بسم الله الرحمن الرحیم تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد . مقدمه : مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید ) اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند . تاریخچه : می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند . این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود ! در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در 7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد . چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995 CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند . رویدادها برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند . به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند : - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک ) - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا و ... بازتاب و آثار برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه : «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم . در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله بن پایه : https://www.milsport.one/cism/members-nations https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/ https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/ https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/ گرد آوری جهت انجمن میلیتاری

ایران پس از تجربه ی ساخت شناورهای پشتیبانی با تغییر کاربری دادن شناور های تجاری بزرگ توسط ارتش و سپاه (ناوهای مکران، شهید رودکی، شهید مهدوی) به دنبال ساخت یک ناو بزرگ با توانایی فرود و پرواز پهپادها و هلیکوپتر ها میباشد. ویژگی های ناو پهپادبر(بالگردبر) شهید بهمن باقری: ناو پهپادبر شهید بهمن باقری باند پرواز دارد که پهپاد می‌تواند با چرخ از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند با چرخ بر روی آن بنشیند. این کشتی دارای طول ۲۴۰ متر با ارتفاع ۲۱ متر و باند ۱۸۰ متری است.در قسمت زیرین شناور شهید باقری نیز حدود ۳۰ فروند شناور موشک‌انداز کلاس عاشورا حمل می‌شود. همچنین مجهز به بالگرد و موشک است و گنجایش 60 فروند پهپاد بر روی عرشه آن را دارد. ماموریت ناو پهپادبر(بالگردبر) شهید بهمن باقری: سردار تنگسیری : شناور شهید بهمن باقری سومین شناور نیروی دریایی سپاه برای انجام ماموریت های اقیانوسی و آب‌های دوردست خواهد بود. مأموریت اصلی نیروی دریایی سپاه در خلیج فارس است؛ اما در خارج از مدار تعیین شده، برای مأموریت‌های نیروی دریایی ارتش در دریای عمان، با این نیرو همراه و هماهنگ هستیم؛ برای اینکه مسیر را برای عبور کشتی‌های کشورمان عادی و امن کنیم. چگونگی تغییر کاربری کشتی تجاری پرارین: اطلاعات نشان می دهد که این ناو پهپادبر در اصل کشتی پرارین، یک کشتی کانتینری بزرگ بوده است. پرارین در سال 2000 ساخته شد و با پرچم ایران فعالیت می کرد. پرارین دارای ظرفیت حمل 3280 TEU، طول کلی 240.2 متر و در عریض ترین نقطه 32.2 متر است. کار این تغییر کاربری توسط کارخانه کشتی سازی ایزوایکو در غرب بندرعباس در حال انجام است. این تبدیل شامل اضافه کردن یک پایه به عرشه کشتی برای پرواز پهپادها است. در حال حاضر مشخص نیست که آیا یک پایه به سمت راست کشتی نیز اضافه خواهد شد یا نه. این واقعیت که محدوده ی روبنا روی عرشه اصلی کشتی قرار دارد به این معنی است که طرح سنتی ناو هواپیمابر امکان پذیر نیست. گوشه های اضافه شده بر روی عرشه کشتی نیز سنتی نیستند. احتمالاً این اشاره به یک باند پروازی دارد که از عقب تا سمت راست جلوتر از بدنه قرار دارد. تصاویر ماهواره‌ای منبع باز نشان می‌دهند که کشتی در پایان ماه مه ۲۰۲۲ به اسکله خشک منتقل شده عرشه آن خالی شده و کشتی به رنگ خاکستری درآمد. کار بر روی عرشه پرواز اضافه شده، در حدود ۱۹ نوامبر ۲۰۲۲ در تصاویر ماهواره ای آشکار شد. مقایسه با ناوهای بالگرد بر و ناو های هواپیمابر فعلی جهان: با توجه به طول 240 متری ناو پهپادبر شهید بهمن باقری، این ناو قابل مقایسه با ناوهای بالگرد بر جهان از لحاظ اندازه میباشد و میتوان این ناو را ناو بالگرد بر هم در نظر گرفت. لیست کشورهای دارای ناو هواپیمابر و بالگردبر در جهان: آمریکا : 11 عدد ناو هواپیما بر و 9 عدد ناو بالگرد بر چین : 2 عدد ناو هواپیما بر و 1 عدد ناو بالگرد بر فرانسه : 1 عدد ناو هواپیما بر و 3 عدد ناو بالگرد بر انگلستان : 2 عدد ناو هواپیما بر ایتالیا : 2 عدد ناو هواپیما بر روسیه : 1 عدد ناو هواپیما بر هند : 1 عدد ناو هواپیما بر ژاپن : 4 عدد ناو بالگرد بر اسپانیا : 1 عدد ناو بالگرد بر استرالیا : 2 عدد ناو بالگرد بر برزیل : 1 عدد ناو بالگرد بر کره ی جنوبی : 2 عدد ناو بالگرد بر ترکیه : 1 عدد ناو بالگردبر مصر : 2 عدد ناو بالگردبر تایلند : 1 عدد ناو بالگردبر الجزایر : 1 عدد ناو بالگردبر ایران : 1 عدد ناو بالگردبر (پهپادبر) در حال ساخت ________________________________________ گرد آوری و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری   ________________________________________  منابع: https://www.farsnews.ir/amp/14011204000790 http://www.hisutton.com/Iran-IRGC-Drone-Carrier-Update.html#:~:text=Work is progressing on the,a large merchant ship hull. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Aircraft_carrier https://worldpopulationreview.com/country-rankings/aircraft-carriers-by-country

اولین تصویر از ناو شهید باقری :

شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد فرمانده نیروی دریایی سپاه: شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند. شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است. این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند. وستانیوز

هو الفتاح العلیم با عرض سلام خدمت دوستان و همراهان عزیز، در این تاپیک قصد معرفی و بررسی یکی از کشتی های جنگی و تاریخی نیروی دریایی همسایه شمالیمون، روسیه رو داریم. قبل از هرچیز بگم که تمام این مطالب به صورت مستقیم از روسی به فارسی برگردونده شده، پس این احتمال هست که بعضی از مطالب یا اصطلاحات تخصصی، درست ترجمه یا توضیح داده نشده باشن. ازتون میخوام هر جا که براتون نامفهوم بود یا سوال داشتید، یا نیاز به ویرایش داشت، حتما بگید. پیشاپیش ممنون از همکاریتون و وقتی که صرف خوندن این مطلب کردید. قسمت اول ناوشکن "کمینترن (1)" یک ناوشکن زرهی از کلاس "باگاتیر (2)" نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی می باشد. این ناوشکن، پیشتر به اسامی "کاهول (3)" – تا بیست و پنجم مارس 1907 – و "یادگار عطارد (4)" – تا سی و یکم دسامبر 1922 – شناخته می شد. ثبت سفارش این ناوشکن در بیست و سوم آگوست 1901 و ساخت آن در بیستم می 1902 شروع شد. پس از پایان ساخت و ساز در سال 1905، به ناوگان دریای سیاه پیوست. در سال 1923 به ناو آموزشی و در ژوئن 1941 به ناو مین گذار تغییر کاربری داد. اطلاعات کلی کلاس و تایپ: "باگاتیر" کلاس، ناوشکن زرهی متعلق به: نیروی دریایی امپراطوری روسیه تزاری تناژ جابجایی: شش هزار و هفتصد و پنجاه و دو تن (معادل 6645 لانگ تن) ابعاد طول: یکصد و سی و چهار متر عرض: شانزده و متر و شصت سانتیمتر آبخور: شش متر و سی سانتیمتر موتور و پیشرانه توربین و دیگ بخار: 16عدد دیگ بخار ساخت شرکت "نورمن (5)" جمعا به توان بیست و سه هزار اسب بخار (برابر با 17000 کیلووات) سرعت: بیست و سه گره دریایی (برابر 43 کیلومتر بر ساعت) خدمه: پانصد و شصت و نه نفر، شامل سیزده افسر ارشد تسلیحات 12 قبضه توپ 152 میلیمتری (چهل و پنج کالیبر مدل 1892 – ساخت روسیه) 12 قبضه توپ 75 میلیمتری (پنجاه کالیبر مدل 1892 – ساخت روسیه) 8 قبضه توپ 47 میلیمتری (اوردنانس کوئیک فایرینگ تری پوندر (6) – ساخت بریتانیا) 2 قبضه توپ 37 میلیمتری (مدل توپ و سازنده اشاره نشده) 2 قبضه اژدرافکن 380 میلیمتری زره دک: هشتاد میلیمتر برجک: یکصد و بیست و هفت میلیمتر بدنه: هشتاد میلیمتر برج خنک کننده: یکصد و هشتاد میلیمتر توسعه پروژه انتخاب مفهوم شناسایی از راه دور در نیمه دوم دهه 1890 میلادی، فعالیت سیاست خارجی روسیه در قبال خاور دور مجدداً تغییر جهت داد. در همان زمان، احتمال درگیری با ژاپن که سیاست تهاجمی فعالی را نیز در این منطقه دنبال می کرد، به شدت افزایش یافت. برای رویارویی با این خطر، داشتن یک ناوگان قوی، آموزش دیده و دارای برتری آتش و مانور پذیری در شرق دور، ضروری بود. در شب بیست و هفتم دسامبر 1897، جلسه ویژه ای با حضور فرماندهان نیروی دریایی و نمایندگان وزارت دریانوردی به ریاست "نیکلای دوم (7)" تشکیل شد. در این جلسه با توجه به روند اتفاقات در شرق دور و لزوم داشتن یک ناوگان قدرتمند – هم کمی و هم کیفی – در مقابل نیروی دریایی سلطنتی ژاپن، طرح زیر پیشنهاد و با اکثریت آرا، تصویب شد. این پیشنهاد شامل دو ناو سرفرماندهی، 10 ناو فرماندهی، پنج رزمناو سنگین، 10 رزمناو زرهی، 10 ناوشکن سنگین با ظرفیت بین 5 تا 6 هزار تن و 10 ناوشکن سبک با ظرفیت 2000 تا 2500 تن بود. "ناوشکن ها، پیشآهنگ های دوربرد اسکادران" نه تنها برای شناسایی، بلکه برای شرکت در نبرد و همچنین برای ارتباطات، مستقل عمل می کردند. در بیستم فوریه 1898، "نیکلای دوم" یک برنامه ویژه کشتی سازی تحت عنوان "برای نیاز های خاور دور" را تصویب کرد. در میان کشتی های طرح مذکور، شش ناوشکن با ظرفیت 5000 تن که در سال 1895 طراحی شده بودند نیز به چشم می خورد. بلافاصله پس از ابلاغ طرح، وزیر دریانوردی "تریتوف، پاول پتروویچ (8)" به "کمیته فنی دریانوردی (9)" دستور داد تا مشغول طراحی کشتی ها طبق شرایط طرح ابلاغ شده شوند. گروهی از متخصصان "کمیته فنی دریانوردی" که همزمان در حال کار بر روی الزامات و پیش نیاز های مورد نیاز بری یک هواپیمای شناسایی برد بلند بودند، مامور تهیه طرح ابتدایی ناوشکنی قویتر و سریعتر از نمونه های در حال خدمت در نیروی دریایی سلطنتی ژاپن و بریتانیا شدند. طبق این طرح، حداکثر سرعت این شناور، بیست و سه گره دریایی و قابلیت کروز آن، پنج هزار مایل دریایی با سرعت ده گره دریایی را داشته باشد. استفاده از دیگ بخار "بلویل (10)" در این طرح پیشنهاد شده بود. گروه متخصصان توپخانه کمیته فنی دریانوری، تصمیم به نصب دوازده قبضه توپ دریایی یکصد و پنجاه و دو میلیمتری بر روی کشتی گرفتند. توپ های دویست و سه میلیمتری، بسیار سنگین برای نصب و استفاده بودند و قدرت آتش و نفوذ گلوله های توپ یکصد و بیست میلیمتری، جوابگوی تهدید های پیش بینی شده نبود. دیگر تسلیحات این کشتی شامل دوازده قبضه توپ هفتاد و پنج میلیمتری و هشت قبضه توپ چهل و هفت میلیمتری و همچنین شش لوله اژدر افکن می بود. حداکثر ظرفیت جابجایی ناوشکن ها بنابه دلایل اقتصادی به شش هزار تن محدود شده بود. این تناژ دارای مزیت های سرعت، برد عملیاتی و توان آتش بالا و در عوض فاقد حفاظت کمربند زرهی سنگین در اطراف سازه اصلی می باشد. همچنین پرسنل هم از حفاظت کافی برخوردار نیستند. 1- Komintern --- سرواژه "کمیته بین المللی کمونیسم". 2- Bogatyr --- کلمه ای روسی و اسم برای پسران. 3- Kahul --- واژه ای روسی، معنیشو پیدا نکردم. 4- Pamyat Merkuria --- یادگار عطارد یا مرکوری، از خدایان اساطیری یونان باستان. 5- Normann --- شرکت ساخت تجهیزات و وسایل دیگ بخار و مربوطه مستقر در آمریکا. 6- Ordonnance Quick Firing یا OQF، سرواژه استفاده شده توسط ارتش بریتانیا برای نامگذاری ادوات توپخانه ای ساخت این کشور. 7- نیکلای دوم --- نیکلای آلکساندروویچ رومانوف (1918 - 1868)، آخرین تزار سلسله رومانوف. 8- پاول پتروویچ تریتوف --- زاده 1838 و درگذشته 1903، دریاسالار و وزیر دریانوردی تزار نیکلای دوم. 9- کمیته فنی دریانوردی --- کمیته ای متشکل از متخصصین علوم مختلف نظامی و غیر نظامی که وظیفه طراحی و بررسی درخواست ها و نیاز های ارتش امپراتوری روسیه را داشتند. 10- Belleville --- شرکت سازنده توربین، دیگ بخار و قطعات مربوطه، مستقر در آمریکا. منبع: http://sovietmedals.ucoz.com/forum/63-154-1 پایان قسمت اول ادامه دارد ... ترجمه شده برای میلیتاری 13990823 --- 1717

منفک شده از تاپیک جامع نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران 1399/10/23 خورشیدی ================= پروژه ناو بندر کار بسیار داره و در آینده نزدیک نباید انتظار رونمایی داشته باشیم. این پروژه تغییر اساسی و تبدیل یک ابر تانکر نفتکش به یک ناوبندر نظامی با قابلیت ها و امکانات فراوان هست. یک نفتکش دارای مخازن بسیار بزرگ ذخیره نفت هست که باید به کلی تغییر کنه و دارای بخش های متعدد نگهداری و انبار داری و اسکان و غیره خواهد شد. از طرفی کار بخش اضافه کردن روسازه جدید جهت آشیانه های بالگرد و بخش های وابسته که همین الان هم بخشیش مشخصه اجرا شده. بخش تسلیحات و رادارها و دیگر سامانه های مخابراتی و غیره هم زمان بسیار بالایی خواهد گرفت. با وجود سرعت بسیار پایین ساخت فریگیت های کلاس موج و همچنین اعلام زمانهای به آب اندازی و عملیاتی کردن این شناورها که بارها به عقب افتاده بسیار بعید هست که این شناور عظیم به این زودی ها حتی جهت تست به آب انداخته بشه ، مگر اینکه نیرو به شدت روی این پروژه تمدکز هزینه و انرژی بزاره تا زودتر به نتیجه برسه. البته با روند مشاهده شده به نظر میاد که اینگونه باشه و فرماندهان نیرو خواهان الحاق سریع یک شناور بزرگ و دوربرد جهت پشتیبانی همه جانبه ناوگروه های اعزامی به مناطق دوردست هستند و روند فعلاً با سرعت خوبی دارد پیش میرود.

بسم الله الرحمن الرحیم مقدمه : ایا قایق های موشک انداز مناسب جنگهای مدرن امروزی هستند ؟ قایقهای موشک انداز در نیمه دوم قرن بیستم به واسطه موفقیت‌های عظیم خود در جنگ مصر و اسرائیل در سال ۱۹۶۷ و جنگ هند و پاکستان از سال ۱۹۷۱ به شهرت رسید. در اینجا به اثبات رسید که یک قایق ۲۰۰ تنی کوچک مجهز به موشک‌های کروز می‌تواند به کشتی‌های جنگی بزرگ‌تر و اهداف زمینی خسارت وارد کند. بعد از آن، سیر تحول و پیشرفت قایق های موشک اندازآغاز شد و همه کشورها در سراسر دنیا تلاش کردند که در تکنولوژی ساخت ان یکه تاز شوند سلاحی که کوچک، اما بسیار قدرتمند بود این یک سناریوی واقعی دیوید در برابر سناریوی (داوود)با بودجه‌های کوچک‌تر بود که با ساخت ده‌ها قایق از این قایق‌ها به منظور بدست آوردن برتری بر دشمنان خود با بودجه‌های بزرگ‌تر و کشتی های جنگی بزرگ‌تر تلاش می‌کرد. قایق‌های موشک انداز حتی برای نیروهای نظامی قدرتمند نیز محبوب بودند وبخشی از سازمان رزم انها بودند، زیرا آن‌ها را به عنوان وسیله‌ای برای افزایش تعداد ناوگان خود بدون اینکه برای قدرت هجومی بیشتر بر روی کشتی های بزرگتر خرج کنند، در نظر گرفتند. اتحاد جماهیر شوروی، که پیشرو وکامل کننده قایق های موشک انداز بود، آن‌ها را در سراسر جهان به فروش رساند و در نتیجه بسیاری از کشورها قایق های موشک انداز خود را توسعه دادند و جنگ در سطح دریا شکل دیگری پیدا کرد قایق های موشک انداز دقیقا چه هستند ؟ تعریف خاصی برای قایق موشک انداز وجود ندارد و شباهت زیادی به کوروت دارد اما به طور کلی یک کشتی کمتر از ۱۰۰۰ تن وزن و با داشتن سرعت بالا ، و مجهز به ۴ تا ۱۶ موشک کروز برای حمله به اهداف سطح دریا و خشکی باشد معمولا ً این قایق‌ها کم‌تر از ۹۰ متر طول دارند ، دارای یک توپ اصلی کالیبر متوسط و یک توپ کالیبر کوچکتر به عنوان سلاح ثانویه که تکمیل کننده تسلیحات اصلی انها برای موشک‌های کروز می باشند . آن‌ها الکترونیک پیچیده ندارند و رادار جستجوگر اهداف و رادار هدایت کننده موشک ها یکی میباشد. قایق‌های موشکی می‌توانند به عنوان یک شکارچی در نظر گرفته شوند انها می توانند بجنگند و بدون اسیبب دیدن بازگردند و در عین کوچک بودن کشتی های با وزن ده برابر خود را غرق کنند اما بیاید به ان روی سکه نگاهی بیاندازیم: قایق های موشکی به خاطر ضعف در دفاع هوایی در صورت استفاده نکردن از یک تاکتیک مناسب به سرعت شکار میشوند و میدان نبرد به سرعت تبدیل به یک کشتار گاه می شود نقش اصلی قایق های موشک انداز کوچک : نقش اصلی قایق های موشک انداز کوچک ای است که به عنوان یک سکوی کوچک پرتاب موشک های کروز باشند و همچنین انها طوری طراحی می شوند که قیمت زیادی نداشته باشند در نتیجه انها معمولا به سنسور ها یا سیستم های دفاعی پیشرفته مجهز نیستند. بزرگترین امتیاز این قایق ها اندازه کوچک انها و سرعت زیاد انهاست که به انها اجازه می دهد به سرعت به محل درگیری برسند ، موشک های خود را شلیک کنند و قبل شناخته شدن در رادار دشمن از منطقه درگیری بگریزند در عصری که امریکا به سرعت ناو های هواپیمابر خود را گسترش میداد اتخاد جماهیر شوروی صدها عدد قایق موشک انداز ساخت و انها را در دسته هایی سازماندهی میکرد و وظیفه دفاع ساحلی را به انها محول کرده بود به این صورت که در یک لحضه صدها موشک کروز به سمت دشمن متخاصم شلیک میکردند.چنان خجم اتشی با توجه به پیشرو بودن فن اوری موشک کروز ان زمان شوروی هر نیروی مهاجمی را میتوانست نابود کند امروزه نیروهای دریایی قایق های موشک انداز را به عنوان تکمیل کننده قدرت اتش کشتی های بزرگتر میدانند و با ظهور موشک های کروز، قایق هایی که در ابتدا برای اتش به هدف در فاصله ۵۰ کیلومتری طراحی شده بودند در صورت تجهیز به موشک مناسب قابلیت حمله به اهداف در فاصله ۲۵۰۰ کیلومتری میباشند مزایا: ۱-سهولت عملیات هر نیروی دریایی میتواند انها را پشتیبانی و راه اندازی کند و با یک نیروی با اموزش متوسط در یک کرانه ساحلی اسیب های قابل توجهی را در صورتی که به موشک مناسب مجهز شده باشند وارد کند و با نسل جدید موشکهای شلیک کن و فراموش کن این کار ساده تر نیز می شود همچنین به خاطر اندازه کوچک این قایق های موشک انداز به سرعت می توانند بین بنادر و جزایر کوچک پهلو گیری و جابحا شوند ۲-افزایش قدرت اتش یک ناوچه گران قیمت مجهز به ۸ موشک کروز را در نظر بگیرید که در نقش دفاع ساحلی عمل میکند با افزودن ۴ قایق موشک انداز که هرکدام مجهز به هشت موشک کروز باشند تحت لوای یک رادار پشتیبانی (ناوچه یا رادار ساحلی ) شما قدرت اتش ۴ ناوچه اضافه را خواهید داشت بدون این که هزینه زیادی کرده باشید ۳- مقرون به صرفه بودن چینیها با هزینه ساخت یک ناوشکن مدرن که ۱۶ موشک کروز حمل کند می توانند ۲۵ عدد قایق موشک انداز که هر کدام مجهز به ۸ موشک کروز باشند بسازد که در مجموع ۲۰۰ موشک کروز در اختیار شما قرار می دهند. قایق موشک انداز واقعا سکوهای مناسبی برای موشک کروز می باشد که به راحتی می توان انها را پشتیبانی و مدیریت کرد ۴-اندازه کوچک و سرعت بالا یک اندازه کوچک به قایق موشک انداز اجازه می دهد که در صفحه رادار دشمن در میان انبوه قایق های ماهیگیری گم شود و با محیط ترکیب شود و همچنین به خاطر اندازه کوچک به سادگی در محیط های کم عمق و جزایر که کشتی های بزرگ قدرت مانور کمتری داند به سادگی تحرک بالایی داشته باشد در عصر حاضرممکن است ما کشتی های بزرگ را به خاطر رادار های قدرتمند و موشکهای مافوق صوت سرعت پایین کشتی را امر مهمی تلقی نکنیم اما سرعت بالا به قایق های موشک انداز اجازه می دهد که به سرعت از محل درگیری بگریزند و با سرعت 40/45 نات از برابر اژدر یا زیر دریایی بگریزد به شرطی که هشدار به موقع دریافت کند به هر حال این مانور سریع باعث می شود که به عنوان یک هدف توسط کشتی های جنگی شناخته شده وتوسط موشک های ضد کشتی هدف قرار گیرند و سرعت بالا یک شمشیر دولبه است ۵-ریسک و قابلیت توسعه اگرچه هیچ ارتشی این را به طور رسمی بیان نکرده اما به صورت کلی قایق های موشک انداز به عنوان یک پلتفرم که قابلیت توسعه و تغییر دارند،قیمت کمی دارند،نفرات کمی حمل میکنند شناخته شده اند و همچنین ماموریت های محوله به این قایقها عموما دارای حداقل یا عدم حفاظت هستند و همین امر به فرماندهان اجازه می دهد ماموریتهایی که ریسک از دست دادن قایق یا کشتی جنگی گران قیمت در انها وجود دارد را به این قایقها محول کنند محدودیتها ۱-اسیب پذیری در مقابل زیردریایی ها معمولا همه قایق های موشک انداز فاقد نیروی دفاعی در برابر زیر دریایی هستند و در برابر یک حمله از زیر اب بسیار اسیب پذیر هستند و یک زیر دریایی به سادگی قایق زیر هزار تن تنها با چند اژدر را از بین میبرد از این رو قایق های موشک انداز همیشه به یک اسکورت که توانایی دفاع در مقابل زیر دریایی که شامل ناوشکن ،زیر دریایی یا یک هلیکوپتر مجهز به سونار و تسلیحات ضد زیر دریایی نیاز مندند ۲-حداقل یا فاقد دفاع هوایی جنگنده های مجهز به موشک ضد کشتی یا حتی هواپیماهای ساده مجهز به موشک سطح به زمین کابوس هر کاپیتان قایق موشک انداز خواهد بود در هر حال بعضی از این قایق ها مجهز به توپ ضد هوایی و موشک های دوش پرتاب ضد هوایی هستند که پدافند متوسط در برابر هواپیمای متخاصم هستند.با این حال قایق های جدیدتر دارای دفاع بهتری برای نجات در برابر یک حمله از طرف دشمن هستند و شانس نجات بیشتری دارند ‍‍‍‍۳-برد کم از انجا که قایق های موشکی برای عملیات در اب های ساحلی طراحی شده اند و اکثر انها بدلیل محدودیت حمل سوخت نمی تواندد بیش از چند صد کیلومتر از پایگاه مادر خود دور شوند و این یکی از عوامل اصلی در طراحی قایق های موشک انداز بزرگتر در دسته ۷۰۰-۱۰۰۰ تن می باشد و به این قایق های بزرگتر اجازه می دهد در آبهای نیمه عمیق و با فاصله بیشتری از پایگاه مادر به عملیات بپردازند ۴-قدرت راداری کم یک قایق موشک انداز ممکن است موشک ضد کشتی با برد ۲۰۰ کیلومتر حمل کند و دارای رادار جستجوی هدفی با برد ۱۰۰ کیلومتر باشد در این صورت پتانسیل موشک برای برد بیشتر هدر میرود ،راه حل این مشکل استفاده از یک هلیکوپتر با رادار قویتر یا هواپیما گشتی یا پهپاد می باشد. اما برای حمله به اهداف زمینی با توجه به مختصات ثابت و از قبل تعیین شده انها مشکلی نخواهد بود. سناریوی حمله: ۱-یک بحران بزرگ در یک کشور خاورمیانه ای بوجود می اید و روسیه تصمیم میگیرد با یک کاروان از قایق های کلاس buyan-m خود به تاسیسات ان کشور حمله کند این قایق ها می تواندد با ۸ عدد از موشک های سری کالیبر با برد ۲۵۰۰ کیلومترو دقت مناسب اهداف فوق را مورد حمله قرار دهند در حالی که هنوز اب های سرزمینی خود را ترک نکرده اند ۲- دشمن شما کشوری همسایه است که خط ساحلی آن نزدیکی شما است . شما ناوگانی از قایق‌های موشک‌انداز را با ماموریت هدف قرار دادن سیلوهای موشکی و بندرگاه هایی که محل پهلوگیری کشتی های دشمن هست میفرستید. کارخانه‌های ساحلی ، پالایشگاه‌ها و سکوهای نفتی ساحلی در یک حمله موشکی هماهنگ هدف قرار گرفته‌اند . چنین حمله‌ای معمولا ً همراه با نیروی هوایی و اسکورت زیردریایی برای محافظت ، هدف‌گیری و تاثیر بیشتر همراه است. سناریوی دفاع : ۱-چین در یک بن‌بست دریایی در دریای جنوب چین با نیروی دریایی ایالات‌متحده قرار دارد . نناوهای هواپیمابر آمریکایی به همراه نبرد گروهی متشکل از دوازده ناوشکن، به تایوان نزدیک می‌شوند . چین تصمیم می‌گیرد که این پیشروی را متوقف کند ، اما قدرت برتری هوایی ایالات‌متحده بسیار قدرتمند است و آن‌ها نمی‌توانند ریسک از دست دادن ناوگان هوایی خود را بکنند. ناوگانی متشکل از ۲۴ قایق موشک انداز تایپ۲۲ در یک ماموریت با سرعت بالا و با ۴ ناوچه تایپA ۵۴ و۲ عدد ناوشکن تایپC ۵۲ به عنوان اسکورت ارسال می‌شود . این ناوگان ۲۴*۸=۱۹۲ موشک کروز را به کشتی‌های جنگی آمریکا شلیک کند و برگردد . با این حال ، اگر چین زیردریایی‌های خود و هواپیما جنگنده خود را به عنوان اسکورت ناوگان دریایی نداشته باشند ، قایق‌های موشکی توسط زیردریایی‌های دشمن نابود خواهند شد . چنین ماموریت‌هایی معمولا ً به یک سفر یک طرفه ختم می‌شوند . این یک سناریوی حمله معمولی است که نیروی دریایی امریکا از زمان جنگ سرد در حال آماده شدن برای آن است . ۲- شما کشوری هستید که صدها جزیره به عنوان بخشی از قلمرو خود دارید . یک دشمن متخاصم نیز وجود دارد که بر روی جزایر شما ادعای مالکیت میکند و سعی در تصرف آنها دارد . اگر آن‌ها تلاش کنند یک ناوگان دریایی را که شامل کشتی‌های جنگی ، کشتی و قایق های نیروبر برای تصرف جزایر شما بفرستند ، قایق‌های موشکی شما در میان جزایر پراکنده می‌شوند و می‌توانند یک حمله غافلگیرانه و هماهنگ به نیروهای آبی‌خاکی دشمن انجام دهند . این منجر به تلفات عظیمی خواهد شد و دشمن متخاصم سعی نخواهد کرد که دوباره ماجراجویی داشته باشد . با این حال این طرح تنها در صورتی موفق خواهد بود که برتری هوایی در منطقه داشته باشید . در غیر این صورت ، ناوگان قایق موشک انداز شما به هدفی اسان برای نیروی هوایی دشمن خواهد بود نگاهی به کوروت های بزرگتر: قایق‌های موشکی کوچک و مجهز به سلاح‌های سنگین در نیمه دوم قرن بیستم و پایان جنگ سرد و افزایش تهدیدات نامتقارن در دریاهای دور منجر به تغییر سیاست و توجه به قایق‌های کوچک موشکی شدند . کشورهایی که قایق‌های کوچک و بسیار مسلح داشتند ، اکنون قایق‌های موشکی بزرگ‌تر را با سلاح‌های مشابه ترجیح می‌دادند ، که دارای دامنه عملیاتی طولانی‌تر و قابلیت‌های عملیات در ابهای عمیق تر دریاها را ترجیح می‌دهند . این امر ظهور قایق‌های موشکی در رده ۸۰۰ - ۱۵۰۰ تنی را با تجهیزات الکترونیکی و و دفاعی بهتر مشاهده کرد . کلمه " قایق موشک انداز " برای کشتی‌های جنگی بزرگ مناسب نیست و عموما ً به عنوان کوروت( corvettes) موشک انداز یاد می‌شوند . این کشتی‌ها در حال حاضر به همراه قایق‌های کوچک موشک انداز به خدمت می‌پردازند چرا که بسیاری از کشورها دفاع را در ابهای عمیق تر ابی و دریا ها را به جای دفاع در ابهای سبز ساحلی ترجیح می دهند کشورهایی مانند چین , هند و روسیه کوروت های موشک اندازبزرگ‌تری را همراه با ناوگان قایق‌های موشک انداز کوچک‌تر خود به کار می‌برند . بگذارید چین را به عنوان مثال در نظر بگیریم . آن‌ها از کوروت تایپ ۵۶ با وزن ۱۵۰۰تن استفاده می‌کنند که برای انجام وظایف برد طولانی‌تر همراه با قایق موشک انداز تایپ۲۲ استفاده می‌شود که برای نقش‌های دفاعی برد کوتاه طراحی شده‌است . روسیه با قایق های موشک انداز buyan - M با تناژ ۸۰۰ تن را همراه با کوروت های +۲۰۰۰ تن به عملیات می فرستد. هند کوروت کلاس Kora را با تناژ ۱۲۰۰ تن همراه با قایق های موشک انداز کلاس veer با تناژ ۴۵۰ تن در عملیاتهای دریایی همراهی میکند این مهم نشان می‌دهد که با وجود اینکه ممکن است کشورها به سمت کشتی‌های بزرگ‌تر حرکت کنند , اما کوروت های موشک انداز کوچک به همان اندازه مهم هستند و بخشی از استراتژی‌های نیروی دریایی آن‌ها باقی مانده است . چکیده : واژه " قایق های موشک انداز " ممکن است در حال مرگ باشد ، اما خود قایق موشک آینده درخشانی دارد .بسیاری از کشورها در سراسر جهان به دنبال طرح‌های قدرتمند و مدرن هستند و آن‌ها را به جای قایق‌های موشک انداز به عنوان " corvettes " می نامند. این کوروت ها دارای قدرت آتش فراوانی نسبت به اندازه خود هستند و مقرون ‌به‌ صرفه هستند .استفاده از کوروت های موشک انداز در سراسر جهان شاهد روندی رو به بالا است و انتظار می‌رود که در آینده افزایش یابد . با ظهور موشک‌های کوچک‌تر ، برد بیشتر و قدرت تخریب بیشتر باعث میشود نیاز به کوروتهای موشک اندازبیشتر شود و نیروهای دریایی بیشتری خواستار آن می شوند.این کوروت ها با تناژ بین ۱۵۰ تا ۵۰۰ تنی در آبهای آزاد به اوج قدرت خود می‌رسد ، جایی که آن‌ها می‌توانند خسارات زیادی علیه دشمنان به بارآورندکوروتهای موشک انداز به آرامی نقش ناوچه های سبک را می‌گیرد و آن‌ها به زودی یکه تاز میادین نبرد ساحلی و آب های نیمه عمیق خواهند شد منبع : https://defencyclopedia.com/2016/11/17/analysis-are-missile-boats-still-relevant-in-modern-warfare/

آخرش معادله حل شد. این چند روز کلی گشتم دنبال صحبتهای فرمانده نیروی دریایی تا سر از این پروژه ها در بیارم. در مورد موج 6 که به اسم پروژه سفینه نامگذاری شده این شناور 2200 تن وزن و بیش از 100 متر طول داره و از نوع سه بدنه هست. شناورهای بعدی تا 3000 تن می رسند که طبق تصویر نسخه 3000 تنی با نام پروژه هرمز یک ناو پشتیبانی نیمه سنگین هست که علاوه بر حمل دو بالگرد یا یک بالگرد و دو پهپاد سجیل، 96 سیلوی عمود پرتاب، 4 سامانه کمند، یک توپ 76 میلیمتری و لانچرهای مایل پرتاب برای موشکهای کروز/پدافندی داره. ناو آموزشی خلیج فارس هم تکلیفش معلوم شد طول 207 متر و وزن 5000 تن. پروژه نگین هم که گفته شده 5000 تا7000 تن وزن داره و جای دیگه امیر خانزادری وزن این ناوشکن رو 7000 تن اعلام کرده.

در جریان رزمایش بزرگ نیروی دریایی ارتش که با نام ولایت 95 در آب‌های جنوب کشور در حال برگزاری است، جدیدترین موشک کروز دریایی ساخت ایران با نام «نصیر» شلیک شد. وزیر دفاع که این خبر را اعلام کرده است، عنوان داشت: این موشک توانسته است پس از شلیک با موفقیت به هدف اصابت کند. http://defapress.ir/fa/news/229344/جدیدترین-موشک-کروز-دریایی-ایران-با-نام-نصیر-شلیک-شد ----------- چند روز پیش ، شبکه خبر در زیرنویس خبری رو پخش کرد مبنی بر تحویل موشک کروز دریایی نصیر ، ولی هیچ عکس و فیلمی نیست ! سایت وزارت دفاع هم چیزی در موردش نداره

    ارزیابی توانایی های ارتش ایالات متحده و ارتش جمهوری خلق چین در حوزه برتری هوایی       مقدمه : در یک تعریف جامع ، ( براساس  جدیدترین تعریف  نیروی هوایی ایالات متحده و نمونه کوچک شده آن در آسیای جنوب غربی ، IAF) سطح کنترل آسمان که بیانگر توانایی های هرواحد سیاسی در بکارگیری قدرت هوایی برای مقابله با تهدیدات نظامی مورد تصور تعریف می شود ، شش سطح کاملاً تخصصی را در بر می گیرد .       بطور مشخص ، حوزه برتری هوایی به معنای ایجاد و تامین میزانی از توانمندی قدرت هوایی است که اجازه نمی دهد توانمندی های دشمن ، دخالت موثری در دسترسی به اهداف نظامی خودی داشته باشد .   با این تعریف بسیار موجز و خلاصه ، که بایست تببین می گردید ، مبحث اصلی را آغاز می کنیم :           ارزیابی مزیت های نسبی 2017-1996   اگر چه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده همچنان در حال سرمایه گذاری برای حفظ برتری  بی سابقه خود در حوزه رزم هوایی است ، با این وصف ، روند رو به توسعه مدرنیزاسیون نیروی هوایی خلق چین و مشکلات ارتش آمریکا برای گسترش حوزه تسلط خود در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، به شکل فزاینده ای برتری نیروی هوایی این کشور توسط چینی ها به  چالش کشیده  تا نتیجه یک  جنگ  احتمالی در روز یا هفته نخست مشخص گردد .     در طول دو دهه گذشته ، ارتش آزادی بخش خلق چین ، ( PLA) بتدریج  سازمان رزم خود را از یک نیروی بزرگ اما منسوخ  به یک سازمان مسلح مدرن در چهار حوزه هوایی ، دریایی ، زمینی و سایبر تبدیل نموده است . به همین دلیل مجموعه  Project AIR FORCE از اندیشکده RAND  طی یک مقاله پژوهشی ، ارزیابی  جالبی در خصوص روند توسعه قابلیتهای نسبی ایالات متحده و چین در حوزه های عملیاتی متفاوت  و در فواصل مختلف از سرزمین اصلی چین میان سالهای 1996 تا 2017 به انجام رسانده است .   برایند این گزارش نشان می دهد که اگر چه چین همچنان در حوزه های حیاتی رزم هوایی در دو بعد سخت افزار و نرم افزار و مهارتهای رزمی با ارتش آمریکا فاصله قابل توجهی دارد ، اما در همین حوزه ها در چند سال اخیر پیشرفتهای غیر قابل تصوری را به ثبت رسانده  است .           علاوه براین ، گزارش فوق الذکر نشان می دهد که چینی ها نیازو قصدی  برای به  چالش کشیدن توانایی های ارتش آمریکا   در نزدیکی سواحل سرزمین اصلی چین ندارند و به شکل روشنی ، هدف نویسندگان این مقاله ، جستجوی جلوگیری از بروز یک فاجعه نظامی است ، چرا که در   صورت بروز هر حادثه ای هر دو کشور متضرر خواهند شد .   در عوض ، این ارزیابی که با استفاده از منابع باز و غیر محرمانه صورت پذیرفته است ، روند توسعه توانایی های دفاعی و فرآیند  ایجاد بازدارندگی  ارتش آمریکا را بررسی نموده و یک پایه و بنیان اساسی برای تجزیه و تحلیل وقایع در آینده ایجاد می نماید .     تمرکز بر روی مفهوم " برتری هوایی "   به شکل خلاصه ارتش چین براساس تجزیه و تحلیل " توانایی های ارتش ایالات متحده در حوزه ایجاد و برقراری مفهوم برتری  هوایی " در شرق آسیا ، در حال برنامه ریزی جهت رسیدن به برابری نظامی با این کشور است .   به شکل تاریخی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین ، تهدید چندانی برای همسایگانش بشمار نمی رفت با این وصف در دو دهه گذشته ، این نیرو از یک یگان مسلح به فناوری های منسوخ دهه 50 و 60 ، بسرعت تبدیل به یک نیروی  هوایی مدرن شده است ، چنانکه  نیروی هوایی این کشور نخستین دسته 24 فروندی از جنگنده های نسل چهارم خود را به سال 1996 وارد سازمان رزم خود نمود ، در حالی که اکنون بیشتر از 700 فروند از این جنگنده ها را در اسکادران های رزمی خود مورد استفاده عملیاتی قرار می دهد . با این حال ، ایالات متحده ، بسرعت جنگنده نسل پنجم خود را به موجودی نیروی  هوایی اضافه نموده   و این بدان معنی است که ناوگان نیروی هوایی این کشور ، همچنان بزرگتر و پیشرفته از نیروی هوایی چین باقی خواهد ماند .           با این وصف ، عوامل جغرافیایی ، بعنوان یک عامل متعادل کننده در برابر مزیت کمی و کیفی نیروی هوایی ایالات متحده همچون سد محکمی قرار دارد و به شکل طبیعی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین از این مزیت قابل توجه در یک بحران احتمالی در جنوب شرقی وشرق آسیا بهره برداری خواهد نمود .   بدین معنی که نیروی هوایی چین بدلیل وضعیت ژئو استراتژیک منطقه ، می تواند از پایگاه های هوایی بیشتری استفاده نموده و طبیعتاً از پرنده های رزمی بیشتری برای ایجاد برتری هوایی بهره ببرد . علاوه براین ، بدلیل پراکندگی این پایگاه ها ، حمله و انهدام زیرساختهای بشدت حفاظت شده نیروی هوایی چین برای پیکان تهاجمی ارتش آمریکا سخت تر بوده و در نهایت ، ریسک حمله پایگاه های هوایی چینی ها در داخل سرزمین اصلی چین ، موجب  عکس العمل غیر قابل انتظار مقامات ارشد پکن و استفاده از پتانسیل موشکی برای پشتیبانی از عملیات هوایی خواهد شد .   حال سئوال این است که روند تکامل مفهوم برتری هوایی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و نیروی  هوایی خلق چین ، تحت تاثیر چه عواملی ( شرایط محیطی ) قرار گرفته است ؟؟         برای پاسخ بدین سئوال ، پژوهشگران ، چهار پیش بینی را در قالب دو سناریو در یک بازه زمانی زمانی 22 ساله (2017-1996) در فواصل مختلفی از سرزمین اصلی چین مورد بررسی قرار دادند.     1-   حمله ارتش چین به جزیره تایوان   2-   جنگ بر سر تسلط بر مجمع الجزایر اسپراتلی     برای نیل به هر کدام از این دو سناریو ، سازمان رزم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده محاسبه گردید ( 72 وینگ هوایی )  . نخستین هدف بیشتر بر حفظ حضور مستمر نیروی  هوایی در آسمان منطقه واحدهای مدافع (تایوان) است که به نظر می رسد توان رزمی فوق الذکر برای به عقب راندن و از کار انداختن نوک پیکان تهاجمی نیروی  هوایی چین کافی باشد . دومین انتخاب ایالات متحده برای دستیابی به برتری هوایی ،انهدام تعداد مشخصی از جنگنده های رزمی نیروی هوایی چین به منظور متقاعد نمودن فرماندهان ارشد ارتش چین به ترک مخاصمه بوده  که طبق برآوردها ، این رقم به 50 درصد توان رزمی نیروی متخاصم می رسد که در شبیه سازی ها ، روی آن تمرکز شده است . در خصوص سناریوی دوم ، محققان معتقدند که ایالات متحده برای دسترسی به اهداف مورد نظر خود می بایست بدون تاخیر ، در یک بازه زمانی 7 روزه و 21 روزه ، برتری هوایی را برفراز میدان نبرد ایجاد نماید .       داده های ورودی این شبیه سازی شامل پارامترهایی نظیر گونه های مختلف پرنده های رزمی در دسترس ، تعداد کل پرنده های رزمی در دسترس ، نوع و تعداد پرنده های رزمی درگیر ، ماهیت اثر بخشی موشکهای هوا به هوای مورد استفاده در  رزم هوایی ، تعداد و گونه های مورد استفاده ، موقعیت استقرار پایگاه های هوایی ، تعداد خدمه با مهارت بالای در دسترس  ، زمان پرواز از مبداء بسمت منطقه درگیری بود .   البته این محققان تعدادی از داده های کمی مورد نیاز را پس از بررسی روند آموزش خدمه هوایی در نیروی  هوایی ارتش ایالات متحده در این معادله قرار دادند . نتایج بدست آمده  ، عمدتاً مزیت چندانی برای پیش بینی دقیق نتایج  یک درگیری تمام عیار هوایی در این منطقه در بر نداشت ، در عوض ، این داده ها یک  تصویر کامل را از وضعیت در حال تحول دو نیروی هوایی در اختیار پژوهشگران قرار داد و اثبات نمود که برای در اختیار داشتن یک برآورد  درست از توان رزمی دشمن ، بویژه جهت و سرعت تغییر توانایی ها ، شبیه سازی های خاصی می بایست هر ساله انجام پذیرد .    ادامه دارد ...............    پی نوشت :   1- منابع درانتهای تاپیک معرفی خواهند شد .   2- تاپیک مرتبط با این موضوع پایان خواب بلند اژدهای سرخ            این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم( با اندکی تلخیص)  : MR9      :rose:

        پایگاه دریایی بندر عباس    ستاد فرماندهی و خانه یگان هوا -دریای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران      رزمایش اصلی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  درسال 2016 میلادی و با اعلام قبلی ، با عنوان " ولایت-94"  مابین 27 تا 31 ژانویه 2016 برگزار گردید .   این رزمایش در محدوده استحفاظی  نیروی دریایی ارتش در دریای عمان ، شرق تنگه هرمز و عمدتاً در آبهای بین المللی اقیانوس هند اجرا شد و بار دیگر توجه واحدهای رزمی ایالات متحده ، مستقر در منطقه را بخود جلب نمود . قبل از آغاز این رزمایش ، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( IRIN) طی اطلاعیه ای  به تمامی شناورهای تجاری ونظامی که در حال عبوراز منطقه بودند هشدار داد که این رزمایش با استفاده از مهمات واقعی در آبهای بین المللی اجرا خواهد شد تا حادثه پیش بینی نشده ای رخ ندهد .         بر طبق روال معمول ، ارتش  ایالات متحده با استفاده از پرنده های شناسایی و شناورهای موجود در منطقه خلیج پارس ، برآنچه که در حال وقوع بود ،  بویژه شلیک موشکهای کروز سطح به سطح که بعنوان جدی ترین تهدید علیه شناورهای نیروی دریایی  این کشور محسوب می شود ، نظارت داشت  . در نتیجه ، تجهیزات حاضر در منطقه رزمایش ، به رهبری  ناوشکن موشک انداز کلاس تیکوندروگا با شناسه یو اس اس مونتری (CG-61) در کنار پرنده های شناسایی P-3C با حرکت از مبداء بحرین ، فقط چند مایل دورتر از محدوده مشخص  شده رزمایش استقرار یافتند تا ماموریت نظارتی خود را آغاز نمایند .         ناوشکن موشک انداز کلاس تیکوندروگا با شناسه یو اس اس مونتری (CG-61)        با این وجود ، یکفروند پرنده شناسایی فوکر F-27 نیروی دریایی ارتش ( رجیستر 2602-5)  با پرواز برروی منطقه رزمایش ، به شناورهای  حاضر در منطقه ، هشدارهای لازم را در خصوص رعایت موارد امنیتی ارسال می نمود .       نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران و بویژه نیروی دریایی ، برای اطمینان یافتن از تاثیر قابلیتهای جدید اضافه شده و همچنین  تمرین  تاکتیکهای رزمی ، هرساله  رزمایشی را با عنوان " ولایت" برگزار می کند  که در جریان این  تمرینات ،  نیروی هوا- دریای ارتش (Islamic Republic of Iran Navy Aviation- IRINA)  با استفاده  از حداکثر توان  رزمی موجود  ( شامل 18 فروند بالگرد عملیاتی و  3فروند پرنده بال ثابت ) در این تمرینات حضور  گسترده ای  را به ثبت رساند .   امیر دریادار ، حبیب ا... سیاری ، این رزمایش سالیانه را  که از 27 ژانویه 2016 آغاز شده بود با استقرار بر  روی  فریگیت  کلاس " موج " که در دریای عمان حضور  داشت نظارت می نمود .     در روز نخست رزمایش ، نیروی هوا-دریای ارتش به سرعت در منطقه عملیاتی گسترش یافت  و برای دسترسی بیشتر به عمق  اقیانوس هند ، بخشی از ناوگان حاضر به رزم ، به منطقه سوم دریایی ( چابهار) انتقال یافتند . در جریان این بخش از رزمایش ، دو فروند  پرنده گشت دریایی فوکراف-27 جمعی اسکادران پانزدهم ، به همراه یک فروند بالگرد از پایگاه یکم نیروی دریایی ، به پرواز درآمده و به پایگاه دهم  تاکتیکی نیروی هوایی  که کمتر از 4 مایل (6 کیلومتر) در شمال منطقه سوم نیروی دریایی  قرار داشت ، پرواز نمودند . علاوه براین ، شش فروند بالگرد این نیرو جمعی اسکادران دوازدهم ، (شامل 5 فروند بالگرد ASH-3D و یکفروند AS-61A.4 ) برای تکمیل نمودن سازمان رزم یگانهای حاضر در منطقه ، وارد این پایگاه شدند .     با آغاز رسمی رزمایش ، چهار فروند بالگرد ضد زیردریایی AB-212 جمعی اسکادران یازدهم به همراه دو فروند بالگرد سنگین RH-53D جمعی اسکادران سیزدهم هوا-دریا، با انتقال 70 تفنگدار دریایی ، این نیروها را از مبداء پایگاه دوم دریایی به کُنارک منتقل نمودند تا شرایط برای انجام مراحل بعدی رزمایش مهیا گردد .     با آغاز دومین  روز از رزمایش ولایت 94 ، دو فروند بالگرد RH-53D هوادریا (به رجیستر  2701-9 و 2702-9)  ، جمعاً 50 تفنگدار نیروی دریایی را برای شبیه سازی یک ضد حمله ، در حالی که یکفروند بالگرد ASH-3D مجهز به رادار جستجوگر LN-66 ، آن را اسکورت می نمود ، به نزدیکی هدف منتقل نمودند که براساس برنامه ریزی انجام شده  ، 12 تفنگدار دریایی برروی ناو پشتیبانی تُنب ( شناور لجستیکی کلاس  " هنگام" ) پیاده شدند  . این شبیه سازی در زمانی صورت گرفت که بطور همزمان ، یکفروند بالگرد ASH-3D ( رجیستر 2313-8)  مجهز به رادار هواشناسی AN/APN-195 ، مشغول اجرای ماموریت جستجو و نجات رزمی  در همان حوالی بود.     در روز سوم رزمایش ، بالگرد سنگین RH-53D (رجیستر 2708-9) با استفاده از یک مین روب آکوستیک MK-104  و یک مین روب مغناطیسی  MK-105  ، عملیات شبیه سازی مین روبی از سواحل و معابر وصولی را اجرا نمود و علاوه برآن ، 3 فروند پهپاد ابابیل-3  نیز با هدف اجرای ماموریت نظارت دریایی روزانه ، بر فراز منطقه رزمایش به پرواز در آمدند .         روز چهارم رزمایش ،درحالی آغاز شد که  دو فروند بالگرد ASH-3D ، با شلیک اژدرهای ضدزیردریایی علیه اهداف دریایی ، توان ضد شناور خود را به نمایش گذاشتند و به موازات این عملیات ، تنها بالگرد AB-212   مسلح هوا-دریا ، ( رجیستر 2410-6)  با استفاده از غلافهای LAU-68 که در سمت راست بالگرد نصب می شد ( در سمت چپ ، عمدتاً یک قبضه تیربار بعنوان متوازن کننده قرار می گیرد ) راکتهای غیرهدایت شونده "هیدرا"   ، را بسمت اهداف مورد نظر شلیک نمود  .     روز پایانی رزمایش ، تمامی شناورهای  و پرنده های حاضر در رزمایش ،  از مقابل شناور سرفرماندهی  ( فریگیت موشک انداز جماران/  IRIN-76 ) مستقر در دریای عمان ، رژه رفتند .          این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم : MR9    :rose:       ادامه دارد .................     منبع : با اندکی  تلخیص و ویرایش  ،Air Forces Monthly - April 2016

گزارشی از نسل جدید زیرسطحی های نداجا بعثت؛ مدرنترین زیردریایی ایرانی با قابلیت شلیک موشک +عکس زیردریایی «بعثت» با وزن بیش از 1300 تُن، پُر کننده فاصله میان زیرسطحی‌های نیمه سنگین ایرانی (کلاس فاتح) با زیردریایی‌های سنگین 2300 تُنی (کلاس طارق) خواهد بود.  اهمیت استفاده از زیرسطحی‌ها در حفاظت از آبهای سرزمینی و منافع کشور در آبهای آزاد به گونه‌ای است که متخصصان کشورمان پس از خودکفایی در تولید زیردریایی‌های سبک غدیر، به سمت ساخت زیردریایی‌های کلاس نیمه سنگین بروند که نتیجه آن «فاتح» ایرانی بود.   http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/11/29/911271_560.jpg زیردریایی سبک کلاس غدیر   http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/11/29/911269_166.jpg زیردریایی نیمه سنگین کلاس فاتح اما در حوزه زیردریایی‌های سنگین یا کیلوکلاس، متخصصان دریایی ابتدا اقدام به تعمیرات اساسی زیردریایی‌های طارق و یونس کردند که توان نیروی دریایی را در این حوزه نشان داد، این اقدام درحالی صورت گرفت که ایران هیچ پلان و دفترچه راهنمایی درخصوص این زیرسطحی‌ها در اختیار نداشت. در دهه 70 بود که جمهوری اسلامی ایران 3 فروند زیردریایی سنگین طارق، یونس و نوح را خریداری کرد. با عملیاتی شدن چندین فروند زیردریایی سبک کلاس غدیر در آب‌های خلیج فارس -که توانایی اجرای عملیات در آب‌های کم عمق و امکان پایین شناسایی شدن را دارند- امکان اعزام واحدهای زیرسطحی کیلو به عملیات فرامنطقه‌ای، بدون به خطر افتادن توان زیرسطحی کشور در منطقه فراهم شد و در سال 90 برای اولین بار یکی از زیرسطحی‌های سنگین ارتش با نام «یونس»، به منظور نشان دادن اقتدار دریایی ایران با گذر از آبراه‌های بین المللی، وارد دریای سرخ شد که نشان دهنده عملیاتی بودن این زیردریایی و مثبت بودن تعمیرات صورت گرفته بر روی آن توسط متخصصان داخلی بود.   http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/11/29/911268_224.jpg زیردریایی سنگین کلاس طارق در حال تعمیرات در حقیقت باید گفت «غدیر» دروازه ورود ایران به حوزه طراحی و ساخت زیردریایی‌های سبک و «فاتح» نیز اولین قدم برای ساخت زیردریایی‌های نیمه سنگین با تُناژ 600 بود. اما با توجه به اینکه اصول و تاکتیک‌های ساخت شناورهای زیرسطحی عمدتاً مشابه و یکسان است، جا داشت تا با طراحی و ساخت زیرسطحی‌های سنگین، توان حفاظت از آبهای سرزمینی جمهوری اسلامی ایران هرچه بیشتر افزایش یابد، که در این راستا طراحی و ساخت زیردریایی «بعثت» در دستور کار قرار گرفت تا دروازه‌ای باشد برای ورود ایران به عرصه طراحی و ساخت زیردریایی‌های سنگین.   http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/11/29/911272_827.jpg زیردریایی سنگین کلاس طارق با توجه به اینکه این زیردریایی به گفته امیر دریادار حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش، مراحل مطالعاتی را پشت سر گذاشته، به بررسی برخی مشخصات و ویژگی‌های این غول زیرسطحی خواهیم پرداخت؛ زیردریایی که قرار است وزنی بیش از 1300 تُن داشته و پُر کننده فاصله میان زیرسطحی‌های نیمه سنگین ایرانی (فاتح) با زیردریایی‌های سنگین 2300 تُنی (کلاس طارق) باشد. امیر دریادار دوم فرهاد امیری معاون جهاد خودکفایی کل ارتش نیز در همین رابطه گفت: همیشه در ساخت نمونه‌های اول، بحث طراحی مفهومی، مقدماتی و مهندسی و همچنین خریداری نمونه اجزا باید صورت بگیرد و منابع شناخته شوند. لذا ساخت نمونه‌های اولیه زمان طولانی‌تری را می‌طلبد. امیری تأکید کرد: به عنوان مثال ساخت ناوشکن جماران 12سال طول کشید اما ناوشکن دوم که دماوند است، امسال رونمایی خواهد شد، به همین جهت باید اجازه دهیم زمان جلوتر رفته و طراحی‌ها کامل شود و اجزای کار و منابع کامل به دست بیاید زیرا نمونه‌های اول، مبنایی است تا ساخت نمونه‌های بعدی صورت بگیرد. معاون جهاد خودکفایی ارتش گفت: هرچقدر در ساخت نمونه‌های اولیه دقت کنیم طبیعتاً نمونه‌های بعدی کامل‌تر و مطمئن‌تر خواهد بود. به همین دلیل زمان خاصی برای اعلام پایان ساخت زیردریایی بعثت مد نظر نیست و باید اجازه دهیم تحقیقات، روند طبیعی و معمول خودش را انجام دهد که نمونه‌های بعدی آن را هم بسازیم.   http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/11/29/911270_363.jpg تصویری از طراحی اولیه زیردریایی بعثت در طراحی اولیه، زیردریایی «بعثت» با طولی در حدود 60 متر و توان عملیات در عمق 300 متری، دارای 6 لانچر پرتاب اژدر و قابلیت مین‌ریزی خواهد بود که علاوه بر شلیک اژدر، پرتاب کننده موشک‌های کروز دریایی نیز هست؛ موشک‌هایی که جمهوری اسلامی ایران با طراحی و ساخت چندین مدل -از جمله «نور» با برد 120 کیلومتر و قادر با بُرد 200 کیلومتر- تعداد بسیار زیادی از آنها را در اختیار دارد. زیردریایی بعثت که به نظر می‌رسد سرعتی در حدود 12نات در سطح و 20 نات در زیر سطح خواهد داشت، در آینده، تکمیل‌کننده زنجیره توان زیرسطحی جمهوری اسلامی ایران در آبهای  سرزمینی و بین‌المللی خواهد بود.  

  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/ash-3d-sea-king-315-irina-jp-308_28329.jpg][/url]  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/ash-3d-sea-king-315-irina-jp-308_28129.jpg][/url]  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/ash-3d-sea-king-315-irina-jp-308.jpg][/url]       [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/n1033880-1914736.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/n1033880-1914748.jpg][/url]  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/n1033880-1914743.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/n1033880-1914747.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/n1033880-1924661.jpg][/url]  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/n1033880-1914752.jpg][/url]     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/52.jpg][/url]  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/48~0.jpg][/url]  [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10265/44.jpg][/url]   آشنایی با هوادریا : سلاطین خلیج پارس   گالری تصاویر قدیمی هوادریا : مجموعه تصاویر قدیمی هوادریای ارتش ج.ا. ایران  

اژدر والفجر:

به نام حق مقدمه نبرد دريايي هند و پاکستان در سال 1971 به سري تهاجماتي دريايي گفته ميشود که بين نيروي دريايي اين دو کشور در خلال جنگ 1971 صورت گرفت . اين نبردها که بخش جدايي ناپذير این جنگ و درگیری های پاکستان در بنگلادش نیز محسوب میشوند . درگیری های متوالی از سوی نیروی دریایی هند برای اعمال فشار از سمت دریا صورت می گرفتند آنهم در زمانی که نیروی زمینی و هوایی هندوستان حلقه درگیری در شرق پاکستان را از چند جهت تنگ تر میکردند . عملیات دریایی با ماموریتهای محاصره دریایی ، پدافند هوایی ، پشتیبانی زمینی و عملیات لجستیک صورت میگرفت . در چند عملیات موفق نیروی دریایی هند در شرق پاکستان ، نیروی دریایی هند دو عملیات بزرگ دریایی با نامهای " عملیات ترایدنت " و عملیات پیتون " را در جبهه غربی خود ، قبل از آغاز جنگ رسمی میان هند و پاکستان به اجرا گذاشته بود . پیش زمینه نیروی دریایی هند در دوره نبردهای 1965 هند و پاکستان نقش حیاتی و درستی در جنگ ایفا نکرد ، چرا که بیشتر جنگ در آن دوران بر روی حملات و درگیری های زمینی متمرکز بود . در 7 سپتامبر ناوگان کوچکی از نیروی دریایی پاکستان تحت فرماندهی ناخدا انوار ، بر روی پایگاه راداری نیروی دریایی هند در ورکا اجرای آتش کرد ، این پایگاه در 300 کیلومتری جنوب بندر پاکستانی کراچی قرار داشت . که با همین عنوان یعنی عملیات ورکا شناخته میشود . این عملیات یکی از مهمترین ترین عملیات های جنگ 1965 محسوب میشود . این موفقیت نیروی دریایی پاکستان سبب شد تا نیروی دریایی هند به سرعت میسر توسعه و مدرنیزه شدن را در پیش بگیرد . متعاقبا ، بودجه 350 میلیون روپیه ای نیروی دریایی به رقمی در حدود 1.15 میلیارد روپیه رشد کرد ، ناوگان جنگی نیروی دریایی هند با بکار گیری چند اسکادران اضافه زیردریایی و به خدمت گرفتن 6 کشتی موشک انداز اوزا از شوروی سابق تقویت شد . نیروی هوادریای هند نیز متعاقبا تقویت گشت . همچنان که بحران در شرق و غرب پاکستان آغاز شده بود ، نیروهای مسلح هندی با هدف مداخله و ورود به درگیری ، جنگ آزاد سازی بنگلادش را آغاز کردند . برای مطالعه بیشتر پیش زمینه ؛ http://www.military....-جنگ-اول-کشمیر/ http://www.military....-جنگ-دوم-کشمیر/ فرماندهی ناوگان شرقی پاکستان فرماندهی شرقی نیروی دریایی پاکستان در سال 1969 پایه گذاری شد و دریادار محمد شریف (بعدها دریادار 4 ستاره) بعنوان فرمانده این پایگاه انتخاب شد . دریادار شریف فرماندهی شرقی را بصورت اداری مدیریت میکرد ، و اعتباری در رهبری اداری عملیاتهای شرقی نیروی دریایی پاکستان محسوب میشد . در جایی که باید عملیات پنهانهای و پیدا را در لبه شرقی پاکستان به اجرا گذاشته میشد . تحت فرماندهی دریادار شریق گروه خدمات ویژه (نیرو مخصوص) ، تفنگداران دریایی و سیلز نیز به خوبی تاسیس گشتند . با دارا بودن فرماندهی مدبرانه دریایی مناسب ، نیروهای مسلح پاکستانی GQH ، برای سرفرماندهی نیروی زمینی پاکستان ، نیاز به عملیات های تصادفی و احتمالی دفاعی در شرق پاکستان کاهش یافت . نیروی دریایی پاکستان از نظر تعداد کشتی برابری کافی برای تقابل با نیروی دریایی هند را در جبهه های پیش رو نداشت ، نیروی هوایی پاکستان قادر به حفاظت از این نیرو در برابر دو نیروی هوا دریایی و نیروی هوایی هند نبود . وانگهی ، رییس ستاد نیروی دریایی ، دریابان مظفر حسین ، دستور داده بود تا تمام قوای نیروی دریایی پاکستان در جبهه غربی مستقر شود . بیشتر ناوهای جنگی پاکستانی در غرب پاکستان مستقر شده بودند ، در حالی که تنها یک ناو PNS Sylhet برای ماموریت در شرق پاکستان به درخواست شخصی دریادار شریف مستقر شده بود . در خلال درگیری ، بندرگاههای شرقی نیروی دریایی پاکستان ، بدون دفاع رها شده بودند بطوری که فرماندهی نظامی شرق پاکستان مجبور میشود بدون نیروی دریایی به یک نبرد ناامیدانه با احتمال بالای در هم کوبیده شدن وارد شود . نیروی دریایی تصمیم به ماندن در بندرگاه در هنگامه شروع جنگ میگیرد . در بال شرقی ، نیروی دریایی پاکستان به فرم سنگینی متکی بر اسکادران قایق های توپدار است . فرماندهی شرقی بطور مستقیم تحت فرماندهی دیاردار شریف کسی که بعنوان دست راست سپهبد نیازی خدمت میکرد قرار دارد . نیروی دریایی شرقی 4 قایق توپ دار با عناوین (PNS Jessore, Rajshahi, Comilla, and Sylhet) در اختیار دارد ، این قایقها قادر بودند به سرعت نهایی 20 نات دست یابند و هر کدام در حدود 29 ملوان به عنوان خدمه در اختیار داشتند . باید بدانیم ناوگان آبهای قهوه ای نیروی دریایی (منظور قایق های تندروی حفاظ ساحلی) ، قایق های توپدار آن به تجهیزات مختلفی مجهز هستند که مسلسل های سنگین را نیز شامل میشود ، که این توانایی برای گشت زنی و حفاظت و همچنین اجرای عملیات های ضد شورش تنظیم شده بود . که به طرز نا امید کننده ای خارج فرم تسلیحات متعارف برای جنگ های دریایی بودند . در حوالی آپریل، نیروی دریایی پاکستان در منطقه شرق عملیاتی تحت عنوان جستجوی نور با هدف پشتیبانی نیروی زمینی به اجرا میگذارد . دریادار شریف فرماندهی و هدایت تمامی این عملیات هارا برعهده داشت. در 26 آپریل نیروی دریایی پاکستان عملیات دیگری با نام بریسال را با موفقیت به اجرا میگذارد ، که در نتیجه باعث اشغال موقت شهر بریسال میشود . در پاسخ جنگ شهری خونینی بواسطه عملیات جکپات که توسط چریک های آزادی بخش بنگلادشی و هندی صورت میگرفت به قابلیت های عملیاتی نیروی دریایی پاکستان ضربات مهلکی وارد کرد . قبل آغاز خصومت ها، تمامی قایق های توپ دار پاکستانی در چیتاگونگ مستقر شده بودند . زمانی که حمله هوایی آغز شد ، نیروی هوایی هندوستان توانست به رجاشی آسیب وارد آورد ، در هنگامه این درگیری ناو کومیلا نیز در 4 دسامبر غرق شد و در 5 دسامبر نیروی هوایی هند توانست 2 قایق گشت زنی خولنا غرق کند . PNS Sylhet در 6 دسامبر و بلاغت در 9 دسامبر بواسطه هواگرد های هندی غرق شدند . در 11 دسامبر PNS Jessore نیز منهدم شد ، در همین زمان ناو رجاشی تعمیر و تحت فرماندهی ناوبان شیکدر حیات برای از بین بردن محاصره دریایی هندی و رسیدن به مالزی قبل از تسلیم در 16 دسامبر قرار گرفت . وضعیت استقرار نیروی دریایی پاکستان در پاکستان شرقی عملیات دریایی در صحنه شرقی نیروی دریایی هند عملیات مخفیانه دریایی ای را آغاز میکند که سرانجامی موفقیت آمیز در پی دارد . در ماههای پایانی 1971 نیروی دریایی هند به شکل موثری عملیات محاصره دریایی را به اجرا میگذارد در حالی که پیشتر محاصره کامل خلیج بنگال محقق شده بود و توانسته بودند در آن عملیات نیروی دریایی پاکستان و 8 کشتی تجاری را در تله خود گرفتار کنند . سر فرماندهی رزمی نیروی زمینی پاکستان GHQ ، بر ورود زیر دریایی PNS Ghazi و افزایش ماموریت های آن به نیروی دریایی پا فشاری میکند و در نتیجه این زیر دریایی به سواحل شرقی پاکستان وارد میشود . بدلیل فاصله زیاد و طولانی بودن ماموریت ، افسر فرماندهی زیر دریایی غازی با این ایده که یک زیر دریایی کهنه وارد ماموریتی در خلیج بنگال شود مخالفت میکند ، چرا که در نبود کامل تجهیزات ، پشتیبانی ، تعمیرات و تاسیسات بازسازی مجاور ، این عملیات با دشواری های فراوانی روبرو میشد .در آن زمان ، تاسیسات تعمیر زیردریایی در چیتاگونگ که تنها بندرگاه دریایی مجاور به منطقه درگیری بود وجود نداشت . فرماندهی و سایر افسران این زیر دریایی در زمانی که نقشه این عملیات توسط فرماندهان ارشد نیروی زمینی و دریایی چیده میشد به آن معترض شدند . در سمت شرق پاکستان ، نیروی دریایی تا آن لحظه هیچ ناوگانی را مستقر نکرده بود و نیروی دریایی هند خود را در برابر تهدید خاصی از این سمت نمی دید ، نیروی دریایی هند با استفاده از ناو هواپیمابر ویکرانت و سری ناو های لندینگ کرافت همراه وی INS Guldar, INS Gharial, INS Magar, و همچنین زیر دریایی INS Khanderi, عملیات خود را ترتیب داد . در 4 دسامبر 1971 ویکرانت که مجهز به جنگنده های هاوکر سی هاوک در عملیات نیروی هوایی در شرق پاکستان مشارکت نمود و توانستند حملات موفقی علیه شهرهای ساحلی پاکستان نظیر چیتاکونگ و کوکس بازار و .. به اجرا بگذارند . این حملات پی در پی با هدف انتقام جویانه و به منظور از بین بردن توانایی های نیروی هوایی پاکستان صورت میگرفت . نیروی دریایی پاکستان در پاسخ به این حملات زیردریایی کهنه اما دور برد PNS Ghazi خود را بالاخره در منطقه تهدید برای رویارویی با تهدیدات نیروی دریایی هند مستقر میکند ، این زیردریایی به فرماندهی ظفر محمد خان برای ماموریت اصلی رهگیری و شکار ویکرانت ارسال شده بود اما موفق به چنین کاری نمیشود و تصمیم میگیرد در بند ویشاکاپاتانام هند به مین گذاری بپردازد ، بر همین اساس فرماندهی اطلاعات نیروی دریایی هند تصمیم میگیرد تا با ارسال اطلاعات غلط از موقعیت ویکرانت ، این زیردریایی را به دام بی اندازد ،نیمه های شب سوم یا چهارم دسامبر زیردریایی غازی عملیات مین ریزی خود را آغاز میکند ، برای مقابله با این تهدید ، نیروی دریایی هند ناو INS Rajput را به منطقه اعزام میکند . سونار Rajput اختلالاتی در عمق آب را گزارش میکند ، ناو تصمیم میگیرد دو بمب زیر آبی را در محدوده این کشف شده رها سازد ، بازی مرگ پایان می یابد و به شکل مرموزی زیردریایی حین مین گذاری غرق میشود و تمامی 92 سرنشین آن کشته میشوند . غرق شدن PNS Ghazi ضربه بزرگی به عملیات دریایی در شرق وارد می آورد و باعث کاهش توانایی و امکان اجرای عملیات برای نیروی دریایی پاکستان در خلیج بنگال و حذف یک قابلیت مهم در برابر تهدیدات آینده از جانب نیروی دریایی هند میشود . در 26 نوامبر ماموریت شناسایی آغاز میشود و برای این منظور غازی طی دستور موظف به ارسال گزارش و بازگشت به پایگاه خود و همینطور ستاد فرماندهی نیروی دریای شده است . با توجه به اینکه به نظر میرسید زیردریایی در بازگشت به پایگاه خود ناتوان شده است ، اظطراب روز به روز افزایش میابد ، تلاشهای دیوانه وار ستاد فرماندهی برای ایجاد ارتباط با زیردریایی ناکام مانده و از زیردریایی هیچ پاسخی دریافت نمیشود . در سوم دسامبر پیش از شروع جنگ ، شبهات در مورد سرنوشت این زیردریایی فرماندهان ستاد فرماندهی نیروی دریایی پاکستان را بسیار آشفته کرده است . در 5و6 دسامبر عمیات هوایی نیروی دریای در سواحل چیتاکونگ ، خولنا ، و مانگلا و بر علیه کشتی های موجود در رودخانه پوسور به اجرا گذاشته شده بود .تاسیسات نفتی موجود در چیتاکونگ منهدم شده بودند ، و کشتی حمل کالای یونانی Thetic Charlie نرسیده به لنگرگاه غرق شده بود . در 7و8 دسامبر ، پایگاه های هوایی پاکستان منهدم شده بود ، و حملات تا 9 دسامبر ادامه داشت . در 12 دسامبر ، نیروی دریایی پاکستان در سواحل چیتاکونگ در برای مقابله با عملیات ساحل نشینی مین گذاری میکند . این کار در برخی مواقع تله کاربردی به شمار میرود ، و سبب شد تا هرگونه دسترسی مستقیم به بندرگاه چیتاکونگ را برای مدت طولانی مانع شود ، حتی در زمانی که کلیات متن تسلیم نامه امضا شده بود امکان دسترسی به این سواحل وجود نداشت . نیروی دریایی هند تصمیم میگیرد تا عملیات ساحل نشینی در کاکس بازار را با هدف قطع مسیر عقب نشینی نیروی زمینی ارتش پاکستان به اجرا گذارد . در 12 دسامبر گردان عملیات ساحلی دیگری که در کشتی های INS Vishwa Vijaya مستقر بود و به آرامی از بندرگاه کلکته به حرکت درامده بود در شب 15یا 16 دسامبر به سرعت پس از حمله هوایی نیروی هوایی هندوستان در سواحل مذکور عملیات ساحل نشینی را به اجرا میگذارد . بعد از یک روز جنگیدن نیروهای پاکستانی تلفات بسیار زیادی متحمل میشوند در حالی که هیچ گونه مقاومتی در برابر نیروهای هندی صورت نداده اند ، نیروهای هندی در این عملیات تنها 2 کشته میدهند و صدها کشته تلفات نیروهای پاکستانی ست . در سحرگاه 17 دسامبر نیروی دریایی هند برای اجرای هرگونه عملیات در خلیج بنگال آماده است . علاوه بر ان عملیات هوایی هند و عملیات جک پات که توسط واحد های بنگالی و به پشتیبانی نیروی زمینی هند حمایت میشد قابلیت های عملیاتی نیروی دریایی پاکستان را به طور جدی تضعیف نموده بود . بسیاری افسران نیروی دریایی (عمدتا بنگالی) به نیروهای هندی پناهنده شده بودند و بر علیه نیروی دریایی پاکستان میجنگیدند . در این زمان نیروهای تدافعی پاکستان تسلیم شده بودند و نیروی دریایی خسارات بسیاری نظیر از بین رفتن تمامی قایق های توپ دار ، ناوشکن PNS Sylhet و همچنین زیردریایی دوربرد PNS Ghazi و تمامی خدمه آن . 16 دسامبر ، در ساعت 16:13 ، جانشین فرماندهی شرق و فرمانده ناوگان شرقی دریادار محمد شریف ، فرماندهی خود را به دریابان کریشنا تسلیم کرد . در سال 1972 فرماندهی عملیات دریایی آمریکا و همچنین فرماندهی منابع انسانی نیروی دریایی هند به ملاقات وی رفته و برای او سبدی از میوه و کیک می اورند که باعث شگفتی وی میشود در این ملاقات آدمیرال شریف چنین مینویسد ؛ در پایان درگیری ، ما (فرماندهی شرقی نیروی دریای) هیچ اطلاعاتی نداشتیم ، از این رو هم کر بودیم و هم کور در حالی که نیروی دریایی و هوایی هند ما را شبانه روز در هم میکوبید . - آدمیرال محمد شریف در گفتگو با آدمیرال زوم والت 1971 ناو هواپیمابر ویکرانت در جریان جنگ 1971 هند و پاکستان نقش بسیار مهمی در محاصره دریایی پاکستان داشت . هلیکوپتر سی کینگ - زیر دریایی USS-DIABLO آمریکایی که زیردریایی پاکستانی PNS Ghazi از این کلاس محسوب میشود - ناو هندی INS Rajput در واقع ناو انگلیسی کلاس HMS Rotherham محسوب میشود که در سال 1948 به هندوستان واگذار شد و در سال 1976 از رده خارج شد غرق شدن INS Khukri هنگامی که حملات نظامی هندوستان به شرق پاکستان در حال افزایش بود ، نیروی دریایی پاکستان تمامی اسکادران زیردریایی های خود را در هر دو جبهه پخش کرده بود . با رمز عملیاتی شاهین ، نیروی دریایی پاکستان ماموریت شناسایی خود را با مستقر کردن زیردریایی PNS Hangor (دافنه کلاس ساخت فرانسه) در نزدیکی آبهای ساحلی غرب پاکستان و همچنین زیر دریایی دوربرد تر PNS Ghazi ( تنچ کلاس ساخت امریکا) در سواحل شرقی پاکستان به اجرا گذاشت . بر اساس گفته های ناوبان R. Qadri افسران مهندی برق زیردریایی هانگور در جریان این عملیات با شرایط بسیار سخت و خطرناکی روبرو بودند ، برای اسکادران زیردریایی ها دریانوردی با فرض شرایط عادی و ریسکی پایین تر از این ماموریت نیز بسیار خطرناک و کشنده برای زیردریایی و خدمه آن محسوب میشود . در نیمه های شب 21 نوامبر 1971 ، هانگور تحت فرماندهی احمد تسنیم ، عملیات شناسایی خود را آغاز میکند . هر دو زیردریایی هم غازی و هم هانگور در هنگام گشت زنی ارتباط و هماهنگی عملیات خود را حفظ میکردند . در دوم و سوم دسامبر ، هانگور دسته بزرگی از کشتی های ناوگان غربی نیروی دریایی هند شامل کروزر INS Mysore را کشف میکند . هانگور اطلاعات را به نیروی دریایی پاکستان ارسال کرده و اعلام میدارد که امکان حمله Indian Armada ( فرماندهی غربی نیروی دریایی هند ) به کراچی وجود دارد . اطلاعات نیروی دریایی هند این پیام را رهگیری کرده و اقدام به ارسال دو فریگیت ضد زیردریایی به منطقه می نماید که شامل ناوهای INS Khukri و INS Kirpan از اسکادران چهاردم ناوگان غربی هند هستند. در 9 دسامبر 1971 ساعت 19:57 ، هانگور بوسیله دو اژدر هدفیاب INS Khukri را غرق میکند . بر اساس گفته های فرمانده این زیردریایی ، Khukri در حدود 2 دقیقه بطور کامل غرق شد . فریگیت با 192 خدمه اش به قعر دریا رفت و همچنین هانگور با دو اژدر دیگر بصورت مجز به INS Kirpan حمله برد اما این دو اژدر در یافتن هدف خود ناتوان ماندند و INS Kirpan بسرعت از عملیات انصراف داد و از مهلکه گریخت . ناو هندی INS Khukri که توسط زیردریایی پاکستانی هانگور غرق شد - زیردریایی PNS Hangor حمله به کراچی در 4 دسامبر نیروی دریایی هند با مجهز به موشک های ضد کشتیP-15 termit عملیات ترایدنت را بر علیه بندر کراچی به اجرا گذاشت .در آن زمان کراچی محل استقرار سرفرماندهی نیروی دریایی پاکستان و همچنین ستون فقرات اقتصاد این کشور بشمار میرفت ، همچنین کراچی قطب تجارت دریایی پاکستان نیز بود که محاصره آن به معنای یک فاجعه برای اقتصاد پاکستان محسوب میشد . دفاع از این بندر به برترین نیروی فرماندهی کل پاکستان سپرده شده بود و در برابر حملات هوایی و دریایی به شدت تجهیز شده بود ، کراچی بهترین تجهیزات دفاعی پاکستان را دریافت کرده بود بخوبی توسط جنگنده های دو پایگاه هوایی موجود در محدوده آن حمایت میشد . ناوگان دریایی هند از نظر مسافت در 250 مایلی این بندرگاه مستقر بود که خارج از محدوده توان تهاجمی جنگنده های پاکستانی محسوب میشود و این جنگنده ها نیز به قابلیت بمباران در شب مجهز نبودند . برای مقابله با حرکات دریایی هند ، نیروی دریای پاکستان عمیات زیر سطحی را در دستور کار داشت . حتی پس از چند مورد عملیات اطلاعاتی که به واسطه زیردریایی ها پشتیبانی میشد ،براثر اطلاعات گمراه کننده ، نیروی دریایی نتوانست از آن برای حملات سطحی بهره جوید . عملیات پیش دستانه نیروی دریایی هند با موفقت کامل روبرو میشود . کشتی های موشک انداز هندی مین جمع کن PNS Muhafiz و دیسترویر PNS Khaibar و همچنینMV Venus Challenger که بر اساس گفته های منابع هندی از اقدام به انتقال مهمات از بندر سایگون که نیروی های آمریکایی در آن مستقر بودند برای پاکستان میکرد را غرق کردند ، دسترویر PNS Shah Jahan نیز به شکل غیر قابل تعمیر آسیب دید . کشتی های موشک انداز همچنین به تانکر های نگهداری نفت Kemari موجود در بندگاه حمله بردند . که آتش گرفتن آن باعث نابودی و خسارات سنگین به بندرگاه کراچی شد . عملیات ترایدنت موفقیت های عظیمی برای نیروی عمل کننده هندی داشت بدون اینکه حتی یک کشتی آن سیب فیزیکی ببیند و همه آنها در نهایت امنیت به پایگاه خود بازگشتند . نیروی هوایی پاکستان این اقدام هند را با حمله انتقام جویانه به بندر Okha پاسخ گفت ، که در نتیجه آن تاسیسات تامین سوخت کشتی موشک انداز و انبارهای مهمات و اسکله این قایق منهدم شد . هندی ها برای این حمله آمادگی داشتند و پیشتر کشتی های موشک انداز خود را برای جلوگیری از انهدام به نقطه دیگری منتقل کرده بودند . اما تخریب تانکر های ذخیره سوخت سبب شد جلوی تاخت و تاز های بعدی هند تا عملیات پیتون گرفته شود . در مسیر برگشت از این عملیات ، هواپیماهای پاکستانی هواپیمای Alize 203 هندی را شناسایی و منهدم کردند . در 6 دسامبر ، هشدار غلط هواپیمای فوکر پاکستانی که عملیات شناسایی دریایی را به اجرا میگذاشت سبب شد تا آتش به خودی میان نیروی دریایی و هوایی پاکستان به وقوع بپیوندد ، در نتیجه یک جت جنگنده پاکستانی ناو PNS Zulfikar را زیر آتش مسلسل های خود قرار داد و سپس به سرعت از این اقدام ناشیانه خود با شناسایی ناو خودی منصرف شد ، در نتیجه این اقدام برخی از خدمه دچار مجروحیت شدند و به ناو نیز خساراتی وارد شد و برای تعمیر به بندرگاه خود بازگشت . نیروی دریایی هند دومین عملیات بزرگ خود را در نیمه های شب 8 و 9 دسامبر 1971 به اجرا گذاشت . این عملیات با نام پیتون تحت فرماندهی رئیس ستاد فرماندهی نیروی دریایی هند آدمیرال S.M. Nanda صورت گرفت . کشتی موشک اندازه INSVinash و دو کشتی چند کاربره INS Talwarو INS Trishul در اسکادران تهاجمی حضور داشتند . در جریان تهاجم ، شناور پانامایی Gulf Star و کشتی انگلیسی SS Harmattan نیز غرق شدند ، تانکر نیروی دریایی پاکستان کشتی PNS Dacca نیز خسارات سختی دید .بیشتر از 50 درصد ذخایر نفتی کراچی در این حمله نابود شد . رقمی بیش از 3 میلیارد دلار به بخش غیر نظامی بند کراچی خسارت وارد شد . بیشتر تانکر های نگهداری سوخت کراچی نابود شدند کارگاه ها و انبارهای تجهیزات نیروی دریایی پاکستان نابود شد . این عملیات خسارات سنگینی به اقتصاد پاکستان وارد اورد و جلوی عملیات نیروی دریایی پاکستان در سواحل غربی را گرفت چینش نیروها و امکانات پاکستان در بندر کراچی - موشک روسی ترمیت P-15 - موشک P-15 در حال شلیک از ناوچه اوزا نیروی دریایی هند خاتمه پس از عملیات های موفق نیروی دریایی هند ، هندی ها کنترل کاملی بر راه های ورود نفت از خلیج فارس به بنادر پاکستانی وضع کردند ، کشتی های اصلی نیروی دریایی پاکستان یا نابود شده بودند و یا امکان خروج از بندرگاه را پیدا نمیکردند . محاصر دریایی جزئی که بواسطه نیروی دریایی هند در بندر کراچی ایجاد شده بود باعث شد تا هیچ کشتی حمل کالایی به این بندرگاه نزدیک نشود ، ترافیک کشتی رانی از و به بندرگاه کراچی ، تنها بندرگاه بزرگ و مهم پاکستان در آن زمان متوقف شد . در طی چند روز پس از این حمله ناوگان شرقی هند توانست موفقیت دیگری در برابر نیروی های مستقر در شرق پاکستان بدست آورد . در پایان جنگ ناوگان دریایی هند کنترل کاملی بر دریاهای اطراف شرق و غرب پاکستان بدست اورده بود . جنگ در هر دو جبهه بعد قبول پیشنویش تسلیم توسط نیروهای موجود در شرق پاکستان در داکا متوقف شد و در 16 دسامبر 1971 ، توسط سپهبد امیر عبدالله خان نیازی ، فرمانده نیروهای پاکستانی در شرق و سپهبد جاگیت سینگ آرورا افسر جنرال فرماندهی شرقی نیروی زمینی هند امضا شد .. خسارت متحمل شده توسط نیروی دریایی پاکستان ؛ 7 قایق توپ دار 1 مین جمع کن 1 زیردریایی 2 دسترویر 3 شناور گشتی متعلق به گارد ساحلی 18 کشتی حمل و نقل ، تامین و مخابرات - خسارات بزرگی به پایگاه های دریایی و اسکله کراچی - به اسارات درامد 3 کشتی حمل کالای نیروی دریایی و همچنین 10 کشتی کوچکتر - در حدود 1900 نفر کشته و 1413 نفر اسیر شده توسط نیروهای هندی در داکا بر اساس گفته های یکی از اساتید پاکستانی (طارق علی) ، یک سوم توان دریایی پاکستان در این جنگ از بین رفت آدمیرال شریف در تز 2010 خود مینویسد ؛ " ژانرال ها در نیروی هوایی و زمینی ، یکدیگر را بخاطر این شکست تقبیح میکردند در حالی که هر کدام دیگری را بعنوان قهرمان جنگ کسانی که که به خوبی جنگیدند و تلفات سنگینی به نیروهای پیشرفته هند وارد کردند معرفی میکردند ." شریف در ادامه میگوید ؛ در پایان هر یک از فرماندهان نیروی هوایی و زمینی ژنرال " نیازی " را مسئول شکستها و در پاسخگویی نسبت به خسارات جنگ مقصر دانستند . همچنین شریف این نوشته را اورده است ؛ " موفقیت های ابتدایی جنگ (عملیاتهای نور افکن و باریسال(نام بندری در خلیج بنگال)) در ایجاد نظم و قانون در شرق پاکستان در مارچ 1971 اشتباها بعنوان عملیات های کاملا موفق از آنها یاد شده است .. در واقع ، برقراری نظم و قانون در آن زمان رو به وخامت گذاشت ، بویژه بعد از سپتامبر همان سال جمعیت این مناطق بشکل وسیعی بر علیه نیروهای نظامی پاکستان (دولت نظامی یحی) در آمدند . گسترش سریع تعداد نیروهای نیروهای که به بطور کلی پفی بیش نبود هیچ قدرتی به توان نظامی ما به اندازه آنچه نیاز بود اضافه نکرد . بخش قابل توجهی از نیروهای جدید پیر ، بی تجربه و نامید بودند ." - آدمیرال محمد شریف ، فرماندهی ناوگان شرقی پاکستان پایان استفاده از مطلب تنها با ذکر آدرس این صفحه به عنوان منبع مجاز است http://www.military.ir/ با تشکر از دوست عزیزمون reza2250 که در کار ترجمه همراهی کردند منبع انگلیسی ؛ http://en.wikipedia.org/wiki/Indo-Pakistani_Naval_War_of_1971

زیردریایی سابحات از سری زیردریایی های نوع مرطوب و فوق سبک ، ساخت وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران میباشند که در آن ها غواص در تعامل با آب قرار داشته و برای تنفس از کپسول اکسیژن استفاده میکند. . سابحات می تواند به راحتی تا نقاط نزدیک دشمن ، عملیات مختلف از جمله گشت شناسایی ،پیاده کردن تکاور ،حمل و نصب مین و هدایت توپخانه را انجام دهد. این زیردریایی سابحات 15 نیز نامیده میشود و در واقع نخستین زیردریاییهای ساخته شده در ایران هستند که ساختشان در سال 2000 اعلام شد . طبق اطلاعات موجود در سطح اینترنت ، کاربرد اصلی این زیردریایی شناسایی و مینگذاری است اما با این وجود گفته میشود این زیردریایی قادر به جابجایی 3 تا 7 غواص نیز میباشد . انواع زیردریایی سابحات کوتاه سخن میتوان وظایف این زیردریایی را در گشت شناسایی ، حمل و نصب مین دریایی و چسبان ، جابجایی تکاوران دریایی و هدایت توپخانه خلاصه کرد . پس از ساخت زیردریایی مرطوب سابحات با انجام وظایف نامبرده ، اخباری مبنی بر تولید یک زیردریایی مرطوب دیگر اما با قابلیت های رزمی "شلیک اژدر" در کشورمان شنیده شد . با شرکت این زیردریایی در رژه نیروهای مسلح مشخص گردید که گویا این زیردریایی با دو نفره خدمه خود قادر است یک اژدر سنگین را تا نزدیک شناور دشمن حمل و سپس آنرا به سمت دشمن رها سازد. بنابر برخی اخبار منتشر شده سوئیتهای سوناری قادر به تشخیص این زیردریایی نیستند که این امر بر تواناییهای آن میافزاید . گفته میشود این زیرسطحی دارای تناژ جابجایی 3 تن و طول حدود 7 متر بوده و مانند زیردریایی سابحات میتواند توسط بالگردهایی چون شینوک یا سی کینگ جابجا شوند . همچنین در سال 89 در رزمایش دریایی ولایت ، به تعداد دو فروند زیردریایی سابحات بر روی عرشه ی ناو لاوان مشاهده شده است که در نوع خود بسیار جالب بنظر میرسد . تصویر زیر : علی ایوحال با توجه به اینکه کشف و شناسایی این زیرسطحی های کوچک خیلی سخت و دشوار بوده و ناوهای کمی به تجهیزات ضد اژدر برای مقابله با اژدرهای شلیک شده مجهز اند ، در عین این موضوع که این زیردریایی ها میتوانند به تعداد در جنگ علیه دشمن استفاده شوند ، در صورت عملیاتی بودن این زیردریایی ها میتوان از آن ها بعنوان سلاح مهلکی برای شکار ناوهای بیگانه نام برد . اطلاعات این مطلب مورد تایید نویسنده نمیباشد - یا علی "ع" مدد نویسنده : امیر آزاد

ناوچه ی (Antelope) تیپ 21 نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا بود که در جنگ فالکلند شرکت کرد. در روز 23 مارس سال 1971 توسط ( Vosper Thornycroft) در بندر (Woolston) شهر ساوت همپتون، انگلستان به آب انداخته شد. هزینه های اولیه برای بودجه برای این کلاس 3.5 میلیون پوند بود که با هزینه ی سایر بخش ها در مجموع و با هزینه نهایی بیش از 14 میلیون پوند ساخته شد.ناوچه ی Antelope در تاریخ 17 ژوئیه 1975 عملیاتی شد، و تنها نمونه ای از ناوچه های بریتانیایی به حساب می آمد که به موشک Exocet مسلح نشد.ناوچه ی (Antelope) در سال 1977، او با حضور مراسم جشن نقره ای (جشن های طلایی و نقره ای) که برای مراسم های خاص و در بریتانیا و به نام شاهان و ملکه های این کشور راه اندازی میشود رژه رفت. در این رژه ی با شکوه ناوچه ی Antelope بخشی از اسکادران هفتم بود. لازم به ذکر است که این رژه از قرن 14 میلادی و بعد از پیروزی ادوارد سوم بر فرانسه در ماه ژوئن سال 1346 میلادی به این سو برای مراسم های خاصی مثل تولد ها و پیروزی در جنگها و تاجگذاری ها و حتی ازدواج های سلطنتی برگزار می گردد. حضور در جنگ فالکلند ناوچه ی (Antelope) در جنگ فالکلند بعد از ورود به منطقه عملیات در تاریخ 21 مه سال 1982 رسما وارد جنگ با ارتش آرژانتین شد.ناوچه ی (Antelope) دو روز قبل از نبرد سان کارلوس در 23 ماه مه 1982، در حالی که برای انجام ماموریت خود که دفاع از ساحل در برابر نیروی هوایی آرژانتین به منطقه اعزام شده بود به صورت ناگهانی توسط چهار فروند جنگنده ی (Skyhawks A-4B) نیروی هوایی آرژانتین به نام گروپو 5 مورد حمله قرار گرفت. اولین حمله از عقب کشتی با دو فروند از جتگنده ها انجام گرفت که با پاسخ موشک های(Sea Cat) قرار گرفتند و به برخورد موشکها به بال یکی از جنگنده ها که در واقع در زیر بال این جنگنده منفجر شده بود خلبان پابلو کاربالو را مجبور به فرود اضطرای در ریو گالگوس کردند اما هواپیمای دوم با رها کردن بمب 1000 پوندی (453 کیلوگرم) خود بر روی عرشه ی ناوچه منجر به کشته شدن تنها یک خدمه ناوچه ی (Antelope) شد زیرا چاشنی بمب رها شده عمل نکرده و تنها برخورد خود بمب با خدمه منجر به مرگ آن شد و همین امر خسارت خیلی جزئی به ناوچه ی(Antelope) وارد کرد. در حمله ی دو فروند جنگنده ی بعدی که به فاصله ی چند دقیقه بعد از حمله ی اول روی داد سمت راست ناوچه مورد حمله قرار گرفت . در طی این حمله، یکی از جت های آرژانتینی، که توسط ستوان لوچیانو گوادانینی خلبانی می شد هدف سه توپ 20mm بر روی عرشه ناوچه قرار گرفت و با اصابت به دکل اصلی ناوچه ی(Antelope) خلبان آن کشته شد و بمب حمل شده ی جنگنده بدون انفجار باعث سوراخ شدن بدنه ناوچه شد و ناوچه ی Antelope نیز یک موشک Sea Cat دیگر برای دفع جنگنده ی مهاجم پنجم به خلبانی کاپیتان کاربالو که هنوز هم برای حمله ی مناسب به ناوچه در تلاش بود شلیک کرد اما این موشک از دست رفت و با کمتر از 10 متر فاصله از کابین خلبان کاربالو به خطا رفت. پس از تلاش های زیاد برای کنترل خسارتهای اولیه، ناوچه ی (Antelope) اقدام به ارسال دو تن از خدمه ی خود برای دفع بمب که از مهندسان نیروی دریایی سلطنتی به حساب می آمدند بر روی عرشه و تلاش برای خنثی کردن دو بمب منفجر نشده را آغاز کرد. یکی ازاین بمب ها به دلیل خرابی غیر قابل دسترس بود و بمب دیگر آسیب دیده بود و در شرایط فوق العاده خطرناکی قرار داشت. با این حال سه بار تلاش توسط تیم خنثی سازی بمب به برداشت فیوز انفجاری این بمب ها از راه دور با شکست همراه شد . اما در تلاش چهارم یک انفجار کوچک باعث منفجر شدن بمب و قتل گروهبان جیمز پرسکات شد و استوار فیلیپس همراه وی و عضو دیگر تیم دفع بمب را به شدت مجروح کرد و بدنه ی ناوچه ی (Antelope) را از خط برخورد آب پاره کرد، با این انفجار آتش سوزی بزرگی در هر دو اتاق موتورشروع شد که بسیار سریع گسترش یافت و سمت راست ناوچه به وسیله ی آتش شکسته شد و کشتی تمام قدرت الکتریکی خود را از دست داد و افسر فرمانده به نام نیک توبین دستور رها کردن کشتی و خروج از آن را صادر کرد. فرمانده توبین آخرین کسی بود که به ترک کشتی مبادرت ورزید و حدود پنج دقیقه پس از خروج او بمب دوم نیز منفجر شد .انفجار در طول شب نیز ادامه یافت و ناوچه ی (Antelope) در روز بعد همچنان شناور بود، اما با ذوب شدن پرچ ها بدنه ی ناوچه از وسط شکست به تدریج غرق و به درون دریا فرو رفت . انتشارتصاویر غرق شدن این ناوچه در تلویزیون و مجلات یکی از تصاویر نمادین جنگ فالکلند شد و بارها و بارها بنا به یادمانها و مراسم های مختلف منتشر شد. بعدها کشتی پشتیبانی نیروی دریایی سلطنتی به فرماندهی سرجوخه آلن وایت مورد تقدیر دریاسالار (Fieldhouse) برای نقش خود را در نجات 41 خدمه ی ناوچه ی (Antelope) قرار گرفت. در تاریخ 27 ژانویه سال 2002 یک تیم غواصی از ناوگان نیروی دریایی سلطنتی محل غرق شدن کشتی را یک منطقه ممنوعه برای تردد اعلام کرد. مشخصات و توانمندی ها سازنده: Vosper تورنیکرافت نام : ناوچه ی Antelope HMS اپراتور: نیروی دریایی سلطنتی آب اندازی : 23 مارس 1971 راه اندازی: 16 مارس 1972 عملیاتی : 19 جولای 1975 شعار: "جسورانه و مراقب" سرنوشت: توسط نیروی هوایی آرژانتین در تاریخ 24 مه 1982 غرق شد کلاس و نوع: تیپ 21 و ناوچه جابه جایی: 3،250 تن بار در حالت بارگیری کامل طول: 117 متر عرض : 12.73 متر آبخور: 5.94 متر پیشرانه:2 × رولز رویس توربین گازی المپوس و 2 × رولز رویس تاین RM1A توربین گازی برای سرعت کروز سرعت: 32 گره (59 کیلومتر در ساعت) محدوده: 4،000 مایل دریایی با سرعت 17 گره (7،400 کیلومتر با 31 کیلومتر در ساعت) 1،200 مایل دریایی با سرعت 30 گره (2،220 کیلومتر با 56 کیلومتر در ساعت) خدمه : 177 نفر تسلیحات: 1 × تفنگ دریایی 4.5 اینچی (114 میلی متر) 2 × توپ OERLIKON بیست میلی متری Sea Cat × 1 چهار تایی 2 × لوله اژدرسه گانه ASW 2 × پرتابگر Corvus منبع : ارتشی دات کام / مجتبی کیا لینک منبع : http://www.forum.art...ead.php?t=15723

[right][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][size=5]این نوشتار گردآوری های از سایتهای انگلیسی زبان بعلاوه ترجمه ای آزاد از سایت ویکی پدیا بوده که توسط محمد اقبالی و اختصاصا برای سایت میلیتاری تهیه شده و هرگونه برداشت از آن جز با ذکر نام منبع( سایت میلیتاری) ممنوع است.[/size][/b][/font][/right] [right][font=tahoma,geneva,sans-serif]خیل وقتها پیش در نت پی ماجرا و سرگذشت زیردریایی کوسه ( اولین زیردریایی ایرانی و البته ناکام!!) گشتم اما متاسفانه هیچ جا یی به مطلب کامل و مناسبی برخورد نکردم ، تا اینکه سال گذشته وقتی از نت یک کشور دیگه استفاده میکردم و از ف ی ل ت ر ی ن گ خبری نبود در چند سایت انگلیسی زبان بویژه ویکی پدیا و چند سایت دیگه که امروزه بخاطر ف ی ل ت ر ی ن گ به اون سایتها (منهای ویکی پدیا) دسترسی ندارم ، به مطالب خوبی برخورد کردم و بر آن شدم که مطلبی رو درباره این مهمون ناکاممون اختصاصا برای سایت میلیتاری تهیه کنم[/font][/right] [right][font=tahoma,geneva,sans-serif]خوب ناگفته پیداست که این ترجمه ها برداشت آزاد من از اون نوشتار اصلی و اونم به سبک و سیاق خودم خواهد بود هرچند میکوشم هیچ تاریخ، داده ، عدد و اطلاعاتی رو تغییر ندهم ، همچنین به شکل اصلی داستان و ماجرا دستی نخواهم زد فقط جاهایی رو که به نظرم زیاد مهم نبودن و باعث طولانی شدن مطلب میشدن رو حذف کردم.[/font][/right] [right][font=tahoma,geneva,sans-serif]بالا هم گفتم ، به سبک و سیاق خودم خواهم نوشت و میکوشم خسته کننده و کسالت آور نباشه اما شاید در برخی جاها مجبور بشم که به برخی جزییات و ریزه کاریها بپردازم، بعنوان نمونه به جنگ جهانی دوم و ماجرای نخستین زیردریای آمریکایی با نام تراوت خواهم پرداخت که زیر دریایی کوسه ما نسل دوم ( از لحاظ نام) این زیردریایی معروف آمریکایی هاست و یا این بحث همیشگی خریدهای شاه و...که اینگونه موضوعات باعث طولانی شدن مطلب خواهد شد که همینجا بابت طولانی شدنش از همه دوستان پوزش میخوام.[/font][/right] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=2]و اما خدایا به امید تو.....[/size][/font]

شناور رادارگریز ذوالفقار موفقیت‌های متعدد شناورهای تندرو در نبردهای دریایی سبب شده استفاده از این جنگ‌افزار ساده و کم هزینه به عنوان یکی از تاکتیک‌های اصلی دفاع ساحلی در بسیاری از کشورهای جهان مد نظر قرار گیرد. اهمیت بکارگیری قایق‌های تندرو به ویژه زمانی اهمیت پیدا می‌کند که رویارویی کلاسیک در برابر یک قدرت برتر کارایی چندانی نداشته باشد. در کشور ما نیز در نیروی دریایی سپاه و ارتش این مهم مورد توجه قرار گرفته به گونه‌ای که در سال‌های اخیر شاهد تولید و بهینه‌سازی‌های گسترده این جنگ‌افزار بوده‌ایم. سرعت، قدرت بالای تهاجمی در حملات پر‌حجم، مانور پذیری بالا، هزینه تولید پایین، آثار قابل‌رهگیری بسیار کم از جمله مزیت‌های اصلی شناورهای تندرو است که آنها را برای بکارگیری در عملیات‌های بزن در رو مناسب می‌سازد. قایق‌های تندرو مزایا و معایب قایق‌های تندرو دارای برخی مزایا‌ی مهم به ویژه در مناطق ساحلی هستند. اکثر شناورهای تندرو جدید دارای سرعت بالا و آبخور کم هستند که آنها را قادر می‌سازد به راحتی در مناطق کم عمق به عملیات بپردازند. اندازه کوچک این جنگ‌افزار سبب دشواری کشف آن می‌شود، حتی در صورت کشف شدن هدف قرار دادن یک شناور تندرو با توجه به جثه‌ی کوچکش بسیار دشوار است. این عوامل سبب می‌شود شناورهای تندرو بتوانند در مناطقی که شناورهای سنگین قادر به حضور در آنها نیستند؛ به عملیات بپردازند. وقتی سرعت و مانور پذیری بالا را در کنار عوامل فوق‌الذکر قرار دهیم شاید از خود بپرسیم خوب همه چیز مهیاست!؟ هرچند شناورهای تندرو دارای مزیت‌های فراوان هستند اما با برخی محدودیت‌هی تاکتیکی نیز مواجه‌اند. به عنوان مثال شناورهای تندرو دارای برد عملیاتی و پایداری محدود هستند. علاوه بر این با توجه به جثه‌ی کوچک در بکارگیری تسلیحات محدود هستند، عدم وجود زره خدمه‌ی آنها را در معرض آسیب قرار می‌دهد و تعادل نه چندان مناسب آنها، سبب کاهش دقت هدف گیری می‌شود. لذا شناورهای تندرو مجبور به نزدیک شدن به اهداف خود هستند، در سرعت‌های بالا و در حین مانور به سختی می‌توانند با دشمن مقابله کنند و نمی‌توانند بیش از حد از سواحل فاصله بگیرند. یکی از مهم‌ترین برگ‌های ‌برنده شناورهای تندرو در برابر شناورهای سنگین استفاده از اصل غافل‌گیری و فریب است. درگیری با شناورهای سنگین به ویژه در مناطق پرترافیکی چون تنگه‌ها، ورودی خروجی بنادر و... با توجه به امکان مانور کم یک مزیت جغرافیایی را برای شناورهای تندرو ایجاد می‌کند. اما همان طور که میدانیم تسلیحات مورد استفاده در قایق‌های تندرو محدود است، لذا لازم است این جنگ‌افزار به صورت گروهی و پرحجم مورد استفاده قرار گیرد، اما همین امر سبب می‌شود برگ‌برنده‌ای که ذکر کردیم تا حد زیادی رنگ ببازد. شناور بليدرانر تهدیدها برای برنامه ریزی هرچه بهتر لازم است تهدیدهای پیش رو را بدون اغماض بررسی کنیم. برای اقدام متقابل در برابر تسلیحات دشمن چه روش‌هایی را می‌توان بکار گرفت؟ بدیهی است معایبی که پیش از این ذکر کردیم باعث آسیب‌پذیری بیشتر شناورهای تندرو در برابر تسلیحات دشمن می‌شود برای کاهش تاثیر این معایب و پوشش دادن آنها چه راهکارهایی وجود دارد؟ در ادامه برخی تهدیدات و راهکارهای پیش رو را بررسی می‌کنیم. تسلیحات توپخانه‌ای عدم استفاده از زره قوی در قایق‌های تندرو آنها را در برابر تسلیحات توپخانه‌ای آسیب‌پذیر می‌سازد. بدیهی است قایق‌هایی که عمدتاً از جنس فایبرگلاس یا آلومینیوم هستند، نمی‌توانند مقاومت بالایی در برابر گلوله‌های ترکش‌شونده یا نفوذ‌کننده داشته باشند به عنوان مثال توپ میلنیوم دارای انواع متعددی از گلوله‌‌هاست، یکی از این گلوله‌ها یعنی ABM دارای تعداد 152 ترکش کوچک است که در صورت برخورد به شناور خدمه را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد. تصاویر زیر به خوبی بالقوه بودن خطر تسلیحات توپخانه برای قایق‌های تندرو را نمایش میدهد. بدیهی است برای تقابل با تسلیحات توپخانه هیچ روش سختی را نمی‌توان در نظر گرفت! برای کاهش خطر این نوع تسلیحات از روش‌های اقدام متقابل نرم استفاده کنیم. لذا لازم است: الف) به شناور دشمن کمتر نزدیک شویم، در واقع در برد تسلیحات دشمن قرار نگیریم. ب) در صورت اجبار به نزدیک شدن، مانورهای پرسرعت تنها راه گریز است. پ) ساده‌ترین راه دیده نشدن! (در این مورد در بخش بعد بیشتر بحث خواهیم کرد.) راهکارهایی که برای دستیابی به اهداف فوق پیشنهاد می شود عبارت‌انداز: 1- در نظر گرفتن یک زره حداقلی برای حفاظت خدمه. 2- افزایش برد تسلیحات. 3- استفاده از تسلیحات شلیک کن فراموش کن. 4- حذف پنجره‌های شیشه‌ای و بکارگیری یک سایت دید 360 درجه‌ای همانند آنچه در خودروهای زرهی مورد استفاده است. 5- در نظر گرفتن پوشش مناسب برای مقرهای شلیک. در صورت طراحی مقرها به صورت تاشونده، این امر به کاهش سطح مقطع راداری نیز کمک میکند. 6- در نظر گرفتن پوشش مناسب برای تجهیزات حساس. ( اصطلاح من: بیا تو در رو ببند!) بیا تو در رو ببند! هواگردها، بمب‌های غیرهدایت‌شونده از دیگر معضلات اصلی که قایق‌ها با آنها روبرو هستند هواگردها و تسلیحات غیر‌هدایت‌شونده است. بد نیست بدانیم یکی از معضلاتی که ایالات متحده جهت مقابله با قاچاقچیان دریایی روبروست بحث استفاده قاچاقچیان از قایق‌های تندرو است، علاوه بر چابکی بالا، کشف این قایق‌ها آنها را مبدل به یک معضل می‌کند. برای حل این مشکل این کشور یک راهکار ساده و موثر در نظر گرفته است و آن استفاده از بالگردهاست. بالگردها قادرند یک قایق تندرو را با استفاده از توپ یا تسلیحات غیرهدایت‌شونده راکتی خود مورد هدف قرار دهند. همچنین جنگنده‌ها قادرند با استفاده از توپ‌ها، بمب‌های خوشه‌ای، بمب‌های ترکش‌شونده و حتی ناپالم قایق‌ها را با مشکل مواجه سازند. احاطه بالگرد بر قایق غیرمسلح برای مقابله با این نوع تهدیدات همه‌ی راهکارهای فوق‌الذکر را باید مدنظر قرار داد علاوه بر این می‌توان با مسلح کردن قایق‌ها به تسلیحات ضدهوایی دوش‌پرتاب سبک، با لانچر کنترل‌شونده، هواگردها را از نزدیک شدن بیش از حد به قایق‌ها بر حذر داشت. شاید بهتر باشد به جای مسلسل‌هایی که در سینه‌ی قایق تعبیه می‌شود یک لانچر سبک موشکی تعبیه کنیم!؟ جهت مقابله با بمب‌های ناپالم کافی است کلیه‌ی تجهیزات حساس و آسیب‌پذیر مانند رادار، سیستم تهویه، مقر شلیک و... را به درون یک زره حداقلی منتقل کرد. تعبیه دوش‌های آب بر روی قایق علاوه بر کاهش تهدیدات ناپالم، آثار مادون قرمز را به شدّت کاهش خواهد داد. سامانه تایفون تولید شده توسط رژیم صهیونیستی تسلیحات هدایت شونده تسلیحات هدایت‌شونده هرچند کار رهگیری را سهل می‌سازند اما وابستگی آنها به علائم تولیدی شناور هدف، نقطه‌ی ضعف اساسی آنهاست، لذا بکارگیری روش‌های اقدام متقابل نرم در برابر این نوع تسلیحات حیاتی است. در این مورد پیش از این در تاپیک‌های دیگری مفصلا بحث کرده‌ایم و در اینجا به برخی جنبه‌های تاکتیک‌های نرم که در قایق‌های تندرو قابلیت بکارگیری دارند اشاره می‌کنیم. 1- جهت منحرف کردن بمب‌ها و موشک‌های لیزری: بکارگیری لایه دود سامانه‌های جمینگ لیزر 2- تقابل با موشک‌های راداری: طراحی خاص بدنه جهت کاهش علائم راداری کاهش ارتفاع شناور بکارگیری مواد با RCS پایین پنهان کردن کلیه‌ی تجهیزات و تسلیحات (بیا تو در رو ببند.) استفاده از چف 3- در برابر تسلیحات مادون‌قرمز: به حداقل ممکن رساندن علائم گرمایی. بهتر است دود اگزور را درون آب "پخش" کنیم. استفاده از دوش آب در سطح قایق به عنوان روشی موثر، کم هزینه و ساده مطرح است. رنگ‌آمیزی صحیح به نحوی که استتار را تحت تاثیر قرار ندهد. پنهان کردن کلیه تجیزات گرم زیر لایه‌های پوششی مناسب استفاده از شراره دود اگزوز دعوت‌نامه‌ای برای موشک‌های حرارتی 4- تسلیحات تلوزیونی با توجه به یکنواخت بودن دریا به لحاظ تصویری کشف و روهگیری یک قایق تندرو به سادگی امکان‌پذیر است. البته این تسلیحات را نمی‌توان شب هنگام به کار گرفت. راهکارهای پیشنهادی: رنگ‌آمیزی استتاری صحیح بکارگیری لایه دود بهم زدن الگوی تصویری یکنواخت دریا افزایش بیش از پیش سرعت، راهکاری ساده سرعت‌های 100 تا 400 کیلومتر در ساعت رقم‌هایی هستند که امروزه در مسابقات قایق‌های تندرو رقم هایی معمولی خطاب می‌شوند! بد نیست بدانیم رکورد بالاترین سرعت شناور تندرو متعلق به کن واربی استرالیایی است، وی موفق شد با شناور "روح استرالیا" رقم باور نکردنی 511 کیلومتر برساعت را در تاریخ 8 اکتبر 1987 به ثبت برساند. افزایش سرعت هرچند شناور را با ریسک بالایی روبرو می‌کند اما کارایی آنرا را در عملیات‌های بزن در رو به شدت افزایش می‌دهد. نویسنده: محمّدمهدی محمّدی هرگونه کپی برداری بدون درج لینک این صفحه به عنوان منبع خلاف قانون، شرع و اخلاق پژوهشی بوده و مایه دلسردی نویسنده است. این تاپیک را با نظرات سازنده‌ی خود تکمیل کنید. شادی روح شهید عزیز سپهبد علی صیاد شیرازی صلوات.

سال دیگر وقتی ناوشکن زام‌والت از کارخانه کشتی‌سازی آیرون‌ورکز خارج شود، شاهد ناوشکنی با طرحی خلاقانه و هزینه‌ای سرسام‌آور خواهیم بود که ممکن است فصل تازه‌ای را در صنعت کشتی‌های نظامی آینده باز کند. این کشتی نامعمول که ظاهرش بیشتر یادآور سفینه‌های فضایی یا ماشین‌های جنگی علمی-تخیلی است تا یک ناوشکن، با دیدگاه کاملاً متفاوتی نسبت به ناوهای کنونی که در دنیا ساخته می‌شوند، طراحی شده است. زام‌والت با ابعادی تقریباً دو برابر ناوشکن‌های امروزی کلاس آرلی‌برک (Arleigh Burke) ایالات متحده تنها به نیمی از خدمه کشتی‌های فوق نیازمند است. بر اساس شنیده‌ها بازتاب راداری زام‌والت تنها برابر یک قایق بادبانی کوچک خواهد بود و از این نظر می‌توان آن را یکی از پنهان‌کارترین شناورهای دنیا به شمار آورد. در نخستین نگاه مطمئناً شباهت زیادی میان ظاهر نامتعارف این کشتی با ناوهای جنگی پیدا نمی‌کنید و با وزنی در حدود 14.5هزار تن، این ناوشکن جدید به خودی خود 5 هزار تن از سنگین‌ترین ناوشکن‌های کنونی سنگین‌تر است. واقعیت آن است که نزدیک به صد سال از آخرین باری که ناوی با شکل مقعر بر روی آب‌ها دیده شده می‌گذرد. بدنه این ناوشکن از روبرو همانند یک V برعکس است که همین موضوع یکی از دلایل کاهش سطح مقطع راداریش محسوب می‌شود. شکل بدنه کشتی از بالا همچون نیزه‌ای باریک به نظر می‌رسد که هنگام حرکت روی آب امواج به مراتب کمتری را تولید می‌کند و همین موضوع، رویت آن را از آسمان یا زیر آب مشکل‌تر می‌کند. زام‌والت در اصل برای حمایت از عملیات سطحی در آب‌های کم‌عمق ساحلی طراحی شده است. برای همین منظور کشتی می‌تواند در آب‌هایی به عمق تنها 9.3 متر همچنان شناور باشد. دو توپ بزرگ 155 میلی‌متری هدایت‌شونده توسط کامپیوتر کنترل آتش کشتی به همراه گلوله‌های هدایت شونده توسط جی.پی.اس می‌تواند همانند توپخانه‌ای موشکی، پوشش آتشی تا برد 120 کیلومتری فراهم کند. کشتی برای درگیری سطحی در فواصل دورتر به موشک‌های کروز تاماهاوک نیز مجهز خواهد بود. پدافند اصلی ناو را موشک‌های پدافند هوایی سی.اسپارو و اس.ام.2 تشکیل خواهند داد و به اژدرهای ضد زیردریایی آزراک (ASROC) نیز مجهز خواهد بود. موقعیت لانچرها در داخل بدنه به گونه‌ای تنظیم شده تا در صورت آسیب دیدن بخش‌هایی از کشتی در طول درگیری، بیشتر تسلیحات کشتی همچنان قابل استفاده باقی بمانند. <

خوب یه بحث جالب رو میخوام شروع کنم. اساتید لطفا بیان نظر بدن. اول بزارین تعریف CIWS رو از ویکی بگیم: یک سامانه ی دفاع نزدیک سامانه ی دفاع نقطه ای مخصوص به ناوی است که برای مقابله ی نزدیک با موشک ها و هواپیما های دشمنی که از لایه های بیرونی پدافند عبور کرده اند ساخته شده است. تقریبا تمام ناو های مدرن به نوعی از این سیستم ها مجهز شده اند. این سیستم ها از رادار ها و سنسور ها و همچنین از تسلیحات دارای چند لول استفاده می کنند. خوب. حالا چند تا از این سیستم ها رو ببینیم: AK-630 ساخت روسیه: برد:4 کیلومتر نرخ آتش:5000 گلوله در دقیقه کاشتان ساخت روسیه: برد: 8000 متر نرخ آتش:10000 تا 12000 گلوله در دقیقه فالانکس ساخت آمریکا: برد موثر:3.6 کیلومتر نرخ آتش:3000 تا 4500 گلوله در دقیقه گولکیپر ساخت هلند: برد:حداکثر 2000 متر نرخ آتش:4200 گلوله در دقیقه تایپ 730 ساخت چین: برد:3 کیلومتر نرخ آتش:5800 گلوله در دقیقه سی زنیت ساخت سویس: برد:2 کیلومتر نرخ آتش:3400 گلوله در دقیقه اورلیکن ساخت سویس: برد:3500 متر نرخ آتش:1000 گلوله در دقیقه میریاد ساخت ایتالیا: برد:1000 متر نرخ آتش:10000 گلوله در دقیقه مروکا ساخت اسپانیا: برد:2000 متر نرخ آتش:1400 گلوله در دقیقه توپ چند کاره ی دنل ساخت آفریقای جنوبی: برد:4000 متر نرخ آتش:1100 گلوله در دقیقه داردو ساخت ایتالیا: برد:4000 متر نرخ آتش:900 گلوله در دقیقه یه نکته ای هم بگم که توی ویکی نوشته اصل مقابله با موشک ها توی برد 500 متر اتفاق میفته. حالا توان ایران: ساخت توپ های سماوات. 35میلیمتر با برد 4000 متر و نرخ آتش 1100 گلوله بر دقیقه ساخت مصباح 1، 23 میلیمتر با نرخ آتش 4000 گلوله در دقیقه و برد 2500 متر. (در اصل نرخ آتش باید 8000 گلوله در دقیقه باشه چون هر کدوم از Zu-23-2 ها 2000 گلوله در دقیقه نرخ آتش دارن. فکر کنم عمدا نرخ رو کم کردن تا خیلی سریع خشاب ها تموم نشه) هر دوی این ها اتوماتیکن. مصباح از رادار خاصی استفاده می کنه که با وجود حرف و حدیث های زیادی که راجع بهش هست تا این جا کسی ادعایی مبنی بر غیر پیشرفته بودنش نکرده. تازه میشه رادار مصباح رو تو ابعاد بزرگ تر ساخت. پیشرفت های صا ایران از اون زمان رو هم نباید از یاد برد. ولی نکته ای که هست اینه که هر دوی اینا از خشاب های جعبه ای استفاده می کنن. اگه روش تغذیه ی این ها از خشابی به ریلی تغییر پیدا کنه مشکل بارگذاری گلوله ها تا حد زیادی رفع میشه. تازه ایران گاتلینگ هم ساخته. بله اسمش اخگره و نواختشم 4000 گلوله بر دقیقه س و بردش هم 1000 متره. ولی کالیبرش پایینه. اگه ایران یه نمونه ی بزرگتر بسازه هم برد رو میتونه بیشتر کنه هم کالیبرو. یعنی یه گاتلینگ نسبتا خوب برای سیستم دفاع نزدیک ناوهامون. ولی فقط این نیست. توپ اورلیکن به علت بیشتر بودن کالیبر و طول لوله ش برد بیشتری نسبت به مصباح داره. در عوض توپ های مصباح نرخ آتش بالاتری دارن. به نظرم یه توپ ترکیبی بد نیست. تازه میشه به جای 4 تا Zu-23-2 از دو تا از اون ها استفاده کرد و نرخ آتش 8000 تا رو بی خیال شد. حالا میمونه سامانه های اپتیکی و راداری و .... فکر کنم تا الان به اندازه ی کافی توپ های اتوماتیک ساخت ایران در کالیبر های مختلف دیدیم که بتونیم باور کنیم ایران توانایی ساخت توپ اتوماتیکو داره. بحث رادار هم که گفته شد. جالب اینه که چینیا قبلا از یه همچین راداری برای ارتفاع پست سیستم اچ کیو 9 خودشون استفاده می کردن (البته رادار چینی ها 5 برابر رادار مصباحه و یه کم باهاش تفاوت داره). سنسور ها هم که توی توپ های سعیر با برد 20 کیلومتر دیده شده. فکر نکنم این سنسور ها توی برد های کمتر هم مشکلی داشته باشن. میمونه این که سیستم های کنترل آتش ایرانی چقدر دقیقن. نظر شما رو نمیدونم. ولی به نظرم سیستمی که بتونه یه توپ 100 میلیمتری رو مستقیم بکوبونه تو سر یه پهپاد کوچیک کم دقیق نیست. ولی معلوم نیست این دقت در چه زمانی به دست اومده. ممکنه 20 ثانیه طول کشیده تا توپ تونسته به این دقت دست پیدا کنه که این 20 ثانیه احتمالا به یه موشک ضد کشتی این فرصتو میده که دوبار به کشتی برخورد کنه. این جاست که بحث نرخ آتش مطرح میشه. اگه نرخ آتش به اندازه ی کافی باشه احتمال این که ما توی مثلا 4 ثانیه به دقت کافی برسیم هم وجود داره. یه مطلب دیگه هم هست و اونم "جای" این سیستم روی ناوه. مطمئنا ما نمیتونیم اینو روی ناوی مثل گرز مستقر کنیم چون احتمالا بعدش دیگه جایی برای موشک ها باقی نمیمونه. روی جماران میشه این سیستمو به جای توپ 40 میلیمتری فتح نصب کرد (که خودش توی سیستم داردو استفاده شده). ولی به این شکل همه ی قسمت ها پوشش داده نمیشن. البته این جا یه ضرب المثل هست که میگه کاچی بهتر از هیچی. به هر حال ما باید برای طراحی ناو های آینده مون همچین سیستم هایی رو در نظر بگیریم. خوب این نظر من بود. نظر بقیه چیه؟ منتقل شد به تسلیحات نیروی دریایی saiedtomcat

براساس اطلاعات منتشر شده توسط سازمان سيا و كتابخانه كنگره آمريكا و برآورد آنها در سال ‌2011، هم‌اكنون مصر از نظر توان نظامي در رده شانزدهم قدرت‌هاي نظامي جهان قرار دارد. به گزارش ايسنا بر اساس اطلاعات عنوان شده از سوي سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) و كنگره آمريكا، مصر كه جمعيت آن 82 ميليون و 79 هزار نفر است، هم‌اكنون داراي 468 هزار پرسنل فعال نظامي است و تعداد نيروهاي ذخيره فعال اين كشور 479هزار نفر است. نيروي زميني مصر داراي 4126 دستگاه تانك، 5940 دستگاه نفربر، 2240 عراده توپ كششي، 1335 عراده توپ خودكششي، 1185 سامانه پدافند موشكي، 10334 خمپاره‌ انداز، 23590 سامانه ضد تانك، 3990 سامانه پدافند هوايي و 57235 وسيله نقليه لجستيكي است. نيروي هوايي مصر نيز داراي 884 فروند جنگنده و هواپيما، 306 فروند هليكوپتر و 86 فرودگاه عملياتي است. نيروي دريايي مصر نيز داراي 221 فروند كشتي، هفت بندر، چهار زيردريايي، 9 ناوچه، 130 قايق نظامي گشت زني و 20 قايق‌ جنگي خشكي آبي است. نيروي دريايي مصر داراي ناو هواپيمابر و ناوشكن نيست. بودجه نظامي مصر در سال ‌2011، هفا ميليارد و 150 ميليون دلار بوده است. كشور مصر داراي مساحت يك ميليون و 1450هزار كيلومتر مربع و 2450 كيلومتر خط ساحلي است. مصر داراي 2665 كيلومتر مرز مشترك خشكي است. منبع

فرمانده نیروی دریایی ایران که توسط انگلیسی ها کشته شد + عکس دريادار بايندر فرمانده‌ برجسته نيروي‌ دريايى‌ ايران‌ بودكه‌ به‌رغم‌ عقب‌نشينى‌ ارتش‌ ايران‌ در آغاز يورش‌ متفقين‌، دليرانه‌ در برابر نيروهاي‌ مهاجم‌ انگليسى‌ در خرمشهر ايستادگى‌ كرد و سرانجام‌ از پاي‌ درآمد. بايندر در 23 آذر 1277 در تهران‌ متولد شد. پدرش‌ على‌اكبرِ دبير دربار از طايفة مشهور بايندر، و عمويش‌ امير معزز گروسى‌ بود كه‌ برخلاف‌ برادر، حسن‌ شهرتى‌ نداشت‌. بايندر در نوجوانى‌ وارد مدرسة دارالفنون‌ شد و تحصيلات‌ عمومى‌ را طى‌ كرد و دورة مخصوص‌ مهندسى‌ آنجا را هم‌ به‌ پايان‌ رساند؛ آنگاه‌ در 1296ش‌ وارد مدرسة نظام‌ مشيرالدوله‌ شد و پس‌ از 3 سال‌ با درجة ستوان‌ دومى‌ به‌ خدمت‌ ارتش‌ درآمد به‌ عنوان‌ نخستين‌ مأموريت‌ جنگى‌، در 1300ش‌ به‌ مازندران‌ فرستاده‌ شد و چون‌ در اردوي‌ عملياتى‌ تنكابن‌ از خود رشادت‌ نشان‌ داد، به‌ اخذ مدال‌ طلا نائل‌ گرديد ظاهراً مأموريت‌ دوم‌ او پيوستن‌ به‌ اردوي‌ گيلان‌ كه‌ 7 ماه‌ به‌ درازا كشيد. [align=center][/align] در همين‌ زمان‌ نظام‌ قديم‌ منحل‌، و ارتش‌ جديد تشكيل‌ شد و بايندر با درجة ستوان‌ دومى‌ در تشكيلات‌ جديد به‌ خدمت‌ پرداخت‌ و رستةتوپخانه‌ را برگزيد. وي‌ اندكى‌بعد همراه‌ سرهنگ‌امان‌الله‌ جهانبانى‌ براي‌ سركوب‌ اسماعيل‌ آقا سميتقو به‌ آذربايجان‌ غربى‌ شتافت‌ و در نبرد با او شجاعت‌ بسيار از خود نشان‌ داد، چنانكه‌ به‌ پيشنهاد جهانبانى‌ موفق‌ به‌ اخذ نشان‌ «ذوالفقار 4» گرديد كه‌ در آن‌ زمان‌ معمولاً به‌ افراد جوانى‌ همانند او داده‌ نمى‌شد در خرداد 1302 بايندر براي‌ ادامة تحصيلات‌ و فرا گرفتن‌ فنون‌ جديد نظامى‌ در رستة توپخانه‌ عازم‌ فرانسه‌ شد و در دانشكدة توپخانة «پواتيه‌» به‌ آموختن‌ پرداخت‌ و ضمناً دورة تكميلى‌ توپخانة «فونتن‌ بلو» را نيز گذراند و در مهر 1304 به‌ ايران‌ بازگشت‌ و زيرنظر سرتيپ‌ يزدان‌پناه‌ فرماندهى‌ آتشبار توپخانه‌ را عهده‌دار شد در 1307ش‌ براي‌ دومين‌ بار، به‌ منظور تكميل‌ تحصيلات‌ نظامى‌ به‌ فرانسه‌ رفت‌ و در دانشگاه‌ جنگ‌ به‌ تحصيل‌ پرداخت‌ و همزمان‌ معاونت‌ سرپرستى‌ دانشجويان‌ ايران‌ در اروپا را برعهده‌ گرفت‌ و تا پايان‌ اقامتش‌ در آنجا (1309ش‌) همين‌ سمت‌ را داشت‌ وي‌ در 1309ش‌ معاون‌ هنگ‌ توپخانة كوهستانى‌ و كفيل‌ فرماندهى‌ همان‌ هنگ‌ شد. در زمانى‌ كه‌ دولت‌ ايران‌ ساخت‌ نخستين‌ ناوهاي‌ جنگى‌ را به‌ ايتاليا سفارش‌ داد، بايندر به‌ سرپرستى‌ گروهى‌ از نظاميان‌ در اواخر سال‌ 1309 يا اوايل‌ 1310ش‌ رهسپار ايتاليا شد تا هم‌ دوره‌هاي‌ لازم‌ را ببيند و هم‌ بر ساخت‌ كشتيها نظارت‌ كند. افراد تحت‌ فرماندهى‌ او در رشته‌هاي‌ مختلف‌ مربوط به‌ ناوهاي‌ جنگى‌ در چند شهر ايتاليا به‌ تحصيل‌ پرداختند وي‌ پس‌ از بازگشت‌ به‌ ايران‌ در 1310ش‌ به‌ سمت‌ كفيل‌ فرماندهى‌ نيروي‌دريايى‌جنوب‌ منصوب‌، و عازم‌آنجا شد از مأموريتهاي‌ مهم‌ بايندر در اين‌ منصب‌ سفر به‌ جزيرة تنب‌ همراه‌ با گروهى‌ از افراد نيروي‌ دريايى‌ در 1313ش‌/1934م‌ بود. او ضمن‌ بازديد از آنجا رسماً به‌ مقامات‌ نيروي‌ دريايى‌ انگليس‌، مستقر در تنب‌ اعلام‌ كرد كه‌ اين‌ جزيره‌ بخشى‌ از ايران‌ است‌؛ وي‌ با اين‌ كار موجبات‌ نگرانى‌ و اعتراض‌ وزارت‌ خارجة بريتانيا را فراهم‌ آورد بايندر در 1313ش‌ به‌ درجة ناخدا دومى‌، و در 1315ش‌ به‌ درجة ناخدا يكمى‌، و در 1319ش‌ به‌ درياداري‌ رسيد دوران‌ خدمت‌ بايندر در نيروي‌ دريايى‌، با كوششها و تلاشهاي‌ مجدانة او براي‌ سازمان‌دهى‌ اين‌ نيرو همراه‌ بود. وي‌ در جنوب‌ ناوگانى‌ مركب‌ از دو ناو 750 تنى‌ ايتاليايى‌ و 4 ناو 500 تنى‌ و هزار ملوان‌ در مقر نيروي‌ دريايى‌ خرمشهر تحت‌ فرماندهى‌ داشت‌. به‌ علاوه‌، مقارن‌ با شروع‌ جنگ‌ جهانى‌، فرماندهى‌ بخشى‌ از لشكر ششم‌ خوزستان‌ هم‌ به‌ او سپرده‌ شد و او با همكاري‌ فرماندهى‌ نظامى‌ محلى‌ استحكامات‌ گسترده‌اي‌ در اطراف‌ خرمشهر احداث‌ كرد با حملة متفقين‌ به‌ ايران‌ و يورش‌ نيروهاي‌ دريايى‌ انگلستان‌ به‌ سواحل‌ جنوبى‌، بايندر به‌ مقابلة جدي‌ با آنان‌ پرداخت‌ و در روزهاي‌ جنگ‌ مرتب‌ به‌ پاسگاههاي‌ مرزي‌ سركشى‌ مى‌كرد،. تا آنكه‌ در سوم‌ شهريور 1320 وقتى‌ كه‌ در يكى‌ از پاسگاههاي‌ خرمشهر به‌ سر مى‌برد، مورد حمله‌ قرار گرفت‌ و همراه‌ با يكى‌ از همكارانش‌ به‌ نام‌ سروان‌ مكري‌نژاد كشته‌ شد روز پس‌ از شهادت‌ وي‌، برادرش‌ ناو سروان‌ يدالله‌ بايندر كه‌ مسئوليت‌ كفالت‌ فرماندهى‌ نيروي‌ دريايى‌ در درياي‌ خزر را بر عهده‌ داشت‌، نيز بر اثر بمباران‌ نيروهاي‌ شوروي‌ كشته‌ شد. بايندر در روزگار نوجوانى‌ داراي‌ علائق‌ ملى‌ و سياسى‌ بود. از اين‌ رو، زمانى‌ كه‌ در مدرسة نظام‌ مشيرالدوله‌ تحصيل‌ مى‌كرد، داخل‌ فعاليتهاي‌ سياسى‌ شد و همراه‌ با چند تن‌ از همكارانش‌ چون‌ عبدالله‌ هدايت‌ (بعداً ارتشبد) و رزم‌ آرا (بعداً سپهبد و نخست‌ وزير) به‌ عضويت‌ حزب‌ سوسيال‌ دموكرات‌ درآمد دريادار بايندر با توجه‌ به‌ اقامت‌ چند ساله‌ در كشورهاي‌ اروپايى‌ به‌ زبانهاي‌ انگليسى‌، فرانسه‌، ايتاليايى‌ و تركى‌ تسلط داشت‌ و به‌ اين‌ زبانها به‌ خوبى‌ تكلم‌ مى‌كرد وي‌ مردي‌ اهل‌ مطالعه‌ و تحقيق‌ و نويسنده‌ بود. در ايام‌ اقامتش‌ در جنوب‌ به‌ تحقيقات‌ و مطالعات‌ قابل‌ توجهى‌ دربارة خليج‌ فارس‌ دست‌ زد كه‌ نتايج‌ برخى‌ از آنها را بعداً منتشر كرد. آثار مكتوب‌ بايندر اينهاست‌: 1. نقشة خليج‌ فارس‌ (تهران‌، 1310ش‌)؛ 2. خليج‌ فارس‌ (خرمشهر، 1317ش‌)؛ 3. جغرافياي‌ خليج‌ فارس‌ (تهران‌، 1319ش‌)؛ 4. اصول‌ دريانوردي‌؛ 5. آيين‌نامه‌هاي‌ توپخانه‌ در 6 جلد؛ 6. راهنماي‌ ناوي‌؛ 7. مقالاتى‌ در مجلة ارتش‌؛ 8. دستور تير توپخانة سبك‌؛ 9. آيين‌نامة مشق‌ پاي‌ توپ‌ كوهستانى‌، و چند اثر ديگر منبع

دوستان چیزی راجع به این ناو میدونن؟ عکس: http://www.farsnews.com/plarg.php?nn=M618363.jpg

عکس هایی از ایران در جنگ دوم جهانی منبع:تنش بزرگ نویسنده: استاد خسرو معتضد