تاپیک جامع عمليات رمضان تاپیک جامع عمليات رمضان

[mohammadarea51 3,204]

[center][b]اختصاصی مشرق[/b][/center]

به گزارش [color=#FF0000]گروه جهاد و مقاومت مشرق، [/color]پس از پایان پیروزمندانه ی عملیات «الی بیت المقدس» و آزادسازی «خرمشهر» ، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، [b]استراتژی «تعقیب و تنبیه متجاوز»[/b] را در پیش گرفتند. عملیات «رمضان» با هدف تحقق این استراتژی طراحی و اجرا شد. عبور از مرز و داخل شدن در خاک عراق، تامین منابع جدید و تبیین روش های نوینی را می طلبید در حالی که [b]«عملیات رمضان» با همان مقدورات و روش های گذشته طراحی شد که برای ماشین جنگی صدام، شناخته شده بود.[/b] هدف نهایی از اجرای این عملیات، آزادسازی «بصره» به عنوان شاهرگ حیاتی جنوب عراق و یا حداقل حضور در ساحل شرقی «شط العرب» و تسلط جاده های منتهی از شمال عراق به «بصره» بود که موجب [b]جدا شدن جنوب عراق (به عنوان کانون حضور شیعیان) از شمال آن[/b] می گردید و با فرض تحقق چنین هدفی، پایان پیروزمندانه ی جنگ، بسیار محتمل و نزدیک به نظر می رسید.
از هفت ماه پیش از آغاز «عملیات رمضان»، اخباری از داخل عراق می رسید مبنی بر تشکیل خطوط پدافندی مستحکم در مناطق استراتژیک، اما در عین حال، اطلاعاتِ به دست آمده از عمق دشمن، کم تر به دست می آمد. زیرا ایران از اطلاعات ماهواره ای به کلی محروم بود و عکس برداری هوایی با امکاناتی که در اختیار سپاه و ارتش بود، نیازهای عملیاتی را تامین نمی کرد. تنها اطلاعات خودی، با شناسایی از نزدیک و به وسیله ی نیروی انسانی به دست می آمد که شناخت کافی از آرایش و استحکامات نیروهای دشمن را به دست نمی داد. در حالی که تغییر آرایش نیروهای بعثی و روش های جدید دفاعی آن ها، حکایت از استراتژی جدید ارتش عراق می کرد که [b]نبود شناخت کافی از این وضعیت تازه ، آثار نامطلوبی بر عملکرد خودی گذاشت.[/b]
«عملیات رمضان» با طراحی و فرماندهی مشترک سپاه و ارتش، در چهار محور و در پنج مرحله اجرا شد. گرچه رزمندگان، در خیز ابتدایی، خطوط دفاعی دشمن را در هم شکستند اما به زودی نداشتن شناخت دقیق از وضعیت و استحکامات جدید نیروهای بعثی، به اختلال در اجرای عملیات منجر شد. [b]یگان های تحت امر «قرارگاه فتح»(تیپ 25 کربا، تیپ14 امام حسین(ع)، تیپ 8 نجف اشرف، تیپ27 محمد رسول الله(ص))[/b] توانستند با نفوذ به عمق خاک عراق، تا نهر «کتیبان» پیش بروند و [color=#FF0000][b]به «قرارگاه فرماندهی تاکتیکی تیپ 10 زرهی عراق»[/b] ، دست یابند[/color] (و منطقه ای به وسعت 250 کیلومتر مربع را از وجود بعثیان پاک نمایند) اما ، نیروهای پیش تاز که از جناح چپ، با اتکا به «کانال پرورش ماهی» وضعیت قابل دفاعی داشتند، از جناح راست، در برابر هجوم یگان های زرهی عراق آسیب پذیر بودند. قرارگاه های مجاور نیز که با تسلیح زمین و موانع پیچیده ی عراق رو به رو شده بودند، نتوانستند جناح راستِ یگان های «قرارگاه فتح» را تامین کنند. لذا یگان های تحت امر «قرارگاه فتح»، راهی برای تثبیت پیشروی های وسیع خود در عمق خاک عراق نداشتند و با هدف جلوگیری از دور خوردن و محاصره شدن توسط ارتش بعث، اقدام به عقب نسینی نمودند و تنها محدوده ی «پاسگاهِ مرزی زید» در تصرف قوای اسلام باقی ماند. در عین حال، دشمن بعثی، در جریان «عملیات رمضان» متحمل خسارات سنگینی شد که انهدام کامل «لشکر9 زرهی از سپاه سوم عراق» از آن جمله بود. حجم بالای تانک و نفربرهای عراقی که در این عملیات منهدم شدند ([b]حدود 1100 دستگاه[/b]) باعث شد که از آن با عنوان«[color=#FF0000][b] عملیات شکارتانک»[/b][/color] یاد شود.

[b]نام عملیات: [/b]رمضان
[b]زمان:[/b] سه شنبه 22 تیر تا پنجشنبه 7 مرداد 1361 شمسی
[b]رمز عملیات: [/b]یا صاحب الزمان (عج) ادرکنی
[b]نوع تک: [/b]گسترده
[b]فرماندهی:[/b] مشترک
[b]سازمان: [/b]مشترک
[b]تلفات وارده بر عراق: [/b]6400 کشته و زخمی - 1315 اسیر

[center][color=#0000CD][b]نقشه را پس از ذخیره با کیفیت مناسب مشاهده نمایید[/b][/color][/center]
[center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/26/369966_101.jpg[/img]
[color=#0000CD][b]نقشه ی عملیات رمضان[/b][/color][/center]
[center]
[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1392/4/26/369965_861.jpg[/img]
[color=#0000CD]راهنمای گویاسازی نقشه
[b]پس از ذخیره کردن استفاده شود[/b][/color][/center]


[url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/233193/%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D8%B1%D9%85%D8%B6%D8%A7%D9%86%D9%86%D9%82%D8%B4%D9%87"]منبع[/url]

[arminheidari 24,185]

دوستی که از بچه های همین سایت بود می گفت اگر در این عملیات از نیروی زرهی برای حمایت و تثبیت خطوط استفاده می شد ایران شکست نمی خورد و تا بصره می رفت
کسی از قضیه مطلع است؟

[death 4,593]

میگن علت شکست در عملیات رمضان این بود ک ما برای کمک به لبنان این عملیات رو به تاخیر انداختیم و این زمان حیاتی ک ما از دست دادیم (درست مانند هیتلر) باعث شد عراق سنگر های 3گوش رو بسازه و همچنین ساختار دفاعیش رو استحکامی ببخشه ک جلوی پیشروی ما رو گرفت

[Lord-Soldier 2,185]

یک روایت دیگه هم من شنیدم که میگه در ساختن خاکریزهای دفاعی اشتباهی رخ داد و نتونستیم تثبیت کنیم.

[mihandost 405]

با سلام
دونکته بارز وجود دارد یکی تاخیر در ادامه حملات کوبنده به خاطره مسائله مختلف مانند مسئله لبنان و چگونگی ادامه جنگ و دومی نیروهای ستون پنجمی

[IRINavy 6,246]

سلام

گفتار بیست و چهارم کتاب ناگفته های جنگ شهید صیاد شیرازی مربوط به ناگفته های عملیات رمضان هست. توصیه میکنم بخونید.
اما قسمتهاییش رو براتون می نویسم:

عملیات متوقف شد و به پایان رسید. جای تجزیه و تحلیل آن همین جاست. ما برای پیروزی بر دشمن هیچ چیز کم نداشتیم. روحیه بسیار بالا بود، امکانات مان نسبت به سابق افزایش پیدا کرده بود، دشمن در وضع اضطراب روحی شدید بود، درعمل هم که پیشروی کردیم، پیشروی ما یک پیشروی پیروزمندانه بود و رخنه ای به عرض دوازده کیلومتر و عمق پانزده کیلومتر یعنی رخنه ای قابل قبول و پیروز.
تحلیل ما دو گونه است. یک عده آنهایی هستند که صرفا در بعد نظامی می گویند: اگر جهاد سازندگی خاکریز زده بود، ما این کار را میکردیم. اگر به قرارگاه نصر زودتر کمک رسیده بود، ما میتوانستیم رخنه را نگه داریم. اگرهایی می گویند که بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. یک عده هم هستند که میگویند: نه، ما همه چیزمان برای پیروزی آماده بود ولی توجه به خدا کمتر و توجه در جهت خود بیشتر شد. یادمان رفت که نصرت دهنده کیست و باید همان روحیه و توکلی که در عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس داشتیم، در این عملیات هم داشته باشیم. یک عده هم دشمن را قوی میگیرند و میگویند که دشمن چون تا آنجاییکه با ما جنگیده بود، در خاک ما بود، انگیزه ای برای دفاع نداشت. در اینجا انگیزه داشت.
هرکدام از این تحلیل ها تا اندازه ای درست است ولی چون نبرد و رزم ما رزم عقیدتی بود - یعنی بعد عقیده بر ما حاکم بوده - من شخصا جزو آن دسته هستم که ضمن اینکه بعضی از ملاکهای دو بعد دیگر را قبول دارم، بعد اصلی را در این میبینم و میگویم اخلاص، توکل و توجه به خدا که در بیت المقدس داشتیم، از فتح المبین بیشتر نبود ولی به اندازه ای بود که خدا به ما نصرت بدهد ولی در اینجا کم آورده بودیم. حالت غرور به وجود آمده بود و البته یک مقدار هم ارتش و سپاه به طرف خودمحوری رفتند. یعنی ارتش برای خودش می گفت: من هستم و سپاه برای خودش میگفت: من هستم. این دو تا «من» نمی گنجید. کمی «من»ها شروع شد. یعنی احساس موجودیت ارگانی در هر دو شکل گرفت. هیچکدام زیربار همدیگر نمیرفتند و خودبخود، باید یکی از آنها باقی میماند و آن یکی میرفت. آن یکی میگفت تو برو برای خودت بجنگ که معلوم بود ضعیف میشود. حالا هرکدام که میخواست باشد. اگر دوتاشان می خواستند باشند، باید مثل گذشته یک کاسه و ید واحده می شدند تا در مقابل دشمن محکم ضربه بزنیم.

بنظرم این نکاتی که شهید صیاد شیرازی اشاره کردند خیلی کاربردیه و یه درس عبرت درست و حسابیه واسه امروز نیروهای مسلح ما. بخصوص نکته آخرشون که متاسفانه هنوز که هنوزه وجود داره، کم که نشد هیچ، جاهایی تشدید هم شده. امیدوارم آقایون از مرور تاریخ غافل نشن و درس بگیرن!!

یاعلی

[arminheidari 24,185]

[quote name='IRINavy' timestamp='1374351727' post='322843']
سلام

گفتار بیست و چهارم کتاب ناگفته های جنگ شهید صیاد شیرازی مربوط به ناگفته های عملیات رمضان هست. توصیه میکنم بخونید.
اما قسمتهاییش رو براتون می نویسم:

عملیات متوقف شد و به پایان رسید. جای تجزیه و تحلیل آن همین جاست. ما برای پیروزی بر دشمن هیچ چیز کم نداشتیم. روحیه بسیار بالا بود، امکانات مان نسبت به سابق افزایش پیدا کرده بود، دشمن در وضع اضطراب روحی شدید بود، درعمل هم که پیشروی کردیم، پیشروی ما یک پیشروی پیروزمندانه بود و رخنه ای به عرض دوازده کیلومتر و عمق پانزده کیلومتر یعنی رخنه ای قابل قبول و پیروز.
تحلیل ما دو گونه است. یک عده آنهایی هستند که صرفا در بعد نظامی می گویند: اگر جهاد سازندگی خاکریز زده بود، ما این کار را میکردیم. اگر به قرارگاه نصر زودتر کمک رسیده بود، ما میتوانستیم رخنه را نگه داریم. اگرهایی می گویند که بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. یک عده هم هستند که میگویند: نه، ما همه چیزمان برای پیروزی آماده بود ولی توجه به خدا کمتر و توجه در جهت خود بیشتر شد. یادمان رفت که نصرت دهنده کیست و باید همان روحیه و توکلی که در عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس داشتیم، در این عملیات هم داشته باشیم. یک عده هم دشمن را قوی میگیرند و میگویند که دشمن چون تا آنجاییکه با ما جنگیده بود، در خاک ما بود، انگیزه ای برای دفاع نداشت. در اینجا انگیزه داشت.
هرکدام از این تحلیل ها تا اندازه ای درست است ولی چون نبرد و رزم ما رزم عقیدتی بود - یعنی بعد عقیده بر ما حاکم بوده - من شخصا جزو آن دسته هستم که ضمن اینکه بعضی از ملاکهای دو بعد دیگر را قبول دارم، بعد اصلی را در این میبینم و میگویم اخلاص، توکل و توجه به خدا که در بیت المقدس داشتیم، از فتح المبین بیشتر نبود ولی به اندازه ای بود که خدا به ما نصرت بدهد ولی در اینجا کم آورده بودیم. حالت غرور به وجود آمده بود و البته یک مقدار هم ارتش و سپاه به طرف خودمحوری رفتند. یعنی ارتش برای خودش می گفت: من هستم و سپاه برای خودش میگفت: من هستم. این دو تا «من» نمی گنجید. کمی «من»ها شروع شد. یعنی احساس موجودیت ارگانی در هر دو شکل گرفت. هیچکدام زیربار همدیگر نمیرفتند و خودبخود، باید یکی از آنها باقی میماند و آن یکی میرفت. آن یکی میگفت تو برو برای خودت بجنگ که معلوم بود ضعیف میشود. حالا هرکدام که میخواست باشد. اگر دوتاشان می خواستند باشند، باید مثل گذشته یک کاسه و ید واحده می شدند تا در مقابل دشمن محکم ضربه بزنیم.

بنظرم این نکاتی که شهید صیاد شیرازی اشاره کردند خیلی کاربردیه و یه درس عبرت درست و حسابیه واسه امروز نیروهای مسلح ما. بخصوص نکته آخرشون که متاسفانه هنوز که هنوزه وجود داره، کم که نشد هیچ، جاهایی تشدید هم شده. امیدوارم آقایون از مرور تاریخ غافل نشن و درس بگیرن!!

یاعلی
[/quote]


غرور که گفتید را حسن باقری در روزهای زمستان هم تاکید کرد
اما نقشه ها و روایت ها نشان می دهد ایرانی ها به مواضع مهمی دست یافتند اما نتوانستند تثبیتی صورت دهند
نیروهای ما از قوت زرهی در دشت باز برای ایجاد فرصت خاکریز سازی استفاده نکردند
نفرات گردان ها کمی مغرور و خود را از پیش برنده می دانستند و تاب تحملشان نسبت به عملیات های قبلی کم شده بود
شناسایی بسیار بد صورت گرفته بود

ولی همه چیز در یک نکته مشترک است ما نتوانستیم مواضع را تثبیت کنیم و جلوی نیروی زرهی دشمن نیروهایمان را تنها و دشت خالی گذاشتیم

[IRINavy 6,246]

[quote name='arminheidari' timestamp='1374352408' post='322845']
[quote name='IRINavy' timestamp='1374351727' post='322843']
سلام

گفتار بیست و چهارم کتاب ناگفته های جنگ شهید صیاد شیرازی مربوط به ناگفته های عملیات رمضان هست. توصیه میکنم بخونید.
اما قسمتهاییش رو براتون می نویسم:

عملیات متوقف شد و به پایان رسید. جای تجزیه و تحلیل آن همین جاست. ما برای پیروزی بر دشمن هیچ چیز کم نداشتیم. روحیه بسیار بالا بود، امکانات مان نسبت به سابق افزایش پیدا کرده بود، دشمن در وضع اضطراب روحی شدید بود، درعمل هم که پیشروی کردیم، پیشروی ما یک پیشروی پیروزمندانه بود و رخنه ای به عرض دوازده کیلومتر و عمق پانزده کیلومتر یعنی رخنه ای قابل قبول و پیروز.
تحلیل ما دو گونه است. یک عده آنهایی هستند که صرفا در بعد نظامی می گویند: اگر جهاد سازندگی خاکریز زده بود، ما این کار را میکردیم. اگر به قرارگاه نصر زودتر کمک رسیده بود، ما میتوانستیم رخنه را نگه داریم. اگرهایی می گویند که بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. یک عده هم هستند که میگویند: نه، ما همه چیزمان برای پیروزی آماده بود ولی توجه به خدا کمتر و توجه در جهت خود بیشتر شد. یادمان رفت که نصرت دهنده کیست و باید همان روحیه و توکلی که در عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس داشتیم، در این عملیات هم داشته باشیم. یک عده هم دشمن را قوی میگیرند و میگویند که دشمن چون تا آنجاییکه با ما جنگیده بود، در خاک ما بود، انگیزه ای برای دفاع نداشت. در اینجا انگیزه داشت.
هرکدام از این تحلیل ها تا اندازه ای درست است ولی چون نبرد و رزم ما رزم عقیدتی بود - یعنی بعد عقیده بر ما حاکم بوده - من شخصا جزو آن دسته هستم که ضمن اینکه بعضی از ملاکهای دو بعد دیگر را قبول دارم، بعد اصلی را در این میبینم و میگویم اخلاص، توکل و توجه به خدا که در بیت المقدس داشتیم، از فتح المبین بیشتر نبود ولی به اندازه ای بود که خدا به ما نصرت بدهد ولی در اینجا کم آورده بودیم. حالت غرور به وجود آمده بود و البته یک مقدار هم ارتش و سپاه به طرف خودمحوری رفتند. یعنی ارتش برای خودش می گفت: من هستم و سپاه برای خودش میگفت: من هستم. این دو تا «من» نمی گنجید. کمی «من»ها شروع شد. یعنی احساس موجودیت ارگانی در هر دو شکل گرفت. هیچکدام زیربار همدیگر نمیرفتند و خودبخود، باید یکی از آنها باقی میماند و آن یکی میرفت. آن یکی میگفت تو برو برای خودت بجنگ که معلوم بود ضعیف میشود. حالا هرکدام که میخواست باشد. اگر دوتاشان می خواستند باشند، باید مثل گذشته یک کاسه و ید واحده می شدند تا در مقابل دشمن محکم ضربه بزنیم.

بنظرم این نکاتی که شهید صیاد شیرازی اشاره کردند خیلی کاربردیه و یه درس عبرت درست و حسابیه واسه امروز نیروهای مسلح ما. بخصوص نکته آخرشون که متاسفانه هنوز که هنوزه وجود داره، کم که نشد هیچ، جاهایی تشدید هم شده. امیدوارم آقایون از مرور تاریخ غافل نشن و درس بگیرن!!

یاعلی
[/quote]


غرور که گفتید را حسن باقری در روزهای زمستان هم تاکید کرد
اما نقشه ها و روایت ها نشان می دهد ایرانی ها به مواضع مهمی دست یافتند اما نتوانستند تثبیتی صورت دهند
نیروهای ما از قوت زرهی در دشت باز برای ایجاد فرصت خاکریز سازی استفاده نکردند
نفرات گردان ها کمی مغرور و خود را از پیش برنده می دانستند و تاب تحملشان نسبت به عملیات های قبلی کم شده بود
شناسایی بسیار بد صورت گرفته بود

ولی همه چیز در یک نکته مشترک است ما نتوانستیم مواضع را تثبیت کنیم و جلوی نیروی زرهی دشمن نیروهایمان را تنها و دشت خالی گذاشتیم
[/quote]

البته این ها رو من نگفتم، نقل قول از کتاب ناگفته های شهید صیادشیرازی کردم. که عین صحبتهای مکتوب شده خود ایشونه.
ایشان هم ضعفهای تاکتیکی رو قبول داشتند اما بعد عقیدتی رو بالاتر و مهمتر میدونستن و بیشتر روی اون تاکید کردن. یه بار دیگه به دقت بخونید. یا اصلا متن اصلیشو بخونید.

[arminheidari 24,185]

[quote name='IRINavy' timestamp='1374353044' post='322848']
[quote name='arminheidari' timestamp='1374352408' post='322845']
[quote name='IRINavy' timestamp='1374351727' post='322843']
سلام

گفتار بیست و چهارم کتاب ناگفته های جنگ شهید صیاد شیرازی مربوط به ناگفته های عملیات رمضان هست. توصیه میکنم بخونید.
اما قسمتهاییش رو براتون می نویسم:

عملیات متوقف شد و به پایان رسید. جای تجزیه و تحلیل آن همین جاست. ما برای پیروزی بر دشمن هیچ چیز کم نداشتیم. روحیه بسیار بالا بود، امکانات مان نسبت به سابق افزایش پیدا کرده بود، دشمن در وضع اضطراب روحی شدید بود، درعمل هم که پیشروی کردیم، پیشروی ما یک پیشروی پیروزمندانه بود و رخنه ای به عرض دوازده کیلومتر و عمق پانزده کیلومتر یعنی رخنه ای قابل قبول و پیروز.
تحلیل ما دو گونه است. یک عده آنهایی هستند که صرفا در بعد نظامی می گویند: اگر جهاد سازندگی خاکریز زده بود، ما این کار را میکردیم. اگر به قرارگاه نصر زودتر کمک رسیده بود، ما میتوانستیم رخنه را نگه داریم. اگرهایی می گویند که بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. یک عده هم هستند که میگویند: نه، ما همه چیزمان برای پیروزی آماده بود ولی توجه به خدا کمتر و توجه در جهت خود بیشتر شد. یادمان رفت که نصرت دهنده کیست و باید همان روحیه و توکلی که در عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس داشتیم، در این عملیات هم داشته باشیم. یک عده هم دشمن را قوی میگیرند و میگویند که دشمن چون تا آنجاییکه با ما جنگیده بود، در خاک ما بود، انگیزه ای برای دفاع نداشت. در اینجا انگیزه داشت.
هرکدام از این تحلیل ها تا اندازه ای درست است ولی چون نبرد و رزم ما رزم عقیدتی بود - یعنی بعد عقیده بر ما حاکم بوده - من شخصا جزو آن دسته هستم که ضمن اینکه بعضی از ملاکهای دو بعد دیگر را قبول دارم، بعد اصلی را در این میبینم و میگویم اخلاص، توکل و توجه به خدا که در بیت المقدس داشتیم، از فتح المبین بیشتر نبود ولی به اندازه ای بود که خدا به ما نصرت بدهد ولی در اینجا کم آورده بودیم. حالت غرور به وجود آمده بود و البته یک مقدار هم ارتش و سپاه به طرف خودمحوری رفتند. یعنی ارتش برای خودش می گفت: من هستم و سپاه برای خودش میگفت: من هستم. این دو تا «من» نمی گنجید. کمی «من»ها شروع شد. یعنی احساس موجودیت ارگانی در هر دو شکل گرفت. هیچکدام زیربار همدیگر نمیرفتند و خودبخود، باید یکی از آنها باقی میماند و آن یکی میرفت. آن یکی میگفت تو برو برای خودت بجنگ که معلوم بود ضعیف میشود. حالا هرکدام که میخواست باشد. اگر دوتاشان می خواستند باشند، باید مثل گذشته یک کاسه و ید واحده می شدند تا در مقابل دشمن محکم ضربه بزنیم.

بنظرم این نکاتی که شهید صیاد شیرازی اشاره کردند خیلی کاربردیه و یه درس عبرت درست و حسابیه واسه امروز نیروهای مسلح ما. بخصوص نکته آخرشون که متاسفانه هنوز که هنوزه وجود داره، کم که نشد هیچ، جاهایی تشدید هم شده. امیدوارم آقایون از مرور تاریخ غافل نشن و درس بگیرن!!

یاعلی
[/quote]


غرور که گفتید را حسن باقری در روزهای زمستان هم تاکید کرد
اما نقشه ها و روایت ها نشان می دهد ایرانی ها به مواضع مهمی دست یافتند اما نتوانستند تثبیتی صورت دهند
نیروهای ما از قوت زرهی در دشت باز برای ایجاد فرصت خاکریز سازی استفاده نکردند
نفرات گردان ها کمی مغرور و خود را از پیش برنده می دانستند و تاب تحملشان نسبت به عملیات های قبلی کم شده بود
شناسایی بسیار بد صورت گرفته بود

ولی همه چیز در یک نکته مشترک است ما نتوانستیم مواضع را تثبیت کنیم و جلوی نیروی زرهی دشمن نیروهایمان را تنها و دشت خالی گذاشتیم
[/quote]

البته این ها رو من نگفتم، نقل قول از کتاب ناگفته های شهید صیادشیرازی کردم. که عین صحبتهای مکتوب شده خود ایشونه.
ایشان هم ضعفهای تاکتیکی رو قبول داشتند اما بعد عقیدتی رو بالاتر و مهمتر میدونستن و بیشتر روی اون تاکید کردن. یه بار دیگه به دقت بخونید. یا اصلا متن اصلیشو بخونید.
[/quote]

من حرف شهید صیاد شیرازی را رد نکردم
بحثم این بود که شکست ما در تثبت مواضع شروع شد
که علت مهم آن غرور بود و اینکه فکر کردیم [b]ما[/b] کار را تمام کردیم چیز مثل جنگ احد
یادمان رفت که تیری که ما می اندازیم به اراده خدا به دشمنان می خورد

[Thundar 1,700]

موضوعی که میخوام مطرح کنم ربطی به عنوان تایپک نداره ولی متاسفانه هم در کتب معتبر دفاع مقدس و هم گاها از بسیاری از قدیمی های جنگ می شنویم که عملا در سالهای پایانی چندان همدلی بین سپاه و ارتش نبود که باز متاسفانه هم این عدم هماهنگی و خودبزرگ بینی هنوز هم وجود داره نمونه بارزش همین چند وقت پیش مصاحبه سرلشکر حسنی سعدی بود که علنا گفت برخی قصد تضعیف ارتش رو دارن و....که مطابق معمول با ریش سفیدی بزرگان در ستاد مشترک موضوع حل و فصل شد و ادمه پیدا نکرد البته اگر بخواهیم واقع بینانه نگاه کنیم در هیچ ارتش شرقی و غربی دو نیروی زمینی همزمان فعالیت نمی کنند(میشه گفت سایر قوای ارتش و سپاه تا حدود زیادی هم پوشانی دارن مثلا نیروی هوایی ارتش در مقابل هوافضای سپاه و....)ایرادی که همین الانم بر پیکره نیروهای مسلح ایران وارده(2 نیروی زمینی) و جناب سردار شمخانی در دوران اصلاحات با طرح ارتش حرفه ای خواست این زخم کهنه رو مداوا کنه که طبق پیش بینی با برچسب توطیه علیه نیروهای مسلح کوبیده شد و شایدم برخی نظر درستی دارن که میگن نیروی زمینی ارتش با بیش چند دهه فالیت قبل انقلاب حاضر نیست تحت لوای سپاه باشه از طرفی فرماندهان سپاه هم خودشون رو همکاره جنگ 8 ساله میدونن و بهم ترتیب موضوع رقابت ادمه پیدا کرده تا الان(اونایی که خدمت رو بخصوص در نیروهای زمینی سپاه و ارتش گذراندن بی هیچ شبهه ای حرف بنده رو قبول میکنن لاقل بر خود بنده بارها اثبات شده) و تقریبا میشه پذیرفت اگر خدای نکرده جنگی در اینده اتفاق بیفته قطعنا این عدم هماهنگی حاد میشه .......بهرحال بنظرم صحبتهای سردار شهید صیاد باید چراغ راهی برای ایندگان باشه بلکه راهی برای درمان این مشکل قدیمی پیدا بشه ویرایش شده در تیر 92 توسط Thundar

[Arash 7,046]

جمهوری اسلامی ایران با اجرای این عملیات سیاسی نظامی نشان داد که در نفوذ به خاک عراق و ادامه نبرد، تنها به دنبال خواسته‌های به حق مردم خود است، هر چند که محدوده پاسگاه زید عراق به وسعت 400 کیلومتر مربع تصرف و لشکر 9 زرهی عراق به طور کامل منهدم شد و هدف اصلی تأمین نگشت، اما این عملیات یک اقدام مثبت تلقی گردید.

«تهران‌پرس»-گروه پایداری: صدام پس از اشغال خرمشهر و به بهانه حمله سراسری اسراییل به جنوب لبنان، قصد داشت جنگ را خاتمه داده و امتیاز خرمشهر را برای خود نگهدارد. از سوی دیگر فرماندهان ایرانی با اطلاع از این قصد بر آن شدند تا با فتح منطقه‌ای از خاک عراق و گرفتن امتیاز اراضی، پایان عادلانه‌ای به جنگ بدهند. به این ترتیب عملیات «رمضان» در چهار محور و پنج مرحله از سوی فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران طراحی گردید، تا با عبور از خط مرز بین المللی، یک زمین مثلث شکل به وسعت 1600 کیلومتر مربع تصرف شود.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0002-0000-05.jpg

این منطقه از شمال به «کوشک» و «طلاییه» و پاسگاههای مرزی در جنوب هویزه و حاشیه جنوبی «هورالهویزه» و از غرب به رودخانه اروند ـ در نقطه تلاقی دجله و فرات به نام القرنه ـ تا شلمچه در غرب خرمشهر و از شرق به خط مرزی شمالی ـ جنوبی و از کوشک تا شلمچه منتهی می‌شد. مهندسی عراق درمنطقه شمال غربی «بصره» و «تنومه» خطوط پدافندی عراق را با ساخت یک کانال به طول 30 و عرض 1 کیلومترـ که مختص پرورش ماهی بود ـ با پمپاژ آب و احداث موانع و کمین و سنگرهای تیربار به عنوان مانعی اساسی و بازدارنده از حملات احتمالی نیروهای ایرانی به سوی بصره تدارک دیده بودند.همچنین در قسمت جنوبی منطقه ـ روبروی شلمچه ـ آب رها شده بود تا از هرگونه تردد نیروهای زرهی و پیاده، عملا ممانعت به عمل آید.

.
http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0002-0000-01.jpg

سرانجام عملیات رمضان در شب 21 ماه مبارک رمضان و سالروز شهادت امام علی (ع) در ساعت 21 و 30 دقیقه شامگاه 23 تیر 1361 با رمز «یا صاحب الزمان ادرکنی» در منطقه عملیاتی شلمچه در شرق بصره آغاز شد. در این حمله 10 تیپ از سپاه و دو لشکر از نیروی زمینی ارتش حضور داشتند که تحت امر 4 قرارگاه عملیاتی کار می‌کردند.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20002Niro%20Moghavemat%20KhoozestanCN135-9997-0074A-0000-000K.jpg

در مرحله نخست ـ در سه محورـ به علت موانع و استحکامات پدافند مثلثی شکل و میادین مین فراوان، نیروهای ایرانی نتوانستند با سرعت عمل به تمامی اهداف مورد نظر دست پیدا کنند، لذا با روشن شدن هوا از ادامه پیشروی خودداری شد. اما در محور جنوبی ـ جنوب پاسگاه زید ـ چهار تیپ از سپاه و دو تیپ از ارتش توانستند با سرعت عمل چشمگیری همه مواضع دشمن را در هم کوبیده و تا عمق 30 کیلومتری مواضع عراقی‌ها رسیده و خود را به نهر «کتیبان» شرق اروند و کانال «ماهیگیری» برسانند، به گونه‌ای که به قرارگاه لشکر 9 زرهی عراق دست یافته، و ضمن به غنیمت گرفتن خودروی تویوتای فرماندهی، قرارگاه را منهدم نمایند. علی‌رغم این موفقیت، جناح راست نیروها باز مانده بود و با روشن شدن هوا عراقی‌ها با یک لشکر زرهی فشار اصلی را معطوف به این منطقه کرده و از تأمین نیروهای پیشروی ایرانی ممانعت به عمل آوردند.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0002-0000-11.jpg

در این مرحله از عملیات 85 دستاه تانک و نفربر و 12 توپ دشمن منهدم و 71 دستگاه تانک و نفربر نیز به غنیمت گرفته شد. مرحله دوم نیز در محور میانی ـ جنوب پاسگاه زید ـ و با همان یگانها و با تقویت دو تیپ دیگر در تاریخ 25 مرداد ماه 1361 صورت گرفت، که چندان موفقیت‌آمیز نبود و تنها مقداری خسارت به دشمن وارد‌ آمد و شماری از آنان کشته و زخمی و اسیر شدند.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0009-0000-24A.jpg

در مرحله سوم احتمال می‌رفت که دشمن با تجمع نیروهای زرهی و آرایش وسیع آنان قصد پاتک دارد، لذا در تاریخ 30 مرداد ماه 1361 از شرکت نیروهای زرهی خودی صرف‌نظر شد تا نیروهای پیاده بتوانند به انهدام تانکها و نفربرها بپردازند. بنابراین عملیات مرحله سوم از جنوب پاسگاه زید آغاز شد و نیروهای ایرانی بطور خیره‌کننده‌ای به درهم شکستن و تصرف مواضع دشمن پرداختند. رزمندگان اسلام توانستند در این مرحله مهم، در زمینی به وسعت 180 کیلومتر مربع، نزدیک به 700 دستگاه تانک و نفربر را منهدم و 14 دستگاه تانک و نفربر دشمن را که 4 دستگاه آن از نوع پیشرفته «تی 72» بود را به غنیمت بگیرند.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0002-0000-17.jpg

مرحله چهارم عملیات در یکم شهریور ماه 1361 از محور جنوبی منطقه عملیاتی شلمچه شروع شد اما به دلیل هوشیاری و آمادگی عراقی‌ها و استحکامات و مواضعی که تعبیه شده بود، راهی از خط نخست دشمن، به روی رزمندگان اسلام باز نشد.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0009-0000-28A.jpg

مرحله پنجم و پایانی که تلاش نهایی و اصلی این عملیات سیاسی ـ نظامی بود، در تاریخ 6 شهریور ماه 1361 از شمال پاسگاه زید در حد فاصل دژ مرزی عراق و خاکریزهای مثلثی آغاز شد. در بدو درگیری و نبرد، همه چیز طبق طرح فرماندهان ایرانی پیش می‌رفت و نیروهای ارتش و سپاه توانستند گذشته از پاکسازی و الحاق، خاکریزی مناسب و دو جداره در جناح شمالی بسازند. ولی از آنجا که دقت کافی در ساخت آن بکار نرفت، دشمن توانست 5 کیلومتر در آن رخنه کند. در این مرحله 130 دستگاه تانک و نفربر منهدم و 11 دستگاه نیز به غنیمت گرفته شد و همچنین 800 تن از نیروهای دشمن کشته و زخمی شدند.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0013-0000--10.jpg

بنابراین آمار کل تلفات و خسارات وارده به ارتش عراق در عملیات رمضان عبارت بود از:1097 دستگاه تانک و نفربر منهدم شده، 50 تانک و نفربر به غنیمت نیروهای اسلام در آمد و 8715 تن از نیروهای بعثی عراقی نیز کشته و زخمی و اسیر شدند.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0013-0000-01.jpg

جمهوری اسلامی ایران با اجرای این عملیات سیاسی ـ نظامی نشان داد که در نفوذ به خاک عراق و ادامه نبرد، تنها به دنبال خواسته‌های به حق مردم خود است، هر چند که محدوده پاسگاه زید عراق به وسعت 400 کیلومتر مربع تصرف و لشکر 9 زرهی عراق به طور کامل منهدم شد و هدف اصلی تأمین نگشت، اما این عملیات یک اقدام مثبت تلقی گردید.


http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0002-0000-13.jpg


[url="http://ganjjang.ir/forum/showthread.php?tid=813&pid=6999#pid6999"]منبع[/url]

[senaps 12,005]

عکس ها باید یا لینک باشن یا توی گالری...

ممنون عالی بود...

[Antiwar 3,222]

عکس ها را درخواست بدید به گالری دوستانی که اکانت دارند به گالری منتقل کنند.
منتقل من تاپیک را منتقل می کنم به هر حال

[kaftar 570]

ام 60

[url="http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0009-0000-28A.jpg"]http://tehranpress.com/images/newsimages/images/ServerarshiveCN%20600DVD%20138CN135-9965-0009-0000-28A.jpg[/url]

[Ernesto_Rommel 11,417]

سلام

ما باید عادت کنیم با حقایق مردانه روبرو بشیم و مردانه به نقد مشکلات و شکست ها و پیروزی ها فارغ از عقاید و عرق ملی بنشینیم ...

الحمدلله رب العالمین ما با دستان خالی مقابل حداقل 23 کشور جهان به صورت مستقیم و 21 کشور جهان به صورت غیرمستقیم جنگیدیم و سربلند بودیم ... ولی اینکه بعد از گذر سالها کماکان واقعیات علمیاتی چون رمضان بیان نشه رو اصلا قبول ندارم ....


از نظر عقیده و ایمان شخصا میگم ما پیروز عملیات رمضان بودیم چون با دست خالی جنگیدند رزمندگان اسلام ولی عقب ننشستند و تا پای جان ایستادند ....

ولی از نظر اصول نظامی ، عملیات رمضان با توجه به خیانت چند کشور عربی و همچنین هماهنگی اسراییل و امریکا در حمله به لبنان و اعزام یکی از 4 لشکر قدرتمند و همیشه پیروز ایرانی ( لشکر 27 همیشه پیروز محمد رسول الله ص) به میدان رزم لبنان و باقی گذاردن تمامی امکانات لجستیکی و مهمات و ... در آنجا برای مدافعانی که بعدها حزب الله نام گرفتند ... و همچنین عدم تمرکز فرماندهان ایرانی روی این مساله که عراق به شدت در حال تجهیز مناطق عملیاتی شرق بصره است به دلیل توجه بسیار به اوضاع لبنان و مسایل آن کشور، عملا فرصت یک عملیات تر و تمیز از ما گرفته شد ... و در مقابل ما حجمی حیرت انگیز از نیروهای دشمن صف آرایی کرده بود که همان پیروزی های نیروهای ایثارگر بسیجی و ارتشی و سپاهی نیز عملا مایه بهت و حیرت هر شخص کاربلد نظامی شده و میشود که چگونه با آن اوضاع پدافندی مستحکم عراق ، همان تحرکات وسیع ایرانیان رخ داد




در عملیات رمضان ، متاسفانه تکنیک های خارق العاده اسراییلی که کاملا جدید بود به صورت اختصاصی برای عراق پیاده سازی شد و اولین بار ایرانیان لفظ خاکریز مثلثی و امثالهم رو شنیدند و دیدند ....





توصیه جدی میکنم جلد دوم کارنامه عملیاتی لشکر 27 همیشه پیروز محمد رسول الله ص رو مطالعه کنید که روایت بسیار بسیار دقیق و بی طرفانه از اوضاع عملیات رمضان داره و کاملا تاکید میکنم کاملا حق مطلب رو در حد خودش بیان نموده است


واقعا انسان میخکوب میشه وقتیکه مشکلات عملیات رمضان و در عین حال پیشروی نیروهای ایرانی رو مطالعه میکنه و همین مساله هست که میگم ما پیروز بودیم ولی خوب از نظر نظامی و به دلایل کاملا منطقی که هر ارتشی در جهان به مراتب زودتر از آنچه که ما به آن رسیدیم، دستور توقف عملیات را میداد ، ما نتوانستیم آن چیزی را که باید در علمیات رمضان پیاده کنیم




عملیات رمضان در نوع خود برای بسیجی که آموزش های زیادی طی نکرده و تجهیزات خاصی نداشت، یک پیروزی نسبی بود ، ولی از منظر نظامی ، یک شکست نسبی محسوب میشه .... چون هیچ کدام از اهداف اصلی به دست نیامد ...


یا حق