بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم پروژه ی شهید پروینی ۱ پروژه ی مسلح سازی بالگرد بل ۲۱۴ هوانیروز به لانچرهای ۷ تایی و ۱۹ تایی راکت انداز بومی هایدرا با استفاده از پایه ی ( طراحی و ساخته شده برای آن . بنا به گفته ی عزیزان این پروژه به منظور ایجاد توانایی دفاع از خود برای این بالگرد اجرا شده است . تصویر از داخل کابین هم تهیه شده بود که متاسفانه پیدا نشد ، البته بروزرسانی ای داخل آن تصویر به چشم نمیخورد . پروژه ی شهید پروینی ۲ از اهداف پروژه علاوه بر توانایی یافتن بالگرد برای دفاع از خود ، امکان یافتن پرواز در شب و آتشباری موثر با استفاده از لانچر ۱۹ تایی راکت هایدرا + استفاده از توپ ( فوق العاده ی ) گتلینگ و ۲۰ میلیمتری اختصاصی بالگرد کبرا در پاد خارجی است . در گفتگوی شکل گرفته خشاب این توپ را با خشاب کبرا یکی و مشترک معرفی کردند. در ضمن با توجه به گفته ی عزیزان اینطور که از شواهد امر پیداست این توپ ثابت نبوده و در جهات بالا و پایین امکان تحرک دارد . با توجه به پایه ی راکت انداز ( در سمت دیگر بالگرد ) ، امکان تحرک لانچر راکت ( برای دقت بیشتر شلیک ) نیز دور از ذهن نیست . کبرای حامل ضد زره شفق ( معرف حضور دوستان هست ) کبرای نان تاو مجهز ( نام پروژه نامشخص ) بنا به گفته ی عزیزان توانایی پرواز درشب ( توانایی شلیک راکت و توپ از گذشته ) و در آینده ی نزدیک توانایی شلیک موشک هدایت شونده برای آن در برنامه دیده شده است . همینطور فرمودند که در آینده تعداد بیشتری بالگرد به این استاندارد ارتقاء خواهد یافت . البته با توجه به تصاویر امکان موقعیت یابی و.. براساس GPS نیز برای آن تدارک دیده شده است. http://s8.picofile.com/file/8352124542/تصویر_۱۸.JPG http://s9.picofile.com/file/8352124692/تصویر۲۱.jpg http://s9.picofile.com/file/8352124784/تصویر۲۳.jpg نکته : شاید مدل پروژکتور های ( مادون قرمز و.. ) مورد استفاده و نوع نصب یا سیم کشی آن برای دوستان سوال برانگیز شده باشد . طبق فرمایش عزیزان ، این پروژه ( ها ) با طی کردن روند توسعه و در آینده با پروژکتور های اختصاصی و آیرودینامیک تر جایگزین خواهند شد . در پایان از عزیزان (( هوانیروز قهرمان )) ارتش جمهوری اسلامی ایران به خاطر " برخورد بسیار عالی " با تمامی بازدیدکنندگان ، " اخلاق نیکو " ، " پاسخگویی اصولی " ( واقعی ) و همکاری با هموطنان عزیزمان تا حد امکان ، تشکر و قدردانی میکنم . بدون اغراق حقیر شاهد بهترین ، مردم داران ترین و زیباترین برخوردی بودم که تاکنون از سوی مجموعه ای ارائه شده بود. انشاا... خداوند به همه ی این عزیزان عمر با عزت و زندگی توام با آرامش هدیه کند . پ ن این مطلب اختصاصا" برای (( سایت وزین میلیتاری )) تهیه شده و بازنشر آن منوط به درج نام میلیتاری میباشد. مدیران محترم در صورتی که تصاویر ارزش انتقال به گالری سایت را دارا میباشد ، منتقل بفرمایید . متشکرم

بسم الله......... جاسوس گم شده روز چهارشنبه 13 فوریه 2019 مصادف با 24 بهمن 1397 دولت آمریکا ادعا کرد یکی از افسران سابق اطلاعاتی نیروی هوایی ارتش این کشور در حال جاسوس سایبری برای ایران بوده است . عمده فعالیت این فرد بروی همکاران سابق خود متمرکز بوده. وزارت خزانه داریی آمریکا به این بهانه دو شرکت و 9 فرد ایرانی را رو فهرست تحریمهای خود قرار داد . مونیکا ویت 39 ساله از سال 1997 تا 2008 در واحد اطلاعات نیروهای هوایی بوده و بعد از ان هم دوسال به عنوان یک پیمانکار فعالیت خود را ادامه میدهد . این فرد به اطلاعات با طبقه بندی بالا دسترسی داشته و زبان فارسی را در مدرسه زبان ارتش آمریکا آموخته . مقامات آمریکایی اعتقاد دارند این شخص بعد از حضور در دو کنفرانس شرکت چشم انداز جدید در ایران جذب سرویسهای امنیتی این کشور شده . بنا بر اعلام برخی از منابع احتمالا مونیکا ویت به ایران پناهنده شده است منبع https://www.reuters.com/article/us-usa-iran-spy/u-s-charges-former-air-force-officer-with-spying-for-iran-idUSKCN1Q2228

سلام دوست عزیز ، شما لطف دارید . اساتید سایت بهتر میتونستن شما رو راهنمایی کنن تا این بیسواد. پیرو سوال شما یه نگاهی انداختم به تصاویر قدیمی تر ، مثل اینکه این مدل لولا به رغم سادگیش روی بقیه ی کبراها هم استفاده شده و به نظر اختصاصی اون حساب میشه . این ۳ تصویر رو ببینید ، امیدوارم کمکی بکنه . ارادتمندم http://s9.picofile.com/file/8352161742/تصویر_۱.jpg http://s9.picofile.com/file/8352161784/تصویر_۲.jpg http://s9.picofile.com/file/8352161826/تصویر_۳.jpg

پادشاه سوئدی دربرابر درنای خاکستری روسی آیا جنگنده گریپن E توانایی مواجهه با خانواده جنگنده های عملیاتی سوخو ( 27 ، 30 و 35) را دارد ؟؟!!! بخش نخست سوئد ، بعنوان یکی از واحدهای سیاسی شمال اروپا ، به تقریب در شمار یکی از فعال ترین کشورهای تولید کننده سلاح ، بویژه هواگردهای رزمی قرار داشته که سابقه آن به نیمه قرن گذشته میلادی بازمیگردد . بااین وصف ،اخیرا" فرمانده نیروی هوایی سوئد ، طی اظهاراتی ، مدعی گردید که جنگنده چند ماموریته Gripen E ، که درقالب یک هواگرد رزمی نسل +4 قابل دسته بندی است ، یک وزنه قابل توجه به منظور مقابله با جتهای رزمی برتری هوایی خانواده فلانکر ، بویژه گونه های برگرفته ازآن ، نظیر سوخو-30 و سوخو35 خواهد بود . با توجه به این مساله ، برخی از تحلیلگران نظامی معتقدند که فلسفه اولیه طراحی این جنگنده اروپایی ، بطور دقیق برای ایفای چنین نقشی ، تعریف ودر خط تولید قرار گرفت و از یک نظر ، یک پیکربندی ایده آل برای ورود به حوزه رزم هوایی با فلانکرهای روسی است . طبق اطلاعات موجود ، از خانواده معظم جنگنده های فلانکر(بازه زمانی دهه نود میلادی ، تا کنون ) 600 فروند هواپیما تولید شده که هنوز تعداد قابل توجهی از آنها در خدمت بوده و در واقع ، پایه و بنیاد قابلیت رزم هوایی نیروی هوایی روسیه را تشکیل میدهند . این درحالی بود که گرچه روسها بر پایه تهدیدات موجود و تحلیل چالش های آینده ، موفق شده بودند تا یک پیکربندی رزمی هوایی را برای مقابله با جنگنده های اف-15 ایگل نیروی هوایی ایالات متحده توسعه دهند ،اما با ظهور نسل جدید جتهای برتری هوایی در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( اف-22) ، چالش بزرگتری در پیش روی آنها قرار گرفت و طبیعتا" پاسخ متقابل نیز با توسعه گونه سوخو-35 داده شد . سوخو-27 اس ام.2 اما کشورهای کوچکتری نظیر سوئد، در قاره اروپا بودند که در مقایسه با ایالات متحده ، فاصله به نسبت نزدیکتری با اتحاد شوروی و سپس روسیه فدرال داشته و این به معنای تهدید افزون تر بود ، به همین دلیل شرکت معظم ساب ،پس از یک تجربه موفق ( ساب-37 ویگن ) طراحی یک جت رزمی سبک چند ماموریته را در دستور کار خود قرار داد که محصول نهایی آن، جنگنده ریزنقش و زیبای JAS-39 گریپن محسوب میشود . گریپن ، بنابر تحلیل های موجود از سوی ناظران آمریکایی ، یک هواگرد رزمی در کلاس جت اف-16 قابل طبقه بندی است ، اما این هواگرد بدلیل قیمت خرید پایین تر ، در عین سرعت و ارتفاع پروازی کمتر و همچنین برد حداقلی حسگرهای مورد استفاده در آن ، بطور قطع پایین تر از جنگنده های برتری هوایی نظیر اف-15 یا سوخو-30 قرار خواهد گرفت . اما با معرفی جدیدترین گونه این جنگنده سوئدی (Gripen E ) که نمونه کارآمد تری از نسخه اصلی محسوب میشد ، برخی از ناظران نظامی ، آن را با نمونه بهینه سازی شده F-16V مورد مقایسه قرار میدهند . بااین وصف ، بدلیل وجود شبهات بسیار در خصوص قابلیتهای نمونه اولیه گریپن در مقایسه با همتای آمریکایی آن ، برخی براین اعتقاد قراردارند که جت آمریکایی ، در تمام حوزه ها براین هواگرد اروپایی ، برتری مطلق خواهد داشت . بلحاظ تاریخی ، جتهای چند ماموریته سبک (Light multirole fighters) در طول تاریخ رزم هوایی ، همواره در برابر هواگردهای رزمی تخصصی برتری هوایی ، ضعف قابل توجهی را از خود نشان داده اند ، چنانکه رونددرگیری های هوایی میان اریتره – اتیوپی و همچنین درگیریهای هوایی در خلیج پارس نشان داد ، جتهای رزمی برتری هوایی نظیر سوخو-27 و اف-15 حاکم مطلق آسمان در برابر جتهای سبکتر از خود بوده اند. مضاف براینکه در طول جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی ایران بااستفاده گسترده از ابررهگیر اف-14 تامکت ، دربرابر جتهای سبک تر میراژ اف-یک ( با نسبت شکار 53.3 درصد ) در برابر ساقط شدن هر فروند تامکت ( ادعای 3 تا 5 فروند از سوی منابع عراقی ) عملا" به حاکم مطلق آسمان تبدیل گردید . دراین میان، شرکت سازنده گریپن ،مدعی است که این هواگرد رزمی ، گرچه به تقریب 50 درصد رانش به وزن هواگرد روسی را در اختیار دارد و طبیعتا" به شکل قابل ملاحضه ای کُند تر بوده و ارتفاع پروازی پایین تری را داراست ، می تواند براحتی در برابر جتهای روسی ، قد علم کند ، که این ادعا موجب میشود که یک علامت سئوال بسیار جدی ( با توجه به سابقه تاریخی ذکرشده ) در اذهان ایجاد گردد . ازیک سو ، نیروی هوایی روسیه ، بخش عمده ای از ناوگان فلانکرهای موجود خود را در قالب برنامه های مختلف ، بروزرسانی نموده ( تبدیل تعداد قابل توجهی از سوخو-27 های قدیمی به استاندارد Su-27SM2 ) و همزمان ، برنامه های متنوعی را برای توسعه سامانه های رزمی +4 برای گونه سوخو -35 شامل اویونیک کاملا" جدید ، پیشرانه های کاملا نوسازی شده و همچنین اضافه نمودن رادار Irbis-E در دست اجرا دارد .این مساله بدان معنی خواهد بود که گریپن ، حداقل در ظاهر امر ، هیچ مزیت فنی قابل توجهی را دربرابر فلانکرهای ارتقاءیافته نخواهد داشت . رادار Irbis-E ژنرال نیروی هوایی سوئد ، ماتس هلگسون در خصوص قابلیتهای جت سبک چنین معتقد است : " گریپن ، بویژه گونه E ، عمدتا" برای ورودبه عرصه رزم هوایی با فلانکر طراحی شده ، ما در اینجا یک کمربند سیاه برای سوخوهای روسی در اختیار داریم " . F-404 AL-31 F-414 این درحالی است که سرمایه گذاری سوئد بر روی فناوری جتهای رزمی بسیار اندک به نظر می رسد و اما برخی نیز ، براین اعتقادند که تولید تعداد قابل توجهی از گریپن ، می توان یک چالش بسیار بزرگ برای سوخو-27 در مقایسه با سایر جتهای سبک نظیر میگ-29 یا اف-16 بوجود آورد . شرکت ساب نیز برای صرفه جویی در هزینه های تولید ، با یک انتخاب هوشمندانه ، بسمت خرید امتیاز پیشرانه موفق جنرال الکتریک F404 سوق یافت ، اما برای گونه E ، پیشرانه به مراتب قدرتمند تر جنرال الکتریک F414 بعنوان گزینه نهایی انتخاب گردید ، هرچند ، توان تولید شده توسط این موتور ،هنوز قابل مقایسه با اندازه رانش تولیدی پیشرانه های توربوفن AL-31 سوخو یا موتور F110 جنگنده اف-16به نظر نمی رسد . علاوه براین ، جت سوئدی ، هنوز وابستگی زیادی به موشکهای غیر بومی ( موشک AIM-120C) با برد 105 کیلومتر دارد که با کمی ارفاق ، توانمندی مشابهی با R-77 های روسی را ارائه می کند . ES-05 رادار آرایه فازی این جنگنده نیز با شناسه ES-05 محصول شرکت ایتالیایی لئوناردو است که این انتخاب ، بیشتر با هدف صرفه جویی در هزینه های تحقیق و توسعه این فناوری بصورت بومی صو.رت پذیرفته است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............... 2- تصاویر پستهای قدیمی بازیابی شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

بسم الله الرحمن الرحیم بلاروس در انتظار تحویل جنگنده های برتری هوایی Su-30SM در چند ماه آینده ، برای تکمیل ساخت شبکه دفاع هوایی روسیه نیروی هوایی بلاروس برای تحویل گرفتن جنگنده های برتری هوایی Su-30SM ( نسل 4+) در سال 2019 برنامه ریزی کرده است. Su-30SM یک نسخه طراحی و توسعه یافته بر مبنای Su-27 فلانکر می باشد که مجهز به به روزترین آیونیک ، حسگر ها و سیستم های جنگ الکترونیک می باشد که بسیاری از این سیستم ها از سیستم های توسعه داده شده برای Su-35 نیروی هوایی روسیه ناشی شده اند که به جهت طراحی یک جنگنده برتری هوایی در سال 2014 وارد خدمت شده است. اگرچه Su-30 فاقد سیستم بردار رانش سه بعدی همانند Su-35 می باشد ، اما مجهز به سیستم بردار رانش دو بعدی است که توانایی مانور فوق العاده ای برای تقویت بقاپذیری در تمامی شرایط را به این جنگنده می دهد. مطابق گزارشات این جنگنده ها به همراه موشک های R-27ER و موشک هوا به هوای برد بلند R-77 تحویل خواهند شد که توانایی بالایی در رویارویی هوایی برد بلند را به نیروی هوایی بلاروس می دهد . دوازده فروند از این جنگنده تحویل نیروی هوایی بلاروس خواهد شد. جنگنده برتری هوایی Su-30 جنگنده Su-30 برای نیروی هوایی روسیه طراحی شده بود و صادرات آن به بلاروس تا حدودی منحصر به فرد است زیرا انواع صادراتی Su-30MKK و MK2 معمولا به مشتریان خارجی فروخته می شود. محدوده همکاری نزدیک دفاعی بین دو کشور جدا شده از شوری سابق ، موجب تسهیل در زمینه فروش 6 فروند انواع Su-30SM به قزاقستان نیز شده است. نیروی هوایی روسیه 60 فروند جنگنده Su-30SM از سال 2012 تا 2016 دریافت کرده است و در حال بروزرسانی این ناوگان هوایی تا کنون می باشد. این جنگنده های مسلماً جایگزین مقرون به صرفه تری نسبت به جنگنده های خیلی پیشرفته و گران قیمت Su-35 می باشند . Su-30SM اولین بار در یک میدان عملیاتی در صحنه سوریه دیده شده است ، که در کنار تعداد اندکی از جت های Su-35 مسلح به موشک های هوا به هوا به عنوان مکمل سیستم دفاع هوایی پیشرفته S-400 و S-300V4 با هدف جلوگیری از حملات احتمالی هواپیماهای غربی یا عرب علیه اهداف روسی در سوریه مستقر شده بود. جنگنده های برتری هوایی Su-27 نیروی هوایی بلاروس نیروی هوایی بلاروس قبلا جت های پیشرفته سنگین رزمی را که برای رویارویی ها هوایی طراحی شده بودند به کار می گرفت که شامل جنگنده رهگیر MiG-25 Foxbat در طی جنگ سرد و جنگنده برتری هوایی Su-27 Flanker می باشند. طبق گزارشات Su-27 شدیدا مورد استفاده در نیروی هوایی بلاروس بوده و بلاروس تنها و اولین کشوری که در سال 2012 بعد از 27 سال اقدام به بازنشستگی این جنگنده ها از خط اول خدمت نموده است . ناوگان جنگنده این کشور در حال حاضر متشکل از حدود 40 فروند انواع پیشرفته جنگنده MiG-29 در حال خدمت می باشند. این جنگنده به عنوان مکمل سبک تر Su-27 و Su-30 طراحی شده بود که فاقد شعاع عملیاتی ، حمل مهمات یا ارتفاع عملیاتی جنگنده های برتری هوایی و پیچیدگی های Su-30SM می باشد. با این اوصاف این جنگنده ها نقش مکمل موثر پلاتفرم های دفاع هوایی S-400 ، S-300 ، BuK-M2 و Tor را بازی می کنند. هنوز مشخص نیست بلاروس توانایی استفاده از Su-30SM را خواهد داشت زیرا هزینه 1 ساعت پرواز آن به طور قابل ملاحظه ای بیشتر MiG-29 است . با اینکه بلاروس بارها درخواست روسیه برای احداث پایگاه هوایی در خاکش را نپذیرفته است اما همچنان روسیه علاقه به تقویت توانایی نیروی های مسلح بلاروس برای دفاع از حریم هوایی و جلوگیری از حمله بلوک غرب از طریق سرزمین بلاروس در هر جنگی را دارد. مترجم : bigbang - فقط برای میلیتاری منبع : https://militarywatchmagazine.com

آغاز تست های زمینی جایگزین بالقوه بلک هاوک یکی از دو نامزد جایگزین هلیکوپتر UH-60 Black Hawk آزمایشهای بر روی زمین را آغاز کرده است . SB-1 Defiant از طرح های منحصر به فردی در پروانه ها نسبت به هلیکوپتر های معمولی استفاده می کند که به آن سرعت بالاتری در انتقال نیروها و تجهیزات ، در میدان نبرد را می‌دهد . SB-1 توسط بوئینگ و سیکورسکی(بخشی از لاکهید مارتین) طراحی و ساخته شده است و دارای تفاوت های قابل توجهی نسبت به هلیکوپتر های معمولی می باشد . هلی کوپترهای معمولی از پروانه های اصلی خود برای بلند شدن استفاده می کنند و پروانه دم ، تثبیت کننده هلی کوپتر است و مانع از چرخش آن می شود. با این وجود ، SB-1 عمل برخواستن و پایداری را به وسیله دو پروانه که خلاف جهت هم می چرخند ایجاد می کند . یک پروانه هم در پشت به صورت یک فن چند تیغه ، نیروی پیشرونده را تولید و سرعت پرنده را افزایش می دهد . سیکورسکی پیشگام در ترکیب پره هایی که خلاف جهت یکدیگر حرکت می کنند و یک فن چند تیغه (propulsor) در اثبات گر تکنولوژی X-2 و سپس هلیکوپتر S-97 Raider Scout می باشد که البته SB-1 بزرگتر از بقیه است . این پرنده برای حمل چهار خدمه و دوازده مسافر طراحی شده است و می تواند با سرعت 250 گره (287 مایل در ساعت بر روی زمین) حرکت کند . همچنین SB-1 تجهیزات فرود قابل جمع شدن را دارا خواهد بود، چیزی که در UH-60 وجود ندارد. Defiant یک برنامه میان مدت برای ورود ارتش ایالات متحده به نسل آینده پرنده های Vertical Lift توسط سیکورسکی و بوئینگ می باشد تا این پرنده به صورت کامل جایگزین هلیکوپتر های UH-60 Black Hawk و AH-60 Apache در ارتش آمریکا گردند . یک نسخه تهاجمی مسلح از Defiant احتمالا به گونه ای باشد که بتواند جایگزین جدید موشک های هلفایر قدیمی را در خود جای دهد . Defiant هم اکنون در حال انجام آزمایش‌های زمینی در مرکز پرواز سیکورسکی در ساحل وست پالم در فلوریدا می‌باشد. تاریخ پرواز اول نامعلوم است اما امسال ممکن است اتفاق بیفتد. صرفاً برای میلیتاری / بن پایه : Popular Mechanics

سلام، دوست عزیز چند روزی تو این سایت گردش کن: www.armscontrolwonk.com و مخصوصا مقالات اون ها در مورد نطنز را ببین. به عنوان نمونه: https://www.armscontrolwonk.com/archive/201568/tunnels-near-natanz/ https://www.armscontrolwonk.com/archive/201274/ncri-did-not-discover-natanz/ https://www.armscontrolwonk.com/archive/200221/iranian-enrichment-facility-at-natanz/ https://www.armscontrolwonk.com/archive/201030/we-are-not-going-to-nuke-iran/ ان شاءالله که متوجه بشی که چقدر با تصاویر ماهواره ای میشه راحت تاسیسات زیر زمینی را شناسایی کرد. تازه وبسایت فوق فقط و فقط از تصاویر ماهواره ای در طیف نور مرئی استفاده می کنه که توسط ماهواره های تجاری گرفته شده اند و در دسترس عموم قرار دارند. ماهواره های نظامی آمریکایی به مراتب قابلیت های بالاتری دارند. هدف اولی و اصلی ایجاد تاسیسات زیرزمینی پدافند غیر عامل و حفاظت از آن ها در برابر حملات دشمن است. مخفی کاری هدف ثانویه است. لذا، آمریکا هم بفهمه تاسیسات ما کجا هستند اهمیتی نداره چون وقتی به اندازه کافی پایین رفتی، دیگه آمریکا و بالا تر از آمریکا نمی توانند به این راحتی ها اون تاسیسات را نابود کنند.

سیستم راکتی APR-40 سیستم راکتی APR-40 در موزه دفاع مقدس سمنان APR-40 یک سیستم راکتی 122 میلیمتری ساخت رومانی است که براساس سیستم راکتی BM-21 گراد شوروی ساخته شده است. این سیستم راکتی بر روی شاسی کامیون های 6x6 رومانیایی DFAEG مدل DAC 15.215 سوار است. عراق نیز از دارندگان سیستم راکتی APR-40بود و در جنگ 8 ساله علیه ایران از این سیستم راکتی استفاده کرد. در طول جنگ تعدادی از این سیستم راکتی به غنیمت نیروهای ایرانی در آمد. سیستم راکتی APR-40 در موزه دفاع مقدس کرمان .

سیستم دفاع فعال تروفی برای تانک های لئوپارد 2 جدیدترین همکاری مشترک شرکت رافائل و ارتش آلمان افشا شد. گزارش ها نشان میدهد آلمان قصد دارد تا تانک های لئوپارد 2 خود را به سامانه دفاع فعال تروفی شرکت اسرائیلی رافائل مجهز کند. مقامات آلمانی در رویداد بین المللی خودروهای زرهی که در لندن برگزار شد خبر این قرار داد مهم را تایید کردند. انتظار می رود بخشی از تانک های لئوپارد 2 ارتش آلمان تا سال 2022 به سیستم دفاع فعال تروفی مجهز شوند. البته مشخص نیست از بین تانک های لئوپارد 2A6M ، 2A6 و 2A7 در اختیار ارتش آلمان کدام مدل سامانه دفاع فعال تروفی را دریافت میکنند. علاوه بر این به نظر می رسد شرکت رافائل برنامه های برای نصب سیستم دفاع فعال تروفی بر روی پلتفرم 8x8 زرهی بوکسر نیز داشته باشد.

پگاسوس سوخت‌رسان جدید آمریکایی اولین تانکرهای سوخت‌رسان KC-46A Pegasus به عنوان جدیدترین دارایی تسلیحاتی نیروی هوایی استراتژیک آمریکا در پایگاه هوایی مک کانل واقع در کانزاس فرود آمد. در 25 ژانویه کادر پروازی مک کانل برای اولین‌بار دو فروند هواپیمای کی سی 46 ای پگاسوس سوخت‌رسان را در پایتخت هوایی جهان تحویل گرفتند. سرهنگ جاش اولسون فرمانده ارشد واحد 22 ناوگان سوختگیری هوایی گفت: "امروز در تاریخ به عنوان یک پیروزی برای تیم مک کانل و نیروی هوایی آمریکا ثبت خواهد شد با این هواگرد می توان کل سیاره را لمس کرد." از آنجا که این پایگاه به عنوان اولین پایگاه عملیاتی اصلی در سال 2014 انتخاب شده است مک کانل خود را آماده کرده است تا اولین هواگرد جدید نیروی هوایی را تحویل بگیرد. پیمانکاران یک سالن نگه‌داری برای کی سی 46، خوابگاه‌های آموزشی فنی، برج کنترل ترافیک هوایی، و بسیاری از تاسیسات خاص دیگر را برای رسیدن پگاسوس ساخته اند. این پروژه‌ها با بکارگیری کارگران کانزاسی و منابع محلی، 267 میلیون دلار برای اقتصاد محلی به ارمغان آورده است. کادر پرواز، شبیه سازی پرواز کی سی 46 را انجام داده‌اند، اپراتورها بارگیری محموله‌ها را تمرین کرده اند و گروه تعمیر و نگهداری یک جدول زمانی آموزشی برای پروژه کی سی 46 طراحی کرده‌ است. در طی کار با شرکت هواپیماسازی بویینگ، گروه تعمیرات و نگهداری مک کانل به مدت سه سال تکنیک‌های جدید سفارشی را توسعه داده‌است و فرایندها را ساده‌سازی کرده‌اند. طبق اعلام بویینگ، مک کانل در ویچتا دو تانکر دیگر را در هفته‌های آینده دریافت خواهد کرد. سپس پایگاه هوایی آلتوس 4 کی سی 46 را برای پشتیبانی از آموزش کادر پرواز تحویل خواهد گرفت. نیروی هوایی به زودی ارزیابی سیستم‌های کی سی 46 را در سناریوهای عملیاتی واقع بینانه‌ای را آغاز خواهد کرد. هواپیمای پشتیبانی نزدیک A-10 در حال سوخت‌گیری از KC46-A در جریان آزمایش Milestone C که قبل از استفاده از آن در جنگ مورد نیاز است. همچنین اعتبارسنجی قابلیت‌های سوخت‌گیری کی سی 46 با بمب افکن بی2 هواگردهای ترابری سی 5 و جنگنده‌ی اف 35 را ادامه خواهد داد. آزمایش‌های قبلی شامل بمب‌افکن بی 52، هواپیمای کارگوی سی 17 و جنگنده‌های اف 15 ای و اف 18 بوده است. کی سی 46-ای پگاسوس یک تانکر سوخت‌رسان استراتژیک است که توانایی جابجایی تجهیزات را نیز دارد. ترجمه شده توسط GHIAM/ صرفا برای میلیتاری منبع

اولین تصاویر از تست زمینی Sukhoi S-70 به گزارش خبرگزاری Interfax اولین ازمایشات زمینی جدیدترین پرنده ی بدون سرنشین کمپانی سوخو در تاریخ 28 ژوئن 2018 در پایگاه هوایی Novosibirsk انجام شد.این تصاویر که به تازگی درز پیدا کرده است Sukhoi S-70 ملقب به شکارچی (به روسی Okhotnik-B ) در حال تست های زمینی قبل از پرواز نشان میدهد.ظاهرا قرا است اولین پرواز این پروژه ی محرمانه ی روسها در سال 2019 صورت پذیرد.اولین بار درسال 2014 بود که ولادیمیر میخائیلوف مدیر تحقیقات هواپیماهای نظامی سازمان هواپیمایی روسیه (UAC) خبر از وجود چنین پروژه ای در شرکت سوخو را داد.تاکنون ویژگی های زیادی از این پهباد در حال توسعه دردسترس نیست ولی گمانه زنیها از حداکثر وزن برخواست 20 تن در این پهپاد را خبر میدهند که این موضوع آن را سنگین ترین پهپاد توسعه یافته در نوع خود نشان میدهد.در حال حاظر میزان آمادگی اولین نمونه پهپاد از این تصاویر دشوار است، زیرا مشخص نیست که آیا تجهیزات کامل بر روی پرنده نصب شده است یا خیر.به نظر هدف این پروژه ساخت یک پرنده بدون سرنشین با قابلیت های تصمیم گیری مستقل میباشد.چیزی که تاکنون مشخص شده در شکارچی از فناوری های مورد استفاده در پروژه ی T-50 (PAK FA) استفاده خواهد شد .کار بر روی "شکارچی" توسط PJSC زیرشاخه ی "شرکت سوخوی" تحت قرارداد وزارت دفاع روسیه، صادر شده در تاریخ 14 اکتبر 2011 انجام شده است. انتظار میرود پروژه در سال 2020 به بهره برداری برسد. می توان فرض کرد که این هواپیمای بدون سرنشین با توجه به ویژگی های آن با X-47Bمتعلق به Northrop Grumman مقایسه شودیعنی بتواند در شعاع 4000 کیلومتر عمل کند .

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/11/24/1946708/حمله-انتحاری-به-اتوبوس-حامل-نیروهای-سپاه-در-سیستان-و-بلوچستان-با-چندین-شهید-و-مجروح-اطلاعیه-قرارگاه-قدس طبق معمول

البته در مورد این چیزی که تو نمایشگاه نشون داده شده با توجه به اینکه دوستمون گفتن دماغش پلاستیکی هست، من خودم بیشتر به این سمت معتقد شدم که صرفا یک ماکت هست، و اگر هم ماکت یک موشک واقعی باشه احتمالش هست به خاطر ماکت بودنه که بالک های انتهایی رو هم فیکس ساختن. اما سیستم تراست وکتورینگ موشک ها انواع مختلفی دارن و همه مثل aim-9x نیست که مقلا بشه از این نمای تصویر ۹ دی تشخیص داد که مولفه هاش رو داره یا نه، موشک aim-9x به عنوان مثال در مورد این نوع TVC که از نوع Internal Jet Vane هست، از اون نمایی که از موشک ملقب به ۹ دی داریم، نمیشه مولفه های TVC رو تشخیص داد یا در مورد R-77 و R-73 که از نوع Segmented dome deflector بهره می برن، از این نمایی که از نه دی داریم به راحتی تشخیص مولفه های سامانه TVC به این سادگی ها معلوم نیست: R-73 R-77 Tvc در R-73 اما نکته دیگری که من رو بیش از پیش به ماکت بودن موشکی که از اون با نام ۹ دی یاد شده، رسوند، اینه که در تمام موشک های هوا به هوا با تی وی سی که چک کردم و در ذهنم هست اینه که همشون علاوه بر tvc از بالک های متحرک با کنترل آیرودینامیکی هم بهره می بردن.

به نام خدا بحران دوم موشکی کارائیب ؟ به گزارش منابع خبری :دو فروند بمب افکن استراتژیک Tu-160 Blackjack نیروی هوایی فدراسیون روسیه پس از پروازی 10000 کیلومتری از پایگاه هوایی انگلس(Engels) و پرواز بر فراز اقیانوس اطلس و پس از دوبار رهگیری توسط جنگنده های ناتو در روز دوشنبه در فرودگاهی در نزدیکی کاراکاس به زمین نشستند. نکته حائز اهمیت این است که وزارت دفاع روسیه بیانیه ای در خصوص مدت استقرار این بمب افکن هاو تسلیحات آنها انشار نداده است و بعضی تحلیگر ها بر این باورند که این دو بمب افکن احتمالا حامل موشک های کروز هسته ای و یا موشک های کروز ضد کشتی اند . این دو بمب افکن اخیرا اقدام به پرواز گشتی ده ساعته ای بر فراز کارائیب با اسکورت و همراهی جنگنده های F-16 و Su-30نیرو هوایی ونزوئلا کرده اند. این سومین سری از این گونه پرواز های بمب افکن های Tu-160 است که در سال های 2003 و 2008 نیز به انجام رسیده بود. این اقدام واکنش شدید وزیر امور خارجه آمریکا مایک پمپئو را به دنبال داشته که در بیانیه خود اعلام کرد :(( "دولت روسیه بمب افکن های خود را به آن طرف دنیا به ونزوئلا فرستاده است . مردمان روسیه و ونزوئلا باید این اقدام را به صورتی که هست ببینند : دو رژیم فاسد در حال ولخرجی بودجه های مردمی و ساکت کردن و سرکوب آزادی و حقوق آنها . در حالی که مردم آنها در عذاب اند ".)) که این سخنان واکنش شدید دمیتری پسکوف سخنگوی کرملین را به دنبال داشت " این یک حرکت غیر دیپلماتیک از طرف وزیر امور خارجه ایالات متحده است . این یک اتهام جدی به سمت دولت رروسیه است و ما بر این باور هستیم که این یک بیانیه مناسب نبود . در رابطه با هزینه های عمومی ما مخالف این امر هستیم . به علاوه این یک بیانیه نا بجا از طرف کشور است که با نصف بودجه نظامی خود توانایی سیر کردن آفریقا را دارد . ما به دنبال ادامه گفتگو ها با همکاران خود هستیم و امید به امادگی هرچه زودتر واشینگتن داریم." پ.ن: سخن ها نقل شده نظرات شخصی مترجم نیست. صرفا برای میلیتاری منابع:https://www.youtube.com/watch?v=OkbFkc3ykrI در دیدئو ببینید 2.http://www.thedrive.com/the-war-zone/25469/russian-tu-160-bombers-fly-10-hour-caribbean-patrol-from-venezuela-drawing-ire-from-u-s 3.https://thebarentsobserver.com/en/security/2018/12/two-tu-160-bombers-flew-over-barents-sea-deployment-venezuela

سلام قصد ادامه مطلب نداشتم اما این مطلب رو اضافه میکنم جهت روشن شدن مبحث قبلی که مطرح شد قبلا هم گفتم که پنهان کردن چنین سازه هایی تقریبا غیر ممکنه به صحبت مدیر عامل تسلا اشاره کردید که درست هم هست ، اما مشخصاتی که گفته شده برای تونل های حفر شده با دست و قطر کمتر از ۱ متر و ارتفاع تقریبا ۱.۵ متر و طول محدود (حجم حفاری حداکثر ۱۰۰ -۲۰۰ مترمکعب) که در زمین های نرم حفاری میشه مقایسه کنید با تصاویر منتشر شده از سیلو های موشکی، سازه های پیچیده به عرض و ارتفاع بیش از ده متر و طول نامشخص (بیش از چندصدمتر طول) ، داریم در مورد هزاران و شاید میلیون ها متر مکعب حفاری در زمین های سخت صحبت میکنیم که با دست قابل انجام نیست و نیاز به ماشین آلات خاص حفاری (۱) داره انتقال این حجم نخاله نیاز به تعداد قابل ملاحظه ای ماشین آلات انتقال (۲) و دپو داره بعلاوه مقدار قابل توجهی عناصر سازه ای و بتن ریزی و آماده سازی (۳) این سیلو ها در محلهای دور و ناشناخته ساخته میشن ، تصور کنید این حجم تردد در محلهایی که کمتر انتظار تردد داریم چقدر جلب توجه خواهد کرد بجز کاربران و جریان در بخش های ۱و۲ و ۳ در بخش دیگر افراد شاغل در مجموعه هستند که بهر دلیل ممکنه باعث نشت بشن (خود کم بینی ، نیاز به توجه و ...) به همه این ها اضافه کنید عواملی مثل نفوذ و سایر موارد که نشون داده ایم خیلی هم از این موضوع در امان نبوده و نیستیم جهت تقریب ذهنی شما به مساله ، یک خبرنگار با دسترسی به عکس های ماهواره ای عمومی محل یکی از سایتهای موشکی جنوب کشور که به خلیج پارس ، دریای عمان و کشور های جنوبی اون ها مسلط هست رو در میان کوهها جانمایی کرده که براحتی قابل مشاهده است

شاید این منم که منظورمو درست بیان نمی کنم و بحث طولانی کردم . اولا درباره موشک های بالستیک ما درباره بحث تاکتیکی این موشک ها حرف نمیزنیم وگرنه این بحث که اصلا حساسیت برانگیز نیست شما موشک های ضد شناور یا ضد رادر یا حتی موشکای ضد کشتی ما با مسیر نیمه بالستیک رو با موشکی مثل سجیل و قیام یکی میدونید؟؟؟ نه عزیز من نه جان من اون رقیب ها و دشمنان ما احمق نیستن اینا موشک های تاکتیکی نیستن . موشکی مثل سجیل مستقیما برای استفاده علیه شهرها طراحی شد و این چیز طبیعی یک موشک با بردی بالای 2 هزار کیلومتر نمی تونه دقت تاکتیکی بودنو داشته باشه بلکه نیاز به کلاهک نامتعارف داره خوب ، پس میرسیم به فرمایش دوم شما که بزار دشمنانمون باور کنن . خوب جان من اگر دشمنامون باور کنن بعد سوالشون اینه که کدوم کلاهک ؟؟ ایا ایران میلیون ها دلار خرج کرده که حتی با درصد موفقیت بالا حتی با کمترین درصد شکسن بر اثر سامانه دفاع موشکی یک موشکو با یک کلاهک متعارف به شهر ها ما بکوبه ؟؟ ایا این کار با تسلیحات بهتری انجام نمیشه ؟؟ بحث من اینه ما سلاح هسته ای می خوایم یا نه ؟؟ اگر فرمایش رهبر بزرگ انقلاب رو در نظر بگیریم پس حرامه و تولید و تاکید بر ساخت چنین سلاح با این حساسیت جهانی عاقلانه نیست ولی اما اگر قصدشو داریم موضوع چیز دیگه ای . امیدوارم منظورم کامل رسونده باشم تا باز با موشک های ضد رادار قاطی نشه!!!! دوما نمی دونم چرا شما متوجه فرق یک معاهده که دو نفر با قدرت برابر میشینن و توافق می کنن و وضعیت آلمان نمیشید ؟؟ یعنی شما معاهده شوروی و آمریکا با معاهده که آلمان قبول کرد یکی میدونید ؟؟!! عزیز من این دو از هیچ نظر یکی نیستن و هنوزم بحثم درباره انعطاف یک نیرو پا برجاس و روسیه و آمریکا موشک هایی رو در زمین نابود کردن که در دریا هنوز تولید میشن نمونش تاماهاک که الانم امریکا به راحتی می تونه برشون گردونه پس میبینیم که تفاوت چیه زمین کاملا قابل کنترول اما هوا و دریا نه این نیروها قابل تغییر با شرایط هستن. با همین وجود محدودیت، شما میبینید که پیشرفت های موشکی همین معاهده هم زیر سوال برد سوما استفاده ار برجام و فرجام نشون دهنده افکار مشرقی شماس وگرنه یکم با مطالعه برجام می تونید ببینید چقدر به سود این کشور بود و. شرایطی که باعث این وضعیت شد بگذریم . اما در کل حرف من درباره نوع کابرد موشک های بالستیک عوض نشده و اگر هدف کلاهک متعارفه ما داریم پولمونو دور میریزیم اگر!!!!

EM: I think there's no real length limit. You could dig as much as you want. I think if you were to do something like a DC-to-New York Hyperloop, I think you'd probably want to go underground the entire way because it's a high-density area. You're going under a lot of buildings and houses, and if you go deep enough, you cannot detect the tunnel. Sometimes people think, well, it's going to be pretty annoying to have a tunnel dug under my house. Like, if that tunnel is dug more than about three or four tunnel diameters beneath your house, you will not be able to detect it being dug at all. In fact, if you're able to detect the tunnel being dug, whatever device you are using, you can get a lot of money for that device from the Israeli military, who is trying to detect tunnels from Hamas, and from the US Customs and Border patrol that try and detect drug tunnels. So the reality is that earth is incredibly good at absorbing vibrations, and once the tunnel depth is below a certain level, it is undetectable. Maybe if you have a very sensitive seismic instrument, you might be able to detect it. ایلان ماسک در مورد بحث تونل و حفاری اون در زیر زمین به این نکته اشاره کرده که وقتی از عمق مشخصی پایین تر برید، روی سطح زمین حتی نمیشه متوجه حفاری کردن اون تونل شد.و استدلالی هم که برای این موضوع میاره اینه که اگه شما بتونید دستگاهی درست کنید که بتونه تونل رو پیدا کنه مشتری اولش اسرائیل هست برای پیدا کردن تونل های حماس و آمریکا برای پیدا کردن تونل های قاچاقچی های مواد مخدر در مرز مکزیک. و میگه اگر تجهیزات حساس لرزه نگاری داشته باشید شاید بتونید پیدا کنید تونل رو.که تازه این ماله زمانی هست که شما روی سطح اون محل هستید که باز هم اما و اگر دخیل هست. در این جا صحبت روی تونل هست.ولی نکته اصلی بحث قابلیت بالای زمین در جذب ارتعاشات هست که باعث میشه فعالیت در زیر زمین از روی زمین قبل تشخیص نباشه.با توجه به اشاره ای که به تونل های غزه و مرز مکزیک شده به نظر میاد بحث ماهواره در کشف تاسیسات زیر زمینی منتفی باشه. منبع:

عرض شد که ایموجی نشانه احساس گوینده در اون لحظه است و اما در مورد اینکه ما تنها کشوری هستیم که از موشک بالستیک استفاده متعارف میکنیم یا نه؟ چین اولین کشوری بوده که موشک بالستیک ضدکشتی رو ابداع کرده همین طور روسیه در این مورد از ما جلوتر بوده با ساخت موشک های بالستیک ضدرادار و سرکوب پدافند در مورد باور دشمن هم اتفاقا همین که تصور کنن تنها هدف ما مراکز جمعیتیشونه برای منظور بازدارندگی خیلی بهتره اتفاقا آلمان هم از همه چی محروم نشد بلکه محدود شد مثلا نیروی دریاییش رو از نظر تعداد شناور و تناژ محدود کردن. اما در مورد محدود کردن موشک روی زمین منهای هوا و دریا !!! فک میکنم تصور شما نسبت به مکانیزم معاهدات منع اشاعه موشکی فانتزی های جالبی باشه پس عارضم به حضورتون که تو همچین معاهده هایی ساخت خود موشک ها ممنوع میشه نه پلتفرم پرتاب شون و در نهایت در مورد عامل محدودیت و حساسیت روی ما !!! پس شما هم از همون تیپ افرادی هستید که بعد به عینه دیدن فرجام برجام هنوزم معتقدید علت حساسیت و فشار روی ما برند سانتریفیوژ و درصد غنی سازی و میزان ذخیره کیک زرد و نوک تیز موشک سجیل و ایناست و اگه هیچکدوم اینا رو نداشته باشیم دلار میشه هفت تومن

با توجه به مطالبی که بیان فرمودید، تحت هیچ شرایطی نمیشه این ریسک را کرد که از سیستمی استفاده کنیم که دشمن بتونه هر وقت خواست اونو خاموش کنه. قطعا فرماندهان نظامی ما هم به این امر واقف هستند. لذا دو حالت بیشتر وجود نداره: 1- یه سیستم ارتباط ماهواره ای کامل در اختیار ما قرار داره، 2- ادعای ارتباط با SATCOM بلوف است. با توجه به سابقه ای که در مورد پهپاد ها داریم، معمولا مسئولین از اون چیزی که ادعا می کرده اند به صورت عملی رونمایی کردن. لذا، تقریبا میشه گفت داستان بلوف نیست. حال اگر فرض را بر این بگذاریم که ما یه سیستم مستقل satcom داریم، این سوال پیش میاد که: الف- از کجا و چگونه و ب- چه نیازی به رسانه ای کردن این موضوع است؟ چون اصولا دشمن سریعا راه دسترسی ما به این سیستم را مسدود می کنه. البته حالت سومی هم هست و اون اینه که همه زیر ساخت های سیستم پهپادی با ارتباط satcom آماده شده اند و دارند تست می شوند و الان ما فقط و فقط منتظر ماهواره هستیم که بفرستیم فضا.

مسئله خیلی عجیبه!! اول یه نکته ی بگم! سیستم های موقعیت یابی (گلوناس وGPS و...) صرفا مشخصات مکانی و زمانی گیرنده رو مشخص می کنن!نمیتونن داده رو انتقال بدن ماهواره های انتقال داده عموما برای تلویزیون های ماهواره ای، ارتباطات اینترنتی و در کاربرد دقیقی ک اینجا مد نظر ماست داده های ویدیویی و داده های کنترلی برای موارد نظامی رو انجام میدن... اینجا یه مسئله ای پیش میاد ک داده های مورد استفاده قابل اشتراک نیستن!کاربر و پهپاد(تو کاربری این مورد) ارتباط یکتایی دارن...مثل کاربری سیستم ناوبری امثال GPS نیس مسئله حساسیت ماهواره های مخابراتی و ماهواره مصباح هم ک به خاطر میارید!(البته گمونم پس دادن!) فرض کنیم(تاکید روی فرض!) بتونیم از ماهواره های مخابراتی و داده ای سیویل استفاده کنیم و یه خط داده اختصاصی برای این کار اختصاص بدیم؛(البته سری بدر برای اینترنت و تلویزیون ماهواره ایه ولی در هر حال!!) برای این کار ماهواره های بدر 5 و بدر7 (این دو ماهواره تحت قرار داد ایرانه البته نه 100%) تا حدود زیادی فضای غربی ایران و بخش بزرگی از خاور میانه رو پوشش میدن محدوده ی سرویس دهی ماهواره های شرکت عرب ست(بدر) مشکل اصلی مالکیت بالای 30 درصدی عربستان و به عبارت دیگر بزرگترین سهامدار شرکت عرب ست هستش! بازم خودمونو به کوچه علی چپ میزنیم ک ممکنه شرکت در بخش داده ی فروخته شده دخالتی نکنه! ولی قطع مکرر شبکه العالم توی مقاطع مختلف جای شکب نمیذاره....البته این فرض خیلی بعیده همه ی اینا رو در کنار این بزارین ک آیا چین یا روسیه یه ماهواره رو به این شکل در اختیار ایران قرار میده در حالی ک ایران هنوز درگیره خرید یه ماهواره کامل برای امور مخابراتیه!!! https://www.mehrnews.com/news/3904817/نیاز-ایران-به-محموله-های-مخابراتی-ماهواره-ای-تا-سال-۲۰۳۱-تضمین ================================================================= در مورد بمب یاسین، میشه به سیستم مکان یاب زمینی هم تکیه کرد هر چند شواهدی قطعی مبنی بر تکیه نیروها بر GPS وجود نداره!

۱.تعین موضوعات توسط اعضا و با توجه به تشخیص و الویت بندی از سوی مقامات سایت انتخاب چند مورد یا بهتره بگیم الویت بندی موضوعات ۲. تقسیم اعضا به چند گروه جهت کار روی موضوع مشخص البته سرگروه از مقامات سایت باشه بهتره ۳. انجام وظایف هرگروه به صورتی که قابلیت ارائه و جامعیت داشته باشه ۴. پیش انتشار چکیده یا خود تایپک در گروه تحریریه و بحث و انتقاد از اون ۵. درصورت نیاز تصحیح و تغیر ( باز هم ۴) ۶. انتشار در سایت ۷. بازگشت به ۱

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست و با پوزش بخاطر وقفه ای که در این تاپیک پیش آمد ( بدلیل درگیر شدن بنده در تاپیک نمایشگاه اقتدار 40 ) ، تاپیک بررسی عملیات نظامی چنگال عقاب رو به اتفاق هم ادامه می دهیم : بخش دوم واکنش آمریکا به بحران گروگان گیری دولت آمریکا ، به دنبال شکایت به سازمان های بین المللی ؛ حساب های بانکی ایران در آمریکا را بست و ایران را تهدید به تحریم اقتصادی نمود.(ظاهرا این تاکتیک قدیمی دموکراتها بوده که از دولت کارتر شروع شده و در دولتهای کلینتون و اوباما هم ادامه پیدا کرده - مترجم ) برژینسکی در جلسه مشورتی با باراک اوباما در تاریخ 16 نوامبر سال 979 ، برژینسکی (مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا) ، از قول پرزیدنت کارتر به وزیر دفاع وقت آمریکا هارولد براون ابلاغ نمود که از رئیس ستاد مشترک آمریکا ، خواسته شود تا طرحی را برای آزادی و نجات گروگان ها تهیه نماید. برژینسکی - کارتر این تصمیم ، در اثر فشارهای مداوم برژینسکی بود که همان طور که در کتاب خود نوشته : وی معتقد بود که نجات گروگان ها ، آبروی رفته کشور آمریکا را بازگردانده و باعث تقویت روحیه گروگان ها خواهد شد. (ظاهرا تشابهاتی بین تأثیرگذاری برژینسکی بر کارتر و تأثیر جان بولتن بر ترامپ مشاهده میشه . البته بولتون تا بدینجا نشون داده که به هیچ وجه نبوغ دیپلماتیک برژینسکی رو نداره - مترجم) پرزیدنت کارتر که اصولا تجربه نظامی نداشت ، بدون اینکه تصور کند اجرای چنین عملی ممکن است ، سلامت گروگان ها را به خطر بیاندازد ، دستور تهیه طرح را داد. البته سایروس ونس ، وزیر امور خارجه ایالات متحده ، بشدت در مقابل فشارهای برژینسکی برای اقدامات نظامی برای رهائی گروگان ها مخالفت می کرد. اما ونس که با بیماری نقرس مبارزه می کرد ، روز پنج شنبه 10 آوریل ؛ برای تعطیلات آخر هفته ای عازم فلوریدا شد . روز جمعه 11 آوریل و در غیاب ونس ، برژینسکی ، جلسه ای در واحد برنامه ریزی شورای امنیت ملی برگزار کرد که در آن جلسه کارتر ، برگزاری عملیات نظامی را مجاز دانست. معاون وزیر خارجه آمریکا ، وارن کریستوفر که در جلسه حاضر بود ، نتیجه جلسه را به توصیه برژینسکی به موقع به سایروس ونس اطلاع نداد. وارن کریستوفر بعدها در دولت کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا گردید. ونس پس از اطلاع از تصویب اقدام نظامی ، شدیدا خشمگین می شود و استعفای خود را تسلیم رئیس جمهور می کند. وی در گفتگوی تلفنی با کارتر و همچنین در متن استعفاء خود ؛ از برژینسکی با لقب ابلیس (Evil) یاد می کند که نظر خود را بر کابینه امنیت ملی آمریکا تحمیل کرده است. سایروس ونس و برژینسکی بخش سوم طرح ریزی عملیات طراحان اولیه طرح نجات عبارت بودند از : هارولد براون ( وزیر دفاع آمریکا) ، آدمیرال ترنر ( رئیس وقت سازمان سیا) ، ژنرال جونز ( رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا) ، سپهبد پاستاکس (مشاور ژنرال جونز) و برژینسکی ( مشاور امنیت ملی کاخ سفید) که به دستور رئیس جمهور در جلسه طرح ریزی حمله شرکت می کرد. البته حضور یک غیر نظامی (برژینسکی) که تخصصی هم در عملیات های نظامی اینچنینی ندارد ، در چنین جلسه ای غیر عادی بود. ژنرال جونز ؛ رئیس وقت ستاد مشترک ایالات متحده یگان های شرکت کننده کمیته بررسی کننده طرح اولیه نجات گروگان ها ، ترکیب سلاح ها و نیروهای شرکت کننده در عملیات را به شرح ذیل انتخاب نمود. ( البته تعداد اصلی سلاح ها و تعداد دقیق نفرات را فرمانده عملیات هنگام طرح اجرائی تعیین می نمود. ) الف - یک واحد از رزمندگان دلتا فورس (Delta force) - نفرات این یگان ها اعضاء ممتاز و برجسته کلاه سبزها یا نیروهای مخصوص آمریکائی می باشند که برای عملیات های خاص ( مبارزه با تروریسم و عملیات پنهانی) آموزش داده می شوند. این یگان در سال 1977 ( دو سال قبل از گروگان گیری ) در ارتش آمریکا به وجود آمد. ب - یک واحد از کوماندوهای نیروی زمینی یا رنجرها (RANGERs) که برای مأموریت های خاص برون مرزی (نظیر کسب خبر و خرابکاری) در منطقه دشمن نفوذ می کنند. انهدام تأسیسات هوائی و زمینی و خطوط مواصلاتی دشمن ، از تخصص های این یگان می باشد. پ - تعدادی هواپیمای سوخت رسان C-130 که وظیفه حمل سوخت برای هلی کوپترها را بر عهده دارند. ت - دو فروند هواپیمای C-130 از نوع گان شیپ (Gun ship) که وظیفه تأمین پوشش بر روی سفارت و فرودگاه مهرآباد را بر عهده خواهند داشت. این هواپیماها مجهز به مسلسل های پر قدرتی هستند که در داخل هواپیما و نزدیک درب های خروجی طرفین نصب شده و از همین مکان ها تیراندازی انجام می شود. قدرت آتش این هواپیماها ، به مراتب از هواپیماهای شکاری برای پشتیبانی نیروهای عملبیاتی روی زمین بیشتر است. ث - تعدادی هلی کوپتر که نوع و تعداد آنرا ، فرمانده واحد اجرائی تعیین خواهد نمود. ج - یک فروند هواپیمای غول پیکر جت C-141 برای خارج کردن گروگان ها و نفرات شرکت کننده در عملیات از تهران چ - به تعداد مورد نیاز ، خودرو ون. قرار شد که این خودرو ها توسط عوامل سیا در محل ( ایران) تهیه شود. ادامه دارد ... منابع مورد استفاده در انتهای تاپیک معرفی می شوند. ===================================================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : بخاطر کثرت منابع مورد بررسی ؛ حجم بالائی از دیتا و اطلاعات گرداوردی شده است که پرداختن به همه آنها در یک پست میسر نیست. لذا از صبر و تحملی که دوستان عزیز به خرج میدهند تا مطالب دنباله دار تاپیک به سرانجام برسد. پیشاپیش سپاسگذارم.

سقّای بسیجیان شب بود ، حسن باقری وارد شد . من را صدا کرد و به یکی از خطوط نبرد در منطقه خوزستان فرستاد . گفت مواظب باش نیروهای ما امشب به سمت دشمن حمله نکنند! گلوله توپ و ... هم از طرف ما شلیک نشود . شب دیگری گفت : به فلان منطقه برو ، مثل قبل مواظب باش ! چند بار این ماجرا تکرار شد . تا اینکه علت کار را پرسیدم . حسن گفت : در این شب ها که تو رفتی فرمانده لشکر عراق که در خوزستان مستقر است به بازدید خط آمده بود ! با تعجب گفتم : پس چرا گفتی ما شلیک نکنیم !؟ مکثی کرد و گفت : این فرمانده عراقی فوق العاده ساده و بی درایت است . او آنقدر ضعیف است که ما می توانیم با انجام کوچکترین عملیات ایذایی فریبش دهیم ! من می ترسم او کشته شود و فرمانده لایقی جانشین او شود !! ما برای عملیات بعدی به او احتیاج داریم !!

USS Kearsarge مجهز به سامانه ضد پهپادی هواگردهای کوچک تجاری بدون سرنشین برای ارتش آمریکا تهدید جدی و بزرگی محسوب می شود. بعد از اتفاقا مهم مانند حمله ی پهپادی به سخرانی نیکلاس مادورو و سلسله حملات پهپادی تروریستهای داعشی در نبرد موصل موجب شد تا بالاخره پنتاگون متوجه شود که این سیستم ها می توانند چقدر پیچیده و خطرناک باشند. در حال حاضر مفاهیم و خرید های جدید برای مقابله با هواپیمای بدون سرنشین به شکل فوری در دستور قرار دارد. یکی از آن راه حل ها سیستم LMADIS برای مقابله با هواپیمای بدون سرنشین بسیار سبک است که برروی خودروی MRZR Polaris سوار شده است. یک نمونه عالی از تست سامانه LMADIS استفاده آن در کشتی تهاجمی آبی -خاکی USS Kearsarge است که در کانال سوئز قرار دارد. البته این مسلئه تا حدودی نا امید کننده است که کشتی مثل USS Kearsarge که دارای چهار لایه پدافند هوایی شامل جنگنده های ای‌وی-۸بی هریر ۲ مسلح به موشک های هوا به هوای ایم-۱۲۰ آمرام، موشک های اسپارو دریایی ار آی ام -7 وسیستم دفاع نزدیک فالانکس است برای شناسایی و نابودی پهپادهای که می توان آنها را حتی از مغازه های الکترونیکی کوچک تهیه کرد نیاز به سیستم LMADIS دارد. اما طبیعی است که مکان های کوچک مانند کانال سوئز برای یک کشتی بزرگ در معرض خطر جدی حملات پهپادی کوچک قرار داشته باشند. سیستم LMADIS شامل یک رادار RPS-42 است که بر روی خودرو MRZR نصب شده است. همچنین بر روی سامانه راداری یک بخش اپتیک نصب شده است تا برای تعیین اهداف هوایی در روز و شب تصمیم گیری دقیق و آگاهانه گرفته شود. اگر یک هدف توسط LMADIS تهدید شناسایی شود بوسیله یک اخلالگر ارتباط بین پهپاد و کنترل کننده آن بر روی زمین، متوقف می شود. در نتیجه در حال حاظر سامانه LMADIS مجهز به ابراز جنگ الکترونیک است اما پیش بینی می شود در آینده به سلاح های سینتیکی به ویژه سلاح های لیزری مجهز شود. دقیقا مشخص نیست که چه مقدار اطلاعات LMADIS می تواند با سیستم پدافند هوایی خود کشتی و برعکس به اشتراک گذاشته شود . اگر داده ها بتوانند یکپارچه شود، موشک های پدافندی و سیستم دفاع نزدیک فالانکس می تواند اطلاعات را از LMADIS دریافت کنند و هدف را از بین ببرند. با این وجود به نظر می رسد برای نابودی یک هواگرد بدون سرنشین در حال حاظر از دوش پرتاب های استینگر استفاده خواهد شد. البته نیروی دریایی آمریکا برای پشتیبانی از تفنگداران خود سامانه ی LMADIS را بر روی امرپ های M-ATV مسلح به توپ 30 میلیمتری M230LF وارد خدمت خواهد کرد.

سلام البته اوکراین و سوریه تفاوت های بنیادینی با مدل لیبی دارند . آمریکایی ها در هر سه مورد هدایت از پشت پرده را در دستور کار خود قرار داده و مراحل کار را به متحدین خود واگذار نموده اند . در لیبی وظایف اصلی بر روی دوش فرانسه و انگلیس بود ، در اوکراین بر دوش لهستان و در سوریه ، ترکیه و اردن نقش های اصلی را بر عهده داشتند . با این تفاوت که در لیبی ، فرانسه و انگلیس نقش های رزمی متعارف را داشتند اما لهستان و ترکیه و تا حدودی اردن از طریق رویکرد های نسل چهارم جنگ اقدام می کردند . در مورد ایران هم همین رویکرد های نسل چهارم بیشتر مد نظر خواهد بود . در واقع در ایران هدف اصلی ایجاد سوارم های اجتماعی و همزمان ، بی ثبات سازی پیرامونی و باطبع آن گسترش این وضعیت به مرکز کشور هستش . در موج های سوارم هدف اصلی غرقه کردن نهاد ها می باشد که به نظرم بعید هستش که نیروهای امنیتی و انتظامی از پس این موج ها برنیایند (البته هزینه زایی دارد) . در ضمن یک مورد مهم دیگر وجود دارد و آن این است که جمهوری اسلامی خود توانایی ایجاد سوارم های اجتماعی را دارد . به همین دلیل در این چند ساله سعی طرف مقابل در کمرنگ کردن این توانایی می باشد اما در هر صورت نمی توانند آن را کامل محو نمایند . در مورد بی ثبات سازی پیرامونی هم به دلیل وجود هسته مرکزی قوی در ایران که شامل منابع انسانی در شهرهای بزرگی مانند مشهد ، رشت ، کرج ، تهران ، قم ، اصفهان ، شیراز و اراک و بعضا تبریز(بنا به دلایلی می گویم بعضا) و دیگر شهر های کوچک تر هستند که در حالت عادی مقابله به مثل خواهند کرد و نخواهند گذاشت بی ثباتی را گسترش دهند مگر اینکه بتوانند در مناطق مرکزی سوارم های اجتماعی مخالف و موافق حکومت را همزمان کنند . یعنی شرایط به گونه ای رقم بخورد که مردم در برابر مردم قرار بگیرند . نکته مهم این است که حتی اگر جمهوری اسلامی سرنگون هم شود در شرایط عادی حداکثر در یک بازه چند ساله به قدرت باز خواهد گشت (با اقبال اجتماعی بیشتر از قبل !!!؟؟؟) مگر اینکه بتوانند به گونه ای نیروی انسانی این هسته مرکزی را تحلیل ببرند . در کل طراحی برای ایران بسیار جامع تر و کامل تر از دیگر کشور ها می باشد . موفق و سربلند باشید پ . ن . هستم اما پشت پرده