سلام ، کمونیست دیگه کجا بود داداش ؟! 30 ساله که دیگه وجود نداره ! ( بقول معروف ته دیگشم خوردن تموم شد ) اینهایی که الان هم بعد از سی سال متهم به کمونیست بودن هستن ، خیلی لیبرال تر از کشورهای غربی هم شدن ، یکم ازین نگاه گذشته گرا بیایم بیرون لطفا . من مدافع این شرق گراهای افراطی نیستم اما با اسم گذاری روی این جریانها فقط باعث خلط مبحث میشیم .

انچه من در یکی دو جای نیمه موثق در مورد خرید سوخو 35 دیدم این بود که توافق خرید 2 اسکادران سوخوی 35 قابل افزاریش تا 4 اسکادران اضافه بوده است. یعنی در صورت تامین بودجه و درخواست ما این 24 فروند تا 72 فروند قابل افزایش هستند. امیدواریم که خبر درست باشه. چون 24 فروند سوخو نسبت به تهدیدات اطراف ما واقعا چیزی نیست. طبق گزارش بابک تقوایی این 24 فروند طی نیمه اول سال 2022 تحویل میگردد https://www.aerotime.aero/29867-iran-could-pick-up-egypts-rejected-su-35s

بسمه تعالی 182 سامانه مجید: تکنیکال ساخت صنعت تکنیکال ها در دوران اخیر به شدت مورد اقبال گروه های شوروشی و شبه نظامی قرار گرفته اند. از جمله دلایل عمده آن در درجه اول تحرک بالای این ادوات است که آنها را مناسب جنگ نا متقارن و نبرد در میادین ناهموار می کند و دوم ارزان تر و در دسترس تر بودن پلتفرم های تجاری که برای آنها استفاده می شود است. اما همین دلایل تحرک بالا، توان آفرود مناسب، سادگی تعمییر و نگه داری و هزینه های به نسبت کم موجب شد تا پس از آن ارتش های رسمی کشورها، از جمله حتی ارتش هایی که منابع مالی قابل توجهی در اختیار دارند، نیز به سمت استفاده از این ادوات سوق پیدا کنند. این مورد موجب شد که سطح فن آوری ساخت ازساخت کارگاهی به ساخت کارخانه ای و صنعتی ارتقا پیدا کند هر چند مفهوم پشت ساخت این تجهیزات کماکان ثابت بود. عمده ترین حوزه جغرافیایی که تکنیکال ها در آن به کار گرفته شده اند خاورمیانه می باشد، البته در برخی نقاط و درگیری های دیگر نیز این ادوات حضور قابل توجه داشته اند که از جمله آن می توان به Chadian–Libyan conflict در اواخر دهه 1980 اشاره کرد که در آن نیروهای چاد که تحت حمایت فرانسه بودند با اتکا به تکنیکال ها قوای زرهی لیبی را عقب زده و در جنگ پیروز شدند. تاثیر این تکنیکال ها در این درگیری تا آنجا بود که حتی این جنگ را “Toyota War” نامیدند. نیروهای چاد در این درگیری حدود 1000 نفر تلفات متحمل شدند و تعداد انگشت شماری از تکنیکال های آنها از بین رفت. در طرف دیگری اما ارتش لیبی بیش از 7000 نفر از نیروهای خود را از دست داد و در میان خسارات دیگر صد ها دستگاه از انواع ادوات زرهی و تانک هایش نابود شد یا به غنیمت گرفته شد. اما در کنار تمامی این توانایی ها و حسن شهرت ها تکنیکال ها ضعف های قابل توجهی نیز دارند. در نبود حفاظت مناسب و خلا امکانات شناسایی و آگاهی محیطی موثر، عمده ترین ضعف کاروان های تکنیکال را می توان در برابر حملات هوایی – جنگنده، پهپاد، بالگرد – دانست. اگرچه بسیار از تکنیکال ها به تسلیحاتی همچون zpu و zu-23 با ماهیت ضدهوایی مجهز هستند اما به دلیل نشانه روی چشمی که موجب عدم دقت کافی و ناتوانی در شب و یا شرایط آب و هوایی نا مناسب می شود و نیز برد و ارتفاع درگیری محدود این توپ ها به سرعت قافیه نبرد را در برابر تهدیدات هوایی واگذار می کنند. سامانه پدافندی مجدید، تکنیکال جدید ایران اما می تواند تا حد قابل توجهی ضعف نیروهایی را که توان تحرک شان مبتنی بر تکنیکال است را برطرف کند. این سامانه در یک پیکره بندی کامپکت ( جمع و جور) و کاملا پرتابل علاوه بر آنکه می تواند با لینک شدن به رادارها در یک جنگ شبکه محور به کار گرفته شود، با اتکا به تجهیزات الکترواپتیک خود نیز می تواند به کشف و رهگیری تهدیدات به صورت پسیو اقدام کند. هر یک از این تکنیکال ها می تواند آسمان نبرد را در دایره ای به قطر 16 کیلومتر برای هواگردهای دشمن و دیگر تسلیحات هواپایه همچون موشک های کروز ناامن کند در حالی که به دلیل متحرک بودن و عملکرد پسیو آن کشف و نابودی آن کار دشواری ست. از سوی دیگر به دلیل ارزان بودن به نسبت سامانه هایی چون TorM2 امکان به کارگیری آن در تعداد گسترده وجود دارد. در کنار نقاط قوت یاد شده ضعف هایی نیز در این سامانه وجود دارد. اول آنکه اگرچه در روی کاغذ هر سامانه توان مسلح شدن با 8 موشک AD-08 را داراست، اما در عمل به دلیل محدودیت های اقتصادی در عمل بسیار بعید است که هر سامانه با بیش از 4 موشک مسلح شود. در رزمایش پدافندی اخیر نیز به رغم حضور چند دستگاه سامانه مجید حتی یک سامانه به 8 موشک مسلح نبود. آنچنان که این مشکل هم از جهت اقتصادی و هم ضعف دانش در مورد میادین نبرد مدرن و هم عدم کفایت لازم در فرماندهی که منابع محدود را صرف موازی کاری های بی حاصل می کند، در دیگر سامانه های پدافندی دیگر ایران نیز دیده می شود: تجهیز آتش بارهای سامانه های مرصاد-16 و 3خرداد به لانچر های 3 فروندی، تجهیز سامانه 15 خرداد به تنها 3 لانجر 4 فروندی، در اینجا نیز به احتمال زیاد این قاعده با شدت بیشتری تکرار خواهد شد به نحوی که حتی سامانه های مجید مسلح به 4 موشک نیز چندان پرتعداد نبوده و عمده سامانه های عملیاتی به تنها 2 فروند موشک مجهز شوند. از این رو این سامانه ها (همانند عمده تجهیزات پدافندی ایران) اگرچه دربرابر تعداد محدود هواگردهای دشمن می توانند عملکرد درخشانی داشته باشند، اما در برابر حملات انبوه دشمن برای out number کردن آنها چندان به زحمت نمی افتد. سناریوی مشابهی در حملات اسرائیل به پایگاه های نظامی در سوریه مرتبا رخ می دهد، در هر حمله معمولا بین 8 تا 15 فروند موشک دلیله شلیک می شود، سامانه های پدافندی سوریه در بهترین حالت تنها چند فروند از موشک ها را نابود می کنند و باقی موشک ها هدف از پیش تعیین شده و حتی خود سامانه های پدافندی را نابود می کنند. در نتیجه در مورد سامانه مجید نیز اگرچه در بکارگیری در کمین ها و یا در برابر حملات محدود می تواند موثر باشد، اما عمده ترین ضعف آن در برابر حملات انبوه خواهد بود. دومین مشکل عمده این سامانه این است که در حال حرکت قادر به شلیک نیست که موجب می شود به عنوان یک تکنیکال از مزیت اصلی اش که توان تحرک قابل توجه بوده فاصله بگیرد. البته این مشکل به نظر به دلیل ضعف در استحکام و کیفیت وانت های به کار گیری شده است که موجب می شود نتوانند فشار ناشی از شلیک موشک را تحمل کنند، در حالی که در مورد هدف یابی و کنترل آتش در حین حرکت مشکلی وجود ندارد. از این رو در صورت استفاده بر روی یک پلتفرم توانا تر این مشکل قابل حل خواهد بود. اما چنانچه محدوده این بحث را از نبردهای زمینی به دامنه دریا بکشانیم و قایق های تندرو را به عنوان تکنیکال های دریایی در نظر داشته باشیم مشاهده می کنیم که این قایق ها نیز در برابر حملات هوایی ضعف عمده ای دارند و توان پدافندی محدودی که بر روی برخی از قایق های تندروی ایران با استفاده از توپ های پدافندی همجون zu-23 ایجاد شده همانند نمونه های زمینی شان در برابر تهدیدات هوایی چندان کاری از پیش نبرده و طعمه هواگردهای دشمن می شوند. تجهیز قایق های تندرو به نمونه دریاپایه سامانه مجید، به عنوان تکنیکال های دریایی که بخش قابل توجهی از استراتژی دریایی ایران را خصوصا در محدوده خلیج فارس و تنگه هرمز تشکیل می دهند. می تواند معادله پدافند دریایی را به طرز قابل توجهی دگرگون کند و تبدیل به سلاحی مهلک در برابر هواگردهای دشمن، خصوصا بالگرد ها و پهپاد ها باشد.

آمریکایی ها حتی برخی تحریم هاشون را هم منعطف اجرا میکنند. الان کشورهایی هستند که با روس ها تبادلات نظامی دارند و اتفاقی هم رخ نمیده چون امریکا است که تصمیم میگیره بعد از وضع یکسری تحریم چه برخوردی با نقض کنندگانش داشته باشه. ایطنوری یک ابزار فشار منعطف در اختیار داره که بستر قانونیش را از قبل فراهم کرده (مصوبات کنگره و سنا حتی تا مرحله امضا توسط رییس جمهور یک جور و بعدش هم یکجور) و فقط میزان فشاری که مورد نیاز حاکمیتش هست در برابر کشورها و کشور هدف تعیین میکنه که چطور عملیش کنه. جایی در مورد کشوری یا کشور هدف تصمیم میگیره چندان حساس نباشه چون اهداف دیگه ای مهمتر هست و با انعطافی که اینجا به خرج میده جای دیگه از هر دو کشور امتیاز میگیره (در حقیقت بدون دادن هیچ امتیازی و تنها با وضع یک قانون و نحوه اجراش (دادن ابزار به دست رییس جمهور و فضاسازی های پیرامونیش) دولت مستقر آمریکا یک چماق و هویج استثنایی در اختیار داره که راهبردها و اهدافش را پیش ببره. حالا بماند فرض اجرای کامل کاتسا هم این قانون به هدف خودش میرسه چون کشورهایی مثل فرضا چین و پاکستان و ترکیه و ... را از مدار خارج میکنه و این یعنی روس ها تنها میمونند و هم مراوده تجاری/نظامی ایران را براش سخت میکنند چون روسها خودشون را یکه تاز احساس میکنند و هم شرکتهای دیگه و کشورهای دیگه را حذف میکنند و اینطور راحت تر میتونند ابزار و چماق یا هویج دیگه ای برای روس ها پیدا کنند تا از دو طرف باز امیتزا بگیرند وقتی تامین کننده منجصر به یک کشور بشه. چیزی که وجود داره در اصل هم اینه که شما وارد سهل انگاری خطرناک نقض برجام و عدم پاسخ میشی. صریحا و رسما تحریم تسلیحاتی ایران بعد برجام نقض آشکار برجام هست. (خصوصا اینکه این مطئله تحریم تسلیحاتی با کلی تبلیغات و بسیرا گرون هم به ایران در برجام فروخته شده ) و وقتی موردی به این مهمی را به راحتی مقض کنند و ایران سکوت کنه (اقدام عملی نکنه) رسما یعنی برجام فقط و فقط و فقط تعهد یکجانبه ترکمنچایی است و دیگر هیچ و روند تا اخرین جزییات برجام پیش میره ولو به شکل پنهان طوریکه ایران نتونه ثابت کنه نقض رخ داده و به روح برجام و ارواح و اشباح متوسل بشه برای توجیه.

در فضای برجام در حقیقت ناظر به قطعنامه شورای امنیت تحریمهای تسلیحاتی شورای امنیت ضد ایران لغو میشه در قطعنامه جدید ولی تحریم های یکجانبه مثل همیشه مسیر خودشون را میرند که دیگه واضح هست تحریمهای یکجانبه ایالات متحده قطعا و بدون هیچگونه شکی از تحریمهای شورای امنیت موثرتر هست (اگر تصمیم گرفته بشه چون ضمانت تحریمهای شورای امنیت هم در حقیقت قوه اجرایی ایالات متحده به عنوان حاکم پذیرفته شده جهان هست) چون در اولی انگیزه تحریم و قوه اجرا هردو با هم تصمیم گرفته میشه در حالیکه در دومی تصمیم گرفته میشه ولی بسته به شرایط ایالات متحده است که تلاش میکنه (با زور و فشار به سایر کشورها) اجرا بشند یا نه و نهایتا هم اگر شرایط را دلخواه ندید به تحریمهای یکجانبه گرایش میبره برای موثر تر کردن تحریمهای شورای امنیت. هرچند در برجام ذکر شده که کشورها نباید در خلاف جهت برجام و تضعیفش گام بردارند ولی خب دیگه همه فهمیدند (اولینش تحریمهای خود اوباما بعد برجام بود که عملا صنعت گردشگری ایران را در شکل متعارفش برد روی هوا کاملا بر خلاف برجام) که این تعهدات انتزاعی و بدون تضمین و شکلاتی! وقتی شما تعهدات قطعی و عملیت مثل از بین بردن ذخایر و نابود کردن سانتریفیوژها و قلب راکتور و ... را انجام داده باشی شوخی هستند فقط روی کاغذ (تازه در روش جدید هر چیزی هم که باقیمونده میسپارند سگشون با تروریسم و خرابکاری نابود میکنه و نه تنها به روی خودشون نمیارن که حتی اژانس به عنوان مسئول میگه به من مربوط نیست و حتی محکوم هم نمیکنه) خلاصه برای بی اثر کردن برجام حتی بعد پیوستن امریکا دوباره به برجام به اندازه ستارگان روش وجود داره. (تازه این برای موقعی که مثلا طرف تضمین ! بده خلافش عمل نکنه چون در شرایط عادی که باید گفت اگر چنین نکنه نادانه با فرصتی که متن برجام در اختیارش گذاشته) تنها کاری که ایران در شرایط فعلی (فارغ از روشهایی که باید در مذاکرات پیش برد) میتونه بکنه اولا حفظ هوشمندانه برگه های برندش در زمینه هسته ای است و ثانیا توقیت بیش از پیشش در امور دفاعی و موشکی و اصلاحات اقتصادی. تا وقتی زمینه تاثیر تحریم وجود داشته باشه شما حتی صدها تضمین هم بگیری همین اش و کاسه است. فقط زور و قدرت و قوت هست که تعیین میکنه دیکته بقیه را اجرا کنی طبق منافع اونها یا منافع خودت را پیش ببری.

میراژ های نیروی هوایی با استتار جدید و باز هم بدون سلاح

پویا نمایی از سوخو۳۰ در لباس نیروی هوایی ایران https://uupload.ir/view/aircraft.vr_14000814_204315555_wz0i.mp4/

حملات بی امان فانتوم‌های افسانه‌ای ایرانزمین علیه عقبه‌ی دشمن بعثی و قطع خطوط و شریانهای لجستیک ....... https://uupload.ir/view/nabard.dar.aseman_14000320_094357765_a294.mp4/

بله چهار کانال سفیر روسیه در عراق: ایران متحد استراتژیک ما نیست، البته در سوریه و در مقابله با تروریسم، متحد به شمار می آید. خبرنگار المانیتور: سفیر روسیه در عراق می گوید ایران متحد استراتژیک ما نیست... / ما به ایران به عنوان کشوری که گفتگو در مورد مسائل منطقه بدون آن، بی ثمر است، نگاه می.کنیم. واکنش کنایه آمیز نماینده روسیه به اظهارات امروز امیرعبداللهیان: کسی می داند "به زودی" یعنی چه؟! نماینده روسیه در مذاکرات وین به اظهارات امروز امیرعبداللهیان وزیر خارجه ایران واکنش نشان داد اینم اینجا گذاشتم که دوستان بدونند سیاست بین الملل از اساس شطرنجه و هر کس با مهره های در اختیار بازی میکنی گاهی قرار دادهای نظامی ماهم مهره های شطرنج کشور های قدرتمند هستیم خودمن از اساس بابرجام موافق نبودم و نیستم چون قدرت ابتدا از داخل شروع میشه نه از بیرون اما باعنایت به فساد ورانت اقتصادی حضور مدیران فاقد صلاحیت و فرزندان ایشان و خرج بالای اونها چون هر کسی حوصله درگیری با اون ها رو نداره نهایت مجبوریم برای اینکه تو کاخاشون تو امریکا و ... خوش بگذره بریم به خارج تکیه کنیم درواقع حوصله یا توان حل مشکل از داخل رو نداریم میگیم نفت که داریم بی خیال اینو میفروشیم میدیم بچه هامون از سفره انقلاب سهمشونو بردارن حال کنن حالا وضع کشورم یه خورده بهتر میکنیم ولی چون پول کم میاد شغلم ایجاد نمیکنیم چون هزینه بر داره تو مصاحبه هم میگیم دولت وظیفه اشتغال نداره نهایت توریست بیاد داخل کشور حالا شما حساب کنید این همه دزدی ها که تا حالا شنیدین یک دهمش خرج نیرو هوایی میشد البته بدون فساد مطمئنا وضع این نبود حالا هم بنظرم خرید از روسیه تا اتمام این مذاکرات اجرایی نشه و یا حتی به عنوان پوئن برای برگشت به برجام و ....در نهایت استفاده بشه

بسم ا... یک مقداری سوخو-30 اس ام ببینیم https://www.aparat.com/v/MR6uW/جنگنده_چندماموریته_(_مولتی_رول_)_سوخو-30_اس_ام

سلام، بر پایه چه داده ها یا آگاهی می فرمایید این سامانه ارزان و کم قیمت است؟ البته نمی گویم نیست ولی منظور این است که هیچ مرجع مستقل و قابل اطمینانی برای بررسی بهای تمام شده جنگ افزارهای تولیدی یا خریداری شده در کشور وجود ندارد. در بحث جنگنده و موشک (کدام بهتر است) هم همواره ادعا می شود موشک ارزان تر است بدون این که هیچ داده قابل اطمینانی در این زمینه وجود داشته باشد. بر پایه گفته های جناب حاجی زاده هر موشک اسکاد بی برای کشور ۲ تا ۳ میلیون دلار آب می خورده است و هر دستگاه پرتابگر آن هم همین بها را داشته است. یعنی بهای یک پرتابگر اسکاد و یک فروند موشک روی آن برای کشور تا ۶ میلیون دلار تمام می شده است که قطعا” از بهای خرید جنگنده اف ۵ در آن سالها بیشتر بوده است. گویا اکنون این میزان در موشک گروه فاتح با توجه به تولید انبوه و برخی نوآوریها کاهش چشمگیری یافته است. چینش و معماری سامانه مجید از سامانه چینی FB-6 الگوبرداری شده است که در آن دو خودروی جیپ وجود دارد: خودروی نخست برای حمل رادار جستجو و شناسایی (نه درگیری) و خودروی جیپ دوم حامل موشک. تغییرات زیر در سامانه ایرانی نسبت به نمونه چینی مشاهده می شود: - با توجه به این که جنگ افزارهای محمول پهپادهای مدرن امروزی حتی پهپاد مهاجر ۶ ساخت کشورمان برد بیشتری از موشکهای سامانه FB-6 دارند، موشک سامانه مجید از موشک سامانه جدیدتر FB-10A چینی با برد بیشتر الگوبرداری شده است. بنابراین و برپایه اصل پیش دستی احتمال این که شکارچی (مجید) طعمه شکار خود (پهپاد) شود بسیار کمتر می شود. - یک سامانه پسیو الکترواپتیک جانشین سامانه راداری سامانه FB-10A شده است. این ویژگی کمک شایانی به سامانه مجید در محیط های جنگ الکترونیک می نماید. بنابراین به نظر می رسد مهندسان ایرانی بر پایه نیازهای دفاعی کشور و یا تهدیدات پیش رو سامانه مجید را با الگوبرداری از دو سامانه چینی FB-6 و FB-10 طراحی و تولید کرده اند. البته این که خود چین و کارشناسان آن نیز در این پروژه نقش داشته اند به راحتی قابل اثبات نیست. به هر روی باید صبر کرد تا آشکار شود از میان چندین گزینه معرفی شده برای سامانه های برد کوتاه کشور، سرانجام کدام یک برنده خواهد شد تا به تولید انبوه برسد. سامانه FB-6: http://www.chinanews.com/mil/hd2011/2012/11-16/148512.shtml#nextpage موشک سامانه FB-10 (به تغییر قطر بدنه موشک در تصویر توئیتر و شباهت موشک و کنیستر آن با موشک و کنیستر سامانه مجید دقت کنید) https://twitter.com/jesusfroman/status/1441668330721628163 http://2.bp.blogspot.com/-HXwW81JC1Qc/VHKaSHfbOYI/AAAAAAAAkvM/AUtOlBoO_HE/s1600/FB-10%2BSurface-to-Air%2BMissile%2BSystem%2BCHINESE%2BEXPORT%2B%2Bshort-range%2Bair%2Bdefense%2Bsystem%2B(3).jpg

چطوری متوجه شدن که رادار ۹۹ قابلیت کشف کروز با سرعت دوماخ با بازتاب راداری به این پایینی رو داره وقتی ما چنین کروزی نداریم

واشنگتن پست روز پنجشنبه گزارش داد ، روسیه در حال آماده سازی است تا ماهواره پیشرفته ای را در اختیار ایران قرار دهد که بتواند اهداف بالقوه نظامی را در خاورمیانه ردیابی کند. واشنگتن پست می گوید ، این طرح می تواند ماهواره Kanopus-V ساخت روسیه را مجهز به دوربین با وضوح بالا باشد که می تواند ظرف چند ماه از روسیه پرتاب شود. این گزارش چند روز قبل از دیدار رئیس جمهور آمریکا ، جو بایدن و ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه در ژنو منتشر شد و در حالی كه ایران و ایالات متحده درگیر مذاكرات غیرمستقیم در مورد احیای توافق هسته ای 2015 هستند كه برای جلوگیری از برنامه هسته ای ایران در ازای كاهش تحریم های اقتصادی طراحی شده است. این ماهواره "نظارت مستمر بر تأسیسات مختلف از پالایشگاه های نفت خلیج فارس و پایگاه های نظامی اسرائیل تا پایگاه های عراقی را در شامل می شود که نیروهای آمریکایی را در خود جای داده است." یک مقام دولتی در مورد فروش مختصر توضیح داد. در حالی که Kanopus-V برای استفاده غیرنظامی به بازار عرضه می شود ، رهبران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران از سال 2018 چندین سفر به روسیه انجام داده اند تا به مذاکره در مورد توافق کمک کنند. کارشناسان روسی بهار امسال برای کمک به آموزش خدمه ای که روی ماهواره در یک مرکز تازه ساخته شده در نزدیکی کرج در غرب تهران کار می کنند ، به ایران سفر کردند. این ماهواره دارای سخت افزار روسی است ، "شامل یک دوربین با رزولوشن 1.2 متر - یک پیشرفت قابل توجه نسبت به توانایی های فعلی ایران ، هرچند هنوز از کیفیت بدست آمده توسط ماهواره های جاسوسی ایالات متحده فاصله دارد." سپاه پاسداران در آوریل سال 2020 گفت که آنها با موفقیت اولین ماهواره نظامی کشور را به مدار زمین پرتاب کردند ، مایک پمپئو وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده خواستار پاسخگویی به تهران شد زیرا وی معتقد بود که این اقدام مخالف قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل است.

سلام، وقت به خیر. بابت رونمایی خوب و با کیفیت تشکر میکنم از همه دست اندرکاران. البته هنوز اصحاب رسانه ضعف دارند در انجام وظایف چون ابتدا که رونمایی شده بود می گفتند در ماموریت های شناسایی توان حمل ۵۰۰ کیلوگرم محموله را دارد که معلوم شد شعاع پایش ۵۰۰ کیلومتری است. و اما خود پهپاد، که از نظر اندازه در حدود mq-9 آمریکایی است. با مقایسه موارد اعلام شده و استنباط از تصاویر ابعادی برابر یا نزدیک دارند. برای مثال فاصله دو سر بال برای غزه ۲۱ متر و برای mq-9 میزان ۲۰ متر است. ابعاد افراد هم در کنار پهپاد گویای نزدیکی اندازه به پهپاد آمریکایی است، اما رقم بیشینه وزن برخواست اعلامی (اگر صحیح باشد) حدود ۳۴ درصد کمتر از نمونه آمریکایی است. ظاهر پهپاد به نسبت برادر خود شاهد ۱۲۹ آیرودینامیک تر و با رعایت اصول پنهانکاری بیشتر است، برای مثال سطح مقطع بدنه دیگر استوانه ای نیست و در زیر پهپاد حالتی صاف دارد. برامدگی محل نگهداری آنتن ارتباط ماهواره ای آیرودینامیک تر شده است. ارابه های فرود اصلی بزرگتر و قوی تر شده و حالا دارای مکانیزم جذب ضربه فرود توسط سیستم تعلیق هستند و ارابه فرود جلویی مکانیزم جذب ضربه پیشرفته تر و قوی تری دارد. بال های اصلی از بخش بالایی در شاهد ۱۲۹ به سمت میانه ی بدنه در غزه حرکت کرده. یک بالچه تثبیت کننده در زیر بخش موتور پهپاد برای پایداری بیشتر تعبیه شده. با توجه به عکس موجود از چمروش، به دو علت قطعاً موتور غزه متفاوت از چمروش است. ابتدا اینکه توان چمروش در اندازه ای نیست که بخواهد غزه را به پرواز در آورد و دوم اگر به تصاویری که در آن تکنسین ها مشغول اسمبل کردن بال ها بوده و همزمان تکنسین هایی در حال کار بر روی آنتن شاهد ۱۲۹ پشتی هستند روکش موتور باز است و کاملاً ظاهر موتور از چمروش متفاوت است. در بخش اپتیک، مورد رونمایی شده بسیار پیشرفته تر از موارد پیشین بوده و دارای ۳ نوع تصویر برداری است که حدس بنده بر این است سه نوع شامل تصویربرداری مرئی، LWIR و SWIR هستند که البته این بخش قطعی نیست و نظر شخصی است. مهمترین قسمت یعنی توان حمل غزه که اعلام شده است توانایی حمل و پرتاب ۱۳ بمب را دارد. فارغ از ابعاد و وزن بمب ها چینش های مختلفی برای این پهپاد امکان دارد که در دو دسته جای می گیرند: اول دو پایلون حمل زیر هر بال و یکی در زیر بدنه در مجموع ۵ پایلون. برای مثال در این حالت موارد زیر متصور است. ۳-۳-۱-۳-۳ ۲-۲-۵-۲-۲ که بسیار بعید است. دوم سه پایلون زیر هر بال و یکی زیر بدنه، در مجموع ۷ پایلون. برای مثال در این حالت موارد زیر متصور است. ۲-۲-۲-۱-۲-۲-۲ ۱-۲-۲-۳-۲-۲-۱ ۱-۱-۳-۳-۳-۱-۱ و غیره در هر حال ترکیب یک پرنده بدون سرنشین با مداومت پروازی بالا و ۱۳ بمب در کنار سرعت پرواز مناسب ترکیبی مهلک برای ستون های زرهی، بخش های پدافندی و سایر بخش های یک نیروی نظامی کلاسیک یا تروریست های منطقه خصوصاً تروریست های تحت پوشش ترکیه در سوریه است. در یک نبرد کلاسیک می توان با یک فروند غزه مسلح به بمب های بالدار کوچک و یک فروند شاهد ۱۸۱/۱۹۱ میتوان کابوسی برای پدافند هوایی کشور های منطقه ایجاد کرد، کابوسی که خواب را برای سال ها از چشمانشان می رباید. البته که با وجود این تنوع پهپادی در کشور دست طراحان عملیات ها و نیروهای نظامی برای عملیات های سرکوب پدافند فقط با اتکاء به توان پهپادی بسیار باز است. امیدواریم با دیدن این پهپاد در آسمان سوریه ما دو چندان شاد شده و خواب بر تروریست ها حرام گردد. در انتها این پهپاد کار برزرگی است اما کارهای نکرده بسیاری نیز وجود دارد. امید است روزی برسد که ایران عزیز در اندازه ابر قدرت های جهانی توان آفندی، پدافندی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد. خداقوت به تمامی زحمتکشان واقعی در این مرز و بوم. شرمنده که به علت عدم دسترسی به کامپیوتر مجبور شدم بدون عکس مطلب را ارسال کنم. اگر عزیزان مدیر وقت و حوصله داشتند به پست تصاویری اضافه کنند. سپاس.

این طرح رو سالها قبل در مباحث مربوط گفته بودیم ، حدود سالهای 84 85 86 ! بعد از گذشت این همه سال ، هنوز هم نظرم رو حذف بال ثابت است و برای پرواز از باند نیاز به بال متحرک نداریم. بال ثابت باعث میشود در ناو هواپیمابر فضای نگهداری و مسافت تیک آف کاهش یابد. قدرت مانور اف14 در حالت مسلح چقدر است؟ در حدود 7 جی! اف15 در حدود 9 جی! تفاوت اصلی فقط در سازه نیست ، تفاوت در اختلاف قدرت موتور تی اف30 با اف110 است ، بال متحرک هم باعث میشود زمان طلایی برای واکنش افزایش یابد ، در نبردهای گذشته مهم نبود ، ولی امروز همین زمان میلی ثانیه برای باز و بسته شدن بالها باعث بقا یا فنای جنگنده میشود. یک جفت موتور قوی با تراست مجموع 300 کیلونیوتن روی تامکت بدون بال متحرک سوار کنید تا از مزایای هزمان اف14 و اف15 برخوردار شوید. این راه رو هم باید طی کرد ، کاری به تهدیدات نداشته باشید ، در هر صورت خرید یا تولید باید این را در نظر بگیریم که طی چند سال نمی توان به توازن قوای هوایی دست یافت.

یک اشتباهی که در خصوص بال متحرک تامکت می کنند این هست که ان را فقط به بحث کمبود فضا روی عرشه یا فضای تعمیراتی زیرعرشه ربط می دهند ولی این طور نیست . بال متغییر تامکت ، مجموعع مزیتها بال مستقیم ( در حالت باز ) و بال پسگرا ( در حالت بسته و زاویه 70 درجه ) را دارد که شامل نیروی براء زیاد در زوایای حمله کم وزیاد // مباحث مربوط به ایمنی پرواز در زوایای حمله معمولی و زیاد // عامل "پسا" در حوزه مفهوم رانش به وزن // کارایی پرنده در گردشها و زوایای مختلف و در نهایت سرعت واماندگی هست . سازه تامکت ، بالذات نیازمند بال متغییر بود و هست ( نظر شخصی ) و اگر قرار باشد گونه بال ثابت این طرح طراحی و ساخته شود ، کل طراحی بدنه باید از نو شود که این خودش هزینه ای به مراتب بیشتر از خرید سوخوهای روسی دارد

سال گذشته یکی از دوستان این سئوال را مطرح کرده بود آیا امکان دارد با کمک روسیه و چین مدل بال ثابت اف ۱۴ را تولید کرد؟ با این کار وزن باور نکردنی از اف ۱۴ کاسته می شود. پاسخ بنده

به شیوه بهره گیری از عوارض زمینی توجه کنید، این شیب اجازه رسیدن پرتاب بالستیک و کروز به موقعیت لانچر رو نمیده.

عزیزم شما فوتوشاپ کاری نه عکاس

مخاطب من جناب 100 بود نه شما ربط دادن بحران ما به سوریه همون قدر بی ربطه که بعضی ها بحران های شوروی رو به افغانستان ربط میدن. کسی هم اینجا پول به پای سوری ها نریخته.

جناب ۱۰۰ عزیز یادم میاد شما گفته بودین دیگه به این فروم برنمیگردین. دیونمون کردی به خدا با این تزلزل رفتاری قبل از شما هم عده ای بودن که میگفتن سوریه یکسال هم دووم نمیاره. اون برادران از این فروم رفتن ولی پرزیدنت اسد محکم سر جاش نشسته.

بنام خداوند بخشنده مهربان   با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست پیش از این و در سه تاپیک پیشین به اتفاق ، به زندگی سه تن از نام آوران گمنام دفاع مقدس پرداخته بودیم. یعنی شهید بهمن دُرولی ، شهید مرحمت بالازاده و شهید احمد بابائی. در این تاپیک نیز طبق روال پیشین به معرفی یکی دیگر از قهرمانان نسبتا گمنام دفاع مقدس خواهیم پرداخت :       نامه رئیس جمهور بهمن ماه 1361 ساعت 2 بعد از ظهر ، زنگ در خانه به صدا در می آید. پدر که نزدیک ترین نفر به درب است ، آنرا باز می کند. خودروئی و دو نفر که متواضعانه سلام می کنند ، کادر چشم هایش را پر می کنند. یکی از آنها در حالی که لبخندی صمیمی بر لب دارد ، با دو دست نامه ای تقدیم می کند.   آنها خداحافظی مبکنند و می روند ؛ ولی پدر چنان غرق نامه می شود که رفتن آنها را متوجه نمی شود. چرخی می خورد و به درون خانه می رود.   چیزی غریب در دلش و التهابی شدید از جستجو در درونش شکوفه می زند. نامه از طرف رئیس جمهور وقت ، حضرت آیت الله خامنه ای است و او متعجبانه پشت و روی پاکت نامه را خوب نگاه می کند. با خود می گوید : رئیس جمهور کجا و منزل ما کجا ؟ شاید نامه مال کسی دیگر است و آنها اشتباهی آن را آورده اند. ولی آدرس دقیقا درست است ؛ نامه مربوط به پسرش حسن است. اما او بی آنکه متوجه باشد ، حریصانه نامه را باز می کند و می خواند :   بسمه تعالی برادر حسن درویش ، فرمانده لشکر 15 امام حسن - علیه السلام شهادت پاسداران عزیز و سرافراز و سرخ رویان دنیا و آخرت ، برادران حسن باقری و مجید بقایی و برادران شهید همراه آنان را به شما همسنگر مقاومشان تبریک و تسلیت می گوییم و یاد همه کبوتران خونین بال انقلاب اسلامی را گرامی می داریم. امیدوار به رحمت خدا و مطمئن به پیروزی نهائی ، راه آن عزیزان را تا پایان ادامه دهید. " و لا تهنوا و لا تحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مومنین " . سید علی خامنه ای ، رئیس جمهوری اسلامی ایران   شهید حسن درویش ( اولین نفر از سمت راست ) در کنار مقام معظم رهبری   امضای حضرت آیت الله خامنه ای در پائین نامه ، برق شادی را در چشمان پدر به همراه می آورد. ولی متعجبانه هنوز به عنوان نامه خیره شده است. همانجائی که نوشته شده : برادر حسن درویش ، فرمانده لشکر 15 امام حسن - علیه السلام   پدر با خود می گوید : آیا درست نوشته اند ؟ حسن پسرم فرمانده لشکر است ؟ ولی چرا هر وقت می پرسیدم در جبهه چکاره ای ، هیچ وقت جواب درستی به من نمیداد و فقط می گفت که مثل همه بسیجی ها پست می دهم ؟!   روی به آسمان می کند و و در حالی که همچنان خوشحال است ، زیر لب می گوید : خدایا شکر که پسرم فرمانده لشکر توست.   بعد به تندی مثل بچه ای که بخواهد ناشیگرانه خطایش را بپوشاند ، در نامه را می بندد و در حیاط خانه ، نامه را به حسن می دهد.   حسن نگاهی مشکوک به نامه می کند. آن را باز می کند و می خواند. متعجبانه می پرسد : پدر ، در نامه باز بود ؟ - نه بسته بود. پس کی آن را باز کرد ؟ پدر با شرمساری می گوید : ببخش پسرم ، من آنرا باز کردم. مثل کسی که دوست نداشته باشد ، جواب مثبت بشنود ؛ می پرسد : حتما آن را هم خوانده ای ؟ پدر با همان لحن شرمسار می گوید : بله فرزندم و فهمیدم که تو فرمانده ای ؛ چیزی که همیشه از من پنهان کرده بودی.   حسن عقب عقب می رود و به جایی تکیه می دهد و می گوید : من فقط برای اسلام و اجرای احکام قرآن به سپاه رفته ام. به من فرمانده نگوئید. من خاک پای بسیجیان هستم. من فقط یک خدمتگذارم. حضرت امام با آن عظمت روحی اش می گوید : به من رهبر نگوئید ، خدمتگذار بگوئید و من که خاک پای اویم به خودم لقب فرمانده بدهم ؟   شهید حسن درویش در محضر حضرت امام   ولی پدر با لبخند رضایت بخشی ، مثل کسی که قند توی دلش آب کرده باشند ، همچنان به حسن می نگرد. نگریستنی که هیچ شباهتی با نگاه های پیشین اش ندارد.   سرلشکر شهید حسن درویش شهید حسن درویش در سال 1341 در روستای جعفرآباد از توابع شهرستان شوش دانیال در یک خانواده مذهبی و کشاورز چشم به جهان گشود. حسن در دوران ابتدائی بود که به دلیل شرایط حاصل از تقسیم زمین های کشاورزی (اصلاحات ارضی و انقلاب سفید) ، زمین کشاورزی خانواده حسن از دست می رود ، به همین علت مجبور به ترک روستا و خانه و کاشانه خود می شوند. مادرش می گوید : طاغوت زمین و زندگی ما را تصاحب کرد و منزل مان را در روستا با خاک یکسان نمود. ناچار به دزفول رفتیم و خانه ای کرایه کردیم.   بعد ار آنکه زمین های کشاورزی خود را از دست دادند ، وضعیت اقتصادی خانواده در شرایط سختی قرار میگیرد.   شهید حسن درویش (اولین نفر از سمت چپ)   شهید حسن درویش که تاب و تحمل دیدن شرایط سخت خانواده اش را ندارد ، تا کلاس هشتم را در دزفول می خواند ولی پس از آن آستین همت را بالا زده و در کنار برادرش که دکانی اجاره کرده بود ، مشغول به کار می شود تا از این طریق بتواند بخشی از بار مشکلات اقتصادی خانواده را سبک نماید.   در همین ایام است که حسن گمشده اش را در مسجد و محراب می یابد و در همان سنین نوجوانی شب ها جهت فراگیری قرآن در مجالس قرآن شرکت می کند. او عموما هر روز غروب از سرکار به خانه می آمد و سپس برای ورزش می رفت. وزنه برداری ورزش مورد علاقه او بود و هنوز هم وزنه هایش در خانه به یادگار مانده است.   آغاز نهضت این شهید بزرگوار ، با شروع انقلاب در راهپیمائی ها حضوری فعال داشت. وی اعلامیه ها و عکس های حضرت امام (ره) را پخش می نمود. با پیروزی انقلاب اسلامی از اولین کسانی بود که در کمیته انقلاب اسلامی شهر شوش ، مشغول به حفظ و حراست از دستاوردهای انقلاب شد.     با تشکیل سپاه پاسداران دزفول ، به عضویت این نهاد مقدس در می آید.    با شروع جنگ تحمیلی وارد جبهه می شود و به خرمشهر اعزام می شود. با گسترش جبهه شوش به این جبهه اعزام می شود. با توجه به نیاز بکارگیری سلاح های سنگین ، برای طی دوره آموزش ادوات به ارتش مأمور می شود و ظرف مدت کوتاهی استفاده از سلاح های سنگین ار جمله خمپاره انداز 120 میلی متری را فرا گرفت و بعد از برگشت خود ، اقدام به آموزش برادران بسیجی و سپاهی نمود و واحد خمپاره انداز جبهه شوش را تشکیل می دهد.   در حین عملبات رمضان ؛ از سوی قرارگاه کربلا به سردار حسن درویش ماموریت سازماندهی فرماندهی " تیپ 17 قم/شوش " ابلاغ می گردد. وی پس از مدتی تیپ 17 قم ( که بعدها به نام لشکر 17 علی ابن ابی طالب قم نامیده می شود) را به دوست و همرزم اش شهید مهدی زین الدین تحویل میدهد.   شهید مهدی زین الدین   فرماندهان قرارگاه کربلا ، وقتی توانمندی و پشتکار حسن را در تأسیس تیپ 17 قم/شوش می بینند ، دستور فرماندهی کل سپاه را در تشکیل تیپ بعثت به وی ابلاغ می کنند و شهید درویش با بهره گیری از تجارب همرزمان خود ؛ نظیر سرداران شهید حبیب الله شمایلی ، شهید عبدالعلی بهروزی ، شهید خداداد اندامی و ... ، تیپ ویژه بعثت را بنیان گذاری می کنند. اما از آنجائی که شهید درویش و همرزمانش ارادت خاصی به امامان معصوم داشتند ، با مشورت و همفکری آنان ، تیپ بعثت را به تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع) تغییر نام می دهند.    سردار سرلشکر شهید حسن درویش از ابتدای شروع جنگ در میادین نبرد (جبهه شوش) حضور یافت و به دلیل شایستگی خود به عنوان جانشین محور عملیاتی آن منطقه منصوب می گردد.      وی به عنوان فرماندهی تیپ در عملیات های فتح المبین ، بیت المقدس ، رمضان ، محرم و والفجر مقدماتی حضور یافت و سرانجام در عملیات بدر مزد زحمات و تلاش های صادقانه و مخلصانه خود را گرفت و به جمع یاران شهید خود ، خصوصا فرمانده و مرشدش سرلشکر شهید دکتر مجید بقائی پیوست.   شکارچی تانک  با شروع جنگ تحمیلی در محور شوش ، حسن درویش از کناره کرخه تا شرق دجله سدی شد علیه مزدوران حزب بعث. آنگاه که لشکر خصم تا کنار رود کرخه به قصد تصرف شوش و جاده استراتژیک اهواز-اندیمشک آمده بود ، حسن با همان چند نیروی جان بر کف که تنها یک قبضه آر پی جی - 7 داشتند ، به جنگ تیپ 57 پیاده مکانیزه عراق رفتند و خواب را بر دشمن حرام کردند.     دشمن قصد داشت با زدن پل بر روی رودخانه کرخه ، شوش را به تصرف خود درآورد ؛ ولی شناسائی به موقع شهید درویش ، مانع از فعالیت دشمن در آن دشت شد.  مهارت شهید حسن درویش در استفاده از آر پی جی - 7 بی نظیر بود. او با درست کردن قایق های محلی ( که از باد کردن مشک و پوست بز درست می شدند) ، به آن طرف کرخه می رفت و به شکار تانک های دشمن می پرداخت. این اقدامات حسن تکیه کلام رزمنده ها شده بود و می گفتند وای بحال تانک های عراقی اگر با حسن مواجه شوند.       اولین فرماندهی ؛ اولین پیروزی در اوایل جنگ ؛ مسئولیت جبهه شوش به او سپرده شده بود و ایشان ضمن آماده کردن نیروها در مورخه 25 فروردین 1360 ، طی عملیاتی با رمز " یا مهدی ادرکنی" به قلب دشمن زد. در این عملیات ظفرمند که با فرماندهی ایشان صورت گرفت ، قسمتی از تپه های استراتژیک منطقه شوش آزاد شد. در این عملیات تعدادی تانک و نفربر عراقی منهدم و نفرات زیادی از نیروهای دشمن اسیر و به پشت جبهه تخلیه شدند.     با گسترده شدن جبهه شوش و نیاز به بکارگیری سلاح های سنگین ، او به ارتش مأمور شد و ظرف مدت کوتاهی استفاده از سلاح های سنگین از جمله خمپاره (خصوصا خمپاره 120) را فرا گرفت و بعد از برگشت خود ، شروع به آموزش برادران بسیجی و سپاهی نمود و یگان خمپاره انداز جبهه شوش را تشکیل داد.  این یگان در عملیات فتح المبین ، نقش جاوادنه و غیر قابل انکاری از خود به یادگار گذاشت.   فرمانده تیپ ساز چند روز بعد از عملیات فتح المبین ، بنا به دستور فرمانده وقت کل سپاه ، سردار محسن رضائی ، مأموریت تشکیل و فرماندهی تیپ مشترک 17 (متشکل از رزمندگان شهرهای قم و شوش ) به ایشان واگذار گردید که ظرف مدت 20 روز آن را تشکیل داد. تیپی که یکی از بهترین یگان های عمل کننده در عملیات رمضان بود.   شهید حسن درویش (دومین نفر از سمت راست در ردیف دوم) و سایر فرماندهان ارشد سپاه   شهید زین الدین (چهارمین نفر ایستاده) و شهید درویش (سومین نفر نشسته از راست)   پس از تحویل مسئولیت تیپ 17 به شهید مهدی زین الدین ، مأموریت تشکیل تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع) نیز به ایشان محو گردید که با تلاش شبانه روزی تشکیل و سازماندهی شد و بعدا به نام تیپ مستقل 15 تکاور دریائی معروف شد که نقش مهمی در عملیات های بزرگ خیبر و بدر در هورالهویزه ، شرق رودخانه دجله ، کنار اتوبان العماره- بصره و خطوط پدافندی داشت.   شهید درویش و شهید شمایلی     تمرینات تیپ آبی - خاکی امام حسن مجتبی (ع)     تمرینات تیپ آبی - خاکی امام حسن مجتبی (ع)   تمرینات تیپ آبی - خاکی امام حسن مجتبی (ع)   تمرینات تیپ آبی - خاکی امام حسن مجتبی (ع)     پرواز تا جاودانگی سردار حسن درویش ، پس از تشکیل تیپ امام حسن مجتبی (ع) ، مدتی به لبنان اعزام شد تا در آنجا به آموزش برادران لبنانی و فلسطینی خود بپردازد. پس از بازگشت از لبنان مجددا در لشکر 17 علی ابن ابی طالب مشغول به خدمت شد. حسن پس از مدتی با دستور فرماندهی کل سپاه مجددا به تیپ 15 آبی - خاکی امام حسن (ع) بازگشت و با فرماندهی این تیپ در عملیات های مختلف شرکت کرد.   شهید حسن درویش ، چند ساعت پیش از شهادت   سرانجام شهید حسن درویش ، فرمانده 23 ساله ای که ظرف دو سال دو لشکر مهم سپاه را تأسیس و فرماندهی کرد ، در عملیات بدر ، بصورت گمنام و بدون مسئولیت در کنار سایر بسیجیان به نبرد پرداخت و پس از انهدام چندین پاسگاه دریائی دشمن و در سخت ترین نقطه عملیات برای نابودی کمین های دشمن ؛ از ناحیه سر مورد اصابت تیر خصم قرار گرفت و جاودانه شد...   شهید حسن درویش در کنار سرلشکر عزیز جعفری (فرمانده کل سپاه)   شهید حسن درویش ، به همراه جمعی از فرماندهان وقت سپاه در محضر مقام معظم رهبری   ------------- پ.ن : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند     ------------------------------ گردآوری و باز نویسی: مهران 55 مالکیت معنوی : بازنشر مطالب این تاپیک فقط با ذکر Military.ir به عنوان منبع مجاز است.   منابع : گردآوری از تیپ خوبان ، تبیان ، پایگاه اطلاعاتی شهدای خوزستان و ... http://hezbollah110.blog.ir/post/%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%B4 http://hasandarvesh.blogfa.com/ http://t-khoban.blogfa.com/tag/%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%B4 http://manahel.mihanblog.com/post/739 http://www.tebyan-zn.ir/News-Article/Religion_Thoughts/holy_defence_review/god_men/martyr_biography/2012/4/19/59433.html http://safeer.blogfa.com/tag/%D8%AA%DB%8C%D9%BE-15-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%D9%86 http://ahwaz.irib.ir/-/%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D9%BE%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%B4 http://www.negahmedia.ir/media/show_video/15773

در مورد کمبودهای ما در زمینه امکانات رایانه ای باید به موارد زیر اشاره بکنم. 1. ما انواع پردازنده و حافظه داخلی امن که در داخل کشور طراحی و ساخته شده باشد نیاز داریم تا از شر تروجانهای سخت افزاری و میان افزاری خلاص بشویم. 2. ما ابزار نرم افزاری طراحی سخت افزار و نرم افزار داخلی نیاز داریم از سینتسایزر های HDL بگیرید تا کامپایلرهای C و ADA. 3. ما طراح آگاه و باسواد و علاقه مند نیاز داریم 4. ما تراشه FPGA ملی هم نیاز داریم و باید حداقل یک کارخانه ساخت تراشه ASIC داشته باشیم. 5. ما سیستم عامل ملی هم می خواهیم اما در مورد سیستم عامل های real time و سیستم عامل های Embedded Real-time باید بگویم که یکی از موارد کلاسیکی که امنیت سیستم را پایین می آورد و پرچم قرمز را بالا می برد Home-Made-RTOS است اگر RTOS خواستیم بسازیم باید خیلی هزینه بکنیم و تستهای شدیدو فراوانی انجام بشود.RTOS ها سیستم عامل PC معمولا نیستند که خرابی آنها حین کار با یک ریست حل بشود. در صنعت خودرو ما یک سیستم عامل RTOS داریم که بسیار مشهور است و بخشی از استاندارد Autosar محسوب می شود. این سیستم عامل همان OSEK است که یک سیستم عامل آلمانی فرانسوی است و به OSEK/VDX هم مشهور است. شرکتهای بزرگی مانند Freescale که همان بخش پردازنده سازی Motorolla حساب می شود هم برای پردازنده هایشان OSEK را ساخته و پورت کرده اند اما ما از OSEK ساخت Freescale در ایران استفاده نمی کنیم زیرا استاندارد SPICE را فقط در سطح 1 پاس کرده است در حالی که OSEK ساخت شرکت KPIT این استاندارد را در بالاترین سطح یعنی 5 پاس کرده. می بینید که با اینکه همه استاندارد باز است و سورس هم موجود است ولی باز هم شرکتهای بزرگ در ساخت یک RTOS استاندارد و ایمن مانده اند. سازنده vxworks هم سالها کار کرده که الان سیستم عاملش در همه سامانه های با توان پردازشی زیاد مورد استفاده است. در ضمن کامپایلر DIAB ساخت شرکت سازنده این OS، دارای استاندارد ایمنی ISO26262 است که هیچ یک از کامپایلرهای شرکتهای بزرگی مانند اینتل و Freescale دارای چنین استانداردی نیستند. تنها کامپایلر دیگری که من میشناسم که استاندارد ISO26262 را پشتیبانی می کند، کامپایلر TASKING است و آنهایی که TASKING را با KEIL مقایسه کرده اند می دانند که فرقش از زمین تا به آسمان است. شما نمی توانید که برای هواپیما برنامه بسازید ولی از کامایلری استفاده بکنید که استاندارد ندارد. اگر ما هم کامپایلر بسازیم باید استاندارد ISO26262 را پاس بکنیم. در مورد ساخت زبان برنامه سازی داخلی، باید بگویم که اگر بتوانیم زبان امنی را ابداء بکنیم که کاربرد منحصر به فرد خودش را هم داشته باشد خیلی خوب است زیرا کامپایلرهای C قابل اعتماد نیستند. و خود C هم قابل اعتماد نیست و Ambiguity  ذاتی دارد. برای مثال هیچ دو کامپایلری برای برنامه هایی که مانند خطوط زیر دارای side-effect هستند، کد یکسان ایجاد نمی کند: i=1 i= i++ + i-- - --i + ++i یا در داخل آرگومان دستور Size اساسا i++ کار نمی کند. و مقدار i افزوده نمی شود. به همین دلیل است که در JSF++ یا MISRA-C یا DO-178B/C استفاده از خیلی از امکانات زبان C مجاز نیست و خیلی موارد دیگر. حالا اگر ما زبان قدرتمندی توانستیم بسازیم که این مشکلات را نداشته باشد خیلی بد نیست اما برای داشتن سیستم عامل امن نیاز به این نداریم که زبان ملی هم داشته باشیم. این مقوله ای جداگانه است. هر برنامه ای که به هر زبانی نوشته بشود دست آخر به کد باینری تبدیل می گردد که با استفاده از Decompiler ها می توان آن را به زبان ماشین که توسط انسان قابل فهم است برگرداند و سپس با بعضی از ایزار به C  هم می تواند تبدیل بشود که البته چندان خوانا نیست و با اصل کد خیلی فرق خواهد داشت. بنابراین زبان ملی هم که داشته باشیم امنیت برنامه باینری ما بالا نمی رود. اگر دنبال بالا بردن امنیت برنامه باینری هستید باید با استفاده از تکنیک Obfuscation کد باینری را Obfuscated بکنیم تا Decompiler ها نتوانند برنامه باینری را به زبان ماشین تبدیل بکنند. البته تکنیک های دیگری هم مثل time-stamping و polymorphism و CRC و .... هستند که با استفاده از آنها می توانیم که دست کاری روی برنامه را بسیار سخت بکنیم. البته نکته دیگر این است که امروزه انقلابی در صنعت شده و دیگر پردازنده ها resource های اصلی سیستم نیستند و ما شاهد ظهور ExaScale Operating system ها هستیم. در این سیستم های عامل جدید مانند Argo دیگر پردازنده فقط یکی از منابع است و time-sharing دیگر خیلی معنی ندارد. همین الان تراشه Tegra-K1 شرکت NVIDIA دارای 192 هسته محاسباتی و 4 هسته آرم A15 یک و نیم گیگاهرتزی است که با RTOS های عادی قابل استفاده نیست و باید خودمان با توابع API از آنها کار بکشیم و یا روشهای سخت تر. بنابراین ساخت RTOS صنعتی خیلی کار ساده ای نیست البته لازم است.   البته اگر قرار است این پروژه ها را بدهند به همانی که همیشه می دهند، به همانی که پروژه کارت سوخت را هم دادند پول خرجشان نکنیم بهتر است.

درود توانایی ایران در ساخت رادار کاملا مطلوب است. من شرکت خصوصی می شناسم که همین الان 3 تا سیکر راداری مختلف در دست ساخت دارند تازه مهندس دیجیتال قوی هم ندارند یک سری افراد متوسط هستند. رادار سازی ما در بخش رادارهای جمع و جور هوا پایه از سال 1383 به اینطرف بسیار پیشرفت کرده است. من گلوگاه فناوری در ساخت هیچ راداری نمی بینم. این تکنولوژی در این کشور بومی شده و رادار سازهای ما حتی ایده های نوینی هم دارند.   سال 1384 من یک رادار هولوگرافیک چیزی شبیه به SAR لازم داشتم برای تشخیص غیر مخرب ترک در عمق 3 متری فولاد داخل بویلرها که وقتی سپارش دادم به دوستان به من قیمت 4 میلیارد تومان و زمان یک سال و نیم دادند. در سال 1385 یک رادار پسیو می ساختند (البته نه PESA منظور من راداری است که هیچ نوع فرستندگی ندارد) و در قسمتی به مشکل خورده بودند که وقتی بررسی شد معلوم گردید یک بار دیگر به جای اینکه طراحی را به مهندس مخابرات بدهند، طراحی و پیاده سازی را به  یک کارشناس ارشد مخابرات دانشگاه امیر کبیر داده بودند و مهندسان برق هم که عموما آشنایی محدودی با زبان C و معماری پردازنده ها دارند، بار دیگر حماسه آفریده بودند و 2500 تا 2600 برابر نیاز به توان پردازشی داشتند!!! که با تزریق یک مهندس معمولی کامپیوتر به پروژه مسئله حل شد و برنامه اینها 2700 برابر سریعتر گردید و نیاز به تغییر سخت افزار و یک تاخیر 2 ساله در پروژه یا توقف پروژه پیش نیامد. اخیرا هندی ها با استفاده از توان مهیب محاسباتی کارتهای گرافیکی کاری را که ما در سال 1385 می کردیم را انجام داده اند حالا ببینید امروز که سال 1393 هست، با وجود این همه مهندس متخصص پردازش موازی، ما چه رادارهای عجیب و غریبی که نمی توانیم بسازیم. گلوگاه اصلی پروژه های رادار هزینه آن است. رادار با برد 60کیلومتر را شما با یک کارت حاضر و آماده FPGA و یک اجاق مایکروویو و یکی از دیش های جدید ماهواره چند تا موتور استپ و یک کارت حاضر آماده میکروکنترلر می توانی در خانه هم بسازی اما راداری که بخواهد قابلیت اطمینان داشته باشد و قابل رقابت با رادارهای امروزی کشورهای دیگر باشد، سرعت اسکن خوب وو قابلیت دیدن و قفل روی چندین هدف را داشته باشد باید در همه بخشها یک استانداردهایی را رعایت بکند که کار یک نفر نیست و تیم و آزمایشگاه می خواهد و هزینه سنگین دارد. باید در اتاق آنتن کلی تست پاس بکند که هر بار اتاق آنتن رفتن هزینه کمر شکن دارد. تست های کیفیت نرم افزار و validation ها و verification های سخت افزار دیجیتال هم برای خودش دنیایی است. حتما می دانید که یک دسته 6 فروندی شکاری فوق گران F-22 که عشق خیلی ها در این سایت است، 2.5 میلیون خط برنامه دارد و مرتب آن را در سر تامکت می کوبند، در سال 2007 وقتی که به همراه تانکر سوخت رسان از آمریکا به ژاپن می رفتند هنگام عبور از خط ساعت تمام کامپیوترهایشان از کار افتاد و به گفته پنتاگون هنگام عبور از خط ساعت بین المللی سیستم کنترل سوخت، سیستم ناوبری و سیستم مخابراتشان و تقریبا همه چیز را از دست دادند و اگر هوا کمی بد بود و یا تانکر در نزدیکی نبود تا در بال آن به سمت نزدیکترین فرودگاه بروند، همه آنها از دست می رفتند. بنابراین این حماسه ها که مهندسان برق ما می آفرینند فقط در ایران رخ نمی دهد در آمریکا هم این مشکلات وجود دارد.  این موارد البته در دانشگاهها تدریس نمی شود به دلایلی که من نمی دانم و حتما آموزش عالی و وزرای متعهد آن می دانند. به همین خاطر دانش آموخته ما هم که وارد صنعت (تازه صنعت غیر نظامی) می شود باید دوباره از صفر آموزش بدهیم و ما در صنعت افرادی را می خواهیم که آماده یادگیری باشند و در تیم تک رو نباشند نه اینکه بخواهند آموزشهای غلطی را که در دانشگاههای معظمی مثل شریف یاد گرفته اند به صنعت ما تحمیل بکنند.   گلوگاه اصلی نسل جدید خروجی دانشگاههای معتبر هستند که انگیزه خیلی کمتری نسبت به نسل قدیمی تر دارند کتاب نمی خوانند و در نتیجه سواد کمتری دارند. در اساس طراحی دیجیتال را نفهمیده اند و با آن ساده انگارانه برخورد می کنند. قانون اهم را هم نفهمیده اند مدار چاپی می سازند بدون مسیر بازگشت بیچاره اهم در گور چه می کشد از اینها و مدعی برنامه سازی با C هستند اما الفبای برنامه سازی reliable و تست نرم افزار را نمی دانند که هیچ سخت افزارشان را هم نمی دانند که چگونه تست بکنند و وقتی که یک پروژه را تمام می کنند به ظاهر، صدها مشکل درون آن به جا می گذارند که آبروی محصول نهایی را می برند و کارفرما را به کار ایرانی بی اعتماد می کنند.امروز یک خودرو BMW  بیش از F-35 پیچیدگی نرم افزاری دارد حال ببینید رنج صنعت را از دست این آقایان.   در مورد لامپها و دیودهای میکروویو هم باید بگویم که هم در داخل قابل ساخت است و هم قابل خریدن هست این قطعات در زمان جنگ گلوگاه بودند برای همین رویشان خیلی کار شد و امروز اینها مشکل رادار ساز ما نیستند.

G6-52 یک سیستم توپخانه جدید و توسعه یاقته توسط دنل افریقای جنوبی است . این توپ که کرگدن نام دارد برای جنگ های مدرن توسعه داده شده است. این توپ جدید محدوده شلیک و میزان اتش ان افزایش زیادی داشته است. G6-52 اولین بار در سال 2003 رونمایی شد اما از ان زمان همواره در حال توسعه بوده است. تمام سیستم های کرگدن به به استاندارد G6-52 ارتقا داده شده اند . این توپ در درگذشته برای مشتریان زیادی صادر شد اما در سال 2012 هیچ سفارشی دریافت نشد G6-52 به یک توپ 155 میلی متری مجهز شده است . مهمات در این توپ بطور خودکار و نیمه اتواتیک بارگذاری میشوند این توپ بهمراه یک سیستم شارژ سازگار با پرتابگر V-LAP و مهمات 155 میلیمتری استاندارد ناتو است . G6-52 با V-LAP دارای برد 58 کیلومتر می باشد . G6-52 می تواند در چند دور شلیک همزمان نماید این اتش می تواند 5 دور در 25 کیلومتری باشد. همچنین توقف وشلیک در هر 60 ثانیه از سر گرفته می شود زره این سیستم در برابر گلوله های 14.5 میلیمتری مقاوم است. حفاظت NBC و سیستم های اتوماتیک آتش به صورت استاندارد نصب شده است. خودرو دارای پنج خدمه.راننده گلوله گذار( در صورت دستی) و فرمانده و اپراتور. در موارد اضطراری سه خدمه می تواند سیستم را نیز کنترل کنند. مهمات در صورت شلیک و بارگذاری مجدد نیمه اتوماتیک ذر 10 دقیقه طول می کشد G6-52 بروی شاسی OMC 6X6 سوار است . این شاسی یکی از سنگین ترین شاسی ها است موتر توپخانه توسط متور دیزلی 525 اسب بخار است تامین شده است. خدمه :5 نفر وزن : 49 تن اسلحه اصلی : 155 میلیمتری لوله : کالیبر 52 مسلسل : 1 x 7.62-mm حداکثر محدوده شلیک : 58 تا 67 حداکثر نرخ اتش : 6 دور حداکثر گلوله اصلی : 48 حداکثر گلوله مسلسل : 2000 نوع موتور : دیزلی قدرت موتور : 525 اسب بخار حداکثر سرعت در جاده : 80 کیلومتر محدوده مسافت : 700 کیلوتر کشورهای دارنده این سیستم افریقای جنوبی : 43 امارات : 78 عمان : 24 نمونه ای از شاسی اگر کم وکسری داشت ببخشید http://en.wikipedia....iki/G6_howitzer http://www.military-...llery/g6_52.htm http://www.militaryf...ed-vehicles.asp گرد اورنده rezatizitizi هر گونه کپی برداری تنها با ذکر منبع و نام نویستده بلامانع است