انجمن بزرگ میلیتاری

تولید دوربین‌های حرارتی ویژه غربال بیماران کرونایی توسط وزارت دفاع متخصصان متعهد صنعت دفاعی ‌موفق شدند از سرریز فن‌آوری‌های دفاعی، دوربین‌های هوشمند حرارتی ویژه غربالگری بیماران ویروس کرونا را تولید و پس از تست موفقیت‌آمیز در دهها مرکز پرتردد به مرحله تولید انبوه برسانند.

پایان خدمت شبح سامورایی در سرزمین آفتاب تابان نیروی هوایی ژاپن آخرین اسکادران شناسایی RF-4E خود را بازنشسته نمود توکیو : نیروی هوایی ارتش سلطنتی ژاپن ، ( به شکل رسمی نیروی هوایی دفاع از خود ژاپن ) آخرین اسکادران از جتهای شناسایی RF-4E/J فتوفانتوم خود را به شکل رسمی از خدمت خارج نمود . این اسکادران ، در واقع امر ، آخرین اسکادران عملیاتی فانتوم در ناوگان نیروی هوایی ارتش ژاپن نیز بشمارمی آمدند . فتوفانتوم های ژآپنی در 9 مارس 2020 از خط پروازی نیروی هوایی جدا شده ، در حالی که پیش ازاین تمامی فانتوم های شناسایی عملیاتی به اسکادران تاکتیکی 501 هیکوتایی مستقر در پایگاه هوایی هیاکوری ( استان ایباراکی ) منتقل شده بودند . این نیرو به شکل رسمی ، آموزش خدمه را در سوم مارس 2020 متوقف نمود و شش روز بعد ، مراسم کاملی برای هواگرد باقی مانده برگزار گردید . با این وصف ، پیش بینی می شود که نیروی هوایی ژآپن ، آخرین فانتوم عملیاتی خود را تا پایان سال 2020 بازنشسته کرده و جتهای جدید تر اف-35 را جایگزین نماید . جنگنده دوموتوره اف-4 فانتوم -2 ، سالیان درازی بعنوان توانمندترین هواگرد رزمی چند ماموریته دنیای هوانوردی نظامی شناخته می شد ، اما این جنگنده که امروز 55 سال از طراحی و ورود بخدمتش می گذرد ، بعنوان یک هواگرد رزمی خط مقدم ، منسوخ و از رده خارج است . به همین دلیل ، نیروی هوایی ژاپن بتدریج نقش ایجاد برتری هوایی صحنه نبرد را از ناوگان اف-4 و اف-15 این نیرو گرفته و به شکل اختصاصی ، تمامی ماموریتهای رزم هوایی را بر عهده اف-35 خواهد گذاشت که در تعداد کمتر و بلحاظ سرعت پیمایش ، کُند تر برای اجرای حملات هوا به زمین طراحی شده ، اما ارتش ژاپن دریک تغییر رویکرد قابل توجه ، نقش برتری هوایی را در اولویت شماره یک جتهای لایتینیگ خود قرار داده است در حالی که پیش از این ، نیروی هوایی ژاپن درشمار معدود کاربران فانتوم به غیر از نیروی هوایی ایران ، کره جنوبی و یونان محسوب میشد . پرنده شناسایی RF-4E بعنوان یک هواگرد تخصصی برای اجرای ماموریتهای شناسایی تاکتیکی بدلیل عملکرد مطلوب در سرعت و ارتفاع بالا ، رکوردهای جالب توجهی را از خود برجای گذاشته بود ، اما جنگ داخلی سوریه و هدف قرار گرفتن یک فروند فتوفانتوم ترک توسط سامانه پانسیر روسی ( و به قولی، سامانه مصباح . م ) نشان داد که آسیب پذیری این شبح افسانه ای ، در برابر سامانه های دفاع هوایی پیشرفته ، بسیار بیشتر ازآنی است که تا قبل ازاین تصور می شد .علاوه براین ، ناظران براین باورند که فانتوم های کره جنوبی نیز در سال 2030 با جتهای پنهانکار KF-X جایگزین خواهند شد . پی نوشت : 1-بن پایه 2- با توجه به متن ، سئوال از ریاست محترم ستادکل نیروهای مسلح و فرماندهی محترم نیروی هوایی این هست که هنوز به موثر بودن ناوگان فعلی نیروی هوایی معتقدید؟؟!!! 3- ادغام تمامی پستهای مرتبط با موضوع تاپیک ، بیستم اسفند سال یکهزار و سیصد نود وهشت خورشیدی

RF-4E

سلام علیکم در خصوص پاسخ به مواردی که در پست قبل فرمودید ، مقداری مطالعه بیشتری از سمت بنده نیاز هست ولی برای قضیه تبدیل هرکولس به بمب افکن ، به تقریب سال گذشته در همین موقع بود که یک صحبت کوچک داشتیم فرضیه استفاده از سی-130 بعنوان هرکولس ولی بعنوان یک پیش فرض ، هنوز نشانه ای دال بر تغییر نگاه دوستان دیده نشده و همچنان عزیزان ما بر خلاف تجربه های موفق موجود در همکاری مشترک ، که تحلیل این مساله خودش داستان طولانی هست ، معتقدند می توانند تهدیدات موجود و آینده را پاسخ بدهند . البته این مساله روند خطرناکی هست ، چون هیچ تضمینی وجود ندارد که این فرض به حقیقت تبدیل شود

ژن نسل چهارم برای روباه مکّار روسی رویکرد جدید نیروی هوایی روسیه به رهگیرهای پرسرعت برای رویارویی با غرب دهه هفتاد میلادی ، یکی از جذاب ترین بازه های زمانی رویارویی شرق و غرب در قالب جنگ سرد بشمارمی آمد ، طیف متنوعی از فناوری ها و سخت افزارهادر این دهه به دنیای تسلیحات معرفی شد که دراین میان ، تنوع قابل ملاحضه محصولات هوایی به صورت شاخصی بر تارک این منازعه می درخشد . با توجه به این موضوع ، جنگنده میگ-25 فاکس بت برای نخستین بار به سال 1967 وارد خدمت فعال رزمی شد و تا به امروز در ردیف یکی از توانمندترین جتهای رزمی نسل سوم مورد شناسایی قرار می گیرد . این هواگرد که در ابتدای امر ،بصورت یک رهگیر سنگین وزن طراحی گردید ، به صورت متمایزی نسبت به همتایانش می توانست با سرعت شگفت آور 3.2 ماخ در ارتفاع 25 کیلومتری دست به عمل زند که این مساله بدان کمک می نمود تا فراتر از برد موثر سامانه های دفاع هوایی آن روزها ، موفقیت ماموریتهای محوله را تضمین نماید . MIG-25 PD علاوه براین ، فاکس بت ، همچنین تا به امروز ، در ردیف سنگین ترین هواگردهای قرار دارد که برای رزم در هوا تولید شده و در این زمینه ،تنها گونه ارتقاء یافته آن که بعدها با شناسه میگ-31 فاکس هاوند به دنیای هوانوردی معرفی شد مجموعا" قابلیت حمل میزان قابل توجهی از تسلیحات و حسگرها را با خود داشت . در مجموع ، این رهگیر روسی بدلیل توانایی حمل موشکهای برد بلندی نظیر R-40 با بردی برابر 80 کیلومتر و وزنی در حدود 475کیلوگرم ، که درزمان خود تقریبا" بی رقیب بحساب می آمد ، فلسفه طراحی جدیدی را پیش روی طراحان هواگردهای رزمی نهاد . راست : فرودگاه هاکوداته ژاپن ، پذیرای محرمانه ترین جت روسی چپ : ویکتور بلنکو تحت شدیدترین اقدامات امنیتی وارد ایالات متحده میشود ( 9 سپتامبر 1976 ) اگر چه سابقه عملیاتی فاکس بت ، با فرازو نشیبهای زیادی همراه بوده ، اما این رهگیرتیتانیومی برای نخستین بار توانایی های رزمی خود را در قالب ماموریتهای شناسایی استراتژیک در خاورمیانه به ثبت رساند ، جایی که 4 فروند از این جتهای پرسرعت ، به سال 1971 به یک پایگاه نظامی روسی در مصر اعزام شدند تا ماموریتهای خاصی را برفراز شبه جزیره سینا به انجام رسانند . این ماموریتها براساس آنچه که درتاریخ هوانوردی به ثبت رسیده با واکنش های متعدد نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی اسراییل روبرو شد ،اما تلاش های پرتعداد اسکادران های اف-4 مسلح به موشکهای هوابه هوای اسپارو وسیستم های دفاع هوایی هاوک این نیرو هرگز موفق نشدند تا خللی در ماموریتهای خفاش روسی ایجاد نمایند . علاوه براین ، این رهگیر روسی ، کارنامه به نسبت قابل قبولی در جنگ میان هند و پاکستان ( توسط نیروی هوایی هند) و جنگ طولانی میان ایران و عراق ( توسط نیروی هوایی عراق ) و حتی عملیات طوفان صحرا ( که درجریان آن اسکادران های ایگل نیروی هوایی عربستان و ایالات متحده تلاش زیادی برای ساقط کردن آن به کار بستند ) از خود برجای گذاشت . اما در حالی که فلسفه طراحی فاکس بت برای کارشناسان بلوک غرب یک موضوع ناشناخته بشمارمی آمد ، فرار ویکتور بلنکو با یکفروند میگ-25 به ژاپن ، هدیه ای باد آورده برای ناتو وبویژه نیروی هوایی ایالات متحده محسوب میشد . بلنکو با جنگنده محرمانه خود بسوی فرودگاه هاکوداته ژاپن پرواز نمود و پس از جاگذاشتن فانتوم های ژاپنی که برای رهگیری وی به پرواز درآمده بودند ، در خاک این کشور فرود آمد و در عین ناباوری ، دفترچه راهنمای خدمه را نیز در اختیار کارشناسان نظامی غرب گذاشت . حال که چنین هدیه ای شگفت آور از لبه فناوری نظامی شوروی در اختیار غرب قرار گرفته بود ، تحلیلگران غربی می بایست از این فرصت استفاده می کردند و همین گونه نیز شد . رادار سافایر-25 کارشناسان نظامی ژاپنی و آمریکایی بسرعت سامانه های حساس الکترونیک ، پیشرانه ها را از بدنه اصلی جدا کرده و به بررسی آن پرداختند . چنین وضعیتی برای نیروی هوایی شوروی یک فاجعه محسوب میشد ، اما بر خلاف انتظارات ، پاسخ روسها نه با تسریع روند بازگشت این جنگنده ، بلکه با تسریع روند برنامه ارتقاء فاکس بت داده شد ، به شکلی که فناوری های توسعه داده شده برای گونه جدید ، به هیچ عنوان تشابه مشخصی با فناوری که اینک توسط بلنکو در دست غرب قرار داشت ، نداشته باشد . بنابراین ، دفتر طراحی میگ که شکاف حاصله از عیان شدن فناوری نمونه های اولیه فاکس بت را مشاهده نمود ، بسرعت دست به نوسازی گسترده در سامانه های الکترونیک و تسلیحاتی آن زده که نتیجه آن ، تولید گونه MIG-25PD بعنوان یک جنگنده بسیار پیشرفته نسل چهارم بود . براساس اطلاعات موجود ، یک تغییر اساسی در سامانه تشخیص دوست از دشمن (IFF) ، سیستم های اویونیک و ناوبری صورت گرفت . ظهور بمب افکن های جدیدی نظیر تورنادو ( راست ) و اف-111 ( چپ ) معرف تاکتیک جدید بلوک غرب برای اجرای حملات هوایی در ارتفاع پایین بود بااین حال ، شاید برجسته ترین تغییر صورت گرفته در نمونه جدید فاکس بت ، ادغام رادار جدید سافایر-25 ( Sapphire-25) بعنوان یک رادار رهگیر پالس داپلر با بدنه قدیمی بود که بعنوان گل سرسبد فناوری الکترونیک روسی ، می بایست روی نسخه بعدی فاکس بت ، یعنی میگ-31 قرار می گرفت . این رادار با قابلیتهای جدیدی نظیر نگاه به پایین – شلیک به پایین به خلبان اجازه میداد تا با اهداف متخاصم زیر ارتفاع پروازی خود درگیر شود و به این ترتیب ، از مهمترین مزیت خود یعنی سقف ارتفاع پرواز بالا ، بطور کامل بهره ببرد . این مزیت با توجه به تاکتیکهای پرواز در ارتفاع پایین اسکادرانهای بمب افکن نیروی هوایی ایالات متحده که با ورود گونه هایی نظیر اف-111 ، بی-1بی و همتای اروپایی آنها ، تورنادو ، شکل جدیدی بخود گرفته بود ، بصورت شگرفی ، دست بالا را برای نیروی هوایی شوروی ایجاد می نمود . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............... 2- ادغام تمامی تاپیکها و پستهای مرتبط با میگ-25 .. نوزدهم اسفند سال یکهزار و سیصد و نود هشت خورشیدی صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

FOXBAT MIG-25

متحدان همیشگی الکساندر سوم ، پادشاه وقت روسیه ( 1894-1881 ) در دنیا ، تنها 2 متحد ثابت و همیشگی برای روسیه وجود دارد ارتش و نیروی دریایی

E/A-18

P-40

JOLLY ROGERS F/A-18

F-111

B-29

AH-1

عجیب هست ، حاج قاسم ، حتی بعد از شهادتش هم به فکر این روزهای ما بود متن دعای حاج قاسم که سفارش کردند: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ» «خداوندا! من را در آن پوششى كه از هر بلا و آفتى حفظ مى‏ كند و هر كسى را كه بخواهی در آن قرار مى ‏دهى، قرار بده» پی نوشت : هنوز هم معتقدم که داغیم و متوجه نشدیم چه کسی را از دست دادیم

بسم ا... عملیات ضد عفونی معابر - زنجان ، واحدهای ش.م. ر نیروی زمینی ارتش و سپاه پاسداران ( تیپ 36 انصار المهدی "عج")

بسم ا... بدون خرید و سرمایه گذاری گسترده ( شامل بکارگیری درست توان دیپلماسی ) عملا" تغییر فاز از پدافندی به آفندی ، غیر ممکن هست ، مگر اینکه قصد داشته باشیم ، صرفا" افکار عمومی داخلی را قانع کنیم که نیروی هوایی هم داریم !!!

بازمانده اشباح پارسی نیروی هوایی ایران ، یکی از بزرگترین مشتریان گونه صادراتی جنگنده / بمب افکن اف-4 فانتوم-2 بشمارمی آمد و خلبانان رزمی چند نسل این نیرو هنوز با این هواگرد کهنه کار دست به عملیات نظامی می زنند . ایران قبل از انقلاب سال 1979 میلادی ، بیشتر از 200 فروند اف-4 از جمله 32 فروند F-4D ، 177 فروند F-4E و 16 فروند گونه شناسایی RF-4E را تحویل گرفت که پس از گذشت چندین دهه ، هنوز ستون فقرات اسکادرانهای فعال آن بشمار می آید . در ابتدای امر، یعنی به سال 1967 ، نیروی هوایی شاهنشاهی ایران 16 فروند گونه D را به شرکت سازنده سفارش داد و بدنبال آن ، دومین سفارش 16 فروندی نیز ارائه گردید که درنهایت ، اولین جنگنده از این نوع در سپتامبر 1968 تحویل گردید . یکسال بعد ، یعنی در میانه 1969 ، مجددا" نمونه بروزشده فانتوم ، یعنی گونه F-4E به تعداد 32 فروند تحت برنامه فروش خارجی Peace Roll II به ثبت رسید که تحویل آنها از مارس 1971 آغاز شد . آخرین دسته سفارشی نیز که به مک دانل ارائه شد ( 32 فروند ) بدلیل انقلاب هرگز تحویل نگردید . اما گونه شناسایی فانتوم ( RF-4E) که خط تولید آن در سنت لوییز ( میسوری ) قرار داشت نیز مشغول تامین سفارش 27 فروندی برای فتوفانتوم های نیروی هوایی ایران بود که از این تعداد ، تنها 16 فروند تحویل شد . اما پس از وقوع انقلاب در ایران ، تحریم های مستمر ایالات متحده موجبات کمبود شدید قطعات یدکی برای سرپا نگاه داشتن ناوگان گردید که این امر بخصوص در مراحل آخر جنگ ایران و عراق ، بوضوح بر روند جریان جنگ تاثیر نهاد . در این میان ، ناوگان فانتوم نیروی هوایی ایران سابقه درخشانی در عملیات رزمی از خود برجای نهاده است ، چنانکه در جریان جنگ داخلی عمان ( ظفار) در بازه زمانی 1975-1974 بر علیه شورشیان عمانی و در بازه زمانی پس از انقلاب و قبل از آغاز جنگ با عراق ، نقش بسیار مهمی در فرونشاندن غائله های برپا شده در کردستان و آذربایجان ایفا نمودند . علاوه براین ، اسکادرانهای فانتوم ایرانی ، در محرمانه ترین ماموریتهای محوله به سال 2014 ، سورتی های رزمی متعددی را برای انهدام واحدهای مکانیزه دولت اسلامی (ISIS) در کارنامه خود به ثبت رساندند که جزییات اندکی ازآن تاکنون منتشر شده است . تعمیرو نگهداری اشباح پارسی : با این وصف ، نیازبه عملیاتی نگاه داشتن این جنگنده کهنه کار ، باعث شده تا صنعت هوا- فضای ایران به شکل هوشمندانه ای ، مبادرت به مهندسی معکوس قطعات پرمصرف خود نماید . در این خصوص ، براساس اطلاعات منتشرشده ، صنایع هوایی ایران (IACI) پروژه ای تحت عنوان "دوران " را آغاز نمود که به شکل خاص برای بروزرسانی باقیمانده ناوگان جنگنده- بمب افکن های F-D و F-4E طراحی شده بود . این برنامه شامل سامانه های جدید رادیویی U/VHF ، سامانه های ناوبری بروز شده و در نهایت اورهال اساسی این هواگردهای رزمی میشد . از سویی دیگر ، نیروی هوایی ایران ، پس از بازنشسته شدن آخرین نمونه های جنگنده F-4D از نیروی هوایی کره جنوبی ، ، به تنها کاربر فانتوم های سری دی که با افتخار "دیزل" نامیده میشدند ، تبدیل گردید که هم اکنون در قالب اسکادران 101 تاکتیکی مشغول عملیات هستند و احتمالا" تا سال 2030 در خدمت خواهند بود . از سویی دیگر ، تعداد مشخصی از ناوگان RF-4E در اسکادران 31 تاکتیکی مستقر در همدان مبادرت به انجام ماموریتهای محوله می کنند . با این وصف ، نیروی هوایی ایران ، مشغول برنامه ریزی برای ادامه خدمت 3 اسکادران از این هواگردهای سالخورده ، علیرغم احتمال بسیار پایین در جایگزینی تا سال 2035 است . پی نوشت : منبع : ماهنامه COMBAT AIRCRAFT . آوریل 2020 ، مقاله ای به قلم Jamie Hunter صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

خیر ، منظور این بود که اتکاء صرف روی تولید یا خرید سخت افزار ، مشکل ما را جلوی یک آفند همه جانبه و پرحجم ، حل نمی کند ، قاعده این هست که به موازات طراحی و تولید چنین سامانه هایی و ارتقاء نظام مند آنها در بازه های زمانی مشخص ، استراتژی هم زمان یعنی دفاع غیر عامل را هم پیگیری کنیم ، چون امکان دفاع فعال از همه زیرساختهای حیاتی بطور همزمان و با کیفیت یکسان وجود ندارد

بسم ا... به چند دلیل مشخص ، کمیت سامانه های خریداری شده یا تولید شده بومی ، موجبات افزایش حفاظت ما را بطور مطلق فراهم نمی کند . 1- شکاف فناورانه زیاد بین ما و نوک پیکان تهاجمی دشمن 2- آسیب پذیری شدید سامانه های زمین پایه در برابر جنگ الکترونیک دشمن بدلیل استفاده از فناوری برتر 3- وجود احتمال بالای غافلگیری 4- فقدان سامانه های دفاع ضد بالستیک ( ABM) سال 1378 ، یک کار میدانی براساس سرشماری صورت گرفته سراسری ، صورت گرفته بود که در جریان ان در ایران 600 شهر و 6500 روستا تخمین زده بودند و یک ضرب و تقسیم ساده نشان داده بود که اگر در هر شهر 40 نقطه اسیب پذیر داشته باشیم و برای دفاع از آن 10 قبضه ZU-23 ( بعنوان ساده ترین و ارزان ترین جنگ افزار دفاع هوایی موجود ) استفاده شود ، نیاز به 240000 قبضه توپ و 1200000 خدمه هست . طبیعتا این حجم از سازمان رزم در طولانی مدت قابل تامین نیست ( بلحاظ نیروی انسانی ، استهلاک سلاح ها و ... ) برای همین یک نسبت مشخص بین تولید سامانه های پدافند ( دفاع عامل ) و آمایش سرزمینی ( دفاع غیر عامل ) باید صورت بگیرد که برادر عزیز @7mmt در پست خودشون در خصوص پارس جنوبی به درستی آن را بیان کردند . به همین دلیل ما در کنار تقویت شبکه پدافند برد کوتاه خودمون ، باید استراتژی غیر مستقیم ، به معنای تقویت ساختار پدافند غیر عامل را بیشتر توسعه بدیم

بسم ا... نکته ای در حوزه قابلیت دفاع از فضای هوایی یک کشور وجود دارد که چند روز پیش در قالب مقایسه میگ-35 و سوخو-35 به شکل تلویحی عرض شد اگر درست بخاطر بیاورم ، یک نیروی هوایی درحالت متعارف ، نسبت 70 به 30 را باید همیشه در تعداد هواگردهای رزمی خودش حفظ کند . یعنی به شکل دائم ، 70 درصد از جنگنده -بمب افکن ها ، رهگیرها و.... می بایست آماده عملیات و 30 درصد در حال تعمیرو نگهداری و ... قرار داده باشند . حالا این هفتاد درصد آماده عملیات ، هر اندازه بیشتر در هوا نگاه داشته شوند ، بویژه برای نیروی هوایی اسراییل که دائم مشغول عملیات هست ( غزه ، سوریه ،و به روایتی عراق ) یک مزیت کامل هست ، به همین دلیل نظرم این هست که برنامه ریزهای IAF در عین اینکه قصد دارند که پایایی رزمی هواگردهای موجود خودشون را افزایش بدند ، نیم نگاهی به بروزرسانی استراتژی قدیمی اجرای حملات هوایی غافلگیرانه ولی اینبار با مهمات دورایستا ( با توجه به اینکه سناریوی جنگ 1967 به ان شکلی که اجرا شد دیگر ممکن نیست ) دارند . با توجه به اینکه حداقل دو جنگنده اف-15 و اف-35 در اولویت شماره یک این نیرو هستند ( روایتی وجود دارد که فرماندهان IAF اسکادرانهای ایگل خودشون را به مراتب ارزشمندتر از سایر واحدها محسوب می کنند ) ، این مساله بخوبی خرید سوخترسانهای فوق الذکر را توجیه میکند . پی نوشت : قطعا"فرماندهان نیروی هوایی ایران هم تاثیر گذاری سوخت رسانهای 747 و 707 را به یاد دارند . گشت های هوایی رزمی (CAP) اسکادرانهای تامکت و فانتوم نیروی هوایی ، بخصوص برای تامکتها که رکورد این ماموریتها را با 12 ساعت مداوم در اختیار دارند ، در ذهن خودشون ثبت کردند .

به شکل مختصر ، یک رایانه آنالوگ هست که نقاط مورد نظر برای بمباران را با توجه به تغییر موقعیت هواگرد محاسبه و در اختیار بمب انداز /ناوبر قرار می داد و ظاهرا هم دقت دایره ای (CEP) آن هم 23 متر بوده ( که با توجه به حجم بمب ها ، تعداد بمب افکن های اعزامی برای انهدام هر هدف و قدرت انفجاری مهمات چندان اهمیت نداشته ) و تا سال 1967 هم نمونه های ارتقاء یافته ان در خدمت بوده . ظاهرا هم ایده اصلی از سامانه آلمانی Lotfernrohr 7 گرفته شده

الحاق سرزمینی ، درست زمانهایی صورت می گیرد که کشور مخاطب ، دچار ضعف شده باشد ( اتریش ، اوکراین ، سوریه ) . طبیعتا" به محض قدرت گیری مجدد ، همه تلاش های روی بازگرداندن بخش از دست رفته متمرکز میشود و این یعنی استمرار بحران و درگیری نظامی . بطور طبیعی ، الحاق با زور ، پایدار نیست و در بازه های زمانی مشخص ( زودهنگام یا طولانی ) مجددا" موجب ایجاد درگیری بین دوطرف خواهد شد . ترکها هم از این روند مستثنی نیستند و دخالت انها در سوریه ، در درازمدت ، توان نظامی / سیاسی انها را خواهد بلعید ، بخصوص اینکه قصد سرزمینی در سوریه داشته باشند . ضمن اینکه ترکها همیشه بعنوان یک وزنه سیاسی / نظامی جلوی ایران مطرح بودند و اگر وارد این تقابل شوند ، درواقع توان خودشون را تقسیم می کنند . ایران هم بنا برروال گذشته ، تا حد امکان ، از رویارویی مستقیم خودداری می کند و ضربه خودش را از طریق طرف دوم وارد خواهد کرد با این حال باید منتظر ماند و شرایط را دید

بسم ا... همین یک جمله ، خودش گویای همه چیز هست ، اگر قرار به بازگشت شکل جغرافیای سیاسی منطقه به 200 سال پیش باشد ، مدعیان زیادی در صف قرار دارند . طبیعتا" چنین چیزی امکان پذیر نیست ، بخصوص با حربه "زور" این چیزی که رفیق ما در آنکارا دنبالش می گردد،این الگو هست و نه تنها ما ، روسها ، اروپایی ها ، کشورهای شمال افریقا و در واقع کل دنیا ، به این طرز تفکر می خندند و قطع بدونید یک روزی ترمز این را برای ترکها خواهند کشید ، همون طور که ترمز عراق را کشیدند . این مورد ذیل را هم شاید 4-5 سال پیش تصور می کنم برادر عزیز @crazy-doctor در مرحوم استاتوس گذاشته بودند متن تصویر اول را ببینید ، واکنش بقیه را نسبت به این حرکات رصد کنید پی نوشت : اگر می بینید که یک مقداری در این زمینه جدی - شوخی عمل می کنم ، به این دلیل هست دوره لشکر کشی و الحاق سرزمینی ( آنشلوس ) تمام شده

bombsight نوردن - ایالات متحده - نمونه نخست تولید شده ، 1924 /// تصویر متعلق به بی-17

F-16 XL