به گفته هالیوود ریپورتر در صحنه‌های فیلمبرداری فیلم Top Gun: Maverick نه تنها خود تام کروز با جت‌های جنگنده‌ واقعی پرواز میکنه بلکه بازیگران دیگه رو هم قانع کرده تا با جنگنده‌های واقعی پرواز بکنند.کمپانی پارامونت پیکچرز از تام کروز برای این کارش تقدیر کرده و گفته نه تنها هزینه‌ جلوه‌های ویژه فیلم کم شده بلکه مخاطب میتونه تصویر کاملاً واقعی از پرواز با F/A-18 رو ببیند که به انتقال حس فیلم خیلی کمک کرده.البته مشخص نیست که بازیگرهای دیگه این فیلم هم مثل تام کروز آموزش پرواز با این جنگنده‌ها رو دیدند یا نه! بهرحال پرواز با اونها کار هرکسی نیست.قراره این فیلم در تاريخ 26 ژوئن 2020 (6 تیر 99) اکران بشه. پی نوشت : کاربرد سلاح برای تبلیغات ..... یاد بگیریم !!!

آخه من اونقدری احمق و بیشعور هم هستم که برای متقاعد کردنم نیازی به جلوه های ویژه در حد کینگ کنگ دهه 30 هم نیست،... عذر میخوام از همگی، از این بعد وقتی چنین مواردی ببینم بخاطر اینکه به کسی توهین نشه به خودم جد و آبادم فحش میدم.

کیل مارک گلوبال هاوک بروی سامانه سوم خرداد

خوب دوستان، سال 2020 فرا رسیده، چیزی که مشخصه اینه که درحالی که نیروهای هوایی کشورهای همسایه در این 11 سال در حال پیشرفت بودن، نیروی هوایی ایران نه تنها پیشرفت نکرده، بلکه با از دست دادن متعدد جنگنده هایش در سال های گذشته پس رفت هم کرده است.

بسم ا... چرا عاقل کند کاری ، که باز آرد پشیمانی !!!!!!! چرا با حیثیت علمی کشور بازی می کنند ؟؟؟

آخر مستند: امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی: من اعتقاد دارم که سامانه باور 373 در دوسال آینده از آنچه که امروز تحویل پدافند هوایی کشور خواهد شد بسیار بالاتر و بسیار پیچیده تر خواهد بود که حتی قابل مقایسه با اس 400 و اس 500 هم نباشد.

به تاریخ تست باور 373 دقت کنید. 2016/10/23

مقایسه ی شکل و اندازه ی ماهواره بر های جهان و ایران

فرمانده آسمان ایران سقوط کرد !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! یکی از مزیتهای علاقه مندی به حوزه هوایی و وجود آرشیو مربوط به این حوزه ، تطبیق ادعاها و عمل در یک ساختار هست این عکس ، جناب محمد اسلامی وزیر وقت راه و ترابری و مدیر عامل وقت هسا ( سمت راست سال 1398 و سمت چپ سال 1378 ) هست ایشان بعنوان مسئول در نظام جمهوری اسلامی ایران ، موظف هست که پاسخ بدهد برسربرنامه ایران-140 و میلیونها دلار سرمایه گذاری در هسا دقیقا" چه آمده !!!!

شاید این سوال پیش بیاد که چرا امرپ ها به لشکر 25 کربلا سپاه مازندران تحویل شده است؟ در حقیقت بخشی از وظیفه تعریف شده برای این لشکر حفاظت و پاسداری از نوار مرزی شمالغربی کشور هست. گفته میشود این لشکر وظیفه حفاظت مرزی به طول 60 کیلومتری را بر عهده دارد. ازتانک T-72M تا موتورATV زنجیردار از جمله تجهیزات در اختیار لشکر 25 کربلا مازندران در مرز شمال غربی کشور شرایط آب و هوایی خصوصا در فصل سرما در ارتفاعات مرزی شمال غربی بسیار سخت و دشوار است که جابه جای نفرات را با مشکل همراه میسازد. این شرایط می تواند برای امرپ ها نیز چالش برانگیز باشد.

کانال تلگرامی اخبار سوریه: آیا فاجعه خان طومان دیگری در راه است دو هفته از آغاز عملیات وسیع نیروهای محور مقاومت در محور غرب و جنوب غربی شهر حلب می‌گذرد. طی روزهای اخیر به برکت مجاهدت‌های رزمندگان اسلام در لشگر فاطمیون، تیپ زینبیون، بسیج مردمی سوریه بخش‌های راهبردی محور جنوب غربی شهر حلب از جمله شهر خان طومان، راشدین 5، قلعجیه، الحمیره، القراصی و ... یکی پس از دیگری از اشغال چهار ساله تروریست‌های تکفیری آزاد و پاکسازی شده‌اند. مهمترین ویژگی عملیات نیروهای محور مقاومت استفاده از اصل غافلگیری دشمن و تغییر آرایش سریع از پدافندی صرف به آفندی (هجومی) بود. امری که موجب تلفات و خسارات سنگینی به سازمان رزم و تسلیحاتی دشمن تکفیری گردید. با این حال با بررسی و رصدها طی روزهای اخیر نشان می‌دهد که روند عملیات نیروهای خودی بسیار کند و تقریبا متوقف شده است. این مساله موجب شده تا ائتلاف گروه‌های تروریستی وهابی ارتش آزاد و القاعده که تا پیش از این شانسی برای مقاومت در برابر حملات سنگین و حساب شده نیروهای مقاومت نمی‌دیدند، اکنون به بازسازی سریع سازمان رزم خود پرداخته و عملیات معکوس را برای اشغال مجدد مناطق از دست رفته از سر گیرند. در همین راستا از شنبه عصر شاهد تزریق پرحجم نیرو و انتقال کاروان‌های تسلیحاتی از مرزهای ترکیه به مناطق کرانه غربی جاده راهبردی حلب دمشق (ام 5) و تک های پی در پی و همزمان آنها در محورهای خلصه، خان طومان، القراصی، الحمیریه، الزربه، زیتان، راشدین 5 و ... هستیم. همزمان ارتش اشغالگر ترکیه که بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین حامی این گروهک‌های تروریستی به شمار می‌رود نیز با هدف ارتقای اعتماد به نفس گروهک‌های تروریستی و جلوگیری از سقوط دروازه‌های شرقی ادلب که محاذی مناطق غرب الی جنوب غربی استان حلب هستند اقدام به تقویت پایگاه‌های سابق به اصطلاح صلح‌بانی و ایجاد دستکم 7 پایگاه جدید با تسلیحات سنگین همچون توپخانه و سامانه‌های موشکی و جمینگ در منطقه کرده است. به این تدابیر بیفزائید پرواز گسترده پهپادهای شناسایی آمریکایی و ترکیه‌ای را در آسمان منطقه عملیاتی و تهدیدهای گاه و بیگاه اردوغان و سایر مسوولان نظامی - سیاسی ترکیه مبنی بر جلوگیری از پیشروی ارتش سوریه در مناطق تحت اشغال شبکه القاعده در حلب و ادلب را! در این مورد همانگونه که پیش از این هم در کانال اخبار سوریه نوشتیم، هدف اصلی اردوغان از جلوگیری از پیشروی ارتش سوریه، نگه‌داشتن تروریست‌ها در خاک سوریه است. او ده‌ها هزار تروریست را از ده‌ها کشور مختلف به سوریه آورده و در این هشت سال روی آنها سرمایه‌گذاری کرده است، بنابراین در تلاش است تا این سرمایه حفظ کند. نکته دیگری که باید به آن اشاره شود تلاش و بهانه جویی دولت و ارتش ترکیه جهت مداخله نظامی به نفع گروه‌های تکفیری است. ظاهرا دو شب پیش بمب افکن‌های سوخو 34 روسی در جریان عملیات بمباران مواضع، پایگاه‌ها، انبارهای تسلیحاتی و خطوط تدارکاتی ائتلاف دو گروه تروریستی وهابی القاعده و ارتش آزاد اقدام به هدف قرار دادن یک مرکز فرماندهی اصلی آنها در ادلب می‌کنند. از سوی دیگر توپخانه ارتش سوریه پس از آنکه مشاهده می‌کند تا یک تیم 50 نفره از تروریست‌ها و نظامیان اشغالگر ترکیه‌ای در جنوب غرب ادلب در حال احداث خاکریز هستند آن را هدف قرار می‌دهند که 6 نظامی ترک کشته می‌شوند، البته برخی منابع تعداد کشته‌ها بیش از 11 نفر گفته‌اند. این نقطه با راکت‌های ترموباریک توس1 هدف قرار گرفته و همه 50 نفر کشته و زخمی شده‌اند. دولت ترکیه و اردوغان بجای ابراز شرمندگی از پشتیبانی تروریست‌ها و حضور نظامیان این کشور در اتاق عملیات مشترک با القاعده، ضمن اعتراض به روس‌ها! اعلام کردند مواضع ارتش و بسیج مردمی سوریه را که در حال عملیات نظامی علیه القاعده و متحدینش هستند با بیش از270 موشک، گلوله توپ و خمپاره سنگین هدف قرار داده است. نکته عجیب در این میان اعتراف ارتش ترکیه به مکان حملات علیه مواضع نظامیان سوری بود. اردوغان به صراحت اعتراف کرد که این حملات توپخانه‌ای موشکی از پایگاه‌های صلح‌بانی این کشور که بر اساس توافق سوچی با هدف جلوگیری از تحرکات نظامی گروه‌های تروریستی وهابی ارتش آزاد و القاعده ایجاد شده بود صورت گرفته است. اردوغان و وزیر دفاع وی تاکید کردند که عملیات بازپس‌گیری ادلب و غرب حلب از سوی دولت سوریه قابل تحمل نبوده! و ما آماده مداخله هستیم. مقداری ناپرهیزی کرده و برای روس‌ها که نقش میانجی را بین آنها و دولت سوریه ایفا می‌کنند خط و نشان کشیدند که با واکنش قاطع و در عین حال سرد مقامات مسکو که بر «ضرورت پایبندی ترکیه به تعهداتش در توافق سوچی» تاکید کردند مواجه شدند. مهمترین تعهد ترکیه به نمایندگی از گروه‌های تروریستی وهابی ارتش آزاد و القاعده جلوگیری از تحرکات نظامی آنها علیه دولت سوریه بود که به آن عمل نکرد! سوچی عملا در بی‌مسوولیتی ترک‌ها و دروغگویی آنها به نتیجه نرسید و تروریست‌ها مدام به خطوط ارتش حمله می‌کردند! حالا بعد از توضیحات به‌عنوان پیش زمینه‌ای به بحث عملیات جاری در غرب و جنوب غربی حلب باز می‌گردیم. عرض شد که عملیات نیروهای خودی در این دو محور علیرغم پیشروی‌های قابل توجه به‌طرز شگفت‌انگیری به‌صورت ناگهانی متوقف و یگان‌ها باز حالت آفندی مجددا به لاک پدافندی و دفاعی فرو رفته‌اند. دشمن تکفیری نیز فرصت یافت با پشتیبانی وسیع ترکیه نیرو و تجهیزات سنگین به منطقه منتقل و حملات خود را در قالب تک‌های روزانه و شبانه به مناطق آزاد شده، حملات سنگین و بی‌وقفه موشکی، توپخانه‌ای، خمپاره‌ای، شکار گسترده واحدهای زرهی متحدین آغاز کند. طی تماس‌هایی که با دوستان رزمنده در منطقه داشتیم متوجه اشکالات و کمبودهای عجیب و حیرت انگیزی در مدیریت میدان و ارسال تدارکات شده‌ایم. متاسفانه صبر ما برای حل و فصل ماجرا طبق روال معمول نیز بی‌فایده بوده و ظاهرا متولیان محترم مستقر در میدان قصد رفع نواقص و تدبیر عملیاتی ندارند. یکی از مهمترین مشکلات در میدان طی روزهای گذشته بی‌عملی واحدهای مهندسی رزمی در ایجاد استحکامات دفاعی در مناطق بازپس‌گیری شده است. تقریبا کل مناطقی که نام آنها در ابتدای این مرقومه آمده پس از سیطره نیروهای خودی شاهد ایجاد هیچگونه استحکامات یا انهدام شبکه تونل‌ها و کانال‌های حفر شده توسط دشمن تکفیری نبوده است. این در حالی است که با حملات مکرر دشمن احتمال اشغال مجدد و استقرار آنها در همان استحکامات می‌رود. به گزارش کانال اخبار سوریه، نکته دوم بی‌عملی عجیب واحدهای مهندسی رزمی در ایجاد پوشش مناسب برای خطوط ارتباطی میان مناطق سابقا پاکسازی شده در جنوب غرب حلب با مناطق اخیرا پاکسازی شده همانند خان طومان - قلعجیه - الحمیریه است. این مساله وقتی تبدیل به معضل جدی شد که رزمندگان خودی برای تردد میان این مناطق هر روز شهید و زخمی می‌دهند و احدی بفکر تدبیر عملیاتی برای رفع این مشکلات نیست! از سوی دیگر دشمن تکفیری با وقوف به این مساله اقدام به استقرار چند لانچر موشک ضد تانک تاو و تعدادی تک تیرانداز مجهز به سلاح‌های کالیبر 50 و برد بلند و واحدهای خمپاره‌انداز 60 و 81 میلیمتری در منطقه صوامع (سیلوها) نزدیک شهرک خان طومان که بر مسیرهای ذکر شده مشرف هستند کرده و هر روز خودروها و رزمندگان در حال تردد را براحتی هدف قرار داده و شهید و زخمی می‌کند. واقعه دیگری که حتما باید ذکر گردد شب گذشته رخ داد. در ساعات ابتدایی نیمه شب گذشته (بامداد سه شنبه) انفجارهای مهیبی در منطقه «حویر العیس» واقع در جنوب غربی شهر حلب رخ داد. کمی بعد بررسی‌ها نشان داد کاروان بزرگی متشکل از 40 دستگاه زرهپوش و تاکتیکال حامل نیروهای ویژه القاعده موسوم به «عصائب الحمراء» توسط بمب افکن‌های (احتمالا) روسی هدف قرارگرفته و پس از بمباران شدید بطور کامل نابود شده است. ظاهرا تروریست‌ها در تاریکی شب قصد داشتند با استفاده از اصل غافلگیری و با دور زدن مواضع نیروهای خودی، دروازه‌های جنوب منطقه الحاضر و القراصی را هدف حملات سنگین خود قرار دهند که ناکام مانده‌اند و احتمالا از وقوع فاجعه بزرگی در مقیاس خانطومان سال 95 شمسی جلوگیری شده است. برآیند تحولات میدانی طی 3 روز گذشته نشان می‌دهد اتاق عملیات مشترک ترکیه و گروه‌های تکفیری با وقوف بر خطرات جدی سقوط دروازه‌های شرقی ادلب قصد دارند به هر شکل ممکن مناطق از دست رفته در غرب حلب را بازپس بگیرند و در این مسیر از هیچ جنایت و ناجوانمردی نیز فروگذاری نخواهند کرد. فراموشمان نشود فاجعه خانطومان در نتیجه بی‌تدبیری محض فرماندهی و در زمانی رخ داد که فرماندهان خودی به وعده و تضمین دولت اخوانی ترکیه و شخص اردوغان مبنی بر آتش‌بس سراسری و حمایت سازمان ملل از آن دلخوش کرده بودند. فاجعه‌ای که به شهادت و جراحت صدها تن از رزمندگان طی حملات انتحاری پی‌درپی و تک‌های زمینی نیروهای انغماسی القاعده و ارتش آزاد به‌بار آمد. سوال اینجاست بمباران هوایی یا حملات موشکی به این تاسیسات آن‌قدر سخت است که تا کنون انجام نگرفته؟! پهپادهای مسلح و مجهز شاهد 129 کجا هستند؟ چرا در آسمان منطقه حضور ندارند تا مانند عملیات محرم (شکست محاصره نبل و الزهرا) واحدهای نظامی تروریست‌های تکفیری را شناسایی و منهدم کنند. بدیهی است این نوشته هرگز قصد تضعیف یا تعرضی به عملکرد تابناک رزمندگان و فرماندهان حاضر در منطقه که طی 8 سال گذشته همواره با جانفشانی و فداکاری‌های شبانه روزی افتخار ابدی برای ایران و محور مقاومت رقم زده‌اند، ندارد. ولی ظاهرا استدلال «ارزان اداره کردن جنگ» موجب عدم حضور واحدهای موشکی و پهپادی ما در منطقه شده، امری که در صورت ادامه‌دار شدن قطعا موجب وقوع تلفات و خسارات گسترده‌ای به صفوف نیروهای خودی خواهد شد. @syriankhabar

البته در یک دوره ای ایران نیز از کاربرهای کشنده های MAN بود. کشنده های که ایران استفاده میکرد نمونه FX2000 با پیکربندی6x6 بوده. هدف استفاده از این نوع کشنده های آلمانی، متحرک سازی بخش توپخانه ای بود. که موجب شد راکت انداز HM-20 و هویتزر HM-41 بر روی این کشنده نصب شود. طرح هویتزر کامیون سوار HM-41 برای وزارت دفاع بود که تولید انبوه نشد. بخشی از راکت انداز های HM-20 هم که بر روی کشنده MAN سوار و متعلق به نیروهای سپاه بود به عراق جهت مبارزه باتروریستهای داعشی تحویل داده شد. شایدکمبود قطعات، هزینه های بالایی نگهداری و تحریم ها از جمله دلایلی هست که کشنده های FX2000 آلمانی نتوانستند در سازمان رزمی ایران به شکل گسترده حضوریابند و جای خود را به دیگر رقیب های المانی و سوئدی خود دادند. نمونه ای از راکت انداز HM-20 که بر روی کشنده المانی MAN FX2000سوار است- شایدهنوزهم بتوان این نمونه را در اختیار نیروهای ایرانی مشاهده کرد اما قطعا تعداد آنها در مقایسه با کشنده های المانی بنز اندک است. طرح ناکام هویتزر 155 میلیمتری کامیون سوار HM-41 سوار کشنده MAN FX2000

روز گذشته جهادی های هم پیمان با ترکیه این ویدئوی جالب را از استان حلب منتشر کردند. در این ویدئو یک میدان الکترومغناطیسی بسیار قوی را می بینید که یون ها و الکترون های موجود در آسمان را به خود جذب کرده و به این شکل که مشاهده میکنید ، درآورده است. به احتمال قریب به یقین ارتش ترکیه پس از تنش های اخیر خود با ارتش سوریه ، اقدام به انتقال سامانه های اخلالگر و پشتیبانی جنگ الکترونیک کورال به خاک سوریه کرده و این امواج عجیب و مرموز نیز حاصل فعالیت این سامانه می باشد. کورال یک سامانه بسیار پیشرفته و فوق العاده قدرتمند اخلالگر و پشتیبانی جنگ الکترونیک ساخت آسلسان ترکیه میباشد که حدود ۲۰۰ کیلومتر نیز برد دارد. لینک دانلود فیلم سامانه اخلالگر قدرتمند کورال ساخت شرکت آسلسان ترکیه: کورال یک سامانه اخلالگر و پشتیبانی جنگ الکترونیک زمین پایه است که از چند سال قبل به خدمت ارتش ترکیه درآمده است. وظیفه این سامانه جمع آوری و شنود و تجسس سیگنال های دشمن و تجزیه و تحلیل آنها ، ایجاد اخلال بر روی ارتباطات دشمن ، اخلال بر روی رادارها (بالاخص رادارهای هواپایه دشمن) میباشد. سامانه کورال در جریان عملیات نظامی ارتش ترکیه در شمال سوریه به طور گسترده ای بکار گرفته شد. به عنوان مثال در جریان تسخیر شهر عفرین از این سامانه برای قطع ارتباطات رادیویی مدافعان شهر استفاده میشد. و یا پس از آنکه ارتش ترکیه به نزدیکی عفرین رسید ، از سامانه های کورال به مدت دو روز برای قطع ارتباط سیم کارتها و اینترنت شهر استفاده شد (تا ارتباط شهر با دیگر نقاط به حداقل ممکن برسد) به احتمال قریب به یقین عامل اصلی سرنگونی بمب افکن سوخو ۲۴ فنسر نیروی هوایی روسیه در سال ۲۰۱۵ (که توسط جنگنده اف ۱۶ نیروی هوایی ترکیه سرنگون شد) نیز همین سامانه جنگ الکترونیک کورال بود. ارتش ترکیه با استقرار این سامانه در نزدیکی مرزهای سوریه و روشن کردن آن و ایجاد اخلال بر روی سیستم ناوبری سوخو ۲۴ روسی ، باعث شد که بمب افکن سوخو ۲۴ روسیه مسیر خود را گم کرده و حدود ۱۵۰۰ متر وارد آسمان ترکیه شود که همین موضوع بهانه لازم برای ساقط کردن آنرا در اختیار نیروی هوایی ترکیه قرار داد. منبع: Military_War_History@

مهندس حسینی سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع خبر از در دست ساخت بودن ماهواره بر"سریر" با ابعاد حدودی 35 متر و قطر 2.4 متر و ماهواره بر "سروش" با ابعاد حدودی 40 متر و قطر 4 متر خبر داد که این ماهواره بر ها را می توان از پایگاه امام خمینی و سکوی پرتاب فعلی بدون تغییر پرتاب کرد.

مشخصات ماهواره بر سیمرغ

لینک برنامه چرخ 7 بهمن 98 ببنید اطلاعات درست ببنیم به این نقل قول خبرگزاری های ایران اعتباری نیست در خصوص ماهواره بر سیمرغ و سریر و سروش توضیح خوبی میدهد در خصوص فرق طراحی و اولویت ها در خصوص ماهواره بر و موشک بالستیک https://www.telewebion.com/episode/2199604 مرکز کنترل پرتاب پایگاه امام خمینی سمنان

** هزینه پرتاب سیمرغ ۳.۵ میلیون دلار است سخنگوی گروه فضایی سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع با اشاره به جزئیات پرتاب ماهواره بر سیمرغ، تاکید کرد: برای پرتاب سیمرغ قراردادی که با سازمان فضایی برای پرتاب ماهواره ظفر داریم،‌ حدودا ۳.۵ میلیون دلار است در حالی که اگر با کشور دیگری قرارداد ببندید،‌ به شرطی که شرایط سیاسی اجازه دهد و صف پرتاب وجود نداشته باشد چراکه در حال حاضر صف پرتاب در دنیا تا سال ۲۰۲۲ پر است، هزینه بیشتری صرف خواهد شد. وی افزود: ادبیات هزینه های پرتاب ماهواره در دنیا،‌ کیلوگرم ماهواره بر دلار است، هزینه پرتاب برای سیمرغ برای هرکیلوگرم ماهواره ۱۵ هزار دلار است؛ که این در دنیا نرمال است. سیمرغ ماهواره تا ۲۵۰ کیلوگرم را می تواند در مدار ۵۰۰ کیلومتری قرار دهد. حسینی با بیان اینکه هزینه های ما زیر میانگین جهانی است، ادامه داد: برای ماهواره برهایی که داریم توسعه می‌دهیم،‌ این رقم به زیر ۱۰ هزار دلار خواهد آمد. برای یک ماهواره سنجشی در یکی از کشورها، قراردادی بالغ بر ۸۰ میلیون دلار بسته شده است. ** «سریر» و «سروش» نسل بعدی ماهواره‌برهای ایرانی/ ماهواره‌برها سوخت جامد می‌شوند سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع با بیان اینکه در ابتدای مسیر توسعه فناوری ماهوراه بر هستیم، گفت: ورژن بعدی ماهواره‌برهای ما، سریر است که در آن یک مرحله به ماهواره‌بر سیمرغ اضافه خواهد شد و در آینده دورتر سروش را خواهیم داشت. وی با بیان اینکه به دنبال استفاده از سوخت جامد برای کاهش هزینه‌های پرتاب هستیم، عنوان کرد: ماهواره‌بر سریر حدود ۳۵ متر طول خواهد داشت،‌ قطر آن نیز مانند سیمرغ ۲.۴ متر خواهد بود که بدنه آن به صورت یکپارچه تا بالا خواهد بود. حسینی در عین حال تاکید کرد که قطر ماهواره بر سروش ۴ متر خواهد بود. سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع با بیان اینکه منطق ما منطق تحقیقاتی است، ادامه داد: ماهواره‌برسیمرغ تا کنون ۲ پرتاب تحقیقاتی داشته است و ما در این ماهواره بر هم در فاز پرتاب تحقیقاتی هستیم. البته در مرحله پرتاب، ماهواره تحقیقاتی هم روی ماهواره‌برها نصب کردیم تا خود ماهواره هم تست شود؛‌البته پرتاب آینده هم یک پرتاب تحقیقاتی خواهد بود. ** تشریح ویژگی‌های پایگاه فضایی امام خمینی(ره) وی در خصوص ساختار پایگاه فضایی امام خمینی نیز، اظهار داشت: اولین بخش این پایگاه سکوی برج پرتاب و سکوی متحرک است که موناژ ماهواره در آن انجام می‌شود، ۱۱۰۰ تن وزن این برج و ۴۵ متر طول آن است. بخش دیگر سایت مرکز کنترل فرماندهی است که درجریان پرتاب ماهواره ۵ استان درگیر می‌شوند و کل کنترل فرآیند از همین مرکز به صورت متمرکز انجام می شود. سایت سوم هم سایت آماده سازی است که مجموعه این بخش‌ها سایت فضایی امام خمینی(ره) را تشکیل می‌دهد. ** ماهواره‌بر سفیر بازنشست شده است حسینی با اشاره به نمونه قبلی ماهواره‌برهای ایرانی سفیر، گفت: در ماهواره‌بر سفیر رویکردمان اثبات توانمندی بود و امروز ماهواره‌بر سفیر دیگر بازنشست شده است. این ماهواره بر حدود ۸ پرتاب و ۲ لغو پرتاب داشت که ۴ پرتاب آن موفق به قرار دادن ماهواره در مدار شد. سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع در پایان با بیان اینکه توانمندی علمی رسیدن به مدار ژئو (مدار ثابت زمین) وجود دارد، گفت: برای رسیدن به این مهم باید روی پایگاه پرتاب و ماهواره‌بر کار تحقیقاتی و تغییراتی ایجاد شود؛ ماهواره‌بر سروش می‌تواند به مدار ژئو برود. منبع معمولا در حالت نرمال ماهواره گرانتر از پرتابگر است این بازی با اسم ها به بخش فضایی کشید سپهر سریر ققنوس قائم سروش + خبر ی نیز از کاوشگر هایی تیر و مهر هم نشد هر چند بعد متوقف کردن برنامه فضایی دادن اطلاعات در خصوص برنامه فضایی در کنفرانس های جهانی و اروپایی و همچنین در خواست همکاری با ناسا چیزی جز ضرر و تحریم و از دست دادن زمان نصیب کشور نشد

بسمه تعالی عین الاسد، پایگاهی که باید انهدام کامل را تجربه میکرد. مقدمه آنچه پیوسته در اخبار و تحلیل های غربی پیرامون ایران میخوانیم، بدون غلو کردن، این است که ایران در منطقه پروکسی هایی دارد که از دید آنها هم تروریست و آدم کش هایی خون آشامند، که به صغیر و کبیر، نظامی و غیر نظامی رحم نمیکنند، گویی که این تروریست ها مدتی در فضا زندگی میکرده اند و ایران این بیگانگان فضایی را برای مقابله با ایالات متحده که در همسایگی خودش قرار دارد به کره زمین آورده و حق حاکمیت این کشور در همسایگی خویش در ایالت های عراق و افغانستان و ولات عربی خلیج فارس را نقض نموده است. بنابراین لازم است تا با اقدامات بی ثبات کننده رژیمی که خود نیز بر ایالت ایران به غضب و با خشونت و تروریسم حاکم شده و البته با همین پروکسی های تروریست اش بشدت مقابله نمود، آنهم با هر ابزاری، اقتصادی، نظامی، فرهنگی، سیاسی و ... گذشته از این دلایل بسیار محکم برای مقابله با ایران و شیعیان!، آمریکا دلایل اقتصادی محکمتری برای حفاظت از ایالت عراق دارد و آنهم نفت است که به حساب بنده با صادرات حدودا سالانه 80 میلیارد دلار نفت توسط عراق، این کشور اگر تمام فروش نفت خود را به ایالات متحده واگذار کند، میتواند هزینه 7 هزار میلیارد دلاری که آمریکا برای حفظ امنیت مردمش در عراق کرده جبران کند، البته پس از 90 سال. با این کمدی سیاه در مقدمه، سری به واقعیت های نظامی روی زمین بزنیم، موقعیت جئو استراتژیک عین الاسد. پایگاهی در مرکز عراق، 160 کیلومتری غرب بغداد در استان الانبار و در فاصله 300 کیلومتری از مرز ایران، با عنوان اصلی عربی القاعده الجوی القادسیه. یکی از 5 ابر پایگاه هوایی عراق در زمان صدام که در سال 1975 و با درس گرفتن از نبردهای اسراییل و اعراب بدست پیمانکاران یوگوسلاویایی با هزینه 280 میلیون دلار آمریکا ساخته شد. از خصوصیات این پایگاه مجهز بودن آن به شلتر های نگهدارنده هواپیما در برابر بمباران هوایی و پیشرفته ترین هواپیمای وقت یعنی میگ های 25 ساخت شوروی بود. در جنگ 2003 آمریکا بر علیه عراق، این پایگاه توسط نیروهای استرالیایی ائتلاف اشغال شد، و تا 2011 تبدیل به بزرگترین پایگاه نظامی نیروهای ائتلاف آمریکایی در غرب بغداد گشت. علت این امر نزدیکی به بغداد، قرارگیری در پشت رودخانه فرات، نزدیکی به مرز سوریه و همچنین وجود امکانات فراوان رفاهی در آن یاد شده است، در کنار نظامیان آمریکایی این پایگاه محلی برای نشست و برخاست ایرفورس وان، یا همان هواپیمایی اختصاصی دولت فدرال آمریکا که برای جابجایی ریاست جمهوری استفاده میشود بوده است. این پایگاه پذیرای روئسای جمهور و وزرای آمریکایی، جرج بوش، اوباما، ترامپ، جان بولتون، رابرت گیتس، کاندولیزا رایس، پیتر پیس، و از همه اینها مهمتر چاک نوریس وملانیا ترامپ بجای فرودگاه بین المللی بغداد بوده است. ترامپ در پرواز مخفیانه خود به این فرودگاه از ناراحتی رفیق قلدرش بولتون بخاطر خاموش کردن همه چراغ هوای هواپیما و بستن همه پنجره ها شکوه نموده. در زمان جنگ عراق این پایگاه محل استقرار نیروی اعزامی تکاوران دریایی دوم آمریکا به همراه چند اسکادران هوایی بود و تا سال سپتامبر 2011 که آخرین نیروهای بجا مانده از آن تخلیه شدند، عملا در آن سال بسته شد. تا اینکه مجدد در سال 2014 و شکل گیری ائتلاف آمریکایی مقابله با داعش، فعالیت این پایگاه با استقرار تکاوران دریایی آمریکا به همراه جنگنده های اف 18 مجددا آغاز شد و تاکنون ادامه دارد. چرایی اهمیت این پایگاه از نظر نظامی اهمیت اصلی این پایگاه که از لحاظ جئو استراتژی نظامی کمتر به آن پرداخته شده است، قرار گیری آن در مرکز یک حمله احتمالی از سوی رژیم صهیونیستی به سمت ایران است، آنقدر نزدیک به مرکز که اگر خطی راستی از تهران تا تلاویو بکشیم از روی این پایگاه عبور خواهد کرد: در همه نقشه ها و تحلیل های مختلفی در سراسر نت از تحلیل گران و اندیشکده مختلف مطالعات نظامی و راهبردی بدست آوردم، همین خط که کوتاه ترین مسیر ممکن است به عنوان کریدور اصلی پرواز جنگنده های صهیونیستی به سمت ایران و بالعکس مسیر پاسخ احتمالی از سوی ایران بدان اشاره شده است. حمله ای که در بسیاری از سناریوها موفقیت آمیز بودن آن به حضور تعداد وسیعی از هواگردهای رادار گریز، بمب افکن های بزرگ همراه با بمب های سنگرشکن و یا حملات با استفاده از موشک های بالستیک با سرهای جنگی هسته ای کم توان براورد شده است. ایالات متحده خود نیز در تهمید برای حمله احتمالی به تاسیسات هسته ایران، اشکال مختلفی از تسلیحات سنگر شکن مانند بمب 2.5تنی GBU-28 و بمب سنگین 13 تنی MOAB برای نفوذ به عمق 40 متری و بونکر های زیر زمینی طراحی کرده است، رها سازی چنین بمب های بسیار سنگینی مستلزم حضور بمب افکن در نزدیکی اهداف زمینی بصورت پنهانکار یا در نهایت اسکورت و پشتیبانی هوایی با تعداد بسیاری از جنگنده های مختلف به منظور ایجاد امنیت هوایی برای مهاجمین و انهدام همزمان شبکه های پدافندی ایران است. این حمله با این وسعت برای سرزمین های اشغالی که در فاصله 1300 کیلومتری در خط مستقیم از مرزهای ایران قراردارند (دست کم نزدیک به 3 تا 5 هزار کیلومتر عملیات پروازی یک هواگرد) حجم عظیمی از عملیات هوایی، شناسایی، سوخترسانی، پشتیبانی و همچنین امداد و نجات خلبانان در دوردست احتیاج دارد و بدین منظور زیرساخت های بسیاری در اطراف ایران برای پوشش چنین حمله ای نیاز است تا در صورت بروز نقص فنی، اقدام تقابلی پدافند و نیروی هوایی ایران در تعقیب و ضربه متقابل، تمهیدات لازم را پیش بینی کرده باشد. در یک اقدام هوایی برای طرح ریزی عملیات، مسافت نخستین فاکتوری است که به آن توجه میشود، مسافت و مسیر پرواز تعیین کننده میزان و چگونگی مدیریت مصرف سوخت و سوخترسانی، مقدار مهمات قابل حمل و میزان سنگینی وزن جت ها، پیچیدگی عملیات جمینگ و طرح و نقشه های مختلف برای مسیرهای هوایی ست. بدیهی است که یک حمله موفق بهتر است با کمترین میزان سوخت برای هر هواپیما و حجم مهمات زیاد، با تعداد کمتری از هواپیما تعداد کمتری از پرواز و مسیری کوتاه تر انجام شود. پرواز دسته های بزرگ، امکان غافلگیری را از بین میبرد، احتمال موفقیت پدافند حریف و تلفات هواگرد های مهاجم را بیشتر میکند، از طرفی مسافت های طولانی به مقدار سوخت بسیار بیشتری نیامندند که سبب میشود تا چند مرحله سوختگیری هوایی و در هر مرحله افزایش ریسک اتفاق افتد. مسیر طولانی و سوخت زیاد باعث قابلیت کمتری در حجم و تعداد بمب ها نسبت به هر جنگنده و یا بمب افکن می شود و احتمال موفقیت حمله را کمتر کرده و تعداد پروازهای لازم را بیشتر میکند. اگر به تجربه های نیروی هوایی بنگریم، نزدیک ترین تجربه در دسترس عملیات غرور آفرین حمله به اچ 3 توسط نیروی هوایی ایران در یک پرواز 3500 کیلومتری ست. گفتنی ست رادارهای پدافند عراق به مدت 67 دقیقه جنگنده های ایران را در کنسول های خود مشاهده کرده اند، اگر عراقی ها و ترکها جنگنده های ایران را بجای یکدیگر اشتباه نگرفته بودند، هر لحظه نیروی هوایی عراق یا ترکیه میتوانست جلوی ادامه حمله و یا بازگشت جنگنده ها به مبدا خود را بگیرد و تلفات سنگینی به نیروی هوایی کشورمان نیز وارد کند. فرماندهان وقت نیروی هوایی ایران بدلیل طولانی بودن مسیر پرواز، پایگاه هوایی پالمیرا در سوریه را به عنوان موقعیت اضطراری برای فرار جنگنده ها در صورت وقوع اقدام متقابل عراق در بستن مسیر بازگشت و یا بروز نقص فنی تدارک دیده بودند. سوخترسان های ایرانی از فرودگاه دمشق برخاستند تا در ارتفاع 100 متری از سطح زمین که مشابه ارتفاع پروازی یک موشک کروز است دوبار در رفت و برگشت در فاصله مرزهای هوایی عراق و سوریه به فانتوم های ایرانی سوخترسانی کنند، چنین عملیات پیچیده و بی نظیری که در دنیا تکرار نشده است، با استفاده از 4 مرتبه سوخترسانی، 2 مرتبه در دور دست و خاک دشمن، دو مرتبه در آسمان ایران (ارومیه) به همراه عملیات الکترونیک و فریب هوایی وسیع برای گول زدن پدافند و نیروی هوایی عراق و ترکیه انجام شد. نقشه عملیات هوایی H3 مشابه همین تمهیدات نیز برای هر حمله هوایی، نیاز است، گرچه جنگنده های امروزی نسبت به دهه 60 از بهره وری و قابلیت حمل سوخت بسیار بهتری بهره مند هستند، منجمله جنگنده های رژیم صهیونیستی، افزون بر آن امکانات پنهانکاری و تقابل الکترونیک پیشرفته تری را در اختیار دارند، و چنین مزایایی باعث میشود تا بتوانند از مسیر های کوتاه تر و مستقیم تر طرح عملیات را پیاده سازی کنند. اما همچنان تمهیدات برون مرزی نظیر پایگاه های هوایی و موقعیت های سوختگیری هوایی و شناسایی هوابرد در نزدیکی مرزهای ایران برای صهیونیست ها در صورت طراحی یک حمله به تاسیسات هسته ای ایران الزامی است و هیچ عملیاتی بدون پیش بینی چنین امکاناتی اجرایی نخواهد بود. اما چرا از دید من عین الاسد، در چنین حمله ای نقش بسیار وسیعی میتواند داشته باشد، موارد بسیاری را میتوان برشمرد، نخست، پشتیبانی هوایی، نظیر همان نقشی که پایگاه هوایی پالمیرا و فرودگاه دمشق در فراهم آوردن امکان نشست و برخاست اضطراری برای ایران در حمله به اچ3 فراهم آورد، دوم بستن دست ایران در تعقیب جنگنده های صهیونیست در آسمان عراق، سوم مشارکت مستقیم در حمله به تاسیسات هسته ای ایران بدلیل نزدیکی بسیار به مرزهای ایران در صورتی که آمریکا بخواهد خودش اقدام کند، چهارم ایجاد امکان رهگیری موشک های بالستیک شلیک شده از سوی ایران و فراهم ساختن هشدار زودهنگام برای اسراییل و یا حتی اقدام پدافندی علیه موشک های بالستیک و کروز ایران، فراهم آوردن عملیات فریب همانند همان اقدامی که ایران در فریب پدافند ونیروی هوایی عراق با استفاده از جنگنده های اف 14 در مشغول کردن فرودگاه بغداد و حمله با استفاده از اف5 ها برای زدن تاسیسات نفت کرکوک صورت داد، تا تصمیم گیران ارتش عراق نسبت به نوع تهاجم ایران به خطا بیفتند و اسکادران های بمب افکن اف 4 ایرانی بتوانند خود را به دوردست ترین پایگاه هوایی در مرز با اردن برسانند. و اما بیاییم و به تصاویر و نقشه های تحلیل گران غربی در مورد امکان پذیری حمله اسراییل از خاک سرزمین های اشغالی به ایران و کریدورهای پروازی بنگریم، کوتاه ترین و یا مسیر اصلی از عین الاسد میگذرد: در تصویر فوق CENTRAL ROUTE به دقت از بالای عین الاسد عبور میکند چرا آمریکا نباید در عین الاسد باقی بماند سوای جنبه های نظامی که ناامنی فراوانی برای کشورمان ایجاد کرده است، باقی ماندن آمریکا در عین الاسد به منظور مقابله با داعش البته دروغی بیش نیست، ایالات متحده یک پایگاه پهپادی عظیم در عین الاسد برای کشتار بی حساب مردم خاورمیانه و تامین امنیت اسراییل، ایجاد کرده اند. آنها از این پایگاه ها اقدام سیاسی خود در منطقه به ابزارهای نظامی تضمین میکنند، این پایگاه ها را باید ابزارهای لازم در جهت تشکیل طرح خاورمیانه بزرگ و تجزیه عراق و ایران بدانیم. هم اکنون به اذعان بسیاری از اندیشمندان، منجمله تحلیل گران برخی اندیشکده های آمریکایی، آنها لازم میدانند تا بلوک سنی-کردی و تجزیه عراق را صرفا به بهانه واهی مقابله با ایران شکل دهند، اما این آشکار است که آنها به دنبال قتل عام مردم منطقه، بخصوص مسلمانان خاورمیانه بدست یکدیگر و توسعه بیشتر اختلافات قومی و مذهبی صرفا برای امنیت اسراییل و وابستگان سیاسی خود در حکومت های غیر مردمی بخصوص پادشاهی های عربی هستند. سیاست مدیریت اختلافات برای حفظ جایگاه خود بعنوان پلیس باغ وحشی که حق اصلی استفاده از هرگونه قوه قهریه را برای خود تصور میکند. با استفاده از پکیج های نظامی-اقتصادی در اقساط نفتی بلند مدت. با ادعای تامین صلح، از بمباران هوایی و سازمان های امنیتی نظامی یا همان PMCs های خود برای تعمیق خشونت و تروریسم بهره گیری می کنند، این روشن است که کشتن مردم هیچ گاه راه حلی برای تروریسم نبوده و به توسعه و ترویج خوی انتقام دامن خواهد زد، بدیهی ست این انتقام و تروریسمی که بی دلیل توسط آمریکا شعله ور شده است، متوجه سیاستمداران وابسته و نظامیان آمریکایی خواهد بود همانهایی که در قوانینشان بدون محاکمه مردم را کشته و اقدام متقابل مردم مظلوم خاورمیانه در برابر خود را تروریسم قلمداد میکنند. در همان ابتدای شروع جنگ جنوب افغانستان پس از حملات یازده سپتامبر، عملیاتی در آسمان پاکستان توسط پهپادهایی که از عربستان! برخاسته بودند انجام شد، آنزمان برای من قابل پیش بینی بود که آمریکا القاعده را در سراسر خاورمیانه، از افغانستان تا یمن و عراق و سوریه و ... هر جا که بتواند برچسب تروریسم بزند تسری داده و خودش با پهپاد آن را دنبال خواهد کرد، در فاصله سالهای 2004 تا 2013 آمریکا با وجود اعتراض های بسیاری از مردم افغانستان و پاکستان، بیش از 375 حمله پهپادی انجام داده که به کشته شدن 2561 نفر مطابق با آمارهای اعلام شده رسمی منتهی شده، از سال 2002 تا 2013 نیز مشابه همین حملات پهپادی 99 مورد در یمن نیز صورت گرفته که به کشته شدن 552 نفر انجامیده، در سومالی، سوریه، عراق، و ... نیز چنین حملاتی انجام شده است، در تمامی این ترورهای هوایی غیر نظامیان بسیاری نیز کشته شده اند، مطابق با برخی آمارهای رسمی، در بیش از 6700 حمله پهپادی آمریکا در خاورمیانه رقمی بالغ بر 12هزار نفر ترور شده اند که دست کم 1200 نفر آنها غیر نظامی و از این میان نزدیک به 400 نفر کودک بوده اند. مبرهن است که هیچ یک از این ترورهای هوایی یا حکم مرگ های آمریکایی با استفاده از محکومیت قضایی متهمان صورت نگرفته است. تا کنون فقط در دو دولت اوباما و ترامپ 900 حمله پهپادی منجر به ترور انجام شده است، آنهم بر سر مردمی که حتی برای دفاع از خود شاید قادر به خواندن و نوشتن شکواییه نباشند چه رسد به پیگیری در سازمانهای بین المللی و کنوانسیون های حقوق بشر. از همه موارد فوق که بگذریم، ترور یک شخصیت رسمی نظامی، و نفر دوم جمهوری اسلامی ایران، از نظر محبوبیت در میان مردم، در کشوری ثالث و در زمان صلح با زیرپا گذاشتن تمام قواعد و رسوم بین المللی در حقوق دیپلماتیک، بیانگر آن است که این هیولای ترور هوایی دیگر حد و مرزی برای خود نمیشناسد. اگر امروز به فکر مقابله همه جانبه با فناوری تروریسم بی حد و حصر آمریکا در خاورمیانه نباشیم، باید منتظر روزگاری بمانیم که تمامی نخبگان، دانشمندان و حتی مردم عادی کشور ما ایران نیز منتظر بمبی باشند که پهپادهای آمریکایی از آسمان بر سرشان بی اندازد و در عوض بگوید آخ اشتباه شد، یا اینکه مشکوک بودیم!. و برای آنهایی که باور ندارند حملات پهپادی ایالات متحده در سراسر خاورمیانه ربطی به ایران ندارد: نویسنده WORIOR اقتباس یا درج مطلب تنها با ذکر نام نویسنده و آدرس سایت مجاز است. تقدیم به ارواح پاک شهدای مقاومت.

بسم الله الرحمن الرحیم در سرمقاله مجله AIR FORCE متعلق به انجمن نیروی هوایی آمریکا در مورد ساقط شدن گلوبال هاوک اینطور آمده : Game Changers تغییردهنده بازی موشک پدافندی که در ماه ژوئن یک پهپاد نیروی دریایی ایالات متحده را منهدم کرد تنش ها با ایران و سراسر منطقه را افزایش داد. مهم تر اینکه، این تصور را نابود کرد كه هواپیماهای آمریكایی طراحی شده برای عملیات در حریم مجاز هوایی ( فضای هوایی فاقد تهدید موشكهای پیشرفته سطح به هوا ) می توانند با مصونیت از مجازات در هر كجا و در هر زمان عملیات كنند. بگذارید این یک صدای بیدار باش باشد . شاید سپاه پاسداران ایران با این کار به ایالات متحده لطف کرد. چیزی که ایران ساقط کرد یک هواپیمای تجسس دریایی مساحت وسیع (BAMS)کنترل از راه دور و غیر مسلح نیروی دریایی ایالات متحده ، یک نوع از گلوبال هاوک نیروی هوایی ، با عرض بال های یک بوئینگ 737 و بدنه ای به اندازه یک V-22 ، مجهز به دوربین و سنسورهای جمع آوری اطلاعات بود. عملیاتی که در مرز هوایی بین المللی در ارتفاع حدود 50،000 پا انجام میشد ، تهدید مستقیمی برای ایران نبود. ولی به هر حال سپاه به طرف آن شلیک کرد.این امر چالش های بحرانی در سیاست ، استراتژی و تجهیزات امنیتی به وجود می‌آورد. فقدان یک سیاست روشن به چگونگی پاسخگویی در حمله به هواپیماهای بدون سرنشین، ایالات‌متحده را در تنگنایی قرار می دهد تا یک حمله تلافی جویانه با احتمال کشته شدن ده‌ها نفر طراحی نماید.با بکارگیری اصل تناسب در لغو این ضد حمله، این پرسش مطرح میشود که حملات آتی چگونه در واشنگتن تفسیر می‌شوند؟ آیا صرفا ایران استثنا بود یا خیر ؟ آیا با رقیبی دیگر هم یکسان رفتار میشود؟ این واماندگی ریسک آشکاری برای هواپیماهای غیر مسلح و بدون سرنشین است که در فضای هوایی بین‌المللی عملیات می‌کنند. از نظر استراتژیک ، یکی از مزیت های نامتقارن آمریکا برتری آگاهی موقعیتی ( Situation awareness) است که با ترکیبی از دارایی های جاسوسی هوایی ، سایبری ، دریایی و مبتنی بر فضا امکان پذیر است. عدم محافظت از آن دارایی ها ، به ویژه دارایی های بدون سرنشین ، این مزیت را نسبت به دشمنان کوچکتر به خطر می اندازد.برای بازداشتن دشمن ، آن‌ها باید ببینند که هزینه حمله به یک دارایی ISR آمریکایی بیشتر از سود آن است . این تهدیدها به هواگردهای ISR محدود نمی‌شوند . این که ایران MQ-4C را با شلیک موشک سامانه بومی سوم خرداد ، سرنگون کرده است یا با سیستم دیگر ،به اندازه اینکه ثابت کردند جسارت انجام آن را دارند اهمیت ندارد : ساقط کردن یک هواپیمای با سرعت متعارف که در ارتفاع نسبتا بالا عملیات می‌کند . مطمئنا ، RQ - ۴ سرعت کمتری نسبت به F - ۱۶ یا اف - ۱۸ دارد، اما اگر آن‌ها بتوانند یکی را سرنگون کنند، یاد خواهند گرفت که موارد دیگر را نیز ساقط کنند ، در این جا صرفا مساله زمان مطرح است . شورشیان حوثی یمن در ماه ژوئن یک MQ-9 ایالات متحده را سرنگون کردند. در حالی که احتمالاً ایران در آن حمله نقش داشت ، نمونه دیگری از آسیب پذیری سیستم های ISR محافظت نشده و بدون دفاع (unprotected/undefended ISR systems) ، اگر هیچ عواقبی برای سرنگون کردن سیستم های نظارتی بدون سرنشین وجود ندارد ، بعد از این نوبت چیست؟ ماهواره های نظارتی آمریکا؟ اینکه ایران می تواند با موفقیت هواپیمای بدون سرنشین نیروی دریایی را ساقط کند نشان می دهد نیروهای آمریکایی نه تنها با سیستم های پدافند هوایی یکپارچه و پیشرفته رقبا[هم سطح] ، بلکه در بین قدرت های متوسط و همانطور که حوثی ها نشان دادند ، در سطح تهدیدات شورشی نیز با چالش هایی مواجه است.ایالات متحده باید به تهدیدات فزاینده سیستم های پیشرفته پدافند هوایی پاسخ دهد. برای حفظ برتری ISR، آمریکا باید تهدیدات ضد هوایی و ضد فضایی را از طریق استفاده ترکیبی از اخلالگرهای هوابرد پنهانکار و افزایش ماهواره‌های مدار پایین( که خود توسط دفاع فضایی محافظت می‌شود) مقابله کند. ازین رو , تعداد زیادی از هواپیماهای بدون سرنشین ارزان قیمت در هماهنگی با یکدیگر می‌توانند این تهدیدات نوظهور را با تعداد انبوه خود درهم بشکنند . به جای استفاده از یک هواپیمای بدون سرنشین بزرگ ،کم سرعت ، غیر پنهانکار ، با یک الگوی پرواز قابل‌پیش‌بینی , ایالات‌متحده می‌تواند توده انبوهی از هواپیماهای بدون سرنشین کوچک‌تر را که به صورت مستقل عمل میکند به خدمت بگیرد . ایران می‌تواند برخی از آنها را ساقط کند , اما نمی‌تواند با این حجم مقابله کند . در پایان ، ایالات متحده باید سرمایه گذاری خود را درتکنولوژی های پنهانکاری ، سرعت و جمینگ که می توانند بر پدافند هوایی غلبه کنند افزایش دهد. F-35A در مقایسه با یک هواپیمای بدون سرنشین از نوع BAMS ، مانند یک پشه است که برای یک سایت پدافندی تقریباً نامرئی است و قابلیت های ISR ذاتی آن به معنای این است که می تواند خلا اطلاعات را با چابکی ، غیرقابل مشاهده بودن و سر بودن خود جبران کند.سرمایه گذاری پایدار در F-35 ، بمب افکن B-21 و نسل بعدی سیستم های هواپایه همه ضروری است. این هواپیماها بیشتر از یک جنگنده و بمب افکن صرف هستند. هر یک از آنها به واسطه حسگر های متعدد در یک پلتفرم ISR بسیار مؤثر خواهند بود. در برابر تکمیل سیستم‌های با سرنشین ، نیروی هوایی باید در پهپاد های کم پنهانکار و در سیستم‌های حفاظت خودکار پیشرفته برای خنثی کردن پدافند هوایی دشمن سرمایه‌گذاری کند . استفاده برخی از هواپیماهای ISR از حفاظت الکترونیکی ، مانع بزرگی برای دشمنان خواهد بود. در نهایت، در حوزه فضا، کاهش اندازه ماهواره‌ها و کاهش هزینه استقرار آن‌ها، امکان ایجاد صورت‌های فلکی تشکیل شده از ماهواره‌های متراکم با ارتفاع مداری پایین را فراهم میکند. این صورت های فلکی چالش هایی را برای کسانی که به دنبال مقابله با دارایی های ایالات متحده در فضا هستند ، به وجود می آورد. توده های انبوه هواپیماهای بدون سرنشین و صورت های فلکی متشکل از صدها ماهواره ISR یک مشکل بسیار پیچیده تری را برای کسانی که به دنبال مقابله با برتری ایالات متحده در فضا هستند ، به ارمغان خواهد اورد.ممکن است چین بتواند ده ها ماهواره یا بیشتر را نابود کند ، اما نابود کردن یک صورت فلکی بسیار دشوار است.در همین حال ، اکنون فناوری هایی وجود دارد که هزینه و امکان استفاده از لیزرها در فضا برای دفاع از آن ماهواره ها را محقق میکنند . ایالات متحده سیاست خود را مدتها پیش بر در اختیار داشتن نیرویی برتر از نظر فناوری ، آموزش ، تعلیم و نظم در جهان بنا کرد. اگر اولویت اول (فناوری) در حال نزول باشد ، سه مورد دیگر اهمیت نخواهد داشت. رقبای آمریکا در حال پیشرفت هستند. دو دهه تعدیل ساختار نیرو و تأخیر در سرمایه گذاری ، نیروهای هوایی و فضایی ایالات متحده را از منابع مورد نیاز برای حفظ برتری فناوری محروم کرده است. زمان آن فرا رسیده روند را معکوس کنیم. پ ن : تمامی تصاویر خارج از سند هستند.

سطح مقطع راداری گلوبال هاوک منبع: https://www.researchgate.net/profile/Nihar_Sahoo5/post/Any_one_here_who_is_working_interested_on_RCS/attachment/5a6f4fa74cde266d58872e10/AS%3A588179493105669%401517244327684/download/AN-Radar+Cross+Section+(RCS).pdf

بدنه گلوبال هاوک جاذب امواج رادار بود؟ بررسی شواهد: جنس بدنه، چند لایه کولار و کامپوزیت کندویی؛ مواد مقالات در مورد این نوع پوشش: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0266353817323084 https://www.researchgate.net/figure/fig3_261613736 https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1359835X19300144 https://ieeexplore.ieee.org/document/8239868 http://arc-tech.com/structural-composites/ بدنه S شکل و قابلیت دیدن موتور؟ اصولا نیازی هست هواپیمایی که برای سقف ماموریتی 60هزار پا طراحی و موتورش از دید رادار زمینی قابل مشاهده نیست S شکل شود؟! گرچه از روبر همینطور هست. تنها سطحی که برای اهداف زمینی قابل مشاهده است سطح تخت قسمت زیرین بدنه است. بعبارتی حتی رادوم هم در دید نیست. و اما طراحی با لبه های تیز، خاص جنگنده های اف 22 و اف 35 ؛ همونطور که میدونید آن شکل از طراحی در برابر رادارهای هوابرد کاربردی هست، به این دلیل که از روبرو به کشف هواگرد میپردازند. آنهم در لبه های تهاجم در بدنه.

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و سرحدّات و مرزهای مسلمانان را به عزّتت پاس دار و نگهبانان مرزها را به قوّتت تأیید کن و عطایای ایشان را به توانگری بی‌پایانت سرشار ساز. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و بر شمار ایشان بیفزا و اسلحه و جنگ‌افزارشان را بُرّائی ده و حوزه آنان را محافظت فرما و جوانب جبهه آنان را محکم و نفوذناپذیر گردان و جمع آنان را یکدل و هماهنگ نما و کارشان را روبه‌راه کن و آذوقه شان را پیاپی برسان و خود به تنهایی مؤونه آنان را کفایت نما و به نصرت خود تقویتشان فرما و به صبر یاری‌شان ده و ایشان را چاره‌جویی‌های دقیق بیاموز....... دعای امام سجاد(ع) برای اهل ثغور و مرزبانان و اما بعد انتقادی به نحوه ی عملکرد پدافند در ماجرای شکار شاهین متجاوز دارم ، - انتظار من این بود که بعد از شلیک موشک ، آتشبار سوم خرداد تغییر مکان بده که چنین چیزی را در ویدیوی منتشره ندیدیم .( شاید هم انتظار من خیلی زیاده ) - در ویدیوی منتشر شده از طرف سنتکام ، دود موشک کاملا مشخص هست . به نظرم خود آتشبار هم بصورت نقطه ی سیاه کوچکی دیده می شود ، در نتیجه جابجایی آتشبار بدون خنک کردن آن و یا استتار و پنهان سازی مناسب بیفایده خواهد بود . - در صورتیکه امکان پنهان ساختن آتشبار وجود نداشته باشد ، می توان با ایجاد آتشبارهای مجازی / کاذب ، امکان تشخیص دقیق محل اصلی آتشبار را از بین برد . - تصور من بر این است که سنسور های موجود روی پرنده های شناسایی ، تمام اطلاعات گرد آوری شده را ارسال نمی کنند و قبل از ارسال پردازش هایی را روی آنها انجام داده و برای ارسال اطلاعات حساس اولویت قائل هستند. در صورت صحت چنین برداشتی ، یکی از راههای اخلال در فعالیت این چنین سیستمهایی ، شبیه سازی پرتاب موشک ، انفجار ، جابجایی یا هرگونه اقدام قابل تأمل از نظر نیروی مهاجم است تا بار عملیاتی سنسور افزایش یافته تا مانع از دقت کاربر نهایی شد .

خود پنتاگون وقتی داره زور میزنه و نمیخواد باور کنه سیستم ایرانی زده چه انتظاری از ترک ها داریم؟ میگه احتملا پیچورا بوده و برای همین ما هم یکی از هدفهامون همین هست (مظلوم تر از پیچورا پیدا نکردند - احتمالا نمیخوان یک هدف سخت و دارای سرنشین باشه - به نظر قصدشون هدف قرار دادن یک سیستم بدون حضور کاربر هست- یک حمله به سخت افزار در تلافی. ) ولی دلیل داره. احتمالا میخوان مرتبطش کنند با اس-400 شون با این داستان که اگر با اس-200 گلوبال هاوک را زده ببینید ما با اس-400 چه کارها که نکنیم. این تحرکات بالگردهای آمریکایی پرتعداد در خلیج فارس هست که از صبح امروز تشدید شده. برخیشون در رادار نیستند و تنها برای لحظاتی پدیدار میشند و بعد هم خاموش میکنند احتمالا سیستمهای اعلان را. میتونه مربوط به انتقال پرسنل نفتی آمریکایی مرتبط با آرامکو باشه یا انتقال خدمه به ناوگان در خلیج فارس.