انجمن بزرگ میلیتاری

در باب رفع نیاز برای خنثی کردن تهدید در زمان حال و نه اینده سال 1944 ، پس از حمله به نرماندی .... هیتلر : برای اطلاعت باید بگم که این بمب ها ( موشکهای وی-2 ) نخستین سلاحی هست که تمام جهان را به نفع ما دگرگون خواهد کرد رومل : الان مساله مورد بحث برای ما همین حالاست پیشوای من هیتلر : من امکانات دیگری دارم که بزودی می تواند جهان را زیر و رو بکند رومل : تکلیف حالا چی هست !!! پیشوای من ، ما فردا صبح باید چه کار کنیم ؟ پی نوشت : بخشی از دیالوگ فیلم روباه صحرا . محصول 1951

زنبور قاتل چینی !!! گام به گام با پروژه چنگدو- شنیانگ جی-14 بخش سوم و پایانی بدین ترتیب ، در حالی که جی-20 با مقداری تفاوت ، سریعتر (سرعت 2.5 ماخ ) در مقایسه با 2 ماخ برای جی-31 است ، جنگنده چینی قابلیت رسیدن به برد رزمی 2000 کیلومتر (1242 مایل ) را در اختیار کاربران احتمالی خود قرار می دهند. درواقع ، برخی گزارش های موجود نشان می دهد که تحلیلگران ، قابلیتهای فعلی جی-31 را معادل جتهای نسل چهارمی نظیر F-15 و F/A-18 قرار میدهند و در برخی از موارد نیز پتانسیل رزمی گونه چینی را در رتبه ای بالاتر محسوب می نمایند که در این خصوص ، اف-22 یا اف-35 می تواند به یک هماورد جدی برای این محصول شرقی تبدیل گردد . اما در خصوص جی-14 ، گمانه زنی ها تا حال حاضر (2020 ) براین باور قرار دارد که این جنگنده با طول تقریبی 19.8 متر و ارتفاع 3.6 متر و دهانه بال 15.2 متر با وزن برخاستی در حدود 31000 کیلوگرم ، در ردیف یکی از جتهای رزمی با ابعاد قابل توجه قرار خواهد گرفت . مضاف براین ، تسلیحات قابل حمل طبق برآوردهای موجود ، شامل 2 تا 8 موشک هوابه هوا ، 4 تا 6 مهمات هوا به زمین ، یک قضه توپ 30 م.م و درنهایت طیف متنوعی از تسلیحات هواپرتاب سقوط آزاد یا هدایت شونده است . با توجه به ان مساله ، جی-14 را می توان در رده هواگردهای چند ماموریته طبقه بندی نمود . ضمن اینکه دقت در نوع طراحی این هواگرد رزمی ، تحلیلگران را به این نتیجه رسانده که شرکت سازنده از ابتدای روند طراحی ، علاقه مندی قابل توجهی به قرار دادن مهمات قابل حمل در درون دهلیز بدنه داشته و این نیز به نوبه خود ، هدف گذاری طراحی و تولید مهمات با حجم کم را نشان میدهد ، علاوه براینکه قرار گیری مهمات در درون بدنه ، موجبات افزایش مانورپذیری و سرعت را برای این نمونه چینی فراهم می آورد . ترکیب بندی دهلیزهای حمل سلاح در جی-14 نیز جالب به نظر می رسد . براساس تصاویر منتشر شده ، جی-14 حداقل از 3 دهلیز داخلی ، شامل دو دهلیز جانبی با فضای محدودتر و قابلیت حمل یک تیر موشک هوا به هوای کوتاه برد و دهلیز میانی با قابلیت حمل 4 تیر موشک هوابه هوای میانبرد برای حمل سلاح بهره می برد و زمانی که نیازی به استفاده از قابلیت پنهانکاری نیست ، جی-14 می تواند تسلیحات اضافی و مخازن سوخت خارجی را در بخش بیرونی بدنه حمل نماید . ازآنجایی که بدنه جی -14 به احتمال بسیار زیاد با مواد ترکیبی ، شامل 36 درصد فیبر کربن ، و بخش محدودی از آلیاژ فولاد و آلومینیوم ، تیتانیوم استفاده می کند ، حدس زده می شودکه در مقایسه با نمونه های مشابه از عملکرد پنهانکاری بهتری برخوردار بوده و در برابر حرارت مقاومت بیشتری داشته و درنهایت سبکتر و مقاوم تر است . در نهایت اینکه بدلیل روابط نزدیک چین و روسیه در حوزه فناوری و کسب امتیاز تعداد قابل توجهی از فناورهای توسعه یافته توسط صنعت هوا- فضای روسیه ، می توان پیش بینی نمود که جی-14 نمونه جالبی از یک هواگرد تولید شده از فناورهای ترکیبی روسی- چینی باشد . پی نوشت : 1- بن پایه 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

نحوه تعیین مرز دریایی براساس کنوانسیونهای بین المللی پذیرفته شده 1- خط مبداء : خطی که حدود خارجی دریای سرزمینی و سایر مناطق دریای دولت ساحلی از ابتدای آن شروع می شود . - طبق ماده 5 کنوانسیون 1982 : خط مبداء عادی برای دست یابی به عرض دریای سرزمینی ، خط پست ترین جزر آب در امتداد ساحل که توسط دولت ساحلی تعیین می شود 2- آبهای داخلی : طبق قرارداد 1982، آبهای داخلی ، آبهایی هستند که در پشت خط مبداء و میان خط مبداء و ساحل بدنه خشکی قرار گرفته اند . - در این منطقه دولت ساحلی حاکمیت کامل دارد و ورود و خروج هرگونه شناور خارجی باید با هماهنگی کشورساحلی باشد . 3- دریای سرزمینی : نخستین منطقه بعد از خط مبداء / در کنوانسیون 1982 ، عرض دریای سرزمینی 12 مایل دریایی و حداقل 3 مایل دریایی تعیین شده است . دولت ساحلی در این منطقه حق اعمال حاکمیت مطلق و انحصاری دارد در سطح آب / فضای بالا / بستر و زیر بستر 4- منطقه نظارت : منطقه مجاور دریای سرزمینی / در قرار داد 1982، عرض این منطقه 12 مایل پس از دریایی سرزمینی تعییین شد . - دولت ساحلی حق حاکمیت محدودتری دارد / این منطقه جزء دریای آزاد محسوب نمی شود و دولت ساحلی در زمینه اعمال قوانین گمرکی ، مالی ، بهداشتی و مهاجرتی در آن حق اعمال نظر دارد . 5- منطقه انحصاری – اقتصادی : این منطقه بر اساس قرار داد 1982 ، (ماده55) در ماوراء و مجاور دریای سرزمینی قرارردارد و منطقه نظارت بخشی از آن بحساب می آید . -حد این منطقه از خط مبداء 200 مایل (321 کیلومتر)

انقدر با اطلاعات در شکل های مختلف سرو کار داریم ، این اتفاقات می افتد ،بارها در همین میلیتاری برای بنده رخ داده ، بعدش خودم تصحیحش کردم

با اجازه ، اگر منظور فانتوم های ایرانی هست ، تا جایی که یادم هست هیچ موشک شرایکی به ایران تحویل نشد ( علیرغم اصرار IIAF در سالهای قبل از انقلاب ) . در سالهای جنگ ، معدود ماموریتهای سرکوبی که توسط دیزلهای نیروی هوایی صورت گرفت ، با استفاده از توپ در جایگاه مرکزی زیر بال و راکتهای 2.5 اینچی بود )

بسم ا... بازخوانی اطلاعات جعبه سیاه هواپیمای اوکراینی رئیس سازمان هواپیمایی کشوری با بیان اینکه جعبه سیاه داخل کابین خلبان تا ۱۹ثانیه بعد از انفجار موشک، مکالمات خلبانان را ضبط کرده، گفت:هر دو موتور در ثانیه‌های پس از انفجار روشن بوده است. معاون وزیر راه تاکید کرد: این اقدامات (تشریح اطلاعات جعبه سیاه هواپیمای سانحه دیده) با هدف ایمنی و جلوگیری از رخدادهای مشابه صورت می‌گیرد و هر نوع استفاده سیاسی از این فرآیندها علاوه بر اینکه در تعارض با اهداف صریح ایکائو قرار دارد، روند رسیدگی به سانحه را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. پی نوشت : این تاپیک برای بررسی جنبه های فنی این حادثه ایجاد شده ، لطفا" برای استمرار دسترسی به تاپیک و ایجاد فضای نقد درست ، این مساله را رعایت کنید .

زنبور قاتل چینی !!! گام به گام با پروژه چنگدو- شنیانگ جی-14 بخش دوم :  در واقع ، پیشنهاد اصلی سرطراح شرکت شنیانگ ، سازه هوایی تک سرنشین با پیشرانه دو تایی ( دوقلو ) ، در قالب جنگنده ای سنگین با وزنی درحدود 15 تن و شباهت بسیار زیاد به رپتور ، اما مجهز به پیشبال ( کانارد ) بود ، با این حال ، طراحان این شرکت چینی ، قبل از رسیدن به طرح نهایی موسوم به NEW93 حداقل 4 نمونه آزمایشی را مورد بررسی قرارداده بودند . نکته جالبی که دراین میان قابل بررسی است ، فناوری پنهانکاری مورد استفاده در این جنگنده بود که سطح مقطع راداری آن را به ادعای سازندگانش به 0/5 مترمربع رسانده است . علاوه براین ، کاربرد فناوری خروجی های بردار رانش به موجب اطلاعات منتشر شده از سوی چینی ها موجب شده تا مانورپذیری جی-14 با قدرت پیشرانش 8000 کیلوگرم ، از سوخو-27 پیشی گیرد . علیرغم تمامی خوش بینی ها در خصوص روند طراحی وتولید احتمالی جی-14 ، نگاهی به سابقه شرکتهای چینی در حوزه تولید هواگردهای رزمی ، موجب میشود که این تحلیل پدید آید که جی-14 احتمالا یک چالش جدی برای نیروی هوایی چین خواهد بود . این چالشها شامل وجود پیشرفته ترین فناوریها در حوزه مواد ،پیشرانه با کارایی بالا ، الکترونیک ،نرم افزارهای کنترل پرواز و درنهایت فناوری های مربوط به پنهانکاری است . مضاف براین ، پروژه ای در این مقیاس ، نیازمند سرمایه گذاری هنگفت و دانش قابل توجه در زمینه های مدیریت برنامه های پیچیده خواهد بود . بااین وصف ، برخی اطلاعات منتشر شده موجود نشان می دهد که چین از برخی فناوریهای در دسترس تجاری با کاربرد دوگانه و همچنین منابع سنتی تامین فناوری نظیر روسیه و اسراییل نیز بخوبی بهره برداری می کند ، هر چند دو منبع فوق الذکر ، تجربه تولید نمونه عملیاتی در چنین کلاسی از جتهای رزمی را در کارنامه خود ندارند . سه سال بعد ، سرتیپ گودین .ام . نایر در مقاله ای تایید نمود که جنگنده پنهانکاری که با شناسه XXJ شناخته میشود و به تقریب آن را می توان معادل اف-22 دانست ، در سال 2015 وارد خدمت خواهد شد ، در حالی که جانشین ستاد مشترک ارتش چین ، معتقد بود که اولین جنگنده نسل پنجم برای نیروی هوایی این کشور در بازه زمانی 2019-2017 خدمت عملیاتی را تجربه می کند . به تقریب یک سال بعد ازاین دو تحلیل ( 2006 ) ، مقاله ای دریک بولتن فناوری نظامی چینی ، به سه طرح شنیانگ جی-12 و جی-14 که توسط موسسه شماره 601 و طرح جی-13 که توسط موسسه چنگدو دنبال می شد ، اشاره ای نمود که در این میان ، تصاویر متفاوتی نسبت به طراحی جنگنده پنهانکار چینی درآن چاپ شده بود و نویسنده ادعا می نمود که جی-14 بعنوان پیشنهاد اصلی شنیانگ ، در حال رقابت برای تامین نیازمندی نیروی هوایی چین با نمونه های جی-13 و جی-12 است . در واقع ، شنیانگ پیش از این مسئولیت توسعه جنگنده سنگین جی-8 و همچنین تولید تحت امتیاز سوخو-27 اس کا تحت شناسه جی-11 را بر عهده داشت و چنگدوبعنوان شرکت رقیب ( موسسه شماره 611 ) نیز پیشبرد برنامه JF-17 را در دستور کار خو داشت. پس از دوسال از انتشار تصاویر فوق ، یعنی در ژانویه 2007 ، دوشرکت فوق الذکر ، بنا بر یکسری توافقات داخلی ،برآن شدند تا بصورت مشترک و با ترکیب تجارب بدست آمده خود در تولید جنگنده های رزمی ، برنامه تولید هواگرد پنهانکار جدیدی را برای نیروی هوایی ارتش این کشور دنبال کنند تا در سال 2015 به نیروی فوق تحویل گردد . اما ، چنگدو که سابقه طراحی جی-10 را در اختیار داشت ، با استفاده از همین تجربیات مشغول توسعه نسخه نسل چهارم دوموتوره آن با شناسه جی-13 شد و هم زمان شنیانگ نیز بر روی جنگنده ای پنهانکار در کلاس نسل 5 با شناسه جی-12و با تمرکزروی طراحی اف-22 بود ، کار می نمود ، در حالی که این اعتقاد وجود داشت که ژن اصلی هر دو برنامه ، فناوری روسی را در خود دارد . علیرغم توافق نامه اولیه هم افزایی این دوشرکت و اعلام رسمی برنامه از سوی ارتش جمهوری خلق چین برای تدوین مفهوم اولیه و سپس طراحی جنگنده نسل پنجم خود را برای نیروی هوایی و سپس تصاحب بازارصادرات نظامی ، گروه صنایع هوایی چنگدو ( با نمونه جی-20) وشرکت هواپیماسازی شنیانگ ( با نمونه جی -31) در تلاش بودند تا ابر جنگنده ای را با خاصیت پنهانکاری توسعه داده و تولید کنند . بدین ترتیب ، پس از 10 سال تلاش، طرح شرکت چنگدو ( جی-20) به ثمر رسید و پیش بینی ها درآن زمان نشان می داد که این نمونه در سال 2018 به قابلیت عملیاتی اولیه نزدیک شود ، ولی اکنون در سال 2020 ، هر دونمونه طراحی شده ، بدلیل اینکه هنوز در مراحل اولیه آزمایش قرار دارند ، چندان قابل قضاوت نیستند . با این وجود ، گمانه زنی ها نشان می دهد که جی-20 یک سیستم تسلیحاتی برد بلند با توانایی پوشش تمامی گستره حوزه اقیانوس آرام غربی (براساس ادعای چینی ها ) است و وظیفه خواهد داشت تا تاثیر سامانه های کشف طرف متخاصم را به حداقل رسانده و جی-31 نیز بعنوان یک هواگرد رزمی مکمل، تاکتیکهای ضد دسترسی و منع منطقه ای (A2AD) را به اجرا گذارد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ..... 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9  3- انتخاب لقب زنبور قاتل ( killer bee ) برای مطلب ، اشاره ای است به یکی از القاب پیشنهادی برای اف-22 ( علی الحساب این هواگرد چینی معادل اف-22 شرقی محاسبه شده )

مسائل ناگفته داخلی زیادی این وسط وجود دارد که فعلا از آن عبور می کنیم ، ولی همین سه مورد ، مخصوصا" آخری ، چه علتهایی داشت که اتفاق افتاد ؟

تمام صحبت بنده همین بود که فرمودید ، چه اتفاقی برای مردم ، جامعه ، ساختار سیاسی ، اقتصاد ، سازمان نظامی ، روند جنگ و ... افتاد که یک دفعه زیرپای ما خالی شد ؟؟؟؟

بسم ا... در حوزه مهندسی -رزمی و فقدان قایق برای حمل و نقل نیروی انسانی و مهمات و .. بررسی کنید توان عراق را با ایران در مراحل قبل و بعد از عملیات خیبر ، بخصوص در حوزه کمیت استفاده از کمپرسی و ابزارالات مهندسی و ببینید چقدر از نبود این سخت افزارها در این محیط رزمی ، ضربه خوردیم ، همین را می شود یک مطالعه تطبیقی کرد با وضعیت سخت افزاری نیروی هوایی ، چرا باید کار را به جایی برسونیم که در وضعیت بحران ، تازه به فکر بیافتیم که در فلان بخش ، مشکل داریم و باید آن را رفع کنیم ؟!!!

این را بیشتر از صدها بار عرض کردم ، الان مجدد تکرار می کنم ، اصرار بر توجه به نیروی هوایی به معنای مخالفت با توسعه موشکی نیست ، بحث بنده ایجاد یک توازن منطقی بین دو تای بازوی آفندی/ پدافندی ایران هست که در حال حاضر دچار عدم توازن مهلک شده ، این عدم توازن در زمان بحران صدمه همراه با هزینه های غیر قابل جبران در کوتاه مدت ( بلحاظ دفاع از نقاط حساس کشور در برابر عملیات تهاجمی عنصر متخاصم منطقه ای ) برای ما فراهم می کند ، تجربه های آن هم در جنگ با عراق ثبت شده ، آسیب هم دیدیم ولی دوستان ما این موارد را فراموش کردند و صحنه را درست نمی بینند ، در حالی که اگر به جای استفاده از ذره بین ، درونمای محیط را می دیدند ، الان مشغول جر و بحث سر این موارد نبودیم ، زمان دارد برای ما بسرعت می گذرد ، بعدها سر همین از دست دادن زمان ، غبطه می خوریم که چرا دست به کار نشدیم برای رفع این عدم توازن ...

سلام علیکم اجازه بدید در این موردمساله تبیین بشود ، اینجا بحث بنده سر تعداد ( کمیت ) نیست ، ( فرض هم اگر تعداد باشد ، واقعیت ماجرا به صورتی هست که 30-40 فروند مشکل را حل نمی کند ) بحث روی کیفیت عملکرد ( همون تئوری بازیسازی ) قرار دارد حالا یک فلاش بک به سال 65 می زنیم تا صحبت بنده جا بیفتد : یکی از فرماندهان سپاه ( نام برده نشده ) در خصوص کمبود نیرو این اعتقاد را داشت : " آیا صرف بسیج نیرو ، دراین مقطع ، می تواند مشکل ما را حل کند ؟؟ ( در این مقطع / سال 65 )، شما ( خطاب به لشکر مربوطه ) می توانید یک روزه ، 5 لشکر بشوید( کنایه از ناتوانی در گسترش سازمان رزم ) جنگ که تظاهرات نیست ، انتخابات نیست ، نیاز به روند دارد ، عراق در طول 5 سال جنگ ، این طوری شده ( اشاره به گسترش سازمان رزم ارتش عراق از سال 61 تا65) ببنید ، بحث نیروی هوایی هم دقیق همین هست ، توان رزم نیروی هوایی ، بلحاظ ماهیتی ، بصورتی هست که باید برنامه ریزی بلند مدتی برای آن داشت که در زمان مناسب ، پاسخ مثبت به نیاز ما بدهد ، ما در حال حاضر بخشی از این زمان را بدلیل ناتوانی در تحلیل تهدید ، از دست دادیم و برای توجیه این ناتوانی ، یا آن را به نظریه وابستگی نظامی مرتبط یا توجیه اقتصادی برای آن مطرح می کنیم ( هیچ توجیه نظامی برای این پسرفت / عدم توجه در حوزه هوایی وجود ندارد ) در حالی که بالذات این نیرو غیر قابل نادیده گرفته شدن هست . حالا کلاه خودتون را قاضی کنید !! از سال 66 تا 1399 بمدت سی و سه سال ، بازدارندگی بالستیک ما رشد کرده و الان به حد قابل قبولی رسیده ، وقت آن نیست که سعی کنیم کفه دیگر ترازو ( نیروی هوایی و تمامی اجزا ء مرتبط به ان در حوزه های تسلیحاتی ، آموزش ، فناوری و... ) را برای ایجاد یک قابلیت تدافعی / تهاجمی متوازن ، ( با تبدیل کردن آن به یک مطالبه عمومی ) مورد توجه قرار بدیم ؟؟؟

بسم ا... نقل قول از یکی از مهمانان انجمن میشه یه تیم فقط دروازه بان‌ و دفاع و مهاجم‌ قوی ( پدافند زمین پایه و بالستیک و کروز ) ‌داشته باشه ولی هافبک‌ بازیساز ‌اصلا نداشته باشه ( قدرت هوایی ) یکسری استدلال ها به این صورت هست که فقط با مهاجم بازی کنیم و بازی را خواهیم برد !!!!! ================ زمانی توانایی شلیک موشک کروز زمین پایه /دریاپایه و بالستیک را پیدا می کنید و یا حتی قابلیت حرکت دادن واحدهای پیاده خودتون را دارید که آسمان/ فضا برای اجرای تاکتیک های آفندی ، پدافندی امن باشد . پی نوشت : استراتژیستهای نظامی ایرانی ، مثل مربیان فوتبال ایرانی ، صرفا دنبال گل زدن هستند و از بازیسازی که رکن اصلی عملیات نظامی و جنگ هست ، همیشه غافل بودند، به همین دلیل هیچ وقت موفقیتهای ما روی برنامه ثبت نشده ، به جز موارد معدود و به تقریب همگی روی قابلیتهای فردی و احیانا" وضعیت سیال صحنه بازی / نبرد پیروزی حاصل شده . این مساله ای هست که کسی جرات فکر کردن روی آن را نداردبرای همین عراق از 1982 و بعد از شکست در خرمشهر ، نشست و کار کرد تا از 1986 تا 1988 ، زیر یک خم ما را گرفت ( البته کسی حاضر نیست وضعیت ما را در این 2 سال روی میز جراحی بگذارد و تشریح کند )

والا همون نقل قول از وزیر دفاع در اشتباه بودن بخشی از روند گذشته کافی هست ، چون نه بنده و نه شما ، که در وزارتخانه نیستیم که ماهیت سیاست گذاری را در اصل خودش و نه برمبنای برون دادهایی که دارد ، قضاوت کنیم ،اما یک نیم نگاه به تهدیدهای چند بُعدی و بعد اصرار عجیب به پاسخ دادن به همه تهدید ها با تمرکز روی یک سخت افزار و نادیده گرفتن یا در حداکثر وضعیت ، توجه لاکپشتی به سایر موارد ، خودش گویای همه چیز هست به صراحت عرض کنم ، نظریه وابستگی در خرید هواگرد ، تنها یک توجیه هست در بی عملی و راهبرد غلط دوستان حالا برگردید و به این برشهای تاریخی یک نگاهی بندازید .... این سطور را محسن رضایی در نامه مشهور خودش آورده و بخش هایی که مرتبط هست ذکر شده .... حالا شما دو ردیف تهدید را پیش رو می بینید ، تهدید منطقه ای و فرامنطقه ای ، فرض با توسعه نیروی موشکی تهدید فرامنطقه ای را پاسخ دادید ، تهدید دوم را چه کارمی کنید ؟؟

بسم ا... کل مطلب را حذف کردم نیازی به پاسخ نبود ( چون در سرمستی ناشی از رونمایی ، در اغلب موارد واقعیتهای موجود نادیده گرفته می شود ) ولی ان چیزی که فراتر از اعداد و ارقام پیش روی ما قرار دارد ، اتخاذ استراتژی دفاع تک بخشی / تک پایه ( تک محوره ) است که نه در گذشته و نه در آینده جواب نداده و نمیدهد .... چند نمونه از صدها پستی که در باب حوزه قدرت هوایی در میلیتاری ارسال شد عطف به این فرموده شما که مطابقت کاملی با روند اشتباه فعلی و سعی در توجیه این روند دارد . پی نوشت : 1- این خلاف جریان خبری از 24 ساعت گذشته تا الان هست ، و هزینه روانی افزون تری نسبت به ایام عادی دارد ولی این موارد یادآوری میشود که حتی بلندپایه ترین مقام نظامی که مستقیم با حوزه پشتیبانی نیروهای مسلح سروکار دارد ، واضح معترف هست که بخشی ( و نه همه ) روندی که در گذشته طی شده ، اشتباه بوده و باید تصحیح شود . 2- این سرمستی را ما در قضیه 737 اوکراینی دیدیم که چه شکلی نواقص خودش را در بحرانی ترین شرایط با بیرحمی هر چه تمام تر نشان میدهد و تبعات سیاسی ، نظامی ، امنیتی را دنبال خودش دارد . نکته اینجاست که اگر این خوش خیالی به زمان درگیری نظامی تسری پیدا کند ، چه کسی در جمهوری اسلامی قرار هست پاسخ بدهد ؟؟

بسم ا... پس به نظر شما ،چر از 2001 هندی ها رفتند سراغ پکفا در حالی فرضا قابلیت سفارش بیشتری رافال را داشتند ؟؟ شاید پاسخ این باشد که برای نیروی هوایی هند ، پکفا گزینه جذاب تر و کم هزینه تری نسبت به رافال بود ، ضمن اینکه قادر بود تا بعد از دریافت نمونه تولیدی که یقینا از نمونه های اولیه کیفیت ساخت بیشتری دارند ( براساس متن ) ، انها را بر حسب نیاز داخلی ( مثل جگوار یا میگ-21 )با فناورهای غربی یا بومی ارتقاء بدهد . معمولا برای پنهانکاری روشهای مختلفی را برحسب نیاز دنبال می کنند شاید روسها در طراحی بدنه پکفا با همسو کردن نقاط بازتاب دهنده امواج رادار یا کاربرد مواد جاذب امواج در موقعیتهایی مثل لبه حمله ، لبه فرار ، دریچه های بازرسی ، دهانه ورودی هوای موتور و... دنبال این بودند که اثر نقصی که نام بردید را به حداقل برسونند به شکل مسیر جریان هوا از ورودی تا بخش ابتدایی موتور دقت کنید نکته جالب این جاست که یکسری از کارشناس های نظامی معتقدند که شیوه ای که روسها برای پنهانکاری در این هواگرد استفاده کردند در برابر رادارهای فرکانس بالا ( 3 تا 30 گیگاهرتز ) قابلیت اجرایی شدن دارد ، در حالی که برعکس رادارهای فرکانس پایین ، شانس بیشتری برای کشف این جنگنده دارند ولی دقتی که ارائه میکنند ، کمتر هست قطعا عملکرد فعلی ( همون چیزی که در مورد محصولات هوایی داخلی هم عرض می شود ) ولی مشخصا ارتشها در زمان صلح هست که دنبال بهینه کردن و ارتقاء تجهیزات خودشون هستند و نیروی هوایی هم در اولویت نخست چنین روندی قرار دارد . فرضا" برنامه ارتقاء مدل A فالکروم به نمونه های پیشرفته تر برنامه ریزی و انجام شده و اگر کشور مورد نظر درگیر جنگ بشود ، تنها سرعت این روند کمی بیشتر خواهد شد . توضیح اینکه فرآیند ارتقاء و بروزرسانی تا ثانیه ورود به درگیری بطور مستمر ادامه دارد و متوقف نمیشود در مورد اکانت گالری ، یک پی ام به جناب واریور بدید ، ایشون قطعا اکانت را ارائه می کنند

بسم ا.. تجمیع مطالب و پستهای مربوط به پیشرانه های هوایی بومی ، سی ام مرداد سال یکهزارو سیصد و نود و نه خورشیدی

بسم ا... https://eghtesaad24.ir/fa/news/76175/پمپئو-چین-و-روسیه-را-تهدید-کرد ایرانی‌ها فرصت گرفتن ضدهوایی روسی یا تانک چینی یا هرچیزی که باعث بی‌ثباتی در خاورمیانه شود را به دست نخواهند آورد. ظاهرا وزیر امور خارجه ایالات متحده برنامه آتی ایران را مشخص کرده !!!! دو مورد اول که میشود تا حد مشخصی پیش بینی کرد ولی استفاده از واژه " هرچیزی " ابهام را بیشتر کرده نسبت به گذشته !! بدین معنی که برنامه خرید خارجی ایران ، گسترده تر از آن چیزی هست که قبلا تحلیل می شد یا اینکه صرفا" برای نشان دادن تهدید فزاینده ایران هست که از این واژه استفاده کرده ؟؟!!

بسم ا... ادعایی که مطرح شده ..... حالا طرف هندی از گذشته سابقه کار با جتهای روسی را دارد ، ضمن اینکه قرار داد رافال را هم بستند و از قبل هم با جتهایی مثل میراژ2000 سروکار داشتند ، حساسیت انها روی این برنامه ، بدلیل رقابت همزمان آنها با چین و پاکستان هست که : برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته (ATF) از سال 1983 ، برنامه جنگنده ضربتی مشترک ( JSF) از سال 1986 و پکفا به قولی از 1979 آغاز شده ، در یک روند استاندارد ،انتظار میرفت که پکفا از همه زودتر وارد خدمت رزمی بشود ولی از هم پاشیده شدن کشور سازنده در سال 1991 برنامه را تا 2002 عقب انداخت . ضمن اینکه فلسفه نیازمندی روسها و سرمایه گذاری همزمان روی5 مدل جنگنده برای رفع نیازداخلی و کسب سهم بازار خارجی باعث شد تا منابع برخلاف طرف آمریکایی که روی 2 مدل متمرکز شده بود، پراکندگی بیشتری داشته باشد . اختلاف ارقام تولید شده یحتمل به این دلیل هست . در خصوص موارد مطرح شده ، این استناد انجام شده ... پیکربندی سوخو-57 ، بعنوان یک بستر برای معرفی یک جنگنده میان نسلی ( نسل 5/5 ) تا معرفی هواگرد نسل ششم روسی احتمالا مورد استفاده قرار می گیرد . ان چیزی که الان مطرح هست ، اینکه روسها ترکیبی از سازه جنگنده نسل 5 را با فناوری های توسعه یافته نسل شش ترکیب میکنند تا از مسیر صادرات ان به خریداران احتمالی ، منابع مورد نیاز را برای توسعه نسل بعد هواگردهای رزمی خودشون فراهم کنند . پی نوشت : خواهشا" تصاویر مورد استفاده را یا بصورت لینک بگذارید یا در گالری آپلود بفرمایید ، شاید 10 سال دیگر ، یک بنده خدایی به این تصاویر نیاز پیدا کرد ...

خرس شرور روسی ، آماده صادرات !!!!!!!! ارزیابی احتمال صادرات وسفارش برای سوخو-57 براساس آخرین اخبار منتشره ، وزارت دفاع روسیه ، نخستین تصاویر از خط تولید جنگنده سنگین وزن روسی سوخو-57 را پس از اعلام دریافت سفارش 76 فروندی در ژوئیه 2019 را منتشر نمود . اگر چه روسیه پیش ازاین تصاویری از این دست را رسانه ای نموده بود ، اما بدلیل تعداد بسیار اندک سفارش شده اولیه ( 12 فروند که نشاندهنده تولید 1/5 هواگرد در هرسال محسوب می شد ) ، اطلاق تولید انبوه بدان تعلق نمی گرفت . با این حال ، نیروی هوایی روسیه هنوز بطور رسمی هنوز سوخو-57 را تحویل نگرفته وهنوز مشخص نیست که آیا تولید 12 فروند اولیه به پایان رسیده تا خط تولید 76 فروند جایگزین آن گردد و یا اینکه اگر قرار باشد تولید این دو سری همزمان صورت بگیرد ، چگونه خط تولید انها در هم ادغام خواهد شد ؟! ولی در مجموع ، تصوراولیه براین اساس قرار دارد که سفارش 76 فروندی ، قطعیت پیدا نموده و رقم 88 فروند ( بعلاوه 12 فروند اولیه ) محقق نخواهد شد . اما پیش بینی ها ، نشاندهنده آن است که نمونه های تولید شده ، تفاوت های قابل توجهی را با نمونه های پروازی فعلی داشته باشند که در میان دهها تفاوت موجود ، اصلاح ورودی های هوا و تغییرات قابل توجه بر روی ساختار سکانهای عمودی این جنگنده از سایر موارد بارزتر به نظر می رسد . علاوه براین ، شیوه کاهش سطح مقطع راداری میان نمونه های نخست و تولیدی از نکات جالب تصاویر منتشر شده است . به همین دلیل ، تحلیلگران غربی براین اعتقاد قرار دارند که خط تولید سوخو-57 های جدید ، از کیفیت بالاتر برخوردار بوده و سردبیران نشریاتی نظیر آوییشن ویک با استناد به تصاویر آنالیز شده معتقدند روسها در ساخت بدنه جنگنده های جدید ، استانداردهای سخت گیرانه تری را به مورد اجرا گذاشته اند . با توجه به این که در زمان بازدید خبرنگاران از خط تولید سوخو-57 که در 12 اوت 2020 از محل کارخانه هواپیما سازی کامسومولسک صورت پذیرفت ، سرگئی شویگو نیز آنان را همراهی می نمود ، می توان چنین تحلیل نمود که این برنامه از اهمیت زیادی برای نیروی هوایی روسیه برخوردار است ، تا جایی که برخی ناظران براین باورند که ، علیرغم کاهش هزینه ها با رونمایی از خط تولید انبوه ، کیفیت سخت افزار دراستانداردهای قابل قبولی قرار دارد . در این میان ، گرچه سفارش 76 فروندی از سوخو-57 در یک دوره 8 ساله ، با میانگین تولید 5/9 هواپیما در سال چندان زیاد به نظر نمی رسد ، اما این مساله را باید در نظر داشت که سوخو-57 یکی از 5 فروند جنگنده ای است که در کنار سوخو-30 اس ام ، سوخو-34 ، سوخو-35 و میگ-35 ( که این آخری به تعداد محدود در خط تولید قرار دارد ) برای نیروی هوایی روسیه خریداری شده است . این شیوه ، تضاد آشکاری را با دکترین نیروی هوایی ایالات متحده که در سال 2020 ، تنها یک جنگنده را برای رفع نیازمندی خود در دست تولید دارد ، نشان میدهد . درواقع ، برنامه ریزی لاکهید برای تولید 100 فروند جنگنده در سال که بخش مهمی از آنها برای بازار صادرات آماده میشد ، بدین معنی بود که نیروی هوایی آمریکا ، عملا با سرعت کمتری نسبت به روسها ، موفق به دریافت جنگنده جدید می شد . با توجه به اینکه روسها دوفروند اولیه از سوخو-57 را در سال 2019 با هزینه هر کدام 35 میلیون دلار تولید کرده بودند ، هزینه نهایی این جنگنده در مقایسه با قیمت 80 میلیون دلاری اف-35 تفاوت معناداری را به نمایش می گذارد واین به نوبه خود ، ممکن است روسها را مجاب کند تا برای تولید بیشتر سوخو-57 از سرمایه گذاری بیشتر برای خرید سوخو-34 و سوخو-30 اس ام ، خودداری نمایند . این امر نه تنها می تواند موجبات تولید بیشتر سوخو-57 را فراهم آورد ، بلکه مزیتهای آشکار اقتصادی را برای روسها فراهم می آورد . ضمن اینکه خبرها حاکی از آن است که روسها مشغول یکپارچه سازی سوخو-57 با فناوری جنگنده های نسل ششم نظیر موشکهای فراصوت ، هوش مصنوعی قدرتمند تر وسامانه های جنگ الکترونیک پیشرفته تر هستند . پی نوشت : 1-بن پایه 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

برای یاد آوری رونمایی از خط تولید پیشرانه اوج

بدون شرح اضافه ....

مقدمه : از یک نظر ، نیروی دفاعی دولت عبری ( IDF) از ابتدای تاسیس تاکنون در میان طیف گسترده ای از تهدیدات رو به رشد در حوزه برتری هوایی و همچنین تهدیدات بالستیکی زمین پایه قرار گرفته است ، به همین دلیل سالهاست که بخش های مرتبط در حوزه توسعه صنایع نظامی این مجموعه ، مشغول افزایش قابلیتهای بازوی تهاجمی اصلی آن ، یعنی نیروی هوایی هستند و در چند سال اخیر نیز ، طراحی ، تولید و بکارگیری جنگ افزار موشکی هواپایه جدیدی با هدف افزون نمودن توانمندی های تهاجمی این نیرو در دستور کار قرار گرفته است . سلاح دورایستای جدید در زرادخانه IAF : این سلاح جدید که با شناسه Rampage نامگذاری شده ، قادر خواهد بود تا توسط پیکر بندی های رزمی موجود IAF ، یعنی جتهای جنگنده F-15I ، F-16I و جدیدا" F-35 حمل و شلیک شود که بطور طبیعی برای اجرای حملات دقیق بر علیه اهداف مورد نظر متخاصم در برد های بلند مورد استفاده قرار می گیرد و مشخصا" ، سلاحی ایده آل برای از میان بردن شبکه یکپارچه دفاعی هوایی متراکم دشمن بشمار می آید . این مهمات جدید ، با توجه به سرعت قابل ملاحضه ای که برای ان در نظر گرفته شده ، تاثیر مرگ آوری را با ترکیب یک کلاهک 750 کیلوگرمی و انرژی جنبشی تولید شده در آن بر علیه هدفهای مشخص شده ، خواهد داشت . علیرغم اطلاعات پراکنده موجود ،این برنامه ، پروژه ای مشترک میان صنایع هوا- فضای اسراییل ( IAI) و صنایع نظامی اسراییل ( IMI) در پاسخ به نیازمندی های IAF برای مقابله با شبکه های پیچیده موشکی A2AD بشمار می آید . ریشه اصلی این پیکر بندی جدید را می توان در راکت هدایت شونده توپخانه با برد ارتقاء یافته زمین پایه Extended Range Artillery guided rocket (EXTRA) دانست که برای استفاده در نقش هوا به زمین مورد بهسازی قرار گرفته است . فناوری این پرتابه های غیر معمول که با شناسه ALBM (air-launched ballistic missile) نیز شناخته می شوند ، تا کنون در شرایط واقعی رزمی استفاده قرار نگرفته است ، اما مقایسه اولیه این فناوری با تسلیحات موجود در سازمان رزم IAF ، نشان میدهد که احتمالا" ابعاد این جنگ افزار از نمونه موشکهای کروز موجود در نیروی هوایی اسراییل ، بزرگتر بوده و سرجنگی مورد استفاده در آن احتمالا" کوچکتر از همتایان زمین پایه خود است . بنا بر اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، دوشرکت فوق الذکر ، در جریان این برنامه مشترک ، درصدد بودند تا فناوری موشکهای فراصوت بالستیک زمین پایه مسلح به کلاهکهای متعارف را برای حمل با جتهای نیروی هوایی به منظور اجرای حملات سنگین دور ایستا بر علیه اهداف بخوبی محافظت شده توسعه دهند . در این زمینه ، آمیت هایموویچ مدیر بخش بازاریابی شعبه آمریکای شمالی واحد " مالام " معتقد است : " منطقه خاورمیانه ، به تقریب مجموعه ای از متراکم ترین شبکه های دفاع هوایی را در خود جای داده و برای نفوذ به درون این شبکه بدون اینکه پیکر بندی هوایی مهاجمان دچار تهدید عمده ای شود ، می بایست از جنگ افزارهای دور ایستای دقیق پرسرعت استفاده گردد . " بنابراین ، با توجه به اینکه نیروی هوایی اسراییل افزون تر از گذشته ، عملیات های تهاجمی دقیقی را برعلیه اهداف مشخص شده در درون خاک سوریه ، بخصوص پایتخت این کشور ( دمشق ) ( که بتدریج به سامانه های دفاع هوایی پیشرفته مجهز شده و بر تراکم حضور چنین تجهیزاتی بسرعت افزوده میشود ) اجرا می نماید ، ضروری بود که تسلیحات دورایستای بومی با قابلیتهای بیشتر نسبت به جنگ افزارهای موجود ، در اختیار آن قرار گیرد . به همین دلیل ، جنگ افزار جدید عبری با برد اسمی 1145 کیلومتر ،می بایست در بردی فراتر از محدوده شلیک موثر سامانه های دفاع هوایی فعلی موجود در سازمان رزم ارتشهای سوریه و جمهوری اسلامی ایران ، وارد عمل شود . از سویی دیگر ، با توجه به اینکه بخشی از حملاتی که IAF در ماه های اخیر بر علیه اهداف سوری اجرا نموده ، توسط عناصر دفاع هوایی این کشور رهگیری و خنثی شده است ، مقامات ارشد IAF به این نتیجه رسیده بودند که موشکهای کروز موجود با قابلیتهای متعارف رزمی بدلیل افزایش تراکم سامانه های پدافندی نمی توانند در اینده از سد آتش ایجاد شده ، عبور کنند ، در نتیجه می بایست مهمات جدیدی طراحی گردد تا به شکل خاص شرایط را برای بازگشت برتری هوایی IAF فراهم نماید . بدین ترتیب ، براساس اظهارات آمیت هایموویچ ، Rampage طراحی گردید تا با در اختیار داشتن ترکیبی از مشخصات برتر ، نظیر سرعت فراصوت ، شانس رهگیری و انهدام را از سوی سیستم های دفاعی پدافندی تا حد زیادی کاهش دهد . براساس اطلاعات منتشر شده از سوی رسانه های عبری ، Rampage به شکل خاص برعلیه اهدافی نظیر پستهای فرماندهی ، فرودگاه ها و دپوهای تعمیر و نگهداری استفاده خواهد شد . به گفته این رسانه ها ، اهمیت این سلاح بیشتر در مراحل اولیه جنگ ، برای نفوذ به درون شبکه های چند لایه دفاع هوایی خواهد بود ، به همین منظور ، مسیر بالستیکی آن بر خلاف موشکهای کروز ، مستقیم نیست و به گونه ای طراحی شده تا با در اختیار داشتن مانور پذیری افزون تر ، رهگیری و انهدام آن مشکل تر گردد . این مهمات جدید عبری ، با مجهز شدن به یک سامانه ناوبری داخلی ، تقریبا" در برابر هر گونه اقدامات متقابل برای منحرف نمودن آن ، مصونیت داشته ، در عین اینکه می تواند در هر گونه شرایط آب و هوایی بسوی هدف شلیک گردد . بدین سبب ، با برنامه ریزی و سرمایه گذاری مناسب ، صنایع هوا- فضای اسراییل سرانجام در ژوئن 2018 به شکل غیر رسمی اعلام نمود که در جریان یک تست محرمانه که برروی یکفروند جنگنده اف-16 نیروی هوایی صورت پذیرفت ،از یک پرتابه بالستیک با شناسه اولیه Rampage به درازی 15 فوت و وزن 1200 پاوند که از هدایت GPS نیز بهره میبرد ، رونمایی نموده که هم اکنون IAF قصد دارد تا با سرمایه گذاری بیشتر ، آن را بصورت انبوه بخدمت بگیرد . بدین ترتیب ، با در نظر گرفتن احتمال ورود بخدمت این جنگ افزار جدید ، نیروی هوایی اسراییل میتواند به آرامی ، ناوگان جتهای رزمی خط مقدم خود را به قابلیت حمل جنگ افزارهای خانواده ALBM مسلح کند که این نیز به نوبه خود ، به معنای افزایش توانمندی های رزمی تهاجمی غیر هسته ای این نیرو خواهد بود . همزمان با انتشار این خبر، نیروی هوایی روسیه نیز از چنین سلاحی رونمایی نمود و گفته میشود که چینی ها نیز درصدد توسعه این فناوری برای ناوگان بمب افکن های سنگین و میان وزن داخلی خود هستند . ادامه دارد ...................... پی نوشت : 1- منابع مورد استفاده در انتهای مقاله پیوست خواهد شد . 2- این متن و بخش دومی که ارائه خواهد شدرا با دقت بیشتری مطالعه فرمایید ... 3- پاراگراف آخر این مقاله در نوع خودش قابل توجه هست ، یک قدرت غیر رسمی هسته ای ، تهاجمی ترین سلاح موجود در زرادخانه خودش را به کلاهکهای متعارف مسلح می کند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

زنبور قاتل چینی !!! گام به گام با پروژه چنگدو- شنیانگ جی-14 در میانه سال 1997 ، براساس ارزیابی های اولیه دفتراطلاعات نیروی دریایی ایالات متحده (ONI) ، زمزمه هایی مبنی بر تلاش چین برای طراحی و تولید یک هواگرد رزمی با شناسه XXJ که تصور می شد شباهتهای نزدیکی با جنگنده چند ماموریته اف-15 ایگل داشته باشد پدید آمد . لوگوی دفتراطلاعات نیروی دریایی ایالات متحده در همین راستا ، کارشناسان اطلاعاتی این ژانس براین پیش بینی قرار داشتند که این جنگنده چند ماموریته جدید چینی ، از ویژگی های پنهانکاری بیشتری نسبت به اسلاف خود بهره می برد و انتظار این است که از سال 2015 میلادی وارد سازمان رزم نیروی هوایی و دریایی چین گردد . این تحلیل ها در اواخر دهه 90 میلادی ، برروی یک محور مشترک در حال گسترش بود که چینی ها برنامه وسیعی در خصوص طراحی طیف متنوعی از جتهای پنهانکار هستند ولی در همین بازه زمانی ، میان این تحلیلگران ، اختلافات اساسی در زمینه نکات با اهمیت تری نیز ایجاد گردید که این مساله نیز به نوبه خود ، منجر به انتشار یک سلسله مقالات چاپی و آنلاین گردید که بخش مهمی ازآنها ، در قالب تحلیل های گمراه کننده ، گمان های جنجالی و اطلاعات نادرست جای می گرفت . در این میان ، دولت چین نیز با سکوت تعجب آوری که در پیش گرفته بود ، عملا"هیچ مسئولیتی را در قبال این تحلیل ها بر عهده نمی گرفت و درواقع ، انگیزه خوبی برای ایجاد سردرگمی بیشتر از خود نشان می داد . اما درمیان جنجال های رسانه ای ،دفتر اطلاعات نیروی دریایی ارتش ایالات متحده تا سال 2001 بر اساس گمانه زنی های جسته و گریخته علمی ، موفق شد تا نظرات قبلی را اصلاح و یک تحلیل واحد را در خصوص جنگنده پیشرفته چینی ارائه نماید. این برآورد تا سال 2010 ( بمدت ده سال ) دچار تغییرات زیادی شد ، بدین معنی که در نهایت این نتیجه حاصل گردید که دو شرکت اصلی شنیانگ و چنگدو ، بصورت مشترک در حال کار بروی مفهوم اولیه هواگرد پیشرفته رزمی هستند . تحلیلگران ONI معتقد بودند که هواگردی که با شناسه XXJ شناخته میشود ، احتمالا یک پیکربندی مجهز به پیش بال ( کانارد ) و مجهز به پیشرانه های بردار رانش دوتایی خواهد بود که تحت تاثیر طراحی پیکربندهای پیشرفته ای نظیر سوخو-37 و جنگنده ناکام با بالهای روبه جلوی اس-37 برکوت ، طراحی شده است . از سویی دیگر ، ارتباطات قدرتمند شرکت شنیانگ با تولیدکنندگان روسی در اوایل دهه نود ، ظن دخالت ژن روسی در جنگنده جدید چینی را به شکل خاص تقویت می نمود . درواقع ، ترکیب قرارگیری پیشبالها در جلوی هواگرد ( fore plane) ، اضافه نمودن یک یک سازه افقی روی سکان عمودی بخش دُم (tail plane) و درنهایت استفاده از فناوری بردار رانش به منظور افزایش مانورپذیری ، از جمله ویژگی هایی بود که قبلا در جتهای روسی مشاهده می شد . علاوه براین ،انتظار می رفت که این نمونه به یک نسخه جدید از پیشرانه WP-15 با نیروی رانش 26هزار پاوند ( 115 کیلونیوتون ) مجهز گردد . با توجه به تمامی این ویژگی ها ، انتظار می رفت که این هواگرد چینی ، با وزن خالی 20هزار کیلوگرم ( 44000 پاوند ) و وجود قابلیت پرواز با سیم (FBW) شبیه به آنچه که در برنامه J-8IIACT دنبال میشد ، به خدمت رزمی وارد گردد . راست : اس-37 چپ : سوخو-37 در همین اثنا ، روسیه وهند ( که در سال 2001 قرارداد توسعه و تولید مشترک یک جنگنده نسل پنجم را امضاء کرده بودند ) پیگیری برنامه سوخو تی-50 را در دستور کار خود قرار دادند که در نهایت در ژانویه 2010 نخستین پرواز خود را انجام داد .مابین توسعه همکاری روسیه و چین ، مسکو در یک بازه زمانی مشخص ، تلاش نمود تا طرح فوق را بصورت مشترک به چین و هند انتقال دهد ،اما چینی ها به این دلیل که سهم مشارکت طرف روسی در این پیشنهاد ، بیشتر بود ، چندان به این قرار دادن تمایل نشان ندادند و در نهایت نیز آن را کنار زدند . این ماجرا در آن زمان بدین معنا ارزیابی شد که ارتش چین معتقد است که می تواند بدون کمک روسها و به تنهایی یک محصول برتر را طراحی و به خط تولید برساند و با توجه به پرواز نمونه روسی در سال 2010 ، این پیش بینی وجود دارد که نسخه چینی نیز بزودی به دنیای هوانوردی نظامی معرفی گردد . طرح های مختلفی که برای جی-14 پیش بینی شده در میانه سال 2001 تا 2002 ، گزارشهای جدیدی از منابع غیر رسمی منتشر گردید که چین مشغول کار بر روی یک جت رزمی دیگری است که بخش مهمی از مفاهیم و مولفه های قبلی را نیز در خود داشت . در نهایت مجموع این تحلیل ها به این مسیر منتهی گردید که ارتش چین ، نخستین رقیب شرقی برای جتهای F/A-22 و همچنین اف-35 ( براساس اطلاعات تحلیلی موسسه جینز سال 2002 ) را در دست توسعه قرار داده است . همزمان با این وقایع ، شرکت سوخو روسیه که پیش ازاین ، امتیاز تولید مشترک جنگنده سوخو-27 اس کا را تحت عنوان جی-11 به چینی ها داده بود ، با نزدیکتر کردن ارتباطات خود با شرکت چینی شنیانگ ، همکاری های دوجانبه را برای توسعه فناوری های مربوط به جنگنده نسل بعد ( احتمالا نسل 5 ) در دستور کار قرار داد . سوخو-27 اس کا با توجه به این موارد ، گرچه روسها تا حال حاضر هنوز اطلاعات دقیقی از جنگنده رزمی پنهانکار خود منتشر نکرده اند ، اما پروژه جی-14 ممکن است در دو حوزه پیشرانه های بردار رانش و کاراکترهای پنهانکاری محصول همکاری مشترک روسها و چینی ها باشد . علاوه براین ، چین درصدد است تا شرکای بالقوه ای را در سطح جهانی از جمله اسراییل ، اروپا و در درجه بالاتر ، روسیه را برای توسعه این فناوری بخود جلب نماید. بااین وصف ، در اواخر سال 2002 ، اطلاعات جسته و گریخته ای مبنی بر در راس قرار گرفتن شرکت شنیانگ در خصوص سرپرستی برنامه تحقیق و توسعه یک جنگنده سنگین وزن جدید برای نیروی هوایی چین (PLAAF) منتشر گردید . اما انچه که درهمان زمان مورد توجه قرار گرفت این بود که توسعه پیشرانه و سامانه های فرعی نظیر سیستم جنگ افزاری نسل چهارم از مدتی قبل شروع شده بود و بخشی از آنها مرحله توسعه مفهومی را به اتمام رسانده و به مرحله نمونه مهندسی شده رسیده بودند .این موارد شامل یک بدنه جدید با دو موتور به شیوه جت آمریکایی F/A-22 ، با دهلیزهای حمل سلاح در داخل بدنه می گردید ، اما شکل بالها در مقایسه با نمونه آمریکایی ، ساده تر بود . پی نوشت : 1- ادامه دارد ..... 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9  3- انتخاب لقب زنبور قاتل ( killer bee ) برای مطلب ، اشاره ای است به یکی از القاب پیشنهادی برای اف-22 ( علی الحساب این هواگرد چینی معادل اف-22 شرقی محاسبه شده )

بعد از مدتها ، یک حرف درست و حسابی زدی که اگر واقعا به این جمله اعتقاد داشته باشی ، ساختار ذهنی ات تغییر می کند دریاسالار جاناتان گرینرت ، سال 2014 ، آکادمی نیروهای مسلح مالزی محیط رزم در قرن کنونی (21 ) به اندازه ای دچار پیچیدگی است که نیاز به آموزش مستمر پرسنل برای نیل به تصمیم گیری درست را بیش از گذشته نمایان نموده است .