بسم ا... جنگ در اوکراین روز سیصد و نود و پنجم الی روز چهارصدم بیست و سوم مارس الی بیست و نهم مارس 2023 صحنه جنگ در اوکراین – بیست و سوم مارس 2023 1- منابع غربی معتقدند که پریگوژین احتمالا بدلیل نگرانی از قطع شدن کمک های وزارت دفاع روسیه ، لفاظی های خود را نسبت به این نهاد نظامی روسی ، ملایم تر کرده است . ارتش اوکراین مدعی است که روسها بتدریج در حال استفاده از مهمات هدایت دقیق در جنگ هستند که تاثیری به مراتب بیشتر از موشکها از خود به نمایش می گذارد ماژول اضافه شده به مهمات شدید الانفجار FAB-500M62 این مهمات را به یک سلاح دقیق تر تبدیل کرده است 2- مقامات اوکراینی همچنان معتقدند که ارتش روسیه در اجرای عملیات نظامی به شکل همزمان و در چند محور ، ناتوان است . درهمین راستا ، وادیم اسکیبیتسکی ، سخنگوی اداره اطلاعات ارتش اوکراین مدعی است که ارتش روسیه براساس شیوه مل در آخرین ماه های سال 2022 نشان داد که قابلیت اجرای حملات بزرگ در مقیاس استراتژیک را در چند محور از دست داده اند . اوکراین - 23 مارس 2023 وی معتقد است که حملات روسها از آغاز سال 2023 در دونباس پیشرفت قابل توجهی را نداشته و در مابقی محورها نیز ارتش روسیه حالت تدافعی بخود گرفته است . با این حال جان کربی معتقد است که ارتش روسیه در هفته های آینده تلاش می کنند تا در چند محور دست به حمله بزنند . رادار سامانه اس-300 اوکراینی پس از برخورد مهمات ضد رادار روسی 3- منابع اطلاعاتی غربی معتقدند که ارتش روسیه در حال بازنگری جدی در شیوه اجرای حملات موشکی و پهپادی خود است و احتمالا در دور جدید حملات ، این تاسیسات نظامی ارتش اوکراین است آماج حملات قرار می گیرد . در این میان برخی معتقدند که این تغییر نشان دهنده کاهش ذخایر موشکی دقیق ارتش روسیه است . در همین راستا ، سخنگوی اداره اطلاعات ارتش اوکراین طی سخنانی اعلام کرده که حملات موشکی و پهپادی ارتش روسیه ممکن است از روی زیرساختهای انرژی اوکراین برداشته شده و مجددا زیرساختهای نظامی این کشور را هدف قراردهد. برای خالی نبودن عرصه ، ارتش اوکراین تک نمونه های تولید شده از خودروهای زرهی خود را نیز وارد نبرد نموده است نمونه موجود در عکس به سال 2017 به شکل آزمایشی تولید شد وی علت این امر را کاهش ذخایر مهمات دقیق ارتش روسیه عنوان کرده و معتقد است که روسها تنها 15 درصد دیگر ذخیره مهمات هدایت دقیق را در اختیار دارند تا جایی که میزان موشکهای خا-101 و خا- 555 به کمتر از 10 درصد رسیده و به همین دلیل در یک بازه 30 روزه ، تنها 2 بار اقدام به حملات موشکی می نمایند . این درحالی است که روند تولید این موشکها ادامه دارد ولی تعدادی که امکان تحویل به ارتش روسیه را دارد ، تنها 20 تا 30 تیر موشک کروز کالیبر و خا-101 در ماه است و این رقم برای موشکهای بالستیک اسکندر از این کمیت نیز کمتر به نظر می رسد . 4- آژانس بین المللی انرژی اتمی مدعی شده که روس اتم در حال بازسازی سه خط انتقال برق نیروگاه هسته ای زاپوروژنیه است و این به معنای کنترل بیشتر روسها بر روی این نیروگاه خواهد بود . خودروی غنیمت گرفته شده GAZ-3937 Vodnik پس از بازسازی تحویل ارتش اوکراین می شود 5- ارتش روسیه همچنان در حال اجرای حملات محدود در شمال شرقی کوپیانسک و در امتداد خط سواتوو- کرمینا است . برفراز باخموت 6- آخرین خبرها از جابه جایی پرسنل ارتش روسیه نشان میدهد که نیروهای بسیج شده در بهار سال 2022 از ابتدای آوریل 2023 از مراکز آموزشی خود در بلاروس به روسیه بازخواهند گشت . آموزش خدمه تانک ارتش روسیه برای رزم شهری - مارس 2023 https://www.aparat.com/v/juIJe صحنه جنگ در اوکراین – بیست و چهارم مارس 2023 1-میل بلاگرهای روسی به شکل فزاینده ای در حال هشداربه ارتش روسیه در خصوص کسب آمادگی برای مقابله با یک ضدحمله جدید از سوی ارتش اوکراین هستند . در همین رابطه ، دیمیتری مدودف ، در 24 مارس اعلام نمود که کرملین اگاهی کاملی در خصوص روند آماده سازی ارتش اوکراین به منظور اجرای یک ضدحمله جدید دارد و ستاد کل ارتش نیز تصمیمات و پاسخ های احتمالی را درنظر خواهد گرفت . در همین رابطه یک میل بلاگر روس مدعی شده که منابع اطلاعاتی اوکراینی در حال انتشار داده های فریب دهنده در خصوص طرح حمله اوکراین به بلگورود هستند تا نیروهای روسی را به این محور کشانده و این باعث خالی شدن سایر محورها و شروع یک ضد حمله غافلگیر کننده از سوی کیف شود . میل بلاگرهای روسی معتقدند که میزان تنوع تجهیزات زرهی در ارتش اوکراین رو به افزایش است و پشتیبانی از این تنوع در درازمدت ، ممکن است بر شیوه رزم ارتش کیف تاثیر گذار باشد به گفته این میل بلاگرها ، کیف درصدد است ، قبل از افزایش ظرفیت تولید تسلیحات شرکتهای روسی دست به یک ضد حمله بزند . با این حال ، غربی ها معتقدند که عملیات تهاجمی ارتش روسیه از ابتدای سال 2023 ، در حال نزدیک شدن به نقطه اوج خود است ، در نتیجه فرماندهی ارتش روسیه یا باید برای ادامه این روند نیروهای بیشتری را به خطوط درگیری ارسال کند ، یا دست به یک تهاجم جدید بزند که بعید است برای اجرای هردو کار ، نیروی کافی وجود داشته باشد . واکنش نازی های اورجینال منقرض شده ، به نصب زره های کنتاکت-1 و یحتمل تیربار ماکسیم روسی روی تانکهای لئوپارد تحویلی به ارتش اوکراین 2- سرگئی آکسیونوف ، فرماندار کریمه، یک شرکت نظامی خصوصی را با عنوان PMC که به گروه واگنر وابسته است را در کریمه تشکیل داده است . 3- میل بلاگرهای روسی انتقادات گسترده ای را نسبت به فرماندهی روسی مستقر در محور ووهدار در خصوص ادامه حملات با نتایج نامشخص ، کرده اند . 4- کرملین در حال برنامه ریزی برای تجدید سازمان مدیریتی در مجموعه های نظامی – صنعتی خود است تا روند تولید نظامی خود را افزایش دهد . 5- وزارت دفاع بریتانیا مدعی شده که حداقل 1000 سرباز روسی آموزش های خود را در پادگان تسلیحات ترکیبی بلاروس به اتمام رسانده و به روسیه منتقل شده اند . حملات مهمات پرسه زن لانست - مارس 2023 https://www.aparat.com/v/scH2k صحنه جنگ در اوکراین – بیست و پنجم مارس 2023 1- پوتین در جدید ترین اظهارنظر خود برای تضعیف مقاومت ارتش اوکراین و همچنین برهم زدن کمک های غرب به کیف ، مدعی شده که محدود بودن ظرفیت زیرساختهای تولید مهمات در غرب ، ارتش اوکراین را دچار محدودیت نموده ولی در مقابل ، جنگ در اوکراین باعث شده تا روسیه دست به تقویت زیرساختهای نظامی خود بزند . در همین ارتباط ، وی مدعی شده که ارتش اوکراین در 24 ساعت ، حدود 5000 مهمات توپخانه مصرف می کنند در حالی که ایالات متحده ، ماهانه حدود 14 تا 15 هزار مهمات برای توپخانه تولید می کند . وی مدعی شده که روسیه زیرساختهای لازم برای تولید بیشتر از 1600 دستگاه تانک تا پایان سال 2023 را ایجاد نموده که این بدان معناست در دسامبر 2023 ، ارتش روسیه سه برابر اوکراین ، تانک در اختیار خواهد داشت . این ادعای پوتین درست بعد از انتشار داده های رسمی از سوی روزنامه تایمز مالی ، در خصوص کمبود شدید مهمات در ارتش های غربی و محدود بودن ظرفیت تولید شرکتهای اروپایی اعلام شده است. خضموک SBA Varta منهدم ارتش اوکراین که روی شاسی ماز-5434 ساخته شده وی همچنین مدعی شده که روسیه برخلاف غرب نیاز چندانی به نظامی سازی اقتصاد خود ، نظیر آنچکه که غرب در حال انجام آن است ، ندارد ولی این ادعا به گفته غربی ها چندان اعتبار ندارد ، چرا که تولید ناخالص داخلی ایالات متحده ، به تنهایی 10 برابر روسیه است و آلمان و بریتانیا و فرانسه نیز حدود 5 برابر بیشتر از روسیه تولید ناخالص داخلی دارند ، به همین دلیل انتخابهای غرب به سختی انتخابهای روسیه نخواهد بود . با این حال هدف اصلی پوتین از این سخنرانی ، این بود که به غرب اعلام کند ، برای متقاعد کردن روسیه کمتر به دروغ متوسل شود و روند حمایت از کیف را کاهش دهد . یک مورد انهدامی دیگر از کامیون Oshkosh FMTV M1083 ارتش اوکراین درخصوص تولید 1600 دستگاه تانک تا پایان سال 2023 نیز منابع غربی معتقدند که ظرفیت صنعتی روسیه برای این کار بسیار محدود به نظر می رسد . به این دلیل که تنها تولید کننده تانک در روسیه ، یعنی شرکت اورال واگن زاوود ، طبق گزارش ها تنها قادر به تولید 20 دستگاه تانک در ماه است و تحریم ها نیز باعث شده تا روند تولید تی-90 های جدید نیز به کُندی صورت گیرد . راست : مشخصات پهپاد زد تی-180 که گفته می شود روگرفت چینی شاهد-136 برای ارتش روسیه است ( قرار است تا ابتدای آوریل 2023 ، چیزی در حدود 100 فروند از این پهپاد به روسها تحویل شود ) چپ : سریال ادامه دار مظلوم نمایی ارتش اوکراین با نمایش چندباره تیربار ماکسیم ( در حالی که حجم تحویل تیربارهای نیمه سنگینی نظیر ام-2 و نمونه های مشابه ، مشخص به نظرمی رسد ) درنتیجه ، کرملین به بیرون کشیدن تانکهای قدیمی از انبارها ادامه خواهد داد تا با بازسازی آنها ، بتواند تلفات را جبران کند . این مساله تا بدانجا شدت یافته که یک کارشناس نظامی وابسته به کرملین مدعی شده که ارتش روسیه اگر مجبور باشد ، ذخیره تی-34 های خود را نیز وارد نبرد خواهد کرد که این بدان معناست که حضور تی-54/55 تا حدودی توجیه شود ( مطلب کنایه آمیز هست .م ) با این حال اگر هم این ادعا محقق شود ، با توجه به تلفات ماهانه زرهی روسها که به 150 دستگاه تانک در هرماه رسیده ، ارتش روسیه باید در 9 ماه آینده ، 13450 دستگاه تانک را بخدمت بگیرد تا توان زرهی اش در سطح فعلی باقی بماند . شاید تنها هدیه واقعی ناتو به اوکراین ، آباد شدن قبرستان های نظامی این کشور از 2014 تا به امروز بود گورستان لیچاکیو در لووف، غرب اوکراین 2- پوتین در دومین عملیات اطلاعاتی خود ، رسما اغلام نمود که تسلیحات هسته ای تاکتیکی را در بلاروس مستقر خواهد نمود . 3- گفته می شود قرار است تا واحدهای منظم ارتش روسیه برای کمک به واحدهای واگنر در حومه باخموت وارد عمل شوند . راست : پایان دوره آموزشی خدمه اوکراینی تانک چلنجر-2 چپ : نخستین تصویر از سامانه دفاع هوایی کروتال ان اجی در اوکراین 4- منابع اوکراینی ، ادعای روسها در خصوص کنترل و زیرآتش داشتن مسیرهای لجستیکی ارتش اوکراین در حومه باخموت ، آودیوکا را تکذیب نموده اند . ماریانکا / 26 مارس 2023 صحنه جنگ در اوکراین – بیست و ششم مارس 2023 1- جانشین وزیر دفاع اوکراین خواستار سکوت اطلاعاتی در خصوص ضدحمله احتمالی ارتش اوکراین شده است . 2- بخش عمده ای از میل بلاگرهای روسی از سخنرانی پوتین در 25 مارس استقبال کرده اند ولی برخی نیز مدعی هستند که استقرار سلاح های هسته ای در خاک بلاروس ، وضعیت نظامی روسیه را در اوکراین تغییر نخواهد داد . باخموت / 26 مارس 3- وزیر دفاع اوکراین مدعی شده که واحدهای ارتش روسیه که در جنوب اوکراین حضور دارند ، فاقد تجهیزات کافی و بدون سرنشین های رزمی -شناسایی بوده و خطوط دفاعی ارتش روسیه در این محور ضعیف تر از مابقی محورهاست . تحویل خودروی رزمی پیاده نظام ماردر به ارتش اوکراین - مارس 2023 https://www.aparat.com/v/NikCq صحنه جنگ در اوکراین – بیست و هفتم مارس 2023 1-شایعات جدیدی در خصوص برکناری ژنرال رستم مرادوف فرمانده ناحیه نظامی شرق روسیه منتشر شده که در میان میل بلاگرهای روسی بدبینی جدیدی را ایجاد کرده است . ژنرال آندری کوزمنکو 2- گفته میشود گروه واگنر ، بهترین نیروهای خود را در محور آودیوکا مستقر نموده تا روند موفقیتهای تاکتیکی را در محور فوق ادامه دهند . فرق نمی کند ، ارتش روسیه باشد یا اوکراین ، زرهی شرقی باشد یا غربی تاکتیک تانک دیزاینت همه جا کاربرد دارد (در اینجا خودروی ترابری زرهی M113AS4 ) 3- ارتش روسیه در داخل شهر باخموت ، دستاوردهای جدیدی را بدست آورده است . 4- ارتش روسیه در حال ایجاد گردان های داوطلب به منظور اجرای عملیات چریکی و نامنظم و مقابله با واحدهای چریکی اوکراین است . https://www.aparat.com/v/Ckjvr صحنه جنگ در اوکراین – بیست و هشتم مارس 2023 1-گفته میشود که واحدهای واگنر مجتمع صنعتی آزوم را در شمال باخموت تصرف کرده اند و در حال پیشروی به درون شهر باخوت هستند . در همین زمینه ، بلاگرهای روسی مدعی شده اند که این بخش تصرف شده و کار پاکسازی آن در جریان است که این ادعا با شواهد بصری منتشر شده ، همخوانی دارد . علاوه براین ادعاهایی وجود دارد که نیروهای واگنر به مرکز باخموت نزدیک تر شده اند ، بازارشهر نیز تصرف شده و کاخ فرهنگ نیز در حال پاکسازی است . در حال حاضر ، 65 درصد شهر توسط نیروهای واگنر تصرف شده است . صحنه های انهدام تی-72 ام-1 های لهستانی (راست ) و هاموی های اهدایی ایالات متحده (چپ ) در اوکراین بتدریج دارد عادی میشود ... 2- شایعات در خصوص برکناری ژنرال مرادوف قوت گرفته و برخی معتقدند که ژنرال آندری کوزمنکو به جای وی منصوب خواهد شد . پچ شاهد 3- هزینه جنگ در اوکراین ، همچنان بخش قابل توجهی از بودجه فدرال روسیه را بخود اختصاص داده است . 4- پوتین فرمانی را امضاء نمود که درآن محدودیت حداکثر سن برای جذب در گارد ملی روسیه ، برای خدمت در اوکراین تا ژانویه 2026 ملغی گردید . پدافند ضد پهپاد ارتش روسیه در اوکراین 5- وزارت امور خارجه بلاروس ، در 28 مارس ، از قصد این کشور برای میزبانی از تسلیحات هسته ای روسیه استقبال نمود . راکت 122 م.م یرموک پاکستانی در ارتش اوکراین صحنه جنگ در اوکراین – بیست و نهم مارس 2023 1- وزیرامورخارجه ایران در 29 مارس با همتای روس خود در مسکو دیدار نمود تا توافقنامه همکاری بلند مدت را که احتمالا به معنای افزایش روابط امنیتی میان دوطرف است ، بررسی نمایند . برخی از کارشناسان نظامی متقدند که این دو مقام مسئول احتمالا درخصوص تحویل برخی سامانه های تسلیحاتی ایرانی به ارتش روسیه و همچنین ارسال جنگنده های سوخو-35 به ایران ، صحبتهایی را داشته اند . در همین رابطه ، بلاگرهای اوکراینی مدعی هستند که گروه واگنر در حال تحویل گیری بدون سرنشین های شاهد-131 هستند و آموزش آنها نیز توسط طرف ایرانی صورت می گیرد . با این حال این خبر هنوز قابل تایید نیست . انتقال هویتزرهای AS-90 به اوکراین 2- وزیر دفاع اوکراین مدعی شده که ارتش این کشور بسته به شرایط آب و هوایی ممکن است در آوریل یا مه 2023 دست به حمله بزند. به گفته وی ، اوکراین احتمالا از تانکهای لئوپارد که اخیرا تحویل گرفته برای اجرای یک ضدحمله بهاری استفاده خواهد کرد . این تانک آلمانی در کنار چلنجرهای بریتانیایی در 27 مارس به اوکراین تحویل داده شده اند . اگر چه ممکن است بین ورود این تجهیزات و توانایی اوکراین در استفاده از آنها در یک ضدحمله ، تاخیری نیز صورت بگیرد . 3- وزارت دفاع بلاروس اعلام نموده که برنامه ریزی برای فراخوان نیروی انسانی به طی نمودن آموزش های نظامی و همچنین بازآموزی نیروهای ذخیره در رسته های تخصصی نظامی ادامه پیدا خواهد کرد . اوکراین - 30 مارس 2023 پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 منبع7

پادشاه حمل سوخت !!!! اردک جهنمی آماده برای سوخت رسانی تاکتیکی یا ماموریتهای ضد ای وکس بمب افکن ضربتی سوخو-34 نیروی هوایی روسیه ، امروز یک ناهنجاری دیداری !!!! در میان جتهای ضربتی در حال تولید جهان است که ماموریتهای منحصربه فردی را می بایست بر عهده گیرد ، با این همه ، یکی از جنبه های قابل توجه این هواگرد رزمی ، جدا از شکل دماغه جالب توجه آن ، حمل مقدار قابل توجهی سوخت برای اجرای ماموریتهای بسیار دوربرد، حتی بدون سوخت گیری هوایی است و اگر تنها میزان حمل سوخت این هواگرد مبناء بررسی قرار گیرد ، می توان به آن پادشاه حمل سوخت نیز لقب داد . سوخو-34 اگر چه بلحاظ DNA یک عضو مهم از خانواده فلانکر محسوب میشود ، و در عین حفظ قابلیتهای رزم هوایی این خانواده ، بطور مستقیم یک گونه توسعه یافته برای ماموریتهای ضربتی تاکتیکی است که از اوایل سال 1977 با هدف حداکثر استفاده از بدنه جنگنده فلانکر در ترکیب با سامانه های ناوبری جدید و مهمات هوابه زمین بوجود آمد . راست : فولبک با آرایش سه مخزن سوخت خارجی چپ : سوخو-24ام نمایشگاه ایلا- 1992 رومانی اما با تولید انبوه هواگردهای سوخو-24 فنسر و دادن نقش های شناسایی و تهاجمی به این هواگرد ، تولید سوخو-34 تا سال 1986 تا حدودی به حاشیه رفت ، با این حال هنوز با شناسه SU-27IB ( یا جنگنده – بمب افکن Istrebitel-Bombardirovshchik) شناخته می شد . این گونه جدید در آن زمان به راداربا قابلیتهای تهاجم زمینی افزون تر SH141 که برای برنامه متوقف شده سوخو تی-60 در نظر گرفته می شد ، مجهز می گردید که با این ویژگی ، به تقریب شباهت زیادتری به بمب افکن های تخصصی توپولف-22 ام بک فایر بلحاظ ماموریتهای در نظر گرفته شده برای آن پیدا می نمود . با این تصمیم ، SU-27IB که بعدها به سوخو-34 تبدیل گشت ، با یکسری تغییرات بعنوان جانشین بلافصل سوخو-24 درنظرگرفته شد و در ابتدای امر ، بخش بسیار زیادی از گونه مادر خود (سوخو-27) شامل بدنه ، موتور را به ارث برد ،اما بخش دماغه آن مورد اصلاح قرار گرفت تا ضمن قرار گرفتن دو خدمه کنار هم ، امکان زرهی نمودن کابین فراهم گردد ، در حالی که درست در انتهایی ترین نقطه هواپیما ، یک زائده بسیار بلند از پشت موتورهای آن بیرون زده بود . در این میان ، هواگردی که قرار بود سوخو-34 جایگزین آن شود ، یعنی سوخو-24 ، در غرب ، در اغلب مواقع بعنوان همتای اف-111 توصیف می گردید ، اما در واقعیت ، بلحاظ برد رزمی ، به تورنادو آی دی اس ( IDS) بیشتر شباهت داشت . سوخو- تی-60 منابع روسی در خصوص سوخو-34 معتقدند که دفتر طراحی سوخو ، اردک جهنمی جدید خود را بعنوان یک بمب افکن ضربتی با توانایی پرواز در ارتفاع پایین ، باسرعتی در حدود 745 مایل درساعت با محموله ای شامل دو مخزن سوخت خارجی تعریف کرده بود که به مانند سوخو-24 می بایست شعاع عمل رزمی 370 مایل را بعنوان برد رزمی استاندارد به نمایش گذارد . درصورتی که ماموریت بمباران هسته ای در نظر گرفته می شد ، سوخو-34 با مسلح شدن به دو تیر مهمات هسته ای تاکتیکی ، می بایست به برد موثر 470 مایل برسد و برای اجرای چنین حملاتی ، پایگاه های خط مقدم پیمان ورشو در لهستان ، آلمان شرقی ، مجارستان و چکسلواکی می بایست پذیرای این بمب افکن باشند . در دهه هشتاد میلادی و سالهای پس از آن ، سوخو-24 بعنوان بمب افکن ضربتی خط مقدم نیروی هوایی شوروی و سپس روسیه اگر قابلیت رسدن به عمق 90 تا 180 مایلی خطوط دشمن را داشت ، اما عملکرد پایین تری را نسبت به اف-111 به نمایش می گذاشت ، بدین معنی که وقتی اف-111 به یک جفت موشک AGM-69 و چهار مخزن سوخت خارجی مسلح می شد، شعاع عملیاتی 1800 مایل را در اختیار کاربرانش قرار می داد . این نقص موجود در سوخو-24 همیشه در ذهن طراحان شرکت سوخو قرار داشت و وقتی قرار به توسعه سوخو-34 رسید ، این مساله مورد توجه قرار گرفت . در واقع امر ، سوخو-27 پیش از این ، از نظر ظرفیت حمل سوخت داخلی در وضعیت مناسبی قرار داشت ، این هواگرد با قابلیت حمل 20700 پاوند سوخت بخوبی می توانست در بردهای بیشتر وارد عمل شود ، با این حال گونه اولیه فلانکر اگر چه هنوز به قابلیت سوختگیری هوایی مجهز نشده بود ، اما بواسطه همین ظرفیت قابل توجه ، هنوز 2300 مایل ( در ارتفاع بالا ) برد داشت . https://www.aparat.com/v/oBEAZ اما در سوخو-34 میزان حمل سوخت به 25130 پاوند افزایش یافته ( طبق برخی منابع این عدد به 26767 پاوند نیز می رسید ) ضمن اینکه طراحان برای رفع هر چه بیشتر ضعف در برد کم ، یک میله سوخت هوایی قابل جمع شدن را نیز در دماغه جاسازی کرده بودند ولی این مساله در آن زمان چندان مهم نبود ، چرا که در دوران شوروی و حتی امروز تانکرهای نیروی هوایی تنها در اختیار شاخه بمب افکن های استراتژیک قرار می گرفتند و هنوز این هواگردهای پراهمیت ، به شاخه بمب افکن های تاکتیکی خدمات ارائه نمی دادند و نمی دهند .!!!!!!!! علاوه براین ، سوخو -34 قابلیت حمل 3 عدد مخزن سوخت خارجی را دارد که هر کدام حدود 793 گالن معادل 5286 پاوند سوخت را در خود جای میدهد . این مخازن ، همان مخازن مشهور PTB-3000 هستند که قابلیت نصب در آویزگاه های بخش ثابت ریشه بال سوخو-24 را دارند و هرکدام چیزی در حدود سوخت داخلی یک جنگنده اف-5 ئی ( نزدیک 4516 پاوند و بعبارتی در حدود 1700 پاوند کمتر) حمل می کنند . حال تصور شود که یک فروند سوخو-34 در پیکربندی خاص به 3 مخزن سوخت خارجی مجهز گردد ، با اضافه شدن این تعداد مخزن سوخت خارجی ، مجموعه ذخایر قابل حمل توسط سوخو-34 به 40988 یا 42534 پاوند می رسد که معادل سوخت رسانی به 400 خودرو با مخزن سوخت 17 گالنی یا شش فروند جنگنده اف-16 است . در مقابل ، جنگنده – بمب افکن اف-15ئی که به شکل خاص اجرای ماموریتهای دوربرد تاکتیکی را بر عهده دارد ، مجموعا 35550 پاوند سوخت ( به همراه 3 مخزن سوخت خارجی و یکپارچه شده با بدنه /CFT) را می تواند در هر سورتی به همراه ببرد . در چنین حالتی ، برد آزاد سوخو-34 به 2485 مایل می رسد که در مقایسه با سوخو-24 پیشرفت قابل توجهی بشمار می رود و تقریبا نیمی از خاک روسیه را شامل می گردد . این عدد به رقم ثبت شده و ادعایی نیروی هوایی آمریکا برای F-15E ( حدود 2400 مایل ) با ترکیب فوق الذکر شباهت نزدیکی دارد . ابعاد قابل توجه مخزن سوخت پی تی بی-3000 زیر جایگاه مرکزی بدنه فولبک اما چیزی که سوخو-34 را در این زمینه متفاوت می کند ، توان حمل شش تر بمب 1100 پاوندی ، 4 موشک هوابه هوا ، مخازن سوخت خارجی است که وقتی طرح پروازی در ارتفاع بالا باشد ، بردی برابر 1864 مایل را به ثبت می رساند . براساس داده های منتشر شده طرف روسی ، سوخو-34 با پرواز در سطح دریا ، می تواند برد 1087 مایل را به نمایش گذارد ولی در زمانی که وزن تسلیحات به 8800 پاوند افزایش پیدا کند ، در ارتفاع پایین ، رقم برد به 373 مایل می رسد ودر ارتفاع بالا نیز برد684 مایل قابل دسترسی است . اردک جهنمی در سوریه بلحاظ عملی ، اگر سوخو-24 می توانست در برد 90 تا 180 مایلی به عمق دفاع دشمن در ارتفاع پایین نفوذ کند ، سوخو-34 این برد را به 300 مایل افزایش داده و این برای ارتش مدافع که سوخو-34 ماموریت دارد تا خطوط تدارکاتی آن را قطع کند و مراکز فرماندهی و کنترل را از میان بردارد ، خبر بسیار بدی است . این نوع ماموریتها در سوریه بخوبی مشاهده شد ، (سپتامبر 2015) و اگر چه مخازن سوخت خارجی مورد استفاده قرار نگرفت ، ولی مسلح شدن سوخو-34 ها به دو تیر بمب کاب-500 به وزن 1100 پاوند ، نشان داد که چه خطری برای ارتش مقابل ممکن است ایجاد شود . تا امروز ، اسکادران های سوخو-34 تنها درسوریه مورد استفاده قرار گرفتند ، اما اگر روسیه قصد دخالت در اوکراین را داشته باشد ، واحدهای سوخو-34 می توانند از عمق خاک روسیه به اهداف از پیش تعیین شده خود حمله ور شوند و این برای دفاع هوایی اوکراین ، خبر چندان خوبی بشمار نخواهد رفت . پی نوشت 1- بن پایه  3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

اینفوگرافیک از سامانه‌های پدافند هوایی نیروی هوافضا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

کروتال بومی

مقدمه : پیروزی در نبردها ، تنها بواسطه دو عامل صورت می پذیرد ، کشتار و مانور . هر اندازه یک افسر ارشد نظامی ، حرفه ای تر و با تجربه تر باشد ، بیشتر بر تحرک و مانور می افزاید و از میزان کشتار می کاهد . به تقریب ، همه نبردهای مشهور تاریخ نظامی که به منزله شاهکار در حوزه جنگاوری به ثبت رسیده ، نبردهایی بوده اند که دراغلب آنها ، دشمن ، بواسطه کاربرد ابزار یا روشهای نوظهور یا ایراد ضربات سریع و غافلگیر کننده ، از ادامه نبرد عاجز شده و تسلیم می گردد. در چنین نبردهایی ، میزان تلفات طرف پیروز ، عمدتا با یک فاصله قابل توجه از سمت شکست خورده ، کمتر بوده و این اصل نخست در پیشبرد یک کمشکش مسلحانه است . با این وصف ، وجود مولفه هایی نظیر فرماندهی خوب ، عقل سلیم یا قدرت استدلال و اندیشه کافی نیست ، بلکه استعداد در استفاده از اطلاعات برای ضربه زدن به نقاط ضعف دشمن ،مورد نیاز است تا امکان وارد آوردن تلفات در ابعاد بالا بدان میسر گردد . این مساله تا بدانجا اهمیت دارد که این مفهوم به شکل تعیین کننده ای ، بر میدان جنگ اثر می گذارد و هدف از استفاده چنین مولفه ای این است که به جای کشتار وسیع ، در رسیدن به مقصود ، مسیرهای سهل تری انتخاب و در پیش گرفته شود . از سویی دیگر ، مفهوم اطلاعات در یک تعریف به معنای گردآوری ، استخراج ، پردازش ، تلفیق ، تحلیل ،ارزیابی و تفسیر داده های بدست آمده از کشورهای متخاصم در زمان جنگ است و بدین ترتیب ، تلفیق و تحلیل در کنار درک دقیق و صحیح از این داده ها ، آنها را به ابزاری سودمند برای پیشبرد جریان عملیات نظامی تبدیل می کند . بااین مقدمه ، باید اعتراف کرد که انتخاب موضوع برای هشت هزارمین پست محتوایی در انجمن میلیتاری ، بسیار سخت بود . طیف متنوعی از موضوعات برای ارائه خدمت مخاطبان محترم ، انتخاب شدند ، اما در میان مطالب مختلفی که وجود داشت ، با توجه به روند عملیات نظامی در اوکراین و آغازتحویل تانکهای لئوپارد-2 به کیف و شباهتهای تاریخی ارسال سخت افزارهای آلمانی به جبهه روسیه در جریان جنگ دوم جهانی و تلاش روسها برای تجزیه و تحلیل وهمچنین آموزش چگونگی انهدام این سخت افزارها به ارتش خود ، تصمیم گرفته شد تا یک متن با محوریت آشنایی متفقین با افسانه زرهی جنگ دوم جهانی که همانا ، پانزر-6 یا آن چیزی که علاقه مندان حوزه زرهی با آن آشنایی دارند ، یعنی تانک تایگر ، در انجمن میلیتاری مورد بررسی قرار گیرد . اثر هنری از نخستین عملیات رزمی تایگر در روسیه سپتامبر 1942 آغاز ماراتُن نفسگیر اطلاعاتی تانک تایگر ، یکی از افسانه های جنگ دوم جهانی بشمار می رود که در ابعاد مختلف ، چه روند طراحی روی کاغذ ، ایجاد خط تولید ، مشکلات فنی ، تاکتیک های رزمی تبدیل به یک افسانه شد و به تقریب هیچ تانک مشابهی ، چه در سوی متفقین و چه دراردوگاه متحدین ، امکان نزدیک شدن به چنین شهرتی را بدست نیاورد . در این میان ، ارتش سلطنتی بریتانیا و شخص وینستون چرچیل ( نخست وزیر زمان جنگ انگلیس .م ) به محض اطلاع از وجود و سپس عملیاتی شدن این تانک ، متوجه شدند که چه تهدید بالقوه ای پدید آمده است . بخشی از جزوه آموزشی ارتش سرخ پس از بررسی تایگر و شناخت نقاط قوت و ضعف تانک به منظور مقابله با آن در صحنه نبرد اما به شکل غیرقابل باوری و علیرغم توانمندی گسترده اطلاعاتی متفقین در جمع آوری اطلاعات از درون آلمان نازی ، این مساله احتمالا بسیار حیرت انگیز به نظر می رسد که جامعه اطلاعاتی متفقین ، هیچ پیش زمینه اطلاعاتی از روند طراحی و ورود به خدمت تانک پانزر-6 مدل-ئی ( PANZER VI AUSF-E) که به تایگر (TIGER) شهرت پیدا کرده بود نداشت ،اما با نشر شایعاتی که درآن ادعا شده بود ، ورماخت قصد عملیاتی نمودن یک تانک سنگین جدید را در میدان نبرد روسیه دارد و خط تولید آن نیز فعال شده ، به ناگاه موجب جلب توجه شاخکهای اطلاعاتی سرویس اطلاعاتی متفقین گردید . نمای پُشت تایگر به شماره برجک 100 با این وجود ، نخستین سری تولیدی تانکهای تایگر-یک در اوت سال 1942 محوطه کارخانه سازنده را ترک کرده و بلافاصله به جبهه شرقی و در محور جنوب لنینگراد فرستاده شده شدند تا در مقابل تانک های روسی تی-34 و کی وی -1 قرار گیرند . این تانکها پس از توجیه خدمه نسبت به وضعیت صحنه نبرد در 16 سپتامبر 1942 وارد عمل شده و به مانند همه سخت افزارهای نظامی تازه تولید شده مراحل آزمایش در شرایط واقعی نبرد را آغاز نمودند تا ضمن کسب تجربه خدمه ، مشکلات مربوط به تعمیر و نگهداری ، نواقص فنی و درنهایت قابلیت اطمینان آنها شناخته و بررسی شده تا با برطرف نمودن نواقص ، درمراحل به شکل موثرتری بکار گرفته شوند . با این حال ، توپ اصلی افسانه ای این تانک که همان جنگ افزار 88 م.م مشهور آلمانی بود در زمین های مسطح و نسبتا باز شمال روسیه ، به موثرترین شکل ممکن عمل می نمود و میتوانست طیف متنوعی از تانک های روسی را در یک فاصله بسیار قابل توجه و بدون قرار گرفتن در برابر آتش متقابل روسها ، مورد اصابت قرار داده و منهدم نماید . بازدید افسران ارشد ارتش سرخ از تایگر به غنمیت گرفته آلمانی به شماره برجک 100 که پارک گورگی (مسکو ) به نمایش گذاشته شده بود / 1943 این تانک جمعی گردان سنگین پانزر 502 بشمار می رفت با این وصف ، انتظار واحدهای اطلاعات نظامی متفقین و بخصوص بریتانیا چندان بطول نیانجامید و در 9 نوامبر 1942 ، نمایندگان اطلاعاتی بریتانیا در مسکو به یک سند ورماخت دست پیدا کردند که درآن نسخه های جدیدی از خودروهای رزمی ارتش آلمان فهرست شده بود . دراین سند که تاریخ 7 اکتبر 1942 بر روی آن دیده می شد ، نمونه های جدیدی نظیر پانزر-2 ، پانزر-2 مارک -جی ، پانزر-1 مارک-سی پانزر-2 مارک-جِی و پانزر-6 نامبرده شد ولی جزئیات بیشتری وجود نداشت . اما نماینده اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، حدس زده که پانزر-6 احتمالا شناسه یک تانگ بزرگتر و سنگین تر از پانزر-3 و پانزر-4 است و این تحلیل با سایر داده های بدست آمده به لندن منتقل گردید . علاوه براین ، بریتانیا بطور رسمی از مسکو درخواست نمود که به محض کسب اطلاعات بیشتر یا به غنمیت گرفتن نسخه ای که پانزر-6 نامیده می شد ، لندن را مطلع کنند . بدین ترتیب ، مورخین حوزه اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا معتقدند که این رویداد ، نقطه آغازی برای تلاش سرویس های اطلاعاتی متفقین به منظور کسب اطلاعات بیشتر از این تانک محسوب می شد . نخستین تایگر اسیر صحنه نبرد در جبهه شرق بسرعت در حال پیچیده تر شدن بود و طرفین درگیر با شدت بیشتری در حال توسعه توان رزمی خود بودند در نتیجه ارتش سرخ که در ابتدای جنگ ضربات بسیار مهلکی را از لشکرهای زرهی ورماخت دریافت کرده بود ، اکنون نیازداشت تا واحدهای تانک و ضد زره خود را در خصوص نقاط آسیب پذیر این تهدید جدید آلمانی توجیه نماید ، در نتیجه ، دپارتمان آموزش ستاد کل ارتش سرخ ، درابتدای سال 1943 و قبل از آغاز نبرد کورسک ، جزوه ای را تهیه کرد که درآن نقاط ضعف و قوت تانک تایگر به نمایش گذاشته شده بود . پس از خاتمه نبرد کورسک ، نسخه جدیدتری از این جزوه منتشر گردید که حاوی اطلاعات به روزتری بود . اما این اطلاعات بطور دقیق از کجا بدست می آمد ؟!! پاسخ به این سئوال چندان پیچیده محسوب نمی شد ، چرا که ارتش سرخ ، نخستین ارتش از مجموعه ارتش های متفقین محسوب می گردید که موفق شد تا چندین نمونه از تانکهای تایگر و پانتر ارتش آلمان را به غنیمت گرفته و برای شناخت نقاط قوت و ضعف آن ، مطالعات گسترده ای را بر روی آنها آغاز و داده های بدست آمده رابا سایر کشورهای متفق به اشتراک گذارده بود . با این حال قبل از به غنمیت گرفته شدن اولین تایگر ، داده های موجود در جزوات ارتش سرخ ، بیشتر براساس گزارش های ارسالی از میدان های نبرد و سپس اندازه گیری ها و شلیک های آزمایشی بر روی تانک های به غنمیت گرفته شده استوارمی گشت . سه تصویر از تایگر به شماره برجک 121 ا- جمعی گردان پانزر آبتایلونگ -502 براساس داده های موجود در سوابق ارتش سرخ در جنگ دوم جهانی ، در 17 ژانویه 1943 یک دستگاه تاتک تایگر به شماره برجک 121 ( شماره سریال تولیدی 250004 ) که از نسخه پانزر-6 مارک-ئی جمعی گردان تانک سنگین پانزرآبتایلونگ 502/1 محسوب می شد ، بر اثر آتش متقابل ، در بخش پیشرانه دچار مشکل گردید و پس از نقص در کارکرد رادیاتور ، در نزدیکی لنینگراد متوقف و سپس بحال خود رها گردید . این تانک بزودی توسط عناصر اطلاعاتی ارتش سره کشف و بسرعت به میدان تیر زرهی ارتش در کوبینکا ( محل فعلی مشهورترین موزه زرهی دنیا که در خارج از مسکو قرار دارد ) منتقل گردید . بدین ترتیب ، کوبینکا به محلی برای آزمایش میزان حفاظت زرهی تایگر و بررسی نقاط قوت و ضعف آن تبدیل گردید . تایگر به غنمیت گرفته شده توسط ارتش سرخ - 1943 اما این روند بدین جا ختم نشد ، چرا که در 17 ژانویه 1943 یک دستگاه تایگر به شماره برجک 100 ( شماره سریال 250009) در همان محور قبلی ، بدلیل خارج شدن از جاده و فروافتادن در یک گودال ، متوقف شده و امکان خروج از آن را نداشت ، به همین دلیل از سوی خدمه خود رها گردید تا بدست روسها بیافتد . ارتش سرخ نیز بسرعت این غنمیت بادآورده با ابتدا به پارک گورگی در مسکو منتقل نمود تا در کنار سایر تجهیزات به غنمیت گرفته شده از ورماخت ، در معرض دید عموم قرارگیرد . همزمان ، تایگر121 نیز که به تازگی آزمایش های مربوط به تستهای ارتش سرخ را پشت سر گذاشته بود نیز در معرض نمایش عمومی قرار گرفت تا مردم شوروی از اینکه مهمات ضد زره روسی می تواند به درون زره این غول های فلزی نفوذ کند ، اطمینان حاصل کنند . این دوتانک تا سال 1948 که تحت بررسی و آزمایش های مستمر قرار داشتند ، در خدمت باقی ماندند . علاوه براین ، داده های موجود از اسناد ارتش شوروی نشان می دهد که حداقل دو دستگاه تایگر دیگر نیز در همان روز موصوف کشف شدند که یکی بعنوان منبعی برای قطعات یدکی استفاده گردید و دیگری نیز به منظور شناخت قابلیتهای حفاظت زرهی آن ، بُرش داده شد تا برای آزمایش های بعدی ارتش آماده شود . https://www.aparat.com/v/E9USt درآنسوی اقیانوس ، وزارت جنگ بریتانیا با علم به اینکه واحدهای زرهی متفقین غربی ، دیر یا زود با این هیولای آلمانی روبرو خواهند شد ، به محض دسترسی به اطلاعات تایگرهای آلمانی ، که در اواخر سال 1942 یا اوایل سال 1943 رخ داد ، ابتدا داده های موجود را برای بررسی به بخش دهم از اطلاعات نظامی (MI10) که مسئولیت تجزیه و تحلیل تسلیحات کشورهای دشمن درطول جنگ دوم جهانی را برعهده داشت ، ارسال نمود در حالی که این بخش بطور همزمان تلاش می نمود تا با استفاده از منابع خارج از اتحاد شوروی نیز ، تهدید تایگر را بصورت کامل تری روشن نماید . ژنرال اندرو مک نوتن با توجه به این مسئولیت بخش دهم از اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، بررسی فنی تسلیحات دشمن را بعنوان ماموریت نخست خود می دید ، تا حد امکان داده های مختلفی را در خصوص این تانک جمع آوری نمود و این مساله ، مدیرین بخش فوق را قادر ساخت تا از این تانک جدید ، نمودارهای مختلفی را تهیه نماید . پس از تکمیل اطلاعات ، این نمودارها در آوریل 1943 به خطوط درگیری ارسال شد ولی داده مشخصی در خصوص نقاط قوت و ضعف این تانک ارائه نگردید ، در حالی که نخستین واحد انگلیسی که این اطلاعات را دریافت نمود ، گردان ششم از هنگ لینکلن شایر بود . مارشال ژوکف در حال بازدید از تایگر به غنیمت گرفته شده آلمانی طبق اسنادی که توسط ارتش انگلیس منتشر شده ، نخستین شایعات درخصوص تانک سنگین جدید آلمانی در تلگرام رمزگذاری شده ای به افسر مسئول در بخش توسعه فناوری زرهی MI10 ارسال گردید . اگر چه این پیام چند اشتباه اختصاری نیز داشت بطوریکه افسر ارسال کننده ، به جای استفاده از عبارت تانک سنگین جدید Panzerkampfwagen V ، از نسخه جدید مورد نظر با عبارت Panzerkampfwagen VI نام برد ، در حالی که مشخصات تانک Neubaufahrzeug ( PzKpfw Nb.Fz.V ) که به سال 1936 رونمایی و در جریان حمله به نروژ به سال 1940 وارد عملیات گردید را در این تلگرام درج نموده بود . درواقع امر ، وقتی این تلگرام نوشته می شود ، ارتش بریتانیا ، هیچ اطلاعاتی در خصوص پانزر-5 ( پانتر ) در اختیار نداشتند ، به همین دلیل فرض می شود که دلیل پرش از پانزر-4 به پانزر-6 بعلت عدم وجود داده های موثق در خصوص پانزر-5 بوده باشد . دراین تلگرام رمز ، چنین آمده بود : در همین زمان ، اداره اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا در اظهارنظری اعلام نمود که گزارش اطلاعاتی منتشر شده در نوامبر 1942 داده های محدودی را در اختیار تحلیگران نظامی قرار داده در حالی که ارسال کننده ، به شکل عجیبی ، از منبع خود نام نبرده بود ، به همین دلیل ، به گزارش اولیه یک ضمیمه با محتوای زیراضافه نمود : ادبیات مورد استفاده در این گزارش نظامی به وضوح نشان می دهد که پدیدارشدن داده های مربوط به تانک جدید ورماخت ، باعث نگرانی در سطوح سرویس اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا شده بود ، به همین دلیل در فوریه 1943 پیامی از بخش دهم اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا به قرارگاه ژنرال مک نوتن در کانادا ارسال شد که درآن اطلاعات دریافت شده در خصوص تانک پانزر-6 مارک ئی ملقب به تایگر آمده بود تایگر به شماره برجک 121 پس ازاین گزارش بود که سپاه آفریقایی آلمان در 11 دسامبر 1942 ، روزنامه نشنال زایتونگ عکسی از تانک تایگر به شماره برجک 142 که جمعی گردان تانک سنگین 501 (پانزرآبتایلونگ 501 ) محسوب می شد ، بحالت پیشروی در بیابان های تونس ( شمال آفریقا ) را به چاپ رساند و بطور طبیعی مشخص شد که این تانک ناشناس وارد صحنه نبرد آفریقای شمالی نیز شده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ...

به نام خدا موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی ظهور راکت‌ها و موشکهای هدایت دقیق در میدان نبرد، نقطه عطفی در تاریخ جنگ است. چراکه این تسلیحات بدون دستیابی به هیچ‌گونه هواپیمای جنگی برتری هوایی را برای نظامیان غیردولتی فراهم می‌کند. برتری هوایی به معنای دسترسی به فضای هوایی دشمن و مانع شدن از دشمن برای دسترسی به فضای هوایی دوستانه است. اینگونه آزادی عملی به نیرو می‌دهد تا وقت اراده کند به اهداف دشمن حمله کند. این آزادی عمل از طریق نیروی هوایی متعارف با سرکوب نیروی هوایی دشمن و خنثی سازی پدافندهوایی زمین پایه شکل می‌گیرد.هدف اصلی از انجام چنین عملیات پرهزینه‌ای از بین بردن جنگنده‌های نیروی متخاصیم یا انهدام باتری‌های پدافند هوایی او نیست بلکه هدف تخریب ظرفیت جنگی دشمن با از بین بردن نیروهای زمینی و دریایی و فلج کردن اقتصادش است. 6 بمب افکن بویینگ بی 17 فلایینگ فورترس در حال بمباران راه آنهن دوناورث آلمان در سال 1945 تمام نبردهای جنگ جهانی دوم با تلاش برای ایجاد برتری هوایی آغاز می‌شد. لوفت وافه در لهستان، نروژ و فرانسه موفق شد با شکست سریع ارتشهای آنان و تصرف و اشغال سرزمینی این سه کشور این کار را انجام دهد. اما لوفت وافه نتوانست در برابر بریتانیا به برتری هوایی دست پیدا کند که منجر به لغو حمله از پیش برنامه‌ریزی شده هیتلر در قالب عملیات شیر دریایی به جزایر انگلیس شد. پیروزی دفاعی در نبرد انگلیس عواقب استراتژیک گسترده‌ای به همراه داشت که نقطه شروع روند طولانی و سخت جنگ و شکست آلمان نازی بود. اسرائیل در سال 1967 جنگ شش روزه را با تمرکز جهت از بین بردن نیروهای هوایی مصر، اردن و سوریه آغاز کرد. این عملیات رو دو هدف را دنبال می‌کرد: 1-سرکوب توانایی دشمن برای حمله به خاک اسرائیل و نیروهای مسلح آن از طریق آسمان 2- ایجاد چتری حمایی برای حمله ارتش اسرائیل به این سه کشور و در نهایت اسرائیل توانست نیروهای زمینی عربی را شکست دهد. مصر تحت فرماندهی انور سادات جنگ اکتبر 1973 را با اهداف عملیاتی مشابه راه اندازی کرد اما نتیجه‌ای حاصل نشد. از این رو مصر در دستیابی به اهداف نظامی خود ناموفق بود گرچه توانست به اهداف سیاسی مدنظرش برسد. نیروی هوایی اسرائیل در عملیات مول کریکت 19 در آغاز جنگ 1982 لبنان توانست برتری هوایی کامل بر سوریه و لبنان به دست آورد و در نتیجه نیروهای زمینی سوریه را تا حدی زیادی از روند جنگ خارج کرد. نبردهای هوایی دیدنی، نشان‌های پیروزی هوایی که بر روی دماغه جنگنده نقش می‌بندند و کلیپ‌های ویدئویی که باتری‌های تخریب شده پدافند هوایی را نشان می‌دهد، روحیه ملت را بالا می‌برد، دشمن را افسرده می‌کند و خلبانان جنگنده را به سطح ستارگان رسانه‌ای می‌برد. اما هدف از تلاش و هزینه‌های بالا برای ایجاد و حفظ نیروی هوایی رسیدن به این موارد نیست و این مسائل تلفات نبردهای هوایی را توجیه نمی‌کند. هدف استراتژیک این تلاش‌ها و سختی‌ها دو چیز است: منع دسترسی به فضای هوایی خودی و به دست آوردن فضایی هوایی دشمن برای انجام عملیات‌های دلخواه در خاک دشمن. از اوایل قرن 20، هنگامی که ماشین‌های پرواز از اسباب‌بازی‌های مردان ثروتمند به سلاح‌های کشنده میادین نبرد تبدیل شدند، همه ارتش‌های جهان سرمایه‌گذاری زیادی برای مقابله با تهدیدات هوایی انجام داده‌اند. در ابتدا، چنین تلاش‌هایی معطوف به منع دسترسی بود: به عبارت دیگر، جلوگیری از جمع‌آوری اطلاعات بصری توسط هواپیماهای دشمن در مورد وضعیت نیروهای نظامی خودی و مانع شدن از بمباران نیروها و شهرها هدف اصلی بود. راه حل این مسئله تکامل و استقرار پدافند هوایی یکپارچه متکی به هواپیماهای رهیگری و توپ‌های ضد هوایی بود (در آینده موشک‌های زمین به هوا جایگزین توپ‌ها شدند.) نبرد انگلیس اولین پیروزی در این استراتژی منع دسترسی بود. انگلستان توانست رادارها، جنگنده‌ها و مراکز کنترل آتش را در اولین سیستم پدافند هوایی یکپارچه مدرن ترکیب کند. رادارهای Chain home انگلیسی وظیفه کشف جنگنده‌های آلمانی را بر عهده داشتند بعد از اینکه پدافند هوایی یکپارچه انگلیس برای لوفت وافه غیر قابل نفوذ گردید، آلمانی‌ها به جای هواپیما، ایده بمباران توسط موشک را دنبال کردند. با توجه به اینکه پدافند هوایی در آن زمان توانایی درگیری با موشک‌های بالستیک فراصوت رو نداشت، این موشک‌ها نوید دهنده نفوذپذیری به خاک دشمن شدند که دیگر توسط هواپیماهای بمب افکن معمولی قابل اجرا نبود. این یک تغییر بزرگ بود. آلمان‌ها با انجام این اصلاح، بدون از دست دادن هواپیما یا خلبانی به اصل خود (البته نه به صورت برتری هوایی کلاسیک و آزادی حمله به اراده دشمن) دست پیدا کرد. در حالی‌که موشک‌های بالستیک و کروز آلمانی ویرانی‌هایی به بار آورد و موجب مرگ هزاران نفر انسان در انگلیس و بلژیک شد، دقت پایین آنها مانع از تغییر روند جنگ شد. عدم تناسب بین تلاش‌های بسیار زیاد آلمانی‌ها در توسعه، ساخت، استقرار و به کارگیری موشک‌ها -گرچه یک دستاور نظامی درخشان بود- و تاثیر حداقلی آنها در میدان نبرد، توسط کلیه سازمان‌های نظامی از جمله نیروی هوایی اسرائیل به یک واقعیت تبدیل شد. جمله معروف "موشک‌ها و راکت‌ها جنگ‌ها را نمی‌برند" برای سال‌ها اسرائیل را در برابر تهدیدات موشکی کور کرد. یک فروند موشک بالستیک وی2 آماده پرتاب بر روی لانچر در طی جنگ های جهانی اول و جنگ جهانی دوم ، چندین نیروی هوایی - به ویژه انگلیس و آمریکا - با استفاده از ناوگان بمب افکنهای استراتژیک برای دستیابی به هدف دوم برتری هوایی، یعنی دستیابی به فضای هوایی دشمن تلاش زیادی کردند. بمباران استراتژیک توسط انبوه بمب افکن های سنگین در طول جنگ جهانی دوم، خسارات غیر قابل تصوری به شهرهای آلمان وارد کرد و حداقل 1 میلیون غیرنظامی کشته شد، اما تأثیر آن بر روند جنگ هنوز جای بحث دارد. تلفات هوایی متفقین ناشی از دفاع هوایی یکپارچه آلمان غیر قابل قبول بود. تنها در مراحل نزولی جنگ ، زمانی که توانایی‌های لوفت وافه تقریباً به پایان رسیده بود ، بمب افکن های متفقین با خسارات قابل قبول به فضای هوایی آلمان دسترسی پیدا کردند. میدان نبرد بعدی بین نیروی هوایی و پدافند هوایی، جنوب شرقی آسیا بود جایی‌که مجموعه‌ای متراکم از موشک‌های زمین به هوای ویتنام شمالی با حمایت جنگنده‌های رهگیر توانستند تقریبا برتری هوایی ایالات متحده را کمرنگ کنند و هزینه سنگینی را در نتیجه سرنگونی هواگردهای آمریکایی و خدمه آنان به ایالات متحده وارد کنند. نبرد برجسته دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد دیگری بین حملات هوایی و پدافند هوایی در طول جنگ ایران و عراق است. زمانی که طرح صدام حسین برای شکست دادن ایران توسط یک کارزار برق‌آسا از بین رفت، نبرد به یک جنگ فرسایشی تبدیل شد که طی آن بمب‌افکن‌های جت عراقی خریداری شده از اتحاد جماهیر شوروی، تهران و دیگر شهرهای ایران را بمباران می‌کردند. نیروی هوایی ایران هنوز در آن زمان به رهگیرهای پیشرفته آمریکایی مجهز بود که قبل از انقلاب اسلامی توسط شاه خریداری شده بود. نتیجه این شد که ایران توانست بسیاری از بمب‌افکن‌های عراقی را سرنگون کند و صدام را مجبور به لغو عملیات بمباران استراتژیک خود کند. (؟؟!!) صدام همچون هیتلر، ناامیدانه به موشک‌های بالستیک روی آورد. برد موشک‌های اسکاد شوروی کمتر از آن بود که بتواند عمق ایران را هدف قرار دهد. وی با استفاده از تخصص شرکت‌های هوافضای اروپایی و آمریکای جنوبی، نسخه‌ای با برد بلندتر را به نام موشک الحسین توسعه داد و بیشتر اسکادهای خود را به استاندارد الحسین ارتقاء داد. تقریباً 200 موشک به سمت تهران و سه شهر بزرگ دیگر در اعماق ایران شلیک شد که باعث کشته شدن هزاران نفر و تخریب بسیاری از خانه‌ها شد و میلیون ها نفر را مجبور به ترک شهرها کرد. اکثر تحلیلگران معتقدند این حملات موشکی آخرین قطره‌ای بود که آیت الله خمینی [ره] رهبر ایران را وادار کرد "جام زهر را بنوشد" و با آتش بس موافقت کند. پس از هشت سال خونریزی، عراق پیروز شد. در این مورد با اطمینان می‌توان نتیجه گرفت موشک‌ها در جنگ پیروز شدند. (نویسنده مطلب درباره تاثیر موشک‌های بالستیک کمی بیش از حد مبالغه کرده است). تصاویر از حمله موشکی صدام به تهران در طی جنگ 8 ساله ایران و عراق منطق مشابهی، حافظ اسد رئیس جمهور سوریه را مجبور کرد تا در پی عملکرد نیروی هوایی این کشور در جنگ 1982، زرادخانه عظیمی از موشکهای بالستیک مجهز به کلاهک شیمیایی را ایجاد کند. مصطفی طلاس وزیر دفاع سوریه زمانی که نوشت : "جنگ 1982 یک جنگ هوایی بود، جنگ بعدی یک جنگ موشکی خواهد بود" به قابلیت جایگزینی جنگنده با موشک اشاره کرد. سازمان های نظامی غیر دولتی حزب الله و حماس در لبنان و غزه هرگز توانایی دسترسی به نیروی هوایی را نداشته‌اند. از این رو خود را با راکتها مجهز کرده‌اند و از آن برای ایجاد وحشت در اسرائیل استفاده کرده‌اند و صدها غیرنظامی را به هلاکت رسانده اند و خسارات اقتصادی زیادی را به بار آورده‌اند. راکت هدایت شونده فجر5 سی/ نسخه غیر هدایت شونده این راکت در جنگ 33 روزه و 22 روزه حزب الله و حماس بر علیه اسرائیل به کار گرفته شده راکت‌ها و موشک‌ها در ابتدای جنگ جهانی دوم تصور می‌شد زیاد دقیق نیستند و برای حملات دقیق مناسب نمی‌باشند به همین دلیل از آنها برای هدف قراردادن نیروهای متمرکز و ایجاد رعب و وحشت در مراکز جمعیتی استفاده می‌شد. بهبود دقت تنها از طریق سیستم‌های هدایت الکترومکانیکی سنگین، پرهزینه و بسیار پیچیده به دست می‌آمد. بنابراین حملات دقیق تنها در اختیار هواگردهای نظامی سرنشین دار بود که می‌توانست اهدف را با مهمات هدایت دقیق کوتاه برد مورد اصابت قرار دهد. فناوری با گذشت زمان جای خود را پیدا کرد. تلفن‌های هوشمند امروزی حاوی تمام موارد لازم برای هدایت دقیق وسایل نقلیه اعم از خودرور، هواپیماهای بدون سرنشین و یا موشکها هستند. حدود یک دهه است که با صرف هزینه اندک امکان تلفیق چنین فناوری‌هایی حتی با راکت‌های ساده گراد و تبدیل آنها به موشکهای هدیت پذیر و دقت بالا وجود دارد. این تغییر فناورانه باعث می‌شود موشکها به اندازه قدرت هوایی برای حملات دقیق موثر باشند. امروز همه قدرتهای بزرگ جهانی و همچنین بسیاری از کشورهای کوچکتر در حال توسعه و استقرار موشکهای هدایت دقیق هستند. اما این ایران است که در خاورمیانه پیشگام است. ایران در حال حاضر همه موشکها و راکت‌های قدیمی خود را به تسلیحات دقیق تبدیل می‌کند. این کشور همچنین متحدان منطقه‌ای خود را جهت توامندسازی در ساخت موشک‌های هدایت دقیق بومی با تخصص‌ها و مواد مورد نیاز تامین می‌کند. اینجاست که پروژه دقیق [کردن موشک‌های] حزب الله و دیگر متحدان منطقه‌ای ایران شروع می‌شود. موشک ضد کشتی خلیج فارس (سمت راست) و موشک زمین به زمین فاتح 110 (سمت چپ) موثرترین سلاح زرادخانه تسلیحاتی حزب الله است اسرائیل بسیار مشتاق است تا این پروژه حزب الله را با شکست مواجه کند چرا که به موفقیت حزب الله در این پروژه، توانایی نبرد این سازمان به سطح یک نیروی نظامی دولتی ارتقاء می‌یابد و اینگونه حزب الله تمام مزایای یک نیروی هوایی تهاجمی را بدون نیاز به داشتن جنگنده‌ها در اختیار خواهد داشت. موشکهای دقیق حزب الله قادر خواهند بود هر گونه تاسیسات حیاتی را فلج کرده و یا مراکز جمعیت [نظامی] و غیر نظامی را به وحشت اندازند. پروژه دقیق کردن راکت‌های زلزال حزب الله لبنان با استفاده از کیت‌های هدایت ناوبری یکی از بزرگترین مزایای راکت‌ها و موشکهای زمین پرتاب، ردپای کوچک آنهاست. این تسلیحات هم خود کوچک هستند و هم پرتابگرهای کوچکی دارند و به راحتی مخفی شده و شناسایی و کشف آنها سخت است. در مقابل، نیروی هوایی به پایگاه‌های هوایی بزرگ دارای باندهای پرواز کیلومتری، آشیانه‌های هواپیما، کارگاه‌ها، مراکز ارتباطی و ... وابسته است که پاشنه آشیل این نیرو محسوب می‌شود. آسیب پذیری پایگاه‌های هوایی ثابت و بزرگ در برابر حملات موشکی در جریان حمله موشکی ایران به پایگاه هوایی عین الاسد عراق که توسط آمریکا اداره می‌شود نمایان شد. قبل از حمله، تیم‌های آمریکایی حاضر در پایگاه، ناوگان پهپادهای پریداتور را جهت گشت زنی در اطراف پایگاه به پرواز درآوردند. در حین حمله یکی از موشک‌های ایرانی به یک کانال ارتباطی زیرزمینی برخورد کرد و خطوط فیبر نوری را بین خودروهای کنترل پهپاد و سیتسم‌های گیرنده و فرستنده قطع کرد. این امر باعث شد کنترل زمینی روی کل ناوگان پهپادی از بین برود. ساعت طول کشید ارتباط ماهواره‌ای برقرار شود و پهپادها بازگردانده شوند. تخریب دقیق هدف مورد نظر در پایگاه عین الاسد عراق توسط موشک‌های بالستیک نقطه زن ایران نیازی به گفتن نیست که هواگردهای آمریکایی مستقر در عراق در برابر این حمله موشکی ناتوان بودند. به زبان ساده، ایران بااستفاده از موشک‌های دقیقش برتری هوایی خود را نسبت به پایگاه هوایی به دست آورد. حزب الله به موشک‌های هدایت دقیق مجهز شد تا بتواند در آغاز جنگ بعدی با اسرائیل عملیات خود را متمرکز کند و موشک‌های خود را به سمت پایگاه‌های هوایی اسرائیل شلیک کند و آنها را فلج سازد. ساختار دفاعی فعال اسرائیل (آیرون دم- دیویدز اسلینگ و [در آینده]هر سیستم دفاعی لیزری با قدرت بالا) توان نابودی همه موشکها را نخواهند داشت اما احتمالا بیشتر موشکها را منهدم می‌کنند. دفاع فعال نمی‌تواند تضمین کننده تامین امنیت صد در صدی باشد. به هر اندازه موشک‌های هدایت شونده حزب الله موفق به نفوذ به سپر دفاعی اسرائیل باشد، می‌تواند نیروی هوایی اسرائیل را از بین ببرد -آنچه موشک‌های هدایت شونده ایرانی در عراق انجام دادند شاهد آن است. دفاع فعال در برابر تهدید موشکهای هدایت شونده شرط لازم است اما کافی نیست. این استراژی به اقدامات مکمل نیاز دارد. یکی از این اقدامات، پدافند غیر عامل است به معنای حفاظت از تاسیسات حیاتی توسط دیوراهای بتونی ضخیم که می توانند در برابر ضربات مستقیم مقاومت کنند. گرچه از نظر فنی این امر امکان پذیر است، این نوع اقدام بسیار هزینه‌بر و وقت گیر است. حتی اگر بودجه لازم نیز تخصیص داده شود هیچ تضمینی وجود ندارد که سپر دفاعی به موقع به پایان برسد. پاسخ دیگر، تنوع بخشیدن به توانایی تهاجمی آی ای اف برای جبران تخریب قدرت حمله آن در مرحله اولیه جنگ آینده است. اگر حزب الله بتواند "نیروی هوایی بدون هواپیما" ایجاد کند، اسرائیل نیز می‌تواند این کار را انجام دهد. پروژه هدایت شونده کردن موشک‌های بالستیک در اسرائیل بیش از یک دهه قدمت دارد. صنایع دفاعی اسرائیل تعدادی موشک دقیق بالستیک با برد و کلاهک‌های مختلف تولید و آزمایش کرده‌اند. آی دی اف تا به امروز موافقت کرده است که فقط کوتاه بردترین نسخه را حتی در تعداد محدودی خریداری کند. موشک‌های با برد بیشتر مانند موشک‌ آزمایش شده لورا با برد 400 کیلومتر به دیگر کشورها صادر شده‌اند به ارتش اسرائیل داده نشده است. موشک رمپیج نسخه هواپایه راکت اکسترا است این موشک در سال 2020 بر علیه تاسیسات سوریه استفاده شده است. مقاله اخیر اسرائیل دیفنس نشادن داد که ارائه تسلیحات هدایت دقیق با برد بیش از 100 کیلومتر به نیروی زمینی، مخالفت‌های نیروی هوایی را برانگیخته است. اگر این موضوع صحت داشته باشد پس مانعی که در مسیر تقویت نیروی هوایی با موشکهای بالستیک (نیروی هوایی بدون جنگنده) است در زمینه فناوری یا عملیاتی نیست بلکه مربوط به جنگ‌های اعتبار و بودجه در ارتش اسرائیل بر می‌گردد. چنین جنگ‌های زیرپوستی فقط مختص ارتش اسرائیل نیست. یکی از مشهورترین موارد در آمریکا رخ داد، زمانی که نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در مخالفت با ورود موشک‌های بالستیک به ناوگان زیردریایی نیروی دریایی تا آخرین رمق جنگید زیرا این موشک‌ها با "بمب‌افکن‌های استراتژیک خود" رقابت می‌کنند. سالها طول کشید تا پنتاگون این نبرد را حل کند. البته خیلی بعید است که اسرائیل بتواند چنین زمانی را تامین کند. چند سال پیش طرح ایجاد نیروی تهاجمی موشکی اسرائیل برای پشتیبانی از نیروی تهاجمی آی ای اف مطرح شد. تا آنجا که مشخص است این طرح توسط اسرائیل رد شد. موشک‌های نسبتا کوتاه برد که اکنون به نیروی هوایی اضافه شده‌اند قرار است از پشتیبانی توپخانه‌ای دوربرد از نیرو‌های زمینی برخودار شوند. نه اینکه پشتیبان و تکمیل کننده توانایی نیروی هوایی برای انجام حملات استراتژیک باشند، زیرا پایگاه‌‌های آن زیر آتش موشک‌های هدایت دقیق قرار دارند. سرجنگی بارانی موشکهای بالستیک برد بلند ایرانی جهت ایجاد خسارت در پایگاه‌های هوایی دشمن این ادعای همیشه مشکوکِ "راکت‌ها و موشک‌ها در جنگ‌ها را نمی‌برند" اکنون منسوخ شده و نادرستی آن آشکار گردیده است. موشک‌های مدرن هدایت دقیق همان قدرت جنگنده‌ها را دارند با این تفاوت که به پایگاه‌های عظیم هوایی ثابت و مملو از اهداف نیاز ندارند و آسیب پذیری کمتری دارند. موشک‌ها و راکت‌های هدایت شونده دقیق می‌تواندد زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی کل کشورها را فلج کنند و راه را برای شکست آنها فراهم آورند. امروز مطمئنا موشک‌ها و راکت‌های هدایت دقیق می‌توانند در جنگ پیروز شوند. اسرائیل باید تمام تلاش خود را انجام دهد که نه تنها برای جلوگیری از شکست توسط چنین تسلیحاتی بلکه برای شکست دشمنان خود از آنها استفاده کند. ترجمه شده توسط GHIAM منبع

ارابه بی ادعای جنگ های مدرن !! بخش سوم پس از 11 سپتامبر، نیروهای ویژه ایالات متحده به سرعت در افغانستان مستقر شدند اما خود را بدون حمل و نقل مناسب دیدند. آنها به وسایل نقلیه سبک وزن و بسیار متحرک نیاز داشتند که بتوانند با حداقل پشتیبانی کار کنند.بنابراین نیروهای ویژه به فروشگاه های تویوتا در کارولینای شمالی و کنتاکی رفتند و تعداد زیادی تویوتا تاکوما را از نمایشگاه های ایالات متحده خریداری کردند.انها حفاظ جلو پنجره، رول بار (مجموعه ای از قطعات فلزی به صورت لوله یا پروفیل، که جهت افزایش استحکام خودروها در هنگام چپ کردن خودرو کاربرد دارد.این آپشن از وارد شدن ضربه حاصل از واژگونی به سرنشینان خودرو جلوگیری می کند) ، پایه های مسلسل ،وینچ و پایه های آنتن را اضافه و اصلاح کردند. چراغ های جلو مادون قرمز جایگزین چراغ های جلوی استاندارد شدند.برخی حتی ،سامانه گزارش موقعیت دیجیتال ارتش ایالات متحده را دریافت کردند. نیروهای ویژه ، تاکوما را دوست داشتند زیرا آنها در نوع خود پنهانکار بودند.وانت های تویوتا این مزیت را دارند که خیلی نظامی به نظر نمی رسند،که برای ادغام با ترافیک غیرنظامی مفید است.مدل های موتور بنزینی،بی صداتر از موتورهای دیزلی مورد استفاده بودند.زنگ درب ها،هشدارهای کمربند ایمنی و تقریبا همه چراغ های داخلی حذف شدند.زیرا آخرین چیزی که هر کسی در جنگ به آن نیاز دارد،هشداری است که کمربند ایمنی خود را نبسته اید ،یا چراغی که به طور خودکار در تاریکی شب، روشن شود! تصویری از نیروهای اسپتسناز شوروی همراه با تکنیکال ها اما سالها پیش از آن رقیب دیگر ایالات متحده یعنی اتحاد جماهیر شوروی، در جنگ شوروی و افغانستان، هم طعم استفاده از تکنیکال ها را چشیده بودند. سربازان شوروی از تکنولوژی سرمایه داری تویوتا بیزار نبودند. عکس‌های مختلفی از سربازان شوروی ،بخصوص نیروهای ویژه اسپتسناز، درحال استفاده از هایلوکس یا لندکروزرهای مجهز به تسلیحات کلاسیک ساخت شوروی مانند DSHK وجود دارد. پیکاپ تویوتا نباید جایی در میدان جنگ مدرن داشته باشد. ظاهراً این ماموریت کاملا مخالف هدف ساخت یک وسیله نقلیه مدرن غیرنظامی است. بدون زره، بدون سلاح در قالب اصلی خود، ارزان و از برنامه توسعه میلیارد دلاری که توسط لاکهید مارتین اجرا می شود نشات نمی گیرد! ولی دقیقا به همین دلایل، تویوتا در میادین جنگ در کشورهای فقیر رشد می کند.وانت و کامیون غیرنظامی تعادل ایده آلی بین راحتی، واقعیت اقتصادی و نیازهای زمین محلی ایجاد کرده است. تکثیر وانت سبک در نبردهای جهان سوم یادآوری می‌کند که مردم از آنچه در دست دارند برای انجام کار استفاده خواهند کرد و سازگاری یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های هر سلاحی است. تکنیکال مجهز به پرتابگر راکت بالگرد دلایل زیادی وجود دارد که تکنیکال ها در جنگ محبوبیت پیدا کرده اند : اصلاح آسان : همانطور که قبلاً ذکر شد، اصلاح آنها با سلاح های مختلف بسیار آسان است، همراه با قابلیت های خارج از جاده خودروهای پیکاپ، استفاده از آنها نسبت به یک تانک یا خودروی جنگی تخصصی آسان تر است. سهولت در نگهداری : علاوه بر این، به دلیل ماهیت آنها، نگهداری تکنیکال بسیار آسان تر از AFV ها است و نیاز به پشتیبانی لجستیکی کمتری دارند. مصرف سوخت پائین : مسافت پیموده شده نیز نگرانی بزرگی است. تانک هایی مانند M1A2 Abrams و Challenger 2 به ترتیب با یک گالن سوخت حدود 0.6 و 0.38 مایل طی می کنند. HMMWV (هاموی) نیز با يک گالن سوخت می تواند حدود 10 تا 14 مایل پیمایش کند اما برای مقایسه، یک تویوتا هایلوکس مدرن با یک گالن سوخت می تواند 39 مایل مسافت را طی کند. در حالی که این ممکن است زیاد به نظر مهم نباشد، وقتی جنگ در میانه ناکجاآباد باشد، منابعی مانند سوخت واقعاً کمیاب می شود و بنابراین تأثیر زیادی بر تاکتیک ها می گذارد. قابلیت اطمینان بالا : همین نگرانی در مورد قابلیت اطمینان نیز وجود دارد. خودروهای زرهی بزرگ در مقایسه با خودروهای سبک تر به تعویض قطعات بیشتری نیاز دارند و بیشتر مستعد خرابی هستند. مخفی کاری و استتار : تکنیکال ها کوچکتر از تانک ها و AFV ها هستند و بنابراین پنهان‌کاری بیشتری دارند. بارها اتفاق افتاد که نیروهای ویژه بریتانیا در شمال آفریقا مورد توجه هواپیماهای شناسایی و جاسوسان قرار نمی گرفتند. همچنین استتار آنها بسیار راحت تر از وسایل نقلیه بزرگ است.سر و صدا و گرد و غبار نیز یک نگرانی است زیرا وسایل نقلیه بزرگ بسیار بیشتر، هر دو را ایجاد می کنند. تصویر یک BMP تکنیکال انواع سلاح‌هایی که می‌توانند با تکنیکال ها تطبیق داده شوند، تنها با خلاقیت سرنشینان و توانایی وسایل نقلیه برای حمل محموله مورد نظر محدود می‌شوند. با این حال استثناهایی برای این قاعده وجود دارد. برخی از روش های بسیار خلاقانه از تطبیق سخت‌افزار سنگین مانند نصب برجک های BMP بر روی وسایل نقلیه سبک وجود دارد.هیچ داده ای در دسترس نیست که به ما بگوید آیا این طراحی موثر بوده یا صرفاً وسیله ای برای تبلیغات بوده است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اگر یک کامیون سنگین‌تر در دسترس بود، سلاح‌های بزرگ به آن متصل می‌شد و به عنوان تکنیکال سنگین استفاده می گشت. در تکنیکال ها مسلسل های سنگین روی سه پایه در قسمت بار نصب می شود. تصویر نیروهای ویژه آمریکا در سوریه همچنین می‌توان آن‌ها را به توپ ها و موشک‌های ضدهوایی، موشک‌های ضد تانک و توپ های بدون لگد مجهز کرد.حتی سامانه های موشکی توپخانه ای و غلاف راکت هلیکوپتر نیز روی پیکاپ ها نصب شده اند. سلاح‌ها می‌توانند بسیار متفاوت باشند در برخی از تکنیکال ها صفحات فولادی افزودنی روی آنها نصب شده اند که درجاتی از محافظت را برای توپچی فراهم می کند. تکنیکال های سنگین که مجموعه‌ ای گیج کننده از سلاح ها روی آن نصب می شود،به عنوان توپخانه برای شلیک مستقیم در حملات زمینی به کار می روند.این تکنیکال ها همراه با ۲۰میلیمتری هیسپانو-سوئیزا HS و خانواده ZU و ZPU ،توپ های 820، اس-60 و حتی توپ های 30 میلی متری رومانیایی مدل 80 ظاهر شده اند. حتی توپ‌های 23 میلی‌متری و 30 میلی‌متری گریازف-شیپونوف روسی نیز از هواپیماهای سابق نیروی هوایی لیبی غارت شده و با استفاده از پایه‌های دست‌ساز، بر روی تکنیکال های لیبی، چسبانده شده‌اند. تصویری از تکنیکال لیبیایی مجهز به برجک BMP وسایل نقلیه ای که نیروهای ویژه ایالات متحده آن را تکنیکال سنگین می نامیدند، عمدتاً کامیون های مرسدس و پگاسوس اسپانیایی بودند که توپ ZPU-1 ، ZPU-۲، ZU-23-2 و حتی نمونه قدیمی ولی هنوز مرگبار ۳۷ میلیمتری M1939 دوران جنگ جهانی دوم روی آن نصب بود. لیبیایی ها اولین کسانی بودند که تکنیکال سنگین را با استفاده از برجک BMP-1 ساختند،توپ 73 میلی‌متری از بی ام پی های تخریب‌شده بازیابی شده و به عقب پیک آپ چینی ZX متصل شده است ، تویوتا هایلوکس و لندکروزر تا حد زیادی محبوب ترین گزینه ها به عنوان تکنیکال هستند اما خودروهایی از فورد، شورولت، جی ام سی، ایسوزو، میتسوبیشی، لندرور و نیسان نیز جایگاهی برای خود دارند. پیکاپ های چینی نیز در درگیری در سوریه و آفریقا دیده می شوند.جیپ های غیر نظامی سری CJ نیز تکنیکال های بسیار رایجی هستند. شبه نظامیان لبنانی نیز تعداد زیادی از جیپ های ساخت ایران را به کار گرفتند که بر روی آنها M40 RCL، موشک میلان و راکت انداز 12 لول چینی تایپ 63 نصب شده بود.به هر حال هر وسیله نقلیه ای می تواند تکنیکال شود به شرط انکه که بتواند باری را حمل و خارج از جاده حرکت کند. این امر باعث شده است که فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده، تویوتا لندکروزر، هایلوکس و فورد رنجر را با زره و تجهیزات اضافی اصلاح کند تا بتوانند با سایر وسایل نقلیه ترکیب شوند. تصویری از یک تکنیکال ایرانی مجهز به رادار نتیجه گیری : موضوع تویوتا مثال جالبی است که نشان می‌دهد چگونه گروه‌هایی مانند داعش توانسته‌اند کالای بازاری در دسترس و نسبتاً ارزان قیمت را به کار گیرند و ثابت شده است که این حرکت برای تامين لجستیک مورد نیاز برای انجام موفقیت‌آمیز شورش‌ شان مؤثر بوده است. این امر گویای این مطلب است که ارتش های متعارف باید قابلیت های لجستیکی خود را برای مقابله بهتر با چالش جنگ های غیر متعارف و شورش ها ارتقا دهند.اولین درس به وضوح این است که تمرکز سنتی بر قدرت بالا و در دسترس بودن منابع برای پاسخ به شورش‌های معاصر و درگیری نظامی با نهادهای عمدتاً غیردولتی مناسب نیست. در عوض، نیاز روزافزونی به تطبیق پذیری لجستیکی، و ترکیب قدرت حمله و مانور بالا وجود دارد. تویوتا یا سایر وانت های سبک و شاسی‌بلندها به راحتی خریداری می‌شوند، چه قانونی یا غیر قانونی اغلب آنها حتی توسط دولت های خارجی به عنوان کمک غیر کشنده به گروه های مسلح داده می شوند.به طور مثال وزارت خارجه آمریکا پیکاپ هایی را به شورشیان ارتش آزاد سوریه اهدا کرد یا فرانسه 400 دستگاه تویوتا در اختیار چاد قرار داد. اندرو اگزوم،تکاور سابق ارتش آمریکا که اکنون معاون دستیار وزیر دفاع در سیاست خاورمیانه است ، می گوید : تویوتا هایلوکس همه جا هست.در واقع معادل خودرویی تفنگ AK-47 است و در همه جنگ های شورشی و اخیرا جنگ ضد شورش حضور دارد.بسیار سریع و مانور پذیر بوده و وقتی با یک مسلسل کالیبر ۵۰ ترکیب می شود به راحتی جلیقه زرهی سربازان را شکست می دهد و به وسایل نقلیه زرهی سبک نیز نفوذ می کند و ضربه شدیدی را به دشمن وارد می‌کند. پایان  مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد. منبع : https://defaakto.com/2021/06/20/the-technical-how-a-pickup-truck-influences-modern-warfare/ https://www.americanspecialops.com/vehicles/nstv/

بسم ا... لایتینینگ مسلح تر برای رزم هوایی برنامه لاکهید برای افزایش تعداد موشکهای آمرام قابل حمل توسط اف-35 شرکت هواپیماسازی لاکهید – مارتین در آخرین داده های منتشره خود تایید نموده که روند کاربر روی یک تطبیق دهنده جایگاه حمل سلاح برای نسخه های A ، B و C جنگنده اف-35 را ادامه میدهد . این منطبق کننده که Sidekick نامگذاری شده ، میتواند تعداد موشکهای قابل حمل آمرام را از 4 تیر به 6 تیر در دهلیز داخلی جنگنده اف-35 افزایش دهد . با این حال ، مفهوم اولیه تطبیق دهنده Sidekick ، چند سالی است که در این شرکت ، مطرح شده ولی تا امروز فلسفه توسعه این فناوری مشخص نشده بود ، علاوه براین ، مقامات این شرکت داده مشخصی را برای توضیح سرمایه گذاری روی این برنامه منتشر نمی کردند که آیا قرار است این سامانه به بلوک4 تولیدی جنگنده اف-35 اضافه شود یا خیر . اما پس از مدتها پیگیری خبرنگاران نظامی ، درنهایت شرکت فوق الذکر در بیانیه ای اعلام نمود که با اضافه شده این تطبیق دهنده تسلیحاتی ، اف-35 را قادر می سازد تا با دوتیر موشک هوابه هوا در مقیاس ایم-120 آمرام را در دهلیزهای داخلی 4 و8 این جنگنده حمل کرده و بدین ترتیب تعداد موشکهای قابل حمل در محفظه داخلی این جنگنده از 4 تیر به 6 تیر افزایش می یابد . دراین میان ، گفته می شود که این سامانه جدید تنها با نسخه های A و C لایتینینگ سازگاری دارد و بدین ترتیب ، اف-35 های سری B که هم اکنون در سازمان رزمی سپاه تفنگداران خدمت می کند ، بدلیل استفاده از فن بالابر که به منظور افزایش قابلیت نشست وبرخاست عمودی بدان اضافه شده ، محدودیتی بیشتری را در دهلیزهای داخلی خود برای حمل سلاح دارند و بطور طبیعی امکان سازگاری با این سامانه جدید را نخواهند داشت . در همین رابطه ، احتمال اولیه ای که در مورد Sidekick داده می شد ، این بود که این برنامه بخشی از تلاش های لاکهید برای ارتقای بلوک 4 این جنگنده است ولی برخی معتقدند بودند که اصل این برنامه برای همه اف-35 های تولید شده است . هر چند فهرست اولویتهای نیروی دریایی در سال مالی 2021 نشان میدهد که این نیرو علاقه زیادی به این فناوری جدید از خود نشان میدهد . مضاف براین ، محتوای سند فوق نشان می داد که انتظار اولیه نیروی دریایی این است که شروع تحویل این سیستم از نیمه دوم سال مالی فوق الذکر صورت گیرد . پیش ازاین در ژوئیه 2019 برخی گزارش های منتشر شده نشان می داد که قراردادی به ارزش 34.7 میلیون دلار برای تولید 425 عدد از این سامانه قرار است منعقد شود تا برای افزایش قابلیت رزم هوایی جتهای نسخه A و C استفاده گردد . خلبان آزمایشی اف-35 شرکت لاکهید نیز اعلام کرده بود که اضافه شدن این موشکها ، مقداری بر وزن جنگنده می افزایند ولی این مساله تاثیرچندانی بر روی نیروی پیشرانش اف-35 از خود برجای نگذاشته در حالی که وی تاکید داشت ، توسعه Sidekick تنها با سرمایه شرکت صورت می گیرد . اما اکنون مشخص شده که توسعه این ابزار بصورت یک قرار داد رسمی درآمده و طبق برنامه در حال پیشرفت است . با توجه به این موارد ، گرچه اف-35 امکان حمل موشکهای بیشتر بر روی آویزگاه های خارجی را در اختیار دارد ، ولی گزینه حمل موشک در داخل بدنه ، بیشتر برای افزایش پنهانکاری جنگنده و اجرای ماموریتهای رزمی بدون به خطر انداختن ویژگی پنهانکاری جنگنده است که امتیاز مثبت بیشتری را برای خدمه فراهم می کند . با این وصف ، محدودیت اف-35 در حمل 4 تیر موشک آمرام در دهلیزهای داخلی ، مدتها بود که مورد انتقاد کارشناسان نظامی قرار داشت ولی با این بروزرسانی وافزایش قدرت آتش جنگنده از 4 به 6 تیر آمرام ، یک افزایش 50درصدی را برای اف-35 شاهد خواهیم بود در حالی که این کار ، ظرفیت حمل موشک اف-35 را با اف-22 برابر خواهد نمود . مضاف براین ، با پیشرفت فناوری و ظهور موشکهای هوابه هوای کوچکتر ، اف-35 می تواند تعداد موشکهای بیشتری را با خود حمل کند که این یک امتیاز برای نیروی هوایی خواهد بود . ولی برخی معتقدند که تایید رسمی از سوی نیروی هوایی در خصوص اینکه فناوری فوق الذکر مستقیما با ارتقاء بلوک 4 اف-35 ارتباط دارد هنوز صورت نگرفته ولی اضافه شدن این سامانه به معنای افزایش مرگ آوری و در کنار آن ، افزایش بقای جنگنده خواهد بود . بدین ترتیب ، با نصب یک رادار آرایه اسکن کننده جدید ، اضافه شدن توان حمل مهمات GBU-35/B و بازسازی کامل رایانه اف-35 که در مجموع در قالب برنامه بلوک4 اف-35 در حال انجام است ، میتوان امید داشت که درسال 2029 این ارتقاءها در کنار اضافه شده این تک فناوری به اف-35 ، بخش قابل ملاحضه ای از مشکلات موجود را برطرف نماید . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 1- بن پایه

سلام و تشکر از جناب امینور برای پیگیری موضوع لطفا مدیران محترم این پست را به تاپیک تانک تی ۵۵ منتقل فرمایند

ایا صنایع دفاعی ایران در جنگ اوکراین شکوفا می شوند خبر اول اسکای نیوز :ایران به طور مخفیانه مقادیر زیادی فشنگ، راکت و گلوله خمپاره به روسیه برای جنگ در اوکراین ارسال کرده و قصد دارد بیشتر ارسال کند. این منبع گفت که مسکو هزینه مهمات را به صورت نقدی پرداخت کرده است. دو کشتی باری با پرچم روسیه در ماه ژانویه با حمل حدود 100 میلیون فشنگ، حدود 300 هزار مهمات دیگر و همچنین 10000 کلاهخود و جلیقه از بندر امیرآباد ایران به مقصد بندر آستاراخان روسیه از طریق دریای خزر حرکت کردند. اسکای نیوز محموله ادعایی را شامل تقریباً 100 میلیون فشنگ در اندازه‌های مختلف: 5.56 میلی‌متر، 7.62 میلی‌متر، 9 میلی‌متر، 12.7 میلی‌متر و 14.5 میلی‌متر برای استفاده در سلاح‌هایی مانند تپانچه، تفنگ تهاجمی و مسلسل ذکر کرد. همچنین گفته که کشتی‌ها طیف وسیعی از مهمات دیگر را حمل می‌کردند، از جمله حدود 300000 گلوله، مانند نارنجک‌های 40 میلی‌متری برای نارنجک‌انداز، راکت‌های 107 میلی‌متری ضد تانک، و گلوله‌های خمپاره در اندازه‌های مختلف: 60 میلی‌متر، 81 میلی‌متر و 120 میلی‌متر و همچنین راکت‌های توپخانه (130 میلی‌متر، 122 میلی‌متر و 152 میلی‌متر) و گلوله‌های زرهی (115 میلی‌متر و 125 میلی‌متر) این منبع امنیتی گفت: دو کشتی باری که گفته می‌شود در انتقال مهمات از ایران به روسیه نقش داشتند، Musa Jalil و Begey نام داشتند و هر دو تحت پرچم روسیه حرکت می‌کنند. https://news.sky.com/story/irans-alleged-ammunition-for-russias-war-in-ukraine-the-secret-journey-of-the-cargo-ships-accused-of-supplying-invasion-12828039 خبر دوم فیلم استفاده نیرو های اوکراینی از مهمات توپخانه ای ۱۵۲ میلی متری ساخت ۲۰۲۲ و خمپاره های ایران احتمالات ۱-اینها مهمات توقیفی از کشتی های یمنی هستند (چنین محموله توقیفی ای تا بحال دیده نشده اصلا یمن چندان به مهمات توپخانه نیاز ندارد و عمده تجهیزات ارسالی به یمن موشک ضد تانک و اسلحه سبک هست چون ایشان چریک هستند و کمتر کلاسیک می جنگند) ۲-این مهمات از انبار های روس ها به دست اوکراینی ها رسیده است (این احتمال هم مثل احتمال بالا بعلت زمان تولید ۲۰۲۲ احتمال کمی دارد چون اساسا در این زمان هنوز روسیه از مهمات تولیدی خود استفاده کرده و سفارش به مهمات به جایی نداده است ) ۳-فروش مهمات از طریق کشور ثالث به اوکراین شاید دوستان خوششان نیاید ولی این مورد احتمال بالایی دارد ارتباط ایران با کشور بلغارستان و رومانی از زمان جنگ مناسب بوده و بسیاری از قطعات بازار سیاه جنگنده ها از این کشور ها تامین می شود حال شما در نظر بگیرید این کشور ها سفارش ماهیانه ۲۵۰ هزار گلوله توپخانه را به ما بدهند به شخصه اگر من بودم می پذیرفتم(ماهیانه میلیاردها دلار درآمد و پیشرفت صنایع دفاعی کشور ) خبر سوم راه اندازی خط تولید مهمات ۱۵۲ میلی متری و ...به سفارش بلا روس همه میدانید که هرچه تعداد تولیدات یک کالا افزایش پیدا کند قیمت تمام شده آن کاهش میابد جنگ اوکراین میتواند سبب شکوفا شدن صنعت دفاعی ایران گردد حالا میتوان دریافت سوای مسئله انسان دوستانه جنگ اوکراین میتواند سبب افزایش تولید تجهیزات خصوصا تجهیزات انفرادی کلاهخود جلیقه ضد گلوله و......و کاهش قیمت آن ودرنتیجه تجهیز سربازان و نیروهای وطن در ارتش و سپاه و کاهش شهادت ایشان در مواجهه با گروه های تروریستی و... باشیم ان شاالله

تو فیلمی که دربارش توضیح میدادن سرعت رو بیش از 1800 متر بر ثانیه (حدود 6 ماخ) و سرعت در زمان رسیدن به پهپاد رو 1000 متر (3.3 ماخ) بر ثانیه اعلام کردن تشکر ، اون 3.3 ماخ رو که حساب کردین ، سرعت میانگین هست ، باید سرعت موشک در زمان پایان سوزش موتور (یعنی V0) و همینطور میزان زمان سوزش و شتاب رو بدست بیاریم و بعد میتونیم سرعت موشک در هر بردی رو محاسبه کنیم محاسبات رو بعدا سر فرصت انجام میدم ، فعلا اگه این 3.3 رو میانگین در نظر بگیریم و از فاز بوست و سوزش صرف نظر کنیم ، میتونیم تخمینی سرعت حداکثر و حداقل رو تا دو برابر بیشتر و کمتر در نظر بگیریم ! یعنی 6.6 و 1.65 ماخ ، زمان بوست رو اگه داشته باشیم و بهش اضافه کنیم یه مقداری از این فاصله 304 کیلومتری کم میشه چون در این مدت موشک با موتور روشن و حداکثر سرعت حرکت میکنه ، در نتیجه احتمالا به همون سرعت 1800 متر بر ثانیه برسیم که میشه 6 و 1.5 ماخ با همین مشخصات تقریبی و فرض زمان سوزش 10 ثانیه ای میشه گفت که باور373 برد غیر قابل فرار یا NEZ قابل قبولی در برابر جنگنده ها داره و با توجه به سرعت جنگنده ، بالای 100 کیلومتر (تا 150 کیلومتر در برابر اهداف کم سرعت) بدست میاد که در این برد هم بحث انحنای زمین از بین میره (مگر اینکه بیاد رو ارتفاع یکی دو متری!) و هم نیمتونه با دور برگردان و حداکثر سرعت از دست موشک فرار کنه این قضیه درباره تمامی موشکهای پدافندی و هوا به هوا صدق میکنه مثلا موشک آمرام که با سرعت 4.5 ماخ شلیک میشه (بدون در نظر گرفتن سرعت جنگنده که در نظر بگیریم بهش اضافه میشه) بعد از 80 کیلومتری به حدود 1.5 ماخ میرسه ! اینو بگم که این مشخصات رو برای آمرام هنوز خودم محاسبه نکردم و از یه کلیپ تو یوتیوب دربارش دیده بودم البته همه محاسبات بصورت مستقیم به پروفایل پروازی موشک مربوط هست و اگر موشک تا حداکثر ارتفاع صعود کنه و بعد از اون به سمت هدف حرکت کنه در این حالت هم مقاومت هوای کمتری جلوش هست و هم گرانش زمین به نفع حرکت اینرسایی میشه و کمترین کاهش اینرسی رو خواهد داشت. * محاسبات تخمینی هست ، بعد از محاسبه حتما این اعداد تغییر خواهند کرد

باید سیستمی درست کنیم کهعمودپرتاب باشهکه بتونه با تمام ذوایا درگیر بشه تو برد کوتاه مثل سامانه تور که مشابهشو دارن تو ایران میسازن فکر کنم اسم پروژه سپر باشه

تماشای همین فیلم در آپارات https://www.aparat.com/v/6maox

بسم ا... ویدئوی نقطه زنی بالستیک خرمشهر /// فارس https://www.aparat.com/v/EkdIR

سران نظامی و افسران ارشد عراق کیپ تا کیپ توی جلسه ای با صدام نشسته بودند . در بیشتر گزارش ها از ناامن شدن بغداد و تاثیر آن در روحیه فرماندهان و سربازان صحبت شده بود . - فرماندهان میانی ما همه شجاع اند . از اینکه در خط مقدم باشند و جانشان در خطر باشد هراسی ندارند ، اما پای امنیت خانواده شان که وسط می آید ، پایشان می لرزد . صدام روی مبل مجلل خود جا به جا شد . برآمدگی دو جعبه که روانداز میز جلوی صدام را ناصاف نشان می داد موضوع کنجکاوی خیلی ها بود . صدام خم شد و پارچه را کنار زد . توی یکی از آنها قرآن نفیسی بود و توی دیگری فقط خاک بود . هم زمان صدام جعبه ها را بالا برد . اگر شما مسلمانید به این قرآن قسم و اگر وطن پرستید به این خاک مقدس عراق قسم که دیگر هیچ موشکی از سمت ایران به عراق شلیک نخواهد شد . بروید با جدیت کار جنگ را یکسره کنید . با اینکه خیلی از اعضای جلسه از ریز اتفاقاتی که افتاده بود خبر نداشتند ، اما همگی با خوشحالی و تحسین برای صدام کف زدند . روز دوم دی 65 دستوری برای مقابله به مثل به دست حسن آقا رسید . ... حسن آقا به لیبیایی ها اعلام ماموریت کرد ... ما نمیاییم ! ... آقای هاشمی مابین جلسات مجلس وقت کوتاهی را برای آنها خالی کرده بود . این بار حسن آقا همه نیروهای متخصصش را با خود برده بود . آقای هاشمی با لحنی مغموم و ریتم جمله های کند شروع به سخنرانی کرد : واقعا ما توی این جنگ مظلوم واقع شده ایم . امروز عملا همه دنیا در برابر ما ایستاده اند و این چند کشوری هم که حامی ما هستند این طور با ما برخورد می کنند . امروز آقای ولایتی آمده بود اینجا ، متاسفانه این بار در سفر لیبی اش نتوانسته محموله بعدی اسکاد بی رو بگیره . درباره این موضوعاتی که پیش آمده من احتمال می دم که یکی این وسط دخالتی کرده است . وگرنه قذافی به این سادگی ها زیر حرفش نمی زنه . حالا شما پیشنهادتون چیه ؟ یعنی واقعا می تونین خودتون کاری که اونا انجام می دادند رو انجام بدید ؟ ... من به شما قول می دم که بچه های ما خودشون بدون کمک خارجی می تونن این کار را به نحو احسن انجام بدن . ... آقای هاشمی خودش ادامه داد : همین الان می گم چند تا از ماشینای خوب مجلس رو در اختیار شما بذارن که هر چه سریع تر برین کار رو انجام بدین . من فردا منتظر خبر پرتاب هستم . سه ماه آموزش و چند ماه تدوین و تکرار و تدریس و دوسال تلاش برای تکمیل اطلاعات و تجربه ، تیم موشکی ایران را به حدی از پختگی و توان رسانده بود که بتواند به راحتی موشک هوا کند . اما حسن آقا هنوز از خوابی که لیبیایی ها برای آنها دیده بودند ، خبر نداشت . شهیدان شفیع زاده و طهرانی مقدم ... پنج روز از عقب افتادن پرتاب می گذشت . حسن آقا مدام بین تونل و اتاق فرماندهی در رفت و آمد بود . توی این مدت همه با جان و دل کار کرده بودند ، اما هنوز خبری از پیدا کردن راه حل مشکلات (ایجاد شده توسط لیبیایی ها) نشده بود . هر روزی که می گذشت ، روحیه بچه ها کمتر می شد و ناامیدی مثل بیماری واگیردار شیوع پیدا می کرد . با اینکه چنین وضعیتی بیشتر از همه برای حسن آقا سخت بود ، اما سعی داشت خودش را آرام نشان دهد و به بچه هایش روحیه بدهد . ... صبح روزی که گیربکس را به سکو می بستند ، هفت روز از عقب افتادن پرتاب می گذشت . حسن آقا بالای سرشان ایستاده بود . همه به نوعی از رسیدن گیربکس خوشحال بودند . کجان سوریه ای ها که یه پیچ هم از اینا باز نمی کردن ؟ اون وقت ما قطعه هم می سازیم براشون ! ... حسن آقا با سری که به طرف آسمان بود صدایش را بلند کرد : یا ذَالجَلالِ وَ الاکرام ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ . بارالها ! تو فرمودی که ما می اندازیم و تو می اندازی . وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ . بسم اللّه القاصم الجبّارین . الله أكبر ! هم زمان شاسی فایری که توی دست سید بود ، فشار داده شد . ... و اینگونه سکان هدایت برنامه های موشکی ایران در دست شخصی افتاده بود که هم اراده داشت و هم توکل یادش گرامی باد پ . ن - مطالب ارائه شده تنها برای دوستانی است که فرصت مطالعه کتاب را ندارند وگرنه مطالعه کتاب به تمامی دوستان توصیه می شود .

ماجرای قدرت موشکی ایران - مستند «داستان اقتدار»

چوکار-2 ارتش جمهوری اسلامی ایران

 کلاه بردارى به گفته یک منبع عالی رتبه در وزارت دفاع اسرائیل معامله سلاح با ایران فریبنده بود. در هر یک از شش سرمایه گذاری های مشترک ، اسرائیل برای فریب دادن ایران با ارائه دادن تنها یک نسخه قدیمی از سلاح برنامه ریزی کرده بود ، و در حالی که با استفاده از پول ایران برای ساخت نسل جدیدی از چنین سلاحی تنها اسرائیل از آن استفاده میکرد. یاکو شاپیرو، مسئول مقام وزارت دفاع و مسئول هماهنگی مذاکرات با ایران 1975-1978، به یاد می آورد: "در ایران با ما مثل خانواده های سلطنتی رفتار میکردند و در تجارت با آنها رابطه بسیار عالی داشتیم. و بدون روابط با ایران، برای دسترسی در جهت توسعه سلاح در اسرائیل بودجه ای نبود." منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Project_Flower#Fraud

  تا حدودی میشه گفت  صحیح است چون موشک شهاب 3 و نودونگ 1 کره ی شمالی حاصل همکاری نزدیک کره شمالی و ایران برای ساخت یک موشک میان برد بالستیک هستش که اساس ساختش از موشکهاي SCUD مدل B و c تنها فرقشون مقیاس (بزرگتربودن یا کوچکتر)بودنشون هست ولی به هرحال موشک شهاب 3 حاصل تلاش بچه های موشکی سپاه به سرپرستی شهید تهرانی مقدم بود و نباید از تلاش این عزیزان غافل شد ،که از موشک اسکاد بی و سی که در بهترین حالت (300 کیلومتر مدل B) و (550 کیلومتر مدل C) هستش، به موشکی به برد 2100 کیلومتری رسیدن.                 http://www.b14643.de/Spacerockets_1/Diverse/Nodong/

بسم الله الرحمن الرحیم در روزهای آغازین پروازهای فضایی برنامه های فضایی ایالات متحده و اتحاد شوروی بسیار با توسعه موشک های ICBM در هم تنیده شده بود. این وسایل برای این طراحی شده بودند تا بتوانند کلاهک های هسته ای را در مسافت زیادی حمل کنند و هیچ نقطه ای از کره زمین را از تهدید حمله هسته ای در امان نگه ندارند. به هر حال تکنولوژی های پیشگام برای این سلاح های جنگی هدف دومی را نیز دنبال می کرد و آن فراهم آوردن اولین راکت ها برای اکتشافات فضایی بود.   موشک R-7 اولین موشک فضایی اتحاد شوروی   در حقیقت پروازهای اولیه اسپوتنیک و یوری گاگارین در اتحاد شوروی همانند نمونه آمریکاییشان مانند اکسپلورر-1 و جان گلن ، همه مرتبط با توسعه موشک های بالستیک بود. وسیله پرتاب اولیه اتحاد شوروی در آن زمان راکت R-7 بود که نمونه های بهبود یافته آن حتی تا امروز نیز موشک پروازهای فضایی روسیه را تشکیل می دهند. راکت R-7 در اساس از یک موشک ICBM تحت مدیریت سرگئی کورولف طراح راکتی برجسته آن زمان توسعه یافته بود. راکت R-7 بطور موفقیت آمیزی بین سال های 1957 تا 1959 چندین تست پروازی را طی کرد که برخی از آنها شامل فرستادن دوسفینه اولیه شوروی به مدار بودند.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/93938526662485075932.jpg][/url]   موشک R-7 حامل ماهواره اسپوتنیک   با اینکه تنها 4 نمونه از راکت R-7 از سال 1960 تا 1968 به عنوان موشک بالستیک تست شدند ولی طراحی اصلی آن برای استفاده در برنامه های فضایی روسیه باقی ماند. نمونه های جدیدتر R-7 همچنان به پرتاب ادامه دادند و این نمونه نرخ موفقیت نزدیک به 98% را در 1600 پرتاب تا سال 2000 بدست آورد. با این حال در رقابت با آن یک طراحی راکت نیز توسط دستیار سابق کورولف به نام میخاییل یانگل در اوایل 1950 توسعه یافت. این راکت جدید با نام R-16 یک ICBM قویتری نسبت به نمونه R-7 بود. به دلیل آنکه موشک R-7 نیاز به اکسیژن مایع به عنوان پیشران داشت و مخزن نگهداری و سیستم های سوخت رسانی آن پیچیده بودند، برای مقاصد نظامی عملی به نظر نمی رسید. در مقابل موشک ICBM R-16 به گونه ای طراحی شده بود که از سوختهایی استفاده کند که نگهداری آن آسانتر باشد و به موشک زمان پاسخ بسیار سریعتری را بدهد.   موشک R-16 در سیلو آماده پرتاب   سوخت موشک R-16 دی متیل هیدرازین غیر متقارن (UDMH) بود. از آنجایی که موشک R-16 برای شوروی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بود نظارت پروژه به مارشال توپخانه میتروفان ندلین (Mitrofan Ivanovich Nedelin) فرمانده نیروهای موشکی استراتژیک شوروی (نیروی موشک های هسته ای) سپرده شد. تحت مدیریت مارشال ندلین تیم طراحی به سختی کار می کرد تا اولین راکت R-16 را هرچه زودتر آماده کند. اگرچه در پیشرفت کار برخی مشکلات تکنیکی حل نشده باقی مانده بود یانگل سرطراح تیم، با اکراه با پرتاب اولین موشک در سپتامبر 1960 از مرکز تست برد که اکنون جزئی از مرکز پرتاب های فضایی بایکونور است موافقت کرد. هم ندلین و هم یانگل می خواستند تا با پرتاب موفقیت آمیز موشک R-16 پیش از 7 نوامبر سالگرد انقلاب بولشویکی نظر نیکیتا خروشچف را به خود جلب کنند.      مارشال ندلین فرمانده نیروهای موشکی استراتژیک شوروی   با این وجود مشکلات تکنیکی مربوط به سیستم کنترل پروازی تا هنگام تست های آمادگی ادامه داشت. با وجود این مشکلات در 21 اکتبر راکت از مرکز مونتاژ به سمت مرکز پرتاب موشک در مکانی که منطقه 41 نامیده می شد حرکت داده شد. در این نقطه رساندن سوخت سمی و به شدت خورنده پیشران به راکت آغاز شد. پروتکل های ایمنی تاکید می کرد که همه پرسنل غیر ضروری باید در طول عملیات سوخت رسانی و پرتاب مکان آن را ترک می کردند. به هر حال ندلین این مقررات را نادیده گرفت و در حدود 150 پرسنل عادی و نظامی نیز بنابر دستور او در آن مکان قرار داشتند. در ادامه مراحل آماده سازی مشکلاتی مانند نشتی سوخت و مشکلات الکتریکی پدیدار شد. در 23 اکتبر تعدادی از نقص های الکتریکی اتفاق افتاد که باعث شد پمپاژ سوخت به درستی صورت نگیرد. راکت باید پیش از تعمیر از سوخت خالی می شد ولی مارشال ندلین از این کار خودداری کرد چون این کار باعث تاخیر زیادی در پرتاب می شد. او اصرار کرد که متخصصان در حالی که هنوز سوخت در داخل راکت قرار داشت اقدام به تعمیر آن کنند.   قسمت موتور موشک R-16   تعمیرات تا روز بعد ادامه یافت و ندلین تقاضا کرد که برای فهمیدن آنچه در حال روی دادن است به کنار پد پرتاب برود. به همراه ندلین و دستیارانش ، یانگل و تعدادی از مقامات نیز به محل پد برده شدند تا شخصا بصورت مستقیم عملیات پیش از پرتاب را ملاحظه کنند. حضور افراد با نفوذ و قدرتمند استرس زیادی را بر کارگران تعمیرکار اعمال کرد و شرایط وقتی بدتر شد که مسکو درخواست کرد که پرتاب هر چه سریعتر انجام شود. تست های و عملیات های بسیاری بطور همزمان انجام شد و دستورالعمل های ایمنی به علت صرفه جویی در زمان نادیده گرفته شد. مهمترین اشتباه در دستگاهی به نام برنامه ریزی کننده توزیع جریان (PTR) اتفاق افتاد که سیستم های مختلف را در راکت فعال می کرد. به دنبال انجام یک تست دستگاه PTR بطور اشتباهی در مکانی اشتباه قرار گرفت. این اشتباه منجر به این شد که باتری ها و سوخت راکت فعال شوند که این بدین معنی بود که تنها یک شیر کوچک از روشن شدن موتورهای راکت جلوگیری می کرد. هنگامی که یک تکنسین بطور اتفاقی PTR را ریست کرد آخرین حفاظت نیز از بین رفت و حوادث وحشتناک بعدی به دنبال آن اتفاق افتادند.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/29304839863130711761.jpg][/url] موشک R-16  آماده پرتاب از بایکونور   در ساعت 6:45 صبح در محل پرتاب که حدود 250 نفر پرسنل و بازدید کننده حضور داشتند مرحله دوم از موتور راکتی R-16 روشن شد. آتش بلافاصله به محفظه سوخت قسمت اول سرایت کرد و باعث یک انفجار عظیم شد که به پاشش مواد شیمیایی اسیدی به مجموعه پرتاب منجر شد.   انفجار موشک R-16   خوش شانس ترین افراد کسانی بودند که بلافاصله بعد از انفجار راکت کشته شدند. بقیه بسیار آهسته تر جان دادند و در حالی که تلاش داشتند از امواج دوزخی فرار کنند کشته شدند. بسیاری از افرادی نیز که فرصت فرار از آتش را داشتند بر اثر خفگی ناشی از گازهای مسموم تولید شده از سوختن ترکیب سوختی کشته شدند. انفجار های عظیم برای مدت 20 ثانیه محل نقطه پرتاب را به لرزه در آورد و آتش سوزی های بعدی برای مدت 2 ساعت ادامه یافت. شعله آن از 50 کیلومتری محل قابل مشاهده بود.   میخاییل یانگل طراح اصلی پروژه R-16   زندگی یانگل و تعداد کمی از مسئولان رده بالا به علت اینکه آنها دقایقی قبل از آن برای استراحت به یک پناهگاه رفته بودند نجات یافت ولی بسیاری دیگر شامل تعدادی از پیشگامان برنامه فضانوردی شوروی آنقدر خوش شانس نبودند و کشته شدند. در میان آنها افراد زیر به چشم می خورند. مارشال میتروفان ندلین فرمانده نیروهای استراتژیک موشکی شوروی بوریس کونوپلوف سر طراح سیستم کنترل R-16 لو گریشین معاون کمیته دولتی برای تکنولوژی های دفاعی سرهنگ نوسوف فرمانده پایگاه پرتاب هوایی بایکونور که شخصا اسپوتنیک را در سال 1957 پرتاب کرده بود سرهنگ نیکلای پروکوف معاون فرماندهی مدیریت تجهیزات و نیروهای موشکی تیوراتام گریگوریانتس فرمانده مدیریت تست های R-16 اوگینی اوستاشو فرمانده مدیریت پروژه تست های R-7 که برای اسپوتنیک پوسترهای راکتی را ساخته بود. کونتسوسکوی و برلین دو تن از معاونان یانگل و مدیران تست بالافاصله بعد از این تراژدی کمیته ای به فرمان نیکیتا خروشچف و به رهبری لئونید برژنف برای بررسی آن تشکیل شد. این کمیته در نهایت مرگ 90 نفر را اعلام کرد که از این تعداد 74 نفر در انفجار اولیه کشته شده بودند و شامل 57 نفر نظامی و 17 غیر نظامی می شدند. 49 نفر مجروح شدند که 16 نفر بعدا بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست دادند. 2 نفر نیز از خفگی کشته شدند که آمار نهایی را به 92 نفر رساندند. به هر حال آمار واقعی کشته شدگان به صورت یک راز باقی ماند.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/55901805161137339278.jpg][/url] سوختن افراد در آتش ناشی از انفجار ت حقیقات اخیر مرگ حدود 200 نفر را پیش بینی می کند. بهترین تخمین ها مرگ حدود 122 نفر را محاسبه کرده اند. این آمار شامل 74 نفر کشته شده در اثر انفجار و 48 نفر در اثر جراحات ناشی از سوختگی یا مواد شیمیایی است. در تعیین علت اصلی فاجعه کمیته تشکیل شده گزارش داد که : علت اصلی حادثه از طراحی سیستم کنترل است که بدون برنامه ریزی عملیاتی به شیرهای کنترل EPKV-08 اجازه روشن شدن موتور اصلی مرحله دوم موشک را پیش از پرتاب داده است. این اشکال در تست های قبلی کشف نشده بود. اگر پیکره بندی دوباره این قطعه به خوبی صورت گرفته بود از آتش گرفتن موشک می توانست جلوگیری شود. در نهایت برای پیشرفت برنامه R-16 این کمیته تست های شدیدی را برای سیستم کنترل توصیه کرد و یک ارزیابی دوباره برای بهبود دستورالعمل های ایمنی آن را در نظر گرفت. محل پرتاب بعد از دو هفته تعمیر شد و برنامه تست ها تا نوامبر از سر گرفته شد. برخلاف خوشبینی ها پرتاب بعدی تا فوریه 1961 انجام نشد و در نهایت بعد از پرتاب در هوا نابود شد. به علت کشته شدن بسیاری از مسئولان پروژه برنامه R-16 تا ژوئن 1963 که برای خدمت نظامی مناسب تشخیص داده شد ادامه یافت.   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/51884482443018550338.jpg][/url] موشک R-16 عملیاتی آماده پرتاب   یکی از جنبه های مهم از فاجعه ندلین این است که چگونه اتحاد شوروی توانست این حادثه را پوشش دهد. مارشال ندلین هنوز نیز به علت خدماتش در جنگ جهانی دوم به عنوان یک قهرمان در نظر مردم روسیه شناخته می شود. مرگ او به عنوان حادثه سقوط هواپیما توضیح داده شد. اقوام کشته شدگان فاجعه به علت واقعی مرگ عزیزانشان آگاهی نیافتند. دولت های غربی نیز به جز نکات مبهمی که از خائنین بدست می آمد چیزی از این واقعه متوجه نشدند و این حادثه تنها با سقوط کمونیسم در 1990 برای عموم فاش شد. امروزه مکان سایت 41 خالی و متروکه در گوشه ای از بایکونور قرار دارد. مکان پرتاب موشک بعد از انفجار R-16 و بقایای آن در ادامه دو فیلم درباره این حادثه تقدیم دوستان خواهد شد ویدئو اول با حجم 3 مگابایت صحنه های انفجار و سوختن افراد را در این حادثه نشان می دهد. ویدئو دوم با حجم 3.5 مگابایت گزارش کوتاه کانال هیستوری از این فاجعه را نشان می دهد.   منابع   http://www.aerospaceweb.org/question/spacecraft/q0179.shtml http://en.wikipedia.org/wiki/Nedelin_catastrophe   همه حقوق متعلق به گردآورنده و مترجم و وبسایت میلیتاری می باشد.

توپ 20 میلی متری آرش، محصول سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی نیروی زمینی سپاه، ضدبالگرد و اهداف دقیق زمینی و آمادی، دارای برد دقیق 1400 متر و برد موثر 1800 متر است. نیمه اتوماتیک بوده و نمونه خارجی ندارد.   تصاویر اختصاصی برای میلیتاری                    

یک دوشپرتاب ابتکاری:

این مقاله یک فرض دروغ رو واقعیتی اثبات شده در نظر گرفته و با متوسل شدن به دلایل مضحک سعی در اثباتش داره . در هر کدوم از مواردی که گفته شده ، اگه کسی بره دنبالش میبینه مسلمانان سرتر از یهودیا نبوده و نباشند ، کمتر نبوده و نیستند . برای نمونه در مورد اختراع : http://www.persianfal.com/tag-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%B9%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86.html www.uiais.com/archive/314 این دو تا لینک با یه سرچ سریع و ساده پیدا کردم . اگه کسی پاکار باشه و بلد باشه توی همین اینترنت سرچ کنه خیلی چیزای دیگه هم پیدا میکنه . از این گذشته اگر یهود برتر بود ، نیاز نبود عین زنان بدکاره ، با آویزان شدن به کشورهای غربی ، برای خودش یک کشور جعلی دست و پا کنه که وسعتش از مینی کشورهای شیخ نشین حاشیه خلیج فارس هم کمتره. اگر مقاله در مورد غربی ها نوشته شده بود و میگفت چرا اونها الان از مسلمانان برتر و قدرتمند ترند قابل قبول بود . نگاهی به وسعت کشورهایی که مسیحیان غربی به اشغال خودشون در اوردند این رو اثبات میکنه . اما یهود ... که این برتری غربی ها هم علت های مختلفی داره . اما در کل تاریخو که بخونیم میبینیم قدرت در دنیا همیشه چرخیده و کشورهای مختلف ، مصداق گهی زین به پشت و گهی پشت به زین هستند . همین روسیه از کی تشکیل شد و تبدیل به یک قدرت شد ؟ قبل از اون کجا بوده ؟ آیا با توجه به قدرت فعلیش میتونیم بیایم بگیم روسیه همیشه از ایران برتر بوده ؟ مسلما نه ...

سلام؛ 1- از حسادت دست برداريم. اسلام، مسيحيت، يهوديت ... "دين" هستند و "ملت" فرض نمودن آن يک مغلطه بزرگ است.چند درصد يهوديان اين مقاله از اسراييل بوده اند؟؟ 2- از حسادت دست برداريم.تا زمانی که دين افراد بدون آگاهی و اختيار آنها پس از تولد در شناسنامه آنها درج می شود، استناد به آن برای نتيجه گيري در زمينه های مهمی مانند آنچه در اين مقاله آمده است پوچ و بی معنی است. بسياری از يهوديانی که در اين ليست از آنها نام برده شده اصلاً افراد "مذهبی" نبوده اند. 3- از حسادت دست برداريم. تعداد اختراعات و نيز تعداد شرکتهای مطرح شده در اين ليست مغالطلات در برابر کل اختراعات بنيادی بشر پس از رنسانس و شرکتهای بزرگ جهان در حد صفر است. 4- از حسادت دست برداريم. اگر مبنای استدلالهای اين ليست مغالطلات درست باشد اين مسيحيت است که بر جهان حکومت می کند. 5- از حسادت دست برداريم. اين مقاله با ذکر اين که تعداد دانشگاههای هند از ايالات متحده بيشتر است؛ خود به خود به بی اهميت بودن تعداد دانشگاهها در موفقيت يک کشور دلالت کرده و به نوعی پوچ بودن استدلالهای مطرح شده در خود مقاله را اثبات می کند. مثال دانشگاه آزاد، جامع علمی کاربردی،... در کشورمان نيز پوچ بودن اين استدلال را نشان می دهد. 6- از حسادت دست برداريم و بيشتر فکر و تلاش کنيم.

[center][b] [i]([font=georgia,serif]The Iran Project)[/font][/i][font=georgia,serif] In 27[sup]th[/sup] January 2013, Iranian defense ministry started production line of Ya Zahra-3 short range air defense system. At the first glance, the system is an improved version of Chinese FM-90 air defense system but there is a story in shades of the produced defense system. A story that Iranian officials cannot admit, but they left delicate traces for vigilant to pick[/font][/b][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]In January 1991, a multi nation coalition led by United States started operation desert storm over Iraq. Beside many things, the operation was highlighted for significant performance of by the time state of the art weaponry, AGM-88 HARM anti-radar missiles suppressing Iraqi air defense, and F-117 nighthawk stealth bombers humiliating Iraqi air force flying almost freely above Baghdad. few years later the story took a sharp turn above Kosovo. The western weaponry wasn’t able to break resistance of the ground forces or hammer the Yugoslavian air defense. Almost 60 percent of SA-6 SAM sites were unharmed and coalition forces weren’t even able to assess success of Close Air Support (CAS) mission due to usage of fake targets by Serbs.[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]In respond strategists of United States proposed to alter US fighting strategy from a manner in which the weapons defined tactics to a new way in which tactics would define weapons. In the new system by using parallel measures (such as multipurpose bombs and missile which could do similar tasks) to gain objectives risk of the system being suppressed or ineffective would significantly reduce, actions taken by the command chain would be more determined and faster. Comparing with Balkan war in which destruction of air defense would majorly relay on anti-radiation missiles, in new concept each recognized air defense position is “a point” delivered to central or field command by secure data networks, then the tactical commander can decide by what type of weapon or which unit engage “the point” or even to play the recognized position to discover other concealed fire positions or enemy command centers.[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]Taking such approach would need a significant technical capability to satisfy battlefield requirement. However in later years with successes Over Afghanistan, Iraq and Libya this new concept proved to be one of the most lethal and effective ways of fighting through the history of the mankind introducing new operational capability such as time sensitive strikes and various air-ground control modes. In recent years there have been growing interests even among the east bloc, China and Russia to acquire network warfare and integrate weaponry to serve a singular fighting concept. However for technological and economical giants taking such military approach is possible for less financed and modernized countries such as Iran it is unlikely that the method can be applied, but evidence indicate in recent years Iranians developed an ambition to pursue such tactic[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif].[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]In 2009 Iran defense industry began production of a new anti-cruise-missile system. The highlights of the system were a brand new planar array system and a new six barrel 23 mm gun. But for the first time, existence of 35 mm Swedish Orlikeon canons and a mystery French Roland missile system (probably captured during the war with Iraq) suggested that Mesbah is not a conventional air defense system but a concept that gathers several components to form a singular defense capability against cruise missiles threat.[/font][/size][/left] [center][size=4][font=times new roman,times,serif][url="http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/Presence-of-French-Roland-AD-system-in-Mesbah-production-line-ceremony.jpg"][img]http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/Presence-of-French-Roland-AD-system-in-Mesbah-production-line-ceremony.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=4][font=times new roman,times,serif]Presence of French Roland AD system in Mesbah production line ceremony[/font][/size][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]On Jan. 27[sup]th[/sup] 2013, by revealing production of Ya Zahra-3 airdefence missile system, for second time clear signs of a new Iranian network warfare was seen. Judging by the geometry of the system and not by official statements YZ-3 is an improved copy of the Chinese FM-90 missile system, a heritage of French Crotal air defense system. Having a range of 15 kilometers for engagement with its missile and up to 20 kilometer for detection of threats, FM-90 was assigned with providing air defense cover for the Olympic Games in Beijing. The system is capable of engaging with two targets simultaneously with a target range from UAVs and fighter aircrafts to Cruise missiles and ordinances released by foe aircrafts[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif].[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]The father of currently employed FM-90, the FM-80 system was entered to Iran in early 90s right after the eight-year long war. The contract was included under-license construction of the missile system by the name “Shahab Sagheb” under project Ya Zahra-1. The system showed significant troubles lacking mobility, early warning radar and poor TV tracking capability. For a long time the Shahab Sagheb was utilized linking by more capable sky guard radars some of which improved by Iranian defense industries having better processing and ECCM capabilities. But having only a range of 8 kilometer against fast moving aircrafts and fast moving cruise missile and a relatively high minimum engagement altitude Shahab Sagheb was retired in early 2000’s.[/font][/size][/left] [center][size=4][font=times new roman,times,serif][url="http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/FM-80-Launcher-beside-Skygaurd-radar.jpg"][img]http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/FM-80-Launcher-beside-Skygaurd-radar.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=4][font=times new roman,times,serif]FM-80 Launcher beside Skygaurd radar[/font][/size][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]In 2012 the system was again put to service with several modifications in TV tracking system and later that year a brand new Ya Zahra-3 system was tested during an air defense drill, a system which had remarkable differences with old Shahab Sagheb system. The radar dish, sub components of radar and a new power generator and a new full digital consul was recognizable in the production line. A set of brand new optical tracking devices including an infra-red and CCD cameras and a laser range finder was also added to the system.[/font][/size][/left] [center][size=4][font=times new roman,times,serif][url="http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/YZ-3-Live-firing-test-during-a-military-drill.jpg"][img]http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/YZ-3-Live-firing-test-during-a-military-drill.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=4][font=times new roman,times,serif]YZ-3 Live firing test during a military drill[/font][/size][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]But at the construction line ceremony YZ-3 did not presented alone. However it was the highlight of the day, along the semi-mobile system two other elements was demonstrated, a new production line for Ghader Air defense system, a highly modernized version of MIM-23 Hawk missile system, and a brand new mobile command and control center. Ghader system was introduced nearly 2 years ago and has experienced several live fire tests during military drills and a separate control room capable of integrating several I-Hawk-Ghader sites. The interesting point in new command center is that despite old I-Hawk control units or previously seen Ghader control units which contain early warning station, commnder station and fire control unit, in new command center a command station and two exactly similar fire control position each equipped with one main MFD and two smaller MFDs above the main display, one showing a footage from a CCD optical system, was recognizable.[/font][/size][/left] [center][size=4][font=times new roman,times,serif][url="http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/YZ-3-System-note-the-optical-tracking-devices.jpg"][img]http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/YZ-3-System-note-the-optical-tracking-devices.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=4][font=times new roman,times,serif]YZ-3 System, note the optical tracking devices[/font][/size][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]Such composition clearly states that Ghader and YZ-3 systems are controlled by a single command center and this ceremony is not just to start production line of YZ-3 missile system but to introduce a new capability of Iranian defense ministry: capability of production of missile air defense system to encounter low to medium and high altitude tactical threads. Judging by pictures emerged from ceremony the command post is a full digital and probably capable of integrating data acquired from each launcher or sensor position and provide tactical commanders with network warfare capability.[/font][/size][/left] [center][size=4][font=times new roman,times,serif][url="http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/The-unveiled-Command-center-of-YZ-3-system.jpg"][img]http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/The-unveiled-Command-center-of-YZ-3-system.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][size=4][font=times new roman,times,serif]The unveiled Command center of YZ-3 system[/font][/size][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]In the new conceptual weapon which consists of Ghader and YZ-3 anti-aircraft missiles along with each system’s passive and active sensors, provide Iranian air defense units by capability of engaging with target in range of 2 to 45 km and altitude of 15 m to 18 Km. integration of batteries and multi sensor tracking of targets highly reduce chance of the defense system naturalized by foe active or passive counter measures. As instance in confronting AGM-88E HARM missiles which use three mode GPS Passive/Active Radar guidance, the defense system can alert the possible targeted site in early stages of HARM launch say in more than 60 miles distance, using Jouya radar of the Ghader system (Improved version of I-HAWK PAR radar stated range more than 150 km) or ESM measures to turn off the radar and move out of the position before the missile get close enough to turn its active radar on. And simultaneously use decoys and jammers to deceive sensors of the missile, Or to provide cover with YZ-3 systems (capable of engaging with HARM missiles) for Hadi radars (Improved I-Hawk HPIR radar) of Ghader system while it is engaging with high-value targets[/font][/size][/left] [left][size=4][font=times new roman,times,serif].[/font][/size][/left] [center][size=4][font=times new roman,times,serif][url="http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/An-Element-which-original-Fm-80-lacks-the-most-improved-version-of-the-An-MPQ-50-early-warning-radar-for-Gader-system.jpg"][img]http://theiranproject.com/wp-content/uploads/2013/02/An-Element-which-original-Fm-80-lacks-the-most-improved-version-of-the-An-MPQ-50-early-warning-radar-for-Gader-system.jpg[/img][/url][/font][/size][/center] [center][font=times new roman,times,serif]MPQ-50, an early wrning radar, the element that YZ-3 lacks the most[/font][/center] [left][size=4][font=times new roman,times,serif]However the recent announcement is an important improvement in Iranians air defense capability, moving toward network warfare is a risky gamble for Iran, Iranian defense industry is rather young and immature and if it fails in providing necessary technology, especially for inner command and control circles, the whole Iranian air defense capability will collapse in firs stages of any confrontation [/font][/size].[/left] [left]Source: http://theiranproject.com/blog/2013/02/01/ya-zahra3-iran-from-weapons-to-concepts/[/left]