داده نمای پهپاد آرش 2 فرمانده نیروی زمینی ارتش: پهپاد آرش۲ دارای قابلیت‌های منحصر به فردی است و امکان بازیابی چندباره تا برخورد به هدف را دارد، این پهپاد را مخصوص تهاجم به حیفا و تل آویو در نظر گرفتیم. آرش ۲، پهپاد راهبردی و نقطه زن است که توانست در رزمایش اقتدار ۱۴۰۱ نیروی زمینی ارتش همان نقطه‌ای که موشک فتح ۳۶۰ مورد اصابت قرار داد را منهدم کند. پهپاد آرش۲ در دو نمونه مجهز به کاونده تلویزیونی و فروسرخ ارائه می‌شود تا به این ترتیب قادر خواهد باشد، اهداف مختلف را با دقت بالا منهدم کند. آرش ۲ دارای برد اعلامی ۲۰۰۰ کیلومتر است و در تصاویر منتشر شده از بنر حاوی اطلاعات مربوط به این پهپاد، پیش بینی می‌شود سرعت پهپاد حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت باشد.

با سلام خدمت همه دوستان گرامی با این حساب روسها عملا به هدف خود رسیده اند . تنها اودسا مانده است . سری پیش هم اوکراینی ها در همان منطقه خارکف دست به حمله زدند و تا مرز روسیه هم پیشروی کردند . حال اگر روسها توانسته باشند واحدهای خود را تقریبا سالم به عقب بازگردانند ، با یک بازسازی و سازماندهی دوباره توان تهاجمی پیدا خواهند کرد و یا حداقل در نواحی ذکر شده نیروی بیشتری برای تثبیت و تحکیم مواضع خواهند داشت . تنها بحث این قضیه افت روحی روسها و افزایش روحیه اوکراینی ها است که می تواند ورق جنگ را برگرداند . هنوز هم جای پرسش است چرا روسها با تمام قوا وارد جنگ نمی شوند ؟ مدت زیادی از جنگ گذشته و اگر نیاز به آموزش و بسیج نیرو و سازماندهی و توسعه واحدهای رزمی جدید یا ساخت تسلیحات جدید و بیشتر بود با توجه به اینکه هنوز توان و منابع کافی را دارند باید انجام می شد . حتی اگر ناتو را تمام عیار پای کار فرض کنیم هم باز نتیجه باید غیر از این بود .

شش ماه جنگ در اوکراین رو دیدیم و دریغ از یک حضور موفق نیروی هوایی روسیه ؟ خدا رحم کرد به روسها که اکراینیها جنگنده درست حسابی غربی نداشتن ، جالبه که در قیاس با جنگ شش روزه یوم‌کیپور ، که اسراییل در چند روز کل ناوگان هوایی درگیر مصر ، اردن و سوریه رو زمین گیر کرد و قدرت هوایی مطلق شد در حالی که تعداد جنگنده های اسراییلی یک به سه بود ، حتی در همون نبرد تعداد تانک های اسراییلی هم باز یک به سه بود ، در اکراین حتی این اعداد یک به ده هم نمیشد حساب کرد اما عملا نیروی هوایی روسیه منفعل و بدون تاثیر بوده ، البته که نه پهپاد های بایراکتار ترکی نه روسی و نه غیره تاثیر خاصی توی کلیت نبرد نداشته و ندارن ، برتری هوایی رو جنگنده های مدرن و همه فن حریف اثبات میکنن چیزی که در ارتش روسیه بجز چند جنگنده معدود بقیه از رده. خارج محسوب میشن ( اشاره به سوخو بیست و چهار و بیست و پنج و از قبیلهم که استخوان بندی نیرو هوایی روسیه در نبرد اکراین بودن دارم ) با نگاهی به قبرستان هواپیماهای امریکایی دیویس میشه فهمید که چرا آمریکا چند هزار هواپیما رو اونجا اوراق کرده ! چون برتری مطلق هوایی رو میخواد ، برتری مطلق به این معنی که لجستیک دشمن رو نابود ، زیر ساخت رو شخم بزنه ، و از نیروها چه پیشروی و چه حتی عقب نشینی اونها حمایت کنه ، چیزی که ما توی اکراین و حتی نبرد های قبلی روسیه ندیدیم !

Hawker Siddeley Harrier Blueprint

در حال حاضر این بزرگترین علامت سوال همه حتی افراد نا آشنا به امور نظامی هست. واقعا نیروی هوایی روسیه با اون عظمت داره چه غلطی میکنه اونم در برابر مدافعی که حتی نیروی زمینی آنچنانی نداره! ...

سلام علیکم حمله روسها به اوکراین ، هیچ تفاوتی با حمله آمریکایی ها به ویتنام ، عراق ، سومالی یا حمله عراق به ایران ندارد .... همه ماهیت اشغالگری دارند ( جدا از شکل نبرد که در اینجا موضوع بحث نیست ) تنها تفاوت موجود در قدرت رسانه ای یک طرف نبرد هست که دارد اشغالگری طرف مقابل را بولد می کند.

اون قسمت برای گوشی باز مونده حالت تکنیکال نیرو ویژه هست البته استفاده ما ازش مثل گزاشتن سنسور عقب برای پیکانه

بسم ا... سمت راست : اسکرین شاتی از فیلم توفان شن ( تولید سال 1375 ) سمت چپ: اسکرین شات رزمایش ارتش (شهریور 1401 ) ایده ذهنی اولیه و البته خوشبینانه این هست که سامانه های دید درشب سازمانی هوانیروز ، در مقایسه با چیزی که در دهه هفتاد شمسی استفاده می شد ، از فناوری پیشرفته تری بهره مند باشد

کرار ذاتا تی72 بهینه شده ست که همون هم با تمامی آپشنهای زمان رونماییش بقا پذیریش در میدان نبرد امروزی جای سواله از این کمتر دیگه واقعا بدرد ما نمی خوره. این تی 72 بهینه با این شمایل می شه گفت فیس لیفت شده تی 72 .در رزمایش اخیر نیروی زمینی سپاه کرار بسیار کاملتری رو شاهد بودیم .در هر صورت این حرکات بطئی واقعا دلسرد کننده ست

کرار از ابتدا قرار بود این شکلی باشه از این نما دستکم اثری از تیربار ریموت. مخازن خارجی سوخت .سیستم تهویه مطبوع .آنتن(مخابراتی یا چیز دیگه)هشدار دهنده لیزری و پریسکوپ(به سبک تانک ذوالفقار) نیست یک مقدار زیادی مختصر شده ست .از معرفی کرار بیشتر از6سال گذشته انتظار ندارم نمونه آزمایشی باشه دیگه باید تحویل نیروها بشه

تا دوران جنگ ویتنام که بمب افکنهای سنگین بزرگترین وظیفه عملیاتی رو توی نیروی هوایی داشتن تمام روسای نیروی هوایی آمریکا از خلبانان بمب افکنهای استراتژیک انتخاب می شدند (نیروی هوایی آمریکا تازه بعد از جنگ جهانی دوم تاسیس شد و در حقیقت از دل هوانیروز این کشور بیرون اومد). در دوره جنگ ویتنام فرماندهان نیروی هوایی آمریکا از میان خلبانان جنگنده انتخاب می شدند که نشون می داد خلبان جنگنده دیگه توی این نیرو دست بالا رو پیدا کردن. در زمان اوباما این وظیفه افتاد بر دوش خلبانان هواپیماهای ترابری چون فکر می کردند که پشتیبانی از عملیات رزمی مهمترین وظیفه ی نیروی هوایی شده.... تا چند وقت دیگه صبر کنیم می بینیم که فرمانده نیروی هوایی آمریکا رو از میان خلبانان پهپادهاشون انتخاب می کنند

بسم ا.. بازی نمونک ها اچ-20 راز سر به مهر نیروی هوایی چین در ماه های اخیر ، نیروی هوایی ارتش چین طرح های تفضیلی متعددی را در خصوص ابعاد و نمای ظاهری بمب افکن پنهانکار اچ-20 را به نمایش درآورده ، با این حال ، حداقل دو نمونک اخیری که در فضای مجازی دیده شده ، احتمالا شباهت های قابل توجهی را می بایست به طرح نهایی که می بایست تولید شود ، داشته باشند . این نکته از آنجایی اهمیت پیدا می کند که تا امروز هیچ تصویر رسمی از این بمب افکن منتشر نشده و تصاویر موجود نیز بشدت ابهام آفرین هستند و درواقع شاید اصولا به طرح نهایی اچ-20 نیز هیچ ارتباطی نداشته باشند . اما در چند هفته اخیر ، ارسال سیگنال هایی از سوی چین مبنی بر آمادگی این نیرو برای اجرای تست پروازی و احتمالا رونمایی رسمی از آن ، روند گمانه زنی ها را افزون تر نموده است . در همین رابطه ، تصاویری که اخیرا در رسانه های اجتماعی به نمایش درآمده ، یک نمونک آزمایشی ظاهرا فلزی ویژه تونل باد را نشان میدهد که برای آزمایش کیفیت قابلیت های آیرودینامیکی پرنده مورد استفاده قرار می گیرد . در ویدئوی اصلی ، مدل در تونل باد قرار دارد که مقیاس کوچکتری را در بر گرفته ، در حالی که سایر تصاویر در مکان های متفاوتی ثبت شده اند . علاوه بر این ، یک مدل رومیزی سفید رنگ نیز وجود دارد که توسط دو خلبان به نمایش درآمده که یکی نظامی و دیگری با لباس غیرنظامی هستند. با این حال ، رویدادی که به نظر می رسد پیش زمینه رونمایی از یک طرح جدید باشد ، به شرکت دولتی هواتوردی چین (AVIC) متعلق است که لوگوی آن درست در پشت این افراد وجود دارد . اگر چه منبع این ویدئو هنوز ناشناس باقی مانده ، ولی ممکن است به شرکتی که مسئولیت تولید شبیه ساز را دارد تعلق داشته باشد . اما در همین زمینه ، شرکت دولتی هوانوردی چین ، در سال 2018 یک ویدئوی منتشر نمود که درآن یک بمب افکن پنهانکار با طرحواره بال پرنده با متنی که در آن ادعا شده بود " طرح بعدی " وجود داشت و در آن بطور مستقیم از این شرکت بعنوان پیمانکار اصلی این برنامه نام برده شده بود . علاوه بر این ، یک تصویر ثابت که بر ابهام ماجرا می افزود نیز وجود دارد که همان طرحواره بال پرنده را که بر روی یک پرنده حمل و نقل ترابری وای-20 نصب شده نشان میدهد در حالی که همچنان منبع اصلی این عکس نیز مشخص نشده است . مقایسه اندازه های ظاهری این دو نمونک به گونه ای است که خبر از تولید آن در دو مقیاس متفاوت میدهد . بااین حال جالب ترین چیزی که شباهت این دو نمونک را به هم زیاد میکند ، این است که کل این دو طرح ، منعکس کننده ویژگی های طراحی چینی ها است که در مقالات و مطالعات رسمی نیز ذکر آن رفته است . دو تصویر ذیل نیز بصورت غیر رسمی ، طرح احتمالی اچ-20 را نشان میدهد که به نمونک های اخیر شباهت دارد. از سویی دیگر ، وجود شک و تردید ها درخصوص ماهیت طرح این بمب افکن ، از آنجایی ناشی می شود که ارتش چین ، نه تنها سابقه طولانی در ارائه طرح هایی که لزوما به طرح نهایی ارتباطی پیدا نمی کنند را در کارنامه خود دارد ، بلکه این برنامه از نظر دولت چین ، آنچنان محرمانه است که اجرای عملیات فریب بواسطه انتشار اطلاعات نادرست درمورد آن ، در دستور کار چینی ها قرار گرفته است . https://www.aparat.com/v/Dydx6 در همین زمینه ، آندریاس روپرشت ، کارشناس صنعت هوانوردی نظامی چین ، که برای اولین بار تصاویر این نمونک ها را در فضای مجازی به اشتراک گذاشت معتقد است که طرح های ارائه شده در وب ، احتمالا ارتباط بسیار کمی با طرح نهایی چین برای برنامه اچ-20 را به نمایش می گذارند و براساس داده های موجود ، چندین طرح برای رسیدن به طرح نهایی بمب افکن پنهانکار وجود داشته ولی دوطرح اصلی که یکی طراحی بال پرنده مافوق صوت و دومی با بال دلتا شکل مافوق صوت بعنوان گزینه های آخر برای اچ-20 درنظر گرفته شده که احتمالا طرحواره بال پرنده موفق تر از بال دلتا شکل بوده است . این کارشناس معتقد است که حتی اگر دوطرح فوق ، پیکربندی نهایی اچ-20 را نیز نشان ندهد ، حس اولیه این را به ما می گوید که ما به یک طرح بسیار جالبتری خواهیم رسید . ولی در توضیح این مساله بیان می کند که سالها قبل ، تصویری از نمونک ویژه تونل باد جنگنده جی-20 منتشر گردید که بعدها و با رونمایی از نمونه پروازی مشخص شد که چینی ها بطور دقیق همان را قرار است که تولید کنند . در نتیجه اگر طرح تونل باد اچ-20 در حداقل شرایط یک نمونک آزمایشی باشد اصلا نباید درمورد آن غافلگیر شد . در همین زمینه ، ذکر این نکته جالب به نظر می رسد که در یک مقاله تحقیقی ، عکسی منتشر شد که یک نمونک آزمایشی ویژه تونل باد با طرحواره ای شبیه به بمب افکن بی-2 قابل مشاهده می بود و همه گمانه زنی ها به این سمت پیش رفت که اچ-20 احتمالا شباهت زیادی به بی-20 می بایست داشته باشد . در این مورد ، بمب افکن موجود در عکس ، از یک طراحی هیبریدی بال پرنده با دماغه ای با زاویه تیز و بال پسگرا بهره می برد و بطور دقیق می توان گفت که با طرح اولیه بمب افکن روسی پک-دا شرکت توپولف نیز مشابهت هایی داشت . در واقع به مانند طرح روسی ، بخش بیرونی بال نمونک چینی ، باریکتر می بود که از این حیث به طراحی ایکس-47 بی و اس-70 اوختوتنیک مرتبط می شد . این شباهت ، گمانه همکاری فنی میان روسیه وچین را به ذهن متبادر می نمود و اگر در برنامه بالگرد زد-10 همکاری هایی دیده شده بود ولی مستنداتی در خصوص تبادل داده های فنی در خصوص بمب افکن مشاهده نگردید . علاوه براین ، برخلاف طرح روسی ، نمونک چینی همان طور که انتظار می رفت ، باید یک هواگرد چهارموتوره باشد که ورودی های هوای آن از بخش بالای بدنه ، جریان هوا را به درون پیشرانه ارسال می نماید که شباهت آن را به بی-2 بیشتر می کند . بخش خروجی موتورها نیز به نمونه مورد استفاده در بی-2 شباهت دارد که می بایست آثار تشعشع مادون قرمز را به حداقل برساند . اما آن چیزی که طراحی این نمونک را غیرمعمول می کند ، لبه عقبی بال است که احتمالا سطوح تاشو / قابل جمع شدن را به نمایش خواهد گذاشت . در برخی از تصاویر جدید ، سطوح دُم دوقلوی تاشده بسمت پایین دیده می شود و در تصاویر دیگر نیز شباهت هایی به مانند آنچه در جت YF-23 دیده شده بود ، وجود داشت . تحلیلگران معتقدند که این بالک ها ، برای ایجاد ثبات در پرواز تعبیه شده اند که چالش پرواز با هواگردهایی با ماهیواره بال پرنده را به حداقل برساند . تحلیلگران غربی معتقدند که با توجه به تصویری که در اکتبر 2021 منتشر شد و درآن از تحویل نمونک یک هواگرد خاص به نیروی هوایی چین خبر داده شد ، این نمونک ، احتمالا طرح نهایی اچ-20 بوده و حتی گفته می شود که یک ماکت در مقیاس واقعی نیز تکمیل شده است . با این حال اگر این خبر صحت نداشته باشد ، ناظران نظامی تنها باید به آخرین ویدئوی منتشر شده بسنده کنند که ممکن است واقعیت داشته باشد یا نداشته باشد . علاوه بر این یک طرح اولیه در ژانویه 2021 نیز در دسترس قرار دارد که یک هواگرد در مقیاس بزرگ توسط پوشش برزنتی پوشانده شده بصورت نسبی به بی-2 و بی-21 نیروی هوایی آمریکا شباهت داشت . با این حال ، اگر گزارش های رسانه های وابسته به حزب کمونیست چین در مورد پرواز قریب الوقوع اچ-20 صحت داشته باشد ، درزدادن عمدی اطلاعات مربوط به این بمب افکن ، چندان غافلگیر کننده نباید باشد بویژه اینکه رسانه ها ، سابقه بازی چینی ها با نسخه تولیدی جی-20 را در خاطره خود دارند . در همین راستا ، چند هفته ای است که رسانه های چینی با صراحت بیشتری در خصوص اچ-20 صحبت می کنند و آن را در ردیف پروژه های تاریخی و استراتژیک قرار داده اند . در مجموع ، علیرغم تمامی اطلاعات متناقض فعلی ، ارزیابی اطلاعاتی ارتش آمریکا نشان میدهد که چین حداقل دو برنامه ساخت بمب افکن با قابلیت پنهانکاری را در دستور کار خود دارد . این بدان معناست که در کنار اچ-20 بعنوان یک پرنده دورپرواز ، ساخت یک بمب افکن میانبرد نیز در میان برنامه های توسعه توان نیروی هوایی چین قرار دارد که به احتمال زیاد دو موتوره بوده و ارتباطی به طرح اچ-20 نیز ندارد . اما در آخرین خبر موجود ، در 25 اوت 2022 بخشی از ویدئوی تست نمونک تونل باد که احتمالا طرح نهایی اچ-20 را به نمایش می گذارد ، منتشر شده است که در پس زمینه این ویدئو ، پارچه نوشته ای وجود دارد که متن آن چنین است " گرامیداشت موفقیت مدل آزمایشی تونل باد FADS" که ممکن است به آزمایش حسگرهای هواپیما برای جمع آوری داده های مربوط به سرعت ، زاویه حمله و ... اشاره داشته باشد . علاوه براین ، کاربرد واژه " هواگرد خاص " نیز ممکن است یادآور طرح بمب افکن اچ-20 به نظر برسد . درصورتی که این فرضیه صحت داشته باشد ، داده های بدست آمده در جریان آزمایش های تونل باد را می توان برای یک نمونه واقعی نیز توسعه داد . ولی با توجه به اینکه تاریح این ویدئو مشخص نیست ، نتیجه گیری از آن به نسبت دشوار خواهد بود . برخی نیز معتقدند که انتشار این ویدئو ، برنامه فریب دولت چین برای منحرف کردن اذهان از طرح اصلی اچ-20 است که هنوز در طبقه بندی محرمانه قرار دارد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- برای معادل واژه "ماکت" در فارسی از اصطلاح " نمونک" استفاده می کنند . 3- استراتژی رسانه ای چینی ها در حوزه رونمایی نظامی بسیار جالب هست ... منبع

به نام خدا Interstate Aircraft TDR پهپاد هجومی [1942] یکی از اولین تلاش های ارتش ایالات متحده در حوزه هواپیما های بدون سرنشین هجومی، پهپاد "TDR" شرکت مهندسی و هواپیمایی Interstate مروبط به دوران جنگ جهانی دوم (1939-1945) است. قاعده کلی پیش برنده توسعه آن، نیروی دریایی ایالات متحده (USN) در جنگ وحشیانه خود با امپراتوری قدرتمند ژاپن بود. اولین پرواز این هواپیما در سال 1942 و درست زمانی که مداخله آمریکا در جنگ افزایش یافت، به ثبت رسید. اگرچه معرفی رسمی انبوه تا سال 1944 صورت نگرفت. از آن موقع به طور فعالانه علیه ژاپن در نبرد های اقیانوس آرام استفاده می شد اما مشکلات تکنولوژیکی و وجود راهکار های مرسوم و اثبات شده، در نهایت این پروژه بدیع و آینده نگرانه را محکوم به فنا کرد. آخرین روز های پرواز آن در اکتبر سال 1944 به ثبت رسید. جدای از توسعه توسط USN، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (USAAF) به اندازه کافی به پروژه TDR امید داشت تا چندین نام گذاری را برای آن رزرو کند؛ با این حال این نیرو فقط چند نمونه اولیه را به خود دید. طرح مفهومی هواپیمای هجومی کنترلی توسط دریابان D.S. Fahrney مطرح شد و پیشرفت فناوری در سایه جنگ جهانی امکان پیشرفت آن را فراهم کرد. در آپریل سال 1942، در حالی که ایالات متحده درگیر جنگ در آفریقا، اروپا، و اقیانوس آرام بود، اولین حمله آزمایشی به وسیله پهپاد توسط USN به ثبت رسید. قراردادی به Interstate Aircraft، یک شرکت هوانوردی که در دوران قبل جنگ در سال 1937 تاسیس شد، اعطا شد تا کار را ادامه دهد. تا سال 1942، این شرکت تنها هواپیمای تک بال "S-1 “Cadet با کارایی آسان و سبک را تولید می کرد (که 574 فروند از این نوع برای ذخیره USAAF تولید شده بود). سرمایه ای به شرکت اعطا شد تا 2 نمونه اولیه و 100 فروند محصول عملیاتی بعدی را پوشش دهد (با نام TDR). S-1 Cadet نمونه های اولیه آزمایشی، "XTDR-1" نامگذاری شدند. کار روی این هواپیما ها منجر به محصول نهایی "TDR-1" شد و 189 فروند از این مدل از نمونه اولیه XTDR-1 تولید گشت. در TDR، هواپیما توسط بمب افکن "Grumman TBF "Avenger نیروی دریایی مجهز به تلویزیون مخصوص و با اتکا به فناوری های جدید مانند ارتفاع سنج راداری و شکل اولیه دوربین و ارتباطات از راه دور کنترل می شد. در شکل ظاهری با بدنه باریک، تک بال های نصب شده در زیر و یک واحد دم تک بالی، هواپیما ظاهری متعارف داشت. چرخ های سه‌گانه قابل جدا شدن به هدایت هواپیما روی زمین کمک می کرد. در داخل، یک سازه فولادی بدنه را حمایت می کرد و یک پوسته با چوب قالب گیری شده کل چیدمان را پوشش می داد. Grumman TBF Avenger پس از پایان کار، طول بال های TDR به 14.6 متر رسید و وزن ناخالص آن 2676 کیلوگرم بود. آرایش 2 موتوره از 2 موتور پیستونی در جهت مخالف Lycoming O-435-2 نیرو می گرفت که هر کدام 220 اسب بخار قدرت را به پیشران های 2 ملخی منتقل می کردند. موتور ها درون محفظه ای در لبه جلویی بال ها قرار دارند. برای کنترل مستقیم امکان نشستن یک خدمه درون کابین وجود دارد، که در ابتدا برای آزمایش ها استفاده می شد اما از این جایگاه برای سورتی های بی سرنشین در سطح عملیاتی استفاده می شد. هواپیما 3 جایگاه سخت شکمی برای حمل انواع بمب های پرتابی با اندازه مرسوم یا یک تورپدو دارد. یک جایگاه سخت در خط وسط بدنه و یک جفت در زیر و پشت هر محفظه موتور. با اثبات شدن ارزش این برنامه، مقامات USN جفت انبوهی از نیروی هواپیمایی سرنشین دار/بی سرنشین را تصور می کردند که گروه اول، دومی را در برابر اهداف دشمن در برد دور با کمترین ریسک برای خلبانان، هدایت می کردند. با این حال، با افروخته‌تر شدن شعله جنگ و نیاز به توجه، منابع و بودجه در جا های دیگر، این برنامه کم اهمیت تلقی می شد. در نتیجه این برنامه پیچیده از 1000 پهپاد اولیه به 300 فروند کاهش یافت که همین مقدار هم محقق نشد. سرانجام در سال 1944 برنامه TDR به حرکت افتاد و اولین سورتی ها در 27 ام سپتامبر انجام شدند. پهپاد ها با وجود چالش های فناوری در کامل کردن سامانه ها در حین فعالیت، در کل موفق بودند. با این حال، پرواز های برنامه در 27 ام اکتبر همان سال متوقف شد. نتایج میدانی نشان دهنده از دست ندادن هیچ اپراتور یا هواپیمای مادر و 31 حمله موفق توسط پهپاد ها بود. مدل های بعدی با موتور های مختلف با نام "XTD2R-1" که از یک جفت موتور Franklin O-805-2 بهره می جست، و "XTD3R-1" که از یک جفت موتور پیستونی هوا خنک Wright R-975 استفاده می کرد، ساخته شدند. با اینکه 2 نمونه اولیه از XTD2R-1 سفارش داده شده بود اما با چرخش توجهات به سمت XTD3R-1 هیچ کدام از آن ها نور روز را به خود ندیدند، اما همین مدل هم فقط به 3 نمونه اولیه محدود شد. قرار بود TD3R-1 تولید انبوه شود اما در نهایت تمام 40 سازه سفارش داده شده لغو شدند. موتور Franklin O-805-2 موتور Wright R-975 XTD3R-2 ادامه پروژه XTD3R-1 بود اما بیشتر از یک نمونه اولیه پیشرفت نکرد. علاقه ارتش ایالات متحده منجر به تبدیل شدن TDR-1 به هواپیمای آزمایشی XBQ-4 شد. اگرچه فقط یک هواپیما از TDR-1 تبدیل شد. نسل های بعدی XBQ-5 و XBQ-6 (براساس XTD2R-1 و XTD3R) به جایی ختم نشدند. BQ-6A قرار بود جای TD3R-1 را در ارتش بگیرد اما 1 فروند از آن هم ساخته نشد. نمونه TDR-1 تحت مراقبت USN در موزه ملی هوانوردی دریایی در Pensacola فلوریدا قرار دارد. TD3R XBQ-4 XTD3R-1 مشخصات - سال ورود به خدمت: 1942 - وضعیت: بازنشسته - تعداد فروند ساخته شده: 195 - سازنده: شرکت مهندسی و هواپیمایی Interstate - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: حملات زمینی (اجرای بمباران هوایی علیه اهداف زمینی توسط تیر بمب، موشک، راکت و ...)، پشتیبانی نزدیک هوایی (توسعه داده شده برای عملیات در مجاورت عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، ماموریت ویژه: ضد رادار (تجهیز شده برای جستجو، رهگیری و درگیری با عناصر سطحی دشمن توسط دستیابی بصری، پشتیبانی رادار و تسلیحات نصب شده)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر دریایی سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ توسعه داده شده برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 15 متر - وزن: 2675 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3600 کیلوگرم (925 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 2 موتور Lycoming O-435-2 با پیستون های خلاف جهت هرکدام با قدرت 220 اسب بخار که یک واحد پیشرانه 2 ملخه را به حرکت در می آورند - حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت - سرعت کروز: 230 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 1830 متر - برد: 685 کیلومتر - تسلیحات: 1 بمب پرتابی 900 کیلوگرمی مرسوم یا تورپدو هوایی در سطح شکمی خط وسط بدنه. بمب های پرتابی کوچک‌تر در زیر ریشه بال ها (در مجموع 3 نقطه سخت) - نسخه ها: TDR (سری پایه)، XTDR-1 (نام نمونه اولیه؛ 2 فروند ساخته شد)، XTD2R-1 (نمونه اولیه پیشنهادی با 2 موتور Franklin O-805-2؛ 2 نمونه سفارش داده شد ولی به تولید نرسید)، XTD3R-1 (نمونه اولیه با 2 موتور پیستونی رادیال هوا خنک Wright R-975؛ 3 سازه تکمیل شد)، XTD3R-2 (سویه ای از XTD3R-1؛ یک نمونه تکمیل شد)، XBQ-4 (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای TDR-1؛ یک نمونه تغییر داده شد)، XBQ-5 (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای XTD2R-1 ؛ ساخته نشد)، XBQ-6 (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای XTD3R ؛ ساخته نشد)، TDR-1 (نسخه تولیدی اولیه؛ 189 سازه تکمیل شد)، TD3R-1 (مدل تولیدی XTD3R-1؛ ساخته نشد. سفارش 40 سازه لغو شد)، BQ-6A (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای TD3R-1 ؛ ساخته نشد) منبع

پهپاد اسکرامبل کرار با تیربار اخگر از اون کارهای خوب هست که در صورت ادامه و تکمیل تاثیر بالایی در بهم زدن برتری هوایی دشمن داره یک پهپاد اسکرامبل با دو موشک کوتاه برد حرارتی و یک تیربار قابل حرکت (حداکثر 5 درجه جهت دقت و تطبیق با رادار ) به شدت تاثیر بالایی در حمله به اهداف هوایی داره و میتونه سرکوب هوایی را به ارزوی دست نیافتنی برای دشمنی همچون امریکا و حتی اسرائیل در سرزمین های اشغالی تبدیل کند لینک خبر ویدیو

تصاویر پرواز نمایشی پهپاد شاهد 191(با کیفیت بالا) خب به نظر میرسه اون دو قسمت اضافه شده موشک نبوده

تصویر جدید و واضح از پهپاد انتحاری ژوبین که از زیر دریایی پرتاب میشود پرتاب از زیر دریایی فاتح

تصاویر جدید از رزمایش مشترک پهپادی ۱۴۰۱ ارتش با شرکت بیش از ۱۵۰ پهپاد در گستره سراسر خاک کشورمان از روز گذشته در حال برگزاری است.

با سلام و عرض احترام در تایید این نکته شما ( که باید برای تحلیل فنی اطلاعات اولیه را داشته باشیم ) قابل عرض است که تحلیل های فنی را باید به چند سطح تقسیم کرد : گاهی با یک عکس از یک موضوع حساس و چالش بر انگیز متخصصین حول اون موضوع شروع به برآورد اولیه می کنند ( برآورد اولیه به معنای تحلیل و نتیجه گیری قطعی نیست و توسط خود تحلیل گر باید ذکر بشه که این برآورد اولیه هست ) دوم اون خبر یا واقعه یا ... را در کنار تاریخچه و بک گراند موضوع می گذارند و احتمالاتی را مطرح میکنند ( در این سطح هم حتما باید ذکر شود که احتمالات را در کنار نوع الگوریتم های گذشته در نظر گرفتند و ممکن است نتیجه نهایی کاملا متفاوت باشد ) در سطح پایانی و با گذشت زمان لازم اطلاعات مانند پازلی کنار هم می آید . طراح و سازنده اطلاعات و مشخصات پایه را بیان می کنند . رقبا اطلاعات کشف کرده شان را درز می دهند ( فی المثل در تست های موشکی سامانه های آمریکایی بعد از رصد و تحلیل فنی قدرت و برد موشک مورد آزمایش ایران را اعلام می کنند ) دوستان و دشمنان هرچی دارند می ریزند روی دایره و آن موقع هست که می شود در رابطه با آن موضوع خاص , حکم قطعی و تحلیل و نتیجه گیری دقیق ارائه داد ... حالا مسئله و نکته چالش برانگیز این است که این فرهنگ که با یک عکس تار و نامفهوم احکام قطعی و نهایی و بنیادین صادر میشه جای بحث داره . مثل اینکه از بیخ و بن یک ارگان به آن گستردگی و آن سطح ارتباط با دانشگاه ها را فاقد قدرت تحلیل و درک فنی بدونیم . ( بلاخره آن عزیزان مدارک دانشگاه های خارجی را اگر نداشته باشند , یک لیسانس فیزیک از فلان دانشگاه داخلی هم نداشته باشند , وقت سرچ کردن داخل گوگل را هم نداشته باشند . حداقل کم کمش همین صفحات انجمن ما را که خوانده اند که مانند من نوعی با مفاهیم بنیادی پنهان کاری آشنا باشند ... ! ) پی نوشت : ( به عنوان نمونه یک تحلیل صحیح ) فی المثل دیروز در استاتوس بین دوستان صحبتی بود مبنی بر بررسی شواهد ورود هارم به درگیری اوکراین . عموما" کاربران با سابقه با توجه به مستندات و اطلاعات موجود نوع زمین پایه را " محتمل " ( یعنی تایید غیر قطعی با درصد احتمال بالا ) دانستند و تحویل نوع هواپایه ها را به دلایل فنی و هم اینکه نبود هیچ گونه بک گراندی و اطلاعاتی برای بروز رسانی میگ های 29 منوط به ارائه مستندات بیشتر کردند ( یعنی رد نمی شود ولی قابل تایید هم در نظر گرفته نمی شود ) همچنین مرور تاپیک های قدیمی انجمن خودمان هم خالی از لطف نیست و به قول جناب ام آر 9 بستر اینکه می شود یک موضوع را در توالی زمان دنبال و تحلیل کرد خودش گنجینه ایی هست . بودند دوستانی که با خبر رونمایی سلاح ذوالفقار ( مربوط به موسسه فرهنگی ) و یا ماک آپ قاهر ایران را جزو 3 کشور اول آن تکنولوژی دانسته بودند . و بدون رعایت سلسه مراتب تحلیل نتیجه قطعی و نهایی صادر کرده بودند . و همچنین در هنگام رونمایی اولیه پدافند باور یا سوم خرداد بدون اطلاعات تکمیلی و فقط با رجوع به تاریخچه نمونه های قبلی آن را کاری عبث و نمایشی خوانده بودند . در پایان ضمن تایید نکته نظر دوستمان قابل عرض است اگر مقدور بود در هر مرحله با توجه به اینکه اون موضوع خاص از نظر در دسترس بودن اطلاعات اولیه ( که شالوده تحلیل فنی شما محسوب می شود ) الزامات تحلیل همان سطح را در نظر بگیرند که مخاطبی که نوشتار و نظرات ما را مطالعه می کند ( حالا موافق و یا مخالف باشد . ایرانی یا خارجی باشد . دوست یا دشمن ) به عمق تحلیل و دقت نظر عزیزان اذعان نمایند . با آرزوی توفیق روز افزون همه عزیزان و انجمن وزین میلیتاری

سلام و وقت بخیر جسارتا مگر الان پرنده در یک ماموریت نفوذ به محدوده دشمن است یا در حال عملیات ..... حتی نسل پنجها هم در مواقع زیادی سلاح در بیرون بدنه حمل میکنن مثل اف35 ...این چه تفسیرهایی اخوی ها اصلا شاید تست سلاح است

فیلم تا حد زیادی رویا پردازانه بود. ولی به اعتقاد بنده احتمال حمله موفق و اساسی اسراییل به فردو زیر 10 یا حداکثر 20 درصد است.حتی با این فرض که بمب ها ی مناسب برای نفوذ در 60 متر بتون را ندارد این احتمال صفر میشود. یعنی ممکن است حمله ای صورت گیرد ولی فردو اسیب جدی نمی بیند. اگر کشور به تعدادی رهگیر به روز مانند سوخو 35 و یا 57 مجهز شود این امکان نیز برای اسراییل به صفر می رسد. برای امریکا این احتمال بسیار بالاتر است ولی نه توسط یک حمله برق اسا. احتمالا باید سلسله حملاتی با موشک های کروز صورت گیرد و سپس حملات ضد رادار و... برای گشایش یک مسیر امن برای یک بمب افکن سنگین( که تازه باز در خطر پدافندهای پسیو شناسایی نشده قرار می گیرد) و انداختن یک بمب سنگین بر روی فردو. مسئله بعدی این است که معلوم نیست ادعای امریکا در رابطه با ساخت بمبی که بتواند در 60 متر بتون نفوذ کند، بلوف است یا واقعیت. علاوه بر این تبعات بعدی ان حملات گسترده موشکی و ایران به پایگاه های امریکایی است. طبیعتا امریکا باید از مدتی قبل با جابجایی پایگاه ها و ناوهای هواپیما بر و افزایش امکانات دفاع موشکی فکری برای این حملات کند که خود این کار برنامه امریکا را لو می دهد و بنابراین حمله غافلگیرانه نخواهد بود.

آخرین هدیه از مسکو ....!!!!! چگونه روسها پایه گذار صنعت نوین تولید جنگنده در چین شدند ؟؟؟!!! نیروی هوایی ارتش شوروی سابق ، اولین جتهای رزمی نسل چهارم خود را در اواخر دهه هفتاد میلادی بخدمت گرفت ، بدین معنی که جنگنده ضربتی سوخو-24ام در سال 1979 ، رهگیر سنگین وزن میگ-31 در سال 1981 ، جنگنده سبک میگ-29 به سال 1982 و درنهایت جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر در سال 1985 بصورت عملیاتی وارد سازمان رزمی ارتش شوروی سابق شد . در میان این سخت افزارهای هوایی معرفی شده ، میگ-29 در تیراژ بالا ولی با کمترین هزینه عملیاتی ممکن و عمدتا با هدف صادرات خارجی در خط تولید قرار گرفت . این درحالی بود که در انتهای سال 1991 میلادی ، بیشتر از 800 فروند از این جنگنده دفاع نقطه ای ، در نیروی هوایی شوروی سابق عملیاتی شده بود و صدها فروند دیگر نیز به کشورهای کمونیستی نظیر کوبا ، آلمان شرقی ، کره شمالی و کشورهایی بی طرفی نظیر ایران ، عراق و هند فروخته شده بود . باا ین وصف ، گرچه مسکو در سالهای ابتدایی جنگ سرد بسیار علاقه مند بود تا به شکل گسترده ای ، توانمندترین جتهای رزمی خود را به خارج از حوزه اتحاد شوروی و یا حتی بلوک شرق صادر نماید ، اما بتدریج با پیشرفت فناوری و قرار گرفتن سامانه های مورد استفاده در جتهای جدیدتری نظیر سوخو-27 و میگ-31 بدان معنا بود که این محصولات هرگز به خارج فروخته نمی شوند . در این میان ، تنها جنگنده /رهگیر سنگین وزن صادراتی روسها ، جت نسل سوم میگ-25 بود که در جهان عرب و سپس هند مورد توجه قرار گرفت . باا ین وجود ، با پایان یافتن جنگ سرد در سال 1989 و تنها چند ماه مانده به فروپاشی اتحاد شوروی ، این سیاست تاحدودی تغییر پیدا نمود و تعداد محدودی سوخو-27 به یک مشتری به غیر از نیروی هوایی /دریایی روسیه تحویل گردید که این سرآغازی برای ظهور فلانکر بعنوان یکی از محبوب ترین سامانه های تسلیحاتی پساشوروی در بازار تسلیحاتی بشمار می رفت . چین در دسامبر سال 1990 تنها کشوری بود که اتحاد شوروی ، آن را بعنوان اولین خریدار جتهای سوخو-27 تایید نمود که در قالب این توافقنامه که در 28 ماه می 1990 میان دوکشور منعقد شد ، 24 فروند فلانکر به نیروی هوایی این کشور تحویل داده شد . درواقع امر ، بحث فروش جتهای رزمی نسل چهارم روسی به چین از سال 1988 آغاز شده بود و برخلاف روندی که درآینده رخ داد ، قرار بود تا جنگنده دفاع نقطه ای میگ-29 و جت ضربتی سوخو-24 به نیروی هوایی چین تحویل گردد تا بعنوان ستون فقرات نیروی هوایی این کشور مورد استفاده قرار گیرد . درآن زمان ، نیروی هوایی چین در حدود 30 سال بلحاظ فناوری مورد استفاده از اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده عقب تر بود ، چراکه پیشرفته ترین جنگنده نیروی هوایی ارتش چین ، جتهای جی-7 بشمارمی آمد که گونه ای برگرفته از جنگنده میگ-21 بود که درسال 1959 از سوی روسها به پکن تحویل داده شد که براساس استاندارد هواگردهای رزمی ارتش شوروی ، این نمونه ها ، کیفیت پائین تری نسبت به گونه های عملیاتی موجود در نیروی هوایی شوروی داشتند . با این حال ، ناوگان فیشبدهای چینی نیز در تعداد محدود وارد عمل شد و بخش اصلی نیروی هوایی چین را جتهای میگ-19 و نمونه های مشتق شده بومی آن تشکیل می داد که به سختی در ردیف جنگنده های نسل دوم محسوب می شدند . در مجموع ، خرید جدید نیروی هوایی چین بدان معنا می بود که هر جنگنده نسل چهارمی که توسط پکن خریداری می شد ، یک جهش فناورانه برای این کشور بشمار می آمد . در خصوص منطق مقامات ارشد روسی برای فروش سوخو-27 به چین ، گمانه زنی های زیادی انجام شده ، چنانکه برخی تحلیلگران معتقدند که در جریان مذاکرات ، مقامات وقت روسی و چینی که درسالهای دهه 50 میلادی ، در کنارهم تحصیل می کردند ، همکاری های نزدیک خود را یادآوری کرده که باعث گردید تا فروش سوخو-27 تایید گردد . برخی دیگر از ناظران نظامی نیز معتقدند که موقعیت شوروی و نیازمندی مسکو به همکاری با یک کشور بزرگ باعث گردید تا این موضوع مورد موافقت قرار گیرد . با این حال دسته سومی نیز معتقدند که پس از حادثه میدان تیان آن من و بدتر شدن روابط چین با غرب از سال 1989 ، روسها به این نتیجه رسیده بودند که احتمال به خطر افتادن فناوری سوخو-27 توسط چین به حداقل ممکن کاهش یافته و این درست برخلاف کشورهایی نظیر مصر و اندونزی بود که محصولات شوروی را در اختیار ایالات متحده قرار داده بودند . علاوه براین ، دور کشور فوق هرچه به انتهای دهه هفتاد میلادی نزدیک می شدند ، بستر لازم را برای همکاری دو قدرت کمونیستی شرقی فراهم تر می دیدند و این فروش باعث می شد تا ایده هایی نظیر تولید تحت مجوز جتهای روسی در خاک چین روابط دو کشور را بیش از پیش تقویت نماید . باا ین وجود ، این درونمای جذاب ، بافروپاشی اتحاد شوروی در دسامبر 1991 هرگز محقق نگردید و تنها سه فروند سوخو-27 به چین تحویل داده شد که این روند در میانه دهه اول قرن 21 با تکمیل قرارداد از سوی روسها ، به سرانجام رسید . پس از فروپاشی شوروی ، خط تولید فلانکر به یکباره متوقف شد و این مساله کل برنامه را به سرمایه گذاری چین وابسته نمود . در این زمان ، نیروی هوایی روسیه ساعات پروازی بسیار محدودی را در دفاتر پروازی خود ثبت می نمودند و این به معنای کاهش شدید استانداردهای پرواز رزمی برای ارتش روسیه بود . صنعت هوایی چین نیزاز فرصت بدست آمده ناشی از ناتوانی روسها در سرمایه گذاری مناسب ، کمال استفاده را نمود و با یک برنامه ریزی درست ، شروع به تولید گونه های برگرفته از سوخو-27 های روسی نمودکه به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، امروز با مجهز شدن به پوشش های پنهانکار ، رادارهای آرایه فازی و موشکهای هوابه هوای برد بلند در بسیاری از جهات از نمونه روسی نیز توانمندتر شده اند . با توجه به این پیشینه ، گرچه سوخو-27 و گونه های برگرفته از آن ، امروز بطور نسبتاً گسترده ای به کشورهای مختلف صادر شده است ، ولی توانایی چین در خرید مجوز تولید این هواپیما در داخل خاک خود نشان میدهد که اگر وضعیت سیاسی در شوروی سابق ، بدان گونه پیش نمیرفت ، همکاری مشترک دوطرف می توانست به یک اتحاد امنیتی بسیار قابل توجه تبدیل گردد . این درحالی است که سالها پس از امضاء این قرار داد ، هم چین و هم روسیه ، تا حد بسیار زیادی ، جتهای سوخو-27 را از خدمت خارج کرده و به تبع آن ، گونه های جدیدی در روسیه ( سوخو-35 ) و چین (جی-20) را بخدمت گرفته یا می گیرند . در مجموع ، بررسی روند نکته جالبی را در اختیار مخاطب قرار میدهد بدین معنی که چین درسال 1991 فاصله 30 ساله ای را نسبت به روسیه و آمریکا بخود می دید ولی برنامه ریزی مناسب از اوایل دهه نود تا سال 2010 بمدت 20 سال ، حوزه فناوری را چنان پیشرفت داد که با معرفی جی-20 ، یکی از دو جنگنده نسل پنجم دنیا در کنار اف-35 لقب گرفت . این درحالی بود که برنامه بسیار امیدوارکننده میگ-1.42 نیروی هوایی روسیه در دهه نود ، بطور کامل لغو و به جای آن برنامه سوخو-57 جایگزین گردید و به دلیل فرسایش شدید اقتصاد روسیه این برنامه نیز به آهستگی به جلو حرکت می کند . این درحالی بودکه هم چینی ها و هم روسها برای مدت 40 سال موفق نشده بودند که از فناوری جتهای نسل چهارم عبور کنند ولی پکن با سرمایه گذاری وبرنامه ریزی مناسب ، اینک به دومین کشور پیشرو در فناوری جتهای نسل پنجم مبدل شده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند 2- تجمیع مطالب مرتبط با نیروی هوایی چین ، 29 مرداد سال یکهزار و چهارصد و یک خورشیدی منبع 1

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. آشفته بازار جبهه ها و پذیرش قطعنامه (بخش دوم) آمار حیرت انگیز سربازان فراری در زمان جنگ !! در 23 تیر ماه 1367 ، امام خمینی (ره) پس از مقاومت چند هفته ای در برابر اصرار مسئولان برای پذیرش قطعنامه 598 ، با پذیرش قطعنامه موافقت کردند. هاشمی رفسنجانی آخرین دغدغه های امام برای پذیرش قطعنامه را در خاطرات این روز خود ، این گونه روایت کرده است: "امام نگران عدم وفای دشمن بودند و ناراحتی مردم حزب الله. که احتمال اول را ضعیف و احتمال دوم را هم در مقابل خوشحالی بخش عظیمی از مردم و آثار مثبت صلح قابل تحمل دانستیم". 27 تیر ؛ ایران رسما قطعنامه را پذیرفت. اما تأکید هاشمی بر خوشحالی بخش عظیمی از مردم جالب است و البته این پرسش وجود دارد که هاشمی از کجا دریافته که بخش عظیمی از مردم از پذیرش قطعنامه خوشحال خواهند شد؟ گذشته از اینکه تحلیل هاشمی درست است یا نه ، او و دیگر مسئولان کشور در سال های جنگ ، ادامه جنگ را نیز خواسته مردم معرفی می کردند. یکی از عبارات پُر تکرار در ادبیات سیاسی و اجتماعی تاریخ ایران ، خواسته مردم است. و زیاد شنیده ایم که بسیاری از مدیران در پاسخ علت برخی کارها ، توضیح می دهند که این خواسته مردم است و ... . اغلب هم معلوم نیست تشخیص نظر مردم بر اساس کدام روش تعیین شده است. در سالهای جنگ و پس از آن بر مردمی بودن جنگ تأکید زیادی شده و هنوز هم فضای دهه شصت به گونه ای تصویر می شود که گویا کسی مخالف ادامه جنگ نبوده و مردم یک صدا پشتیبان جنگ بوده اند. در همان سالهای جنگ ؛ نشانه های زیادی وجود داشت که نشان می داد ؛ موضوع هم صدائی همه مردم برای ادامه جنگ قابل تردید است. بر اساس گزارش روزشمار جنگ مرکز مطالعات سپاه ، 30 مهرماه 1365 ، رادیو بی بی سی گزارش داد که دولت یونان می گوید : هزاران ایرانی در مرز ترکیه با یونان سرگردانند. این رادیو به نقل از روزنامه ملیت ترکیه می گوید: " تعداد پناهندگان موجود در ترکیه 600 هزار تا یک میلیون نفر تخمین زده می شود. بسیاری از این افراد از خدمت سربازی فرار می کنند. اما از آنجا که به خاطر خودداری از رفتن به سربازی نمی توانند گذرنامه بگیرند ؛ ناچارند گذرنامه به دست بیاورند". (مرکزمطالعات و تحقیقات جنگ سپاه/روزشمار جنگ/ج44/ص434) سردار غلامعلی رشید از فرماندهان ارشد در جنگ و از فرماندهان ارشد ستادکل نیروهای مسلح (فرمانده قرارگاه مشترک خاتم الانبیاء) در حال حاضر ، در مصاحبه با خبرگزاری فارس ، آمار 600 هزار سرباز فراری در جنگ را تائید می کند. (منتشر شده در 5 مهرماه 1387) در یکی از گزارش های سپاه استان کرمان در آبان 1366 ، آمار مشمولانِ فراری ، تنها در این استان حدود 30 هزار نفر برآورد شده است. (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه/روزشمار جنگ/ج51/ص847) این آمار مربوط به زمانی است که بیش از یک سال از تصویب طرح دستگیری مشمولان فراری گذشته است. طرحی که 26 فروردین 1365 در مجلس تصویب شده بود. سپاه، کمیته، ژاندارمری و شهربانی موظف بودند مشمولان غایب را دستگیر کنند. مجازات ها هم سنگین بود. یک تا سه سال حبس تعلیقی برای کسانی که برای بار دوم فرار کنند و یک تا سه سال حبس قطعی برای کسانی که به این افراد شغل می دادند. با تمام تبلیغات و فشاری که صرف جذب نیرو برای عملیات کربلای 5 شد ، این عملیات در زمستان 1365 ، با 210 هزار رزمنده انجام شد که بنا به اسناد سپاه ، 27 هزار نفرشان پاسدار بودند. 66 هزار نفر سرباز وظیفه و 120 هزار نفر بسیجی داوطلب. (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه/روزشمار جنگ/ج47/ص206) این درحالی است که فرماندهان به دنبال جذب چند برابر این نیرو برای عملیات سرنوشت ساز این سال بودند. درست است که بار جنگ و جنگیدن بر دوش مردم بوده و از این لحاظ ، جنگ هشت ساله یکی از مردمی ترین جنگ های دنیا است. اما نمی توان گفت که جنگ در تمام این سالها ( به ویژه پس از فتح خرمشهر) خواسته تمام مردم ایران بوده است. آمار حدود 210 هزار نیرو برای عملیات بزرگ سال 65 ، در برابر آمار تقریبی سربازان فراری ؛ نسبتِ یک سوم را نشان می دهد که نکات بسیاری در مقایسه این آمار نهفته است. این را هم در نظر بگیرید که گاه چند نفر از یک خانواده در جبهه می جنگیدند، اما این احتمال که چند نفر در یک خانواده همزمان سرباز فراری باشند؛ زیاد نیست. یعنی نسبت خانواده های درگیر با پدیده سرباز فراری عدد بسیار بزرگی را نشان می دهد. البته آمار مهاجران قانونی از کشور ( در این سالها) نیز قابل تأمل است. نکته جالب اینجاست که این جمعیت قابل توجه از مردم کشور ، چندان صدائی در فضای رسانه ای آن روزها نداشتند. اگر مسئولان صلاح نمی دانند که صدای مخالفان با سیاست هایشان ، رسانه ای شود ؛ اما باید آمارهای این چنینی ، آنها را درباره خواسته مردم با پرسش هایی روبه رو کند تا با قاطعیت از خواسته مردم حرف نزنند. شاید ، شاید و شاید ؛ اگر این نشانه ها در ذهن مسئولان آن سالها ، سوال ها و تردیدهایی ایجاد می کرد ؛ شاید پذیرش قطعنامه و پایان جنگ در شرایط بسیار بهتری برای ایران رقم می خورد و اینقدر تلخ و تاریک مجبور به پذیرش قطعنامه نمی شدیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

بسم ا... درس اخلاق و مدیریت دقت کنید شیوه رفتار فرمانده یک نیروی رزمی و صحبتهایی که در ویدئو هست این را برای ناامیدها از وضعیت جاری ارسال می کنم https://www.aparat.com/v/xt1U6

  پاسخ به سئوال شما دو جنبه دارد ، جنبه سیاسی و جنبه نظامی . وارد جنبه سیاسی نمی شوم ، چون این مساله برای خودش داستان جداگانه ای دارد ، اما بلحاظ نظامی :     طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .     پی نوشت :   1- ظاهرا" ارتش عراق در این زمینه موفقیت هایی را در بازه زمانی اجرای استراتژی دفاع متحرک  بدست آورده بود . 2- استراتژی یکم سان تزو هم چنین بود : در تاریکی و سایه حرکت کن، سرزمینهای جدا افتاده را اشغال کن، پنهان شدن پشت پرده، فقط بدگمانی ها را زیادمی کند. برای پایین آوردن گارد دشمن، باید قصد واقعی خود را زیر نقاب فعّالیتهای روزانه پنهان کنی. بدین معنی که مشاوران نظامی و استراتژیست های ارتش عراق ، با اجرای تک های ایذایی در طول جبهه با ایران ، بخصوص در غرب ،  قصد و نیّت خودشون را از سمت تک اصلی ، در جنوب پنهان کرده  و با عقب کشیدن یگانهای نخبه (گارد ریاست جمهوری ) و سازماندهی مجدد و اجرای آموزشهای رزم ترکیبی ، عملا" ما را فریب دادند .