انجمن بزرگ میلیتاری

دریادار امیر رستگاری ... تعداد زیادی قایق تندرو تحویل سپاه می‌شود... جزئیاتی از ویژگی‌های ناوشکن دنا 1- تا پایان امسال تعداد زیادی شناور تندرو را تحویل نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خواهیم داد . 2- در سال جاری برای نیروی دریایی راهبردی ارتش هم ناوشکن دنا را خواهیم داشت 3- رادار آرایه فازی سه بعدی، موشک‌های سطح‌به‌سطح و سطح به هوا، سامانه مخابراتی امن یک پارچه، سامانه جنگال بسیار پیشرفته و سامانه دفاع نقطه‌ای از جمله ویژگی‌های دنا نسبت به دیگر ناوشکن‌ها است.

ببر اقیانوس آرام I-400 تنها تصویر به جامانده از خدمه زیردریایی I-400 نیروی دریایی سلطنتی ژاپن " اعداد قرمز، نشاندهنده افسران و درجه داران این زیردریایی هستند که شناسایی شده اند " 1- کازوئو نیشیجیما 2- کازایوشی سایتو 3- یوشی بیسا آریزوکا 4- توشیو کوزکا 5- هیده توشی نومورا 6- سوتیجیرو شیمازو 7- یاسیجیرو اوکانو 8- تامارو تانکا 9- تادایکی شیباکوا 10- تاکومی فوجی 11- ماسوئو ایزبیدا 12- تاکائو تیشی 13- آکیرا نوئو 14- هیئو نیشیمورا با اصرار روسها ، مبنی برتحویل حداقل یکفروند از زیردریایی های کلاس I-400 به نیروی دریایی اتحاد شوروی ، ایالات متحده ، بلافاصله زیر سطحی فوق را به محلی در نزدیکی جزیره اصلی هاوایی منتقل و درساعت 11:50 دقیقه روز چهارم ژوئن 1946 ، توسط زیردریایی SS-425 ، به اژدر بسته شد و غرق گردید . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

یک مرتبه دیگر متن را مطالعه بفرمایید ، دوستان ما سعی دارند این باور را به مخاطب بقبولانند که روسها یا اصولا هر کشور فروشنده سلاح ( حتی ما بعنوان کشوری که حدود10-15 سال قبل مدعی فروش سلاح به 20 کشور دنیا بودیم ) ، بدون چهارچوب خاص اقدام به فروش سخت افزارهای نظامی می کنند در حالی که فروش سلاح چه بصورت سفید ( بین کشورها و در قالب قراردادهای رسمی ) و چه بصورت خاکستری و سیاه ( در قالب خرید از کشور ثانی یا ثالث و یا حتی از شبکه قاچاق سلاح ) تابع قواعد و مقررات خاصی هست که بخشی ازآن مربوط هست به سیاست خارجی ، بخشی به ظرفیتهای ملی ، توان تولید فناوری و ..... در نتیجه هم ما و هم روسها مجبوریم در ان چهارچوب عمل کنیم . اگر فرض به مثال روسها در تحویل اس-300 ، قطعات یدکی و ..... اهمال کردند ، شما نباید نقص و اِشکال را فقط در طرف روسی بررسی کنید ، این طرف ماجرا ( یعنی ما ) بعنوان سمت دیگر ماجرا ، قطعا" در حرکت این روند موثر بودیم ، هستیم و خواهیم بود .. بعنوان مثال ، شما تا الان دیدید که فرض بر وجود مخازن فکر در حوزه امنیت و دفاع در کشور ( که تا الان رصد نشده ) مواردی مثل راهبرد امنیت ملی ( NSS ) ، راهبرد نظامی ملی ( NMS) ، وزارت دفاع و اسناد پایین دستی ان مثل راهنمای برنامه ریزی دفاعی ( DPG ) ، راهنمای برنامه ریزی راهبردی ( SPG) و در نهایت راهنمای برنامه ریزی تحول ( TPG) مورد بررسی قرار بگیرد ، نقد شود ( فرض اگر به شما اجازه نقد به منظور اصلاح امور را بدهند ) و یا حتی بررسی شود . همین دوستان رسانه ملی ما که برای یک مجرم امنیتی سریال تولید کردند ، یک مرتبه شد کارشناس دعوت کنند ، صریح و بدون تعارف ، نقص های وارده به حوزه سیاست دفاعی و امنیتی را بررسی کنند تا برای اصلاح آن ، مسیر درست ایجاد شود ؟؟؟ بعید میدونم در این دو پاراگرف ، شرایطی را معین کرده باشم ، صرفا" روند را مختصر تشریح کردم که مخاطبی که مباحث را پیگیری می کند ، سعی کند در ذهن خودش ، حوزه امنیت ملی را فراتر از مباحث جناحی نگاه کرده و بررسی کند . خوب ، این دقیقا" همون مشکلی هست که قصد داریم جنبه های مختلف آن را در میلیتاری بررسی کنیم ، و صد البته این مشکل به کل ساختار برمی گردد و نه گروه ایکس یا ایگرگ در حوزه " امنیت سرزمینی " ( homeland security) دو طیف اصلی این امنیت را تهدید می کنند . طیف نخست : تهدیدهای فراروی اجرای قانون طیف دوم : تهدید های فراروی امنیت ملی """"""""مخرج مشترک همه این مباحث ، بحث "کارآمدی " (Efficiency) ساختار هست . روی این مساله باید متمرکز شد و اینکه به چه شکل میشود ضریب کارآمدی نظام را افزایش داد"""""""""""""" پی نوشت : در مجموع اینها عرض شد تا ان بک گراند ذهنی جناحی ایکس و ایگرگ که در تحلیل وضعیت بعنوان الگو در اذهان وجود دارد ، یک مقداری تغییر کند ، ما باید بسمتی حرکت کنیم که اولویت منافع ملی ج. ا باشد و نه منافع دولت وقت بعنوان مجری سیاست های مرتبط با امنیت ملی ....

گرفتاری ما در این ۴ دهه جناحی کردن همه چیز از جمله امنیت ملی است اگر برای یک لحظه دست از دولت ایکس و ایگرگ برداریم و مساله را از یک افق بالاتر ببینیم بسیاری از مشکلات خود ساخته ما حل میشود . پهلوی یک قرارداد با گرومن بست که جمهوری اسلامی بهره کاملش را برد ... دولت هاشمی با فراخوان بیشتر از ۵۰۰ محقق کلید حوزه صنعت هسته ای را زد ... دولت احمدی نژاد و روحانی بهره اش را بردند .. بحث موشکی بعد از جنگ در زمان رحیم صفوی کلید خورد .. در زمان عزیز جعفری به بلوغ خودش رسید و قس علی هذا چرا ما ایرانی جماعت سعی داریم همه چیز بخصوص حوزه امنیت و منافع ملی را به یک باند و گروه متصل و نتیجه گیری خاص داشته باشیم ؟ ================ در خصوص قرارداد با روسها هم در تاپیکهای مختلف عرض شد .. قراردادهای تسلیحاتی نقش خریدار بسیار مهم هست . روسها براساس منافع خودشون سلاح می فروشند ( البته با گشاده نظر بیشتری نسبت به دوره شوروی ) اما مثل همه کشورها از جمله خود ما اصل اول انها تامین حداکثری منافع خودشون هست طبیعتا هر اندازه خریدار با هوشمندی بیشتری عمل کند به همان اندازه می تواند بهره بیشتری ببرد ( همپوشان کردن منافع دو طرف در قرارداد) با توجه به این مورد ، ساده لوحی هست اگر تصور کنیم روسها بدون توجه به منافع خودشون به ما سلاح بفروشند و در عین حال ساده انگاری هست که ما بدون توجه به سابقه گذشته قصد داشته باشیم امنیت خودمون را فدای خرید چند میلیارد دلار اسلحه از روسها یا حتی چینی ها کنیم ... حالا مخاطب منصف باید برود دنبال یک مطالعه تطبیقی در دوره های زمانی مختلف برای تحلیل شرایط اینده بدون خوش بینی یا بدبینی

بسم ا.... پایان تحریم تسلیحاتی و چشم انداز تحویل اس 400 به ایران ظاهرا حتی آمریکایی ها قضیه را جدی تر گرفتند ... به گفته نظامیان آمریكا، ایران می خواهد جنگنده های چند منظوره سوخو-30 ، جت آموزش رزمی Yak-130 و تانک های تی-90 را خریداری كند و می تواند سیستم های S-400 ، و همچنین سیستم های موشکی ساحلی Bastion را به دست آورد. ماه گذشته، مایکل پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در یکی از توییت های خود هشدار داد که "به دلیل توافق اشتباه با ایران، تحریم تسلیحاتی سازمان ملل متحد علیه ایران منقضی می شود". "کشورهایی مانند روسیه و چین قادر به فروش سلاح های پیشرفته به ایرانی ها خواهند بود. کارشناسان معتقد هستند که هدف اولویتدار رهبری ایران - به روزرسانی و نوسازی نیروی هوایی ایران است. یوری لیامین، کارشناس نظامی روس، به نزاویسیمایا گازتا گفت: "مطمئناً ایران به خصوص به مدرنیزه سازی تجهیزات و تکنیک هوایی نظامی علاقمند است. اکنون جنگنده های موجود در ترکیب نیروی هوایی ایران کهنه شده است و برای مدرنیزه سازی آنها لازم است جنگنده های جدید در خارج از کشور خریداری شود، زیرا ایران با قابلیت های صنعت نظامی خود نمی تواند همه نیازهای را رفع کند. پی نوشت : دومین خبر فقط در عرض 4 ماه ( تیر 98 / آبان 98 ) باید دید در نهایت چه اتفاقی قرار هست رخ دهد .....

هر قدر سعی می شود این تصاویر، نادیده گرفته شود ، امکان پذیر نیست اینها را با تصاویر پستهای قبلی مقایسه کنید .........

تصویر جالبی است ، فقط به کشورهایی که در تولید زیر سیستم های گریپن مشارکت داشتند ، دقت کنید ، حتی کشوری نظیر سوئد با بیشتر از 6 دهه سابقه در تولید هواگردهای رزمی و غیر رزمی ، برای تولید یک محصول با ارزش رزمی که وارد خط تولید شده و الان در خط پرواز ، حضور دارد ، به این تشخیص رسید که در زمانه فعلی ، تولید همه اجزاء ( یک جنگنده بومی ) بیشتر در حد ادعا هست و برای تولید یک محصول که ارزش رزمی داشته باشد ، شما نیازمند تعامل با دیگران هستید . البته این مدل ظاهرا گونه FX-2 گریپن هست که برزیل قصد دارد آن را تولید کند . یک نگاه به ماوقع خیلی چیزها را برای ما روشن می کند ، به شرطی که قصد داشته باشیم حقیقت امر را تشخیص بدیم پادشاه سوئدی دربرابر درنای خاکستری روسی

احتمالا" لیبی ....

صرفا" برای حض بصر

اگر چه مطالب مطرح شده در صنعت سینما را نمی توان چندان جدی گرفت ، اما نکات جالبی در خصوص ارتش ایالات متحده وجود دارد که می شود روی آن فکر کرد راجع به جنگ چي ميدونين؟ دولت بهتون ميگه که جنگ درباره ميهن پرستي و دموکراسي هست يا چرندياتي درمورد اينکه يه نفر از آزاديِ ما متنفره ولي ميخواين بدونين جنگ واقعاً در مورد چيه؟ چي مي‌بينين؟ يه پسر اهل ايالات آرکانزاس‌ ... که داره وظيفه‌ي ميهن پرستانه‌ي خودش براي دفاع از کشورش رو انجام ميده؟!!!! اما من يه کلاه‌خود و دست‌کش غيرقابل اشتعال جليقه‌ي ضد گلوله و اسلحه ام.16 مي‌بينم که 17000 دلار قیمتش هست اين هزينه‌ي پوششِ يک سرباز آمريکايي‌ هست بيشتر از 2 ميليون سرباز در عراق و افغانستان جنگيدن .اين سالانه چهار و نيم ميليارد دلار براي ماليات دهنده‌هاي آمريکايي خرج برميداره و جنگ در واقع درمورد همينه .... جنگ يه نظام اقتصادي‌ هست هرکسي که چيزي غير از اين بهتون ميگه ... يا خودش دستش توي کاره .....يا احمقه War Dogs ... 2016

این را مخصوصا " ان دسته افرادی باید ببینند که تا تقی به توقی می خورد ، دیواری کوتاه تر از امثال محسن رضایی و رحیم صفوی و بقیه پیدا نمی کنند و مدعی اند جمهوری اسلامی توانایی دفاع آبرومندانه از خودش را ندارد تمام این نامه یک طرف ، پاراگراف یک و خط نیمی آخری یک طرف دیگر "فاعتبروا یا اولی الابصار" "پس عبرت گیرید ای دارندگان چشم (بینایان ) "

ترکیب فرانسوی- روسی برای نیروی هوایی عراق با ورود میراژ و مهمات دقیق فرانسوی به سازمان رزم نیروی هوایی ارتش عراق ، اگر چه شرایط رزمی این نیرو ، بتدریج بهبود یافت ، اما، هزینه های هر سورتی پرواز این پرنده ها بدلیل پیچیدگی بیشتر آنها ، روند صعودی بخود گرفت . در کنار این وضعیت ، مساله استفاده از مهمات دقیق فرانسوی ، که نسبت به همتایان شرقی خود ، پر هزینه تر بود ، سیستم لجستیک نیروی هوایی را که به مهمات ارزان قیمت روسی عادت داشت ، دچار مشکل نمود . بنابراین ، با توجه به ارزان قیمت بودن مهمات روسی و نیاز روزافزون ارتش عراق به اجرای ماموریتهای بمباران دقیق ، تطبیق مهمات شرقی بر روی میراژ در دستور کار قرار گرفت . غلاف تامسون سی اس اف ، آتلیس برای این کار ، یکفروند جنگنده MIRAGE F-1 EQ4 برای حمل غلاف آتلیس و مهمات KH-29 L در نظر گرفته شد . اما آغاز این پروژه بدلیل نتایجی بود که مهمات هدایت لیزری AS-30 L فرانسوی و KH-29 L روسی در جریان حمله به فاو بدست آورده بودند . این ترکیب ، برای نخستین بار درجریان حملات نیروهای عراقی به منظور بازپسگیری شبه جزیره فاو در ماه مه 1988 ، مورد استفاده قرار گرفت . در جریان این سری حملات ، زوج میراژ مسلح به AS-30 L و سوخو-22 های مسلح به KH-29 L ، به شکل موفقیت آمیزی توانستند ، با شلیک 3 تا 4 تیر موشک هدایت لیزری ، یکی از پل های اصلی ایجاد شده بر روی اروند ( پل بعثت ) را که مسیر اصلی نیروهای در حال عقب نشینی ایرانی بشمار می آمد و به سختی از آن دفاع می نمودند را تخریب نمایند. این موفقیت باعث شد تا تا دلیل پرهزینه بودن مهمات هدایت شونده AS-30L فرانسوی ، میراژهای بیشتری ، توانایی حمل مهمات KH-29 L را بدست آورند . در جریان این پروژه ، دو تیم فنی تشکیل گردید و یکی از این دو ، توانست ، در اواخر ژوئن 1988 ، این پروژه را کامل نماید . اما همزمان با کامل شدن پروژه فوق الذکر ، جنگ با ایران پایان یافت . به اعتقاد منابع عراقی ، فقط یکفروند میراژ اف- یک برای حمل این موشک روسی اصلاح گردید و پس از مدتی به اسکادران ششم که سابقا" از هانترهای عراقی استفاده می نمود ، تحویل داده شد . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام با هدف مشارکت کاربران عزیز در تولید محتوای علمی انجمن میلیتاری ، طی مشورت با مجموعه مدیران انجمن ، تصمیم بر این گرفته شد تا تاپیک های 5 گانه (هوایی ، دریایی ، زمینی ، فضایی ، جنگ در قاب دوربین و رزم سایبری) به شکل جدید ، مجدداً راه اندازی گردد . با این وصف ، همه کاربران با نصب العین قرار دادن قوانین ذیل ، میتوانند در این تاپیک مشارکت نمایند : 1- کلیه قوانین انجمن در مورد این تاپیک مصداق پیدا می کند . 2- هر پست ، می بایست حداقل با استفاده از یک پاراگراف 2 خطی و حداکثر در 5 خط ، تصویر ارائه شده را تشریح کند . (در صورت ارسال تصویر بدون شرح ،پست بلافاصله مخفی خواهد شد) ( نکته : بر تصویر بدون شرح ، فایده ای مترتب نیست ، چرا که هدف اصلی تاپیک ، ارائه مطالبی است که در کوتاه مدت قابلیت تبدیل شدن به تاپیک را نداشته و ارسال آن بصورت یک موضوع مستقل ، زمان بر خواهد بود ) 3- تصاویر ارسالی می بایست در گالری انجمن ، بارگذاری گردد ( در صورت دراختیار نداشتن اکانت گالری ، کاربر موظف هست ، تصاویر را بصورت لینک ارسال نماید تا توسط مدیر مربوطه منتقل شود ) 4- حداکثر تعداد تصاویر ارسالی ، 5 عدد ( یکی بصورت سایز نرمال و 4 تصویر دیگر در سایز کوچک ) خواهد بود . ( با هدف جلوگیری از سنگین شدن صفحات ) 5- تصاویر مربوط به تجهیزات نظامی ( زمینی ، هوایی ، دریایی ، فضایی ) می بایست در گالری مربوط به خود ارسال گردد . در نتیجه کاربران عزیز از ارسال تصاویر صفحه پرکن ، خودداری نمایند . 6- این تاپیک با هدف شناسایی موضوعات جذاب به منظور تبدیل شدن به یک موضوع مستقل ایجاد شده است ، در نتیجه کاربران عزیز از ارائه تصاویر به اصطلاح سرگرم کننده (FUN) بشدت خودداری فرمایند 7- در صورت وجود نقص یا اشتباه و یا حتی سئوال در خصوص مطالب ارائه شده ، کاربران عزیز از برهم زدن نظم و روال تاپیک بشدت خودداری نموده و نظرات خود را در خصوص مطالب ، در استاتوس یا PM پیگیری نمایند . 8- شرح تصاویر می بایست به زبان پارسی ارائه گردد . 9- حتی الامکان از قراردادن تصاویر ومطالب تکراری خودداری گردد . 10- مطالب و تصاویر کپی شده از سایر منابع در وب ، به هیچ عنوان پذیرفته نمی شود ( به استثنای مطالبی که مربوط به تاریخ نیروهای مسلح ایران است ) 11- همه پست ها می بایست با فونت تاهوما و شماره 14 ( برای تیتر مطلب شماره 18 ) ارائه گردند.

بخش سوم : افغانستان ، صحنه آزمایش عملی تاکتیکهای نبرد هوا- زمینی ارتش ایالات متحده ! پیامدهای اجرای نسخه اولیه تاکتیکهای نبرد هوا- زمینی در افغانستان : طبق یک قاعده استاندارد ، موفقیت یک ارتش در میدان نبرد به 5 اصل اساسی ، شامل ابتکارعمل ، چابکی ، عمق دادن به صحنه نبرد ، هماهنگی و پایداری ( سرسختی ) بستگی خواهد داشت . در این میان ، عملکرد مجاهدین افغان را می توان در قالب این 5 عنصر بخصوص در ایجاد یک شبکه دفاع هوایی ( هر چند محدود ) تبیین نمود . 1-ابتکار عمل : در مرحله نخست ، تلاش مجاهدین افغان برای در دست گرفتن کنترل فضا ( آسمان ) منطقه نبرد که نتیجه و پیامد اصلی برخورداری از ابتکار عمل رزمی بود ، را می توان مورد بررسی و توجه قرار داد . در اوایل نبرد ، مجاهدین تنها قابلیت کسب ابتکار عمل تاکتیکی ، آن هم بصورت موقت را در اختیار داشتند ، بدین معنی که دربرابر حملات هوایی روسها ، چندان در وضعیت بلادفاع نبودند ، اما ورود استینگر ، واحدهای رزمی مجاهدین افغان را قادر ساخت تا بسرعت ابتکار عمل رزمی را در دست گرفته و شرایط خود را به حریف دیکته کنند . نقل قولی از کتاب " کاردینالی از کرملین " نوشته تام کلانسی با محوریت شیوه عمل افغان ها در کاربرد سامانه استینگر 2- چابکی ( تحرک پذیری ) : در مراحل نخست جنگ، این ارتش سرخ بود که با استفاده از اصل غافلگیری و کاربرد یگانهای هوابرد و همچنین هواگردهای بال ثابت و چرخبالهای نیروی هوایی بعنوان توپخانه متحرک انعطاف پذیر و همچنین بالگردهای ترابری برای جابه جایی سریع واحدهای رزمی قادر بود بسیار سریعتر و موثرتر از واحدهای افغان واکنش نشان دهد ،اما ورود استینگر ، خط بطلانی بر این شیوه کشید تا جایی که متحرک ترین واحدهای رزمی ارتش شوروی د افغانستان ( شامل جتهای پشتیبانی نزدیک و بالگردهای توپدار ) را بسرعت از صحنه نبرد خارج ساخت . چیزی در حدود 10 درصد از شلیک های موفق سامانه استینگر در زمان خروج بالگردهای هایند از صحنه عملیات رزمی بوقوع پیوست . 3- عمق دادن به میدان نبرد : در طراحی های کلاسیک عملیات نظامی ، دادن عمق به منطقه نبرد ، فضای کافی و مطلوبی را برای اجرای مانورهای رزمی در اختیار فرمانده میدان خواهد گذاشت . تا قبل از ورود استینگر به افغانستان ، ارتش شوروی با کاربرد کلاسیک قدرت هوایی می توانست بسرعت حاکمیت و برتری تاکتیکی را بر میدان رزم ایجاد کرده و بدنبال آن ، فضای مانوری مطلوبی را برای واحدهای پیاده متعارف و هوابرد ارتش فراهم نماید . اما کاربرد گسترده استینگر به این آزادی عمل پایان داد . مجاهدین افغان که پس از یک رشته نبردهای پرتلفات ، حومه مناطق متراکم جمعیتی را در دست گرفته بودند ، اکنون با برخورداری از دو مزیت اصلی شامل دادن عمق به میدان نبرد با روسها و متمرکز نمودن توان رزمی در نقاط حساس ، بسرعت ابتکار عمل را در دست گرفتند . در مجموع ، نبرد افغانستان اثبات نمود که سرمایه گذاری برروی پدافند هوایی کوتاه برد ، به همان اندازه در اختیار داشتن عمق برای اجرای مانور ، از اهمیت بسیار بالایی برخودار است . نمای شماتیک کمین واحدهای مجاهدین افغان و تاکتیکهای ضد کمین هوابرد و توپخانه ای ارتش سرخ 4-ایجاد هماهنگی : تا پیش از ورود استینگر به افغانستان ، ارتش شوروی براساس آموزشهای استاندارد خود ، بسرعت موفق گردید تا عملیات هوایی و زمینی خود را برای محدود نمودن تاثیر حملات ایذایی مجاهدین ، هماهنگ نماید ، اما کاربرد نخستین موشک استینگر ضمن اینکه موجبات عدم هماهنگی قابل توجه میان واحدهای رزمی ارتش سرخ را فراهم آورد ، در مقابل ، فرصتی را برای مجاهدین ایجاد نمود تا بتوانند اقدامات رزمی خود ( شامل لجستیک ، عملیات مشترک و ... ) را بهبود بخشیده و محدوده آن را بسرعت گسترش دهند . بدین معنی که از اواخر 1986 ، وضعیت کنترل و فرماندهی و ساختار لجستیکی برای پشتیبانی از عملیاتهای آفندی در مقیاس وسیع تر خود را در سطوح مطلوبتری دنبال کرده و برای اولین بار از سال 1979 ، شرایط صحنه رزم را برای روسها ، تعریف کنند که این وضعیت با خنثی نمودن یا کاهش پتانسیل قدرت هوایی روسها در حوزه پشتیبانی نزدیک هوایی قابل دستیابی شد . بالگرد توپدار میل-24 هایند ، بلحاظ قدرت آتش و مقاومت در برابر آتش پدافند هوایی ، آنچنان موجب ایجاد دهشت در میان افغانها گردید که لقب "ارابه شیطان" بدان داده شد در حقیقت ، استینگر ، کلیدی بود که به مجاهدین افغان اجازه داد تا ضمن حفظ ابتکارعمل ، سرعت عملیات نظامی خود را افزایش دهند و این بدان معناست که سامانه FIM-92 به عاملی برای تغییر ماهیت جنگ و به نوعی فاکتور تعیین کننده ، تبدیل شود . به اعتقاد بخش عمده از کارشناسان نظامی ، مجاهدین افغان با کاربرد استینگر ، مستقیم به مرکز ثقل عملیات نظامی ارتش سرخ که همانا " کنترل آسمان منطقه نبرد" بود ، حمله ور شدند که این مساله نشان می دهد که کنترل هوا ، در جنگهای کم شدت ، به همان اندازه جنگهای فراگیر و پرشدت ، پر اهمیت و ضروری است. پی نوشت : 1- ادامه دارد ............. 2- منابع در انتهای مطلب معرفی خواهد شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

دوستانی که در فوروم های انگلیسی زبان یا عرب زبان یا سایر زبان ها فعالیت می کنند ، این متن را ترجمه و با تصویر در انجمن های مذکور قرار دهند . شاید بهترین پاسخی برای یاوه گویی های حضرات باشد ............

بخش دوم : ارتباط آمریکایی از نوع سوم !!! نیروی هوایی ارتش سرخ و عملیات رزمی برفراز افغانستان : بخش عمده ای از حملات از پیش برنامه ریزی نشده واحدهای سبک اسلحه هوابرد ارتش سرخ با استفاده از بالگردهای ترابری و توپدار هوانیروز این ارتش صورت می پذیرفت ، جایی که کوهستان های سر بفلک کشیده افغانستان مانع جدی برای ورود یگانهای نیروی زمینی میشد بخش عمده ای از مورخان نظامی بر این اعتقاد قرار دارند که عملیات جنگی اتحاد شوروی و ارتش دولتی افغانستان به استثنای مراحل اولیه ورود و اشغال افغانستان ، در دو حوزه ماهیت و هدف ، کاملا جنبه تدافعی داشت . این دسته از کارشناسان معتقدند که هدف روسها ، بوضوح کنترل افغانستان بواسطه اشغال سرزمینی ، تعریف و به اجرا درآمد و بخش عمده ای از نبردها میان روسها و مجاهدین در جریان اجرای عملیات کمین و ضد کمین و یا عملیات آفندی برای پاکسازی خطوط کنترل (LOC) و تامین امنیت آنها صورت گرفت . به همین دلیل ، پس از تثبیت امنیت در پایتخت ، فرماندهی ارتش سرخ در افغانستان دست به ایجاد مجموعه گسترده ای از پادگانها و پستهای دیده بانی دژمانند دفاعی که شبکه متراکمی از میدان های موانع ، شامل کاشت نزدیک به 30 میلیون مین ، سیم های خاردار برق دار ، مین های فشاری ، حسگرهای زمینی ، بشکه های انفجاری ( فوگاز ) را شامل می شد زد و حتی برای محدود نمودن قابلیت مانور و تحرک پذیری واحدهای کوچک رزمی مجاهدین ، اقدام به مین ریزی هوایی برای ایجاد میدان های مین پراکنده نمود . ارتش سرخ در کریسمس 1979 زمانی وارد افغانستان شد که امیدواری بسیار زیادی برای محقق شدن وصیتنامه پتر کبیر برای نزدیک شدن به کناره آبهای گرم وجود داشت این اقدامات بالتبع تاثیر گذار بود ، چرا که در سراسر درگیری ها ، هیچ کدام از استحکامات دفاعی روسها یا قوای دولتی به اشغال کامل مجاهدین در نیامد ، ضمن اینکه گرچه واحدهای ارتش شوروی و ارتش افغانستان به شکل فیزیکی از هم تفکیک شده بودند ، اما عملیات رزمی در اغلب موارد بصورت مشترک انجام میشد . از راست : گوست آوراکوتوس ( افسر ارشد CIA) ، جوانا هرینگ ( دیپلمات ، تاجر و فعال سیاسی ) و سناتور چارلی ویلسون سه ضلع اصلی تسلیح مجاهدین افغان به سامانه استینگر اما تجربه سالهای نخست به روسها یاد داد که پادگان های استراتژیک موجود در افغانستان می بایست بطور کامل تحت کنترل عملیاتی واحدهای روسی باشد و اگر تعداد پرسنل ارتش دولتی افغانستان بیشتر می بود ، اما در ماموریتهای بااهمیت ، کنترل و فرماندهی کاملا تحث اختیار فرمانده روسی قرار داشت و در اغلب موارد ، ارتش افغانستان بعنوان واحدهای جلودار و یگانهای روسی بعنوان عناصر دنبال پشتیبان ، وارد عمل میشدند . هر چند با پیشرفت عملیات نظامی ، روسها بتدریج یگانهای موتوری ، مکانیزه – زرهی به همراه یگانهای پشتیبانی سبک هوایی و اسپتسناز را نیز بکار گرفتند . پراگندگی کاربرد سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب 2007-1970 افغانستان ، قفقاز و جنوب آفریقا نقاط بحران خیزی که بیشترین تجربه رزمی این سامانه ها در ان به وقوع پیوست با این حال ، استخوان بندی عملیات ارتش شوروی در افغانستان ، واحدهای سبک اسلحه اسپتسناز بشمارمی رفت و بعنوان یگانهای سبک هوابرد شناسایی –رزمی که به شیوه یگانهای رنجر ارتش ایالات متحده سازماندهی شده بودند ، اجرای ماموریتهای خطرناکی نظیر ضد کمین یا عملیات تعاقبی در کوهستان را بر عهده داشتند . بیلان نبرد در افغانستان بخوبی نشان میدهد که عملیات نظامی در منظرهای کوهستانی نیازمند واحدهای سبک است که می بایست از پشتیبانی هوایی مطلوب و آتش توپخانه انعطاف پذیر برخودار باشد . اما در مجموع ، هم واحدهای روسی و هم واحدهای ارتش دولتی افغان در زمان اجرای عملیات آفندی ، بشدت به پشتیبانی هوایی نزدیک ( CAS) وابسته بودند ، تا جایی که ستون های نظامی روسی می بایست پس از اجرای عملیات شناسایی و انهدام مواضع مشکوک توسط بالگردها و هواگردهای بال ثابت ، وارد مناطق کوهستانی و صعب العبور شده و حتی در این شرایط نیز برنامه ریزی های دقیقی برای اجرای آتشباری توپخانه وجود داشت . با این اوصاف ، تا قبل از ورود استینگر به صحنه عملیات نظامی در افغانستان ، واحدهای بالگردی و بال ثابت روسها ، حاکم مطلق میدان نبرد محسوب می شدند ، اما شرایط از اواخر سال 1986 بتدریج تغییر نمود . سامانه دفاع هوایی دوش پرتاب بلوپایپ بریتانیایی ، یکی از گزینه های شبکه قاچاق سلاح به واحدهای عرب- افغان ( به سرکردگی اسامه بن لادن و شبکه کُنام انصار ) برای مقابله با برتری همه جانبه هوایی ارتش سرخ بشما می رفت ،اما بدلیل پیچیدگی های فنی و قیمت بالا ، به شکل گسترده وارد عملیات رزمی در افغانستان نشد ( تصویر متعلق به واحدهای ارتش بریتانیاست ) ارتباط آمریکایی ، تسلیح مجاهدین افغان به استینگر : در میانه های سال 1984 ، با شدت گرفتن نبردها میان گروه های افغانی و ارتش سرخ ، بویژه در نزدیکی پایگاه های اصلی روسها ( بگرام و قندهار ) تعدادی از سامانه های سام-7 روسی در اختیار مجاهدین قرار گرفت . این مساله در آغاز چندان مورد توجه نبود ، اما با افزایش نقش آفرینی بن لادن در جنگ با اتحاد شوروی ، وی فرماندهان ارشد افغان را برای در اختیار گرفتن سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد قابل حمل توسط پیاده نظام ، متقاعد نمود و همزمان کوشید تا به محموله بزرگی از این سامانه ها دست پیدا کند ، اما نمونه های اولیه سام-7 تاثیر آنچنانی بر عملکرد نیروی هوایی ارتش سرخ برجای نگذاشتند ، به همین سبب ، او برآن شد تا موشکهای دفاع هوایی بریتانیایی بلوپایپ را در مقیاس گسترده بکار گیرد ، اما بلوپایپهای انگلیسی گرچه عملکرد بهتری در مقایسه با استرلاهای روسی به نمایش گذاشتند ، اما حجم سامانه و قیمت رو به افزایش و تعمیرو نگهداری آن به مرور موجبات نارضایتی افغان ها را فراهم آورد . در همین زمان ، سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده (CIA) وارد عمل شد و تعداد قابل توجهی از این موشکها رادر اختیار افغان ها قرار داد . نیش زنبور بر کالبد خرس روسی : ورود سیستم دفاع هوایی کوتاهبرد قابل حمل توسط پیاده نظام FIM-92 استینگر به صحنه عملیات رزمی در افغانستان ، بر خلاف انتظارات اولیه ، بلافصله شرایط جنگ را تغییر داد . به تقریب ، 30 روز پس از تحویل اولین محموله از موشکهای استینگر ، نخستین قربانی توسط مجاهدین افغان به زیر کشیده شد و این موجب شد تا پروازهای رزمی به شکل موقت ، متوقف شود و تنها پس از در دستور کار قرار گرفن اقدامات تامینی و متقابل ، فرمان دور جدیدی از حملات هوایی صادر گردید ، اما این بار ، قرار نبود تا نیروی هوایی ارتش سرخ ، یکه تاز عرصه نبرد باشد ، چرا که سیاهه تلفات روسها بتدریج رو به فزونی گرفت . در آنسوی خطوط نبرد ، مجاهدین افغان با تحویل گسترده موشکهای استینگر در تاکتیکهای شلیک ، نوآوری های را در عرصه عمل به نمایش گذاشتند ، چنانکه با اجرای کمین درکریدورهای شناخته شده هوایی در حومه فرودگاه های نظامی ، حمله غافلگیرانه خود را به هواگردهای ترابری غول پیکر روسی آغاز نموده و یا اینکه برای وارد کردن جتهای پشتیبانی نزدیک روسی به محدود برد موشکهای استینگر ، تله گذاری می نمودند . با این وصف ، در پاسخ به این تاکتیکها ، خلبانهای نیروی هوایی ارتش سرخ و ارتش دولتی افغانستان شروع به اجرای تمرینات فشرده برای پرواز در ارتفاع بسیار پایین یا بسیار بالا نموده تا با کشاندن سامانه های استینگر به ارتفاعات ، زمینه لازم برای نابودی این سامانه ها با آتش بالگردهای هجومی را فراهم آورند .اما تاثیر گذاری استینگر بر روند عملیات نظامی در افغانستان ، فراتر از تاکتیکهای مقابله به مثل روسها بود ، چرا که مجاهدین در پوشش ایجاد شده توسط استینگرها ، بتدریج از اوت 1986 میزان دپوی تسلیحاتی خود را بلحاظ کمی و کیفی ، تا 10 برابر افزایش داده بودند . این روند تا ژانویه 1989 برای روسها به مراتب ، فاجعه بار ترشد ، چرا که تناوب و کیفیت حملات مجاهدین به تدریج افزایش یافته و میزان موفقیت افغان ها در قطع ارتباط پادگانهای ارتش شوروی در سراسر افغانستان با مراکز فرماندهی افزون تر میشد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ............. 2- منابع در انتهای مطلب معرفی خواهد شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

ضربه نخست یونیون جک در طول جنگ سرد (1989-1945) ، یکی از مهمترین تجهیزات طرفین درگیر برای اجرای دکترین " ضربه نخست" ، یگان های بمب افکن دورپرواز بشمار می آمد . بنابراین ، هم نیروی هوایی اتحاد شوروی سابق و هم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده دست به طراحی و تولید بمب افکن های دورپرواز زده و آنان را در سازمان رزم خود بکار گرفتند .با این حال ، نیروی هوایی بریتانیا ، بدلیل نزدیکی جغرافیایی به مرزهای اتحاد شوروی ، همواره یکی از اهداف اولیه برای بمب افکن های سنگین نیروی هوایی اتحاد شوروی که به مهمات هسته ای نیز مجهز بودند، بشمار می آمد . از سویی دیگر، براساس تقسیم وظایف صورت گرفته در ناتو ، اجرای بخشی از استراتژی ضربه نخست اتمی علیه اتحاد شوروی ، برعهده نیروی هوایی بریتانیا گذاشته شد و در نتیجه ، نیروی هوایی این کشور که سابقه طولانی در ایجاد و به کارگیری یگان بمب افکن در کارنامه خود داشت ، شروع به طراحی و به کارگیری بمب افکن های جت (بمب افکن های سری V) شامل بمب افکن های والیانت ، ویکتور و ولکان ، با ماموریت بمباران هسته ای نمود . از راست به چپ ( بر خلاف چرخش عقربه های ساعت ) 1- بمب افکن VULCAN B MK.1 ، رجیستر XA903، این بمب افکن که در سال 1957 ساخته و به نیروی هوایی بریتانیا تحویل داده شد ، پانزدهمین پرنده از این نمونه بشمار می رفت و در سال 1980 اوراق گردید و در این تصویر به یک موشک هوا به زمین هسته ای بلو استیل مسلح شده است 2- بمب افکن VULCAN B MK.2 ، گونه B MK.2 که در سال 1963 ساخته و به نیروی هوایی بریتانیا تحویل داده شد ، در اواخر دهه 1970 میلادی برای ماموریت های بمباران متعارف مورد بهسازی قرار گرفت که با این ارتقاء قادر بود تا مهمات 1000 پاوندی انفجاری شدید را حمل نماید .این بمب افکن در جریان تهاجم به جزیره مالویناس ( فالکلند ) ، در یک دوره زمانی از30 آوریل تا یکم می 1982 ، ماموریت بمباران فرودگاه پورت استانلی را به انجام رساند و هم اکنون نیز در موزه نیروی هوایی بریتانیا در وادینگتون نگهداری می گردد . 3- بمب افکن ( VALIANT B(K مارک یک : بمب افکن ولکان به رجیستر XD818 در سال 1956 از خط تولید خارج و به نیروی هوایی بریتانیا تحویل داده شد.این بمب افکن بعنوان نخستین بمب افکن نیروی هوایی بریتانیا که اولین بمب حرارتی - هسته ای ساخت این کشور را مورد آزمایش قرار داد ، شناخته می شود و در مشهورترین ماموریت خود، یک تیر مهمات هیدروژنی ساخت صنایع تسلیحاتی بریتانیا را در 15 ماه مه 1957 در جزیره مالدن در آتلانتیک جنوبی پرتاب نمود .این بمب افکن هم اکنون در موزه هوایی " هندون " بریتانیا قرار دارد . 4- بمب افکن / سوخت رسان ( VICTOR B(K مارک یک ، رجیستر XA937 ، اسکادران 214 نیروی هوایی سطنتی: پرنده بریتانیایی به رجیستر XA937 که در سال 1956 تولید شد ، پانزدهمین نمونه از این مدل بشمار می آید که در سال 1964 به تانکر سوخت رسان تبدیل شد وسپس درسال 1994 اوراق گردید . 5-بمب افکن VICTOR B ، مارک یک ، رجیستر XH646 اسکادران 55 نیروی هوایی سلطنتی : ولکان به رجیستر XH646 پرنده در سال 1960 به نمونه MK1 A ارتقاء یافت و در سال 1976 اوراق شد . 6- پرنده سوخت رسان VICTOR K. MK2 ، رجیستر XL231 ، اسکادران 55 نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا: این پرنده درسال 1961 از خط تولید خارج شده و به نیروی هوایی بریتانیا پیوست و در سال 1970 با یک ارتقاء به سه غلاف سوخت رسانی مجهز گشت . این پرنده در عملیات طوفان صحرا (1991) ، 16 ماموریت سوخت رسانی را به انجام رساند . پی نوشت : یونیون جک ، شناسه پرچم ملی بریتانیا است . صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سئوال از پایان فصل تاکتیک ............. فرمانده یک ستون زرهی هستید ( در مقیاس یک گروهان تانک ) ... مهمترین خطری که شما را در زمان حرکت از نقطه a به نقطه b تهدید میکند ( با فرض حرکت در یک مسیر با 3 منظر جغرافیایی دشت ، کوهستان ، عبور از مانع آبی ) چه ماهیتی دارد ؟؟ ( نکته : پاسخ با ذکر علت منطقی و نوع تهدید )

تا جایی که اطلاعات نشان میدهد ، متراکم ترین و پیشرفته ترین شبکه های دفاع هوایی هم نقاط آسیب پذیر مشخصی را دارند که مهاجم احتمالی براساس یک اصل کلاسیک نظامی سعی می کند به بخش های ضعیف ان حمله ور شود ما اطلاعاتی در خصوص میزان حفاظت از اطلاعات در سازمان رزم یمنی ها نداریم ولی اگر تجربه های اولیه شلیک موشک بالستیک را از یمن بسمت عربستان را در نظرم بگیریم ، شاید یکی- دوسال پیش بود ( کمتر یا بیشتر ) یک کاربری در فضای مجازی بعد از انتشار ویدئوی شلیک موشک از خاک یمن ، محیط اطراف محل پرتاب را با تصاویر ماهواره ای تطبیق داده و بعد مختصات دقیق شلیک را بدست آورده بود . ظاهرا یک عده ای به کار این فرد علاقه مند شده بودند ، دفعه بعد که قرار بود یمنی ها شلیکی انجام بدهند ، سکو مورد حمله نیروی هوایی سعودی قرار گرفت . اگر احتمال کمتر از یک درصد را مبنا قرار بدهیم ، باید فرض را گذاشت که درز اطلاعاتی وجود داشته که طرف اسراییلی برای غلیظ کردن ماجرا احتمالا دست به چنین عملی زده . مراجعه به سابقه اجرای این قبیل عملیاتها ( از حمله به راکتور در حال ساخت عراق در تولوز فرانسه ) تا عملیات اوپرا ( که اتفاقا" مسیر حمله صورت بندی عبری بسمت عراق درست از شمال شبه جزیره می گذشت و میشود گفت مجدد این مسیر مورد استفاده قرار گرفته ) فرضیاتی را به ذهن متبادر می کند که باید انها را در تئوری های حمله به آرامکو در نظر گرفت قاعده اصلی به نظرم براساس اصل ذیل عمل می کند

روز 21 اوت 1914 به ژنرال نوئل ادوارد دکاستلنو ( فرمانده لشکر 13 پیاده نظام جمعی سپاه دوم ارتش فرانسه در جنگ نخست ) خبر رسید که پسرش در جنگ کشته شده ، پس از 1 دقیقه سکوت ، به اعضای ستادش که به او تسلیت می گفتند جمله ای گفت که بعدها در فرانسه تبدیل به یک شعار شد : " ادامه می دهیم ............ آقایان "

صرفا" بعنوان یک احتمال ( هر چند ضعیف در حال حاضر )

سلام علیکم بحث صرفا نشنال اینترست نیست ، صحبت اصلی در این هست که کسانی که دستی در این کار دارند ، این را درک می کنند که بطور قطع این دسته از رسانه ها در جهت بُردار مثبت ، این شکل مطالب را منتشر نمی کنند ( همان ضرب المثل هیچ گربه ای محض رضای خدا موش نمی گیرد هست ) . اما اصل قضیه اینجاست رسانه های داخلی با پول بیت المال مطالبی را در اختیار مخاطب داخلی قرار می دهند که بیشتر وهن صنعت دفاعی ایران هست و نه تقویت کننده آن و فرضا سردبیر بخش دفاعی این رسانه ها از حداقل تجربه لازم برای تشخیص مطالب نادرست ، شایعه و غیر واقعی باید برخوردار باشد و ان را با شرایط واقعی تطبیق بدهد ( بعنوان یک اصل پذیرفته شده حرفه ای در حوزه خبرنگاری ) وقتی این دست رسانه ها حداقل سعی نمی کنند بعد از برگردان این مطالب در قالب پی نوشت یا داخل پرانتز در متن برگردان شده ، مخاطب را توجیه کند ، چه انتظاری از بقیه باید داشت ؟ بعنوان مثال 7-8 سال پیش ، یکی از مشهورترین مجلات هوانوردی ، یک مقاله ای را با محوریت موضوع نیروی هوایی ایران چاپ کرده بود و در زمان توصیف پرچم حک شده روی سکانهای عمودی ، واژه "الله " را با عنوان " نشان ققنوس" در اختیار مخاطب قرار میداد . حالا شخصیتی که این متن را ترجمه کرد ، انقدر هوشمند بود که در داخل پرانتز این موضوع را برای مخاطب داخلی که مطلب را مطالعه می کرد ، توضیح بدهد . حالا سئوال و شبهه اصلی در اینجاست که فرض به اعتبار نشنال اینترست ، برگردان کننده مطلب نباید در صحت یا عدم صحت مطلب ، یک مقداری تعمق کند و اگر اشتباهی در ان هست ، بصورت فوق الذکر ان را تصحیح کند ؟؟؟؟