شبح مهندسی معکوس گربه دو دُم گرومن اعلام رسمی آغاز توسعه یک جنگنده سنگین وزن بومی در ایران امیر سرتیپ حمید واحدی ، جانشین فرمانده نیروی هوایی ایران در مورخ 22 ژوئن 2020 اعلام نمود که تصمیمی برای طراحی و تولید یک جنگنده سنگین وزن بومی اتخاذ شده که در صورت موفقیت ، دومین جنگنده بومی است که در آینده قرار است وارد سازمان رزم نیروی هوایی ایران گردد . این هواگرد جدید ، در واقع ، تلاش جدیدی از سوی ساختار دفاعی ایران پس از برنامه جنگنده سبک کوثر است که در سال 2018 معرفی و بنا برخی ادعاها هم اکنون در خط تولید قرار دارد . کوثر ، گونه ای برگرفته از نسل سوم جت رزمی سبک وزن اف-5 تایگر.2 است که در دهه 60 و هفتاد میلادی ، ایران یکی از بزرگترین مشتریانش بشمار می رفت و هم اکنون با تغییراتی در حوزه هایی نظیر پیشرانه ، سامانه های اویونیک و جنگ الکترونیک در ردیف جتهای نسل چهارم !!!!!!! طبقه بندی شده و قراراست وارد خدمت رزمی گردد . با این پیشینه ، گمانه زنی ها در خصوص خبر جدید منتشر شده از سوی ایران مبنی بر تصمیم بر توسعه یک جنگنده سنگین وزن ، تحلیل ها را به سمت یکی از هواگردهای رزمی در حال خدمت نیروی هوایی ایران ، یعنی جنگنده F-14A ویا حتی F-4E خواهد برد . از سویی دیگر ، جتهای رزمی اف-14 که بعنوان هواگرد رزمی خط مقدم در نیروهای مسلح ایران محسوب میگردد ، در ردیف سنگین ترین هواگرد رزمی نسل چهار که به شکل خاص برای رزم هوایی طراحی شده ، قرار داشته و با توجه به قدمت 4 دهه ای عملیاتی بودن آن ، به احتمال بسیار زیاد نمونه جدید ادعایی ، شباهت زیادی با محصول گرومن خواهد داشت . نیروی هوایی ارتش ایران بعنوان تنها کاربر فعال جتهای اف-14 ، از میانه دهه هفتاد میلادی و بلافاصله با شروع جنگ با عراق و سالهای پس از آن تا کنون در تلاش بوده تا زیرساختهای پیشرفته ای را برای عملیاتی نگاه داشتن این دارایی ارزشمند ایجاد نماید و بنا بر برخی خبرها ، بیشتر از 300 مورد اصلاح و تغییر شامل بهبود عملکرد رادار ، اویونیک و سامانه های جنگ الکترونیک بر روی ناوگان فعال تامکت انجام پذیرفته است . علاوه براین ، با فشار های روز افزون ایالات متحده و تنگ تر شدن حلقه تحریم های تسلیحاتی که مانع از خرید جتهای سنگین رزمی از منابع خارجی شده است ، توسعه چنین نمونه ای می تواند گزینه مقرون به ضرفه ای محسوب گردد . این در حالی است که صنعت دفاعی ایران ، برای جایگزینی ذخیره اندک موشکهای برد بلند فینیکس خود ، دست به توسعه یک موشک مشابه با شناسه فکور-90 زده و اندازه بزرگ این موشک بدان معناست که این جنگنده سنگین ادعایی می بایست در کلاس وزنی تامکت قرار دادشته باشد . گرچه تامکت هم اکنون یک پیکربندی رزمی قدیمی بشمارمی آید ، اما طراحی گونه بومی شده آن ، که با کمکهای احتمالی چین و کره شمالی !!!! صورت خواهد گرفت ، میتواند در درازمدت بخشی از نیازهای ایران را برطرف نماید . با این حال ، احتمال دیگری را نیز می توان در نظر گرفت که درآن ، ایران با الهام گرفتن از طراحی جنگنده روسی MIG-29A که از اوایل دهه 90 میلادی ، به سازمان رزم نیروی هوایی این کشور وارد گردید ، نمونه بومی شده ای را در اختیار بگیرد که در صورت محقق شدن این ایده ، نمی توان آن را با تعاریف استاندارد بین المللی در خصوص جنگنده سنگین ، تطبیق داد . درواقع ، فالکروم و فانتوم ، تنها جتهای رزمی میان وزنی هستند که در خدمت نیروی هوایی ایران قرار دارند . در هرصورت ، اگر جنگنده سنگین وزن این نیرو بنا بر تعریف داخلی ، در رده جتهای میان وزن قرار گیرد ، میتواند مکملی برای جنگنده های سنگین وزن واقعی که بنا برخی پیش بینی ها ، قرار است در قالب خرید خارجی ( خبرهایی از علاقه ایران برای خرید سوخو-30 اس ام یا سوخو-57 وجود دارد ) صورت گیرد ، باشد . علاوه براین ، احتمالی نیز وجود دارد که درآن ، ایران در تلاش برای خرید جتهای میان و سبک وزن نسل ++4 خارجی نظیر جی-10سی یا میگ-35 که به ترتیب در سالهای 2018 و 2019 وارد خدمت رزمی شده اند ، است . ولی در مجموع هنوز اطلاعات موثقی از اینکه این برنامه خرید جاه طلبانه می تواند با یک طرح بومی در محدوده وزنی سنگین ، هماهنگ گردد ، بدست نیامده است . پی نوشت : 1-بن پایه 2- مندرجات این متن ،نظر نویسنده آن است و توسط انجمن میلیتاری تایید یا رد نمی شود . 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

    از سری تاپیک های هیئت تحریریه   این تصویری قدیمی از کانسپت لایکهید مارتین برای برنامه ی  A/F-X است  , که زمانی نیروی دریایی امید داشت تا در  پی ناکامی بزرگ پروژه ی A-12 اونجر-2 ,  محصول این پروژه را با پرنده های ساخت گرومن خود  A-6 Intruders و F-14 Tomcats  جایگزین کند . در کنار نیروی دریایی , نیروی هوایی نیز قصد داشت تا با در اختیار گرفتن این پرنده ی جدید بتواند هواپیماهای  Boeing F-15E , General Dynamics F-111 و  Lockheed F117  را از خدمت خارج کند .        این برنامه در ابندا A-X نام گرفت و بر توسعه ی یک پرنده ی بسیار پیشرفته ی سنگین وزن مولتی رول با امکان نشست و برخاست روی عرشه ی ناو های هواپیمابر  تمرکز داشت . نیروی دریایی نیازمند هواپیمایی بود که دارای قابلیت های , عملیات  در روز و شب , تمام شرایط اب و هوایی ,  با برد بلند , بسیار کم پیدا , 2 موتوره , با 2 سرنشین , و دارای سیستم اویونیک و اقدامات متقابل بسیار پیشرفته  باشد . نیازمندی های بسیار افزایش یافته ی هوا به هوا که در 1991 به طرح اضافه شده بود پس از برنامه ی  Naval Advanced Tactical Fighter  - NATF – کنسل شد . این برنامه سرانجام در 1 سپتامبر 1993 ,در پی بررسی های از پایین به بلا - bottom-up -(از نظر سیستمی و ساختاری ارتش - مترجم) و با نگاه مثبت به انچه که سرانجام به برنامه ی Joint Strike Fighter ختم شد , متوقف شد . این دلیلی ست که میتواند عدم اشتیاق نیروی دریایی به F-35C را توضیح دهد . ( برنامه ی اتی این نیرو به وضوح بیان گر این عدم رضایت کامل است - مترجم ) این کانسپت از لایکهید که تصویری از مدلی که برای تست در تونل باد تهیه شده بود را می بینید , در پی اطلاعاتی که از سوی یکی از پیمانکارانی که مدت قابل توجهی روی این طراحی کار میکرده منتشر شده , دارای عملکردی کاملا قابل رقابت با F-22  بوده است . این پرنده به لحاظ چالاکی کاملا مانند رپتور نبوده ولی میتوانسته بسیار نزدیک به ان باشد . این هواپیما ظاهرا قرار بود مشابه رپتور از موتور های Pratt & Whitney F119 استفاده کند . کمپانی روی هندسه ی بال متقییر ان کار بسیار زیادی انجام داد به خصوص برای حفظ طراحی استیلث در محل اتصال بال و بدنه . اما ظاهرا در همان زمان نیز اشکار بوده که این طرح به سمت یک نمونه ی پیشنهادی بسیار گران قیمت در حال سوق پیدا کردن است . در ادامه به بررسی کوتاه برخی دیگر از طرح هایی که برای این برنامه تهیه شده بود می پردازیم :   کانسپتی که برای نیروی دریایی توسط تیمی از گرومن , لایکهید و بوئینگ تهیه شده بود .    نمونه ی تست تونل باد از کانسپت مورد بحث , در تهیه ی این طرح بوئینگ و جنرال داینامیکز نیز با لایکهید همکاری داشتند .    کانسپت تهیه شده توسط لایکهید , بوئینگ و جنرال داینامیکز برای برنامه ی A/F-X که چیزی بین اف-14 و اف-22 بود .    طرح مشترک لایکهید , بوئینگ و جنرال داینامیکز با بال های باز شده تا بتواند سرعت مورد نیاز برای فرود روی عرشه را کسب کند .    طرح مشترک لایکهید , بوئینگ و جنرال داینامیکز با خروجی موتور و مخازن داخلی تسلیحات مشابه اف-22 رپتور .    سیر تکاملی طراحی لایکهید از اف-22 به NATF و سپس به A-X و در نهایت به A/F-X .   طرح پیشنهادی برای جنگنده ی استیلث A/F-X تهیه شده توسط Rockwell و لایکهید .    کانسپت تهیه شده توسط تیمی از جنرال داینامیکز , مک دانل داگلاس و نورث روپ که دارای شباهت های قابل توجهی به طرح A-12 بود .    کانسپت طراحی شده توسط نورث روپ   ......................................... شادی روح شهدای گمنام صلوات   منبع-1            منبع-2 گرداوری و ترجمه از 7mmt Military.ir کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

بالگردهای Mi۱۷۱ سپاه به راکت S۲۴ مسلح شدند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بالگردهای mi171 خود را به راکت‌های 240م.م. S24 مجهز کرده است راکت‌های 24 ازجمله تسلیحاتی است که به‌روی جنگنده‌های تهاجمی نظیر سوخو24 و سوخو22 در ایران به‌کارگیری می‌شود. بالگردهای Mi171 سپاه پیش از این به راکت‌اندازهای 80میلی‌متری S8 نیز مسلح شده بودند.

بسیار مهم: دیدار مارک میلی (رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا ) با همتا خودش آویو کوخاوی در (پایگاه هوایی نواتیم) سرزمین های اشغالی به نظر رویکرد جدیدی در آینده ممکنه رخ بده. چون محور گفتگو ها در مورد حزب الله، ایران و جبهه مقاومت بوده.. https://www.jpost.com/israel-news/us-gen-mark-milley-in-israel-amid-tensions-with-hezbollah-636226

یک نکته ای که باید گفت گل به خودی ها هست متاسفانه یک مدیر یا مسئول دروغ یا اشتباهی رو به صورت مشهود انجام می دهد ولی چون برخوردی با آن فرد نمی شود این عمل به پای نظام نوشته و هزینه تحمیل می گردد. از این بابت هرچقدر بتونیم افراد رو نسبت به سواد رسانه تقویت کنیم، باز باعث نمیشه که گل به خودی ها رو جبران کرد. چون در آخر مردم خواهند گفت طرف مقابل شیاد و غارت گر است ، این جولان به دروغ و ریا توجیه اش چیست؟ از این بابت برخورد با دروغ و ریا و استفاده از بازخورد ها برای اصلاح ساختار و روندها یک نکته مهم است که باید در کنار نبرد رسانه و تبلیغات درنظر گرفته شود در غیراینصورت هم اثر سواد رسانه کم می شود و هم بی اعتمادی و ناامیدی ریشه ای شکل خواهد کرد( که در حال شکل گرفتن هست) دومین نکته اهمیت رسانه هایی مثل پرس تی وی و العالم هست که در این مورد پرواز ماهان میتونست ابزار رسانه ای خوبی برای مطرح کردن قلدری های امریکا باشد ولی متاسفانه رها شده اند و تلاش شد رفتارشون مثل رفتار صدا و سیما یک طرفه شود که شرایط جدید چنین چیزی را نمی پذیرد

بسم الله........ 2 مرداد 1399 کشف یک کواد کوپتر مسلح در پشت بام یک منزل مسکونی در بغداد .هنوز مشخص نشده که این پرنده متعلق به چه گروهی است . بنا برگفته بر خی منابع این کواد کوپتر بوسیله جی پی اس هدایت میشود . در هنگام کشف یک بمب به وزن دو کیلوگرم به زیر این پرنده وصل شده بود

بسم ا... پیشنهاد جالبی هست ولی به نظرم یک مشکلاتی وجود دارد در این طرح .. تامکت بیشتر از 40 سال هست که در نیروی هوایی ما دارد خدمت می کند ، طبیعتا" قابلیت اورهال زیادی را داریم ولی بحث ساخت یک جنگنده در ابعاد و پیچیدگی های تامکت یک مقداری به نظرم بلندپروازانه هست . بعنوان مثال گرومن زمانی که قصد داشت "تیر دستک " ( box beam) تامکت را طراحی و بسازد ، 2 مسیر داشت . یکی ساخت سازه با روش سنتی پیچ و مهره و دومی جوشکاری با پرتو الکترونی برای ساخت این قسمت از جنس فلز تیتانیوم بود . اگر اولی را استفاده می کرد ، وزن زیادی را به بدنه تحمیل می کرد و این به صرفه نبود ولی رفت سراغ دومی که بعد از اتمام کار ، نزدیک به 900 پاوند از وزن این بخش را کاهش داد . الان نقطه ابهام اینجاست که آیا این فناوری ( جوشکاری با پرتو الکترونی ) را روی تیتانیوم اصولا داریم ، و اگر داریم به صرفه هست برای ما به منظور تولید سازه یا خیر wing box مرکزی تامکت برای مجموعه بال متحرک در مورد این مساله هم تحلیل زیاد هست ولی چاره دیگری پیش روی ما نیست ، مگر اینکه بریم سراغ گونه های تولید شده از خانواده فلانکر از چین

پیرو بحث های اخیر، چیزی که من در مورد اغلب گزارشگران رسانه ای صهیونیست میبینم پایبندی به اصول نظامی این رژیم هست. هرچند بعضا با عملیات رسانه ای از بعد انتساب عملیات ها به خودشون و بهره برداری تبلیغاتی و قدرت نمایی غیرمستقیم استفاده میکنند حداکثری ولی در شرایط رسمی همیشه سعی میکنند طبق پروتکلها عمل کنند. وقتی قرار هست مسئولیت حملات رسمی بر عهده گرفته نشه رسما از عباراتی نظیر عبارت بالا استفاده مینند. "حملات منسوب" هر چند همه حقیقت را مطمئن باشند.

بسم ا... مصاحبه با امیر واحدی ، جانشین نیروی هوایی 1- امروز کلیه اورهال های هواپیماهای شکاری و ترابری با همکاری وزارت دفاع و متخصصان نیروی هوایی در حال انجام است. بخصوص در هواپیمای سی 130، وزارت دفاع پروژه ای را تحت عنوان پروژه شهید ستاری پیاده کرده است 2- امروز تجهیزاتی روی آر اف 4 گذاشته شده که توان آن را 10 برابر کرده است و دوربین های جدید با کیفیت های بسیار بالا روی آن نصب شده که در آینده برای طراحی عملیات بسیار به درد ما می خورد. 3- برای مثال موشک سایدواندر جنگنده اف-5 تنها 5 مایل برد داشت که امروز برد آن را به 8 تا 12 مایل رسانده ایم که در درگیری های هوایی بسیار موثر است. 4- تجیهزات بسیار خوبی روی میراژ نصب کرده ایم که زمانیکه مسئولان به نتیجه رسیدند حتما رسانه ای می کنیم. انشا الله فکر کنم تا پایان سال مقداری از این مهمات را رونمایی و در رزمایش ها استفاده می کنیم. این هواپیما ماموریت دریایی دارد و یکی از آیتم های مورد استفاده آن همین ماموریت دریایی است.

سپتامبر 2007 اسراییل در عملیات «البُستان» دست به بمباران تأسیسات اتمی سوریه زد. این قضیه پس از دستگیری علی عسگری معاون وزارت دفاع ایران در ترکیه اتفاق افتاد که اسراییل متوجه شد سوریه با کمک کره شمالی دست به احداث رآکتور اتمی الکِبر در دیرالزور زده است. پس از حمله به رآکتور دیرالزور، بشار اسد اگر چه تصمیمی برای اقدام متقابل داشت ولی در نهایت از ترس اسراییل از آن صرف نظر کرد. در نخستین اظهارنظر، اسد با لاپوشانی قضیه،اصل وجود چنین رآکتوری را منکر شد و این را با اتهام سلاح کشتار جمعی صدام برابر کرد. زمان گذشت و امروز اسراییل کمتر هفته ای هست که بخشی از مراکز نظامی سوریه را بمباران نکند. حکایت ایران نیز چنین است از چند سال پیش اسراییل شروع به حملات گاه و بیگاه به نیروهای سپاه قدس در سوریه کرد که ابتدا با تکذیب طرف ایرانی همراه میشد شدت حملات امروز به حملات هفتگی رسیده است و حال در بیابانهای ایران تأسیسات اتمی مورد حمله قرار میگرد. ادامه دادن سیاست انفعال به بهانه نیفتادن در دام جنگ طلبی نتانیاهو و منقضی نشدن تحریم تسلیحاتی، باعث خواهد شد حمله بعدی به مراکز حساس تر باشد. زبانم لال... امشب سوریه میتواند فرداشب ایران باشد

نسل جدید ناوهواپیمابر (ناو جرالد آر فورد) بعد از ناوهواپیمابر کلاس نیمیتز ارتقاهایی در فناوری ها و طراحی های ناوهای هواپیمابر صورت گرفت که مجموع این فناوری ها در ناوهواپیمابر جدید با نام کلاس فورد معرفی شد. این ناوهواپیمابر در جانمایی، آسانسور، منجنیق پرتاب هواپیما، رادار، پیشران، تسلیحات دچار تغییرات ساختاری شده که در ظاهر هم تغییراتی را ایجاد کرده است. دو جنگنده اختصاصی این ناو اف 35 و هواپیمای بدون سرنشین می باشد ولی حضور باقی جنگنده ها اجتناب ناپذیر بود.

نگاهی به برترین هواپیماهای اتشنشان تاریخ جهان در حال سوختن است ! در سال جاری میلادی و حتی سالیان قبل از ان این جمله تیتر بسیاری از خبرگزاری ها در سرتاسر جهان بود استرالیا و سپس امریکا و حتی کشوری نظیر ایران با پوشش جنگلی بسیار کم نیز از شعله های این بلا در امان نماندند.در این میان خلبانانی با تجربه و مهارت فوق العاده وهچنین اعصابی فولادین با بهره بردن از هواپیما و بالگردهایی که خود متشکل از پرنده های تغییر کاربری یافته از بمب افکن های جنک جهانی دوم تا هواپیماهای ترابری و یا پرواز با پرنده های مخصوص برای این امر سعی در نجات جنگل ها به عنوان گرانبهاترین اندوخته کره خاکی دارند.البته در این میان نیز جان تعدادی از خدمه این ناوگان گرفته میشود به طور مثال در بین سالهای 2003 تا 2012 میلادی 38 نفر از خدمه اتشنشان هوایی امریکا در عملیات مبارزه با گسترش اتش در مراتع طبیعی امریکا جان خود را از دست دادند.در این نوشته سعی به معرفی تاثیرگذارترین هواپیماهای اتش نشان تاریخ خواهد شد. 10-گرومن TBF Avenger این پرنده به عنوان ستون فقرات ناوگان هوایی اتش نشان امریکا در دهه 70 و 80 شناخته میشد البته شاید بزرگترین نقشی که از این پرنده در این راه ایفا کرده حضور در عملیات تحقیقاتی "توقف اتش" میباشد این عملیات که توسط دانشگاه جنگلداری کالیفرنیا در سال 1956 انجام شد برای بررسی واندازه گیری پارمترهای اساسی نظیر شرایط باد و ارتفاع و پراکندگی قطرات اب و مساحت تحت پوشش و..وتاثیر مستقیم ان بر بهبود عملیات هوایی مبارزه با گسترش اتش در جنگل ها ضورت پذیرفته بود نتایج به دست امده از این تحقیق حتی تا امروز نیز نقش اساسی در مبارزه با اتش در جنگل ها دارد.این هواپیما که تغییر کاربری یافته بمب افکن نیروی دریایی امریکا محسوب میشد قادر به حمل 2400 لیتر اب بود از نکات مثبت این پرنده قدرت ان در پرواز در توده هوای اشفته ناشی از اتش سوزی های بزرگ بود بدون انکه پایداری خود را از دست بدهد همچنین قطعات یدکی ان به فراوانی و با هزینه اندک قابل دسترس بودند.با وجود این نکات مثبت مقدار نسبتا کم گنجایش حمل اب توط این پرنده نسبت به هواپیماهای مدرن امروزی سبب شد که اخرین فروند از این هواپیما در سال 2012 برای همیشه بازنشسته بشود. 9-BAe 146 از این هواپیما باید به عناون اخرین هواپیما مسافربری ساخت بریتانیا یاد کرد هواپیمایی 4 موتوره با قابلیت حمل 110 مسافر که در سال 2002 با تولید 400 امین فروند ان برای همیشه تولید ان متوفق شد.با گذشت زمان استفاده از این هواپیما به دلیل هزینه نگه داری نسبتا بالای ان در خطوط هوایی کمر رنگ تر از قبل شد در همین زمان اداره جنگلبانی امریکا نیز در فکر نوسازی ناوگان خود بود به همین منظور با کمک فنی شرکت بی ای ئی سیستمز و نصب مخزن 11000 هزار لیتری وسیستم های کمکی تبدیل این جت مسافربری به یک تانکر اتشنشانی انجام شد.14 فروند از این پرنده اتنشنشان به خدمت وارد شده است که در عملیات های مختلف در نقاط گوناگون کره خاکی برای مثال همین اواخر در استرالیا از ان بهره برده شده است . 8-برییف Be-200 به نظر این پرنده دوزیست روسی را باید جالبترین پرنده شرقی حاضر در این لیست دانست از این دوزیست تا هم اکنون 15 فروند ساخته شده است در سال 2004 برای اولین بار از این هواپیما برای خاموش کردن اتش در ایتالیا استفاده شد.این هواپیما با مخزن 12000 هزار لیتری خود و به دلیل استفاده مستقیم از منابع اب موجود در منطقه برای پر کردن مخزن قادر است در کمترین زمان بیشترین مقدار اب را بر سطح منطقه درگیر در اتش پخش نماید.برای مثال در عملیات مشترک در ایتالیا این پرنده با 100 پرواز توانسته بود 320 تن اب را در 4 عملیات مبارزه با گسترش اتش حمل نماید.علاوه بر روسیه واذربایجان با یک فروند به نظر چین وامریکا نیر از کاربران اینده این هواپیما خواهند بود. در حال ذخیره اب در مخزن 7-ایرتراکتور AT-802F جذابترین پرنده حاضر در لیست را باید ایرتراکتور AT-802F دانست . به نوعی این هواپیما تاندربولت اتشنشان های هوایی محسوب میشود. از این هواپیما برای ایفا نقش در سمپاشی مزارع و همچنین مبارزه با اتش سوزی در طبیعت استفاده میشود.مخزن این هواپیما قادر به ذخیره سازی 3100 لیتر اب میباشد همچنین این هواپیما با تجهیز به مخزن مخصوص قادر به فرود بر روی دریاچه ها و دیگر منابع اب برای ذخیره سازی مستقیم اب در مخزن خود میباشد این هواپیما در شرایط بهینه قادر به تحویل 50000 لیتر اب در یک ساعت میباشد همچنین قابلیت فرود در باندهای خاکی و هزینه نگه داری و پرواز بسیار کم این پرنده را به جذابترین هواپیما این لیست تبدیل کرده است. 6-داگلاس DC-10 یک هواپیما سه موتوره مسافربری DC-10 را از شرکت مک‌دانل داگلاس تحویل بگیرید و با نصب یک مخزن اب ان را به یکی از بهترین پرنده های اتشنشان حال حاضر تبدیل نمایید.این هواپیما با قابلیت تحویل 46000 هزار لیتر اب توانایی ایفای نقش بزرگی در مهار اتش سوزی های گسترده دارد. 5-لاکهید C-130 هرکولس را باید اشناترین نام در این لیست دانست.کمترین جایی در دنیا هوانوردی وجود دارد که اثری از این پرنده دوست داشتنی در انجا دیده نشود .ویژگی هایی چون سرعت کم و قابلیت بسیار خوب پرواز در ارتفاع پایین این هواپیما که از ویژگی های اصلی برای انجام هر چه بهتر مهار اتش هستند ان را به یکی از بهترین گزینه ها در انجام این نقش تبدیل کرده است.همچنین در صورت نیاز و یا شرایط خاص این هولپیما قادر به فرود در باند ناهموار نیز میباشد که خود برتری خاصی به هرکولس داده است. تمام ویژگی های مثبت این پرنده سبب شده است که برای نسخه ترابری ان نیز کیت مخصوص مهار اتش MAFFS شامل مخازن و دیگر تحهیزات لازم تدارک دیده شود که با تجهیز سریع ان به سرعت برای این ماموریت مهیا شود. کیت مهار اتش MAFFS 4-بوئینگ Evergreen 747 Supertanker بزرگترین هوایپیما اتشنشان را باید این هوایپما دوست داشتنی دانست حضور این پرنده در این لیست شاید کمی عجیب و دور از ذهن باشد اما حمل 70000 هزار لیتر اب چیزی نیست که به راحتی بتوان از ان گذشت.اولین 747 اتش نشان هواپیمایی بود که از سال 1971 در شرکت مسافربری دلتامشغول به خدمت بود ودر سال 2009 و با شرکت در عملیات مهار اتش در اسپانیا رسما وظیفه جدیدی را پذیرفت و دو سال بعد از ان بازنشسته شد دومین 747 اتشنشان نیز از سال 2016 وبا انجام تغییرات لازم وارد این عرصه شد این هواپیما تا هم اکنون نیز در حال خدمت میباشد. 3-سیکورسکی S-64 Aircrane این بالگرد را باید جدیدترین راه برای مبارزه موثر با شعله های اتش دانست.این بالگرد از زمان معرفی برای انجام این وظیفه با استقبال زیادی روبرو بوده است از کالیفرنیا تا استرالیا تقاضا به خدمت گرفتن ان را به شرکت سازنده فرستاده اند.این بالگرد باید بیشترین دخیره اب را حمل نماید به همین دلیل باید از روتور کارامدی بهره ببرد روتوری با قطر و پیچش بیشتر در تیغه ها.همچنین یه دلیل کم اهمیت بودن پارامتر سرعت برای این بالگرد تغییراتی برای سهولت نگه داری در گیربکس ان داده شده است.این بالگرد قادر به برداشت و تحویل 25000 لیتر اب میباشد. 2-مارتین JRM Mars اگر موفقیت یک هواپیما تنها با طول عمر سرویس ان سنجش شود قطعا پیروز این میدان مارتین مارس خواهد بود.این هواپیما از سال 1942 تا 2020 در حال خدمت میباشند. مارتین مارس برای اولین بار توسط نیروی دریایی امریکا و به عنوان هواپیما ترابری به کار گرفته شد.این پرنده قابلیت حمل 269 مسافر را داشت .سرانجام پس از سالها خدمت در ارتش گروهی از شرکت های جنگلداری بریتیش کلمبیا امریکا 4 فروند از این هواپیما را در سال1959 خریداری نمودند.مارتین مارس پس از انجام تغییرات لازم قادر به حمل 27000 لیتر اب شد.این هواپیما میتوانست این مقدار اب را در مدت22 ثانیه بر روی 4 هکتار جنگل پخش نماید.اخرین مارتین مارس در سال 2015 بازنشسته شد و هم اکنون به عنوان هواپیما اجاره ای برای علاقه مندان به لذت بردن از پرواز با این پرنده خاص به پرواز در می اید. 1-بمباردیه 415 قرار گرفتن این هواپیما کانادایی به عنوان بهترین هواپیما اتشنشان امر عجیبی تلقی نمیشود این هواپیما به عنوان تنها هواپیما تخصصی طراحی شده برای مهار اتش شناخته میشود.این هواپیما با قابلیت فوق العاده در پرواز در ارتفاع پایین و سرعت کم و همچنین کنترل مناسب در شرایط جوی نامناسب و بهره بردن از دو موتور قدرتمند با مجموع 5000 اسب بخار قادر به انتقال 7000 لیتر اب میباشد. این ها هواپیما همچنین مجهز به سامانه های تشخیص اتش و حرارت نیز میباشد.از این هواپیما تا هم اکنون بیش از 95 فروند ساخته شده است که در بیش از 10 کشور در حال فعالیت می باشند.

بسم الله........ 9تیر 1399 تلاش حشد الشعبی عراق برای تشکیل یک گردان تانک چیفتن نیروهای حشد الشعبی در عراق در حال جمع اوری تانکهای چیفتن در یکی از کارگاهای تعمیراتی جهت بازسازی و بکارگیری هستن . چیزی در حدود 30 دستگاه تانک چیفتن به همراه چندین نفربر وزرهپوش دیگر در این کارگاه جمع اوری شده اند نکته مهم بازسازی این تانکها است با توجه به زمینگیر بودن انها برای دهها سال قطعا تعمیرات از توان حشد الشعبی وحتی عراق خارج است تنها کشور منطقه غرب اسیا که توان بازسازی سنگین این تانکها را دارا است جمهوری اسلامی ایران بوده به غیر از بازسازی تامین قطعات بخصوص قسمت پیشران و مهمات و همچنین اموزش خدمه بوده که قطعا کشوری مثل انگلستان سارنده این تانک و یا حتی اردن دارنده این تانک در منطقه از ارئه انها به حشد الشعبی خود داری میکنند . در زمان حمله داعش به عراق حشد الشعبی به کمک ایران چند دستگاه تانک چیفتن را بازسازی و در درگیریها مورد استفاده قرار داده. بازسازی این تانکها در کارگاه تعمیراتی لشگر 13 حشد الشعبی بوده این لشگر وابسته به حرم مطهر امام حسین علیه السلام در شهر کربلا است تانکهای چیفتن در زمان جنگ با ایران و کویت به غنیمت عراق در امده .همچنین اخباری از فروش دهها دستگاه تانک چیفتن و یا مدل ریکاوری ان از سوی اردن به رژیم صدام در زمان جنگ با ایران در رسانه ها منتشر شده است

مصاحبه ۲ قسمتی حسین پور فرزانه مشاور مپنا https://turbina.ir/1399/01/مصاحبه-گفت‌گوی-ویژه/مصاحبه-با-دکتر-حسین-پورفرزانه،-مشاور-م/ https://turbina.ir/1399/01/مصاحبه-گفت‌گوی-ویژه/مصاحبه-با-دکتر-حسین-پورفرزانه،-مشاور-م-2/

حالا بر خلاف نظر جنابعالی که ارزشمند هم هست ، معتقدم اصولا تمام کار ما باید متناسب با تهدید باشد ( که همین فقره اف-14 هم پاسخ به تهدید مشخصی بود ) این طراحی برنامه بدون توجه به تهدید ، وضعیت الان را برای ما ر قم زده ضمن اینکه بحث خرید به هیچ عنوان ایجاد توازن قوا با ایالات متحده ( بعنوان یک تهدید غیر همتراز ) نیست ، بحث تهدیدات منطقه ای کلاسیک مثل عراق ، پاکستان ، کشورهای حاشیه خلیج فارس و ... هست . برای همین برای پر کردن شکاف بین ما و اینها سریعترین راه ، ورود به حوزه خرید و همزمان جلو بردن طرح های بومی با همکاری طرف دوم هست البته دقت بفرمایید که الزام نیروی هوایی (اف-15 ) با الزامات نیروی دریایی تفاوت داشت . اف-15 باید با تهدید هوایی مقابله می کرد ( جنگنده برتری هوایی ) ولی تامکت با هدف خنثی سازی موشکهای کروز روسی و دفاع از ناوگان طراحی و تولید شد . به همین دلیل شما این تفاوت را می بینید

این طرح رو سالها قبل در مباحث مربوط گفته بودیم ، حدود سالهای 84 85 86 ! بعد از گذشت این همه سال ، هنوز هم نظرم رو حذف بال ثابت است و برای پرواز از باند نیاز به بال متحرک نداریم. بال ثابت باعث میشود در ناو هواپیمابر فضای نگهداری و مسافت تیک آف کاهش یابد. قدرت مانور اف14 در حالت مسلح چقدر است؟ در حدود 7 جی! اف15 در حدود 9 جی! تفاوت اصلی فقط در سازه نیست ، تفاوت در اختلاف قدرت موتور تی اف30 با اف110 است ، بال متحرک هم باعث میشود زمان طلایی برای واکنش افزایش یابد ، در نبردهای گذشته مهم نبود ، ولی امروز همین زمان میلی ثانیه برای باز و بسته شدن بالها باعث بقا یا فنای جنگنده میشود. یک جفت موتور قوی با تراست مجموع 300 کیلونیوتن روی تامکت بدون بال متحرک سوار کنید تا از مزایای هزمان اف14 و اف15 برخوردار شوید. این راه رو هم باید طی کرد ، کاری به تهدیدات نداشته باشید ، در هر صورت خرید یا تولید باید این را در نظر بگیریم که طی چند سال نمی توان به توازن قوای هوایی دست یافت.

سال گذشته یکی از دوستان این سئوال را مطرح کرده بود آیا امکان دارد با کمک روسیه و چین مدل بال ثابت اف ۱۴ را تولید کرد؟ با این کار وزن باور نکردنی از اف ۱۴ کاسته می شود. پاسخ بنده

  ضمن سلام خدمت دوستان   در این تاپیک یک ایده اولیه برای توسعه یک شناور ساحلی موشک انداز ارائه میشه که امید هست تا مفید باشه. قبل از شروع هم لازم هست چند نکته اولیه ذکر بشه: اول اینکه بنده هیچ تجربه و دانشی در عرصه طراحی شناور نداشته و ندارم و مطالب این تاپیک تنها یک ایده است، پس ممکن هست بخش های زیادی از این ایده دچار مشکل های فنی باشد و عملا و در دنیا واقع اجرای آن امکان پذیر نباشد و یا حد اقل نیاز به اصلاحاتی داشته باشد. بنا بر نکته فوق پیشاپیش از نظرات، انتقادات، پیشنهادات و اشکالاتی که دوستان میفرمایند استقبال کرده و امیدوارم بیان عیوب نیز تصویری باشند بیشتر. از مدیران مربوطه هم تقاضا دارم ضمن انتقال تاپیک و تصاویر، لطفا در صورتی که به هر دلیلی قصد دارند تاپیک را در تاپیک دیگری ادغام کنند اجازه بدهند بعد از خارج شدن از اسکرول این کار را صورت دهند. خب بریم سر ایده اصلی. در حال حاضر شاید بشه گفت سه شناور ساحلی و موشک انداز اصلی کشور ما به ترتیب موارد زیر هستند:   شناور موشک انداز کلاس پیکان (تاپیک مربوطه):   شناور موشک انداز کلاس تندر (تاپیک مربوطه): شناور موشک انداز (قایق تندرو ذوالفقار) (تاپیک مربوطه):       اطلاعات مربوط به شناورهای فوق رو میتونید در تاپیک مربوطه پیدا کنید. شناورهای فوق به صورت نمونه انتخاب شدند و به ترتیب از بالا به پایین اندازه، وزن و حجم سلاح‌های قابل حمل کاهش پیدا می کنند ولی شاید بشه همه اونها رو به نوعی شناور ساحلی موشک انداز در نظر گرفت.   در جدول زیر مشخصات اصلی این شناورها رو در قیاس با هم مشاهده میکنید:       هدف در این تاپیک ارائه طرحی برای پر کردن فاصله بین قایق کلاس ذوالفقار و شناور کلاس تندر است، ضمن ارائه طرحی جدیدتر است. همچنین در تمام شناورهای فوق یکی از مشکلات اصلی ضعف در قسمت پدافند هوایی است که سعی شده در طرح ارائه شده این ضعف تا حدی رفع شود.   همچنین باید ذکر بشه که طراحی با استفاده از نرم افزار CATIA و با استفاده از محیط Imagine & Shape توسعه داده شده و برخی از اجزا نیز توسط محیط های Generative shape design و Part Design ساخته شدند.   ابتدا یک تصویر اولیه از شناور پیشنهادی در محیط Catia و تصویر سه نما که برخی ابعاد اصلی شناور رو هم مشخص میکنه:     نمای سمت راست       نمای بالا     نمای ایزومتریک     همانطور که در تصاویر فوق مشخص هست و اگر بخواهیم به صورت خلاصه ذکر کنیم شناور فوق حدود 23.5 متر طول، 5.9 متر عرض و 1.7 متر آبخور داره. (در مورد آبخور هیچ محاسباتی صورت نگرفته و فقط یه عدد پیشنهادی و حدودی هست). همچنین سلاح های اصلی شناور یک توپ دو لول 30 م م ak-230 (یا چیزی شبیه به اون از لحاظ وزن و کارکرد) در سینه شناور، 2 موشک ضد کشتی نور، 2 موشک ضد کشتی نصر 1، سامانه پدافندی شبیه به Croatle NG (یا چیزی شبیه به اون) در پاشنه شناور البته به همراه دو توپ 20 م م در کنار پرتابگرهای موشک هست. در ادامه سلاح های مختلف با تفصیل کمی بیشتر توضیح داده خواهند شد.   قسمت اول مورد بحث سلاح های اصلی یعنی دو موشک نور و نصر در اطراف شناور هست. گرچه ممکن هست این نوع چینش از لحاظ عملی ممکن نباشه به هر دلیلی و از اساتید این عرصه درخواست میکنم تا اگر مشکلی وجود داره بفرمایند (گرچه نکاتی به ذهن خودم بعد از طراحی رسیده که راه حل هایی براش وجود داره اما فعلا بهشون نمیپردازم) همچنین بر روی برجک شناور فرض شده است که یک رادار آرایه فازی برای جستجو/رهگیری هوایی/دریایی وجود دارد به همراه رادار جستجوی سطحی و رهگیر اپتیکی تعبیه شده است.     قسمت بعدی توپ سینه شناور هست که توسط یک پوشش پوشانده شده تا سطح مقطع راداری شناور را افزایش نده و در هنگام نیاز قسمت پوشاننده به صورت تلسکوپی در دو طرف جمع شده و توپ قادر به شلیک می باشد.   پوشش قسمت توپ و نحوه باز شدن آن     توپ در موقعیت های مختلف       در قسمت پاشنه شناور سامانه پدافند هوایی کوتاه برد در نظر گرفته شده که به عنوان نمونه چیزی شبیه به سامانه Crotale NG البته به همراه دو توپ مثلا 20 م م درنظر گرفته شده است. در جایگذاری این سامانه نمونه مشابه زمین پایه آن و ابعاد سیستم خودکششی آن در شناور در نظر گرفته شده است (اطلاعات بیشتر در مورد این سامانه).   تصویری از سامانه زمین پایه Croatle NG     مشابه این سامانه در شناور پیشنهادی     در انتها تصویر شناور پیشنهادی را میتونید از سه نما و همینطور یه نمای نمایشی ملاحظه نمایید.   نمای چپ     نمای روبرو     نمای بالا     تصویر نمایشی         در انتها امیدوارم تاپیک مفید باشه و بیشتر از اون امیدوارم شاهد ادامه تاپیک و نظرات دوستان جهت اصلاح احتمالی طرح به صورت دسته جمعی باشیم. گرچه ممکنه به سرعت قابل اعمال نباشند به دلیل سایر مشغله ها.   استفاده از این مطلب بدون درج لینک این صفحه به عنوان منبع خلاف شرع، قانون و اخلاق پژوهشی است.

درود به دوستان گرامی باز این بحث قدیمی که یکسری زیادی خوش بین هستند و یک سری فکر می کنند هنوز زمان قاجار است.   ببینید قطعا ما توانایی ساخت رادار هوایی را داریم. رادارهای فراوانی هم تا به حال ساختیم. اما اینکه برای جنگنده رادار ساخته شده باشد نیاز به یک خواست و سفارش است که نمی دانم داده شده است یا خیر. معمولا صنایع دفاع در چنین مواردی پروژه را به چند قسمت تقسیم می کند و هر قسمت را هم به چند شرکت گاهی تا 5 شرکت واگذار می کند و در انتها محصول به هم متصل شده درون صنایع دفاع سرهم شده و تست هایش انجام می شود. خود نیروها هم به صورت مستقل اقدامات جالبی دارند که نمونه اش را در رادارهای آرایه فازی ناوچه های نیروی دریایی می بینید که در چه سایز کوچکی پیاده شده است.   حالا اگر چنین محصولی امروز وجود ندارد دلیلش فقط نخواستن هست.  نیرو پولی برای سفارش ندارد شاید هم به رادارهای فابریک خودش اعتماد بیشتری هم دارد و ترجیح می دهد قطعات را نمونه سازی بکند و یا قاچاق بکند.   اگر موتور ساز شدیم، آنگاه هواپیما سازی دیگر گلوگاهی ندارد جز پول. الان پول هم باشد موتور نیست پس هواپیما نیست. همه هم می دانیم که وجود شکاری فراوان در حال گشت هوایی در لایه های مختلف چقدر در شروع نشدن جنگ بر علیه وطن ما موثر است. حتی شاید یک رژه 100 فروندی شکاری هم بازدارنده باشد.   اینهایی که مرتب می گویند مدرک شما در توانایی داخلی تولید رادار چیست را ارجاع می دهم به یک سرچ روی مقالاتی که در ژورنالهای ISI در زمینه مخابرات میدان و مخابرات سیستم و مدارات RF توسط ایرانی های مشغول به تحصیل در مقاطع دکترا و کارشناسی ارشد در دانشگاه های داخلی به چاپ رسیده است. دانشگاه های خارجی را حساب نمی کنیم.   از سال 1383 که اولین سیکر فعال راداری ایران ساخته شد تا به حال سیکرهای زیادی ساخته شده است. همه سیکرهای راداری موشکهای فعال عملا یک رادار هواپایه هستند که در شرایطی به مراتب کوچکتر، داغتر، پر تنشتر و با استانداردهای بالاتری نسبت به یک جنگنده در حال تولید هستند. من شرکت می شناسم که 5 پروژه مختلف سیکر به تنهایی دارد تازه سیکر سازی محصول فرعی اینها است. این در حالی است که من سیکر سازهای تبریز و مشهد و اصفهان و شیراز و ... را نمی شناسم و فقط برخی شرکتهای تهران را می شناسم. در نظر داشته باشید که ما در همه دانشگاه های اصلی رشته مخابرات میدان و مخابرات سیستم را داریم در مقاطع عالی و در اصفهان ما رشته اویونیک داریم که مرتب در حال بیرون دادن دانش آموخته ارشد با هوش و مستعد هست و اینها خیلی خیلی بیش از نیاز هستند. مشکل همه سیکر سازهایی که من می شناسم این هست که نمی توانند حقوق پرسنلشان را بدهند زیرا کارفرما بد حساب است و .... ده ها مهندس برق خوب دیده ام که ماه ها هست که حقوق ناچیزشان را هم نگرفته اند و به ما مراجعه می کنند و خیلی حقوق های پایینی را پیشنهاد می دهند و می گویند که فقط مرتب بدهید!!! بعد یک کارمند جزء بانک که دیپلمش هم معلوم نیست معتبر باشد حقوق و وام آنچنانی دارد.   برای کشف حقیقت راه های ابتکاری خوبی وجود دارد. در زمان جنگ مرتب عراقی ها ادعا می کردند که جنگنده های ما را زده اند. من هم که خیلی ناراحت می شدم، تنها راهم برای اینکه بفهمم اینها راست می گویند صفحه ترحیم روزنامه کیهان بود. اگر می دیدم که برای مراسم سوم یک یا چند نفر با لباس نیروی هوایی و وینگ پرواز آگهی ترحیم گذاشته شده است می فهمیدم که عراقی ها راست گفته اند این دفعه.   نشت اطلاعات در وب این قدر زیاد هست که چندان نیازی به مدرک هم نیست. طوری هست که برای مردم از طرف حراست سازمانها جلسه توجیهی گذاشته می شود تا کمتر همه چیز را لو بدهید!!! کافی است یک سرچی روی سابقه کاری افرادی که در سایتهای کاریابی داخلی رزومه گذاشته اند بکنید تا ببینید که برخی از این رزومه ها که صاحب آن از یک مرزهایی عبور کرده و سوابق مخابراتی خود را توضیح داده چه نوشته است. ممکن است 4 نفر رزومه الکی بگذارند اما وقتی 400 تا رزومه می بینی و رزومه دقیق هست و شرکتهایی را هم که در رزومه نوشته دقیقا می شناسی اسم پروژه ها را هم که .... می فهمی که چی به چی هست.   انواع لامپهای میکروویو امروز در ایران تولید می شود. برای ساخت رادوم ده ها پروژهاجرا شده است. ممکن است امروز نتوانیم رادار آرایه فازی فعال مثل رادار F-22 بسازیم اما برای ساخت AESA تا فرکانس 3 گیگاهرتز ترانزیستور لازم را از بازار هم می شود تهیه کرد. برای انواع  رادار PESA هم موردی نداریم با لامپهایی که می سازیم. برای طراحی بخش دیجیتالش هم که انبوهی مهندس با تجربه بیکار وجود دارد. مشکل اساسی این رادارهای هواپایه یکی این هست که باید با سامانه های جورواجور تسلیحات هماهنگ بشوند که یک کار برنامه سازی هست مثل بقیه کارها. یکی این هست که نشت سمت خلبان را باید کم بکنند که شکاری های آمریکایی هم این نشتشان زیاد هست. یکی دیگر سیستمهای خنک کننده اینها هست. یکی این هست که رادوم چقدر در تضعیف و خطای رادار اثر دارد و روشهای کاهش چگونه است و یکی این هست که انرژی این رادار از کجا باید بیاید و یکی هم نرم افزارش هست که باید با استانداردهای ویژه طراحی بشود و بتواند هدفهای واقعی را از تقلبی تشخیص بدهد و کلی الگوریتم در این باب در مقالات ایرانی ها هست و برای همه اینها ده ها تز کارشناسی ارشد و دکترا و پروژه در شرکتهای مختلف اجرا شده است. اما یک چیزی که خیلی آزار دهنده هست سازنده های موجبر هستند.  ممکن است که این پدیده منجر به کاهش تولید انبوه بشود اما شکاری که توپ پدافند هوایی نیست که ما حداقل به 5000  تا از آن نیاز داشته باشیم و بد کیفیتی موجبر کار را لنگ بکند فوقش از هر 100 آنتن یکی جور در بیاید  و موجبرهایش درست بشود باز هم اقتصادی است. بنابراین نشد ندارد نخواستن اما دارد. همین پروژه موشک کروز نور یادم می آید که یک تپه موجبر روی میز خانم مهندس مخابرات میدان ما تلنبار شده بود و وقتی پرسیدم اینها چیست گفت که خراب تولید شده اند. اما می بینید که وقتی اراده داشتن یک وسیله وجود داشته باشد با هر زحمتی هست تولید می شود.   بقیه مشکلات ساخت از جمله توان مورد نیاز رادارهای قوی (با وجود پیشرفتهای انجام شده در تولید برق مورد نیاز هواپیما و تراشه های پر قدرت  امروزی و انجام DSP های سنگین می توانیم ضمن  کاهش انرژی منتشره برد کافی هم داشته باشیم) هم همگی قابل حل هستند. شما اگر ترانسفورمرهای هسته آهن  سه فاز 18 کیلو به 115 ولت 400 هرتز را بیایید با هسته فریت بسازید، شکاری 1 تن سبک ترو پهن پیکرها تا 4 تن سبکتر می شوند و سالها پیش آمریکایی ها این کار را کرده اند اما وقتی بحث نخواستن باشد شما این ترانسفورمرهای ماجولار کنترل پذیر پیشرفته را روی زمین هم نمی بینید چه برسد به روی هوا. روی صاعقه هم همین بساط بود و این ترانسفورمرهای هسته آهن علاوه بر سنگینی دارای اعوجاج بدی در خروجی هستند که سالها پیش مهندسان داشتند سعی می کردند برایش رگولاتور AC توان بالا بسازند به جای اینکه ترانس هسته آهن را با هسته فریت عوض بکنند و شکاری را صدها کیلو سبک بکنند و مهمتر از وزن جای خوبی را هم در شکاری برای تجهیزات جدید باز بکنند.

توان طراحی هست، اما پول در دست کسی است که نمیفهمد..... و فهم در دست کسی هست که دستش به پول نمیرسد..... خائنین دست درازی دارند...... و دست دلسوزان متخصص کوتاه هست.... وگرنه جنابعالی یه ماستم بدون زحمت دستت نمیدن، مشخصه کار و تلاش میخواد، زحمت میخواد و زمان میخواد.... زمانی خاطرم هست، طرحی 5 ساله تعریف شد، گفتن در بالاترین رده که الان تغییر کرده این فرد طی این چند روزه!!! بزرگترین و آخر طرح تحقیقاتی ما باید یکساله و حداکثر چی باشه بایست دوساله تعریف بشود.......... در غیر اینصورت مهندسی معکوس اگر خرید نمیتوان کرد.... حالا همین طور این یکسال دوسال ها گذشته و جنابعالی نتیجه گرفتی که نمیشود... در کشوری که مامور شناخته شده و رسمی ام آی سیکس سالها در گلوگاهها بوده و الان هم در .... تشریف دارند حقیقتا جز این انتظار باشه چی هست؟

با سلام خدمت دوستان   با توجه به رویدادهای اخیر  ، جمله ای از ژنرال آیزنهاور در ارتباط با ایران  ، مورد توجه قرار گرفت که نشاندهنده تب و تاب  واحدهای سیاسی حاشیه جنوبی خلیج پارس در ارتباط با مذاکرات هسته ای ، سوریه ، یمن است .     29 نوامبر 1952   گمان نمی کنم منطقه ای مهمتر از ایران روی نقشه جغرافیایی جهان وجود داشته باشد ، ایران هم دارای نفت و هم در چهارراه جهان واقع شده است . نباید وضعیتی پیش آید که ایران به گذشته دور خود بازگشته و به یک  قدرت نظامی تبدیل گردد . بد به حال دشمنان این کشور که میلیتاریسم ایرانی از خواب چند صد ساله خود بیدار شود ، بروید تاریخ این کشور را بخوانید تا گفته من اثبات شود .

درود به جناب IRINAVY از لطف شما سپاسگذارم. در پاسخ شما باید موارد کوچکی را عرض کنم تا موضوع روشن تر بشه. اولا اطلاعات من از پدافند بر میگردد به زمان جنگ و بعد از آن دیگر خبری ندارم اما چون در فیلم ها مرتب افرادی را نشان می دهند که با گریس پنسیل دارند بر روی پلاتینگ برد برعکس نویسی می کنند، خواستم برای بیننده این فیلمها روشن بشود که موضوع این برعکس نوشتنها چیست. البته اطلاعات من خیلی قدیمی و به درد نخور است و حتما شما درست تر می گوئید اما تا جایی که من میدونستم بعد از انقلاب خیلی از رکن دومی ها را بی کار کردند زیرا تصور می شد اینها شاخه ساواک هستند در ارتش و ... وظیفه اصلی رکن دوم داشتن اطلاعات از درون خاک دشمن به وسیله عوامل ویژه بوده و وظیفه گروه اطلاعات و شناسایی (گاشا که الان احتمالا چون ارتقا پیدا کرده شده "فاشا") که شما فرمودید بهره برداری از سیستمهای الینت و ... بود و هرچند ممکن است که گاشا زیر مجموعه رکن دوم بوده ولی کاراصلی رکن دوم بدست آوردن اطلاعات و جزئیات از طریق رابطهای درون خاک دشمن بوده بقیه روشهای جمع آوری داده (مثلا الینت(10 سال پیش نرم افزار یک سیستم الینت را در یک شرکت خصوصی بهینه کردم تا به سرعت مناسب برسد)) فقط در مسیر ارزیابی اطلاعات دریافتی از درون خاک دشمن بوده است. پرسنل گاشا کار مهمی که برای سوباشی می کردند این بود که تعداد هواپیما ها را و نوع آنها را به سایت گزارش می کردند و این برای انتخاب روش درگیری و قرمز کردن مناطق مورد هدف احتمالی برای سایتی که از رادار قدیمی استفاده می کرد و توده هواپیما ها را فقط در یک بلیپ پر رنگ می دید بسیار حیاتی بود. اما پرسنل گاشا نمی توانستند که بگویند هواپیما چه شماره دمی دارد و این شماره دم در حال حمل چه سلاحی است و برای چه هدفی که این وظیفه رکن دوم باید می بود. یک سایت گاشا هم در ایلام بود که خیلی قبل از سوباشی به شدت بمباران شد و خساراتی به مراتب بیشتر از سوباشی دریافت کرد. در واقع این سایت مثل ناوچه سهند مقاومت کرد و توپهای پدافند آن تا آخرین لحظه به دشمن شلیک کردند بر خلاف سوباشی که یک ضربه دقیق و تکنیکی توسط بمب هوشمند دریافت کرد توسط چندین فروند هواپیما به شدت کوبیده شد(اینجا اهمیت و قدرت رکن دوم عراق مشخص می شود). البته پرسنل گاشا از پدافند هم مظلوم تر بودند زیرا هنوز نامی از آنها برده نمی شود. در واقع اگر پدافندی ها بسیجی بودند سربازان گمنام که می گویند همین گاشا ایها بودند. یکی از عزیزانم از بازماندگان همان سایت سوباشی است. ایشان در تمام طول جنگ یا در سایت موقت روی اسکله بندر امام بود یا در سوباشی. وقتی که در سوباشی بود، معمولا شیفت را که تحویل می داد مستقیم به تهران می آمد زیرا در همدان امکان زندگی نداشت (یک اتاقی در یکی از هتل H های متروکه پایگاه سوم به ایشون داده بودند بدون هیچ امکان حیات و دریغ از یک لامپ قابل روشن شدن در کل H به آن عظمت) برای همین وقتی از سایت با پایگاه تماس گرفتند و همه را فراخوان کردند ایشان در تهران بوده وگرنه ایشان هم شهید می شد. اکثر کسانی که شهید شدند از دوستان نزدیکش بودند و ضربه روحی که ایشان دریافت کرد شدید بود. ایشان یکی دو سال بعد از نیرو خارج شد و 10 سال طول کشید تا دوباره بتواند در یک جایی کار بکنند. از خاطرات شیفت قبل از بمباران می گوید که ما یک F-4 داشتیم و یک F-14 و عراقی ها با بیش از 100 فروند در آسمان از منافقین پشتیبانی می کردند. ایشان میگفت که F-14 هدف چندین موشک از چندین سمت قرار گرفت که فقط یکی از موشکها که عمل نکرد باعث شد رادوم به کل کنده شود ولی خلبان با مهارت توانست به پایگاه بازگردد. پایگاه سوم را هم با بمب خوشه ای بمباران کردند که سطح باند پر شده بود از بمبهای عمل نکرده و سربازان وظیفه با شجاعتی خود جوش بمبها را با دست از روی باند جمع کردند!!!!!!! خلبانها نیز به سرعت به پرواز درآمدند تا بمباران پایگاه را تلافی بکنند. جالب است که بدانید حتی واحد های نیروی زمینی که در سرپل ذهاب و قصر شیرین توسط عراقی ها منهدم می شدند و ارتباطشان با نیروی زمینی قطع شده بود با سوباشی در ارتباط بودند!!! و یک درجه داری در سرپل ذهاب که تا آخرین لحظه در حال مقاومت بود پشت همین بی سیم از طریق بچه های سایت برای خانواده اش پیام خداحافطی فرستاد که در سایت همه را به گریه انداخت. در مورد محل شغلی باید بگویم این چیزی است که در آن زمان به پرسنل ابلاغ شده بود. می دانید که قبل از انقلاب خیلی وقتها سرتیپ ها و سرلشکرها (مانند نادر جهانبانی) کماکان پرواز می کردند (شاید اطلاع محل شغلی قدیمی بوده(درجه سرتیپ دومی هم اختراع بعد از جنگ است)) و در زمان جنگ هم بسیاری از سرهنگ های عالی رتبه (مثل سپید موی آذر و ...) عملیات انجام می دادند که باید وقتی در آسمان قرار می گرفتند مطلقا از دستورات افسر فایتر کنترلر پیروی بی چون و چرا می کردند که این محل شغلی را قابل توجیه می کند صرفنظر از اینکه افسر سایت عملا فرمانده پدافند 75% کشور است زیر اوست که تعیین می کند چه کسی به چه چیزی شلیک بکند و آن فرماندهی پدافند منطقه ای که شما می فرمایید در صدور فرمان تیر اندازی کاری نمی تواند انچام بدهد مگر اینکه در سایت باشد و به نظرم بیشتر وظیفه پشتیبانی و مدیریتی دارد. به هر حال این چیزی بود که به پرسنل گفته شده بود و بنده مدرک کتبی ندارم. اما در کل قضیه فرقی نمی کند چه سرهنگی چه سرتیپ دومی چه سرلشکری هرچه بود حقوق و مزایای پرسنلی که روزانه و برای تمام عمر خدمتی باید جان خود را ریسک بکنند و با انواع دشمنهای طبیعی و مصنوعی و خطرات ناشی از فرکانسهای مضر بجنگند آنقدر کم بود که اکثرا بعد از تحویل شیفت کارهای جنبی می کردند.(که غم انگیز است) [b]یک افسر باید در شان یک افسر بتواند خرچ بکند[/b] یک درجه دار هرگز نباید کمبود مالی را احساس بکند اما در عمل در حد یک کارگر ساده هم نبودند. خیلی که روی ماشینهای دیگران رانندگی می کردند(حالا از همیت قسمتی آنها چه باقی می ماند خدا می داند). اما یکی از این کارهای جنبی داستان جالبی دارد: یکی از با تجربه ها و افسران ماهر سایت که اهل خراسان بود و فکر کنم شهید هم شده باشند(روحشان شاد)، می رفت به روستای خود و از آنجا مار می گرفت داخل گونی می گذاشت به تهران می رفت و دانه ای 200 تومان به انستیتو پاستور می فروخت (البته قیمت مار 500 بود ولی بیش از 200 به ایشان نمی دادند!!) چند وقت بعد از ستاد نیروی هوایی ایشان را احضار کردند و طفلکی فکر کرده بود که دوباره پرونده دادگاه نظامی اش در مورد خطا رفتن یکی از موشکها یا از دست رفتن یکی از هواپیما ها فعال شده. وقتی به ستاد می رود ایشان را به انستیتو پاستور دلالت می دهند و در آنجا یک دکتری به ایشان می گوید این مار را شما گرفته اید؟ می گوید بله. دکتر می گوید که از کجا؟ می گوید از زیر یک سنگ در نزدیکی روستای خودمان. دکتر می گوید این مار نا شناخته است و برای اولین بار است که در جهان کشف شده و برابر گزارش یک انجمن سم شناسی در فرانسه، سم آن 70 برابر از سمی ترین مار کشف شده در خشکی، سمی تر است. به این گونه بود که چند ماه قبل از بمباران سایت ایشان کار دوم خود را هم به کل کنار گذاشت. حالا اگر جای دیگری بود حداقل یک پاداش افسانه ای به ایشان می دادند (این نوع سم بی نهایت گرانبها است برای مثال یک گرم سم مار کبرای 60 سانتی خوزستان که نا شناخته هم نیست 60000 دلار قیمت دارد) ولی آن دکتر انستیتو پاستور فقط می خواست که اقلیم زیست مار را مجانی مشخص بکند. در مورد مظلومیت پدافندی ها هرچه بگوییم کم است. من در ابتدا می خواستم کل متن را حذف کنم زیرا می ترسیدم حساسیت ایجاد بکنه ولی بعد از کلی ویرایش آن را باقی گذاشتم زیرا یک نفر باید از این پرسنل محروم پدافند حمایت می کرد. البته من مخالف این هستم که ما از رزمندگان زنده یا شهدا افرادی بسازیم که بی نقص بوده اند مثل فیلم شوق پرواز اما خیلی ها با من مخالفند و شهدا را بی نقص می دانند. در مظلومیت پرسنل فعلی پدافند همین کافی است که برای سفر به مناطق مانور هم با وجود صندلی خالی بلیط هواپیما گیر نمی آورند و اگر آشنایانشان که سابقا در نیرو کار می کرده اند در شرکتهای هوایی نباشند، یک ماموریت رفتنشان هم با دردسرهای فراوان همراه است. راستی یادم رفت که بگویم که ترافیک هوایی عبوری از ایران به مدد وجود این سایت تسهیل می شود و ایران در گذشته از این راه درآمد درشتی داشته که امروز را نمی دانم اما پرسنل رادار که زحمت فراوانی در این باب می کشند هرگز سهمی از این درآمد ندارند!!!

سایت سوباشی در ارتفاع 8888 پا قرار دارد و بیشتر سال دمای پایینی دارد. در نزدیکی سایت یک آبگیر عمیق خطرناک برای شنا وجود دارد که نام سایت از نام آن گرفته شده است. با توجه به روش دفاعی ایران و تعداد بسیار کم هواپیماهای CAP که در سال 1367 داشتیم ومعمولا در این سایت در هر لحظه کمتر از 4 نفر در اتاق عملیات بودند و شیفتها هم 24 ساعت کار 48 ساعت استراحت بود. چیزی شبیه به یگان پاسدار پادگانها که استمرار این مدل کارکرد بسیار خرد کننده اعصاب و روان پرسنل بود و هست. حالا در زمان بمباران چرا بهترین پرسنل پدافند آنجا جمع شده بودند و هر کس که در پایگاه سوم شکاری بود را به سایت فراخوانده بودند دلیل خود را دارد که .... محل شغلی افسر فایترکنترلری که در این سایت شیفت میداد به دلیل اهمیت آن از حفاظت از 75% جمعیت ایران، [b]سرلشکری بو[/b]د و احتمالا هنوز هم هست. اما حقوقی که دریافت می کردند معادل همان درجه روی شانه اشان اگر در تهران کار اداری انجام بدهد بود (حدود ماهی 7000 تومان برای یک سروان و 6000 تومان برای یک ستوان دوم) به همین دلیل خیلی از افسران پدافند که از ثروت پدری محروم بودند قادر به تشکیل خانواده هم نبودند. اتاق عملیات سایت یک کانکس موقت بود که آمریکایی ها نصب کرده بودند تا ببینند که محل سایت از نظر پوشش بهینه هست یا خیر. شیفت دادن دراین کانکس در دمای 45 درجه زیر صفر زمستان سوباشی یک نبرد با طبیعت بود. حتی حاضر شدن در محل شیفت بسیار مشکل و پر مخاطره بود زیرا جاده ماشین رو به سمت سایت در زمستان کاملا بسته می شد و بارها می شد که یک افسر به جای 24 ساعت 72 ساعت شیفت بدهد. حتی تعویض شیفت با هلی کوپتر هم به دلیل نبود دید بسیار کار مشکلی بود و در یک مورد خلبانی که حاضر شده بود با دید 0 بر سوباشی فرود آید به دلیل برخورد با توده برف و امداد غیبی توانسته بود جان خود و پرسنل شیفت جدید را نجات بدهد. در کوهپایه این سایت هم به تعداد بسیار فراوان گرگ وجود داشت و اگر پرسنل قاطی می کردند و قصد پایین آمدن از کوه را در دمای 40 درجه زیر صفر می کردند، باید علاوه بر تله های برفی موجود در چنین ارتفاعی با گرگهای گرسنه نیز مواجه می شدند. غذایی که به پرسنل داده می شد معمولا آب گوشتی بسیار بد بو و بد مزه بود که آن را دور می ریختند و نان خشک می خوردند. جالب است که این آبگوشت بسیار مورد توجه گرگها بود و می رفتند به توده های یخ زده آن در دره لیس می زدند. در این ارتفاع بادی می وزید که تعویض شیفت سربازان نگهبان و کارکرد پاس بخش را کاملا مختل می کرد و باید بارها به محل نگهبانها سر می زدی تا خیالت راحت باشد که جوان مردم نخوابیده و یخ نزده باشند. در فاصله اتاق افسر نگهبان تا اتاقک سربازهای نگهبان هم باید مسلح حرکت می کردی چون معلوم نبود که با گرگهای گرسنه روبرو می شوی یا نه. دیواره های کانکس اتاق عملیات به قدری سست بود که چند بار بر اثر بوران فرو ریخت و پرسنل با پتو و میله تی و غیره جلو ورود برف و بوران را به درون اتاق عملیات می گرفتند. این اتاق نسبتا بزرگ بود و در 3 سطح اسکوپهای رادار در آن قرار داشت. که در بالاترین سطح افسر سر شیفت عملیات در محل سر لشکری قرار می گرفت که در طول جنگ در بسیاری از موارد یک ستوان دوم در این محل می نشست و تهران و جاهای دیگه را قرمز می کرد و وقتی که اوضاع نبرد هوایی حاد می شد از یک افسر باتجربه تر استفاده می شد. جالب است که بدانید از ابتکارات پرسنل تحت امر این سایت[b] شناسایی موشکهای بالستیک[/b] (با یک روش خاص و نه متکی بر ابزار فسیلشان) عراقی و اعلام وضعیت دقیق و به موقع برای تهران و قم و اصفهان بود که عراقی ها و غربی ها را گیج کرده بود که اینها با این ابزارشان چطور این کار را می کنند. فیلمی که شما معمولا در تلویزیون یا فیلمهای سینمایی از اسکوپهای رادار [b](که پرسنل پشت انها نشسته اند)[/b] و اون تابلوی شیشه ای (پلاتینگ برد) [b]که پرسنل بر روی آن با گریس پنسیل برعکس نویسی[/b] می کنند می بینید، در واقع مربوط به اتاق آموزش رسته فایتر کنترلر در پادگان دوشان تپه در جنب ستاد نیروی هوایی در تهران است و اتاق عملیات واقعی و اون تابلو شیشه ای خیلی بزرگتر بوده و اسکوپهای بیشتری دارند. این گونه سایتها برای این طراحی شده بود که بتوان همزمان صدها هواپیمای خودی را کنترل کرد اما با توجه به توان نیروی هوایی در سال 67 و اینکه کسی نمی دانست جنگ چند سال دیگر ادامه خواهد داشت در پرواز هواپیماها به شدت دقت می شد و بیشتر اسکوپها خالی بود و نیازی به افسر فایتر کنترلر نداشت. در بازدیدی که یکی از علمای بزرگ از سایت داشتند، بعد از دیدن اوضاع سایت ایشان 15 میلیون تومان پول در اختیار نیروی هوایی گذاشتند تا دور تا دور اتاق عملیات یک دیوار بتونی به قطر یک متر کشیده شود و در جنب آن یک اتاق استراحت امن ولی کوچک نیز ساخته شود. بعد از این کمک وضع شیفت کمی بهتر شد ولی کماکان کل سقف همان سقف کانکس پوسیده قبلی بود. علت این بود که بعد از انقلاب واحد رکن دوم ارتش به کل منهدم شده بود و در ساخت مجدد آن هم اقدام درستی نشده بود و کل اطلاعات ما از نیروی هوایی عراق بر می گشت به بازجویی افسران خلبان عراقی که یا چیزی نمی دانستند یا نم پس نمی دادند یا اینکه خیلی گنده گویی می کردند. بنابراین نیروی هوایی از رفتار عراق و اطلاعاتی که داشت تصور می کرد که "نیروی هوایی عراق فاقد توان حمله به هدف نقطه ای است" اما پرسنل پدافند می دانستند که عراقی که با بمب مخصوص ضد بتون مغز راکتور اتمی آلمانی بوشهر را می زند و سوراخ می کند و یا سایت بوشهر را به راحتی می زند، حتما می تواند سایت سوباشی را هم بزند. تنها تعجب پرسنل این بود که چرا هنوز زنده هستند!؟ و سایت بمباران موثری نشده است. با این حال هیچ سایت پدافند موشکی موثری در نزدیکی سوباشی موضع دفاعی نگرفت و.... .(شاید نقاط مهمتری برای استفاده از معدود سایتهای موشکی وجود داشته است) فقط دور تا دور اتاق عملیات دیوار کشیده شد. به هر حال پرسنل همیشه مظلوم پدافند را در آن دوران حتی سوار اتوبوس نمی کردند. خودشان باید برای ترابری خودشان فکری می کردند و از حقوق ناچیز خود خرج این موارد را هم می پرداختند. یادم میآید که یکی از اینها می خواست بلیط تهران همدان بگیرد ، می گفتند نداریم فقط به رزمندگان می دهیم وقتی ایشان گفت که محل خدمت جنگی من همدان است، مسئول ترمینال گفت جوجه سروان چرا دروغ می گی همدان جبهه نیست!!!!! بعضی ها هم که از کرمانشاه باید به همدان می آمدند وقتی که کرمانشاه بمباران شده بود، مردم اینها را سوار نمی کردند و می گفتند شما تهرانی ها از ما دفاع نمی کنید!!! (حالا طفلکی بچه غرب بود) حالا ما انتظار داریم چند تا افسری که ساده ترین مشکلات معیشتی و درمانی آنها حل نشده با چند تا وسیله قدیمی آسمان ایران را در مقابل ابر قدرتها ایمن بکنند و اگر نتوانند انتظار داریم که دادگاهی بشوند. در بین همین شهدای سوباشی تعدادی از بهترین فایترکنترلرهای خاورمیانه و بلکه جهان وجود داشت که به دلیل آنکه دستور شلیک موشک داده بودند وموشک به هدف نخورده بود یا اینکه در نبرد یک هواپیما با 25 شکاری دشمن آن یک هواپیما را از دست داده بودند، برایشان پرونده درست شده بود. ..... این آخری حتی می گفتند اگر موشک به هدف نخورد باید پولش را خودتان بدهید و ...... . البته تشویقهایی هم می شدند مثلا اگر موفق به شکار میراژ می شدند یک سکه بهار آزادی به آنها می دادند. حالا مقایسه کنید با پرسنل مراقبت پرواز اسپانیا (کشوری فلک زده) که بدون داشتن استرسی معادل یا قابل مقایسه با فایتر کنترلرها، درآمد سالانه 300 هزار یورو دارند و تازه مرتب به دلیل سختی شغل و حقوق کم اعتصاب می کنند و بعضی از کوریدور های اروپا بسته می شود.

بسم رب الشهداء و الصدیقین چند ماه پیش برای یه برنامه فرهنگی و مذهبی که در سایت سوباشی برگزار شده بود، رفتم. اونجا بود که از نزدیک با مشهد شهدای اون حادثه و شرح ماجرا بیشتر آشنا شدم. بعد از اون تصمیم گرفتم مطالب دست اولی تهیه کنم و در سالگرد اون حادثه خدمت دوستان تقدیم کنم تا اینکه از طریق یکی از دوستان بسیار خوبم به فیلم مستندی دراینباره دسترسی پیدا کردم. که هنوز در هیچ رسانه ای پخش نشده و احتمالا چهارشنبه هفته آینده از برنامه روتین ارتش از شبکه یک پخش خواهد شد) این فیلم حدودا 15 دقیقه ای روایتی مستند از حادثه ی حمله به سایت رادار سوباشی است که در 5 مرداد سال 67 (تنها چند روز به پایان جنگ تحمیلی و پس از پذیرش رسمی قطعنامه 598 از سوی ایران) اتفاق افتاده که منجر به شهادت 19 نفر از پرسنل متخصص پدافندهوایی شد. فیلم به اندازه کافی گویا هست پس من بیشتر از این توضیح نمیدم و پیشنهاد میکنم که حتما اون رو دانلود و تماشا کنید. دوستانی هم که نظرات و انتقادی نسبت به فیلم دارند لطفا یا در همین جا یا بصورت خصوصی بفرمایند تا به سازندگان اون منتقل کنم. لینک های دانلود http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-00.flv http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-00.flv قسمت اول - 36 مگابایت http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-01.flv http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-01.flv قسمت دوم - 36 مگابایت انشاءالله رهرو راه شهدا باشیم شادی روحشون، صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم ______________________________________________________________________ از بدو ورود F-14 تا پایان کار, این جنگنده از دو نوع موتور که عبارتند از :TF30-P-414A و F110-GE-400 برای پرواز بهره برد که در نمونه A از موتور TF30 و در نمونه B و D از F110 استفاده شد . اولین نمونه موتور (TF30 ) که برای این جنگنده در نظر گرفته شد دارای معایبی بود که در مدلهای B وD از موتور جدیدتر وقابل اطمینان تر جنرال الکتریک ( F100 ) استفاده گردید که دارای مزایایی می باشد همچون افزایش قدرت تامکت در پرواز ها , پرواز از روی عرشه ناو های هواپیما بر بدون استفاده از پس سوز و برخاست از روی عرشه و صعود به ارتفاع بالا تر آن هم زمانی که یکی از موتور ها از دست رفته باشد . اما قبل از ورود موتورهای F100 , در سال 1981 موتور F401-PW-400 برای نصب بر روی F 14 B مورد آزمایش های گسترده قرار گرفت ولی بدلیل زیاد بودن مشکلات فنی این موتور نیز مورد قبول واقع نشد . ___________________________________________________________ TF 30 -P-414 A: موتور JTF 10 ( که با نام نظامی TF 30 شناخته می شود ) اولین موتور توربوفن با پس سوز پرت اند ویتنی می باشد که کار طراحی و ساخت آن در سال 1959 شروع شد . در سال 1962 توسط وزارت دفاع ایالات متحده به عنوان اولین پیشرانه ی توربوفن با پس سوز برای جنگنده ی جدید ( که تحت عنوان پروژه ی TFX که بعد ها منجر به تولید هواپیماهای F111 شد ) انتخاب شد و در سال 1964 اولین پرواز خودش را بر بستر هواپیمای F111 با موفقیت به انجام رساند . موتور TF30 را میتوان یکی از ناموفق ترین و بدشانس ترین محصول ساخت شرکت پرت اند ویتنی دانست موتوری که علی رغم داشتن ویژگی های عملیاتی بالا به علت مشکل ( واماندگی ) که از بدو ظهور تا اخر خدمت گریبان گیرش بود نتوانست همانند دیگر محصولات ساخت این شرکت موفق باشد . این موتور توربوفن از نوع low-bypass می باشد که در آغاز برای هواپیمای F 6 D توسط شرکت پرت اند ویتنی ساخته شد که این موتور در ابتدا قابلیت پس سوز را نداشت . اما بعد ها که قابلیت پس سوز برای سرعت مافوق صوت به آن اضافه شد بر روی F 14 و F 111 نصب گردید . انواع مدل ها : 1.TF30-P-1 اولین سری موتورهای پرت اند ویتنی TF30 این مدل بود که در سال 1964 بر روی هواپیمای جنرال داینامیک F111A نصب شد . 2.TF30-P-2 این مدل با TRUST برابر 10,200 پوند (45.5KN ) درهواپیمای دو موتوره F6D Missileer نصب شد 3.TF30-P-3 این مدل با تراست 10,750 پوند ( با پس سوز ) بر روی F111 D/E نصب شد 4.TF30-P-5 این مدل بر روی نخستین 67 فروند از A-7E نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود ) 5.TF30-P-6 با مجموع تراست 11,353 پوند بر روی A-7A نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود ) 6.TF30-P-7 این مدل بر روی FB 111A نصب شد 7.TF30-P-8 با مجموع تراست 12,159 پوند بر روی A-7B نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود ) 8.TF30-P-9 این مدل با مجموع تراست 20,907 پوند بر روی F111D/E نصب شد مدل های D و E دارای مشکلاتی در زمینه ی ورودی هوای این موتور داشتند این مشکل با طراحی دوباره ورودی هوای موتور برطرف شد 9.TF30-P-12 این مدل با مجموع تراست 22000 پوند بر روی هواپیمای F111B نصب شد 10.TF30-P-18 این مدل با مجموع تراست 15000 پوند بر روی هواپیمای A-7F نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود) 11.TF30-P-100 با مجموع تراست 25,100 پوند ( با پس سوز ) بر روی هواپیمای F111F نصب شد این موتور درسال 1985-1986 به TF30-P-111 ارتقا داده شد 12.TF30-P-103 این مدل با تراست 18000 پوند بر روی F111C نیروی هوایی استرالیا نصب شد 13.TF30-P-107 این مدل با تراست 19,980 پوند بر روی F111G نیروی هوایی استرالیا نصب شد 14.TF30-P-108 این مدل بعدها بر روی F111C نیروی هوایی استرالیا نصب شد 15.TF30-P-109 این مدل بر روی F111C/G نیروی هوایی امریکا نصب شد 16.TF30-P-408 این مدل با مجموع تراست 13,400 پوند بر روی A-7B/CE و A-7P ، EA-7 L ، TA-7C/P نصب شد 17.TF30-P-412 ین مدل با مجموع تراست 20,900 پوند بر روی F14A نصب شد این موتور بر روی F14A مشکلات زیادی را به وجود اورد واماندگی کمپرسور خصوصا در زاویه ی حمله ی زیاد وحرکت سریع اهرم گاز و مشکلات ورودی هوای موتور از جمله ی بزرگترین مشکلات این موتور بود 18.TF30-P-414 ارتقای TF30-P-414 در ماه مارس 1969 اغاز شد و این موتور در سال 1982 وارد خدمت شد ( گفتنی هست که مدل های اولیه ی این موتور در دهه ی 70 بر روی F14A ایران نصب شد) این مدل با مجموع تراست 20,900 پوند دارای 3 فن سه مرحله ای با کنارگذر پایین بود . لازم به ذکر است که قرار بود F 14 های ایران در اولین مرحله اورهال در سال 60-62 به موتور های F 110 مجهز شوند که با وقوع انقلاب اسلامی ایران این امر هیچگاه عملی نشد . _______________________________________________________________ F 100 -GE-400 در سال 1979 موتور توربوفن F101 جنرال الکتریک که با نام F101-X بود برای پیشران F 14 انتخاب شد ولی پس از مدتی F110-GE-100 برای این کار انتخاب شد اما این موتور نیز رد شد چرا که استفاده از این موتور مستلزم افزایش طول بدنه تامکت بود که این طرح ممکن نبود . اما با معرفی F110-GE-400 ,این موتور گزینه ی مناسبی برای تامکت بود که با تراست( 123 KN) در F 14 B های بروز رسانی شده مورد استفاده قرار گرفت . اما نمونه پر قدرت تر این موتور در هواپیمای F 14 D سوپر تامکت استفاده شد . ______________________________________________ TF30-P-414A : مشخصات : شرکت سازنده :پرت اند ویتنی قطر موتور : 1245میلی متر وزن : 1825 کیلوگرم Air Mass Flow : 118 kg/s بیشترین حرارت در محفظه ی احتراق :1590 کلوین تراست : 68 KN ( حدود 15100 پوند ) تراست با پس سوز: 112 kN ( حدود 24800 پوند ) مورد استفاده در هواپیماهای :F 111 وA 7 و F14 A ______________________________________ F110-GE-400 مشخصات : شرکت سازنده : General Electric نوع موتور : توربوفن دو شفتي با ( پس سوز ) طول موتور: 463 - 590 سانتيمتر قطر موتور : 118 سانتيمتر وزن موتور : 1996 - 1778 کيلوگرم توان توليدي نسبت به وزن موتور : 6.36 به 1 مدل هاي ساخته شده : F110-129, F110-132 , F110-GE-400 مورد استفاده در هواپيماهاي : F14 B/D وF 15 وF 16 ______________________________________________ مترجم و گردآورنده :F 14 AA هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد منابع :www.anft.net و www.aerocenter.ir وen.wikipedia.org