بسمه تعالی شناور شهید رودکی technical vehicle Level 101 تکنیکال ها در رزم زمینی به وسایل نقلیه غیر نظامی گفته می شود که با نصب تسلیحات عموما با قدرت آتش بالا تبدیل به خودرو های نظامی شده اند. این وسایل اگرچه عموما از خودرو های نظامی کلاسیک قابلیت های رزمی، خصوصا حفاظتی کمتری دارند، در عین حال اما اولا قدرت آتش مناسبی در میدان نبرد ارائه می کنند. دوما سرعت و قابلیت تحرک مناسبی دارند. سوما از آنجا که بر اساس پلتفرم های تجاری موجود در منطقه نبرد ساخته می شوند بسیار ارزان تر هستند و به سرعت از یک خودروی غیر نظامی تبدیل به یک خودروی نظامی می شوند. در حوزه رزم دریایی قایق های تندرو ایرانی که بر اساس قایق های پرسرعت تجاری ساخته و تسلیح شده اند را می توان معادل دریایی مفهوم تکنیکال naval technical دانست. این قایق ها اما نسبت به شناورهای سنگین توان دریانوردی خیلی محدودتری دارند، در برابر شرایط بد آب و هوایی به شدت آسیب پذیر هستند و تنها در محدوده آب های ساحلی کشور مبدا امکان بکارگیری دارند. از جنگ جهانی دوم به این سو، در حوزه شناورهای سنگین تر استفاده از کشتی های تجاری برای اجرای ماموریت رزمی سوابقی وجود دارد، اما این استفاده را نمی توان معادل تکنیکال دانست، چرا که شناور هایی چون Kaiyō ژاپنی و SS Atlantic Conveyor و SS Atlantic Causeway های انگلیسی نه به عنوان یک وسیله رزمی غیر کلاسیک بلکه به دلیل محدودیت ها به عنوان در دسترس ترین پاسخ به معادل رزمی کلاسیک آنها استفاده شده بود. شهید رودکی: پاسخی به چند نیاز نیروی دریایی سپاه اگرچه توان رزمی خود را معطوف به رزم غیر کلاسیک بر پایه ی قایق های تندروی موشک انداز تعریف کرده است، اما این نیرو در نیاز های عملیاتی و شرایط رزمی خاص دریا نقاط ضعفی را نشان داده که با این روش قابل پوشش نیست. این نیرو برای رزم آبی-خاکی در خلیج فارس، خصوصا برای انتقال نیرو و تجهیزات سنگین به جزایر ایرانی خلیج فارس از شناور ها و لندیگ کرافت های مناسب برخوردار نیست . این ضعف جدی در رزمایش ابی خاکی اخیر این نیرو به وضوح مشاهده شد. قایق های این نیرو در شرایط نا مساعد دریایی به شدت توان عملیاتی خود را از دست می دهند. برد دریا نوردی این قایق ها نسبت به کشتی های بزرگتر محدود است. توان تسلیحاتی این شناور های نیز عمدتا محدود به موشک های کروز برد کوتاه و یا راکت های 107 میلیمتری و مسلسل های سنگین است که در بهترین حالت در برد کوتاه امکان رزم سطحی را برای این شناورها فراهم می کند. این شناور ها به خصوص در برابر اهداف هوایی بی دفاع هستند و در برابر اهداف سطحی نیز به لحاظ برد محدودیت دارند. اما ساخت شناور رزمی سنگین همچون یک فریگیت به منابع مالی و صنعتی قابل توجهی نیاز دارد و ساخت چنین شناوری نیز با توجه به توان صنعتی موجود در ایران و مسائل سیاسی ، می تواند تا بیش از یک دهه به طول انجامد. شناور 125 متری 4 هزار تنی شهید رودکی می تواند تا حد قابل توجهی نیاز به یک لندینگ کرافت با امکان حمل محموله قابل توجه را رفع کند، اما این همه ماجرا نیست. سپاه سعی کرده با این طرح یک پاسخ نسبی و نه حداکثری، و البته فوری به طیفی از نیازهای پیشتر گفته شده بدهد. این پاسخ با گسترش کانسپت تکنیکال ، منجر به ساخت چیزی شده است که بزرگترین تکنیکال جهان است. یک وسیله نقلیه تجاری که با اضافه کردن تسلیحات نظامی به سرعت تبدیل به یک وسیله رزمی نظامی می شود، قدرت آتش قابل توجهی دارد، و نسبت به همتایان رزمی کلاسیک اش به مراتب ارزان تر است. ایده اضافه کردن پودمان ها (ماجول های) تسلیحاتی موبایل، که عمدتا سامانه های رزمی زمینی هستند در دوران معاصر دارای سابقه است. در دهه 90 میلادی از اقدام چین به نصب هویتزر ها و تانک ها بر روی شناورهای تجاری برای تامین آتش پشتیبانی می توان نام برد. اما این تسلیحی تک منظوره و به عنوان راه حلی موقتی و کوتاه مدت توسط چین بکار گرفته شد و با رشد توان صنعتی و گسترش قابلیت های کلاسیک دریایی این کشور این رویکرد به سرعت کنار گذاشته شد. در سال های اخیر آمریکایی ها نیز به جهت رفع خلا های موردی بر روی شناور هایشان به منظور تکمیل توان رزمی شناور های رزمی کلاسیک خود، چه در بعد آفند و چه پدافند اقدام به نسب ماژول های رزمی موبایل روی شناور های خود کرده اند. نصب سامانه اخلال گر پهپاد LMADIS و قرار دادن نفربر زرهی LAV-25 بر روی عرشه ناو USS Boxer در ماموریت در خیلج فارس و اخیرا نصب سامانه راکت انداز HIMARS بر روی عرشه ناو USS Somerset نمونه هایی از این اقدام هستند. اما این موارد نیز همانطور که گفته شد به عنوان ماژول هایی که به صورت موردی به شناور های نظامی کلاسیک اضافه می شدند مورد استفاده قرار می گرفتند. در مورد شناور شهید رودکی اما، از یک سو این شناور می تواند این ماژول های تسلیحاتی موبایل را به عنوان یک لندینگ کرافت به سواحل مورد نظر انتقال دهد، از سوی دیگر تمام توان آفندی و پدافندی این شناور بر پایه اضافه شدن ماجولار این سامانه های تسلیحاتی موبایل تعریف شده است. این مورد حتی صرفا به سامانه های رزمی زمینی نیز خلاصه نمی شود، بلکه لانچر های موشک های کروز ضد کشتی، سامانه های پدافندی موشکی، پهپاد ها، انواع تجهیزات راداری، شناسایی و سیگ اینت، قایق های تندرو و یا عناصر دیگری در حوزه هوایی و دریایی نیز از جمله سامانه های بالستیک تیوب پرتاب کوتاه برد و میان برد می توانند بر حسب نیاز این به این پلتفرم اضافه شوند. بدین ترتیب علاوه بر آنکه شناور های مشابه دیگری می تواند با قرار گیری در این الگو توان رزم آبی خاکی و لجستیک دریایی سپاه را ارتقا دهد در عین اینکه خود به عنوان یک شناور سنگین با توان دریانوردی مناسب از قدرت آتش آفندی و پدافندی قابل توجهی نیز بر خوردار است، اساسا هر شناور غیر نظامی دیگری در زمان نیاز به سرعت می تواند بر حسب ماموریت با ماژول های تسلیحاتی مناسب تجهیز شود و به عنوان یک تکنیکال دریایی در میدان رزم ایفای نقش کند. البته این شناور ها نیز در کنار سامانه های تسلیحاتی موبایل به حدی از تجهیزات ثابت بر روی خود نیازمند هستند تا قابلیت های عملیاتی و بقای در میدان نبرد آنها افزایش یابد، که احتمال می رود در آینده چنین تجهیزاتی به ناو شهید رودکی و دیگر شناور های مشابهی که در آینده به سازمان رزم نیروی دریایی سپاه وارد می شوند اضافه شود. از آن جمله می توان از سامانه دفاع نقطه ای کمند و رادار های دریایی نظامی چون عصر و یا چشم عقاب نام برد. .................................................................................................. کماکان هرگونه کپی برداری آزاد. شادی روح شهدای خط تشیع صلوات

باید ببینیم چی می خواهیم . سر قضیه ی قره باغ ، معلوم شد که روس ها ، ایران رو به عنوان یک تهدید بالقوه و خطرناک حساب می کنند که اگر قدرتش از حدی بالاتر بره ، می تونه راحت تا چچن رو تحت تاثیر قرار بده و اصولا مایل به فروش جنگنده ی به روز با پشتیبانی مناسب نیستند . اینجا ما باید ببینم چه در دستمون هست . من در تایپیک دیگه ای گفتم اگر واقعا موتور جهش تولید بومی باشه و موتور اوج هم تولید بومی باشه و کسی هم حاضر به همکاری باشه می شه یک موتور توربوفن سبک با تراست خشک حدودا 20 تا 25 ( حتی 27) کیلو نیوتن از روی موتور اوج ساخت و اونوقت ساخت چیزی در حد جی 17 در دسترسمون هست . RD-93 A variant used to power the JF-17 (FC-1). According to JF-17.com [4] "The most significant difference being the repositioning of the gearbox along the bottom of the engine casing." The Klimov poster at Zhuhai 2010 airshow gave the thrust range of the engine to be 49.4 kN to 84.4 kN Wet. [5] This was designed specifically for FC-1 with increased thrust and relocated gearbox compared to base RD-33's, although the increase of thrust decreased the service life of RD-93 to 2200 hours from RD-33's 4000 hours. According to Air Commodore Mehmood engines are solid and reliable: “We’ve flown 7,000 hours with the engine and we haven’t had any problems”, he said [6] Klimov RD-33 - Wikipedia اگر واقعا چنین توانی باشه و بشه زیر 3 سال بهش دست پیدا کرد و توی 5 سال ، حداقل 40 تا ازش ساخت ، اونوقت با فراق بال می تونیم برای خرید سوخو 35 ، حتی جی 31 مذاکره کنیم . البته به نظر من همون جی 10 سی محتمل تر هست چون با مثلا 5 میلیارد دلار می شه حداقل 65 تا جنگنده ی جی 10 سی خرید که هزینه ی نگهداریشون سالانه حدودا 1 میلیارد دلار می شه ... ( من قیمت هر کدوم رو 75 میلیون دلار حساب کردم تا هزینه های جانبی پوشش داده بشه ) البته سوال اصلی این هست که آیا دولت و حکومت حاضر هست بودجه ای برای خرید و یا ساخت صنعتی جنگنده کنار بگذاره ؟ آیا اراده ای هست ؟ پینوشت : ما از سال 86 و 87 داریم این گمانه زنی ها رو می کنیم ولی هنوز در بر همون پاشنه می چرخه

اول این رو بگم که موافق خرید هیچ کدام از میگ35 و جی10سی نیستم و تنها این رو از نظر صرفه خرید و کاربری مقایسه میکنم. البته این نگرانی در خصوص هواگردهای تک موتوره نسبت به گذشته خیلی کاهش یافته و حتی در موتورهای روسی هم ضریب اطمینان بالایی وجود دارد ولی طبیعتا کمتر از مشابه آمریکایی. اما اگر زمان اورهال موتور و چک های دوره ای را رعایت کنیم مشکلی خاصی نباید بوجود بیاید. در مدل AL-31F زمان اورهال یا MTBO هزار ساعت و عمر کلی موتور سه هزار ساعت است. از مشتقات این مدل در سوخو30 و جی10 نصب شده و طبق تایید AVIC (شرکت صنعت هواپیمایی چین) در طراحی موتور WS-10 از مشخصات فنی نمونه روسی استفاده است. از نظر عمر موتور بررسی کنیم ، با فرض 300 ساعت پرواز سالانه برای هر جنگنده ، بعد از 10 سال باید موتور تعویض شود. این مساله توجه به تامین قطعات یدکی را در بلند مدت نشان میدهد چیزی که روسها در آن قابل اطمینان نیستند. جی10 از سال 2006 در خدمت بوده و تاکنون 468 فروند از آن تحویل ارتش چین شده است و تنها یک حادثه در نمایش هوایی آکروباتیک در سال 2016 داشته است که منجر به کشته شدن خلبان گردید. در این 14 سال هزاران ساعت پرواز و یک مورد تلفات یعنی ضریب کیفی بالایی در ساخت این جنگنده بکار رفته است. از نظر انعطاف پذیری و ماژولار بودن هم بهتر از میگ35 میباشد. 11 جایگاه حمل سلاح و مخزن سوخت در برابر 9 جایگاه و امکان تعبیه مخازن سوخت تطبیقی و استفاده از انواع پادهای اخلالگر و نقشه بردار و تصویرساز و حتی نصب موتور با خروجی سه بعدی WS-10B که قدرت مانور جی10 را به سطح میگ35 رسانده و میتواند مانور کبری را اجرا نماید. تنها مشکلی که جی10 دارد این است که تاکنون به هیچ کشوری فروخته نشده و بازار جانبی برای تامین قطعات آن نخواهیم داشت بر فرض روزی که روابط با چین به سردی گراید. ولی روسها نشان دادند در زمان روابط خوب هم از پشتیبانی ضعیفی برخوردارند. از نظر راداری و تسلیحات هر دو جنگنده رو در یک سطح می بینم ولی نمونه چینی رو به دلیل بروزرسانی های بیشتر در شرایط بهتری قرار میدم. چین با منابع مالی بیشتر و برای اینکه در برابر جنگنده های آمریکایی توان رقابت داشته باشد بروزرسانی های بهتری انجام میدهد. درباره قدرت مانور هم درست است که میگ35 برتری دارد ولی دوران نبرد داگفایت گذشته است و خیلی به ندرت دیده میشود که کار دو جنگنده به نبرد نزدیک بکشد ولی در نبرد فامد جی10 با موشک پی ال15 برتری دارد. در پایان نگاهی هم به قیمت تمام شده این دو بیندازیم. هر دو جنگنده تقریبا 50 میلیون دلار هزینه خواهند داشت شامل جنگنده + مهمات + قطعات یدکی + آموزش خلبان + آموزش پرسنل زمینی و ... و اگر قرار باشد نیروی هوایی در آینده به سمت خریدهای سنگین چون سوخو57 ، سوخو35 ، جی20 و ... برود ، بدلیل اشتراک موتور و برخی قطعات با جی10 هزینه نگهداری را کمتر و سرعت خدمات دهی به جنگنده های خارج از سرویس را افزایش خواهد داد.

با سلام.... تقریبا تمام بحث پرت و پلاس جز این پست و پست دیگر برادرمون آبی عمیق....چرا؟ به این دلیل ساده که فرض اساسی ایجاد این تاپیک غلط هست.... و اون فرض چیه؟ این که آدمهایی مثل بنده و شما که توی عمرمون بیل دستمون نگرفتیم و درگیر کار کشاورزی به صورت جدی نبودیم بیاییم و بخواهیم برای کشاورزی کل شور برناه ریزی کنیم... تمام طرح های روشنفکری اینش کشور توی 250 سال گذشته به این دلیل ساده به بن بست خوردن که طراحان اون نه مردم رو میشناختن و نه جامعه رو حالا این طرح ها ممکنه اصلاحات عباس میرزایی باشه و ممکنه اصطلاحات میرزا تقی خانی باشه یا ملی شدن نفت یا هر چی ..... فرقی نداره... همه ش بن بست.... من برای اینکه بفهمید ما شهر نشین ها چقدر از مرحله پرت هستیم یه مثال واقعی بزنم با نقل از یک واسطه: همکار من بچه قائم شهره و شالی کاری داره و تقریبا تمام اقوامش توی کار برنج هستند ... یعنی خودش دست ش کاملا توی کاره. میگه یکی از دوستانش توی پژوهشکده ژنتیک داره اصلاح نژاد برنج انجام میده.... با کلی زحمت یه برنج اصلاح شده درست کرده از هر نظر بهتر از برنجهای موجود در بازار هم قد میکشه هم ارزون تره هم آب کمتر می خواد و خلاصه اینکه بهینه است... الان که دهنتون آب افتاده خدمت تون عرض کنم که هیچ شالی کاری حاظر نشده اون رو بکاره... بهش می گم چرا آخه؟ میگه چوون برنجش طوری هست که نمیشه توش قاطی کرد.... گرفتید؟ درباره امنیت غذایی اگر منظور جلوگیری از قحطی هست برنده جایزه نبول اقتصاد آمارتیاسن قضیه رو سالها قبل حل کرده: هر کشوری که هیئت حاکمه ش دموکراتیک انتخاب بشن از قحطی مصون هست و هر کشوری که به صورت دیکتاتوری اداره بشه سرنوشت نهایی ش به قحطی میکشه https://donya-e-eqtesad.com/بخش-سیاست-گذاری-100/3550297-محیط-ظهور-قحطی-اقتصادی در حال حاضر و با توجه به اینکه قراره در این تاپیک به سیاستمدار و سیاست گذار خط بدیم تنها مسائلی که میشه ذکر کرد( والبته دوستمون هم قبلا گفت) اینها است: حرکت به سمت یه دموکراسی واقعی و اجازه دادن به گردش نخبگان تنش زدایی در سیاست خارجی با تمام کشورهای منقطه بازکردن بازارهای ایران بر روی محصولات کشاورزی با قیمت جهانی بازکردن بازارهای جهان بر روی محصولات کشاورزی ایران باز هم با قیمت جهانی دست برداشتن از سیاست احمقانه سرکوب نرخ ارز برداشتن تمام موانع گمرکی و کم کردن عوارض گمرکی تا حد ممکنه برداشتن موانع از پیش پای کشاورز و آزاد گذاشتن اون برای انتخاب محصول و انتخاب بازار هدف فضولی نکردن دولت در کار کشاورز و تاجر وارد کننده و صادر کننده برداشتن هر نوع سوبسید و یارانه چه در بخش انرژی و چه در بخش آب عدم اجرای طرح های احمقانه مانند ساختن سد در جایی که نباید ساخته بشه و موارد اینچنینی که اکوسیستم ها رو به هم میریزه تمام کشورهایی که مثال زده شدند مثل اسرائیل و هلند و آمریکا و هند و اینها که ما ازشون باید یادبگیریم به این علت در کشاورزی مستقل و خودکفا هستند که دولت در کار کشاورز دخالت نمیکنه.... خلاص

این روزها خیلی از تحریم ترکیه میشنویم. ولی بزارید یکم دقیق تر بشیم. هیچ کدام از تحریمهای اتحادیه اروپا (که تازه مدام عقب میندازند و التماس میکنند برای مذاکره) و آمریکا جدی نیست و حتی چیزی فراتر از شوخی است. نهایتا تحریم چند شخص و در بدترین حالت یک نهاد دخیل در امور دفاعی که تفسیر تحریمیش تازه کلی ملاطفت داره. ولی چرا؟ چرا دبیرکل ناتو مثل یک کودک نگران حتی به اتحادیه اروپا پیام میده که همین تحریمهای شوخی را هم تامل کنید و سراغش نرید چون ترکیه برای ناتو مهم هست و بهش نیاز داریم؟ آیا طبق تکرار مدام عبارت "چون دومین ارتش قدرتمند ناتو" این شد دلیل؟ خیر. به نظر خود دبیرکل ناتو پاسخ این مطلب را داده: ترکیه اسب تراوای جهان غرب در جهان اسلامه. دبیرکل ناتو در میان من من گویی هاش و پرده پوشی هاش اشاره میکنه که آقای اروپا توجه کن: ترکیه طولانی ترین مرزها را با عراق و سوریه داره و درک کن این یعنی چه برای ما. حالا حرف از ایران و نفوذ ترکیه در جهان اسلام را بزاریم جزء مگوها. ولی به واقع ترکیه در بسیاری از امور دانسته یا به عنوان ابزار نقش جدی در نفوذ غرب میان منطقه خاورمیانه و جوامع مسلمان داره و این تازه سوای استفاده به وقتش از ارتش بزرگ ترکیه که ذیل ناتو تعلیم دیده هست در بحران های جهان اسلام به نفع غرب و به اسم اسلام. «مسعود حقی جاشین» مدرس نظامی آکادمی نیروی هوایی و دانشگاه دفاع ملی ترکیه

اصفهان - پایگاه هوانیروز

با سلام این تصویر را چند وقت پیش در صفحه توئیتر ..... پیدا کردم انصافاً چرا باید در پایگاه پشتیبانی هوانیروز و در کنار بالگردهای افسانه ای این نیرو ( آخرین بالگرد از سمت راست ) ، نقش و نگار یکفروند گربه وجود داشته باشد که طبیعتاً یک جمله آشنا به ذهن متبادر می شود هرجا سخن از اعتماد است ..... نام گربه افسانه ای گرومن می درخشد پی نوشت : فقط به چهره این موجود دقت کنید که چه با وقار به لنز دوربین عکاس خیره شده

طوفان 2    MFD & Touch MFD  

حرف شما درسته .... ولی وقتی بودجه نیروی نظامی ما در ۱۴۰۰ برابر ۳ میلیارد دلار هست ، نهایت ارزوی ما می شه صاعقه و جی ۱۷ ....

این سوال رو در عمل باید از سران نظامی کشور پرسید. ولی در تئوری میتوان با توجه به شرایط ایران و منطقه به دنبال یافتن پاسخ آن رفت. ابتدا باید دید دکترین نظامی ایران از موشک محور به هوایی محور تغییر خواهد یافت؟ در بخش دریایی که شاهد چنین موضوعی هستیم و برنامه ریزی بلند مدت برای آن ، تبدیل شدن به یک نیروی راهبردی است ولی تاثیر نیروی دریایی بر کلیت دکترین نظامی سنگین نمیباشد. اما اگر در نیروی هوایی نیز چنین برنامه ای شکل بگیرد ، با توجه به جایگاه و وزنه سنگین توان هوایی ، این نیرو بر کل دکترین نظامی تاثیر خواهد گذاشت و در نتیجه شاهد افزایش نقش نیروی هوایی و ایفای نقش به عنوان یک نیروی فعال خواهیم بود. امروز نیروی هوایی بیشتر بصورت یک نیروی پشتیبانی به حیات خود ادامه میدهد تا نیروی خط مقدمی که قبل از رسیدن تهدید به مرزها ، جنگنده ها و پهپادهای رزمی را به استقبال تهدید فرستاده و آنرا خنثی نماید. در قبل از انقلاب نیروی هوایی به دنبال دستیابی به برتری هوایی بود و بدان هم دست یافت و قرار بر دست یافتن به سیطره هوایی هم بود که سفارش هواپیماهای آواکس و سوخترسان و شنود الکترونیکی و ... در این برنامه قرار داشت. در سال 57 نیروی هوایی 188 فروند فانتوم ، 77 تامکت و 168 تایگر عملیاتی در اختیار داشت. با اضافه کردن RF-4 و RF-5 و تعدادی از F-5A/B های باقیمانده ، این نیرو از حدودا 450 جنگنده عملیاتی برخوردار بود. در آن زمان ، کشورهای همسایه در برابر ایران هم از نظر کمی و هم کیفی تقریبا هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. ترکیه و اسرائیل و پاکستان هنوز اف16 خریداری نکرده بودند و متکی بر جنگنده های فانتوم و تایگر و میراژ3/5 و کفیر و ای4 و ... بودند. عربستان هنوز ایگل ها رو نخریده بود و ... در این روزگار نیروی هوایی توانایی برقراری منطقه پرواز ممنوع بر بخشی از آسمان هر یک از کشورهای همسایه را داشت و آنها هم از هیچ نظر امکان مقابله به مثل نداشتند. خلاصه کنم و آن اینکه برنامه ریزی رسیدن به برتری هوایی در قبل انقلاب به درستی به نتیجه رسید. در ادامه هم قرار بود با رساندن تعداد جنگنده ها تا 1200 فروند سیطره هوایی منطقه در اختیار ایران باشد که این یک بحث دیگری است و مجال پرداختن به آن در این پست نیست. بعد از انقلاب و بخصوص پس از جنگ ایران به سراغ بازسازی نیروی هوایی رفت. سفارش 140 فروندی میگ29 و تعدادی سوخو24 و توپولف22ام و ... در این برنامه قرار داشت. هدف بازسازی نیروی هوایی و دستیابی به توازن هوایی بود. چرا که شرایط با قبل جنگ تغییر یافته بود و کشورهای همسایه به سطح بالاتری از توان هوایی تجهیز شده بودند. این برنامه به سرانجام نرسید به دلایل 1- فروپاشی شوروی و فشار آمریکا بر روسیه تازه تاسیس 2- عدم تامین اعتبار مالی توسط قوای مجریه و مقننه 3- به قول جناب @MR9 نبود دیپلماسی دفاعی که زمانی متوجه موضوع شدیم که آمریکا و اسرائیل و کشورهای همسایه فشارشون روی روسیه تاثیر گذاشته بود و اونها از تحویل مابقی خرید خودداری کردند. البته بهانه هم مشکل تامین مالی از طرف ایران عنوان شد یعنی حق اعتراض هم نداشتیم! بعد از اون تلاش هایی برای میراژ اف1 دست دوم از فرانسه و J-8 از چین و سوخو27 از روسیه و میگ29 از مولداوی و ... صورت گرفت که همگی به نتیجه نرسید. حتی در مورد چین و فرانسه آنها خودشون پیشنهاد دادند و باز مشکل مالی باعث شکست مذاکرات شد. اینکه چرا از نیروی هوایی و طرح های توسعه و نوسازی اون حمایت نشد رو یک عده در بی اعتمادی به این نیرو عنوان می کنند ولی من با این نظر موافق نیستم. دلیل اصلی رو در این می بینم که ما در یک مقایسه اشتباه وارد شدیم و خود را با ارتش آمریکا مقایسه می کنیم. در چنین مقایسه ای بدیهی است که سرمایه گذاری بر روی نیروی هوایی هر چقدر هم که سنگین و بلند پروازانه باشد به برتری هوایی نخواهد رسید و این شد که عطای نیروی هوایی را به لقایش بخشیده و از نوسازی آن صرف نظر کردند. ترجیح دادند راههای میانبر مانند موشکی را بروند. اما این را در نظر نگرفتند که مشکل فقط آمریکا نیست. اگر فردای روز ، با امارات بر سر جزایر ایرانی درگیری صورت گرفت ، یا با ترکیه و پاکستان و عربستان ، این نیروی هوایی اگر بروز باشد از پس اینها که خواهد آمد. از تلاش های متخصصان عزیز نیروی هوایی برای ساخت جنگنده بومی هم ضمن این که قدردانی می کنم ولی چون تا به امروز تولید انبوه و جنگنده سنگین رهگیر ندیدیم ، وارد این بحث نمی شوم. برسیم به شرایط امروز ما در ابتدای ورود به دوره جدیدی از هوانوردی نظامی هستیم. دورانی که در آن نبردها بصورت شبکه محور و با هوش مصنوعی در حال انجام است. پهپادهای رزمی به سرعت در حال گسترش هستند و به عنوان مکمل رهگیر استفاده خواهند شد. یک جنگنده مدرن نسل پنجمی با شبکه شدن با آواکس و ایوکس و پهپاد و ... می تواند براحتی از پس چند جنگنده نسل چهارمی غیر شبکه ای برآمده و آنها را از میدان نبرد خارج سازد. در این شرایط نیروی هوایی باید بجای کمیت به سراغ کیفیت و مجموعه کاملی از دارایی های هوایی برود. این دارایی ها عبارتند از هواپیماهای آواکس ، پشتیبانی و شنود الکترونیکی ، فرماندهی متمرکز هوایی ، پهپادهای شناسایی و رزمی ، شبکه نمودن تمام هواگردها به هم و کنترل وضعیت میدان نبرد با هوش مصنوعی ، لینک ماهواره ای و ... در نهایت جنگنده های رهگیر! مشخص است که هزینه اجرای چنین پروژه ای از نظر اعتباری و زمانی زیاد خواهد بود و باید آنرا به چند مرحله تقسیم کرد تا بتوان با دستیابی به هر مرحله از یک سطح قابل اعتماد هوایی برخوردار شد. ملاک را جدول زیر حاصل زحمت برادر @MR9 قرار می دهیم. به نظر من امروز در وضعیت ضعف هوایی قرار داریم. برای دستیابی به توازن هوایی باید چه تعداد از هواگردهای مختلف را وارد خدمت کنیم؟ این رو دوستان هم نظر بدهند تا به یک جمع بندی منطقی برسیم. این را در نظر داشته باشید که اعراب توان عملیاتی 1000 سورتی در روز دارند. نیروی هوایی امروز در بهترین حالت 300 سورتی ظرفیت عملیاتی دارد. یک هواپیمای نو میتواند روزانه حداقل 3 سورتی پرواز داشته باشد به شرط داشتن خلبان کافی. یعنی برای پر کردن خلاء 700 سورتی نیاز به 250 جنگنده نو داریم. ولی اگر مساله رو از زاویه دیگری نگاه کنیم و ورود پهپادهای رزمی را در نظر بگیریم ، با حذف عملیاتهای بمب افکن و تهاجم هوا به سطح ، این تعداد میتواند به نصف کاهش یابد. یعنی در حدود 120 الی 140 جنگنده نو به اضافه 300 پهپاد رزمی این ظرفیت را برای نیروی هوایی ایجاد خواهد کرد. برای پشتیبانی از 120 جنگنده نو که بتوانند با سوختگیری مدت بیشتری در آسمان باشند ، به حداقل 12 سوخترسان احتیاج است ، همان 6 فروند آواکس محاسبه قبل از انقلاب را هم در نظر بگیریم ، 3 الی 6 فروند هم هواپیمای پشتیبانی الکترونیک شنود و 3 الی 6 فروند هم هواپیمای مدیریت یکپارچه میدان نبرد لازم است. این 120 الی 140 فروند رو مثلا بصورت زیر در نظر بگیریم 20 فروند سوخو57 یا جی20 به عنوان رهگیر دوربرد پنهانکار به عنوان مکمل اف14ها 60 فروند جی10سی به عنوان جنگنده سبک چند منظوره برای مکمل میگ29ها و قاهر در آینده 60 فروند سوخو30 به عنوان جنگنده سنگین چند منظوره برای مکمل اف4ها و سوخو24ها هزینه تمام شده در حدود 10 میلیارد دلار خواهد بود! فعلا که پول نقدی در دست نیست! ضمن اینکه به مرور زمان باید جنگنده های قدیمی از چرخه عملیات خارج شده و حداکثر 4 الی 5 نوع جنگنده در خدمت نیروی هوایی باشد تا از نظر لجستیکی و هزینه های نگهداری باصرفه باشد. در صورت تولید انبوه جنگنده کوثر و به نتیجه رسیدن و تولید جنگنده قاهر نیز ، اینها به مجموعه هواگردهای فوق اضافه شده و توان هوایی را به سطح مطلوب هوایی ارتقا میدهند.

تنها تفاوت ، تک موتوره و دو موتوره بودن جنگنده هاست ، آمریکایی ها با پیشرفت سطح تکنولوژی و استانداردسازی شرایط نگهداری و رویه های بازبینی به جایی رسیدند که حالا اف 35 تک موتوره براشون امنیت کافی و اطمینان کافی رو داره ولی در موتورهای صادراتی روسی چه می شه گفت !؟ ما برای امن کردن آسمونمون به 300 جنگنده نیاز داریم ، 100 تا جنگنده ی سطح بالا و سنگین ( در کلاس اف 14 ، سوخو 35 ، اف 15 ) و حدودا 200 تا جنگنده ی سبک در کلاس جی 10 سی ، اف 16 و جی 17 بنا به شواهد و روی کاغذ قاعدتا 4 تا گزینه بیشتر نداریم : سوخو 35 ( واقعا دیگه خرید سوخو 30 ارزشی نداره ) جی 10 سی جی 17 تندر ( قاعدتا بلاک 3 ) میگ 35 دوتا سوال اساسی هم پیش رومون هست : آیا توان طراحی رادار و سیستم ایونیک بومی داریم !؟ ( شامل سیستم تشخیص دوست از دشمن ) آیا توان طراحی سلاح های هواپرتاب بومی رو داریم !؟ بنا به شواهد اگر هزینه کنیم ، می تونیم سلاح های هوا پرتاب بومی بسازیم . حالا اگر توان طراحی و تولید انبوه سیستم های راداری و ایونیک رو بسازیم ، عملا هر جنگنده ای بخریم ، دستمون بازه ، پس باید پلتفرمی رو بخریم که ماژولار باشه و امکان تغییر زیرسامانه ها و سفارشی سازی داشته باشه . ما باید جنگند ه ای بخریم هم ساده باشه و هم در بهترین حالت امکان تولید مشترک داشته باشیم و بتونیم توش دست ببریم . اگر امکان تولید مشترک نبود ، باید امکان سفارشی سازی و ساخت تسلیحات سفارشی براش داشته باشیم .

تانک کره ای ها در عمان تصویر جدید از تانک K2 در کشور عمان در سال 2018 شرکت دفاعی کره جنوبی هیوندای روتم اعلام کرد می تواند 76 دستگاه تانک K2 (MBT) را به عمان بفروشد ، معامله ای که می تواند مبلغی بالغ به ارزش 884.6 میلیون دلار داشته باشد. در نمایشگاه دفاعی DX2018 ، شرکت هیوندای روتم نمونه پیشنهادی به عمان با استتار خاکی را به نمایش گذاشته بود. در جولای 2018 ، هیوندای روتم آزمایش های را بر روی تانک K2 نسخه به روز شده برای عمان را در این کشور تست کرد. یکی از ویژگی ها تانک K2 عمان مجهز بودن به سیستم تهویه مطبوع جدید برای هماهنگی بیشتر این تانک با شرایط بیابانی است. همچنین سیستم خنک کننده و اگزوز تانک نیز بروز رسانی شده است. تصاویر جدید از تانک K2 در بیابانهای عمان احتمال قطعی شدن قرار خرید تانک های K2 توسط عمان را یبشتر کرده است. البته هنوز خبر رسمی در این باره منتشر نشده است. در حال حاضر نیروهای مسلح عمان از تانک های چلنجر 2 و M60A1 و M60A3 آمریکایی استفاده می کنند. به خدمت گرفتن تانک K2 توسط عمان میتواند باعث تقویت بخش نیروی زمینی این کشور بشود. از طرفی دیگر صادرات تانک K2 به عمان نشان میدهد شرکت های دفاعی کره ای با محصولاتی همچون تانک K2 در حال تبدیل شدن به یک رقیب جدی برای غولهای اسلحه سازی هستند. به طوری که محصولات دفاعی این کشور در حال نفوذ به خاورمیانه و اروپا است. مناطقی که شرکت های بزرگ دفاعی سالهای طولانی محصولات خود را در این بازارها عرضه میکردند. اما کره ای ها با ارائه محصولات قدرتمند و بازاریابی مناسب راه خود را در فروش محصولات دفاعی باز کرده اند. به نظر میرسد تصاحب بازارهای تسلیحاتی خاورمیانه و اروپا توسط کره ها تازه اغاز شده است. برای اولین بار تانک K2 نسخه بروز رسانی شده برای عمان در سال 2018 به نمایش گذاشته شد

میدل ایست نیوز: اظهارات شب گذشته «حیدر العبادی»، نخست‌وزیر اسبق عراق، درباره اینکه هواپیمایی که عملیات ترور سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و حاج ابومهدی المهندس را اجرا کرد با اجازه دولت عراق در آسمان این کشور به پرواز درآمده بود، با واکنش های بسیاری در عراق مواجه شد. در تازه‌ترین واکنش‌ها «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر وقت و فرمانده کل نیروهای مسلح عراق در زمان انجام این عملیات، با انتشار بیانیه‌ای مفصل تأکید کرد که ائتلاف بین‌المللی در نامه‌ای رسمی خواستار پرواز این هواپیما شده بود اما «حکومت عراق اجازه لازم را صادر نکرد». او تأکید کرد که چند ساعت پیش از عملیات سرهنگ رابرت وایت، فرمانده نیروهای ائتلاف، در نامه خود خواسته بود که با توجه به شدت گرفتن تنش‌ها در آن روز و حمله معترضان به سفارت امریکا، نیروهای بیشتری برای حفاظت از سفارت اعزام و هواپیماهایی نیز به این منظور به کار گرفته شود، اما دفتر وی در پاسخ تأکید کرده که دولت عراق اقدامات لازم برای تأمین امنیت سفارت را انجام داده و نیازی به افزایش نیروهای امریکایی نیست و این به معنای رد درخواست مقام امریکایی درباره پرواز هواپیماهای امریکایی در آسمان عراق بوده است. «میدل ایست نیوز» به سندی دست یافته که شامل گزارشی خطاب به ستاد ارتش عراق درباره حضور سه پهپاد در تاریخ‌ 2 ژانویه در آسمان بغداد است که در آن تصریح شده که پرواز هرسه این پهپادها با مجوز پیشین ستاد عملیات مشترک بوده است و هر سه آنها در حدود ساعت یک بامداد 3 ژانویه (یعنی دقایقی پس از عملیات ترور) عراق را به سمت اردن ترک کرده‌اند. عبارت "الطائره غیر مسلحه" به موجب این سند در ساعت 14:15 دقیقه روز 2 ژانویه 2020 یک پهپاد از نوع MQ9A با سرعت 210 کیلومتر در ساعت در ارتفاع 260 متری «منطقه ممنوعه» در بغداد به پرواز در آمده است. در این سند تصریح شده که پرواز این هواپیما با اجازه قبلی ستاد عملیات مشترک عراق بوده و همین هواپیما در 45 دقیقه بامداد 3 ژانویه به سمت منطقه عملیات در نزدیکی فرودگاه بغداد رفته و در ساعت 1:08 دقیقه بامداد عراق را به مقصد اردن ترک کرده است. به موجب این سند همچنین در ساعت 10 دقیقه بامداد 3 ژانویه یک پهپاد دیگر از همان نوع که آن هم از قبل از ستاد عملیات مشترک عراق مجوز گرفته بود وارد حریم هوایی بغداد شده و در ساعت 45 دقیقه بامداد به سمت منطقه عملیات در نزدیکی فرودگاه بغداد رفته و در ساعت 1 بامداد همان روز به سمت اردن حرکت کرده است. این سند همچنین افزوده که در ساعت 11:20 دقیقه روز 2 ژانویه نیز یک پهپاد دیگر از همان نوع برفراز حریم هوایی بغداد پرواز کرده که این یک هم پیش تر مجوز لازم را از ستاد عملیات مشترک عراق گرفته بود و در ساعت 45 دقیقه بامداد به سمت منطقه عملیات در نزدیکی فرودگاه بغداد رفته و در ساعت 58 دقیقه بامداد به سمت حریم هوایی اردن پرواز کرده است. این سند در تاریخ 3 ژانویه 2020 یعنی ساعاتی پس از عملیات ترور، به امضای سرلشکر «جبار عبید کاظم» فرمانده نیروی پدافند هوایی عراق رسیده است. گفتنی است که «حیدر العبادی» در سخنان خود تأکید کرد که صدور مجوز برای پرواز این هواپیماها لزوما به معنای اطلاع از عملیاتی که آنها در نظر داشته‌اند نبوده و از فرمانده کل نیروهای مسلح انتقاد کرد که چرا بدون اطلاع از نوع عملیات مجوزهای لازم را صادر کرده است. او افزود که در دولت عبدالمهدی صدور چنین مجوزهایی بدون اطلاع از نوع هواپیما و عملیات آن معمول بوده است. https://mdeast.news/2020/12/11/اختصاصی-سند-اجازه-دولت-عراق-به-پهپادها https://www.farsnews.ir/news/13981102001238/ناگفته‌هایی-از-ترورحاج-قاسم-به-روایت-سردار-حاجی‌زاده-چهار-پایگاه-در

اصلاحات ارضی در زمان خودش اقدام درست و به موقعی بود. اقدامات را باید با شرایط زمان خودش سنجید. آن زمان ایران فئودالی در آستانه فروغلطیدن در دهان اژدهای شوروی بود. این اقدام در ایجاد قشر متوسط و پخش ثروت موثر بود. ولی اشتباهی که شاه کرد این بود که به دنبالش تعاونی ها را با مشوق های بیشتر تقویت نکرد تا جلوی خرد شدن زمینها را بگیرد. البته باید این توجه را هم داشت که بعد از 2 هزار سال، کشاورز ایرانی صاحب زمین خودش شده بود و طبیعتا زیر بار شراکت و تعاونی هم به سادگی نمی رفت! باید سالها می گذشت تا هم ذهن مردم آرام و بالغ شود و هم اهمیت بازده اقتصادی زمینهای بزرگ و یکپارچه روشن گردد.

برای ادامه این بحث لازم به یادآوری است که باور به خودکفایی در این خصوص مشخصا در بعد امنیت غذایی در شکل عام و حیایتش باید پذیرفته بشه توسط دولتها. بله، ارتباطات و اقتصاد آزاد و بازار رقابتی و امکان تهیه ارزان تر از کشورهایی که دارای آب و خاک و تجهیزات مناسبتری هستند که قیمت تمام شده تر را به صرفه تر میکنه یک حقیقت هست ولی باز؛ چنین بحثی لازم هست یادآوری بشه در شکل ویژه اون انجام میگیره یعنی ذیل شرایط خاص ما و سایه مدام تهدیدها و تحریمها. پس از این منظر اون بخش را میشه کنار گذاشت و تحت در این شرایط اجباری چگونه به این امنیت غذایی دست پیدا کنیم (که قطعا اگر فراهم بشه هم با افزایش تولید باعث افزایش بهره وری و کاهش هزینه ها میشه و هم شاید با افزایش این بهره وری و امکان صادرات به بازارهای در دسترس منطقه ای که مزیت رقابتی دارند برای ما حتی به سودآوری هم رسید (در مقایسه با زمانی که خب واردات به صرفه تر هست در بحث هزینه ها) یک نگاه سطحی به امنیت غذایی حیاتی کشور شامل موارد زیر میشه: گندم جو برنج دانه های روغنی ( که خودشون بعد از روغن کشی با محصول خروجی کنجاله به عنوان غذای دام بخشی از نهادهه ای دامی را تامین میکنند، پس نقش دوگانه داره کشتشون) ذرت دامی به عنوان یکی از اصلی ترین رئوس نهاده های دامی و بخشی هم ذرت خوراکی برنامه ریزی برای خودکفایی در همین چند بخش محدود میتونه تا حد زیادی امنیت غذایی کشور را خودکفا کنه البته با درنظر گرفتن چند نکته: اگر زنجیره بخواد کامل باشه قاعدتا نباید وابستگی در این بخش وجود داشته باشه: بحث تولید! آب و خاک که نیاز به برنامه ریزی داره فقط تقریبا در بحث بذر برخی موارد مثل بذرهای اصلاح شده گندم و برنج و ... خیر ولی در برخی بخشها وابستگی وجود داره ( حالا بیشتر در سایر مواد غذایی مثل صیفی جات و سبزیحات و حبوبات و .. عمدتا) در بحث مدیریت خاک و کود ما در زمینه کودهای اوره خودکفا هستیم تقریبا با برنامه های سالهای اخیر ولی بخش کود فسفاته وابستگی زیادی وجود داره (معادن سوریه برای همین اهمیت دارند) در بحث مدیریت آب (مهندسی سد، سازه، لوله های پلی اتیلن و پمپ و ... ) هم تا حد زیادی وابستگی وجود نداره در بحث ماشین آلات کشاورزی خب تا حدودی وابستگی وجود داره در بخش کمباینهای تخصصی و تراکتورهای سنگین و زنجیره نهایی و صنایع تبدیلی هم تا حدودی این وابستگی وجود داره نسبی (صنایع تبدیلی روغن خیر مثلا ولی صنایع تولید نهاده های دامی چرا) در بحث واکسن ها و داروهای طیور و آفت کشها هم تا حدودی ممکنه مواردی از قلم افتاده باشه که دوستان میتونند اشاره کنند ولی این زنجیره هرکجاش ناقص باشه ممکنه کل زنجیره را معطل و بی اثر کنه لااقل با بحران های مقطعی و میدونیم این زنجیره اگر وقفه ای درش بیفته در بازار بلافاصله تاثیر خودش را نشون میده پ ن: فقط مسئله همت و برنامه ریزی و قطع دست مدیران از پول نفت و البته سرکوب روابط پشت پرده همین تصمیم گیران و بهره مندی از رانتهایی است که به سبب واردات (از خود خرید و وارداتش بگیر تا توزیع و اختلاطش و فروش سودآور آشغال به جای نهاده و ...) به جیبهاشون سرازیر میشه و برای همین هیچوقت طرح های خودکفایی به ثمر نمیرسه و پشت واژه سازی ها و سیاست زدگیها و حواله به سیاستهای کلان خارجی و مشوش کردن فضا پنهان میشه تا اقایان در هر دولتی که هستند بهره مند بشند از مزایاش. این فقط یکی از صدها طرحی است که تازه اصلا بحث کلان نیست و خودکفایی ریشه ای بلکه یک تغییر جهت بخشی ساده هست:

صبر مدیریتی یا صبر استراتژیک در کشور ما بعضی کلمات تخصصی از دل کتاب های قطور بیرون کشیده شده و نقل صحبت مردم می شود، کلمه صبر استراتژیک هم یکی از این کلمات است که بعد از حملات اسرائیل به نیروهای ایرانی از کتب مدیریتی بیرون اورده شد و به عنوان یک روش ارائه شد بی آنکه این کلمه درست تعریف شود. این کلمه در علوم سیاسی به سیاست های اوباما در قبال مساله اتمی کره شمالی پررنگ شد و به زبان ها برگشت. وقتی یک تکنیک و یا کلمه درست تعریف نشود به راحتی مورد سو استفاده سیاسی قرار گرفته و ضد کلمه می شود. صبر استراتژیک یا Strategic patience به معنای خویشتن داری ویا عدم واکنش تند به یک اتفاق با هدف استفاده از زمان برای تغییر یا گذر از شرایط باشد. استفاده از زمان هنگامی مهم می شود که: 1- واحد مدیریتی مشغول انجام امر مهمی باشد و هر اقدام دیگر سبب ایجاد حاشیه و آسیب با راهبرد اصلی می شود. 2- حین حاشیه های موقت، برای عدم میدان دادن به حاشیه آن را مشمول زمان کرده و اجازه هم سطح سازی حاشیه با مدیریت داده نمی شود. مثال کاربردی1: کسی پشت در شما قصد تعدی دارد، و با تهدید و فحش قصد ورود را دارد اگر امکان تماس با پلیس ( شاید داشتن سلاح برقی و شوکر و یا چوب و چماق) را داشته باشید چه میکنید؟ اول با پلیس تماس میگیرید یا سلاحتان را آماده می کنید و بعد جلوی در می روید یا برعکس ابتدا شروع به زد و خورد می کنید؟ مسلما ترجیح با خبر کردن پلیس و آماده کردن ابزار دفاعی است مگر اینکه زمانی برای اینکار نباشد این صبر استراتژیک از نوع اول است. ----------------------------- مثال کاربردی2: در یک مسابقه بکس حریف شما را می طلبد ولی موقعیت برای حمله مناسب نیست ( حریف شما را ترسو طلب کرده و چند ضربه نمایشی وارد میکند) چه می کنید؟ گارد را باز میکنید و حمله می کنید؟ یا اینکه به دنبال فرصتی برای ضربه قوی به دشمن می گردید و سعی می کنید گارد خود را تا وقت مناسب حفظ کنید؟ این صبر استراتژیک از نوع اول است. ------------------------------------------------ مثال کاربردی3: دوستان شما را به دورهمی دعوت کرده اند و فردا شما امتحان مهمی دارید که باید مطالبی را برای آن آماده کنید آیا امتحان را رها می کنید و به مهمانی اخر شب می روید؟ در حالی که اگر مهمانی هر شب است و آزمون تعداد محدودی ؟ مسلما صبر از این نوع در دسته اول قرار می گیرد. ----------------------------------------------- مثال کاربردی 4: کسی شما رو بی عرضه و ناتوان خطاب می کند، شما چه اقدامی می کنید؟ آیا به او جواب می دید که تو نمی فهمی و درگیری ... ؟ یا اینکه در یک فرصت در میدان عمل به او می فهمانید که شما بیشتر از او می فهمید و می دانید؟ به شخصه مواردی رو مشاهده کردم که فرد با تکبر حرف های سنگینی زده که آدم از درون می سوزد ولی جواب داده نشد ولی یک سال بعد در همین زمینه فرد با درماندگی از شما در خواست کمک می کند و حاضر به دادن هزینه برای حل مشکلش است. مشکلی که شما برای ان آماده بودید مسلما صبر از این نوع در دسته اول قرار می گیرد. خم شدن طرف مقابل به معنای پذیرش قدرت شما است بدون اینکه یک کلام از خودتان دفاع کرده باشید. -------------------------------------------- مثال کاربردی5: فرض کنید در سربازی هستید و کسی مدام به شما گیر می دهد درگیری یعنی اضافه خدمت و آسیب دیدن، درگیر نشدن یعنی اجازه آزار بیشتر ولی در این میان حساب می کنید که یک ماه دیگر من ترخیص می شوم پس یک ماه صبر می کنم و سعی می کنم با ایجاد مانع از ازارها جلوگیری کنم و بعد از یک ماه ازارهای او اتوماتیک قطع می شود در ظاهر شما سکوت می کنید ولی در عمل برنامه ای به نام مدت خدمت در حال گذار است که یک ماه بعد تمام می شود این صبر استراتژیک از نوع اول است. --------------------------------- مثال کاربردی 6: حین عبور از خیابان یک گاو (در موقعیت انسانی یک لات سرکوچه) به شما گل می اندازد، شما چه کاری انجام می دهید؟ آیا می ایستید و با گاو دعوا می کنید؟ و خود را به سطح او پایین می آورید؟ آیا با آن فرد لات بحث می کنید و به او اجازه جولان بیشتر را می دهید؟ عبور از موقعیت در اینجا حکم صبر استراتژیک از نوع دوم را دارد. چون هزینه کمی را متحمل شده اید ولی به جایش زمان خود را حفظ کرده و عمل فرد را مشمول زگذر زمان قرار داده اید فردی که ممکن است دوباره نبینید. ----------------------------------------------- اگر دقت کنید در تعریف و مثالهای کاربردی گام اول شناخت هدف است و مسیر که قصد پیمودن ان را دارد. بدون درکی از مسیر و هدف صحبت از صبر استراتژی بیشتر بهانه ای برای عدم اقدام است. مسلما سه بحثی که در کشور با آن درگیر هستیم شامل این موارد است. حملات اسرائیل به سوریه و مقاومت و عدم پاسخ متناسب برای توقف حملات یا تنبیه قاطع طرف صهیونیستی ترور شهید حاج قاسم سلیمانی و پاسخ بدون کشته عین الاسد ترور دانشمندان هسته ای و عدم مشاهده پاسخ در هر سه مورد در استاتوس و مردم بحث شد که باید جواب داده شود و از طرف بخش مدیریت حاکم کشور این پیام می آمد که باید صبر استراتژیک به خرج داد ولی از بعد رسانه اقدام ایران ترس استراتژیک قلمداد شد تا صبر استراتژیک و روی این قضیه اسرائیل بارها نابودی کلیه نیروهای ایرانی را چندین بار اعلام کرد ولی واقعیت چیست؟ چگونه می توان فهمید انتخاب صبر کاری درست است یا غلط ؟ * جواب بر می گردد به استراتژی و شرایط ، و اگر پارامتری به نام زمان رو در اون ندیده باشیم وضعیت بر می گردد مثال حمله ناپلئون به روسیه و فتح مسکو ولی تاخیر ها سبب شد که سرما برسد و قطع لجستیک ارتش ناپلئون و نابودی یک ارتش بزرگ * برای مثال اسرائیل در قبل از 2006 بسیاری از اهدافی که می خواست را در لبنان می زد و پاسخ های حزب الله انچنان کارا نبود ولی در سال 2006 نشان داده شد در تمام این مدت حزب الله در حال تقویت خود بوده است که میوه اش در نبرد 2006 گرفته شد. در نتیجه جواب وابستگی شدید به نقشه بزرگ و زمان دارد: - اگر برنامه موثر دارد که در حال توسعه هست میشود صبر استراتژیک - اگر برنامه ای ندارد و در فکر از دست دادن داشته های فعلی هست می شود ترس استراتژیک - اگر در حال رفع خلاها و سوراخ های نفوذ جهت عدم تکرار اتفاق هست میشود واقع بینی استراتژیک اگر نیروهای ایرانی در سوریه دارای پلن اجرایی هستن و مراحل تثبت و گسترش را اجرا می کنند این به معنای داشتن برنامه است و می تواند توجیهی برای این صبر باشد ولی عدم وجود برنامه یعنی بی عملی که خود دو اشتباه است اول عدم پاسخ و دوم عدم گسترش و تثبیت خب با این تعاریف رفتار ما در کدام دسته هست؟ برای این جواب این سوال باید به این سوال ها پاسخ داد؟ آیا ما در سوریه روی مزارع موشکی، تونل ها کار می کنیم و در حال توسعه هستیم؟ آیا ما روی رادارها و سیستم های جنگ الکترونیک اسرائیلی ها مطالعه می کنیم و روش ها و تاکتیک های اونها را بلد شدیم؟ آیا تونستیم از تجهیزاتشون نمونه بدست بیاریم و مهندسی معکوس کنیم ؟ و ..... امیدوارم از این پس نذاریم کلمه صبر استراتژیک مورد استفاده سیاسیون برای بی عملی یا رفتارهای احساسی قرار بگیرد. تقدیم به دوستانی همچون @Overdose @MA5 @Ghalam

بخش دوم : KN-06 همچنان یک علامت سوال بزرگ برای سامانه های سرکوب دفاع هوایی غربی محسوب می شود به موازات تهدید رو به گسترش چین ، ارتش کره شمالی ، گرچه براساس اطلاعات موجود ، فاقد سیستم های دفاعی مدرنیزه شده ای ، نظیر آنچه که هم اکنون در اختیار ارتش چین قرار دارد ، است ، اما در طول سالهای اخیر ، با روندی آهسته تر ، یک شبکه قابل توجه دفاع هوایی را پدید آورده ، چنانکه برآوردها نشان می دهد ، شاخه دفاع هوایی این ارتش ، صدها سامانه اس-75 دوینا ( سام-2 ) ، آلماز-آنتی ،اس-125 ( سام-3 ) و درنهایت محصول دفتر طراحی کا. بی اس-200 ( سام-5) را هم اکنون به صورت عملیاتی در خدمت دارد . این در حالی است که منابع اطلاعاتی غربی براین باورند که به احتمال بسیار زیاد ، این سیستم ها ، ممکن است چندین دوره ارتقاء را بخود دیده باشند ، در حالی که کره شمالی تمامی تلاش خود را بر توسعه یک سیستم دفاع هوایی بومی ( KN-06) نیز متمرکز نموده است . برخی ناظران ، بدین باورند که این محصول بومی ، ممکن است قابلیتهایی مشابه گونه های اولیه سامانه روسی اس-300پی را در اختیار واحدهای بکار برنده آن ، قرار دهد ، ضمن اینکه برآوردها نشان میدهد که این سامانه از سال 2017 مراحل آزمایشی خود را طی می کند . در این زمینه ، محققان مرکز مطالعات استراتژیک و تهدید موشکی ، معتقدند ، در حالی که توسعه این سیستم احتمالا با کمکهای غیر رسمی چین و روسیه دنبال می شود ، KN-06 می تواند اهداف مورد نظر را در بردی برابر 81 مایل دریایی ( حدودا"150 کیلومتر ) شناسایی و منهدم نماید . حضور فانتوم های وایلد ویزل (سرکوب دفاع هوایی /SEAD) در عملیات طوفان صحرا -1990 https://www.aparat.com/v/sFIZm با توجه به این موارد ، تا حال حاضر ، نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده ، سابقه برخورد با چند گونه مشخص از این سامانه ها را در کارنامه خود دارد . درواقع ،سیستم های قدیمی تری نظیر سام-2/3و5 در جریان جنگ ویتنام ، اعراب و اسراییل ( 1967 ، 1973 ) و همچنین عملیات طوفان صحرا ( 1991 ) ، بالکان و اخیرا" در سوریه ، مکررا بر علیه هواگردهای غربی ، و بخصوص آمریکایی مورد استفاده قرار گرفته ،اما مساله مورد توجه در این فرآیند ، عدم شناخت کامل نسبت به سامانه های جدید تری نظیر HQ-9/7/10 است که برنامه ریزان را برای مقابله با آنها ، به تکاپو انداخته است ،در حالی که سامانه های روسی و گونه های برگرفته ازآن ، ( شامل اس-300 و اس-400 ) صحنه رزمی در سوریه را تجربه کرده اند واین برای ایالات متحده و ارتشهای غربی فرصتی فراهم نموده که از نزدیک با این تسلیحات و نحوه عملکرد آنها ، آشنا شوند . بطور طبیعی ، دستیابی به چنین اطلاعاتی ، میتواند آینده تاکتیکهای ضد رادار را بطور کامل ، دگرگون نماید . هواگرد شناسایی الکترونیک RC-135U بعنوان مثال ، در بازه زمانی سالهای 2017 تا 2019 ، پرواز هواگردهای شناسایی الکترونیک RC-135U ارتش آمریکا در مجاورت مرزهای سوریه ، افزایش 2 برابری را نشان می دهد و این روند بطور قطع برای جمع آوری داده های الکترونیکی مربوط به سیستم های روسی است . بطور طبیعی ، منطقی نخواهد بود که تصور شود ، ارتش ایالات متحده ،متحدین فعلی خود را در شرق آسیا ، با داده های جمع آوری شده از سیستم های روسی ، تغذیه و توجیه کرده باشد . حضور جت EA-18G گراولر در شرق آسیا ، وزنه مهمی در ایجاد تعادل میان دو سمت درگیری بشمار می آید . اقدامات متقابل : درواقع امر ، مجموع قابلیتهای ضد تشعشع ارتش ایالات متحده و ارتشهای منطقه ای متحد این کشور ، وزنه اصلی مقابله با تهدیدات سامانه های دفاع هوایی زمین پایه بشمار می آیند . با این حال ، چالش اصلی برای تمامی این ارتشها ، گسترش سریع استقرار سامانه های اس-300 و اس-400 و همچنین توسعه سریع نسل بعدی این سیستم هاست که میتواند تعادل موجود را تا حدودی به نفع یکی از دو طرف ، تغییر دهد . طبق اطلاعات موجود ، مجموع هواگردهای ویژه ضد رادار نیروی هوایی ، نیروی دریایی ارتش آمریکا و متحدانش در شرق آُسیا ، به 370 فروند می رسد که قابلیت حمل مهمات ضد تشعشع ( ARM) را بصورت پایه ای ، در اختیار دارند . از این تعداد ، نیروی هوایی و دریایی ارتش آمریکا ، حدود 120 فروند از این هواگردها را در پایگاه های هوایی خود در ژاپن مستقر نموده که همگی قابلیت حمل و شلیک موشکهای AGM-88 هارم را دارند . این ناوگان شامل دو اسکادران جتهای F-16CJ ( سیزدهم و چهاردهم ) مستقردر پایگاه هوایی میساوا ( ژاپن ) است که توسط 4 اسکادران جتهای F/A-18E با قابلیت حمل و شلیک مهمات پیشرفته تر AGM-88B/E ، پشتیبانی می گردد . نیروی دریایی نیز با استقرار دو اسکادران ( VMFA-242/121) که به ترتیب به جتهای F/A-18C/D و F-35 مجهز هستند ، نیروی هوایی را پشتیبانی می نمایند . نکته مهم این سازمان رزمی ، حضور جتهای تخصصی جنگ الکترونیک EA-18G گراولر مستقر در پایگاه هوایی ایواکونی است که یک تهدید کاملا جدی برای سیستم های دفاع هوایی چین و کره شمالی بشمارمی رود. چپ : YS-11EA راست : EP-3C نیروی دفاع هوایی ارتش سلطنتی ژاپن در کنار حضور این عناصر رزمی ، پتانسیل سرکوب دفاع هوایی ، با استقرار جتهای متحدین ارتش آمریکا در شرق آسیا ، بیشتر هم شده است . نیروی هوایی ارتش سلطنتی استرالیا ، یک اسکادران تخصصی جنگ الکترونیک مسلح به EA-18G را درمنطقه بطور دائم ، مستقر نموده که بطور قطع در زمان بحران ، همکاری نزدیکی با همتایان آمریکایی خود خواهند داشت . در کنار این هواگردها ، تحویل جنگنده های اف-16 و موشکهای AGM-88E به نیروی هوایی تایوان ( نزدیک به 240 تیر موشک ) و در مجموع استقرار 400 تیر موشک ضد رادار در شرق آسیا و حتی خرید نمونه های ضد رادار عبری ، موجب شده تا وزنه تعادلی در برابر تهدید چین ایجاد گردد . F-16CJ این نیروی قابل توجه تهاجمی ،توسط یک ناوگان کامل از هواگردهای جمع آوری داده های سیگنالی تقویت می گردد . درواقع ، ژاپن ، بزرگترین ناوگان منطقه ای از این هواگردها را با عملیاتی کردن حداقل 4 فروند EP-3C و نمونه های بومی شده آن ( YS-11EA) ، دو فروند داسو-فالکون 2000 در اختیار داشته و علاوه بر آن ، یک فروند هرکولس تغییر یافته (C-130 H) جمعی نیروی هوایی تایوان ، پوشش اطلاعاتی کاملی را در منطقه پدید آورده است . هواگرد تخصصی جنگ الکترونیک MC-55 نیروی هوایی استرالیا همزمان با این روند ، نیروی هوایی ژاپن درصدد است تا پیکربندی جدیدی را در قالب بهینه سازی هواگردهای EC-2 محصول شرکت کاوازاکی جایگزین اوریون های موجود نماید که براساس گزارش ها ، پیشرفته ترین در نوع خود محسوب می گردد . به همین ترتیب نیز ، نیروی هوایی استرالیا قرار است حداقل 5 فروند هواگرد ویژه MC-55 گلف استریم را در 5 سال آینده تحویل گیرد که در مجموع ، برتری اطلاعاتی کاملی را بوجود می آورد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ................. 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند

بسم ا... شهید خلبان پاسدار غلامرضا میرزایی ، که در حادثه سقوط بالگرد میل در دریای کاسپین ( سال 1395 ) به شهادت رسید تصویر جالبی هست از نمونه ارتقاء یافته بالگرد AH-1J به استاندارد "طوفان" از نمای نزدیکتر

با سلام دوباره خدمت شما دوست گرامی من با فرمایش شما مخالف نیستم ولی راهکار چیه؟ایا ما باید با این توجیه که تسلیحات در دسترس اونا پیشرفته تر هستن ارتشمون رو تعطیل کنیم؟ خوب ما در هر نیرویی که نگاه کنیم این شکاف وجود داره در نیروی هوایی ارتش اعراب و اسراییل به جنگنده های استرایک ایگل فالکون تورنادو و رافائل و یوروفایتر مسلح هستن در مقابل ما در بهترین حالت و خوشبینانه ترین وضعیت به سوخو۳۰ اونم مدل میمون و صادراتی اون که تا حد ممکن دانگرید شده اونم با هزار اما و اگر احتمال داره بتونیم تهیه کنیم در نیروی دریایی شما به لیست خریدهای عربستان و ترکیه و اسراییل بندازین انوقت در مقابل ما فقط سه زیر دریایی کیلو و یک ناوچه جماران رو تونستیم اضافه کنیم در بحث پدافند هم در حالیکه اونا به بهترین سامانه های پاتریوت و ارو مجهز شدن و دارن تاد رو هم به سازمان زرمشون اضافه میکنن ما بیش از ده ساله تو احتمال گرفتن یا نگرفتن اس ۳۰۰هستیم خوب نیروی زمینی رو هم که خودتون اشاره کردین من و بقیه دوستان هم این مشکلات رو میدونیم ولی چاره چیه ایا میشه با این بهانه از تجهیز ارتش خودداری کنیم؟ بهر حال ما هم مجبوریم با بهترین سلاحهایی که در دسترسمون هستش ارتشمون رو تجهیز کنیم و در مقابل برتری تکنولوژیکی اونا تلاش کنیم با اموزش بیشتر وبالا بردن استانداردهای اموزشیمون شکاف موجود رو پر کنیم و در کنارش هم سعی کنیم با یک دیپلماسی فعال و هوشمند از منافع کشورمون دفاع کنیم بدون اینکه مجبور بشیم خودمون رو وارد جنگ کنیم ولی بازم میگم بهر حال ماهم باید تلاش کنیم با بهترین سلاحهای در دسترس ارتشمون رو ارتقا بدیم

با سلام و تشكر بابت وقتى كه گذاشتيد در مورد نيروهاى مستقر در مرز قدرت اتش مستقيم جهت سركوبى اتش دشمن در برد بلند و دقت خوب كليد ناكام كردن مهاجمان است يك تانك ام قديمى با قرارگيرى در سنگر تانك و محافظت اوليه مشكل أولش كه تهديد موشك دشمن است به شدت كم مى شود و باتوجه به نياز ما به اتش أين تانك تنها اصلاح سيستم هدف گيرى براى هدف قراردادن دشمن پياده كافى است براى أين منظور هم يك نفر براى اتش و مهمات گذارى و يك نَفَر براى ديدبانى كافى است كه با يك دوره يك ماهه براى هركس توانايى استفاده از توپ مقدور مى باشد همچنين پاسگاه هاى ما در مناطق مشرف و مرتفع بِنَا شده اند كه عملا برترى مهمى به انها در ديد مى دهد براى تأييد و كاربردى بودن اين حرف استفاده از اين روش يعنى برجك تانك ها در نرماندى توسط ألمان ها را مثال مى زنم http://www.alamy.com/stock-photo-german-anti-tank-gun-at-saint-aubin-sur-mer-normandy-d-day-allied-80567515.html http://www.alamy.com/stock-photo-german-anti-tank-gun-at-saint-aubin-sur-mer-normandy-d-day-allied-15568384.html https://en.m.wikipedia.org/wiki/File:German_turret_at_Omaha_Beach.jpg نكته اى كه در چنين شرايط نگاه را متفاوت مى كند تغيير تهديدها و تغيير هدف ها است

                   قسمت اول   بخش تجهیزات و آموزش پیشینه زرهی پاکستان را باید در اولین خرید این کشور پس از استقلال از هند در سال 1947 جست که این کشور به تعداد 100 دستگاه تانک M-4 sherman را در سال 1950 از ایالات متحده آمریکا تحویل گرفت .با عضویت پاکستان در پیمان نظامی سیتو و سنتو در سال های 1954 و 1955 که برای مقابله با نفوذ و تهاجم کمونیسم و مارکسیسم و مبارزه با شوروی تاسیس شده بودند این کشور با انعقاد موافقت نامه های دو جانبه با اعضای سازمان و آمریکا به عنوان عضو ناظر از طرح های نظامی و برنامه های آموزشی این سازمان بهره برد و برنامه های نظامی خود را با آن تطبیق داد .با خروج پاکستان از این سازمان ها و بهبود روابط با شرق می توان گفت در حال حاضر عمده تجهیزات و ادوات زرهی پاکستان تجهیزات شرقی هستند و بخش محدودی از زرهی این کشور تجهیزات بلوک غرب (برخی از تانک های پشتیبان یا نفربر ها و خودرو های رزمی پیاده نظام) تشکیل میدهد که باطبع طرح ها و برنامه های آموزشی پاکستان نیز به سمت طرح های شرقی سوق پیدا کرده است . کشور پاکستان برای حفظ آمادگی رزمی و بهبود سطح مهارت خدمه ادوات زرهی ،هر ساله تمرین ها و رزمایش های متعددی را برگزار می کند .در این رزمایش ها علاوه بر تمرین تاکتیک ها و سلاح های جدید زرهی با انجام رزمایش های مشترک بین بخش زرهی و دیگر نیروهای ارتش پاکستان سعی در هماهنگی هر چه بیشتر این نیروها می شود .این کشور در کنار انجام تمرینات واقعی برای آموزش خدمه ادوات زرهی از شبیه ساز ها نیز استفاده می کند.شبیه سازها یا سیمولاتورها با ایجاد محیطی مشابه محیط واقعی این امکان را فراهم می اورند تا کاربر در سخترین حالاتی که ممکن است در محیط واقعی پیش آید تمرین کرده و انواع سناریوها را با کمترین خطرات ممکن انجام دهد .از جمله این شبیه سازها DITS (شبیه ساز آموزشی یکپارچه متحرک) تانک الخالد است که توسط یک شرکت خصوصی با مشارکت صنایع MVRDE پاکستان ساخته و توسعه داده شده است .   حمل و نقل تانک ها با کمک خطوط ریلی برای شرکت در رزمایش سال 2010 حضور تانک های تی-80 یو دی در رزمایش تمرین و رزمایش نیروهای زرهی پاکستان    تمرین برای هماهنگی نیروهای زرهی با نیروهای مختلف ( هوانیروز ، توپخانه ، ضد زره و...) در خلال رزمایش ها شبیه ساز DITS تانک الخالد   کارخانجات مهمات سازی پاکستان (POF)   کارخانجات مهمات سازی پاکستان (POF) از جمله بزرگترین مجتمع های صنعتی دفاعی پاکستان و تولید کننده اصلی سلاح های گرم و مهمات ،واقع در Wah Cantt پنجاب می باشد که نه تنها الزامات نیروهای مسلح پاکستان را تامین می کند بلکه تامین کننده نیازهای داخلی و بازارهای جهانی نیز است .POF با همکاری تاسیسات مهمات سازی سلطنتی بریتانیا در اوایل دهه 50 میلادی تاسیس شد که شامل چهار کارگاه بود اما امروزه با ایجاد 14 کارخانه مهمات سازی و سه شرکت تجاری وابسته ،تولیدکننده حدود 70 محصول اصلی از جمله تفنگ های خودکار ،انواع مسلسل ها ،مهمات توپخانه ای ،مهمات هواپیما و تسلیحات ضد هوایی ،مهمات تانک و ضد تانک ،بمب ها ،نارنجک ها و همچنین مواد منفجره تجاری و مهمات اسلحه های شکاری نیز است .علاوه بر این موارد ،شمش های مس و آلومینیوم و برنج نیز در این صنایع تولید می شوند .یک کارخانه پوشاک نیز با امکانات برش و دوخت مدرن تولید لباس های نظامی و غیر نظامی را انجام می دهد . صنایع اصلی کارخانجات مهمات سازی پاکستان :   کارخانه اسلحه سازی کارخانه ساخت مسلسل کارخانه مهمات سازی و سلاح های کوچک کارخانه مهمات سازی توپخانه ای متوسط کارخانه مهمات سازی توپخانه ای سنگین کارخانه ساخت بمب ها و نارنجک ها کارخانه مهمات سازی تانک و ضد تانک کارخانه ساخت مواد منفجره کارخانه ساخت پیشران کارخانه آسیاب برنج کارخانه ساخت آلیاژ تنگستن کارخانه ساخت کاربید تنگستن کارخانه پر کردن کارخانه تولید پوشاک   شرکت های وابسته :   Wah Nobel Hi Tech Plastics Wah Industries Ltd.   صنایع مهمات سازی پاکستان به منظور حداقل رساندن وابستگی به تامین کنندگان خارجی ،پروزه های تحقیقاتی و توسعه ای مختلفی را به اجرا گذاشته و در تلاش است با نوآوری و بومی سازی محصولات ، به اهداف زیر دست یابد :   1- استفاده بهینه از ظرفیت های مازاد 2- همکاری مشارکتی با بخش خصوصی 3- کسب منابع مالی برای تکمیل بودجه های دریافتی 4- افزایش صادرات   این صنایع با بکارگیری تکنولوژی و تجهیزات آمریکایی ،انگلیسی ،فرانسوی ،آلمانی و چینی و کامپیوترهای کنترل عددی و سیستم های تولیدی انعطاف پذیر برای تولید قطعات دقیق و بهره گیری از فرایند های نوین تولیدی توانسته است استاندارد های سازمان بین المللی استاندارد از جمله استاندار ISO 9001 برای مدیریت کیفیت ،استاندارد ISO 14001 برای مدیریت زیست محیطی و استاندارد ISO 17025 برای مواجهه با الزامات عمومی برای صلاحیت تست و کالیبراسیون آزمایشگاه ها را بدست آورد .همچنین استاندارد ایمنی و بهداشت محیطی OHSAS 18001 نیز به POF اهدا شده است .   مهمات تانک و ضد تانک صنایع مهمات سازی پاکستان :   پرتابه شدید الانفجار 125MM HEFSTKقابل شلیک از تانک T-80 UD و تانک Alkhalid پرتابه ضد زره كفشكدار تثبيت شده با بالك 122MMAPFSDS/T قابل شلیک از تانک T-80 UD و تانک Alkhalid پرتابه ضد تانك شديد الانفجار 106MM HEAT M344A3 توپ بدون لگد M40A1 پرتابه ضد زره كفشكدار تثبيت شده با بالك 105MM APFSDS P1A1 قابل شليك از توپ هاي سري L7 پرتابه شديد الانفجار 105MM HE/TK P1A1 پرتابه شديدالانفجار خرد شونده 105MM HESH L35 A3 طراحي شده براي استفاده عليه تانك ها و استحكامات دشمن پرتابه شديدالانفجار خرد شونده 100MM TK HESH طراحي شده براي استفاده عليه تانك ها و استحكامات دشمن پرتابه شديدالانفجار 100MM HE/TK P1A1 قابل شليك از توپ هاي 100 ميليمتري  پرتابه ضد زره كفشكدار تثبيت شده با بالك 100MM APFSDS/T پرتابه ضد زره 40MM HEAT P1 MK1 (آر پی جی 7 P) پرتابه ضد تانک شدیدالانفجار 75MM FSRA HEAT SPG-9 (رعد) نفوذ کننده های آلیاژ تنگستن صادرات  محصولات POF به بیش از 40 کشور در اروپا ،آفریقا ،آسیا و خاورمیانه و کشورهایی مثل عراق ،کرواسی و افغانستان صادر شده است .علاوه بر این پس از سال 2010 میلادی پاکستان فشار به بازارهای صادراتی را شدت بخشید که با دستورالعمل های بین المللی اجرا شده توسط سازمان ملل متحد با مشکل روبرو شده است.  حوادث  در 21 اوت سال 2008 میلادی مجتمع صنعتی صنایع مهمات سازی پاکستان هدف بمب گذاری انتحاری طالبان قرار گرفت که این حمله منجر به کشته شدن 60 نفر و زخمی شدن 81 نفر دیگر گردید.   بخش تکنولوژی و زیرساخت پاکستان با خرید و واردات تجهیزات زرهی و ضرورت وجود تاسیسات و زیر ساخت هایی برای تعمیر و نگهداری آنها اقدام به ایجاد مجموعه ای از کارخانه ها و زیرساخت هایی بدین منظور نمود. این کشور با پرورش متخصصین زرهی و افزایش تجربه آنها و اخذ مجوزهای تولید ادوات زرهی زیرساخت های خود را گسترش داده و تجربه ارزشمندی را از این طریق بدست آورد. پاکستان بعد ها با همین پتانسیل های بدست آمده و واردات فناوری و تکنولوژی های زرهی اقدام به ارتقا و بروزرسانی ادوات زرهی خود کرد و در کنار آن در سال های اخیر تلاش های گسترده ای جهت طراحی و ساخت محصولات زرهی به صورت بومی و مستقل داشته است که همچنان این تلاش ها ادامه دارند. از جمله زیر ساخت های اصلی پاکستان در بخش زرهی صنایع سنگین تاکسیلا ، کمپانی PAK Armoring و صنایع تحقیق و توسعه خودروهای نظامی (MVRDE) هستند.   صنایع سنگین تاکسیلا-HIT صنایع سنگین تاکسیلا در اوایل دهه هفتاد اغاز به کار کرد و اولین واحد تولید آن یعنی کارخانه بازسازی سنگین (سری-T) در سال 1980 ساخته شد. این روند رشد کارخانجات تا دهه نود دنبال شد و امروزه صنایع سنگین تاکسیلا ، به عنوان یک مجتمع نظامی صنعتی رشد کرده است و شش واحد تولید، تجهیزات پشتیبانی و اداری را تاسیس کرده است. ماموریت اصلی این صنایع  ساخت، بازسازی، ارتقا ، توسعه تانک های میدان اصلی نبرد و ساخت سلاح برای تانک های و نفربر هاست .همچنین ماموریت دیگر آن  استفاده از ظرفیت مازاد کارخانجات برای برآورده نیازهای بخش غیر نظامی و کشورهای دوست و همپیمانان است. HIT از طریق یک هیئت مدیره اداره می شود و اداره مرکزی  شامل 3 اداره ی اصلی ، کارخانه بازسازی ، کارخانه تولید  و امکانات پیوسته است. 3 اداره ی اصلی شامل بخش های زیر می باشند:   1- بخش بودجه، بازاریابی و اداره تدارکات اداره جداگانه  از صنایع سنگین تاکسیلا که منحصرا در بخش بودجه، بازاریابی و تدارکات به طور اختصاصی فعالیت می کند. بخش بودجه برای سرمایه گذاری در پروژه های تولیدی مختلف اختصاص داده شده است. بازاریابی و صادرات در کار گروه  که به طور انحصاری برای توسعه استراتژی های جدید و برای دستیابی به بخش های مختلف بازار در سراسر جهان متمرکز است قرار دارد. اداره تدارکات نیز مواد و اقلام لازم را برای پروژهای مختلف فراهم می کند. 2- اداره مدیریت / اداره امنیت   این اداره کنترل تجهیزات اداری، مدیریت و امنیت پرسنل HIT را بر عهده دارد. 3- اداره فنی اداره فنی مسئول تولید صنعتی، آموزش نیروها ، تضمین کیفیت و برنامه های کارآموزی می باشد.واحد های صنعتی به بخش های کارخانجات تولید، کارخانجات بازسازی ، کارخانه پشتیبانی مهندسی و مرکز سیستم تحقیق و توسعه پیشرفته زرهی تقسیم می شوند.موسسه فنی مارگلا زیر مجموعه اداره فنی است. مهم ترین فعالیت این بخش اموزش و توسعه مهارت کارکنان است. موسسه آموزش مارگالا وابسته به اداره آموزش  فني پنجاب و اداره آموزش فني حرفه اي است. دوره های اموزشی شامل دوره آموزشی کامپیوتر های کنترل عددی (CNC)، ماشینکاری تراش و فرز ، کامپیوتر و... است. هماهنگی با سیاست های ملی پاکستان برای تشویق جوانان به آموزش های فنی در دستور کار قرار دارد، از سراسر کشور برای پذیرش در موسسه آموزش مارگالا دعوت به عمل میاید. مهندسین فارغ التحصیل شده از رشته های مکانیک، برق، علوم متالورژی و مواد، مهندسی کامپیوتر، نرم افزار و ... توسط وزارت دفاع پاکستان برای گذراندن دوره  کاراموزی به مدت یکسال به صنایع سنگین تاکسیلا معرفی میشوند. دستمزد در طول دوره کارآموزی توسط دولت پاکستان مطابق با قوانین پرداخت می شود. HIT مجهزبه آزمایشگاه های فنی ، ازمایشگاه های تکنولوژی پیشرفته و آزمایشگاه تست مواد مجهز است. در صنایع تاکسیلا از این آزمایشگاه ها در تست مواد ساخته شده ویا انواع موادی که در فرآیندهای تولید مانند مواد شیمیایی، محصولات لاستیکی، روغنی، فلزات و ... کاربرد دارند استفاده میشود.   کارخانه بازسازی دارای 3 بخش اصلی شامل :   1- کارخانه بازسازی سنگین (سری-T): این بخش مخصوص بازسازی ، بهبود و ارتقا زره پوش های ساخت روسیه وچین است. به عنوان مثال تانک اصلی میدان نیرد Al-Zarrar در این قسمت ساخته شده است.   2- کارخانه بازسازی سنگین (سری-M): در این بخش نفربر ها و توپ های خودکششی سری M که تولید ایالات متحده امریکا هستند بازسازی ، بهبود و ارتقا میبابند. این بخش در سال1992  با کمک شرکت جنرال دینامیک ایالات متحده امریکا که با انتقال فن آوری همراه بود ، فعالیت خود را آغاز کرد. این بخش در تولید نفربر ها و خودرو های زرهی پلیس نیز به بخش های دیگر کمک می کند. 3-کارخانه بازسازی سیستم های پیشرفته ماموریت این بخش بازسازی و یکپارچه سازی سیستم های پیشرفته ادوات زرهی است که با کمک سیستم های تکنولوژی سطح بالای بومی صورت میگیرد. تولید و مونتاژ سیستم های زرهی برای ارتش و یا هر مشتری دیگری در خارج از کشور انجام میگیرد. از جمله فعالیت این بخش می توان به موارد زیر اشاره کرد:    تعمیر و بازسازی سیستم های کنترل آتش، سیستم های کنترل تسلیحات ، تجهیزات برقی و التکرونیکی ، سیستم های کمکی در تانک های مثل T-59، T-69 ، T-85IIAp و  T-80UD را دارد.  نصب و راه اندازی، یکپارچه سازی ، تعمیر وبازسازی سیستم های تصویربرداری حرارتی در خودروهای زرهی  تعمیر و بازسازی مجموعه های هیدرولیک در در خودروهای زرهی و خودروهای  رزمی مهندسی توسعه و بهبود خودروهای زرهی بومی ساخت سیستم های حفاظت موتور و تجهیزات اطفا حریق  در تانک های Al Khalid  و t80UD ساخت سیستم کنترل اسلحه (GCS) ساخت سیستم های کنترل مسلسل ضد هوایی در تانک T-80UD   بخش بعدی صنایع سنگین تاکسیلا کارخانجات تولید است که خود دارای 3 زیر مجموعه است:   1- کارخانه ساخت نفربر های زرهی بیشتر خانواده M113  و خودرو های زرهی که در این بخش ساخته می شوند با کمک ماشین الات و روش های نوین صنعتی همانند ماشین های صنعتی CNC ، سیستم های CAD/CAM ، جوشکاری آلومینیوم با فرآیند TIG ، بازرسی رادیوگرافی (RT) و... ساخته می شوند. 2- کارخانه ساخت توپ این یخش از کارخانه در سال 1992 تاسیس شد. در آن زمان تنها محصول تولیدی این بخش توپ 105 میلیمتری خان دار بود اما با گذشت زمان توانایی ساخت توپ های 125 میلیمتری بدون خان را  نیز دارا است. 3- کارخانه ساخت تانک این بخش در تاریخ ژانویه سال 1992 با توجه به ایجاد قابلیت های ساخت تانک بومی در پاکستان تاسیس شد.امکانات عمومی این کارخانه شامل کارگاه ساخت بدنه، کارگاه تولید برجک، بخش منتاژ، کامپیوتر های کنترل عددی ، سیستم های یکپارچه ساز و کالیبراسیون و... می باشد. شروع تولیدات این بخش با تانک های T-69IIMP، T-85IIAP و خودرو بازیاب زرهی W-653 بود و با تولید تانک Al-Khalid ادامه یافت. بخش اخر صنایع تاکسیلا امکانات پیوسته است که 2 زیر مجموعه دارد:   1-بخش تحقیقات پیشرفته، توسعه و مرکز اطلاعات ماموریت اصلی این واحد پژوهش، طراحی و یکپارچه سازی سیستم پیشرفته زرهی در کنار پشتیبانی از سیستم های تولید و توسعه  بومی از طریق تحقیق و توسعه، مهندسی معکوس و مهندسی مجدد با همکاری صنایع خارجی و محلی است.هدف عمده بخش تحقیقات و توسعه در زمینه های حفاظت، ساخت نمونه های اولیه ، بهبود و توسعه سیستم های کنترل آتش (FCS) ، سیستم های  کنترل اسلحه (GCS)، تصویرساز های گرمایی (TI) / دستگاه های دید در شب (NVDs)، سیستم های مکاترونیک، سیستم های هیدرولیک ، الکترونیک و سیستم های برق، سیستم های کمکی مانند سیستم های اطفای حریق اتوماتیک و... است. همچنین این بخش دارای امکانات پژوهشی متنوعی برای رسیدن به اهداف اصلی خود در اختیار دارد.   2-  بخش توسعه، پشتیبانی مهندسی و ساخت قطعات این بخش به تمامی کارخانجات HIT که درگیر بازسازی و ساخت انواع تانک، نفربر ، خودرو رزمی مهندسی و خودرو های زرهی پشتیبانی مهندسی ارائه می دهد. خدماتی همچون توسعه و ساخت قطعات و قطعات یدکی، طراحی و ساخت ابزار ، تعمیر و نگهداری از تجهیزات و ماشین آلات نصب شده در HIT و ... بر عهده این بخش می باشد.     بخشی از محصولات صنایع سنگین تاکسیلا : 1-تانک های اصلی میدان نبرد  Al-Khalid I Al-Khalid Al-Zarrar Type 85-IIAP Type 69-II 2- خودرو فرماندهی (SAKB) 3-نفربر زرهی Talha 4- توپ بی خان 125 میلیمتری 5- خودرو لجستیکی Al-Qaswa 6- لندلور110 Defender  زرهی 7- خودرو زرهی Mohafiz-II 8- خودرو زرهی Mohafiz-III 9- پست نگهابانی زرهی 10-  جلیقه های ضد گلوله 11- خودرو زرهی Dragoon 12- نفربر Saad 13- کشنده بنز North  6x4 14- لامپ هاو سیستم های روشنایی LED 15-خانه های پیش ساخته و قابل حمل  

با سلام      چه عرض کنم ،!!!    تا انجایی که اطلاع دارم ، در طول جنگ فشار بسیار سنگینی روی این بالگردها بود و به گفته یکی از اساتید این بالگرد ، چون قبل از جنگ تحمیلی ، این بالگرد سابقه حضور در عملیات رزمی واقعی را نداشت ، و پشتیبانی شرکت بل هم نبود ، تکنسین ها مجبور بودند ، خودشون مشکلاتی را که در دستورالعمل های شرکت بل درج نشده بود  ، رفع کنند و خودشون کتاب فنی بالگردها را بنویسند .   در مورد تعداد هم کسی جز فرماندهان  نیرو اطلاعاتی در این زمینه ندارد  و همه حدس و گمان هست . 

تقریبا چه تعداد از این بالگرد اکنون آماده خدمتند؟

با سلام البته با احترام به نظر جنابعالی ، به نظرم پرنده فوق الذکر بیشتر برای جانشینی EA-6 پراولر بعنوان پرنده مختص جنگ الکترونیک طراحی شده تا ایفای نقش ضد رادار ، البته پرنده فوق تا جایی که اطلاع دارم ، به تسلیحات ضد رادار هم مجهز شده ولی ماموریتهای تخصصی ضد تشعشع را فالکون های سری CJ اجرا می کنند .در مورد پرنده های روسی برای ایفای نقش ضد رادار به نظرم طیف وسیعی از جنگنده / بمب افکن های روسی از سری خانواده SU-22 UM3K ،SU-24 (البته این خود یک تاپیک جداگانه است ) و پرنده های جدید روسی قادرند تا طیف وسیعی از مهمات ضد رادار را حمل و شلیک نمایند .