-مقدمه موشک ، یکی از پر کاربرد ترین کلماتی که در شورای امنیت بر علیه ما بیان شده و امروزه موشک ها با کلاهک اتمی بررگترین چالش برای ادامه ی حیات بر روی این کره خاکی هستند ، موشک هایی که کمتر کسی از اولین نمونه ساخته شده آن ها خبر دارد . در این مقاله قصد داریم به صورت کلی در مورد موشک ها و به صورت تخصصی در مورد لزوم استفاده از موشک های کروز صحبت کنیم . - باروت ؛ اختراعی از جنس مرگ : اولین گام برای رسیدن به نقطه ی کنونی در عرصه موشکی را کسی نمیداند چه کسی برداشته است ، باروت را می توان ابتدایی ترین و اولین سوخت مورد استفاده برای موشک ها دانست ، موشک هایی که در آن دوران قدرت انفجاری شبیه به موشک های حال نداشتند و صرفا یا برای وحشت افکندن در قوای دشمن مورد استفاده قرار می گرفتند یا برای به آتش کشیدن شهر ها ، در کتاب ها و نقل قول های تاریخی منبع دقیقی برای زادگاه باروت بیان نشده اما عده ای مدعی ساخت باروت در بین قرن های ۷ تا ۹ در چین هستند و عده ای نیز معتقد هستند توسط راجر بیکن ، کشیش و مدرس فرانسیسکن در سده ی ۱۳ میلادی اختراع شده. -قدر زر زرگز شناسد ، اختراع اولین نسل موشک های امروزی : ادعاهای تاریخی ای مبنی بر فتح بغداد به وسیله هلاکو خان مغول توسط راکت وجود دارد که بنده بعنوان نویسنده این مطلب صحت این ادعا را تایید نمیکنم و به منابع معتبری برای تایید این ادعا دست پیدا نکرده ام . هندی ها در جنگ با انگلیسی ها با استفاده از تنه ی بامبو راکت های ابداعی ای درست کرده و مورد استفاده قرار دادند و بعد ها ویلیام کانگریو ، افسر انگلیسی نیز با تقلید از هندی ها راکت هایی ساختند که کارایی لازم را نداشتند و به جای آن سران ارتش انگلیس استفاده از توپ های جنگی را ترجیه میدادند اما در این بین ارزش واقعی این اختراع بزرگ را تنها آلمان ها درک کردند و با تحقیقات فراوان موفق به ساخت یک نمونه ی اولیه از موشکی شدند که برخلاف موشک های قبلی ، کارایی موثری در نبرد های جنگی از خود به نمایش گذاشتند. -آغاز عصر موشکی : انتقام جویی از فضا (V-2) ، اکتبر ۱۹۴۲ بود که جهان توسط ارتش آلمان غافلگیر شد ، اولین پرتاب موشک بالستیک در جهان درحالی توسط آلمان ها صورت گرفت که تا آن زمان هیچ کشوری به علم استفاده از موشک ها با چاشنی قوانین بالستیک دست پیدا نکرده بود . موشک V-2 را می توان جاودانه ترین موشک در تاریخ دنیا نام برد ، زیرا اولین شی ساخت دست بشر بود که خارج از جو کره ی زمین به پرواز در آمد اما V-2 یک برادر بزرگتر نیز داشت که او را هم میتوان پدر موشک های کروز عصر حال دانست ، V-1 را می توان اولین موشک کروز ساخته شده ی بشر دانست که توسط لوفت وافه در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار می گرفت این موشک که از آن بعنوان بمب پرنده نیز یاد می کردند ۸۵۰ کیلوگرم مواد منفجره را با سرعت ۶۴۰ کیلومتر به برد ۲۵۰ کیلومتری می رساند اما V-1 های ارتش نازی نقاط ضعف زیادی داشتند که یکی از مهمترین آن ها را می توان صدای زیاد آن عنوان کرد که شناسایی آن را برای خلبان ها و ضد هوایی ها آسان می کرد ، همچنین سرعت پایین این موشک نیز از نقاط ضعفی بود که در انهدام آن توسط انگلیسی ها نقش مهمی داشت . _در ادامه ی این مطلب قصد داریم وارد بحث لزوم استفاده از موشک های کروز و مزایای آن شویم . *نکته : با توجه به درخواست جناب @MR9 مبنی بر خود داری از ارسال مطالبی که در انجمن وجود دارند و مکمل بودن تاپیک ها ، از توضیح در مورد موشک های کروز و اجزای آن و نحوه عملکرد آن خوداری کرده و مستقیما وارد مبحث لزوم گسترش استفاده از موشک های کروز و مزایای آن ها می شویم. -لزوم استفاده از موشک های کروز : امروزه در پی بالا گرفتن تنش ها در خاورمیانه و شعله ور شدن جنگ در کشور های منطقه ، استفاده از تسلیحات نظامی بشدت افزایش یافته . ساخت تاسیسات نظامی در داخل شهرها و مناطق مسکونی را می توان یک تاکتیک برای ممانعت از حملات دشمن و بمباران شدید آن ها دانست که در اینجا اهمیت نقطه زن بودن و هدایت پذیری تسلیحات را نمایانگر می کند . یکی از دلایلی که موشک های کروز را در عرصه ی تسلیحات نظامی دارای اهمیت دو چندان می کند ، هدایت پذیری و قدرت مانور و دقت اصابت این نوع موشک هست . به اعتقاد بنده به عنوان نویسنده ی این مقاله ، موشک های کروز را می توان یک نوع پهپاد انتحاری دانست ، با این تفاوت که پهپاد های انتحاری مانور پذیری بالاتری دارند و فرمان پذیری آن ها ساده تر است ، اما می توان بصورت کلی و تقریبی پنل اتک هر دو را یکی دانست ، بهترین مثال برای ادعای این جانب ، پهپاد انتحاری کرار ۳ هست که توسط نیرو های مسلح جمهوری اسلامی مورد استفاده قرار می گیرد . یکی دیگر از مزایای موشک های کروز را می توان توانایی این نوع تسلیحات در پنهانکاری یاد کرد که به کاربر آن این امکان را می دهد که در هرگونه حمله بتواند از اصل غافلگیری بهترین استفاده ممکن را ببرد ، یکی از این نوع موشک ها که در داخل کشور تولید می شود موشک کروز پنهانکار مبین هست و اگر بخواهیم یک نمونه خارجی مناسب برای این نوع موشک ها بیان کنیم ، موشک AGM_158 یک موشک کروز در این کلاس ، ساخته شده توسط ایالات متحده آمریکا است.  موشک های بالستیک به دلیل حجم بزرگ بدنه ی آن ها محدودیت هایی برای استفاده دارند ، برای مثال نمی توان از موشک های بالستیک در ناو ها و ناوچه ها یا زیر دریایی های متوسط و کوچک استفاده کرد ، یا این نوع موشک ها را نمی توان به وسیله ی بالگرد ها و جنگنده ها مورد استفاده قرار داد اما موشک های کروز با توجه به ابعاد آن ها ، در انواع شناور های سنگین تا قایق های گشتی کوچک مانند شناور تندرو ذولفقار و شناور تندر مورد استفاده قرار می گیرد و این نوع موشک ها را می توان در انواع زیر دریایی ها ، بالگرد ها ، جنگنده ها و خودرو ها مورد استفاده قرار داد . اگر بخواهیم مزیت های دیگری از استفاده ی موشک های کروز نام ببریم ، باید به آزادی کاربر موشک در نوع حمله به هدف را مثال بزنیم ، موشک های بالستیک با توجه به پیروی آن ها از قوانین بالستیک پس از شلیک از مدار کره زمین خارج شده و برای برخورد به اهداف بر روی آن ها شیرجه خواهند زد و در این نوع حملات کلاهک به صورت عمودی به اهداف اصابت می کند ، اما با توجه به ساخت آشیانه های مقاوم در برابر حملات بالستیک و یا استفاده از تاسیسات زیر زمینی ، استفاده از موشک های بالستیک کارایی لازم را در بعضی از موارد ندارد ، اما موشک های کروز با توجه به مانور پذیری و فرمان پذیری راحت تر میتواند با هر نوع زاویه ای به هدف اصابت کند ، یعنی هم توان حمله به صورت افقی را به کاربر می دهد هم میتواند بصورت تاپ اتک عمل کند و از بالا هدف را مورد حمله قرار دهد . در عصر کنونی دولت های دنیا در حال رقابت در عرصه های نظامی و هسته ای و انرژی هستند و گاها بین دولت هایی جنگ های وجود دارد که به صورت مستقیم وقوع پیدا نکرده اند و دو دولت به صورت غیر مستقیم و غیر رسمی ، منافع یکدیگر را مورد هدف قرار میدهند ، مانند جنگ سوریه که به صورت غیر رسمی بین کشور های ایران ، روسیه ، سوریه و چین در یک طرف آمریکا ،اسرائیل ، اروپا ، شیخ نشین های عرب و ترکیه در طرف دیگر به وقوع پیوست و یا جنگ یمن که بین ایران و اعراب شکل گرفته است . اگر بخواهیم یک مثال ساده برای چنین جنگی بزنیم ، باید به حمله ی ایران (طبق ادعای سازمان ملل ) به تاسیسات آرامکوی عربستان اشاره کنیم که در طول این حمله چندین پهپاد و موشک کروز به تاسیسات نفتی عربستان اصابت کرد ، مسئولیت این حمله را با اینکه انصارالله بر عهده گرفت اما انگشت اتهام به سمت ایران نشانه رفت اما هرگز به صورت دقیق مورد تایید واقع نشد ، یکی از مزیت های موشک های کروز را نیز همین امر میتوان دانست که بدون اینکه محل دقیق پرتاب این موشک ها مشخص شود میتوان آن ها را شلیک کرد و مورد استفاده قرار داد ، مزیتی که موشک های بالستیک از آن بهره مند نیستند . -پیشنهاد و طرح نویسنده : در این چند سال ،جهان با پیشرفت روز افزون در عرصه ی پهپادی رو برو شده و کشور های دنیا در حال رقابت برای ساخت پرنده های بدون سرنشین هستند. ارتش آمریکا را می توان در این حوزه مانند اکثر حوزه های نظامی ،پیشگام دانست . ایالات متحده طی یک پروژه نظامی قصد ایجاد ارتباط و شبکه شدن پهپاد ها و جنگنده ها را دارد که با این طرح ، هر جنگنده توانایی کنترل پهپاد یا پهپاد هایی را دارد که با توجه به اهداف عملیات ، از آن ها استفاده کند . همانطور که در قسمت های قبلیه این مقاله اشاره شده ، موشک های کروز و پهپاد های انتحاری شباهت های بسیار زیادی با هم دارد . در طرحی که اینجانب به اعضای اندیشکده میلیتاری پیشنهاد میکنم بر لزوم استفاده موشک های کروز و کنترل آن ها به وسیله ی جنگنده ها تاکید شده. به عبارتی ، با توجه به محدودیت های یک جنگنده برای بارگذاری تسلیحات و برد آن جنگنده و گاها خطرات ورود به رینگ دفاعی دشمن ، می توان در عین پرواز جنگنده همزمان چند موشک کروز همراه با جنگنده شلیک کرد که هدف از پیش تعیین شده ای نداشته باشند و صرفا توسط جنگنده مورد هدایت قرار بگیرند و از آن ها با توجه به نیاز جنگنده استفاده شود ، یکی از مزایای چنین طرحی را میتوان افزایش مقدار حجم جابجایی تسلیحات توسط جنگنده دانست و یا می توان از این موشک ها برای سرکوب پدافند دشمن قبل از رسیدن به رینگ پدافندی استفاده کرد ، همچنین جنگنده ها با داشتن یک یا دو تیر موشک آماده ی فرمان ، در صورت برخورد با نقاط حساس که در پنل حمله آن ها طراحی نشده بود می توان از آن ها استفاده کند ، دیگر مزیت استفاده از این طرح ، استفاده ی جنگنده از موشک هایی است که عملا قابلیت نصب و پرتاب آن را ندارد . *پایان بخش اول تشکر از جناب @worior و جناب @MR9 صرفا برای اندیشکده ی میلیتاری/ نویسنده : @MA5

در مراسمی با حضور سرلشکر جعفری در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نیروی هوافضای سپاه، از موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول رونمایی شد. به گزارش خبرنگار سپاه نیوز؛ در مراسمی که امروز (پنج شنبه ۱۸ بهمن ) با حضور سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه برگزار شد ، موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک سپاه رونمایی شد. فرمانده کل سپاه در این مراسم رونمایی از دستاوردهای دفاعی سپاه همزمان با ایام گرامیداشت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران را اثبات "ما میتوانیم" به جهانیان دانست و اظهار کرد : تولید انبوه موشک های پیشرفته دقیق و هوشمند با آخرین تکنولوژی که نقطه اوج پیشرفت در عرصه موشکی است، امروز به همت فرزندان ملت ایران در نیروی هوافضای سپاه تحقق یافته است. سرلشکر جعفری با اشاره به نمایش کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نقطه‌زن سپاه برای نخستین بار، گفت: رونمایی از این شهر تولید موشک در اعماق زمین، پاسخی به یاوه‌گویی‌های غربی ها است که تصور می کنند با تحریم و تهدید می توانند ما را محدود کرده و از اهداف بلندمان بازدارند. فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز در این مراسم امنیت ملت ایران را خط قرمز نیروهای مسلح برشمرد و اظهار کرد: با وجود توطئه ها و تهدیدات دشمن علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ، طبیعی است که ما نیز به حرکت خود ادامه دهیم و امروز به پاس پایداری و مقاومت خوزستانی های غیور ،به ویژه مردم قهرمان و مقاوم دزفول در دفاع مقدس ، از موشک هوشمند زمین به زمین "دزفول "رونمایی کردیم که آخرین دستاورد و محصول حوزه تحقیقات نیروی هوافضای سپاه است. وی با تاکید بر اینکه حرکت ما در حوزه موشک‌های زمین به زمین دائمی است ،با برشماری ویژگی‌های موشک هوشمند دزفول اظهار کرد : این دستاورد مهم به لحاظ ابعاد و اندازه به هندسه موشک ذوالفقار بسیار نزدیک می باشد ؛ موشک ذوالفقار ۷۰۰ کیلومتر برد دارد ، اما موشک دزفول هزار کیلومتر برد داشته و افزایش ۳۰۰ کیلومتری برد آن به واسطه به‌کارگیری فناوری‌های جدید در این محصول دفاعی است ، قدرت انهدام و تخریب این موشک نیز به دلیل نوع موادی که در سر جنگی آن به کارگیری شده، دو برابر موشک ذوالفقار است. http://www.sepahnews.com/index.php/component/k2/item/7225-با-حضور-فرمانده-کل-سپاه-صورت-گرفت-؛-نمایش-کارخانه-زیرزمینی-تولید-موشک-های-بالستیک-سپاه-برای-اولین-بار-رونمایی-از-موشک-بالستیک-هوشمند-زمین-به-زمین-دزفول.html سردار حاجی زاده کارخانجات ساخت موشک را امکانی گرانبها و حیاتی برشمرد واظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران شروع کننده هیچ جنگی نیست، اما قرار هم نیست در برابر دشمنان غافلگیر شویم ، از این رو هم امکانات عملیاتی و هم کارخانجات تولیدی خود را در اعماق زمین و به صورت محرمانه تعبیه کرده ایم تا از دسترسی دشمنان دور بماند.

بسمه تعالی در مرداد ماه سال 98 با حضور رئیس جمهور روحانی، در مراسمی رسمی از سامانه پدافند هوایی برد بلند ایران به نام "باور 373" رونمایی شد. این سامانه اولین سامانه برد بلند پدافند هوایی ساخت ایران است که حاصل 10 سال فرایند تحقیق و توسعه و اکتساب فناوری بود. اگرچه هدف اولیه از توسعه چنین سیستمی در پی عدم اجرای قرار داد خرید اس 300 از سوی طرف روسی بود، ولی حاصل کار نه نسخه ای الگو گیری شده از اس-300 روسی که طراحی کاملا جدید بود به نحوی که اگر چه در برخی اجزا تشابهاتی با برخی از اجزای دیگر سامانه های موجود در دنیا به صورت موردی دیده می شود، ولی کلیت سامانه طراحی کاملا منحصر به فرد دارد. طراحی و ساخت این سامانه ایران را وارد باشگاه کشور های انگشت شمار دارای فناوری های لازم برای طراحی و ساخت چنین سامانه هایی کرد. این سامانه بر خلاف اس-300 روسی برای شلیک موشک های خود از متد هات لانچ استفاده می کند، و به جای لانچر های استوانه ای از لانچر های مکعبی بهره می برد. طراحی لانچر ها اگرچه دارای تشابهاتی با سامانه پاتریوت آمریکایی ست، ولی در تضادی آشکار موشک های سامانه عمود پرتاب هستند، و نه مایل پرتاب همانند پاتریوت. حاصل این تضاد و شباهت ها در مجموع به سامانه ای منحصر به فرد ختم شده که در آن سعی شده از نقاط قوت تمامی طراحی های صورت گرفته در شرق و غرب دنیا استفاده شود. اگر چه این سامانه در حال حاضر مشخصات عملیاتی قابل توجهی دارد، از جمله برد درگیری با هدف بیش از 200 کیلومتر و دارا بودن رادار های آرایه فازی فعال از جمله رادار معراج-4 با بیش از 10 هزار المان، که با بسیاری از سامانه های مشابه در دنیا قابل مقایسه است، اما این موضوع آنجا از اهمیت بیشتری برخوردار می شود که آن را در واقع اولین قدم و اولین دستاورد عملیاتی ایران در حوزه پدافند برد بلند بدانیم. عرصه ساخت سامانه های پدافندی برد بلند میدانی بود که ایران پس از سال ها تلاش بالاخره توانست خود را بدان برساند، حال برداشتن گام های بعدی به مراتب ساده تر خواهد بود. همان طور که مسلط شدن ایران به فناوری ساخت موشک های بالستیک به ساخت موشک هایی چون سجیل، موشک های خانواده فاتح و موشک رعد رسید، تلاش های ایران در حوزه فضایی پس از گام های اولیه به توسعه حامل پیشرفته قاصد مجهز به موتور سوخت جامد سلمان با توان تغییر بردار رانش ختم شد، و در حوزه پهپادی به شاهد 129 و شاهد 191 ختم شد، کاملا می توان امیدوار بود که گام های بعدی ایران در ساخت سامانه های پدافندی برد بلند بسیار پیشروتر و توانمند تر باشد. آنچنان که حتی برخی فناوری هایی که با احتمال بالا در ساخت نسل بعدی این سامانه بکار خواهد رفت را همین الان نیز می توان دید! در اواخر بهمن ماه سال 98 نیروی هوافضای سپاه پاسداران از موشک بالستیک کوتاه برد سوخت جامد رعد 500 رونمایی کرد. این موشک با سرجنگی حدود نیم تنی قابلیت رسیدن به برد 500 کیلومتر را داراست و بر اساس تصاویر منتشر شده از تست آن دارای CEP بسیار کمی می باشد. اما آنچه که این موشک را متمایز می کرد برد آن یا سوخت جامد بودن نبود، که پیش از این در موشک فاتح-313 که یکی از موشک های خانواده فاتح است این برد محقق شده بود، و حتی در دیگر اعضای این خانواده از این برد عبور نیز شده بود. در حالی که موشک فاتح 313 از کلاهک جدا شونده با بدنه کامپوزیتی بهره می برد، این بار در موشک رعد 500 تمامی قسمت های بدنه و بخش پوسته پیشران سوخت جامد آن از مواد کامپوزیتی ساخته شده بود. بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی مقامات رسمی بدنه کامپوزیتی موشک قابلیت تحمل بیش از 3 هزار درجه سانتی گراد حرارت را داراست. از سوی دیگر بخش پیشران سوخت جامد این موشک و نوع سوخت آن نیز کاملا باز طراحی شده و در آن از نسل جدیدی از پیشران های سوخت جامد تحت نام زهیر استفاده شده است که توانایی کاملا بهتری نسبت به اسلاف خود دارد. حاصل این بهینه سازی ها آن شده که رعد 500 با ابعاد کلی کمتر، و وزن 1 دوم فاتح 313 توانسته به همان برد برسد. حاصل استفاده از این فناوری ها و برخی دیگر بهبود ها و بهینه سازی ها در ساخت موشک های نسل بعدی سامانه باور 373 که در حال حاضر از موشک های صیاد-4 با برد بیش از 200 کیلومتر استفاده می کند می تواند منجر به آن شود که موشک های صیاد-5 بتوانند به برد 400 کیلومتر و یا حتی بیشتر برسند. رسیدن به چنین بردی در یک سامانه پدافندی برد بلند علاوه بر دست آوردهای فنی، اثر استراتژیکی در بازدارندگی نظامی جمهوری اسلامی و تغییر شکل میادین نبرد های احتمالی آینده خواهد داشت. در اختیار داشتن سامانه ای با برد آتش 400 کیلومتر، که هر آتشبار آن دایره ای به قطر 800 کیلومتر را پوشش خواهد داد تبدیل به برگ برنده و دست بلند پدافند هوایی ایران به ویژه در هنگام پیاده کردن استراتژی A2/AD خواهد شد و ضعف هوایی فعلی ایران را تا حد قابل توجهی التیام خواهد داد. همچنین از آنجا که سامانه باور در نسخه فعلی نیز کاملا متحرک است، در زمان نبرد با حفظ تحرک و قابلیت مانور، و نیز در صورت لزوم مستقر شدن در مناطق عملیاتی جدید به کلی داینامیک صحنه نبرد را می تواند تغییر دهد؛ و ساختار قدرت هواپایه دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای ایران را دچار چالش اساسی کند. در ادامه تصاویری در منطقه تحت پوشش نسل بعدی سامانه باور در مناطق حضور احتمالی آن ارائه می شود: نسخه انگلیسی: https://msai.ir/2020/06/19/bavar-373-next-generation/

https://www.youtube.com/watch?v=iJpeWAxk2So&feature=emb_logo

نگاهی جدید به مفهوم "تغییر دهنده جریان بازی " تسلیح جتهای پنهانکار سوخو-57 به موشکهای فراصوت Kh-47M2 کینژال به تازگی اخباری مبنی بر آزمایشهای محرمانه نیروی هوایی روسیه بر روی جت پنهانکار نسل پنجم سوخو-57 با استفاده از مهمات محمول هوایی فراصوت R-37M و همچنین موشک هوابه هوای مجهز به جستجوگر آرایه فازی فعال K-77 منتشر شده است که به احتمال زیاد ، پس از ورود رسمی بخدمت این نیرو ، موجب تحول عمده ای در ماهیت رزم هوایی در آینده را فراهم خواهد ساخت . با این حال ، آخرین بروزرسانی ممکن بروری این جت پنهانکار ، پیش بینی نصب یک نسخه سبکتر از موشک فراصوت کینژال است که در صورت تحقق این امر ، یک جهش قابل توجه برای کاربران آن ، بویژه زمانی که هواگرد حامل آن در سرعت و ارتفاع عملیاتی بالا وارد عمل میشود ، خواهد بود . این درحالی است که کینژال بصورت رسمی از اوایل 2018 وارد خدمت رسمی در نیروی هوایی روسیه شده و در حال حاضر توسط جتهای قدیمی تری نظیر MiG-31 فاکس هاوند و بمب افکن های Tu-22M استفاده می گردد . نکته ای که در این بین ، میتوان روی آن بیشتر تمرکز نمود ، دقت و قابلیت اطمینان پذیری بالا ، برد چشمگیر ، سرعت زیاد آن است که به تقریب تمامی سامانه های دفاعی موجود در زرادخانه ارتش های جهان را دچار انفعال کرده و مضاف بر آن ، موجب میشود تا یک پیکر بندی مطلوب برای ایفای نقش " ضد کشتی " نیز بشمار آید . با این وصف ، بدلیل اینکه پیکربندی سوخو-57 سبکتر از ساختار هواگردهایی نظیر فاکس هاوند یا بک فایر بحساب آمده و بر خلاف اسلاف خود ، یک جت رزمی پنهانکار محسوب میشود ، توانایی حمل مهمات با حجم کوچکتر را در جایگاه های داخلی خود داشته و این باعث میشود تا بتواند یک گونه سبک تر و با اندازه کوچکتر از مهمات کینژال 600 کیلوگرمی که به شکل خاص برای جتهای نسل آینده طراحی شده را حمل نماید . واضح است که پیامدهای اضافه شدن این قابلیت به سوخو-57 ، غیر قابل کنترل خواهد بود ، چنانکه با مسلح شدن به این مهمات جدید ، جت روسی می تواند به اولین هواگرد نسل پنجم با قابلیت حمل موشکهای بالستیک تغییر کاربری یافته تبدیل گردد . از سویی دیگر، پیکربندی قابل انعطاف کینژال برای استفاده بر علیه اهداف زمین پایه و دریاپایه ، به احتمال فراوان موجب تولید این جت در تیراژ انبوه شده و طبیعتاً کاربرد آن را برای ایفای ماموریتهای ضربتی در کنار نقش اولیه برتری هوایی ، پررنگ خواهد کرد . از سویی دیگر ، قابلیت حمل کلاهکهای هسته ای توسط کینژال باعث میگردد تا این جت رزمی به شکل بالقوه ، وارد سازمان رزم یگانهای بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی روسیه که در حال حاضر ، صرفا" به بمب افکن های Tu-22M ، Tu-160 و در نهایت افسانه جنگ سرد Tu-95 مسلح است ، شود که به شکل طبیعی ، انعطاف پذیری رزمی بیشتری را برای اجرای حملات هسته ای برای روسها فراهم خواهد آورد . تحلیلگران نیروی هوایی ایالات متحده براین باورند که در حال حاضر ، سوخو-57 ، بر خلاف همتای غربی اش اف-22 ، بدلیل استفاده از سامانه های رزمی و پروازی آنالوگ ، قادر به استفاده از مهمات هوا به سطح نیست و برای ایفای ماموریتهای غیر از برتری هوایی ، بشدت با محدودیت روبروست . از سویی دیگر ، جتهای سبک تری نظیر اف-35 در حال حاضر بیشتر برروی نقش ضربتی محدود ، متمرکز شده اند و قابلیت حمل مهمات هوا به زمین بشکل انبوه را ندارند ، ضمن اینکه علی الظاهر قادر به حمل مهمات دورایستای هسته ای نیز نیستند و بیشتر بر روی قابلیت حمل مهمات هدایت شونده تاکید دارند . در نتیجه ، اضافه شدن قابلیت حمل Kh-47M2 بر روی سوخو-57 بصورت بالقوه می تواند نیروی هوایی ایالات متحده را وادار کند تا توسعه نسل جدیدی از مهمات هسته ای سبک تر با قابلیت شلیک دورایستا را برای اف-35 در دستور کار خود قرار دهد ، گرچه بسیار بعید خواهد بود که تلاش آمریکایی ها روی نسخه فراصوت آن قرار گیرد . به اعتقاد ناظران نظامی ، مشخصات منتشر شده از رادار سوخو-57 و ویژگی پنهانکار بودن ذاتی این جت نسل 5 ، محصول جدید صنعت هوایی روسیه را به یک پیکربندی ایده آل برای ایفای سکوی شلیک موشکهای فراصوت در بردهای غیر قابل تصور ، تبدیل می نماید و این خود موجب کاهش احتمال کشف پرنده مهاجم توسط واحدهای دفاع هوایی دشمن را فراهم می آورد . اما آنچه که در این میان اهمیت دارد ، توانایی روسها در مینیاتوریزه کردن کینژال بدون صدمه به برد و سرعت آن است و اینکه آیا حمل موشک جدید می تواند مانورپذیری سوخو-57 را تحت تاثیر خود قرار دهد ؟!!! اما ، فرض بر تطبیق موفقیت آمیز این دو ، بطور قطع توان رزمی سوخو-57 و بالتبع آن ، نیروی هوایی روسیه دچار تغییرات بسیار زیادی می گردد . این مساله در کنارتحلیل های موجود مبنی بر احتمال دریافت این جتهای رزمی توسط نیروی دریایی روسیه و استقرار آن بر روی حامل های شناور ، میتواند به یک ابزار موثر برای تغییر جریان بازی در نبردهای هوایی و ضد شناور در فواصل زیاد تبدیل شود ، گرچه این مشکل نیز قابل تبیین است که احتمالا" این موشک تا سال 2030 وارد خدمت عملیاتی نخواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

با سلام صرفا جهت یک خنده ی فلسفی...

سلام یکی از مباحث مهم در مورد انرژی ، امنیت آن است . به امنیت انرژی از دو زاویه تولید کننده و مصرف کننده نگاه می شود . در مورد نفت و گاز یکی از شاخصه های امنیت از دیدگاه تولید کننده این است که مطمئن شود در طولانی مدت نفت و گازش خریدار دارد تا بر اساس آن بتواند طرح های بلند مدت خود را برنامه ریزی نماید . از دیدگاه مصرف کننده هم دسترسی آسان و مطمئن به منابع انرژی حائز اهمیت است . یکی از مشخصه های این موضوع خرید از کشورهایی است که دارای استقلال و ثبات سیاسی باشند . از این منظر برای چین گزینه های زیادی نمی ماند چرا که بسیاری از کشورهای تولید کننده به شدت تحت نفوذ آمریکا هستند (مانند عربستان) و یا آمریکا در آنها دارای حضور و ابزارهای اعمال قدرت می باشد (مانند عراق) . برای چینی ها فقط دو گزینه اصلی می ماند یعنی روسیه و ایران . از سویی وابستگی یک جانبه به روسیه بنا به دلایل بسیاری برای چینی ها عقلانی نمی باشد . از اینرو ایران در این زمینه می تواند یک شریک مطمئن برای این کشور گردد . یکی دیگر از نکات مهم ، رقابت های منطقه ای و جهانی است . مشکلاتی که چینی ها با همسایه جنوبی خودشان یعنی هند دارند قاعدتا آنها را وارد عرصه هایی می کند که بتوانند همسایه خود را کنترل و یا تضعیف نمایند . روابط چین و پاکستان از این نوع مدل است که البته برای هر دو طرف مزایای خاص خود را دارد . در همین قرارداد اخیر هم طرح انتقال گاز ایران از طریق پاکستان به چین آورده شده است . طرحی که احتمال رسیدن گاز به هند با قیمت مناسب را به چالش می کشد و از سوی دیگر می تواند چین را برای ما به اهرم فشاری تبدیل کند تا رفتار های همسایه شرقی مان در بسیاری از موارد معقولانه تر گردد و یا همکاری بیشتری با ما نمایند . مساله دیگر چین ، مبحث جدایی طلبان ترکستان شرقی و اویغورها هستند . یکی از حامیان اصلی این بخش جدایی طلب به غیر از آمریکایی ها ، ترکیه می باشد که سیاست نگاه به شرق خود را بر توسعه نفوذ در مناطق به اصطلاح خودشان ترک نشین قرار داده اند (حالا بماند که سیاست گذاری های کلان این کشور عملا خارج از ظرفیت آن ها و بعضا متناقض با هم می باشد) . در همین راستا ترک ها در استانبول میزبان گروه ETESA (East Turkistan Education and Solidarity Association) می باشند . این گروه فعالیت های خودش را به ظاهر در چارچوب های غیر مسلحانه بیان می کند اما چینی ها می گویند که آنها با حزب اسلامی ترکستان یا Turkistan Islamic Party همکاری می نمایند و ترکیه را به حمایت و آموزش گروه های مسلح حزب اسلامی ترکستان متهم می کنند البته ترک ها این مساله را رد کرده اند اما واقعیت سوریه نشان داد که چینی ها پر بیراه نمی گویند . از طرفی ترکیه برای ایران یک رقیب منطقه ای می باشد . افزایش توان ایران برای کنترل و تضعیف ترک ها می تواند یک استراتژی مناسب برای چینی ها باشد . همچنین متصل کردن مدیترانه به دریای عمان از طریق کشور های ایران ، عراق و سوریه هم چشم انداز مناسبی برای کاهش اثرگذاری ترک ها در جاده ابریشم جدید است که در مفاد همین قرارداد اخیر با عنوان خط زیارتی پاکستان ، ایران ، عراق و سوریه عنوان شده است (البته منافع ما بحث الان بنده نیست اما به عنوان مثال کاهش ضریب اهمیت کانال سوئز و بالطبع آن مصر و به همان مقدار افزایش اهمیت خاک ما و متحدان ما در محور مقاومت و آب های سرزمینی ما را می توان نام برد ) . مورد بسیار مهم بعدی ، که محور اصلی کلان استراتژی چینی ها برای آینده می باشد ، جاده ابریشم جدید و خطوط ترانزیت بین المللی است که هزینه های حمل و نقل را به شدت کاهش می دهد . مثلا حمل یک کانتینر از دویسبورگ (در غرب آلمان) به چانگینگ (در شرق چین) از مسیر فعلی که از کانال سوئز عبور می کند در مدت 36 روز و با هزینه بالای 6500 دلار صورت می گیرد که با راه افتادن مسیر راه ابریشم جدید این کانتینر در مدت 15 روز با هزینه 4500 دلار حمل خواهد شد (گفته می شود در این مسیر ایران از هر کانتینر 1000 دلار درآمد خواهد داشت !؟) . حدود 2 سال پیش در اسناد چینی ها خواندم که آنها تخمین می زنند به اندازه یک سوم ارزش تولید ناخالص داخلی کشورهای جهان از این مسیر کالا و خدمات گذر خواهد کرد . در کل گزینه اول استراتژی چینی ها برای تاثیرگذاری در جهان همین مسیر می باشد اما در مقابل آمریکایی ها به دنبال کنترل اطلاعاتی جهان هستند . چینی ها برای کنترل آمریکایی ها وارد توسعه ابزارها و شبکه های اطلاعاتی شده اند و در مقابل آمریکایی ها به عنوان یک گزینه برای کنترل چینی ها نیاز دارند تا منطقه ما و علی الخصوص کشور ما را کنترل کنند و در صورت عدم موفقیت ناامن سازی منطقه در دستور کارشان است . حالا در مسیر جاده ابریشم جدید (یک کمربند یک جاده !؟ ) ایران جایگاه بسیار مهمی دارد زیرا علاوه بر مسیر ارتباطی بسیار مناسب به سمت اروپا ، مسیر اصلی اتصال چین و کشورهای شرق آسیا به قاره آفریقا و در آینده بلند مدت با توسعه مسیر شمال آفریقا از طریق اقیانوس اطلس به آمریکای جنوبی می باشد . در کل موارد بالا بخشی از اهمیت قرارداد جدید و چرایی حضور چین و ایران در آن است و موارد بالا را می توان بسیار گسترش و بسط داد و همین موارد است که می تواند دست ما را برای کسب منفعت بیشتر باز نماید اگر در حالت خوشبینانه ساده لوحی بعضی از ... بگذارد . البته بنده در این متن سعی کردم به مفاد پیش نویس قرارداد جدید زیاد توجه نکنم کما اینکه جزئیات قرارداد هم بسیار مهم می باشد . حالا شما بفرمایید چرا چین نه و مثلا آلمان آری ؟

با سلام خدمت همه دوستان گرامی هر چند تجربه امور سیاسی کشور در چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی نشان می دهد تا متن انگلیسی ( در اینجا چینی ) معاهدات منتشر نشده و از کلیه پیوست های آنها رونمایی نشده نمی توان در خصوص فایده و ضرر آنها اظهار نظر کرد ولی به نظر می رسد این توافق برای هر دوطرف مزایای زیادی دارد . هر دو کشور در معرض تحریم های آمریکا قرار داشته و آمریکا در حال محدود ساختن و محاصره آنها است . طبیعی است که چنین توافقی خیال چین را از بابت نفت خلیج فارس راحت می کند و از سوی دیگر برای ایران امکان مقابله با تحریم های اقتصادی را فراهم می کند و از طرفی با تلاش های سیاسی بین المللی آمریکا و متحدینش به خصوص در شورای امنیت مقابل خواهد شد ولی خطر ایجاد امتیاز برای چین جهت معامله با آمریکا وجود دارد و همچنین اگر در متن توافق مانند سایر توافقهای این چهار دهه دقت نشود ،‌همین توافق می تواند علیه ما عمل کند . به هر حال از برجام با 6 کشور به جایی نرسیدیم باید منتظر ماند و دید از توافق با یکی از آنها به کجا می رسیم .

در کل سر و صدا کردن درباره ی این تفاهم نامه ی همکاری بیشتر از اینکه علمی و منطقی باشه سیاسی و پروپاگاندا هست. این تفاهم نامه به شدت به تحریم های آمریکا ضربه میزنه که باعث شده صدای های آشکا و پنهان آمریکایی ها دربیاد. تنها بدی که این تفاهم نامه می تواند داشته باشد ایجاد انحصار برای شرکت های خارجی چینی هست و شرکت های اروپایی و آمریکایی سرشان بی کلاه می مونه که این البته خواست خودشان بوده با سرسپردگی که به تحریم های آمریکا نشان دادند این کمترین جواب برایشان هست.

نگاهی به بمب افکن های امریکایی که هیچ گاه عملیاتی نشدند! بعد از اتمام جنگ جهانی دوم و تا قبل از ورود موشک های بالستیک قاره پیما نگاه دو قدرت تراز اول جهان یعنی امریکا وشوروی برای دست یافتن به برتری و همچنین تنوع بخشیدن به ابزار مورد نیاز برای رساندن انبوه تسلیحات نامتعارف به خاک یکدیگر سبب شده بود که دو طرف به سرمایه گذاری هنگفتی در ساخت بمب افکن های مختلف روی بیاورند از طرفی قدرت اقتصادی برتر امریکا دلیلی بر اجرای طرح ها ی بسیار متنوعی در زمینه توسعه و طراحی بمب افکن ها شده بود این طرح ها توسط شرکت های مختلف نظامی امریکا ارائه میشدند البته بر طبق روال معمول خیلی از این ایده ها شاید فراتر از اشکالی رسم شده بر روی کاغد نبودند اما حتی با این شرایط در طی این رقابت میان دو ابرقدرت ده ها طرح نیز به مراحل پرواز و تست نیز رسیدند هرچند بسیاری از انها یا به دلایل چون نقاط ضعف عمده و طراحی احمقانه کنار گذاشته شدند اما طرح های نیز بودند که شایستگی وارد شدن به خدمت نیروی هوایی امریکا را در خود داشتند اما به دلایلی چون سیاست و یا هزینه های مربوطه برای همیشه کنار گذاشته شدند در این نوشته میخواهیم بررسی بمب افکن هایی را اغار بکنیم که با داشتن مقداری خوش اقبالی شاید هم اکنون باید شاهد پرواز انها در اسمان بودیم. داگلاس XB-42 میکس مستر...1944 احتمالا باید میکس مستر را پیشرفته ترین بمب افکن مجهز به موتور پیستونی دانست که تا هم اکنون در اسمان پرواز کرده است ( البته اگر نخواهیم کمی شانس برای بمب افکن XF-12 Rainbow قائل شویم).کامل ترین وصف درباره این پرنده بی نظیر توسط رنه جی فرانسیلسون به عنوان نویسنده بزرگ کتاب های هوانوردی و از مقامات سابق این عرصه در امریکا گفته شده است "میکس مستر هواپیمایی با سرعتی برابر بابمب افکن موسکیتو B.XV و توانی دو برابری در حمل تسلیحات بود.همچنین با مسلح شدن به چهار تیربار 0.50 اینچی در این زمینه نیز از موسکیتو بریتانیایی بی دفاع کاملا برتر بود". شاید میکس مستر را باید قربانی تاریخ دانست این بمب افکن در اواخر جنگ جهانی دوم معرفی شده بود درست در زمانیکه مفهوم پیشران های جت تمامی چشم های جهان هوانوردی را به خود خیره کرده بود. XNBL-1 بارلینگ ...1923 درگیری و رقابت میان بالاترین سطوح فرماندهی ارتش امریکا را باید جزئی همیشگی از تاریخ این کشور دانست.البته این رقابت در بسیار ی از مواقع به سمت بهبود و کسب توانایی بزرگتری بوده است تا به سمت تخریب و ضعف ! از نمونه بارز برای این داستان میتوان به پافشاری عجیب ژنرال بیلی میشائیل به توانایی بمب افکن در نابودی شناورهای سنگین اشاره کرد این ژنرال خبره که فرماندهی نیروی هوایی امریکا ر ا در جنگ جهانی اول به عهده داشت به عنوان طرفدار سرسخت نیروی هوایی در مقابل نیروی دریایی امریکا که سالیان درازی به عنوان مهمترین رکن ارتش امریکا شناخته میشد قرار گرفته بوددر حالیکه نیروی دریایی امریکا برای اثبات غیر قابل غیر بودن شناورهای این نیرو دست به ازمایش های گوناگونی میزد میشائیل هم تصمیم به اثبات خلاف این امر گرفت. برای انجام این کار او بمب افکن کوتاه برد مارتین NBS-1 را انتخاب نمود.اما قطعا در اختیار داشتن یک بمب افکن بزرگتر فرصت بهتری به او برای اثبات گفته هایش میداد.به همین منظور او از یک طراح در خواست کمک نمود با ورود دکتر ویلیام ویتنی کریسمس او سرانجام موفق به معرفی بمب افکن بارلینگ شد هر چند این بمب افکن سرعت و برد بسیار کمی داشت اما توانایی حمل سلاح ان میتوانست به هر شناوری به شدت اسیب برساند این ایده در سال 1923 راهی وسیع برای ساخت طراحی بمب افکن های سنگین باز نمود راهی که شاید تا زمان حالا نیز بسیار هموارتر از قبل دنبال میشود. داگلاس XB-43 جتمستر...1946 XB-43 را باید اولین بمب افکن جت امریکایی که موفق به پرواز شد دانست این هواپیما درست سه سال بعد از پرواز اولین بمب افکن جت جهان یعنی Arado Ar 234 المانی اولین پرواز خود را انجام داده بود این پرنده هرچند اغاز کننده فصلی جدید در دنیا پرواز شد اما همانطور که بمب افکن پیستونی میکس کستر دوست داشتنی را به موزه فرستاد خود نیز به دلایل داشتن نقاط ضعفی چون سطوح کنترل پرواز ناکارامد توسط بمب افکن تورنادو B-45 به بوته فراموشی سپرده شد. مارتین XB-51 XB-51 را باید یک از خاص ترین بمب افکن های این نوشته دانست بمب افکنی که در ابتدا برای انجام ماموریت در ارتفاع پایین و همچنین پشتیبانی هوایی نزدیک در نظر گرفته شده بود اما سرانجام به عنوان یکی از گزینه های جانشینی B-26 به عنوان یک بمب افکن تاکتیکی در کنار رقیبانی چون B-45 و AJ-1 قرار گرفته شد.موتورهای این پرنده برخلاف دیگر بمب افکن ها در دو سمت پایینی بدنه قرار داده شده بودند همین امر قابلیت کنترل پرواز بسیار خوبی به ان داده بود همچنین سرعت ان نیز در ارتفاع پایین بی نظیر بود . قابلیت پرواز در همه شرایط اب وهوایی و در شب به این پرنده امتیاز ویژه ای اعطا نموده بود این پرنده با وجود داشتن نقاط مثبتی یک ضعف عمده نیز داشت این هواپیما از سایر رقیبان پایداری کمتری داشت همچنین بدنه ان قابیلت کمتری در تحمل تنش نسبت به دیگر رقبا داشت به همین دلایل XB-51 از گزینه های ان زمان حذف شد. مارتین XB-68 XB-68 براق و خاص ! بدنه این پرنده به دلیل طراحی برای انجام پرواز در سرعت 2.4 ماخ وتحمل گرما ناشی از این سرعت بالا از درصد بالایی از فولاد ساخته شده بود.این پرنده یک طرح بسیار بلند پروازانه درزمان خود تلقی میشد ترکیبی از سرعت و شعاع پروازی بالا همچنین سیستم پرتاب بمب و هدایت اینرسی ان را به پیشرفته ترین پرنده زمان خود در سال 1953 تبدیل کرده بود. طی کردن مراحل ازمایش و عملیاتی کردن این بمب افکن حداقل تا سال 1963 یه طول می انجامید همین موضوع سبب شد نیروی هوایی امریکا از مزایا این پرنده بگذرد و بمب افکن B-66 را به خدمت خود در اورد. A-12 Avenger II در اواخر دهه 80 میلادی نیروی دریایی امریکا تصمیم به به خدمت گرفتن یک هواپیما پنهانکار تهاجمی با برد پروازی بالا گرفت به همین منظور مک‌دانل داگلاس و جنرال داینامیکس طرحی انقلابی و شبه مثلثی خود را ارئه نمودند هرچند این طرح در ابتدا چشم های بسیاری به خود خیره نمود اما با پیش امدن مشکلات عمده ای چون نبود توان فنی کافی برای انجام ان تاخیر در برنامه و افزایش هزینه ها سبب ایجاد درگیری قضایی میان وزارت دفاع امریکا و پیمانکاران شد پرونده ای که در سال 2004 با پرداخت 200 میلیون دلار به نیروی دریایی امریکا خاتمه پیدا کرد. نورثروپ XB-35 و YB-49 نورثروپ را باید شرکتی دانست که میداند چگونه بازی را برای مدت طولانی اداره کند! از دهه 40 میلادی انها در تلاش برای فروش طرح بمب افکن های تمام بال به ارتش امریکا بودند اما تا سال 1997 و بستن قرار داد فروش B-2 افسانه ای زمان زیادی برای تحقق اروی خود صبر نمودند. از زمانیکه YB-35 اولین تمام بال این شرکت اولین پرواز خود را انجام داد تا زمان بازسازی مجدد ان با یک موتور جت و پرواز ان تحت نام YB-49 زمان زیادی نگذشت YB-49 در اواسط دهه 40 میلادی با هزینه تقریبی نیم میلیارد دلار ان زمان برابر با 6.5 میلیارد دلار سال 2020 اولین پرواز خود را انجام داد اما موتور جت ان هرچند سرعت ان را افزایش داده بود اما سبب کاهش شدید شعاع عملیاتی ان نیز شده بود.این هزینه اما سالها بعد و در طراحی B-2 ارزش خود را نشان داد. هم اکنون نیز طراحی بمب افکن اینده امریکا یعنی B-21 نیز به این گروه سپرده شده است. XB-70 والکیری تا اوخر دهه 50 میلادی همه میدانستند که معرفی یک بمب افکن جدیدبه معنی افزایش سرعت و ارتفاع پروازی ان میباشد درنتیجه هدف بعدی پرواز با سرعت3 ماخ بود این یعنی طراحی چشمگیرترین پرنده موجود تا ان زمان! این ماشین نابودگر XB-70 نام گرفته بود پرنده ای شوم برای نابودی تاسیسات حیاتی دشمن و انجام حملات هسته ای به عمق دشمن شمار یک امریکا یعنی شوروی . XB-70 را باید سیاسی ترین بمب افکن تاریخ دانست پرنده ای که سرچشمه بروز درگیری های مهم وشدیدی بین سیاستمدران امریکایی شد.از جمله نیکسون کندی و مک نامارا که برحسب اوضاع از مخالفان یا طرفداران این پروژه محسوب میشدند و حتی برحسب شرایط نیز دیدگاه خود را به سرعت عوض مینمودند! به طور مثال کندی در انتخابات سال 1960 طرفدار B-70 بود اما پس از پیروزی او نظر خود را تغییر داد. این پروژه سرانجام به دلایل سیاسی و سنگین ترین هزینه برای توسعه یک هواپیما در تاریخ 1.5 میلیارد دلار در سال 1966 چیزی معادل 12 میلیارد دلار در سال 2020 برای همیشه کنار گذاشته شد.

هجمه رسانه ای و استیصال روانی سوم: ارائه راه حل برای عدم تکرار در چنین شرایطی در قسمت اول گفته شد که و در قسمت دوم تفکیک مشکلات و لایه های تهدید بیان شد حال سوال این هست چطور؟؟؟ چطور باید ارائه ای داد تا افراد دستورالعملی ذهنی در تفکرشان پدید بیاید و بتونن در این هجمه واقعیت را از دست ندهند و مسیر رو گم نکنند؟؟ این سناریو کوتاه تمام اصل راه حل هست تو زندگی همه ما دچار هجمه هایی از طرف اطرافیان خود شده ایم ولی اگر یک بار بنشینیم و همه نگرانی ها و حرف های دل و حرف های دیگران را بنویسیم بعد دسته بندی کنیم و و مشکلاتی یکسان با اسم های متفاوت را کنار هم گرد آوریم، در نهایت مشکلات در حدود 6 دسته خلاصه خواهد شد برای هر دسته راه حل در آوریم و مسیر راه تعریف کنیم این کار ذهن را آرام و فکر را ساده و خطی می کند که آرامش بخش است بویژه که راه حل و مشکلات جلوی چشمان ما هست و ما احاطه کامل روی قضیه داریم از اون به بعد هر وقت دچار هجمه شدیم، حرف ها رو می تونیم تشخیص بدیم و همون لحظه به خاطر بیاریم کدام مشکل چقدر مرتفع شده یا چه مانعی دارد و دیگر به خودمان جواب سربالا یا کلی نمی دهیم بلکه دقیق می دانیم جریان از چه قرار است و ضعف و قوت کجاست دقیقا شبیه عملکرد فهرست راهنما و خلاصه نکات مهم در یک کتاب قطور ولی باز لحظاتی پیش می آید که هجمه به قدری بالا هست که ادم از سخن گفتن باز می مونه و تنها می تونم بگم که این لحظات سخت هم باعث بهتر شدن بیان و دفاعیات ما می شود و با حرف دیگران به راحتی تغییر مسیر نمی دهیم و اگر بدهیم نکته جذابی در کار هست همه اینها به مرور زمان و تمرین بدست می آید ولی چطور این مطلب رو میشه انتقال داد که تاثیر بذاره و تغییر ایجاد کنه این روش رو بصورت کامل تر رسم نقشه ذهنی می گویند الگوهای کلی و شاخه ای هم برای این روش وجود دارد ولی شاید ساده ترین ابزار تمرین فیلم های انگیزه بخشی باشد که انسان را در مقابل هجمه قوی تر می کند مثال از راکی سیلوستر استالونه https://www.aparat.com/v/g4CtK **** نکته مهم ***** همه این ها برای آرامش و فکر کردن درست در مورد مشکلات و پیدا کردن مسیر حل و پیمودن آن است نه به عنوان ابزاری برای فراموشی و فرار یا توجیه مشکلات برای مثال همه این حرف ها فشار مشکلات اقتصادی رو از بین نمی بره فقط فشار روانی مشکل رو از بین می بره تا انرژی بیشتری فقط برای روان و فشار روانی از دست ندهیم و تمرکز بیشتری رو اصل داستان داشته باشیم پس بیاییم خودمان به خودمان تیکه نزنیم و خودمان را تحقیر بی خود نکنیم - یک جمله را سعی کردم از واقعیت بگم بدون خود تحقیری: ** در نهایت این سه گزارش رو امیدوارم به اینفوگرافی و کلیپ تبدیل کنیم تا تاثیرش بیشتر بشه تشکر از دوست خوبمان @HRA بابت نکات خوبشان که در این گزارش استفاده شد تقدیم به دوست عزیز @MA5 که فشار مشکلات زود احساساتیش میکنه

سلام یکی از مسائل مهم که باید در این زمینه بررسی شود تبلیغات القائی می باشد . با اینگونه تبلیغات ذهنیت و حافظه تاریخی افراد بازنویسی شده و ذهنیت جدیدی به آنها القاء می شود . این گونه تبلیغات دارای 3 بخش اصلی است : محور القاء : هدف اصلی تبلیغات است که می خواهید در ذهن مخاطب به وقوع بپیوندد . محمل القاء : آن مواردی است که به وسیله آن محور القاء را توجیه می نمایید . سوژه القاء : اتفاقات و وقایعی است که شما تبلیغات را در بستر محمل القاء آغاز می کنید (حتی می توانند واقعی نباشند) . نکته مهم این است که در اینگونه تبلیغات به گونه ای عمل می شود که محور مورد نظر برنامه ریز آشکار نشود و به صورت آهسته در ذهن خود مخاطب ایجاد گردد . یک مورد دیگر هم اینگونه تبلیغات دارند با عنوان ضریب القاء که میزان تکرار تبلیغات القائی را نشان می دهد . در واقع اصل ضروری در اینگونه تبلیغات تکرار مداوم مفهوم محور القاء در سوژه ها است . مثلا اگر یکی از محور های القائی درباره ما القاء ویران شدن کشور در زیر نظام حاضر باشد ، یکی از محمل های القاء می تواند حوادث طبیعی و غیرطبیعی انتخاب گردد و سوژه های آن هم که بسیار زیاد هستند . پ ن – یافتن محور های این مدل نیازمند جمع آوری اطلاعات و کار دقیق آماری است که می تواند زمان زیادی را به خود اختصاص دهد .

سلام بعد از مدت ها که تحلیل ها و نظرات دوستان را خوانده و مشاهده کرده ایم در زیر بخش هایی از کتاب عوامل ژئوپلیتیکی موثر بر راهبرد دفاعی ایران در تقابل با آمریکا از مبدا سرزمینی عراق را قرار می دهم . این کتاب برگرفته از رساله دکترای نویسنده در زمان مذاکرات هسته ای است و شاید بتوان بخشی از نظرات افراد حاضر در بدنه نیروهای مسلح را در آن جستجو کرد . کما اینکه از سرلشکر رشید ، سرتیپ علی باباخانی و سرهنگ نوروزانی به عنوان کمک کنندگان در تالیف کتاب در مقدمه آن نام برده شده است . آمریکا پس از آزمودن قدرت سخت و قدرت نرم خود ، در پی به کارگیری قدرت هوشمند در منطقه است و در این مسیر در پی ایجاد "شبکه پایدار دیپلماسی" ، "بی اعتنایی به سازمان های سنتی و ناکارآمد بین المللی " و "ترویج ارزش های آمریکایی" است . نظم مورد نظر انگلیسی ها مبتنی بر انشقاق ژئوپلیتیکی بود ، اما نظم نوین آمریکایی ها ، انشقاق های معنایی و ایدئولوژیک را دنبال می کند و این برای آمریکا بسیار کم هزینه تر است . مذاکرات هسته ای ما با آمریکا بر مبنای تعامل نیست ... از این رو ، ادامه وضعیت کنونی شکننده است و شکست مذاکرات قطعا تهدید علیه ما را افزایش خواهد داد ... و چنانچه کارکرد سرمایه اجتماعی در ایران کاهش یابد این خطر دوچندان خواهد شد ... و ادامه روند مذاکرات در بعد اقتصادی بسیار برای ما زیان بار است . گرچه حضور نظامی آمریکا در خلیج فارس به لحاظ کمی ، اندکی کاهش داشته ، اما آمریکا این کار را با جایگزین ساختن تجهیزات کیفی تر دنبال می نماید . آمریکایی ها در منطقه به نحوی عمل کرده اند که ضمن تاثیرگذاری بر حوزه های سیاسی منطقه ، اتهام ناکارآمدی از خود به دلیل حمایت از رژیم های وابسته را به حداقل رسانده اند ... و در عین حال سیاست پایداری بی ثباتی را با قدرت در منطقه دنبال می کنند .

بسم الله........ 9تیر 1399 تلاش حشد الشعبی عراق برای تشکیل یک گردان تانک چیفتن نیروهای حشد الشعبی در عراق در حال جمع اوری تانکهای چیفتن در یکی از کارگاهای تعمیراتی جهت بازسازی و بکارگیری هستن . چیزی در حدود 30 دستگاه تانک چیفتن به همراه چندین نفربر وزرهپوش دیگر در این کارگاه جمع اوری شده اند نکته مهم بازسازی این تانکها است با توجه به زمینگیر بودن انها برای دهها سال قطعا تعمیرات از توان حشد الشعبی وحتی عراق خارج است تنها کشور منطقه غرب اسیا که توان بازسازی سنگین این تانکها را دارا است جمهوری اسلامی ایران بوده به غیر از بازسازی تامین قطعات بخصوص قسمت پیشران و مهمات و همچنین اموزش خدمه بوده که قطعا کشوری مثل انگلستان سارنده این تانک و یا حتی اردن دارنده این تانک در منطقه از ارئه انها به حشد الشعبی خود داری میکنند . در زمان حمله داعش به عراق حشد الشعبی به کمک ایران چند دستگاه تانک چیفتن را بازسازی و در درگیریها مورد استفاده قرار داده. بازسازی این تانکها در کارگاه تعمیراتی لشگر 13 حشد الشعبی بوده این لشگر وابسته به حرم مطهر امام حسین علیه السلام در شهر کربلا است تانکهای چیفتن در زمان جنگ با ایران و کویت به غنیمت عراق در امده .همچنین اخباری از فروش دهها دستگاه تانک چیفتن و یا مدل ریکاوری ان از سوی اردن به رژیم صدام در زمان جنگ با ایران در رسانه ها منتشر شده است

استارلینک فقط برای جنگ های داخلی کاربرد داره و احتمالا بزرگترین استفاده کننده و بهره بردارش سیستم های اطلاعاتی آمریکا و متحدانش هستند ... در حالت عادی امکان استفاده از سیستم هایی که ارتباط با شبکه ی استارلینک رو داشته باشند ، بدون اجازه ی دولت ها وجود نداره ولی اگه مثلا جنگ یا شورش بشه ، بلافاصله این سامانه در مکان هایی که کنترلش از دست دولت مرکزی خارج شده ، راه اندازی می شه ... باید از همین حالا سیگنال هاش بررسی بشه و سیستم های جنگال متحرکی توسعه داده بشه تا در روز مبادا ، بتونه مثلا تا شعاع 50 - 100 کیلومتری سیستم جنگال بتونه در این شبکه و سیستم های زمینیش ، اخلال ایجاد کنه ... البته این تراوشات ذهن بدبین من هست ... شاید دوستان ایده های بهتری داشته باشند .

نه الان تازه آشنا شدم ولی برای بررسی رفتار ها و روش شناسی خود بی بی س ی هدف گذاری کردم و پیگیر هستم مجموعه نکاتی که ب ی بی سی برای انتقال مفاهیم و جذب مخاطب استفاده میکنه رو جمع آوری کنم و در مقاله ای ارائه بدم که میتونه نگاه جدیدی به رسانه ها باشه متاسفانه صدا و سیما برداشتی که از نیروی جوان داره، بیشتر ظاهر جلف هست تا فکر جوان و پویا ظاهر و اسباب گران شده ولی محتوا افول کرده است نسبت به 20 سال پیش در حالی که اصل محتوا است

بسم رب الفتح مبین در فیلمی جدیدی که از تمرینات نیروی های حزب الله منتشر شده بخشی از تجهیزات جدید و تمرینات منطبق با استاندارد های جهانی نشان داده شد. با توجه به گفته ی رسانه های حزب الله این کلیپ توسط تعدادی از علاقه مندان این گروه ساخته شده است. که اشاره به این مطلب دارد که این آموزش و تجهیزات بخش عادی و کوچک این نیروست(یگان رضوان)! قصد بر این است که با قرار دادن سرنخ ها و تصاویر برای این تجهیزات ریشه یابی شود. با ذکر این نکته که تمام این تجهیزات در بازار ازاد و سیاه هم قابل تهیه است و حتی نیروهای تروریست سوریه هم بعضا به تجهیزات مشابه مجهز شده اند. نکته دوم این که در فیلم مذکور با دو نوع لباس و تجهیزات روبه رو هستیم که البته هر دوی این استاندارد ها در نمایشگاه ایپاس سال های گذشته به چشم خورده اند. تصویر از هلمت شماره یک بخشی از تجهیزات مشابه در این تمرینات در نمایشگاه ایپاس سه سال قبل در غرفه ی تیپ نوهد به نمایش در آمد. بخش بزرگی از تجهیزات این تمرین مشابه سرباز مدرن این این غرفه است. تصویر لباس کامل غرفه تیپ نوهد تیربار موجود در تصویر که به وضوح اپدیت ایرانی تیربار پی کا در نمایشگاه ایپاس است. سلاح کمری موجود به احتمال فراوان سلاح کاوه ۱۷ است( شاید زعاف) و به نقلی سلاح آگر. این سلاح کمری به وضوح در شلیک ها شخصی سازی شده است که یک نکته بسیار مثبت در میادین نبرد امروزیست. سلاح هجومی اصلی هم AK103 و در یک مورد ظاهرا کلاشنیکف AK47 بهینه سازی ایران است. در برخی از سلاح ها حتی اسکوپ مشابه با تصویر فوق دیده میشود. لباس و هلمت دوم در این تمرین و مطابقت با طرح سرباز آینده ایران در پایان باز این نکته تاکید میشود که این مطلب فقط یک ریشه یابی است و ممکن است بخشی از این تجهیزات از بازار سیاه تهیه شده باشد. بسیاری از موارد فوق که در نمایشگاه های ایران دیده شده اند ممکن است ریشه چینی داشته باشند. اما هدف یک مقایسه تصویری از امکانات موجود بوده نه بیشتر ! نکته مهم وجود این تفکر در فرماندهی این نیروست. جای امیدواری است که با ساخت تجهیزات مشابه توسط وزارت دفاع و ورود دو سلاح AK103 و مصاف به سازمان رزم نیروهای مسلح؛ شاهد تجهیز این نیرو ها(حداقل یگان های مخصوص) به این تسلیحات باشیم. پیوست: کلیپ مذکور https://www.aparat.com/v/mywQ3 میلیتاری...

من بار ها گفتم. دوست عزیزمون m-atf هم گفتن. در کلاس تریماران ما با دو تناژ ناو رو به رو هستیم. احتمالا نام گذاری متفاوت نگین و هرمز و ... بی علت نیست. و این اسامی مربوط به تناژ های مختلف. امیر رستگاری در آخری مصاحبه این مطلب را اشاره کرده است: "سازمان صنایع دریایی یک پروژه‌ای تحت عنوان ناوشکن سنگین دارد؛ این یکی از پروژه‌های وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و سازمان صنایع دریایی است. البته پروژه‌ای که ما داریم کار می‌کنیم نزدیک به شش هزار تن وزن دارد و یک پروژه‌ای است که دست بلند نیروی دریایی خواهد بود و بدنه‌اش تری ماران تقریباً سه تکه است. ان‌شاالله کار اجرایی ساختش سال ۹۹ استارت می‌خورد؛ البته کار طراحی آن به طور کامل تمام شده است. نیروی دریایی یک درخواستی دارد که از همین کلاس موج که در حدود هزار و پانصد تن هست یک ناوشکن کلاس دوهزار تنی با بدنه سه تکه در دستور کار قرار گیرد، امیدواریم این ناوشکن مد نظر نیروی دریایی ارتش را هم اجرا کنیم، اما پروژه وزارت دفاع، ساخت ناوشکن سنگین است که حدود شش هزار تن وزن دارد و دارای قابلیت‌های بسیار ویژه‌ای است. این ناوشکن دست بلند نیروی دریایی ایران برای حضور طولانی‌تر در اقیانوس‌ها با قابلیت‌های آفندی و پدافندی بسیار ویژه خواهد بود تا بتواند نقش راهبردی نیروی دریایی را به طور کامل ایفا کند." با این اوصاف باید انتظار ساخته شدن ناو با تناژ کلاس موج رو داشته باشیم. نام موج ۶ احتمالا مربوط به این سری ناو هاست نه سری نگین و ...

دکتر حسین صمیمی، رئیس پژوهشگاه فضایی ایران در مصاحبه با خبرنگار روابط عمومی این پژوهشگاه، با اعلام مطلب فوق، گفت: نمونه‌های مهندسی تراسترهای تک‌پیشرانه و دوپیشرانه در پژوهشکده سامانه‌های حمل‌ونقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران ساخته شده و آزمون‌های عملکردی را به خوبی پشت سر گذاشته‌اند. در این مصاحبه، رئیس پژوهشگاه فضایی ایران توضیح داد که سامانه‌های فضایی مانند ماهواره‌ها، سفینه‌ها و ماه‌نشین‌ها برای حرکت در فضا و کنترل موقعیت خود از موتورهای ویژه‌ای استفاده می‌کنند. در کاربردهای فضایی به این نوع از موتورها، تراستر اطلاق می‌شود. ویژگی‌هایی همچون گستردگی محدوده نیروی رانش تولیدی، امکان روشن و خاموش کردن به ‌دفعات، کنترل‌پذیری مناسب و همچنین سابقه طولانی استفاده‌ موفقیت‌آمیز از آن‌ها در دنیا، باعث شده است که این سامانه‌های کم پیشران به‌عنوان پرکاربردترین تراسترها در انواع مأموریت‌های فضایی به کار برده شوند. دکتر صمیمی در باره کاربرد این تراسترها گفت: ویژگی‌هایی همچون گستردگی محدوده نیروی رانش تولیدی، امکان روشن و خاموش کردن به ‌دفعات، کنترل‌پذیری مناسب و نیز سابقه طولانی استفاده‌ موفقیت‌آمیز از آن‌ها در دنیا، باعث شده است که این سامانه‌های کم‌پیشران به‌عنوان پرکاربردترین تراسترها در انواع مأموریت‌های فضایی به کار برده شوند. وی خاطرنشان ساخت: با توسعه فناوری تراسترهای تک‌پیشرانه و دو‌پیشرانه، امکان تعریف مأموریت‌های گسترده و متنوعی برای محموله‌های فضایی و ماهواره‌های بومی آتی فراهم شده است. رئیس پژوهشگاه فضایی ایران در باره اهمیت این پروژه تصریح کرد: در مسیر توسعه برنامه‌های فضایی در تناسب با نقشه راه فضایی کشور و به منظور ارتقاء قابلیت‌های مأموریتی ماهواره‌های بومی نسل آینده، توسعه سامانه‌های کم‌پیشران فضایی به عنوان منابع تولید نیروهای پیشران و همچنین نیروهای کنترلی لازم، ضروری است. از سوی دیگر، با توجه به سطح بالای فناوری‌های مختلف موجود در این نوع از تراسترها، مدت زمان طراحی و توسعه آن‌ها طولانی است. بدین ترتیب، در راستای رفع نیاز مأموریت‌های فضایی جاری و آینده کشور، توسعه این نوع از زیرسیستم‌های فضایی، به منظور ارتقاء سبد محصولات فضایی کشور و همچنین، کاهش زمان طراحی، توسعه و ساخت محوله‌های فضایی، ضرورت دارد. دکتر صمیمی در باره پیشینه‌این پروژه اظهار نمود: پروژه توسعه تراسترهای تک‌پیشرانه و دوپیشرانه از سال ۱۳۹۵ در پژوهشکده سامانه‌های حمل‌ونقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران، با هدف کاربرد در ماهواره‌های موجود در نقشه راه فضایی کشور، وارد فاز عملیاتی شد و در گام نخست و پس از اتمام فاز طراحی مفهومی، فرآیند طراحی، آزمون و توسعه این فناوری در دستور کار قرار گرفت. وی ادامه داد: بدین ترتیب، متخصصان پژوهشکده سامانه‌های حمل‌ونقل فضایی موفق شدند مراحل طراحی، ساخت و آزمون نمونه آزمایشگاهی این نوع از تراسترها را به انجام رسانند. در این مسیر، پس از طراحی اولیه و ساخت نمونه‌های اثبات فناوری و اجرای موفق تست‌های مد نظر، توسعه فناوری تراسترهای کم پیشران، تک پیشرانه و دو پیشرانه انجام شده و نمونه‌های آزمایشگاهی تولیدی، آزمون‌های عملکردی مورد انتظار را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند. رئیس پژوهشگاه فضایی ایران گفت: اینک، فرآیند طراحی دقیق و ساخت نمونه مهندسی تراسترهای فضایی مورد اشاره به اتمام رسیده و آزمون‌های فاز نمونه محیط آزمایشگاهی یا نمونه مهندسی نیز با موفقیت انجام شده است. در این مرحله، امکان توسعه و بهره‌برداری از محصولات به دست آمده، در انواع پروژه‌های ماهواره‌ای کشور و ارتقاء سطح مأموریت آن‌ها، فراهم شده است. وی در باره مواد به کار رفته در این سازه گفت: مواد به کار رفته در سازه تراسترهای دوپیشرانه از آلیاژ ویژه‌ای از پلاتین با قابلیت تحمل درجه حرارت بسیار بالا و مقاوم در برابر سایش و اکسیداسیون است. دست‌یابی به فناوری اخیر، منجر به ایجاد امکان انجام مأموریت‌های فضایی با زمان عملکرد بالا شده است. همچنین، برای دستیابی به فناوری تراسترهای تک‌پیشرانه، نیاز به نانوکاتالیست با قابلیت تحمل خصوصیات فیزیکی و ترمودینامیکی محصولات برآمده از تجزیه سوخت، است. این نوع از کاتالیست‌ها توسط متخصصان حوزه نانوفناوری پژوهشگاه فضایی ایران تولید شده‌اند. دکتر صمیمی همچنین به راه‌اندازی آزمایشگاه‌های مجهز برای آزمایش این تراسترها اشاره کرد و اظهار نمود: یک تراستر، پیش از استفاده در فضا، لازم است که مراحل مختلف آزمون و ارزیابی را در زمین و در آزمایشگاه‌های تخصصی با قابلیت شبیه‌سازی محیط فضا پشت سر بگذارد. از این رو، لازم است که محیط خلأ فضا و سایر مشخصات مرتبط با آن، در محیط آزمایشگاهی شبیه‌سازی شده تا بتوان عملکرد سامانه را در محیط واقعی ارزیابی کرد. بدین منظور، متخصصان پژوهشگاه فضایی ایران با راه‌اندازی آزمایشگاه‌های مجهز، زیرساخت‌های لازم برای آزمایش تراسترهای فضایی را نیز فراهم کرده‌اند. طراحی، توسعه و ساخت تراسترهای فضایی تک‌پیشرانه در پژوهشگاه فضایی ایران آزمون گرم تراستر دوپیشرانه نمونه مهندسی در آزمایشگاه ابوریحان بیرونی پژوهشگاه فضایی ایران آزمون نمونه آزمایشگاهی تراستر تک‌پیشرانه هیدرازینی در آزمایشگاه ابوریحان بیرونی پژوهشگاه فضایی ایران آزمون نمونه مهندسی تراستر تک‌پیشرانه هیدرازینی در آزمایشگاه ابوریحان بیرونی پژوهشگاه فضایی ایران http://isrc.ac.ir/fa/اخبار-و-رویداد/اخبار/اخبار-داخلی/با-تلاش-متخصصان-پژوهشگاه-فضایی-ایران-تراسترهای-تک

در واقع تا همین الان 2 بار تغییر کرده و این تصویری که قرار دادید طرح سوم حساب میشه طرح اول: طرح دوم:

سلام شاید بتوان ریشه این تفکر را در کمی قبل تر نیز جست و جو کرد. به عنوان مثال نقشی که یک فروند اواکس E-2 Hawkeye و جنگنده های سوپر هورنت در یک رزم هوایی ایفا می کنند. هاوک ای در مقیاسی فراتر از میدان کسب اطلاعات جنگنده ها فضای نبرد و عناصر موجود در آن را شناسایی، تهدید ها را دسته بندی و حتی امکان هدایت موشک های شلیک شده از سوی جنگنده ها را به سمت اهداف متعدد داراست، در واقع نقش مدیریت و فرماندهی میدانی میدان نبرد بر عهده ی هاوک ای است. به کمی قبل تر، مثلا دوران جنگنده ای چون فانتوم که برویم، 2 سرنشین جنگنده یکی نقش افسر هدایت گر پرنده و خلبان دوم عمدتا نقش افسر تسلیحات را بر عهده دارد که به عنوان مثال با استفاده از تجهیزات اپتیکال هدف را کشف کرده و پس از آنکه خلبان جنگنده را در موقعیت پروازی مناسب نسبت به هدف قرار داد موشک ماوریک را بر روی آن قفل و شلیک می کند. با پیشرفت فناوری، ساخت پاد های هوشمند شناسایی و اکتساب هدف، هوشمند شدن خود تسلیحات و نیز سامانه های کنترل پرواز فلای بای ویر و بکار گیری تجهیزات دیجیتالی و نمایشگر های چند منظوره در داخل کابین که بار کاری خلبان را سبک می کرد، نیاز به وجود کمک خلبان یا افسر تسلیحات مترفع گردید، چنان که امروزه جنگنده های مولتی رول مدرن همگی تک سرنشین هستند. در ادامه این روند با پیشرفت سنسور ها و بکار گیری رادار های آرایه فازی قدرتمند و دور برد همچون رادار AN/APG-77 در جنگنده رپتور این امکان به وجود آمد که نقش یک مینی آواکس که به مدیریت میدان نبرد می پردازد را نیز خود این جنگنده و در واقع خلبان ایفا کند. از سوی دیگر به دلیل محدودیت فضای داخلی جنگنده امکان حمل تسلیحات خصوصا موشک های هوا به هوای پر تعداد برای این جنگنده ممکن نبود. در چنین وضعیتی رپتور تا حدی جای هاوک ای را پر کرده بود، ولی بازی کننده ی نقش دسته هورنت ها چه بود؟ از این مرحله به بعد بود که فضای جدیدی در رزم هوایی شکل گرفت و طراحی های مختلفی برای شکل دادن به این فضا مد نظر قرار گرفت. از جمله این طرح ها می توان به طرح B-1R اشاره کرد. در این طرح موتور های بمب افکن بی-1 با موتور قدرتمند اف-119 تعویض می شد که به آن اجازه می داد به پیمایش سوپر کروز و سقف سرعت 2.2 ماخ و البته با برد کمتر برسد، نقش این بمب افکن به پلتفرمی تغییر می کرد که در یک خط در پشت جنگنده های رپتور با سرعت مافوق صوت پرواز کند و حامل تعداد انبوهی موشک های هوا به هوای دوربرد و میان برد باشد. از سوی دیگر کانسپت های دیگری حول عملیات هماهنگ پرنده های بی سرنشین با پلتفرم های سرنشین دار شکل گرفت که محوریت آنها حول ماموریت های ISTAR بود. چنین طرح هایی را نیز می توان در پروژه هایی چون بالگرد پنهان کار کمانچی رد گیری کرد. در آن طرح کمک خلبان امکان هدایت یک پهپاد به منطقه دشمن، انجام عملیات شناسایی و نظارتی و نیز اکتساب هدف را داشت. چنین قابلیت هایی بر اساس اطلاعات موجود در برخی جنگنده های اسرائیلی و هواپیماهای پیش اخطار و فرماندهی هوابرد آنها در حال حاضر وجود دارد. گرچه پروژه B-1R هیچ گاه عملیاتی نشد ولی میراث آن باقی ماند، البته جای خود را به پرنده های بی سرنشینی داد که در مقاله برادر عزیز سید محمد مورد بحث قرار گرفته اند. از جمله پروژه های دیگری که در این حوزه تعریف شد، پروژه Flying missile rail از سوی دارپا بود. این طراحی پلتفرمی بی سرنشین با قابلیت لانچ زمین پایه و هواپایه و ارزان قیمت بود که البته در طرح اولیه صرفا مشارکت در رزم هوایی از اهداف آن بود. با توسعه کانسپ رزم شبکه محور در میان پلتفرم های با سرنشین و بی سرنشین به عنوان بخشی از یک میدان نبرد چند بعدی، فضای نبرد به این سو می رود که نقش خلبان در واقع از یک هدایتگر پرنده، آنچنان که در جنگنده فانتوم بود، به یک فرمانده میدانی صحنه نبرد، و عنصر محوری فرماندهی و هماهنگی نیرو های عمل کننده در میدان رزم در سطح تاکتیکی بدل می شود. پیش بینی می شود با ادامه این روند عنصر انسانی از جنگنده های خط مقدم حذف و به هواپیماهای فرماندهی پشت خط مقدم و پست های فرماندهی زمین پایه منتقل شود و در نهایت با عناصر مبتنی بر هوش مصنوعی جایگزین شود، که البته شخصا بعید می دانم تا قبل از 2050 به این مرحله برسیم و احتمالا به ربع چهارم قرن فعلی موکول می شود. در پایان جا دارد اشاره کنم که به عنوان یک واقعه تاریخی، اولین پرواز فورمیشن متشکل از پلتفرم های سرنشین دار و بی سرنشین در جریان پروژه فرانسوی نرون صورت گرفت. ==================

جابه جایی در سلسله مراتب کنترل و اعمال قدرت با مقاومت مواجه می شود اما اتفاق خواهد افتاد. با یکی از آن تابوهایی که هنوز شکسته نشده است ، طرفیم ! این که سلاحی را به دست یک ربات بدهیم و او را راهی مأموریت مرگ کسی کنیم و آرزو کنیم موفق باشد ، برای خیلی از صاحبان قدرت ، سیاستمداران و فرماندهان پذیرفتنی به نظر نمی رسد. چند وقت پیش بود که بحثی در جهان مطرح شده بود که جلوی بکارگیری فناوری تشخیص چهره گرفته شود ، چرا ؟ این فناوری امکان و توان کنترل مضاعفی به دولتها می دهد تا شهروندان را زیر نظر داشته باشند و این جابجایی در کنترل و اعمال قدرت با مقاومت مواجه می شود اما حتما به کار گرفته خواهد شد . ****************************** نویسنده گرامی تاپیک ، با احترام ، بکارگیری کلمه بالاخواه به جای wingman اصلا با مسمی نیست ! آدم یاد کسی می افته که بالا خونه اش را اجاره داده !

بنده تخصصی در خودرو ندارم ولی برنامه جی-10 از اواخر دهه هشتاد کلید خورد ( فرض 1989 ) ، بعد 2006 معرفی شد ، یعنی 17 سال کار مداوم برای اولین طراحی بومی . از 2006 هم مرتب در حال بهسازی و بروزرسانی هست تا الان که نسخه c اش معرفی شده ، یک روند استاندارد برای یک جنگنده . برای مقایسه برنامه ایگل در سال 1965 کلید خورد ، فقط بعد از 7 سال ( 1972 ) رونمایی شد که اگر فاصله فناوری دو کشور ( چین و ایالات متحده ) را در نظر بگیریم ، بازه زمانی ایده پردازی تا تولید را در دو کشور منطقی می کند . چینی ها اول به ضعفشون در طراحی و بعد فناوریهای لازم پی بردند ، رفتند مسیر درست سرمایه گذاری را یاد گرفتند ( تجربه همکاری با روسها در دهه 50 و بعد از اصلاحات اقتصادی دوره دنگ شیائوپنگ ) الان هم می بینید که با اعتماد به نفس کامل در بازار تسلیحات هوایی حضور دارند .

#ایران کارخانه زیرزمینی تولید موشک‌های بالستیک #سپاه / رونمایی از #موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول بابرد ۱۰۰۰ کیلومتر و سر جنگی ۱۰۰۰ کیلوگرمی https://www.youtube.com/watch?v=1ntmyI7ah-k

با سلام   به طور کلی ریشه اینگونه صحبتهای جناب کیسینجر را با تئوری بازی ها در سیستم روابط بین الملل می بایست مورد بررسی قرار داد .   (نکته : تصاویر ذیل بخشی از پاورپوینت های تدریس اینجانب در واحد درسی " سیاست خارجی " و زیر مجموعه بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است . )                 در حقیقت ،اگر بخواهیم سخن کیسینجر را با دید مثبت  ( البته با کمترین درصد ) تحلیل کنیم ، آمریکایی ها با بزرگ کردن ایران در  حقیقت چند هدف را دنبال می کنند :   1- بزرگ نمودن ایران ( که همواره بعنوان یک تهدید در حوزه تمدنی غرب معرفی می شود ) بطور غیر مستقیم و صرفا" موید این امر است که ایالات متحده فقط توانایی برخورد با این تهدید !! را خواهد داشت . ( بزرگنمایی ایران با به کار بردن واژه امپراتوری و وجود سابقه ذهنی از این کلمه در اذهان مردم مبنی بر گسترش ارضی )   یک مثال تاریخی : مشهور است که بیشترین کتب تاریخی در زمینه تاریخ زندگی ناپلئون بناپارت را انگلیسی ها نوشته اند . جرج برنارد شاو ( حالا خودش انگلیسی بود ) اعتقاد دارد که انگلیسی ها با این کار در حقیقت بطور غیر مستقیم خودشان را در تاریخ بزرگ کرده اند ، چرا که این بریتانیایی ها بودند که عامل اصلی شکست و ساقط نمودن امپراتور فرانسه بشمار می آمدند .   2- هر قدر تهدید ایران در جامعه بین المللی بزرگتر باشد ( به قول وزیر تبلیغات آلمان نازی ، دروغ هرچه بزرگتر ، قابلیت باور پذیری آن بیشتر ) به همان نسبت ، منطق ایالات متحده برای ادامه سیاستهای فعلی بالاتر خواهد بود .   بنابراین  جمله هنری کیسینجر نه تنها نباید موجب خوشحالی گردد ، بلکه باید با احتیاط بیشتری با آن برخورد نمود .