در مراسمی با حضور سرلشکر جعفری در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نیروی هوافضای سپاه، از موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول رونمایی شد. به گزارش خبرنگار سپاه نیوز؛ در مراسمی که امروز (پنج شنبه ۱۸ بهمن ) با حضور سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه برگزار شد ، موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک سپاه رونمایی شد. فرمانده کل سپاه در این مراسم رونمایی از دستاوردهای دفاعی سپاه همزمان با ایام گرامیداشت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران را اثبات "ما میتوانیم" به جهانیان دانست و اظهار کرد : تولید انبوه موشک های پیشرفته دقیق و هوشمند با آخرین تکنولوژی که نقطه اوج پیشرفت در عرصه موشکی است، امروز به همت فرزندان ملت ایران در نیروی هوافضای سپاه تحقق یافته است. سرلشکر جعفری با اشاره به نمایش کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نقطه‌زن سپاه برای نخستین بار، گفت: رونمایی از این شهر تولید موشک در اعماق زمین، پاسخی به یاوه‌گویی‌های غربی ها است که تصور می کنند با تحریم و تهدید می توانند ما را محدود کرده و از اهداف بلندمان بازدارند. فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز در این مراسم امنیت ملت ایران را خط قرمز نیروهای مسلح برشمرد و اظهار کرد: با وجود توطئه ها و تهدیدات دشمن علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ، طبیعی است که ما نیز به حرکت خود ادامه دهیم و امروز به پاس پایداری و مقاومت خوزستانی های غیور ،به ویژه مردم قهرمان و مقاوم دزفول در دفاع مقدس ، از موشک هوشمند زمین به زمین "دزفول "رونمایی کردیم که آخرین دستاورد و محصول حوزه تحقیقات نیروی هوافضای سپاه است. وی با تاکید بر اینکه حرکت ما در حوزه موشک‌های زمین به زمین دائمی است ،با برشماری ویژگی‌های موشک هوشمند دزفول اظهار کرد : این دستاورد مهم به لحاظ ابعاد و اندازه به هندسه موشک ذوالفقار بسیار نزدیک می باشد ؛ موشک ذوالفقار ۷۰۰ کیلومتر برد دارد ، اما موشک دزفول هزار کیلومتر برد داشته و افزایش ۳۰۰ کیلومتری برد آن به واسطه به‌کارگیری فناوری‌های جدید در این محصول دفاعی است ، قدرت انهدام و تخریب این موشک نیز به دلیل نوع موادی که در سر جنگی آن به کارگیری شده، دو برابر موشک ذوالفقار است. http://www.sepahnews.com/index.php/component/k2/item/7225-با-حضور-فرمانده-کل-سپاه-صورت-گرفت-؛-نمایش-کارخانه-زیرزمینی-تولید-موشک-های-بالستیک-سپاه-برای-اولین-بار-رونمایی-از-موشک-بالستیک-هوشمند-زمین-به-زمین-دزفول.html سردار حاجی زاده کارخانجات ساخت موشک را امکانی گرانبها و حیاتی برشمرد واظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران شروع کننده هیچ جنگی نیست، اما قرار هم نیست در برابر دشمنان غافلگیر شویم ، از این رو هم امکانات عملیاتی و هم کارخانجات تولیدی خود را در اعماق زمین و به صورت محرمانه تعبیه کرده ایم تا از دسترسی دشمنان دور بماند.

نوترون های سریع عبری بدلیل اینکه ارتش های پیمان ورشو در و بویژه اتحاد شوروی آنقدر عظیم بود و شمار یگانهای زرهی اش به مراتب بیشتر از غرب بشمار می رفت ، برنامه ریزان تاکتیکی ناتو هیچ راهی نمی دیدند که نیروهای به مراتب کوچکترشان بتوانند بدون توسل به جنگ افزارهای هسته ای ، حملات ارتش سرخ را به اروپای غربی پاسخ دهند . در حقیقت ، در تمام آینده نگاری های ناتو برای دفاع از آلمان و بویژه شکاف حساس فولدا ( FULDA GAP) ، استفاده از سلاح های هسته ای ( بویژه جنگ افزارهای تاکتیکی به مانند موشکهای سطح به سطح MGM-52 لنس ،مسلح به کلاهکهای نوترونی ) در حد سه تا 10 روز پس از نخستین حمله احتمالی شوروی ، پیش بینی شده بود ، اما اگر از این چنین تسلیحاتی ( جنگ افزارهای هسته ای ) استفاده می شد ، قسمت اعظم آلمان غربی ( در جریان جنگ سرد ) که ناتو ملزم به دفاع از آن بود ، از میان می رفت . سلاح اصلی برای شلیک این جنگ افزار ، سامانه موشکی زمین به زمین تاکتیکی MGM-52 LANCE بشمار می آمد که بر روی شاسی نفربر M-113 مستقر شده بود . ارتش ایالات متحده این سامانه موشکی را در دوران جنگ سرد در راستای دکترین نبرد هوا زمینی و بطور عمده برای مقابله با ستون های زرهی ارتش سرخ طراحی و به کار گرفته بود و حتی بخشی از یگان موشکی مستقر در آلمان غربی که به این موشکها مجهز می بود ،از کلاهک های هسته ای و نوترونی استفاده می نمود . به کارگیری این سامانه توسط ارتش این رژیم نیز درحقیقت پاسخی بود به وجود یگانهای موشکی اعراب که به واحدهای موشکی زمین به زمین SS-1 SCUD مجهز شده بودند . با این وجود هیچ گزارشی مبنی بر استفاده از این موشکها در جریان جنگهای اعراب واسراییل منتشر نشده است . هرچند شایعاتی مبنی بر مسلح شدن این موشکها به کلاهکهای نامتعارف وجود دارد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست سلام ، توی این پست ، چند تا تصویر هم از تانک ذوالفقار موجود هست : آتشبارهای ایرانی در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به بخشی از تصاویری آتشبارهائی که در ورودی نمایشگاه اقتدار 40 ارائه شده اند : توپ 57 میلی متری محمول بر روی کامیون توپ 130 میلی متری کامیون پایه راکت انداز خودکششی کامیون پایه فجر راکت انداز خودکششی فلق با دو کالیبر 240 و 333 میلی متری راکت زمین به زمین زلزال ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

دلواپسی از نوع عبری آیا اسراییل نگران توانمندی جدید موشکی ایران خواهد بود ؟ در ژانویه 2019 و همزمان با سالگرد چهلمین سال سقوط دودمان پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی ، نیروهای مسلح ایران ، نمایشگاهی از دستاوردهای نظامی خود را در پایتخت این کشور برگزار نمودند که ستاره اصلی آن ، رونمایی از یک نمونه جدید از موشک کروز میانبرد سومار ، با شناسه هویزه "Hoveyzeh " بشمار می آمد که به تقریب ، جدیدترین کارت برنده جمهوری اسلامی در منازعات منطقه آسیای جنوب غربی محسوب می گردد . به شکل رسمی ، برد این موشک ، 1350 کیلومتر اعلام شده که میتواند اهداف مشخصی رادر سراسر منطقه خاورمیانه و همچنین آسیای مرکزی با دقت قابل توجهی مورد اصابت قراردهد . اما ناظران براین باورند که این موشک به شکل اختصاصی برای حمله به اهداف کلیدی دو دشمن اصلی منطقه ای ایران ، یعنی اسراییل و عربستان سعودی ، طراحی و احتمالا به تولید انبوه رسیده است . گذشته از حواشی ماجرا ، این نخستین بار است که تهران سامانه موشکی در کلاس موشکهای کروز را رونمایی میکند که میتواند از عمق خاک ایران ، اهداف مد نظر را مورد هدف قراردهد . جمهوری اسلامی ایران ، از اواخر دهه هشتاد میلادی و پس از تجربه دردناک حملات موشکی رژیم بعث به مناطق جمعیتی و نظامی این کشور ، به صورت سیستماتیک ، برنامه موشکی بالستیک خود را پیگیری میکند که پس از فراز ونشیبهای فراوان و توسعه سامانه های برگرفته از نمونه های رودونگ-1 و موسودان ( شهاب -3 و خرمشهر /// به اعتقاد نویسنده این سطور / م ) ، توانایی حمله به ریاض و تل آویو را بدست آورد ، اما رونمایی از موشک کروز جدید ، فی الواقع نشان دهنده یک قابلیت بسیار جدید و غافلگیر کننده برای طرفهای درگیر در منطقه محسوب میگردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، مسیر جدیدی که برای برنامه موشکی ایران با معرفی کروز هویزه تعریف شده ، چالش بسیار عمیقی برای دشمنان بالقوه جمهوری اسلامی در منطقه خواهد بود ، چرا که شناسایی و رهگیری این پیکربندی تسلیحاتی ، بخصوص در مراحل اولیه و میانی شلیک ، با فناوری موجود ، مشکل است . به شکل خاص ، سامانه های دفاع هوایی اسراییل نظیر سیستم های باراک 8 و فلاخن داوود ، که یک حلقه دفاعی سنگین در برابر موشکهای بالستیک و راکتهای توپخانه ای غیر هدایت شونده به نظر می رسند ، حداقل در شرایط فعلی ، ضعف مفرطی را در برابر شلیک متراکم موشکهای کروز زمین پایه و احتمالا" گونه های هواپایه آن نشان می دهند . اما همین دسته از ناظران نظامی معتقدند که در حال حاضر ، تنها سامانه دفاعی موثر در برابر این شکل حملات ، آتشبارهای پاتریوت محصول ریتئون است که حداقل براساس تجربیات رزمی گذشته ، اثر بخشی مشکوکی را در برابر حملات هوایی از خود به نمایش گذاشته است . به شکل خاص ، عملکرد رزمی پاتریوت در جنگ سال 1991 و همچنین حملات غافلگیرکننده موشکی یمنی و حتی پرواز پهپادهای ایرانی بر فراز سرزمین های اشغالی توسط حزب ا... ، اخبار ناامیدکننده ای را برای کاربران آن به همراه داشت . در این میان ، تحلیلگران دفاعی اسراییل (به اعتقاد نویسنده این متن /م ) که از رونمایی موشک کروز میانبرد هویزه ، دچار غافلگیری شدند ، معتقدند که هویزه ، در واقع سومین گونه موشکهای کروز خانواده سومار محسوب میشود ( این وسط مشخص نیست که دومین گونه اصولا نامگذاری جدیدی داشته یا خیر / م ) که توسط وزارت دفاع ایران آزمایش شده و به شکل خاص برای حمله به اهداف بشدت محافظت شده زیر محدوده پوشش راداری ، قرار است بکار گرفته شود . به همین دلیل ، موشک کروز جدید ایرانی ، ایده آل ترین سامانه موشکی برای حمله به زیرساختهای دفاع موشکی کشور های منطقه و انجام حملات دقیق در مقیاس انبوه است . البته هنوز میزان دقت این موشک کروز ، نوع کلاهک جنگی ( متعارف یا نامتعارف / م ) ، تعدادی که تاکنون از خط تولید خارج شده ، مشخص نشده ،اما در صورت ورود انبوه این موشک به واحدهای رزمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یا ارتش جمهوری اسلامی ایران ، هویزه میتواند برای حمله به تاسیسات راداری یا دفاع هوایی اسراییل در مراحل اولیه جنگ ، مورد استفاده قرار گیرد و این بطور طبیعی ، بدان معنی خواهد بود که یگان های موشکی ایرانی ، خواهند توانست پس از تضعیف شبکه دفاعی اسراییل ، سیلی از موشکهای بالستیک با سرهای جنگی متنوع رابدون نگرانی از وجود اقدام متقابل بسوی مراکز حیاتی اقتصادی / نظامی در سرزمین های اشغالی روانه نمایند . بن پایه پی نوشت : 1- صرف نظراز مباحث مربوط به فناوری ، اینکه رقبای ما ، به چه شکل بلافاصله پس از اعلام یک رونمایی ،( بدون کوچک یا بزرگ شمردن تهدید ) مبادرت به سناریونویسی برای آینده می کنند ، درس عبرتی باید برای ما باشد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

https://ir.sputniknews.com/iran/201902074419740-پرتاب-دومین-ماهواره-ساخت-ایران-به-فضا/ جدی جدی انگار ماهواره تو مدار قرار گرفته پس چرا هیچ چی نمیگن؟

ادعای جدید فرمانده نیرو هوایی: ... «روند ساخت هواپیما در کشور ما روند خوبی را طی کرده است و توانمندی در نیروی هوایی ایجاد شده است که بتوان هواپیماهای نسل ۳ قابلیت را به نسل ۵ را ارتقا دهیم.» ... https://www.mehrnews.com/news/4536241/ایران-جزء-۵-قدرت-اول-جهان-در-حوزه-پهپادی-است

این یعنی، درست کار کردن اونها، که از قبل با این تحقیقات و تمرین ها نقاط ضعف خودشون رو تشخیص دادن و مطمئنا برای اون تا الان کلی راه حل مبتنی بر تاکتیک های جدبد و یا تولید سخت افزار جدید در نظر گرفتن، یادمون نره در سواحل همین خلیج فارس و تنگه هرمزی که این همه هر از گاهی یکی از مسولین تهدید به بستن و نابودی ناوگان دشمن در اون میکنه، ما پالایشگاه های ۲۴ فاز میدان پارس جنوبی رو داریم به علاوه پالایشگاه آبادان، پالایشگاه بندر عباس، و پالایشگاه نفت ستاره خلیج فارس که نصف بنزین ایران رو تولید میکنه، آیا ما هم تمرین یا بررسی یا شبیه سازی کردیم که اگه به ناوگان دشمن در خلیج فارس حمله کردیم ، تنگه هرمز رو بستیم، اونا از صدها و یا هزاران کیلومتر اونطرف تر اهدافی به این آسونی رو زدن بعدش پلن بی ما چی هست؟ اون هم مملکتی که یه برف میاد، گاز به شمال کشور نمیرسه، نون و بخاری برقی قیمتش ۱۰ برابر میشه، نمی دونم تقی به توقی میخوره پوشک و رب پیدا نمیشه، گوشت اینترنتی سهمیه بندی میشه، فکر کردیم یه دفه نصف گاز و بنزینمون قطع شه چی میشه تو این مملکت؟

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست زرهی در نمایشگاه بخش دوم و پایانی در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به بخش دوم و پایانی از تصاویر زرهپوش هائی که در نمایشگاه اقتدار 40 ارائه شده اند : خودرو مین ریز خودرو تجسسی خودرو شناسائی سبک زرهپوش پدافندی تجهیز زرهپوش ها به ضد زره کورنت و نسخه ایرانی این موشک زرهپوش سبک بی سرنشین زرهپوش ضد مین و کمین (امرپ) شبیه ساز رانندگی تانک تی 72 ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

یکی از نفربر های زرهی که رژیم بعث عراق از یوگسلاوی خریداری کرده بود، نفربر M-60P نام داشت. عراق 190 دستگاه از نفربر زرهی را از یوگسلاوی قبل از سال 1990 خریداری کرد. با توجه به تصویری از مجموعه شهرک سینمایی دفاع مقدس مشخص می شود عراق در تهاجم خود به ایران از این نفربر استفاده کرده است و رزمندگان  ایرانی توانسته اند این نفربر را به غنیمت بگیرند. در کشور عراق این نفربر زرهی از رده خارج می باشد.     تصویر تزیینی و متعلق به ارتش یوگسلاوی است.   نفربر زرهی  M-60P وزنی حدود11000 کیلوگرم دارد .ظرفیت آن 13 نفر شامل 3 خدمه و 10 سرنشین است . ضخامت زره این نفربر بین 10 -25 میلیمتر میباشد و به یک مسلسل سنگین 12.7  میلیمتری ام2 برونینگ مجهز شده است. حداکثر سرعت این نفربر 45 کیلومتر بر ساعت میباشد.     نفربر M-60P در شهرک سینمایی دفاع مقدس

خودروی فرانسوی Panhard VCR مسلح به موشکهای میلان که توسط نیروهای ایرانی غنیمت گرفته شده  

هیچ روشی وجودنداره که بشه با ان یک دفعه یک هواپیمای نسل 3 رو به نسب 5 ارتقا داد. به نظر من ایران حداکثر به دانش رنگ های جاذب راداری نسل جدیدی دست یافته که سطح مقطع راداری رو کاهش میده. البته قبلا هم این دانش موجود بود ولی احتمالا به نسل های جدیدتری دست پیدا کردند. در هر حال اینکار هواپیما را رادار گریز نمیکنه کمی شناسایی را سخت تر میکنه. شاید رادارهای هواپایه ارایه فازی هم که یک تکنولوژی نسل 5 است ساختند. حداکثر اینها است. به عبارتی یک فانتوم یا کوثر رو بگیرن یک دست رنگ ضد رادار روش بزنن اویونیک و رادارش رو عوض بکنن بگن شده نسل 5. وگرنه روسیه و چین با این همه دانش و هزینه و سال ها کار هنوز نسل 5 هاشون عملیاتی نشدن. درست مثل هتل هامون که خودمون بهشون میگیم 5 ستاره ولی تو استاندارد جهانی به زور سه ستاره بهشون بدن

اگه با شکست مواجه میشد الان تمام خبرگزاریهای غربی تو بوغو کرنا کرده بودن دلیل سکوت اونها هم خیلی عجیبه

سقّای بسیجیان شب بود ، حسن باقری وارد شد . من را صدا کرد و به یکی از خطوط نبرد در منطقه خوزستان فرستاد . گفت مواظب باش نیروهای ما امشب به سمت دشمن حمله نکنند! گلوله توپ و ... هم از طرف ما شلیک نشود . شب دیگری گفت : به فلان منطقه برو ، مثل قبل مواظب باش ! چند بار این ماجرا تکرار شد . تا اینکه علت کار را پرسیدم . حسن گفت : در این شب ها که تو رفتی فرمانده لشکر عراق که در خوزستان مستقر است به بازدید خط آمده بود ! با تعجب گفتم : پس چرا گفتی ما شلیک نکنیم !؟ مکثی کرد و گفت : این فرمانده عراقی فوق العاده ساده و بی درایت است . او آنقدر ضعیف است که ما می توانیم با انجام کوچکترین عملیات ایذایی فریبش دهیم ! من می ترسم او کشته شود و فرمانده لایقی جانشین او شود !! ما برای عملیات بعدی به او احتیاج داریم !!

فقط و فقط باید امیدوار باشیم همه این حرفای جدیدا عجیب مسئولین نیروی هوایی بخشی از یه پلن باشه! نه عوام فریبی داخلی و نه از سر اطلاعات غلط وگرنه که کلاهمون پس معرکه اس! البته از اونجا که نباید با اطمینان کامل حرف زد میشه چند هزارم درصد (0/00001) رو به این احتمال اختصاص بدیم که راهکاری پیدا کردن برای تبدیل تایگر به 5 جنریشن که کُرک و پر جنرال داینامیکس و بوئینگ و نورثروپ و دیگر کمپانی های معظم همه با هم میریزه و توبه میکنن از اون همه هزینه ای که بیهوده برای طراحی و ساخت و آزمایش انجام دادن

با موافقت مقام معظم رهبری، از صندوق توسعه ملی یک و نیم میلیارد دلار برای تقویت بنیه دفاعی در سال ٩٨ اختصاص می‌یابد. یک عضو کمیسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۹۸ از موافقت مقام معظم رهبری با برداشت یک و نیم میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برای تقویت بنیه دفاعی کشور خبر داد. محمود نگهبان سلامی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: جلسه عصر امروز (دوشنبه) کمیسیون تلفیق برای جمع بندی برخی موارد لایحه بودجه ۹۸ برگزار شد. در این جلسه اعلام شد که با موافقت رهبری یک و نیم میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برای تقویت بنیه دفاعی کشور در سال آینده اختصاص می‌یابد. به گفته وی، طبق مصوبه کمیسیون تلفیق، در سال ٩٨، ۳۵٠٠ میلیارد تومان برای فرهنگیان (حق التدریس-رتبه‌بندی)، همسان سازی بازنشستگان، معیشت نیروهای مسلح و دانشگاه‌ها اختصاص می‌یابد. http://www.isna.ir/news/97111508444/یک-و-نیم-میلیارد-دلار-برای-تقویت-بنیه-دفاعی-در-سال-٩٨-اختصاص

تسلیح قایق‌های تندرو سپاه به «گاتلینگ» و راکت‌انداز جدید/ شلیک ۱۵۰۰ گلوله در دقیقه برای انهدام اهداف دریایی و هوایی نیروی دریایی سپاه؛ مشتری جدید برای سامانه‌های جدید بر اساس موارد مشاهده شده در نمایشگاه دستاوردهای دفاعی ۴۰ ساله انقلاب که در مصلای تهران در جریان است، نیروی دریایی سپاه دو سامانه جدید تسلیحاتی را به خدمت گرفته که یکی از آنها یک توپ گاتلینگ ۲۰ میلی متری ۳ لوله و دیگری نیز یک پرتاب گر ۱۹ تایی راکت‌های ۷۰ میلی متری است؛ سلاح‌هایی که در ابتدا به عنوان بخشی از تسلیحات بالگردهای کبری وارد ایران شدند و امروز به شکل متفاوت سر از قایق‌های تندروی سپاه در آوردند. راکت انداز ۷۰ میلی متری جدید برای نیروی دریایی سپاه توپ ۲۰ میلی متری ۳ لول

ورای موضوعات طرفداری از هر جناح خاص واقعا سوال ایجاد شد برام ، حق و وظیفه چطوری بوجود آمده؟ یعنی در قانون اساسی این کشور حق کودتا قانونی شناخته شده و براش آیین نامه اجرایی وجود داره؟

پروژه Iceworm در سال 1958، ارتش ایالات متحده یکی از آزمایشهای متهورانه جنگ سرد را راه اندازی کرد. به عنوان بخشی از یک پروژه فوق سری موسوم به "Iceworm"، آن‌ها طرح‌هایی را برای پنهان کردن صدها موشک بالستیک در زیر یخ های گرینلند بنا نهادند . پس از پنهان و عملیاتی شدن در زیر برف های قطب شمال، این سایت ها برای حملات بالقوه هسته ای به سرزمین اصلی شوروی آماده می شدند . تصویر راه ورودی به کمپ به طول 400 متر برای آزمایش نحوه طراحی ، ارتش اولین کمپ خود را به صورت یک پایگاه یخی اولیه ، تحت پوشش یک مرکز تحقیقاتی علمی ایجاد کرد . این پایگاه دورافتاده با نام Camp Century شامل چندین تونل زیرزمینی که از ورقه‌های یخی ساخته ‌شده بود و با فولاد و برف تقویت شده ‌بودند. یک دستگاه حفاری حرارتی برای نمونه برداری از هسته های یخ در سال 1964 این اقامتگاه می توانست بیش از 200 نفر را در خود جای دهد و آزمایشگاه ها، بیمارستان ها و تئاتر مخصوص خود را داشت و همه آن‌ها از یک رآکتور هسته‌ای قابل‌حمل استفاده می‌کردند. این مرکز می توانست برای قرن بیستم یک اعجاز تکنولوژیکی باشد اما برای مادر طبیعت هیچ حریفی یافت نمی شود . پس از تنها چند سال، تغییر در کلاه‌های یخی باعث شد تا بسیاری از تونل‌های آن تاب دار شده و ساختاری نامطلوب پیدا کنند . با اعتقاد به اینکه گرینلند دیگر جایی برای سلاح‌های هسته‌ای نیست ، ارتش با اکراه این پروژه را در سال ۱۹۶۶ کنار گذاشت. ورودی شمال شرق کمپ اندکی پیش از رها کردن آن پس از رها شدن کمپ زیرساخت‌ها همراه با زباله هایی که شامل ضایعات رادیو اکتیو و بیولوژیکی بود، بر جای ماندند و در زیر یخ مدفون شدند . در آن زمان محققان فکر می‌کردند که آنها برای همیشه در زیر یخ ها خواهند ماند. در سال ۲۰۱۶ مطالعه‌ای نشان داد که ورق یخی که اردوگاه را پوشانده است قرار است تا اواخر قرن ذوب شود و زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد هر گونه زباله‌ای که در زیر یخ مدفون شده‌است می‌تواند وارد محیط شود. مطالعه‌ای نشان داد که بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ یخی که زمین را پوشانده بود دو برابر سریعتر از زمانی که یخ در طول قرن بیستم ذوب شده بود، ذوب می شود. محققان اسناد ارتش آمریکا را مورد مطالعه قرار داده‌اند تا دریابند که عمق اردوگاه چقدربوده و میزان زباله انباشته در آن چه مقدار می باشد . آن‌ها به این نتیجه رسیدند که حدود ۲۰۰،۰۰۰ لیتر سوخت های دیزلی و فاضلاب وجود دارد که مقادیرنامعلومی از آن ، همراه با آلاینده های سمی و خنک کننده های رادیواکتیو می باشند . محققان پس شبیه‌سازی تغییرات آب و هوایی جهانی و منطقه‌ای به این نتیجه رسیدند که با توجه به اندازه شتاب تغییرات آب و هوا، و با معرض خطر قرار گرفتن این مواد ، دیگر قادر به معکوس کردن جریان مخرب نخواهند بود . تصویری از آب شدن یخ ها در ورقه های یخی گرینلند هنگامی که این اتفاق بیافتد ، اکوسیستم هایی که در کنار خطرات جدید ایجاد شده اند را مختل خواهد کرد. در حال حاضر مشخص نیست چه کسی باید مسئولیت این مساله را بر عهده بگیرد و زباله‌ها را پاک سازی کند. این مواد زائد که مدت‌ها قبل به خاک سپرده شده اند ، می‌تواند شروعی برای تنش‌های سیاسی جدید بین گرینلند و ایالات‌متحده باشد. صرفاً برای میلیتاری / منابع : History - LiveScience - Disclose

مقدمه راکت های هوا به سطح در میادین نبرد مهم برآورد می شوند با این حال به عنوان راکت های سطح به سطح در چندین بحران طی چندین سال گذشته در دنیا حاضر شده اند. راکت های دست ساز،در در گیری های افغانستان، ایران، عراق، نوار غزه، جنوب لبنان، یوگسلاوی سابق، گرجستان، لیبی، سوریه و اوکراین حضور برجسته ای داشته اند. مهمترین نوع راکتی که حضور پررنگی در بیشتر نبرد ها داشته است، راکت هوا به سطح S-5 ساخت شوروی است. در طول نیم قرن گذشته این راکت ها سلاح استاندارد برای اکثریت هواگردهای جنگی شوروی بوده است و بعد از آن بالگردها و هواپیماهای روسیه به حساب می آیند. با این حال ارتش شوروی شروع به تکمیل و در بعضی موارد جایگزین کردن راکت های سری S-5 با راکت انداز های 80 میلیمتری سری S-8 در دهه 1970 گرفت. راکت های سری S-5 در میان نیروهای مسلح بسیاری از کشورها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه باقی مانده است. در حال حاضر راکت های S-5 همچنان به دو روش معمول ( هوا به سطح) و پرتابگرهای دست ساز(سطح به سطح) استفاده می شوند. در بسیاری از موارد، اغلب به شیوه ای مستقل، پرتابگر ها بر اساس راکت های سطح به هوا به عنوان سیستم های راکتی چند منظوره (MLRS) استفاده می شوند. به نظر میرسد پرتابگرهای این چنینی عمدتا برای ایجاد آتش غیرمستقیم استفاده میشوند و استفاده از این سلاح های دست ساز اجازه اوج گیری در ارتفاع بالا را می دهد. در موارد دیگر، چنین سیستم های در نقش ایجاد آتش مستقیم استفاده می شوند. در این موارد این سلاح ها ممکن است برای تکمیل تسلیحات موجود وسیله نقلیه یا به صورت مستقل استفاده شوند. پرتابگرهای این چنینی اغلب به صورت نصب بر روی یک پایه، یک موقعیت ثابت و یا به شکل هم محور بر روی وسیله نقلیه سوار می شوند. حداقل یک نمونه مستند از راکت های دست ساز سری S-5 شناخته شده است که در نقش ضد بالگرد استفاده شده بود. همچنین نمونه های دیگر مانند پرتابگرهای دوتایی، پرتابگرهای ثابت، سیستم های راکتی نصب شده بر روی وسایل نقلیه کنترل از راه دور و پرتابگرهای تکی قابل حمل، از جمله مدل های راکت های دست سازی سری S-5 محسوب می شوند. آشنایی با راکت های سری S-5 و غلاف های آن تصویر1- یک راکت 57 میلیمتری KOS-5 شدیدالانفجار ترکش زا در لیبی راکت های سری S-5 راکت های هوا به سطح 57 میلی متر هستند که اولین نسخه های آن توسط ارتش شوروی در دهه 1950 به خدمت گرفته شد. این راکت ها از غلاف های ORO-57K (که می تواند تا 8 راکت را بارگیری کند)، UB-16-57 (16 راکت)، UB-32-57(32 راکت) و انواع مربوطه به آنها را شلیک شوند. مدل های مختلف راکت های S-5 توسط کشورهای مختلف با ترکیب کلاهک هاوفیوزهای مختلف برای انجام نقش های متفاوت در میدان نبرد ساخته شده اند. معروف ترین و رایج ترین انواع این راکت ها در جدول شماره 1 به طور خلاصه شرح داده شده است. جدول 1- مدلهای معروف راکت سری S-5 جدول2- ویژگی های فنی راکت سری S-5 جدول3- ویژگی های فنی فیوز سری V-5M1 جدول4- ویژگی های فنی راکت انداز UB-16 جدول5- ویژگی های فنی راکت انداز UB-32 تصویر2-یک راکت انداز UB-16 در لیبی به شکل دست ساز برای نقش سطح به سطح باز سازی شده است. تاریخچه سیستم های راکتی دست ساز و بداهه S-5 اولین سیستم های راکتی S-5 برای اهداف سطح به سطح توسط خود نیروهای شوروی ایجاد گردید. به نظر می رسد بخشی از لشکر 40ام اتحاد جماهیر شوروی مستقر در افغانستان در دهه 1980 اولین سیستم مستقل راکتی S-5 در نفش سطح به سطح را توسعه داده اند. اگر چه نیروهای شوروی مستقر در افغانستان با کمبود پشتیبانی هوایی نزدیک و توپخانه ای مواجه نبودند اما در بخش های کوهستانی این پشتیبانی ها کمتر دردسترس بود. به همین منظور بخشی از واحد های ارتش40ام شوروی برای تقویت پشتیبانی آتش خود، ادواتی مانند کامیون ها، خودرو های رزمی پیاده نظام و تانک ها را به غلاف های راکت ها مجهز کردند. غلاف راکت انداز S-5 به طور قابل توجه ای برای نصب بر روی و سایل نقلیه استفاده می شد. از دیگر نمونه های نصب راکت های S-5 بر روی خودروهای زرهی می توان به جنگ ایران و عراق اشاره کرد. در یک نمونه به نظر می رسد نیروهای عراقی چهار غلاف راکت انداز UB-32-57 را بر روی خودرو زرهی MT-LB نصب کرده اند. تصویر3- یک تانک T-62 ارتش شوروی در افغانستان در دهه 1980 با سه راکت انداز UB-32-57 نصب شده بر روی برجک تصویر4- کامیون اورال 4320N شوروی در افغانستان در دهه 1980، مجهز به برجک خودرو زرهی BRDM-2 که بر روی آن راکت اندازUB-32-57 نصب شده است. نصویر5- نفربر زرهی BTR-70 با یک راکت اندارUB-16-57 بر روی برجک تصویر6- خودرو زرهی MT-LB عراقی مجهز به 4 پرتابگر UB-32-57 در اختیار ایران با توجه به اینکه راکت های 57 میلیمتری S-5 در مقابل راکت های با کالیبر بالا تر اثر گذاری پایینی تر دارند و در هنگام شلیک از روی پرتابگرهای دست ساز دقت انها به شدت کاهش میابد. در نتیجه ارتش های منظم و کلاسیک مگر در شرایط خاص تمایل به استفاده از چنین سیستم های ندارند. اما نیروهای چریکی برای استفاده از چنین سیستم های تمایل بیشتری از خود نشان می دهند.یکی از دلایل این است که این نیروهای چریکی به هواگردهای مناسب برای شلیک راکت های هوا به سطح دسترسی ندارند در نتیجه به سمت استفاده در نقش سطح به سطح روی می اورند. در اوایل دهه 1990، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی، وضعیت این مناطق به شکل چشمگیری تغییر کرد. بیش از دو جین منطقه جدید در سرزمین های شوروی و یوگسلاوی تشکیل شد و درگیری های خونین قومی در این مناطق شکل گرفت. بعضی از این کشورهای نوظهور هواپیماهای جنگی، خلبانان و یا شبکه های پشتیبانی لجستیکی نداشتند تا بتوانند به طور موثر از قابلیت نیروی هوایی پشتیبانی کند. در عوض آنها به انبارهای بزرگ تجهیزات هواپیماهای جنگی دسترسی داشتند که در بسیاری از موارد در دوران عقب نشینی شوروی در انجا باقی مانده بود. در نتیجه، در طول جنگ های که در مناطق شوروی سابق و یوگسلاوی سابق در دهه 1990رخ داد، نیروهای نظامی وسایل نقلیه خود را به راکت های هوا به سطح هواگردهای نظامی مجهز کردند. بیشتر این راکت ها از مدل راکت های 57 میلیمتری S-5 و 80 میلیمتری S-8 بود. راکت های S-5 بر روی کامیون ها نظامی و غیر نظامی ، خودرو های رزمی پیاده نظام و تانک ها نصب شدند. تصویر7- نفربر زرهی M-60P ساخت یوگسلاوی مجهز به یک پرتابگر UB-32-57 تصویر 8و9- یک کامیون TAM-110متعلق به ارتش جمهوری صرب بوسنی در بوسنی و هرزگوین اوسط دهه 1990 دارای دو راکت انداز UB-16-57 تصویر 10-پرتابگر تکی قابل حمل راکت های 57 میلیمتری در یوگسلاوی سابق در دهه 1990- به نظر می رسد این پرتابگر از روی غلاف یک پرتابگر استاندار برداشته شده است. تصویر 11- یک کامیون TAM-110 با یک پرتابگر UB-32-57 که توسط شبه نظامیان کرجینای صربستان در جریان جنگ کرواسی در اوایل دهه 1990 ساخته شده است. تصویر 12- یک نفربر زرهی BMP-1 گرجستانی با یک پرتابگر راکت دست ساز UB-16 بر روی برجک- گفته می شود نقش این راکت برای مقابله با بالگردها می باشد. تصویر13-خودور زرهی MT-LB با راکت انداز UB-16-57 در کوتایی 1989 گرجستان یکی دیگر از نبردهای که در آن چنین راکت های استفاده می شودند جنگ داخلی افغانستان در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 بود. پس از عقب نشینی ، قطع کمک های نظامی شوروی که موجب سرنگونی دولت نجیب الله شد و شروع درگیریها داخلی بین گروه های مختلف ، دست به دست هم داد تا نیروی هوایی ملی افغانستان تقریبا به طور کامل از ببن برود. از همین رو تسلیحات هواگردها نیروی هوایی از جمله راکت های S-5 و پرتابگرهای مرتبط با آنها، برای جنگ زمینی بازسازی شد. تصویر 14 و15-سیستم های راکتی بر اساس پرتابگر های UB-16-57 در اواخر دهه 1990 یا اوایل دهه 2000 در افغانستان در طول جنگ های داخلی لیبی در سال 2011 راکت های S-5 به شکل گسترده ای در میدان نبرد استفاده شدند. نیروهای شورشی در شرق لیبی توانستند پایگاه های هوایی دولتی و انبارهای سلاح های بزرگ را به دست بگیرند اما آنها فاقد هواپیمای جنگی و خلبانان های آموزش دیده بودند. در نتیجه انبوهی از راکت های S-5 که در اویل درگیریها به غنیمت نیروهای شورشی افتاد و فرصتی را فراهم کرد تا ازاین تجهیزات استفاده نماییند. عمده استفاده نیروهای شورشی در لیبی از راکت های S-5 نصب غلاف راکت های S-5 بر روی وانت های غیر نظامی بود. با گسترش استفاده این نوع سلاح در جنگ داخلی لیبی سلاح های مشابه در درگیری های داخلی سوریه نیز دیده شد. البته به نسبت استفاده گسترده از این سلاح در لیبی راکت های S-5 در سوریه در نقش سطح به سطح بسیار نادر هستند. تصاویر و ویدئو از سوریه نشان می دهد که هر دو نیروهای طرفدار دولت و تروریست های مسلح از راکت های S-5استفاده می کنند. وجود طیف گسترده ای از سیستم های راکتی چند منظوره مانند راکت های 122میلیمتری گراد در نبرد سوریه ممکن است بخشی از عدم وجود نیاز به راکت های هوا به سطح دست ساز را توضیح دهد.همچنین قدرت هوايي قذافي توسط مداخله ائتلاف شديدا كاهش يافت، در حالي كه نيروی هوایی بشار اسد در سوريه همچنان موجود است و هواگردهای نظامی می توانند از راکت های S-5 در عمليات جنگي استفاده کنند. بخشی از نبردها در سوریه در مناظق متراکم شهری جریان داشت جایی که سر جنگی نسبتا ضعیف راکت های S-5 در مقایل راکتها با کالیبر بالا کاری از پیش نمی برند. حتی به نظر می رسد نیروی هوایی سوریه نیز تمایل به استفاده از راکت های سری S-8 و S-24 داشته باشد. تصویر 16-راکت انداز دوش پرتاب دست ساز راکت های در لیبی S-5 تصویر 17-نصب پرتابگر UB-16-57 بر روی یک وانت در لیبی سال2011 تصویر 18- نیروهای شوروشی در لیبی در حال بارگذازی یک راکت انداز UB-32-57 که روی یک کامیون سوار است- شهر إجدابيا سال 2011 تصویر 19 - یک خودرو کنترلی مجهز به 4 تیوپ راکت انداز دست ساز سری S-5 در لیبی تصویر 20-پرتابگر 16 تایی دست ساز راکت های S-5 در لیبی تصویر 21- پرتابگر UB-32-57 که بر روی یک وانت یکی از گروه های تروریستی در سوریه نصب شده است. تصویر 22-یک کامیونت هیوندای مسلح به پرتابگر UB-32-57 متعلق به ارتش عربی سوریه و یا شبه نظامیان حامی دولت سوریه تصویر 23- تروریست هادر سوریه در حال بارگذاری راکت هایS-5 در پرتابگر UB-32-57 جمع بندی راکت های S-5 در نقش سطح به سطح حداقل در هفت درگیری اصلی، از دهه 1980 تا به امروز استفاده شده اند. در نبردهای اخیر راکت های S-5 به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار گرفته اند. اثربخشی سیستم های مبتنی بر راکت های S-5 به طور معمول کم است و علت این امر سرجنگی کم و دقت پایین ان سیستم ها مخصوصا مدل های دست ساز می باشد. دقت این سلاح ها بیشتر زمانی کاهش می یابد که آنها در نقش حمایت آتش غیرمستقیم استفاده شوند. در بعضی موارد، انتخاب اشتباه فیوز های راکت ها نیز باعث کاهش کارآیی می شود. سیستم های پیشرفته که براساس راکت های سری S-5 توسعه پیدا کرده اند برای حمایت مستقیم از وسایل نقلیه پیاده و وسایل نقلیه در زمین باز موثر واقع خواهند شد. راکت های شدید النفجار ضد تانک مانند S-5K، S-5K1 یا S-5KOقادر هستند نفربر ها و خودروهای رزمی پیاده نظام سبک را منهدم کنند. البته استفاده از چنین راکت های در مناطق شهری و یا بر علیه ادوات زرهی سنگین عملکرد آنها به طرز چشمگیری کاهش میدهد. با این وجود، ذخایر بزرگ راکت های سری S-5 در کشورهای در حال توسعه در سراسر دنیا وجود دارد و احتمالا در درگیری ها آینده نیز نمونه های دست ساز آن نیز به میدان نبرد وارد بشوند. مترجم :Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

بسم الله الرحمن الرحیم   در این بخش سعی می شود که بخش دیگری از جنبه های جنگ که غنائم میادین نبرد، ادوات، تجهیزات و تسلیحات بدست آمده از دشمن است از دریچه تصویر به نمایش درآید. تصاویر در پست های جداگانه و به مرور زمان ارسال خواهند شد و سعی می شود به همراه نمایش تصاویر تاریخچه و توضیحات مختصری از نحوه بدست آمدن آن توسط دشمن نیز بیان شود. از دوستان علاقه مند خواهشمند است در ادامه تایپک مشارکت نمایند و بنده و بقیه دوستان را از علم خویش بهره مند نمایند. دوستان سعی کنند از ارسال تصاویر تکراری و یا تصاویری که بارها در فضای مجازی منتشر شده اند خودداری کنند و بیشتر به تصاویری بپردازند که کمتر مشاهده شده است و علاقه مند بیشتر دارد. با تشکر از همه دوستان.     هواپیمای Lockheed P-38 Lightning ساخت ایالات متحده در خدمت آلمان نازی. این هواپیما به خلبانی ستوان مارتین جیمز مونتی در ماه آگوست سال 1944 از لیبی به پرواز در آمد و به سمت ایتالیا پرواز کرد. خلبان با خیانت به ایالات متحده آمریکا به آلمان نازی پیوست و بعد از شکست آلمان به دادگاه احضار شد. در پی اتفاقاتی غیر منتظره به 25 سال زندان و پرداخت 10000 دلار محکوم شد و سرانجام در سال 2000 درگذشت.   اطلاعات بیشتر https://en.wikipedia.org/wiki/Martin_James_Monti

با عرض سلام مجدد خدمت دوستان عزیز میلیتاریست تسلیحات هواپایه بخش پایانی در این پست و به اتفاق هم نگاهی می اندازیم به مابقی تسلیحات و تجهیزات قابل حمل توسط هواپیماهای نیروی هوائی که در دو نمایشگاه ارائه شدند : موشک هوا به زمین قدر موشک هوا به زمین عصر 67 موشک سبک هوا به زمین اخگر پاد اخلالگر سحاب پاد اخلال و فریب هوا پایه شاهین ان شاء الله در پست های آتی سایر تسلیحات عکس گرفته شده را خدمت دوستان معرفی می کنیم. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. 

نمایشگاه امسال اصلا هیچ شباهتی با نمایشگاه های پیشین نداشت و دچار یک تحول کلی شده بود . برخی نکات فنی هست در مورد تصاویر هست که بعدا خدمت دوستان عرض میکنم . ولی در مورد کلیت نمایشگاه ، با حدود 10 ساعت ( در طول دوروز ) که در نمایشگاه حضور داشتم تفاوت کاملا چشمگیری نسبت به اخلاق و رفتار مسئولیت غرفه ها در خوشرویی و پاسخ گویی و همچنین از بین رفتن درجات زیادی از نکات حفاظتی مشاهده میشد که با توجه به سابقه ی حفاظت اطلاعات در نیروهای مسلح میشد حدس زد که در برخی مسائل مانند موشک خرمشهر و یا پهپاد آر کیو 170 ( به عنوان آخرین دستاورد رونمایی شده ) مدتهاست از اینها عبور کرده ایم و دیگه به اصطلاح سوخته به حساب میان .در موردعکاسی و ور رفتن با تجهیزات ، به جز بالگرد ها که به دلیل احتمال خرابی از روز دوم بسته شدن در مورد بقیه تجهیزات خود بچه های غرفه دعوت میکردن که عکس بندازید یا به تجهیزات دست بزنید . برگزار کننده ی نمایشگاه ودجا بود و سپاه هم حضور فعالی داشت ولی حضور ناجا و ارتش کم رنگ بود . پاسخگویان با کارت " راوی " با لباس های متحد الشکل 511 که در داخل با برند s313 تولید میشه و عمدتا جوان و ظاهرا از بچه های فاتحین تهران بودن . به غیر از اخلاق خوش که در بالا شاهد بودم واقع گویی هم بسیار بیشتر بود و خیلی راحت به ریشه ی چینی یا روسی محصولات اشاره میشد و به شخصه خالی بنده های " مرآتی گونه " از این بچه ها نشنیدم .

بارکِش توپخانه بوسینگ KZW 1800 باظهور توپخانه و متعاقب آن توپخانه سنگین در جنگهای مدرن ، یکی از چالش های مصیبت بار ارتشها ، جابجایی قطعات ( در اینجا معادل قبضه ها ) توپخانه بود که این خود ، سرآغاز طراحی و تولید بارکِش ( تراکتور / کِشنده ) سنگین برای جابه جایی سریع یگان های آتشبار سنگین گردید . هاینریش بوسینگ ، به سال 1903 نخستین پایه های شرکت خود را در برانشویک آلمان بنا نهاد و اولین محصول این شرکت ، یک کامیون سنگین به وزن 2تُن بود که از یک پیشرانه بنزینی 2 سیلندری و سامانه انتقال نیروی حلزونی بهره میبرد . طراحی موفق این خودرو باعث شد تا تولید تحت امتیاز آن در اتریش ، مجارستان و بریتانیا نیز دنبال شود . در مجموع تا قبل از آغاز جنگ بزرگ ( 1918-1914) شرکت بوسینگ کامیون های سنگین در کلاس 5 تا 11 تَن را با پیشرانه 6 سیلندر به مشتریان تحویل میداد . با این حال ، کار مطالعاتی بر روی تراکتور (کِشنده ) KZW 1800 از ماه های قبل از شروع جنگ ، در نتیجه یک همکاری مشترک میان این شرکت و ستاد کل ارتش امپراطوری با هدف افزایش سطح تحرک یگانهای توپخانه ارتش قیصر آغاز گردیدکه نتیجه این همکاری بسیار نزدیک، کِشنده KZW 1800 (KZW = Kraftzugwagen ) شد . این طرح به مانند گونه های تولید شده غیر نظامی شرکت بوسینگ ، از یک پیشرانه شش سیلندر بقدرت 90 اسب بخار استفاده می نمود . این محصول که به شکل انبوه در بازه یکساله 1917-1916 تولید شد ، پیکربندی یکپارچه ای را شامل می گردید که خدمه درمیانه آن جای میگرفتند . دربرخی از نمونه های تولیدی نیز بخش انتهایی این خودرو به محفظه حمل مهمات اختصاص پیدا کرده بود . شاید علت اهمیت یافتن چنین تجهیزاتی ، ناشی از تجربیات ارتش آلمان در استفاده موثر از آتش توپخانه و نیازمندی واحدهای نیروی زمینی به خودرویی که بتواند سریعتر از راه آهن و چهارپایان ، توپهای سنگین Mörser کالیبر 210 م.م را در جبهه جابه جا کند ،بود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9 پی نوشت : این شرکت بعدها با گروه صنعتی معظم MAN ادغام گردید .

در ماه آوریل 1975 و در خلال حمله نیروهای ویتنام شمالی و ویت کنگ ها به آخرین پایگاه های ویتنام جنوبی، پایگاه هوایی بین هوا نیز به تصرف شمالی ها در آمد. در این پایگاه تعداد زیادی از هواپیماهای مدرن غربی من جمله F-5E Tiger وجود داشت.   نیروهای شمالی در پایگاه بین هوا و کنار تایگرها   چند نمونه از این هواپیماها که مهمترین آن سه فروند تایگر بودند برای تست ارزیابی به اتحاد جماهیر شوروی فرستاده شدند. آنها در مرکز تست پروازی چکالف مستقر شدند و خلبانان و تکنیسین های مختلف مشغول بررسی این هواپیما شدند.   تکنیسین ها و خلبانان در حال ارزیابی اولیه تایگر برای پرواز   ارزیابی ها نشان داد که تایگر بر هواپیمای رقیب خود در شوروی که همان MiG-21 بود برتری کامل دارد و همین امر روس ها را مجبور به توسعه و بهبود فلاگرها کرد. ولادیمیر کاندوروف، الکساندر بژوت و نیکلای استوگف سه خلبانی بودند که در این مرکز با تایگرها پرواز کردند.   تایگر با آرم ستاره سرخ در حال پرواز   فیلمی از ارزیابی و تست تایگر توسط متخصصان و خلبانان شوروی. http://fs2.filegir.com/deserthawk/LiveLeak-dot-com-d055cdc0d60b-northrop_f_5e_tiger_ii_captured_in_vietnam_and_tes.flv.h264.mp4

هشت سال دفاع غیرتمندانه ایران در مقابل متجاوزین بعث با آن که زوایای روشن و مثبت زیادی در خود دارد ولی جنبه های تاریکی نیز همراه آن وجود دارد. یکی از این جنبه های تاریک تجهیزات از دست رفته ایرانی می باشد. در ادامه مطلب جناب کرش عزیز و بنابر درخواست دوستان برغم میل باطنی تصاویر تجهیزات زمینی از دست رفته توسط رزمندگان ایرانی که به دست عراق افتاد تقدیم به دوستان می شود.   در طول دفاع مقدس در دو مقطع ابتدایی و یک دوره کوتاه انتهایی از جنگ متاسفانه تجهیزات زیادی از نیروهای ایرانی به چنگال دشمن افتاد. بیشترین این ادوات در عملیات نصر به دلایل مختلف از دست رفت و در پایان جنگ نیز در هنگام عقب نشینی از خاک عراق تجهیزاتی بدست دشمن افتاد. در طول زمان جنگ نیز تعدادی از این تجهیزات از دست رفت که بسیار کمتر از این دو مقطع می باشد.   بنابر گزارش آژانس خبری آسوشیتت پرس در طول عملیات نصر حدودا مقدار 58 تانک چیفتن، 34 تانک M60 و 11 تانک M47 به همراه ادوات دیگری به تصرف ارتش عراق در آمد.     از همان ابتدا یک نمایشگاه از این ادوات در معرض عموم به نمایش در آمد. عراقی ها برای مدت ها نمایش این تجهیزات را ادامه دادند و کودکان با سن پایین را از طرف مدرسه برای بازدید این ادوات به مکان نمایش می بردند.     تعدادی از ادواتی که در اواخر جنگ به دست عراق افتاد از سلاح هایی بود که به تازگی خریداری شده بود. نمونه ای از این ادوات توپ کوکسان ساخت کره شمالی بود که در فاو جا مانده بود. این توپ بعد از اشغال عراق به ایالات متحده منتقل شد.     بعد از پایان جنگ با ایران عراق به کویت حمله کرد. به نظر می رسد تعدادی از ادوات بدست آمده از ایران در طی عملیات طوفان صحرا توسط عراق استفاده شده باشد. برای نمونه چندین مورد از هویتزرهای M109 در طی آزادسازی کویت به تصرف نیروهای ائتلاف در آمد.     بسیاری از این سلاح توسط رژیم بعث به یکی از شرورترین دشمنان ملت یعنی سازمان منافقین داده شد. انواع تانک های شرقی و غربی حتی از انبارهای خود ارتش عراق در اختیار این سازمان قرار گرفت.     بعد از سال 1991 به مرور تجهیزات ایرانی بدون پشتیبانی فنی از حالت عملیاتی کنار می رفتند و به گورستان های ادوات فرستاده می شدند. مهمترین این گورستان ها در عراق کمپ التاجی در نزدیکی بغداد است که بیشتر ادوات در آنجا قرار دارند.     اخیرا دیده شده است که دولت جدید عراق برای تامین نیروی زرهی خود تعدادی از تانک ها و خودروهای ریکاوری قدیمی ایرانی را از گورستان بیرون آورده و به بصره منتقل کرده است.     در پایان باید ذکر شود که اگرچه این تصاویر بسیار دردناک هستند ولی باید این نکته را نیز در نظر داشت که تجهیزات و ادوات غنیمتی ایران از عراق نیز به وفور وجود دارند که ارزش بسیار بیشتری نیز از نمونه های تصرف شده توسط عراق دارند که اگر دوستان مایل باشند می توان انها را نیز نشان داد. همچنین تعدادی تصویر از هواگردهای بدست آمده توسط عراق از ایران نیز وجود دارد که در صورت علاقه دوستان تقدیم خواهد شد.