با سلام ، ضمن عرض تبریک عید غدیر خم به محضر همه عزیزان میلیتاری ... تصاویری چند از رادارها و لانچر سامانه باور -373

در فیلمی که پرس تی وی منتشر کرده، موشکی که شلیک میشه با صیاد4 تفاوت داره. دلیل تفاوت آشکار نیست اما یک احتمال اینه که یک موشک (جدید) از TVC بهره میبره بر خلاف صیاد4 که فاقد TVC هست. به تفاوت بالکهای انتهایی موشک پرتاب شده با موشک صیاد4 توجه فرمایید.

یک نکته فقط فراموش کرده دو سال پیش سر همین درگیری ها در مورک به اسم حمله شیمیایی به خان شیخون امریکا به سوریه حملات موشکی داشت و الان خان شیخون ازاد شده است صحبت رهبری کاملا درست بود این نبرد نبرد اراده هاست

بیشتر نمایانگر اهتمام این جوجه عثمانی برای انضمام بخش هایی از خاک سوریه به خاک خودشه وقتی بعد 50 سال به مرور جولان اشغالی به نام رژیم صهیونیستی سند میخوره ، چرا همچین روندی برای ترکیه (و رویاپرداز عثمانی جدید اردوغان) اتفاق نیفته؟ (تو رویا هاش می بینه که بخشی از سوریه رو ضمیمه کرده و 50 سال دیگه ازش به عنوان بنیانگذار عثمانی جدید و سلطان محمد فاتح دوم ازش یاد میکنند) موجب ناراحتی و نگرانی هم هست ، چون سوریه توانایی مقابله با ارتش ترکیه رو نداره ، و تجزیه سوریه برای کشور های صاحب حق وتو اهمیتی نداره (چه بسا این تجزیه بهتر باشه) روسیه که مثلا متحد سوریه به شمار میره هیچ اعتمادی بهش نیست بنا بر این دور نمای جالبی (برای ما) از این مساله دیده نمیشه

اوج تکبر و سردرگمی یک کشور و حاکمانش را نشون میده که ادعا میکنه چک پوینتی را که ممکن هست بیفته در اراضی ازاد شده سوری را هم حتی تخلیه نمیکنه. چک پوینتی که قبلا هم هیچ خصیتی نداشت و کاملا بر خلاف توافق عمل میکرد حالا قرار هست وسط نیروهای سوری مثلا نمایانگر کله شقی اردوغان باشه که ما همین جا میمونیم و هیچ جا نمیریم حتی اگر قرار باشه وسط ارتش سوریه باشیم؟ به هر حال جالب هست که اردوغان چقدر طمع به خاک سوریه دوخته بوده!

در یکی از پست ها در اینستاگرام به استفاده از چراغ جلو وانت مزدا کارا در امرپ رعد اشاره شده بود که همین طور می بینید یکی هستند...

ما همیشه با یک دوگانگی تلخ روبرو هستیم همیشه بدست آوردن یک هدف با هزینه کردن همراه هست و هیچ چیز ارزان نیست اما این هزینه با توانایی ها ارتباط مستقیم دارد اگر توانمند باشی هزینه به مراتب کمتری می دهی و مشکل کمتری ایجاد می شود بهترین ضرب المثل برای صحبت من این جمله هست که خون هایی که در جنگ ریخته می شود همان عرق هایی هست که در زمان صلح ریخته نشده است خیلی از دردهایی که در یمن می بینید ناشی از ضعف خود یمنی ها و ما ایرانی ها در تجیهز خودمان هست برای مثال تامین غذا و دارو و امنیت خطوط نیروی دریایی و خیلی از توانمندی ها و ضربه هایی که عربستان می خوره از عرق هایی هست که ریخته شد برای مثال بحث موشک و پهباد و ضد زره اما یمن و حوثی ها چه راهی داشتند؟ حقیقت این هست که یا باید تسلیم می شدند و یا جنگ می کردند تسلیم بدتر از وضعیت فعلی بود و قحطی مثل شرایط فعلی و زبونی به سراغشون می اومد جنگ مستقیم هم شکست بود و بدتر از تسلیم تنها راه ممکن همین بود اگر چه که تقویت پدافند و موشک های دریایی می تونست فشار رو خیلی کمتر کنه ( در حرف ساده هست و در عمل سخت)

به نظر شبیه این سامانه ی بومیه : http://s5.picofile.com/file/8370129526/IMG_20190820_230721_335.jpg

دوستان بنده ترجمه رو از قصد گفتم بیشتر از 27کیلومتر ارتفاع درگیری برای سامانه باور باید باشه به چند دلیل: 1.ارتفاع لانچر ها و حتی پیشرفته ترین نوع موشک صیاد نمیتونه همون ارتفاعموشک طائر ۲ سامانه سوم خرداد رو داشته باشه ۲.ما سامانه های تلاش و حتی مرصاد رو که برای بازاریابی معرفی کرده بودیم به جرعت میشه گفت ارتفاع درگیری 27کیلومتر رو باید داشته باشه چراکه سامانه ی سوم خرداد که فاقد کشنده و یک محرکه برای موشک هستش به راحتی ارتفاع 27 کیلو متر رو داره که این در نوع خودش یک پیشرفت شگرف هست که حتی موشک ما دو مرحله نیست . ۳.توی توضیحاتی که سایت پرس تی وی منتشر کرده بود یکی از نکات بسیار جالب این بود که نوشته بود این سامانه توانایی استفاده از نوع های مختلف موشک رو داراست پس ما نمیتونم برد و ارتفاع هر موشک رو با توجه به ویژگی های خودش در زمان رونمایی اگر معرفی بشه حتی حدس بزنیم چون موشک ها میتونن با کمی تغییر چه دو مرحله ای شدن و چه دو موتوره شدن و یک عامل بسیار مهم دیگه کشنده که عامل اصلی محرکه هستش باشه که این دست ما رو مثل سامانه s400 باز میزاره . ۴.مسخره و واقعا بی دلیل هستش که سامانه ای که حاصل سال ها تحقیق و توسعه روی سامانه های مختلف داخلی کشور هستش چه تلاش و چه مرصاد و حتی پونزده خرداد وحتی سوم خرداد که ارتفاع اون ها به 27 رسیده باشه رو بازم برای این سامانه باور که ما خیلیم روش تبلیغ کردیم هم ارتفاع نسخه های قبلی یا برادر های قبلی این سامانه بدونیم مثل این میمونه که بگیم ما s400رو معرفی کردیم ولی بازم دارای همون ویژگی های پیشرفته ترین نسخه های s300هستش پس دیگه چرا اصلا بگیم رونمایی چرا اسمشو نامگذاری نزاریم ........ممنون یاعلی

https://fa.alalamtv.net/news/1933192/آزمایش-موفقیت-آمیز-اس-300-در-ایران-فیلم به هر حال این شلیک اس 300. به نظر می اید خیلی شبیه نیستند. همین مسئله بسیار با ارزش است و نشان میدهد ما یک کپی کار نبوده ایم. بلکه الان در این زمینه یک کشور صاحب سبک هستیم

سامانه باور 373 با برد بیش از 200 کیلومتر و ارتفاع درگیری 27 کیلومتر https://aparat.com/v/VZ4Nf https://www.youtube.com/watch?v=s3oK8GY8s2k

موشک 31 ام رو نمایی میشه. تست انرا هم دیدیم. ولی هنوز شاید ارایش رادارها و موشک ها نهایی نشده باشد. البته پس فردا بیشتر مشخص میشه. مثلا بقول دوستان کنار شکل ها موشک صیاد 4 قرار داده شده ولی شکل بالک های موشک لانچ شده کمی متفاوت است. قرار بوده این سامانه شامل چند نوع موشک باشد. تو رونمایی مسائل بیشتر روشن میشه

به نظرتون شتابش به اس 300 میرسه؟

این کتاب در منابع خودش به این تاپیک ارجاع داده: https://books.google.com/books?id=CvO9DQAAQBAJ&pg=PA184&dq=www.military.ir&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiQ-LeI-4_kAhVI3KQKHUUgAnYQ6AEILzAC#v=onepage&q=www.military.ir&f=false

حالا كه رونمايي باور رو در پيش داريم در ادامه اين پست سال گذشته مواردي رو اصلاح و اضافه ميكنم به اعتقاد من ما دو سيستم مجزاي ورتيكال لانچ رو توسعه داديم يكي به صورت پرتاب گرم و ديگري پرتاب سرد در مورد سامانه اول در سال 95 و در كوران مذاكرات هسته ايي كه البته نياز به همكاري چين و روسيه وجود داشت رونمايي از سامانه ايي كلد لانچ مشابه سامانه هاي روسي و توانمندي بالاتر از اس 300 كه تا منتها اليه جسم و روح طرف روسي رو مورد عنايت قرار ميداد كار عاقلانه ايي نبود لذا سامانه باور ٢٧٣ رونمايي شد نكته اول اين نام سازماني سامانه هست اين اسم رو چند جايي شنيدم والبته ممكنه در اينده با نام ديگه ايي رونمايي بشه اما فعلا همين نام رو بكار ميبرم نكته دوم در رونمايي هاي گذشته در حوزه پدافندي هميشه در كنار اينكه موشك سامانه نمايش داده ميشد فيلمي از تست سامانه هم منتشر ميشد اما در اين مورد ما صرفا نمايشي از مجموع سيستم هاي كنار هم قرار گرفته شده رو داشتيم كه ممكن هست برخي از اونها هيچ ارتباطي به هم نداشته باشند صرفا چند عكس يادگاري و ديگر هيچ لذا خيلي روي سيستم ها مخصوصا رادارهاي باور 273 حساب نكنيد شايد قصد اصلي سردرگم كردن ما بوده باشد(توجه داشته باشيد موشك حضور داشت اما اجازه انتشار تصاوير را ندادند) نكته سوم با توجه به اندازه گيري هاي كه دوستان انجام داده بودند طول كنيستر حدود شش ونيم متر براورد ميشود موشك صياد ٣ نميتواند گزينه ايي مناسب براي اين سامانه باشد از طرفي طولي يك الي يك و نيم متر كمتر از اين لانچر دارد در ثاني قبلا لانچر و سامانه اين موشك مشخص شده و براي پراي پرتاب نيازي به اين لانچر بزرگ ندارد اما موشك صياد ٤ كه دليل اول ما بر وجود سامانه ثانويه هست اين موشك اولا بر اساس موشك كلد لانچ 48n6 طراحي شده (با توجه به شباهت دو موشك) در ثاني طولي معادل هفت و نيم متر دارد و اصلا متناسب با كنيستر شش و نيم متري باور ٢٧٣ نيست پس ما موشكي با ابعاد بين دو موشك ذكر شده داريم كه نه نامش رو شنيديم نه اصلا اون رو ديده ايم البته جز قسمت سر موشك،، در بنري كه در نمايشگاه سال گذشته رؤيت شد تصويري از نمونه هاي اوليه سامانه باور ٢٧٣ را نشان ميداد كه از لانچرهاي كوتاهتر از نمونه نهايي و رونمايي شده استفاده ميكرد لذا مقداري از نوك اين موشك شش ونيم متري قابل مشاهده است اين موشك نه صياد ٤ هست نه صياد ٣ اما دو فرضيه در مورد باور ٢٧٣ وجود دارد سامانه ايي برد بلند براي اهداف هوايي يعني به نوعي برادر بزرگتر پانزده خرداد كه محتملترين فرضيه هست فرضيه دوم و ضعيف تر اين هست كه هدف نهايي اين سيستم رسيدن به سامانه ايي براي هدف قرار دادن موشكهاي بالستيك در بالاي جو باشد مثل تاد و پيكان ٣ هر چند اين احتمال بعيد هست اما با توجه به تجهيز برخي كشورهاي منطقه مثل پاكستان اسرائيل عربستان و امارات به موشك هاي بالستيك و ديگر كشورها كه دير يا زود اتفاق خواهد افتاد ماهم به همين نسبت دير يا زود بايد به سمت ساخت چنين سامانه ايي گام برداريم و اما سامانه دوم برگرديم به تصاوير ماهواره ايي همونطور كه قبلا اشاره كردم در كادر قرمز سمت چپ تصوير لانچرهاي استوانه ايي شكل باور كاملا مشخص هستن و اين دليل دوم ما بر وجود سامانه ثانويه هست اما دليل سوم چيست؟؟ به تصوير ماهواره ايي توجه كنيد شايد نكته جالب اين تصوير نَه كادر قرمز سمت چپ ،، بلكه كادر قرمز سمت راست باشد!!! در واقع اين تصوير كاميوني هست كاملا متفاوت و متمايز نسبت به تمام كاميونهاي موجود در تصوير ،،به فرم خاص كابين و استتار يكدست تيره توجه كنيد در تصوير ماهواره ايي از رونمايي باور ٢٧٣ هم چيزه مشابهي نميتوان يافت به اعتقاد من ما يك كاميون ١٠*١٠ ذوالجناح با كابين( به قول دوستان كله مورچه ايي )همراه با لانچر استوانه ايي رو در كادر سمت راست داريم يعني اين تصوير كه البته دوستان تصور ميكردند وجود خارجي ندارد اين هم تصوير فوتوشاپ شده از اين سيستم اگر اين حدس ما درست باشد تازه متوجه ميشويم كه چرا كاميون ذوالجناح با دو كابين مختلف توليد شده يكي براي سامانه باور ٣٧٣ و استتار خاص خودش و ديگري هم براي سامانه باور ٢٧٣ اما در مورد رونمايي پيش رو با توجه به سياست جالب و ابهام اميزي كه وزارت دفاع در مورد اين سامانه ها در پيش گرفته دست حضرات براي رونمايي كاملا باز هست ميتوانند سيستم كلد لانچ را با نام باور ٣٧٣ رونمايي كنند و رونمايي از سيستم هات لانچ به اينده موكول شود و هم ميتوانند بر عكس همين اقدام را انجام بدهند يعني سيستم هات لانچ و پرتاب موشك شش و نيم متري سامانه را منتشر كنند و صياد ٤ و سيستم كلد لانچ را فعلا پشت پرده نگه دارند و در زمان مناسبتر با نام مثلا باور ٤٧٣ رونمايي كنند مورد ضعيف تر اين است كه هردو سامانه با نام باور ٣٧٣ رونمايي شوند

پریشب از عدن زنگ زدن به شبکه الجزیره .یه آقای میگفت شما همش ایران را متهم میکنید به دخالت در یمن حال اینکه میدونیم ایران فقط حمایت معنوی میکنه از حوثی ها (معنویات) ولی این امارات تمام جنایت ها جنگ ها سیاست ها همه به گردن خودشه

نکته جالبی که با نگاه به یه دوره زمانی به جنگ یمن میشه دید اهمیت و نتایج مقاومت هست یمنی ها از نظر نظامی و حملات به زیرساخت دشمن کار زیادی نکردند که بشه نتیجه جنگ رو تغییر بده، فقط مقاومت کردند و تسلیم نشدند حملاتی هم پهبادی و موشکی محدود به پایگاه های عربستان داشتند ولی مقاومت بعد از مدت زیادی نتیجه اش رو نشون داد و اختلافات بین متجاوزان دیر یا زود بروز می کند و کاری که منطقا غیرممکن هست انجام می شود الان عقبه دشمنان حوثی ها افتادن به جون هم و معلوم نیست آینده مسیر رو به کجا می برد

نبردها در عدن شدت گرفته و گویا جنگنده های اماراتی و عربستانی هر کدوم مواضع طرفین را بمباران هم میکنند. نکته اینجاست جنگ غنیمت ها بسیار محتمل بود بعد از پایان نبرد یمن ولی به نظر وقتی اشاراتی دیدند طرفین که ممکنه جنگ یمن به همین زودی ها متوقف بشه زودتر شروع کردند به چنگ انداختن در مانده ها و داشته ها و غنیمت ها. کشته شدن مزدور اماراتی تنها یک بهانه بود و البته در این میان استخبارات عربستان به نظر سعی کرد با ترور** برادر عبدالملک حوثی یک شوک ( حتی شاید یک پیشکش به طرفهای اماراتی به خاطر کشته شدن مزدورشون و به عنوان یک هدیه) وارد کنه به ماجرا تا جلوی پیشروی مزدوران اماراتی را بگیره ولی هر چه قدر هم رسانه های عربستانی این خبر را پوشش دادند به نظر اماراتیها همچنان به قدرت چنگ اندازیشون به غنایم مطمئن هستند و کوتاه نمیان. **یکی از رسانه های یمنی روایت کرده در تماسی ( اشاره شده عامل اصلی ترور یکی از فرماندهان نظامی وابسته به صالح بوده که گویا همچنان در ظاهر خودش را در جبهه خودی ها نشون میداده) از ابراهیم حوثی تقاضا میشه برای یک جلسه مهم به محلی بره و وقتی ایشون با همراهشون حاضر میشند، تقاضا میشه سلاح هاشون را خارج از محل قرار بدند و وارد بشند و وقتی وارد میشند هدف گلوله عاملین ترور قرار می گیرند و به شهادت میرسند. امروز هم ترکی المالکی سخنگوی ائتلاف عربستانی اذعان کرد به این ترور ولی به گفته خودش به خاطر مسائل امنیتی چیز بیشتری فعلا فاش نمیکنه و یکسری هم تهدید کرده که هر کس به ما موشک بزنه! تحت تعقیب (بخوانید ترور) قرار میگیره و ما یک لیست داریم!!

بسم الله.......... 11 مرداد 1398 رونمایی نیروهای محور مقاومت در یمن از موشک برکان 3 این موشک منطقه دمام عربستان در ساحل خلیج فارس را مورد حمله قرار داد حمله موشکی و پهپادی رزمندگان مقاومت به مراسم رژه نیروهای ائتلاف در عدن در این حمله 43 نفر از جمله یکی از فرماندهان بلند پایه هوادار امارات کشته شدن به اسارت در آمدن نزدیک به 40 تن از عناصر یمنی وابسته به عربستان در مرزهای این کشور با یمن حمله موشکی انصارالله به پادگانی در نجران عربستان

سلام علیکم این نظر یکی از کابران سعودی یکی از انجمنهای عربی نظامی است. می گوید: بنده نظامی نیستم ولی واقعیت را می شناسم. عملیات در همه جبهه ها متوقف شده است جز جبهه صعده که عملیات به صورت پیشروی -عقب نشینی است. کسی در یمن جز کشور سودان با ما نمانده است. اماراتی ها عقب نشینی کردند و اولین اتفاق بعد از این عقب نشینی ، هجوم دیروز انصار الله به رژه نظامیان تحت حمایت امارات و حمله امروز القاعده به یک پادگان نظامی است. فرصت را برای تمام کردن ماجرا به صورت نظامی از دست دادیم . می ترسم روزی بیاید که برای امنیتمان با انصار الله مذاکره کنیم و به پیشواز آنها در ریاض برویم. مشکل دوم این است که اصلا دولت قانونی وجود ندارد... نیروهای قانونی (از نظر سعودی ها) همه شان گروههایی هستند تحت رهبری " احمر" و " مقدشی" ... اگر عقب نشینی کنیم یا حضورمان را کم کنیم ، مناطق آزاده شده سقوط خواهند کرد و حوثی ها بر یمن سیطره پیدا خواهند کرد. در حقیقت بنده بسیار ناامید و مایوسم. نیروهای فعالی داریم ولی در مدیریت جنگ به شکل مناسب ، شکست خوردیم. پی نوشت: سلامتی رزمندگان اسلام صلوات

دوست عزیز اینو بعنوان یک برادر کوچک تر شما بهتون میگم . اگر امروز مواردی رو در انجمن ذکر میکنم بواسطه ی ۳ سال تحقیقات فشرده شخصی و بحث هایی بود که در اون بحث ها شخصی مطلبی رو میگفت و من اطلاعاتی راجع به اون اصطلاح یا مبحث نداشتم و هیچگاه مثل شما در برابر یادگیری بیشتر مقاومت نمیکردم و سعی نمیکردم با اطلاعات اندک خودم اون مسئله رو نقد کنم و بگم نه تو اشتباه میکنی . چیزی که در شما زیاد دیدم . سعی کنید مطالب رو به صرف ترجمه یاد نگیرید تا بتونید اصطلاحات رو به زبان ساده تعریف کنید بدون از کاهش بار علمی اون مطلب . علی ایحال خوشحال شدم از اینکه باهاتون به مباحثه پرداختم ولی فکر نمیکردم واکنشتون در برابر یادگیری بیشتر اینطور باشه و مقاومت کنید . اگر عمری باشه در ادامه کار بازهم مواردی ذکر میشه و خوشحال میشم که شما و سایر اساتید هم نظر بدین . در پناه امام زمان

خوب ، تا اینجا ممکن هست درست باشد ( البته بطور کامل تایید نمی شود ) ولی سئوال اینجاست که سرمایه گذاری در پروژه ای که زیرساختها و فناورهای لازم در ان وجود ندارد ( بحث نسل 5 بودن یا دروازه ورود به نسل 5 بودن قاهر ) با توجه به عدم شفافیت ساختارهای مسئول که مشخص نیست به چه کسی پاسخگو هستند ( بابت خرج بوجه ) چقدر منطقی هست ؟؟ ( صرف نظر از اثبات توانایی های فنی ) کتاب جنگ 1973 نوشته ژنرال سعد الدین شاذلی ، شروع این فشارها را از سال 1972ذکر میکند ( آن هم با بالا گرفتن اختلافات در ستاد ارتش مصر ) در حالی که پروژه در سال 1969 متوقف شد ( با سه سال فاصله ) شاید مصر بدلیل پشتیبانی روسها توانایی بازسازی چند باره نیروی هوایی خودش را داشت و همزمان برای اثبات توانایی خودش ، این برنامه را کلید زد ولی در خصوص ما که حداقل تا حال حاضر ، هیچ کشوری جرات نکرده حتی زمزمه فروش سلاح را ذکر کند ، این چنین ولخرجی هایی مقرون به صرفه است ؟؟ در خصوص لاوی ، قضیه مبهم تر هست ، یعنی کشوری که بتواند با ارتباطات مناسب ، نقشه های جت میراژ را سرقت کند و لابی آن ، آنقدر قدرتمند باشد که طرح پهپادی را علناً از یک شرکت آمریکایی دزدیده و بعد به نام خودش بازاریابی کند ، توانایی ادامه برنامه لاوی را بطور مستقل و بدون توجه به فشار آمریکایی ها نداشته باشد ؟ به نظرم ، شرکت مسئول برنامه لاوی به این نتیجه رسید که با توجه به تسهیل خرید جتهای رزمی ، نیازی به ادامه پروژه نیست ( مفهوم " مقرون به صرفه بودن اقتصادی ") و بهتر هست به جای صرف سرمایه ارزشمند در این پروژه ، کل برنامه کنسل شود ( اگر چه شایعاتی هست که بخشی از این فناوری بسمت برنامه J-10 چینی رفت و اگر این مبنا باشد ، که دراین صورت ، به احتمال زیاد هزینه ابتدایی این برنامه هم جبران شده ) اسراییل نیازی به مخابره پیام به غرب نداشت ، اگر به شکل عادی سلاح را می فروختند که خوب ، مساله ای نبود ، ولی اگر تحریمی هم میشد ( بعنوان مثال فرانسه در دهه 60 و70) ، بخش غیر رسمی رژیم عبری قضیه را فیصله میداد ( که در دو مقطع یکی در جریان نبردهای 1948 و بعدی در دهه 70 میلادی این را هم انجام داد ) وقاحت این حضرات هم تا جایی بود که حداقل 4 تا 5فروند شناور رزمی را شبانه از بندر شربورگ فرانسه دزدیدند و به اسراییل بردند ( درزمان ریاست جمهوری شارل دوگل ) بله این شکلی هم میشود تحلیل کرد ولی نکته اینجاست آیا رقبای ایرباس ، بطور کامل ظرفیت و سرمایه لازم برای حمایت از روند کامل پروژه ( ایده پردازی ، طراحی و ایجاد خط تولید و بعد بازاریابی ) آن را داشتند ؟؟ مسلما جواب منفی هست . بعنوان مثال شرکت " کاسا" اسپانیا ، داسو فرانسه ، شرکتهای آلمانی ، پرتغالی ، انگلیسی و ... میتوانستند به تنهایی برنامه A-400 یا یوروفایتر را دنبال کنند ؟؟؟ قطعا جواب بازهم منفی است .

از یک نظر این تحلیل درست هست ولی از نظر دیگر ، برای اینکه محصول شما ، در نهایت کار قیمت تمام شده معقولی داشته باشد( معادل مفهوم "محصول اقتصادی "// که معتقدیم قاهر را نمیشود یک محصول اقتصادی مد نظر قرار داد و در نهایت باید ان را بستری برای نمایش پیشرفتهای فناورانه داخلی که می بایست در یک طرح معقولانه تر استفاده شود ) نیازمند این هست که اجزاء و قطعات ، به گونه ای انتخاب شوند ( در اینجا از تولید کنندگان غیر بومی ) که علاوه بر برآورده کردن استاندارد و نیازمندی شما ، دیگران را به گونه ای وارد پروژه کنند که هزینه های شما در یک حد قابل قبول نگاه داشته شود . " البته این مساله بطور غیر مستقیم تداعی کننده راهبرد " امنیت دسته جمعی " هم هست که توضیح ان مفصل خواهد بود. اگر درمنطقه خاورمیانه مثال بزنیم ، شاید پروژه مصر برای تولید جت رزمی Helwan HA-300 بود در حالی که پشتیبانی مهندسی طراحان شرکت مسراشمیت را هم پشت سر خودش داشت . این پروژه 5 سال طول کشید ( 1969-1964) ولی در نهایت متوجه شدند که روشی که دنبال کردند اشتباه بوده یا علت سیاسی / فناورانه باعث عقیم ماندن شده . HA-300 ، و یا حتی پروژه "لاوی" رژیم عبری شخصاً سیاست بازار یابی را قبول دارم ولی به هیچ عنوانی ، بحث باج دادن مورد قبول نیست . در حالی که همزمان ، قطعات ایرباس در ایتالیا و آلمان و چین و سایر کشورها تولید میشود و همه در مجموع می روند در خط تولید اصلی در تولوز فرانسه تا یک پرنده فلزی از خط تولید بیرون بیاید . اگر این شکلی که جنابعالی میفرمایید ، تحلیل کنیم ، الان فرانسه دارد به همه کشورهای درگیر برنامه ایرباس باج می دهد تا ایرباس تولید شود و این با سیاست کلی کشورهای مغروری به اسم فرانسه ، آلمان ، ایالات متحده و.... که منافع در ان حرف نخست را می زند ، تناقض دارد . ( اساساً یکی از مهمترین دلایلی که پیمان ماستریخت را به اتحادیه اروپا تبدیل کرد ، همین مساله ،یعنی رقابتی کردن هر چه بیشتر با در نظر گرفتن تعامل بود ) به نظرم کاربرد واژه باج دادن ، زیاد صحیح به نظر نمیرسد و مسیر تحلیلی که با این پیش فرض شروع شود ، به سرانجام مشخصی ختم نخواهد شد . نوع استراتژی که امثال "ساب" ، ایرباس ، بویینگ ، لاکهید - مارتین و .... در پیش گرفتند ، نوعی تعامل بر روی بستری از رقابت تحلیل میشود ( البته نظر شخصی هست ) و روند پیشرفت آنها ، امضاء قراردادها ، نوع محصولات تولید شده و .... هم به نظرم همین روند را تایید میکند . پی نوشت : 1- یکی از مهمترین دلایلی که باعث شده که همکاری شرکتهای تسلیحاتی را به مثابه باج دادن تعبیر کنیم ، این هست که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، به هیچ عنوان ( حتی موردی نظیر صنعت خودروسازی ) موفق نشدیم تا تعامل درستی با شرکتهای صاحب فناوری داشته باشیم و این عدم موفقیت باعث شده همکاری شرکتهای فوق الذکر باهم را در قالب باج دادن تحلیل کنیم . 2- البته شاید موفقترین نمونه از چنین همکار هایی را میشود در ورود شرکت بل هلیکوپترز به ایران و ایجاد زیرساختهای پایه به شکل اصولی مثال زد ( اگر چه نقدهایی به ان وارد هست ) // هر چند امیدوارم برخی دوستان این مساله را به ساختار سیاسی وقت ارتباط نداده و بیشتر جنبه فنی ان را مد نظر قرار دهند //

«هو المهیمن»   غلطک ها و تیغه های مین روب ارتش ایالات متحده آمریکا ( قسمت دوم )       T3    در حقیقت ایده این مدل از نمونه مین کوب عقرب(scorpion) بریتانیا گرفته شده بود.T3 برای اولین بار برو روی تانک M4A4 تست شد. این نوع مین کوب ها دارای چند دسته زنجیر بودند که بروی یک چرخانه(روتور) قرار گرفته اند، سر زنجیر ه نیز به  چکش هایی متصل شده است. چرخانه با سرعت بالایی شروع به چرخیدن می کند و زنجیرها را می چرخاند ، چکش متصل به زنجیره به مین ها بر خورد می کند و باعث انفجار آنها می شوند. موتور متحرک این مین کوب  به طو جداگانه و درقسمت راست تانک قرار  گرفته است. همچنین برای حفاظت بیشتر تانک از انفجار های مین و جلوگیری از پرتاب سنگ ها به اطراف یک صفحه فلزی در جلوی مین کوب قرار داده شده بود. 30 نمونه از مدل T3 در سال 1943 به شمال افریقا وارد شد. همچنین در جریان پیاده شدن نیروهای آمریکایی در انزیو(Anzio) سواحل جنوب ایتالیا  برای پیشروی در خاک ایتالیا ازمین کوب T3 استفاده شد. اما یکی از اشکالات بزرگ این مین کوب مقاومت کم آن در برابر انفجار ها بود که باعث می شد چرخانه زود شکسته شودو آسیب ببیند.   T3E1   در این مدل موتور جداگانه ای که درسمت راست تانک تعبیه شده بود حذف شد و نیروی مورد نیازبرای چرخاندن مین کوب از موتور خود تانک گرفته می شد، همین کار باعث شد تا وزن مین کوب به طور محسوسی کاهش پیدا کند. وسرعت چرخیدن چرخانه  از 75 دور در دقیقه در مدل T3 به 178 دور در دقیقه در مدل T3E1 رسید. طول بازوهای اتصال مین کوب نیز نسبت به نمونه T3 افزایش پیدا کرده است. با این حال هنوز خدمه این مین کوب ها از آن راضی نبود زیرا در موقع کار سنگ ها و گرد خاک را اطراف پرتاب می کرد که باعث می شد خدمه به سختی با آن کار کنند.       (T3E2 (Rotoflail   یک مدل آزمایشی که یک چرخانه بزرگ در جلو تانک قرار می گرفت همچنین موتورجداگانه دوباره نصب شد. این مدل به دلیل پایان جنگ ناتمام کنار گذاشته شد.   T5   در این مدل از یک تیغه بلدورز برای پاکسازی معابر مین گذاری شده استفاده می شود. تیغه مدل T5 به طور V شکل ساخته می شود تا مین های سر راه را کنار زده و معبرها را امن کنند. در مدل های بهبود یافته T5 بروی تیغه ها شیارهای تعبیه شده بود تا عمل مین روبی را بهتر انجام دهند.   البته  انواع  دیگر تیغه های مهندسی  تانک های  شرمن علاوه بر  حفره خندق و ساختن سنگر،  برای مین روبی نیز استفاده می شده است. که می توان به  تیغه های مدل TB ENG 9 TB ENG 41 TM 9-719 اشاره کرد که در برابر انفجار مین مقاوم بودند.     T8   طرز کار T8 به این شکل بوده است که 6 میله ی عمودی در جلوی تانک نصب شده بود،  این میله ها با قدرت به زمین  برخورد می کردند و در صورت برخورد با مین ها باعث انفجار آنها می شدند. اما در آزمون های اولیه که برای تست این مین روب گرفته شد نتوانست نتیجه دلخواه را کسب کند و به علت ضعف در انفجار مین ها این پروژه کنار گذاشته شد. T8E1   این مدل به سه عدد مته مجهز بود تا بتواند به یک نقطه تمرکز ضربه بزند و مین ها را از بین برد با این حال این پرژه نیز ناموفق بود و در مرحله آزمایشی باقی ماند. T9   ایده این نمونه استفاده از یک غلطک بزرگ برای استفاده در زمین های هموار بود. این غلطک دارای میخ هایی به طول 2/5 سانتی متر بودند.غلطک به وسیله یک میله بلند به تانک وصل می شود. T9E1   در نمونه بهبود یافته T9 اندازه غلطک ، میخ های روی آن و لوله اتصال دهنده کوچکتر شدند تا وزن غلطک کمتر شود و کنترل  آن راحتتر انجام بگیرد.   (T10 (big Foot     اگر بخواهیم مبتکرانه ترین وجسورانه ترین  طرح را برای یک مین روب انتخاب کنیم مسلما T10 کاندیدای این طرح خواهد بود. قطر چرخ های جلویی این مین روب غول اسا در حدود 4/2 متر و قطر چرخ های عقبی در حدود 1.8 متر بوده است. همچنین به بخش زیرین این مین روب  فولاد ضخیم 25 میلی متری اضافه شده بود تا مقاومت آن در مقابل انفجار مین ها فزایش پیدا کند. سرعت حرکت این مین روب به 10 کیلومتر بر ساعت می رسید و سرعتش در حالت پاکسازی به 3 کیلومتر بر ساعت می رسید. برای حرکت T10 بر روی مسیر های ناهموار شش عدد دیسک را در اطراف محور قرار داده بودند تا حرکت آن را بهبود ببخشند. چرخ های عقبی در یک فریم طویل قرار داشتند به همین خاطر این مین روب  به سه چرخه هم معروف شده بود.به دلیل  وزن بالایی که این مین روب داشت درآزمایشی که درسال 19ژوئن سال 1944 انجام شد این پروژه کنار گذاشته شد. بااین حال طرح های اصلاحی نیز برای این سه چرخه غول پیکر مطرح شده که در آن موتور های کوچکی را درون چرخ های جلویی قرار دهند تا بدون نیاز موتور داخلی مین روب حرکت کند.   T15   این مدل جزء اخرین مدل های مین روب  ارتش ایالات متحده آمریکا است. ایده  T15 از مدل قبلی آن یعنی T14  گرفته شده بود. مدل T14   یک تانک شرمن بود که بخش زیرین و سیستم تعلیق آن در برابر انفجار مین ها مقاوم  سازی شده بود و درصورت انفجار مین هیچ گونه آسیبی به آن وارد نمی شد. اما بازهم مدل  T14   یک اشکال بزرگ داشت و آن هم وزن زیاد آن بود. در نتیجه  در مدل T15 تصمیم گرفته شد که برجک حذف شود و به جالی آن فقط یک محفظه برای فرمانده قرار داده شود. T15E1   در مدل بهبود یافته T15 به جای برجک از دو دریچه استفاده شده بود که یکی برای فرمانده استفاده می شد و دیگری مجهز یه یک مسلسل  0.5میلیمتری بود. در تست های گرفته شده T15E1 عملکرد بهتر نسبت به مدل T15 خود نشان داد با این وجود اشکال این سری از مدل ها این بود که انفجار های متوالی باعث از کار افتادن سیستم تعلیق آن می شد. نقل با ذکر نام میلیتاری و گردآورنده بلامانع است. ترجمه و گردآوری :Crash ادامه دارد...

ذره ای از دقت در مباحثی که قرار دادید وجود نداره ، ...