سلام خاویر پرز دکوئیار، دبیر کل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طی یک گزارش رسمی به شورای امنیت اعلام کرد که عراق در 31 شهریور 1359 به ایران حمله کرده و متجاوز است.

بسم الله........ 31 مرداد 1399 هدیه ناخواسته به تازگی تصاویری توسط پهپادهای ترک در لیبی ضبط شده است که در ان یک بالگرد میل 17 نیروهای قوای خلیفه را در منطقه ایی بیابانی نمایش میدهد. در واقع این تصاویر مربوط به یک بالگرد میل قوای حفتر است که به علت نقص فنی مجبور به فرود اضطراری در اطراف شهر سرت شده است منطقه ایی که این بالگرد به زمین نشسته است در بین خطوط نیروهای دو طرف واقع شده است . منابع دولت وفاق مدعی به غنیمت گرفتن این بالگرد هستن اما بعد از گذشت چند روز تا کنون هیچ تصویری دراین رابطه منتشر نکرده اند

بوئینگ سوپر ایگل های سفارشی عربستان را توانمندترین نسخه ساخته شده این جنگنده توصیف کرده است. این جنگنده همانطور که مشخص میباشد از جهت لود سلاح و سامانه های هشدار وشناسایی بسیار برتر از سایر نسخه های این جنگنده میباشد..

اقبال ما این بود که صدام در اقدامی احمقانه به کویت حمله و دستشو خالی از هر ابزاری کرد طوری که صحبتی هواپیماهاشو برای ما فرستاد! وگرنه معلوم نبود ماجرا به کجا ختم میشد. قضا کشتی آنجا که خواهد برد وگر ناخدا جامه بر تن درد

سلام و عرض ادب حین جستجو به مقاله ی جالبی از نیویورک تایمز برخوردم ، با این عنوان که " موشک های هایپرسونیک توقف ناپذیرند " و .... https://www.google.com/url?sa=i&url=https%3A%2F%2Fwww.nytimes.com%2F2019%2F06%2F19%2Fmagazine%2Fhypersonic-missiles.html&psig=AOvVaw2EgExWuyOk5rOz8O9P8bVX&ust=1599076067830000&source=images&cd=vfe&ved=2ahUKEwj7m5rZ3MjrAhUPfBoKHTdVCR0Qr4kDegUIARCTAQ اگر شده با مترجم گوگل (گوگل ترنسلیت ) هم بخونیم ، خوندنی هست .

این محموله ژئولوکیشن داره، به همراه مهمات. احتمالا داره گوشی ردیابی و منهدم میکنه.

مقاله ای از انیستیتو واشنگتن در خصوص تفاهم نامه ایران و سوریه در خصوص پدافند هوایی https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/iran-syria-air-defense-pact-could-disrupt-allied-operations لینک فارسی مقاله https://www.washingtoninstitute.org/fa/policy-analysis/view/iran-syria-air-defense-pact-could-disrupt-allied-operations

کلیدواژه‌ای که این مدت زیاد شنیدم: زنجیره قطعات قطعه‌سازی نمونه دیگه: https://defapress.ir/fa/news/26695/از-نهضت-قطعه‌سازی-تا-تولید-جت‌های-مافوق-و-مادون-صوت-در-نهاجا در هر صورت زنجیره قطعه‌سازی چندین ساله که در حال توسعست و در آینده باز هم خبرهای خوبی خواهیم شنید. ان‌شاءالله

برادر بنده ، شما درست می فرمائید . ولی در جنگ ، کسی نمی پرسه شرایط دو کشور چطور بود !!! نتیجه مهمه ... انشاء الله پیرمردهای فرتوت و دنیا دوست ج.ا به خودشون بیاند ... شرق پاکستان بمب اتم داره ، برنامه ی موشکی داره و جنگنده می سازه ... غرب ترکیه هم به همین صورت و حالا برنامه ی فضایی داره ... اعراب هم هم برنامه ی فضایی دارند و هم برنامه ی اتمی ... البته بعید نیست بار بعدی که خواستن مقایسه کنند ، ایران رو با افغانستان مقایسه کنند به جای پاکستان و ترکیه و اعراب ...

نظر شما درسته و منم تایید می کنم فرمایشتونو و یکی دو نکته به نظر شما اضافه کنم و بعد برسم به چیزی مد نظرمه: در باب سوخو 24 بمب افکن خوبیه با ظرفیت تجهیز با 8 تن مهمات و این رقم خوب و در جنگ ها کارایی بالایی داره در مورد میگ 29 جنگنده بدشانسی بود چه با افزایش ظرفیت داخلی از نظر سوخت و داشتن راداری قدرتمند حریفی مهیب برای اف 15 و اف 16 باشه ولی روس ها این جنگنده رو تقریبا بی دفاع و معیوب به کشورهای خریدار صادر می کردند هرچند در جنگ یوگسلاوی بازهم علی رغم کاستی های عظیمش کارنامه خوبی داشت به نظرم در باب تانک تی 72 هم در جنگ ایران و دفاع کارنامه خوبی داشت. اما چیزی که بنده و از سر اختصار و با بیان طنز بهش اشاره کردم چیز دیگه ای بود و اون در نظر گرفتن آینده یک محصول و کاربردی بود که در مقابل تهدیدهای فردا باید داشته باشه. از این نظر سوخو 24 جنگنده امروزه ولی سوخو 34 یک بمب افکن قدرتمنده که علاوه بر تامین نقش های سوخو 24 در قامت یک جنگنده تهاجمی با ظرفیت تجهیز با 8 تن تسلیحات و حمل دو عدد خا 55، بقاپذیری بسیار بالاتری نسبت به سوخو 24 داره ( متاسفانه شاهد سقوط یک سوخو 24 توسط اف 16 بودیم ولی این امر در برخورد سوخو 34 با اف 16 احتمال خیلی کمتری داره).در مورد میگ 29 هم میگ 35 یا سوخو 35 موارد بهتری اند و یا الان تانک تاپ روسیه آرماتا است. در آخر اینکه حتی بازدیدهای ما باید هدفمند باشه، رجوع میکنم به قراردادی ما بعد از جنگ با روسیه بستیم و سوخو 24 و میگ 29 رو از روسیه تحویل گرفتیم که متاسفانه با کارشکنی ایالات متحده و حتی خریداری میگ های 29 از کشورهای اقماری شوروی و سرویس دهی نامناسب روس ها علی رغم ورود خونی تازه به نیروی هوایی فرسوده بعد از جنگ و قابل قبول بودن قرارداد، نتیجه ای ایده آل نداشت. مرحوم هاشمی جایی اشاره می کرد که گورباچف می گفت سفارش شما قدیمی است و آخرین محصول فلان است ولی به نظرم گورباچف کمی رندی کرد و ما با کمی تحقیق و چانه زنی در زمانی که اتحاد جماهیر شوروی نیاز مبرمی به ارز داشت، می توانستیم در کنار میگ 29 جنگنده هایی عالی به مانند سوخو 27 یا میگ 31 را به خدمت بگیریم .

از نکاتی که موشک ابو مهدی مهندس داشت این بود که چند ماه پیش در سایت پیشبینی شد که یکی از موشک های خانواده سومار در شناور هرمز(نگین) مورد استفاده قرار میگیره. ممکن جانمایی اون هم همان چند موشک پشت رادار باشه.

محدوده های پوشش موشکهای ضد کشتی با فرض شلیک از چابهار: 350 کیلومتر (دایره زرد موشک رعد و قدیر) 700 کیلومتر (دایره مشکی موشک ناشناس شاید مقتدر؟ ) 1000 کیلومتر (دایره قرمز موشک ابومهدی) جالب هم هست روی عکس آخر موشک ابومهدی نوشته شده "طلائیه" که احتمال نام سابق اون هست.

حقیقت اینه که بدون کالا های چین و با کمترین فشارش بر جهان بخصوص کشورهای غربی (آمریکا) نابود میشن. همانطور هم که می بینید آمریکا با گذاشتن تعرفه بر روی کالا های چینی بجای اینکه به چین آسیب بزنه به قشر کم درآمد خودش آسیب زده که نتیجه ناراضی شدن توده مردم آمریکا علیه سبستم حاکم و یک ماه کف خیابوناند و حتی حرف از پایان. اتحاد میزنند

ارزش ایران برای چین این است که چین سالانه ده ملیون بشکه نفت وارد می کند و الان تمام کشورهای اصلی صاحب نفت بجز روسیه ایران و ونزوئلا کاملا وابسته به امریکا هستند. حتی ارتش امریکا هم در انها حضور دارد. چین احساس می کند ممکن است زمانی امنیت انرژی کشورش به خطر بی افتد. ونزوئلا زیرگوش امریکا است. نمی توان فقط به روسیه هم تکیه کرد. بنابراین فقط ایران می ماند. درست است که تجارت چین با امریکا و اعراب بسیار بیشتر از ایران است. ولی این مسئله برای چین جنبه امنیتی دارد. بحث امنیت با اقتصاد جدا است. بحث امکان عبور جاده ابریشم هم مطرح است. بحث دور کردن تنش با امریکا از دریای چین هم مطرح است. یعنی همان نقش که سوریه برای ما دارد ما هم برای چین داریم. اینکه قرار داد 25 ساله چطور پیش برود به نظر من بستگی به سطح تنش چین با امریکا دارد. اگر تنش در همین حد یا بیشتر باشد قطعا اجرایی میشود. اگر هم تنش بخوابد به نظر من در سطح پایین تری اجرایی میشود. چون احتمالا چین هم مثل ما فکر می کند. یعنی به امریکا اعتماد ندارد برای همین کامل ایران را از دست نمی دهد چون ممکن است دوباره در اینده سطح تنش کشورش با امریکا بیشتر شود. امریکا به ما بعنوان اخرین کشور نفتی غیروابسته به امریکا نگاه می کند. اگر پازل تکمیل شود می تواند در اینده به چین و اروپا با استفاده از نفت فشار بیاورد. چین هم همین را می داند. نوصیه می کنم کتاب پرکینز در مورد سیاست امریکا برای تسلط بر نفت جهان را بخوانید

خبر سوگند وفاداری صدها مزدور سوری به رجب طیب اردوغان در طرابلس پ.ن : نگاه ها به لیبی هم دوخته خواهد شد با شیطنت های روز افزون ترکیه و آمادگی مصر برای مداخله. طنز تلخ: یکی نیست به رجب جون بگه کپی کردن از دیگران ممنوع؟ ( اشاره به سوگند وفاداری به هیتلر قبل از ج.ج 2 ) منبع: Libya Review برای مشاهده ویدیو بر روی لینک ( متن ) کلیک کنید. خبرا مستقلا توسط مترجم تایید یا رد نمیشه اما منبع به نسبت مطمئنی هست LR.

همانند داستان‌های سال ۵۷ کشور خودمان، موضوع خیلی پیچیده تر از این حرف ها است. بصورت تصادفی در فضای مجازی به چیزی برخوردم که بد ندیدم با دوستان به اشتراک بگذارم. ببینید چگونه یک شرکت اروپایی دست اندرکار صنایع فولادسازی درباره آینده انرژی کشورهای شمال آفریقا بحث کرده است. نظام سرمایه داری این گونه برای جهان برنامه ریزی می کند:

در نمایشگاه جلوه های تحول دانشگام امام حسین (ع) در بالای مدل تونل باد موشک طائر، موشک دیگری قرار داشت که توجه کمتری جلب کرد. با فرض رعایت تناسب اندازه‌ی موشک‌ها در مدل تونل باد، سایز موشک جدید را محاسبه کردم که طول آن 480 سانتی متر و قطر آن 33 سانتیمتر است. این موشک شباهت بسیار زیادی به موشک 9M317E سامانه بوک ام3 دارد. موشک 9M317E دارای 508 سانتیمتر طول و قطر 36 سانتیمتر است. این موشک نه تنها در سامانه بوک ام 3 به کار رفته است بلکه در سامانه شیتل 1 (بوک دریاپایه) نیز استفاده شده است که البته نمونه دریاپایه بر خلاف نسخه زمین پایه، عمود پرتاب می‌باشد. موشک جدید سامانه بوک به دلیل قطر و وزن کمتر (580 کیلوگرم در برابر موشک 670 کیلوگرمی بوک ام2) امکان بارگذاری تعداد بیشتری موشک را فراهم کرده است. بوک 3 توانسته است با استفاده از 9M317E اهداف را در فاصله 75 کیلومتری و ارتفاع 35 کیلومتری هدف قرار دهد. و تا شعاع 25 کیلومتری اهداف بالستیک تا سرعت 3000 متر بر ثانیه را منهدم کند. سمت راست مدل تونل باد موشک جدید سپاه- سمت چپ موشک 9M317ME موشک جدید سوم خرداد نیز احتمالا در حدود موشک 9M317E وزن دارد بنابراین تخمین زده میشود که سپاه پاسداران نسخه جدید سوم خرداد را مشابه بوک ام3، با تعداد موشک بیشتری عملیاتی کند. اگر چنانچه هوا-فضای سپاه به دنبال الهام گیری از خانواده بوک باشد، محتمل به نظر می‌رسد سوم خرداد نیز توانایی درگیری با موشکهای بالستیک تاکتیکی را به دست آورد. گزینه بعدی نیز ساخت نمونه دریاپایه سوم خرداد است که با توجه به تصاویر تست سوم خرداد بر روی شناور سپاه، گزینه بسیار محتملی به نظر می‌رسد. همانطور که نسخه دریاپایه بوک می تواند در شناورهای 1500 تنی به کار گرفته شود سوم خرداد نیز توان به کارگیری در چنین شناورهایی را دارد. شتیل 1، نسخه دریاپایه بوک

ترکیه ------ لیبی و جنگ گاز در شرق مدیترانه بخش اول : ورود ترکیه با ورود ترکیه به صحنه پرتنش لیبی اوضاع روز به روز پیچیده تر می شود و حکومت السراج که در شهر طرابلس در وضعیت بسیار دشواری قرار داشت با کمک ترکیه از حالت دفاعی خارج و توانست شکست های سنگینی به نیروی خلیفه حفتر وارد نماید و حالا جنگ در لیبی به مرحله حساسی رسیده است ونبرد ها به دروازه های شهر سرت و منطقه مهم استراتژیک هلال نفطی رسیده است اهمیت این منطقه از ان جهت است که بزرگترین مخازن و چاه های نفت و بنادر صادارات نفت در این ناحیه قرار دارند . در چنین شرایطی حامیان خارجی خلیفه حفتر پس از شکست های تحقیر امیز و رسیدن نیروی حکومت السراج به فکر چاره جویی افتادند و با ارائه کردن طرح صلح از سوی مصر و دعوت طرف های خارجی برای توقف جنگ و اعللام اتش بس سعی در حفظ منافع خود در لیبی دارند ودر همین حین رئیس جمهور مصر با حضور در یکی از پایگاه های مرزی با کشور لیبی عنوان کرد منطقه سرت تا الجفره خط قرمز ما تلقی میشود و عبور از آن دخالت نظامی مصر را در پی دارد انچه واضح است هفته های آینده در ترسیم وضعیت پر التهاب شمال افریقا نقش بسزایی خواهد داشت " نقشه ترسیم شده پس توافق ترکیه و حکومت السراج بدون توجه به سایر کشورها مثل قبرص " بخش دوم : جنگ گاز در سال های اخیر و با کشف منابع گاز در مدیترانه این منطقه به صحنه کشمکش و رقابت شدید بین کشورهای مختلف تبدیل شده است ولی به دلیل عدم ترسیم مرزهای مناطق انحصاری - اقتصادی دریایی بین کشورهای ساحلی مدیترانه مثل انچه که بین یونان قبرص و ترکیه وجود دارد باعث بروز تنش ها در بین آنها شده و حتی باعث دخالت طرف های دیگر اتحادیه اروپا در ان شده وکار به تهدید وتحریم ترکیه هم رسید ولی ترکیه همچنان اصرار بر ادامه اکتشافات خود در مرزهای مورد مناقشه دارد چرا که سواحل ترکیه فاقد منابع گاز میباشد و به مناطق بسیار دورتری برای اکتشاف گاز نیاز دارد البته این تنها اختلاف موجود در این منطقه نیست بین لبنان واسرائیل هم بر سر منطقه اقتصادی و اکتشاف گاز که هنوز وضعیت در آن ترسم نشده هم اختلافات شدیدی وجود دارد و یکی از دلایل فشار آمریکا به لبنان در سالهای اخیر همین موضوع مهم وحساس بوده چرا که این ناحیه داری ذخایر بزرگ گازی می باشد و اسرائیل سالهاست از ان بهره برداری میکند وشاید بتوان گفت یکی از مهمترین دلایل حضور روسیه در این منطقه همین موضوع است و قرار دادهایی برای اکتشاف گاز با سوریه منعقد کرده است چراکه با اکتشاف منابع عظیم گازی تاثیر روسیه بر بازار انرژی اروپا در خطر خواهد افتاد " نقشه مناطق مورد اختلاف بین لبنان واسرائیل " بخش سوم : رابطه ترکیه و طرف های درگیر در جنگ ترکیه -مصر : مصر به عنوان همسایه لیبی از وجود و قدرت گرفتن اخوان المسلمین نگران است چراکه از طرفی عبد الفتاح السیس با کنار گذاشت محمد مرسی و اخوان المسمیم مصر به قدرت رسید و سالها در داخل دچار مشکلات عمده امنیتی بود و با حضور ترکیه و قطر ذر لیبی بعنوان حامیان اخوان المسلمین باعث ایجاد مشکلات امنیتی برای مصر فراهم خواهد شد ولی این تنها مشکل مصر ترکیه نیست مشکل دیگر مربوط به توافقنامه ترکیه و حکومت السراج هست که بارسم مجدد مرزبین طرف منافع مصر در مدیترانه رابه خطر خواهد انداخت اما جالب است که بدانید با تمام این نتشها همچنان سرمایه گذاری های ترکیه و روابط سیاسی و پرواز های بین مصر وترکیه برقرار است . ترکیه - امارات : علت اصلی تنش به سیاست ضد اخوانی امارات از یک طرف و حمایت ترکیه از اخوان از طرف دیگر وهمچنین دخالت امارات در کنار گذاشتن اخوان مصر و به قدرت رسیدن عبد الفتاح السیسی قطع رابطه عربستان مصر و بحرین با قطر و حتی متهم شدن امارات به مشارکت در کودتای ترکیه بخش از لیست بلندبالای است که البته پرونده های لیبی و یمن رو هم به این لیست اختلافات باید اضافه کرد ترکیه - روسیه : بعد از بروز تنش در رابطه انها در پرونده سوریه و پس از ان رسیدن به یک تفاهم و همکاری و گسترش روابط دوطرف امید داشتن که در لیبی هم به چنین دستاوردی برسند ولی در دقیقه نود وبه دلایل نامشخص در حالی که فایز السراج و خلیفه حفتر یک قدم تا امضای توافق داشتند در لحضه اخیر خلیفه حفتر از امضای توافق نامه موسکو امتناع کرد و بدون امضا توافق نامه مسکو رو ترک کرد وشاید بتوان گفت این ابتدای افتادن در یک مسیر سراشیبی بود چراکه در ان زمان دست بر تر را در صحنه لیبی داشت اما پس از ان باشکست های پیاپی احتمال انکه از صحنه سیاست لیبی کنار گذاشته شود بسیار بالاست و هم اکنون درباره رئیس مجلس لیبی "عقیله صالح" که پیگاه قبیله ای و حمایت سایر کشورها برخوردار است از این شخص به عنوان مرد تاثیر گذار در آینده لیبی گمانه زنی های زیادی وجوددارد ترکیه - اتحادیه اروپا : لیبی برای اتحادیه اروپا از چند جهت اهمیت دارد از یک جهت به عنوان سدی در مقابل مهاجران غیر قانونی ومخصوصا افرایقایی نقش مهمی را ایفا میکند از طرف دیگر به تامین کننده بخشی از صادارات نفت به اتحادیه اروپا و همچنین بعنوان یکی از کشورهای ساحل مدیترانه ونزدیکی به اتحادیه اروپا تاثیر ان بر بازر انرژی و استفاده از این منطقه برای رسیدن به کشورهای اروپایی از طرف گروهایی مانند داعش و القاعده برای رسیدن به اروپا باعث نگاه ویژه به لیبی شده است مخصوصا سابقه ترکیه در استفاده از اوارگان سوریه برای تحت فشار قرار دادن اروپا و امتیاز گیری بارها تکرار شده است ودر روزها وهفته های اخیر این تنش ها افزایش پیدا کرده است آخرین مورد بروز تنش بین نیروی دریایی فرانسه وترکیه در ّهای لیبی ایت که منجر به شکایت ودر خواست فرانسه از ناتو برای رسیدگی به این موضوع شده است فرانسه همچنین بخاطر حضور نیروهایش در کشور مالی از این نگران است با قدرت گرفتن اخوان المسلمین وقطر بار دیگر گروه های وابسته به القاعده مثل "انصار الدین اسلامی " و "حرکه التوحید و الجهاد" در کشور مالی قدرت گیرند و نیروهای فرانسوی را با مشکل جدی مواجه نمایند فراموش نکنیم در سال های گذشته فرانسه کشور قطر را به حمایت از این گروهها متمهم کرده بود . ترکیه - آمریکا : رابطه ترکیه و امریکا در سالهای گذشته وضعیتی بین تنش وهمکاری بود در سوریه و بهعلت حمایت امریکا از گروه های کرد شاهد تنش بین دوطرف بودیم و این تنش باخرید سامانه اس 400 از روسیه و تحریم ترکیه از طرف امریکا برای خرید هواپیمای اف 35 بشدت بالا گرفت ولی باتوجه به اهمیت ترکیه برای امریکا و ناتو مثل همیشه به یک راه حل میانه رسیدند با حضور پررنگ روسیه درلیبی و بیانه های پیاپی افریکام و سفارت آمریکا در لیبی و وزارت خارجه امریکا که به نوعی از حکومت فایز السراج حمایت میکرد این مسئله باعث نزدیکی رابطه ترکیه و امریکا در لیبی شد البته باید این نکته رو هم باید در نظر داشت که صحنه لیبی و روابط بین طرف های درگیر در آن از پیچیدگی بسیار بالایی برخوردار است و در هرلحظه امکان تغییر معادلات بین آنها وجود دارد

به نام خدا وضعیت فعلی ناوگان و تحلیلی مختصر درباره تنش های و تحولات اخیر در منطقه INDO-PAC تمامی ناوگان رزمی : 299 --------------------------------- تفکیک کشتی های عملیاتی کشتی های اعزامی کشتی های غیر اعزامی تمام کشتی های عملیاتی ------------------------ ------------------------------ --------------------------------- 69 21 90 تفکیک کشتی های عملیاتی با ناوگان نیروهای ناوگان ناوگان 3ام ناوگان 4ام ناوگان 5ام ناوگان 6ام ناوگان 7ام مجموع -------------------- --------------- -------------- -------------- -------------- -------------- ----------- 1 6 6 24 12 58 107 در ژاپن : ناو هجومی آبی-خاکی (USS America (LHA-6 در بندر در ساسیبو(U.S. Fleet Activities Sasebo) است. در اقیانوس آرام غربی ( WEST-PAC ): در اقیانوس آرام پس سه گروه ضربتی هواپیمابر اعزامی در حال همگرایی و انجام تمرینات مختلف هستند و این اتفاق نادر ( مراجعه به بخش تحلیل ) امکان به انجام رساندن رزمایش ها و عملیات های چند هواپیمابری را میدهد. آرایش نبرد: ناوگان 7ام --------------- گروه 5ام ضربتی هواپیمابر ناو هواپیمابر رونالد ریگان CVN-76 تیپ هوایی 5ام هواپیمابر " Carrier Air Wing 5" CAW 5 ام با 9 اسکادران خود بر روی ناو ریگان مستقر شده The “Royal Maces” of Strike Fighter Squadron (VFA) 27 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Diamondbacks” of VFA-102 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Eagles” of VFA-115 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Dambusters” of VFA-195 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Shadowhawks” of Electronic Attack Squadron (VAQ) 141 Marine Corps Air Station Iwakuni The “Tigertails” of Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) 125 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Providers” of Fleet Logistics Support Squadron (VRC) 30 Det 5 from Marine Corps Air Station Iwakuni The “Golden Falcons” of Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) 5 from Naval Station Atsugi, Japan The “Saberhawks” of Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) 77 from Naval Air Station Atsugi اسکادران 15ام ناوشکن درسون 15 مستقر شده در یوکوسوکا,ژاپن به عنوان اسکورت همراهی کننده گروه 5ام ضربتی و ناو هواپیمابر ریگان مشخص شده است گروه 9ام ضربتی هواپیمابر ناو هواپیمابر: تئودور روزولت, CVN-71 گروه هوایی ناو هواپیمابر - تیپ هوایی هواپیمابر 11ام: The “Tomcatters” of VFA-31 – Strike Fighter Squadron (VFA) – from Naval Air Station Oceana, Va. The “Golden Warriors” of VFA-87 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Blue Diamonds” of VFA-146 from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Black Knights” of VFA-154 from Naval Air Station Lemoore – Calif. The “Gray Wolves” of VAQ-142 – Electronic Attack Squadron (VAQ) – from Naval Air Station Whidbey Island – Wash. The “Liberty Bells” of VAW-115 – Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) – from Naval Air Station Point Mugu, Calif. The “Providers” of VRC-30 – Detachment – Fleet Logistics Support Squadron (VRC) – from Naval Air Station North Island, Calif. The “Eight Ballers” of HSC-8 – Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) – from Naval Air Station North Island, Calif. The “Wolf Pack” of HSM-75 – Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) – from Naval Air Station North Island, Calif. ناو ( Cruiser ): بانکر هیل, CG-52 اسکادران 15ام ناوشکن: USS Russell (DDG-59), homeported in San Diego, Calif. USS Paul Hamilton (DDG-60), homeported in San Diego, Calif. USS Pinckney (DDG-91), homeported in San Diego, Calif. USS Rafael Peralta (DDG-115), homeported in San Diego, Calif. گروه ضربتی 11ام هواپیمابر ( CSG 11 ) ناو هواپیمابر: نیمیتز, CVN-68 گروه هوایی ناو هواپیمابر - تیپ 17ام هوایی هواپیمابر: The “Redcocks” of VFA 22 – Strike Fighter Squadron (VFA) F/A-18F Super Hornet – from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Kestrels” of VFA137 F/A-18 E – from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Mighty Shrike” of VFA 94 F/A-18F – from Naval Air Station Lemoore, Calif. The “Death Rattlers” of VMFA-323 F/A-18C – from Marine Corps Air Station Miramar San Diego, Calif. The “Cougars” of VAQ-139 – Electronic Attack Squadron (VAQ) EA-18G Growlers – from Naval Air Station Whidbey Island – Wash. The “Sun Kings” of VAW-116 –Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) E2C Hawkeye – from Naval Air Station Point Mugu, Calif. The “Providers” of VRC-30 – Detachment – Fleet Logistics Support Squadron (VRC) C-2 – from Naval Air Station North Island, Calif. The “Screamin’ Indians” of HSC-6 – Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) MH-60S– from Naval Air Station North Island, Calif. The “Battlecats” of HSM-73 – Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) MH-60R – from Naval Air Station North Island, Calif. ناو: پرینستون, CG-59 اسکادران 9ام ناوشکن: USS John Paul Jones (DDG-53), homeported in Pearl Harbor, Hawaii USS Sterett (DDG-104), homeported in San Diego, Calif. USS Ralph Johnson (DDG-114) homeported in Everett, Wash. در دریای سرخ: گروه آماده آبی-خاکی باتان (َARG) همراه با یگان 26ام اعزامی تفنگداران در شمال دریای سرخ است و احتمال ( هرچند کم ) مستقر شدن آن در منطقه عملیاتی ناوگان 6ام ( مدیترانه ) هست ولی پس از تنش ها با ایران و ارسال آن به خلیج فارس به احتمالا زیاد در حال حرکت به سوی بندر خانگی خود در نورفولک برای R&R باشد. در دریای عمان: گروه ضربتی هواپیمابر 10 در کنار ناو هواپیمابر آیزنهاور CVN-69 برای صد روز متوالی است که در دریای عمان و منطقه عملیاتی اقیانوس هند ( IO ) و دریای عمان و خلیج فارس مشغول گشت زنی است و این گروه ضربتی برای مدت نسبتا طولانی عملیاتی بوده است با توجه به بحران ویروس کرونا و دستور محدودیت حرکت از طرف پنتاگون و تنش ها با ایران پیش بینی میشود که نهایتا تا 5 ماه آینده برای ( R&R ( Rest & Refit از منطقه عملیاتی سنتکام خارج شود و به نورفولک باز گردد. گروه ضربتی 10ام هواپیمابر: ناو هواپیمابر: آیزنهاور, CVN-69 گروه هوایی ناو هواپیمابر - تیپ 3ام هوایی هواپیمابر The “Gunslingers” of VFA-105 – Strike Fighter Squadron (VFA) – from Naval Air Station Oceana, Va. The “Wildcats” of VFA-131 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Swordsmen” of VFA-32 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Rampagers” of VFA-83 from Naval Air Station Oceana, Va. The “Zappers” of VAQ-130 – Electronic Attack Squadron (VAQ) – from Naval Air Station Whidbey Island – Wash. The “Screwtops” of VAW-123 – Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) – from Naval Station Norfolk, Va. The “Rawhides” of VRC-40 – Detachment – Fleet Logistics Support Squadron (VRC) – from Naval Station Norfolk, Va. The “Dusty Dogs” of HSC-7 – Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) – from Naval Station Norfolk, Va. The “Swamp Foxes” of HSM-74 – Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) – from Naval Air Station Jacksonville, Fla. ناو: USS Vella Gulf (CG-72), homeported in Norfolk, Va. USS San Jacinto (CG-56), homeported in Norfolk, Va. اسکادران 26ام ناوشکن: USS Stout (DDG-55), homeported in Mayport, Fla. USS James E. Williams (DDG-95), homeported in Mayport, Fla. USS Truxtun (DDG-103), homeported in Norfolk, Va نکته جالب درباره این گروه ضربتی : همانطور که قبلا توسط سایر دوستان ساختار گروه های ضربتی هواپیمابر برسی شد, این آرایش همیشه یکسان نیست و با توجه به شرایط منطقه عملیاتی تغییر پیدا میکند, فرضا این گروه ضربتی با داشتن 3 ناوشکن معمولی محسوب میشود اما همراه داشتن 2 ناو نشان دهنده خطر هوایی- موشکی در منطقه عملیاتی است و در کنار این بستگی به نوع و ستاپ VLS ها میتوان تشخیص داد که مقابله با تهدید هوایی مهمتر احساس شده یا داشتن قدرت ضربتی با موشک های کروز و ضد کشتی و ... معمولا ناو ها بیشتر موشک های ضد هوایی حمل می کنند و ناوشکن ها موشک های کروز و ضد کشتس, ( توجه, بیشتر به معنی آن نیست که فرصا یک ناوشکن موشک های SM, ضد هوایی حمل نکند و برعکس) همچنین با توجه به طولانی بودن مدت اعزام و عملیاتی بودن احتمالا کشتی های پشتیبانی از بین گروه اعزامی و بندر های دوست در حال حرکت و انتقال دادن مرسولات, تجهیزات , تسلیحات, تدارکات و... هستند, تمرکز بر تسلیحات یا سوخت و ... بستگی به منطقه عملیاتی دارد و ... در اقیانوس اطلس: ناو هواپیمابر هری. اس ترومن CVN-75 پس از تقریبا 9 ماه در حال بازگشت به نورفولک برای R&R است, تیپ 1ام هوایی هواپیمابر و اسکادران های آن قبلا به پایگاه های خود بازگشته اند و کشتی های گروه ضربتی که شامل ناو نرماندی CG-60 و اسکادران ناوشکن 28 نیز به بندر بازگشته اند. کشتی آبی- خاکی واسپ LHD-1 نیز در منطقه عملیاتی دماغه های ویرجینیا است. توجه: تنها به یگان و کشتی های عملیاتی مهم مد نظر قرار گرفتن و به کشتی های مستقل اعزامی, زیردریایی ها و... اشاره ای نشده. تحلیل : همانطور که اشاره شد باتان احتمالا به سوی بندر خانگی خود در نورفولک در حال حرکت است و احتمالا استقرار آن در مدیترانه و منطقه عملیاتی ناوگان 6ام هست, هر چند کم. گروه ضربتی آیزنهاور و بازگشت آن بستگی به تنش های در منطقه دارد و اینکه نیروی دریایی در چه زمانی میتواند یک گروه ضربتی هواپیمابر را جایگزین آن کند در دریای عمان. احتمال اعزام شدن واسپ به دریای عمان و سپس اقیانوس آرام است اما احتمال قوی ای نیست, ترومن هم برای استراحت و تعمیر در نورفولک خواهد بود حداقل برای 6 ماه آینده پس تاثیر آنچنانی در معادلات کوتاه مدت نخواهد داشت. نکته قابل توجه حضور همزمان 3 گروه ضربتی هواپیمابر روزولت,ریگان و نیمیتز است در کنار کشتی آبی- خاکی آمریکا, این قسمت قابل توجه و اعظمی از قدرت هوادریایی نیروی دریای آمریکا است که عملیاتی است و این نکته که همزمان 3 ناو هواپیمابر در منطقه INDO-PAC متمرکز شده اند قابل توجه است به دلایل مختلف: 1. با توجه به دوره ها و سایکل های مختلف گروه های ضربتی و ناو های هواپیمابر, 1. اعزام, 2. تعمیر و تمرین 3. سوخت گیری بلند مدت و ... ( پیشنهاد جهت مطالعه ) نیروی دریایی و فرماندهی ها " سنتکام به طور مثال " در هر دوره زمانی خاص یک تعداد محدودی ناو هواپیمابر عملیاتی در اختیار دارند و با درخواست های و وظیفه ها گوناگون از انسان دوستانه در کارائیب تا Power projection در دریای چین جنوبی باید انتخاب درستی داشته باشند در زمان و مکان فرستادن یک گروه عملیاتی و یا ذخیره نگه داشتن کشتی در آمریکای شمالی برای اعزام به مناطق عملیاتی. حال میتوان گفت اگر نیروی دریای میخواهد در مناطق مختلف جهان حضور داشته باشد با ناوهای هواپیمابر خود باید این بالانس رو به خوبی حفظ کند و نکته جالب درباره این حرکت اخیر و فرستادن 3 ناوگروه ضربتی همزمان همین است که ممکن است خلا نسبی در اقیانوس اطلس - دریای مدیترانه و دریای عمان ایجاد شود ( تنها ناو های هواپیمابر, یک ناوشکن مستقل فرضا در بالتیک مد نظر نیست ) معمولا در طی سالیان گذشته 60% قدرت رزمی نیروی دریایی در ناوگان اقیانوس آرام متمرکز بوده و تحولات و تنش های اخیر میتواند بیانگر این باشد که این تمرکز از قبل هرچه بیشتر خواهد شد فرضا یکی از این تحولات بازگشت نیروی دریای آمریکا به پایگاه خود در خلیج سوبیک است در دریای چین جنوبی. در کل باید دید آیا ایالات متحده از نقطه زنیت خود استفاده خواهد کرد و جلوی پیشرفت کوتاه ولی پیوسته جمهوری خلق چین به خصوص در زمینه قدرت دریایی را خواهد گرفت یا خیر؟ به خصوص با توجه به تنش های هند- چین تظاهرات در هنگ کنگ و آمریکا و مشکلات مالی بلند مدت و جلو زدن چین از آمریکا در زمینه بودجه و صنعت نظامی در بلند مدت, 2030+ و ما باید این تحولات و شیفت توجه آمریکا از خاورمیانه به اقیانوس آرام را به نزدیکی دنبال کنیم... زمان مشخص خواهد کرد نتیجه را... با تشکر بن پایه نقل با ذکر نام انجمن میلیتاری بلامانع است بازآفرینی و ترجمه : AM4

بسمه تعالی 182 باشگاه زیر دریایی های خودکار؛ ورود عضو جدید . اشاره : در نوشته ی زیر آنهپاد به عنوان سرواژه " آب نورد هدایت پذیر از دور " ( اعم از سطحی و زیر سطحی ) و زهپاد به عنوان سرواژه ی زیردریایی هدایت پذیر از دور به کار میرود . غوص ترمیناتور : پی گیری روند توسعه ی تسلیحات در سال های اخیر نشان داده بود که ، پس از پهپاد ها، تسلیحات رباتیک پرنده، خودرو های زرهی بی سرنشین، تسلیحات رباتیک زرهی، و نیز شناور های بی سرنشین، دیر یا زود نوبت به زیر سطحی های بی سرنشین یا زهپاد ها نیز می رسید. در سال های گذشته ساخت زهپاد های کوچک، معمولا در ابعاد یک اژدر یا کوچکتر توسط کشور هایی چون آمریکا، انگلستان و سپس چین پیگیری شده بود. وظیفه این دسته از زهپاد ها معمولا جمع آوری اطلاعات اقیانوس شناسی که مورد استفاده زیر دریایی های سرنشین دار است و نیز اجرای عملیات های نظارتی بود. اما در سال های اخیر با داغ شدن عرصه عملیاتی زهپاد ها و به خصوص پس از پروژه بلند پروازانه پوزایدون که توسط روسیه پیگیری می شود، لیگ زهپاد های بسیار بزرگ (XLUUV) نیز در حال شکل گیری است. از جمله شواهد و اخبار مربوط به جدی شدن رقابت تسلیحاتی در حوزه زهپاد ها می توان به، به دام انداختن زیردریایی بی سرنشین آمریکایی توسط چین در سال 2016 اشاره کرد. در سال 2016 خبری منتشر شد که یک کشتی نظامی چینی موفق شده است یک زیردریایی بی سرنشین (UUV) کوچک متعلق به نیروی دریایی آمریکا را در آب های غرب فیلیپین رهگیری و توقیف کند. این نوع زیردریایی بی سرنشین امکان تجهیز به طیف وسیعی از سنسور ها جهت پایش محیط، جریان های آبی و دیگر شرایط اقیانوسی را داراست. این شناور دارای سیستم پیشران نبود اما دارای باله های متحرک بزرگی بود که به آرامی جهت و شناوری آن را در طی زمان تغییر می داد و در عمل مانند نوعی گلایدر زیر آبی عمل می کرد. پس از این واقعه مقامات آمریکایی مدعی شدند که این زیردریایی در حال انجام ماموریت های روتین نظارت نظامی در آب های آزاد بوده است. این شناور غیر طبقه بندی شده بوده و ماموریت آن گردآوری اطلاعاتی بوده که در زمینه اقیانوس شناسی کاربرد دارد. پس از این مورد نیز اخبار مختلفی پیرامون این دسته از جنگ افزار ها و فعالیت هایشان منتشر شده که از آن جمله می توان به خبری که در سال 2020 از سوی نیروی دریایی هند منتشر شد اشاره کرد: نیروی دریایی هند کشتی های نظامی چینی را که دهها زهپاد را در آب های منطقه مستقر کردند زیر نظر گرفته است . بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی رسانه ها اطلاعات اقیانوس شناسی در حال انتقال توسط این زهپاد ها بوده است. چنین اطلاعاتی معمولا برای رزم زیردریایی بکار می رود که توسط عملیات های اطلاعاتی دریایی کسب می شوند. بر اساس گزارش ها، چین در حال مستقر ساختن ناوگانی از زهپاد ها در منطقه اقیانوس هند است تا تحرکات در این منطقه را زیر نظر بگیرد. به گزارش تامیز هند، هندنیز متقابلا شروع به عملیات های نظارتی و مراقبتی شدید در این منطقه کرده است. پس از این بود که به مرور شاهد شکل گیری کلاس های توان مند تر و بزرگتری از زهپاد ها بودیم که به عنوان جدیدترین ترند در حوزه زیر سطحی ها در کشور های صاحب سبک و فناوری این حوزه در حال پیگیری هستند، کشور هایی که تعداد آنها از تعداد انگشتان یک دست تجاوز نمی کند. یکی از مهمترین پروژه ها در این بخش پروژه اورکا از کمپانی بوئینگ می باشد که با طول حدود 15 متر در کلاس زهپاد های بسیار بزرگ قرار می گیرد.قبلا اطلاعاتی از این وسیله در تاپیک از پوسایدون تانهنگ قاتل ؛ رده ی جدید سلاح های راهبردی منتشر شده است. پس از آن، مهترین پروژه ای که اطلاعاتی از آن منتشر شد، پروژه بلند پروازانه مانتا انگلستان بود که با حدود 30 متر طول عنوان بزرگترین زهپاد در حال توسعه دنیا را از آن خود ساخت. علت این رقابت داغ ،البته بین تعداد محدودی از کشور ها، آن است که به رغم چالش ها و پیچیدگی های بیشتر ساخت زهپاد های کلاس بسیار بزرگ نسبت به پهپاد ها، واقعیت غیر قابل انکار آن است که با توسعه ی روز به روز هوش مصنوعی ، زیردریایی های رباتیک مسلح در حال ورود به میدان رزم هستند، همچنین محیط زیر سطح امکان اختفای بسار بیشتری نسبت به آسمان و یا سطح دریا فراهم میکند .منظور از چالش و پیچیدگی نیز عدم امکان ارتباطات بی سیم در زیر دریا به گستردگی این امکان در آسمان است . دلیل هم یک محدودیت فیزیکی ساده است ؛ امواج در آب دمپ میشوند . انگلستان با بستن قراردادی برای ساخت یک زیردریایی بی سرنشین کلاس بسیار بزرگ (extra-large uncrewed underwater vehicle) نشان داد که قصد ندارد از قافله عقب بماند. پس از روسیه با زیردریایی بی سرنشین اتمی پوسایدون و آمریکا با زیردریایی ارکا بوئینگ، انگلستان سومین کشوری بود که با مانتا (Manta) وارد لیگ زیردریایی های بی سرنشین بزرگ مقیاس شد، زیر دریایی که توان حمل و بکار گیری تسلیحاتی مانند اژدر را نیز داراست. در اختیار داشتن یک XLUUV قابلیت مهمی را در اختیار نیروی دریایی انگلیس قرار می دهد، کشوری که دارای تسلیحات به خصوصی باشد شروع به تدوین انواع دکترین ها ، راهبردها و تاکتیک های مبتنی بر آن سلاح میکند . یعنی با ورود حتی یک فروند ازین وسیله به ناوگان زیر سطحی انگلستان ، ادبیات دفاعی این کشور دستخوش تغییرات و بهبودهای مهمی خواهد شد. همانگونه که پس از ساخت این وسیله ، مالکیت آن به آنها امکان می دهد بیاموزند که چگونه از آن استفاده کنند؛خود پروسه ساختن چنین زیرسطحی هایی نیز دستاوردهای عظیمی در برارد. زیرا ساخت چنین وسیله ای یک یک چالش است که نیاز به غلبه بر موانع فنی بسیاری دارد . آینده این حوزه می تواند به نفع پیشروان آن باشد که زودتر آموخته اند چگونه به طور موثر از این ابزار ها استفاده کنند. گذشته از چالش های فنی ساخت ، استیو هال[1] مدیر اجرایی Society for Underwater Technology [2] معتقد است که چالش های دیگری نیز وجود دارد که این پروژه به نیروی دریایی انگلیس کمک خواهد کرد که بر آنها فائق آید: XLUUV ها به نوعی قوانین بین المللی عبور و مرور را خواهند پذیرفت. توضیح آنکه قوانین دریانوردی بین المللی تنظیم شده اند تا در آب های آزاد از برخورد شناور ها جلوگیری کنند و اضافه کردن تسلیحات خودکار این قوانین را بیش از پیش پیچیده خواهد کرد. این وضعیت مشابه زمانی ست که ربات های مسلح پرنده (پهپاد ها) برای اولین بار شروع به پرواز در آسمان کردند. در چرخه فرماندهی پهپاد ها معولا انسانی حضور دارد که مجوز شلیک را صادر می کند، اما این مساله ممکن است برای یک زیردریایی کاملا خودکار کاربردی نباشد. زیر سطحی S201 ساخت MSubs پایه ای برای توسعه ی XLUUV جدید نیروی دریایی انگلیس خواهد بود. این قرار داد به کمپانی انگلیسی MSubs Ltd که بخشی از گروه صنعتی Submergence Group می باشد اعطا شده است. این کمپانی دارای سوابقی در ساخت زیردریایی های سرنشین دار در کلاس میدجت و همچنین زهپاد های[3] بزرگ می باشد. از جمله مشتریان این کمپانی نیوی سیلز نیروی دریایی آمریکا می باشد، که شناور غوص گر [4]DCS جدیدشان در حال ورود به خدمت است. البته چنانچه گفته آمد ، زهپاد بزرگ خود نیروی دریایی آمریکا نیز با نام اورکا توسط بوئینگ در حال ساخت است. یکی از بلند پروازانه ترین ویژگی های این زهپاد انگیسی این است که دارای برد بیش از 5500 کیلومتری خواهد بود. این مساله این نکته را متبادر می کند که این زیردریایی از پیشران الکترو دیزل یا مستقل از هوا[5] استفاده خواهد کرد، چرا که به نظر نمی رسد برای رسیدن به چنین بردی استفاده از باتری به تنهایی کافی باشد. اولین نمونه بر اساس افزایش مقیاس و خودکار سازی زیر سطحی سرنشین دار S201 ساخته شده توسط MSubs توسعه پیدا خواهد کرد. اما کمپانی ، پیشنهاد طراحی زهپاد های بسیار بزرگ کاملا جدید را نیز ارائه کرده است که شامل ساخت نسخه بزرگتری از Moray ، دیگر زهپاد بزرگ این کمپانی، می باشد. Moray در نسخه فعلی دارای 25 متر طول، 70 تن وزن، و 100 متر قابلیت غوص روی ست. این زهپاد می تواند مانند یک زیردریایی معمول دریا نوردی کند و می تواند طیف وسیعی از ماموریت ها را از جمله، رزم ضد زیردریایی، مین ریزی و مقابله با مین، و حمله به شناور های سطحی را بر عهده بگیرد. همچنین قادر به اجرا ماموریت های نظارتی و جمع آوری اطلاعات است، و می تواند از عملیات نیرو های ویژه پشتیبانی کند. نقش مسلح به خصوصی که نیروی دریایی انگلیس در ذهن دارد هنوز به درستی روشن نیست، اما Moray دارای رویکردی در همان جهت مورد نظر نیروی دریایی برای زهپاد کلاس بسیار بزرگ آینده خود است. Moray کشور های چین، کره جنوبی و ژاپن نیز برنامه هایی برای توسعه زهپاد های بزرگ دارند، باید دید تا روسیه علاوه بر پوزایدون مهره دیگری را نیز وارد این عرصه خواهد کرد یا خیر. اما آنچه در این روند غافل گیر کننده بود، نه ورود یک عضو جدید غربی به این لیگ کوچک، بلکه ورود عضو جدیدی بود که کسی انتظارش را نمی کشید. این عضو جدید نه چین بود، نه فرانسه، نه ژاپن، نه سوئد ... در حاشیه مراسم الحاق 100 فروند قایق تندروی راکت انداز، این نیروی دریایی سپاه بود که برای اولین بار تصاویری از پروتوتایپی در حال تست از یک زهپاد کلاس بسیار بزرگ رونمایی کرد. اگر چه این تصاویر بسیار محدود بود و اطلاعات رسمی خاصی در مورد آن منتشر نشد، ولی این پروژه بازتاب قابل توجهی در میان کارشناسان و رسانه های حوزه نظامی داخلی و خارجی داشت. در میان کارشناسان خارجی کامل ترین گزارش را H I Sutton که تخصصا حوزه زیردریایی ها را پیگیری می کنند و خصوصا اشراف کاملی بر پرونده زیردریایی های ایرانی دارد منتشر کرد؛ همین گزارش توسط بخش دفاع و امنیت مشرق ترجمه شده وبدون اشاره به نام نویسنده اصلی آن با اضافاتی در سایت مشرق منتشرشده است . متن ساتن به نقل از فوربس به شرح ذیل است : زیر دریایی مرموزی که می تواند قابلیت های جدید مهمی را به توان نظامی ایران اضافه کند در جریان مراسم الحاق 100 فروند قایق تندرو به نیروی دریایی سپاه تصاویری از نسخه در حال توسعه یک زهپاد منتشر شد که به نظر می رسد یک زهپاد در کلاس بسیار بزرگ باشد. این شناور می تواند قابلیت های جدیدی به توان رزم نا متقارن ایران اضافه کند. این همچنین بدین معنی ست که ایران به گروه ویژه با اعضای انگشت شماری خواهد پیوست که در آن تنها آمریکا و انگلستان زهپاد هایی در این کلاس دارند. این زهپاد با زهپاد کلاس بسیار بزرگ اورکا ساخت بوئیگ، که برای نیروی دریایی آمریکا در حال توسعه است، از نظر کلاس ابعادی، و به ویژه پیشرانش الکترو دیزلی به سختی کاملا قابل مقایسه خواهد بود. البته همتای ایرانی ارکا قطعا بسیار ارزانتر خواهد بود. اضافه شدن زهپاد های بزرگ می تواند جنبه ی جدیدی به توان اعمال قدرت نیروی دریایی سپاه اضافه کند و پرستیژ این نیرو را در سطح منطقه ارتقا بخشد. همچنین پیشران الکترودیزل موجب خواهد شد این شناور بتواند به برد قابل توجهی برسد. همچنین ابعاد بزرگ آن موجب می شود بکار بردن تسلیحات توسط آن امکان پذیر تر شود؛ از آن جمله می توان به توان مین ریزی اشاره کرد. با توجه به شرایطی که این زهپاد در آن دیده شد و نحوه هدایت آن توسط افرادی که بر روی آن نشسته بودند این شناور در مراحل اولیه توسعه خود قرار دارد. ایران سابقه قابل توجهی در ساخت زیردریایی های سرنشین دار کلاس میدجت و سبک دارد، ولی در مورد این زهپاد آنچه بیشتر چالش بر انگیز است، کنترل و اتوماسیون آن است. البته ایران تجربه هایی برای هدایت قایق های بی سرنشین مانند قایق راکت انداز (یا مهدی) را داراست، اما البته هدایت در زیر آب با توجه به عدم امکان ارتباط الکترومغناطیس در زمان غوص، هدایت و اتوماسیون در زیر آب دارای چالش های ویژه خاص خود است. البته خود آقای ساتن پیش ازین در جایی گمانه زنی کرده بود که زیر دریایی بی سرنشین ایرانی در مبنای غدیر خواهد بود ولی در مقاله ی اخیر از قول خود عدول نموده و آنرا یک سازه ی دیگر میداند . مشرق پس از ترجمه مقاله ی ساتن ، این زیردریایی را سازه ای جدید و کاملا کوچکتر از زیردریایی های کلاس غدیر می داندو نسبت به سامانه پیشرانش آن نیزادعایی را مطرح نمی سازد. همچنین کاملا اشتباه آن را مرتبط با سخنان سردار سلامی در همایش قایق های تندرو می داند که گفته بود: باید به سوی تولید شناورهای بدون سرنشین حرکت کنیم. در پایان نیز در باب اهداف احتمالی از توسعه چنین زهپادی می افزاید: "طبیعتا در این مرحله نمی توان ماموریت خاصی را برای این شناور تعریف کرد و مشخصا نیاز به اطلاعات و تصاویر بیشتر از آن است اما با توجه به ماهیت وضعیت خلیج فارس و سابقه سپاه در این بخش می توان گزینه هایی مثل حمل اژدر یا حتی استفاده از آن به عنوان یک پلتفرم انتحاری سنگین برای حمله از پایین و ایجاد انفجار در حجم بالا و غرق کردن شناورهای سنگین را در خصوص آن پیش بینی کرد." لکن لازم به ذکر است که اولا سخنان سردار سلامی مرتبط با پهپاد ها و قایق های تندروی بی سرنشین و رزم مشترک این دو در قالب رزم شبکه محور بودهو ربطی به پروژه ی فوق الذکر ندارد . عبارت " استفاده از آن به عنوان یک پلتفرم انتحاری سنگین " نیز با توجه به هزینه ی ساخت چنین پروژه ای در صورت عدم حمل کلاهک اتمی ، قطعا توجیه ندارد . در بحث کنترل نیز مساله دیگری که وجود دارد آنکه، کنترل و هدایت این زهپاد مشابه آنهپاد های دیگر چون قایق راکت انداز بی سرنشین یا مهدی نمی تواند باشد و مقوله هدایت و کنترل در زیر آب کاملا مقوله دیگری ست. به دلیل عدم امکان انتشار امواج الکترومغناطیس در زیر آب، در زیر دریایی ها در زمان غوص امکان استفاده از سامانه های موقعیت یابی جهانی چون جی پی اس یا بیدو وجود ندارد، همین امر برای سامانه های موقعیت یابی محلی (LPS) نیز صادق است. لذا برای هدایت و ناوبری در زیردریایی ها از سامانه ای هدایت اینرسیایی، قطب نماهای گردش سنج[6]، اطلاعات آبنگاری و اسکن توپوگرافی بستر دریا استفاده می شود. همچنین از آنجا که امکان ارتباط ان لاین در فواصل دور در هنگام غوص وجود ندارد، این زیردریایی های بدون خدمه یا زهپاد باید دارای سطح بسیار بالایی از اتوماسیون و هوشمندی باشند. درواقع آنها نه عناصر زیر آبی هدایت پذیر از دور که بلکه زیردریایی های رباتیک هستند. به همین جهت در تصاویر منتشره نیز شاهد تست باسیم زیر سیستم ها ( احتمالا فرامین کنترلی زیر دریایی ) هستیم . در واقع ریشه های این پروژه را می توان در گفته های سردار تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه، در اسفند 97 یافت: دریادار علیرضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران درباره ورود این نیرو به حوزه ساخت و بکارگیری شناورهای زیرسطحی گفت: زیردریایی که ما دنبال آن هستیم، کلاس میدجت است که پیشرفته‌تر از زیردریایی غدیر باشد، مانند زیرسطحی فاتح و یا خلیج فارس که هم‌اکنون در وزارت دفاع در حال ساخت است را مدنظر داریم؛ البته یکی از در خواست‌های ما زیردریایی های فاتح و خلیج فارس است. فرمانده نیروی دریایی سپاه درباره تسلیحاتی که در زیردیایی‌های سپاه بکارگیری می‌شوند، گفت: این زیردریایی‌های علاوه بر مجهز بودن به اژدر باید به موشک‌های کروز زیر سطح به سطح هم مجهز باشند، ضمن اینکه اولین بکار گیرنده موشک‌های کروز نصر (زیردریایی پرتاب) هم نیروی دریایی سپاه بود. وی در پاسخ به سوالی مبنی درباره موشک زیر سطح به سطحی که چندسال پیش سپاه در یکی از رزمایش هایش از آن استفاده کرد، گفت: بنا داریم این موشک را در زیردریایی‌های خود بکار بگیریم اما فعلاً نمی‌توانم جزئیاتی از آن بیان کنم. طبق آنچه در این مصاحبه آمده است، نیروی دریایی سپاه به دنبال زیردریایی در کلاس غدیر و لی پیشرفته تر می باشد، البته در خواست هایی برای زیردریایی های بزرگتری در کلاس فاتح را نیز برای آینده خود داشته است. اما در مورد این زهپاد کلاس بسیار بزرگ بر اساس براورد ها و بررسی های صورت گرفته، این زهپاد نه یک سازه جدید با ابعاد تخمینی طول 10 متر و قطر بدنه 1.5 متر، که در واقع همان زیردریایی کلاس غدیر پیشرفته تری ست که سردار تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه از آن سخن گفته بود. این زیر سطحی حاصل اعمال تغییراتی بر روی سازه زیردریایی غدیر است، از جمله حذف سازه بالایی و بخش برجک. بخش حذف شده مذکور جزء بدنه و سازه اصلی زیردریایی نمی باشد، و صرفا بخشی الحاقی ست که از کاربرد های آن فراهم آوردن بستری جهت استقرار و سوار و پیاده شدن خدمه در مواقع لازم است. نشانه دیگری که ما را به غدیر می رساند اثر توربولانس پروانه زیردریایی در نزدیکی سطح آب در پشت زیر دریایی ست. این اثر و حجم آن کاملا با اثر پروانه اصلی زیردریایی که بزرگتر است و نیروی رانش بیشتری تولید می کند و ضمنا در عمق بیشتری قرار می گیرد متفاوت است. نمای دیگری از پروانه کوچک مذکور و بخش فوقانی سازه زیردریایی به رنگ سبز روشن که در زهپاد حذف شده است. دلایل این انتخاب نیز واضح است. در ایران بیش از 20 فروند زیردریایی میدجت غدیر ساخته شده است که همگی عملیاتی ست، خطوط تولید، قطعات یدکی، و تجهیزات تعمیر و نگه داری آن کاملا در دسترس است. و برای تولید آن نیاز به هزینه طراحی و توسعه برای ساخت یک سازه جدید نیست، بخش های سازه ای و پیشران آن نیاز به فرایند تست و توسعه جدید ندارد، مساله تبطیق سلاح آن از پیش حل شده است. علاوه بر این پلتفرم جواب پس داده ای را در اختیار قرار می دهد که پتانسیل فوق العاده ای جهت تبدیل شدن به یک زهپاد کلاس بسیار بزرگ دارد. در مقام مقایسه مورای انگیسی مشابه غدیر دارای طولی حدود 30 متر است ولی قطر بدنه آن کمتر است، 2.2 متر در برابر 3 متر؛ در برابر وزن 70 تنی مورای زیردریایی کلاس غدیر می تواند تا حداکثر حدود 150 تن وزن داشته باشد. به ویژه با در دسترس قرار گرفتن فضای عرشه فرماندهی، فضاهای خالی مورد نیاز خدمه و حتی فضای مربوط به تدارکات مورد نیاز خدمه در غدیر، از این ظرفیت وزنی و فضای موجود در غدیر می توان جهت حمل سوخت و باتری بیشتر جهت افزایش برد عملیاتی و دوره غوص روی استفاده کرد، یا حتی سنسور ها و تجهیزات شناسایی و نظارتی بیشتری را در آن حمل کرد. در بخش تسلیحات نیز، کار انطباق انواع اژدر ها و حتی موشک کروز زیردریایی پرتاب (پروژه جاسک) پیش از این انجام شده است و نیاز به صرف زمان و هزینه های تحقیق و توسعه و تست های طولانی مدت و هزینه بر برای آن وجود ندارد. این میدجت توان حمل 2 اژدر 535 میلیمتری را داراست که با توجه به ابعاد و قابلیت های کف خوابی و پنهان کاری آن توان کشندگی قابل توجهی به آن می دهد. شلیک موشک های کروز زیر آبی پرتاب نیز علاوه بر قابلیت هدف قرار دادن اهداف سطحی، امکان حمله به اهداف ساحلی و زمینی را نیز در اختیار آن قرار می دهد. نمای برش خورده میدجت غدیر فضاهایی که با توجه به بی سرنشین شدن زیردریایی برای حمل باتری، سوخت و تجهیزات دیگر در دسترس قرار می گیرند تست موشک کروز زیردریایی پرتاب نصر از زیردریایی غدیر در پروژه جاسک همانگونه که گفته شد ساخت چنین پلتفرم پیچیده و گران قیمتی جهت استفاده انتحاری نه تنها به صرفه نیست که اثری از عقلانیت نیز در آن وجود ندارد. هدف از تولید چنین زهپادی که با توجه به ابعاد آن بزرگترین و سنگین ترین زهپاد جهان خواهد شد، در 2 بعد تدافعی و تهاجمی قابل بررسی ست. در بحث ماموریت های تدافعی این زهپاد با توجه به عدم نیاز به تامین تدارکات برای خدمه، و نیز فضای قابل توجهی که جهت حمل باتری و سوخت در اختیار خواهد داشت، می تواند دوره های طولانی کف خوابی و غوص داشته باشد. این قابلیت ویژه منجر به عدم توانایی شبکه ISR دشمن در شناسایی و رهگیری آن می شود که از آن می تواند جهت ماموریت های شناسایی، نظارتی و جمع آوری اطلاعات و نیز در مواقع لزوم اجرای کمین بر ضد شناور ها و زیر سطحی های دشمن اقدام کند. در بحث ماموریت های تهاجمی، مشابه پروژه زهپاد جدید انگلیس طیف وسیعی از ماموریت ها را می توان برای آن متصور بود، از رزم ضد زیردریایی گرفته تا حمله به تاسیسات ساحلی و زمینی دشمن - که با توجه به برد عملیاتی بسیار زیاد آن می تواند تبدیل به دست بلند نیروی دریایی سپاه شود – و حتی پشتیبانی از عملیاتی نیرو های ویژه. اما یکی دیگر از شاخص ترین ویژگی های این زهپاد در بحث تهاجمی و قدرت آتش، به بخش دیگری از سخنان سردار تنگسیری باز می گردد: وی در پاسخ به سوالی مبنی درباره موشک زیر سطح به سطحی که چندسال پیش سپاه در یکی از رزمایش هایش از آن استفاده کرد، گفت: بنا داریم این موشک را در زیردریایی‌های خود بکار بگیریم اما فعلاً نمی‌توانم جزئیاتی از آن بیان کنم. این صحبت اشاره ای دارد به تست یک موشک خاص در نیروی دریایی سپاه، موشکی که تشابه قابل توجهی با پروژه ss-n-16 شوروی سابق دارا بود. این موشک سلاحی چند مرحله ای بود که می توانست ترکیب بالستیک زیردریایی پرتاب و اژدر یا کروز باشد. که در تاپیک سلاح های میان رده بدان پرداخته شده است. ss-n-16 تصاویری از اولین تست این موشک توسط سپاه موشک ss-n-16 در نسخه ای که استیت آخر آن اژدر بود می توانست به برد 100 کیلومتر برسد. علاوه بر برد بسیار بیشتر نسبت به اژدر های معمول، سرعت بسیار بالایی که این موشک اژدر را به شعاع 100 کیلومتری می رساند موجب می شد که فرصت فرار یا عکس العمل از دشمن سلب شود. در بعد تهاجمی اما ، علاوه بر بکار گیری به عنوان یک سلاح میان رده با مرحله آخر اژدر، با استفاده از این سلاح سپاه می تواند بر یک چالش دیگر نیز غلبه کند. بر کسی پوشیده نیست که یکی از ارکان قدرت سپاه توانایی آن در حوزه موشک های بالستیک است، و البته چه چیز وسوسه کننده تر از آنکه این توان را در عرصه زیر سطحی ها بتوان بکار گرفت. اما چالش عمده در این بخش برای سپاه در اختیار داشتن زیر سطحی است که توان پذیرش چنین موشک هایی را داشته باشند. در دنیا زیر دریایی هایی که توان پرتاب موشک های بالستیک را دارند زیردریایی های اتمی بسیار بزرگی هستند که وزن آنها حتی به ده ها هزار تن می رسد. دلیل این امر نیز 2 نکته است، اول آنکه این زیردریایی ها برای حمل و شلیک موشک های اتمی قاره پیما که ابعاد بزرگی دارند، در کاربرد استراتژیک و در جهت استراتژی تضمین ضربه دوم بکار می روند. دوم آنکه این موشک ها لازم است به صورت عمودی در زیردریایی حمل و لانچ شوند، لذا با توجه به ارتفاع این موشک ها، زیردریایی مذکور لازم است ابعاد بزرگی، خصوصا از جهت ارتفاع داشته باشد. در روش های پرتاب افقی در دریچه اژدر البته قبلا کارهایی در حوزه موشک های کروز شده بود که معروف ترین نمونه آن موشک های کروز روسی زیردریایی پرتاب کالیبر می باشد که از زیردریایی های کلاس کیلو نیروی دریایی ارتش نیز قابلیت بکار گیری دارند. اما روش لانچ افقی از دریچه اژدر و تراجکتوری بالستیک موشک موشک ss-n-16 این امکان را می دهد که سپاه بتواند از این زیردریایی ها اقدام به شلیک موشک بالستیک کوتاه برد ( با حذف استیت آخر و یا جایگزینی آن با یک سر جنگی بزرگتر ) نماید . چیزی که البته در دنیا سابقه نداشته است و نیروی دریایی سپاه می تواند اولین یگان نظامی بکارگیرنده چنین سلاحی در دنیا باشد. حاصل آن سلاحی خواهد بود که از تحرک و پنهان کاری زیردریایی ها استفاده می کند، از سوی دیگر اما پدافند ضد آن بسیار دشوار تر از پدافند ضد موشک های کروز مادون صوت همچون کالیبر است. ابتکار فوق یعنی : " استفاده از از شناور های مید جت برای حمل موشک های بالستیک به صورت افقی " ابتکاری درخشان و در صورت عملیاتی شدن یک سلاح تراز در راهبرد نبرد نامتقارن سپاه خواهد بود . همچنین با توجه به برد عملیاتی بسیار زیاد، که نسخه انگیسی در حال توسعه آن با ابعاد نسباتا مشابه دارای بیش از 5500 کیلومتر برد است، از یک سو و عدم نیاز به خدمه، موجب خواهد شد بدون فشار به منابع نیروی انسانی با تخصص بالا که توان کاربری یک جنگ افزار پیچیده همچون زیردریایی را داشته باشند، بتوان تعداد به نسبت زیادی از این زیردریایی را در برد های طولانی در انواع عملیات های نظارتی، ضد زیردریایی، ضد اهداف ساحلی توسط موشک های کروز و بالستیک بکار بست و آن را تبدیل به دست بلند نیروی دریایی در آب های بلند ساخت. یک توان کاملا استراتژیک در راستای تبدیل نیروی دریایی ایران به یک نیروی دریایی راهبردی. منابع: https://www.forbes.com/sites/hisutton/2020/03/05/royal-navy-to-get-first-large-autonomous-submarine/#445bd14e1f0b https://www.newsweek.com/uk-navy-world-biggest-underwater-drone-1490759 https://www.defensenews.com/naval/2016/12/16/china-grabs-underwater-drone-operated-by-us-navy-in-south-china-sea https://msubs.com/unmanned-submersibles/moray/ https://www.forbes.com/sites/hisutton/2020/05/29/mystery-submarine-may-reveal-a-major-new-capability-for-iran/#62193def1a80 [1] Steve Hall [2] https://www.sut.org/ [3] آب نورد هدایت پذیر از دور [4] Dry Combat Submersible [5] AIP [6] قطب‌نمای گردش‌سنج (: Gyrocompass‎) یا قطب‌نمای غیرمغناطیسی قطب‌نمایی است که دارای گردش‌سنجی است. این وسیله قطب جغرافیایی و نه قطب مغناطیسی زمین را نشان می‌دهد. .................................................................................................................................................... هرگونه کپی برداری قانونا آزاد و شرعا حلال است . اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا و غیبة ولینا و قلة عددنا و کثرة عدونا و تظاهر الزمان علینا .

خیلی موافقم نه اینکه دنبال جنگنده سرنشین دار نریم، چون تو سرنشین دار مشکل داریم رو این موضوع باید تمرکز بیشتری کنیم، روس ها دو تا پهپاد در حال توسعه دارن که ما به همون علت عدم دسترسی مناسب به جنگنده های سرنشین دار نیاز عملیاتی بسیار بیشتری داریم: 1- Altius که یک پهپاد دو موتوره 5 تا 7 تنی هست، این پهپاد می تونه برای استفاده علیه گروه های کمتر برخوردار، مثل گروه های تروریستی، شورشی و جدایی طلب و امثالهم مورد استفاده قرار بگیره. در این راستا میشه طرح شاهد 149 رو ادامه داد، هر چند هنوز معلوم نیست که 149 تک موتوره هست و یا دو موتور ولی چون بحث قابل قیاس با ام کیو 9 برای اون مطرح شده اگه فرض بگیریم یک پهپاد تک موتوره هست، میشه با توسعه یک نمونه دو موتوره با قابلیت حمل محموله 2-3 تن یک پهپاد سنگین تهاجمی توسعه داد. ام کیو 9 با یک موتور 900 اسبی توان حمل 1700 کیلوگرم محموله رو داره، حالا اگه یک نمونه پهپاد با دو موتور توربوپراپ 900 اسبی توسعه داده بشه، حقیقتا محصول قابل اعتنایی میشه. آلتیوس از دو موتور بنزینی 500 اسبی بهره می بره. برای درک بهتر تصور کنید زمانی که نیروهای وابسته ایران در سوریه عملیات انجام میدادن، همچین یگان هایی از این پهپاد نقش پشتیبانی هوایی رو انجام می دادن چقدر موثر می تونست باشه. اما با توجه به مداومت پروازی بالای اینچنین هواپیماها کاربرد دیگر این پهپاد نه در نقش آفندی بلکه پدافندی می تونه باشه اون هم در دو کارکرد: 1- سکوی هواپایه پدافندی پرتاب موشک همونطور که گفته شد با توجه به مداومت پروازی بالای این پهپاد ها، میشه اونها رو به موشک های پدافندی کوتاه برد مجهز کرد و از اون بر علیه موشک های کروز و یا سایر تسلیحات هواپرتاب دور ایستا استفاده کرد. با توجه به پرواز در ارتفاع قابلیت های این سکوی پرتاب چه به لحاظ شناسایی چه به لحاظ درگیری نسبت به سکوهای زمین پایه بیشتر خواهد بود. کاربرد خاص و مفید همچین سکوی هواپایه ای علاوه بر پوشش نقاط کور سامانه های راداری و پدافندی زمین پایه، حفاظت از خود سامانه های راداری و برد بلندمون باشه، علی الخصوص ایستگاه های راداری ثابت و فراافق مثل نذیر و خلیج فارس. 2- استفاده به عنوان میکرو آواکس با توجه به توان حمل قابل اعتنای احتمالی در حدود 2-3 تن، میشه تجهیزات شناسایی و دیتالینک مثل رادار یا سامانه های اپتیکی بر روی نمونه های از اونها نصب کرد و به عنوان مکمل سامانه های زمین پایه و یا نمونه های مسلح همین پهپاد به صورت ترکیبی و هدایتگر استفاده کرد. باز به دلیل پرواز در ارتفاع و تحرک بسیار بیشتر نسبت به نمونه های زمینی در پوشش نقاط کور یا شناسایی در فواصل دورتر و هشدار اولیه تاثیر بسزایی داشته. اما برای بکارگیری موثرتر دو مورد فوق داشتن هواپیماهای AEW&C2 در یک لایه عقب تر و در نقش مکمل و فرماندهی این پهپاد ها خیلی موثر می تونه باشه. برای درک بهتر کاربرد این پهپاد ها تصور کنید در شرایط هشداری مثل پس از حمله به عین الاسد، نمونه های شناسایی و فرماندهی و همین طور نمونه های مسلح این پهپاد بر فراز نقاط کور و یا سامانه های پدافندی و راداری به پرواز و آماده باش در میومدن. 2- پهپاد اخوتنیک یا Su-70 این پهپاد به عنوان یک پهپاد تهاجمی پنهانکار که صحبت از 20 تنی بودن اون هم شده و از موتور AL-31F یا AL-41 بهره میبره که میتونه 120 تا 140 کیلونیوتن نیرو تولید کنه. در حال حاضر ما پهپاد شاهد 171 رو داریم که خوب توانایی های بسیار محدودتری رو داره، اما در صورتی که تولید انبوه موتور اوج یا نمونه توربوفن اون به ثمر برسه، ادامه این پروژه و توسعه یک پهپاد پنهانکار تهاجمی مجهز به دو موتور توربوفن مشتقه از J-85 می تونه قابلیت های قابل اعتنایی رو به لحاظ حمل و برد ثمر بده. از این چنین پهپادی میشه در تقابل های متعارف و کلاسیک با تهدیدات کاملا مجهز استفاده کرد، تصور کنید چنین پهپادی مجهز به موشک های کروز حتی مثلا کروز قدس یا سجیل، شاید حتی امکان حمله به دیگو گارسیا رو هم پیدا کنه، اگر امکان هدایت و کنترل در این فاصله برای ما امکان پذیر بشه و یا شاید حتی از پیش برنامه ریزی شده. ---- مطلب فوق رو در پاسخ به دوستمون Idmdff و تایید نظر ایشون در تاپیک نیروی هوایی آماده کردم که به نظرم رسید بهتره اینجا بگذارم.

ظاهرا اعلام شده پهپاد شاهد 149 هفته دفاع مقدس تست زمینی میشه، قبلا هم اعلام شد پهپادی با موتور توربوپراپ که گفته میشه در حد و اندازه Mq-9 هست. مهمترین نکته در مورد همچین محصولی که یک جهش در حوزه خودش برای ما محسوب میشه، توانایی توسعه و تولید انبوه موتور این پهپاد هست. برای درک بهتر کلاس موتور اگه فرض کنیم که موتور این شاهد 149 توانی معادل توان موتور MQ-9 داره، اون رو با موتور چند پرنده جنگی مقایسه میکنم. موتور Mq-9 توانی معادل 900 اسب بخار داره که این از توان موتور هواپیمای آموزشی/ضد شورش توکانو برزیلی (نه سوپر توکانو) بیشتر هست. تقریبا معادل توان موتور هواپیمای آموزشی KAI KT1 کره جنوبی (که البته مثل خیلی از همکلاس های خودش نمونه رزمی در نقش تهاجمی سبک یا ضدشورش هم داره) هست. و توانی معادل تک موتور به کار رفته در موتور پک (متشکل از دو موتور) بالگرد سوپر کبرا داره. یعنی با توسعه این موتور برای این پهپاد میشه از این موتور برای توسعه و تولید هواپیمای آموزشی و یا بالگرد هم بهره برد. هر چند خود این پهپاد بخشی از وظایف یک چنین هواپیمای ضد شورش و یا حتی بالگرد تهاجمی رو پوشش می ده.

بله رادار کیهان که درست می فرمائید متحرک هست، ولی این رادار ابعاد بسیار بزرگتری داره و قطعا ویژگی های متمایز تری داره.

اصولا دیگه همه خصوصا در این انجمن اطلاع داریم در ایران روال کار را: الحاق و عملیاتی شدن رادارها خصوصا سری نذیر یا قدیر که هر از چند گاهی یک نمونه جدید ازش در گوشه ای از کشور ساخته یا عملیاتی میشه متفاوت هست از رونمایی اولیه از نمونه اولیه ساخته شده. در مورد پهپادها هم تحویل انبوه یا نیمه انبوه تسلیحات ساخته شده همیشه هم در بحث موشک و هم شناور و هم پهپاد همیشه متفاوت بوده از بحث رونمایی از یک سلاح جدید یا ارتقا یافته. نهایتا میشه نقد داشت به مراسم های مختلف حول رونمایی از طرح، نمونه اولیه، نمونه عملیاتی، تحویل انبوه و یا خط تولید و عملیاتی شدن موردی ویژه، ولی چون روتین هست نمیشه تفسیرش کرد به هدف خاصی. چون مدت هاست همین رویه است.

سلام.... بر اساس کدام سند تاریخی این ادعا رو می کنید؟