ناچارا فرض بر طی شدن صحیح پروژه ها با برنامه ریزی گرفته شد. اگر غیر این باشه دور باطل همچنان ادامه پیدا میکنه و ۲۰ سال دیگه به ریش ما میخندن

ظاهرا یک بالگرد میل ۳۵ هم جا گذاشتند!

دستیابی به فناوری هوایی یک امر زمان بر و مستمر هست. مخصوصا برای کشوری مثل ما که دستیابی محدودی به خارج داریم . اینکه نسل ۷ در کار خواهد بود بحث بسیار است. در پست هایی در همین سایت اشاره شده که کشور ها فعلا قصد ندارند که نسل ۴++های خود را کنار بگذارند. در زمینه موتور توضیحات کاملی دادم که گلوگاه اصلی ماست. بهتر که احساسی رفتار نکنیم. و منطقی به مطلب نگاه کنیم. تا یک تحلل درست بر روی راهکار ها داشته باشیم. دستیابی به موتور های نام برده شده توسط شما کاملا امکان پذیر است. تاکید من حتی بر روی توربین های گازی است. مپنا قدم های خوبی برداشته است. با ساخت توربین گازی ما یک قدم بزرگ در صنایع دریایی به پیش میریم. تغییرات در موتور های امروزی همه در تغییر بر روی پلتفرم های توربوجت صورت گرفته. این راه برای ما دور از دسترس نیست. بقول حافظ: باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

با تشکر از شما خواهشمندم بخشی از مطلب نقل قول شده رو پاک کنید تا از طولانی شدن پست شما و تکرار پست بنده جلوگیری شود و البته صفحه کمتری هم جابه جا شود. تشکر

بسم الله ... ایران باید بیخیال یک طرح تک منظوره با ظاهر نسل پنج بشود و بهتر به سمت یک طرح واقع گرایانه و اثبات شده حکت کند. چون معلوم نیست این نوع از طراحی چه فشار های عملیاتی رو به سازه اصلی جنگنده وارد خواهد کرد و موفقیت این طرح در میدان نبرد چقدر است! FC1تایوانی ترکیبی از اف ۱۶و اف۱۸ و اف۵ بهترین گزینه ساخت یک جنگنده در آینده نزدیک طرحی شبیه FC1 تایوانی است که حداقل به یک جنگنده نسل ۴++ نزدیک بشیم. بزرگترین گلوگاه ساخت جنگنده برای ایران قطعا موتور هوایی است. و با توجه با تجربیات ایران در زمینه اویونیک و الکترونیک و اپتیک و باقی سنسور ها در شرکت هایی همچون صا ایران و ... بعید بنظر میرسد که دستیابی به قطعات الکترونیکی نزدیک به نمونه های خارجی ناممکن باشد! اما موتور: ظاهرا در ایران چند پروژه موتور هوایی با مداوت پروازی بالا در دست طراحی و ساخت است. که البته این مطلب نیاز به سند و مدرک بیشتری دارد. ولی خب با در نظر گرفتن ساخت موتور اوج نقطه عطف و گلوگاهی طراحی موتورهای جت هوایی پشت سر گذاشته شده است. در ادامه این مطلب صحبت های سردار دهقان وزیر وقت دفاع در هنگام رونمایی از این موتور (اوج) رو یادآوری میکنم که گفته شد: " ایران تا ۲ سال دیگر موتور توربوجت سنگین را تکمیل خواهد کرد و تا ۵ سال دیگر موتور توربفن را رونمایی خواهد کرد." با توجه به گفته ها احتمالا منظور از موتور سنگین همان موتور j79 (موتور فانتوم) و منظور از موتور توربوفن به احتمال فراوان موتور RD33( میگ۲۹) یا j90 یا نسخه توربوفن شده j79 است. موتور توربوجت اوج بسوی توربوفن جی۹۰ در رابطه با موتور اوج یا همان j85 با کمی سرچ در اینترنت به این نتیجه میرسیم که در دنیا چند مورد توربوفن شده از نسخه تجاری این موتور وجود دارد که البته قدرت نمونه تجاری را بهینه تر و مصرف سوخت را کمتر کرده است. حال با توجه به قدرتمند تر بودن نسخه نظامی این موتور انتظار میره که ایران با تغییراتی نچندان زیاد از پلتفرم این موتور(اوج) به موتور های توربوشفت و توربو پراپ و البته توربوفن اشاره شده دست پیدا خواهیم کرد و حتی موتور های توریین گازی مناسبی برای شناور های سبک خواهیم ساخت. موتور توربوفن جی۹۰ اگر اراده این مطلب وجود داشته باشد. ما با ساخت گونه های مختلف بهره برداری شده از اوج میتوانیم هم به بالگرد سنگین برسیم و هم به توربین گازی شناور های سبک و هم به یک جنگنده مشابه FC1 در فاز اولیه. که البته این در صورت بی صبر و طاقت بودن ماست. با توجه به دستیابی به موتور مشابه j79 و در ادامه نسخه های توربوفن و توربوشفت و توربوپراپ و توربین گازی (با تغییرات جزعی در پلتفرم اصلی چون همه ی این موتور هاریشه ی واحد یعنی از موتور توربوجت دارند) در دسترس خواهند بود. j79 موتور اف۴ فانتوم در دنیا موتور j7۹ به یک موتور غیر نظامی توربوفن تبدیل شده(cj805-23) که با این تغییرات از رانش ۱۱ هزار به رانش ۱۶ هزار دست پیدا کردند و مصرف سوخت هم ۰/۲ کاهش پیدا کرد. آن هم فقط با تغییرات جزعی و افزودن قطعاتی به انتهای موتور. که البته ما میتونیم طرح بهتری جهت توربوفن نظامی از این موتور داشته باشیم. که دست مارا برای ساخت جنگنده های خیلی سنگین باز خواهد گذاشت. شاید مهمترین اتفاق برای ما دستیابی به نسخه توربین گازی موتور j79 باشد‌. در این زمینه در دنیا یک موتور تغییر یافته از j 79 با نام IM 1500 وجود دارد که در حدود ۱۵هزار اسب بخار نیرو ایجاد میکند. در واقع یک عدد از این موتور یک شناور سبک موشک انداز را با قدرت و سرعت چند برابر به حرکت در می آورد و دو عدد از این موتور میتواند شناور های کلاس موج را با قدرت و سرعت بیشتر به حرکت در آورد. آیا این عالی نیست!؟ در رابطه با موتور j79 علاوه بر موتور توربین گازی و موتور توربوفن دستیابی ما به نسخه توربوپراپ این موتور نیز میتواند گذر از گلوگاه باشد. و دست مارا برای ساخت هواپیمای ترابری باز کند! ؟؟؟!!! بهترین گزینه موتور ساخت داخل البته با توجه به رانش مورد نیاز؛ rd33 است مخصوصا که ما میتوانیم کمک هایی از جانب روسیه و علی الخصوص چین هم دریافت کنیم. نسخه ی تغییر یافته این موتور(rd93) در جنگنده های تاندر به تعداد یک عدد و در جنگنده جی ۳۱ به تعداد دو عدد استفاده شده است. شاید راحت ترین گزینه در صورت همکاری پنهان و عیان ما همین موتور باشد. ولی ساخت موتور های ملی توربوفن و توربوپراپ و توربوشفت و توربین گازی بر پایه موتور های اوج و موتور قدرتمند j79 مزایای بسیار زیادی برای صنایع هوایی و دریایی ما دارد. این برنامه ها نیاز به چند سال کار فشرده دارد که احتمالا هم در جریان است. در این زمینه صنایعی همچون مپنا و ... در ایران مشغول کارند که تجربه ی ساخت موتور های گوناگون و حتی پیشران های سنگین فضایی رو کسب کرده اند. امیدوارم در مدت معلوم اشاره شده به این موتور ها دست پیدا کنیم. آن وقت ادامه راه خدا بزرگ است. پ ن: بهتر ایران جنگنده های تا نسل ۴++رو فعلا ارتقا بده و برای ساخت نسل ۵ دست به همکاری بزنه البته اگر تحریم تسلیحاتی برداشته شد. برای ساخت جنگنده نسل۴++ و یا حداقل نزدیک به آن امکانات موجود است و باید اراده آن هم باشد. با توجه به فرمایشات امیر حاتمی وزیر دفاع فعلی؛ ایران برنامه ساخت یک جنگنده سنگین را در برنامه دارد و این برنامه ده ساله است! با این اوصاف نزدیک به ۶ یا ۷ سال تا مدت اشاره شده باقی مانده است. ولی همچنان برای نیاز فوری ساخت جنگنده ای بهتر یا مثلFC1 در دسترس است که حداقل بخشی از نیازهای نیروی هوایی را هموار میسازد.

اگه بخواد بجای جی ۸ جایگزین کنه ولخرجی کرده. جی ۳۱ جنگنده خوبی بر روی کاغذ هست ولی اساسا یک کپی برای خریدن دل علاقه مندان به اف ۳۵! هدف اصلی صادرات هستش مثل تاندر. چین برای جایگزینی جنگنده های قدیمی تر جی۱۰ و نسخه های خودش از فلانکر رو توسعه داده که نسل۴++ محسوب میشن. احتمالا جی۳۱ نباید برتری چشمگیری از نسل ۴++ های سرشناس داشته باشه. در واقع طراحی فعلیش بیشتر ۴++تا یک جنگنده پنهان کار. اگر هزینه های طراحی و توسعه و ایجاد خط تولید رو حساب کنید میبینید چین میتونه با ارتقا هایی بر روی جی۱۰ یا حتی نسل فلانکر به گزینه های کم هزینه تری برسه. البته این احتمال هست که بعنوان یک جنگنده جدید و گسترش هر چه بیشتر جنگنده های کم پیدا اقدام کنه. در واقع یک نگاه بسیار آینده نگرانه! (احتمالا هدف اصلی از ساخت جی۳۱ همانطور که خود منابع چینی هم اذعان میکنندصادرات است.)

تصویری از نیروهای طالبان با تجهیزات کامل که ظاهرا از نیروهای جدیدا آموزش دیده این گروهک هستند. حقیقتا فراتر از یک گروه ترریستی مجهز شدن (مثل گروه های مستقر در ادلب) و حال این گروه این امکانات رو از کجا تهیه میکنه باید تحقیقاتی صورت بگیره! البته این سوال زیبا هم که همیشه به ذهن خطور میکنه که چطور طالبان اینگونه مجهز است و اما ما....؟

این تصویر هم از پیش نمونه جدید j31 اعمال تغییراتی جهت پنهان کردن بیشتر این جنگنده و البته تغییراتی در ورودی های موتور صورت گرفته که احتمال تغییر موتور رو هم تقویت میکند. البته چینی ها از پیش گامان خروجی موتور و سیستم تغییر رانش دو بعدی و سه بعدی هستند. همانطور که در پست قبل گفتم سرعت گرفتن طراحی و ساخت این جنگنده خیلی پرسش بر انگیز و این سوال در ذهن تداعی میشه که چرا چین بعد مدت ها مجدد این طرح رو فعال کرده؟! احتمالا مشتری خارجی طرح رو پسندیده قوی تر و محتمل تر است. وگرنه سرمایه گذاری اصلی چین بر روی جی ۲۰ معطوف است. مگر اینکه نیروی دریایی چین جنگنده را خرید کند و یا چینی ها برای هزینه کمتر و تولید تعداد بیشتری از جنگنده های نسل پنج روی به خرید این جنگنده بیارند. که البته با سیاست های نظامی جدید چین همخوانی ندارد. ولی با توجه به مصادف بودن لغو تحریم های تسلیحاتی و ایجاد پیمان های نظامی بین ایران و چین نمیتوان این مطلب را بی ربط به این موضوع دانست.

نبردهای چند ماه اخیر لیبی و سوریه نشان دادن که ترکیب پهپاد سبک مجهز به بمب(مثل قائم) در تعداد زیاد و البته استفاده از موشک انداز های با برد ۷۰ تا ۲۰۰ کیلومتر با هدایت دقیق و توپ های هدایت لیزری تاثیر گذاری زیادی در جنگ ها دارند. البته یکی از مزیت هایی نیروی پهپادی ما که با این پست شما کاملا مشخص شده ابداع پرتاب با وانت و البته استفاده گسترده از پرتابگر های بوستری است. ترکیبی از پهپاد های انتحاری بکاو و بکش و نظارت ماهواره ای و یک پدافند کوتاه برد و میانبرد این ترکیب رو کامل تر هم میکنند. در درگیری های آتی در ادلب این ترکیب خیلی برای ما کارساز میتونند باشند(شاهد۱۲۳+بمب سدید+فجر۵سی)

یک کلاشنیکف بولپاپ شده در دستان یکی از تروریست های ادلب با کاستوم جالب.(دوربین xd75 و صدا خفه کن ) جهت اطلاع که این سلاح توسط خود این تروریست ها و در ادلب با شرایطی جنگی ساخته شده است. تصویری از نبرد نیروی زمینی ارتش با متجاوزین بعثی در مستند روایت فتح! خب اشتباه نکنید. این یک ادیت ساده از طرف ماست. این رزمایش اخیرا برگذار شده است.(جهت قیاس)

تفاوت در همین بند آخری هست که فرمودین... در ارتقاع پایین این ما تلف شدن و Over Expanded داریم. حال در ارتفاع زیاد بعلت رقیق بودن هوا اتفاق رخ نمیده و ما خروجی بهتری داریم. البته منم در این زمینه موافقم که برد رعد ۵۰۰ رو نمیتونیم فعلا ها به ۲۰۰۰ کیلومتر برسونیم. همون برد ۹۰۰ کیلومتر هم شاهکار!

بحث عملکرد بهتر پیشران هستش. Over Expanded در این ارتفاع کمتر رخ میده.

مثال نقض شما موشک کینژال روس هاست! در این موشک از مرحله اول موشک اسکندر (۵۰۰کیلومتر)الگو برداری شده است. با این اوصاف با این روش به برد چهار برابری حالت زمین پایه خود رسیده(دو هزار کیلومتر). ارتفاع پرتاب نقش بسیار چمشگیری داره. شما باید اینو در نظر بگیرید ما با یک موشک دارای پیشران رو به رو هستیم نه با یک بمب! در ارتفاع زیاد ما بسیاری از پارامتر های محدود کننده برد رو ندریم علاوه بر ویژگی های مثبت مسیر سیر شده ! (در واقع شما سوخت و قدرت پیشران رو صرف طی کردن یک مسافت میکنید تا در اوج گیری) پ ن : بطور کلی با افزایش ارتفاع و کاهش فشار هوا ضربه ویژه موتور ها افزایش پیدا میکنه. البته شرایط ما جای بحث داره که شاید به حرف شما نزدیک باشه.

با توجه به سامانه های اپتیک موجود قابل پیشبینی. حداقل اعداد نزدیک به این قابل تصور. مشکل اینه که شما این برد رو در قالب یک سوم خرداد میبینید ولی من با توجه به گردان پدافندی ذکر کردم. یک گردان جزئیات مشخصی داره که نیاز به توضیح نیست. اولا قرار نیست SDB زده بشه. دوما در مطلب گفتم با توجه به برد موشکی مثل طائر۲ یا صیاد۳ و امثالهم و محدودیت پرتاب SDB در شرایط عملیاتی مسافت تماس دو طرف خیلی کمتر از عدد ذکر شدست. پس یک سلاح اطمینان پذیر برای زدن سکوی SDBها خواهیم داشت. اگر دقت کرده باشید به توپ حائل در ترکیب گردانی این سامانه اشاره کردم جهت کامل کردن این سامانه. در ضمن قرار است بطور محدود از ۹ دی در گردان استفاده شود که برای زدن اهداف خاص و مدرن تر موشک بهتر و کم هزینه تری در اختیار داشته باشیم. کجای این کار اشتباه و عجیب! اگر بر روی دو تل از گردان سوم خرداد قرار بگیرد که در واقع تعداد موشک بیشتر با توجه به طیف وسیع اهدافی که میتواند مورد هدف قرار بدهد (برخلاف صیاد و طائر) ایراد کار کجاست؟ وقتی ما یک مجموعه کامل تری از تل و تلار داریم این کار عقلانی نیست!؟

به نام خداوند بخشنده مهربان بقای پرنده های پیر با سلاح نو در آینده جایی برای شلیک حجم انبوه موشک های کروز ضد کشتی معمولی نخواهد بود با وجود سامانه های دفاع نزدیک که میتوانند در تعداد انبوه با کروز های مهاجم درگیر شوند.هوا پرتاب کردن فجر را میتوان به عنوان آغاز گر مرحله جدیدی از تسلیحات ضد کشتی و دور ایستا ایران در نظر گرفت. اهداف دور دست دریایی با توجه به ضعف نیروی دریایی ایران همیشه به عنوان یک نقطه عطف نظامی برای ما باقی خواهد ماند و البته یک برگ برنده حتی برای دشمن منطقه ای مثل عربستان خواهد بود. با توجه به ساخت تسلیحات جدید برای نیروی هوایی؛ ما قدم در راه تاکتیک شوروی خواهیم گذاشت که با استفاده از بمب افکن های دوربرد دست به پرتاب گسترده موشک های کروز علیه اهداف دریایی میزد. فجر ۴ در نسخه یمنی دارای برد ۱۵۰ کیلومتر است. در موشک کینژال روسی برد موشک به چهار برابر حالت زمین پایه مشابه تغییر کرده و همینطور در رمپیج اسرائیلی نیز برد تا حدود ۲ الی ۳برابر تغییر کرده است. با در نظر گرفتن این اعداد میتوان بردی ۳۰۰ تا ۴۵۰ کیلومتری را برای نسخه هواپرتاب فجر ۴ متصور بود. این در حالیست که مسیر پروازی در این حالت کاملا با مسیر پروازی که یک موشک بالستیک زمین پایه و یا موشک کروز طی میکند متفاوت است و با توجه به مانور پذیری؛ کمتر پدافندی قابلیت مقابله با آن را دارد. بعلت رقیق بودن هوا در آن ارتفاع موتور موشک عملکرد بهتری از خود نشانه میدهد و با توجه به شتاب پایه جنگنده با یک موشک سریعتر و با انرژی جنبشی بسیار بیشتری روبه رو هستیم که برای هر هدف بسیار مهلک و کشنده است. این در حالیست که پروفیل پروازی آن همانطور که گفته شد بسیار پیچیده و خاص است. با توجه به تعداد محدود سوخو۲۲ های سپاه و حمل ۳ الی ۴ تیر از این موشک ها با یک برد ورای دید پدافند هوایی دشمن؛ میتوان برای هر هدف و پدافندی مشکل جدی ایجاد کرد. سناریوی حمله ای را تصور کنید که ۴ فروند از سوخو۲۲ ها مجهز به ۱۲تیر یا حتی ۱۶ تیر از این موشک ها باشند. قطعا این تعداد موشک با مسیر پرواز پیچیده و سرعت زیاد برای ناوگان دشمن یا اهداف کلیدی حفاظت شده دشمن خطر جدی ایجاد خواهند کرد. در گذشته هم طیف وسیعی از سلاح های دور ایستا از بمب های یاسین و بالابان گرفته تا ... بر روی سوخو۲۲ ها استفاده شده اند. با توجه به برخی گزارش ها علاوه بر این سلاح ها رله پهپادی هم برای سوخو۲۲ در نظر گرفته شده است که امکانات سوارم پهپادی را بیش از پیش امکان پذیر میکند. جنگنده ارزانی مثل سوخو۲۲ با اینکه بسیار از عمرش گذشته است ولی با تاکتیک و سلاح مناسب به یک جنگنده موثر و یک سکوی پرتاب درخور تبدیل شده تا اهمیت استفاده از تاکتیک و سلاح جدید رو گوشزد کند. در صورت هماهنگی با نیروی هوایی ارتش و تجهیز سوخو۲۴ ها یا فانتوم های این نیرو به همچین قابلیتی ما توان شلیک تعداد بسیار بیشتری از این موشک ها رو حتی در بردهای بیشتر خواهیم داشت(بعلت سقف پرواز بیشتر). همچنین میشود با تغییراتی موشک رعد۵۰۰ را هم در جنگنده های ذکر شده استفاده کرد که با توجه به برد ۵۰۰ کیلومتری و رابطه ذکر شده که برد دو تا سه برابر افزایش پیدا میکند به سلاح بسیار مهمی دست پیدا کنیم که سرنوشت جنگ راه تغییر میدهد. با توجه به طیف وسیع هدایت در موشک های سری فاتح میتوان بر روی این موشک هم استفاده از تمامآ نها را انتظار داشت(از سلاح مشابه خلیج فارس گرفته تا سلاح ضد راداری مانند هرمز ۱) . با اعمال این ارتقا که بر روی سوخو۲۲ های سپاه اجرا شد بر روی تمام نیروی هوایی ارتش ؛ ما با جنگنده های فعلی بدون از دست رفتن آنها در شرایط جنگی به قدرت آتش بسیار بالایی دست پیدا میکنیم. که البته بزرگترین تهدید برای نیروی دریایی دشمن در دهانه اقیانوس هند محسوب خواهند شد. سپاه در اینده قرار است یک موشک کروز۱۵۰۰ کیلومتری هوا به هوا را هم تست کند و زنجیره تسلیحات هواپرتاب ایران کامل تر میشود. نکته مهم: با توجه به امن نبودن هیچ فرودگاهی در شرایط جنگی؛ چه برای نیرو های خودی و چه برای نیروهای دشمن، از هم اکنون باید یک اقدام اطمینان بخش جهت حفظ استعداد نیروی هوایی در نظر بگیریم. (سوئد چراغ راه ماست) تعیین برخی از مقاطع آزادراه های کشور برای استفاده بعنوان فرودگاه موقت با امکانت بارگیری و سوخت رسانی و... جهت اجرای ماموریت های محوله برای جنگنده ها از قبل جنگ( آزاد راه و بزرگ راه معنای متفاوتی دارند. آزاد راه خیابانی است دارای دست کم چهار باند که هیچ مسیر انحرافی اعم از زیر گذر و رو گذر و پل ندارد)

سامانه اپتیک جدید در سوم خرداد با توجه به اندازه و ابعاد این سامانه اپتیکی احتمالا بزرگترین سامانه موجود بر روی تمام سامانه های پدافندی کشور است و باید برد شناسایی بالای ۱۰۰ کیلومتر را داشته باشد. با در نظر گرفتن این مسئله ما جنگنده های پنهان کار را در آن فاصله شناسایی خواهیم کرد. در حالی که با یک رادار بسیار قوی هم در این سامانه پدافندی رو به رو هستیم. با این کار ما سامانه ای خواهیم داشت که حتی میتواند تهدید جدی و اطمینان پذیر برای پرتابگر بمب های sdbدر فاصله ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلومتری ایجاد کند(توجه داشته باشید که بمب ذکر شده sdb در ایده ال ترین حالت ممکن است و برد عملیاتی احتمالا کمتر است). با توجه به استفاده هم زمان رادار ارایه فازی و این سامانه اپتیک احتمالا نیاز به شلیک دو تیر همزمان به سوی یک هدف نیست. و سامانه از اطمینان پذیر بسیار بالایی برخوردار است.(این مطلب رفع نقصی است که تور ام۱ در هدف قرار دادن هواپیمای اکراینی با آن رو به رو شد.) یکی از کار های مفیدی که میشود با سامانه سوم خرداد با توجه به این تکنولوژی و گستردگی استفاده انجام داد. استفاده از موشک ۹ دی در این سامانه است. این موشک با پوشش برد کوتاه و متوسط احتمالا یک موشک دفاع کوتاه برای سامانه باور۳۷۳ خواهد بود که در دست طراحی و تولید است. همانطور که در سامانه پاتریوت جهت افزایش تعداد موشک ها به سمت پک ۳ و کوچکتر کردن موشک ها رفته شد؛ در سوم خرداد هم میشود در کنار موشک های صیاد ۲ و ۳ و موشک طائر از موشک مذکور نیز استفاده کرد. که تقابل مناسبی در مقابل حملات وسیع پهپادی و کروز و ... دشمن است. در واقع با کمترین هزینه به یک دفاع مطلوب نقطه ای در تمام گردان های سوم خرداد دست خواهیم یافت که در ترکیب با توپ های حائل بی نظیر است.

تصویری از پیش نمونه سوم و جدید جنگنده جی 31 چینی در روزهای گذشته مشاهده شد. این جنگنده که یک کپی دو موتوره از جنگنده اف ۳۵ آمریکایی است؛ بعد مدت ها سکوت و بازریابی ناموفق به سوی فراموشی در شرف حرکت بود. و حتی در مراجع نظامی سخن از لغو شدن این پروژه زده می شد. حال با گذشت نزدیک به چند سال مجدد جی ۳۱ با شماره بدنه ۳۱۰۰۳ به نمایش در آمد‌ه است. برخی محافل نظامی فعال شدن مجدد پروژه را محتمل بر پیدا شدن یک مشتری خارجی دانسته اند. که بسیاری از گمانه زنی ها این احتمال را با لغو تحریم های تسلیحاتی ایران در ماه های آینده مرتبط میدانند. البته این احتمال وجود دارد که طبق پیش بینی ها چین از جی 31 در نیروی دریایی بعنوان یک جنگنده چند منظوره پیشرفته ناو نشین استفاده کند. که قابلیت هایی فراتر از نسل ++۴ را ارائه میدهد.

من بار ها گفتم. دوست عزیزمون m-atf هم گفتن. در کلاس تریماران ما با دو تناژ ناو رو به رو هستیم. احتمالا نام گذاری متفاوت نگین و هرمز و ... بی علت نیست. و این اسامی مربوط به تناژ های مختلف. امیر رستگاری در آخری مصاحبه این مطلب را اشاره کرده است: "سازمان صنایع دریایی یک پروژه‌ای تحت عنوان ناوشکن سنگین دارد؛ این یکی از پروژه‌های وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و سازمان صنایع دریایی است. البته پروژه‌ای که ما داریم کار می‌کنیم نزدیک به شش هزار تن وزن دارد و یک پروژه‌ای است که دست بلند نیروی دریایی خواهد بود و بدنه‌اش تری ماران تقریباً سه تکه است. ان‌شاالله کار اجرایی ساختش سال ۹۹ استارت می‌خورد؛ البته کار طراحی آن به طور کامل تمام شده است. نیروی دریایی یک درخواستی دارد که از همین کلاس موج که در حدود هزار و پانصد تن هست یک ناوشکن کلاس دوهزار تنی با بدنه سه تکه در دستور کار قرار گیرد، امیدواریم این ناوشکن مد نظر نیروی دریایی ارتش را هم اجرا کنیم، اما پروژه وزارت دفاع، ساخت ناوشکن سنگین است که حدود شش هزار تن وزن دارد و دارای قابلیت‌های بسیار ویژه‌ای است. این ناوشکن دست بلند نیروی دریایی ایران برای حضور طولانی‌تر در اقیانوس‌ها با قابلیت‌های آفندی و پدافندی بسیار ویژه خواهد بود تا بتواند نقش راهبردی نیروی دریایی را به طور کامل ایفا کند." با این اوصاف باید انتظار ساخته شدن ناو با تناژ کلاس موج رو داشته باشیم. نام موج ۶ احتمالا مربوط به این سری ناو هاست نه سری نگین و ...

این شیار ها که حاصل عمل آرایش شیاری یا fluting میباشد در واقع جدا سازی بخشی از سطح لوله هستند که دلایلی متنوعی جهت اجراش وجود داره مثل: ۱-کاهش وزن جزعی ۲- برخورد بیشتر هوا با لوله در نتیجه خنک شدن بهتر و گیر های کمتر و ... تا حالا این کار بصورت خیلی محدود روی سلاح های تک تیرانداز و تیربار ها انجام شده اونم نه بصورت گسترده. و دلیل این استفاده غیرگسترده در سطح دنیا هم با تست های میدانی بدست آمده! شیار عمر لوله را به شدت پایین میاورد. دقت یک سلاح با نواخت بالا را کم میکند و صد البته انچه بسیار مهم است عمل fluting بسیار پر هزینه و خاص است! این عمل تا آنجا مفید است که با لوله با کیفیت رو به رو باشید که عمر لوله حفظ شود و در این صورت شما یک سلاح مناسب تر از باقی سلاح ها خواهید داشت. اما این مطلب باعث گران تر شدن طرح خیلی گران قبلی میشود. و برای سلاحی که قرار است به تعداد زیاد دست کم ۳ میلیون قبضه ساخته شود توجیه اقتصادی ندارد. نکته قابل تامل عمر اعلام شده این سلاح است که رقم ۶ هزار شلیک ذکر شده که مصداق حرف من هستش. این عدد گویای استفاده از متریال ضعیف در سلاح مصاف است. برای مثال اسلحه HK416 قابلیت ۲۰ هزار شلیک را دارد که نزدیک به ۴ برابر اختلاف با سلاح ایرانی است! که البته باید بگم که این عدد به سلاح M4امریکایی نزدیک است.که جنبه مثبت قضیه را نشان میدهد. احتمالا دلیل این عمر پایین در کنار طراحی مناسب این سلاح همین fluting باشد. در آخر مصاف سلاح مناسبی برای نیاز فعلی است ولی احتمال دارد در یگان های ویژه سلاح های دیگری هم ورود کنند. مصاف بعنوان یک سلاح ملی یاید تیراژ ملی داشته باشد تا بهره اقتصادی داشته باشیم. اعم مطلب اینه که ایران همچین سلاحی را در داخل تولید کند حال تنها یا با همکاری توفیق نمیکند. یک حرف در پرانتز با دوستان : (ما دو نوع پاسخ و تحقیق و نگرش داریم. یک پاسخ عقلی و دیگری پاسخ تجربی(علمی). پاسخ عقلی حاصل عملکرد عقل هستش مثل احساسات و مکاشفات و ... که البته در بعضی علوم مفیده؛ مانند علوم انسانی و ادبیات و ... اما نوع پاسخ و نگرش دیگر تجربی و علمی است که در علوم دیگر مانند مهندسی مثل البتهنجوم و صنایع هوایی و تسلیحات نظامی نقش پر رنگی دارد. اینکه بگیم نه مگه میشه ایران این کارو کنه دقیقا مشابه حرفایی است که در باقی این وب اتفاق میوفته! که اکثرا احساسی هستند( پاسخ عقلی) این که دلایل ارتباط منفی ترکیه رو گوشزد میکنید. بخاطر داشته باشید ترکیه یکی از کشورهایی است که در تمام این سال های تحریم در دور زدنش به ما کمک کرد. خطوط انتقال گاز رو هم که نیاز به توضیح نداره. در لیبی همه طرف خلیفه حفتر و گرفتن ایران و ترکیه طرف دولت وفاق گرفتن! ترکیه در سوریه علیه ما جنگید ولی تنها کشوری بود که حوادث ابان رو به ایران هشدار داد!!! ولی امیدوارم تمام دوستان همانطور که نیمه پر لیوان را میبینند؛ نیمه خالی رو هم ببینند تا بحث مثبت ادامه پیدا کنه نه بحث منفی و بقولی جدال!)

البته اینکه شیار دار هست باید گفت که یک کار اشتباه و نا هم خوان با یک سلاح هجومی و عمر لوله سلاح رو شدیدا پایین اورده که طبق اعلام وزارت دفاع هم همین نقص در عدد خودشو نشان داده. اما خب این لوله سلاح وقتی سلاح توانایی تغییر کالیبر داشته باشه و در واقع لوله عوض بشه. بنظرتون چیز عجیبیه که فرق کنند لوله دو سلاح؟ معنی همکاری اینه که یه چیز من میگذارم و یک چیز شما می گذارید. احتمال داره در اینده هم این شیار ها برداشته بشه. بازم میگم در منشا این سلاح باید تحقیقات بیشتری صورت بگیره. تقریبا در رابطه با مصاف کمتر صحبتی از منشا سلاح شده.

من اون فیلم و دیدم و میدونم صحبت شما چیه. اما شباهت های غیر قابل انکاری با سلاح mpt-76 ساخت ترکیه دیده میشه. البته اگر همکاری مشترک هم باشه اصلا نکته منفی نیست. ممکنه که دو طراح سلاح از الگو های مشابه در طراحی سلاح استفاده کرده باشند. البته یک اسلوب هایی در ساخت سلاح های مدرن در دنیا هست دیگه همگانی شده. البته تفاوت هایی هم بین مصاف و mpt-76 دیده میشه که میتونید خودتون ببینید. ولی خب باید یکم بیشتر بررسیمنشا سلاح رو بررسی کنیم. ایران به مصاف یک شبه نرسید ما از سلاح فاتح و فجر و ... به این جا رسیدیم. که البته همه الگو برداری و ترکیبی از ام۱۶ ساخت نورینکو با سلاح های مدرن جهانی بودن. نکته مثبت مصاف این هست که با تمام خوبی ها و بدی هاش و تمام شک ها در رابطه با سازنده و طراحش مارو از بن بست فرسودگی سلاح خارج میکنه.

یک شرکت فرهنگی نمیتونه سلاح بسازه مگر اینکه وصل باشه به شرکت های بزرگ سلاح سازی. شما فیلم شلیک از ذوالفقار دیدین!؟ اینکه یک سلاح در اون سطح اونم با هزینه شخصی ساخته بشه یک شانتاژ آب دوغ خیاری. سلاح مصاف فعلا بهترین تولید ایران است. که البته اونم باید با همکاری کشوری مثل ترکیه صورت گرفته باشه که امیدوارم اینطور نباشه. البته ته داستان اینه که بالاخره از شر ژ۳ چغر بد بدن راحت میشیم

واقعا به این سادگی نیست. ما با زیر دریایی با تناژ ۳۰۰۰ تن به اعماقی دست پیدا میکنیم که نیاز به فناوری کنترل صدای بالا و البته مقاومت در برابر فشار بالا میخواد. ما در برد اقیانوس ها قدم میزاریم در جالی که باید با جریان های شدید دریایی باید مقابله کنیم. مبحث زیر سطحی واقعا پیچیدست و نیاز به کار کردن و دانش فراوان داره. البته امیدوارم که این برنامه طی بشه. در گذشته قرار بود بعث ۱۲۰۰ تن باشه و زیردریایی دیگری با اسم عباس تعریف شده بود در وزن مذکور بالای ۳۰۰۰ تن. ظاهرا کمبود بودجه باعث شده که این سیر پله پله طی نشه و مستقیم کل هزینه رو صرف زیردریایی با تناژ بالاتر کنند. احتمالاهم رو کمک خارجی حساب باز کردن.

فرمایشات شما اشتباهی هست که سال هاست در بین نیروهای مسلح جاری است. اینکه میگن عصر تانک گذشته با این شرایط و این فقدان ها! آنچه که عیان است این است که ابزار حمله و دفاع موازی با هم رشد میکنند. و اگر هم اکنون در مقابل تسلیحات ضد زره دفاع فعال معر فی شده و ما استفاده نمیکنیم. اشتباه از ماست نه از ضعف تانک. تانک همچنان بعنوان یک سلاح مناسب در هجوم و دفاع قرار دارد. اگر از تاکتیک ها و تسلیحات جدید در آن استفاده شود. تانک از ابتدا هم سلاحی بود که توصیفات گودریان و دوگل باید در تعداد زیاد در زیر پوشش هوایی و توپخانه و نیروهای پیاده وارد شوند. وقتی اینگونه نباشد ایراد از فرماندهی نیروست نه یک سلاح خاص... اما اشتباه دیگه در گفته های شما عمر چند دهه خواندن برای تانکی مثل تی ۹۰ اس ام بود. اگر به این حساب باشد باید تانک لئوپارد A7 رو محصول چند دهه پبش حساب کنیم. یا همینطور تانک ابرامز !!! اما در رابطه با خرید های دوره شاه آنقدرها هم اش دهن سوزی نبودند همه ی این خرید ها. برای مثال عرض کنم تانک چیفتن یک خرید به کل فاجعه بار برای ایران بود که هنوز هم دامن گیر نیروی مسلح ماست آنهم با تمام هشدارهایی که هم پیمانان ایران بر ضعف این تانک داده بودند. ولی دلال ها و مافیای دوران شاه در نیروی مسلح کار خودشان را کردند. در زمینه نیروی هوایی ما خرید نادرست جنگنده اف ۵ را داشتیم. که در همان زمان گزینه های بهتری هم موجود بودند. و اما شاید بشه فاجعه بار ترین خرید رو هم به پدافند هوایی و سامانه راپیر نسبت داد. خرید ژ۳ هم و ایرادات فاجعه بار این سلاح که نیازبه توضیح خاصی ندارد. پ ن : حتی داستان خرید اف۱۴ هم بحث های بسیاری هست. اینکه بین یک جنگنده با هزینه پس از فروش کم ما ابتدا گرانترین جنگنده را میخریم که تعمیراتش کمرشکن است و موتور مناسب در حال حاضر ندارد پشتش بسیار حرف است. با اینکه اف۱۴ نوستالژیست ولی عمیقا به مطلب نگاه کنیم نه متعصبانه! (با اینکه در اینده خرید اف ۱۶ و اف ۱۵ و ... پوشش خوبی برای این خرید ایجاد میکردن.)

در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینیهای بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تاسف بار که برای هر ملتی پیش می آید شما را به یاس و ناامیدی بکشاند. در آرامش حاکم بر آزمایشگاه ها و کتابخانه هایتان زندگی کنید و نخست از خود بپرسید برای یادگیری و خودآموزی چه کرده ام؟ سپس همچنان که پيشتر مي رويد، بپرسید من برای کشورم چه کرده ام؟ و این پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس هیجان انگیز برسید که شاید سهم کوچکی در اعتلای بشریت داشته اید. اما هر پاداشي که زندگی به تلاشهايمان بدهد يا ندهد، هنگامی که به پایان راه نزدیک می شویم هر کدام از ما باید حق آن را داشته باشیم که با صداي بلند بگوييم: "من هر آنچه که در توان داشته ام انجام داده ام. " لويي پاستور ۱۸۹۵-۱۸۲۲