انجمن بزرگ میلیتاری

حافظه تاریخی ملت ایران اطلاع دارید این رویداد واقعی هست !!!!!! در۱۲ اردیبهشت سال ۸۰ ، رهبر معظم انقلاب که به استان گیلان سفر کرده بودند، دیداری با جوانان گیلانی داشتند . در آن جلسه دختر خانمی، نوشته‌ای را خواند و از احساساتش نسبت به جوانان حزب الله لبنان و فلسطین گفت و اینکه الگوی ما آنها هستند! رهبر انقلاب هم در صحبت‌های خود اشاره‌ای به این خانم کردند و به او گفتند آن جوان لبنانی و فلسطینی الگوی خودش را جوانان ایرانی می‌داند! و بعد خاطراتی را از لحظه شهادت حسین املاکی تعریف کردند که برای همه ما جالب و شنیدنی بود: «شهید املاکی شما؛ جانشین لشکر گیلان، که توی میدان جنگ شیمیایی زدند و خودش هم آنجا در معرض شیمیایی بود. بسیجی بغل دستش ماسک نداشت، شهید املاکی ماسک خودش را برداشت بست به صورت بسیجی همراهش! قهرمان یعنی این! البته هر دو شهید شدند. هم املاکی شهید شد و هم آن بسیجی شهید شد، اما این قهرمانی ماند اینها که از بین نمی‌روند. زنده‌اند، هم پیش خدا زنده‌اند، هم دردل ما زنده‌اند و هم در فضای زندگی و ذهنیت ما زنده‌اند.»

شاهین در برابر اژدها آیا جنگنده پنهانکار چینی پتانسیل شکست لبه فناوری نظامی نیروی هوایی ایالات متحده را دارد ؟ بخش دوم و پایانی اما می بایست ، سمت دیگر ماجرا را هم رصد نمود ، بدین معنی که رپتور حداقل در دو حوزه نسبت به جی-20 از مزیت آشکاری برخوردار خواهد بود . نخست اینکه تصوری وجود دارد که این جنگنده پنهانکار ، علیرغم وجود نشانه های آشکاری مبنی بر تعمیر ونگهداری نامناسب و همچنین نقص در پوشش خفاکاری آن ، قابلیت بقاء بیشتری نسبت به جی-20 را در اختیار کاربرآن خواهد گذاشت ، در حالی که جی-20 صرفا" در طول زمان توسعه خود درآینده می تواند به تدریج ، قابلیتهای مشابهی نظیر اف-22 را به منصه ظهور برساند . خروجی های متفاوت جنگنده های چینی (راست: جی-20) و آمریکایی ( چپ : اف-22 ) دوم اینکه ، نقطه برتری رپتور را میتوان در پیشرانه فوق العاده پیشرفته آن جستجو نمود ، چنانکه که گفته میشود ، موتور اف-119 رپتور به این جنگنده اجازه می دهد تا با سرعت غیر قابل مقایسه 1.8 ماخ بدون استفاده از پس سوز ، و در زمان استفاده از آن ، با 156 کیلونیوتون نیروی رانش ، وارد صحنه نبرد شود . این درحالی است که گونه های اولیه جی-20 که به پیشرانه روسی AL-41MF2 مجهز بودند ، با تولید 145 کیلونیوتون نیروی پیشرانش ، توانی در حدود 17 درصد کمتر از نیروی موتور آمریکایی را در اختیار جی-20 قرار میداد . این مساله حتی با مجهزشدن جی-20به پیشرانه بومی WS-10C تنها کمی بهبود را به نمایش خواهد گذاشت . ضمن اینکه توجه بدین نکته حائز اهمیت است که اف-119 پتانسیل استفاده از قابلیت بّردار رانش 2 بُعدی را نیز در اختیار دارد که مانور پذیری آن را در مقایسه با جی-20 افزون می کند . در چنین حالتی ، خدمه رپتور در جریان درگیری های نزدیک ( داگفایت ) از توانایی به مراتب بهتری برای احتراز از اصابت موشکهای شلیک شده توسط جی-20 داشته و خلبان می تواند با فراغ بال بیشتری ، موقعیت برتر را برای شلیک توپ یا موشکهای هوابه هوا در نبردهای دامد ( داخل میدان دید / visual range combat ) قرار دهد . راست : WS-15 چپ : AL-41 MF2 برای رفع این شکاف عمیق ، طراحان جی-20 بشدت درصدند تا مراحل تست پیشرانه WS-15 را به انتها رسانده تا در زمان مقرر اعلام شده ( 2025 ) وارد خدمت گردد . انتظار می رود که قدرت این موتور که برنامه طراحی آن از 2012 آغاز شده ، در زمان تحویل به نیروی هوایی چین ، قدرتی برابر 197 کیلونیوتون یا 26 درصد بیشتر از اف-119 امریکایی را به نمایش گذارد . در چنین وضعیتی ، در حالی که وزن دو جنگنده به تقریب معادل در نظر گرفته شود ، افزایش توان خروجی پیشرانه چینی می تواند نسبت رانش به وزن جی-20را در مقایسه با رپتور در مکان بالاتری قرار دهد . علاوه براین ، اطلاعاتی مبنی بر برنامه نیروی هوایی چین برای اضافه نمودن فناوری بُردار رانش روی پیشرانه های جدید تولیدی وجود دارد ( در کنار برنامه خاص اضافه شدن خروجی 3 بُعدی برای جتهای نسل ++4 جی -10 سی ) . این درحالی است که اگر چینی ها فناوری خروجی 3 بُعدی فوق الذکر را به برنامه WS-15 تزریق نمایند ،مزیت مانورپذیری جی-20 نسبت به اف-22 به حد قابل ملاحضه ای خواهد رسید . در حوزه بدنه هواپیما ( AIR FRAME) ، ماهیت طراحی پنهانکار هر دو هواگرد چینی و آمریکایی به گونه ای است که از مانورپذیری مطلوب در ارتفاعات بالا بوده و احتمالا از رادارهای مشابهی بهره می برند . با این وصف ، بدنه جی-20 کمی بزرگتر از اف-22 به نظر می رسد . در مجموع ، تنها عامل تعیین کننده در برتری این دو هواگرد ، مدت زمان ایستایی آن در خط تولید خواهد بود ، جایی که گونه چینی حداقل یک دهه یا کمی بیشتر ازآن نسبت به نمونه آمریکایی ، تولید خواهد شد و شاهد طیف گسترده ای از مشتقات با کاربری های متفاوت از آن خواهیم بود در حالی رپتور فقط 4 سال برای نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تولید گردید . البته پس از ورود اف-22 بخدمت ، قرار بود تا گونه ضربتی و حتی نمونه دریاپایه آن نیز طراحی و بخدمت گرفته شود ( F-22C) ولی بدلیل هزینه های سرسام آور بسرعت لغو شدند . این مساله احتمالا برای جی-20 صدق نخواهد کرد ، چرا که شایعاتی مبنی بر طراحی نمونه J-20B و جانشینانش در اواسط سال 2020 وجود داشته و احتمالا فناوری های جدید تری نظیر سامانه های جنگ الکترونیک ، سامانه های آفندی لیزری به آن تزریق میشود که این امر موجب خواهد شد که جی-20 نسبت به برنامه استاتیک اف-22 مزیتهای قابل توجهی را به نمایش گذارد . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

با تشکر از برادر عزیز @arminheidari

ممنون از اطلاع رسانی دقیق و کامل برای ثبت در تاپیک سوریه ، تحلیلی که 3 سال پیش در اوج شکستهای ارتش سوریه خدمت دوستان عرض شد و الان داریم به عینه آن را می بینیم .....

RUSSIAN NAVY TU-134 UBL

شاهین در برابر اژدها آیا جنگنده پنهانکار چینی پتانسیل شکست لبه فناوری نظامی نیروی هوایی ایالات متحده را دارد ؟ بخش یکم ازیک نظر ، ایالات متحده و چین ، تنها دو نیروی هوایی بشمارمی آیند که جتهای رزمی نسل پنجم را به شکل بومی توسعه داده و بخدمت گرفته اند . از یکسو ، نخستین فروند از جنگنده برتری هوایی اف-22 رپتور از دسامبر 2005 و نسخه ارزان تر این فناوری ، یعنی اف-35 در حدود 9 سال بعد ( 2014) وارد خدمت شده و از سویی دیگر ، جنگنده چینی نیز از اوایل 2017 ، پروازهای نیمه رسمی عملیاتی خود را آغازنموده است . راست : تصویر غیر رسمی از کابین جی-20 .... چپ : کابین اف-22 رپتور این درحالی است که اف-35 را می توان دریک طبقه بندی جداگانه و متفاوت ، بحساب آورد ، اما برخی معتقدند که جتهای اف-22 و جی-20 را دریک رده مشخص می بایست قرار دارد ، چرا که هر دو در رده جتهای سنگین وزن با ماموریت ایجاد برتری هوایی قرار گرفته و هر دو نیز قرار است در درگیری های احتمالی بر فراز آسیا و اقیانوس آرام نقش اصلی را ایفا نمایند ، در حالی که بطور همزمان ، رپتورهای نیروی هوایی ایالات متحده برای رویارویی با نیروی هوایی ایران و روسیه ، به پایگاه هایی در نزدیکی مرزهای این دو کشور گسیل شده و می شوند . بنابراین ، مقایسه قابلیتهای رزمی این دو جت رزمی می تواند پیامدهای حضور فراگیر این هواگردها را برای دونیروی هوایی کاربرآن ، علیرغم توجه به این موضوع که این جنگنده ها می بایست جایگزین جتهای نسل چهارم نظیر J-11B و F-15C گردد ، مورد توجه قرار دهد . ماکآپ مقیاس 1:35 ( احتمالا" ) از پیشرانه جی-20 شاید مهمترین تفاوت میان اف-22 و جی-20 را می توان درماهیت آغاز و روند فعلی آن جستجو کرد ، به شکلی که جت چینی هنوز در آغاز مسیر خود قرار داشته ، در حالی که تولید پرنده آمریکایی درسال 2009 متوقف و برنامه های پیش بینی شده برای ارتقاء آن نیز بحالت تعلیق درآمده است . این مساله به اعتقاد برخی ناظران ، کفه ترازو را در دراز مدت به نفع جی-20 تغییر خواهد داد ، چرا که با ادامه سرمایه گذاری ها و موفقیت در فروش خارجی احتمالی ، طرح جی-20 میتواند بروزرسانی ها و ارتقاءهای متنوعی را بخود دیده و با فناورهایی یکپارچه شود که رپتور قادر به برابری با آن نباشد . پیاده روی فیل ها راست : جی-20 چپ : اف-22 نمونه بارز این مساله را می توان در حوزه معماری رایانه ای رپتور جستجو کرد که متعلق به دهه نود میلادی بوده ، در حالی که متقابلا" جی -20 ازپیشرفته ترین اویونیک در دسترس بهره مند است . مضاف براین ، جی-20 به احتمال بسیار زیاد می بایست به یک سامانه distributed aperture ( بعنوان یک سامانه آگاهی موقعیتی شبیه به آنچه که در اف-35 مورد استفاده قرار گرفته . م ) مجهز شده باشد ،در حالی که بسیار بعید است که اف-22 بدان مجهزگردد . راست : جی-11 بی چپ : اف-15 سی کابین اف-15 سی از سویی دیگر ، روند تکامل جی-20 ، در یک بازه 3ساله ، مورد توجه ناظران نظامی قرار دارد. در ابتدای امر ، پیشرانه های AL-31FM2 روسی ( بعنوان قلب تپنده سوخو-34 ) در این جنگنده بکار گرفته شد ، اما بدلیل حساسیت موضوع ، چینی ها بسرعت پیشرانه بومی WS-10B و سپس WS-10C را جایگزین نمونه روسی نموده و به منظور افزایش قابلیتهای رزمی ، بر اساس برخی اخبار منتشره ، پوشش جاذب امواج راداری ، سامانه های جدید جنگ الکترونیک نیز بدان خواهند افزود . به همین دلیل ، با سرعت فعلی ، بتدریج شکاف فناورانه بین اف-22 و جی-20 تا سال 2025 ، به حد خطرناکی خواهد رسید . در حوزه مهمات هوایی ، چینی ها بسرعت موشک دوربرد PL-15 را که در اواخر 2010 معرفی شد را با این جنگنده یکپارچه نموده است . با این وصف ، طبق اطلاعات موجود ، هر دو جنگنده قرار است تا موشکهای جدیدی را به زرادخانه فعلی خود اضافه نمایند ، هر چند سرعت نیروی هوایی چین در مدرنیزه سازی جی-20 از همتای خود در نیروی هوایی ایالات متحده بیشتر ارزیابی می گردد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9  پی نوشت : 1- ادامه دارد .......... 2- تجمیع پستهای مرتبط با جنگنده اف-22 ، سوم اسفند سال یکهزار و سیصدو نود و هشت خورشیدی .

بهترین جنگ افزار مشهور است که گفته میشود ، بهترین سلاح ، جنگ افزاری است که هرگز استفاده نشود اما با احترام ، با این جمله مخالفم !!!! بهترین سلاح ، جنگ افزاری است که فقط یکبار استفاده گردد تونی استارک ،مردآهنی .قسمت یکم

اصولا "شایعه " چی هست ؟؟ آلپورت و پستمن : نظری عینی و معین که می بایست شنونده به ان اعتقاد پیدا کند گفته میشود بدون اینکه نیازمند سطح مشخصی از برهان و دلیل باشد برای شایعه یک قاعده کلی وجود دارد شدت شایعه = اهمیت موضوع ضرب در عمق ابهام شایعه در یک تقسیم بندی به سه بخش کلی قابل تقسیم هست 1- شایعات خزنده ( شایعات در خصوص گسترش بیماری های ناشناخته ، غیرقابل درمان بودن آنها ، داستانهای خصمانه برای سیاستمداران و .. ) 2- شایعات خشونت بار ( شایعات در خصوص فجایع انسانی ، شکست در زمان جنگ یا پیروزی های خیره کننده و ...) 3- شایعات فروشونده ( شایعاتی که بسرعت مطرح شده و به همان سرعت هم فروکش می کنند ولی به عمق ذهن جامعه نفوذ کرده تا در شرایط مناسب مجدد آشکار شوند ) مهم ترین خطر شایعه در شرایط صلح ( تاثیر شایعه در زمان جنگ ماهیت جداگانه دارد ) ، تاثیر برروی مخاطب برای دست زدن به عمل شدید و ناگهانی و عمدتا" غیر عقلانی است الگوهایی این مفهوم هم عمدتا" بصورت ( آنها می گویند ، امروز شنیدم ، فکر می کنم که ، رادیو می گوید ، از همسایه شنیدم و ... ) در جامعه ترویج میشود .

بخش دوم : شناور رزمی آدمیرال کوزنتسف زمانی که هنوز روی میز طراحی دفاتر نیروی دریایی ارتش سرخ قرار داشت ، بعنوان یک کروزیر حامل هواگرد های رزمی طبقه بندی می شد که می بایست در ابتدای امر حداقل 12 تیر موشک کروز ضد کشتی پی-700 گرانیت با ماموریت انهدام توان رزمی ناوشکن ها و حامل های هواپیمابردشمن در بردهای طولانی را با خود حمل می نمود . این موشک در سال 1983 وارد خدمت شد و بلحاظ کاراکترهای رزمی ، در زمان خود پتانسیل نامتعارفی از جمله برد 625 کیلومتری با سرجنگی 750 کیلوگرمی و سرعت پیمایش 2.5 ماخ را به نمایش می گذاشت . این قابلیت ، به تقریب 3 برابر موشکهای کروز ضد کشتی غربی نظیر هارپون بود . این موشکها پس از تولید انبوه فقط در سه کلاس از شناورهای رزمی روسی ( شامل زیردریایی های کلاس اسکار و شناورهای سطحی کلاس کیروف ) مورد استفاده قرار گرفتند . با توجه به این امر که شناورهای کلاس کوزتسف نیز برای کاربرد این موشکها ، طراحی شده ، این کلاس را بعنوان یک گزینه بالقوه برای ارتقاء مطرح می نماید ، با این تفاوت که در این ارتقاء ، می بایست الگوی مورد استفاده در شناور رزمی سنگین آدمیرال ناخیموف در شلیک عمودی این موشکها مورد توجه قرارگیرد ، چرا که این شناورها با چنین طراحی ، می توانستند حداقل 4 تیر موشک کروز پی-700 را در خود جای دهد که این مساله با کوچکتر شدن موشکهای جدید ، توانمندی های افزون تری را بدانها خواهد داد . در این میان ، مطلوب ترین گزینه برای نیروی دریایی روسیه جهت جایگزینی موشکهای پی-700 ، پرتابه های مافوق صوت جدید Zicron محسوب میشود که بار بردی بیش از 1000 کیلومتر و سرعت تقریبی 8 ماخ در کنار مانورپذیری و پروفایل پروازی پیچیده تر ، عملا" دست نیروی دریایی این کشور را برای مسلح سازی شناورهای کلاس کیف در حوزه ضد شناوری بازتر می نماید. درصورتی که این برنامه ، عملیاتی شود ، این شناور قابلیت حمل 48 تیر موشک فوق الذکر را برای نابود سازی یک ناوگان کامل ، در اختیار خواهد داشت . حتی درصورت کاهش قدرت تخریبی کلاهک ، سرعت و دقت موشک روسی به اندازه ای است که با یک دور شلیک می تواند درصد غیرفعال سازی یک ناوگان در مقایسه با گذشته ، افزون تر نماید . این درحالی است که رقبای روسها در حوزه نیروی دریایی ، اغلب به موشکهای ضد کشتی مادون صوت مسلح شده اند ، کوزنتسف درصورت مسلح شدن به این موشکها ، تهدید عمده ای برای ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده و کشورهای اروپایی خواهد بود . از سویی دیگر ، تسلیح کوزتسف به این موشک ، می تواند ضعف آن را در حوزه هواگردهای رزمی بخوبی جبران کرده و با تعویض پیشران و مجهز کردن آن به سیستم های جدید الکترونیک ، آن را به یک سکوی نظامی قابل اتکاء در دریا تبدیل سازد . این مسیر به اعتقاد بسیاری از ناظران نظامی ، می تواند مقرون به صرفه ترین روش برای ادامه بقاء سنگین ترین شناور رزمی نیروی دریایی روسیه تبدیل شود . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

سلام علیکم خوب ، بنده هم عرض کردم با این حال ، روندی که به نمایش گذاشته شد ، نتیجه همین مدیریت هست در کنار زحمات پرسنل . منظور این هست که هرجا نحوه مدیریت روی منطق جلو رفت ، هدف گذاری درست انجام شد ، از موازی کاری پرهیز شد ، نتیجه خوبی را شاهد بودیم . بخصوص در نیروی هوایی که در مقایسه با سایر شاخه ها ، در مهجوریت بیشتری قرار دارد و کمتر به بازسازی توان رزمی آن توجه میشود .

بسم ا... . سلام علیکم فیلم تست ، در حدود 22 ثانیه هست PAKISTAN TESTS RA’AD-II AIR-LAUNCHED CRUISE MISSILE ظاهرا ماموریت اولیه این موشک کروز ، حمل کلاهک هسته ای هست . چیزی که رصد شده ، ادعای پاکستانی ها در مجهز بودن این سامانه تسلیحاتی به سیستم های ناوبری برای انهدام دقیق اهداف هست والا ما هم مثل شما منتظریم بلکه خبری بشود ...

https://www.aparat.com/v/4ve5p

بسم ا.... در سالهای اخیر ، ساختار و مدیریت نیروی هوایی ارتش ، مورد نقدهای بسیار سختی قرار گرفت ، ولی دور از انصاف است که گوشه ای از زحمات این عزیزان در حفظ توان فعلی نیروی هوایی به نمایش گذاشته نشود

تست موشک کروز هواپرتاب رعد-2 توسط نیروی هوایی پاکستان 8 فوریه 2020 . نیروی هوایی پاکستان براساس اطلاعات منتشرشده از سوی آژانس خبری این کشور ، موشک کروز هواپرتاب خود با قابلیت حمل سرجنگی هسته ای را با موفقیت آزمایش نموده است . تست موفقیت آمیز این موشک ، به نیروی هوایی این کشور اجازه می دهد ، اهداف مورد نظر را در بردی 600 کیلومتری با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد . این موشک برای اولین بار در 23 مارس 2017 در جریان یک رژه بزرگ نظامی به نمایش گذاشته شد و قابلیت شلیک از روی جتهای رزمی میراژ-3 ، اف-16 و jf-17 را نیز خواهد داشت . با این وصف ، درصورتی که نیروی هوایی پاکستان قصد انجام حملات دقیق غیر هسته ای را با این موشک داشته باشد ، احتمالا" نسخه دو کابینه jf-17 بااستقرار افسر سیستم های تسلیحاتی مطلوب ترین گزینه برای ارتش این کشور خواهد بود . به اعتقاد ناظران نظامی ، تحویل این موشک به ارتش پاکستان ، قابلیتهای گسترده ای به نیروی هوایی این کشور برای انهدام اهداف در زمین و دریا ، خواهد داد . پی نوشت : ارتش پاکستان بعنوان یک قدرت موشکی تثبیت شده در جنوب آسیا ، بسرعت در حال افزایش قابلیتهای آفندی هوایی خود برای اجرای حملات دقیق است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ

بسم ا... بعد از m-1130 ، نوبت شینوک های ارتش ایالات متحده در عراق شد

حالا به برد موشک کاری ندارم ، بالاخره پایه کج این افسانه ها را در غیاب همت داخلی برای ثبت واقعیت ، اینها گذاشتند و باید اصلاح بشود ولی تا جایی که یادم هست و اگر درست بخاطر بیاورم جناب مسبوق ( بعنوان افسر رهگیری راداری ) و خلبان جلو ( جناب عادلی ) در یکمصاحبه این را بیان کرده بودند . منطقی هم به نظر می رسد ، چون خطر موشکهای آکرید عراقی با برد 30-60 کیلومتر ، برای اف-4 های ما که خطرآفرین بود و منجربه ساقط شدن یکی از فانتوم ها شد ، طبعا" برای اینکه در برد موشکهای عراقی قرار نگیرند ، ازیک فاصله ایمن ( تا جایی که خاطرم هست ، 90 کیلومتر ) فینیکس را شلیک می کردند. ضمن اینکه ذخیره موشکهای فینیکس ما مشخص بود و با توجه به طولانی شدن جنگ ، شلیک بدون حساب و کتاب فینیکس بدون اینکه از اصابت آن اطمینان حاصل بشود ، یک مقداری دور از منطق نظامی بود .

تغییر در استراتژی نیروی دریایی روسیه تسلیح آدمیرال کوزنتسف به موشکهای فراصوت ضد کشتی Zircon و ایجاد پتانسیل برای تبدیل شدن به قاتل حامل های هواپیمابر بخش نخست در میانه دهه هشتاد میلادی ( 1985 ) صنایع نظامی دریایی اتحاد شوروی ، به سفارش نیروی دریایی ارتش سرخ، شناور رزمی آدمیرال کوزنتسف را بعنوان لبه آفندی نیروی دریایی این کشور برای ابتدای دهه نود میلادی ، طراحی و در خط تولید قرار داد . درآن زمان ، تصور این بود که عملیاتی شدن این حامل رزمی ، شکاف عمیق میان حامل های سبکتر کلاس کیف که در قالب یک آرایش سنگین تسلیحاتی ، به یک زرادخانه از موشکهای کروز و همچنین سامانه های سطح به سطح مسلح شده و جتهای رزمی مستقر درآن ، تنها بعنوان یک عامل ثانویه ، می بایست مورد استفاده قرار گیرند ، را جبران نموده وبه جای آن ، ابر حامل های هواپیمابر کلاس اولیانوفسک به مانند حامل های کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالات متحده ، بصورت اختصاصی و بدون سیستم های تسلیحاتی اضافی ، تنها ماموریت حمل جنگنده ها را بر عهده گیرند . کلاس کیف با این وصف ، آنچه که حامل های کلاس کوزنتسف را به یک نمونه جالب تبدیل نمود ، ترکیب قدرت هوایی مستقر در دریا با زرادخانه موشکی قابل توجه موجود درآن بود . جنگنده های حامل این شناور ، قابلیت پرواز از سکوی پرش اسکی مانند آن را داشتند که درمقایسه با جتهای عمود پرواز مستقر درآن ( یاک – 38 ) عملکرد بهتری را علیرغم محدودیتهای وزنی به نمایش می گذاشت ، هر چند ، کیفیت استفاده از منجنیق های بخار هنوز بصورت بی همتایی ، در شناورهای رزمی ادامه داشت . یاک – 38 ( کد ناتو : فورجر ) با این وصف ، سامانه های موشکی مستقر بر شناورهای کلاس کوزنتسف بدلیل طراحی قابل ملاحضه و وجود فضای بیشتر نسبت به شناورهای کلاس کیف ، باعث شده بود تا پتانسیل انهدام شناورهای رزمی دشمن در بردهای غیرقابل باوری ، در اختیار نیروی دریای روسیه قرار گیرد . اما فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اکتبر 1990 ، بدان معنا بود که نیروی دریایی روسیه ، تا اطلاع ثانوی ، تنها یک فروند از شناورهای کلاس کوزنتسف را در خدمت خواهد داشت . علاوه براین ، بدلیل کمبود شدید بودجه ای ، نیروی دریایی از عملیاتی نگاه داشتن 4 فروند حامل کلاس کیف عاجز شده و برنامه تولید کلاس اولیانوفسک نیز بطور کامل لغو گردید . اما بدلایل مشخص ، ارتش این کشور در طول دو دهه گذشته به انحاء مختلف ، در تلاش بود تا تنها شناور کلاس کوزنتسف را بطور دائم در حال عملیاتی قرار دهد ولی کمبودهای بودجه ای ، مانع از توسعه کامل جنگنده های جدید ، سامانه های پیشران پیشرفته تر و زیرسیستم هایی که می بایست جایگزین سامانه های قدیمی تر گردد ، شد . وضعیت نیروی دریایی این کشور تا جایی دچار بحران شد که خدمه توانایی نگهداری مستمر پیشران این شناور که بسیار مستعد نقص فنی بود ، را نداشتند و حتی پس از بروز بحران سوریه و اعزام این شناور به مدیترانه ( سال 2016 ) نیروی دریایی روسیه مجبور شد ، جنگنده های حامل این شناور را برای اجرای عملیات رزمی ، به پایگاه های زمینی منتقل نماید . از سویی دیگر ، اگر چه قابلیتهای رزمی جتهای MIG-29K و SU-33 شگفت انگیز به نظر می رسید ، اما عملکرد این حامل شناور ، در مقایسه با همتایان آمریکایی و حتی چینی خود ، به شکل قابل ملاحضه ای پایین تر نشان می داد . مضاف براین ، نمایش ضعیف اسکادران های این حامل رزمی ، قدیمی شدن سامانه های موشکی نصب شده روی این کشتی جنگی نیز موجبات غافلگیری فرماندهان روسی را فراهم آورد . در نتیجه ، کوزنتسف بدلایلی که ذکرآن رفت ، از یک حامل هواپیمابر مسلح به موشکهای کروز ، به یک شناور با پتانسیل بسیار محدود شده رزمی تبدیل گردید . مجموع این موارد باعث شد تا آدمیرال کوزنتسف به مرز بازنشستگی از حضور در خط مقدم نبرد نزدیک شده و احتمالا به یک ناو آموزشی برای نیروی دریایی روسیه تا زمان ورود شناورهای جدید ، تبدیل گردد . با این حال ، برخی ناظران معتققدند که روسها درصددند تا با احیای برخی قابلیتهای این شناور ، ازآن بعنوان یک سکوی موشکی برای پشتیبانی از ناوگان خط مقدم دریایی این کشور ، استفاده نمایند . بدین معنی که برخلاف پیش بینی های صورت گرفته برای جایگزینی سوخو-35 های جدید به جای سوخو-33 های فعلی ، سرمایه گذاری احتمالی بر روی ارتقاء سامانه های الکترونیک و پیشران این حامل متمرکز گردد . اما این تغییرات ، درصورتی که نیروی دریایی این کشور مجددا" تصمیم به اعزام کوزنتسف به خط مقدم نبرد را داشته باشد ، کافی نخواهد بود . اما با فناوری های جدیدی که قرار است به این شناور اضافه شود ، این مساله قابل پیش بینی است که پتانسیل رزمی آدمیرال کوزنتسف به یک کشتی جنگی مهلک ، با یک جهش ، به سطح قابل قبولی خواهد رسید . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... البته یک نکته بسیار ظریف این وسط هست ، به گفته یکی از این عزیزان ، علت عدم شلیک در چنین بردی (150 کیلومتر ) ، محدودیت موشکهای فینیکس در دسترس و همچنین شلیک در نزدیکترین برد امکان پذیر به منظور افزایش ضریب اطمینان انهدام هدف بود . با تمام این اوصاف ، شلیکهای تامکتهای نیروی هوایی ایران در جنگ بعنوان یک رکورد ، دست نیافتنی هست ، چون کاربر اصلی این هواگرد رزمی ، همه تامکتهای خودش را بازنشسته کرده ...

بسم ا... اول باید ببینیم که اصولا " ایگل در چه شرایطی متولد شد سال 1967 ، نیروی هوایی ارتش سرخ دو نمونه جدید از جتهای رزمی خودش را به دنیا معرفی کرد ، یکی میگ-23 و دومی میگ-25 . تاآن زمان جنگنده خط مقدم نیروی هوایی و دریایی ، جت افسانه ای اف-4 بود که بدلایل مختلفی ، قابلیت ایجاد برتری هوایی محلی ( local air superiority) بر فراز منطقه نبرد را جلوی جتهای جدید روسی نداشت ( بخصوص در برابر فاکس بت ) با توجه به اینکه در آن زمان نیروی هوایی و دریایی جداگانه نیازمندی خودشون را اعلام می کردند ، نیروی هوایی برای کسب برتری هوایی از بین پیشنهاداتی که شده بود ، طرح مک دانل را قبول کرد ( شاید به این دلیل که خاطره خوبی از فانتوم به جا گذاشته شده بود که محصول همین شرکت بود . ) اصل تئوری پایه نیروی هوایی این بود که هر طرفی در جنگ آینده بتواند برتری هوایی را به نفع خودش بر گرداند ، 50درصد پیروزی را بدست آورده . در حوزه فنی هم تجربه کار با جتهای تک موتوره اف-105 در ویتنام نشان داد که چقدر یک هواگرد دو موتوره می تواند ضریب بقاء را در صحنه نبرد هوایی ( چه بر اثر اصابت موشک دشمن یا نقص فنی یکی از موتورها ) را افزایش بدهد . در مجموع تجربه فانتوم ، نیروی هوایی را برد بسمت ایگل و حداقل تا الان اثبات شده که حرکت درستی بوده این انتخاب . چون پیکربندی ایگل ، بخوبی ( تا جایی که اطلاع دارم ) ارتقاء ها و بروزرسانی ها را به نمایش گذاشته در خصوص تامکت هم که خوب دیگر کامل مشخص هست ، نیروی دریایی به هواگردی نیاز داشت تا نقش دفاع از ناوگان را فراتر از قابلیتهای اف-4 به نمایش بگذارد ، طرح های مختلفی هم از طرف شرکتهایی مثل نورث آمریکن راک ول ، ال تی وی ، جنرال داینامیکس ، مک دانل و گرومن ارائه شد که درنهایت با سرمایه گذاری دقیقه 90 ایران ، طرح گرومن انتخاب شد که مثل نیازمندی نیروی هوایی ، یک هواگرد دو موتوره بود که می بایست از ناوگان در برابر سیل موشکهای کروز ضد کشتی و بمب افکن های روسی حامل آن ، دفاع کند . سلاح اصلی اش هم موشکهای فینیکس بودند . فلسفه نیروی دریایی برای انتخاب تامکت این بود که ناوگروه های هواپیمابر ( CBG) قابلیت دفاع از خودشون را باسامانه ای نصب شده روی حامل های شناور دارند ولی اتکاء روی این مساله به معنای تمرکز روی یک سیستم دفاعی واکنشی ( منتظر بودن برای حمله دشمن / شلیک موشک کروز ضد کشتی ) شده و تمام شبکه دفاعی به برد این سامانه ها نیازمند میشد ( یعنی اگر زمانی روسها موفق میشدند فراتر از برد این سامانه های دفاعی ، موشکهای خودشون را شلیک کنند ، ان وقت درصد خطر برای ناوگروه بیشتر میشد ) اما وجود یک ناوگان هوایی به منظور ایجاد یک چتر دفاعی مستقل از سامانه های دفاعی نصب شده روی ناو باعث میشد تا زمان واکنش و همچنین ضریب هوشیاری برای دفاع در برابر تهدید افزایش پیدا کند . به همین دلیل تامکت از بطن همین نیازمندی بیرون آمد و متولد شد . در خصوص انتخاب تامکت توسط نیروی هوایی ایران ، جدای ملاحضات سیاسی ،و حاشیه ای .، این را باید در نظر داشت که نیروی هوایی ایران بعنوان یکی از مهمترین شاخه های ارتش ، می بایست همزمان با دوتهدید بزرگ (شوروی ) و کوچک ( عراق ) روبرو میشد ، به همین دلیل برای دور نگه داشتن هر دو نیروی هوایی متخاصم در زمان بحران از زیر ساختهای نظامی در زمین به یک سکوی هوایی مسلح به مهمات دوربرد نیاز بود که درآن زمان ،تامکت واجد این شرایط بود . و صد البته تاریخ نشان داد که انتخاب بسیار درستی هم بود . البته داستان این دو فقره طرح ، طولانی تر از این 4 خط هست ولی اینکه چرا ایران تامکت را انتخاب کرد ، دلایل مختلف فنی ، نظامی و حاشیه ای و در نهایت زرنگی شرکت سازنده در زمان معرفی این دو محصول به شاه ایران را شامل میشود که درزمان خودش میشود روی ان بحث کرد .

سمت راست : شلترهای سخت سازی پایگاه هوایی علی السالم و سمت چپ شلترهای پایگاه هوایی علی الجابر این( HAS ( Hardened aircraft shelter نگون بخت در جریان عملیات طوفان صحرا با سرجنگی BLU-109 B بدین شکل درآمدند . از 594 شلتر مستحکم سازی شده عراقی در عملیات طوفان صحرا ، 375 فقره با سر جنگی 2000 پاوندی فوق منهدم شد . برای بررسی ساختار ، این فقره را پیدا شد با این عنوان : Nonlinear Dynamic Finite Element Analysis of Hardened Aircraft Shelter Subjected To Blast Load

بسم ا... برای مقایسه سمت راست :آشیانه بتونی 2020 (سر جنگی موشک بالستیک ) سمت چپ : آشیانه بتونی : 1982 ( مهمات مارک-82 یا 84) البته زاویه عکس نخست عمود بر میدان دید هست و نمیشود کامل قضاوت کرد ولی تصویر سمت چپ ، تخریب مهمات هواپرتاب را روی آشیانه مستحکم سازی شده عراقی بوضوح مشخص کرده حالا فرض کنید مهمات مورد استفاده در تصویر سمت چپ ، مهمات هدایت دقیق ( به جای مهمات آهنی سقوط آزاد متعارف ) می بود ، درصد تخریب قطعا" متفاوت از این عکس قابل ارزیابی هست پی نوشت : هر دو عکس متعلق به عراق هست

ماجرای قدرت موشکی ایران - مستند «داستان اقتدار»

انقلاب در طراحی حامل های رزمی خطر پذیری نیروی دریایی روسیه در پذیرش طرح یک حامل کاتاماران هواپیمابر براساس اطلاعات منتشرشده از سوی وزارت دفاع روسیه ، در حالی که نیروی دریایی این کشور همچنان مشغول بررسی تولید دو حامل هواپیمابر سبک در کلاس وزنی 22000 تن است که برنامه ساخت آن می بایست از سال 2020 آغاز شود ، در نظر دارد تا یک بر نامه جاه طلبانه در کلاس وزنی 100000 تن را نیز همزمان دنبال نماید که می بایست بخشی از نیازهای نیروی دریایی این کشور را در حوزه ابرحامل های هواپیمابر تامین نماید . سخنگوی مرکز تحقیقاتی کریلف که نقش بسیار مهمی در توسعه ایده اولیه این طرح بر عهده دارد معتقد است که این پروژه که طراحی کاملا" متمایزی با شناورهای رزمی پیش از خود دارد ، یک نیمه کاتاماران بشمار می رود که بخشی از بدنه آن در زمان حرکت ، زیرآب قرار گرفته و برای گسترش قابلیتهای رزمی در نظر گرفته شده برای آن ، از دو عرشه پروازی جدا که توسط پیکربندی خاص به یکدیگر متصل میشوند ، تشکیل شده است . این طراحی، از پتانسیل بسیار گسترده ای برای حمل تعداد بیشتری هواگرد رزمی برخوردار بوده و به نیروی دریایی اجازه می دهد تا با سرمایه گذاری روی یک حامل در کلاس وزنی متوسط ، قدرت هوایی بیشتر را در دریا بخدمت گیردبه اعتقاد ناظران نظامی ، حامل جدید روسی با تناژجابه جایی بین 40000 تا 45000 تن می تواند 60 روز مستمر در دریا به عملیات رزمی مبادرت ورزند ، در حالی همزمان گونه متفاوتی از این شناور در کلاس وزنی 80000 تن نیز برای اجرای عملیات فراقاره ای نیز به نیروی دریایی روسیه پیشنهاد شده است . با توجه به این مساله و جذابیت پنهان گسترش توان دریایی ، احتمالا" روسیه قصد دارد تا به موازات برنامه کاتامارن فوق ، برنامه تولید حامل های میان وزن هواپیمابر و بالگردبر را نیز دنبال نماید . با این حال ، درصورت به سرانجام رسیدن این طراحی ، احتمالا" بیش از 30 فروند هواگرد رزمی شامل هواگردهای پیش اخطار ، جتهای جنگنده بر روی آن مستقر خواهند شد ، هر چند نوع این جنگنده ها هنوز مشخص نشده است . . در حال حاضر ، ارتش روسیه گونه ناونشین جتهای سنگین سوخو-27 و میگ-29 و همچنین جتهای میان وزن SU-33 و MIG-29K را در اختیار دارد ، با این وصف ، پیشنهاداتی مبنی بر توسعه هواگردهای پیشرفته تری نظیر SU-57 ، MIG-35 و حتی پروژه عمود پرواز ناکام YAK-141 نیز برای مسلح سازی این حامل شناور وجود دارد . به ترتیب از راست : میگ-29 کا ، یاک-141 و سوخو-33 در حوزه قابلیتهای دفاع از خود نیز ، این کاتاماران هواپیمابر می تواند به سامانه های دفاع هوایی Pantsir-ME ، حسگرهای پیشرفته ، سامانه های جنگ الکترونیک مدرن و تسلیحات ضد زیردریایی نوین مجهز گردد . با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا این حامل جدید از سکوی پرش کلاسیک روسی استفاده می کند یا اینکه منجنیق الکترومغناطیسی که جدیدا" توسط این کشور در دست توسعه قرار گرفته ، به این طرح افزوده خواهد شد . سامانه های دفاع هوایی Pantsir-ME با این وصف ، طراحی این حامل بصورت کاتاماران ، خطرات قابل ملاحضه ای را نیز بدنبال خواهد داشت ، بدین معنی که پایداری کمتری در آبهای مواج داشته و این عملیات رزمی در همه گونه شرایط آب و هوایی را محدود خواهد نمود ، بااین وصف ، طرح فوق برای خنثی سازی تهدیدات در نزدیکی سواحل روسیه ، مطلوب ارزیابی شده است ، ضمن اینکه مزیتهایی نظیر کاهش هزینه ها و همچنین دستیابی به سرعت بیشتر را ارائه میدهد که این مساله بدان معنا خواهد بود ک طرح جدید روسها ، بدون نیاز به پیشرانه های قوی تر می توانند ، همپای حامل های متعارف که بزرگتر و پر هزینه تر هستند ، عمل نماید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تجمیع پستهای مرتبط بانیروی دریایی روسیه ، بیست و هشتم بهمن سال یکهزار وسیصد و نود و هشت خورشیدی 2- طراحی سخت افزارهای نظامی ، بخصوص در حوزه دریایی ، بیشتر به ایده پردازی ها در انیمه ها و فیلم ها دارد نزدیک میشود صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

علی الحساب نام و تصویر ایشان را در ذهن داشته باشید تا مطلب را پیدا کنم قهرمان جستجو و نجات هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران جناب هوشنگ فرجی