خبر ، کوتاه بود و هیجان انگیز ، نزدیک به یک دهه انتظار برای رونمایی از یک سامانه دفاع هوایی بومی بالاخره به انتهای خود نزدیک شد و در نهایت از سامانه باور-373 رونمایی گردید . اگر چه تحریم های ظالمانه بر علیه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران و صنعت دفاعی کشور بیشتر از 40 سال است که ادامه دارد و این صنعت فراز و نشیبهای بسیار زیادی را بخود دیده ، اما بالندگی ، هوشمندی و اتکاء بر توان داخلی ، در نهایت محصولی را پدید آورد که هر ایرانی اصیل ، از مشاهده آن غرور مثبتی بدست می آورد که می تواند ره گشای گلوگاه های فناورانه آینده باشد . با این وصف ، پس از نزدیک به یکصد صفحه تحلیل و بررسی و گمانه زنی در بخش نخست این سلسله تاپیک سامانه پدافند هوایی باور373 (1) تصمیم گرفته شد تا پس از رونمایی از این سامانه بومی ، به مانند تاپیک سامانه اس-300 ، تاپیک جداگانه ای برای تحلیل و بررسی باور-373 ایجاد شود . نمایی از مراسم رونمایی از سامانه دفاع هوایی باور-373 مقدمه : همه ماجرا از سال 2010 آغاز شد ، زمانی که روسیه از تعهد خود مبنی بر تحویل سامانه های S-300PMU-1 شانه خالی نمود و در مقابل ایرانی ها نیز مدعی شدند تا یک سامانه دفاع هوایی پیشرفته تر از اس-300 را بصورت بومی توسعه داده و بخدمت خواهندگرفت ، اینک پس از 9 سال شایعات و حرف و حدیث ، سامانه باور-373 در روز صنعت دفاعی ( 22 اوت 2019 ) رونمایی گردید . یک سامانه تمام بومی ؟!!!!!! علیرغم اینکه روسها پس از روندی پر فراز و نشیب ، در نهایت سامانه های (S-300PMU-2(IR را در دسامبر 2016 بطور کامل تحویل ایرانی ها دادند ، اما همچنان شایعات داغی مبنی بر روگرفت (کپی ) بودن سامانه ایرانی از روی سیستم روسی ، در میان تحلیلگران داخلی و خارجی جریان داشت ، با این وصف ، ایران پس از کش و قوسهای فراوان ،و پیش از تحویل اولین سامانه روسی ، در دسامبر2016 زیرسامانه های مشخصی از باور373 شامل رادارها ، موشکها و نمای های از پیش تعیین شده ( محدود ) از سلول های پرتاب را به نمایش عمومی نهاد . لانچر سامانه S-300 PT اگر چه برخی تحلیلگران اطلاعاتی براین باور بودند که ایرانی ها بخش هایی از زیر سیستم های سامانه S-300PT تحویلی به بلاروس ( که در دهه هشتاد میلادی در قالب تقویت شبکه دفاع هوایی ارتش سرخ به همراه رادارهای استاندارد و موشکهای 5V55K/R با حداکثر برد 90 کیلومتر در این جمهوری سابق مستقر شده بود) را از این کشور خریداری نموده اند ، با این وصف ، برخی ناظران نظامی براین اعتقاد قرار دارند که صنعت دفاعی ایران ، بطور قطع مطالعات مستمری بر روی برخی ایده ها و فناوری های بکار رفته در محصول روسی داشته اند ، اما هر گونه ارتباط مستقیم میان سامانه S-300PT و باور-373 به تقریب غیر محتمل به نظر می رسد ، چرا که باور-373 بلحاظ بلوغ طراحی و همچنین کارایی ، با کمی تخفیف به سیستم های جدید تر روسی نظیر S-300PMU-2 و اس-400 نزدیکتر به نظر می رسد ، تا جایی که حداقل برمبنای ظاهر امر ، رادارهای آرایه فازی و موشک با برد 200 کیلومتری صیاد-4 به وضوح هرچه تمام تر بلحاظ فیزیکی مشابه همتایان خارجی خود هستند . علاوه براین ، باور-373 از کشنده بومی ( البته با ریشه روسی ) استفاده کرده و پرتابه موشکی این سیستم دفاع هوایی بومی در مقایسه با سیستم پرتاب سرد ( کولد لانچ ) اس-300 مجهز به لانچرهای دایره ای ، از سیستم پرتاب مستقیم ( هات لانچ ) از درون لانچرهای مکعبی بهره می برد . برای کمک به خواننده و جلوگیری از هر گونه سردرگمی جدول ذیل قابل بررسی است : مقایسه اجمالی میان سامانه دفاع هوایی اس -300 روسی و باور-373 ایرانی از بالا به پایین : خودروی TEL رادار درگیری رادار کسب هدف رادار مدیریت صحنه نبرد مشخصات : با توجه به اطلاع از این مساله که باور-373 یک سامانه بومی ایرانی است ، بطور قطع برخی مشخصات و الگوهای موجود در اس-300 در آن قابل مشاهده است . بلحاظ اندازه فیزیکی ، باور-373 در مقایسه با محصول روسی ، مقداری بزرگتر به نظر می رسد ، بنابراین ، نسبت به سامانه سوم خرداد که در ژوئن 2019 یکفروند پهپاد آمریکایی را ساقط نمود ، قابلیت استتار ان ، به نسبت مشکل تر بوده ، با این حال ، هنوز تحرک بالایی را بخود می بیند ، چرا که کشنده 10 در 10 ذوالجناح بعنوان TEL این سیستم عمل نموده و علاوه براین ، رادارها و پست تاکتیکی فرماندهی و کنترل (C2) آن نیز قابلیت نصب بر روی خودروی هشت در هشت "ظفر" ر ا خواهد داشت که هردوی این کشنده ها ، پتانسیل کاملی برای حرکت در سطوح خارج جاده ای به نمایش می گذارند . چنین وضعیتی برای شبکه دفاع هوایی ایران ، یک توانایی پراهمیت به نظر می رسد ، به این علت که علیرغم وجود یک شبکه گسترده جاده ای ، وسعت این کشور به گونه ای است که سامانه فوق استقرار در مناطق به نسبت صعب العبور را می طلبد و این نیز بدان معنا خواهد بود که باور-373 را می توان در هر نقطه ای مستقر نمود . شاید تنها زیر سیستم سامانه بومی ایرانی که بصورت نیمه متحرک طراحی و تولید شده ، رادار معراج-4 است که نقشی مشابه رادارهای 64N6E/91N6E بیگ برد در سامانه روسی بعنوان رادار مدیـریت صحنه نبرد را بر عهده دارد . این که رادار فوق بر روی یک تریلر نیمه متحرک ( کششی ) قرار گرفته و توسط یک کامیون غیر نظامی جابه جا میشود ، چندان مساله پر اهمیتی به نظر نمیرسد ، چرا که برد به نسبت زیاد این رادار بدان اجازه می دهد تا در عمق منطقه نبرد و دور از تهدید مستقر شده و در مقایسه با رادارهای موجود در خط مقدم دفاع هوایی ، ازامنیت بیشتری بر خوردار باشد . رادار مدیریت صحنه نبرد معراج -4 : به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، در واقعیت ماجرا ، ایرانی ها رادار معراج-4 را بعنوان یک سیستم جدایی ناپذیر از باور373 محسوب نمی کنند ، اما ارتباط بسیار نزدیکی میان این رادار و فرآیند توسعه باور-373 وجود دارد که درجریان رونمایی نیمه رسمی از معراج-4 در سال 2016 عیان گردید . در حقیقت امر ، معراج -4 ، یک دارایی با ارزش رزمی بسیار بالا درشبکه دفاع هوایی یکپارچه (IDAS) ایران بشمارمی رود که ماموریت کنترل فضای هوایی و انتقال اطلاعات به سامانه های پایین تر برعهده آن گذاشته شده است . این رادار که یک رادار آرایه فازی در باند S محسوب میشود ، بر اساس اطلاعات موجود قابلیت رهگیری 100 هدف بطور همزمان را داشته ، ضمن اینکه برخی معتقدند که رادار معراج -4 قابلیت های اجرای ضد ضد عمل الکترونیک (ECCM) بسیار قدرتمندی شامل " Burn Through ، SLB و SLC ، پرش فرکانس ، PRF Jitter ، PRF Staggering ، JATS ، فشرده ساز پالسی ، MTI ، CFAR ، Clutter Map و در نهایت Low SLL Antenna را در اختیار داشته باشد که نشاندهنده انعطاف پذیر بودن ان است . پی نوشت : 1- منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 2- بدلیل اینکه این تاپیک دومین تجربه شخصی در برگردان یک متن تخصصی در حوزه پدافند هوایی است ، ممکن است در ترجمه برخی اصطلاحات ، کاستی هایی وجود داشته باشد ، طبیعتا از دوستان فاضل و دانشمند انتظار میرود تا در بهینه شدن متن کمک لازمه را نمایند . 3- ادامه دارد ................. صرفا" برای میلیتاری /مترجم : MR9

پادشاه سوئدی دربرابر درنای خاکستری روسی آیا جنگنده گریپن E توانایی مواجهه با خانواده جنگنده های عملیاتی سوخو ( 27 ، 30 و 35) را دارد ؟؟!!! بخش نخست سوئد ، بعنوان یکی از واحدهای سیاسی شمال اروپا ، به تقریب در شمار یکی از فعال ترین کشورهای تولید کننده سلاح ، بویژه هواگردهای رزمی قرار داشته که سابقه آن به نیمه قرن گذشته میلادی بازمیگردد . بااین وصف ،اخیرا" فرمانده نیروی هوایی سوئد ، طی اظهاراتی ، مدعی گردید که جنگنده چند ماموریته Gripen E ، که درقالب یک هواگرد رزمی نسل +4 قابل دسته بندی است ، یک وزنه قابل توجه به منظور مقابله با جتهای رزمی برتری هوایی خانواده فلانکر ، بویژه گونه های برگرفته ازآن ، نظیر سوخو-30 و سوخو35 خواهد بود . با توجه به این مساله ، برخی از تحلیلگران نظامی معتقدند که فلسفه اولیه طراحی این جنگنده اروپایی ، بطور دقیق برای ایفای چنین نقشی ، تعریف ودر خط تولید قرار گرفت و از یک نظر ، یک پیکربندی ایده آل برای ورود به حوزه رزم هوایی با فلانکرهای روسی است . طبق اطلاعات موجود ، از خانواده معظم جنگنده های فلانکر(بازه زمانی دهه نود میلادی ، تا کنون ) 600 فروند هواپیما تولید شده که هنوز تعداد قابل توجهی از آنها در خدمت بوده و در واقع ، پایه و بنیاد قابلیت رزم هوایی نیروی هوایی روسیه را تشکیل میدهند . این درحالی بود که گرچه روسها بر پایه تهدیدات موجود و تحلیل چالش های آینده ، موفق شده بودند تا یک پیکربندی رزمی هوایی را برای مقابله با جنگنده های اف-15 ایگل نیروی هوایی ایالات متحده توسعه دهند ،اما با ظهور نسل جدید جتهای برتری هوایی در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( اف-22) ، چالش بزرگتری در پیش روی آنها قرار گرفت و طبیعتا" پاسخ متقابل نیز با توسعه گونه سوخو-35 داده شد . سوخو-27 اس ام.2 اما کشورهای کوچکتری نظیر سوئد، در قاره اروپا بودند که در مقایسه با ایالات متحده ، فاصله به نسبت نزدیکتری با اتحاد شوروی و سپس روسیه فدرال داشته و این به معنای تهدید افزون تر بود ، به همین دلیل شرکت معظم ساب ،پس از یک تجربه موفق ( ساب-37 ویگن ) طراحی یک جت رزمی سبک چند ماموریته را در دستور کار خود قرار داد که محصول نهایی آن، جنگنده ریزنقش و زیبای JAS-39 گریپن محسوب میشود . گریپن ، بنابر تحلیل های موجود از سوی ناظران آمریکایی ، یک هواگرد رزمی در کلاس جت اف-16 قابل طبقه بندی است ، اما این هواگرد بدلیل قیمت خرید پایین تر ، در عین سرعت و ارتفاع پروازی کمتر و همچنین برد حداقلی حسگرهای مورد استفاده در آن ، بطور قطع پایین تر از جنگنده های برتری هوایی نظیر اف-15 یا سوخو-30 قرار خواهد گرفت . اما با معرفی جدیدترین گونه این جنگنده سوئدی (Gripen E ) که نمونه کارآمد تری از نسخه اصلی محسوب میشد ، برخی از ناظران نظامی ، آن را با نمونه بهینه سازی شده F-16V مورد مقایسه قرار میدهند . بااین وصف ، بدلیل وجود شبهات بسیار در خصوص قابلیتهای نمونه اولیه گریپن در مقایسه با همتای آمریکایی آن ، برخی براین اعتقاد قراردارند که جت آمریکایی ، در تمام حوزه ها براین هواگرد اروپایی ، برتری مطلق خواهد داشت . بلحاظ تاریخی ، جتهای چند ماموریته سبک (Light multirole fighters) در طول تاریخ رزم هوایی ، همواره در برابر هواگردهای رزمی تخصصی برتری هوایی ، ضعف قابل توجهی را از خود نشان داده اند ، چنانکه رونددرگیری های هوایی میان اریتره – اتیوپی و همچنین درگیریهای هوایی در خلیج پارس نشان داد ، جتهای رزمی برتری هوایی نظیر سوخو-27 و اف-15 حاکم مطلق آسمان در برابر جتهای سبکتر از خود بوده اند. مضاف براینکه در طول جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی ایران بااستفاده گسترده از ابررهگیر اف-14 تامکت ، دربرابر جتهای سبک تر میراژ اف-یک ( با نسبت شکار 53.3 درصد ) در برابر ساقط شدن هر فروند تامکت ( ادعای 3 تا 5 فروند از سوی منابع عراقی ) عملا" به حاکم مطلق آسمان تبدیل گردید . دراین میان، شرکت سازنده گریپن ،مدعی است که این هواگرد رزمی ، گرچه به تقریب 50 درصد رانش به وزن هواگرد روسی را در اختیار دارد و طبیعتا" به شکل قابل ملاحضه ای کُند تر بوده و ارتفاع پروازی پایین تری را داراست ، می تواند براحتی در برابر جتهای روسی ، قد علم کند ، که این ادعا موجب میشود که یک علامت سئوال بسیار جدی ( با توجه به سابقه تاریخی ذکرشده ) در اذهان ایجاد گردد . ازیک سو ، نیروی هوایی روسیه ، بخش عمده ای از ناوگان فلانکرهای موجود خود را در قالب برنامه های مختلف ، بروزرسانی نموده ( تبدیل تعداد قابل توجهی از سوخو-27 های قدیمی به استاندارد Su-27SM2 ) و همزمان ، برنامه های متنوعی را برای توسعه سامانه های رزمی +4 برای گونه سوخو -35 شامل اویونیک کاملا" جدید ، پیشرانه های کاملا نوسازی شده و همچنین اضافه نمودن رادار Irbis-E در دست اجرا دارد .این مساله بدان معنی خواهد بود که گریپن ، حداقل در ظاهر امر ، هیچ مزیت فنی قابل توجهی را دربرابر فلانکرهای ارتقاءیافته نخواهد داشت . رادار Irbis-E ژنرال نیروی هوایی سوئد ، ماتس هلگسون در خصوص قابلیتهای جت سبک چنین معتقد است : " گریپن ، بویژه گونه E ، عمدتا" برای ورودبه عرصه رزم هوایی با فلانکر طراحی شده ، ما در اینجا یک کمربند سیاه برای سوخوهای روسی در اختیار داریم " . F-404 AL-31 F-414 این درحالی است که سرمایه گذاری سوئد بر روی فناوری جتهای رزمی بسیار اندک به نظر می رسد و اما برخی نیز ، براین اعتقادند که تولید تعداد قابل توجهی از گریپن ، می توان یک چالش بسیار بزرگ برای سوخو-27 در مقایسه با سایر جتهای سبک نظیر میگ-29 یا اف-16 بوجود آورد . شرکت ساب نیز برای صرفه جویی در هزینه های تولید ، با یک انتخاب هوشمندانه ، بسمت خرید امتیاز پیشرانه موفق جنرال الکتریک F404 سوق یافت ، اما برای گونه E ، پیشرانه به مراتب قدرتمند تر جنرال الکتریک F414 بعنوان گزینه نهایی انتخاب گردید ، هرچند ، توان تولید شده توسط این موتور ،هنوز قابل مقایسه با اندازه رانش تولیدی پیشرانه های توربوفن AL-31 سوخو یا موتور F110 جنگنده اف-16به نظر نمی رسد . علاوه براین ، جت سوئدی ، هنوز وابستگی زیادی به موشکهای غیر بومی ( موشک AIM-120C) با برد 105 کیلومتر دارد که با کمی ارفاق ، توانمندی مشابهی با R-77 های روسی را ارائه می کند . ES-05 رادار آرایه فازی این جنگنده نیز با شناسه ES-05 محصول شرکت ایتالیایی لئوناردو است که این انتخاب ، بیشتر با هدف صرفه جویی در هزینه های تحقیق و توسعه این فناوری بصورت بومی صو.رت پذیرفته است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............... 2- تصاویر پستهای قدیمی بازیابی شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

والله من یکی که سر در نیاوردم. مگر رهبری مذاکره را سم نخوانند؟ مگر به نخست وزیر ژاپن نفرمودند ما با دولت ترامپ مذاکره ای نداریم؟ پس این وسط این دار و دسته پیرمردهای گرین کارتی چه می خواهند؟ الان یک شهروند معمولی ایرانی چه تصوری از وضعیت خود و‌کشور خود دارد؟ مگر می شود در یک کشور اینقدر تناقض در حکومت باشد؟چه کسی راست می گوید و چه کسی دروغ؟

سلام علیکم- در ابتدای تاپیک لینک بخش نخست ذکر شده ... لینک معرفی بخش دوم

برجستگی طولی موشک ، احتمالا به فرایند اسمبل کردن موشک ارتباط پیدا می کند ، مثل هاوک و فکور سمت راست تصویر ذیل فکور -90 شبحی برخاسته از خاکستر

مقاومت باید با این پیش فرض حتمی در سوریه اقدام کنه که تحرکاتش به صورت ثانیه ای تحت نظر هست. که به نظر با یک پوشش آنلاین (مثلا تصاویر یک ساعته حتی) حالا به طرق مختلف بر فراز لبنان و بخش زیادی از سوریه مواجه هستیم. منابع اطلاعاتی و کمک سرویس های اطلاعاتی اعراب و امریکا به کنار. همچنان به نظرم مکان های خالی از جمعیتی مثل داریا و بخش هایی از حمص و غرب دمشق و حالا حتی مورک و لطامنه و ... بهترین مکان ها برای ایجاد یک پوشش پرده مانند تسلیحاتی هستند. در هر شعاع معینی در هر خانه قابل استفاده ای استقرار یک یا چند پهپاد و موشک به سبک انبار سلاح در لبنان. هم در هر حمله ای خسارت کمتر میشه، ریسک دشمن بالا میره و با بسته اعلام کردن کلی مناطق حتی میشه با یک رینگ محافظتش کرد و از نیروی انبوه خودداری بشه تا به وقت یک دستور حمله. عنوان شده در این مقر گویا پهپاد هم بوده. این یعنی یا واقعا قصد حمله ای داشتیم یا صهیونیستها تنها از یک هدف قبلا تشخیص داده شده و به قصد وارد اوردن تلفات مستقیم به مقاومت استفاده کردند تا ضربه بزنند به مقاومت. مشخصا شاید همونطرو که اشاره شد راهبرد رییس ستاد مشترک جدیدشون هست. حالا اگر فرض اول محتمل باشه (و ما برنامه قریب الوقوعی برای تکمیل جبهه سوریه نداشته باشیم) پاسخی که داده میشه باید قویتر از فرض پاسخ پهپادی اشاره شده توسط صهیونیستها باشه (که شاید در انتقام عراق بوده ولی اگر اینطور بوده بهتر بود پاسخ از عراق داده میشد برای همین مشکوک هستم ادعای صهیونیستها درست باشه، شاید پایگاه پهپادی بوده ولی جزئی از دارایی های زنجیره مقاومت و نه برای حمله ای قریب الوقوع) پ ن: من واقعا نمیتونم گزینه ترس را معتبر بدونم، ما درست در اوج تهیددات بی سابقه ترامپ و وزارت جنگش و اوج تنش و یقین همه و اطمینان تمام مقامات امریکایی که اگر یک طرف سوم هم به دارایی های امریکا در منطقه ضربه بزنه ایران را مسئول میدونیم و پاسخ میدیم و در اطمینان کامل همه به این امر (شاید حتی خودمون) گلوبال هاوک را زدیم پس مسئله ترس نیست. یا زمین مناسب برای این بازی را در اختیار نداریم و به فکر دولت و کشور سوریه هستیم ( حزب الله موضوعش فرق میکنه، تصمیم گیرنده خودش هست و به نظرم در یک مورد شهادت جهاد هم پاسخش به اندازه وزن خودش در برابر یک رژیم تا دندان مسلح بد نبود، این بار هم خواهیم دید چون زمینش را هم در اختیار داره (مثلا مزارع شبعا)) یا مصلحت اندیشی خاصی وجود داره که ما ازش بی اطلاعیم (قطعا برای مای عصبانی از این تجاوزات بی پاسخ و نگران از تشدیدشون این ها دلیل نمیشه که انتقام نگیریم ولی خب باید بهشون فکر کرد) ولی وقتی از یک حدی گذشته باشه این حملات دیگه به نظرم اگر قسم اول و دوم مد نظر هست (نگرانی برای دولت سوریه و همچنین مصلحت اندیشی برای تکمیل موردی خاص) باید روی به رویکرد سوم اورد. حملات یا از مبدا دیگه ای غیر سوریه یا عملیاتی کردن اهداف خاصی در نقاط دیگه.

بخش دوم بااین حال ، جنگنده سوئدی Gripen E از نقاط قوت قابل توجهی برخوردار بوده که می تواند از آن برای اعمال یک برتری قابل ملاحضه در برابر فلانکر های روس استفاده نماید . Meteor نخستین ویژگی متمایز گونه E ، تسلیح آنها به موشکهای هوا به هوای اروپایی Meteor و به احتمال بسیار زیاد مهمات آمریکایی AIM-120D است که به شکل قابل توجهی قابلیت مانور پذیری و مرگ آوری افزون تری در مقایسه با R-77 روسی و حتی گونه R-27ER که سلاح استاندارد فلانکرهای روسی است دارد ، را در اختیار این سوئدی تنها !!!! خواهد نهاد . از سویی دیگر ، روسها برای خنثی سازی تهدیدهای پیش رو ، مشغول تهیه مقدمات لازم برای تولید انبوه مهمات پیشرفته هوا به هوای K-77 هستند که مشابهت کاملی با آخرین موشکهای غربی موجود ، خواهد داشت ، اما این موشک برای نسل بعدی جتهای روسی ، نظیر سوخو-57 یا میگ-35 در نظر گرفته شده و بعید به نظر می رسد که روسها قصد داشته باشند تا این مهمات پیشرفته را در آینده نزدیک با فلانکرهای موجود تطبیق دهند . به همین دلیل و با توجه به قابلیت ابرمانورپذیری موشک اروپایی (Meteor ) ، مسلح شدن گریپن به این موشک ، می تواند به یک چالش جدی برای فلانکرها تبدیل گردد . دومین دلیل موجود برای افزایش سطح مرگ آوری گریپن ، تجهیزآن به سامانه های پیشرفته جنگ الکترونیک و همچنین رادار آرایه فازی با کمترین تشعشعات خروجی است که بقاء این جت رزمی را در برابر حملات فامد از سوی جتهای روسی ، افزایش خواهد داد ، هر چند آخرین نسخه های فلانکرهای تحویلی به نیروی هوایی روسیه نیزبه سامانه های جنگ الکترونیک بسیار پیشرفته ای مجهز شده اند که پیش از این امتحان خود را در رزم هوایی برفراز آسمان سوریه پس داده و حتی به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، تهدید عمده ای را متوجه جتهای نسل پنجم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده که فناوری حسگرهای آنها دهها برابر جت سوئدی است ، نموده اند . با این وصف ، گرچه هر دوطرف ( فلانکر و گریپن ) تاکید بسیار زیادی بر استفاده از سیستمهای جنگ الکترونیک و راداری برای بهبود وضعیت بقاء رزمی خود دارند ، طبیعی است که تلاش اصلی دو طرف ماجرا ، بر انهدام هدف متخاصم در برد فراتر از میدان دید بصری متمرکز شده باشد . بااین وجود ، گفته میشود که نیروی هوایی روسیه هم اکنون به شکل خاص بر روی بهبود توانایی های رزمی خود در محدوده میدان دید بصری ، تمرکز داشته و این بدان معنی است که مزیت گریپن در دو حوزه ابعاد کوچک و همچنین ارتفاع پروازی پایین تر ، دیگر به مانند گذشته اهمیت نخواهد داشت . با توجه به تمامی این موارد و هزینه های قابل توجهی که تاکنون برای جدید ترین نمونه گریپن صرف شده ، نیروی هوایی سوئد در حال حاضر تمامی تلاش خود را برای بهبود هرچه سریعتر تسلیحاتی و نرم افزاری محصول بومی خود خواهد نمود . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

حالا عوارض بسیارمنفی این اقدام شوکه کننده دیروز روحانی به مرور خودش را نشون خواهد داد حتی اگر در حد همین صحبت های دیروزشون در اون همایش روستایی و صحبت های مکرون بمونه ( جالبه به نظر روحانی از قبل در تماس تلفنی همون روز مکرون این وعده را به مکرون داده بوده (دیدار با ترامپ) و جالب تر اینه تنها وعده ای که مکرون بهش اشاره کرد و ترامپ هم صادقانه تر در ازای این دیدار و البته بازگردوندن کامل گام های هسته ای (که خلاف مصوبه شورای امنیت ملی است و معلوم نیست جناب روحانی شمعخانی و دوستان را هم ایا دور زدند یا خیر بعد اون اظهار نظر اعلام پشیمانی از برجام) همون خط اعتباری موقت و زماندار فروش محدود نفت به چند کشور محدود در زمانی مشخص شده توسط طرف امریکایی (لابد تا قبول شروطشون از مذاکرات) هست) و از اونجا که نظر رهبری را میدونیم بسیار عجیب هست خب نفس این عمل دیروز روحانی حتی و نشانه ها و پالس های این اقدام به غرب و رسانه های اپوزیسیون و به نظر یک طور گرا به جناح های داخلی خاص هم بوده از اونجا که مثل همیشه واژه های عوام فریبانه ای مثل "منافع ملی" و "نترسیدن از مذاکره" و از این دست را هم شاهد بودیم. حالا در مورد چیزی که شما عنوان میکنید در نظر بگیرید در بحبوحه دستگیری افراد تاثیرگذار در فسادهای کلان در دستگاه های خاصی مثل خودرو سازی و بانک ها و بخش پتروشیمی خصوصا که میتونست در فشار شدید تحریمها و رفتن به سمت تولید یک بار برای همیشه هم حفره های فساد را نمایان کنه و یک پاکسازی رخ بده و هم رونق تولید را تشدید کنه چطور این مطلب اب سرد و یک قرص خواب اور میشه برای دستگاه ها (دولتی و خصوصی) که حالا منتظر بمونیم و از منابع خرج کنیم کارها ممکنه درست بشه! شوربختانه اون هم وسط جایی که به نظر میرسید یک تطبیق حداقلی با تحریم ها داره رخ میده (به اذعان خود مقامات دولتی)

با سلام خدمت همه عزیزان میخواستم در مورد برد موشک صیاد 4 که چرا با این ابعاد 200 کیلومتر هستش و چرا 300 الی 350 یا حتی 400 کیلومتر نیست یه مطلبی و عرض کنم . درسته مطابق گفته عزیزان ممکنه برد نهایی این موشک شاید 300 الی 350 کیلومتر باشه ولی این برد نهایی ما در سیستم پدافندی معنایی از این دست نداره . چرا که ما باید بر اساس سرعت هوا گرد ، فاصله مطمئن برای اصابت صحیح به هدف که همان درصد موفقیت را در نظر بگیریم . چون همان طور که میدونین هواگرد ها قابلیت مانور و حتی فرار را دارند در این صورت اگر هواگرد با سرعت دو ماخ به آستانه برد موشک نزدیک بشه . اصلا معقول نیست که ما با موشکی که بردش به عنوان مثال 350 کیلومتر باشه و سرعتش هم 4 ماخه شلیک کنیم چون هواگرد به راحتی قادر به فرار هستش . خب در این حالت برد درگیر صحیح همون 200 کیلومتره . پس شما می تونید برای انواع هواگرد های دیگر با سرعت متفاوت ، برد درگیری متفاوتی و محاسبه کنید . البته فکر کنم دوستان دیگه هم به صورت سر بسته این مبحث و مطرح کردند . در هر صورت این سامانه یکی از بزرگترین دستاوردهای نظامی ایران تا به حال از نظر پیچیدگی در بحث پدافند بوده ، که جای تقدیر فراوان داره .

درکلیپی که به مناسبت روز صنعت دفاعی پخش شد ظاهرا یک عدد موتور J79 در حال تست نشان میداد در حالی که بدنه ان تقریبا نو به نظر می رسید با توجه سردار باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح از صنایع هوافضای وزارت دفاع و سخنان وزیر دفاع سابق در هنگام رونمایی موتور توربو جت اوج امکان مهندسی معکوس وجود دارد حال نمی شود گزینه تعمیر اساسی موتور توربو جت J79 هم صرف نظر کرده انتقال موتور تعمیر شده engine test cell وزارت جهت ازمایشات وزیر دفاع با اشاره به طراحی و ساخت موتور ملی اوج گفت: گام بعدی در این زمینه طراحی و ساخت موتورهای سنگین توربوجت و توربوفن است که انتظار داریم ظرف 2 سال آینده به نتیجه برسد. ویدئو روز صنعت دفاعی https://aparat.com/v/mpNVo نکته دوم ازمایشات پروازی این موتور و موتور توربو جت اوج می باشد بغیر از هواپیما بستر ازمایش ارمیتا که برای تست پرتابگر صندلی پران ساخت داخل بود هواپیما یی در داخل داریم که بتوانیم به عنوان بستر تست برای انجام ازمایشات پروازی این موتور ها استفاده کنیم بستر تست پروازی شرکت هانی ول https://www.aparat.com/v/vlZUK بستر تست شرکت پرت اند ویتنی https://aparat.com/v/lGEPT ایلوشین 76 برای تست موتور توربو پراپ Klimov TV7-117 https://aparat.com/v/MZtvI

هرچند اميدوار به ديدن سامانه اصلي باور بودم اما براي ديدن سامانه ي كلد لانچ و همچنين موشك صياد ٤ همچنان بايد منتظر ماند اما منظور ما از صياد ٤ اين غول ٧/٥ متري بود كه قطري حدود ٥٠ الي ٥٢ سانتي متر دارد موشكي كه رونمايي شد به چند دليل نميتواند اين موشك باشد دليل اول به كاغذ A4 كه روي موشك قرار دارد توجه كنيد عرض كاغذ حدود نيمي از قطر موشك را دربرگرفته با توجه به عرض ٢١ سانتي كاغذ A4 ميتوان براي اين موشك قطري ٤٢ تا نهايت ٤٥ سانت را متصور شد كه با قطر موشك مد نظر ما فاصله دارد دليل دوم ما دو تصوير از زاويه روبرو و تقريبا يكسان از اين موشك ها در اختيار داريم مقدار بزرگنمايي تصاوير را در حالتي قرار داديم كه طول هر دو موشك يكسان و منطبق باشد طبق نظريات هندسي در اين حالت ،اگر دو جسم يكي باشند و از طول و عرض و ابعاد برابر برخوردار باشند پس قطر دو جسم نيز مانند طول بر هم منطبق خواهد شد اما با مقايسه يك سوم انتهايي و مياني و ابتدايي دو موشك تفاوتي قابل توجه را مشاهده ميكنيم ،،بله يكي لورل هست و ديگري هاردي دليل سوم موشك غول پيكري با طول ٧/٥ و قطر نيم متر كه وزن ان به دو تن هم خواهد رسيد با تكنولوژي حال حاضر ما بردي بين ٣٠٠ تا ٣٥٠ كيلومتر خواهد داشت نه ٢٠٠ كيلومتر دليل چهارم اين موشك با اين ابعاد به لانچري بسيار بزرگتر و متفاوت تر از اين لانچر ٦/٥ متري نياز دارد همونطور كه موشكهاي اين سيستم فعلي به لانچري بزرگتر از لانچر پاتريوتي نياز داشتند پس اين سه موشك صياد ٣ صياد ٤ و موشك بزرگ مدنظر ما هر چند به لحاظ ظاهري به هم شبيه هستند اما ابعاد متفاوت بردهاي متفاوت و لانچرهاي متفاوتي خواهند داشت كه لانچر موشك سوم هنوز رؤيت نشده اما دليل تغيير نام سامانه باور و موشك ها در چيست در نظر داشته باشيد طراحي سامانه كلد لانچ و موشك صياد ٤ در نيمه دوم دهه گذشته اغاز و نام گذاريها انجام شد و اين سامانه هات لانچ و دو موشك مخصوص ان نيمه اول دهه فعلي يعني بعد از سامانه اصلي اما سرعت تكميل اين پروژه و همچنين برخي ملاحظات سياسي موجب شده ترجيح مقامات ، رونمايي زودتر برخي پروژه ها نسبت به ديگري باشد و رونمايي زودتر، اين تغيير نام گذاري ها را هم در پي دارد كه قابل پيشبيني هم بود اما يك كد در مورد سامانه كلد لانچ بعد از تحويل اس ٣٠٠ سردار دهقان اعلام كردند كه ما موشك هاي مشابه اين سيستم را در داخل توليد ميكنيم و نياز به خارج نداريم http://bbcpersian./n/q=1109 با توجه به اين نكته يا روسها چندين سال قبل از اينكه خوده سيستم را به ما بدهند فناوري ان را به ما داده اند كه از محالات جهان هستي است يا ما چندين سال قبل از ورود اين سيستم روي سيستمي مشابه كارو تحقيق انجام داده ايم و ...... اما در مورد دو موشك سامانه فعلي موشك صياد ٤: هيچ شليكي از اين موشك در ويدئوهاي منتشر شده ديده نشد تنها يك تصوير در گوشه اين بنر كه اطلاعات زيادي به ما نميدهد اما احتمالات: يك موشك بزرگتر بر مبناي صياد ٣ با قابليت شليك بصورت عمودي همان سوخت قبلي فاقد سيستم كنترل بردار رانش فيوز مجاورتي در واقع يك موشك ارزانتر كه تا برد ١٧٠ الي ١٨٠ كيلومتر را پوشش ميدهد اما موشك دوم اين نسل جديد موشكهاي پدافندي ماست كه شليك اون رو از چند زاويه مشاهده كرديم اين موشك هيچ ارتباطي به صياد ٢ يا ٣ ندارد فقط از نظر ابعاد نزديك به صياد ٤ اما فرمي متفاوت بالكهاي انتهايي موشك هم مثلثي بنظر ميرسند و متفاوت با صياد ٤ سوخت متفاوت و سرعت بيشتر بهره مندي از سيستم TVC فيوز ضربه ايي(احتمالا) برد ٢٠٠ تا ٢٣٠ كيلومتر احتمالا نام اين موشك از سري صياد خارج شده و نام جديدي خواهد گرفت وگرنه كه صياد ٥ موشك گرانقيمت و اصلي سامانه نكته: مواردي كه در مورد دو موشك مطرح كردم صرفا حدس و گمان بنده است و هيچ قطعيتي ندارد در اين تصوير صياد ٥ با بدنه قرمز در كنيستر سمت راست و صياد ٤ با بدنه سفيد در كنيستر سمت چپ در اين تصوير صياد٥ ، چندسانت كوتاه تر از صياد ٤ بنظر ميرسداما نوك موشك قطورتر است همونطور كه وزير دفاع اعلام كردند باور نمونه هايي توانمندتر از اين سامانه هم دارد كه در اينده خواهيم ديد

بامداد امروز اسرائیل حملاتی رو به نزدیکی دمشق انجام داد به گفته بنیامین نتانیاهو صدای پدافند سوریه هم اسمان دمشق رو پر کرده است از میزان تلفات و خسارات خبری در دست نیست ولی سوالی که مطرح هست علت حملات و خواست اصلی رژیم اشغالگر قدس و چرایی عدم پاسخگویی مستقیم ایران هست گفته میشه علت اسرائیل و امریکا فشار برای ایران و وارد کردن ایران به جنگ هست اونها میخوان یک بازی دو سرباخت برای ایران فراهم کنن اگر پاسخ ندهد حملات رو بیشتر کنن و اگر پاسخ دهد جنگ رو کلید بزنن اما اقدام ایران ایران از دو جهت زیاد به حملات اسرائیل پاسخ نمی دهد اول بابت عدم تمایل به پاسخ از خاک سوریه و یا عراق و دوم اهمیت دیگر اهدافش در سوریه اهدافی مثل زیرساخت های انسانی و موشکی و بازپسگیری زمین های اشغالی در سوریه برای ایران و سوریه بسیار مهم هست که ادلب از دست تروریست ها، مرز با ترکیه از دست ترک ها، و مرز با عراق از دست امریکایی ها ازاد بشه اما پاسخ چه میتونه باشه ایران تمایل شدیدی داره که پاسخ از طرف همپیمانانش صادر بشه برای مثال - در یمن وضعیت داره برمیگرده و سقوط پهباد های امریکایی ضرباتی از این نوع هستند - در سوریه فتح خان شیخون نشون داد که فشار های امریکا و اسرائیل ایران رو از اهداف اصلی باز نداشته و داره کار میکنه - در عراق، در عراق شرایط دلخواه نیست و فشار از روی نیروهای امریکایی برداشته شده است، در صورتی که حملات به نیروهای امریکایی زیاد شود کم کم امریکا مجبور خواهد بود از عراق خارج شود ، دو نقطه مهم امریکا در عراق سفارت و سفیر اون ( منابع سیا) و شرکت های نفتی هستند که درامد زایی بالایی برای امریکا دارند اگر در این موارد اختلال ایجاد شود عملکرد اونها کاهش پیدا می کند بماند که زدن پهبادها و هواپیماهای سنگین عملا امنیت اسمان رو برای شناسایی نیروهای ما سلب می کند ( باید اسمان عراق رو برای امریکایی ها به تهدید تبدیل کنیم بویژه پهبادها) - در افغانستان ، امریکا دنبال شکل دهی فضایی طالبانی مثل گذشته هست ، بطوری که دولت افغانستان نادیده گرفته شده است کمک به حمله به نیروهای ناتو و امریکایی و زدن پهبادها بهترین و موثرترین کار برای ضربه زدن به امریکا هست همچنین رایزنی و فعال شدن نقش ما در افغانستان بسیار کلیدی هست اگر باتلاق عراق و افغانستان رو فعال نکنیم سراغ ما خواهند امد

آدم بتونه یه میخ را داخلی سازی کنه بهتر از اینه که بهترین سیستم پدافندی و جنگنده را از خارج بخره. سامانه باور با فرض اینکه از همردیف های خارجیش کم توان تر باشه (که احتمالا نیست) بهتر از اینه که S500 و پاتریوت از خارج بخریم. لذا اگر باور ده ها و صدها ضعف احتمالی داشته باشد دست سازندگانش را می بوسم و با صد سیستم مشابه خارجی آن را عوض نمی کنم.

سلام ما بین کرکس و قناری هم بهرحال شباهت‌هایی میبینیم! هر دو پرنده هستن و پرواز میکنن و بال دارند و احتمالا بازماندگان مستقیم دایناسورها ! اما هیچ‌کس کرکس و قناری رو یه گونه یا راستا قرار نمی‌ده ! بسیاری از نکاتی که گفتید ارتباط خاصی به وجود کشورهای نامبرده نداره ! اگرچه نمی‌شه با قاطعیت در مورد عدم استفاده از دانش ایشان خصوصا اسرائیل نظر داد. ( به این دلیل که اسرائیل در این زمینه کشور پیش‌رو و قدرتمندی هست برخلاف چین که کپی کار محض اس سیصد روسی بود، اسرائیل خودش طراح و سازنده هست ، بنابراین استفاده از دانش اون ریسک کمتری داره) اما باید توجه داشت که این پلت‌فرم ها ذ حقیقت الگوهای معتبر و موفق هستن و طبعا نتیجه‌ سالها تحقیق و تفرس و آزمون و خطا ! بنابراین منطقی هست که اغلب سلاح‌ها شباهت هایی بهم داشته باشند ! مثلاً شما به زعم استفاده از قالب استوانه‌ای نمی‌تونید مدعی بشید موشک هارپون و فونیکس یکی هستند !‌ یا چون شکل غالب رادارها مستطیلی بنابراین همشون یکی هستن ! در عمل عمده پیشرفت ها در زمینه تکنولوژی متوجه جوانب درونی سیستم منجمله نوع و ترکیبات سوختی و سامانه‌های الکترونیکی و نرم افزارها و... مواد بکار رفته و ... هست !!!‌ و پارامتر های تعیین کننده‌ مربوط به تکنولوژی بکار رفته هست نه صرفا شکل و شمایل ظاهری !! ضمناً ایران خیلی هم در این زمینه کم‌تجربه نیست و همچنین کشور ۸۵ میلیونی پتانسیل های بالایی داره که اگر استفاده صحیحی ازش بشه می‌تونه پیشرفت کنه !‌ در آخرم اینکه استفاده از دانش های تثبیت شده اصلا بد نیست ! تشکر

شکبه اخباری یونیوز تصاویر اختصاصی خود را از باور373 منتشر کرده است. طبق ادعای این شبکه ارتش ایران تصاویر از آزمایش باور373 همراه با برخی از جزئیات آن را در اختیارشان قرار داده است. اطلاعات ادعایی که ارتش ایران در اختیار یونیوز گذاشته است: باور 373 توانایی هدف قراردادن موشک های کروز، بالستیک، موشک های ضد رادار، انواع هواگردها را دارد. این سامانه می تواند اهداف را از 320 کیلومتری کشف کرده و از فاصله 260 کیلومتری ردگیری کند و هدف خود را در فاصله 200 کیلومتری و ارتفاع 27 کیلومتری مورد اصابت قرار دهد. باور 373 می تواند با 6 هدف درگیر شود و 2 موشک به سمت هر یک از اهداف شلیک کند. هر گردان شامل 6 پرتابگر می باشد. پی‌نوشت: چرا باید قبل از رونمایی از مهمترین پروژه دفاعی کشور، فیلم‌های تست آن از رسانه‌های خارجی سر در بیاورد. منبع

با سلام ، ضمن عرض تبریک عید غدیر خم به محضر همه عزیزان میلیتاری ... تصاویری چند از رادارها و لانچر سامانه باور -373

در قسمت دهم، خواندیم که لو بو به لیو بی پناه برد و لیو بی نیز شهر شیائو پی را برای اقامت در اختیار او قرار داد. این اتحاد، سبب شد فتح ایالت شو سخت تر از قبل شده و سائو سائو نیز که از فتح آسان آن ناامید شده بود، به حرف مشاور اعظم خود؛ شون یو توجه نمود و منتظر فرصتی شد تا دو ببر به جان یکدیگر افتاده و یکدیگر را بدرند. و حالا ادامه ماجرا ...! --------------------------------------------------------------------------------- قسمت چهاردهم – آغاز پایان حال که امپراطور به سلامت به شوچانگ منتقل شده بود و دربار شکل گرفته بود، دیگر وقت آن رسیده بود که فکری به حال ایالت شو بکند. دیگر از انتظار کشیدن خسته شده بود. گویا قرار نبود بین دو جنگ سالار جنگی در بگیرد. پس مشاورین و ژنرال های خود را فراخواند و موضوع را مطرح کرد. فرماندهان، مثل همیشه معتقد به راهکار نظامی بودند. بویژه شو چو که معتقد بود با 50 هزار نفر قادر به فتح ایالت شو خواهد بود. اما سائو سائو نیک می دانست که حمله نظامی به شو چو چقدر می تواند دردسرساز باشد. بویژه اینکه یوآن شائو که تا حالا سپاه قدرتمندی را فراهم آورده است، مترصد فرصتی است که فتوحات خود را به مرکز کشور معطوف دارد و درصورتی که سائو سائو متحمل تلفاتی سنگین شود، دیر یا زود با حمله یوآن شائو مواجه خواهد شد. در این میان، شون یو پیشنهادی را مطرح نمود : استفاده از استراتژی «یک دام برای دو ببر». وی پیشنهاد نمود از آنجایی که لیو بی بدون حکم و با امر تائو چیان فقید، ایالت شو را در اختیار دارد، نخست وزیر سائو سائو با استفاده از نفوذی که بر روی امپراطور دارد، حکم فرمانداری ایالت شو را برای لیو بی صادر نماید. از سویی دیگر، دستور پنهانی را برای لیو بی تهیه نماید که در آن، از وی خواسته شود که لو بو را گردن بزند. بدین شکل اگر لیو بی از تصمیم اطاعت کرده و لو بو را به قتل برساند، خود به خود مشکل از سر راه برداشته شده و راه فتح شو، هموار خواهد شد. اما درصورتی که لیو بی از این کار سر باز زند، باز هم دو جنگ سالار به یکدیگر بدبین شده و اتحاد آن ها مثل سابق نخواهد بود و هریک مترصد فرصتی خواهند بود که دیگری را از میان بردارد. سائو سائو از این توصیه استقبال نمود و به سرعت احکامی را برای لیو بی آماده نمود و با امضای امپراطور، به ایالت شو فرستاد. هنگامی که لیو بی با حکم فرمانداری از سوی امپراطور مواجه شد، از پیک خواست که مراتب قدردانی خود را به نخست وزیر اعلام نماید. اما پیک از این فرصت استفاده نموده و آرام به وی گفت که نخست وزیر حکم دیگری را نیز برای وی فرستاده و منتظر جواب است. لیو بی حکم را که خواند تعجب نمود. اما با سیاست ورزی تمام به پیک اعلام نمود که اوامر نخست وزیر اجرا خواهد شد. پس از آن که پیک برای استراحت و پذیرایی به سرای مخصوص رفت، لیو بی فرماندهان و مشاوران خود را فرا خواند و موضوع را با ایشان در میان گذاشت. ژانگ فی معتقد بود که بهترین تصمیم، کشتن لو بو خواهد بود. چرا که وی در آینده دردسرساز خواهد شد. همچنین این تصمیم باعث خواهد شد که کدورت بین لیو بی و سائو سائو (به دلیل مداخله در فتح ایالت شو) از میان رفته و صلح بین این دو برقرار شود. لیو بی پاسخ داد که کشتن لو بو در خانه خود، از جوانمردی به دور است و امری غیراخلاقی است. پس با این تصمیم مخالف است. اگرچه آن شب جدال بین موافقان و مخالفان، نتیجه ای را در بر نداشت. پس قرار شد روزی دیگر به بحث بنشینند. روز بعد لو بو به دیدار لیو بی رفته و انتصاب وی به مقام فرمانداری شو را تبریک گفت. لیو بی نیز به گرمی وی را پذیرفت و با یکدیگر به بحث و گفتگو نشستند. اما ناگهان ژانگ فی وارد شد و با شمشیری که از نیام برکشیده بود، به سمت لو بو حمله ور شد و قصد جانش را نمود. اما لیو بی سریعاً مداخله نمود و اجازه نداد وی آسیبی به لو بو برساند. لو بو که از این رفتار متعجب شده بود، از وی پرسید که چرا قصد جانش را کرده است؟ ژانگ فی پاسخ داد : «این دستور سائو سائو است. او به برادرش دستور داده است که تو را به قتل برساند ...!». سخن ژانگ فی هنوز به پایان نرسیده بود که با فریاد لیو بی مواجه شد. بشدت او را مواخذه نمود و دستور داد اتاق را ترک نماید. سپس لو بو را به همراه خود به اتاق خصوصی اش برده و در آن جا به صحبت با وی نشست. لو بو که هنوز متعجب بود، ماجرا را از لیو بی پرسید. او هم نامه سائو سائو را به لو بو نشان داد. لو بو با خواندن نامه، خشمگین شد و گفت این حیله سائو سائو است که می خواهد بین ما اختلاف بیاندازد. لیو بی نیز با وی هم نظر بود. به وی گفت که قصد دارد با دادن پاسخی مبهم به سائو سائو، هم این حیله را ناکار سازد و هم حساسیتی را بوجود نیاورد. سپس هر دو به بحث و گفتگو و خوردن و نوشیدن تا پاسی از شب پرداختند. شب هنگام سه برادر گرد هم آمدند. ژانگ فی و گوان یو پرسیدند که چرا لیو بی را نکشیم؟ لیو بی در جواب گفت سائو سائو قصد دارد ما را از یکدیگر جدا کرده و به جان هم بیاندازد و خود از این فرصت برای فتح شو استفاده نماید. وی به خوبی حیله سائو سائو را فهمیده بود. گوان یو با تصمیم برادرش موافقت نمود. اما ژانگ فی هنوز دل چرکین از این تصمیم بود و اعتقاد داشت که لو بو به زودی برای آن ها دردسرساز خواهد شد. اما لیو بی تصمیم خود را گرفت و گفت این کاری است که یک انسان با شرافت می بایست انجام دهد. فردای روز، به پیک اطلاع داد که به سائو سائو بگوید اوامر وی در دست اجراست. پس پیک به سرعت خود را به ایالت یان رساند تا پیغام لیو بی را به سائو سائو برساند. اگر چه وی در حقیقت مأمور بود آنچه که رخ داده را به او اطلاع دهد. پس پیک بعد از رساندن پیام، شرح ماوقع را نیز به اطلاع سائو سائو رساند و گفت که لیو بی، لو بو را از ماجرا مطلع ساخته است. سائو سائو، شون یو را نزد خود فراخواند و گفت که این حیله با شکست همراه شده است و باید فکری دیگر کرد. شون یو اندکی تأمل کرد و گفت نقشه دیگری دارد. حیله ای با نام «ببر در برابر گرگ». نامه ای را به یوآن شو فرستاده و به وی اطلاع دهیم که لیو بی قصد حمله به سرزمین های وی و اراضی نزدیک به رودخانه هوای (Huai River) را دارد. این خبر باعث خشمگین شدن یوآن شو و حمله وی به ایالت شو خواهد شد. از سوی دیگر این حمله را به لیو بی اطلاع دهد تا وی مهیای نبرد با یوآن شو گردد. لو بو قطعاً از این فرصت استفاده خواهد کرد تا به لیو بی خیانت کرده و ایالت شو را در اختیار بگیرد. سائو سائو از این حیله بسیار خوشنود شد و مقدمات آن را فراهم نمود. هنگامی که نامه به دست یوآن شو رسید، وی با عصبانیت سخنانی تند علیه لیو بی را بر زبان آورد که چطور مشتی گدا و بیچاره به چنین جسارتی رسیده اند که بخواهند سرزمین های او را غصب نمایند. پس سریعاً به فرماندهان سپاه خود دستور داد تا مهیای نبرد با لیو بی شوند. جی لینگ (Ji Ling) که قدرتمندترین فرمانده خود بود را در رأس سپاه صد هزار نفره خود قرار داد و به وی دستور داد تا سر لیو بی را برایش بیاورد. از سوی دیگر، لیو بی نیز که از این لشکرکشی باخبر شده بود، ناچار شد که سپاه سی هزار نفره خود را مهیای نبرد سازد. اما حالا نگران بود که در نبود وی، اتفاقی برای شهر بیافتد. پس به این فکر افتاد که چه کسی قرار است از شهر محافظت نماید. گوان یو، پیشنهاد نمود که وی به محافظت از شهر گمارده شود. اما لیو بی که در میدان جنگ به وی نیاز داشت، از این پیشنهاد استقبال ننمود. پس ژانگ فی پیش قدم شد. اما لیو بی به او نیز اعتماد نداشت. پس گفت : تو با خوردن شراب، کنترل خود را از دست داده و سربازانت را مورد ضرب و شتم قرار می دهی. در این صورت قادر به کنترل شهر نخواهی بود و آشوب حکمفرما خواهد بود. اما ژانگ فی قول شرف داد که تا برگشتن برادر، لب به شراب نزند. آن قدر اصرار نمود تا لیو بی راضی شود که شهر را به دستان وی بسپارد. اگر چه چن دنگ (Chen Deng – Yuanlong) را که مشاوری باهوش و توانا بود را در کنار وی قرار داد و از برادرش خواست که در امور با وی مشورت نموده و از کمک او استفاده نماید. سپاه لیو بی در شو یی (Xuyi) به سپاه نانیانگ رسید. اگرچه سپاه لیو بی یک سوم سپاه جی لینگ بود، اما آوازه سرداران لیو بی باعث هراس هر سپاهی بود. پس جی لینگ تصمیم گرفت که خود وارد نبرد تن به تن شده و با به زیر افکندن ژنرال های لیو بی، باعث افزایش روحیه ارتش خود و برهم خوردن نظم و روحیه سپاه دشمن شود. پس به میدان آمده و درشت ترین کلمات را نثار لیو بی نمود و گفت : «ای مردک دهاتی بی دست و پا! به چه اجازه ای به سرزمین ما حمله کرده ای؟». لیو بی پاسخ داد : «من از سوی امپراطور دستور دارم تا فرماندار بی کفایت و گستاخ را نابود سازم. هرکس در برابر این دستور بایستد، نابود خواهد شد.». جی لینگ که خشمگین شده بود به سوی سپاه لیو بی تاخت. گوان یو نیز به مقابله با وی برخاست. نبرد دو ژنرال به درازا کشید و هیچ یک موفق نشد دیگری را شکست دهد. جی لینگ جانانه و شجاعانه جنگید. اما نیک دریافت که حریف قدرت و مهارت گوان یو نیست و دیر یا زود شکست خورده و جانش را از دست خواهد داد. پس پیشنهاد نمود که هر دو قدری استراحت نمایند و مجدداً به میدان جنگ برگردند. گوان یو نیز موافقت نمود. ساعتی بعد گوان یو به میدان نبرد برگشت. اما جی لینگ یکی دیگر از ژنرال های خود به نام شون ژنگ (Xun Zheng) را به میدان فرستاد. گوان یو از او خواست که بازگشته و به جی لینگ بگوید که خود به میدان بازگردد. اما شون ژنگ پاسخ داد که : «توی بی همه چیز و گمنام در شأن مبارزه با ژنرال ما نیستی.». این حرف برای وی گران تمام شد. چرا که با خشم گوان یو مواجه شده و با اولین ضربه سرش را از دست داد. به دنبال این، سپاه لیو بی حمله را آغاز نمود و سپاه جی لینگ که حالا ترس و بی نظمی در آن افتاده بود، با تلفات سنگین عقب نشینی نمود. لی جینگ با عقب نشینی به زمینی دیگر به استحکام مواضع پرداخت و در نهایت دو سپاه رو در روی هم قرار گرفتند. اما در شهر، خبر دیگری بود. ژانگ فی که خبر موفقیت برادرانش را شنیده بود، دستور داد جشنی برپا کنند. غذا و شراب ناب مهیا شد و همه به شادی پرداختند. ژانگ فی گفت که وی به برادرش قول داده که مشروبی ننوشد. ولی امشب به دلیل پیروزی در جشن، این کار را خواهند کرد. ولی از فردا نوشیدن مشروب قدغن است. پس همه به میگساری پرداختند الا یک نفر : سائو بائو (Cao Bao). سائو بائو از ژنرال های سابقه دار تائو چیان بود که رابطه سببی با لو بو نیز داشت. وی از آن دسته ژنرال هایی بود که لب به شراب نمی زد. ولی ژانگ فی از رد کردن پیشنهاد نوشیدن وی ناراحت شد ]در چین اینطور رسم بود که هنگام نوشیدن شراب در مهمانی، همه با هم می نوشند و ننوشیدن شراب بدون دلیل موجه نوعی بی احترامی محسوب می شود.[. وی معتقد بود بی معنی است که یک ژنرال نظامی، مشروب ننوشد. پس وی را وادار به نوشیدن نمود. سائو بائو هم از سر احترام پیاله ای نوشید. حالا دیگر ژانگ فی بر دور مشروب خواری افتاده بود و خمره بزرگی از شراب را به همراه دیگران نوشید. وقتی حسابی مست شد، سائو بائو را دید که چیزی نمی نوشد. پس به وی دستور داد باز هم بنوشد. اما سائو بائو سر باز زد. ژانگ فی به او گفت که وی چندی پیش نوشیده بود و چرا اکنون نمی نوشد و به وی اصرار فراوان نمود. اما سائو بائو قبول ننمود. ناگهان ژانگ فی که از مستی، کنترل خود را از دست داده بود وی را تهدید نمود که اگر حاضر به نوشیدن با وی نشود، صد ضربه چوب خواهد خورد ]یکی از تنبیهات در چین باستان بدین شکل بود که فرد را بر روی تخته ای برهنه می بستند و با دو چوب بزرگ از دو طرف بر کمر وی ضربه می زدند.[. وی نگهبانان را خبر نمود که دستورش را اجرا نمایند. چن دنگ تلاش کرد که مداخله کند. اما ژانگ فی وی را از خود دور نمود و گفت بهتر است در کار نظامیان دخالت ننماید. مداخله دیگران هم بی نتیجه بود. سائو بائو از ژانگ فی درخواست عفو نمود. کار داشت ختم به خیر می شد که اشتباهی بزرگ مرتکب شد. سائو بائو گفت «اگر فرزندخوانده من را ببینی، مرا خواهی بخشید.». ژانگ فی پرسید : «چه کسی فرزندخوانده توست؟». سائو بائو پاسخ داد : «لو بو!». در این هنگام، خشم تمام وجود ژانگ فی را فرا گرفت. او گفت : «حقیقتاً قصد نداشتم تا تو را بزنم. اما حالا که فکر می کنی من از لو بو می ترسم، تو را خواهم زد. اصلاً تو را به جای او خواهم زد.». اصرار اطرافیان بی فایده بود و سائو بائو زیر ضربات چوب قرار گرفت. پس از پنجاه ضربه، ژانگ فی دستور متوقف نمودن حکم را داد و او را رها نمود. اما سائو بائو که در آتش خشم و نفرت از او می سوخت، تصمیم به انتقام گرفت. پس مخفیانه پیکی را نزد لو بو فرستاد و به وی اطلاع داد که شهر از مدافعان، خالی و باقیمانده ارتش لیو بی (بالاخص ژانگ فی) همه مست هستند. پس اگر بخواهد به شهر حمله کند، وی نیز او را یاری خواهد نمود ...! =================================================================== پ.ن 1 : از اینکه مدت بسیار زیادی از آخرین آپدیت تاپیک گذشته است از دوستان صمیمانه عذرخواهی می کنم. ان شاءالله که روزگار قدری سهل تر بگیرد تا بتوانم بیشتر و سریع تر در خدمت دوستان گرامی باشم. تلاش می شود قسمت بعدی هم تا هفته آینده تقدیم حضور دوستان گردد. پ.ن 2 : از آنجایی که بسیاری از قسمت های داستان باقی مانده و تقریباً کند پیش می رویم، تلاش نمودم که قدری از حواشی و بالاخص دیالوگ ها زده و به روایت داستان سرعت بیشتری ببخشم. پس اگر قدری ادبیات داستان با گذشته تفاوت داشت و یا سرعت روایت، باعث ایجاد ضعف هایی در داستان پردازی شده بود، از تمام عزیزان عذرخواهی می کنم. ان شاءالله با ذکر انتقادات و پیشنهادات خود، حقیر را در بهبود تاپیک و داستان کمک نمایید.

نمایشگاه آرمیا-2019

با تشکر از شما بابت ارائه این نقشه و کمک به ارتقای سطح تاپیک؛ البته نقشه ای که ارائه فرمودید، براساس تاریخی که اشاره فرمودید (اندکی پس از ترور دونگ ژو) قدری با مغایرت روبرست. به این دایره ها توجه بفرمایید : بطور مثال می بینیم که سائو سائو، لویانگ را گرفته است. ایضاً گوا سی، لی جوئه و دونگ ژو!!! در چانگ آن هستند (بیضی سبز رنگ). طبیعتاً بعد از ترور که دونگ ژو نمی توانسته زنده باشد. می دانیم که وی در سال 192 میلادی کشته شد. پس فرض می کنیم این نقشه، برای همان زمان فتح چانگ آن توسط سپاه شیلیانگ باشد. یعنی همان سال 192 میلادی. اما خوب. باز هم به مشکل برمی خوریم. چون می بینیم که سائو سائو تا لویانگ را فتح کرده است (دایره قرمز) که داستان فتح آن را در قسمت سیزدهم با هم خواندیم. می دانیم که این نبرد، در سال 197 میلادی رخ داده است. پس منطقاً نقشه به آن دوره باز نمی گردد و البته اگر سال 197 هم باشد، گوا سی زنده نیست. از طرف دیگر می دانیم که تائو چیان در سال 194 میلادی مرد و لیو بی حاکم ایالات شو شد. با توجه به اینکه وقایعی که در قسمت چهاردهم خواهید خواند، جای لیو بی و لو بو در سال 197 میلادی برعکس می شود. یعنی لو بو می شود حاکم ایالت شو و لیو بی به شیائو پی (دایره قهوه ای) می رود (یعنی مطابق نقشه). پس طبیعتاً نقشه تا 197 میلادی نیست. همچنین محدوده ای که سون سه (Sun Ce) در اختیار دارد (دایره آبی پر رنگ)، به سال 198 میلادی برمی گردد. می دانیم که اولین بازی که سون سه سرزمینی را در اختیار می گیرد، به سال 195 میلادی باز می گردد. اما اگر بپذیریم که نقشه به سال 198 میلادی باز می گردد، اینبار با مشکلی به نام گونگسون زان مواجه می شویم (دایره آبی کمرنگ). چرا که محدوده ای که متعلق به وی است، بسیار بزرگتر بود و می دانیم که گونگسون زان در سال 199 میلادی در نبرد ییجینگ و در تقابل با یوآن شائو کشته می شود. البته شاید هم بتوان گفت که این نقشه، زمان نبردهای یوآن شائو و گونگسون زان را به تصویر می کشد. یعنی اواسط سال 198 میلادی. ولی در آن صورت با قلمرو یوآن شو (دایره قهوه ای) مواجه می شویم که بسیار کوچکتر از این حجم بوده است. چرا که سون سه عمده قلمرو وی را فتح نموده است. بنابراین این نقشه، به دوران پس از کشته شدن دونگ ژو تعلق ندارد و در بهترین حالت و کم تناقض ترین آن، به اواخر سال 198 میلادی برمی گردد؛ چون در 199 میلادی، هم تکلیف یو و گونگسون زان مشخص شده و هم تکلیف یوآن شو و هر دو کشته شده اند. همچنین ژانگ یانگ در نبرد با سائو سائو کشته شده و هنی به قلمرو سائو سائو اضافه شده است و ژانگ شیو نیز قلمرو خود را به سائو سائو واگذار نموده است. لو بو هم که ... (این را بهتر است در ادامه بخوانید. هرچند به نظر همه سرنوشت وی را می دانند.)! شاید این موردی که بنده اشاره کردم، از نظر دوستان کم ارزش به نظر برسد. چرا که شش سال در تاریخ، معمولاً زمان زیادی نیست. اما کافیست در نظر بگیرید که اینهمه تغییر و حذف و رویش و زایش جنگ سالاران، در طی کمتر از شش سال رخ داده است. در عصر منتهی به سه پادشاهی، روزها و ماهها، باعث تغییرات نقشه می شد؛ چه برسد به بازه ای طولانی مانند 6 سال! در پایان از این که به گشایش بیشتر بحث و مباحثی که در داستان فرصت کافی برای پرداختن به آن نیست، کمک فرمودید از شما سپاسگزارم. به امید مشارکت بیشتر شما، @Deepblue عزیز و دیگر دوستان گرامی در تاپیک و بهره مندی بیشتر از نقطه نظرات ارزشمند تمامی دوستان گرامی.

بسم الله الرحمن الرحیم IDEX 2019 تقریبا تا 1 روز 10 ساعت دیگه نمایشگاه نظامی کشور امارات معروف به IDEX 2019 شروع به کار میکنه ، دوستان اخبار نمایشگاه رو در این تاپیک قرار بدهند. درباره IDEX نمایشگاه دفاعی بین المللی IDEX (INTERNATIONAL DEFENCE EXHIBITION) مهمترین رویداد دفاعی در سه حوزه هوایی ، دریایی و زمینی (TRI-SERVICE) در جهان است.IDEX تنها نمایشگاه و همایش دفاعی بین المللی در منطقه MENA (خاورمیانه و شمال آفریقا) است که آخرین تکنولوژی های بخش های زمینی، دریایی و هوایی را به نمایش میگذارد. این یک محفل منحصر به فرد برای ایجاد و تقویت روابط بین دولت ها، پیمانکاران نظامی و نیروهای مسلح در سراسر منطقه است. حامی و موسس IDEX تحت حمایت شیخ خلیفه بن زاید آل نیهان، امیر امارات متحده عربی و فرمانده عالی نیروهای مسلح امارات متحده عربی برگزار می شود و با پشتیبانی کامل نیروهای مسلح امارات متحده عربی سازماندهی شده است. مکان IDEX به صورت دوسالانه در مرکز نمایشگاه ملی ابوظبی (ADNEC) واقع در ابوظبی، پایتخت امارات متحده عربی واقع شده است. نمایشگاه IDEX بیش از 133،000 متر مربع را به خود اختصاص می دهد. بخش های نمایشگاه 12 سالن نمایشگاه سر پوشیده 1100 تولید کننده و پیمانکار دفاعی محلی و بین المللی بیش از 35،000 مترمربع فضای نمایشگاه را از طریق 12 نمایشگاه برا عرضه محصولات و خدمات در اختیار دارند. نمایشگاه فضای باز نمایش های زنده IDEX همچنین فرصتی را برای نمایش تجهیزات و صنایع نظامی ارائه می دهد. نمایشگاه دفاع دریایی و گارد ساحلی (NAVDEX) NAVDEX به فن آوری دریایی، و گارد ساحلی و تجهیزات روز این حوزه تعلق دارد. نمایشگاه سیستم بدون سرنشین (UMEX) IDEX ۲۰۱۹ نمایشگاه دفاعی پیشرو در ارائه نسل بعدی فن‌آوری نظامی خواهد بود ، نسخه اول از نمایشگاه سیستم‌های بدون سرنشین (UMEX). کنفرانس های دفاعی IDEX کنفرانس دفاعی IDEX با حضور تصمیم گیرندگان کلیدی از دولت ها ، ارتش ها و پیمانکاران دفاعی ، به شما این فرصت را می‌دهد تا در مورد بزرگ‌ترین چالش‌هایی که این صنعت با آن مواجه است و راه‌حل‌های بالقوه آن آگاهی کسب کنید. دانلود کاتالوگ نمایشگاه دانلود کاتالوگ برنامه های نمایشگاه اخبار نمایشگاه گالری نمایشگاه پروفایل پیمانکاران و تولید کنندگان نظامی در این قسمت میتونید با صنایع نظامی و تولید کننده ها آشنا بشید ، بعضا کاتالوگ محصولاتشون رو هم گذاشتند

درود به دوستان گرامی هر دو استاد بزرگوار در مورد این پرنده درست می گویند. به هر روی این طرح ایراداتی دارد که دلیلش هم شاید نبود ناظرانی باشد که قبلا چنین پروژه ای را انجام داده باشند در کشورهای جهان اول. اما تا همین جا هم که پیش رفته به نظر من کیفیتش بالاتر از نمونه کارهای دولتی دیگر بوده است. ایراداتی جدی وجود دارد از جمله اینکه این F-313 به چه کاری خواهد آمد؟ هزینه ای که صرف آن می شود چرا به خود نیرو داده نشود. آیا برای نیاز فعلی ما کاربردی دارد؟ با وجود چند رادار پرنده دائما مستقر در آسمان منطقه و چندین سامانه رادار و الینت ریتیون در منطقه اصولا پنهان کاری یک چنین چیزی در دریا چه میزان هست؟ همه ایرادات هم واردهست. البته دیکته نوشته نشده غلط ندارد ما باید روزی این راه را می رفتیم که بهانه دشمن خارجی به کلید خوردن آن کمک کرد. در مورد هزینه من هنوز هم اعتقاد دارم که مردم و خیرین باید مثل زمان جنگ به کمک بیایند و اعانه بدهند. وقتی یک پروژه اعانه می گیرد هر چند ناچیز برکت کار زیاد هم می شود. همین سایت میلیتاری یک روزی 60 هزار کاربر داشته ظاهرا. خوب اگر هر کدام بیایند و 100 هزار تومان به پروژه قاهر هدیه بکنند می شود رقم 6 میلیارد تومان و اگر طی مراسمی در صدا و سیما بیایند این پول را به صنعت دفاعی بدهند می شود یک بدعت و تبلیغ کار درست برای بقیه مردم. یاد آن بانک ملی که خاوری نداشت و باعث شد تامکت بوجود بیاید به خیر. برخی دانشکده های پزشکی اعانه های خوبی جمع کرده اند به ویژه که امسال اعلام شده که بعید است پروژه های تحقیقاتی تامین بودجه بشوند ما هم در دانشکده های مهندسی نباید از آنها عقب بیافتیم. البته با وضع یک مالیات مستقیم روی مصرف مواد مصرفی سمی و خطرناک مثل شکر سفید، نمک، انواع فست فود، نوشابه، چیپس، پفک، لوازم آرایش، سیگار، قلیان، شکلات قهوه ای و تولید زباله و ... می شود کل کشور را سر و سامان داد و بیکاری را هم صفر کرد. در دانشگاه که من همه وسایل مورد نیاز را باید خودم تهیه بکنم از ماژیک تا کارت FPGA و اسیلوسکوپ و کمد مخصوص نگهداری آنها. بدون شک حداقل نیاز اولیه ما داشتن شکاری هوا به هوای قابل اعتماد با مداومت پروازی بالا هست به تعداد کافی. حالا داشتن یک شکاری صرف چه مشکلی یا خطری داشته که به سمتش نرفته اند بعد ها تاریخ قضاوت می کند. تفکر خوش بینانه این هست که با وجود توان ساخت پهپادهایی که بدون نیاز به کنترل رادیویی قادرند عملیات کامل نقطه زنی را انجام بدهند و پهپادهایی که موشک حرارتی حمل می کنند و توان تولید ارزان و بالای اینها و با وجود سامانه های پرتابل پدافندی کماکان تفکر دفاعی روی داشتن شکاری هوا به هوا احساس نیاز خاصی ندارد!! شاید هم بین اینها مانده اند که کدام را تامین بودجه بکنند!! در آلمان نازی با سیستم مدیریتی آلمانی تا آخرین روز جنگ پول به اندازه کافی وجود داشت اما منابع فلزی و انسانی محدود بود. اینها مانده بودند که ناوشکن بسازند یا زیر دریایی. دونیتس اصرار داشت که ساخت ناوشکن تاثیر کمی دارد ولی فقط یکی از صدا ها بود درنتیجه آلمانها بیشتر سهمیه پولاد را به ساخت ناوشکن دادند و از زیر دریایی غافل شدند که نتیجه اش هم شکست بود. این بحث تخصیص منابع همانطور که جناب MR9 می فرمایند خیلی جدی هست. چیزی که در ایران زیاد هست پول هست و همین پول زیاد مانند سیل اقتصاد را به خطر انداخته است. روزگاری سیم کارت 7 هزار تومانی یک میلیون تومان پیش فروش می شد و نقدینگی توسط آن مهار می شد اما یک نفر آمد سیم کارت را تقریبا مجانی کرد. همان سیاست به جان کنکور افتاده تا یک نقدینگی چند ده هزار میلیاردی که در کنکور می گردد را آزاد بکنند تا شاید این سیل جدید بشود تیر خلاص برای اقتصاد ایران. ما الان اپراتور همراه اول داریم ماهی 8 میلیارد بابت تولید محتوی (البته کات و پیست) به یک نفر می دهد. یک تفکری که خیلی حاکم بوده این هست که وقتی ضد تانک هست چرا تانک داشته باشیم و وقتی که پدافند قوی و موشک بالستیک هست چرا هواپیما داشته باشیم که مشکلات دیگری هم ایجاد می کند. برای اینکه از این سردرگمی نجات پیدا بکنم من خودم را اینطوری توجیح می کنم: جملاتی که در مورد قاهر گفته شده باز تحلیل دیگری دارد و آن تحلیل از دیدگاه اندیشه دفاعی واکنشی هست که خیلی هم آشنا هست. مصرف کننده: هواپیما که تجمل هست ولی یک چیزی می خواهیم که در دریا به ما سریع پوشش بدهد یک چیز ارزان قیمتی بسازید که سریع آماده بشود مطابق نیازهای ما.نتیجه تولد قاهر. مصرف کننده: نداشتن پشتیبانی هوایی در سوریه چه بد بختی ها که ایجاد نکرد فعلا دریا در اولویت نیست فوری برویم جنگنده پشتیبانی بسازیم که از روی جاده هم بتواند بلند بشود و در نزدیکی خط مقدم زیست بنماید. حالا چی از بقیه به تولید آماده تر هست؟ قاهر. خوب باید مشتری مدار بود قاهر را جنگنده پشتیبانی نزدیک اعلام می کنیم. درست مثل این هست که از خودروی 206 بخواهی به عنوان نفربر زرهی استفاده بکنی. نه اینکه نشود اما ... . در مورد تانک هم تا اثر آن را در مقابل انتحاری ها ندیدند به فکر خرید هم نبودند. حالا که دیدند فوری یک چیز مرتبی سر هم کردند مخصوص دفاع در مقابل انتحاری و روش استفاده از تانک را به زمان ماقبل گودریان همانند آموزه های دانشکده نظام سنسیل فرانسه بردند یعنی تانک شد یکی از ادوات نیروی پیاده برای دفاع نقطه ای چند تا محصول دیگر هم نیروی زمینی در همین راستا رونمایی کرد. در مورد تهدید مستقیم امروز ایران هم اگر اراده مقابله باشد و خوش بین هم باشیم با روش فرضی دفاعی بالا باز هم می توانیم با همین دست خالی موازنه محدودی ایجاد بکنیم. ایده این هست حتما که کاری که در دریا توسط قایقهای کوچک کردیم برای ناو شکنها در هوا هم شدنی هست. مثلا اگر پهپاد ساده کرار را تولید انبوه بکنیم و به دو تیر میثاق و بوستر سوخت جامد و چند دیکوی منبسط شونده مجهز بکنیم. در صورتی که رادار ها و الینت ها تهدید خارجی را در 20 نقطه مرزی بطور همزمان تشخیص بدهند قادریم که برای هر دسته نفوذی دشمن تعداد خوبی پهپاد بلند بکنیم و آسمان منطقه را اشباء بکنیم از اهداف واقعی و دیکوی. با اولین حمله به ما باید با ده ها پهپاد نزدیک شونده درگیر بشوند که تمام انرژی جنگنده های برتری هوایی آنها را فرسوده می کندو کافی است از دسته های 100 فروندی که به سمت ما فرستاده اند 4 تا شکاری خودشان را هم کنار پهپاد های ما بزنند و یا موشک های میثاق ما اتفاقا به برخی برخورد بکند وقتی که از این سد عبور کردند و مقدار خوبی سوخت از دست دادند و هنوز عملیات را لغو نکرده باشند، تازه می رسند به موشک های پدافندی و جنگنده های پدافندی سرنشین دار و فرسوده ما که فقط در عمق کشور پرواز می کنند. بنابراین مطابق این ایده تسلیم محض نیستیم ولی آیا این راه حل هست که بتوانیم با چنگ و دندان و قلاب سنگ دفاع بکنیم وقتی دفاع درون مرز ما شروع بشود حتی اگر برنده نبردهای هوایی باشیم باز هم بازنده هستیم. راه حل این هست که توانایی نیروی هوایی ما در حدی ارزیابی بشود که اصولا هیچ حمله ای رخ ندهد و هیچ گزینه ای روی میز قرار نگیرد. برگردیم به بحث فنی. خوب چقدر خوب که ما تجربه شرکت خصوصی درنا در ساخت هواپیمای کامپوزیت کامل را داریم.آیا به صنعت دولتی هم منتقل شده است؟ خیلی چابک و خیلی ارزان هواپیما می سازند. آیا جت کامپوزیت هم ساختش به همین راحتی است؟ F-35 اولیه بعد از مدتی پرواز منفجر می شد. بدنه کامپوزیت مشکلات عجیب و نوینی دارد که هر کدام چند تا تز دکترا از درونش بیرون می زند که برای من فرخنده هست ولی برای نیرو هم فرخنده هست؟ آیا میله هایی که در نقطه مخالف لبه حمله بال در پرنده فلزی می گذاشتند برای تخلیه بار الکتریکی در هوا، برای یک پرنده کامپوزیت هم استفاده از آنها ممکن هست؟ چطور می شود بار الکتریکی شدیدی که روی بدنه این هواگرد جمع می شود را طوری خنثی کرد که مخازن سوخت آن منفجر نشود؟ یا اویونیک آن صدمه شدید نبیند؟ برای شبیه سازی برخورد صاعقه با یک هواپیمای فلزی، آرایه ای از 16 کارت گرافیکی 4000 هسته ای یک ماه کار کردند خوب ما در کجای صنعت قادریم مدیران را به استفاده از این شبیه سازها متقاعد بکنیم؟ در صنعت خودرو که با این شبیه سازها کلی صرفه جویی داریم پدر ما در آمد تا قبول بکنند صنعت بدون درآمد هوایی که جای خود دارد. با همین نرم افزار و سخت افزار اثر آن آنتن تیغه ای روی پرنده را باید تحلیل کرد که چه اثری روی بقیه هواگرد دارد. با همین سامانه میزان RCS پرنده هم بدست می آید در زوایای مختلف. البته نرخ براده فلز خروجی از اگزوز های موتور ملی اوج و اکوی راداری آنها هم باید اندازه گیری می شد و به طراح ابلاغ می گردید تا در محاسبه RCS در نظر گرفته بشود.اما آیا اساسا به این براده ها فکری هم شده؟ آیا با این همه پیشرفت در ساخت بلید ها و دادن پوشش های مختلف به آنها توانسته اند خورده گی را نسبت به موتور قرن گذشته کاهش بدهند؟ آیا برای نگهداری جنگنده های موجود اساسا آمدند و با یک دیتا لاگر و یک گوس متر متصل به آن فلوی الکترو مغناطیس ناشی از خروجی براده ها را اندازه بگیرند و وقتی که این فلو از نرم خارج می شود (که به معنی نزدیک شدن به زمان شکستن بلید ها و تخریب کامل موتور هستیم) شکاری ها را گراند بکنند تا بلیدها تعویض گردد و موتور چند میلیون دلاری منهدم نشود که بیایند برای این شکاری نو ظهور هم بکنند؟ هنگام برخورد صاعقه با هواگرد تمام بدنه هادی می شود و مطابق استاندار باید کاری بکنیم که حداکثر 85 ولت به اویونیک برسد!!! در غیر این صورت اویونیک تخریب می شود. وقتی 5000 آمپر از گراند ما عبور می کند من چقدر شانس دارم که مدارم ذغال نشود؟ به عبارت دیگر ولتاژ شکست دیود های سری با تغذیه DC ورودی من چقدر باشد که عبور چنین آمپری از گراند منجر به سوختن همه کارت نشود؟ پرنده های بدنه فلزی در مقابل میدان های الکترومغناطیسی مقاوم تر بودند حالا با این کامپوزیت چه کنیم؟ آیا بیم رادار ریتیون مهر آباد با آن قدرت بالایش اگر در راستای آن قرار بگیرد برایش حادثه تولید نمی کند؟ اگر سیستم های صاعقه 2 روی آن خوب کار می کند دلیلی ندارد که روی این هم خوب کار بکند. برای یک بدنه کامپوزیت تمام استانداردهای EMS را باید با چند گرید بالاتر پاس بکنید. خیلی باید تجربه بکنیم تا مدیریت متوجه بشود که با ساختن نرم افزار امبدد بدون معماری دقیق، با روش سعی و خطا پروژه چندین سال به تاخیر می خورد آخرش هم قابل توسعه نیست. اما اگر نمونه اولیه به جایی رسید که قرار شد تولید بشود نیازی به ایجاد خط تولید نیست کافی هست که هر قطعه سازی قطعه خودش را بتواند با کیفیت مورد نظر جمع کننده محصول و نماینده ناظر او تست و تولید بکند و استاندارد های مربوطه را پاس کرده مدارک را ارائه بنماید. بقیه فقط یک مونتاژ دقیق توسط مهندسان با احساس مسئولیت بالا هست در یک سوله و داشتن چند تا آزمایشگاه با ابعاد بزرگ که کل هواپیما درون آن جا بشود. به هر روی پروژه قشنگ و ارزانی هست کلی تز دکترا و ارشد را می تواند تغذیه بکند ولی برای نیروی هوایی باید فکر های فوری دیگری داشته باشند. خوبی این پروژه این هست که از ماکاپ تک موتوره تا نمونه دو موتوره تقریبا در کمترین زمان رخ داده (اصلا در اشل های کار دولتی در ایران نبود) و مطمئن هستم که اگر بخواهند نمونه سوپر سونیک آن را بسازند، هم از نظر سازه ای 10 تا تغییر می دهند و آماده می شود اگر موتوری در کار باشد. امروز ما نرم افزار های طراحی خیلی خوبی داریم که 10 سال پیش توهم آنها را هم نداشتیم. اما اینکه مشکلات پروازی آن را حل بکنند زمان بر هست. تلفات هم خواهیم داد مثل بقیه دنیا. همین الانم F-35 به اندازه F-15 ایمن نیست.

بسم الله الرحمن الرحیم جنگنده سوخو-۴۷ (برکوت) جنگنده سوخو-۴۷ با نامهای مستعار (برکوت به روسی) و (فیرکین به گزارش ناتو) در اوایل سال ۱۹۹۰ توسط شرکت سوخو در ابتدای رشد اقتصادی ساخته شد. سوخو-۴۷ یک جنگنده مافوق صوت آزمایشی بود که رشد یافته شرکت حقوقی سوخو بود. ویژگی این جنگنده در بالهای رو به جلو اش است، این ویژگی به جنگنده قابلیت چابکی و مانور بالایی میدهند. در صورتیکه تولید سریالی این جنگنده هیچ وقت جامه عمل به خود نپوشید. تکنولوژیهای پیشرفته ی تنها نمونه آزمایشی تولید شده از این جنگنده بعدها از نسل پنجم جنگنده ها که سوخو-۴۷ باشد به نسل ۴٫۵ یعنی سوخو-۳۵ و دیگر جنگنده های آزمایشی نسل پنجم منتقل شد. شرایط اقتصادی: این جنگنده در ابتدا با نام سوخو-۳۷ شناخته می شد ولی با پیشرفته تر شدنش به سوخو-۴۷ در سال ۲۰۰۲ تغییر نام داد. اسم مستعار رایج این جنگنده برکوت به معنی عقاب طلایی است. سوخو-۴۷ مستقیما به دستور کشور روسیه آزمایش گوناگونی را انجام داد. این جنگنده از سیستم پیچیده ی هدایت با سیم نیز بهره میبرد. کارخانه سازنده: شرکت روسی سوخو اولین پرواز: ۲۵ دسامبر ۱۹۹۷ معرفی به عموم مردم: سال ۲۰۰۰ میلادی وضعیت فعلی: آزمایشی مصرف کننده اصلی: روسیه تعداد ساخته شده: ۱ فروند روسها از مدتها قبل از مزایای بالهای رو به جلو مطلع بودند. آنها با تحقیقات بسیار در رابطه با این نوع هواپیماها از سال ۱۹۴۰ تا کنون دریافتند که ضریب بازده این نوع جنگنده ها برای حمل بار و بلند شدن بیشتر از جنگنده های معمولی است، و همچنین این قابلیت قادر به کم کردن نیروی گریز از مرکز است. این بالها هواپیما را قادر میسازند تا بر پرواز خود کنترل بیشتری داشته و حرکتهای اضافی کمتری داشته باشد. شکل های هندسی این بالها و قرار گیری تسلیحات در داخل بدنه به این جنگنده امکان قدرت مانور بیشتری میدهند و او را به یک فرشته مرگ تبدیل میکنند. قرارگیری تسلیحات در داخل بدنه توانایی حمل تسلیحات بیشتری را به این جنگنده میدهند. اینها ما را به سمت این نوع از بالها سوق میدهند، البته تا زمانی که این نوع از بالها از سرعت هواپیما در برابر جنگنده های دارای بالهای رو به عقب می کاهد. برعکس، بالهای رو به جلو باعث خم شدن و چرخش راحتر بدنه جنگنده میشوند. این چرخش راحت را میتوان مدیون سیستمهای پیشرفته سوخو-۴۷ بود ولی این سیستم را میتوان بر روی جنگ افزارهای معمولی نیز مشاهده کرد. پروژه دیگری نیز در آمریکا در سال ۲۰۱۱ شروع شد که توسط کارخانه گرومن ( هواپیمای ایکس-۲۹) به اجرا درآمد و تنها با سرمایه گذاری شرکت سوخو، در واقع در این پروژه سوخو شریک آمریکا شده بود. سوخو-۴۷ اصولا یک تکنولوژی برای ساخت جنگنده های آینده روسی بود. اگرچه، سوخو به طور خلاصه کوشش میکرد که سوخو-۴۷ را برای ارتش روسیه و دیگر مشتریان خارجی بسازد. سوخو-۴۷ به اندازه ی جنگنده های قبلی سوخو است. تقریبا مثل سوخو-۳۵ و به خاطر کاهش هزینه های اقتصادی سوخو-۴۷ دماغه و دمهای عمودی و همچنین چرخهای فرودش را از سوخو-۲۷ قرض گرفت و با این وجود جنگنده ویژگیهای ضد راداری اش را کاهش داد (شامل مواد جاذب اشعه راداری) در این جنگنده مکانی برای قرار گرفتن تسلیحات در درون بدنه و همچنین قرار گرفتن یک رادار پیشرفته قرار دارد. به هر حال تمام تدبیرها مانند تحقیقات آمریکا برای ساخت هواپیمای ایکس-۲۹ در دهه ۸۰ میلادی بود. سوخو-۴۷ دو برابر طرح آمریکایی اش بود که به منظور درگیری تن به تن در نظر گرفته شده بود. به منظور حل مشکل چرخش بالها، سوخو-۴۷ مجبور به استفاده دقیق از مواد ترکیبی درخور مناسب با چرخش بود، تا هم از چرخش هواپیما مقاومت کنند و هم به تقویت قابلیتهای آیرودینامیکی آن بپردازند، و این از سوخو-۴۷ نسبتا بالهای بزرگی را طلب می کرد. سوخو-۴۷ باید مجهز به بالهای تاشو می شد تا شایسته خدمت در نیروی هوایی روسیه می شد. سوخو-۴۷ هم مانند سوخو-۳۷ سابق آرایش دو- سه گانه و با تسلیحات آیرودینامیکی در جلوی بالها و دمهای جنگنده بود. بطور قابل توجه، سوخو-۴۷ دارای دو پایه است که سطح دم را تحمل میکنند، که به منظور کنترل گازهای خارج شده از موتور و کنترل حرکات نامتوازن را بعهده دارند. ستون عمودی کوچکتر در سمت چپ جنگنده، و در محل قرارگیری رادار عقبی جنگنده قرار دارد. در حالی که ستون عمودی بزرگتر در هنگام ترمز کردن برای چتر نجات (بمنظور کم کردن سرعت در هنگام فرود) عمل می کند. مانور: سوخو-۴۷ در سرعت های زیر سرعت صوت نیز چالاکی زیادی دارد. توانا بودن در تغییر کردن و دگرگون شدن مسیر پرواز و زاویه حمله در جنگ و همچنین حفظ قابلیت مانور در سرعتهای مافوق صوت در زمان تغییر مسیر نیز یکی دیگر از ویژگیهای این جنگنده است. سوخو-۴۷ قادر به شتاب گرفتن تا ۱٫۶ ماخ و تحمل ارتفاعی در حدود فشار ۹- جی است. بیشترین مقدار چرخش در جنگنده های جهان، و محدودیت کمتر و مسافت بالاتر و همچنین نداشتن محدودیت در شلیک موشکها در سرعتهای بالا، اینها معیارهای مهمی در حمله های برتری هوایی هستند. سوخو-۴۷ قابلیت مانور خیلی بالایی دارد و اینها هستند که این جنگنده را در نهایت زوایای حمله کردن کنترل می کنند. چرخش زیاد این جنگنده نکته خیلی مهمی در جنگهای نزدیک (داگ فایت) و حلقه زدنهای معمولی و بزرگ است، مخصوصا در زمانی که در جنگ هوایی درون منطقه عملیاتی مواجه می شوید با انفجار متوالی هدف هایتان آن هم در مناطق متفاوت، این چرخش های بزرگ به خلبان این اجازه را می دهند تا جنگنده را در به سرعت بسوی هدف بعدی قرار داده تا شلیک تسلیحات آغاز شود. مثل بیشتر جنگنده ها که با سیستم کنترل با سیم هدایت می شوند. سوخو-۴۷ موفق به انجام مانورهایی در حال ثبات نیز شده است. جنگنده هایی که بالهایشان رو به جلو است در مقایسه با جنگنده هایی که بالهایشان رو به عقب است در منطقه عملیاتی مشابه، توانسته اند امتیازاتی بدست آورند که عبارتند از: ۱- برا به پسای بیشتر ۲- قدرت بیشتردر انجام حرکات در داگفایت ۳- شعاع عملیاتی بیشتر در سرعت های زیر صوت ۴- بهتر بودن حالت مقاومت در حالت استل (از حرکت انداختن موتور برای مدت کوتاهی به منظور گیج کردن موشکها و یا موفقیت در داگ فایتها) و همچنین تقویت حالت ضد چرخش برای نسبت برا به پسا ۵- بهتر بودن پایداری جنگنده در زاویای حمله بالا ۶- کمترین سرعت پرش ۷- تیک آف (بلند شدن هواپیما) و نشستن در باند کوچکتر بدنه: بدنه سوخو-۴۷ به صورت بیضی شکل و اسکلت جنگنده اساسا تشکیل شده از آلیاژهای آلمینیوم و تیتانیوم به همراه ۱۳% از مواد کامپوزیتی، رادار و آنتن جنگنده در قسمت جلویی قرار دارند. این جنگنده دارای یک سطح افقی به منظور بوجود آوردن نسبت برا به پسا و نیروی ضد چرخش است. بالها: بالهای رو به جلویی که در وسط جنگنده قرار گرفته اند (به منظور برا به پسا) به جنگنده شکل و ظاهر غیر معمولی را می دهند، این ظاهر باعث شده است تا اسمهای مستعاری همچون (دیو و شیطان) و (قلاب سنگ) را به این پرنده آهنین نسبت دهند. قسمت قابل توجهی از برا (از جا کندن) حاصل تولید بال رو به جلو است که در گوشه هواپیما واقع شده اند، به این شکل برا در مضیقه حالت استل نیست. شهپرها ( قسمت متحرک بال هواپیما) بقایای اثربخشی در بیشترین زاویه حمله هستند، همچنین در حفظ کنترل هواپیما هنگام وزش باد نقش بسزایی دارند. تقریبا ۹۰% از جنس بالهای جنگنده از کامپوزیت تشکیل شده است. بالهای رو به جلوی وسطین دارای شیب نسبتا زیادی هستند که به شعاع عملیاتی زیاد جنگنده کمک می کنند. لبه هدایت کننده بالها نیز از مخلوطی نرم تشکیل شده است که توسط تخته های منحرف کننده به لبه ها چسبانده شدند. قسمت متحرک بالها (شهپرها) روی لبه بالها قرار داده شده اند. ذوزنقه هایی که مربوط به قسمت آیرودینامیکی جنگنده هستند وصل شده اند به امتداد لبه بالهای هایت کننده. در قسمت پایینی این جنگنده تسلیحات در داخل بدنه قرار میگیرند . و در نتیجه این همه استرس و تنش فقط برای بالهایی رو به جلو بود. چرخش هواپیما در حالی که خالی از تسلیحات بود احتیاج داشت به قرار گرفتن بالها در خلاف جهت هندسی دیگر جنگنده ها که بالهایشان رو به جلو بود، برای ساخت چنین بالهایی باید پوسته هایی را که از مواد متفاوت ساخته شده بودند بر روی بالها کار بگذارند. با این وجود این جنگنده در ابتدا تنها میتوانست تا ۱٫۶ ماخ سرعت بگیرد ولی بتازگی با بهتر کردن مدل قبلی و تجهیزتر کردن این جنگنده این رکورد شکسته شد. ولی این رکورد جدید مشخص نیست که تا چه حد پیشرفت کرده است ؟ تثبیت برداری: تثبیت برداری جنگنده با استفاده از سیستم ارتقاء یافته (پی اف یو)در حدود ۲۰ الی ۳۰ درجه شیب و حرکت راست به چپ جنگنده نیز به خوبی پشتیبانی میشود، چالاکی نیز یکی دیگر از منفعت هایی است که این جنگنده داراست. کاکپیت: طرح ساخته شده برای کاکپیت جنگنده توجه خاصی به راحتی خلبان داشته است و همچنین خلبان قادر است که جنگنده را براحتی در مانورهافشار- جی هدایت کند. جنگنده با یک صندلی پرتاب شونده جدید و همچنین سیستم حفظ جان خلبان مجهز شده است، این صندلی متغییر میتواند تا ۶۰ درجه متمایل شده و فشار – جی را از روی خلبان بردارد،این جنگنده قابلیت تحمل خوبی دارد و نکته قابل توجه اینجا است که این صندلی به خلبان اجازه داگ فایت و ردگم کردن از موشک را حتی در فشار- جی تا می دهد. خلبان سوخو-۴۷ میتواند از سیستم هایی نظیر: شناخت ارتفاع – جنبش کمتر در استیک (وسیله هدایت هواپیما) – سیستم مخصوص کنترل سوخت جنگنده بهره میبرد. با این وجود، خلبان ها ادعا می کنند که: کاکپیت این جنگنده به آنها فضای کمی برای رویت اطراف می دهد و این به خاطر طراحی بد این هواپیما است! مشخصات: خدمه : ۱ خلبان طول : ۲۲٫۶ متر طول بال : ۱۵٫۱۶ متر تا ۱۶٫۷ متر ارتفاع : ۶٫۳ متر مساحت بال : ۶۱٫۸۷ متر مربع وزن خالی : ۱۶٫۳۷۵ کیلوگرم وزن با تسلیحات : ۲۵٫۰۰۰ کیلوگرم بیشترین وزن در هنگام برخاست (تیک آف) : ۳۵٫۰۰۰ کیلوگرم قدرت جنگنده: ۲ برابر جنگنده سوخو-۳۷ و مدل آزمایشی از ۲ موتور Avidvigatel D-30F6 و همچنین استفاده از پس سوز، سیستم تثبیت برداری (پی اف یو _ ارتقاء یافته) توربوفن با هدایت دیجیتالی kN سرعت با سوخت معمولی : ۸۳٫۴ kN سرعت با سوخت پس سوز : ۱۴۲٫۲ تثبیت مداری : ۲۰ الی ۳۰ درجه در شیب انحراف کارائی: بیشترین سرعت : ۱٫۶ ماخ یعنی در سبکترین و سنگین ترین وزنها در حدود ۱۷۱۰ الی ۲۷۱۰ کیلومتر بر ساعت و در دریا حدود ۱٫۱۴ ماخ یعنی حدود ۱۴۰۰ کیلومتر بر ساعت سرعت گشت زدن : ۱۸۰۰ کیلومتر بر ساعت با سوخت معمولی و ۲۶۵۰ کیلومتر بر ساعت با سوخت فول شعاع عملیاتی : ۳٫۳۰۰ کیلومتر (۲٫۰۵۰ مایل) سقف پروازی : ۱۸٫۰۰۰ متر (۵۹٫۰۵۰ فوت) سرعت اوج گرفتن : ۲۳۳ متر بر ثانیه (۴۶٫۲۰۰ فوت بر دقیقه) ظرفیت حمل هر بال : ۳۶۰ کیلوگرم در هر متر مربع وزن: بدون تسلیحات ۱٫۱۶ / با تسلیحات ۱٫۷۷ جنگ افزار: سوخو-۴۷ فعلی مسلح نیست ولی اگر این جنگنده روزی بخواهد تجهیز شود میتواند از تسلیحات زیر استفاده کند: توپ : یک توپ ۳۰ میلیمتری از مدل GSh-30-1 با داشتن چیزی حدود ۱۳۰ گلوله موشک ها: ۱۴ hardpoints (2 wingtip, 6-8 underwing, 4-6 conformal under the fuselage) هوا به هوا : آر-۷۷ * آر-۷۷ (پی دی) * آر-۷۳ * کی-۷۴ X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500, KAB-1500هوا به سطح این مقاله توسط گروه ویکی جنگ ترجمه شده است و انتشار آن بدون ذکر کپی رایت شرعا و قانونا باطل بوده و گروه ویکی جنگ هیچ رضایتی از آن ندارد ! منبع فعال:http://jangafzar.rozblog.com/post/35 مترجم : مهدی زمانی (مدیریت سایت) منبع : ویکیپدیا Mahdizamani97@gmail.com

سوخو اس یو 47 بركوت، با نام روسی Cy-47 Беркут (بركوت به معنی عقاب طلایی) كه در ابتدای طراحی، با نام‏های S-32 و S-37 نیز شناخته می‏‎شد، یك جنگنده مافوق صوت آزمایشی، طراحی شده توسط شركت هواپیماسازی سوخوی می‏باشد.ویژگی ظاهری و چشم‏گیر این هواپیما، بالهای رو به جلوی آن می‏باشند كه این جنگنده را بسیار به جنگندهء آزمایشی - مفهومی آمریكایی X-29 Firkin ساخت گرومن، شبیه می‏نماید. تنها نمونه هواپیمای سوخو 47 تولید شده، به عنوان اثباتگر تكنولوژی‏های پیشرفته انجام وظیفه می‏نماید و ساخت دومین نمونه آزمایشی این هواپیما نیز كنار گذاشته شده است. طرح اولیه سوخو 47، ابتدا به نام S-37 شناخته می‏شد و شركت سوخو، مدتی بعد و در سال 2002، هواپیما آزمایشگر تكنولوژی‏های پیشرفته‏اش را به Su-47 نام‏گذاری مجدد نمود؛ ضمن اینكه با نام مستعار Berkut به معنی عقاب طلایی نیز شناخته می‏شود. سوخو 47 در اصل به عنوان بستری جهت انجام آزمایشات مهم روسها در زمینه مواد كامپوزیت و سیستم‏های پیچیده دیجیتال كنترل پرواز (FBW) ساخته شد. سوخو 47 با بهره‏گیری از بالهای رو به جلو، توانمندی انجام مانورهای بسیار عالی را دارد و قادر است در زاویه‏‎های حمله‏ای به اندازه 45 و بیشتر نیز اقدام به عملیات نماید. ایكس29 ساخت گرومن، اوّلین هواپیمای آمریكایی با طرح بالهای رو به جلو مؤسسه مطالعات هوایی تساگی (TsAGI) مدتها بود كه از مزیت‏های فراوان بالهای رو به جلو اطلاع یافته بود. عمدهء این دانش به واسطه به غنیمت گرفته شدن یك فروند بمب‏افكن جت یونكرس287 ساخت آلمان نازی بدست آمده بود. بالهای رو به جلو، نسبت به اغلب طرح بالهای سنتی، باعث كسب بیشترین میزان نیروی كشش شده، لحظات خمیدگی بالها را كم كرده و زمان وقوع واماندگی یا استال را به تأخیر می‏اندازند. در زاویه‏های حملهء بالا، نوك بالها در وضعیت غیر واماندگی باقی می‏مانند و بدین جهت هواپیما قادر می‎‏شود كنترل خود را با استفاده از سطوح متحرك حفظ نماید. بدبختانه بالهای رو به جلو، نیروی زیادی جهت از هم گسیختن (واگرایی) بالهایی كه از مواد معمولی ساخته شده‏اند تولید می‏كنند. به تازگی كه استفاده از مواد كامپوزیت در ساخت بدنه هواپیما رواج یافته است، امكان طراحی هواپیمایی با بالهای رو به جلو را میسر می‏‎سازد. همانند همتای غربی خود، یعنی جت ایكس-29 ساخت گرومن، سوخو 47 نیز یك طرح مفهومی اثباتگر تكنولوژی می‏باشد و قرار است به عنوان بستری جهت پایه‏گذاری نسل آیندهء جنگنده‏های روسی به كار گرفته شود. چنین هواپیمایی نه تنها باید همانند اف22 پیشرفته باشد، بلكه باید به عنوان بستری جهت استفاده از تكنولوژی‏های نوین در جنگنده‏ای چون میگ 1.44 باشد. با تمام این اوضاع، كمپانی سوخوی اكنون تلاش دارد تا سوخو 47 را به نیروی هوایی روسیه و سایر مشتریان خارجی به صورت جنگنده‏ای مطابق نیازشان، بفروشد. طراحی سوخو 47 از نظر اندازه‎ها، بسیار به طرح جنگنده‏های بزرگ ساخت سوخو نظیر سوخو 35 شباهت دارد. به منظور كاهش هزینه‏های طراحی، قسمت جلویی بدنه، دم و ارابه‏های فرود سوخو 47، از جنگنده‏های خانوادهء سوخو 27 بدست آمده است. با این حال، در طراحی هواپیما، به كاهش اثر ایجاد شده روی صفحهء رادار توجه شده است. برای رسیدن به این هدف، از مواد جذب كنندهء اشعهء رادار، محفظهء درونی نصب جنگ‏افزار و فضایی جداگانه ویژهء نصب یك رادار پیشرفته استفاده شده است. با وجود آنكه طرح هواپیمای ایكس-29 آمریكایی، یك جنگندهء مفهومی و تحقیقاتی در دهه 1980 به شمار می‏رفت، سوخو 47 با اندازه‏ای برابر دو برابر ایكس-29، در قیاس با رقیب آمریكایی خود، بسیار به یك جنگندهء رزمی و عملیاتی شباهت نزدیك پیدا می‎كند. به منظور رفع مشكل پیچش حول محور افقی در بالهای رو به جلو (wing-twisting)، در ساخت بالهای سوخو 47، به طور گسترده و با دقت فراوان از مواد كامپوزیت استفاده شده است تا به هنگام انجام مانورهای سنگین یا پرواز در زاویه‎‏های بالا، ساختمان بال به هنگام پیچش، مقاومت كافی از خود نشان دهد و الگوی آیرودینامیكی را خود حفظ نماید. با توجه به مساحت زیاد بالها در سوخو 47، در این هواپیما می‏توان سیستم تا شدن برای بالها تعبیه نمود تا هواپیما درون آشیانه‏های نیروی هوایی روسیه قابل جای‏گیری باشد. همانند نمونه پیشین یعنی سوخو 37، سوخو 47 به دلیل بهره‏مندی از یك جفت كانارد، در طبقه‏بندی هواپیماهای سه باله (triplane) قرار می‏گیرد. موضوع جالبتر اینكه در قسمت دوم سوخو 47، دو زائده تیرك‏مانند غیرهم‏اندازه تعبیه شده است كه در یكی رادار عقب‏نگر و در دیگری چتر ترمز تعبیه می‎شود. مانورپذیری سوخو 47 به طور گسترده و چشمگیری در انجام مانور در سرعتهای زیرصوت بسیار توانمند است؛ سوخو 47، ضمن حفظ توانایی مانورپذیری خود در سرعتهای زیرصوت، به راحتی و با سرعتی باورنكردنی، قادر است زاویه حمله و مسیر پروازی خود را تغییر دهد. این هواپیما دارای حداكثر سرعتی برابر 1.6 ماخ در ارتفاع بالا و حد تحمل فشار گرانشی در حدود 9 برابر می‏باشد. میزان تندی گردش هواپیما، بیشینه و كمینه سرعت جهت رهاسازی جنگ‏افزارها، از ویژگیهای حیاتی و بسیار مهمی جهت كسب برتری در رزم قلمداد می‎شوند. سوخو 47 ضمن دارا بودن شاخص‏های بسیار قوی مانورپذیری، قادر است به راحتی استواری پروازی خود را حفظ نماید و در زاویهء حملهء بالا، كنترل‏پذیر باشد. میزان تندی گردش به هنگام نبردهای نزدیك هوایی و همچنین نبردهای متوسط و دور، شاخص بسیار مهمی به شمار می‏آید، زیرا امكان دارد حین انجام یك ماموریت رزمی، هواپیما ناچار شود با اهداف متعدد و پراكنده شده در قسمتهای مختلف آسمان درگیر شود. میزان تندی بالای گردش در سوخو 47، به خلبان این امكان را می‏دهد تا هواپیمایش را به سرعت به سمت هدف بعدی بچرخاند تا فرصت شلیك اول را حفظ نماید. مقایسهء هواپیمایی مجهز به بالهای رو به جلو، با هواپیمایی دارای بالهای رو به عقب در همان اندازه، برتری‏های به شرح زیر برای مدل رو به جلو را آشكار می‎سازد: * نسبت بیشتر عدد برا به پسا * ظرفیت و توانمندی بالاتر به هنگام انجام مانور در نبردهای داگ فایت (نزدیك) * برد پروازی بیشتر در سرعتهای زیر صوت * بهبود شاخص واماندگی (Stall) و ضدچرخش به دور خود (anti-spin) * بقاپذیری بیشتر در زاویهء حملهء بالا * امكان پرواز در سرعتهای كمتر از كمینهء موجود برای مدل بال به عقب * فاصلهء كمتر جهت برخاست و فرود بدنه از نمای كنار، بدنهء سوخو 47 تخم‏مرغی شكل است و با استفاده از آلیاژهای آلومینیم و تیتانیوم ساخته شده است؛ ضمن اینكه 13 درصد از وزن بدنه با استفاده از مواد كامپوزیتی شكل گرفته است. پوشش روی دماغه در قسمت جلو، تا حدی مسطح است و دارای یك لبهء افقی می‏باشد تا شاخص ضدچرخشی هواپیما بهبود پیدا كند. بالها بالهای وسط بدنه نصب شده و رو به جلو، نمای غیرمتعارف و ناآشنای سوخو 47 را تشكیل می‎دهند. قسمت قابل توجهی از نیروی برا، به واسطهء بالهای رو به جلو و در قسمت میانی بالها فراهم می‎گردد. این نیروی كشش هیچگاه به واسطهء واماندگی نقاط نوك بالها از دست نمی‎‏رود. شهپرها (سطوح كنترلی بالها)، همچنان در زوایه‎های حملهء بالا موثر باقی می‏مانند و كنترل ‏‏پذیری هواپیما را به هنگام عبور جریان هوا از قسمتهای متحرك روی بالها حفظ می‏نمایند. بیش از 90 درصد سازه پوششی روی بالها را مواد كامپوزیتی تشكیل می‏دهند. بالهای رو به جلو، بیشترین مقدار سطح ظاهری یا Aspect Ratio را فراهم می‏آورند كه این امر، باعث افزایش مداومت پروازی هواپیما می‏‎گردد. زائده‏های متحرك كنترلی جلوی بالها (LEX) به نرمی با سطح بالها همسان می‎شوند. این زائده‏ها (LEX) با سطوح فلپها، شهپرها و لبه‏های متحرك انتهای هواپیما هماهنگ ساخته شده‏اند. تمامی سطوح متحرك و كاناردهای مثلثی شكل به زائده‏های توسعه‏یافته (LEX) متصل هستند. قسمت داخلی چنین بالی می‏بایست از مواد بسیار قوی ساخته شود تا در برابر نیروهای پیچشی كه سعی در چرخاندن و شكستن بالها را دارند، به ویژه در سرعتهای بالا، مقاومت نماید. ناگزیری نیروهای پیچشی، باعث شده است تا به منظور افزایش استحكام بال، در ساخت آن، به میزان قابل توجهی از مواد كامپوزیتی استفاده گردد. به همین دلیل، حداكثر سرعت قابل دست‏یابی به 1.6 ماخ محدود می‏شود، به همین دلیل مهندسین سعی دارند با انجام تغییراتی، از این سقف سرعت فراتر روند، اما تاكنون سقف سرعت جدید مشخص نشده است. تغییر بردار رانش اگرچه استفاده از سیستم تغییر بردار رانش یا خروجی‏های متحرك اگزوز هواپیما، موضوعی جدید و انقلابی محسوب نمی‎‏شود، اما قدرت تغییر بردار رانش به میزان 20 + تا 20 – در زاویهء حملهء 30 درجه بر ثانیه، به هنگام چرخش حول محور عمودی یا عرضی و گردش به اطراف، به میزان بسیار زیادی، چالاكی حاصل از بالهای رو به جلو را افزایش می‏دهد. كابین طراحی كابین، به طور عمده حول ایجاد حداكثر آسایش و راحتی خلبان قرار گرفته است، ضمن اینكه چیدمان كابین به نحوی است كه خلبان قادر باشد به هنگام انجام مانورهای سنگین و وارد آمدن فشار گرانشی سنگین، بتواند هواپیما را كنترل نماید. سوخو 47 به یك مجموعه صندلی پرتاب شوندهء جدید و «سیستم پشتیبانی زندگی» (life support system) مجهز شده است. شكل هندسی متغیر صندلی پرتاب شوند، این امكان را می‏دهد تا در زاویه‏ای به میزان 60 درجه، میزان فشار گرانشی ناشی از جاذبهء زمین، كاهش یابد و فشار كمتری به خلبان وارد آید. شكل صندلی خلبان، امكان درگیر شدن در داگ فایت و انجام مانورهای فرار از موشكها را حتا به هنگام وارد آمدن فشارهای گرانشی سنگین به راحتی فراهم می‎سازد. در سوخوی47، اهرم هدایت اصلی هواپیما در قسمت كنار تعبیه شده و دارای حساسیت بالا می‏باشد؛ ضمن اینكه بر اساس استاندارد متریك تنظیم گشته است. استفاده از صندلی متمایل به عقب، برای اوّلین بار در جنگنده اف-16 به كار گرفته شد، اما به دلیل دارا بودن فایده‏های اندك، در هیچ هواپیمای آمریكایی دیگری مورد استفاده قرار نگرفت. سوخو 47: آزمایشگاه پرنده در اوایل سال 2003، شرکت «سوخوی»، برندهء مناقصهء ساخت جنگندهء شكاری نسل پنجم شد. زمان اولین پرواز سال 2006 می‏باشد. اما هواپیمای «سوخو 47» یا به عبارت دیگر «برکوت»، که الگوی جنگنده‏های شكاری جدید محسوب می‎شد و دارای بالهای با جهت مخالف بود (متمایل به جلو) هواپیمای نسل پنجم نیست. در دفتر طراحی و تجربی «سوخو »، مهندسین معتقدند که این هواپیما بیشتر یک آزمایشگاه پرنده است که بر مبنای آن، تكنولوژی‏ها و مواد جدید مورد آزمایش قرار می‏گیرند. ولی نهایتن جنگنده نسل پنجم چه شکلی خواهد بود؟ ظاهر آن هنوز در حال شکل‎گیری است (طبق اطلاعات موجود در دفتر طراحی - تجربی «سوخو »، 5 نمونه وجود دارد که در حال گذارندن مراحل آزمایشی خود از لحاظ قابلیت آئرودینامیکی می‎باشند). مشکل اینجاست که طراحان و نظامیان، هنوز بر سر نوع جنگندهء جدید بحث می کنند كه این هواپیما چه مشخصه‎هایی باید داشته باشد؟ آیا باید شبیه هواپیمای نامرئی اما در عین حال دارای قابلیت مانور کم همانند F-117 بوده که قادر باشد به مقصد برسد و پس از شلیک تمام موشکها و بمبهای خود، به پایگاه برگردد؟ آیا باید یک جنگندهء نامرئی همانند F-22 باشد که نه تنها قادر به بمباران دقیق بوده بلکه بتواند در جنگهای نزدیک و رودرو نیز فعالیت کند؟ از سوی دیگر، طراحان می‎گویند که در مرحلهء اول باید مشکلات موجود به ویژه در زمینهء فنی را حل نمود. برای مثال میدان حرارتی هواپیما را باید کاهش داد. باید بر روی دریچه‎های هوایی و موتور سرپوشهای نصب شود که در صورت شناسایی هواپیما از طریق رادارهای دشمن و یا اگر به سمت آن موشکی با كلاهك حساس به حرارت شلیک شود، این سرپوشها بسته شود. یا این مشکل را باید از طریق پراکندن هوا حل نمود. ویژگی های «سوخوی47 بركوت» ویژگیهای عمومی كشور سازنده: روسیه كمپانی:سوخوی خدمه: یك نفر طول: 22.6 متر = 74 فوت و 2 اینچ گستردگی: 15.16 متر = 49 فوت و 9 اینچ تا 54 فوت و 9 اینچ ارتفاع: 6.3 متر = 20 فوت و 8 اینچ سطح بالها: 666 فوت مربع = 61.87 متر مربع وزن خالی: 36100 پوند = 16375 كیلوگرم وزن بارگذاری شده: 55115 پوند = 25000 كیلوگرم حداكثر وزن قابل برخاست: 77162 پوند = 35000 كیلوگرم پیشرانه دو دستگاه موتور توربوفن AL-37FU ساخت لیولكا (Lyulka) در نمونهء آزمایشی دارای پس‏سوز مشتق شده از موتور D-30F6 مجهز به سیستم تغییر بردار رانش (در مدل تغییر یافتهء FPU)، مجهز به كنترل دیجیتال كشش خشك: 83.4 كیلونیوتن = 18700 پاوند فیت برای هر موتور كشش با پس‏‎سوز: 142.2 كیلونیوتن = 32000 پاوند فیت برای هر موتور تغییر بردار رانش: 20 + تا 20- در زاویهء 30 درجه در هر ثانیه قابلیت ها حداكثر سرعت: 1.6 ماخ = 1600 كیلومتر بر ساعت = 1056 مایل بر ساعت حداكثر سرعت در سطح دریا = 1.34 ماخ = 1400 كیلومتر بر ساعت = 870 مایل بر ساعت برد: 3300 كیلومتر سقف پرواز خدمتی: 18000 متر = 59050 فوت نرخ اوج‏گیری: 230 متر بر ثانیه = 45300 فوت در دقیقه میزان بارگذاری بالها: 79.4 پوند بر فوت مربع = 360 كیلوگرم بر متر مربع جنگ افزار ها یك دستگاه مسلسل 30 م م از نوع GSh-30-1 با 150 تیر فشنگ 14 جایگاه سخت: 2 در نوك بالها، 6 تا 8 در زیر بدنه، 4 تا 6 به صورت تطبیق با بدنه در زیر بدنهء اصلی جهت: هوا به هوا: موشكهای R-77 و R-73 هوا به زمین: X-29T، X-29L، X-59M، X-31P، X-31A، KAB-500 و KAB-1500