انجمن بزرگ میلیتاری

بسم ا... آتش سوزي در ناو لجستيك خارک حریق در شناور پشتیبانی آموزشی نیروی دریایی ارتش شناور خارک غرق شد 1400/03/12

آدم های بزرگی را داریم از دست می دهیم ............

امکان عمل کردن راکتهای صندلی پران ها نیست ؟؟؟ یحتمل مارتین بیکر مارک 7

نمونه صندلی پران جنگنده اف-5 اف نسخه استاندارد ( راست ) .. نسخه بهبود یافته ( چپ )

انالله وانااليه راجعون در پی سانحه یک فروند اف پنج تایگر پایگاه وحدتی دزفول هردو خلبان به شهادت رسیدند. متاسفانه یک فروند جنگنده F-5 Tiger پایگاه چهارم شکاری وحدتی دزفول دچار سانحه شد ، خبر تلخ تر این است که هر دو خلبان این پرنده به شهادت رسیدند. ستوانیکم خلبان شهید حسین نامنی به عنوان خلبان کابین جلو و سرهنگ خلبان شهید کیانوش بساطی به عنوان کابین عقب.پرنده برای یک پرواز آموزشی آماده میشده که در آشیانه هر دو صندلی به یکباره ایجکت شدند و هر دو خلبان را به شدت به سقف شیلتر زدند .. روحشان شاد و بلند آسمان جایگاهشان باد پی نوشت : این تاپیک هم تبدیل شده به اعلام حوادث و شهادت پرسنل نیروی هوایی ارتش ، به جای اینکه قابلیتهای این نیرو ، برنامه های توسعه رزمی ، عملیات های روزانه و .. آن مورد بحث قرار بگیرد .. این سهل انگاری ها و بی توجهی ها که تبدیل به روندی معمول شده ، توان نیروی هوایی را از ریشه دارد خشک می کند .

مقدمه : در مهر سال 1399 ، مقاله ای به قلم مایکل هرزوگ در انجمن میلیتاری به فارسی برگردان شد که در آن از قول گادی آیزنکوت ، استراتژی رسمی اسراییل برای مقابله با ایران را مورد بررسی مختصر قرار داده بود ، ( اگر چه این مقاله هنوز به اتمام نرسیده و همچنان ادامه دارد ) اما مراکز بررسی راهبردی ایالات متحده ، اکنون مشغول بررسی کارآمدی این استراتژی به منظور الگوبرداری جهت بهینه نمودن اقدامات خود علیه ایران هستند ، این متن که در دو بخش ارائه می گردد ، اشاره ای تحلیلی در خصوص استراتژی CBW است . کارزاری میان یک جنگ همه جانبه !! آیا ایالات متحده درسهای لازم را فرا گرفته ؟!!!! برای ارتش عبری ، سال 2015 ، نقطه عطفی جدید بشمارمی آمد ، چرا که در اوت همین سال ، IDF نخستین بار استراتژی رسمی خود را در یک سند رسمی منتشر نمود . در مقدمه این سند ، نویسنده براین نکته تاکید مینمود که ارتش اسراییل هم اکنون در وضعیت موسوم به "کارزاری میان یک جنگ همه جانبه " (CBW یا معادل عبری آن MABAM) قرار گرفته و به اعتقاد یکی از تحلیلگران این سند ، هدف از طراحی و اجرای آن ، حفظ مستمرو متوازن روندهای منطقه ای به نفع اسراییل است . در این سند ، استراتژی CBW ، شامل مجموعه ای از اقدامات پیشگیرانه ، بخصوص عملیات مخفی برای تضعیف منظم قابلیتهای رو به گسترش دشمنان و جلوگیری از دستیابی آنان به قابلیتهای پیشرفته با هدف به تاخیر انداختن یک جنگ همه جانبه ، تقویت قدرت بازدارندگی و شرایط مطلوب برای ارتش اسراییل در صورت وقوع یک جنگ گسترده است . با این حال ، عملیات اخیر ارتش عبری علیه حماس در نواز غزه را نمی توان در این قالب قرار داد ، چرا که اقدام نظامی بطور مستقیم (با هدف خنثی کردن تلاش های گسترده حماس برای ذخیره راکتهای هدایت دقیق و همچنین ضربه به زیرساختهای نظامی نظیر شبکه تونل ها و سایتهای شلیک راکت ) منجر به ثبت تلفات مرگبار برای ارتش اسراییل گردید . با این وصف ، همانطور که برخی ناظران نظامی معتقدند ، CBW نه یک مفهوم جدید بشمار می آید و نه ادامه استراتژی امنیت ملی اسراییل که چندین سال است دنبال می شود . اما آنچه که سند سال 2015 را نسبت به روند قبلی متمایز می سازد ، مرتبط نمودن تحولات و اقدامات غیرمرتبط تکامل یافته بود که پیش ازاین بصورت منفصل اجرایی می شد ( اصل تجمیع اقدامات بهینه شده برای وصول به نتیجه مطلوب ). در نسخه به روز شده این استراتژی ( آوریل 2018 ) ارتش عبری ، استراتژی CBW را یک نبرد همه جانبه سیاسی ، رسانه ای و حقوقی تعریف نموده که یکی از مصداق های آن ، ایجاد روندی دیپلماتیک حساب شده با روسیه برای جلوگیری از گسترش توسعه نظامی دشمنان در خاک سوریه ،شناسایی و آشکارسازی علنی پایگاه های هسته ای محرمانه ایران و حمایت از تحریم های بین المللی علیه دشمنان بشمار می رفت . علاوه براین ،CBW یک صحنه رزمی چندبُعدی ، بین نهادی ( نظامی و اطلاعاتی ) تعریف گردید که ابزارهای تهاجمی و تدافعی برای نیل به هدف در آن کاربرد پیدا می نمود . به اعتقاد برخی تحلیلگران ، استراتژی CBW تا کنون موفقیتهای قابل ملاحضه ای را بدست آورده که ایجاد تاخیر در برنامه هسته ای ایران تا جلوگیری از تبدیل شدن سوریه به یک سکوی پرش برای عملیات نظامی – اطلاعاتی بر علیه اسراییل و جلوگیری از دستیابی حزب ا.. و حماس به راکتهای دقیق ( البته بر مبنای مدعای نویسنده . م ) از آن جمله است . اما موفقیت آمیز بودن این استراتژی ، بدان معنا نیست که ایالات متحده نیز می بایست از الگوی CBW اسرائیل برای تدوین راهبرد جدید خود در قبال ایران استفاده نماید . در عوض ، تجارب بدست آمده از پیاده سازی استراتژی CBW می بایست مورد مطالعه قرار گرفته و با توجه به تفاوتهای واضح میان اسراییل و ایالات متحده در حوزه موقعیت ژئواستراتژیک در صفحه شطرنج جهانی ، برحسب نیاز استفاده گردد . داده نما و تصویری مرتبط با شناور Klos-C مبنای استراتژی CBW در اسراییل : ماهیت استراتژی CBW برای ارتش اسراییل از آغاز با ابهامات زیادی در رسانه ها همراه شد ، بدین معنی که هرزمان این استراتژی در صدر اخبار قرار گرفت ، کارشناسان از آن با عبارت مفهومی "جنگ سایه ها " که به رهبری اسراییل علیه "محور مقاومت" به رهبری ایران نام می بردند . با این حال ، تا حال حاضر ( ژوئن 2021 ) هدف از طراحی CBW ، نفوذ به درون شبکه ایجاد شده توسط ایران یا نیروهای نیابتی آن در عراق ، سوریه و لبنان که بصورت متصل به هم طراحی شده اند ، بوده است . درصورتی که این هدف مبنای تحلیل قرار گیرد ، گزارشات منتشر شده از سال 2013 نشان می دهد که اسراییل صدها حمله هوایی علیه کاروان های تسلیحاتی ایران بویژه محموله های حاوی موشکهای هدایت دقیق ، انبارهای ذخیره سازی سلاح و مراکز اطلاعاتی حزب ا.. و سپاه پاسداران را طراحی و اجرا نموده که بطور خاص ، یک مورد تاثیر گذارآن را می توان در ژوئیه 2019 و حملات مستمر هواگردهای بدون سرنشین و سرنشین دار علیه اهدافی در عراق ، نیروهای شبه نظامی در سوریه و زیرساختهای تولید موشک در لبنان نام برد . تصاویر مربوط به ربودن شناور Francop در حوزه دریایی ، استراتژی CBW در شکلهای ویژه خود مورد استفاده قرار گرفت ، چنانکه می توان نخستین عملیات از این دسته را در ژانویه سال 2009 علیه شناور Monchegorsk ( مورد حمله قرار گرفتن از سوی تاسک فورس 151 نیروی دریایی ایالات متحده در حوالی قبرس ) ، شناور Hansa India در اکتبر ( توسط نیروی دریایی عبری ) و شناور Francop ( متوقف شده توسط نیروی دریایی عبری در 160 کیلومتری سواحل سرزمین های اشغالی ) دانست . پنج سال بعد ، در مارس 2014 ، واحدهای عملیات ویژه ارتش اسراییل با حمله به شناور Klos-C مدعای کشف موشکهای دوربرد به مقصد نور غزه را مطرح نمودند . از سال 2019 نیز گفته شده یگانهای عملیات ویژه نیروی دریایی ارتش عبری ، دست کم به 12 شناور ایرانی به مقصد سوریه حمله بردند که اغلب آنها حامل نفت ایران به منظور دور زدن تحریم ایالات متحده بود . این روند ازسال 2019 به طور مرتب افزایش پیدا نمود تا جایی که اخباری مبنی بر حمله به شناورهای ایرانی "شهر کرد" در مدیترانه و شناور "ساویز" در دریای سرخ نیز رسانه ای گردید . اما استراتژی CBW الزاماً به حملات هوایی و دریایی علیه ایران در منطقه ، محدود نشد . ساختار اطلاعاتی اسراییل ، حملات نظام مندی را در داخل خاک ایران و اغلب بر علیه اهداف هسته ای و ترور متخصصین اتمی ایران ترتیب داده که آخرین آن ، ترور فخری زاده ( شهید . م ) بعنوان موتور محرک برنامه هسته ای ایران بود . درواقع ، بیشتر این حملات به آژانس اطلاعات غیر نظامی اسراییل ( موساد) نسبت داده میشود که با استراتژی 2015 ارتش اسراییل مبنی بر همکاری متقابل میان دستگاه های نظامی و غیر نظامی است منطبق به نظر می رسد . علاوه براین ، احتمال دارد که یکسری عملیاتهای محرمانه نیز رخ داده باشد که هنوز توسط دستگاه های اطلاعاتی ایران شناسایی نشده که این امر بخصوص برای آسیب رساندن به قابلیتهای غنی سازی ایران صورت گرفته است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./

بسم ا... ویدئویی از مراحل اورهال زیرسطحی های طارق کلاس ( کیلو ) https://www.aparat.com/v/Swq6N

طرح مفهومی کانویر-200

از روسیه با عشق !!!! سرنوشت 4 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد سنتوریون در موزه زرهی کوبینکا سنتوریون یک بازنده واقعی در میدان جنگ !!! در فرهنگ عامه روسها وقتی قرار هست ، انجام عملی ، صفت سخت بخود بگیرد ، آن را با مخفی کردن یک جغد در کیسه مقایسه می کنند ، بخصوص این که جغد مورد نظر ، بیشتر از 45 تن وزن داشته و درسازمان رزم 14 نیروی زمینی مورد استفاده قرار گرفته باشد . این خلاصه ای از وجود تانک اصلی میدان نبرد سنتوریون بریتانیایی بشمار می آید که برای اولین بار به سال 1952 در میان غنائم بدست آمده از نیروهای سازمان ملل در جنگ کره ، به اتحاد جماهیر شوروی ارسال شد . درواقع ، سنتوریون مورد بحث ، بعنوان نخستین نمونه از دو تانک ارسالی به مسکو ، جدیدترین نسخه بروزرسانی شده این تانک (مارک-3) مسلح به یک قبضه توپ 83 م.م محسوب می شد که پس از اینکه احتمال به غنیمت گرفته شدن آن می رفت ، توسط خدمه تخریب و سپس آتش زده شد ، به همین جهت ، پس از اینکه نیروهای کره شمالی ،آن را به تصرف درآوردند ، بطور کامل از داخل سوخته و از میان رفته بود.بااین وصف ، تانک مورد بحث برای بررسی فیزیکی به کوبینکا ارسال و نتیجه چنین گزارش گردید که تنها زره ، سامانه های بصری و تا حدودی پیشرانه را می توان بطور کامل بازیابی و مطالعه نمود . اما این پایان کار نبود ، دومین گونه از این تانک به فاصله 19 سال مجددا در اختیار کارشناسان نظامی روسی قرار گرفت . بدین معنی که در جریان نبردهای فرسایشی میان اعراب و اسراییل ، نیروهای ارتش سوریه ، حداقل دو دستگاه تانک سنتوریون ( از نمونه بهینه سازی شده مارک-9 و مارک-10 ) را در شرایط بسیار خوب از ارتش اسراییل به غنیمت گرفته و بسرعت به مسکو منتقل نمودند . در حالی که روسها مشغول بررسی کیفیت ساخت این محصول بریتانیایی بودند ، نزدیک به دو سال بعد ( 1973 ) مجدداً دو دستگاه از همین تانک ( نسخه مارک-3 و مارک-7) که توسط ارتش عبری بهینه سازی شده بود ، به غنیمت گرفته شد و به همراه یک دستگاه تانک آمریکایی ام-60 آ.1 به شوروی اعزام گردید تا بدقت توسط مهندسین روسی مستقر در کوبینکا تجزیه و تحلیل گردد . اگر چه در ظاهر امر ، مساله چندان پیچیده به نظر نمی رسد ، اما اطلاعات موجود در وب و همچنین داده های منتشر شده در بولتن خودروهای زرهی روسها ، اختلاف مشخصی را به نمایش می گذارد . در سال 1978 ، نشریه ای محرمانه متعلق به ارتش روسیه ، مقاله ای را با محوریت موضوع فلسفه حفاظت زرهی در بریتانیا منتشر نمود که درآن ، موجودی تانکهای سنتوریون کوبینکا را چهار دستگاه در مدلهای مارک-9 ای ، مارک-9 ، مارک-3 و مارک-10 نامید ، هرچند گفته می شد که نسخه موسوم به MARK-9A بصورت خودسرانه تسط دو مهندس زرهی روسی نویسنده مقاله 0 کورولف و نامیک ، نامگذاری شده بود . ولی در واقعیت امر ، یکی از نمونه های سنتورین موجود در این مرکز ، به یک زره اضافی در بخش فوقانی جلوی بدنه به ضخامت 45 م.م مجهز شده بود ، به همین سبب تصمیم گرفته شد تا حرف A بعنوان وجه تمایز این تانک بهینه سازی شده ، به نام اصلی تانک اضافه گردد . اما مساله این بود که رقم "9" از کجا به این تانک تعلق گرفت ؟!! آیا کارشناسهای روسی ، نمونه مارک-7 را از بقیه تشخیص نداده وبه اشتباه ،آن را MK-9 نامیده بودند ؟!!! باور این مساله برای مخاطب به تقریب غیرممکن بود که تحلیلگران روسی در طبقه بندی خودروهای زرهی غربی دچار اشتباه شده باشند ، ضمن اینکه تانک فوق ، سیزده نسخه بهینه شده را بخود می دید که در برخی مواقع ، تفاوتهای بسیاری را نسبت به یکدیگر داشتند . در دهه هفتاد میلادی ، زمانی که جنگ سرد در شرایط حاد خودش قرار داشت ، مطالعه شیوه طراحی انگلیسی که در سنتوریون تجلی پیدا کرده بود ، برای مهندسین روسی به یک سرگرمی تبدیل شده بود ، در حالی که سالهای نه چندان دور ، این تانک از رده عملیاتی کنار گذاشته شده و در خط مقدم درگیری حضور نداشت . در این دهه ، ارتش بریتانیا ، گردان های تانک چیفتن خود را بطور کامل تحویل گرفته و حتی در اروپا مستقر نموده بود و همزمان ، ارتش روسیه ، تانکهای اصلی میدان نبرد تی-72 و تی -64 را در خدمت خود داشت . اما نکته مهم این بود که سنتوریون های عملیاتی به مانند همتایان شرقی خود ( تی -55 و تی-62) در خط دوم درگیری قرار گرفته بودند و در اغلب موارد توسط کشورهای همپیمان ( ناتو و ورشو) رودروی هم قرار می گرفتند . این مساله ، انگیزه ای شد تا روسها ضمن توسعه فناوری بومی خود ، با مطالعه طرح های غربی ، برنامه های نوسازی هدفداری را برای نمونه های عملیاتی خط دوم خود برنامه ریزی و اجرا نموده و همزمان ، نقاط ضعف طراحی غربی را تئوریزه نمایند . سنتوریون ، منفجر می شود !!!! دستیابی به نمونه فیزیکی سنتوریون ، گرچه برای روسها جذاب می نمود ، اما تاثیری بر فلسفه طراحی روسها نداشت . این تانک انگلیسی ، بسیار سنگین بود ، حفاظت زرهی متوسطی را برای خدمه فراهم می آورد و جنگ افزار اصلی اش ، از رده خارج شده بحساب آورده می شد . با این حال روسها تصمیم گرفتند تا این تانک را با نمونه مشابه روسی ( در اینجا IS-3) مورد مقایسه عملی قرار دهند که دراوایل دهه 50 میلادی ، به یک توپ کالیبر 122 م.م مسلح شده بود . شرکت سازنده سنتورین در طول چرخه عملیاتی این تانک ، به تقریب ، کمتر ترکیب و فناوری ساخت زره آن را دچار تغییر نمود ، در حالی که برای بهبود حفاظت ، تنها به افزایش ضخامت آن اقدام نمود که بطور طبیعی از یک نمونه به نمونه بعدی افزایش می یافت . بدین ترتیب ، زره سنتوریون های مارک9 ،مارک3 و مارک10 از بافت یکسانی ( آلیاژ فولاد ،کروم ، نیکل و مولیبدن سخت سازی شده برای بدنه و آلیاژ فولاد، منگنز ، نیکل و مولیبدن برای برجک ) ساخته می شد . اما روسها متوجه شده بودند که طراحی انگلیسی ، علاقه زیادی به جوشکاری در نمونه های زرهی خود دارد . این جوشکاری های که از کیفیت بالایی نیز برخوردار بودند ، با دقت زیادی ، قطعات را به هم متصل نموده و این دقت تا جایی بود که لبه های قطعات فلزی که می بایست نقش زره را در تانک بازی می نمود ، قبل از جوشکاری ، نیازی به بُرش نداشت . این شیوه ، به گونه ای که بعدها ، طراحان روسی بدان اعتراف کردند ، باعث می شد تا قابلیت بقاء تانک و خدمه در صورت شلیک مستقیم بطور نسبی ، حفظ گردد . دراین میان سنتوریون هایی که اتحاد شوروی در سال 1973 بواسطه ارتش سوریه ، بدست آورده بود ، قبلاً توسط ارتش عبری ، مورد بهینه سازی قرار گرفته بودند ، برای تست های انفجار مورد استفاده قرار رفتند . بدنه سنتوریون های عبری ، در بخش تحتانی محفظه موتور ، تقویت شده و به جای پیشرانه انگلیسی ، موتور تانک ام-60 آ .یک را بعنوان نیروی جلو برنده ، بخود می دیدند . اما تا حال حاضر ، داده های دقیقی از این آزمون ها منتشرنشده ، هرچند گفته میشود این تستها بسیار سخت به اتمام رسید . به گفته برخی ناظران این آزمایش ، روسها از ماده منفجره موسوم به PLASTIT-4 برای آزمایشهای طراحی شده ، استفاده می کردند که بطور خاص ، برای تضعیف ساختار شنی های سنتورین در مین های ضد زره کاربرد داشت . در اغلب موارد ، ماده منفجره در عمق 10-8 سانتی متری زمین کاشته می شد و یکسری از تستها نیز بطور مستقیم با قرار دادن مواد منفجره در برابر تانک صورت می پذیرفت . این آزمایشها نشان می داد که مقدار مشخصی از این ماده ، نه تنها پاره شدن شنی ها را تضمین می کند ، بلکه همزمان ، دو غلطک اصلی را از کار می اندازد . بدین ترتیب ، روسها متوجه شدند در شرایط عادی ، انفجار 2.7 کیلوگرم از این ماده ، بطور کامل سنتوریون را متوقف می کند که در مقایسه با مقدار ماده منفجره برای از کار انداختن یک تی-72 ، ده تا دوازده درصد کمتر بود . نتایج آزمایشات مهندسین روسی نشان میداد که قرارگرفتن اجزاء سامانه تعلیق تانک در خارج از بدنه ، یک نقطه ضعف مهم در طراحی سنتورین بشمارمی رفت . در واقع ، انفجار 7 کیلوگرم ماده انفجاری تی ان تی ، کاملا بخش های متصل کننده سامانه تعلیق را از میان می برد و بالانس محور خورشیدی ها را بر هم می زد . اگر چه قرار گرفتن بخش هایی از سیستم تعلیق سنتوریون در خارج از بدنه ، کار تعمیر و نگهداری را تا حد زیادی تسهیل می نمود ، اما در زمان درگیری این به یک نقطه ضعف مبدل می شد . در حالی که جابه جایی محور اصلی به یک بالابر 1/1 تنی نیاز داشت . نکته جالب این تستها از نظر طراحان روسی ، این بود که انفجارهای فوق الذکر ، آسیب چندانی به کمک فنرهای سنتوریون نزده بودند . هنگامی که در یکی از آزمایش ها ، 7.2 کیلوگرم از ماده منفجره در زیر مسیر عبور سنتوریون منفجرشد ، علاوه بر شنی ها ، بخش انتهایی تانک نیز آسیب دید و محور اصلی حدود 2.5 م.م دچار انحراف گردید ، ولی همچنان میزان آسیب به خدمه بالا ارزیابی می شد . زمانی که سمت اصلی شوک انفجار بررسی می شد ، هراندازه این شوک به زیر تانک نزدیک می گردید ، میزان آسیب بیشتر می شد . درواقع ، اثر انفجار 3.2 کیلوگرم مواد منفجره باعث می شد تا محور اصلی تقریبا 22 م.م جابه جا شود . قطعه اصلی سازه سنتوریون که به مثابه یک حائل ، بخش کنترل تانک ، صفحات تحتانی وفوقانی بدنه را به هم متصل می نمود ، حدود 5.5 م.م ضخامت داشت . این قطعه اصلی با متصلش شدن به سایر قطعات ، استحکام ساختارتانک را فراهم مینمود که این مساله باعث میشد تا دربرابر انفجار7.2 کیلوگرم ماده منفجره ، بخوبی مقاومت کند ولی میزان آسیب به حدی بود که بطور قطع پس از انفجار ، راننده تانک غیر فعال می شد ، بدون اینکه شکافی در بخش تحتانی ایجاد شود .این درحالی بود که تمام تلاش های مهندسی ارتش عبری در جهت تقویت مقاومت بخش تحتانی متمرکز شده بود . اما نصب صفحات جمع شونده در بخش جانبی سنتوریون ، اقدامی هوشمندانه بشمار می رفت . اتصال این صفحات با رعایت حداکثر ریزه کاری و دقت صورت گرفته بود و هنگامی که انفجار در کنار آن صورت می گرفت ، این صفحات فولادی باعث می شد تا ترکشها و شوک انفجار به اطراف پراکنده شود . https://www.aparat.com/v/YgINU در نهایت ، میزان مقاومت سنتوریون مارک-10 در برابر اشعه گاما مورد آزمایش قرار گرفت . نسخه ابتدایی این تانک دراثنای جنگ دوم جهانی بر روی کاغذ آمد وبه همین دلیل از نظر سازه ای ، قابلیت شرکت در یک جنگ هسته ای و بطور مشخص ، مقاومت در برابر تابش اشعه رادیواکتیو را نداشت ، در نتیجه خدمه مجبور بودند ، تنها بر روی ضخامت زره اتکاء کنند . این تستها نه تنها روی سنتوریون ، بلکه بر روی نمونه های آمریکایی نظیر ای-60آ.1 و ام-48آ.3 صورت پذیرفت . بدترین چیزی که در این آزمایشات به ثبت رسید این بود که دریک انفجار هسته ای ، راننده – مکانیک این تانک ، بدلیل قرارگیری جایگاه وی در جلوی تانک ، مستقیم در برابر تابش گاما قرار می گرفت ولی میزان دریافت اشعه در مقایسه با فرمانده تانک یا تیرانداز( که که 80 تا 100 برابر تابش بیشتری دریافت می کردند ) ، ده برابر کمتر بود . جالبتر اینکه ، طرح های زرهی آمریکایی نیز نتایج مشابهی را نشان می دادند . نتایج کامل این آزمایشها هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، با این حال ، سنتوریون های غنیمتی در دهه 50 و 70 میلادی ، تنها تانکهایی در این نمونه نبودند که در اختیار روسها قرار گرفتند . در سال 2018 ، بقایای یک تانک انگلیسی که توسط شورشیان سوری استفاده میشد ، به روسیه منتقل گردید . این تانک به احتمال بسیار زیاد ، یکی از غنائم بدست آمده توسط ارتش سوریه در جنگ با اسراییل بشمار می رود که اکنون در اختیار موزه زرهی کوبینکا است . پی نوشت : استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./

بسم ا... اول یک تشکر از مترجم محترم این متن باید بشود ، که قانونمند عمل می کنند ، چه در زمینه قرار دادن تصاویر در گالری و چه در منبع نگاری .. برای ایشون آرزوی موفقیت در همه زمینه ها را داریم ==== https://www.aparat.com/v/tceDT این ویدئو ، چه در حوزه تبلیغاتی ، چه در حوزه شیوه ارائه محصول ، درسهای بزرگی برای صنعت پهپادی ما است . انشا... دوستان دست اندرکار بیشتر توجه کنند

سلام علیکم حالا "بزرگ " که فرمودید زیاد مصداق ندارد ، با این حال ، این تاپیکی هست که جناب @arminheidari ایجاد کردند و محل خوبی هست برای مطالبه گری در حوزه کیفیت نشر اخبار دفاعی در رسانه هایی که مبادرت به پیگیری آن می کنند .. این مطالبه گری در اینجا و فضای مجازی جا بیافتد ، اینها مجبور می شوند که خودشون را اصلاح کنند و هدف هم همین هست

بسم ا... ویدئوی آموزشی سامانه دفاع هوایی MIM-23 هاوک https://www.aparat.com/v/aNw5X

سلام علیکم برداشت بنده از متن این بود ، دقیق ترش را جناب @Crash بطور قطع بهتر اطلاع دارند

بسم ا... به سفارش برادر عزیز @Crash

انتقال ژن گرومن به پیکربندی تایگر آیا جت رونمایی شده "کوثر" قادر است تبدیل به تغییر دهنده بازی بزرگ باشد ؟؟!!!! از یک نظر ، جت رزمی کوثر که در اوت 2018 توسط مقامات دفاعی ایران رونمایی شد ، به احتمال زیاد آخرین گونه برگرفته از نسخه آمریکایی جت اف-5 بشمار می آید که بدنبال ناکامی صنعت هوایی ایران در تولید انبوه جت آذرخش و صاعقه در دست توسعه قرار گرفته است . به اعتقاد برخی ناظران ، این انتظار میرود که با توجه به فناوری هایی که در برنامه های گذشته نظیر صاعقه ، بومی سازی شده و بنابر راهبرد اصلی نیروی هوایی ایران مبنی بر جایگزینی سامانه های خارجی با تجهیزات داخلی ، این جت جدید که می بایست با قیمت بسیار ارزان تولید انبوه گردد ، از ویژگی های کاملا" پیشرفته ای نظیر نمایشگرهای سربالا (HUD) ، شبکه انتقال داده تمام دیجیتالی ، نمایشگرهای چند منظوره رقومی ، رایانه محاسبه بالستیکی ، سامانه نقشه هوشمند و یک رادار جدید و درنهایت سامانه های اویونیک بومی سازی شده برخوردار شده باشد . مجموع این توانمندی ها که نشان دهنده درجه قابل توجهی از پیچیدگی است ، باعث شده تا صنعت دفاعی ایران ، مدعی تولید یک جت رزمی نسل چهارم شود ، با این وصف ، قابلیتهای ادعایی جت کوثر و توانمندی های ان که در قالب یک جنگنده سبک تعریف شده است ، بشدت بسته به کیفیت مهماتی است که برای حمل توسط این پرنده رزمی در نظر گرفته شده و این با توجه به ضعف قابل توجه سلف این پرنده ، ( جت صاعقه ) ، شبهاتی را بوجود می آورد . اما دلایلی نیز وجود دارد که نشان میدهد جت کوثر احتمالا " بعنوان یک برنامه خاص برای تسریع آنچه که مفهوم " تغییر دهنده بازی " برای نیروی هوایی ایران ، نامیده میشود ، در نظر گرفته شده است ، همانطور که حقیقت امر نشان می دهد که طراحی سازه هوایی این جت ، درمواردی غیر از انعطاف پذیری ، هزینه پایین و تعمیر و نگهداری آسان ، نشان دهنده پیشرفت قابل ملاحضه صنایع دفاعی ایران ، در حوزه هایی نظیر اویونیک ، رادار و فناوری تولید موشک در مقایسه با زمانی که صاعقه به سال 2007 وارد خدمت شد ، است و این امراثبات می کند که جانشین این برنامه ، بطور قطع ، توانمندی های بیشتری را به نمایش خواهد گذاشت . به اعتقاد ناظران نظامی ، شاید یکی از دلایلی که برصحت تحلیل فوق ، مُهر تایید می گذارد ، انتشار خبر آزمایش و تولید انبوه موشک فکور -90 است که چند هفته پیش از رونمایی از جت کوثر صورت گرفت که یک پیکر بندی مهندسی معکوس شده از موشک هوابه هوای دوربرد فینیکس بشمارمیرفت که در زرادخانه نیروی هوایی ایران ، هنوز جنگ افزار مهیبی بشمار میرود . بنابراین ، با بازنشستگی احتمالی فینیسکهای موجود در انبارهای نیروی هوایی ایران ، فکور -90 با توانایی مثال زدنی رزمی و برد احتمالی 300-250 کیلومتر ، بتدریج به نقطه قوت جتهای محمول ان می شود ، بصورتی که به پرنده های رزمی ایرانی ، اجازه خواهد داد تا با مهمات بومی ، جتهای متخاصم را در بردی قابل توجه مورد اصابت قرار دهند . اما با توجه به این نکته که موشک فینیکس بدلیل وزن قابل توجه ، صرفا" بر روی تامکتهای نیروی هوایی ایران قابل استفاده است و دقت در این موضوع که در اخبار مربوط به تولید فکور -90 ، وزیر دفاع ایران براین ادعا قرار داشت که این موشک جدید بر روی پیکربندی های متنوعی از جتهای موجود در نیروی هوایی قابل استفاده است ، در مجموع نشان میدهد که تئوریسین های نیروی هوایی درصدد هستند تا در کنار تامکتها ، یک پیکربندی دیگر را برای حمل فکور-90 آماده کنند . در ابتدا ، جت رزمی صاعقه ، محتمل ترین گزینه برای مسلح شدن به فکور -90 به نظر میرسید ، اما با رونمایی از کوثر ، که بنابر ادعاهای موجود ، می بایست به رادار توانمند تر و زیر سیستم های پیشرفته تری مجهز گردد ، می توان به این نتیجه رسید که پیکربندی اشاره شده از سوی وزیر دفاع ایران ، احتمالا" مورد اخیر ( کوثر ) باشد . اما به احتمال بسیار زیاد و از روی شواهدی موجود ، ارتش ایران موفق شده تا یک سامانه راداری کاملا" جدید را از روی الگوی سیستم رادار مشهورتامکت (AWG-9) تولید کند که توانمندی بالاتری را در مقایسه با نسخه آمریکایی که هنوز پس از گذشت 40 سال ، جذابیت خود را حفظ نموده ، ارائه میکند با این تفاوت که نمونه ایرانی ، در مقایسه با همتای آمریکایی ، جمع و جورتر بوده و قابلیت نصب برروی کوثر را خواهد داشت . با این وصف ، در حالی که جت سبک کوثر ، همانند تامکت ، قادر نخواهد بود تا با آرایش تسلیحاتی سنگین شش تیر موشک وارد جنگ هوایی شود ، به احتمال زیاد ، نصب دو تیر موشک فکور مینیاتور شده ، درکنار استفاده از موشکهای کوتاه برد سایدویندر (AIM-9) ، می تواند این پیکر بندی را به یک " تغییر دهنده بازی " برای ناوگان نیروی هوایی ایران تبدیل کند که به آن اجازه می دهد با استفاده از توانمندیهای بومی ، در بردهایی فراتر از تصورات موجود ، وارد نبرد با مهاجمان احتمالی گردد . برای مقایسه ، ارتقاء ناوگان تایگر برای درگیر شدن با اهداف در ورای محدوده بصری خلبان ، بوضوح توسط دو نیروی هوایی در شرق و جنوب شرق آسیا ، با موفقیت صورت پذیرفته است . بعنوان مثال نیروی هوایی تایوان و سنگاپور ، با اجرای یک بروزرسانی سنگین ، جتهای قدیمی خود را برای حمل و شلیک موشکهای هوا به هوای AIM-120B ارتقاء داده ، به شکلی که هم اکنون ، برد درگیری این جتها به 75 کیلومتر رسیده است . تایگرهای نیروی هوایی تایوان نیز با ارتقاء های انجام شده ، اکنون میتوانند موشکهای هوا به هوای Sky Sword II را با بردی برابر 100 کیلومتر حمل و شلیک نمایند که این خود ، یک خطر بسیار جدی برای جتهای نیروی هوایی ارتش چین محسوب میشود . در نتیجه ، اگر پتانسیل نیروی هوایی ایران در تولید یک سامانه راداری در مقیاس کوچکتر از AWG-9 اثبات شود ، بامسلح شدن کوثر یا هر جت رزمی دیگر به این رادار ، عملا" یک تهدید بسیار جدّی بوجود خواهد آمد . در صورتی که صنعت دفاعی ایران ، موفق شود ، گونه مینیاتوری از فکور-90 را برای جتهای نیروی هوایی خود در خط تولید انبوه قرار دهد ، به احتمال بسیار زیاد ، برد تمامی موشکهای هوا به هوای موجود در زرادخانه همپیمانان آمریکا در خاورمیانه و حتی مهمات استاندارد نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده ، تا 50 درصد کاهش پیدا خواهد نمود . از سویی دیگر، در صورت توسعه گونه بهبود یافته ای از اویونیک مورد استفاده در تامکتهای نیروی هوایی ، خون تازه ای به رگهای جتهای نیروی هوایی بخصوص اف-4 که می بایست ماموریتهای ضد شناور را با نمونه های بومی سازی شده موشکهای چینی ، نظیر نصر و قادر اجرا کنند، تزریق میشود که در سالهای گذشته ، از توانمندی فوق ( نصب موشکهای ضد کشتی بومی بر روی فانتوم های نیروی هوایی ) رونمایی شده بود . در مجموع ، پیشرفتهای به نمایش درآمده در برنامه کوثر ، در صورتی که به شکل سیستماتیک ادامه پیدا کند ، بخوبی میتواند به یک نقطه عطف مهم برای نیروی هوایی ایران تبدیل گردد تا یک جت رزمی سبک که می بایست بعنوان مکملی برای ناوگان رهگیری های اف-14 و همچنین برنامه آتی نیروی هوایی ایران برای سفارش گونه خاصی از خانواده جتهای فلانکر روسی انمجام وظیفه نماید ، بخدمت عملیاتی در آید . پی نوشت : 1- انشا... با مشارکت دوستان ، این مطلب در دامنه وسیع تری تحلیل شود 2- منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/71077 صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

بسم ا... هر روز ، بهتر از دیروز ششم خرداد 1400 خورشیدی خبر مربوط به اورهال بالگردهای هوانیروز عکس کار شده برای تیتر خبر : بالگرد AH-64 سازمان به کار گیرنده بالگرد براساس الگو و رنگ استتار : ارتش اسراییل پی نوشت : یک غلط نگارشی در متن خبر هم وجود دارد

بسم ا... ویدئوی با کیفیت از رادار قدس https://www.aparat.com/v/uaRAG

بسم ا... ویدئو با کیفیت بالا از پهپاد غزه https://www.aparat.com/v/5WsD1

تست آمادگی سامانه های پدافندی اچ.کیو-9 در برابر پرنده های بدون سرنشین و جنگ الکترونیک با شدت یافتن مخاصمات در شرق آسیا ، ارتش چین در جریان یکسری رزمایش های از پیش برنامه ریزی شده ، درصدد است تا سامانه های دفاع هوایی دوربرد اچ.کیو-9 خود را در محیط های ناآشنای رزمی تحت شدید ترین شرایط رزمی مورد آزمایش قرار دهد . درطول این آزمایش ، آتشبارهای اچ.کیو-9 با چالش های شبیه سازی شده ای ، از جمله اختلال های شدید الکترومغناطیسی و اجرای حملات سرکوب دفاع هوایی از سوی قدرت هوایی متخاصم و همچنین عملیات بدون سرنشین های دشمن روبرو خواهند شد . سامانه HQ-9B به استثنای دو هنگ آتشبارهای اس-400 خریداری شده از روسیه ، توانمندترین سامانه دفاع هوایی دوربرد عملیاتی ارتش چین بشمار می آید . این سیستم ، به مانند سامانه های اس-400 ، از تحرک پذیری بسیار بالایی برخوردار است و با هدف کاهش آسیب پذیری ، بخش های حساس شامل لانچرها ، رادارها و اجزاء فرماندهی برروی خودروها ، نصب و مورد استفاده قرار می گیرد . براساس اطلاعات منتشر شده از این رزمایش ، سامانه های بومی چینی موفق شدند تا اهداف متخاصم را در برد موثر 250 کیلومتری ، کشف کنند که این رقم ، چیزی بیشتراز هر سامانه غربی یا ژاپنی عملیاتی بشمار می آید . در جریان این رزمایش ، دو تائو ، فرمانده نیروی هوایی ارتش چین طی مصاحبه ای براین نکته تاکید نمود که: " پدافند هوایی چین درصدد است تا چگونگی کاربرد این سلاح جدید در محیطی ناآشنا و همچنین شرایط سخت را تمرین نموده و روشهای استتار خود را بهبود دهد " بازرس سابق نیروی هوایی ، ژونگ ژونپینگ نیز معتقد است ، این تمرین نشان داد که واحدهای دفاع هوایی ارتش می توانند در هر شرایطی از HQ-9B استفاده کنند . درواقع ، تمرین صورت گرفته درفواصل طولانی از مراکز اصلی و همچنین بصورت مشترک با سایر نیروها ، قدرت مانور ارتش را افزون تر می نماید . به گفته وی ، انچه اهمیت این رزمایش را صد چندان می کند ، راه اندازی و عملیاتی نمودن یک سامانه تسلیحاتی در سریع ترین زمان ممکن و تقویت شبکه دفاع هوایی چین است .به اعتقاد ناظران نظامی ، تست سامانه HQ-9B در شرایط رزمی نامتعارف ، با توجه به نقش حیاتی آن در دفاع از زیرساختهای چین و همچنین تقویت شبکه پیچیده و چند لایه دفاع هوایی این کشور ، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . اگر چه این سیستم ،در کنار چند سامانه دیگر ، نظیر S-300PMU.2 و S-300 PMU.1 و همچنین اس-400 قرار دارد ، اما برنامه ارتش چین برای استقرار آن در جزایر مورد مناقشه در دریای چین جنوبی ، روند تولید و تحویل آن را حساس تر نموده است . قابلیتهای اچ.کیو-9 امروز نزد تحلیلگران نظامی ، همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد ، چنانکه هنوز سرعت رهگیری اهداف محرمانه باقی مانده و اینکه آیا موشکهای مورد استفاده درآن ، همانند سامانه اس-400 می توانند با سرعت بیشتر از 14 ماخ با اهداف درگیر شوند یا خیر . علاوه براین ، ارتش چین هنوز قصدی برای بازاریابی این سیستم در بازار سلاح از خود نشان نداده ، هر چند گفته میشود پاکستان به مشتری نخست آن تبدیل خواهد شد که تهدید قابل توجهی را از سوی هند شاهد است . پی نوشت : 1-بن پایه 2- 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ 3- تجمیع پستها و تاپیکهای موازی با محوریت سامانه HQ-9 ، پنجم خرداد سال 1400 خورشیدی

ماموریت جدید برای شکار ای وکس تجهیز جتهای F-15EX نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به موشکهای دوربرد هوا به هوا براساس گزارش های جدید منتشر شده ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده درصدد است تا کلاس جدیدی از موشکهای دوربرد را برای جتهای رزمی سنگین F-15EX بعنوان یک جنگنده نسل چهارم که نخستین پرواز خود را در فوریه 2021 انجام داد ، تولید کند . پیش بینی های فعلی نشان می دهد که این موشک احتمالا بلحاظ ابعاد ، بزرگتر از موشکهای AIM-120 که هم اکنون جتهای خط مقدم این نیرو را مسلح نموده ، باشد . تحلیلگران نظامی ، این سلاح جدید را با عبارت " یک موشک هوابه هوای بزرگ " توصیف می کنند و جنگنده ایگل نیز بدلیل قابلیت حمل وشلیک آن ، "کامیون حامل سلاح " نامیده شده است . راست : طرح AIM-260 چپ : طرح PL-XX درواقع ، جنگنده – بمب افکن اف-15 در حال حاضر ، سنگین ترین جنگنده جت غربی است که برای ایجاد برتری هوایی ساخته شده است ( به استثنای جنگنده- رهگیر اف-14 تامکت که هم اکنون بازنشسته شده و همچنین جتهای پنهانکار اف-22 که خط تولید آن بسته شده ) . بنابراین ، ایگل مناسبترین پیکربندی برای این سلاح بزرگ تشخیص داده میشود . مزیت عمده توسعه چنین سلاحی ، ضمن قابلیت شلیک از فواصل دور، وجود امکان حمل کلاهک و رادار بزرگترو قدرتمند تر است . فینیکس ... افسانه ای که در سالهای پس از بازنشستگی ، قابلیتهای آن همچنان رُخ می نمایاند در گذشته های نه چندان دور ، موشکهای بزرگ هوابه هوایی نظیر آر-33 ، آر-40 و آر-37 روسی و سپس افسانه شکار دوربرد AIM-54 فینیکس (آمریکایی ) ، فکور-90 ( ایران ) و طرح PL-XX چینی طراحی و بصورت عملیاتی بکار گرفته شدند یا در مرحله طراحی قرار دارند . موشک فینیکس در اوایل دهه هفتاد میلادی وارد خدمت شد و در جریان جنگ ایران و عراق توسط جنگنده های اف-14 نیروی هوایی ایران مورد استفاده قرارگرفت و نشان داد ، درصورتی که درست بکار گرفته شود ، یک جنگ افزار مرگبار بر علیه جتهای رزمی دشمن است . راست : گرچه ترکیب آرایش شش تیر فینیکس ، تامکت را برای حضور در صحنه رزم هوایی سنگین می نمود ، اما قابلیتهای غیر قابل کتمانش ، آن را تبدیل به خاطره ای خوش در تاریخ هوانوردی نمود چپ : تامکتهای نیروی هوایی ایران (IIAF و سپس IRIAF) گرچه بلحاظ پشتیبانی در مضیقه بودند ، اما بیلان عمل آنها در تاریخ رزم هوایی تبدیل به الگویی از برتری فناورانه شد با این حال ، ابر رهگیر اف-14 در مقایسه با جنگنده اف-15 به سطح تعمیر و نگهداری بالاتری نیاز داشت و بلحاظ لجستیکی ، برای کاربرانش مشکل ساز تر بود ، اما رادار قدرتمند و اندازه پیکربندی هواگرد ، آن را برای حمل شش تیر موشک فینیکس مناسب ساخته بود . در این میان ، گرچه یکسری برنامه ها برای یکپارچه سازی فینیکس با جنگنده اف-15 انجام شد ، اما ایگل بدلیل ابعاد کوچکتر ، قابلیت حمل تعداد قابل توجهی از این موشکها را نداشت ، ضمن اینکه حتی درصورت ایجاد چنین قابلیتی ، احتمالا عملکرد پروازی آن را دچار مخاطره می نمود . علاوه براین ، رادار نصب شده بر روی ایگل ، در بازه زمانی فوق الذکر ، باعث شده بود تا خلبان نتواند از حداکثر برد فینیکس کمال استفاده را ببرد . خانواده موشکهای برد بلند عملیاتی . از راست به چپ ، خلاف عقربه های ساعت آر-33 ، آر-37 ، آر-40 و فکور-90 بدین ترتیب ، پس از بازنشستگی فینیکس ها از نیروی دریایی ایالات متحده ، این نیرو بر خلاف نیروی هوایی روسیه ، قزاقستان ، الجزایر و عراق ( قبل از سقوط صدام ) که موشک برد بلند آر-40 را در سازمان خود بصورت عملیاتی در اختیار داشتند ، اکنون فاقد یک موشک برد بلند سنگین است . این مساله ، بخصوص هنگامی که ایگلهای آمریکایی در جنگ خلیج فارس ، مجبورشدند با فاکس بتهای عراقی ، روبرو شوند ، به شکل فاجعه باری خودش را عیان نمود و این به معنای آسب پذیری نیروی هوایی در برابر حریفان خود است . مرکز تحقیقات پرواز درایدن (ناسا) تست موشک فینیکس برای جمع آوری داده برای سازه های هایپرسونیک اما معرفی F-15EX که بر خلاف اسلافش ، بدلیل اینکه بر روی کاغذ ، قابلیت استقرار موشکهای هوابه هوای بزرگتر را در اختیار دارد ، می تواند به گزینه ای جذاب برای حمل چنین سلاحی تبدیل گردد ، بخصوص اینکه حریفانش ، روز به روز در حال گسترش ناوگان هواگردهای ای وکس ، بمب افکن ها و تانکرهای سوخت رسان بوده و معمولا در خارج از برد موشکهای AIM-120 عمل می نمایند . مضاف براین ، عملیاتی شدن موشک جدید ، موجبات کاهش فاصله با رهگیرهای میگ-31 روسی و هچنین تعداد فزاینده جتهای پنهانکارتری نظیر سوخو-57 و سوخو-30 اس ام مسلح به موشکهای آر-37 را فراهم می نماید . رویارویی ناوگان ایگل های نیروی هوایی مسلح به اسپارو با فاکسبتهای مسلح به آر-40 در جنگ سال 1991 نشان داد که نیروی هوایی در چنین رزم گاه هایی قطعاً با مشکل روبرو خواهد شد با توجه به تمامی موارد فوق الذکر ، انتظار می رود که موشک جدید طراحی شده ، بزرگتر از آر-37 و چیزی نزدیک به طرح PL-XX باشد که هم اکنون برای جتهای جی-16 در دست طراحی است که بلحاظ وزن ، در محدوده اف-15 قرار دارد . اگر اطلاعات مربوط به این موشک چینی مبناء تحلیل قرار بگیرد ، هر جی-16 تنها می تواند یک تیر از نمونه PL-XX را برای حمله به اهدافی در یک برد 500 تا 600 کیلومتر با استفاده از حسگرهای دوگانه راداری و مادون قرمز مورد استفاده قرار دهد . در مقایسه ، هم اکنون موشکهای AIM-120C آمریکایی بعنوان موشک خط مقدم جتهای نیروی هوایی ، بردی برابر 100 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، در حالی که فینیکس ها ، حدوداً 200 کیلومتر برد را در اختیار خدمه اف-14 قرار می دادند . اگر موشک جدید آمریکایی ، عملکردی مشابه با PL-XX را داشته باشد ، پس از مدتها ، یک سلاح مهیب را برای نیروی هوایی ارتش ایالات متحده فراهم خواهد ساخت و متعاقباً خاطره موشکهای فینیکس را زنده می نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./

بسم ا... ویدئوی نمایشگاه دستاوردهای دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح https://www.aparat.com/v/86wMQ