بسم الله الرحمن الحریم اگرچه فناوری نظامی و سخت افزاری آمریکا با فاصله قابل توجه از دیگر کشور ها پیش بوده و عملیات های نظامی ارتش آن کشور معمولا دارای سطح بالاتری نسبت به کشور های دیگر هستند، اما فاصله آن عملیات ها را صرفا نمی توان با فاصله سخت افزاری آمریکا با دیگر کشور ها چون روسیه توجیه کرد. اتفاق دیگری که در این امر دخیل است توان قابل توجه ISR و اکتساب هدف ایالات متحده است که عملیات های نظامی و توان سخت افزاری ارتش آن کشور را هدایت می کند که اثرات آن را به خوبی از عملیات طوفان صحرا در جنگ اول خلیج فارس بدین سو دید. در 2 دهه گذشته یکی از پرنمود ترین این توانایی در حوزه ISRTar آمریکایی ها را می توان در کمیت و کیفیت عملیات های پهپادی آنها دید که مساله و مظاهر اعمال قدرت را دست خوش تغییر اساسی کرده است. در حوزه پهپادی ایران در یک دهه گذشته تبدیل به یکی از کشور های پیشرو شده است و توان پهپادی قابل توجهی فراهم آورده است. طیف متنوعی از پهپاد ها از نمونه های کوچک دست پرتاب تا پهپاد های کلاس MALE همچون شاهد-129 و حتی نسخه های جت بال پرنده چون شاهد-191 در صنایع نظامی ایران طراحی و تولید شده است. در نیرو های مسلح ایران در مواردی چون گشت های مراقبتی، عملیات های پایش مرزها، عملیات های ضد تروریسم و نظامی استفاده گسترده ای از این پهپاد ها می شود و بار ها تصاویری از حضور و اجرای عملیات آنها منتشر شده است. اما آنچه در عمل میان توان سخت افزاری و توان عملیاتی ایران با کشوری چون آمریکا (و اخیرا ترکیه) فاصله می انداخت عدم وجود شبکه های گسترده و پیوسته ISR ، دیتا لینک ها و قابلیت های مدرن رزم شبکه محور به نحوی که درخور میادین نبرد مدرن و آینده باشد بود. این مورد اما ضعفی نبود که از دید فرماندهان ایرانی به دور مانده باشد و در سال های اخیر نشانه هایی از تلاش های جدی در این حوزه دیده شد که در خرداد ماه امسال شاهد نقطه اوج آن بودیم. اولین اقدام چشم گیر در این حوزه را می توان مشارکت پهپاد های ایرانی در عملیات شناسایی و به هلاکت رساندن زهران علوش رهبر گروه تروریستی خطرناک جیش الاسلام در جنگ سوریه دانست. زهران علوش رهبر گروه تکفیری تروریستی جیش الاسلام بود که تصاویر جنایات، به قتل رساندن ها، سر بریدن ها و تکه تکه کردن های غیر نظامیان توسط وی و گروه تحت امرش از شمار خارج است. وی و گروه تحت امرش عمدتا در مناطق جنوبی سوریه و حومه دمشق حضور داشتند. حضور در میان بافت مسکونی و در میان غیر نظامیان کار شناسایی و رهگیری او را بسیار دشوار ساخته بود؛ در عین حال درگیری تمام عیار در میان بافت شهری برای نابودی تمام افراد این گروه تروریستی با توجه به بافت شهری متراکم تلفات نظامی و غیر نظامی زیادی را به همراه می داشت. اما در دسامبر سال 2015 خبری منتشر شد که یکی از تاثیر گذارترین حوادث جنگ سوریه بود و قطعا تاثیر بسزایی در سرنوشت جنگ و نابودی گروه های ترویستی منطقه داشت. زهران علوش در عملیات مشترک نیرو های ایرانی و نیروی هوایی روسیه به هلاکت رسید. در حالی که پهپاد های ایرانی کار شناسایی وی و محل اختفای آن را بر عهده داشتند و بر صحنه عملیات نظارت آنلاین داشتند، جنگنده های روسی ساختمان محل اختفای وی و تعدادی دیگر از اعضای گروه تروریستی تحت امرش را بمباران و به جنایت های اون خاتمه دادند. اما از آنجا که این عملیات مشترکا توسط نیروهای ایرانی و نیروی هوایی روسیه انجام شد، تمام دست آورد های آن را نمی توان به پای قابلیت های عملیاتی نیرو های ایرانی گذاشت. برای قضاوت در مورد قابلیت ISR پهپاد های ایرانی نیاز به نمونه های دیگری بود. در تیر ماه سال 98 گروه های تروریستی مستقر در کردستان عراق دست به عملیات های خرابکارانه و ایجاد نا امنی در مرز های غربی ایران زدند. در پاسخ به این اقدامات سپاه پاسداران دست به عملیاتی زد که در نوع خود وجود توان عملیاتی جدیدی را در نیروهای مسلح ایران به اثبات رساند. در این عملیات پهپاد های ایرانی با ایجاد شبکه نظارتی و شناسایی بر فراز مناطق حضور این گروه های تروریستی، با استفاده از سنسور های راداری و الکترواپتیکال دست به شناسایی مواضع و مخفی گاه های پنهان شده آنها می زدند و اطلاعات مربوطه را به صورت انلاین به اتاق فرماندهی مخابره می کردند. در ادامه پهپاد ها کار اکتساب هدف را نیز بر عده می گرفتند و با نشانه گذاری لیزری گلوله های توپ هدایت شونده توپخانه سپاه را راهی مخفیگاه های تروریست ها می کردند که حاصل آن اصابت های دقیق، یک گلوله برای یک هدف، و تلفات و خسارات شدید برای تروریست ها بود. اگرچه این عملیات قابلیت عملیاتی چشم گیری را در نزد نیرو های مسلح ایرانی به نمایش می گذاشت، اما هنوز این سبک عملیات ها با توان شناسایی دقیق اهداف استراتژیک و محل اختفای فرماندهان دشمن با اجرای عملیاتی های شناسایی، اطلاعاتی، شنود و رهگیری سیگنال (SigInt) در عمق منطقه درگیری، و پیدا کردن یک هدف به خصوص و با اهمیت ویژه در میان ده ها و صد ها هدف با درجه اهمیت بسیار کمتر، فاصله قابل توجهی داشت. اما در اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد 99 بود که اخباری منتشر شد که حاکی از افزایش توان قابل ملاحظه نیرو های مسلح ایران داشت. اولین خبر به هلاکت رساندن یکی از توانا ترین و مشهور ترین اپراتور های موشک های هدایت شونده (ATGM) در میان گروه های تروریستی در سوریه بود. در تاریخ 18 آوریل 2020 اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه ماهر کوجاک در حالی که خودرو شخصی خود در منطقه سهل الغاب در استان ادلب در حال حرکت بوده است توسط یک فروند پهپاد مسلح ایرانی (UCAV) شناسایی شده و پهپاد پس از شناسایی دقیق هدف خود با استفاده از تسلیحات هدایت شونده ای که حمل می کرده خودروی حامل وی را منهدم کرده و وی را به هلاکت رسانده است. وی یکی از ماهر ترین و باتجربه ترین اپراتور های موشک های هدایت شونده ضد زره در میان گروه های تروریستی بود و آمار شکار های موفق وی را حتی بیش از 150 مورد ذکر کرده اند. شناسایی، رهگیری و به هلاکت رساندن وی آن هم در یک منطقه وسیع موردی بود که نسبت به عملیات ضد گروه های تروریستی مستقر در اقلیم کردستان عراق کاملا در سطح و کلاس بالاتری قرار می گرفت. اندکی بعد این خبر را خبر مهمتری تکمیل کرد و توان خیره کننده ی پهپاد های ایرانی در اجرای عملیات های جراحی گونه در عمق منطقه دشمن را برای همه اثبات کرد. در 5 خرداد ماه 99 ، هشام ابواحمد فرمانده تیپ یکم گروه تروریستی جبه تحریر در حالی که سوار بر خودروی شخصی در منطقه جبل الزاویه در ادلب در حال حرکت بود توسط پهپاد های ایرانی مورد شناسایی قرار گرفت و به هلاکت رسید. با توجه به تصاویر و اطلاعات موجود از حضور نیرو های ایرانی در منطقه، کارشناسان این عملیات را کارپهپاد های مهاجر۶ ایرانی که در فرودگاه حماه مستقر هستند می دانند. در سوی دیگر میدان، ترکیه نیز که در حمایت از گروه های تروریستی مستقر در ادلب وارد جنگ سوریه شده است و به صورت غیر قانونی مناطقی از شمال سوریه را نیز اشغال کرده است در ماه های اخیر علاوه بر سوریه در لیبی دست به عملیات های پهپادی چشم گیری زده است و جنبه جدیدی از توان اعمال قدرت خود را به نمایش گذاشت. مهمترین دست آورد عملیات پهپادی ترکیه را می توان سرکوب گسترده سامانه های پدافند کوتاه برد پنتسیر روسی دانست به نحوی که کاملا این سامانه روسی را که تبلیغات زیادی بر روی آن شده بود کاملا بی اعتبار ساخت. با توجه به اخبار منتشر شده از شمال سوریه، تحرکات نظامی و نقض آتشبس های مکرری که به ویژه از سوی گروه های تروریستی تحت حمایت ترکیه صورت می گیرد، به نظر می رسد در آینده نزدیک آتش درگیری در این منطقه مجددا روشن خواهد شد. در این میان تقابل غیر مستقیم ایران و ترکیه در عرصه عملیات های پهپادی که هر یک توان عملیاتی قابل توجهی را از خود به نمایش گذاشته اند می تواند به یکی از مهمترین نقاط تمرکز کارشناسان امور نظامی و امنیتی دنیا بدل شود.

حتی نظامی گری هم حلال مشکلات نیست. تروریست ها، شبه نظامیان و گروه های جدایی طلب و قوم گرا برای ضربه زدن به امنیت مناطق مرزی و امنیت مردم، نه خیلی نیاز به تجهیزات و امکانات خاصی دارند و نه حتی اطلاعات وسیع و منابع مالی. فقط به مقداری جای پا بین مردم احتیاج دارند و بس. که هر چقدر گل این نا امنی بیشتر باشد این جای پا عمیق تر و مستحکم تر خواهد بود. اما بر خلاف این گروه ها، ارتش ها و دولت برای جلوگیری از ناامنی بشدت محتاج هزینه کردن، محتاج اطلاعات و مردمی هستند که این اطلاعات رو بهشون بدن، امکانات بسیار پیچیده ای میخوان که از نظام اداری گرفته تا سیستم های نظارتی، دیوار کشی و حتی همین خودروهای زرهی و امرپ و تانک و هلیکوپتر جزیی از این امکانات هست که در چشم میاد. بخصوص اینکه اگر به زیرساخت نگهداری این امکانات نگاه کنید اوضاع پیچیده تر خواهد شد. هر چقدر بیشتر از این تجهیزات اعمال قانون و خشونت استفاده کنیم مقدار مصرفشون افزایش پیدا میکنه، جای پای معاندین محکم تر میشه و روش های تروریستی هم پیچیده تر میشن. اصل مشکل ناامنی هم پا برجا میماند. بهتره ما در آنسوی مرزهامون فعالانه مشارکت سیاسی و اقتصادی کنیم، مرزها رو امن کنیم و تبدیل کنیم به بازارهای تجاری با همسایه ها، کاهش فقر برابر هست با بالارفتن امنیت. اینکه مردمی پولی در بساط داشته باشند و زندگی ای که حاضر به از دست دادنش بسادگی نباشند خودش مانع بزرگی برای ناامنی هست.گرچه ناامنی مرز افغانستان و عراق محصول بیش از 4 دهه جنگ مداوم هست و به این سادگی ها حل شدنی نیست. ای کاش برای استانهای مرزی افغانستان و ایران برنامه توسعه پایدار بلند مدت میریختیم. سرمایه گذاری در مرزها و حتی آنسوی مرزها برابر با سرمایه گذاری در خود ایران و در تهران،...

آمریکا قبلا هم به اذعان خود برایان هوک این کار را (رشوه به کاپیتان نفت کش ) کرده بود. در این مورد هم احتمالا نه برای بازگشت که هدایت خودخواسته نفت کشها به یکی از بنادر آمریکا و توقیف نفت کشها و بعد هم اقامت و ... مطرح بوده.

متن زیر ترجمه و تلخیص تحلیل M. K. BHADRAKUMAR دیپلمات و سفیر بازنشسته هند و مقاله نویس روزنامه های هندی ، Asia Times و Strategic Culture Foundation Moscow است . معرفی نویسنده BHADRAKUMAR دیپلمات با سابقه که به مدت ۳۰ سال در وزارت امور خارجه هند شامل حضور در سفارت هند در مسکو (۱۹۷9 - ۱۹۷۷)، بخش ایران و پاکستان - افغانستان و واحد کشمیر وزارت امور خارجه هند ، سفارتخانه‌ های هند در کویت و کابل ، معاون کمیسر عالی در اسلام‌آباد و سفیر در ترکیه و ازبکستان بوده است . زمینه های تحقیقاتی ایشان در سیاست خارجی هند ، روابط روسیه و هند ، پاکستان ، افغانستان و آسیای میانه ، امنیت انرژی ، آسیا و اقیانوسیه و خاورمیانه است . این دیپلمات بازنشسته نویسنده مقالات نشریات بی شماری در هند و خارج از این کشور درباره روسیه ، آسیای میانه ، چین ، افغانستان ، پاکستان ، ایران و خاورمیانه و همچنین در مورد موضوعات انرژی و امنیت منطقه ای می باشند . موج خروشان ایران در مقابله با تحریم های ایلات متحده در ونزوئلا واشنگتن به خوبی از توانایی ایران در ایجاد مشکلات بزرگ برای نیروی دریایی ایالات متحده مستقر در خلیج فارس به ویژه تنگه هرمز آگاه است. از نظر ژئوپلیتیکی ، مبارزه طلبی استراتژیک ایران در برابر آمریکا در نیمکره غربی مطاللعه موردی جالبی است که نه تنها در مورد کاهش نفوذ آمریکا به سمت جنوب در حیاط خلوت اش بلکه در کل اثربخشی مفهوم حوزه نفوذ در سیاست های معاصر جهان می باشد . این یکی از موارد است . مهم تر از آن ، در پشت صحنه رسیدن نفت کش ایرانی به ونزوئلا ، کاراکاس ، ایران را به عنوان شریک انقلابی در مبارزه با امپریالیسم آمریکا توصیف کرده است. همچنین از دیدگاه ایران ، ونزوئلا به بخشی از محور مقاومت علیه ایالات متحده تبدیل می شود. سوال این است که تا چه حد محور ایران و ونزوئلا تعمیق می یابد و گسترش خواهد یافت؟ نکته مهم ، تحریم شورای امنیت سازمان ملل علیه صادرات اسلحه به سایر کشورها توسط ایران است که در ماه اکتبر به پایان می رسد . با توجه به واکنش منفی شدید روسیه و چین ، اقدام ایالات‌ متحده به گسترش جدول زمانی تحریم نامحتمل است. کاملاً قابل تصوراست که ممکن است یک ماتریس همکاری نظامی در آینده ای نزدیک که شامل ایران و ونزوئلا است آغاز شود. توانایی موشکی بومی و پیشرفته ایران به عنوان عامل بازدارنده در برابر تجاوز ایالات متحده عمل می کند. ایران فناوری موشکی را به حزب الله منتقل کرده است که تخمین زده می شود امروز در صورت هرگونه تجاوز اسرائیل به لبنان ، صدمات قابل توجهی به اسرائیل وارد کند. نکته قابل توجه این است که این مدل بازدارندگی به درستی در حال کار کردن است و اسرائیل دیگر حملات خود را به لبنان انجام نمی دهد. یک تغییر مشابه در تعادل استراتژیک با کمک ایران می‌ تواند فضای بیشتری برای ونزوئلا ایجاد کند تا آمریکا را عقب بزند. در کل ، به نظر می رسد که ایران در حال کار بر روی یک استراتژی برای کمک به ونزوئلا برای حفظ استقلال استراتژیک خود است. پتانسیل زیادی برای همکاری و هماهنگی بین ایران و ونزوئلا وجود دارد. اگر ونزوئلا دارای بزرگ‌ ترین ذخایر نفتی شناخته ‌شده در جهان باشد، ایران نیز دارای ذخایر گسترده نفت و گاز است . ارسال نفت کش ها برای روان سازی اقتصاد محاصره شده ونزوئلا همچنین ممکن است به عنوان اثبات کننده اعمال قدرت ایران power projection در سایر نقاط آمریکای لاتین باشد. مطمئنا، در کوتاه ‌مدت ، این عمل واکنشی به استراتژی فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران است. اما در یک چشم انداز بلند مدت ، یک استراتژی منطقه ای هماهنگ در آمریکای لاتین توسط روسیه ، چین و ایران می تواند نفوذ ایالات متحده در این قاره را به طور جدی تضعیف کند . ترجمه و تلخیص صرفا برای میلیتاری - بن پایه Indian Punchline

بسم الله الرحمن الرحیم در سال های اخیر استفاده از IED ها علیه نیرو های متجاوز غربی در خاور میانه به صورت فزاینده ای افزایش پیدا کرده است به طوری که قسمت مهمی از تلفات نیروهای اشغالگر ناشی از این سلاح بوده است. این تجهیز به صورت بمب های کنار جاده ای شامل یک ممجموعه انفجاری و تعدادی حسگر و یا قابل آغازش توسط کنترل از راه دور عمل می کند. نوع خاصی از این تجهزات با نام EFP هستند که علیه خودرو های زرهی در مقیاس گسترده استفاده شده اند . در این تجهیزات از اصول طراحی خرج گود استفاده می شود با این تفاوت که نسبت وزن شارژ به آستر تغییر کرده و از طرفی آستر ضخیم تر می شود که برای هدف قرار دادن خودرو های زرهی در فواصل دورتر نسبت به خرج گود های معمول کاربرد دارد. در ادامه برای فهم نحوه عملکرد EFP ها اطلاعات کلی در مورد اصول عملکرد خرج گود ارائه می شود تا زمینه برای بررسی جزئی تر این مفهوم آماده شود. خرج شکل یافته یک نیمکره فلزی مقعر یا مخروط (تحت عنوان استر) است که توسط مواد منفجره پشتیبانی می شود و مجموعه در یک پوشش فلزی یا آلومینیومی قرار دارد. وقتی مواد منفجره منفجر شد ، استر فلزی به جلو فشرده می شود و یک جت تشکیل می شود که نوک آن ممکن است با سرعت 10 کیلومتر در ثانیه حرکت کند. خرج شکل یافته معمولی از ماده منفجره و یک آستر مخروطی توخالی درون محفظه ساخته شده است. در شروع فرآیند یک ماده منفجره برای تولید موج انفجار آغازش می شود. این موج آستر را تغییر شکل می دهد و یک جت فلزی با سرعت بالا تشکیل می شود. این جت پوشش را سوراخ می کند و پس از رسیدن به هدف درون آن نفوذ می کند. خصوصیات جت به شکل خرج ، انرژی آزاد شده و جرم و ترکیب آستر بستگی دارد. پیش بینی می شود كه كلاهك شکل یافته متناسب با اثر مونرو معادل 150% تا 250% قطر کلاهک در زره نفوذ کند. نظریه خرج شکل یافته نفوذ هیدرودینامیکی مکانیسم پیچیده ای است که هنگامی که سرعت ضربه از یک مقدار بحرانی فراتر رود ، ظاهر می شود ،این پدیده به طور معمول در حدود سرعت 1150 متر بر ثانیه برای نفوذ کننده های معمولی در برابر اهداف زرهیRHA) ) رخ می دهد. رفتار هیدرودینامیکی کامل تا وقتی که سرعت ضربه چند کیلومتر در ثانیه نرسد ،مانند مهمات شکل یافته ، رخ نمی دهد ،. در سرعت ضربه کمتر از حدود 1150 متر بر ثانیه در زره های فلزی ، نفوذ عمدتا از طریق مکانیسم تغییر شکل پلاستیک رخ می دهد. یک نفوذگر معمولی با سرعت ضربه در حدود 1.500 متر بر ثانیه تا 1700 متر بر ثانیه با توجه به بازه سرعت اثرات تغییر شکل پلاستیک و رفتار هیدرو دینامیکی را همزمان نشان می دهد. تعدادی از مدل های در درجات مختلف پیچیدگی برای پیش بینی عملکرد نفوذ کننده ایجاد شده است. یک ویژگی مشترک که از این مدل ها پدیدار می شود ، اهمیت سرعت ضربت بالا برای بهره برداری کامل تر از مکانیسم نفوذ هیدرودینامیکی است که به نوبه خود با استفاده از نفوذ گر های طولانی تر که دارای چگالی بالاتری نسبت به چگالی مواد هدف هستند بهبود می یابد. این پدیده کاملاً توسط آزمایشات تایید می شود. خرج شکل یافته در واقع یک پدیده خارق العاده خارج از مقیاس فیزیک عادی است ، و توضیح می دهد که چرا مکانیسم تئوریک اساسی آن به هیچ وجه کاملاً قابل درک نیست. نوک جت خرج شکل یافته پس از انفجار به سرعت 10 کیلومتر در ثانیه می رسد و شتاب نوک مخروط حدود 25 میلیون g می شود. در این شتاب مممکن است سرعت نوک مخروط بعد از حدود 1.5 ثانیه به سرعت نور برسد. اما مطمئناً بعد از تنها 40 میلیونم ثانیه به سرعت ترمینال می رسد. دشوار است بتوانید پدیده دیگری را در زمین بیابید که شتاب در آن به اندازه نوک مخروط خرج گود باشد. دم جت سرعت 2-5 کیلومتر در ثانیه دارد و بنابراین جت قبل از وقوع پراکندگی به طول حدود 8 برابر قطر مخروط کشیده می شود. کشش با سرعت کرنش زیاد اتفاق می افتد و نیاز به ماده با شکل پذیری عالی در دماهای حدود 450 درجه سانتیگراد دارد. برای رسیدن به هدف ، فشار ایجاد شده بین نوک جت و دهانه شکل دهنده می تواند به اندازه 10 مگابار (10 میلیون اتمسفر) باشد ، که چندین برابر بیشترین فشار پیش بینی شده در هسته زمین است. به طور کلی توافق شده است که تغییر شکل آستر مخروطی و نفوذ در هدف هر دو با جریان هیدرودینامیکی اتفاق می افتد. با این حال ، با پراش پرتو X مشخص شده است که جت فلزی جامد است و مذاب نیست. علاوه بر این ، بهترین تخمین دمای جت بر اساس رنگ ، میانگین مقدار حدود 450 درجه سانتیگراد را نشان می دهد ، و مس در فشار اتمسفر در 1083 درجه سانتیگراد ذوب می شود. بنابراین مخلوط زیر دمای تغییر شکل است: به نظر می رسد این جت مانند یک سیال رفتار می کند ، اما با این وجود به عنوان یک جامد شناخته شده است. یکی از نظریه های اخیر که به توضیح این موضوع کمک می کند این است که جت دارای هسته مذاب اما دارای یک غلاف بیرونی محکم است. ضربه هیدرودینامیکی فرا سرعت منجر به نفوذ سر قارچ می شود ، به طوری که قطر سوراخ از قطر نفوذ بزرگتر است.میزان تنش فشاری پویا بسیار زیاد است ، به طوری که فقط دانسیته مواد آستر و جت مهم است. هر دو ماده به نظر می رسد که مایع هستند و میزان نفوذ را می توان با استفاده از معادله Bernoulli برای جریان غیرقابل فشردگی به طور دقیق مدل کرد تا معادله نفوذ هیدرودینامیکی شناخته شده را بدست آورد. پی نوشت: اگر مطلب ادامه پیدا کند موارد بررسی جزئی تر و تخصصی خواهد شد . منبع: https://www.globalsecurity.org/military/systems/munitions/bullets2-shaped-charge.htm

بسم الله الرحمن الرحیم اگرچه در طی چند سال جنگ یمن چندین مورد حمله و شکار هواگرد های ائتلاف سعودی و حتی آمریکا رخ داده بود که شامل چندین مورد پهپاد و حمله نا موفق به یک اف-16 بلاک 60 اماراتی و حمله منجر به خسارت یه یک فروند ایگل سعودی بود، اما در طی 2 ماه اخیر تعداد و شدت این حملات پدافندی به نحو چشم گیری رشد داشته است. در این عملیات های پدافند هوایی ائتلاف عربستانی دست کم 5 فروند پهپاد CH4-B خریداری شده از چین، 3 فروند پهپاد وینگ لونگ، 6 فروند SHIEBEL COMCOPTER S100 ، 4 فروند Seeker400، 1 فروند Selex ES Falco، 1 فروند پهپاد RQ1-E Predator XP ، یک فروند پهپاد Karayel ساخت ترکیه در اختیار عربستان، و یک فروند پهپاد Luna X2000 و چند مورد پهپاد های پریدیتور و رپییر آمریکایی را شامل می شده است که البته اخیرا 2 شکار شاخص این لیست را تکمیل کرده است، یک فروند بالگرد تهاجمی آپاچی و یک فروند جنگنده تورنادو هر دور متعلق به عربستان سعودی. انفجار مجاورتی موشک یمنی در کنار ایگل سعودی تصاویر مربوط به برخی از پهپاد های شکار شده: بالگرد آپاچی سعودی که پس از هدف موشک قرار گرفتن در حال سقوط است تورنادوی رهگیری شده توسط سامانه های الکترواپتیک در اختیار انصارالله لحظه ی هدف قرار گرفتن جنگنده ی تورنادو توسط موشک زمین به هوای انصار الله بقایای لاشه ی این جنگنده پس از سقوط در حالی که موجودی پدافند هوایی یمن قبل از جنگ تنها تعدادی سامانه های قدیمی و منسوخ سام 6 ، 3 و 2 بود که رادارهای عمده ی این سامانه ها خصوصا رادار های پیش اخطار نیز در روز های اول بمباران های ائتلاف عربی از بین رفت و کارایی رزمی خود را از دست دادند به نحوی که تنها راه استفاده موثر از موشک های سام 2 موجود در انبار ها تبدیل کردن آنها به نسخه های زمین به زمین یا استفاده از بوستر آنها جهت ساخت راکت های کوتاه برد بود، این شکار های اخیر حاکی از تحولی در توان پدافندی جماعت انصارالله یمن می باشد. اولین تلاش ها جهت افزایش توان پدافندی انصارالله با توجه به شرایط خاص جنگ در یمن و برتری هوایی کامل دشمن، سعی در زمین به هوا کردن موشک های هوا به هوای روسی موجود در زرادخانه های ارتش یمن همچون موشک R-27 بود. بر طبق برخی گزارشات یمن نسخه دارای سیکر حرارتی این موشک را خریداری کرده بود که آن را بر خلاف نسخه نیمه فعال راداری از رادار رهگیر در برد کوتاه بی نیاز می ساخت. بنا بر براورد های موجود شلیک به ایگل سعودی نیز با همین سلاح صورت پذیرفته بود. اگرچه به جهت محدودیت های فنی و لجستیکی و برد و ارتفاع محدود قابل دست یابی این روش از دست یافتن به شکار های بیشتر و مهم تر باز ماند. قدم بعدی ارتقا و اعمال تغییرات بر روی موشک سامانه سام-6 بود تا با کشف و هدایت الکترواپتیک در برد کوتاه به صورت پسیو به سمت پرنده دشمن روانه شود. دست کم 1 مورد شکار پهپاد آمریکایی که در ارتفاعی بالاتر از توان موشک های دوشپرتاب پرواز می کرد به این سامانه نسبت داده می شود. اما تمامی موارد فوق یک ایراد مشترک داشت. اینکه از موشک های نسباتا بزرگی بهره می برد که نیاز به لجستیک قابل توجهی داشت، این مورد به ویژه در زمانی که مالکیت آسمان در اختیار دشمن است و رصد آزادنه هوایی بر میدان نبرد دارد مانعی بزرگ است، به ویژه آنکه رزم انصارالله بر با توجه به قابلیت ها و شرایط موجود بر اساس تاکتیک های نا منظم و برپایی کمین ها شکل گرفته است. و البته به جهت عدم فعال بودن رادار های پیش اخطار دور برد و نیز عدم وجود سامانه های راداری پدافندی با تحرک مناسب، امکان درگیری پدافندی در برد متوسط نیز برای انصار الله وجود ندارد و تنها شانس ممکن بهره گیری از کمین برای شکار پرنده ی دشمن در برد کوتاه است که نیازمند حداکثر ممکن اختفا می باشد. اما پس از شدت گرفتن شکار های هوایی انصار الله در طی 2 ماه گذشته به نظر می رسید که پای سلاح جدیدی به میان آمده است. تقریبا بلافاصله پس از شکار جنگنده تورنادوی سعودی بود که رسانه های غربی خبر از توقیف محموله سلاحی در آب های آزاد دادند که به ادعای آنها از مبدا ایران به مقصد یمن حمل می شده. اگرچه ایران در مورد گروه های شبه نظامی و هم های خود در عراق ، سوریه، لبنان، و فلسطین به طور کاملا رسمی حمایت و پشتیبانی همه جانبه خود را ابراز داشته است و نسبت به تسلیح آنان اقدام می کند، و نیز حتی پشتیبانی کامل از هر گروهی که به مقابله نظامی با رژیم اسرائیل برخیزد را به عنوان سیاست رسمی خود اعلام کرده است، اما در عین حال هیچگاه مسئولیت تجهیز و پشتیبانی گروه های مبارز در یمن را نپذیرفته و همواره به شکل رسمی منکر کمک های تسلیحاتی به این گروه ها شده است و کمک های خود را تنها در قالب کمک های بشر دوستانه غذایی و دارویی اعلام داشته است. البته به رغم انکار رسمی ایران در سوی دیگر برخی شواهدی نیز از سوی طرف های دیگر این منازعه ارائه شده است که ظن ریشه ایرانی داشتن بسیاری از تجهیزات انصارالله را تقویت می کند. در طی سال های جنگ یمن چندین محموله سلاح در آبهای آزاد به مقصد این کشور توقیف شده بود که عمدتا شامل موشک ها و راکت های ضد زره، سلاح های انفرادی، خمپاره ها و مهمات بود. در محموله توقیف شده اخیر اما موارد خاص و چشم گیری وجود داشت. موشک های ضد زره کورنت در پایین و اجزای یک نوع موشک پدافندی جدید در بالا اجزای مربوط به موشک قدس، از جمله موتور TJ-100 بدنه موشک ضد کشتی چینی C-802 موشک پدافندی جدید پیشتر مورد اشاره و اجزای مختلف آن، در ادامه بیشتر به بحث گذاشته می شود. چنانچه فرض منشا ایرانی تسلیحات جدید انصار الله یمن را به رغم تکذیب رسمی ایران بپذیریم در مواردی با سامانه هایی مواجه می شویم که تا قبل از بگار گیری آنها در یمن هیچ اطلاعات یا خبری مربوط به آنها در رسانه ها و مراجع اخبار نظامی ایران موجود نبود، در واقع این موارد را می توان بخشی از پروژه های نظامی ناشناخته و پنهان ایران دانست. فصل مشترک بخش زیادی از این تجهیزات سادگی، نیاز به لجستیک محدود، چابکی، و قابلیت عمل در محدوده هایی ست که دشمن قبلا امادگی مقابله با آنها را نداشته است. در مورد این موشک پدافندی جدید با موشکی مواجه هستیم که شباهت ها و در عین حال تفاوت های عمده و مهمی با سامانه معروف RBS-70 سوئدی دارد. از جمله اینکه به نظر می رسد از هدایت فاز ترمینال الکترواپتیکال به جای هدایت موج سوار لیزری بهره می برد، دارای بوستر سوخت جامد و پیشران هواتنفسی (میکرو توربوجت) و نیز بالک های ثابت به جای تا شونده درون بدنه است. این موشک به گونه ای طراحی شده است که پیچیدگی ها در آن به حداقل ممکن برسد و نیازهای فنی به ساده ترین روش های ممکن بر طرف شود، مشابه رویکردی که قبلا در مورد موشک قدس شاهد بودیم، به همین جهت از بالک های ثابت در آن استفاده شده، یک بوستر مستقل از بدنه اصلی با اتصالات ابتدایی جهت سرعت بخشیدن اولیه به آن اضافه شده و جهت حفظ سرعت از یک موتور میکرو توربوجت نسباتا ارزان قیمت تجاری با تراست احتمالی در محدوده 200 نیوتن یا کمتر بهره برده شده است. اما در عین حال به جهت افزایش کارآمدی عملیاتی و اثر بخشی یک سیکر الکترو اپتیکال و فیوز های مجاورتی لیزری به آن اضافه شده است، تا ضمن برخورداری از قابلیت شلیک کن و فراموش کن حداکثر اثر بخشی را در برابر هدف مورد نظر داشته باشد. البته این سادگی ها غرامت هایی را نیز به طرح تحمیل کرده است، از جمله آنکه براورد می شود که قابلیت رسیدن به سرعت مافوق صوت و نیز مانورپذیری چشم گیری را نداشته باشد که البته از آنجایی که عمده اهداف مورد نظر این سامانه شامل پهپاد ها و بالگرد هایی ست که گرچه توان پرواز در سقفی بالاتر از توان دوش پرتاب ها را دارند اما از سرعت و مانور پذیری بسیار محدودی برخوردارند، لذا این موشک ساده، کوچک و نسباتا ارزان قیمت می تواند به دشمن مخوفی برای این دسته از پرنده ها بدل شود، کما اینکه تا امروز نیز آمار شکار قابل توجهی را در کارنامه خود ثبت کرده ست، تا آنجا که برخی کارشناسان علاوه بر ساقط کردن بالگرد تهاجمی آپاچی، حتی با توجه به آنکه از سوی طرف سعودی اعلام شد تورنادوی ساقط شده در حال اجرای ماموریت پشتیبانی نزدیک بوده که نیازمند سرعت و ارتفاع کم است، شکار این جنگنده را نیز به این موشک نسبت می دهند. روش کار در این سامانه به شدت چابک و کم حجم که حتی یک دستگاه وانت نیازمندی های لجستیکی آن را تامین می کند بدین صورت است که ابتدا یک سامانه کشف و رهگیری الکترو اپتیکال هدف را کشف میکند، سپس با قابلیت هدایت به خط دید موشک را به محدوده هدف هدایت می کند، در نهایت موشک با استفاده از سیکر مستقل خود روی هدف قفل کرده و به سمت آن روانه می شود. با توجه به ابعاد برد این سامانه کمتر از 10 کیلومتر و وزن سرجنگی آن بین 5 تا 10 کیلوگرم براورد می شود. از جمله ویژگی های این سامانه علاوه بر چابکی بالا عملکرد پسیو در تمامی مراحل کشف، رهگیری و قفل روی هدف است، لذا سامانه های هشدار دهنده قفل راداری هشداری به خلبان با اپراتور پرنده نمی دهند و کشف تهدید از سوی پرنده متخاصم دشوار و فرصت عکس العمل در برابر آن اندک است. به لحاظ پیکرده بندی به عنوان شبیه ترین موشک موجود می توان از موشک صربستانی ALAS نام برد که البته این موشک نیز دارای تفاوت های قابل توجهی با موشک یمنی است. اما علاوه بر توانایی های فنی و شکار های موفق، این سلاح از جهت اثری که بر روی بحث اعمال قدرت (Power projection ) می گذارد بسیار حائز اهمیت است. گروه های وفادار به ایران در منطقه به رغم توان قابل توجه در رزم زمینی هموار از ضعف عدم امکان اثر گذاری بر آسمان نبرد رنج می برده اند، گرچه این گروه ها معمولا مجهز به موشک های دوش پرتاب یا توپ های ضد هوایی هستند، اما برد و ارتفاع قابل دستیابی این تسلیحات به شدت محدود است، از سوی دیگر عدم در دسترس داشتن رادار هایی جهت کشف و دادن اخطار اولیه، این گروه ها را در برابر حملات هوایی همواره در موقعیت غافل گیر و بی دفاع گذاشته بود. با پا به عرصه گذاشتن پهپاد های کلاس MALE و HALE که بدون اطلاع و اجازه دولت های حاکم در منطقه وارد حریم هوایی کشور های منطقه چون عراق، سوریه و ... می شوند و با توان پرواز طولانی مدت در ارتفاع متوسط یا بالاتر به دور از گزند هر سلاحی، ضعف این گروه ها نسبت به حملات هوایی به شدت تشدید شد، از سوی دیگر به جهت طبیعت پارتیزانی و توان لجستیک محدود این گروه ها امکان بکار گیری سامانه های پدافندی دوربرد و پیچیده توسط این گروه ها وجود نداشت. این سلاح برای اولین بار می تواند ضعف این پراکسی ها را در برابر اعمال قدرت هواپایه آمریکا و دول متخاصم جبران کند و تاثیری استراتژیک بر میادین نبرد بگذارد. بحث اعمال قدرت و پهپاد ها در مقاله بالا به تفصیل شرح داده شده است. سلاح مهم دیگری که تا قبل از استفاده در جنگ یمن اطلاعاتی از وجود آن موجود نبود، و به رغم اطلاعاتی که نشان می دهد طراحی این سلاح ریشه اوکراینی دارد، برخی کارشناسان ساخت آن را به ایران نسبت می دهند موشک کروز دوربرد قدس است. پس از آنکه به تغییر میادین نبرد پارتیزانی از بعد پدافندی و تاثیر مهمی که این سلاح های به تازگی شناخته شده در شکل دهی به آینده میادین نبرد و مفاهیم حول آن می گذرند اشاره کردیم، در بعد آفندی این موشک را می توان استراتژیک ترین سلاح در زرادخانه انصار الله و تغییر دهنده میدان نبرد میان یک ارتش کلاسیک و یک گروه پارتیزانی دانست. سلاحی که به رغم سادگی نسبتی و هزینه ها و نیاز به لجستیک اندک به نسبت قابلیت هایی که دارد، به طور بنیادین چهره ی میدان نبرد را تغییر می دهد، دیگر یک گروه پارتیزانی توان آفندی اش به حملات بزن و در رو، کمین ها و نهایتا شلیک راکت های کوتاه برد و موشک های ضد تانک خلاصه نمی شود. اینک گروهی همچون انصارالله نه تنها توان هدف قرار دادن عمق راهبردی دشمن را به طور دقیق و موثر پیدا کرده است بلکه این کار را به واسطه سلاحی انجام می دهد که دشمن آماده رویارویی با آن نیست. موشک کروزی کوچک با سطع مقطع راداری نسباتا کم که گرچه وارهد سبکی دارد ولی در عین حال از برد زیاد (حدود 1500 کیلومتر) و دقت بالا و توان پرواز در ارتفاع پست به دور از چنگال سامانه هایی همچون پاتریوت برخوردار است که در صورت استفاده مناسب می تواند ضربات سهمگین بر پیکرده دشمن وارد سازد آنچنان که در حمله به تاسیسات آرامکو توانست به طور موقت تولید 5 میلیون بشکه نفت در روز را مختل سازد که معادل نیمی از تولید نفت عربستان است. در یادداشت "عملیات تن ماهی" بیشتر در این باره بحث شده است. اصابت دقیق و نابودی برج های تقطیر تاسیسات نفتی آرامکو عناصر اثرگذار دیگری که توان آفندی انصارالله را دگرگون ساخته در حالی که این تجهیزات تا قبل از درگیری های یمن چندان شناخته شده نبودند را می توان راکت های هدایت شونده سری بدر و نیز پهپاد های انتحاری دانست. راکت بدر سلاحی ست که تا پیش از درگیری های یمن مشابه آن جایی دیده نشده بود، ولی آنچه آن را از دیگر راکت های در اختیار گروه های شبهه نظامی متمایز می کند اول دقت بسیار بالای آن و دوم عمکرد سرجنگی هوا-انفجار ترکش زای آن است که آن را به سلاحی مخوف و قاتل اهداف نیمه سخت و نیرو های پیاده بدل ساخته است. تست میدانی راکت بدر-اف عملکرد این سلاح با برد اعلامی 160 کیومتر بدین صورت است که ابتدا با زاویه نزدیک به عمود با دقتی قابل توجه به سمت هدف شیرجه می رود ولی قبل از رسیدن به سطح زمین در ارتفاع 20 متری سرجنگی ترکش زای آن منفجر شده و منطقه ای به شعاع 250 متر را با طوفانی از ترکش در هم می کوبد. چندین مورد استفاده از این سلاح بر علیه کمپ ها و محل تجمع نیروهای دشمن استفاده شده که هر بار عملکرد خیره کننده ای از خود ثبت کرده و تلفات سنگینی بر دشمن وارد ساخته است. راکت بدر-اف نمونه هایی از استفاده عملیاتی این سلاح: راکت های خانواده بدر در کنار موشک کروز قدس و نسخه زمین به زمین موشک سام-2 عنصر تهاجمی تاثیر گذار دیگر انصار الله پهپاد های انتحاری است. اگرچه طراحی و ساخت پهپاد انتحاری موضوع جدیدی در عرصه نظامی نیست، ولی اولا انصارالله در جنگ یمن از پهپاد هایی استفاده کرد که قبلا دیده نشده بودند، دوم استفاده انصار الله از این دسته از تسلیحات را می توان یکی از گسترده ترین و در عین حال موفق ترین نمونه ها در جهان دانست، تا آنجا که حتی در حمله به تاسیسات استراتژیک آرامکو از این پهپاد ها با موفقیت استفاده کرد و خسارات سنگینی را به عربستان وارد ساخت. انصار الله یمن انواع مختلفی از این پهپاد را در ابعاد و برد های متفاوت در اختیار دارد که در ادامه تعدادی از آنها را به اختصار معرفی می کنیم. قاصف پهپاد کوتاه برد انصار الله است که از آن به کرات در ماموریت های شناسایی و انتحاری استفاده می شود. جثه کوچک و سرعت قابل توجه آن را به هدفی سخت برای کشف و انهدام توسط سامانه های پدافندی بدل کرده است که در عین حال مرگ باری بسیاری را خصوصا در برابر نیرو های پیاده و اهداف نیمه سخت دارد. تصویر یکی از معروف ترین و موفق ترین عملیات های اجرا شده توسط این پهپاد که در آن شمار زیادی از سربازان و افسران بلند پایه مزدور ائتلاف سعودی به هلاکت رسیدند. پهپاد معروف دیگری که در 2 نوع شناسایی و انتحاری در اختیار انصار الله است و در کلاس برد متوسط، مداومت متوسط قرار می گیرد و به کرات در حملات به عمق خاک عربستان از آن استفاده شده است پهپاد صماد است. برخی کارشناسان این پهپاد را عضو اعلام نشده ای از خانواده پهپاد های شاهد ایرانی می دانند و به آن لقب شاهد-ایکس داده اند. بدنه کامپوزینی و سعی نسبی در کاهش RCS و انتشارات مادون قرمز از ویگژگی های شاخص این پهپاد است، این پهپاد برای فرود از 2 اسکید خطی که در زیر بدنه قرار گرفته است استفاده می کند. آخرین موردی که بررسی می شود پهپادی کامپوزتی با طراحی دلتا وینگ است که در موفق ترین بکار گیری خود در حمله به تاسیسات آرامکو از آن استفاده شد. از این پهپاد اطلاعات زیادی در دسترس نیست ولی با توجه به دقت و سایر مختصات این حمله به نظر می رسد که این پهپاد در فاز ترمینال از پردازش تصویر استفاده می کند. نتایج استفاده از این پهپاد انتحاری در حمله به تاسیسات نفتی آرامکو در انتها اثر گذاری این تسلیحات را می توان چنان ارزیابی کرد که جماعت مبارز انصار الله از قالب گروهی که صرفا دست به حملات پارتیزانی به شکل حملات محدود و کمین ها می زد کاملا خارج شده و نه تنها توانایی ضربه زدن به عمق راهبردی دشمن را پیدا کرده و گران قیمت ترین و پیشرفته ترین پرنده های دشمن را در آسمان شکار می کند و برتری هوایی حریف را به چالش می کشد، بلکه در جنگ روی زمین نیز در سایه همین افزایش توان دست به اجرای عملیات های بزرگ می زند که در آن ده ها دستگاه از انواع ادوات و زره پوش های دشمن را نابود ساخته و صد ها نفر از عناصر و مزدوران آنها را به هلاکت رسانده یا در حالی که در درماندگی کامل بسر می برند به اسارت می گیرد. عربستان در حالی متکبرانه و بی رحمانه به پشتوانه ارتش ده ها میلیارد دلاری خود وارد جنگ یمن شد و کار خود را با بمباران گسترده زیر ساخت ها و تاسیسات حیاتی ملت یمن آغاز کرد و حتی در برابر غیر نظامیان از ارتکاب هیچ جنایتی فروگذار نکرد، و آماده بود که در یک موقعیت گرانادا در طی چند هفته و نهایتا چند ماه دولت دست نشانده خود را بر مسند قدرت نشانده و کار انصار الله را یک سره سازد که این جنگ هم اکنون وارد سال پنجم خود شده است، اهداف اصلی آن محقق نشده، بین صفوف اشغالگران جدایی افتاده و میزان خسارات و تلفاتی که متحمل شده است از شمار خارج است، و حال در حالی که سر تا پای به خون ملت یمن آغشته است نه راهی برای پیش رفتن در مقابل دارد نه راهی برای پس رفتن.

پاک شود

ملاقات سفیر آمریکادر لیبی Richard Norland و فرمانده آفریکام General Stephen Townsend با فایز السراج

یکی از کاربران در چت باکس سایت هزینه مورد نیاز برای ساخت و نگهداری همچین دیواری در سراسر مرز با افغانستان رو چندین میلیارد دلار برآورد کرده بود. در این شرایط اقتصادی، دولت بعید هست همچین طرحی رو اجرایی کنه. بر خلاف چیزی که تو توییتر هست، عموم مردم جامعه روی خوشی به افغانی ها نشون نمیدن و ذهنیت بدی از اونها دارن. به نظرم دستگاه های امنیتی باید از این زمینه استفاده کنند و هر کسی که با این موج همراه رو میشه به دلیل اخلال در منافع و امنیت ملی، به هر طریقی که خودشون بهتر میدونن شیرفهم کنند. اون وقت با فراغ بال میشه به حساب این بادبادک هایی که سفارت خانه های خارجی در افغانستان باد کردن رسید.

تمام گزینه هایی که شما مطرح کردید امکان پذیر است ولی تمام این روش ها در صورت وقوع درگیری با امریکا و یا حتی کشورهای منطقه به راحتی نابود میشوند. با گذاشتن یک سامانه سوم خرداد بر روی یک شناور که نمی توان با نیروی هوایی امریکا مقابله کرد. حتی خود کشتی های امریکا نیز به پشتوانه ناوهای هواپیما بر در اقیانوس جولان میدهند. من فکر میکنم بحث کشیدن پای چین و ناوهای هواپیما بر چین و ایجاد یک اتحاد نظامی با ایران مطرح است. چین متوجه شده که هدف امریکا در خلیج فارس تسلط بر منابع نفتی منطقه و اعمال فشار بر چین در بزنگاه است. ایران متوجه شده هدف امریکا بیرون کردن تمام کشورهای نفتی غیر وابسته به امریکا از بازار نفت است و بحث های اتمی و غیره بهانه است. چین ده ملیون بشکه در روز مصرف نفت دارد. شاید چین میخواهد برای اطمینان از امنیت انرژی خود به این منطقه مثلا شمال اقیانوس هند البته با همکاری ایران ناوهواپیما بر اعزام کند. به اعتقاد من تریمانی که اخیرا ماکت ان توسط نداجا رونمایی شد و زیردریایی 3000 تنی که گفته شد قرار است ساخته شود با کمک چین ساخته میشوند. و چین دارد اخرین تکنولوژی دریایی خود را به ایران میدهد. خود چین نیز دارد ناوهای هواپیمابر جدید میسازد. ایران و چین در حال ایجاد یک ائتلاف دریایی هستند. هدف ایران شاید در نهایت کشاندن چین به منطقه نباشد بلکه میخواهد با این کارت با امریکا بازی کند که اگر تحریم را ورنداری با گزینه های بدتری مواجه میشوی. هدف ایران نیز شاید استفاده از کارت کشاندن چین به منطقه ابزاری برای فشار بر امریکا است. یعنی اگر تحریم را بر نداری با گزینه بدتری مواجه میشوی.

فرمانده نیروی دریایی سپاه گفت: به دنبال ایجاد پایگاه دائمی در اقیانوس هند نیز هستیم و این مهم را تا پایان امسال عملیاتی خواهیم کرد. این خبر جالب ولی قابل تامل هست اگرچه خبرگزاری فارس اون رو حذف کرده است https://www.farsnews.ir/news/13990402000385/%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B3%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B3-%D9%87%D9%86%D8%AF-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%87 ولی بقیه اون رو به شدت بازتاب دادن https://defapress.ir/fa/news/402427/%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B3%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B3-%D9%87%D9%86%D8%AF-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%A6%D9%85%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%DA%A9%D9%86%D8%AF https://ir.sputniknews.com/iran/202006226614956-%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87-%D8%A8%D8%AF%D9%86%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D9%BE%D8%B1%D8%B1%D9%86%DA%AF-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B3-%D9%87%D9%86%D8%AF-%D8%A7%D8%B3%D8%AA/ ولی چگونه؟ اول : سپاه برای حضور در اقیانوس هند ابتدا باید پایگاه پشتیبانی داشته باشد که این یعنی محلی جدید در چابهار به عنوان پایگاه لجستیک دوم : در کجای اقیانوس هند؟ در کدام خشکی؟ به نظر می آید برای این منظور سه احتمال قابل مطرح باشد - گشت های دریایی با کمک ناوهای جدید ویا ناوهای شبه تجاری - گرفتن یک جزیره از یک کشور دوست - ایجاد تاسیسات دریایی در دل اقیانوس به عنوان پایگاه دریایی (شبیه سکوهای دریایی) فرم سکو فرم گسترده تر و باند مانند سوم: تامین نیرودریایی برای اقیانوس چگونه؟ ایجاد یک پایگاه در اقیانوس یعنی امکان حضور نیروهای دریایی سپاه با کمک یک نقطه تدارکاتی و پشتیبانی در وسط اقیانوس پس بسیاری از تجهیزات کار خواهند بود ولی نیروی اصلی با ناوهای قدرتمند باید تامین شود تنها راه احتمالی شناورهای چندمنظوره و شبه تجاری هست که میتونه این خلا رو پر کنه پدافند این نیروها هم بسیار مهم هست ولی تست پدافند سوم خرداد بر روی دریا این احتمال رو که ما در حال احداث یک پایگاه در اقیانوس هستیم رو تقویت می کند

ترکیه ------ لیبی و جنگ گاز در شرق مدیترانه بخش اول : ورود ترکیه با ورود ترکیه به صحنه پرتنش لیبی اوضاع روز به روز پیچیده تر می شود و حکومت السراج که در شهر طرابلس در وضعیت بسیار دشواری قرار داشت با کمک ترکیه از حالت دفاعی خارج و توانست شکست های سنگینی به نیروی خلیفه حفتر وارد نماید و حالا جنگ در لیبی به مرحله حساسی رسیده است ونبرد ها به دروازه های شهر سرت و منطقه مهم استراتژیک هلال نفطی رسیده است اهمیت این منطقه از ان جهت است که بزرگترین مخازن و چاه های نفت و بنادر صادارات نفت در این ناحیه قرار دارند . در چنین شرایطی حامیان خارجی خلیفه حفتر پس از شکست های تحقیر امیز و رسیدن نیروی حکومت السراج به فکر چاره جویی افتادند و با ارائه کردن طرح صلح از سوی مصر و دعوت طرف های خارجی برای توقف جنگ و اعللام اتش بس سعی در حفظ منافع خود در لیبی دارند ودر همین حین رئیس جمهور مصر با حضور در یکی از پایگاه های مرزی با کشور لیبی عنوان کرد منطقه سرت تا الجفره خط قرمز ما تلقی میشود و عبور از آن دخالت نظامی مصر را در پی دارد انچه واضح است هفته های آینده در ترسیم وضعیت پر التهاب شمال افریقا نقش بسزایی خواهد داشت " نقشه ترسیم شده پس توافق ترکیه و حکومت السراج بدون توجه به سایر کشورها مثل قبرص " بخش دوم : جنگ گاز در سال های اخیر و با کشف منابع گاز در مدیترانه این منطقه به صحنه کشمکش و رقابت شدید بین کشورهای مختلف تبدیل شده است ولی به دلیل عدم ترسیم مرزهای مناطق انحصاری - اقتصادی دریایی بین کشورهای ساحلی مدیترانه مثل انچه که بین یونان قبرص و ترکیه وجود دارد باعث بروز تنش ها در بین آنها شده و حتی باعث دخالت طرف های دیگر اتحادیه اروپا در ان شده وکار به تهدید وتحریم ترکیه هم رسید ولی ترکیه همچنان اصرار بر ادامه اکتشافات خود در مرزهای مورد مناقشه دارد چرا که سواحل ترکیه فاقد منابع گاز میباشد و به مناطق بسیار دورتری برای اکتشاف گاز نیاز دارد البته این تنها اختلاف موجود در این منطقه نیست بین لبنان واسرائیل هم بر سر منطقه اقتصادی و اکتشاف گاز که هنوز وضعیت در آن ترسم نشده هم اختلافات شدیدی وجود دارد و یکی از دلایل فشار آمریکا به لبنان در سالهای اخیر همین موضوع مهم وحساس بوده چرا که این ناحیه داری ذخایر بزرگ گازی می باشد و اسرائیل سالهاست از ان بهره برداری میکند وشاید بتوان گفت یکی از مهمترین دلایل حضور روسیه در این منطقه همین موضوع است و قرار دادهایی برای اکتشاف گاز با سوریه منعقد کرده است چراکه با اکتشاف منابع عظیم گازی تاثیر روسیه بر بازار انرژی اروپا در خطر خواهد افتاد " نقشه مناطق مورد اختلاف بین لبنان واسرائیل " بخش سوم : رابطه ترکیه و طرف های درگیر در جنگ ترکیه -مصر : مصر به عنوان همسایه لیبی از وجود و قدرت گرفتن اخوان المسلمین نگران است چراکه از طرفی عبد الفتاح السیس با کنار گذاشت محمد مرسی و اخوان المسمیم مصر به قدرت رسید و سالها در داخل دچار مشکلات عمده امنیتی بود و با حضور ترکیه و قطر ذر لیبی بعنوان حامیان اخوان المسلمین باعث ایجاد مشکلات امنیتی برای مصر فراهم خواهد شد ولی این تنها مشکل مصر ترکیه نیست مشکل دیگر مربوط به توافقنامه ترکیه و حکومت السراج هست که بارسم مجدد مرزبین طرف منافع مصر در مدیترانه رابه خطر خواهد انداخت اما جالب است که بدانید با تمام این نتشها همچنان سرمایه گذاری های ترکیه و روابط سیاسی و پرواز های بین مصر وترکیه برقرار است . ترکیه - امارات : علت اصلی تنش به سیاست ضد اخوانی امارات از یک طرف و حمایت ترکیه از اخوان از طرف دیگر وهمچنین دخالت امارات در کنار گذاشتن اخوان مصر و به قدرت رسیدن عبد الفتاح السیسی قطع رابطه عربستان مصر و بحرین با قطر و حتی متهم شدن امارات به مشارکت در کودتای ترکیه بخش از لیست بلندبالای است که البته پرونده های لیبی و یمن رو هم به این لیست اختلافات باید اضافه کرد ترکیه - روسیه : بعد از بروز تنش در رابطه انها در پرونده سوریه و پس از ان رسیدن به یک تفاهم و همکاری و گسترش روابط دوطرف امید داشتن که در لیبی هم به چنین دستاوردی برسند ولی در دقیقه نود وبه دلایل نامشخص در حالی که فایز السراج و خلیفه حفتر یک قدم تا امضای توافق داشتند در لحضه اخیر خلیفه حفتر از امضای توافق نامه موسکو امتناع کرد و بدون امضا توافق نامه مسکو رو ترک کرد وشاید بتوان گفت این ابتدای افتادن در یک مسیر سراشیبی بود چراکه در ان زمان دست بر تر را در صحنه لیبی داشت اما پس از ان باشکست های پیاپی احتمال انکه از صحنه سیاست لیبی کنار گذاشته شود بسیار بالاست و هم اکنون درباره رئیس مجلس لیبی "عقیله صالح" که پیگاه قبیله ای و حمایت سایر کشورها برخوردار است از این شخص به عنوان مرد تاثیر گذار در آینده لیبی گمانه زنی های زیادی وجوددارد ترکیه - اتحادیه اروپا : لیبی برای اتحادیه اروپا از چند جهت اهمیت دارد از یک جهت به عنوان سدی در مقابل مهاجران غیر قانونی ومخصوصا افرایقایی نقش مهمی را ایفا میکند از طرف دیگر به تامین کننده بخشی از صادارات نفت به اتحادیه اروپا و همچنین بعنوان یکی از کشورهای ساحل مدیترانه ونزدیکی به اتحادیه اروپا تاثیر ان بر بازر انرژی و استفاده از این منطقه برای رسیدن به کشورهای اروپایی از طرف گروهایی مانند داعش و القاعده برای رسیدن به اروپا باعث نگاه ویژه به لیبی شده است مخصوصا سابقه ترکیه در استفاده از اوارگان سوریه برای تحت فشار قرار دادن اروپا و امتیاز گیری بارها تکرار شده است ودر روزها وهفته های اخیر این تنش ها افزایش پیدا کرده است آخرین مورد بروز تنش بین نیروی دریایی فرانسه وترکیه در ّهای لیبی ایت که منجر به شکایت ودر خواست فرانسه از ناتو برای رسیدگی به این موضوع شده است فرانسه همچنین بخاطر حضور نیروهایش در کشور مالی از این نگران است با قدرت گرفتن اخوان المسلمین وقطر بار دیگر گروه های وابسته به القاعده مثل "انصار الدین اسلامی " و "حرکه التوحید و الجهاد" در کشور مالی قدرت گیرند و نیروهای فرانسوی را با مشکل جدی مواجه نمایند فراموش نکنیم در سال های گذشته فرانسه کشور قطر را به حمایت از این گروهها متمهم کرده بود . ترکیه - آمریکا : رابطه ترکیه و امریکا در سالهای گذشته وضعیتی بین تنش وهمکاری بود در سوریه و بهعلت حمایت امریکا از گروه های کرد شاهد تنش بین دوطرف بودیم و این تنش باخرید سامانه اس 400 از روسیه و تحریم ترکیه از طرف امریکا برای خرید هواپیمای اف 35 بشدت بالا گرفت ولی باتوجه به اهمیت ترکیه برای امریکا و ناتو مثل همیشه به یک راه حل میانه رسیدند با حضور پررنگ روسیه درلیبی و بیانه های پیاپی افریکام و سفارت آمریکا در لیبی و وزارت خارجه امریکا که به نوعی از حکومت فایز السراج حمایت میکرد این مسئله باعث نزدیکی رابطه ترکیه و امریکا در لیبی شد البته باید این نکته رو هم باید در نظر داشت که صحنه لیبی و روابط بین طرف های درگیر در آن از پیچیدگی بسیار بالایی برخوردار است و در هرلحظه امکان تغییر معادلات بین آنها وجود دارد

دهشت افکنی راسوی وحشی نیازمندی مستمر به سرکوب دفاع هوایی در قرن بیست و یکم دو نسل متفاوت ولی با ماموریت یکسان از هواگردهای سرکوب دفاع هوایی (راست F-4G و چپ F-35) مقدمه : ارتش ایالات متحده و متحدانش در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا و اقیانوسیه با تهدیدی مستمر در حوزه تاکتیکهای منع منطقه ای/ ضد دسترسی (A2/AD) از سوی دو بازیگر عمده این منطقه ( چین و کره شمالی ) روبرو هستند ، به همین دلیل ، توسعه قابلیتهای سرکوب دفاع هوایی که نطفه اصلی آن از دهه شصت میلادی و در اثنای جنگ ویتنام ، گذاشته شد ، به یک روند قابل توجه در این منطقه ، تبدیل شده است . سرکوب کلاسیک دفاع هوایی ( سامانه موشکی هارم ) سرکوب دفاع هوایی در قرن بیست و یکم : در حوزه عملیات هوایی ، تهدیداتی که از سوی هر کدام از این دو کشور با گسترش قابل توجه سامانه های دفاع هوایی (SAM) بصورت فزاینده ای در حال افزایش است ، این مساله را برای تحلیلگران نظامی آشکار می کند که بازیگران در تلاشند تا هزینه های یک تهاجمی احتمالی را برای مهاجم یا مهاجمان ، تا حد امکان در سطح بالایی نگاه دارند . با توجه به این مساله ، قاعده اصلی در جریان طراحی یک عملیات هوایی ، به منظور رفع تهدید سامانه های دفاع هوایی زمین پایه ( GBAD) ، استفاده از تسلیحات و تاکتیکهای تخریب / سرکوب دفاع هوایی دشمن ( D/SEAD) یک رویه استاندارد بشمارمی رود . درواقع ، روند (D/SEAD) بعنوان بخشی از یک طراحی بزرگتر است که در ادبیات رزم هوایی با شناسه Offensive Counter Air (OCA) battle شناخته میشود . در همین خصوص ، وزارت دفاع ایالات متحده ، عملیات OCA را بعنوان مجموعه ای از اقدامات تهاجمی علیه اهداف سطحی که می تواند تاثیر قطعی بر عملیات هوایی دشمن نیز برجای گذارد ، تعریف می کند . در این تعریف ، وزارت دفاع ایالات متحده ، چنین ادامه میدهد که این دسته از عملیاتها ، فعالیتی است تخریبی با استفاده از تسلیحات هواپرتاب که سامانه های دفاع هوایی متخاصم را خنثی یا از میان برده و یا بطور موقت از رده رزمی خارج می کند . منع منطقه ای / ضد دسترسی در جنوب غربی آسیا (ترکیب باور-373 و یاخونت سد محکمی در برابر تهدیدات احتمالی خواهد بود ) با این وصف ، یک قاعده اصلی در این تعریف ، براین اعتقاد پای می فشارد که "انهدام " (تخریب) بر سرکوب ( خنثی سازی موقت ) ارجحیت داشته ، چرا که موجبات از میان رفتن تهدید را در طولانی مدت فراهم می آورد . بدین معنی که بهتر آن است که یک سیستم کشف و شناسایی ( نظیر رادار ) را ازمیان بردارید تا اینکه موقتا" ،آن را از رده عملیاتی خارج کنید . با این وجود ، ممکن است چنین وضعیتی ( تخریب کامل ) در هر شرایطی ، امکان پذیر نگردد . درواقع ، دلایلی نظیر مشخص نبودن موقعیت فیزیکی رادار ، موجب می شود که حمله مستقیم به آن به تقریب غیر ممکن گردد . درواقع می توان گفت که پیشگام سرکوب دفاع هوایی در خاورمیانه ، نیروی هوایی ارتش اسراییل (IAF) بشمار می آید . در9 ژوئن 1982 ، نزدیک به 80 فروند جنگنده سوری در برابر ساقط شدن تنها 4 فروند جت A-4 ، با اجرای 1000 سورتی ( پرانه ) از میان رفتند ، تنها به این دلیل که شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه مستقر در دره بقاع ، بواسطه اجرای تاکتیکهای سرکوب دفاع هوایی ، به شکل کامل از صحنه نبرد خارج شد . آمارها حاکی از آن است که 75 درصد سورتی های IAF در این نبرد به اجرای عملیاتSEAD اختصاص یافته بود . از سویی دیگر ، با پایان یافتن جنگ سرد و در پیش گرفتن استراتژی احداث موقعیت فیزیکی رادارها در نزدیکی محل استقرار غیر نظامیان و یا زیرساختهای غیر نظامی ، باعث شد تا تجدیدنظر عمده ای در حوزه قوانین درگیری (ROE) و خودداری از تخریب فیزیکی رادارها ، ایجاد گردد . در نهایت نیز ، این استدلال وجود داشت که تمرکز بر روی تخریب چنین اهدافی ، میتواند پتانسیل رزمی نیروی هوایی در دو حوزه هواگردهای رزمی و مهمات مورد استفاده را بشدت بخود جذب نموده ، در حالی ممکن است ، حضور این تجهیزات در جای دیگریاز ضرورت بیشتری برخوردار باشد . بدین ترتیب ، بنا بر استدلالهای فوق الذکر ، محور اصلی در برنامه ریزی تاکتیکهای ضد تشعشع ، به "سرکوب" آنها و نه تخریب فیزیکی ، محدود گردید . بدین ترتیب ، بررسی قابلیتهای الکترونیکی و غیر مخرب برای نیل به ایجاد یک چتر حفاظتی به دور سیستم های دفاع هوایی حریف ، مبنای این متن قرار می گیرد . تهدیدات منطقه ای : با توجه به وضعیت خاص حوزه شرق آسیا ، می توان چنین تحلیل نمود که احتمالا" ارتش کره شمالی و چین دو تهدید اصلی که توسعه دهنده تاکتیکها و سامانه های منع منطقه ای / ضد دسترسی (A2/AD) هستند ، بشمارمی روند ، بخصوص اینکه بدانیم ، شبکه پدافند هوایی به منظور توسعه تسلیحات A2/AD از سوی ارتش چین ، یک اصل حیاتی محسوب می گردد . در همین مورد ، وزیر دفاع ایالات متحده در گزارشی مفصل به سال 2018 به کنگره در خصوص پیشرفتهای نظامی و تهدیدات امنیتی ارتش چین به این موارد اشاره ای خاص داشته : " چین هم اکنون از یک شبکه پیچیده معماری و در عین قدرتمند و مفصل ( سامانه های دفاع هوایی یکپارچه شده / IADS) بر روی زمین به عرض حدود 300 مایل (556 کیلومتر ) از ساحل خودی بهره می برد و این وضعیت در کنار شبکه قدرتمند فناوری موشکی این کشور که قابل برابری با سایر تولید کنندگان در سطح جهانی است ، بتدریج به یک تهدید عمده تبدیل می گردد . ارقام ارائه شده توسط موسسه صلح استکهلم ، نیز تحلیل وزیر دفاع ایالات متحده را تایید می کند ، چنانکه چین در سالهای اخیر ، نزدیک به 46 آتشبار سامانه سام در ارتفاع متوسط و بالا را به سایر کشورها ( روسیه ) سفارش داده و یا اینکه نمونه های خریداری شده را دریافت نموده است . گزارش فوق چنین اظهارمی دارد که این سامانه ها ، شامل عناصر دفاع هوایی SA-15 ( خریداری شده در سال 2000 ) ، سامانه های SA-10 و اس-400 ( شامل 6 آتشبار خریداری شده در سال 2015 ) می گردد . راست : HQ-6 چپ : HQ-2 به گفته "میا نونز" ( Meia Nouwens) ، پژوهشگر همکار در حوزه بررسی سیاستهای دفاعی ارتش چین و روند نوسازی آن در موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS) که یک اندیشکده مستقر در لندن است ، هم اکنون ارتش خلق چین آرایه ای از سیستم های متنوع دفاع هوایی ارتقاع پایین ،میانبرد و ارتفاع زیاد را در اختیار دارد . این سامانه ها ، شامل طیف مشخصی از سیستم های روسی/ چینی نظیر خانواده HQ-2( نسخه چینی سیستمدفاع هوایی روسی اس-75 دوینا ) در ارتفاع بلند و همچنین نمونه های بومی نظیرHQ-6 ، محصول آکادمی علوم و فناوری شانگهای (نسخه برداری شده از گونه روسی سام-6 ) است . وی در این خصوص چنین ادامه میدهد که ارتش چین چند نمونه مشخص و پیشرفته ازسامانه های دفاع هوایی در ارتقاع بالا نظیر سیستم های پیشرفته روسی نظیر آلماز-آنتی S-300 PUM1 (SA-20) و S-300PMU2 (SA-20B) و حتی نسخه ای بروز شده از سامانه S-300V ( SA-12) که در این کشور به HQ-18 نیز مشهور شده ، در اختیار دارد . براساس گزارشهای منتشرشده از سوی آژانسهای اطلاعاتی ، این سامانه ها پس از استقرار کامل می تواند با اهدافی در برد میان 22 ناتیکال مایل ( حدود40 کیلومتر ) تا 54 ناتیکال مایل ( حدود100 کیلومتر) درگیر شود . به اعتقاد تحلیلگران این مراکز ، خانواده S-300V یکی از توانمندترین سامانه های دفاع هوایی عملیاتی دنیاست و یک نسخه بروزشده ازآن توسط چین می بایست ارتشهای غربی را نگران کند . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................  2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .   برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

تصاویر مربوط به اورهال یک فروند سی 130 ارتش ونزوئلا توسط ایران

بسمه تعالی 182 باشگاه زیر دریایی های خودکار؛ ورود عضو جدید . اشاره : در نوشته ی زیر آنهپاد به عنوان سرواژه " آب نورد هدایت پذیر از دور " ( اعم از سطحی و زیر سطحی ) و زهپاد به عنوان سرواژه ی زیردریایی هدایت پذیر از دور به کار میرود . غوص ترمیناتور : پی گیری روند توسعه ی تسلیحات در سال های اخیر نشان داده بود که ، پس از پهپاد ها، تسلیحات رباتیک پرنده، خودرو های زرهی بی سرنشین، تسلیحات رباتیک زرهی، و نیز شناور های بی سرنشین، دیر یا زود نوبت به زیر سطحی های بی سرنشین یا زهپاد ها نیز می رسید. در سال های گذشته ساخت زهپاد های کوچک، معمولا در ابعاد یک اژدر یا کوچکتر توسط کشور هایی چون آمریکا، انگلستان و سپس چین پیگیری شده بود. وظیفه این دسته از زهپاد ها معمولا جمع آوری اطلاعات اقیانوس شناسی که مورد استفاده زیر دریایی های سرنشین دار است و نیز اجرای عملیات های نظارتی بود. اما در سال های اخیر با داغ شدن عرصه عملیاتی زهپاد ها و به خصوص پس از پروژه بلند پروازانه پوزایدون که توسط روسیه پیگیری می شود، لیگ زهپاد های بسیار بزرگ (XLUUV) نیز در حال شکل گیری است. از جمله شواهد و اخبار مربوط به جدی شدن رقابت تسلیحاتی در حوزه زهپاد ها می توان به، به دام انداختن زیردریایی بی سرنشین آمریکایی توسط چین در سال 2016 اشاره کرد. در سال 2016 خبری منتشر شد که یک کشتی نظامی چینی موفق شده است یک زیردریایی بی سرنشین (UUV) کوچک متعلق به نیروی دریایی آمریکا را در آب های غرب فیلیپین رهگیری و توقیف کند. این نوع زیردریایی بی سرنشین امکان تجهیز به طیف وسیعی از سنسور ها جهت پایش محیط، جریان های آبی و دیگر شرایط اقیانوسی را داراست. این شناور دارای سیستم پیشران نبود اما دارای باله های متحرک بزرگی بود که به آرامی جهت و شناوری آن را در طی زمان تغییر می داد و در عمل مانند نوعی گلایدر زیر آبی عمل می کرد. پس از این واقعه مقامات آمریکایی مدعی شدند که این زیردریایی در حال انجام ماموریت های روتین نظارت نظامی در آب های آزاد بوده است. این شناور غیر طبقه بندی شده بوده و ماموریت آن گردآوری اطلاعاتی بوده که در زمینه اقیانوس شناسی کاربرد دارد. پس از این مورد نیز اخبار مختلفی پیرامون این دسته از جنگ افزار ها و فعالیت هایشان منتشر شده که از آن جمله می توان به خبری که در سال 2020 از سوی نیروی دریایی هند منتشر شد اشاره کرد: نیروی دریایی هند کشتی های نظامی چینی را که دهها زهپاد را در آب های منطقه مستقر کردند زیر نظر گرفته است . بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی رسانه ها اطلاعات اقیانوس شناسی در حال انتقال توسط این زهپاد ها بوده است. چنین اطلاعاتی معمولا برای رزم زیردریایی بکار می رود که توسط عملیات های اطلاعاتی دریایی کسب می شوند. بر اساس گزارش ها، چین در حال مستقر ساختن ناوگانی از زهپاد ها در منطقه اقیانوس هند است تا تحرکات در این منطقه را زیر نظر بگیرد. به گزارش تامیز هند، هندنیز متقابلا شروع به عملیات های نظارتی و مراقبتی شدید در این منطقه کرده است. پس از این بود که به مرور شاهد شکل گیری کلاس های توان مند تر و بزرگتری از زهپاد ها بودیم که به عنوان جدیدترین ترند در حوزه زیر سطحی ها در کشور های صاحب سبک و فناوری این حوزه در حال پیگیری هستند، کشور هایی که تعداد آنها از تعداد انگشتان یک دست تجاوز نمی کند. یکی از مهمترین پروژه ها در این بخش پروژه اورکا از کمپانی بوئینگ می باشد که با طول حدود 15 متر در کلاس زهپاد های بسیار بزرگ قرار می گیرد.قبلا اطلاعاتی از این وسیله در تاپیک از پوسایدون تانهنگ قاتل ؛ رده ی جدید سلاح های راهبردی منتشر شده است. پس از آن، مهترین پروژه ای که اطلاعاتی از آن منتشر شد، پروژه بلند پروازانه مانتا انگلستان بود که با حدود 30 متر طول عنوان بزرگترین زهپاد در حال توسعه دنیا را از آن خود ساخت. علت این رقابت داغ ،البته بین تعداد محدودی از کشور ها، آن است که به رغم چالش ها و پیچیدگی های بیشتر ساخت زهپاد های کلاس بسیار بزرگ نسبت به پهپاد ها، واقعیت غیر قابل انکار آن است که با توسعه ی روز به روز هوش مصنوعی ، زیردریایی های رباتیک مسلح در حال ورود به میدان رزم هستند، همچنین محیط زیر سطح امکان اختفای بسار بیشتری نسبت به آسمان و یا سطح دریا فراهم میکند .منظور از چالش و پیچیدگی نیز عدم امکان ارتباطات بی سیم در زیر دریا به گستردگی این امکان در آسمان است . دلیل هم یک محدودیت فیزیکی ساده است ؛ امواج در آب دمپ میشوند . انگلستان با بستن قراردادی برای ساخت یک زیردریایی بی سرنشین کلاس بسیار بزرگ (extra-large uncrewed underwater vehicle) نشان داد که قصد ندارد از قافله عقب بماند. پس از روسیه با زیردریایی بی سرنشین اتمی پوسایدون و آمریکا با زیردریایی ارکا بوئینگ، انگلستان سومین کشوری بود که با مانتا (Manta) وارد لیگ زیردریایی های بی سرنشین بزرگ مقیاس شد، زیر دریایی که توان حمل و بکار گیری تسلیحاتی مانند اژدر را نیز داراست. در اختیار داشتن یک XLUUV قابلیت مهمی را در اختیار نیروی دریایی انگلیس قرار می دهد، کشوری که دارای تسلیحات به خصوصی باشد شروع به تدوین انواع دکترین ها ، راهبردها و تاکتیک های مبتنی بر آن سلاح میکند . یعنی با ورود حتی یک فروند ازین وسیله به ناوگان زیر سطحی انگلستان ، ادبیات دفاعی این کشور دستخوش تغییرات و بهبودهای مهمی خواهد شد. همانگونه که پس از ساخت این وسیله ، مالکیت آن به آنها امکان می دهد بیاموزند که چگونه از آن استفاده کنند؛خود پروسه ساختن چنین زیرسطحی هایی نیز دستاوردهای عظیمی در برارد. زیرا ساخت چنین وسیله ای یک یک چالش است که نیاز به غلبه بر موانع فنی بسیاری دارد . آینده این حوزه می تواند به نفع پیشروان آن باشد که زودتر آموخته اند چگونه به طور موثر از این ابزار ها استفاده کنند. گذشته از چالش های فنی ساخت ، استیو هال[1] مدیر اجرایی Society for Underwater Technology [2] معتقد است که چالش های دیگری نیز وجود دارد که این پروژه به نیروی دریایی انگلیس کمک خواهد کرد که بر آنها فائق آید: XLUUV ها به نوعی قوانین بین المللی عبور و مرور را خواهند پذیرفت. توضیح آنکه قوانین دریانوردی بین المللی تنظیم شده اند تا در آب های آزاد از برخورد شناور ها جلوگیری کنند و اضافه کردن تسلیحات خودکار این قوانین را بیش از پیش پیچیده خواهد کرد. این وضعیت مشابه زمانی ست که ربات های مسلح پرنده (پهپاد ها) برای اولین بار شروع به پرواز در آسمان کردند. در چرخه فرماندهی پهپاد ها معولا انسانی حضور دارد که مجوز شلیک را صادر می کند، اما این مساله ممکن است برای یک زیردریایی کاملا خودکار کاربردی نباشد. زیر سطحی S201 ساخت MSubs پایه ای برای توسعه ی XLUUV جدید نیروی دریایی انگلیس خواهد بود. این قرار داد به کمپانی انگلیسی MSubs Ltd که بخشی از گروه صنعتی Submergence Group می باشد اعطا شده است. این کمپانی دارای سوابقی در ساخت زیردریایی های سرنشین دار در کلاس میدجت و همچنین زهپاد های[3] بزرگ می باشد. از جمله مشتریان این کمپانی نیوی سیلز نیروی دریایی آمریکا می باشد، که شناور غوص گر [4]DCS جدیدشان در حال ورود به خدمت است. البته چنانچه گفته آمد ، زهپاد بزرگ خود نیروی دریایی آمریکا نیز با نام اورکا توسط بوئینگ در حال ساخت است. یکی از بلند پروازانه ترین ویژگی های این زهپاد انگیسی این است که دارای برد بیش از 5500 کیلومتری خواهد بود. این مساله این نکته را متبادر می کند که این زیردریایی از پیشران الکترو دیزل یا مستقل از هوا[5] استفاده خواهد کرد، چرا که به نظر نمی رسد برای رسیدن به چنین بردی استفاده از باتری به تنهایی کافی باشد. اولین نمونه بر اساس افزایش مقیاس و خودکار سازی زیر سطحی سرنشین دار S201 ساخته شده توسط MSubs توسعه پیدا خواهد کرد. اما کمپانی ، پیشنهاد طراحی زهپاد های بسیار بزرگ کاملا جدید را نیز ارائه کرده است که شامل ساخت نسخه بزرگتری از Moray ، دیگر زهپاد بزرگ این کمپانی، می باشد. Moray در نسخه فعلی دارای 25 متر طول، 70 تن وزن، و 100 متر قابلیت غوص روی ست. این زهپاد می تواند مانند یک زیردریایی معمول دریا نوردی کند و می تواند طیف وسیعی از ماموریت ها را از جمله، رزم ضد زیردریایی، مین ریزی و مقابله با مین، و حمله به شناور های سطحی را بر عهده بگیرد. همچنین قادر به اجرا ماموریت های نظارتی و جمع آوری اطلاعات است، و می تواند از عملیات نیرو های ویژه پشتیبانی کند. نقش مسلح به خصوصی که نیروی دریایی انگلیس در ذهن دارد هنوز به درستی روشن نیست، اما Moray دارای رویکردی در همان جهت مورد نظر نیروی دریایی برای زهپاد کلاس بسیار بزرگ آینده خود است. Moray کشور های چین، کره جنوبی و ژاپن نیز برنامه هایی برای توسعه زهپاد های بزرگ دارند، باید دید تا روسیه علاوه بر پوزایدون مهره دیگری را نیز وارد این عرصه خواهد کرد یا خیر. اما آنچه در این روند غافل گیر کننده بود، نه ورود یک عضو جدید غربی به این لیگ کوچک، بلکه ورود عضو جدیدی بود که کسی انتظارش را نمی کشید. این عضو جدید نه چین بود، نه فرانسه، نه ژاپن، نه سوئد ... در حاشیه مراسم الحاق 100 فروند قایق تندروی راکت انداز، این نیروی دریایی سپاه بود که برای اولین بار تصاویری از پروتوتایپی در حال تست از یک زهپاد کلاس بسیار بزرگ رونمایی کرد. اگر چه این تصاویر بسیار محدود بود و اطلاعات رسمی خاصی در مورد آن منتشر نشد، ولی این پروژه بازتاب قابل توجهی در میان کارشناسان و رسانه های حوزه نظامی داخلی و خارجی داشت. در میان کارشناسان خارجی کامل ترین گزارش را H I Sutton که تخصصا حوزه زیردریایی ها را پیگیری می کنند و خصوصا اشراف کاملی بر پرونده زیردریایی های ایرانی دارد منتشر کرد؛ همین گزارش توسط بخش دفاع و امنیت مشرق ترجمه شده وبدون اشاره به نام نویسنده اصلی آن با اضافاتی در سایت مشرق منتشرشده است . متن ساتن به نقل از فوربس به شرح ذیل است : زیر دریایی مرموزی که می تواند قابلیت های جدید مهمی را به توان نظامی ایران اضافه کند در جریان مراسم الحاق 100 فروند قایق تندرو به نیروی دریایی سپاه تصاویری از نسخه در حال توسعه یک زهپاد منتشر شد که به نظر می رسد یک زهپاد در کلاس بسیار بزرگ باشد. این شناور می تواند قابلیت های جدیدی به توان رزم نا متقارن ایران اضافه کند. این همچنین بدین معنی ست که ایران به گروه ویژه با اعضای انگشت شماری خواهد پیوست که در آن تنها آمریکا و انگلستان زهپاد هایی در این کلاس دارند. این زهپاد با زهپاد کلاس بسیار بزرگ اورکا ساخت بوئیگ، که برای نیروی دریایی آمریکا در حال توسعه است، از نظر کلاس ابعادی، و به ویژه پیشرانش الکترو دیزلی به سختی کاملا قابل مقایسه خواهد بود. البته همتای ایرانی ارکا قطعا بسیار ارزانتر خواهد بود. اضافه شدن زهپاد های بزرگ می تواند جنبه ی جدیدی به توان اعمال قدرت نیروی دریایی سپاه اضافه کند و پرستیژ این نیرو را در سطح منطقه ارتقا بخشد. همچنین پیشران الکترودیزل موجب خواهد شد این شناور بتواند به برد قابل توجهی برسد. همچنین ابعاد بزرگ آن موجب می شود بکار بردن تسلیحات توسط آن امکان پذیر تر شود؛ از آن جمله می توان به توان مین ریزی اشاره کرد. با توجه به شرایطی که این زهپاد در آن دیده شد و نحوه هدایت آن توسط افرادی که بر روی آن نشسته بودند این شناور در مراحل اولیه توسعه خود قرار دارد. ایران سابقه قابل توجهی در ساخت زیردریایی های سرنشین دار کلاس میدجت و سبک دارد، ولی در مورد این زهپاد آنچه بیشتر چالش بر انگیز است، کنترل و اتوماسیون آن است. البته ایران تجربه هایی برای هدایت قایق های بی سرنشین مانند قایق راکت انداز (یا مهدی) را داراست، اما البته هدایت در زیر آب با توجه به عدم امکان ارتباط الکترومغناطیس در زمان غوص، هدایت و اتوماسیون در زیر آب دارای چالش های ویژه خاص خود است. البته خود آقای ساتن پیش ازین در جایی گمانه زنی کرده بود که زیر دریایی بی سرنشین ایرانی در مبنای غدیر خواهد بود ولی در مقاله ی اخیر از قول خود عدول نموده و آنرا یک سازه ی دیگر میداند . مشرق پس از ترجمه مقاله ی ساتن ، این زیردریایی را سازه ای جدید و کاملا کوچکتر از زیردریایی های کلاس غدیر می داندو نسبت به سامانه پیشرانش آن نیزادعایی را مطرح نمی سازد. همچنین کاملا اشتباه آن را مرتبط با سخنان سردار سلامی در همایش قایق های تندرو می داند که گفته بود: باید به سوی تولید شناورهای بدون سرنشین حرکت کنیم. در پایان نیز در باب اهداف احتمالی از توسعه چنین زهپادی می افزاید: "طبیعتا در این مرحله نمی توان ماموریت خاصی را برای این شناور تعریف کرد و مشخصا نیاز به اطلاعات و تصاویر بیشتر از آن است اما با توجه به ماهیت وضعیت خلیج فارس و سابقه سپاه در این بخش می توان گزینه هایی مثل حمل اژدر یا حتی استفاده از آن به عنوان یک پلتفرم انتحاری سنگین برای حمله از پایین و ایجاد انفجار در حجم بالا و غرق کردن شناورهای سنگین را در خصوص آن پیش بینی کرد." لکن لازم به ذکر است که اولا سخنان سردار سلامی مرتبط با پهپاد ها و قایق های تندروی بی سرنشین و رزم مشترک این دو در قالب رزم شبکه محور بودهو ربطی به پروژه ی فوق الذکر ندارد . عبارت " استفاده از آن به عنوان یک پلتفرم انتحاری سنگین " نیز با توجه به هزینه ی ساخت چنین پروژه ای در صورت عدم حمل کلاهک اتمی ، قطعا توجیه ندارد . در بحث کنترل نیز مساله دیگری که وجود دارد آنکه، کنترل و هدایت این زهپاد مشابه آنهپاد های دیگر چون قایق راکت انداز بی سرنشین یا مهدی نمی تواند باشد و مقوله هدایت و کنترل در زیر آب کاملا مقوله دیگری ست. به دلیل عدم امکان انتشار امواج الکترومغناطیس در زیر آب، در زیر دریایی ها در زمان غوص امکان استفاده از سامانه های موقعیت یابی جهانی چون جی پی اس یا بیدو وجود ندارد، همین امر برای سامانه های موقعیت یابی محلی (LPS) نیز صادق است. لذا برای هدایت و ناوبری در زیردریایی ها از سامانه ای هدایت اینرسیایی، قطب نماهای گردش سنج[6]، اطلاعات آبنگاری و اسکن توپوگرافی بستر دریا استفاده می شود. همچنین از آنجا که امکان ارتباط ان لاین در فواصل دور در هنگام غوص وجود ندارد، این زیردریایی های بدون خدمه یا زهپاد باید دارای سطح بسیار بالایی از اتوماسیون و هوشمندی باشند. درواقع آنها نه عناصر زیر آبی هدایت پذیر از دور که بلکه زیردریایی های رباتیک هستند. به همین جهت در تصاویر منتشره نیز شاهد تست باسیم زیر سیستم ها ( احتمالا فرامین کنترلی زیر دریایی ) هستیم . در واقع ریشه های این پروژه را می توان در گفته های سردار تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه، در اسفند 97 یافت: دریادار علیرضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران درباره ورود این نیرو به حوزه ساخت و بکارگیری شناورهای زیرسطحی گفت: زیردریایی که ما دنبال آن هستیم، کلاس میدجت است که پیشرفته‌تر از زیردریایی غدیر باشد، مانند زیرسطحی فاتح و یا خلیج فارس که هم‌اکنون در وزارت دفاع در حال ساخت است را مدنظر داریم؛ البته یکی از در خواست‌های ما زیردریایی های فاتح و خلیج فارس است. فرمانده نیروی دریایی سپاه درباره تسلیحاتی که در زیردیایی‌های سپاه بکارگیری می‌شوند، گفت: این زیردریایی‌های علاوه بر مجهز بودن به اژدر باید به موشک‌های کروز زیر سطح به سطح هم مجهز باشند، ضمن اینکه اولین بکار گیرنده موشک‌های کروز نصر (زیردریایی پرتاب) هم نیروی دریایی سپاه بود. وی در پاسخ به سوالی مبنی درباره موشک زیر سطح به سطحی که چندسال پیش سپاه در یکی از رزمایش هایش از آن استفاده کرد، گفت: بنا داریم این موشک را در زیردریایی‌های خود بکار بگیریم اما فعلاً نمی‌توانم جزئیاتی از آن بیان کنم. طبق آنچه در این مصاحبه آمده است، نیروی دریایی سپاه به دنبال زیردریایی در کلاس غدیر و لی پیشرفته تر می باشد، البته در خواست هایی برای زیردریایی های بزرگتری در کلاس فاتح را نیز برای آینده خود داشته است. اما در مورد این زهپاد کلاس بسیار بزرگ بر اساس براورد ها و بررسی های صورت گرفته، این زهپاد نه یک سازه جدید با ابعاد تخمینی طول 10 متر و قطر بدنه 1.5 متر، که در واقع همان زیردریایی کلاس غدیر پیشرفته تری ست که سردار تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه از آن سخن گفته بود. این زیر سطحی حاصل اعمال تغییراتی بر روی سازه زیردریایی غدیر است، از جمله حذف سازه بالایی و بخش برجک. بخش حذف شده مذکور جزء بدنه و سازه اصلی زیردریایی نمی باشد، و صرفا بخشی الحاقی ست که از کاربرد های آن فراهم آوردن بستری جهت استقرار و سوار و پیاده شدن خدمه در مواقع لازم است. نشانه دیگری که ما را به غدیر می رساند اثر توربولانس پروانه زیردریایی در نزدیکی سطح آب در پشت زیر دریایی ست. این اثر و حجم آن کاملا با اثر پروانه اصلی زیردریایی که بزرگتر است و نیروی رانش بیشتری تولید می کند و ضمنا در عمق بیشتری قرار می گیرد متفاوت است. نمای دیگری از پروانه کوچک مذکور و بخش فوقانی سازه زیردریایی به رنگ سبز روشن که در زهپاد حذف شده است. دلایل این انتخاب نیز واضح است. در ایران بیش از 20 فروند زیردریایی میدجت غدیر ساخته شده است که همگی عملیاتی ست، خطوط تولید، قطعات یدکی، و تجهیزات تعمیر و نگه داری آن کاملا در دسترس است. و برای تولید آن نیاز به هزینه طراحی و توسعه برای ساخت یک سازه جدید نیست، بخش های سازه ای و پیشران آن نیاز به فرایند تست و توسعه جدید ندارد، مساله تبطیق سلاح آن از پیش حل شده است. علاوه بر این پلتفرم جواب پس داده ای را در اختیار قرار می دهد که پتانسیل فوق العاده ای جهت تبدیل شدن به یک زهپاد کلاس بسیار بزرگ دارد. در مقام مقایسه مورای انگیسی مشابه غدیر دارای طولی حدود 30 متر است ولی قطر بدنه آن کمتر است، 2.2 متر در برابر 3 متر؛ در برابر وزن 70 تنی مورای زیردریایی کلاس غدیر می تواند تا حداکثر حدود 150 تن وزن داشته باشد. به ویژه با در دسترس قرار گرفتن فضای عرشه فرماندهی، فضاهای خالی مورد نیاز خدمه و حتی فضای مربوط به تدارکات مورد نیاز خدمه در غدیر، از این ظرفیت وزنی و فضای موجود در غدیر می توان جهت حمل سوخت و باتری بیشتر جهت افزایش برد عملیاتی و دوره غوص روی استفاده کرد، یا حتی سنسور ها و تجهیزات شناسایی و نظارتی بیشتری را در آن حمل کرد. در بخش تسلیحات نیز، کار انطباق انواع اژدر ها و حتی موشک کروز زیردریایی پرتاب (پروژه جاسک) پیش از این انجام شده است و نیاز به صرف زمان و هزینه های تحقیق و توسعه و تست های طولانی مدت و هزینه بر برای آن وجود ندارد. این میدجت توان حمل 2 اژدر 535 میلیمتری را داراست که با توجه به ابعاد و قابلیت های کف خوابی و پنهان کاری آن توان کشندگی قابل توجهی به آن می دهد. شلیک موشک های کروز زیر آبی پرتاب نیز علاوه بر قابلیت هدف قرار دادن اهداف سطحی، امکان حمله به اهداف ساحلی و زمینی را نیز در اختیار آن قرار می دهد. نمای برش خورده میدجت غدیر فضاهایی که با توجه به بی سرنشین شدن زیردریایی برای حمل باتری، سوخت و تجهیزات دیگر در دسترس قرار می گیرند تست موشک کروز زیردریایی پرتاب نصر از زیردریایی غدیر در پروژه جاسک همانگونه که گفته شد ساخت چنین پلتفرم پیچیده و گران قیمتی جهت استفاده انتحاری نه تنها به صرفه نیست که اثری از عقلانیت نیز در آن وجود ندارد. هدف از تولید چنین زهپادی که با توجه به ابعاد آن بزرگترین و سنگین ترین زهپاد جهان خواهد شد، در 2 بعد تدافعی و تهاجمی قابل بررسی ست. در بحث ماموریت های تدافعی این زهپاد با توجه به عدم نیاز به تامین تدارکات برای خدمه، و نیز فضای قابل توجهی که جهت حمل باتری و سوخت در اختیار خواهد داشت، می تواند دوره های طولانی کف خوابی و غوص داشته باشد. این قابلیت ویژه منجر به عدم توانایی شبکه ISR دشمن در شناسایی و رهگیری آن می شود که از آن می تواند جهت ماموریت های شناسایی، نظارتی و جمع آوری اطلاعات و نیز در مواقع لزوم اجرای کمین بر ضد شناور ها و زیر سطحی های دشمن اقدام کند. در بحث ماموریت های تهاجمی، مشابه پروژه زهپاد جدید انگلیس طیف وسیعی از ماموریت ها را می توان برای آن متصور بود، از رزم ضد زیردریایی گرفته تا حمله به تاسیسات ساحلی و زمینی دشمن - که با توجه به برد عملیاتی بسیار زیاد آن می تواند تبدیل به دست بلند نیروی دریایی سپاه شود – و حتی پشتیبانی از عملیاتی نیرو های ویژه. اما یکی دیگر از شاخص ترین ویژگی های این زهپاد در بحث تهاجمی و قدرت آتش، به بخش دیگری از سخنان سردار تنگسیری باز می گردد: وی در پاسخ به سوالی مبنی درباره موشک زیر سطح به سطحی که چندسال پیش سپاه در یکی از رزمایش هایش از آن استفاده کرد، گفت: بنا داریم این موشک را در زیردریایی‌های خود بکار بگیریم اما فعلاً نمی‌توانم جزئیاتی از آن بیان کنم. این صحبت اشاره ای دارد به تست یک موشک خاص در نیروی دریایی سپاه، موشکی که تشابه قابل توجهی با پروژه ss-n-16 شوروی سابق دارا بود. این موشک سلاحی چند مرحله ای بود که می توانست ترکیب بالستیک زیردریایی پرتاب و اژدر یا کروز باشد. که در تاپیک سلاح های میان رده بدان پرداخته شده است. ss-n-16 تصاویری از اولین تست این موشک توسط سپاه موشک ss-n-16 در نسخه ای که استیت آخر آن اژدر بود می توانست به برد 100 کیلومتر برسد. علاوه بر برد بسیار بیشتر نسبت به اژدر های معمول، سرعت بسیار بالایی که این موشک اژدر را به شعاع 100 کیلومتری می رساند موجب می شد که فرصت فرار یا عکس العمل از دشمن سلب شود. در بعد تهاجمی اما ، علاوه بر بکار گیری به عنوان یک سلاح میان رده با مرحله آخر اژدر، با استفاده از این سلاح سپاه می تواند بر یک چالش دیگر نیز غلبه کند. بر کسی پوشیده نیست که یکی از ارکان قدرت سپاه توانایی آن در حوزه موشک های بالستیک است، و البته چه چیز وسوسه کننده تر از آنکه این توان را در عرصه زیر سطحی ها بتوان بکار گرفت. اما چالش عمده در این بخش برای سپاه در اختیار داشتن زیر سطحی است که توان پذیرش چنین موشک هایی را داشته باشند. در دنیا زیر دریایی هایی که توان پرتاب موشک های بالستیک را دارند زیردریایی های اتمی بسیار بزرگی هستند که وزن آنها حتی به ده ها هزار تن می رسد. دلیل این امر نیز 2 نکته است، اول آنکه این زیردریایی ها برای حمل و شلیک موشک های اتمی قاره پیما که ابعاد بزرگی دارند، در کاربرد استراتژیک و در جهت استراتژی تضمین ضربه دوم بکار می روند. دوم آنکه این موشک ها لازم است به صورت عمودی در زیردریایی حمل و لانچ شوند، لذا با توجه به ارتفاع این موشک ها، زیردریایی مذکور لازم است ابعاد بزرگی، خصوصا از جهت ارتفاع داشته باشد. در روش های پرتاب افقی در دریچه اژدر البته قبلا کارهایی در حوزه موشک های کروز شده بود که معروف ترین نمونه آن موشک های کروز روسی زیردریایی پرتاب کالیبر می باشد که از زیردریایی های کلاس کیلو نیروی دریایی ارتش نیز قابلیت بکار گیری دارند. اما روش لانچ افقی از دریچه اژدر و تراجکتوری بالستیک موشک موشک ss-n-16 این امکان را می دهد که سپاه بتواند از این زیردریایی ها اقدام به شلیک موشک بالستیک کوتاه برد ( با حذف استیت آخر و یا جایگزینی آن با یک سر جنگی بزرگتر ) نماید . چیزی که البته در دنیا سابقه نداشته است و نیروی دریایی سپاه می تواند اولین یگان نظامی بکارگیرنده چنین سلاحی در دنیا باشد. حاصل آن سلاحی خواهد بود که از تحرک و پنهان کاری زیردریایی ها استفاده می کند، از سوی دیگر اما پدافند ضد آن بسیار دشوار تر از پدافند ضد موشک های کروز مادون صوت همچون کالیبر است. ابتکار فوق یعنی : " استفاده از از شناور های مید جت برای حمل موشک های بالستیک به صورت افقی " ابتکاری درخشان و در صورت عملیاتی شدن یک سلاح تراز در راهبرد نبرد نامتقارن سپاه خواهد بود . همچنین با توجه به برد عملیاتی بسیار زیاد، که نسخه انگیسی در حال توسعه آن با ابعاد نسباتا مشابه دارای بیش از 5500 کیلومتر برد است، از یک سو و عدم نیاز به خدمه، موجب خواهد شد بدون فشار به منابع نیروی انسانی با تخصص بالا که توان کاربری یک جنگ افزار پیچیده همچون زیردریایی را داشته باشند، بتوان تعداد به نسبت زیادی از این زیردریایی را در برد های طولانی در انواع عملیات های نظارتی، ضد زیردریایی، ضد اهداف ساحلی توسط موشک های کروز و بالستیک بکار بست و آن را تبدیل به دست بلند نیروی دریایی در آب های بلند ساخت. یک توان کاملا استراتژیک در راستای تبدیل نیروی دریایی ایران به یک نیروی دریایی راهبردی. منابع: https://www.forbes.com/sites/hisutton/2020/03/05/royal-navy-to-get-first-large-autonomous-submarine/#445bd14e1f0b https://www.newsweek.com/uk-navy-world-biggest-underwater-drone-1490759 https://www.defensenews.com/naval/2016/12/16/china-grabs-underwater-drone-operated-by-us-navy-in-south-china-sea https://msubs.com/unmanned-submersibles/moray/ https://www.forbes.com/sites/hisutton/2020/05/29/mystery-submarine-may-reveal-a-major-new-capability-for-iran/#62193def1a80 [1] Steve Hall [2] https://www.sut.org/ [3] آب نورد هدایت پذیر از دور [4] Dry Combat Submersible [5] AIP [6] قطب‌نمای گردش‌سنج (: Gyrocompass‎) یا قطب‌نمای غیرمغناطیسی قطب‌نمایی است که دارای گردش‌سنجی است. این وسیله قطب جغرافیایی و نه قطب مغناطیسی زمین را نشان می‌دهد. .................................................................................................................................................... هرگونه کپی برداری قانونا آزاد و شرعا حلال است . اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا و غیبة ولینا و قلة عددنا و کثرة عدونا و تظاهر الزمان علینا .

ناوگروه ناوهواپیمابر Carrier Strike Group قدرت نیروی دریایی آمریکا برای اعمال سیاست های اقتصادی و امنیتی و سیاسی

نفربر روسی تی 15 ملقب به آرماتا - ظهور نتایج تفکر آینده نگری ویژگی های نوظهور: کنترل از راه دور، سیستم محافظت جدید

آینده فناوری رزمی هوایی در افق 1410

به نظر به طور هوشمندانه در پوشش همین فروش هاش هم بود که هم جای پای محکمی برای مستشارهاش ( به بهانه آموزش و تعمییرات و نگهداری و ... )بیخ گوش ما باز کرده و هم محملی شده که حالا در یا کودنی الهام! یا در یک همکاری مشترک با گروهی در دل حکومت اذربایجان یا هم که خیلی ریلکس و آشکار با اطلاع خود حکومتشون امثال اون پهپاد را به خاک ایران فرستادند. فراموش نکنیم در یک مورد تروریست قاتل شهید علیمحمدی هم در آذربایجان جذب شد و آموزشهای اولیه را دید. خلاصه با توجه به تجربه کم و قدرت وابسته اذربایجان هیچ بعید نیست که هر پهپادشون که بلند میشه یک ور رادیوش دست همین صهیونیستها نباشه! یا به وقتش وقت نیاز یک ضربه از اونجا به ما وارد نشه! حالا سیستم های جنگال و شنود و راداری و پایگاه های اطلاعاتی بماند. باید فکری برای تقویت حضور نظامی در شمال غرب کرد. جبهه حالا به هم پیوسته ای که از مرزهای آستارا شروع میشه و به مرزهای آذربایجان غربی و اقلیم کردستان عراق ختم میشه که این رژیم حضور پنهان و آشکاری داره. و البته رصد دائمی و دقیق که هرگونه حرکت ضد ایرانی نه تنها در نطفه این بار جدی خفه بشه بلکه دو رژیم اذربایجان و اقلیم هم حساب کار دستشون بیاد که به عنوان همسایه ما باج دادن یا سواری دادن به این رژیم به دردسرهای نمیرزه.

@MR9 و @Worior ، اکثر بحث ها و حتی نقل اخبار و تحلیل ها داره توی این استاتوس کذایی انجام می شه و بعد از یک روز عملا از دسترس خارج می شه ...

https://www.aparat.com/v/qm6SP نفتکش های حامل سوخت ایران ، وارد ونزوئلا شدند علیرغم تهدیدات آمریكا https://www.youtube.com/watch?v=UV5JdFkx-Yc

1- در تمام ارتش های دنیا از این دست اتفاقات بوده و هست و ایران استثناء نیست. 2- درباره عملکرد برون مرزی ایران (و نه تنها سیاست خارجی) همین بس که هیلاری کلینتون در آخر دوره وزارت خارجه اش بزرگترین مشکل وزارت خارجه آمریکا را ایران معرفی کرد، بزرگترین مشکل سیاست خارجی ابرقدرت ظاهری دنیا ...، بیرون کشیدن کشورهای دوست از دهان کفتارهای غربی و زنده کردن یمن هم بماند. 3- ایستادن 40 ساله دربرابر آمریکا و اعوان غربی و منطقه ایش آن هم با بودجه ای غیر قابل قیاس عملکردی نه خوب بلکه عالی است هرچند که کاستی های زیادی هم داشته باشد. 4- اکثر این موفقیت ها در نهادهایی بوده است که به صورت مستقیم حاصل رای مستقیم مردم نبوده است، اگر مشکلی در وضعیت کشور داری می بینید بنگرید به که رای داده اید و چقدر برای بهبود اوضاع تلاش کرده اید تلاشی غیر از غر زدن 5- در نقد انصاف داشته باشیم

آلترناتیو تُرک برای آمرام آمریکایی برنامه ارتش ترکیه برای جایگزینی موشک هوا به هوای Gokdogan به منظور جایگزینی موشک AIM-120C آنکارا : نیروی هوایی ارتش ترکیه در ماه های اخیر آزمایش دو موشک هوابه هوای بومی فراتر از میدان دید Gokdogan و موشک هوابه هوای در محدوده بصری Bozdogan را در دستور کار خود قرار داده است . اگر چه هردوی این موشکها هنوز در مراحل آزمایشی خود قرار دارد و از پرتابگرهای مستقر در زمین بر علیه پرنده های هدف بدون سرنشین مورد استفاده قرار گرفته اند ، اما به نظر می رسد که نیروی هوایی ترکیه قصد دارد تا مهمات هوا به هوایی بومی خود ( به ترتیب) را جایگزین موشکهای برد بلند AIM-120C و AIM-9 مورد استفاده در جنگنده های اف-16 خود ، نماید . این در حالی است که برنامه های مشابه و برجسته ای برای تطبیق موشکهای برد کوتاه در محدوده بصری ، بر روی جتهای آمریکایی ( نظیرموشکهای هوابه هوای بریتانیایی AIM-132 و پایتون -4 عبری ) وجود دارد . در همین ارتباط ، هنوز اطلاعات دقیقی در خصوص تاریخ آزمایش ، برد واقعی موشک و زمان ورود بخدمت آن منتشر نشده ، اما برخی ناظران براین باورند که برد موشک نخست ، چیزی میان 105-75 کیلومتر خواهد بود ، گرچه با درنظر گرفتن این احتمال که فناوری های جدیدی در موشک تُرک کاربرد پیدا خواهد کرد ، باعث میشود که این تحلیل مبنی بر برد بهینه افزون تر موشک بومی ارتش ترکیه ، نسبت به نمونه آمریکایی ، قوت بیشتری بگیرد . AIM-120 آمرام به مانند AIM-120 ، مهمات Gokdogan به سامانه های جستجوگر کاملا فعال مجهز میشود که توانایی رزمی فالکون های تُرک بصورت "شلیک کن/ فراموش کن " را بصورت کاملا جدی افزایش خواهد داد . در حالی که اکنون ، تنها جتهای F-16C نیروی هوایی این کشور میتواند این ارتقاء را بخود ببینید ، جنگنده TF-X بومی این کشور نیز احتمالا"به این مهمات مسلح خواهد شد . حتی برخی ناظران براین باورند که درصورت خرید جتهای روسی (سوخو35/ میگ-35) توسط ترکیه ( به مانند تجربه نیروی هوایی هند در ادغام مهمات غربی با هواگردهای شرقی ) ، این کشور نیز محصولات بومی خود را در اولویت بکارگیری توسط این جنگنده ها ، قرار خواهد داد . علاوه براین ، عملیاتی شدن این دو موشک ، پتانسیل صادراتی افزون تری را برای کاربران جت اف-16 ( پاکستان ، اردن ، عراق ، ونزوئلا ، مصر ) که در حال حاضر به AIM-120 دسترسی ندارند را به همراه خواهد داشت . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9  پی نوشت : 1- منبع 2- همچنان در حال فرصت سوزی در حوزه تقویت قدرت هوایی هستیم . 3- به هدف گذاری در حوزه سرمایه گذاری برای تولید سلاح دقت کنید : علاوه براین ، عملیاتی شده این دو موشک ، پتانسیل صادراتی افزون تری را برای کاربران جت اف-16 ( پاکستان ، اردن ، عراق ، ونزوئلا ، مصر ) که در حال حاضر به AIM-120 دسترسی ندارند را به همراه خواهد داشت .

      قابلیت های جدید بمب هسته ای B61-12         به نظر می رسد قابلیت بمب هسته ای جدید B61-12 ، از یک بمب هسته ای معمولی  به اولین بمب هسته ای جاذبه ای  (gravity bomb ) به یک بمب هسته ای  با قابلیت نفوذ در زمین ، همچنان رو به توسعه و افزایش است.   اداره  ملی امنیت  هسته ای NNSA  تصاویری از ازمایش پرتاب در اکتبر 2015 را پخش کرد که نشان داد B61-12 داخل دایره مرکزی هدف را مورد اصابت قرار داد اما نتوانست به زیر زمین نفوذ کند.   اما ویدئوهای ازمایش های مرکز ملی ساندیا (Sandia) که توسط نیو یورک تایمز در دسترس عموم قرار گرفته ، قابلیت های نفوذ به زیر زمین و سنگرکوبی  کامل بمب را  نشان می دهد.   معنای تلویحی قابلیت نفوذ در زمین      شواهدی که B61-12 می تواند به زیر سطح  زمین نفوذ کند  معانی  قابل توجهی را برای هدف هایی که این بمب می تواند انها را هدف قرار دهد خواهد داشت.  یک سلاح هسته ای که بعد از نفوذ به زمین منفجر می شود ، انرژی انفجاری خود را به صورت موثر تری نسبت به قبل در سطح زمین پخش خواهد کرد بنابراین در تخریب اهداف پنهان شده در زیر زمین موثرتر عمل خواهد کرد.  برعکس، انفجار در بالای سطح زمین، باعث منعکس شدن بخش زیادی از  انرژی انفجاری بر روی سطح زمین می شود. یافته های مطالعات اکادمی های ملی  در سال 2005  "تاثیرات سنگرکوب ها و دیگر سلاح ها" در این مورد راهنمای کلیدی ما است:     قدرت انفجاری مورد نیاز یک سلاح هسته ای برای نابود کردن اهداف مستحکم و پنهان شده در زیر زمین را می توان با افزایش شوک ناشی از قدرت انفجار تقویت کرد اگر سلاح بتواند چند متر زیر سطح مورد نظر نفوذ کند.     و   تسلیحات هسته ای نفوذ کننده در زمین (EPWs) با قابلیت نفوذی 3 متر در زیر زمین بیشترین مزیت و تفوق را همراه با شوک ناشی از قدرت انفجاری خواهند داشت.         با توجه به اینکه طول بمب B61-12 حدود سه و نیم متر است، و ویدئوی ساندیا نشان می دهد که  بمب کاملا زیر سطح زمین صحرای نوادا ناپدید می شود، به نظر می رسد که B61-12 کاملا می تواند شوک ناشی از قدرت انفجاری بیشتری نسبت به اهداف پنهان شده در زیر زمین به دست اورد.  ما می دانیم که B61-12 به گونه ای طراحی شده است تا چهار نوع  قدرت  انفجاری  (explosive  yield)  انتخابی داشته باشد: 0.3 کیلوتن (kt)، 1.5 کیلوتن، 10 کیلوتن و 50 کیلوتن،  بنابراین با توجه به یافته های اکادمی های ملی، حداکثر طرفیت تخریبی  B61-12 بر علیه اهداف پنهان شده در زیر زمین مساوی با قابلیت تسلیحات هسته ای تاکتیکی ( surface burst - آن دسته از سلاح های هسته ای که به شکل خاص برای انفجار در نزدیکی سطح زمین و نه در ارتفاع استاندارد طراحی شدند که  تسلیحات هسته ای تاکتیکی ، قابل پرتاب از جنگنده های سبک  و توپخانه نامیده می شوند)  با قدرت انفجاری 750 کیلوتن تا 1.250 کیلوتن است.    بعد از به کار گیری   B61-12 یکی از بمب هایی که که پنتاگون قصد بازنشستگی ان را دارد B83-1  است که حداکثر قدرت انفجاری 1.200 کیلوتن را دارد.    حتی در کمترین حالت قدرت انفجاری 0.3 کیلوتنی، شوک ناشی از قدرت انفجاری ( ground-shock coupling ) بمب  B61-12  تنها چند متر زیر زمین برابر با تسلیحات هسته ای تاکتیکی   (surface-burst ) با قدرت انفجاری 4.5 کیلوتنی تا 7.5 کیلوتنی خواهد بود.   معانی تلویحی افزایش دقت     مدل های موجود از B61 (B61-3،-4، 7،-10) قابلیت های نفوذ در زمین محدودی  دارند اما نسبت به  B61-12 دقت پایین تری دارند. تنها بمب رسمی  هسته ای نفوذ کننده به زمین در زرادخانه هسته ای امریکا، بمب غیر هدایت شونده B61-11 است، این بمب دقت پایینی دارد اما  این نقطه ضعف را قدرت انفجاری کلاهک 400 کیلوتنی ان جبران خواهد کرد. با استناد به یافته های اکادمی های ملی،  استفاده از شوک ناشی از قدرت انفجاری  400 کیلوتنی ، برابر با استفاده از تسلیحات هسته ای تاکتیکی 6 مگاتنی تا 10 مگاتنی است. سری B61-11 جایگزین بمب های قدیمی  B53 - بمب های بانکر باستر دوران  جنگ سرد-  شدند که قدرت انفجاری 9 مگاتنی داشتند.  B61-11 قابلیت نفوذ در زمین یخ زده و منجمد را دارد که هنوز مشخص نیست B61-12  این قابلیت را داشته باشد یا خیر. در حال حاضر طول عمر خدمتی برای اینده B61-11  برنامه ریزی نشده است، و جزء برنامه  انباشت  اداره  ملی امنیت  هسته ای امریکا موسوم به "3+2" نیست و تا سال  2030 زمانی که عمر خدمتی انها به اتمام برسد به مرور از خدمت خارج خواهند شد.   ان چیزی که B61-12 را به یک بمب ویژه و مخصوص تبدیل کرده است، این است که  دقت ان با افزودن کیت هدایتی در قسمت انتهایی  بمب افزایش یافته است و می توان گفت که  ویژگی منحصر به فردی برای ان است. ترکیب افزایش دقت ،  قابلیت نفوذ در زمین و انفجار در ارتفاع کم B61  را مناسب برای هدف قرار دادن اهداف ویژه و خاص محافظت شده  کرده است. علاوه بر این، در حالی که B61-11  را تنها می توان با بمب افکن های استراتژیک B-2 حمل و پرتاب کرد، B61-12 را می توان بر روی تمامی هواپیماهای امریکا و پیمان ناتو که قابلیت حمل سلاح هسته ای دارند همچون: B2، LRS-B (بمب افکن دور برد نسل بعد)، F35A، F16،  F15E  ،PA-200  تورنادو حمل و پرتاب کرد.   اینکه B61-12 چقدر دقیق خواهد بود یک راز باقی خواهد ماند. در مقاله ای که در سال 2011 منتشر کردیم،  دستورات فرماندهان برای  دقت ان را در حدود 30 متر تخمین زدیم. تا ان زمان ازمایشی انجام نشده بود و تصویری در دست نداشتیم اما اکنون در اختیار داریم.     نمی توانیم با قطعیت در تصویر اداره ملی امنیت هسته ای و ویدئوی  ساندیا در ازمایش  نوامبر 2015 دقت بمب را تخمین بزنیم. ویدئو و تصویر منتشر شده به خوبی نشان می دهند که B61-12 به خوبی در یک دایره بزرگ نفوذ کرده و به هدف اصابت می کند. متاسفانه تصویر دایره کامل را نشان نمی دهد و زاویه پایین عکس تخمین قطر ان را دشوار کرده است. اما با چرخاندن تصویر به صورت افقی و ترکیب تصویر اصلی با کپی، هر دو تصویر دایره کاملی را نشان می دهند. از انجایی که طول B61-12 را می دانیم (11.8 فوت، 3.4 متر) ، به نظر می رسد که دایره قطری در حدود تقریبا 197 فوت (60 متر) داشته باشد. و از انجایی که نفوذ در دایره کاملا مشخص است، به نظر می رسد B61-12  فاصله ای کمتر از 100 فوت (30 متر) از مرکز دایره را مورد اصابت قرار داده باشد.            دقت یک سلاح به صورت خطای دایره ای  (CEP ) بیان می شود، که به عنوان شعاع دایره ای که بر روی هدف ترسیم شده است تعریف می شود و حدود 50% بمب ها بر روی این قسمت فرود می ایند. تخمین دقت B61-12  به صورت رسمی نیازمند اطلاعات بیشتری از نقطه انفجار( ground zero ) محل تست در نوامبر 2015 است. با این وجود، تصویر نشان می دهد که حداقل در ازمایش انجام شده در نوامبر 2015، بمب به خوبی در قطر 30 متری دایره نفوذ کرده است.   اطلاعات کمی در مورد دقت بمب های جاذبه ای در اختیار افراد عادی و مردم قرار گرفته است. اما اطلاعاتی که قبلا توسط نیروی هوایی ایالات متحده تحت قانون ازادی اطلاعات منتشر شد، نشان می دهد که ازمایش پرتاب بمب در اواخر دهه 90 دقتی در حدود 380 فوت (116 متر) را هم برای پرتاب از ارتفاع بالا و هم پرتاب از ارتفاع  پایین به دست اورد و این دقت به ندرت به 300 فوت (91 متر) برای بمب های ارتفاع پایین رسیده است.  به عبارت دیگر، اگر چه اطلاعات جامع و رسمی مفقود شده اند، ازمایش نوامبر 2015 نشان می دهد که عملکرد B61-12 سه برابر دقیق تر از بمب های جاذبه ای غیر هدایت شونده است. با این  افزایش دقت و قابلیت نفوذ در زمین ، طراحان حملات هوایی  قادر خواهند بود تا قدرت انفجاری پایین تری  از ان چه که لازم است را نسبت به  دقت B61 و B83 های موجود برای نابودی اهداف انتخاب کنند. انتخاب قدرت انفجاری پایین تر باعث  کاهش بارش رادیواکتیو یا عواقب نامطلوب رادیواکتیو حمله خواهد شد، گزینه ای که  برنامه ریزان نظامی را به حمله با  B61-12  علاقه مند تر  خواهد کرد و حملات هسته ای کمتر مورد اختلاف و بحث تصمیم گیران سیاسی خواهد شد.   اختلافات و دوگانگی ها   توانایی B61-12 در نفوذ به زیر سطح هدف قبل از انفجار ، همان گونه که در ویدئو ملاحظه نمودید  ،  قابلیت ان را در برابر اهداف زیر زمینی نیز افزایش خواهد داد خصوصا زمانی که افزایش دقت نیز ترکیب شود. این قابلیت گزینه های متعددی را برای نابودی اهداف پنهان شده در زیر زمین  با  قدرت های انفجاری  کمتر  نسبت به بمب های موجود در زراد خانه هسته ای امریکا را  فراهم می کند. ما باور داریم که این ویژگی باعث افزایش قابلیت های نظامی خواهد شد و دولت اوباما مخالف توسعه این قابلیت ها برای سلاح های هسته ای است.         مقاله مجله نیویورک تایمز  (http://www.nytimes.com/2016/01/12/science/as-us-modernizes-nuclear-weapons-smaller-leaves-some-uneasy.html)  به خوبی نگاشته شده زیرا به  تناقضات  موجود بین تکذیب برخی مقامات رسمی ( در این مورد مادلن کریدون از NNSA) مبنی بر اینکه B61-12 قابلیت های نظامی جدیدی دارد در حالی که دیگران فکر می کنند که این سلاح مورد خوبی برای توسعه است، می پردازد.  پایانی که مقاله نیویورک تایمز دارد بسیار زیرکانه و  هوشمندانه  است زیرا درخواست کاخ سفید مبنی بر عددم توسعه قابلیت های نظامی را نقل قول می کند:   "ایالات متحده امریکا کلاهک های هسته ای جدید را توسعه نخواهد داد و به دنبال ماموریت نظامی جدید یا قابلیت های جدید برای سلاح های هسته ای خود نیست".        در حالی که می بایست "گزارش بازنگری موضع هسته ای" (NPR) بدین شرح را در پایان ذکر می کرد:        "ایالات متحده کلاهک های هسته ای جدید را توسعه نخواهد داد. برنامه های طول عمر (LEPs) (تسلیحات) تنها از مولفه های هسته ای که بر پایه طراحی های ازمایشی قبلی بودند استفاده خواهند کرد و ماموریت های نظامی جدید را پشتیبانی نخواهند کرد و قابلیت های نظامی جدید را توسعه نخواهند داد."         بیان این مسئله بسیار مهم است زیرا  عنوان گزارش NPR (گزارش بازنگری هسته ای ) کمی گنگ و نا مفهوم است و برخی مقامات رسمی و پیمانکاران دفاعی از ان استفاده کرده  و این گونه استدلال کرده اند که در خواست کاخ سفید مبنی بر  دنبال نکردن ماموریت های نظامی جدید یا قابلیت های نظامی جدید تنها به "کلاهک ها" اشاره دارد و به مفهوم کلی تسلیحات هسته ای اشاره ای نشده است. اظهارات کاخ سفید کمی گیج کننده است ، اظهارات انها بدین معنا است که انها به دنبال کلاهک های هسته ای جدید نیستند بلکه به دنبال ارتقای کیفی تسلیحات خود هستند.      مقامات رسمی که ادعا می کنند  B61-12  (در اینده ) قابلیت های جدیدی نخواهد داشت ، یا  به این  مطلب استدلال می کنند امریکا از قبل توانایی هدف قرار دادن اهداف سطحی  و پنهان شده در  زیر زمین را دارد، و یا اینکه کلاهک هایی که در بمب هایی که  “physics package” خوانده می شوند همان طراحی های دوران جنگ سرد را دارند. اما قابلیت نفوذ در زمین و دقت افزایش یافته به B61-12  این اجازه را می دهد تا اهداف مستحکم پنهان شده در زیر زمین را با رایواکتیو کمتر مورد اصابت قرار دهد و این مسئله یک قابلیت و توانایی جدید نظامی است.   در سال 2011، قبل از اینکه برنامه توسعه B61-12 به مرحله پیشرفت بدون بازگشت برسد، FAS (فدراسیون دانشمندان امریکایی) نامه ای به کاخ سفید و وزارت دفاع نوشت و در ان به دوگانگی های سیاسی و معانی ضمنی استراتژی های هسته ای دولت اشاره کرد که هرگز جواب این نامه را ندادند.     نگرانی در مورد بمب        ممکن است قابلایت نفوذ در زمین  B61-12 کمتر از B61-11 سنگر کوب فعلی باشد و دقت ان کمتر از بمب های متعارف هدایت ماهواره ای (GPS) باشد، اما ویدئوی مرکز ساندیا نشان می دهد که تسلیحات چند منظوره جدیدی برای استقرار بر روی هواپیماهای استراتژیک و غیر استراتزیک امریکا و اروپا در نظر گرفته شده است. چنین قابلیت هایی این سوال را در ذهن بر می انگیزد که چه اهدافی  در چه کشورهایی  برای ماموریت های  B61-12 در نظر گرفته شده است و تحت چه شرایطی رئیس جمهور دستور استفاده از این تسلیحات را صادر خواهد کرد؟ علاوه بر این  تحقیق اکادمی ملی نشان داد که قابلیت نفوذ در زمین توسط یک سلاح هسته ای نمی تواند جلوی  تاثیرات یک انفجار هسته ای  را بگیرد ، و احتمالا قربانیان به همان اندازه ای خواهند بود که بمب در سطح زمین  منفجر می شد. این یافته ها مخصوصا از عواقب فرود  B61-12 بر روی یک پناه گاه زیرزمینی که در در زیر یک شهر قرار گرفته (و یا پنهان شده)  صحبت می کنند.     علاوه بر این، اصلاحات قابل توجه ای که بر روی بمب های غیر هسته ای سنگر کوب ایجاد شده این سوال را در ذهن بر می انگیزد که چرا باید قابلیت های بمب جاذبه ای B61-12 در وهله اول افزایش پیدا کند. امریکا و روسیه (و دیگر کشورهای دارنده سلاح هسته ای)  برنامه های پرهزینه  و گسترده ای برای توسعه و بروزرسانی تسلیحات هسته ای خود دارند. ان چه  که امروز شاهد ان هستیم  تلاش   برای بازسازی زرادخانه های هسته ای جنگ سرد و ظهور رقابت  تسلیحاتی جدید است که با بهبود سلاح های موجود و یا تولید نمونه های مخصوصا اصلاح شده همراه است.  این بهبود ها بدون ازمایش انفجار هسته ای در حال توسعه هستند.  مهمترین قابلیت ها برای نیروهای بازدارنده هسته ای  ثبات ، کنترل و ایمنی است- روش های عملیاتی روزانه  در برگیرنده کانال های ارتباطی قوی و مستحکمی بین وضعیت های سلاح های هسته ای با پنا هگاه ها در برابر استفاده تصادفی یا بدون اجازه رسمی از تسلیحات هسته ای است. بررسی این حوزه نیازمند کار زیادی است از انجا که روابط روسیه-امریکا رو به ضعف و ساییدگی   می رود، برخی کارشناسان معتقدند  ممکن است تقویت سلاح های هسته ای منجر به استفاده از انها شود.     ویدوی مرکز  ساندیا که در ان B61-12 همانند- یک چاقوی تیزی که درون کره فرو می رود- به داخل زمین نفوذ می کند وضعیت فعلی را بهتر نمی کند.       مطالعه بیشتر    http://globalriskinsights.com/2016/01/the-pentagons-new-nuclear-gravity-bomb/     ویدئویی که جناب bds 110 زحمت کشیدند ، بزگواری کردند در اختیار حقیر قرار دادند      http://www.aparat.com/v/7tZTC     استفاده با ذکر منبع بلا مانع است   مترجم: محمد رجبعلی          منبع :   https://fas.org/blogs/security/2016/01/b61-12_earth-penetration/          سلامتی و تعجیل در فرج اقا مولا و صاحب اختیارمون    امام زمان مهدی (عج)    سلامتی نائب بر حق ایشون    امام خامنه ای    شادی ارواح پاک و مطهر امام ،  شهدا ، خصوصا شهدای مدافع حرم    سلامتی و پیروزی رزمندگان جبهه مقاومت از تمامی اقوام      5 صلوات محمدی عنایت کنید 

اصولا مقایسه بی تی ار با ام۱۱۳ و پی ام پی درست نیست ولی در کل همه این نفربرها دارای مشکلاتی هستن که نیاز دارن حل بشن تا در دنیای جنگ های مدرن کنونی بتونن کارایی داشته باشن. مثلا پی ام پی ارتفاع کمی داره سرعت و توان خوبی داره و تسلیحات خوب هم می تونه حمل کنه ولی الان دیگه زمان استفاده از مالیوتکا و توپ ۷۶ م م نیست و نیاز به برجک های مدرن توپ۳۰ م م و همچنین برجک موشک های جدید داره و زره بدنه هم باید با زره های جدید تقویت بشه. اما مشکل بدی داره و اون درهای پشتی هستن که خودشون نقش منبع سوخت هم دارن و نیاز هست یا زرهشون رو قوی کرد و یا فکر دیگه ای براش کرد.شیب جلوی این نفربر زیاده و در برابر موشک و راکت توان بهتری از ام۱۱۳ داره ولی نیازه جلوی اون مثل بی تی ار کمی علاوه بر بالا و پایین بدنه در بقل ها هم شیب دار بشه و زره اون هم تقویت بشه. این نفربر با برجک هم باز ارتفاع کمی داره و توان حرکت در آب رو هم داره در بی ام پی ۳ روس ها کمی ارتفاع رو برای راحتی نفرات هیکلی بیشتر کردن و کشیده ترش هم کردن و خوبی دیگه ای که نسبت به ام۱۱۳ داره درهای عقب هستن که دو در داره و تخلیه و سوار شدن رو بهتر می کنه . در عین حال باید بهش دوربین های دید در شب و مادون قرمز و... هم نصب کرد تا بشه در دنیای کنونی ازش استفاده کرد. در کل طرح خوبی برای طرح پایه هست و حتی میشه از انواع چرخدار هم ساخت برای استفاده خاص. ام۱۱۳ هم نفربر خوبی هست و هنوز هم خود امریکا و چندین کشور ازش استفاده می کنن ولی یه بدی داره و اونم ارتفاع زیادش هست و اون تازه با برجک بدتر هم میشه و اونم نیاز به تغییرات و بهینه سازی فراوانی داره مثل همون مواردی که در مورد بی ام پی عرض کردم. این نفربر یه بدی دیگه هم داره جلوش هست که شیب تندی نداره و باب راکت و موشک هست. اما بی تی ار بیشتر فقط یه نفربر پشتیبانی هست تا یه نفربر خطوط اصلی جبهه ولی اون هم در نوع خودش خودروی عالی هست. در کل خاصیت این نفربرها این هست که طرح های پایه خوبی در اختیار ما می زارن و می تونیم از روی اینها و بهینه سازی و ارتقا خودروهای مورد نیاز خودمون رو با نیازهای موجود سازمانهامون بسازیم و هزینه رو خیلی کم کنیم. البته باید به فکر استفاده از قطعات و تجهیزات مشابه در اونها باشیم تا تعمیر و نمگه داری اونها هم کم هزینه تر و راحتتر بشه. فقط یه نکته جالب برای من توی رژه امسال این بود که اگر اشتباه نکرده باشم سپاه هم تعدادی ام۱۱۳ در اختیار داشت.که می تونه نشانه ای بر بهینه سازی و ارتقا و تولید اون باشه. ولی در کل بی تی ار و بی ام پی رو به ام۱۱۳ ترجیح میدم.