سلام، دقیقا همین آمد ذهنم، خیلی به حامل اتمی میاد

در حالت کلی سه نوع مدار وجود دارد: Circular Polar قطبی دایروی Elliptically Inclined مایل بیضوی Circular Equatorial استوایی دایروی https://www.samansat.ir/Portals/0/xBlog/uploads/2022/2/9/Orbit(2).jpg قطبی دایروی: تنها مداری که می‌توان کل زمین را با قطبین پوشش داد، برای این منظور از یک سری ماهواره که اغلب در مدارات پایین LEO قرار دارند و از لحاظ زاویه (عرض جغرافیایی) و زمانی با هم متفاوت هستند، استفاده می‌شود و دارای کاربردهای خاص مانند راهبری navigation و علم نجوم می باشد. مایل بیضوی: این نوع مدار دارای خصوصیات منحصربفرد است که استفاده از آن را برای ارتباطات سیستم‌های ماهواره‌ای مناسب می کند. سیستم بومی اتحاد جماهیر شوروی سابق Soviet Domestic System از این مدار استفاده می‌کند. مدار بیضوی یک زاویه °63 از استوا و یک پریود 12 ساعته دارد. بوسیله طراحی، ماهواره می‌تواند برای 8ساعت از 12ساعت پریود زمانی قابل مشاهده باشد. بدین ترتیب با استفاده از 3ماهواره با فاز صحیح (منظر درست) یک پوشش دائمی شامل قطبین، که بقیه مدارات این خاصیت را ندارند، بدست می‌آید. مدار استوایی: مدار دایروی روی خط استوا با فاصله تقریبی 35.800 کیلومتر از سطح زمین و پریود مداری 24ساعته می‌باشد لذا همیشه در یک نقطه ثابت در فضا دیده می‌شود. این مدار را Geostationary می‌گویند. منبع به بیرون از میلیتاری: مدارهای ماهواره‌ای

با سلام، این رو اینجا مینویسم چون به این غائله پاکستان مربوطه این اتفاقات و حملات اخیر با یک روند افزایشی میتونه نشانه‌های آغاز عقده‌گشایی‌های اسرائیل باشه حالا اگر طبق ادعای خودشان بعد از ۱۰۰ روز عملیات زمینی به اهدفشان رسیده باشند و اگر نه، برای ما تله هست و وارد شدن ما به یک درگیری بی‌فایده میتونه سنگینی هزینه‌های سیاسی و رسانه‌ای اسرائیل در حملات علیه غزه رو برای تلاویو کاهش بده، ما الان در رسانه یک وضعیت حق دفاع مشروع قرار داریم که باید حفظش کنیم و با اسم یاغی که در دنیا داریم به بدتر از اسرائیل تبدیل نشیم، این رو دوستان در استاتوس قبلاً گفتن که یک سناریوسازی به راه افتاده برای شبیه‌سازی جعلی و وارونه از واقعیت فلسطین که در این سناریو، ایران می‌نشیند جای اسرائیل بعنوان اشغالگر و خرده مناطقی در همسایگی میشن مناطق اشغال‌شده بدست ایران در هر صورت از این دست وقایع بیشتر خواهیم دید و باید پیش‌فرض‌های ذهنی رو از حالت آتش‌بس بیرون بیاریم ولی با ذهنیت جنگ کلاسیک به همه‌چیز نگاه نکنیم و باید در نظر گرفت وقتی اسرائیل رو به بن‌بست میره اصلا بعید نیست این دولت‌های همسایه ما رو براحتی هزینه کنه برای راه‌اندازی یک جنگ بزرگ و چیزی که مورد سؤال هست اینه که اگر همین پاکستان بخواد دچار تلاطم‌های داخلی بیشتر و تجزیه سرزمینی بشه با شناختی که از وضعیت حاکمیت اسلام‌آباد هست آیا یک شوک‌درمانی مثل این پرتاب چند موشک به ایالت بلوچستان برای دولت و مردم پاکستان میتونه چاره‌ای کنه و اگر نه ما تا کجا حاضریم پیش بریم

اون خطوط انتقال نفت و گاز و تاسیسات از باکو و ترکیه فقط برای اسرائیل تامین سوخت نمیکنن و خریداران دیگه‌ای هم دارن، زدن اون اهداف یعنی منافع و امنیت کسان دیگه‌ای هم به خطر میفته و پای اون‌ها رو وسط میکشه و اسرائیل میتونه پشت دست اونها مخفی بشه اگر اشتباه نکنم اسرائیل در حالیکه خودش وارد کننده انرژی هست صادر کننده هم هست از جمله به مصر، بهتره این گزینه رو گذاشت برای جنگی مثل اکراین یا بعنوان گزینه‌های نهایی و البته طرف مقابل هم دست‌بسته نیست گزینه‌های راحت و در دسترس همیشه خوب نیستند، شاید درست بود شایدم سنگ بزرگ نشانه نزدن بود

حرف C احتمالا Cruiser هست که در فارسی ناو گفته میشه شاید Patrol Cruiser ؟

قسمت اول ممکن نیست روابط با باکو در حال مدیریت هست و نباید سمت آران رفت، ارزش این اقدام رو نداره در بلندمدت منافع بیشتری در شمالغرب هست ترکیه در سوریه نیروی تروریست داره و تلافیش رو در میاره و میگن کار داعش بود کشتی‌های تجاری ترکیه گزینه خوبی هست ولی چون این خطوط تجاری ظاهرا وابسته هستند به اردوغان بازهم هزینه‌ش زیاده گزینه موجود همون محاصره پلکانی و ایجاد محدودیت در وصول کالا در اسرائیل هست یعنی بشه فشار گذاشت روی خود بنادر اسرائیل در ساحل مدیترانه شاید بهتر باشه که احتمالا بیشترین حجم تجارتشون از دریا باشه تا زمین، بهتره در مرحله اول سراغ سعودی و امارات نرفت گزینه زدن سایت‌های تولید و توزیع برق هم تو استاتوس گفتم، چشم‌انداز بازگشت به کارهای اقتصادی بعد از آتش‌بس در غزه باید خیلی محو باشه برای ساکنان شهرک‌ها

سلام و تشکر بابت تحلیل و زحمات همه عزیزان بنظرم میاد شما داری بیشتر در سطح تاکتیکی تحلیل میکنی و مشخص نکردی هدف بالادستی چی هست، جایگاه داخلی صدام با علیف قابل مقایسه هست؟ آیا مردم آذربایجان با مردم عراقی یکسان هستند؟ آیا اگر جنگی شروع نشه وضعیت به نفع علیف پیش میره یا علیه‌ش؟ مبانی نظری این رژیم باکو چطور هست؟ و... هر نوعی از فضای التهابی و البته شستشوی مغزی مردم هم تا یک زمانی فایده داره تا به اوج خودش میرسه و بعد کم اثر میشه تا دوره بعدی که ممکنه سال‌ها طول بکشه و هیچکس تا ابد وقت نداره شاید بجای بهانه دادن دست طرف‌های مقابل و رسانه‌های فارسی با حرکات نامتعارف و تو چشم مثل حمله ناشناس به منابع دریایی بهتر باشه همه جوره سعی و تمرکز رو بر عدم شروع جنگ بگذاریم گرچه کسی که بدونه قدرتش در شرایط برقراری آرامش کاهش پیدا میکنه حتماً تحریک‌های فراوانی انجام میده میکنه که التهاب رو بالا نگه داره ولو اینکه دست آخر خودشان یک سری خرابکاری انجام بدن و بگن کار ایران یا ارامنه بوده و مردم ما هم که خسته از تورم هستند حتی شده آگاهانه باور میکنن و ممکنه اصلا داستان سرایی کنن برای جلب حمایت و خوراک رسانه‌ای که اینجور کاری رو فلان جا ایران انجام داده پس کار خودشونه و نمونه بدترش رو در شاهچراغ دیدیم که آن تروریست گوشه‌ی ماسکش تا خورده بود جورابش فلان رنگی بود و الخ پس کار خودشونه و یک سؤال هم دارم که اگر گزینه یک اقدام نظامی محدود برای بدست آوردن دست بالاتر در مذاکره رو کنار بگذاریم طرف باکویی چطور میتونه به اون گذرگاه با شرایط مد نظرش در مذاکره دست پیدا کنه؟ آیا اصلا به جز زمین گرفتن راهی وجود داره؟؟

مفاهیم همانند روزهای ابتدائی در قدرت هوایی، قدرت سایبری امروزه عنصری حیاتی برای پیروزی‌ست، ولی احتمالا به تنهایی نمیتواند جنگها را پیروز شود که توان کمی در اعمال قدرت دارد گرچه محتمل است که این نیز در آینده تغییر یابد. پس اکنون ضروریست که بفهمیم چگونه در زمین و دریا و هوا باید قدرت سایبری را بکار بست. نظریه قدرت سایبری دو اصل را برای هدایت و جهت دهی قدرت سایبری در سطح عملیاتی پیشنهاد میکند: تضمین آزادی تصمیم‌گیری برای دشمن، و روبرو ساختن دشمن با انتخابی بین دست‌کم دو گزینه بد. برتری سایبری اصل اول را تامین میکند و ممانعت سایبری اصل دوم را. مثال جنگ روسیه-گرجستان بخوبی درستی این دو اصل را ثابت میکند، اما چگونه باید این برتری و ممانعت را بدست آورد؟ با فهم اینکه برتری سایبری اولویت یکم برای ارتش سایبری ست، منطقی ست که در مرحله اول باید تمرکز را بر خنثی کردن توانایی گروه متخاصم در جلوگیری از ارتباطات و مخابرات بین نیروهای خودی قرار داد. و در ادامه توانایی‌های تهاجمی سایبری دشمن، توانایی‌های شناسایی سایبری، و توانایی‌های دفاعی باید اولویت برنامه‌های اطلاعاتی پیش از درگیری قرار گیرند، و همچنین تمامی اهداف و مراکز مهم که در شروع جنگ باید توسط عملیات‌های میدانی یا سایبری سرکوب یا نابودی شوند. در مرحله بعد حملات سایبری باید معطوف اهدافی شوند که خیلی به جنگ مرتبط نیستند اما دشمن باید از آنها حفاظت کند مانند اتک روسیه به شبکه‌ی نهادهای تحقیقاتی آموزشی(به نام گِرِنا جورجیا) که تیم پاسخ سریع کامپیوتری گرجستان(به نام سرت جورجیا) را از پرداختن به نبرد بزرگتر باز داشت، و بطور کلی هر هدفی که توان دشمن را از نقاط کلیدی به سمت خود منحرف کند. در مرحله سوم باید حملات سایبری را برای بازدارندگی اطلاعاتی از نیروهای واکنش سریع میدانی و نیروهای تعمیرات و بازیابی سایبری بکار بست تا در توانایی آنها برای دفع مؤثر حملات اخلال ایجاد کند. در مجموع این اقدامات بایستی قدرت یک سازمان سایبری را خنثی یا منحرف کند و یا توان تشکیلاتی آن را از هم بپاشاند. اهداف ممانعت سایبری مهمترین اهداف بعدی در کارزار سایبری رزم مشترک هستند، ابتدا در سطح عملیاتی و سپس در سطوح تاکتیکی و راهبردی. در سطح عملیاتی، معادل امروزی مراکز ترمینال خطوط آهن (که در ج.ج.د در اولویت حملات بازدارندگی هوایی بودند) مراکز تبادل دیتا ست که به نام مراکز ادغام اطلاعات هم شناخته میشود. مراکز دیتا در مقایسه با سیستم های دفاعی نظیر جنگنده و تانک و زیردریایی تعداد بسیار کمتری دارند و همان نقاطی در شبکه ارتباطی هستند که دیتای خام را جمع‌آوری، پردازش و به اطلاعاتی تبدیل میکنند که در دسترس نیروهای نظامی قرار خواهد گرفت تا درک مشترکی از صحنه رزم داشته باشند مراکز ادغام دیتا در فضای سایبری حکم مرکز ثقل را دارند زیرا که در محوریت همه چیز هستند. در سطح عملیاتی شامل نقاط کنترل و فرماندهی و نقاط پردازش اطلاعات و گشت، پایش، شناسایی، ترجمه و انتشار میباشد. بوسیله نابودسازی، مختل کردن یا بی‌اثر ساختن این مراکز تردد، ممانعت سایبری توان میدانی نیروی متخاصم را در جابجایی و بکارگیری نیروی خود در فضا و زمان مناسب محدود میکند. فارغ از هرگونه استتار و پوشش و فریب در فضای سایبری مراکز دیتا مجبورند مکان خود را (مثل آدرس آی‌پی) تا حدی در دسترس قرار دهند تا بتوانند به دریافت و ارسال دیتا ادامه دهند. مراکز دیتا به طور تقریبا قطعی نسبت به حملات سایبری آسیب پذیرند چونکه شدیدا وابسته به اتصال به یکدیگرند، قدرت یک شبکه با هر چه بیشتر شدن کاربرانش افزایش پیدا میکند، اگر این نقاط بطور گسترده بهم متصل نباشند بی‌کاربرد و بی‌ربط به توان رزمی دشمن هستند و میتوان نادیده‌شان گرفت از دست رفتن نقاط مرکزی اطلاعاتی باعث عدم قطعیت در سطح عملیاتی میشود و دشمن را مجبور به اتکا بر توانایی تاکتیکی خود میکند. به نوبه خود، توانایی دشمن در بکارگیری سطوح تاکتیکی خود بستگی به شبکه و پیوندهای ارتباطی تاکتیکی دارد. پس ممانعت سایبری در سطح عملیاتی همچنین تقش و اهمیتی در مختل کردن ارتباطات اطلاعتی در سطح تاکتیکی دارد پیوندهای ارتباطی تاکتیکی مهمترین هدف بعد از مراکز ادغام داده هستند. در سطح تاکتیکی هر گره (برای مثال جت جنگنده، گروهان پیاده، ناوشکن) خود دارای سطحی از قابلیت های مراکز ادغام دیتا ست و به ندرت در یک گره آنقدری اطلاعات متمرکز است که اتک دادن به آنها در سطح سایبری اثر زیادی داشته باشد. هرچند، اطلاعات تاکتیکی آنقدر لحظه‌ایست که حتی وقفه‌های کوتاه در ارتباط میتواند اثرات منفی قابل توجهی بر عملکرد هر واحد تاکتیکی در دریافت دیتا قبل از بلااستفاده شدن آن در تصمیم‌گیری داشته باشد در نتیجه، مختل کردن شبکه ارتباط تاکتیکی و نه از کار انداختن گره‌ها هدف مناسب ممانعت سایبری در سطخ تاکتیکی ست. قطع کردن این لینک ها میتواند باعث تاخیرهای کوچک اما پر اثر در حلقه تصمیم‌گیری حریف شود تا یک برتری تاکتیکی برای نگاه اول-شلیک اول-شکار اول به نیروهای خودی بدهد. با متمرکز ساختن قدرت سایبری بر بدست‌آوردن و حفظ برتری سایبری و ممانعت سایبری در سطوح عملیاتی و تاکتیکی، نیروهای مشترک میتوانند قابلیت‌های خود را به حداکثر رسانده و در تصمیم‌گیری دست برتر را بدست آورند. در رزم مشترک، کارزار هوایی ست که بیشترین نفع را از اثرات برتری و ممانعت سایبری علیه مراکز ادغام داده و ارتباطات تاکتیکی میبرد. گرچه قدرت سایبری از عملیات زمینی و دریایی نیز پشتیبانی میکند، این کمپین هوایی‌ست که در رأس رزم مشترک است. از زمان ج.ج.د قدرت هوایی، نیروی طلایه‌دار هر عملیات زمینی یا دریایی ایالات‌متحده را تشکیل داده است. بعلاوه، قابلیت نیروهای هوایی مدرن در بعمل آوردن جنگ موازی در قالب آنچه که اولین بار در جنگ خلیج فارس ۱۹۹۱ بکار گرفته شد، بطور حیاتی وابسته است به استفاده از قدرت سایبری برای آگاهی محیطی، ارتباطات و شناسایی. به اضافه اینکه، قابلیت دشمن برای شکست دادن جنگنده‌های پنهانکار در مخفی شدن از رادارهای دفاع هوایی ریشه در قلب مرکز ادغام داده‌ها دارد. قدرت سایبری همان ترجمه‌ی یکپارچگی در دفاع هوایی یکپارچه است. با متصل گردیدن سنسورهای دفاع هوایی و شلیک‌کننده‌ها به یکدیگر، میتوان یک تصویر کلی با نواقص کمتر از هوافضا بدست آورد هرچند، بدون یک شبکه برای اتصال چندین سنسور، لانچرهای موشکی سطح به هوا مانند یک مدافع تنها در نبرد تن به تن میشوند، نبردی که جنگنده پنهانکار از سال ۱۹۹۱ بارها ثابت کرده میتواند از پسش برآید. ممانعت سایبری که در پشتیبانی نیروهای هوایی بکار رود میتواند بطور چشمگیری ماموریت‌های داده‌شده به نیروهای هوایی را آسان سازد، یعنی نفوذ به سیستم دفاعی دشمن در لایه‌های بیرونی در زمانی که بیشترین کشندگی را دارد. هزینه یک نبرد هوایی بدون برتری سایبری بسیار گزاف است. آخرین باری که نیروی هوایی ایالات‌متحده برابر یک سیستم دفاع هوایی دشمن جنگید در حالیکه از برتری‌های سایبری بهره‌ای نداشت جنگ جهانی دوم بود، خدمه هوایی آمریکا نسبت به نیروهای دریایی که در اقیانوس آرام میجنگیدند احتمال زنده ماندن کمتری داشتند. بعلاوه عملیات‌های هوایی بسیار سریعتر از عملیات دریایی یا زمینی پیش میروند. نیروهای سطحی ده‌ها مایل در ساعت جابجا میشوند در حالیکه نیروهای هوایی صدها مایل در ساعت. نیروهایی دریایی و زمینی-مشابه نیروهای پیاده ج.ج اول که کندتر از آن بودند که که یک نفوذ در خط دشمن را به یک شکست برای دشمن تبدیل کنند- همانقدر کند خواهند بود که از برتری‌های جاری که توسط ممانعت سایبری ایجاد شده مثل نیروهای هوایی بهره ببرند. جمع‌بندی قدرت سایبری در رزم مشترک حیاتی ست. عملیاتهای نظامی فضای سایبری باید اولویت خود را کسب و حفظ برتری و ممانعت سایبری برای حمایت از عملیات میدانی و بویژه کارزار هوایی قرار دهند. بعلاوه عمیلاتهایی که برای کسب برتری سایبری انجام میشود باید متمرکز بر خنثی سازی توانایی های تهاجمی و قابلیت های شناسایی دشمن باشد و در پی آن سرکوب توانایی‌های دفاع سایبری. حملات ممانعت سایبری نیز باید علیه مراکز ادغام داده و پیوندهای تاکتیکی داده‌ها انجام شود. در کنار یکدیگر، برتری سایبری و ممانعت سایبری یک برتری قدرتمند برای داشتن ابتکار تصمیم‌سازی در رزم مشترک ایجاد میکنند، که اثر تجمعی آن مجبور ساختن دشمن به انجام اشتباهاتی ست که در ادامه کارزار برایش مهلک خواهد بود. پایان.

یک چیزی رو جا انداختی از این ۱۵۰۰ تریلیون ۱۳۰۰ تاش تو بانک هاست و عددیه باقیش در گردشه که نرخ وحشتناکیه. تو امریکا شصت هفتاد درصد پولها در گردشه. کلا برای مقایسه حجم اقتصاد نمیشه ارقام رو ملاک قرار داد شاخص های زیادی هست باید همه رو با هم دید مشکلات اقتصاد ما با تعویض مدیر و قاضی درست نمیشه چون مشکل سیستمی هست قانون مشکل داره نگاه کنید شاخص سهولت راه اندازی کسب و کار ما کجائیم و ممالک مرتجع عرب کجان حالا شما مدیر عوض کن چه تاثیری میذاره؟! اصلا مدیر کدام نهاد اقتصادی رو میخوای عوض کنی؟ درد همینجاست که اصلا نباید این نهادها و انحصارها وجود داشته باشن نه اینکه چه کسی بالای سر فلان نهاد باشه یکی دیگه از دردهای کشور نظام بانکیه که این اگر بخواد اصلاح بشه قبلش خیلی های دیگه باید عوض بشن تا نوبت برسه به بانکها

یک خبر از سایت گاردین در مورد سفر مقتدا صدر به عربستان https://www.theguardian.com/world/2017/aug/18/saudi-arabia-talks-alliance-rebuild-iraq-return-arab-fold

سن زیادی ندارم ولی متاسفانه واقعیت های زیادی که تا الان دیدم اینطور بهم میگن که کسانی که حضور امثال استاد رائفی (سلبریتی دست ساز) رو در مسائل مختلف میخوان باعث خانه نشین شدن متخصصان کشور هستند. تبلیغات عوام گرایانه هرچقدر هم هزینه داشته باشه میپردازند تا مبادا به استبداد تحمیق آسیبی وارد نشه. این برخی ها هم که میشمارید نیازی به یادواره ندارند! کشور در تمام مسائل به یک سیستم سالم نیاز داره. شما و سایر عزیزان هم متاسفانه خودتان متوجه نیستید و ناخودآگاهانه جهتدار قضاوت میکنید و بر سوءمدیریت ها چشم پوشی میکنید انگار نه انگار که چه ارقامی که از بیت المال این وسط پایمان نشده برای چه چیزهایی... سخته که ببینی کسانی که دروغهای خودشان را باور کرده اند فقط زمانی واقعیت را قبول میکنند که به نفعشان باشه حالا این نفع مادی بود یا غیرمادی هیچ فرقی نمیکنه و در غیر اینصورت یا سعی در تحریف واقعیت میکنند و یا از ریشه انکار. بنظرم این هم ریشه در خودشیفتگی جمعی تاریخی ایرانیها داره (نارسیسیسم) در مورد این ماکت هم نقد کننده ها نقد کردند و خواندیم و واقعیت واضح و مشخص پیش روی شماست دیگه حمایت میکنید از چی دقیقن؟ از سوءمدیریت و..؟؟

پست های مخفی شده برای من قابل مشاهده هست و شاید همین باعث شده موقع باز کردن تاپیک به آخرین پست ارسال شده/خوانده نشده هدایت نشم و باید اسکرول کنم

این سپر فرات رو حضرات خبرگزاری فارسی زبان خارجی مبارزه با داعش اعلام میکنن و چیزی از اشغال شمال سوریه توسط النصره و اکراد نمیگن. خبرگزاری داخلی هم که کلا هیچی نمیگه و همین دست ترکیه رو باز گذاشته هرکاری میخواد با ظاهرسازی بکنه. حالا یا طبق معمول داخلی ها سرشان مشغول به تولید محتوا برای مصرف داخلی و تحمیق هست یا اعلام کردن واقعیت قضیه رو به ضرر دیدن که در هر حالت فکر نکنم خیری در عمل برسانه در این جنگ. ضعیف و بد کار میکنن خبرگزاری های ما نتیجه ش رو هم خواهیم دید حالا الان صحبت از تجزیه سوریه یا فدرال سازی بکنن ولی این جماعت جیش اردوغان حتی اگرم ترک مخاصمه بکنن بازم تا ابد که بیکار نمیشینن دوباره درگیری رو شروع میکنن یک روز الانم که به قول خودشان با موفیقت به پایان رسید و دگ بیرون برو نیستن کار رسانه ای هم که انجام نشده در برابر این حرکات دگ باقیش رو خودتان برید..

ببخشید فکر نکنم همه جای دنیا هم اینجوری باشه فقط هرجا پای رفیق ولادیمیر باز شده اینجوره. باید گفت روسیه هم عین ما حاکمیتش چیزه که مردمش اینطور گفتن. اگر از داخل مردم محروم شده باشن از منافعی که در خارج بدست بیاد به مردم چیزی میخواد برسه؟؟

هیچ معجزه ای در راه نیست اگر در باز نشه که خرید بکنی از جایی مثلا سوئد یا چین به هیچ چیزی نمیرسیم تهش چیزی که بسازیم اونقدر عقبتر از منطقه خواهد بود که ساختش بیفایده میشه. اگر خرید نشه با تولید و ملی جایی نمیرسیم یعنی بخوایم بسازیمم باید وصل باشیم به تامین کنندگان قعطات و فقط طراحی مونتاژ کنیم وگرنه صفر تا صد رو بخوای خودت تکی همه رو بری فکر نکنم جواب بده بعله مدیریت خوب حرکت میده به سیستم ولی توی سیستمت یهویی علم و دانش که معجزه وار وارد نمیکنه. باید نیاز فوری رفع بشه بعد صحبت از تحقیق و تولید کنی. مصاف هم شما ببین تولید میشه یا تا ابد تحقیقاتی باقی میمانه..