم دوستان می تونن به 2 لینک زیر مراجعه کنند : http://www.ballistics.com.au/technical/ballisticandstabstandards.php http://www.closefocusresearch.com/html/national_institute_of_justice_.html

ممنون بچه ها - البته نسل بندی خاصی نمی خوام انجام بدم فقط هدفم نشان دادن سیر تکامل این جلیغه ها بوده ( جلیقه = هر دو نوع املاشو دیدم !!!! ) . در مرحله بعد تاپیک کلاس بندی جلیغه ها و درجه بندی های حفاظتی اونها رو معرفی می کنم .

امین کارت عالیه و حرفه ای. فقط نسل بندی جلیقه ها رو واضحتر کن که تفاوتها رو بهتر بچه ها متوجه بشن. ضمنا جلیغه خودتی! اون جلیقه اس!

اين سلاح در عرض دوهفته يك سوم تانكهاي روسي‌( 2 هزار دستگاه از 6 هزار دستگاه) را در خيابان هاي برلين به آهن پاره بدل كرد ولي سرانجام درياي زرهي شوروي برلين را در خود فروبرد.

سفسطه و فرافکنی نکنید لطفا شما فرمودین اگه نیرو هوایی برا سپاه بود تا حالا براش سوخو 30 خریده بود منم تو جواب تون گفتم سپاه 33 ساله که نیرو هوایی داره و نه تنها هیچی براش نخریدن و یک صدم نیرو هوایی ارتش هم براش هزینه نشده بلکه موجودی محدودش رو هم ازش گرفتن و هدیه دادن به عراقی ها ولی باز بلافاصله و تو حداقل زمان با استفاده از ظرفیت های داخلی به بهترین وجه ممکن دارایی از دست رفته اش رو جایگزین کرد، نه اینکه بیست و چند سال با شیش هفت تا بدنه اسقاطی تایگر شواف کنه برا درجه گرفتن درواقع خودت هم خوب میدونی که چی گفتی و چرا گفتی هم خوب فهمیدی که چه جوابی گرفتی در مورد کارکرد و قابلیت های فیتر و کارنامه عملیاتی اش تو جنگ ایران و عراق و همین طور سایر جنگ هایی که حضور داشته هم هرچند اینجا جاش نیست ولی میشه تو جای خودش مفصل بحث کرد البته نه بر اساس رجزخونی های زرد پروپاگاندیستی بلکه در اساس سورس ها و آمار معتبر و آکادمیک نظامی

این سوخو‌ افغانستانی است و ربطی به عراق ندارد. این که چگونه به دست ایران رسیده بود البته همچنان مبهم است. در تصویر دیگری از همین جنگنده پرچم یکی از دولت‌های - انزمان - افغانستان روی دم هواپیما مشخص است.

جایی که اتحاد اقتصادی و دینی و علمی هست صد در صد اتحاد نظامی هست https://airforcesmonthly.keypublishing.com/2019/01/23/russias-okhotnik-ucav-breaks-cover/ انتقال دانش ساخت rq170 به روسیه انتقال مالکیت بندر چابهار به هند اجاره فرودگاه کرمانشاه به روسیه پیمان دفاعی ایران و هند